23
เหลือใจไว้ให้แค่คนเดียว
ผ่านมาหลายวัน แบ้งค์ได้แต่ปล่อยตัวไปกับเหล้า ขาดเรียนบ่อยจนเพื่อนๆในกลุ่มเริ่มเป็นห่วง
"กูว่าปล่อยไอ้แบ้งค์ไว้แบบนี้ไม่ได้แล้วว่ะ"บอมพูดแล้วหันไปมองหน้าอาร์ม
"นั่นดิ แล้วเอาไงดี"แม็คถามสีหน้าจริงจังกว่าทุกครั้ง
"กูว่าเราไปคุยกับมันให้รู้เลยดีกว่าว่ะ"บอมเสนอความคิด
"เออ กูเห็นด้วย......ว่าแต่มีใครเห็นหัวมันบ้างหรือเปล่าว่ะวันนี้"อาร์มถามเพราะไม่เห็นหน้าเพื่อนเจ้าปัญหาตั้งแต่เช้า
"ไม่เห็นว่ะ......เอางี้เดี๋ยวกูลองโทรไปถามที่ร้านเหล้าประจำของมันก่อนดีกว่า"พูดจบแม็คยกโทรศัพท์ต่อสายทันที
..................................
.................................
"ว่าไงว่ะ"อาร์มถามทันทีที่แม็ควางสาย
"อยู่ว่ะ"แม็คตอบ
"มันอยู่กับใคร"อาร์มถามต่อ
"คนเดียว"แม็คตอบ
"งั้นไปกัน"จบคำทุกคนลุกขึ้นพร้อมกับอย่างไม่ต้องนัดหมาย
..................................
.................................
ทันทีที่ถึงร้าน
"โฮ่ ไอ้แบ้งค์เมาหมาไม่แดกเลยนะมึง"บอมด่า
"ใครด่ากูเป็นหมาว่ะ หมาที่ไหนจะหล่ออย่างนี้ พูดงี้ต่อยกับกูเลยดีกว่า"แบ้งค์โมโหลุกขึ้นชี้หน้า โดยไม่มองว่าเป็นใคร
"เพี้ยะ โอ้ยมึงเล่นทีเผลอเหรอ"แบ้งค์เริ่มโมโหหนักกว่าเดิม
"สัด ตายังลืมไม่ขึ้นเลยมึง....ไหนไอ้อาร์มทำให้หัวมันเย็นหน่อยสิจะได้ตื่นซะที"ว่าแล้วบอมกับแม็คก็ช่วยกันล็อคแขนแบ้งค์ไว้คนละข้าง
"ซ่า"เสียงน้ำเย็นในถังน้ำแข็งถูกเทราดบนหัวแบ้งค์จนหมด
"เฮี้ยพวกมึงเป็นใคร มาทำกับกูแบบนี้ว่ะ ไม่รู้หรือไงว่ากูเป็นใคร"แบ้งค์ที่เริ่มจะสร่างเพราะน้ำเย็นทั้งถังถามขึ้น
"ขนาดมึงยังไม่รู้เลยว่าตัวมึงเป็นใคร ยังอวดเก่งอีกนะไอ้ สาดดด..เก่งนักลืมตาดูสิว่าพวกกูเป็นใคร"อาร์มเริ่มเสียงดัง
"อ่าว พวกมึงมาไงกันว่ะเนี่ยะ"แบ้งค์เงยหน้ามองเพื่อน ในสภาพหัวเปียก ตาบวมแดงผมเผ้ายุ่งเหยิง
"อาการหนักนะมึง"อาร์มตบบ่าเพื่อนเบาๆ
"ก็อย่างที่พวกมึงเห็น"แบ้งค์ตอบ
"เอาผ้านี่เช็ดหัวให้มันซะเดี๋ยวหวัดแดกเอา"พี่เดี๋ยวเจ้าของร้านที่เห็นเหตุการณ์เดินเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กสำหรับเช็ดหัวมาให้
"ขอบคุณพี่"บอมหันไปขอบคุณก็จะจัดการ เอาผ้าเช็ดหัวให้แบ้งค์อย่างแรง ขอย้ำอย่างแรง
"ห่าบอม กูเจ็บ"แบ้งค์ร้องท้วง
"ดีสม"บอมตอบ ก่อนจปล่อยให้แบ้งค์เช็ดเอง
"หมดลายเลยเพื่อนกู"อาร์มแซวก่อนจะตบบ่าเพื่อนเบาๆ
"แล้วมันเพราะใครล่ะ...น้องมึงไม่ใช่หรือไงที่ทำให้กูเป็นแบบนี้"แบ้งค์ก้มหน้ามองแก้วเหล้าในมือ พร้อมๆกับน้ำตาลูกผู้ชายที่ไหลออกมา
ถึงแม้จะไม่มีเสียงสะอื้น แต่มันก็ทำให้เพื่อนของเค้ารู้ว่าตอนนี้แบ้งค์เสียใจแค่ไหน เพราะตั้งแต่คบกันมา ไม่เคยมีใครหน้าไหนสามารถทำให้แบ้งค์
ต้องมานั่งร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้ได้
"มีไรให้พวกกูช่วยมั้ย"แม็คถาม
"ขอบใจว่ะ แต่เรื่องนี้กูเป็นคนก่อ กูต้องจัดการเอง"แบ้งค์ตอบหน้าเศร้า
"แล้วมึงจะจัดการยังไง....อย่าบอกกูนะว่าไอ้จัดการที่มึงพูดคือการที่มึงมานั่งเมาหัวราน้ำแบบนี้"อาร์มถาม
"เปล่า กูแค่ยังคิดไม่ออกว่าจะต้องจัดการไง"แบ้งค์ตอบอาร์มที่จ้องอยู่
"มันไม่มีประโยชน์อะไรหลอกนะที่มึงมานั่งแดกเหล้าอยู่นี่.....และถึงมึงจะร้องไห้ให้ตาย ออมมันก็ไม่รู้ และเข้าใจมึงขึ้นมาหรอกถ้ามึงไม่บอกมัน"อาร์ม
"กูขอโทษ"แบ้งค์ก้มหน้าพูดเสียงเบา
"เออ ไงเดี๋ยวกูจะลองๆคุยกับมันให้แล้วกัน...แต่กูก็ไม่รับประกันเหมือนกัน เพราะเหมือนว่าตอนนี้มันพยายามเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องของมึง"อาร์มบอก
"อืม ไม่เป็นไร กูขอบใจมากเพื่อน"แบ้งค์พูด
"โหล อาร์มอยู่ ร้าน.........."เสียงอาร์มคุยโทรศัพย์
......................................................................................
"อืม เดี๋ยวเจอกันครับ"อาร์มวางสาย
.....................................................................................
"ใครว่ะ"แม็คถาม
"โดม"อาร์มตอบสั้นๆ
"หวานว่ะ"แม็คแซว
"สัดดด คงหวานไม่เท่าคู่มึงหรอกแม่ง จะปี้กันมั้ย เดี๋ยวกูให้พี่เค้าจัดห้องให้"อาร์มพูดประชด
"เฮ้ย มีด้วยเหรอว่ะ กูเอาห้องนึง"แม็คบอก
"เพี้ยะ"เสียงฝ่ามือตบลงบนหัวแม็คเบาๆไม่เจ็บมากแค่คันๆ
"ตบไมครับ"แม็คทำหน้างอนบอม
"กูอาย"บอมตอบสั้นๆ
"แม็คล้อเล่นครับ รอกลับไปทำที่ห้องเราดีกว่า"แม็คมองบอมตาหวานเยิ้ม
"หยุดเลยมึง....เดี๋ยวอด"บอมขู่
"โดม ทางนี้ครับ"อาร์มเรียก แล้วรีบลุกให้โดมนั่งข้างๆทันที
"ไง พวกมึง"โดมทักเพื่อนอาร์มทุกคนที่ตอนนี้สนิทเหมือนเป็นพวกกันไปแล้ว
"กลัวไอ้อาร์มมันหายหรือไงไอ้โดม"แม็คแซว
"มึงถามเพื่อนมึงเอาเอง"โดมตอบ
"ไงไอ้อาร์ม"แม็คหันไปถามอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
"เออ กูบอกให้โดมตามมาเองล่ะ กลัวหาย"อาร์มตอบแล้วหันไปยิ้มให้โดม ส่วนโดมก็ยิ้มน้อยๆตอบ
"อิจฉาพวกมึงว่ะ งั้นเรามาฉลองกันดีกว่า....มื้อนี้กูเลี้ยง"แบ้งค์พูดขึ้น
"ฉลองห่าไรของมึง"อาร์มถามแบ้งค์
"ฉลองให้กับความรักของมึงกับไอ้โดมและของไอ้แม็คกับไอ้บอมไง"แบ้งค์พูดแล้วหันหน้าไปมองเพื่อนทั้งสิ
"ห่า อะไรนะ นี่มึงสองตัวเป็นแฟนกันเหรอว่ะ"โดมชี้ไปที่แม็คทีและบอมที
"อืม กูรักบอมว่ะ"แม็คตอบแล้วเอามือพาดบ่าบอมไว้
"ตามนั้น"บอมย้ำ
"แล้วมึงไอ้แบ้งค์โดนใครหักอกมาว่ะ..."โดมถาม
"อย่าบอกนะว่า..."แล้วโดมก็ชี้มาที่อาร์ม
"อืม"อาร์มตอบ
.........................เงียบ.................................
.........................เงียบ.................................
"ชนว่ะ แก้วนี้กูมอบให้พวกมึงที่มีความรักทุกคน...ขอให้พวกมึงรักกันนานแสนนาน"แบ้งค์ยกแก้วเหล้าขึ้นชนเพื่อทำลายความเงียบ
"และแก้วนี้...กูขอกำลังใจจากพวกมึง....ช่วยเป็นกำลังใจให้กูได้หัวใจของกูคืนมาโดยเร็ว"แบ้งค์ยกขึ้นชนอีกแก้ว
ในที่สุดแบ้งค์ก็เมาฟุบลงกับโต๊ะ
"เฮ้ยไอ้แบ้งค์...ไอ้แบ้งค์"อาร์มเขย่าตัวเพื่อนเบาๆ
"แม่งเมาสลบไปแล้วว่ะ....กลับกันเถอะว่ะ"แม็คชวน
"เออ แล้วนี่เอาไงดีเมาเละอย่างนี้"บอมพูด
"เอางี้ เดี๋ยวไอ้แบ้งค์ไปรถกู"อาร์มบอก
"ส่วนมึงไอ้บอมขับรถไอ้แบ้งค์กลับแล้วกัน ห่างกับผัวมึงแป๊บเดียวคงไม่ถึงกับขาดใจตาย...ใช่ไหมว่ะ"อาร์มพูดยิ้ม
"จวยเถอะมึง"พร้อมกับยกนิ้วกลางให้อาร์ม ส่วนอาร์มกับโดมก็ช่วยกันประคองแบ้งค์ไปยังรถของตน
ทั้งหมดกลับมาถึงคอนโด
"เดียวคืนนี้กูกับบอมนอนเป็นเพื่อนมันเอง....ส่วนมึงก็ลองคุยกับน้องมึงให้มันหน่อย...มึงก็รู้นิสัยไอ้แบ้งค์มันดี มันเคยเป็นแบบนี้ซะที่ไหน"แม็คบอกอาร์ม
"อืมไงเดี๋ยวกูจะลองคุยกับมันให้..ฝากพวกมึงด้วยแล้วกัน"อาร์มเดินออกจากห้องของแบ้งค์โดยมีโดมเดินตามออกมาเงียบ
"โดมเข้าไปอาบน้ำก่อนเลยนะ อาร์มขอคุยกับน้องก่อน"อาร์มหันไปสสบตาโดม
"อืม ไงก็ค่อยคุยกันดีๆนะ"โดมบอกแล้วเดินเข้าห้องนอนไป
"ก๊อกๆๆ"
"ออม"
"ก๊อกๆๆ"
"ออม...นอนหรือยัง เปิดประตูหน่อย"อาร์มเคาะประตูห้แงได้ไม่นานประตูบานเดียวกันก็ถูกเปิดออก
"มีไรครับเฮีย ถ้าจะมาพูดเรื่องพี่แบ้งค์ล่ะก็..."ออมทำท่าจะไม่ยอมฟัง
"ออมฟังพี่ก่อน"พร้อมกับจูงมือน้องชายเดินเข้าไปในห้องนอน
"ไอ้แบ้งค์กับพี่คบกันมานาน พี่รู้ดีมันเป็นคนยังไง แต่ก่อนพี่ยอมรับว่ามันเจ้าชู้ขนาดไหน แต่พอมันบอกพี่ว่ามันชอบออม มันก็เลิกเจ้าชู้จนเพื่อนๆต่างอดแปลกใจไม่ได้
ออมลองคิดให้ดี ตั้งแต่ออมคบกับมัน มีเวลาไหนบ้างที่มันอยู่ห่างออม แทบจะทุกลมหายใจของมันมีแต่ออม แต่ก่อนมันไม่เคยแคร์ใคร ไม่เคยง้อใคร ไม่เคยร้องไห้เพราะใคร
แต่มันกลับมานั่งกินเหล้า แล้วนั่งร้องไห้เพราะเพียงแค่ออมเข้าใจมันผิด.....ไอ้แบ้งค์ตอนนี้แทบไม่เหลือเค้าของไอ้แบ้งค์คนเดิมเลยซักนิด ตาบวมแดง หน้าคล้ำ ผมเผ้ายุ่งแล้วยุ่งอีก"อาร์มพูด
"ขนาดนั้นเลยหรือครับ"ออมถามไม่อยากจะเชื่อ
"อืม ถ้าไม่เชื่อ พี่ว่าออมไปดูด้วยตาตัวเองดีกว่า"อาร์มพูดแล้วจูงมือน้องชายออกจากห้องไป
"ก๊อกๆๆ"
"อ่าวไอ้อาร์ม อ่าวน้องออม พอดีเลยกูกับไอ้แม็คว่าจะไปามอยู่พอดี"บอมพูด
"ทำไมว่ะ"อาร์มถามอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
"ก็ไอ้แบ้งค์สิว่ะ อาละวาดบอกว่าจะไปหาออมให้ได้"บอมพูด
"ไปหาทำไมว่ะ"อาร์มถาม
"ก็มันบอกว่าจะไปขอโทษออม แล้วอธิบายทุกอย่างให้ออมเข้าใจ"บอมบอก ออมค่อยๆเดินเข้าไปในห้องนอนของแบ้งค์ที่ตอนนี้มีแม็คยืนมองอยู่อย่างละอาใจ
"อืม ออมมาดูเอาเองว่าไอ้แบ้งค์อาการหนักขนาดไหน"แม็คพูดแล้วหลีกทางให้ออมเดินเข้าไป
"ออมครับ พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้โกหก ไม่ได้หลอกออม ตอนนี้พี่มีออมคนเดียวจริงๆ....ไม่เคยยุ่งกับใครอีกเลยตั้งแต่พี่ชอบออม...ใจพี่ก็เหลือใจไว้ให้แค่ออมคนเดียว
ออมครับออมอยู่ไหน...ออมอย่าทิ้งพี่ไป...ฮึกๆๆ"เสียงแบ้งค์พูดพร้อมเสียงสะอื้น
"ไงพวกพี่ฝากมันด้วยนะ"อาร์มบอกน้องชาย ก่อนจะพยักหน้าให้เพื่อนกลับห้องของตัวเองไป
ออมยืนนั่งมองหน้าคนที่เคยหล่อเหลาบัดนี้หมองไปจนเห็นได้ชัดเจน
"ออม ออมอยู่ไหน"แบ้งค์ตะโกนเสียงดัง สองมือไขว่คว้าหาอะไรซักอย่าง
"ฮึก ออมอยู่นี่ครับพี่แบ้งค์ออมอยู่นี่"ออมนั่งลงข้างเตียงสองมือจับมือแบ้งค์มากุมอย่างมั่นคง
แบ้งค์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามอง เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย
"ออม ออมมาหาพี่แล้ว ออมจริงๆใช่ไหม พี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม"แบ้งค์พูดเสียงเพ้อก่อนเสียงจะเงียบไป
"พักก่อนนะครับพี่แบ้งค์ ออมสัญญาว่า..ออมจะรอฟังคำอธิบายขอพี่"ออมลูบแก้มของแบ้งค์เบา ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างแบ้งค์
แขนสอดเข้าไปใต้คอของแบ้งค์แล้วขยับตัวจนอกชนหัวของแบ้งค์
"หลับนะครับคนดีของออม"
หัวข้อ: ลบลาย...นายคาสโนว่า ภาค.เจ้าชู้ดีนัก..รักซะให้เข็ด ตอนที่ 26 จบภาคแรก 27/8/53 (อ่าน 202548 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก