หัวข้อ: เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก: แจ้งเลขที่พัสดุลงทะเบียนที่หน้า78 ค่ะ ^o^

[anajulia]

^
^
^
จิ้มมมมมมม จึกๆ แล้วบวกให้นักอ่านที่น่ารักค่ะ
วันนี้ยังไม่มีตอนต่อไปมาส่ง

แต่.....แอบบอกเบาๆว่า ตอนหน้าตอนจบแล้วนะคะ ^^
คนเขียนต้องคิดถึงไอ้ป่วนกับคุณแฟนและผองเพื่อน รวมทั้งตัวประกอบมีชีวิตจิตใจทั้งหลายแหงๆเลยค่ะ หงิงๆ
เฮ้อ......คิดถึงล่วงหน้าก่อน

[firrytail]

จะจบแล้วหรอออออออออออออออออออ
เร็วอ่ะ(เร็วตรงไหน ได้ข่าวว่าแกตามไม่ทันแล้ว)

เฟินจะสารภาพว่าตามไม่ทันประมาณ 10 ตอนอ่ะ แหะๆ
ไม่ได้หายไปน้า แต่ไม่มีเวลามาอ่าน และเ้ม้นตามทุกตอนเลย
เดี๋ยวเม้นรวดเดียว (ของเจ้หื่นก็ตามไม่ทันเลยT T เจ้แกพล็อตเยอะ)

กอดดดดดดดดดดดป้า

[butajang]

ขอบคุณนะคะไรเตอร์ อ่านตอนที่ 52 เเล้ว ขาด ตอนล่าสุด พึ่งกลับมาเดี๋ยวต้องตามเเต่มาเมนท์ก่อน หนูป่วนช่างกล้านะลูก รุกพี่ฟ้าซะงั้น อ่านเเล้วหายเครียดดี น่าร้ากกกกที่สุดเลย เเต่ความคิดพี่อากาศตอนท้ายน่ารักนะนั่นถ้าอยากได้ของขวัญเเบบนั้นคาดว่า อาจต้องบำรุง ตัวป่วนให้อึดกว่านี้ คิกๆๆๆ

เย้ อ่านทันเเล้วจบ โห ม้วนตามไอหนูป่วนเลย  ของของพี่ก็ต้องหุ้มด้วยพี่ หวานได้อีก น่าร้ากกกมากเลยอะ    ไรเตอร์

[i1_to*pp]

ตอนหน้าจบ 

ขอหวานสุดๆไปเลยนะคะ     

[p_pink]

พี่ฟ้าอ่ะ ,, เล่นซะ "ทะเลจืด" เลยทีเดียว
ตัวป่วนน่าจะฝึกปรือวิชา(วิชาอะไร?)ให้มากกว่านี้นะ
จะได้ไปทำให้พี่ฟ้าเขินบ้าง (เดี๋ยวขาดดุลหมด) 
  ขอบคุณค่ะคุณนุ่น
รับผิดชอบชีวิตวีด้วยนะ ตอนนี้เป็นโรค "หนักหวาน" ขั้นโคม่าละ .. (เบาหวาน มันคงจะไม่พอ) 

[PEENAT1972]

กร๊๊๊๊๊๊๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

จะจบแล้ว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (อ่านให้เป็นเอคโค่กันล่ะ)

ก่อนจบยังขนาดนี้แล้ว ตอนจบ จะหวาบกว่านี้อีกไหม อะๆๆๆๆ


รู้แล้วเย็นนี้ทำต้มยำโป๊ะแตกกินดีกว่า
จะได้รอรับความหวานตอนต่อไปแบบเต็ม ๆ และเต็มใจ

[butajang]

Ohayo  writer  เเวะเข้ามาทักทาย เเละมาเตรียมรอตอนจบที่น่าจะหวานจนไม่สามารถที่จะบรรยายได้ พอดีว่าไปฟังเพลงมา เเต่ไม่ใหม่อะนะ พอฟังเเล้วคิดถึงหนูป่วน เพลงเเรก  พรุ่งนี้อาจไม่มีฉัน ของ ปาล์มมี่ ให้หนูป่วนตอนล่าสุด เพลงที่สอง ให้พี่ฟ้า วันเเห่งความรัก  ของ เเพนเค้ก  ฟังทั้งสองเพลงเเล้วให้ความรุ้สึกอย่างนั้น คิดถึง หนูป่วน คิดถึงพี่ฟ้า เเละสุดท้าย คิดถึง ไรเตอร์ สุ้ๆๆ 

[urmein]

ยิ่งอ่านก็ยิ่งหลงรัก พี่ฟ้ากะตัวป่วนอ่ะ
จะน่ารักไปไหนนนน

อะไรนะคะ จะจบแล้วหรอ โธ่ๆๆ แล้วต่อไปเราจะเอาความหวานที่ไหนมาประทังชีวิตล่ะ
ไม่รู้แหล่ะ งั้นตอนจบต้องหวานแบบสุดๆ ให้สำลักน้ำตาลตายกันไปข้างนึงเลยนะคะ คุณนุ่นนน

[Little Devil]

ไม่อยากให้จบเลย
ขอตอนพิเศษด้วยนะ

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยหวานเบาหวานขึ้นตา จะตาบอดไหมเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[j4c9y]

ป่วนจ๋าาาาาาา

ขอหยิกแก้มที

[PEENAT1972]

หนูนุ่นไปวิ่งเล่นในเล้าใครเจอฝากบอกด้วยว่าป้าแก่ๆรออยู่คืนนี้มาส่งต่อความหวานน้ำตาลท่วมด้วยคะ

[aeyja55]

จะจบแล้วเหรอ เสียดายจัง

[TON1974]

ใกล้จบแล้วเหรอครับนุ่น...ต้นก็จะไม่ได้อ่านนิยายหวานๆ

อีกแล้วซิตรับ....ว้า!!...เสียดายจัง...ถ้ามีเรื่องใหม่ขอแนว

นี้อีกนะครับ...ต้นชอบมากๆๆ....เป็นกำลังใจให้นะครับนุ่น

[PEENAT1972]

มาทำหน้าที่มอบความสุขเล็กน้อยก่อนนอนให้พี่ได้แล้วคะน้องนุ่นคนงามพี่จะได้หลับฝันดีฝันหวาน 555

[anajulia]

แหะๆ ถ้ายังมีคนรอ แนะนำให้มาอ่านเป็นมื้อเช้านะคะ
ยังไม่ถูกใจคนเขียนเลยค่ะ

หรือไม่ก็เชิญไปอ่านเรื่องสั้นคนเขียนเดียวกันตามลิงค์แก้ขัดนะคะ หงิงๆ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16808.0

(เรื่องแรกอยู่หน้าที่หนึ่ง เรื่องที่สองหน้าสาม และเรื่องที่สาม หน้าสี่ค่ะ)

[Little Devil]

รีบตามมาเลย
นึกว่าตัวป่วนมาแล้ว

[anajulia]

^
^
^
มาแล้วค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จบแล้วนะคะ กว่าจะเข็นออกมาได้ โต้รุ่งกันเลยทีเดียว

ขอได้รับการขอบคุณค่ะ จากคนเขียนคนนี้นี่เอง


ปล.ถึงหลานเบียร์ และท่านผู้อ่านที่บอกว่าอ่านกลอนไม่เข้าใจและขอให้ถอดความให้ ไว้จะค่อยๆทยอยทำให้นะคะ ^o^

แอบมาแปะรูปอีกรอบ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ เหมือนพี่ฟ้ากับตัวป่วนเวอร์ชั่นไม่แบ๊วเท่าที่ควร แต่บรรยากาศนี่ใช่เลย ฮ่าๆๆๆ

[anajulia]

มาอ่านกันค่ะ ตอนจบแล้วนะคะ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจกันมาตลอดค่ะ ขอบคุณจริงๆ ^o^
..........................

ตอนที่๕๔ อากาศของผม...ท้องฟ้าของผม


“ตัวเล็ก แต่งตัวเสร็จรึยังลูก เร็วเลยจะตีห้าแล้ว เดี๋ยวสาย”

วันนี้บ้านเก่าครึ่งไม้ครึ่งปูนมรดกตั้งแต่สมัยคุณทวดของไอ้หนูป่วนมีเสียงเคลื่อนไหวตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสางและไก่ยังไม่ทันขัน
เอ่อ...หมายถึงถึงจะมีไก่อยู่ใกล้ๆมันก็คงจะยังไม่ตื่น

เพราะวันนี้เป็นวันพิเศษ.....วันรับปริญญาของว่าที่เขยเล็กของบ้าน


“ช้านักเดี๋ยวไปไม่ทันพี่เค้าเข้าหอประชุมหรอก”
ที่ไปเคาะประตูเรียกเมื่อกี้น่ะเสียงคุณนายของไอ้ป่วนมัน ส่วนเสียงขู่ว่าเดี๋ยวไปไม่ทันคุณแฟนเข้าหอประชุมน่ะเป็นของพี่สาวคนโตที่ยังหัวฟูงัวเงียในมือยังเขย่าขวดนมอยู่เลย แต่พอไอ้หนูป่วนมันเปิดประตูยื่นหน้าออกมาจากห้องก็ยังอุตส่าห์ขู่น้องคนเล็กเล่นให้เพลินใจ ฮ่าๆๆๆๆๆ

แม่กับพ่อของตัวป่วนน่ะ มาค้างบ้านที่กรุงเทพตั้งแต่เมื่อคืน เพื่อจะมางานรับปริญญาของคุณอากาศแกโดยเฉพาะ
คนเชิญน่ะไม่ใช่พี่อากาศแกหรอกนะ โน่น.....พ่อจ๋าแม่จ๋าเป็นคนโทรไปเชิญเองเลย
เห็นบอกว่าตั้งแต่ปิดเทอมคราวก่อนที่พ่อจ๋าแม่จ๋าขึ้นไปทำความรู้จักถึงลำพูนแล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
เลยต้องถือโอกาสมาพบปะให้สนิทสนมกันไว้ เพราะยังไงก็จะดองเป็นครอบครัวเดียวกันแน่ๆ

ไม่เหมือนรายพี่ปิ่นที่หอบผ้าหอบผ่อน แถมลูกสาววัยเจ็ดเดือนที่เป็นขวัญใจคนทั้งบ้านหนีมาค้างบ้านนี้เมื่อคืนอีกคนเพราะงอนพี่เทพ.....อีกแล้ว

เมื่อหัวค่ำตอนไอ้หนูป่วนมันออกไปเปิดประตูหน้าบ้านให้มันก็ถามพี่สาวที่อุ้มหลานตัวน้อยมายืนรอหน้าบ้านว่าคิดจะหนีทำไมหนีมาบ้านนี้ล่ะ พี่เทพก็รู้จักบ้านนี้ดีจะตาย
พี่ปิ่นของมันก็ก้าวฉับๆเข้าบ้าน ส่งลูกหมูตัวสีชมพูแขนขาเป็นปล้องๆให้โผเข้าอ้อมแขนคุณยาย ตัวเองเดินเลยเข้าไปในครัวหยิบน้ำเย็นออกมาเทดื่มจนหมดแก้ว แล้วถึงหันมาตอบน้องชายคนเล็กที่ยืนหน้าเอ๋ออยู่ใกล้ๆว่า

‘ก็จะให้พี่เทพรู้น่ะสิว่าพี่จะมาบ้านนี้ เวลาพี่เทพตามมาง้อพี่เทพจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมากไง โห่....แค่นี้ก็ต้องถาม’

ไอ้หนูป่วนที่ตอนแรกทั้งมันทั้งไอ้แผนแค่ช่วยกันทำความสะอาดห้องใหญ่ไว้ให้พ่อกับแม่นอน เลยต้องย้ายตัวเองไปนอนห้องไอ้เพื่อนแผน
แล้วยกเตียงตัวเองให้พี่สาวคนโตกับหลานสาวที่เริ่มจะตัวไม่น้อยแทน

เมื่อคืนไอ้เพื่อนแผนเลยต้องนอนหลับไปทั้งๆที่หูฟังเครื่องเล่นเพลงยังเสียบคาหู เพราะมันเป็นคนมีมารยาทมาก
ไม่อยากเป็นสักขีพยานการราตรีสวัสดิ์ของคุณเพื่อนตัวเล็กกับคุณแฟนของมัน
ถึงจะได้ยินแต่เสียงไอ้หนูป่วนที่นอนคุยบิดไปมาหงุงหงิงอยู่ข้างๆฝ่ายเดียวก็เหอะ....ไม่ใช่รำคาญหรอกนะ แต่ไอ้คุณแผนมันเขินแทน ฮ่าๆๆๆๆ


“อ้าว แล้วจะไปกินบนรถเหรอตัวเล็ก อีกครึ่งชั่วโมงจะตีห้า จากบ้านเราไปมหาวิทยาลัยก็แค่สิบนาทีเอง ยังไงก็ทันอยู่แล้ว นั่งกินให้เสร็จที่บ้านเลยไม่ดีกว่าเหรอลูก?”

คุณนายที่เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วเลยเข้าครัวเตรียมทำข้าวต้มเครื่องหม้อใหญ่สำหรับทุกคนในบ้าน รวมทั้งลูกเขยใหญ่ที่คาดว่าเดี๋ยวคงโผล่มาง้อศรีภรรยาตามเคย
เห็นลูกชายคนเล็กเดินแทบจะเป็นวิ่งเข้ามาเปิดตู้เย็นหยิบนมรสช็อคโกแล็ตทั้งขวดใส่ถุงผ้า แถมด้วยขนมปังหน้าสังขยาสำเร็จรูปอีกสองห่อ
แล้วยกมือไหว้ลาท่าทางรีบร้อน เลยท้วงไว้ทั้งๆที่ไอ้หนูป่วนมันลิ่วๆออกไปนั่งใส่รองเท้าหน้าประตูบ้านแล้ว

“ไม่ใช่ของป่วนแม่ ของพี่ฟ้า ไปแล้วๆเดี๋ยวสาย”
ว่าแล้วมันก็วิ่งไปเปิดประตูหน้าบ้าน ยังไม่ทันปิดประตูก็ออกวิ่งต่อไปทางหน้าปากซอยเสียแล้ว

“หึๆๆ น่ารักเนอะแม่เนอะ ตัวเล็กมันเป็นแฟนในอุดมคติสมควรได้รางวัลแฟนดีเด่นจริงๆเลย ปลื้มใจแทนฟ้า.....”
พี่ปิ่นแกว่าแล้วก็มองออกไปหน้าบ้าน.... แหมๆรอสามีล่ะสิ กร้ากกกกกกกส์

แล้วก็แค่ละสายตาจากหน้าประตู อุ้มลูกหมูสีชมพูในมือเดินตามแม่เข้าไปในครัวเท่านั้นแหละ รถยนต์สำหรับครอบครัวคันใหญ่เบ้อเริ่มที่มีพี่เทพเป็นคนขับก็วิ่งเข้ามาจอดเทียบหน้าประตู
...................................
...................................


/มาถึงแล้วเหรอครับ?/

“อื้ม อยู่ข้างหอประชุมแล้วเนี่ย พี่ฟ้าออกมาริมเต๊นท์หน่อยสิ เขายังไม่เรียกแถวไม่ใช่เหรอ?”

/เรียกแล้วครับ แต่เพิ่งเรียกครั้งแรก ด้านไหนของเต๊นท์น่ะ?/

“ถ้าหันหน้าเข้าหอประชุมป่วนอยู่ทางซ้าย”

/เห็นแล้วครับ กำลังเดินไปหา วางสายนะ/


###ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดด###


นายอากาศ  เถลิงศก ในชุดสูทสากลสีเข้มด้านในทับอีกชั้นด้วยครุยสำหรับมหาบัณฑิตก้าวยาวๆจนครุยปลิวตรงมาหานายศศินทร์  ภิรมย์สมบัติ ที่อยู่ในชุดนักศึกษาเสื้อแขนยาวเรียบร้อยเป็นพิเศษตรงที่มีไทพร้อมสรรพและปลายแขนเสื้อติดกระดุมที่ข้อมือเรียบร้อย ไม่พับๆถกๆขึ้นไปเหนือศอกเหมือนที่เคย

ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มมาตั้งแต่ตื่นขึ้นมาได้รับคำอวยพรจากทั้งพ่อจ๋าแม่จ๋า คุณยาย และน้องชายคนเดียวที่มาอยู่รวมกันที่คอนโดยิ่งมีรอยยิ้มกว้างขึ้นอีก
จนลักยิ้มที่แก้มซ้ายกดลงเป็นรอยบุ๋มลึก เมื่อมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าคุณแฟนตัวเล็กที่ส่งรอยยิ้มแสดงความภาคภูมิใจมาให้

“อีกกี่นาทีเขาจะเรียกเข้าหอน่ะพี่ฟ้า กินอะไรรึยัง? หิวมั้ย? นี่ดีนะคุณนายมาเรียกไม่งั้นป่วนมาไม่ทันแหงเลย อ้ะ....กินนมก่อน ยังเย็นอยู่เลย มีขนมปังสังขยาด้วย ว้า.....ลืมหยิบหลอดมาด้วยอ้ะ แย่จัง”
ไอ้หนูป่วนทำหน้ามุ่ยเพราะขัดใจตัวเอง แล้วเลยมองซ้ายมองขวาเหมือนกับว่าจะเจอหลอดได้แถวนั้นงั้นแหละ

“แย่ตรงไหน ไม่เห็นต้องใช้หลอดเลย”
พี่อากาศรับขวดนมช็อคโกแล็ตที่คนหอบหิ้วมาให้ยินดีบริการเปิดฝาส่งให้เรียบร้อยก็ทำท่าจะยกขึ้นดื่ม

“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวเลอะอะ พี่ฟ้ารอแป๊บนะ เดี๋ยวป่วนไปซื้อน้ำที่ซุ้มตรงโน้นแป๊บนึง”
เห็นไอ้ตัวเล็กทำท่าจะวิ่งไปซื้อน้ำจริงๆพี่อากาศแกเลยคว้าข้อมือมันเอาไว้ แล้วส่ายหน้าน้อยๆ แล้วทั้งๆที่ยังยึดมันเอาไว้นั่นแหละ
พี่อากาศแกก็ยกนมขึ้นดื่มทั้งขวดต่อหน้าต่อตามันเสียเลย ไอ้ตัวเล็กของแกจะได้ไม่ต้องวุ่นวายใจอยากหาหลอดมาให้อีก

“นี่ไง กินแล้ว ไม่เห็นต้องใช้หลอดเลย แต่พี่ฟ้ากินคนเดียวไม่หมด ตัวป่วนมาแต่เช้าก็ยังไม่ได้กินใช่มั้ย มากินด้วยกันเลย”
และโดยที่ไม่สนใจกับสายตารอบข้างเสมือนโลกนี้มีเพียงเราสองคน พี่อากาศก็จัดการยื่นขวดนมไปจ่อปากไอ้ตัวเล็กของแกเหมือนที่ป้อนโน่นป้อนนี่ให้กันตามปกติ

ไอ้หนูป่วนก็ไม่มีเสียหรอกที่จะปฏิเสธอ้าปากรับเสียอย่างนั้น แถมแทนที่จะรับขวดนมมาถือเองมันยังล้วงเข้าไปในถุง
หยิบเอาห่อขนมปังออกมาแกะทั้งๆที่ยังดื่มนมจากการบริการป้อนของคุณแฟนตัวโต และอีกมือก็ยังถูกจับยึดข้อมือเอาไว้หลวมๆอยู่นั่นเอง

“กินขนมปังด้วยพี่ฟ้า เร็วเลยประกาศเรียกอีกครั้งแล้ว”
แกะห่อเสร็จยื่นส่งไปให้อีกขนาน พี่อากาศก็รับไปกัดกินตามคำสั่งของคุณแฟนโดยดี พร้อมๆกับที่ไอ้หนูป่วนมันเร่งให้เดินไปเข้าแถวตามเสียงประกาศเรียก


“ไปได้แล้ว....พี่ฟ้า เดี๋ยวป่วนมีเรียน อาจารย์ไม่ยอมยกเลิกคลาสอ้ะ แต่เดี๋ยวคุณนายกับคุณผู้ชายจะมาถ่ายรูปด้วยพร้อมกับพ่อจ๋าแม่จ๋า พี่ฟ้าทำตัวเป็นว่าที่เขยที่ดีด้วยล่ะ โอเค้?”

“รับทราบครับผม งั้น.....เราเจอกันตอนเย็นเลยเหรอ?”
แน่ะ มีการลากเสียงอ้อนอีกต่างหาก กะให้น้องมันเลิกเรียนตอนเช้าแล้ววิ่งโร่มากินมื้อเที่ยงด้วยล่ะสิ
เด็กวัยเรียนแถมปีสามเทอมหนึ่งตารางแน่นจะตาย เพราะต้องเตรียมพร้อม
เทอมหน้ามันก็ต้องไปฝึกงานแล้ว ยังจะอ้อนให้น้องมันอยากเหนื่อยเพิ่มอีก....ร้ายจริงๆ

“ครับ ป่วนจะล้างท้องรอถล่มมหาบัณฑิตคนใหม่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
เข้าใจหรอกนะ ว่าวันสำคัญเลยอยากผูกคนสำคัญติดไว้กับตัวตลอดเวลา แต่ไอ้หนูป่วนมันก็รู้ทันว่าพี่ฟ้าของมันน่ะอ้อนเผื่อฟลุ๊คไปงั้นเอง
ขืนมันตัดสินใจวิ่งไปวิ่งมาจากตึกคณะมาหอประชุมกลางมหาวิทยาลัย ท่านมหาบัณฑิตเองนั่นแหละจะต้องเดือดร้อนเป็นห่วง

“โฮ้ย....ถ้าเป็นตัวป่วนนะ อย่าว่าแต่มื้อเดียวเลย ทั้งชีวิตพี่ฟ้าก็ยอมให้ถล่ม”

“อืม....ผมรู้.....พี่ฟ้าไปได้แล้วไป เดี๋ยวถูกอาจารย์ดุหรอก”
ไอ้หนูป่วนมันรู้ว่าเห็นพูดด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ทีเล่นทีจริงแบบนั้นก็จริง แต่พี่ฟ้าของมันหมายความตามที่พูดทุกคำเสมอ
แล้วได้ยินประโยคแบบนี้ทีไร ทั้งๆที่ก็ได้ยินได้ฟังจากปากคุณแฟนตัวโตมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ทำไมไม่เลิกเขินสักทีก็ไม่รู้  

พี่อากาศอมยิ้มแก้มตุ่ยกับท่าที่ที่ทำเป็นไม่รู้สึกอะไร แต่แก้มขาวๆกลับกลายเป็นสีแดงจัดของคุณแฟนอยู่อีกอึดใจ
ก็มีเสียงประกาศเรียกครั้งที่สาม เลยโบกมือบ๊ายบายแล้วรีบสาวเท้ากลับไปเข้าแถว
ทิ้งให้ไอ้หนูป่วนที่เพิ่งรู้ตัวว่ากลั้นหายใจข่มความเขินอยู่เกือบนาทีถอนหายใจออกมาหนึ่งเฮือกย้าวยาว ก่อนจะออกเดินช้าๆฝ่าฝูงคนและผ่านซุ้มโน้นซุ้มนี้ ที่เด็กคณะต่างๆจัดเอาไว้ให้รุ่นพี่บัณฑิตได้ใช้เป็นฉากถ่ายรูป
แวะที่ซุ้มของน้องปีหนึ่งคณะตัวเอง ทักทายน้องๆนิดหน่อยแล้วเลยแวะซื้อน้ำซื้อขนมแถวนั้นเอามาให้น้องๆไว้เป็นเสบียงตามประสารุ่นพี่ที่ดี
แล้วไอ้หนูป่วนก็ค่อยๆเดินทอดน่องกลับคณะ ไปนอนอีกสักงีบรอเวลาเรียนตอนแปดโมง....

ที่บอกพี่ฟ้าว่าเจอกันอีกทีมื้อเย็นเลยน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก
ก็วันนี้วิชาตอนบ่ายอาจารย์บอกไว้แล้วว่าจะบรรยายแค่สองชั่วโมง เพราะฉะนั้นเวลาว่างตั้งแต่บ่ายสอง
ไอ้หนูป่วนมันก็กะเอาของขวัญรับปริญญาไปเตรียมไว้ให้พี่อากาศที่บ้านที่คอนโดน่ะสิ
อุตส่าห์สั่งทำไว้ล่วงหน้า เอ....หรือว่าไม่ต้องไปที่บ้านหรอก ให้ที่ร้านอาหาร พี่ฟ้าก็คงดีใจเหมือนกันเดินไปคิดไปไอ้หนูป่วนก็ยิ้มไป

แต่พอยิ้มไปยิ้มมาไอ้ที่ยิ้มรื่นรมย์อยู่ดีๆก็กลายเป็นยิ้มแหยๆ .....ก็ของขวัญน่ะ เตรียมไว้ให้สองชิ้น ชิ้นหนึ่งน่ะมั่นใจว่าพี่ฟ้าจะชอบ
แต่อีกชิ้นนี่สิ.....ใช้เวลาตั้งนาน แต่ก็กลัวว่าพี่ฟ้าของมันเห็นเข้าจะหัวเราะเอาน่ะสิ โถ.....ไอ้หนูป่วนเอ๊ย


ตกเย็นพี่ชมพูที่ขอเวรไว้ให้วันนี้ได้หยุดก็ขับรถพาคุณยาย พ่อจ๋า แม่จ๋าไปส่งที่ห้องอาหารที่จองไว้ก่อน
แล้วจึงไปรับเค้กถึงที่ทำงาน ก่อนจะพามาสมทบกับทั้งครอบครัว

เอ่อ...ไม่สิ ต้องบอกว่าทั้งสองครอบครัว เพราะบ้านตัวป่วนมันจะขาดก็แค่พี่ปุ่นคนเดียว
ที่แสดงความยินดีไปตั้งแต่พี่อากาศออกจากหอประชุมด้วยการโทรศัพท์มาตอนตัวเองพักเที่ยง....เป็นหมอภูธรก็งี้ ไม่ค่อยได้เข้ากรุง


“เอ้า ใครมีอะไรจะให้ฟ้าก็เข้าแถวให้ได้แล้ว ถือว่าตอบแทนค่าอาหารมื้อนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
นั่งกินไปคุยไปจนเริ่มจะอิ่มพ่อจ๋าก็เริ่มพิธีการให้ของขวัญมหาบัณฑิต ทั้งที่พี่อากาศแกก็บอกหรอกนะว่าไม่ต้องให้อะไรแล้ว เพราะแกแก่แล้วไม่ใช่ตอนจบป.ตรีใหม่ๆ
แต่คนรักกัน ปกติให้โน่นให้นี่กันเป็นเรื่องธรรมดา วันนี้ก็แค่ดูมีเหตุผลที่จะให้ที่ดูดีหน่อยก็เท่านั้นเอง

พวกผู้ใหญ่ก็เรียงหน้ากันกวักมือเรียกให้พี่อากาศที่ตอนนี้ถอดทั้งครุยทั้งสูทออกไปแล้ว เหลือแค่เชิ้ตขาวแขนยาวตัวในกับกางเกงสีดำเข้าไปหา
แล้วอวยพรพร้อมทั้งให้ของขวัญซึ่งส่วนใหญ่เป็นทองกันคนละบาทสองบาท

คุณยายมีแถมตรงที่นอกจากให้สร้อยทองแล้วยังให้พระเครื่องของเก่าของคุณตามาด้วย ที่เด็ดยิ่งกว่านั้นคือตอนให้พระ
แทนที่คุณยายจะให้หลานชายคนโตคนเดียว คุณยายท่านกลับเรียกไอ้หนูป่วนที่ตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวกับกางเกงดำเข้าไปด้วย
พอมายืนคู่กันมองเผินๆเลยเหมือนลูกแฝดที่พ่อแม่มักจะจับแต่งตัวเหมือนกันยังไงยังงั้น
แล้วคุณยายก็เอาสร้อยอีกเส้นห้อยพระเครื่อง ที่ดูจากลายที่กรอบแล้วคงเก่าเก็บไม่ต่างจากที่ให้หลานชายมาสวมคอให้ไอ้หนูป่วนมันอีกคน

“อายุมั่นขวัญยืนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนะลูก เออๆไม่เอาดีกว่าถือไม้เดี๋ยวตีกัน เอาเป็นดูแลกันดีๆไปจนแก่เฒ่านะลูกนะ”

สิ้นเสียงให้พรจากคุณยายเท่านั้นแหละ คนได้รับพรทั้งคู่มีปฏิกิริยาต่างกันโดยสิ้นเชิง คนตัวโตน่ะยิ้มกว้างจนปากจะฉีกถึงหู ส่วนคนตัวเล็กสิ แทบจะเอาหน้ามุดลงไปซ่อนใต้โต๊ะ
ที่เหมือนกันก็คงไอ้อาการหน้าแดงนั่นแหละ พร้อมใจกันทำหน้าแดงแป๊ดทั้งคู่เชียว

ยิ่งเสียงหัวเราะลูกคู่ของไอ้เพื่อนนุ่นกับพี่ปิ่นดังขึ้นมาคับโต๊ะประกอบฉากด้วยแล้ว หน้าที่ว่าแดงอยู่แล้วก็ยิ่งแข่งกันแดงไปกันใหญ่

จนพ่อของไอ้หนูป่วนมันจัดการช่วยเหลือลูกชายด้วยการเรียกพี่อากาศว่าที่เขยเล็กเข้าไปใกล้ๆ ยื่นแหวนลงยาธรรมดาๆแต่สลักนามสกุลภิรมย์สมบัติเอาไว้ให้
แล้วก็พูดดังๆคับโต๊ะไม่ต่างกับเสียงหัวเราะของไอ้เพื่อนนุ่นตัวดีว่า

“พ่อให้ฟ้า แหวนแบบเดียวกันนี้สั่งทำไว้สองวง ตอนแรกกะจะให้ปุ่นกับป่วนไว้ให้คนที่มั่นใจจะอยู่ด้วยกันไปตลอดขนาดมันเลยเล็กไป แต่พ่อไม่อยากเปลี่ยนวงหรือทำใหม่ แค่ฟ้ารับไว้แล้วรักษาให้ดีก็พอ รับปากกับพ่อมั้ย....ว่าสิ่งที่พ่อให้ไปฟ้าจะดูแลรักษาอย่างดี”

พี่อากาศเข้าใจแจ่มแจ้งเชียวล่ะว่าคุณพ่อไม่ได้หมายความแค่แหวน แต่หมายถึงคนที่ยืนหน้าตาแดงก่ำเยื้องอยู่ด้านหลังตอนนี้ต่างหาก
พี่แกเลยหันไปส่งยิ้มที่อบอุ่นที่สุดให้คุณแฟนตัวเล็กอีกครั้ง ก่อนจะรับคำหนักแน่น

“ครับ ผมรับปากครับคุณพ่อ”

“อีกอย่าง ตัวเล็กไปค้างบ้านฟ้าบ้างได้ แต่พ่อยังไม่อยากให้ย้ายไปอยู่ด้วยกันตั้งแต่ตอนนี้ พ่อคิดว่ารอจนเรียนจบก่อนดีกว่า ฟ้าเห็นด้วยมั้ย?”
นั่นไง คุณพ่อท่านให้แหวนนามสกุลยอมรับเป็นเขยเล็ก แต่ไม่ได้หมายความว่าจะอนุญาตให้เอาไอ้หนูป่วนลูกรักไปต้มยำทำแกงตามใจชอบหรอกนะพี่อากาศ

“เห็นด้วยครับ”

พี่อากาศมัวแต่รับคำพ่อตาหรือจะเรียกพ่อปู่ดีก็ไม่รู้ เลยไม่ทันได้เห็นว่าผู้ใหญ่ทุกคนที่ร่วมโต๊ะอยู่ต่างก็พอใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ส่งให้กันโดยถ้วนหน้า

พี่ปิ่นน่ะถูกอกถูกใจน้องเขยถึงกับกระซิบสอนลูกสาวตัวน้อยเชียวล่ะว่าโตเป็นสาวเมื่อไหร่ ถ้าลูกหมูของแม่ริจะมีแฟน ก็หาให้ได้แบบคุณอาฟ้านะลูก
เล่นเอาพี่เทพที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับส่ายหน้า แล้วก็อดไม่ไหวต้องยิ้มขำกับท่าทางของคุณภรรยา
แล้วเลยส่งสายตาเข้าอกเข้าใจให้ไอ้คุณแผนที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามอีกคน

 

มื้อเย็นมื้อนั้นจบลงด้วยความสุขชื่นมื่นกันถ้วนหน้า มหาบัณฑิตหมาดๆถูกปล่อยกลับบ้านด้วยพาหนะหลักของคนกรุงอย่างรถไฟฟ้าบีทีเอสพร้อมกับคุณแฟนแค่สองคน
พี่เทพทำหน้าที่เขยใหญ่ขับรถพาทั้งพ่อและแม่ไปส่งสนามบินรอเวลาขึ้นเครื่องกลับบ้านที่ลำพูน
แล้วถึงพาทั้งคุณภรรยาที่หาเรื่องงอนแก้เบื่อมาให้บ่อยๆกับลูกสาวตัวกลมกลับบ้าน
ส่วนพ่อจ๋าแม่จ๋าและคุณยายก็เป็นหน้าที่พี่ชมพูขับรถพากลับบ้านสุพรรณ แถมยังหนีบเอาเค้กที่พรุ่งนี้เป็นวันหยุดไปค้างสุพรรณด้วยเลย

พี่ชมพูแกกะว่า พาไปบ่อยๆเผื่อเค้กติดใจบรรยากาศ เวลาขอแต่งงานจะได้ไม่คิดนาน แต่รีบตกลงให้ไม่ต้องเหนื่อยลุ้น

เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองตัวของไอ้หนูป่วนที่ติดมากินฟรีแสดงความยินดีกับพี่อากาศแกด้วยก็จัดการดูแลกันเอง
โดยไอ้เพื่อนแผนไปส่งถึงป้ายรถเมล์ตามเคย แล้วไอ้นุ่นก็วิ่งกระโปรงปลิวขึ้นรถพร้อมส่งยิ้มหวานๆกับโบกมือให้จากริมหน้าต่างจนลับสายตา



“ว่าแต่.....ไม่ใช่แค่ตุ๊กตาตัวป่วนน้อยไม่ใช่เหรอครับที่จะให้พี่? ไหนล่ะของอีกชิ้นน่ะ?”

ของขวัญแสดงความยินดีที่ไอ้หนูป่วนมันให้คุณแฟนตั้งแต่อยู่ที่ร้านอาหาร คือตุ๊กตาขนาดใหญ่กว่าที่ทับกระดาษเล็กน้อย
ที่มันไปสั่งทำให้หน้าตาและการแต่งตัวเหมือนมันเป๊ะ แต่เป็นไอ้หนูป่วนเวอร์ชันการ์ตูนที่ส่งยิ้มตาหยีตลอดเวลา
ตอนยื่นให้ตัวป่วนมันก็บอกคุณแฟนตัวโตว่า เอาไว้เวลาพี่ฟ้าต้องไปไหนไกลๆจะได้จำได้ไง ว่าป่วนตัวจริงรออยู่ที่บ้าน

พอมีเสียงแซวจากใครสักคนบนโต๊ะมาว่าอะไรกัน แค่นี้เองเหรอ ไอ้หนูป่วนมันเลยกระซิบบอกคุณแฟนว่าอันนี้ชิ้นแรก
แต่มีของพิเศษอีกชิ้นมันจะมาให้ที่บ้าน ไม่กล้าให้ต่อหน้าคนอื่นเพราะมันอาย

“ง่า......พี่ฟ้า ถ้าอยากได้ต้องสัญญามาก่อน”

“หืม?”

“ไม่ว่าจะรู้สึกว่ามันตลกหรือน่าขำแค่ไหนก็ห้ามหัวเราะนะ ตกลงมั้ย? สัญญามาก่อน ไม่งั้นป่วนจะ......จะ..”

“จะ......จะไม่ให้?”

“เปล่า.....ก็ ไม่งั้นป่วนจะกลับไปนอนบ้านนู้น”

“สัญญาครับ รับรองได้ ไม่ว่าของที่จะให้พี่จะเป็นอะไร ต่อให้เป็นโอปอลและชาวคณะมาพร้อมๆกันพี่ฟ้าจะไม่ขำแน่นอน”

“ฮ่าๆๆ พี่ฟ้านี่บ้าจริงๆ......อ้ะ......”
ตัวป่วนมันยื่นมือที่ซ่อนไว้ข้างหลังตั้งนานออกมาจนได้ แล้วก็วางกระดาษแผ่นเดียว กระดาษสาสีฟ้าอ่อนม้วนแล้วผูกทับด้วยโบสีฟ้าเข้มลงบนฝ่ามือของคุณแฟนที่ยื่นออกมารอ

ยื่นส่งไปแล้วก็ทำท่าเหมือนจะลังเล ว่าตัวมันเองจะยืนรอดูผล รึว่าจะวิ่งหนีไปจำศีลในห้องน้ำเหมือนทุกทีที่เขินดี
แต่ระหว่างที่ยังตัดสินใจไม่ได้ สีหน้าของพี่ฟ้าของมันก็กลับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนเมื่อเงยหน้าขึ้นจากกระดาษในมือมาสบตากับมันอีกครั้ง
ตัวป่วนมันก็เห็นเงาของน้ำตาเอ่อคลออยู่ในแววตาที่กำลังบอกว่ารักมันมากที่สุด


‘หากถามถึงสิ่งจำเป็นในชีวิต   คำตอบแรกที่คิดคืออากาศ
แต่อากาศของผมไม่ใช่ก๊าซ   และถ้าขาดก็คงไม่ถึงขาดใจ
หากถามถึงสิ่งสำคัญมากที่สุด   คำตอบหยุดที่อากาศอย่าสงสัย
ของสำคัญคนสำคัญยิ่งกว่าใคร   อยากกอดไว้ทุกวันไม่ปล่อยเลย
หากถามถึงสิ่งสวยงามในโลกนี้   คำตอบมีว่าอากาศขอเฉลย
ทำให้ผมเห็นโลกสวยกว่าที่เคย   ไม่เมินเฉยมองข้ามได้สักที
และหากถามคำนิยามของความรัก   ไม่ต้องวรรคตอบอากาศได้เร็วรี่
อย่ามาถามว่าทำไมนะคนดี   ผมไม่มีหรอกเหตุผลเรื่องของใจ’

“พี่ฟ้า....เป็นอากาศของผม เป็นท้องฟ้าของผม”

“ตัวป่วน พี่..”

“ชู่ววววว ฟังป่วนพูดให้จบก่อน ป่วนเขียนตั้งนาน ได้แค่นี้เอง.....แต่ก็อยากให้ อยากให้พี่ฟ้ารู้ว่าป่วนพยายามทำ..เพื่อพี่ฟ้า..คนเดียว เพราะพี่ฟ้าเป็นคนพิเศษสุดคนเดียว....เอ่อ ป่วนพูดจบแล้ว จะหัวเราะรึยัง?”


แทนการหัวเราะแบบที่ไอ้หนูป่วนมันกังวลหนักหนา พี่อากาศก็ก้าวเข้ามาจนชิดแล้วกอดมันเอาไว้จนแน่น ก่อนจะกระซิบบอกกับมันเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้

“พี่ฟ้ารักตัวป่วน รักมากที่สุด ขอบคุณที่พยายามทำให้พี่นะครับ ไม่ใช่แค่กลอนบทนี้ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้กับพี่มาตลอด ขอบคุณจริงๆ”

“อืม......”
ไอ้หนูป่วนทำได้แค่รับคำสั้นๆ แล้วก็ผงกหัวรับคำอยู่กับอกของพี่ฟ้าของมันนั่นแหละ

“ไว้ตัวป่วนเรียนจบ เรามาอยู่ด้วยกันนะครับ ถึงตอนนั้นเราก็นอนกอดกันทุกคืน ตื่นมาก็เจอกันทุกวันเลยเนอะ”

“อืม.....เมื่อไหร่พี่ฟ้าเดินทางไกล ก็กอดตัวป่วนน้อยแทนเนอะ”

“ครับ พี่ฟ้าสัญญา....นอกจากตัวป่วน พี่ฟ้าจะกอดแต่ตัวป่วนน้อย และไม่ว่าจะไปไกลแค่ไหนหรือนานแค่ไหน พี่จะคิดเสมอว่าพี่มีตัวป่วนรออยู่ข้างหลัง จะรักตัวป่วนหมดทั้งฟ้าคนเดียว จะเป็นอากาศสำหรับตัวป่วนคนเดียว”

ค่ำคืนที่ธรรมดาของใครหลายคน กลายเป็นค่ำคืนแสนพิเศษของคนสองคน พี่อากาศกับตัวป่วนอาบน้ำแปรงฟัน แล้วมานอนกอดกันบนเตียง
เสียงหายใจเบาๆเป็นจังหวะสม่ำเสมอของคนตัวเล็กทำให้คนตัวโตหลับอย่างผ่อนคลาย
เหมือนกับที่ไออุ่นจากคนตัวโตทำให้คนตัวเล็กหลับลงได้อย่างอบอุ่นและเป็นสุข



“ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะตัวป่วนของพี่”

และในสำนึกสุดท้ายก่อนจะเข้าสู้นิทรา ไอ้หนูป่วนมันก็ยังมีแก่ใจตอบพี่ฟ้าของมันนะว่า

“ฝันดีเหมือนกันนะพี่ฟ้า แล้วเจอกันในฝัน.....อ้อ พรุ่งนี้อย่าปลุกเช้านะ ป่วนมีเรียนสิบโมง..”
...........................................
...........................................


(จบบริบูรณ์)


ปล.ไว้ถ้ามีพล็อตดีๆจะมีตอนพิเศษมาฝากนะคะ กอดดดดดดดคนอ่านทุกท่านเล้ยยยยยยย

[N.T.❁]

ได้จิ้มพี่นุ่นละ ไปเม้นอีกรีพลายข้างหลังเน้ออ เด๋วพี่นุ่นไม่ย้อนมาอ่านอันนี้อ่า

[DexTunG]

 

[naiin]

อ่านแล้วอินมากเลย ทั้งหวานทั้งซึ้งกับบรรยากาศการยอมรับของครอบครัว ยังห่วงเรียนอีก บอกให้ปลุกอีกแน้
 

[roseen]

 

[Rockstar]

ตอนจบมีอะไรน่ารักๆด้วย ตัวป่วนกับพี่ฟ้าน่ารัก เป็นคู่รักตัวอย่างจริงๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆเรื่องนี้ด้วยนะคะ
 

[ChiOln]

ว้่าว ๆ จบน่ารักมาก ๆ เลย พี่อากาศของตัวป่วน

[p_phai]

จบแล้วหรอครับ

แบบนี้ก็คิดถึงไรซ์เตอร์แย่สิครับ

[lasom]

คนเคยเหงา เคยรู้สึกเหว่ว้า
เคยมองหาความรักนั้นมันอยู่ที่ใด
โลกใบใหญ่เหลือเกิน
มีผู้คนอยู่มากมาย
แต่หัวใจมันกลับเหงาขึ้นทุกที
แต่เมื่อฉันได้พบกับเธอ
สิ่งที่เธอให้ฉันไม่รู้มันคืออะไร
โลกใบใหญ่ใบเดิม
กลับไม่เคยต้องเหงาใจ
แค่ฉันนั้นยังมีเธออยู่ตรงนี้

เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ

หากว่าเธอนั้นคือความรัก
ก็เป็นรักที่ดีจนไม่มีคำบรรยาย
ฉันโชคดีเหลือเกินที่มีเธอเดินข้างกาย
ชีวิตนั้นได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย

เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ

จากนี้ทุกลมหายใจ...ฉันคือเธอ...
หวานจนนาทีสุดท้ายจริงๆ ย้อนกลับไปอ่านเรื่องนี้ใหม่ๆทำให้รู้ว่า
แทบจะไม่มีตอนไหนเลยที่จะไม่หวาน รักกัน งุ้งงิ้งตลอดอ่ะ
แต่เราชอบซีนที่พี่ฟ้ามาเปิดตัวว่าเป็นแฟนหนูป่วนที่คณะอ่ะ
แบบรู้สึกภูมิใจแทนหนูป่วนมากๆทำไมพี่แกดีขนาดนี้ ไม่เคยต้องทำให้รู้สึกว่า
มีแฟนเป็นป้อจายด้วยกันมันไม่ดีตรงไหน ชอบพี่แกเจ้าเลห์ดีด้วย เอ๋!รึว่าเจ้าป่วนมันซือเกินไปหว่า
ตามเล่ห์เหลี่ยมพี่ฟ้าไม่ทันซักที อิอิ รักกันๆๆๆๆ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆจ้า

[fuku]

หวาน

วันนี้กินกาแฟไม่ต้องใส่น้ำตาลล่ะ
พี่ฟ้าาาาาาาาาาาาาา  หวานมาทั้งเรื่อง
คราวนี้ตาป่วนหวานบ้าง สมแล้วที่ทำหวานให้ดูมาหลายปี
ทิ้งทวนกันเลยทีเดียว

กอดทีนึงขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆ มาให้อ่านค่า
ขอรอตอนพิเศษนะคะ ^__^

[a_tapha]

 

[Nabee]

หวานกันจนหยดสุดท้ายเลยอ่ะ >///////<


ชอบกลอนที่ตัวป่วนเขียนให้พี่ฟังจัง...ถีงมันจะไม่ได้คล้องจองจนไพเราะจับใจ

แต่ความหมายที่สื่ออยู่ในนั้น มันมีค่ามากกว่าสิ่งใด ๆ ที่ตัวป่วนให้พี่ฟ้าเลยนะเนี่ย

เหมือนคำบอกรักที่ว่า "ชั้นขาดเธอไม่ได้" อะไรประมาณนี้เลยอ่ะ >////////<


ขอบคุณคุณนุ่นสำหรับนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ...ทั้งน่ารัก ทั้งหวาน

อ่านตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนนี้ ไม่มีตอนไหนเลยที่คนอ่านคนนี้จะไม่ยิ้มจนแก้มจะปริ

เสียดายที่เรื่องนี้ต้องจบแล้ว...แต่ก็อิ่มใจที่ได้อ่านจนถึงตอนสุดท้าย

แล้วจะรอติดตามผลงานเรื่องต่อ ๆ ไปของคุณนุ่นต่อนะค่ะ ^^~*