อ๊ายยยยยยยยยย ไม่ผิดสัญญานะ มาทันคืนนี้จริงๆ
น้องกาลมาทวงเหยงๆไม่มาก็ไม่ได้ คริคริ
มาอ่านต่อกันเลยนะคะ รักคนอ่านจริงอะไรจริง
.........................
.........................
ตอนที่๑๕ พี่ฟ้าหล่อ....เอ่อ......พี่อากาศกับตัวป่วนกอดกัน
กอดกันนานนะ......
คือ......ไม่ใช่อะไรหรอก แต่สงสารไอ้แผนมัน
จะเดินออกมาจากครัวกลับขึ้นห้องไปดูโดราเอมอนก็ต้องผ่านห้องกลางที่ใช้เป็นห้องรับแขกก่อน
นี่มันก็ยื่นหน้ายื่นตาออกมาดูหลายทีแล้ว สองคนนั้นก็ไม่เลิกกอดกันเสียที
ไอ้คุณแผนมันได้แต่คิดว่าจะทำไงดี เกิดมาเป็นคนมีมารยาทนี่ก็ลำบากเว้ย
ในที่สุดด้วยความที่คิดเต็มที่แล้วได้แค่นั้น ไอ้คุณแผนเลยเดินมันออกไปทั้งอย่างนั้นแหละ จนมันเข้าไปใกล้แทบจะถึงตัวแล้วสองคนนั้นยังไม่รู้ตัวเลย มันเลยตัดสินใจให้เสียงเสียหน่อย
“จะไปดูโดราเอมอน........”
//พลั่ก//
//ตุ้บ//
รวดเร็วราวกับเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ ไอ้ตัวป่วนผลักพี่ฟ้าของมันออกเต็มแรง ส่งผลให้ตัวเองเสียหลัก....
ใช่ คุณไม่ได้อ่านผิด ด้วยขนาดตัวที่ต่างกันทำให้ไอ้คนผลักนั่นแหละเสียการทรงตัวล้มหงายหลังลงก้นจ้ำเบ้า ดีนะร่วงลงกับเบาะนิ่มๆของโซฟาพอดี
“เฮ้ย ชั้นไม่ได้ทำอะไรนะเว้ย”
พอตั้งหลักลุกขึ้นมายืนใหม่ได้ไอ้หนูป่วนก็โพล่งออกมาทันที ร้อนตัวล่ะสิแก
“เห็นแล้วว่าแกไม่ได้เป็นคนทำ พี่ฟ้าต่างหากเป็นคนทำ”
ไอ้คุณแผนมันก็หน้านิ่งได้อีก แถมพูดเสร็จก็เดินผ่านไปขึ้นบันไดด้วยความถี่การก้าวเท้าที่ปกติเสียด้วย รักษาอาการได้ชนะเลิศจริงๆ
แผนมันก้าวขึ้นบันได้ไปได้สามขั้นก็หันกลับมา
“พี่ฟ้า ถ้าพี่ยังไม่รู้......พ่อไอ้ป่วนมีกีฬาโปรดอยู่สองอย่าง หนึ่งคือขี่ม้า สองคือยิงปืน” พูดกับคุณพี่อากาศจบมันก็หันไปหาไอ้หนูป่วน
“ชั้นเชื่อว่าแกดูแลตัวเองได้ ถ้าจะกลับดึกหรือไปค้างที่อื่นก็โทรบอกด้วยนะ”
“อะ....เออ.....”
....................
....................
“เพิ่งรู้ว่าพี่ขับรถ”
ตอนนี้ตัวป่วนขนเสบียงขึ้นรถเรียบร้อย แล้วก็ย้ายตัวเองขึ้นไปนั่งประจำตำแหน่งข้างคนขับ พอคุณพี่อากาศเริ่มออกรถตัวป่วนมันก็เริ่มเปิดถุงปาท่องโก๋ขึ้นมาเคี้ยวหมุบหมับๆทันที
“ซื้อตั้งแต่ทำงานปีแรก นี่พี่ยังผ่อนไม่หมดเลย”
“โห....ซื้อเองด้วย”
“ช่ายยยยย จงภูมิใจในตัวว่าที่แฟนซะหนูป่วน”
สงสัยจะหมั่นไส้กับลักยิ้มข้างแก้มนั่นมาก ไอ้หนูป่วนเลยจัดการจับปาท่องโก๋ในมือยัดใส่ปากคุณพี่อากาศท่านซะ
“ฮะๆๆๆ กินเยอะๆนะพี่ฟ้า จะได้โตไวไว แล้วก็ไม่ต้องพูด”
“อ๊ะๆ ว่าไงนะ อ๋อๆติดคอเหรอ.....อ้ะ..ติดคอก็ต้องตามด้วยน้ำเต้าหู้ ค่อยๆดูดนะพี่ฟ้า ดูซิ เวลาจะกินอะไรน่ะ มันต้องค่อยๆตัดให้เป็นชิ้นเล็กๆแล้วก็เคี้ยวช้าๆรู้มั้ย ฮะๆๆๆๆๆ”
“ฮึ่ม.....แค้นนี้ต้องชำระ ตัวป่วนระวังตัวให้ดีล่ะ อย่าเผลอเชียว”
พี่ฟ้าถือโอกาสที่รถติดไฟแดงหันมายิ้มแยกเขี้ยวโชว์ตัวป่วนมันทีนึง พร้อมกับคำขู่ที่ฟังยังไงก็ไม่น่ากลัวสักนิด
“แล้วที่บอกให้พี่โตไวไวน่ะ ป่วนแน่ใจเหรอว่ายังอยากให้พี่ตัวโตขึ้นอีก?”
“ทำไมล่ะ?”
“ก็ถ้าพี่ตัวใหญ่กว่านี้ คนที่จะลำบากก็คือตัวป่วนเองนะ”
“ก็แล้วทำไมผมต้องลำบากด้วยล่ะ อ๋อ......กลัวผมโตไม่ทันพี่เหรอ” ไอ้นี่มันซื่อจริงเว้ย พี่อากาศอยากจะพูดอะไรกับมันพี่ก็พูดไปตรงๆเหอะ
“พี่หมายถึงเวลาที่....ที่นอนเตียงเดียวกัน พี่ก็เบียดตัวป่วนแย่สิ”
“โห่.....ไม่เห็นยากเลย พี่ก็ซื้อเตียงใหญ่ๆก็หมดเรื่อง อ๊ะ!!”
เออ......เข้าใจจนได้นะป่วนนะ เข้าใจแล้วใช่มั้ยว่าพี่อากาศแกไม่ได้หมายถึงแค่นอนเบียดกันน่ะ
เออนะ....เลยหน้าแดงอีกแล้ว อย่าแก้ตัวเชียวว่าเพราะอากาศร้อน
เพราะพอวางแผนจะพาแกไปเที่ยวท่านเจ้าของรถท่านก็เอารถไปเช็คสภาพ แถมเติมน้ำยาแอร์เรียบร้อย
บทสนทนาระหว่างว่าที่แฟนในรถจึงจบลงด้วยอาการเขินจนมือแทบจะพันกันตายของผู้โดยสาร กับปาท่องโก๋ที่ถูกยัดเข้าไปเต็มปากของคนขับ
รับผิดชอบป้อนน้ำเต้าหู้ต่อด้วยล่ะตัวป่วนเอ๊ย.......
........................
........................
“เดี๋ยวพี่ฟ้า หยุดแป๊บ”
ตอนนี้ทั้งตัวป่วนทั้งพี่ฟ้าของมันต่างคนต่างเหงื่อย้อยจนเสื้อยืดที่ใส่มาเปียกชุ่มไปหมด ไอ้ตัวป่วนน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เสื้อสีขาวเนื้อบางของคุณพี่อากาศสิ เห็นทะลุไปถึงไหนๆ
ตอนแรกสองคนก็ไม่ได้สังเกตหรอก เพราะพี่อากาศแกก็มองแต่ไอ้หนูป่วน ส่วนไอ้หนูป่วนก็สนใจแต่ของเล่นและของกินที่มีวางขายอยู่ตลอดทางเดินในตลาดโบราณ
นานๆทีก็หันมามองพี่อากาศแกบ้าง.....
ก็นะ แกอุตส่าห์ตื่นแต่เช้าขับรถพามาเที่ยวอย่างนี้ ไม่สนใจเสียเลยเดี๋ยวเกิดน้อยใจขึ้นมา คราวหน้าคราวหลังก็อดมาเที่ยวกันพอดี
จนเข้าไปนั่งพักในร้านขายซ่าหริ่มทับทิมกรอบนั่นแหละ น้องคนขายก็มองจังมองพี่อากาศที่วันนี้ใส่เสื้อยืดบางๆสีขาว กางเกงขายาวแค่เข่า ที่ถึงแม้จะมีแว่นตากรอบพลาสติคสีน้ำเงินเหมือนเดิม แต่กลับดูเด็กลงจนไม่น่าเชื่อว่านี่คือผู้ชายอายุ25 อายุมากกว่าไอ้หนูป่วนมันตั้งเจ็ดปี
คุณพี่อากาศน่ะ แกไม่รู้หรอกว่าน้องเขามองแล้วก็ทำหน้าเขินอายอยู่คนเดียว แต่ไอ้ป่วนมันเห็น
พอเห็นอย่างนั้นมันก็เลยลองมองดูบ้าง ดูซิว่าไอ้พี่ฟ้านี่มีอะไรดี น้องคนขายแถมพอสังเกตยังพบว่าแม่ค้าที่ประจำอยู่หน้าหม้อก๋วยเตี๋ยวถึงได้ขยันส่งสายตาวับๆให้นัก
แต่สงสัยมันจะตั้งใจมองไปหน่อย......
“ทำไมจ้องพี่อย่างนั้นล่ะ?”
“พี่ฟ้า ที่จริงพี่ก็หล่อนี่นา หน้าก็หล่อ หุ่นก็ดี แถมยังสูงเวอร์อีก”
“พี่จะภูมิใจดีมั้ยเนี่ย เห็นกันมาตั้งนาน ในที่สุดตัวป่วนก็เห็นความหล่อของพี่สักที ฮ่าๆๆ”
“ก่อนจะภูมิใจก็ขอบคุณคุณแม่ค้าทั้งหลายก่อนเลย ถ้าพวกคุณๆไม่มองพี่อย่างกับอยากจะพุ่งเข้ามาจีบขนาดนั้นนะ ผมก็ยังไม่รู้หรอกว่าพี่หล่อ”
“ถึงใครเขาจะมองพี่ยังไง แต่พี่ฟ้าก็มองตัวป่วนคนเดียวนะครับ” อ้าว ไอ้พี่นี่ นิดๆหน่อยๆเป็นไม่ได้ เก็บคะแนนตลอด
ไอ้หนูป่วนถึงกับไปไม่เป็นก้มหน้าก้มตาตักซ่าหริ่มใส่ปากเอาเป็นเอาตาย แต่ก็ยังไม่วายพูดลอยๆมาเข้าหูอีกฝ่ายทั้งๆที่รู้ตัวว่ายิ่งพูดคงยิ่งเขิน
“ทีหลัง....ถ้ารู้ว่าจะร้อนอย่างนี้พี่ฟ้าอย่าใส่เสื้อบางๆนะ”
“....หืม?”
“ก็มันเห็นไปถึงเนื้ออ้ะ ผม......หวง”“...........”
คงเพราะเสียงที่คาดว่าจะต้องมีโต้ตอบกลับมาไม่ดังขึ้นสักที ไอ้หนูป่วนมันเลยค่อยๆเหลือบตาขึ้นมองคนตัวโตที่นั่งอยู่ตรงข้าม
แล้วมันก็ได้เห็น......คนตัวโตที่คอยเย้าแหย่ให้ได้อายมาตลอด ตอนนี้นั่งหน้าแดงจนลามไปถึงหู
ตัวป่วนมันได้แต่คิด.....ว่าพี่ฟ้าของมันร้อนเกินไป
หรือว่าอายจนหน้าแดง เลยมีอาการเดียวกับมันตอนนี้กันแน่....
.............................
.............................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
หัวข้อ: เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก: แจ้งเลขที่พัสดุลงทะเบียนที่หน้า78 ค่ะ ^o^ (อ่าน 854721 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก