โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05  (อ่าน 1297292 ครั้ง)

ออฟไลน์ jimmyFG

  • Ich Liebe dich.
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +203/-4
    • @Facebook
วันนี้แวะเข้ามาตอบคำถามๆ เ้น้อ ฮ่าๆ

เราอยากเป็นโป้ง

ถ้าเราเป็นโป้งนะเราจะรั้งตุลย์เอาไว้ให้ได้เลย

ไม่ปล่อยให้โชว์คาบไปกินหรอก อิอิ

แต่จะคาบไปกินก่อนโชว์ คิคิ

สุขสันต์วัน VALENTINE ย้อนหลังนะครับ

รักนิยากเรื่อง+ไรเตอร์



ออฟไลน์ barlagu

  • miKapleXD
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 197
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
    • Outstanding Сasual Dating - Verified Women
แวะเข้ามา....happy valentine .....ไรเตอร์ ครับ.....รัก  ไรเตอร์ ที่สุดเลยครับ....ไรเตอร์ มีแฟนหรือยังครับ.......ไม่มีของ....จอง ได้มัย...........

note

  • บุคคลทั่วไป
 :z13: :z13: :z13:

คิดถึงจัง :เฮ้อ:

 ไมไม่มาต่อให้สักที :z3: :z3: :z3:

totlloooll

  • บุคคลทั่วไป
ไรท์เตอร์ คับ

เห็นบอกว่าจะต่อ แล้วหายเงียบไปไหนแล้วเนี๊ย

รออยู่นะคับ

เป็นกำลังใจให้ ไรเตอร์สุดหล่อคับ

ตัวต่อ

  • บุคคลทั่วไป
เมื่อไหร่จะมาลงครับ รอมานานมากเลย ไงก็รีบๆนะครับ เป็นกำลังใจให้  :L2:

Phichchii

  • บุคคลทั่วไป

Phichchii

  • บุคคลทั่วไป
 :seng2pedดีขอโทษทุกคนจากใจจริง

กับการรอคอย รอติดตาม รออ่าน

ผมขอโทษนะครับ ที่ทำให้รอนาน อย่างที่บอกช่วงนี้เป็นช่วงวุ่นวายในชีวิต

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่วิ่งเข้ามา แล้วผมต้องรับมันไว้ มันหนักเหมือนกัน

แต่ยังไงก็ขอบคุณนะครับ สำหรับการติดตาม และรอคอย

รักทุกคนนะครับ

อ่อ สำหรับคำตอบ ผมก็รอที่ถูกใจอยู่นะครับ คือผมเป็นคนตรงๆ คิดไง ชอบใคร ตอบมาตรงๆเลยนะครับ อย่าอ้อมค้อม 555





โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว






ตอนที่ 66  ก็ผมรักคุณไงครับ



“ทำไมมีแต่ผักอ่ะ เยอะด้วย” ไอ้ข้าวเริ่มต่อรอง  เห็นคู่นี้ถึงมันจะกัดกันแต่มันก็น่ารักดีอ่ะ อิจฉา

“กินไปหรือจะให้ป้อน”

“โอ้ยเลิกหวานกันสักทีเหอะ”

“ทำไมอิจฉาหรอมึง ถ้ามึงอยากหวานนู้น มาแระ” ผมมองไปทางที่ไอ้เจ๋งมอง เป็นไอ้โชว์ครับ ตื่นได้แล้วหรอมึง แมร่งคอยดูจะไม่พูดด้วยเลย มันเดินยิ้มแฉ่งเดินตรงมาหาพวกผม แล้วนั่งลงข้างๆผม

“เฮียไปทำไรมัน หน้าบึ้งแต่เช้าแระ” ไอ้เจ๋งถาม

“ออกมาก่อนทำไม” มันไม่ได้ตอบไอ้เจ๋ง แต่หันมาถามผม ผมนั่งนิ่งไม่สนใจ กินข้าวที่เหลือในจานต่อไป

“เดี๋ยวมาไปซื้อข้าวก่อน อย่าไปไหนละ” มันบอก แล้วเดินไปซื้อข้าว

“ทำไมไม่คุยกันดีดีล่ะ” ไอ้ข้าวบอก

“ดูมันดิ รู้เรื่องเชี่ยไร ทำไม่รู้เรื่องอะไร”

“ไงก็คุยกันดีดีละกันล่ะ” ไอ้ข้าวบอก สักพักมันก็กลับมาพร้อมข้าวกับน้ำ ผมกินเสร็จพอดี จะลุกเอาจานไปเก็บ

“จะไปไหน” มันถามแล้วดันผมให้นั่งกลับลงไปที่เดิม ผมก็นั่งลงนิ่งไม่ได้พูดอะไรต่อ ไอ้ข้ากับไอ้เจ๋งคงเห็น มันสองคนเลยลุกเอาจานไปเก็บ แล้วบอกจะไปซื้อของแป็บนึง เหลือผมอยู่สองคนแล้วครับ

“เป็นอะไร”

“ป่าว”

“ก็เห็นๆ กันอยู่ ขอโทษละกันที่ไม่ตื่น แต่เดี๋ยวก็จะตื่นแล้ว รอแป็บนึงก็ไม่ได้” มันพูดในสิ่งที่ มันคงรู้ว่าผมงอนมันเรื่องอะไร

“จะไปเรียนแระ”

“หายโกรธเถอะนะๆๆ เค้าขอโทษ” มันทำเสียงง้อออดอ้อน ซึ่งไม่ค่อยได้เห็นทำไหร่นัก 

“อุบาทว์” ผมด่าออกไป ไม่ได้จริงจังอะไร

“ด่าเค้าทำไม หายงอนแล้วใช่ป่ะ”

“สำคัญตัวผิดไปแล้ว ใครเค้าไปโกรธไปงอนคุณ” ผมสนุกที่ได้แกล้งมัน จริงๆ ไม่ได้โกรธอะไรมากหรอกครับ

“ตุลย์ คร้าบจะให้เค้าทำยังไงล่ะ ถึงจะยอมหายโกรธ”

“จะไปเรียนแล้ว ไอ้ข้าวมาพอดี” ไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งก็กลับมาพอดี ผมก็ลุกขึ้นเลยครับ

“ข้าว เจ๋ง ไปเรียนก่อนเถอะ เดี๋ยวไปส่งตุลย์เอง”

“เรื่องไรละ” ผมรีบตอบกลับ

“จะไปคุยดีดี หรือจะให้ป่าวประกาศตรงนี้ว่ามึงเป็นไรกับกู” อะไรว่ะ เมื่อกี้ยังพูดเพราะๆ อยู่เลย โหไม่มันเลย ความอดทนต่ำจริงนะมึง ผมจำต้องเดินตามมันไปที่รถ แล้วก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนรถทั้งคู่

“จะหายงอนได้ยัง จะให้ทำไงว่ะ”

“โอ้ยรำคาญ น่าเบื่อโว้ย” ผมสบถออกไป

“เป็นเชี่ยไร แค่กูตื่นสาย มึงจะโกรธอะไรนักหนาว่ะ ทำตัวอย่างกับผู้หญิง” ผมชะงัก และอึ้งกับสิ่งที่มันพูด ผมยอมรับว่าเสียใจและโกรธมาก

“ใครๆ ทำให้กูเป็นแบบนี้ มึงไม่ใช่หรอ หากกูไม่มาเจออะไรแบบนี้ กูคงมีชีวิตที่ปกติสุขไปแล้ว ขอโทษที่กูวุ่นวายเกินไป ขอโทษที่กูขี้งอน ขอโทษทีเอาแต่ใจตัวเอง” ผมพยายามกลั้นความเสียใจ ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ผมนั่งนิ่งไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น

“ตุลย์กูขอโทษ” มันพูดเสียงเรียบ

“แล้วไง ทำไม กูเป็นห่วงมึง กูรักมึง กูทำทุกอย่างเพื่องมึง แต่ทำไม” ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

“ตุลย์” มันเรียกชื่อแล้วจับมือผมไว้

“กูไปเรียนก่อนนะ” ผมสะบัดมือมันออก แล้วเปิดประตูจะลงจากรถ

“เดี๋ยว” ผมหยุดฟัง

“แล้วเลิกเรียนจะมารับนะ” ผมก็ปิดประตูแล้วเดินไปเรียน ผมเดินมาถึงห้อง ไอ้คิว ไอ้ข้าว ไอ้พจน์ ก็หันมาหาผม ไอ้เจ๋งคงไปเรียนแล้ว

“เป็นไงบ้างตุลย์” ไอ้ข้าวถาม คงเห็นสีหน้าผมไม่ดีขึ้น

“ไม่มีไรหรอก” ผมตอบยิ้มๆ มันก็ไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไรผมอีก ผมก็ไม่เป็นอันนั่งเรียนหรอกครับ นั่งคิดไปเรียน ที่จริงผมก็ผิด ที่งอนไม่เข้าเรื่อง รู้ว่ามันขี้โมโหก็ไปแกล้งมัน แต่ผมไม่ชอบที่มันพูดเลย ทำไมต้องพูดแบบนั้น โอ้ยคิดมากปวดหัวโว้ย

“เออ กูขอตัวกลับก่อนนะเว้ย” ผมหันไปบอกพวกนั้น หลังจากเลิกเรียน

“เออ ดีดีละมึง อย่าคิดมาก คุยกันดีดี” ไอ้คิวเข้ามาตบไหล่ผมแล้วพูด

“คุยกันดีดีนะตุลย์” ไอ้ข้าวบอก ผมปวดหัวรีบนั่งรถแท็กซี่กลับมาที่ห้อง กินยาแล้วนอนเลย ไม่ได้ป่วยอะไรหรอกครับ แค่ปวดหัวนิดหน่อย กินยาก็หลับไปเลยครับ ตื่นมาก็มืดแล้ว สองทุ่มได้ ผมเดินออกไปนอกห้อง เห็นไอ้โชว์นอนหลับอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ ผมมองดูมันอยู่สักพัก มันคงรู้สึกตัว ลืมตาขึ้นมา แล้วมายืนหน้าผม

“บอกว่าจะไปรับไง” มันถามเสียงเรียบ

“ปวดหัวเลยกลับมาก่อน”

“เป็นไรมากป่าว กินยายัง หิวมั้ย” มันถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

“ไม่เป็นไร นอนพักแล้ว ดีขึ้นแล้ว”

“กูขอโทษ”

“กูไม่ชอบ กูเหมือนผู้หญิงหรอ” ผมตอบเสียงประชด

“กูขอโทษ กูแค่อารมณ์ร้อนเลยพูดอะไรไม่คิด กูชอบที่มึงเป็นแบบนี้ เป็นห่วงกู รักกู กูมีความสุข กูขอโทษนะตุลย์” มันพูดพร้อมจับมือผมไว้

“อืม อย่าพูดอีกนะ” ผมไม่รู้จะโกรธ จะทะเลาะกันไปอีกเพื่ออะไร

“ไปหาไรกินกัน”  มันพูดดูยิ้มแย้มแล้วจับมือผม

“ขอไปล้างหน้าก่อนได้ป่ะ”

“ไม่ต้องล้างก็น่ารักจนอดใจไม่ได้แล้ว หรือจะกินอย่างอื่นก่อนไปกินข้าวดี กินตับม่ะ” เชี่ยทะลึงไม่เคยเปลี่ยนแปลง

“สัส ปล่อยเลย จะไปล้างหน้า หิวโว้ย” ผมเดินไปเข้าห้องน้ำครับ

“หิวตับหรอ” มันพูดไล่หลัง

“กูไม่ชอบกินตับโว้ย กินแล้วจะอ้วก” ผมพูดไปตามความจริง ล้างหน้าล้างตาเสร็จมันก็พาผมมากินข้าว

“กินเต็มที่เลยนะ เค้าเลี้ยงเอง” มันบอกผม พร้อมสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ

“เลิกพูดงี้เหอะ เดี๋ยวกูกินไม่ลง”

“คนอะไรพูดเพราะๆ ด้วยก็ไม่ชอบ”

“ไอ้ชอบอะมันชอบ แต่มันไม่ใช่กับมึง มันไม่เข้ากันหรอก” ก็จริงอ่ะ ปากอย่างไอ้โชว์ พูดเพราะมันแปลกๆ หรือกูชินว่ะ ชอบให้มันด่า มันพูดหยาบๆ

“หรอครับคุณตุลย์ ไม่ชอบให้ผมพูดเพราะหรอครับ” มันเลยแกล้งผมใหญ่เลยครับ

“ครับคุณเชี่ยโชว์ จะพูดเพราะทำจวยอะไรหรอครับ”

“ก็ผมรักคุณไงครับ” มันพูดสีหน้าจริงจัง พร้อมเอาดอกกุหลาบที่เค้าประดับโต๊ะยื่ยให้ผมหนึ่งดอก ผมก็เขิลดิครับ ก็ยิ้มๆ แล้วรับดอกไม้มา

“แล้วคุณรักผมไหม”

“เอ่อออ” ยังไม่ทันจะตอบพนักงานก็มาเสิร์ฟอาหารพอดี

“กินๆๆๆๆ” ผมเร่งมัน หิวครับ อาหารมาถึงผมก็ตักกินเลยครับ มันก็ตักให้ผม

“ยังไม่ตอบเลย”

“รักเหมือนกันคร้าบบบ”

“อะไรไม่จริงใจเลย” มันต่อว่ากลับมา

“การกระทำยังไม่พออีกหรอ ยังแสดงออกไม่พอใช่ไหม” ผมถามมันกลับ

“ครับๆๆ รู้แล้วครับว่ารักจริง”

“กินนี้ไปเลยไป” ผมตักกับข้าวให้มัน

“ขอบคุณครับ”

“โอเค จะเลิกพูดแบบนี้ได้ยังเนี้ยะ ปวดหู” ผมพูดขำขำ มันพูดเพราะๆ ก็น่ารักไปอีกแบบครับ

“เออเลิกแล้วๆ พอใจไม๊”

“งี้สิถึงเรียกว่านายโชว์” มันก็ยิ้มๆ กินเสร็จก็กลับห้องกันครับ

“ไปอาบน้ำเลย รีบนอนเดี๋ยวปลุกก็ไม่ยอมตื่นอีก” ผมบอกมันตอนนี้มันกอดผมจากด้านหลัง

“โห อาบพร้อมกันดิ”

“ไม่เอาอึดอัด ห้องน้ำไม่ได้ใหญ่โตอะไร” ผมบอกพร้องแกะมือตุ๊กแกมันออกจากเอว

“วันนี้อิ่มเลยเนอะ”

“อืม มากอ่ะ” ผมตอบมัน

“กลับเลยมั้ย” มันหันมาถามผม

“ยังไม่อยากกลับเลย พาไปขับรถเล่นหน่อยได้มั้ย”

“ไปสิ”  มันพาผมขับรถเล่นแถวชานเมือง ก็ขับไปเรื่อยๆแหละครับ

“ตุลย์ มึงคิดว่ากูจะเป็นคนสุดท้ายของมึงมั้ย” อยู่ๆ มันก็ถามผมขึ้นมา

“เอ่ออ ไม่รู้สิ” ผมตอบไป เพราะยังไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร

“สำหรับกูนะ มึงคือคนที่กูอยากอยู่ด้วยไปจนตาย”

“โชว์ มึงอย่าพูดอย่างงี้เลย เราไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้ามันจะเป็นอย่างไร ถึงวันนั้นเราอาจจะไม่ได้เป็นอย่างวันนี้ก็ได้”

“ตุลย์ มึงก็อย่างพูดอย่างนั้นเหมือนกัน เพราะกูรักมึง รักมาก”

“อืม ให้อนาคตเป็นตัวตัดสินแล้วกัน วันนี้เราทำให้ดีที่สุดก็พอ” ผมบอกมัน

“อืม กูจะไม่มีวันทิ้งมึงตุลย์” มันพูดพร้อมกับเอามือมากุมมือผมไว้ ผมรับรู้ได้ถึงใจที่มันส่งมาให้ผม

“อืม กูจะรอดู” ผมบีบมือมันตอบกลับไป


************************************


“โชว์ มึงอยู่ไหน”  ผมโทรศัพท์หามัน วันนี้มันมาส่งผมที่มหา’ลัย แล้วมันก็หายไปเลย

“อ่อ มาช่วยงานที่บ้านอ่ะ วันนี้คงไม่ได้กลับนะ กลับเองได้ไหมตุลย์”

“งั้นหรอ ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูกลับเอง”

“อืม อย่าลืมกินข้าวนะ”

“อืม มึงด้วย” แล้วก็วางสายกันไป ผมเลยกลับพร้อมไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋ง ว่าจะไปขึ้นมอเตอร์ไซด์หน้ามอ

“อืมเดี๋ยวกูกลับพร้อมมึงนะข้าว”

“มีไรป่าว แล้วเฮียไม่มารับหรอ”

“อ่อ มันมีธุระอ่ะ เดี๋ยวกลับเอง” แล้วพวกเราก็นั่งรถไอ้คิวซึ่งมาส่งที่หน้ามอครับ

“ไปกินข้าวกันป่าว” ไอ้เจ๋งถาม หลังจากลงจากรถมาแล้ว

“ตุลย์ไปกินข้าวก่อนนะกูหิว” ไอ้ข้าวบอก พร้อมทำท่าเอามือกุมท้อง

“อือๆ ไปกินกินไรที่ไหนอ่า”

“ไปกินสเต๊กดีกว่าอยากกิน” ไอ้เจ๋งบอก แล้วออกเดิน ไม่ฟังความเห็นใคร แต่ผมกินอะไรก็ได้ครับ ผมเดินผ่านร้านกาแฟ ทำให้ผมนึกเรื่องหนึ่งที่ผมลืมไป เรื่องน้องซันที่ผมบอกว่าจะช่วย เอาไว้กินข้าวเสร็จค่อยโทรหาน้องละกัน

“เออ แล้วเฮียไปไหนว่ะ” ไอ้เจ๋งถาม

“ไปทำงานที่บ้านอ่า”

“เฮ้ย หรือไปติดสาวที่ไหนว่ะ” ไอ้ข้าวรีบตีแขนไอ้เจ๋งเชิงปรามเลยครับ แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรมัน เพราะปากแมร่งก็เป็นงี้แหละ

“ไม่รู้สิ” ผมตอบได้แค่นั้น สักพักมันก็ส่งข้อความมา

“กินข้าวยัง อย่าลืมกินนะ” ผมเลยพิมพ์ตอบกลับไป

“กำลังกิน มึงก็อย่าลืมกินละ ตั้งใจทำงานนะ”

“ยิ้มเชี่ยไรว่ะ บ้า” ไอ้เจ๋งว่าผม

“เรื่องของกู สัสส”

“แล้วนี้มึงจะไปไหนต่อ” ไอ้เจ๋งถาม

“เดี๋ยวกู ซื้อของนิดหน่อย แล้งก็กลับอ่ะ”

“เออๆๆ” แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับ ผมเลยโทรหาน้องซัน

“หวัดดี นี่พี่เองนะ”

“ครับพี่ตุลย์”

“เป็นไงบ้าง ดีขึ้นไหม”

“ครับ” น้องซันตอบเสียงไม่สู้ดี

“อยู่ไหนเนี้ยะ”

“ห้องครับ”

“ออกมาเจอพี่ไหม”

“ที่ไหนครับ”

“ร้านเดิม”

“ครับ ออกไปแล้วครับ” ผมเข้าไปนั่งรอ สักพักน้องซันก็มา ยังอยู่ในชุดนักเรียนอยู่เลย เห็นแล้วคิดถึงชีวิตสมัยมอปลาย

“สวัสดีครับ พี่ตุลย์”

“หวัดดี สั่งอะไรก่อนสิเดี๋ยวพี่จ่ายเอง” น้องซันก็เดินไปสั่งแล้วลงมานั่งฝั่งตรงข้ามผม

“เป็นไงบ้าง กับโป้งเป็นไง”

“ก็เรื่อยๆครับ เหมือนเดิม”

“หรอ พี่ถามจริงๆ ซันมีความสุขมั้ย กับการคบกับโป้ง”

“มีความสุขสิครับ สำหรับพี่โป้งคือคนที่ผมรักมาก แค่ผมได้อยู่กับพี่เค้าผมก็มีความสุขแล้ว” น้องซันตอบมาด้วยเสียงเรียบๆ แต่แฝงด้วยอารมณ์เศร้า

“พี่ไม่รู้นะ ตอนที่ซันกับโป้งอยู่ด้วยกันเป็นอย่างไร แต่พี่เชื่อว่าความรักของซัน ต้องทำให้มันลืมเรื่องเก่าๆ ได้ ซัลต้องรักมันให้มากๆ นะ”

“ครับ ผมสัญญา”

“อืม พี่เป็นกำลังใจให้เสมอนะ มีอะไรใหช่วยบอกพี่ได้เลยนะ พี่เต็มใจช่วย ถือว่าพี่เป็นพี่ชายอีกคนละกัน”

“ของคุณพี่ตุลย์มากเลยนะครับ ผมจะรักพี่โป้ง แล้วทำให้พี่โป้งลืมเรื่องเก่าๆ ให้ได้”

“พี่เชื่อว่าซันทำได้” ผมเอามือน้องซันมากุมให้กำลังใจ

“แล้วนี่กินข้าวยัง”

“ยังเลยครับ พี่โป้งบอกว่าเดี๋ยวจะมารับไปกิน แต่ยังไม่มาเลย” นั่งคุยกันไปสักพัก ไอ้โป้งก็โทรมาหาน้องซัน ผมเลยจ่ายเงินแล้วเดินออกมาส่งน้องซันที่ปากซอย

“ส่งแค่นี้พอครับ เดี๋ยวผมรอพี่โป้งตรงนี้แหละ” ไม่ทันขาดคำ รถไอ้โป้งเลี้ยวเข้ามาพอดี

“ตุลย์” มันเปิดกระจกแล้วรีบเรียกผมที่กำลังจะเดินกลับ ผมเลยจำต้องเดินกลับมา

“อืมว่าไง” มันมองผมกับน้องซันสลับกัน ประมาณว่ารู้จักกันหรอ

“เอ่ออๆ คือเป็นรุ่นน้องของเพื่อนอ่า” ผมจำต้องโกหกไป ไม่อยากให้น้องซันไม่สบายใจ

“อืมๆ ใช่ครับ” น้องซันรีบพยักหน้าเห็นด้วย

“ขึ้นรถมาก่อนเร็ว รถติด” ไอ้น้องซันก็เปิดประตูขึ้นไป

“มึงด้วยตุลย์” มันบอกผมที่ยังไม่ขึ้นรถ

“คือกูจะกลับแล้ว”

“ขึ้นมาก่อนเร็ว” ผมก็เลยต้องขึ้นไป

“แล้วนี่ไปไหนกันมา”

“ก็เจอน้องเค้าที่ปากซอยนี่แหละ จำได้เลยทัก” ผมกลายเป็นคนขี้โกหกไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ยะ

“แล้วนี่จะไปไหน เดี๋ยวกูต้องกลับแล้ว” ตอนนี้ผมนั่งหลังครับ แล้วน้องซันนั่งข้างคนขับ

“ไปกินข้าวด้วยกันก่อนสิ”

“เอ่อ กูกินมาแล้ว”

“ทำไมตุลย์ แค่นี้ต้องปฏิเสธทุกอย่าง ไม่อยากอยู่กับกูขนาดนั้นเลยหรอว่ะ” มันพูดเสียงประชดประชัน

“ไม่ใช่อย่างนั้น แต่กูไม่ว่างจริงๆ” จะว่าไปผมก็คงหนีการเผชิญระหว่างเราสามคนมากกว่า น้องซันก็นั่งเงียบไม่พูดอะไร

“ตุลย์”

“หึ” มันเงียบไปสักพัก

“กูรักมึงนะ” ผมอึ้งไปสักพัก

“เออ กูก็รักมึง เป็นเพื่อนกันไม่รักกันได้ไงว่ะ” ผมรีบตอบแก้ไขสถานการณ์ไป ในขณะที่รถจอดติดไฟแดงพอดี

“เออ งั้นเดี๋ยวกูกลับเลยละกันนะ พี่กลับก่อนนะซัน”

“ครับ ขอบคุณครับพี่ตุลย์” ผมรีบเปิดประตูลงมาโดยที่ไม่ได้ฟังคำทักท้วงของไอ้โป้ง ทำไมมึงต้องเลือกที่จะพูดคำนั้นออกมาด้วยว่ะ มึงไม่คิดว่าคนที่นั่งข้างๆ มึงจะเสียใจหรอว่ะ

“กลับห้องยัง”  ผมรับสายปลายสาย

“กลับแล้วๆ แต่คืนนี้ไม่กลับจริงหรอ”

“คงงั้น ทำไมนอนไม่หลับรึไงไม่มีใครนอนกอดเนี้ยะ”

“เหอะๆๆ กูนอนคนเดียวได้เว้ย ต่อให้มึงไม่อยู่สักสองอาทิตย์ก็เหอะ”

“ปากดี”

“ไม่ได้ดีแต่ปากละกัน”

“เออๆ อันนั้นรู้ แล้วไงเดี๋ยวโทรหานะ ทำงานแป็บ”

“อืมๆๆ” ผมกลับเข้าห้องมา อาบน้ำทำอะไรนิดหน่อย แล้วก็จะเข้านอน ในใจก็รู้สึกเหงาๆนิดหน่อย แต่ก็พยายามขมตาให้หลับ







*******************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-11-2011 07:46:20 โดย Phichchii »

boyband

  • บุคคลทั่วไป
 :mc4:  ในที่สุดก็มาต่อให้ซักที

ผมชอบเรื่องนี้มากเลย o13 พึ่ง

ได้มาเป็นแฟนคลับเรื่องสนุกมากครับ

อ่านแล้วก็ได้คิดตาม ว่าถ้าเปนเรา

จะทำยังไง ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นขึ้นมา

ออฟไลน์ NUTTYZERO

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1044
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-0
ว้าววว...สิ้นสุดการรอคอย

มาตอนนี้  เหมือนงานจะเข้าตุลย์อีกแล้ว ??

totlloooll

  • บุคคลทั่วไป
เหอะ ๆ :sad11:

เหมือนงานจะเข้าตุลย์แล้วดิคับ แบบนี้

เตรียมข้อแก้ตัวดีๆ แล้วกัน

ส่วนเรื่องคำถามยังคงยืนยันครับ

คือ อยากเป็นโชว์
 :-[ :-[ :-[ :-[


เออ.....ไรท์เตอร์ ครับ

ไอ้ กินตับ นี่ คืออะไรหรอคับ

ช่วยไขให้กระจ่างด้วย  555+
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ w1234

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 626
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-1

Sabaijai

  • บุคคลทั่วไป
สู้ต่อไป ชีวิตยังยาวไกล

teae

  • บุคคลทั่วไป
อิอิ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8
ตุลย์งานจะงอกหรือเป่านิ

maxtrav

  • บุคคลทั่วไป
เกือบงานเข้าแล้วตุลย์เอ่ย  ตุลย์น่าจะลองกินตับดูจะได้ลิ้มรสตับ ตับๆๆๆๆๆอร่อย อย่าบอกใครเชียว  :m20:

watop

  • บุคคลทั่วไป

note

  • บุคคลทั่วไป
ขอบุณค๊าบบบบบบบ :pig4: :pig4: :pig4:

จะเเป็นกำลังใจให้เสมอนะคับ :bye2:

ออฟไลน์ watcharet

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 663
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-2
ดีใจที่มาต่อๆๆๆ  รอมาหลายวันแล้ว  ไม่ใช่เกือบเดือนแล้วหรอ :z1: :z1:

gtower

  • บุคคลทั่วไป
โป้งแม่มมม แรง สงสารน้องซัน  :m16:

ออฟไลน์ jimmyFG

  • Ich Liebe dich.
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +203/-4
    • @Facebook
ชอบเรื่องนี้มากๆ เลยติดตามาตลอดเลย


มาต่ออีกนะ ^3^

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






Phichchii

  • บุคคลทั่วไป
เหอะ ๆ :sad11:

เหมือนงานจะเข้าตุลย์แล้วดิคับ แบบนี้

เตรียมข้อแก้ตัวดีๆ แล้วกัน

ส่วนเรื่องคำถามยังคงยืนยันครับ

คือ อยากเป็นโชว์
 :-[ :-[ :-[ :-[


เออ.....ไรท์เตอร์ ครับ

ไอ้ กินตับ นี่ คืออะไรหรอคับ

ช่วยไขให้กระจ่างด้วย  555+
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:



ลองไปฟังเพลง กินตับ ของเท่ง เถิดเทิงนะ

ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ

ออฟไลน์ doublemint

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 26
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
^
^
^
^
เย้!! 
ดีใจจังมาต่อแล้วว      :m1:

ชอบบบบบบบบบบบบบๆๆๆๆมากกกก   

สงสารน้องซันอ่ะ  :sad4:

แต่ชอบโชว์มากๆๆๆ พูดเพราะแล้วน่ารักได้อีกก
อ๊ากกกกกก 
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ


 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:



faNg

  • บุคคลทั่วไป
เฮ้อออออ ในที่สุดก็ได้อ่านจนถึงตอนปัจจุบันสักที เล่นเอาไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว อิอิ

ช่วงแรกๆที่อ่านนี่ตอนที่กำลังมีปัญหากันอยู่ทั้งสามคน ขอบอกว่าสงสารพี่โชว์มากก
เนื่องจากรู้ดีกันอยุ่แล้วว่าพี่โชว์เป็นพวกขาดความอดอุ่น มันก็เลยเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น เข้าใจพี่โชว์มากๆ

ซึ่งก็อ่านไปแล้วก็รู้อีกว่า พี่โชว์มันพระเอกของเรื่องแน่ๆ (คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอีกแล้วใช่มั้ย ถ้ามี  :z3:)
ก็สงสารพี่โชว์มากยิ่งนัก เพราะว่ามันต้องปวดใจมากที่ตุลย์ทำแบบนั้น และเลือกแบบนั้น
 (ตอนที่ตุลย์คบกับโป้ง คนอ่านคนนี้ ปวดใจจนเครียดมาก หาที่ปรึกษากันเลยทีเดียว เนื่องจากเมื่อคืนเริ่มอ่านเรื่องนี้ แล้วอยุ่ดีๆก็เข้าเล้าไม่ได้ซะงั้นเมือ่คืนเครียดมากเพราะมันค้างแบบยังไม่ได้คบกับพี่โชว์ โคม่ามาก)

ส่วนตุลย์ถ้าไม่อ่านให้ดีๆแล้วคิดให้รอบคอบ อาจจะมองเป็นพุชายที่แรดมาก และหลายใจประมาณนั้น
แต่จิงๆแล้วตุลย์มันเป้นคนรักเดียวใจเดียว ถ้ามันรักใครก็รักคนนั้นจิงๆ
แต่ที่หงุดหงิดมาก คือมันชอบแคร์คนอื่นมากกกกกกกกถึงมากที่สุด โดยเฉพาะโป้ง ไม่ขาดฉับๆกันสักที อารมณ์เสียมากคะ มันเลยมีเรื่องทะเลาะกันบ่อยๆกับพี่โชว์
แต่เรื่องทะเลาะนี่พี่โชว์มันก็หัวรุนแรง เอะอะอะไรก็จับกดๆ โรคจิตเลยละอิพี่โชว์ นี่ดีนะที่ยังเชียร์มันอยุ่ ไม่งั้นขอสาปแช่งมาก บ้าพลังสุดๆ

เฮ้อออออ วันนี้ได้อ่านถึงตอนนี้แล้ว โล่งใจขึ้นมานิดนึง
แต่ !!!!!!!!!!!!!!!! มันต้องเกิดเรื่องอีกแน่ๆเลยในตอนต่อไป ขอทำใจรออ่านต่อไปคะ (โป้งยังไม่รามือ  :serius2:)

เป็นกำลังใจให้คนเขียนคะ มาต่อเร็วๆเน้อ เค้ารออยุ่อิอิ  :pig4:

ปล.ถ้าเม้นตรงไหนแล้วทำให้คนแต่งและคนอ่านคนอื่นๆไม่พอใจ ต้องขออภัยไว้ด้วยนะคะ รักกันๆ  :กอด1:

ออฟไลน์ kitty

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +258/-7

ออฟไลน์ MIkz_hotaru

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-4
เง้อ สงสารน้องซันเหมือนกันนะเนี่ย
โป้งก็ใจร้ายจัง ต่อหน้าต่อตา
โชว์น่ารักจัง พูดเพราะ แต่แฟนไม่ชอบซะงั้นอ่ะ555
อยู่ด้วยไปจนวันตาย
ซึ้ง  :monkeysad:

AoBbyBoY

  • บุคคลทั่วไป
 :jul1:สมกลับการรอคอยที่แสนนาน
 :o12:มาต่ออีกนะคราฟ



จะรอต่อไป   :impress2:  เออแล้วจะประกาศผลมะไดคราฟเกมส์ที่เล่นกานคราฟ

artit

  • บุคคลทั่วไป
มาแล้ว ชอบเรื่องนี้ แต่งงตรงนี้นิดนึง คนเขียน เขียนผิดป่ะ
อ้างถึง
“ตุลย์ มึงคิดว่ากูจะเป็นคนสุดท้ายของกูมั้ย”
อ้างถึง
เห็นแล้วคิดถึงชีวิตสมันมอปลาย
  ---> สมัย
อ้างถึง
น้องวินก็เดินไปสั่งแล้วลงมานั่งฝั่งตรงข้ามผม
---> น้องซันรึเปล่า
รออ่านต่อ ชอบๆๆๆ  :L1:

Phichchii

  • บุคคลทั่วไป
มาแล้ว ชอบเรื่องนี้ แต่งงตรงนี้นิดนึง คนเขียน เขียนผิดป่ะ
อ้างถึง
“ตุลย์ มึงคิดว่ากูจะเป็นคนสุดท้ายของกูมั้ย”
อ้างถึง
เห็นแล้วคิดถึงชีวิตสมันมอปลาย
  ---> สมัย
อ้างถึง
น้องวินก็เดินไปสั่งแล้วลงมานั่งฝั่งตรงข้ามผม
---> น้องซันรึเปล่า
รออ่านต่อ ชอบๆๆๆ  :L1:

ขอบคุณสำหรับพิสูจน์อักษรนะครับ
แก้ให้แล้วครับ

Monkizzz

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ KimGeeHu

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
 :pig4: คุ้มค่าแก่การรอคอย เป็นกำลังใจให้ Writer คับ :pig4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด