หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[morrian]

ลุ้นๆ 

[katawoot]

ขอบคุณนะครับทีท้วงเรื่อง ยศ พ่อของอาวุธ แบบว่าผมลืมไปจริงๆ นะครับ พลตำรวจเอกนะล่ะ แต่ตอนพิมพ์ตัวย่อก็ลืมไป นึกว่า พ.ต.อ. ย่อมาจาก พัวพันตำรวจเอก

[katawoot]

ต่อ บทที่ 29 ให้จบบทครับ

“ตอนนี้ไม่แน่ แต่ต่อไปก็ไม่แน่เหมือนกัน” คชานนท์เล่นคำ “ภาณุวัฒน์จะถลำลึกไปกับไฟรักที่สุมอยู่ในอก ยิ่งห่างจากพี่ เด็กก็ยิ่งทรมาน และยิ่งถูกยัดเยียดให้วินเซนต์เขาก็จะยิ่งรักพี่มากกว่าเดิม ในเมื่อมองไม่เห็นทางสมหวังในความรัก พี่ลองคิดดู”


วินเซนต์ขบกรามจนปวด ตามองใบหน้าขาวสะอาดของภาณุวัฒน์บนหมอนสีฟ้าอ่อน ปากสีแดงจัดเผยอเล็กน้อย หายใจสม่ำเสมอ นานๆ ทีถึงจะทำปากจิ๊กจั๊กเหมือนเด็กเล็กๆ
เขารู้อยู่เต็มเอกว่าภาณุวัฒน์รอให้อาวุธมาเยี่ยม บางครั้งเขาเห็นภาณุวัฒน์นอนเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง และเมื่อได้ยินเสียงรองเท้ากระทบพื้นหน้าห้องดังๆ ก็หันขวับไปมองประตู
...จริงอย่างที่คชานนท์พูดทุกอย่าง...
“โจโจ้ ผมจะทำยังไงกับคุณดี” วินเซนต์พึมพำเสียงแผ่วเบา
“ครับ” ภาณุวัฒน์พึมพำเช่นกัน ราวกับได้ยินที่วินเซนต์พูด
“กลับไปหาเขาไหมโจโจ้” วินเซนต์กระซิบ “หรือคุณจะทนอยู่กับผมต่อไป”
“ฮื่อ...” เสียงภาณุวัฒน์ครางเบาๆ วินเซนต์ถอนหายใจยาวๆ แล้วลุกขึ้นเดินไปยืนชิดหน้าต่าง มองออกไปยังหิมะขาวโพลนด้านนอก ปล่อยให้ใจล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมาย
…
...วินซ์ พี่ต้องกลับไปหาเขา ต้องไปจริงๆ พี่ทิ้งเขาไว้แบบนั้นไม่ได้...
เสียงของนทีดังขึ้นมาในความทรงจำของวินเซนต์ เขายกมือขึ้นวางทาบบนกระจกของหน้าต่างที่เย็นเฉียบ
...พี่ต้องลืมเขาให้ได้ พี่ต้องลบเขาให้หมดไปจากใจ...
...ไม่ได้ พี่ลืมไม่ได้...
...แจ๊คจากไปแล้วเนท มันจบลงแล้ว พี่จะรักเขาชั่วชีวิตพี่ไม่ได้...
...เขาไม่ได้อยากจะไปเลยวินซ์ พี่รู้ว่าเขาไม่ได้อยากไป...
...แต่ความจริงก็คือความจริง ผมรู้ว่าพี่เข้มแข็ง ครั้งนี้ พี่ต้องเข้มแข็งและก้าวไปข้างหน้า แจ๊คคืออดีต...
...เงาของเขาไม่เคยจาง แจ็คเป็นเหมือนผ้าห่ม ไม่ว่าจะไปที่ไหน เขาคลุมพี่เอาไว้ตลอดเวลา โธ่...
...ฟังนะเนท ซักวันหนึ่ง เงาของเขาจะจางหายไป พี่จะพบคนใหม่และรักเขาได้เหมือนที่รักแจ๊ค หรืออาจจะมามากกว่า ถ้าเพียงแต่พี่จะปล่อยเขาไป...
…
วินเซนต์หลับตาลงช้าๆ และศีรษะไปชิดกระจกเมื่อนึกถึงการสนทนากับพี่ชายต่างมารดา เย็นวันนั้นพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน เขายืนอยู่กับนทีที่ริมถนนหน้าตึกสหประชาชาติ สถานที่ทำงานแห่งใหม่ของพี่ชาย หิมะตกหนักมากอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในนิวยอร์ค และนทีก็แสดงความอ่อนแอออกมาแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเช่นกัน
...ซักวัน ภาณุวัฒน์จะลืมอาวุธได้และรักคนใหม่ ซึ่งก็คือเขา...
...หรือซักวัน ภาณุวัฒน์จะกลับไปหาอาวุธและไม่ต้องทนอยู่กับเขาต่อไป...
...หรือซักวัน อาวุธก็คงจะลืมนทีได้และรักคนใหม่ ซึ่งก็คือภาณุวัฒน์...
...ได้โปรด ใครก็ได้บอกเขาที เรื่องมันจะลงเอยยังไง...

*** end of chapter 29 ***

[MrTroy]

ผมว่านนท์ใจร้ายอะ
การทำให้คนสองคนรักกัน ถ้าแค่ให้การแนะนำ มันก็โอเค
แต่ถ้ามันถึงขั้นชี้นำล่ะ...
ถึงแม้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมา คือ ความรัก แต่ถ้ามองกลับไปถึงวิธีที่ทำให้มันเกิดขึ้นมา เรายังจะเรียกว่า รัก ได้จริงๆเหรอ
สงสารคนที่โดนคชานนท์ทำให้รู้สึกแบบนั้น ด้วยความหวังดีของนนท์

รออ่านตอนต่อไปคับ

[naiin]

ก้าวแล้วก้าวต่อไปถอยไม่ได้แล้ว ความรักที่เข้าใจยากลงเล่นแล้วติดเอง โทษใครล่ะทำผิดกติกาเองเขาแค่จ้างมาป่วนนิ แต่ติดบ่วงตัวเองซะงั้น

[วิหคท่องนภา]

ตอนแีรกนึกว่าโจโจ้จะเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดเสียอีก

แต่คนน่าสงสารอย่างโจ้ก็มีคนที่ห่วงใยและมีคนที่รักโจ้

แต่วินเซนต์นี่สิ......ทั้งโดนกดดันจากนนท์  แล้วคนที่ตัวเองรักยังไปรักคนอื่นอีกต่างหาก...



 ..... พยายามเข้านะจ๊ะ  ไม่ต้องห่วงเรื่องพี่วุธ  ห่วงเรื่องนนท์ดีกว่า อย่าให้นนท์มาทำให้เราไขว้เขว!! สู้ตาย!!  เพราะสุดท้ายพี่วุธจะปราบนนท์ให้เอง 

[Little Devil]

สั้นมากเลย
อ่านแล้วซึม

[Ak@tsuKII]

ผมว่านนท์ใจร้ายอะ
การทำให้คนสองคนรักกัน ถ้าแค่ให้การแนะนำ มันก็โอเค
แต่ถ้ามันถึงขั้นชี้นำล่ะ...
ถึงแม้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมา คือ ความรัก แต่ถ้ามองกลับไปถึงวิธีที่ทำให้มันเกิดขึ้นมา เรายังจะเรียกว่า รัก ได้จริงๆเหรอ
สงสารคนที่โดนคชานนท์ทำให้รู้สึกแบบนั้น ด้วยความหวังดีของนนท์

รออ่านตอนต่อไปคับ

เห็นด้วยเลยค่ะ +1


 อย่างนี้มันเรียกว่า "รัก" ได้จริง ๆ เหรอ??

แล้วนนท์นี่เข้ามาก้าวก่ายความรู้สึกของคนอื่นมากเกินไปนะ
แล้วถ้าภาณุวัตรต้องซ้ำรักอีกรอบบอกเลย คนที่ผิดที่สุดก็คือ "นนท์"
ทำไมถึงไม่ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามกลไกของมันเอง
 




ถ้าอาวุธลงเอยกับภาณุวัตรจริง ๆ ละก็ คงเหมือนโดนยัดเยียดให้"รัก" มากกว่าจะสัมผัสได้ซึ่งความ"รัก" ระหว่างทั้งคู่ และคงไม่ซึ้งไปกับความรักของคู่นี้เลย ดูเฟค ๆ อะ

สั้นมากเลยตอนนี้ T^T  +1 ค่ะ
 

[railay]

 

[va_yu]

ถ้า.............อาวุธ
พบกับภานุวัฒน์โดยบังเอิญ
แบบไม่มีการจัดฉาก.....

น้องโจ้ของพี่.......คงไม่เป็นหมากในกระดานของใคร....แบบทุกวันนี้

ทุกคน..ทุกอย่าง..คงดำเนินไปตามครรลองของมัน

[zazoi]

สงสารวินเซนกับโจ้จังเลย นี่ถ้านนท์จับคู่วินเซนกับโจ้ และตัวเองกับวุธล่ะก็ happy ทุกฝ่ายเลยนะเนี่ย (คนอ่านอ่ะนะ) อิอิ 

[katawoot]

Awoot Chapter 30

อาวุธล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและก้าวเท้ายาวๆ ไปตามทางเดิน พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ และมองไอขาวๆ ที่ออกมาจากปากลอยจางหายไปก่อนจะหันไปมองร่างสูงใหญ่พอๆ กันที่เดินอยู่ข้างๆ แล้วถามขึ้นมาว่า
“ว่างมากหรือไง หรือบอสตั้นมันใกล้นิวยอร์คมากถึงได้มาบ่อยๆ” 
“มาธุระ” พันเอกชัยชนะตอบ “ไม่แน่นะวุธ อีกหน่อยพี่อาจได้มาประจำที่นิวยอร์ค”
“ทำไมอยากไปอยู่ที่ยูเอ็นนัก” อาวุธถาม
“มันเท่ดี” ชัยชนะตอบแล้วหัวเราะเบาๆ และถามขึ้นมาว่า “อีกไกลไหมเนี่ยกว่าจะถึง”
“เลี้ยวขวาบล๊อคหน้า” อาวุธตอบแล้วหยุดรอข้ามถนน
“ปีนี้ิหิมะตกน้อย โลกร้อนขึ้นทุกวัน อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป” ชัยชนะหันหน้ามามองเสี้ยวหน้าด้านข้างของอาวุธซึ่งพยักหน้าตอบรับช้้าๆ ขณะที่ตายังคงมองตรงไปข้างหน้า
“ผมไม่ชอบเมืองหนาว ความจริงผมอยากไปทำงานที่ไหนก็ได้ที่มีทะเลสวยๆ แดดจ้าๆ”
“แล้วใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเล็กๆ ยั่วคนแถวชายหาด” ชัยชนะพูดพร้อมกับกับหัวเราะเบาๆ
“คิดจะทำอะไรแบบนั้นเป็นด้วยหรือ” อาวุธเอียงหน้าถามชัยชนะและเลิกคิ้วขึ้นข้างเดียว สีหน้าไม่อยากจะเชื่อว่าได้ยินอะไรแบบนี้จากอีกฝ่าย
“วุธเลิกคิ้วข้างเดียวเวลาทำตาสงสัยแบบไม่อยากจะเชื่ออะไรที่ตัวเองได้ยินแบบที่เจ้านนท์ทำเลย” ชัยชนะพูดเสียงดัง ทำหน้าแปลกใจ “ทำท่าทางเหมือนกันไม่มีผิด”
“ใครก็ทำ” อาวุธยักไหล่ข้างเดียว
“แต่ไม่ค่อยมีคนเลิกคิ้วข้างเดียวได้นะวุธ พี่ก็ยังทำไม่ได้” ชัยชนะแย้ง “แล้วยักไหล่ข้างเดียวตอนที่มือล้วงกระเป๋าแบบนี้นนท์ก็ทำบ่อย”
“เลิกเปรียบเทียบผมกับเจ้าเด็กกวนประสาทได้แล้ว” อาวุธตอบเสียงเรียบ ใบหน้าเคร่งขรึมนิ่งเฉยเช่นเคย
“อืม...” ชัยชนะทำท่าคิด “แต่ก่อนโน้นนนท์สนิทกับวุธมากกว่าเพื่อนของพี่ชายคนอื่นๆ ตอนแรกพี่นึกว่านนท์สนิทกับธงรบ แต่ดูๆ ไปก็ไม่ใช่ พี่มองว่านนท์เลียนแบบนิสัยใจคอ บุคลิกลักษณะท่าทางวุธมาเยอะเหมือนกัน”
“ผมไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์”
“นนท์มั่นใจในตัวเองสูงมาก” ชัยชนะพยักหน้า ท่าทางครุ่นคิด ก่อนจะพูดขึ้นมาเสียงดังฟังชัดว่า “วุธคิดยังไงกับนนท์”
“อะไรนะ” อาวุธอุทานอย่างไม่เชื่อหูว่าจะได้ยินสิ่งที่ตัวเองได้ยิน “ถามแบบนี้ รู้ไหม เหมือนถามว่า วุธคิดยังไงกับชัยชนะ หรือวุธคิดยังไงกับคม คิดยังไงกับธงรบ คิดยังไงกับชณินท์ กับปกรณ์ กับชัชชัย ทั้งหมด เป็นไปไม่ได้ทั้งนั้น ถามในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้”
“แล้วคิดยังไงล่ะ” ชัยชนะทำหน้านิ่ง ถามเสียงราบเรียบ
“จะบ้าหรือ นนท์เป็นน้องของอธิคม” อาวุธขมวดคิ้ว พูดเสียงดังขึ้น
“แล้วไง” ชัยชนะเลิกคิ้ว
“ผมไม่ได้คิดอะไรกับนนท์” อาวุธยักไหล่ข้างเดียวแล้วก้าวเท้าลงบนพื้นถนนและหันมาส่งสายตาให้ชัยชนะตามมาเพื่อข้ามถนน
“ดูๆ ไป นนท์ก็เป็นคนน่ารัก กวนประสาทหน่อย แต่ก็น่าเอ็นดู” ชัยชนะพูด อมยิ้ม มองต้นคอด้านหลังของอาวุธ
“ก็รู้อยู่ว่าคชานนท์เป็นยังไง” อาวุธตอบโดยไม่หันกลับมามองอีกฝ่าย
“พี่ว่าคชานนท์สับสน”
“คบคนนั้นคนนี้แล้วก็เลิก รักแล้วก็ทิ้ง ดูๆ ไปนนท์ไม่ได้ต่างจากพี่ชายเลย นนท์ชอบคบคนสวยๆ พอให้ชื่นใจแล้วก็หาใหม่ แต่ละคนมักจะเป็นดาราหรือคนมีชื่อเสียง เปลี่ยนคู่ควงบ่อยๆ แบบนี้หรือสับสน”
“เพราะนนท์ไม่ต้องการผูกมัด” ชัยชนะตอบและพูดเน้นเสียง “นนท์ ไม่ กล้า”
“ผมว่าไม่อยากจะลงเอยกับใครมากกว่า” อาวุธแย้ง “นิสัยพวกเจ้าชู้ นนท์ชอบว่าพี่ชายกับพ่อของตัวเองว่าเจ้าชู้ ตัวเองไม่ต่างกัน เพียงแต่เอาเหตุผลว่าตัวเองโดนทิ้งมาอ้าง จงใจทำตัวให้เขาทิ้งทั้งนั้น สมองอย่างนนท์นั่นหรือเรียกว่าสับสน”
“ที่พี่ว่านนท์สับสน พี่หมายความว่า นนท์สับสบกับบทบาทของตัวเอง ทำเป็นเก่ง มั่นใจในตัวเอง แต่เพื่อปกปิดอะไรบางอย่าง ความจริงนนท์กลัวไปสารพัด”
“เป็นทหารหรือนักจิตวิทยา” อาวุธหันมาถาม “ถ้ากลัวก็ไม่ใช่คชานท์คนเก่ง รู้หรือเปล่า คชานนท์เก่งถึงขนาดคุมกรมตำรวจได้เลย นายพลใหญ่ๆ เป็นลูกค้าหรือไม่ก็ลูกหนี้เขาทั้งนั้น เผลอๆ ไม่ใช่เฉพาะแค่กรมตำรวจ อาจรวมถึงกองทัพบกด้วย”
“เด็กคนนี้ไม่อยากจะเชื่อมันจริงๆ” ชัยชนะโคลงศีรษะ
“กระทรวงมหาดไทย กระทรวงอื่นๆ อีกหลายกระทรวง แต่ที่แน่ๆ กระทรวงพาณิชย์คชานนท์สนิทกับระดับใหญ่ๆ ทั้งนั้น แบบนี้หรือจะเรียกว่าคชานนท์กลับหรือสับสน” อาวุธสรุป
“วุธกำลังเบี่ยงประเด็น”
“ผมไม่เคยเบี่ยงประเด็น” อาวุธส่ายหน้า “ไม่ใช่นิสัยของผม”
“ปากแข็ง”
“ตกลงประเด็นของพี่คืออะไร”
“คิดดีๆ นะวุธ นนท์คบผู้หญิงมาเยอะแยะ วุธพูดเองเมื่อกี้ แต่นนท์ก็ไม่ลงเอยกับใครซักที นนท์จงใจทำตัวให้โดนทิ้ง คนที่คบก็เป็นดารามีชื่อเสียง ซึ่งก็ไม่ได้คิดจะจริงจังหรือมีความสัมพันธ์แบบเปิดเผยได้ นนท์ทำแบบนั้นเพื่อปกป้องตัวเอง เพราะไม่ได้คิดจะลงเอยกับใคร หรือลงเอยกับใครไม่ได้”
“แล้วทำไมเราต้องมาคุยกันเรื่องคชานนท์” อาวุธส่ายหน้า “ผมว่าคุยเรื่องคดีที่กำลังทำดีไหม เช่น ทำไมข่าวกรองจากพันเอกชัยชนะถึงมีข้อผิดพลาดได้”
“ของมันก็มีพลาดได้” ชัยชนะยักไหล่
“แหล่งข่าวเชื่อได้ขนาดไหน คนของรัฐหรือเปล่า”
“ก็มีหลายแหล่ง NATO ก็มี NCIS ตำรวจ ทหารมีหมด สายธุรกิจก็มี” ชัยชนะตอบ
“ผมจัดพวกธุรกิจไว้ในแหล่งข่าวกลุ่มบี”
“ไม่แน่นะวุธ ข่าวจากพวกนี้บางทีเป็นข่าวระดับ classified ดูคชานนท์สิ ข่าวของเจ้านนท์ไม่เคยพลาด ข้อมูลลึกๆ ทั้งนั้น จำที่ท่านรัฐพงษ์เป็นเอเยนต์ขายยาอีได้หรือเปล่า ชิ้นนั้นน่ะ ฝีมือคชานนท์ล่ะ พี่เคยได้ยินเขาเปรยว่าจะทำเป็นธุรกิจจริงจัง ขายข้อมูลให้ราชการ ตำรวจ ทหาร หรือรัฐบาล พวกเราไม่ต้องทำอะไร outsource เรียกใช้คชานนท์อย่างเดียว”
“จะเกินไปแล้ว” อาวุธเบ้ปาก “นี่ผมไม่จับนนท์ข้อหาเป็นเจ้าหนี้เงินกู้หรือเข้าข่ายผู้มีอิทธิพลแทรกแซงกิจการรัฐก็ดีถมไปแล้ว”
“จำไมไ่ด้หรือ ตอนย้ายอธิคมไปแพร่ แค่ไม่กี่วันก็เรียบร้อย แล้วตอนย้ายกลับ เร็วกว่าอีก ฝีมือคชานนท์คนเก่งไม่ใช่หรือนั่น” ชัยชนะหัวเราะเบาๆ
“รู้ด้วยหรือ” อาวุธทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ
“ถึงคนละเหล่าพี่ก็รู้ กลับไปเมืองไทยทีไรก็ไปกินเหล้ากับพวกชณินท์และปกรณ์อยู่บ่อยๆ ในวงเหล้า ได้ข่าวดีๆ อยู่เรื่อยล่ะ” 
“รวมถึงข่าวของผม” อาวุธพูดเสียงเข้ม “อย่าให้รู้นะว่าไปดื่มเหล้ากับคชานนท์”
“นนท์ไม่ดื่มเหล้า เหมือนวุธไง ดื่มได้ที่ไหน คิดๆ ก็ขำเจ้านนท์นะ ดื่มทีไรสติแตกทุกที กลายเป็นคนละคน”
“เลิกเปรียบผมกับคชานนท์ซะที”
“ว่าไปก็น่าเป็นห่วงนนท์นะ”
“ทำไมครับ”
“ลองคิดดู ถ้ามีใครอยากล้างหนี้”
“ไม่มีทางหรอก” อาวุธหันไปมองชัยชนะแล้วก้าวเท้าสั้นลงเพื่อลดความเร็วของการเดิน และพูดกับเพื่อนรุ่นพี่ด้วยเสียงจริงจังว่า “นนท์เขาช่วยเหลือคน ปล่อยเงินกู้ในนามสถาบันการเงิน ดอกเบี้ยน้อยกว่าธนาคารด้วยซ้ำ ลูกหนี้ชอบเขาทั้งนั้น”
“ก็พวกธนาคารไงล่ะ จะรุมยำคชานนท์” ชัยชนะหัวเราะเบาๆ แล้วทำหน้าแปลกใจ “อ้าว ไหนว่าเป็นเจ้าหนี้เงินกู้นอกระบบ”
“ผมก็แค่พูดไปยังงั้นเอง”
“อยากให้เจ้านนท์มาได้ยินจริงๆ เลย จะโวยวายขนาดไหน แล้วตอนนี้นนท์ไปยุโรปถึงไหนแล้ว”
“ผมจะไปรู้ได้ยังไง” อาวุธส่ายหน้าแล้วทำท่าหงุดหงิดเล็กน้อย “แล้วนี่จะถามถึงคชานนท์ทำไมครับ”
“ก็ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไรดี”
“เรื่องจักราวุธไง”
“ข้อมูลจักราวุธมีน้อยมาก และหลายอย่างก็เป็นข้อมูลปลอมๆ ผู้ชายคนนี้ลึกลับ”
“เขาเล่นการเมืองได้ยังไง ไม่มีใครขุดคุ้ยประวัติเขาหรือไงนะ”
“ตำรวจยังขุดแทบไม่ได้ ใครจะไปเก่งกว่าENS มือหนึ่งอย่างวุธยังต้องพึ่งพี่ DSI ไม่ต้องพูดถึง แทบไม่มีข้อมูลอะไรเลย”
“ผมสงสัยจังเลยว่าคชานนท์จะรู้ขนาดไหน” อาวุธขมวดคิ้ว
“ไหนว่าไม่อยากคุยเรื่องคชานนท์” ชัยชนะท้วง
“ใกล้จะถึงแล้ว โน่นครับ สุดบล๊อคแล้วเลี้ยวขวา” อาวุธชี้มือไปข้างหน้า “ทำไม่จะต้องอยากทานอาหารธิเบตในนิดยอร์คก็ไม่รู้”
“พี่ชอบของแปลกใหม่” ชัยชนะยักคิ้วพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
“ตอนเริ่มทานขอให้พูดแบบนี้เถอะ” อาวุธกระตุกยิ้มมุมปาก เอียงหน้ามองชัยชนะอย่างท้าทาย “ไม่เคยลอง อย่าเพิ่งบอกว่าชอบ”
“คนเรามันต้องเสี่ยงสิ”
“ระวังผลของมันด้วยนะ” อาวุธตอบยิ้มๆ แล้ววิ่งเหยาะๆ ข้ามถนนโดยมีชัยชนะตามมาติดๆ เมื่อถึงประตูร้านอาหารจึงดึงให้เปิดออกแล้วผายมือเชิญให้พันเอกชัยชนะเข้าไปก่อน
“วุธเข้าไปก่อน วันนี้พี่เลี้ยง ถือว่าวุธเป็นแขกพี่”
“ผมเป็นคนพามา ผมอยู่นิวยอร์ค ผมไม่ควรจะเป้นแขก คนที่มาจากบอสตั้นต่างห่างต้องเป็นแขก ผมจะเลี้ยงเอง เชิญครับ” อาวุธตอบ ยืนนิ่ง มือจับประตู
“นายนี่มัน macho จริงๆ เลย จะต้องดูแลคนอื่นให้ได้เชียวนะ งั้นก็...จัดให้” ชัยชนะบ่นยิ้มๆ แล้วเดินเข้าไปในร้าน อาวุธขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจคำพูดของชัยชนะเท่าใดนักแต่ก็ต้องสลัดความสงสัยทิ้งไปเพราะมีหนุ่มสาวคู่หนึ่งจะเข้าไปในร้านพอดี อาวุธจึงดิึงประตูออกให้กว้างขึ้นแล้วผายมือเชิญให้ทั้งสองเข้าไปก่อน

“พี่วุธไม่ยอมไปเยี่ยมภาณุวัฒน์ทั้งที่น้องเขาขาหัก เจ้าวินเซนต์ก็ไม่ยอมพาภาณุวัฒน์กลับมานิวยอร์ค ดื้อกันจริงๆ เล๊ย ทำไงดีวะ อย่าให้คชานนท์ต้องใช้ไม้ตายเชียวนะ เสียชื่อหมด คชานนท์คนเก่งไม่เคยใช้แผนบีซักทีนึง อย่าต้องให้มาใช้กับตำรวจหัวดื้ออย่่างพี่วุธเป็นคนแรกเลย” คชานนท์บ่นพึมพำพลางเดินไปเดินมาอยู่หน้าเตียงในห้องนอนของห้องพัก Carlton Suite บนชั้น30 ของโรงแรมหรูกลางกรุงโรม
“นนท์ มาสิคะ คุณยังทำงานอยู่อีกหรือ” เสียงหวานๆ ของหญิงสาวผมสีบลอนด์ที่นอนระทวยอยู่บนเตียงดังขึ้น
“ผมดูเหมือนทำงานหรือ” คชานนท์หยุดเดิน
“คุณกำลังวางแผนอะไรบางอย่าง ใช่หรือเปล่า ฉันดูออก ทุกทีที่คุณทำแบบนี้ ฉันก็รู้ว่ามันจะลงเอยยังไง”
“คุณรู้จักผมขนาดนั้นเลยหรือ” คชานนท์ห่อไหล่พร้อมแบะแขนออกทั้งสองข้างแบบชาวตะวันตก
“แน่นอน” หญิงสาวตอบ “ฟังนะ ฉันไม่ได้บินมาโรมเพื่อที่จะนอนแห้งเหี่ยวคนเดียวนะที่รัก”
“ผมกำลังใช้ความคิด” คชานนท์ชี้นิ้วเข้าที่ขมับของตัวเองแล้วเดินกลับไปกลับมาต่อ
“ฉันก็เลยต้องนอนมองคุณใช้ความคิดงั้นหรือ”
“คุณหลับตาก็ได้นี่นา” คชานนท์ตอบ
“นนท์ ไม่ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ เอาไว้ทำพรุ่งนี้ได้ไหม”
“ขอทีเถอะน่า รอหน่อยได้ไหม”
“รอจนหมดอารมณ์แล้ว” หญิงสาวทำหน้าง้ำ น้ำเสียงเริ่มหงุดหงิด
“เดี๋ยวสร้างใหม่ก็ได้” คชานนท์ยักไหล่แล้วพูดต่อ “เฮ้อ พี่วุธ ยุทธศาสตร์แบบโจ่งแจ้งท่าทางจะใช้ไม่ได้ผล ถ้ายังงั้นต้องใช้วิธีซุ่มโจมตี”
“คชานนท์” เสียงหญิงสาวผมบลอนด์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เสียงเข้มหงุดหงิดกว่าเดิม
“ครับ ที่รัก” คชานนท์หันไปเลิกคิ้วข้างเดียว หน้าตาบ่งบอกว่ากำลังถูกขัดใจ “ขอเวลาผมอีกนิด”
“ฉันไม่มีเวลาให้คุณทั้งคืน”
“งั้นขอแค่หนึ่งชั่วโมง” คชานนท์ต่อรอง
“จนถึงขนาดนี้คุณยังจะทำงานอีก สำคัญมากหรือไง สำคัญกว่าฉันยังงั้นหรือ” หญิงสาวหน้าบึ้ง
“ไม่เอาน่า” คชานนท์ทำหน้าอ่อนอกอ่อนใจ
“ห้านาที” หญิงสาวยกมือขวาขึ้น กางนิ้วออก
“อย่ามาต่อรองกับผม”
“ฉันไม่ได้ต่อรอง ฉันกำลังบอกคุณว่าคุณมีเวลาอีกห้านาที ถ้าไม่ยังงั้น...”
“คุณจะไปก็ได้นะ”
เท่านั้นเอง คชานนท์ก็ได้ยินเสียงร้องกรี๊ดจนแทบจะต้องยกมือขึ้นปิดหู หมอนสีขาวใบแรกลอยมาปะทะใบหน้า แต่ใบที่สองเขาหลบได้
“ช่วยตัวเองเถอะ ฉันไม่รอแล้ว” หญิงสาวกระโดดลงจากเตียง คว้าเสื้อผ้า และเดินกระทืบท้าวออกไปจากห้องนอนพร้อมกับบ่นเสียงดัง
“เรื่องอะไรจะช่วยตัวเอง” คชานนท์หัวเราะหยันๆ แล้วเดินตามหญิงสาวออกไปข้างนอก
“ฉันไม่ทนคุณต่อไปอีกแล้ว ฉันอุตส่าห์บินมาโรมทั้งที่ควรจะอยู่ในบาร์เซโลน่าให้นักข่าวเห็นฉันไปงานของ SPN TV แต่คุณไม่สนใจฉันซักนิด คุณมันคนเย็นชา ไม่มีเลือดเนื้อ ไม่มีความรู้สึกไม่พอ ยังไม่สนใจความรู้สึกผู้หญิงอีกด้วย” หญิงสาวชี้หน้าคชานนท์พลางแต่งตัวอย่างรวดเร็ว
“แพตซี่ ผมขอโทษ กลับเข้าไปในห้องนอนเถอะ” คชานนท์เสียงอ่อน
“โอ ไม่ ไม่ ไม่ อย่ามาทำแบบนี้กับฉัน” หญิงสาวส่ายหน้า “ฉันไม่ใจอ่อนให้คุณอีกแล้ว กี่ครั้งที่ฉันยอมคุณ แต่คราวนี้ฉันไม่อดทนกับคุณอีกแล้วนนท์”
“สามสี่ครั้งเอง” คชานนท์ชูนิ้วขึ้น
“ฉันอดทนกับคุณมากนะคะนนท์”
“คุณมีอะไรต้องอดทนกับผม” คชานนท์ถอนหายใจ
“คุณไม่เห็นความสำคัญของความสัมพันธ์ของเราเลย ฉันไม่รู้ว่าเราสองคนกำลังไปทางไหน”
“ถ้างั้น คุณต้องการอะไร เราอยู่แบบนี้ก็โอเคนี่นา”
“ฉันอยู่แบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะเอายังไงกันแน่ เราคบกันแบบไหน แค่เซ็กส์งั้นหรือ โอเค้ ถ้าแค่เซ็กส์ฉันก็พอจะทนได้ แต่ตอนนี้ คบกันแค่เซ็กส์คุณยังไม่ค่อยจะทำอะไร” หญิงสาวพูดอย่างกราดเกรี้ยว
“ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริง” คชานนท์ส่ายหน้า บ่นพึมพำเป็นภาษาไทย
“ฉันมองคุณไม่ออก ฉันไม่รู้ว่าคุณจะเอายังไง เพราะฉะนั้น” สาวผมบลอนด์ลดเสียงลง และพูดต่อด้วยนำ้เสียงหนักแน่นว่า “เพราะฉะนั้น ลาก่อน”
“คุณต้องการแบบนี้จริงๆ หรือ”
“ลาก่อน คชานนท์” หญิงสาวกระแทกเสียง ใบหน้าเย็นชา แล้วรีบแต่งตัวให้เสร็จก่อนจะคว้ากระเป่าแล้วกระแทกเท้าเดินออกไปจากห้องโดยไม่ปิดประตู คชานนท์เดินตามไปอย่างเนือยๆ เพื่อปิดประตูห้องพัก แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อหญิงสาวโผล่หน้ากลับเข้ามาอีกและพูดเสียงเย็นชาว่า “ฉันขอสาปคุณ นนท์ ขออย่าให้คุณได้สมหวังในความรัก ขอให้คุณอยู่คนเดียว แห้งเหี่ยวไปจนวันตายเหมือนกอหญ้าข้างถนนไฮเวย์ในแอริโซน่า”
“โอ้โห” คชานนท์อุทานเสียงเบาเป็นภาษาไทยแล้วก้าวถอยหลังเล็กน้อยเมื่อหญิงสาวกระแทกประตูปิดดังปัง
“แค่นี้ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ” คชานนท์เบ้ปากแล้วเดินไปทิ้งตัวนอนลงบนโซฟากลางห้องนั่งเล่น ปากบ่นพึมพำว่า “อกหักถูกทิ้งอีกแล้วเรา”
เวลาผ่านไปห้านาที ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบไวนท์ออกมาจากตู้แชหนึ่งขวด จากนั้นเดินไปยืนพิงกระจก มองออกไปด้านนอกและพูดขึ้นเบาๆ ว่า “เพราะฉะนั้น ถึงเวลาหาคนใหม่”

::: End of Chapter 30 :::

[reneisance]

น้าน คุณอย่าให้ เปิดประเด็นแล้วประเด้นก้ตกไปนะ บางครั้งก็แอบเชียร์ นนท์ กับ วุธ แต่บางครั้งก็เหมือนกับ วุธ กับโจ้

เอาให้มันซักทิศทางหนึ่งนะ คนอ่านเริ่มงง

[4life]

อยากเเนะนำเด็กชายน่ารักๆ ให้ไอ้คุณคชานนท์ซักคน

[cipher]

จะลุ้นให้สารวัตรอาวุธกับใครดีเนี้ย
ชอบทั้งคู่เลย ทั้งนนท์ ทั้งโจ้ 

[arjinn]

คุณคฑาฯ

ข้าพเจ้ายังเชื่อว่า จะไม่มีใครได้คู่กับใคร!! 
แม้จะอยากแค่ไหน แต่ท่าทางมัน...จริงๆ   
รบกวนด้วยนะ 

[Little Devil]

+1 ให้คุณนาย ภาคนี้สุดยอดจริงๆ
ปมซ้อนปม ไม่มีเฉลยอีกต่างหาก
สารวัตรไปรับน้องโจ้ได้แล้ว
สวรรคช่วยส่งคู่นายนนท์มาซักคน

[Zepher]

"นนท์สับสบกับบทบาทของตัวเอง ทำเป็นเก่ง มั่นใจในตัวเอง แต่เพื่อปกปิดอะไรบางอย่าง ความจริงนนท์กลัวไปสารพัด”
พันเอกชัยชนะพูดถึงคชานนท์ได้ถูกเป๋งเลย

[i3igM]

พี่นายก่อหวอดอีกแล้ว...........

[boofuu]

สรุปคือ 3P วุธ โจ้ นนท์ ใช่ไหม

[zazoi]

+1 เพราะมีเรื่องนนท์เยอะดีค่า ถูกใจจัง


ปล. เค้าขอวุธกับนนท์น้า อิอิ

[วิหคท่องนภา]

อ่านตอนนี้แล้ว"ชอบ" พันเอกชัยชนะมากเลยค่ะ 



    อาวุธ  อย่าอคติกับนนท์เลย  มองดูดีๆสิ

[K2KARN]

ผลักไสนนท์ไปหาพี่วุธซะเลย !
จะได้ไม่ต้องมีคนนั้นนี้โผล่มาอีก ฮ่าๆๆๆๆ

[dragonfly08]

“ฉันมองคุณไม่ออก ฉันไม่รู้ว่าคุณจะเอายังไง เพราะฉะนั้น”
รีบมาต่อเถอะคุณนาย 

[MIkz_hotaru]

เริ่มทำใจ
สุดท้าย
อาจจะแยกย้ายกันไปคนละทาง 
พี่นายขอย้ำใหม่มั่นใจหน่ิอยว่า จะมีคนรักกันเกิดขึ้นในเรื่องนี้ 

[naiin]

งง หาบทสรุปลงตัวยากจัง

[Y2Y]

แรกๆก็เชียร นนท์ กับอาวุธ  แต่ตอนนี้เริ่มเห็นด้วยกะแพตซี่แระว่าขอให้นนแห้งเหี่ยวเฉาตายไปเลย คนอะไรใจร้าย โจ้เขามีคนที่พร้อมจะรักพร้อมจะดูแลอยู่แล้ว  เลิกยุ่งกะโจโจ้ได้แล้ว 

แต่ถ้าจะเอาให้มีเฮ ให้ อาวุธคู่กะโจ้โจ้
แล้ววินเซนต์ เอาคืนคชานนท์คนเก่งอย่างสาสมชนิด จำเลยหัวใจ เชลยศักดิ์ ก็น่าจะดี

[fungfung]

อยากจะบ้าตายกับนนท์จริงๆเป็นคนที่ทำให้คนอื่นหัวหมุนได้ทุกที่สิ
แล้วอย่างนี้ใครจะมาเป็นผู้ปราบนนท์กันละหรือว่านนท์จะต้องอยู่คนเดียวจริงหว่า
ไม่มันใจในเรื่องนี้ว่ารักจะสมหวังเสียวๆไงไม่รู้โดยเฉพาะนนท์

[Ak@tsuKII]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกชอบชนะชัยจัง
ดูคล้าย ๆ ธงรบ นิดนุงด้วย 555

พฤติกรรมอาวุธดูแปลก ๆ ไปนะ เวลาคุยเรื่องนนท์ คึคึ

[┗◎┗◎]

แง่มๆๆๆ เดาไม่ถูกเลย