มาต่อแล้วคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นจริงๆนะคะ
สำหรับท่านที่สอบถามถึงชื่อคนแต่งมาทาง PM ได้ตอบกลับไปแล้วนะคะ
ไปติดตามกันต่อเลยคะ แต่ขอเตือนว่าโปรดเตรียมรถพยาบาลไว้ให้พร้อมนะสำหรับตอนนี้...
.....................
เมื่อรู้สึกตัวอีกครั้งเนติก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงด้วยเสื้อคลุมตัวเก่งและเนื้อตัวที่สะอาดสะอ้าน
ขาข้างที่ถูกยิงปวดตึงไปหมดแต่ถูกพันแผลไว้เรียบร้อยแล้ว ส่วนขาข้างก็ไม่มีโซ่คล้องไว้อย่างตอนแรก ชายหนุ่มขยับตัวเล็กน้อยก็เจ็บแปลบขึ้นมาทั้งตัวแต่เขาก็ยังพยายามจะยันตัวลุกขึ้นนั่ง
“ไง...นอนสบายเชียวนะ ปล่อยให้เจ้าดอนมันวิ่งวุ่นตามหมอ ตามคนมาคอยดูแล”
กฤษณะมองอย่างหมางเมินมาจากริมหน้าต่าง แม้จะยังดูโกรธๆอยู่มาก แต่ก็อยู่ในสภาวะที่ควบคุมได้แล้ว ไม่เหมือนตอนที่เผชิญหน้ากันครั้งแรก
“คุณกฤษ...”
“เลิกเรียกอย่างนั้นได้แล้ว แกเป็นแค่หมาของฉัน ไม่มีสิทธิ์เรียกชื่อฉันอีกต่อไป”
“ครับ...นาย” เนติรับคำอย่างเต็มใจ ไม่ว่ากฤษณะเป็นอะไรเขาก็ยินดี อย่างน้อยๆกฤษณะก็ยังยอมให้เขาอยู่ด้วย ไม่เสือกไสเขาไป หากจะต้องมีชีวิตอยู่โดยไม่มีกฤษณะ เขายอมให้กฤษณะยิงเขาทิ้งเสียดีกว่า
“แกเป็นหมาภาษาอะไร เจ้าของกลับมาทำไมไม่ต้อนรับ”
เนติสบตาเย็นชานั้นอยู่ครู่หนึ่งจึงเข้าใจความหมายของ ‘นาย’ ชายหนุ่มกัดฟันคลานลงจากเตียง แม้จะเจ็บแผลแค่ไหนเขาก็พยายามคลานไปจนถึงที่ กฤษณะยืนอยู่ ก่อนจะก้มลงเลียหลังเท้าของ ‘นาย’ เพื่อแสดงความภักดี มือใหญ่ยกขึ้นเหมือนจะลูบหัวเขาด้วยความเคยชิน ยกค้างแล้วเปลี่ยนเป็นกอดอกแทน
เนติพยายามยันตัวลุกขึ้นยืนเข่า ทั้งที่ขาสั่นระริก มือที่แกะเข็มขัดเย็นเฉียบด้วยความเจ็บปวด เมื่อถูกตัว กฤษณะจึงรู้สึกได้ถึงความอุ่นของผิวอีกฝ่าย ทันทีที่เข็มขัดหลุดออกไป กฤษณะก็ปัดมือเขาออก
“หยุด”
“นาย...” เนติแทบร้องไห้ที่ถูกปฏิเสธ แต่เมื่อกฤษณะเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงเขาก็เข้าใจ รีบคลานตามขึ้นไปบนเตียง....ไม่ว่าจะโกรธสักแค่ไหน แต่กฤษณะก็ยังมีเยื้อใยจนทนเห็นเขาเจ็บไม่ได้อยู่ดี
เข็มขัดถูกถอดออกไปแล้ว ทำให้การปลดตะขอกางเกงด้วยปากทำได้ง่ายดาย
เนติกัดซิบแล้วรูดลงมาช้าๆ ลมหายใจที่รินรดผ่านเนื้อผ้าชั้นดีของกางเกงชั้นในสีขาวส่งผลให้ส่วนที่ถูกห่อหุ้มขยับขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
ปากอิ่มจุมพิตเบาๆบนส่วนโป่งนูนก่อนจะงับเล่นอย่างยั่วเย้า ดวงตาคู่งามลอบมองใบหน้าบึ้งตึงที่เบือนไปทางอื่นเหมือนสนใจทิวทัศน์นอกหน้าต่าง แต่ลมหายใจที่เริ่มกระชั้นขึ้นเล็กน้อย กับส่วนโป่งนูนที่ร้อนขึ้นทุกขณะก็บอกให้รู้ว่ากฤษณะเองก็มีอารมณ์ร่วม
เนติละปากจากส่วนโป่งนูนที่เขาเย้าหยอกจนพอใจ ขยับขึ้นมาจุมพิตเบาๆที่คางสาก แต่เมื่อเขาลากปากมาเกือบถึงปากบางเฉียบกฤษณะกลับเบนหน้าหนี
“ห้ามจูบ...ฉันยังไม่ยกโทษให้แก”
เนติยอมละจากปากบางอย่างว่าง่าย ไล้ปากไปตามแนวกรามแข็งเพื่อจุมพิตที่ใบหู แหย่ลิ้นเข้าไปภายในรูหูจนทั่วและขบเม้มติ่งหูแข็งเบาๆ ก่อนจะลากปากลงมาหาลำคอ แตะจุมพิตที่แอ่งชีพจรที่เต้นเร็วมองเห็นได้ แล้วจึงปลดกระดุมเม็ดแรกด้วยฟัน
ทุกครั้งที่กระดุมหลุดออก ปากและลิ้นของเนติจะไล้เลียแตะชิมผิวกายแกร่งอย่างกระหาย กว่ากระดุมจะหลุดออกหมด ไม่ใช่แต่กฤษณะที่ต้องการปวดร้าวไปหมดทั้งต้นขา เนติเองก็ร้อนแทบหลอมละลายเช่นกัน
เพียงแค่เห็นร่างแข็งแกร่งเปลือยเปล่า หัวใจเขาก็ไหวระทึกด้วยความตื่นเต้น ปากนุ่มดูดเม้มและกัดทึ้งยอดอกสีเข้มอย่างหลงใหล กล้ามเนื้อทุกมัดนี้เขาได้แตะชิมมาแล้วทุกซอกทุกมุม
เนติผละออกมาถอดเสื้อคลุม แม้จะเจ็บขาแต่ความปรารถนากลับมีมากกว่า ชายหนุ่มแนบร่างลงบนกับอกกว้าง ทิ้งโลกภายนอกและทุกอย่างไปจากสมอง ใจจดจ่ออยู่กับมัดกล้ามงดงามตรงหน้าเท่านั้น
มือขาวกอบกุมส่วนโป่งนูน ลูบไล้หนักๆแล้วจึงก้มลงกัดขอบกางเกงในลากให้เลื่อนลงจนท่อนเนื้อแกร่งดีดตัวออกมาผงาด ลิ้นสีชมพูกวาดเลียจากพวงถุงนุ่มขึ้นตลอดท่อนลำ แล้ววนกลับลงมายังจุดเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนท่อนเนื้อแกร่งเปียกชุ่มด้วยน้ำลาย ส่วนปลายเริ่มมีน้ำใสๆผุดออกมา
เนติครอบปากครองส่วนยอดเอาไว้ ยามกดปากลงไปก็กดเม้มจนหนังหุ้มส่วนปลายร่นตามขณะที่ลิ้นก็ตวัดเลียส่วนยอดอย่างชำนาญ
เสียงครางหลุดจากปากกฤษณะจนได้ นิ้วยาวขยี้ที่ยอดอกสีแดงสดของเนติแรงๆเหมือนจะเอาคืน เนติตวัด ปลายลิ้นเล่นกับรอยหยักส่วนหัวหนักกว่าเดิมเพื่อระบายความซ่านเสียวให้กฤษณะรับรู้ และมือแกร่งก็ตอบสนองด้วยการบีบเคล้นสะโพกตึงแรงๆ นิ้วกลางและนิ้วชี้ถูกกดเข้าไปในช่องทางหุบแน่นพร้อมกันสองนิ้วทำให้สะโพกขาวสั่นระริกด้วยความเจ็บและเสียดเสียว
“อื๊อ...อื้ม” เนติครางทั้งที่ปากยังดูดกลืนกฤษณะไม่หยุด
ไม่มีจุดกระสันไหนในร่างกายเขาที่กฤษณะไม่รู้ เช่นเดียวกับที่เขาก็รู้ทุกซอกทุกมุมของกฤษณะเป็นอย่างดี เนติเลื่อนมือลงไปเคล้าคลึงถุงนุ่มทั้งสองขณะที่ปากและลิ้นก็ดูดกลืนกฤษณะลงไปแทบสุดความยาว รู้สึกได้ถึงส่วนปลายที่เลื่อนลึกลงไปในลำคอ
ลำคอที่เปิดกว้างได้ลึกขนาดนี้เป็นความสามารถที่เนติเพียรฝึกฝนมาตลอดเพื่อปรนเปรอให้กฤษณะ ทุกครั้งที่รูดรั้งปากเข้าออกจึงสร้างความหฤหรรษ์ที่ทำให้กฤษณะแทบถึงฝั่งได้ในวินาทีนั้น
มือใหญ่ผละจากสะโพกตึงขึ้นมาหยุดที่ศีรษะของเนติ แล้วกระชากจนร่างเพรียวต้องถลาขึ้นมาบนอก แม้จะเจ็บขาแต่เมื่อปากบางแนบลงมาขยี้จูบอย่างเร่าร้อน เจ็บแค่นี้ก็ยังคุ้มแสนคุ้ม
เนติโอบต้นคอแกร่งไว้ข้างหนึ่งเพื่อพยุงตัว ส่วนอีกมือเลื่อนลงไปประคองท่อนเนื้อร้อนให้จ่อตรงกลีบเนื้อแล้วสะโพกตึงก็ทิ้งตัวลงไปหา
“อ๊ะ...อื้อ” เนติเผลอครางออกมาด้วยความเจ็บ ช่องทางที่ไม่มีหล่อลื่นช่วยนั้นฝืดคับและยังไม่ขยายกว้างพอที่จะรองรับท่อนเนื้อขนาดใหญ่ได้ แต่แทนที่จะหยุดเนติกลับพยายามกดสะโพกลงไป
โชคดีที่ท่อนเนื้อของฤษณะเปียกน้ำลายจนชุ่ม เมื่อส่วนหัวผ่านเข้าไปได้ ท่อนลำจึงตามเข้าไปได้ไม่ยาก
เนติจำต้องผละปากจากปากร้อนเพื่อหอบหายใจ ในท้องของเขาจุกเสียดด้วยเนื้อแกร่งที่เต็มแน่นไปหมด จนรู้สึกได้ถึงชีพจรของกฤษณะที่เต้นตุบอยู่ภายในตัวเขา
ทั้งที่บอกเองว่าห้ามจูบ แต่กฤษณะกลับเป็นฝ่ายดึงคางมนกลับมาแลกจูบดูดดื่มซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขณะที่อีกมือก็บีบเคล้นยอดอกสีแดงแรงๆ จนมือขาวต้องลูบไล้กล้ามเนื้อแกร่งตอบและส่วนที่ห่อหุ้มตัวกฤษณะก็บีบรัดแรงขึ้นอย่างยั่วเย้า ท่อนเนื้อในกายของเนติเหมือนจะขยายออกไปอีก ทำให้ยิ่งคับแน่นกว่าเดิม
แต่แทนที่จะรอให้เนติปรับตัวได้เหมือนทุกครั้ง อุ้งมือใหญ่กลับเลื่อนลงไปดึงสะโพกขาวขึ้นแทบหลุดแล้วกระชากกลับลงมาขณะที่สะโพกแกร่งก็ดันสวนขึ้นไป
“อื้อ...คุณกฤษ...” เนติกรี๊ดร้องอย่างลืมตัวด้วยความเจ็บ ร่างกายขยายจนเหมือนจะฉีกขาดนั้น แต่เขารู้ว่าอีกไม่นาน ความเสียดเสียวที่ทำให้เขาแทบขาดใจจะตามมา
สะโพกขาวถึงกับกระตุกเมื่อกฤษณะเปลี่ยนองศาที่เสียดแทงเข้ามากระทันหัน จังหวะการครูดของท่อนเนื้อกับผนังนุ่มสัมผัสถูกจุดกระสันภายในอย่างแรงจนเนติต้องจิกเล็บกับบ่ากว้างแน่น
“คุณกฤษ...อี๋...อื๋ย...” ท่อนแขนเรียวรั้งลำคอแข็งแรงแน่นกว่าเดิมเพื่อประคองตัวไว้ขณะรับการทิ่มแทงที่เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างบางแอ่นเอนไปด้านหลังขณะที่ถูกแรงกระทั้นจากเบื้องล่างจนสะเทือนไปทั้งตัว สะโพกกลมส่ายรับอย่างเร่าร้อน
ภายใต้หน้ากากนิ่มนวลเยือกเย็นของเนติคือความร่านร้อนที่มีไว้เพื่อกฤษณะเท่านั้น แขนเรียวกดรั้งศีรษะของ กฤษะลงมาขณะที่แผ่นอกบางก็หยัดขึ้นปรนเปรอถึงปาก ฟันคมที่กัดเม้มดูดดึงยอดเม็ดสีแดงจนร้อนฉ่า เทียบไม่ได้เลยกับความร้อนจากแรงเสียดสีเบื้องล่าง
เหงื่อที่พรั่งพรมลงมาจากกายของทั่งคู่กรุ่นกลิ่นไอแห่งกามราคะเหมือนเชื้อที่เร่งไฟให้ลุกแรงมากขึ้น บาดแผลที่ต้นขามีเลือดไหลออกมาเปียกผ้าก๊อซจนชุ่ม แต่เนติเพ่งความสนใจไปที่จุดเสียดสีเบื้องล่างมากกว่า คนที่สังเกตเห็นคือกฤษณะ เขาจึงวางร่างบางลงบนเตียงแล้วสอดหมอนเข้าใต้สะโพกขาวจนยกลอย พับน่องลงมาปล่อยให้กลีบเนื้อที่เริ่มคลี่บานลอยเด่น ก่อนจะกดท่อนลำเข้ามารวดเดียวสุด
เนื่องจากสะโพกที่ถูกยกสูงทำให้มองเห็นทุกการเคลื่อนตัวเข้าออกของท่อนเนื้อ แรงโถมแทงจากด้านบนทำให้กฤษณะเข้าไปลึกยิ่งกว่าเดิม และสัมผัสจุดกระสันได้มากขึ้นยามเขากดคว้านภายใน
“คุณกฤษ...แรงๆ...อ่า...ผม..อ่ะ...แรงๆ...ซี๊ด...โอย...ดีจัง...อื๋อออ” เนติซี๊ดปากร่ำร้องตามความรู้สึกเสียวกระสัน ยามอยู่ตามลำพังกับกฤษณะเขาสามารถซื่อตรงต่อทุกความรู้สึกได้ โดยเฉพาะตอนที่ร่างกายเชื่อมโยงกันอย่างนี้
กฤษณะเร่งกายกระทั้น แรงจนท่อนเนื้อของเนติไหวระริก หยาดน้ำที่ซึมอยู่บนส่วนปลายกระเซ็นไปทั่วหน้าอก ยิ่งใกล้ถึงฝั่งเนติก็ยิ่งบีบรัดท่อนเนื้อในกายเหมือนจะกัดให้ขาด
เสียงเนื้อปะทะกันดังระรัวก่อนที่ร่างบางจะผวาขึ้นกอดรัดบ่ากว้างและฝั่งคมเขี้ยวไว้ยามที่ร่างกายถึงขีดสุด ความรู้สึกเหมือนถูกกระชากขึ้นสูงแล้วปล่อยทิ้งให้หลุดลอยไปในอากาศ หยาดรักฉีดซ่านแรงจนกระเด็นเปื้อนถึงคางตัวเอง แต่เนติกลับตกอยู่ในห้วงฝันจนไร้สติไปชั่วขณะ
ตราบจนรู้สึกได้ถึงหยาดอุ่นร้อนจัดที่ฉีดพลุ่งในกายนั่นแหละสติเขาถึงได้คืนกลับมา มือขาวลูบไล้แผ่นหลังกว้างที่ยังสั่นสะท้านด้วยแรงหอบหายใจ ขณะที่ตัวเขาเองก็ต้องหายใจด้วยปากเหมือนกัน เหงื่อเปียกชุ่มกายเมื่อหยุดเคลื่อนไหวช่วยให้ร่างกายเย็นลง...
เนติหลับตาพริ้ม ในตัวเขากฤษณะยังร้อนและแข็งแกร่ง แม้จะปลดปล่อยออกมาแล้ว แต่แค่ครั้งเดียวไม่สามารถดับไฟในตัวกฤษณะได้ รอจนลมหายใจเริ่มเข้าสู่ภาวะปรกติ เนติก็เกร็งรัดกฤษณะในตัวเขาเป็นจังหวะ
มือเล็กลูบสะโพกแกร่งเป็นสัญญาณที่รู้กัน กฤษณะเองก็ไม่ได้คัดค้าน เพียงแค่ท้าวศอกลงบนที่นอนเพื่อผ่อนน้ำหนักที่จะทิ้งลงบนร่างบางลงเท่านั้น ดวงตาสีน้ำตาลเข้มขุ่นด้วยอารมณ์ปรารถนาที่ถูกจุดกวาดไปทั่ววงหน้าเนียนใส ก่อนจะก้มหน้าลงไปใกล้
เนติแลบลิ้นออกมาเลียปากบางเฉียบ และเมื่อกฤษณะยอมแลบลิ้นออกมารับ ปลายลิ้นของทั้งคู่ก็แตะต้องสำรวจกันและกันโดยที่ยังไม่รุกรานเข้าไปในปากของฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด ขณะที่ด้านล่างกฤษณะก็ขยายตัวแน่นช่องทางแคบที่บีบรัดเขาอย่างหิวกระหาย
“เจ็บขนาดนี้ยังไหวอีกเหรอ?” เสียงห้าวทุ้มกระซิบเบาๆหลังจากแกล้งหดลิ้นหนีจนเนติต้องยื่นปากตามมา
“ผมยังไม่อิ่ม...แล้วคุณกฤษก็ยังไม่พอ...ให้ผมกินคุณจนกว่าจะหมดตัวได้ไหมครับ” เนติกระซิบตอบด้วยดวงตายั่วยวนเป็นปรกติราวกับไม่ได้เกิดเรื่องอะไร จนกฤษณะหมั่นไส้
“อืม...คงไม่ได้...เพราะอีก10นาที เด็กที่ฉันเรียกไปคงมาถึง”
“คุณกฤษ...เรียกเด็กที่ไหนมาครับ?” เนติถามเสียงพร่าอย่างตกใจ แกมประหลาดใจ
“ก็ฉันเห็นเธอบาดเจ็บอยู่ คิดว่าคงทำไม่ไหว ก็เลยเรียกเด็กมาแทน...ถ้าดีก็จะให้อยู่จนกว่าเธอจะหาย”
“ไม่!...นี่ของผม” เนติคำรามเบาๆอย่างเกรี้ยวกราด ขณะช่องทางด้านหลังบีบรัดส่วนที่อยู่ในตัวเขาสุดแรงจน กฤษณะสะดุ้ง ชายหนุ่มแกล้งถอนสะโพกออกแต่เนติบีบรัดไว้แน่นอย่างไม่ยินยอม ส่วนปลายที่ถูกบีบรัดแรงยามถอนออกเสียวซ่านจนกฤษณะถึงกับหลุดเสียงคราง
“ผมจะรีดจนหมดทุกหยาดหยด...ไม่เหลือเศษเสี้ยวไปให้คนอื่นเด็ดขาด” เนติกระซิบตอบแล้วกัดฟันพลิกร่างสูงใหญ่ลงแล้วดันตัวขึ้นนั่งบนหน้าท้องแกร่ง
.....
ขอลาไปเติมเลือดก่อนนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
