ตอบเมนท์ยามเช้าดีกว่า จุ๊บๆ กอดๆคนอ่านทุกท่านนะคะ ^o^
...................
ตั้งแต่ข้างเรื่องเลยดีกว่า ข้างเรื่องตอนนี้ตั้งใจว่าคนบ้าอย่างไอ้นุ่นเมื่อเริ่มสงสัยในตัวเพื่อนแล้วมันต้องไม่ปล่อยไปเฉยๆ
แต่มันต้องรู้ให้ได้ว่าสรุปไอ้ที่ว่าแปลกๆในตาคุณแผนมันคืออะไร
ทีนี้ก็เลยสืบเนื่องจากคืนอัศจรรย์ของพี่อากาศกับตัวป่วนนั่นเล่นซะพายุเข้ากลางกรุง
เพราะงั้นเลยกะว่าไอ้คู่เพื่อนรักนี่มันต้องติดฝนอยู่ด้วยกัน ทีนี้จะให้ติดฝนด้วยกันตรงป้ายรถเมล์ริมทาง
แล้วสบตากันหรือคุณแผนแสดงความแมนจัดโดยการถอดเสื้อออกมาคลุมร่างอันหนาวเหน็บสั่นสะท้านของคุณนุ่นมันก็ไม่ได้
เพราะมันไม่บอบบาง เดี๋ยวจะเสียแคแร็คเตอร์ อีกอย่างที่ให้แม่ของคุณนุ่นมันโทรมา
แล้วพอรู้ว่าฝนตกพายุเข้าก็สั่งให้นอนบ้านแผนเลยก็เพราะไอ้นุ่นมันโง่แต่แม่มันฉลาด แม่มันรู้มานานแล้ว่าไอ้แผนน่ะคิดยังไง
ยิ่งกว่านั้นยังอ่านขาดอีกว่าถ้าลูกสาวตัวเองปฏิเสธก็จะไม่มีทางเกิดอะไรขึ้น เพราะไอ้แผนมันหวงแหนความสัมพันธ์แบบเพื่อนมาก
มันไม่กล้าเสี่ยงให้เกิดอะไรที่จะทำให้คำว่าเพื่อนสั่นคลอนแน่นอน ^o^
...........................
ต่อไปมาตอนเราสองคนเข้าใจกัน โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คือว่าอยากเน้นภาพว่าพี่อากาศแกเป็นพวกชอบดูแล และพร้อมจะปกป้องคนที่แกรัก(อีกหนึ่งคุณสมบัติที่คนรักถวิลหาในกันและกัน)
อีกอย่าง ตัวป่วนสอบเสร็จพี่ชมพูก็ควรกลับจากฝึกงานได้แล้ว หายไปนานเดี๋ยวน้องอ้อกับคุณไนท์จะคิดถึง
สงสารพี่ชมพูเหมือนกันที่เลือกเวลากลับเร็วไปหน่อย ถ้าถึงบ้านช้ากว่านี้สักชั่วโมงสองชั่วโมงคงไม่ต้องเจอภาพบาดใจ
(ไม่ได้คิดอะไรกับไอ้หนูป่วนรึพี่ชายตัวเองนะ แต่คิดดูดิ ขนาดโซฟาที่เคยนั่งพี่แกยังหลีกเลี่ยงไม่กล้านั่งเสียอย่างนั้น)
และเพราะความคิดและบุคลิกของพี่อากาศแกเป็นแบบนี้ ประโยคแรกที่แกพูดกับน้องชายเลยเป็น
เรากับตัวป่วนเข้าใจกันดี เราไม่ได้บังคับน้องสักนิดที่พูดออกไปไม่ใช่เพื่อแก้ตัว แต่เพื่อแสดงออกว่า ความสัมพันธ์ทางกายเกิดขึ้นจากความพร้อมใจของคนสองคน
และพี่แกก็ไม่ได้ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับน้องชายด้วยเลยย้ำอีกประโยคว่าจะพาตัวป่วนมันไปหาพ่อแม่ที่สุพรรณ
เพื่อแสดงว่าความรักของแกอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ และได้รับการยอมรับ ^o^
........................
ตามอ่านจนทันแล้วฮับ...อ๊ากกกกกกก...เมื่อยก้นมาก - -"
นั่งอ่านแบบไม่ได้พักเลยอ่ะ...แต่คุ้มมาก ๆ เลยอ่ะ
เพราะว่าเรื่องนี้น่ารักมาก ๆ เลย...อ่านแล้วยิ่งหลงรักตัวป่วนอ่ะ
น่ารักน่าหยิกจริง ๆ...ไม่แปลกใจเลยที่พี่ฟ้าจะหลงมากขนาดนี้
แถมเค้ายังหวานกันมากจนน้ำตาลปี๊บยังต้องหลีกซ้ายเลยนะ...อิอิ
แล้วตอนนี้ทั้งคู่ก็ก้าวข้ามผ่านอะไรหลาย ๆ ไปด้วยกันแล้วด้วย
อ๊ากกกกกกกกก...ยิ่งอ่านยิ่งเขิลเหอะ...แทบจะเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกที
เพราะอ่านไปก็ยิ้มไป หัวเราะไปด้วย...จนคนที่นั่งข้าง ๆ ถามว่า "แกบ้าไปแล้วเหรอ" -*-
แต่ถึงจะบ้าเค้าก็ยอมนะเนี่ย...เพราะเรื่องนี้น่าัรักและสนุกมากจริง ๆ
ยิ่งโดยเฉพาะกลอนที่พี่ฟ้าแต่งให้ตัวป่วนหน่ะ...โอ๊ยยยยยย...ยิ่งอ่านยิ่งเคลิ้ม
ยิ้มเหมือนตัวเองได้กลอนอีกเอง กร๊ากกกกกกกกกกกก...ค่อดจะเ้พ้อ 5555555
ไม่เพียงแค่ตัวป่วนกะพี่ฟ้าเท่านั้นนะที่น่ารัก แต่แผนกะนุ่นเองก็น่ารักไม่แพ้กันเลยอ่ะ
ลุ้นให้นุ่นรู้ใจตัวเองเร็ว ๆ นะ...เพราะชักจะเริ่มสงสารแผนแล้วอ่ะ....อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ XD
+1 ให้กำลังใจไรท์เตอร์ด้วยฮับป๋ม ^^'
ยินดีต้อนรับเข้าสู่อ้อมใจของตัวป่วนและผองเพื่อนนะคะ แล้วเรามารอตอนต่อไปด้วยกัน คนเขียนเขียนไปโพสไปค่ะ
ขอบคุณมากๆที่ให้กำลังใจนะคะ อ่านไปเขินไปไม่แปลก ถ้าอ่านแล้วไม่รู้สึกอะไรเลยสิคะ คนเขียนจะต้องพิจารณาตัวเอง ^__^
นึกว่าแผนจะไม่ทำไรเลยซะอีก ประมาณว่าให้นุ่นงงสมมุติฐานตัวเองไปเลย555
แผนมันทำไปแล้วค่ะ เพราะเรื่องนี้คนเขียนเน้นให้ตัวละครทุกตัวตรงไปตรงมา ใครถนัดเขียนก็คิดอะไรก็เขียน(พี่อากาศ)
ใครถนัดแสดงออกคิดอะไรก็แสดงออก(ตัวป่วน) ใครถนัดพูด คิดอะไรก็พูด(เพื่อนนุ่น)
ส่วนเพื่อนแผนเป็นประเภทถนัด
แอบแสดงออก เลยคิดอะไรก็แอบแสดงออกตอนที่คิดว่าอีกฝ่ายไม่รู้ตัว และตอนตัวเองเผลอเสียอย่างนั้น
"ก็พอดีมันติดพัน" เหอๆๆ 
พี่ชมพูอ่ะมาเร็วเกิน ดูดิอดดูเลย อิอิ 
แว้กกกกกกกกก จะดูอะไรคะ??? อย่าเลยหนูป่วนมันอาย กร้ากกกกกกกส์ แต่มันติดพันจริงๆนะ อ้อนกันมาตั้งแต่โต๊ะกินข้าวอ้ะ
คู่นี้เค้าหวานกันตลอดเวลาจริงๆ เล๊ยยยยยย 
ว่าแต่...ถ้าเค้าเป็นหนูป่วนคงตกใจน่าดูเลยอะ โทรไปหาเพื่อนสาวตอนเช้า ดันได้ยินเสียงผู้ชายอยู่ด้วย
แถมพอรู้ว่าเป็นเพื่อนแผน...เราว่าป่วนมันคงจิ้นไปแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ
พี่ฟ้าพาลูกสะใภ้อย่างเป็นทางการ ไปหาพ่อจ๋าแม่จ๋า อิอิ 
งืม โทรหาเพื่อนสาวมีเสียงผู้ชายลอดออกมา แถมไอ้ผู้ชายนั่นมันคิดไม่ซื่อกับเพื่อนเราอีก น่าคิดๆๆๆ กอดๆจุ๊บๆคุณไนท์ค่ะ
แหม...พี่ชมพูนี่พอตั้งหลักได้ก็จ้อไม่หยุดเลยเนอะ 5555
“พี่ภพ สวัสดีครับ” << ยังนึกได้อีกอะ ไม่รอให้จะออกจากบ้านแล้วค่อยไหว้เลยอะหนูป่วน หุหุ มัวแต่เขินอะจิ
แต่มันยกมือที่ประสานกันอยู่ขึ้นมาแล้วก้มหน้าลงแตะปากกับหลังมือของพี่อากาศรัวๆสามครั้งซ้อน << แอร๊กกก...เค้าก็ช่างกล้าเนอะเด๋วนี้
(ไฟริษยาออกปากเลย)
ไม่ไหวแล้วพี่นุ่นอะ ชอบทำร้ายคนอ่านเรื่อยเลย...นั่งเขินจนตัวบิด ยิ้มจนแก้มจะแตกหมด คิคิ
ขอบคุณนะคะ ไม่ไหวแล้ว มดไต่เต็มคอม 
ถูกค่ะ หนูป่วนมันเขินอยู่เลยนึกได้เอาตอนนั้น โฮะๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วก็ก็หนูป่วนมันอยากจะบอกว่าขอบคุณกับพี่อากาศแกเหมือนกัน แต่มันน่ะบางทีก็กล้าพูด แต่บางทีก็ไม่กล้าเสียง่ายๆ
แต่เพราะอยากให้อีกฝ่ายรู้มันเลยเลือกใช้วิธีบอกแบบอื่นแทน ^^
กรี๊ดดดดดดดดดดด ติดพันจนแกะไม่ออกเลยอะดิพี่ฟ้า 
คริคริ ใช่ค่ะ แกะไม่ออก แล้วก็ไม่คิดจะแกะด้วย น่ารักเนอะๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.ขอบคุณคนอ่านทุกท่านอีกครั้งนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะ