เฮ้อ กว่าจะคลอดลูกญี่ปุ่นออกมาได้ ตาจะปิด เหอๆๆ ตอนนี้ไม่ยาวนะครับ เพื่อนๆๆ อดทนน้า
(งอน)กว่าญี่ปุ่นจะหยุดร้องไห้ก็นานพอดู เฟียตยืนโอบอยู่อย่างนั้น พอหยุดร้องไห้ก็ทำท่าจะเดินหนีไป
"อ้าว จะไปไหนไอ้เปี๊ยก ไปเดี๋ยวกูพาไปกินข้าว"
"ฮึ"
ญี่ปุ่นไม่สนใจเดินต่อไป เฟียตต้องเดินตามต้อยๆ
"เป็นอะไรอีกล่ะ ไปๆ กูหิวแล้ว"
"อยากไปก็ไปเนะ มาเกี่ยวอารายกับเค้าอ่า"
ญี่ปุ่นพูดออกมา เฟียตถึงกับหน้าเหวอ
"เฮ้ย เป็นอะไรไอ้เปี๊ยก มึงยังงอนอยู่เหรอ หือ"
"ชิ สนใจด้วยหรา ไม่ต้องมายุ่งกะเค้าแล้วเนะ"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่แล้วเดินจ้ำไปข้างหน้า
"โอ๋ๆ กูขอโทษไอ้เปี๊ยก กูจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว"
"เอ๋ ไม่ต้องมาขอโทษ เค้าไม่ได้เป็นอารายกับหมีขาวเนะ ไปหาคนนั้นซิ"
งอนจริงๆ เพราะท่าทางและหน้าตาที่ทำท่าย่นตลอดเวลา เฟียตอมยิ้มออกมา
"นะคร้าบบ เมียจ๋า ผัวขอโทษ"
"แอ่ะ อย่ามาเรียกเค้าแบบนี้เนะ เค้ามะมีผัวหลายใจแบบนี้ ไปเลยๆ"
ญี่ปุ่นเอากระเป๋าฟาดไปที่ตัวของเฟียตอีกที แล้ววิ่งหนีไป เฟียตวิ่งตามแต่ไม่ทันเพราะญี่ปุ่นขึ้นหอไปแล้ว เฟียตตามขึ้นไปถึงห้อง พอเปิดประตูพรวดพราดเข้าไป บอยกับเอกก็กำลังจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่
"แว้กกกก"
ทั้งสองผงะออกจากกัน ทำหน้าตื่นตกใจ ส่วนญี่ปุ่นไม่ได้สนใจวิ่งไปกระโดดขึ้นเตียงทันที
"เป็นไรอ่ะปุ่น"
บอยเอามือขึ้นลูบปากตัวเองแล้วเดินไปหา
"ไอ้เปี๊ยก รอก่อน มาคุยกันก่อน"
เฟียตวิ่งตามเข้ามาในห้อง
"อ่า มีอะไรกันอ่ะพี่"
"มึงสองตัวออกไปก่อน กูขอคุยกับมันหน่อย"
เฟียตหันไปบอกบอยกับเอกที่ทำหน้าเหรอหราอยู่ เฟียตถลึงตาใส่อีกทีถึงพากันวิ่งออกจากห้องไป
"เป็นไรวะไอ้เปี๊ยก กูขอโทษแล้วนะ"
เฟียตทำเสียงห้วนใส่ ญี่ปุ่นเอาหน้าซุกกับหมอน
"ตาม มาทำม๊าย ออกไปน้า"
ญี่ปุ่นร้องออกมา เฟียตใจเสียเพราะเหมือนว่าคนตัวเล็กกำลังร้องไห้อยู่
"ไอ้เปี๊ยก ลุกขึ้นมาคุยกัน"
เฟียตนั่งลงข้างเตียงดึงตัวญี่ปุ่นขึ้นมา แต่เจ้าตัวก็ขืนตัวไว้เอาหมอนปิดหน้าแน่น
"กูขอโทษ ไอ้เปี๊ยก กูไม่ได้จริงจังอะไรกับไอ้นั่นนะ กูแค่อยากจะลองใจมึง"
"แว้กกกกก ไอ้หมีขาวบ้า"
ญี่ปุ่นลุกพรวดพราดขึ้นมา ถีบเข้าที่ห้องของเฟียตจนหงายหลังตกเตียงไป
"โอ๊ย ไอ้เปี๊ยกกก"
เฟียตนอนกองอยู่ที่พื้น ญี่ปุ่นลุกขึ้นมากระโดดคร่อมคนตัวใหญ่ทันที
"ทำไม ทำแบบนี้ ทำไมแกล้งเค้า ทำไมนิสัยไม่ดี"
ญี่ปุ่นร้องโวยวายบีบคอคนตัวใหญ่ ลำพังจะสู้ญี่ปุ่นทำได้ง่ายๆสบายมาก แต่เฟียตก็นิ่งเสียพยายามปัดมือออกเท่านั้น
"ไอ้เปี๊ยก หยุดก่อน มึงจะฆ่ากูเหรอ ไอ้เปี๊ยกก"
เฟียตเองก็ดิ้นเพราะญี่ปุ่นเริ่มออกแรง บีบหนักมือเข้าทุกที เฟียตจับมือญี่ปุ่นออกจากตัวเพราะเริ่มที่จะตีตามหน้าตามตัวหนักเข้าๆ
"ไอ้ หมีขาวบ้า ตายซะเถอะ นี่แน่ะ นี่แน่ะ"
ญี่ปุ่นยิ่งตียิ่งสนุกเพราะตัวของเฟียตใหญ่ตีไปตรงไหนก็โดน
"หยุ๊ด กูบอกให้หยุด"
เฟียตดิ้นแต่ยิ่งดิ้นญี่ปุ่นยิ่งกระแทกตัวลงตรงท้องของเฟียต ทำเหมือนนั่งลูกบอลออกกำลังกาย
"ทำทำไม๊ หือ แกล้งเค้าทำไม๊"
"เพราะกูรักมึงไงไอ้เปี๊ยกกก กูรักมึง ได้ยินไหม"
เฟียตตะคอกออกมา เป็นการบอกรักที่แปลกประหลาด ญี่ปุ่นหยุดกึกลงทันที
"แฮ่ะๆๆ เขินอ่า"
ญี่ปุ่นล้มตัวลงซุกซอกคอของเฟียตทันที อายหน้าแดงก่ำ เฟียตเหวอไปเลย ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี
"ไอ้นี่ ชอบความรุนแรงเหรอมึงน่ะ"
"บ้าหรา อิอิ เค้าหิวข้าวอ่าหมีขาว พาเค้าไปกินข้าวหน่อยสิ"
ญี่ปุ่นยังดิ้นอยู่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองเฟียต
"เออ ลุกก่อนสิ แล้วจะไปยังไง"
"เดี๋ยวดิ เค้าอายอยู่เนะ"
ญี่ปุ่นพอพูดก็ดิ้นพรวดพราด เฟียตหัวเราะออกมากอดร่างที่เริ่มอวบเอาไว้แน่น
"เออ รีบอาย เดี๋ยวก็หิวตายพอดี"
เฟียตพูดแล้วหัวเราะชอบใจ
"หมีขาวรัก เค้าจริงๆหรา"
ญี่ปุ่นพูดออกมาปากแนบอยู่ข้างหูของเฟียต
"อืม รักสิ รักจะบ้าตายอยู่แล้ว"
"เอ๋ ทำไมรักแล้วจะบ้าเนะ ไม่รู้ล่ะ รักเค้าห้ามงกเนะ เลี้ยงข้าวเค้าเยอะๆเลย อิอิ"
"น่าน ห่วงแดกอีกนะมึง"
"แอ่ะ นี่แน่ะ พูดกับเค้าไม่เพราะ"
ญี่ปุ่นยกหน้าขึ้นมาเอามือตีปากเฟียตทันที
"เฮ้ย ลามปามนะมึง"
"ชิ ไม่สนใจอ่า พูดกับเค้าเพราะๆดิ เค้าเป็นแฟนหมีขาวน้า อิอิ"
ก้มหน้าลงซุกซอกคอเหมือนเดิมเพราะอาย ญี่ปุ่นทำท่าอายอยู่นานพอสมควรจนเฟียตจะหลับ พอหายจากอาการอายก็ลุกขึ้นตีแขนเฟียตเบาๆ
"กินข้าวเนะหมีขาว หิวๆ"
ญี่ปุ่น เขย่าแขนอยู่เฟียตงัวเงียลุกขึ้น
"โหมึง ดิ้นจนกูจะหลับเลยนะ ไปดิค่ำแล้ว"
พอออกจากห้องลงมาใต้ตึกก็เห็นบอยกับเอกนั่งพรอดรักกันอยู่ มดตอมหึ่งอยู่ข้างๆ
"บอยๆ ไปกินข้าวไหม หมีขาวจาเลี้ยง"
"ฮื่อ ไม่เอาอ่ะ เรากินแล้ว นายไปเถอะ"
"จะไปนานไหมไอ้หญ้าแห้ง"
เอกโพล่งถามขึ้น ญี่ปุ่นหนัขวับทันที
"เอ๋ วันนี้เค้าไม่กลับเนะ จาไปนอนกะหมีขาว เนอะหมีขาวเนอะ"
ญี่ปุ่นอมยิ้มรู้ใจเอกขึ้นมาทันที คนถามถึงกับยิ้มออกมา
"อะไรของมันวะไอ้สองตัวนี่ ทำเหมือนแฟนกันเลย"
เฟียตเองก็สงสัย หันไปมอง
"มาๆ อย่าไปยุ่งเรื่องของคนอื่นเนะ เดี๋ยวจาโดนๆ"
คนตัวเล็กขู่ลากแขนเฟียตไปทันที เฟียตเองทำหน้าเหวอไม่เคยเจอเด็กคนไหนฤทธิ์เยอะเท่านี้มาก่อน พอเดินไปกินข้าวที่ข้างๆหอเสร็จก็กลับมาที่ห้องของเฟียต แต่แน่นอนก่อนกลับคนตัวเล็กไปชี้เอานั่นเอานี่อยู่ร้านขายของ ได้ขนมมาหอบใหญ่ ยิ้มแป้นร่าเริงลืมเรื่องเมื่อตอนเย็นไปเสียสนิท พอถึงห้องก็กระโดดขึ้นเตียงเหมือนเคย คว้าหุ่นยนต์มากอดนอนกลิ้งไปกลิ้งมา เฟียตยืนมองอยู่ขี้เกียจจะว่าเพราะว่าทีไรก็ไม่เคยเห็นญี่ปุ่นทำตามเสียที ได้แต่ยืนมองแล้วยิ้มกับท่าทางของคนตัวเล็กที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมากอดหุ่นยนต์ มือหนึ่งถือถุงขนมอีกมือหนึ่ง
"วันนี้อาบน้ำด้วยกันไหมไอ้เปี๊ยก"
เฟียตชวนตอนเกือบสองทุ่ม
"เอาๆ ถูหลังให้เค้าด้วยน้า"
ญี่ปุ่นดีด ตัวขึ้นจากเตียงทำหน้าดีใจ
"มาดิ กูเริ่มง่วงแระ"
เฟียตบอก ญี่ปุ่นสลัดเสื้อผ้าออกจากตัวทันที เดินโทงเทงเข้าห้องน้ำไป เฟียตเองก็ตามเข้าไป พอถูหลังใหญี่ปุ่นที่ร้องเพลงอยู่อย่างสบายใจเฟียตก็กอดตัวญี่ปุ่นไว้แน่น
"มึงอย่าให้ใครมาวอแวนะไอ้เปี๊ยก กูไม่ชอบ"
เฟียตพูดออกมาจากใจ
"เค้าก็ไม่ชอบเนะ เวลาที่หมีขาวไปวอแวกะคนอื่นน่ะ"
ญี่ปุ่นสวนกลับทันควัน เฟียตอมยิ้มออกมา
"กูไม่วอแวกับใครแล้ว มีเมียดุนี่หว่า"
"เอ๋ เค้าไม่ดุซะหน่อย หมีขาวล่ะหลายใจเนะ"
"บ้า กูลองใจมึงไง ไม่งั้นกูก็ไม่รู้เสียทีสิว่ามึงคิดยังไงกะกู"
"คิดอารายอ่า เค้าไม่คิดซะหน่อย อิอิ"
ญี่ปุ่นไม่เข้าใจความหมายที่เฟียตพูด ทำหน้าย่นอยู่
"เออ เอาเถอะ รีบอาบจะได้ไปนอนกอดกัน"
เฟียตไม่อยากอธิบายเพราะดูท่าทางคงจะยาว ญี่ปุ่นอาบน้ำเสร็จก็เช็ดตัวทาแป้งขาววอกทั้งตัว สวมเสื้อผ้าแล้วขึ้นไปนอนรอบนเตียง
"หมีขาวไม่อ่านหนังสือหรา"
ญี่ปุ่น ขยันขึ้นมาหยิบเอาหนังสือมาทำท่ากางออก
"อ่านดิ นอนอ่านด้วยกันนี่ล่ะ"
เฟียตเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็หยิบเอาหนังสือขึ้นมาบนเตียงเหมือนกัน ญี่ปุ่นก็เข้าไปเบียดทันที ไม่วายเอาหุ่นยนต์กับขนมเข้าไปกอดด้วย เฟียตเอาหมอนพิงให้สูงขึ้นนอนกึ่งนั่ง ส่วนญี่ปุ่นก็คลอเคลียอยู่ข้างๆกาย ดิ้นไปดิ้นมาจนนิ่งเงียบไป
"อ้าว หลับแล้วเหรอไอ้เปี๊ยก"
เฟียตก้มหน้าลงมามองคนตัวเล็กที่นอนขดอยู่ข้างตัว ยิ้มออกมาแล้วก้มลงจูบที่หน้าผากแผ่วเบาด้วยรักจากใจ
"รู้ไหมไอ้เปี๊ยก มึงเป็นหวานใจของกูเลยนะ"
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1009685 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก