เฮ้อออออ ในที่สุดก็ได้อ่านจนถึงตอนปัจจุบันสักที เล่นเอาไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว อิอิ
ช่วงแรกๆที่อ่านนี่ตอนที่กำลังมีปัญหากันอยู่ทั้งสามคน ขอบอกว่าสงสารพี่โชว์มากก
เนื่องจากรู้ดีกันอยุ่แล้วว่าพี่โชว์เป็นพวกขาดความอดอุ่น มันก็เลยเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น เข้าใจพี่โชว์มากๆ
ซึ่งก็อ่านไปแล้วก็รู้อีกว่า พี่โชว์มันพระเอกของเรื่องแน่ๆ (คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอีกแล้วใช่มั้ย ถ้ามี

)
ก็สงสารพี่โชว์มากยิ่งนัก เพราะว่ามันต้องปวดใจมากที่ตุลย์ทำแบบนั้น และเลือกแบบนั้น
(ตอนที่ตุลย์คบกับโป้ง คนอ่านคนนี้ ปวดใจจนเครียดมาก หาที่ปรึกษากันเลยทีเดียว เนื่องจากเมื่อคืนเริ่มอ่านเรื่องนี้ แล้วอยุ่ดีๆก็เข้าเล้าไม่ได้ซะงั้นเมือ่คืนเครียดมากเพราะมันค้างแบบยังไม่ได้คบกับพี่โชว์ โคม่ามาก)
ส่วนตุลย์ถ้าไม่อ่านให้ดีๆแล้วคิดให้รอบคอบ อาจจะมองเป็นพุชายที่แรดมาก และหลายใจประมาณนั้น
แต่จิงๆแล้วตุลย์มันเป้นคนรักเดียวใจเดียว ถ้ามันรักใครก็รักคนนั้นจิงๆ
แต่ที่หงุดหงิดมาก คือมันชอบแคร์คนอื่นมากกกกกกกกถึงมากที่สุด โดยเฉพาะโป้ง ไม่ขาดฉับๆกันสักที อารมณ์เสียมากคะ มันเลยมีเรื่องทะเลาะกันบ่อยๆกับพี่โชว์
แต่เรื่องทะเลาะนี่พี่โชว์มันก็หัวรุนแรง เอะอะอะไรก็จับกดๆ โรคจิตเลยละอิพี่โชว์ นี่ดีนะที่ยังเชียร์มันอยุ่ ไม่งั้นขอสาปแช่งมาก บ้าพลังสุดๆ
เฮ้อออออ วันนี้ได้อ่านถึงตอนนี้แล้ว โล่งใจขึ้นมานิดนึง
แต่ !!!!!!!!!!!!!!!! มันต้องเกิดเรื่องอีกแน่ๆเลยในตอนต่อไป ขอทำใจรออ่านต่อไปคะ (โป้งยังไม่รามือ

)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนคะ มาต่อเร็วๆเน้อ เค้ารออยุ่อิอิ

ปล.ถ้าเม้นตรงไหนแล้วทำให้คนแต่งและคนอ่านคนอื่นๆไม่พอใจ ต้องขออภัยไว้ด้วยนะคะ รักกันๆ
