พิมพ์หน้านี้ - (เรื่องสั้น) กรงแก้ว ...โดย ป้ามหา..(หื่น)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: tianqin ที่ 31-03-2010 21:43:13
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
........................
สำหรับเรื่องสั้นเรื่องนี้อยากบอกว่าแรงมากๆนะคะ สำหรับใครที่ไม่ชอบฉาก SM กรุณากดปิดไปเลยนะคะ :haun4:
และก็สำหรับเรื่องสั้นเรื่องนี้ เป็นการแต่งของ ป้ามหา....(หิ่น) ซึ่งเทียนฉินได้ทำการขออนุญาติมาเรียบร้อยแล้ว เรื่องนี้ได้เคยลงไว้ที่เวปปิดแห่งหนึ่งเมื่อนานมากแล้วคะ
เอาไว้อ่านคั่นเวลารอเรื่องใหม่ของใบปอนะ
ติดตามอ่านได้เลยคะ
..........
กรงแก้ว
แสงสว่างที่สาดเข้าตากะทันหันทำให้คนที่ตกอยู่ในความมืดมาเป็นเวลานานต้องหลับตาที่พร่าจนมองไม่เห็นไปชั่วขณะก่อนจะพยายามเบิกตาขึ้นอีกครั้ง ร่างสูงใหญ่ที่ยืนตระหง่านค้ำหัวนั้นคุ้นตาคุ้นใจดี แต่สีหน้าเครียดถมึงทึงเหมือนจะฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆต่างหากที่ไม่เหมือนเดิม
“คุณกฤษ...” ร่างเพรียวบางที่เคยสง่างามและเปี่ยม
เสน่ห์อันน่าหลงใหลนอนขดอยู่บนพื้นสกปรกของโกดัง
“ยังจำฉันได้อีกเหรอ?” น้ำเสียงเย็นเยือกทั้งที่ดวงตาคมนั้นราวกับลุกเป็นไฟ
“ผมขอโทษ...” ศีรษะของเขาปวดร้าวทุกครั้งที่ขยับตัว แต่ชายหนุ่มก็พยายามยันตัวลุกขึ้นนั่ง
“เก็บคำนั้นไว้เถอะ เพราะมันไม่มีประโยชน์ ตอนที่ได้ยินว่ามีคนช่วยให้รุจิราหนี ฉันไม่คิดว่าจะเป็นแก”
เนติหลับตาลงอย่างปวดร้าวเมื่อได้ยินสรรพนามที่กฤษณะเรียกเขา ‘ฉัน กับ แก...’ ครั้งแรกที่เจอกันตอนที่เขายอมขายชีวิตให้เท่านั้นที่กฤษณะเรียกเขาอย่างนั้น แต่หลังจากนั้นกฤษณะก็ไม่เคยเรียกเขาแบบนั้นอีก
“ผมไม่ได้ช่วยให้เธอหนี...แต่ผมพาเธอกลับมาตายไม่ได้”
“หึ...ในสายตาแก ฉันมันโหดเหี้ยมอำมหิตนักใช่ไหม กลัวฉันจะฆ่าเมียตัวเองหรือไง....มิน่าล่ะแกถึงต้องขนเครื่องเพชรกับเงินไปเป็นทุนสำหรับหนีฉัน...แกคิดว่าจะหนีฉันพ้นหรือไง?” หางเสียงของกฤษณะสั่นพร่าจนไม่น่าเชื่อว่านั่นคือนายผู้โหดเหี้ยมของเขา คนที่ได้ชื่อว่าไร้หัวใจ ทุกอย่างในชีวิตต้องดีดลูกคิดรางแก้วถึงผลประโยชน์ที่จะได้รับเท่านั้น
แต่วันนี้แม้จะยืนตระหง่านค้ำหัวเขาไว้…แต่แววตาของกฤษณะกลับดูพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง
“เครื่องเพชรกับเงินที่ไหน?...ผมไม่เข้าใจ...แล้วผมก็ไม่เคยคิดจะหนีไปจากคุณกฤษ”
“อย่าโกหกฉันเนติ...แกก็รู้ว่าฉันเกลียดคนโกหกที่สุด”
“ผมไม่เคยโกหก”
“แล้วนี่อะไร?” กระดาษยับๆแผ่นหนึ่งถูกร่อนลงตรงหน้า เนติคลี่ออกอ่านข้อความสองบรรทัดนั้นกลับไปกลับมาอย่างคิดไม่ถึง รุจีราไม่ได้แค่วางยานอนหลับเขาเพื่อหนีไป แต่เธอวางยาพิษไว้ให้เขากับกฤษณะต้องเจ็บอีกจนได้
‘หนีไปเถอะนะเน...อย่าอยู่เป็นสัตว์เลี้ยงของเขาอีกเลย เงินกับเครื่องเพชรในกระเป๋านี่คงพอให้เธอไปได้ไกล และพอที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน...’
ลำพังแค่รุจีราหอบลูกหนีไปก็ว่าร้ายแรงแล้ว…ข้อความเหล่านี้ยิ่งเหมือนราดน้ำมันเข้ากองไฟ
เธอให้เขาไปจากกฤษณะเพื่อเริ่มต้นใหม่กับคนอื่น...สิ่งนี้ต่างหากที่ทำร้ายกฤษณะ เพราะสำหรับกฤษณะ เขาไม่ได้เป็นสัตว์เลี้ยงหรือทาสที่ถูกซื้อชีวิตมาอย่างที่รุจีราเปรียบเทียบ แต่เป็นเสมือนคนในครอบครัวเพียงคนเดียวที่กฤษณะมี และอีกคนที่กฤษณะเว้นที่ในหัวใจเตรียมไว้ให้ก็คือลูก...
รุจีราพรากลูกไปแล้ว และเธอได้ทิ้งข้อความที่คิดว่าจะทำร้ายเขาไว้อีก...ดูเหมือนว่าเธอกำลังทำสำเร็จ
“ผมไม่รู้เรื่องจริงๆครับ” เนติส่งสายวิงวอนและเอื้อมมือไปหาแต่กฤษณะปัดมือเขาทิ้งอย่างไม่ใยดี
“แต่จดหมายนี่อยู่ในตัวแก!”
เนติอึ้งไปชั่วขณะก่อนที่จิ๊กซอว์ในสมองเขาจะเรียงกันครบ แม้จะวางยาเขากับพวกแม่บ้านได้ แต่รุจีราไม่มีทางออกจากบ้านโดยผ่านยามไปได้หากไม่มีคนในช่วย และคนๆนั้นคือสายชล หนุ่มหน้าสวยผู้มีหน้าที่ ‘รับรอง’ แขกคนสำคัญๆให้กฤษณะ
หลายโครงการที่ได้มาง่ายๆเพราะร่างกายสวยงามยั่วยวนของสายชล แต่กฤษณะกลับไม่เคยเรียกสายชลมารับใช้บนเตียงเพราะหน้าที่นั้นมีให้เฉพาะเนติ สิ่งนี้สร้างความผิดหวังและโกรธแค้นให้สายชลมาตลอด
มิน่าเขาถึงถูกฟาดสลบตั้งแต่ยังไม่ออกจากสนามบิน....ปล่อยให้รุจีราหนีไปต่างประเทศและทำให้เขากลายเป็นคนทรยศ แล้วสายชลก็รับผลประโยชน์ไปทั้งหมด
“แกช่วยให้เขาหนีเพราะต้องการเงินเป็นทุนที่จะหนีไปจากฉัน...ใช่ไหม!”
“ผมไม่เคยคิดไปจากคุณกฤษ...”
กฤษณะทรุดตัวลงนั่งบนส้นเท้า อุ้งมือใหญ่บีบปลายคางเรียวให้เงยขึ้นสบตากันใกล้ๆ หากมีความเกลียดชังเจือปนอยู่สักนิดเนติคงไม่ปวดหัวใจอย่างนี้
ดวงตาสีน้ำตาลเข้มด้วยอารมณ์ผิดหวังและเจ็บปวด ความเจ็บปวดที่มาจากเนติล้วนๆ ไม่เกี่ยวกับรุจีราแม้แต่น้อย
เนติทั้งอยากร้องไห้และหัวเราะในเวลาเดียวกัน
อยากร้องไห้ให้กับความเจ็บปวดที่กฤษณะได้รับ...และอยากหัวเราะที่ตัวเขามีอิทธิพลกับ ‘นาย’ ผู้ไร้หัวใจได้ถึงขนาดนี้ ทำไมที่ผ่านมาเขาถึงไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลยหนอ.....
“แกทำอย่างนี้ทำไมเนติ...แกทำทำไม!...คนเดียวในโลกที่ฉันคิดว่าจะไม่มีวันทรยศฉันก็คือแก...แต่ฉันคิดผิด...แกมันก็ไม่ต่างจากคนอื่นๆ ที่พร้อมจะแว้งกัดฉันได้ทุกเมื่อ”
น้ำเสียงของกฤษณะเย็นเยือก กัดกร่อนหัวใจทั้งคนฟังและคนพูดให้เจ็บยิ่งกว่าเดิม ระหว่างเขาสองคนไม่เหลือกำแพงใดๆอีกแล้ว แต่ทำไมต้องมารู้ตัวเอาในสถานการณ์อย่างนี้
“คุณกฤษ...ผมไม่เคยคิดจะทรยศคุณเลยสักครั้ง...”ยังพูดไม่ทันจบประโยค กฤษณะก็กระชากปืนออกมายิงใส่
เปรี้ยง!!!
เสียงปืนทำให้ลูกน้องที่ยืนอยู่หน้าโกดังรีบพรวดพราดเข้ามา ทุกคนถึงกับยืนนิ่งขึงกันไปหมดเมื่อเห็นเนติถูกยิง ที่ต้นขา
แม้จะมีเสียงหอบหายใจด้วยความเจ็บ แต่กลับไม่มีเสียงร้องสักแอะจากชายหนุ่ม เลือดไหลทะลักออกมาจนชุ่มกางเกงสีเทาที่เนติสวมอยู่อย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มหลับตาและกัดฟันกรอดเพื่อข่มความเจ็บปวดก่อนจะลืมตาขึ้นมองกฤษณะอีกครั้ง แววตาภักดีและจริงใจที่เปล่งออกมายิ่งตอกย้ำให้กฤษณะเจ็บปวดมากขึ้นกว่าเดิม
“แกทำให้ฉันเจ็บเสียยิ่งกว่าการที่ฉันต้องเสียลูกไป...แกทำฉันเจ็บแสบที่สุด...ในเมื่อฉันเลี้ยงดีๆแกไม่ชอบ งั้นต่อ ไปนี้ฉันจะเลี้ยงแกอย่างหมาตัวหนึ่ง...”กฤษณะกระซิบเสียงเครียดใส่หูเนติก่อนที่จะผลักเขาให้ลงไปนอนอยู่กับพื้นอย่างเดิม
“ดอน!”
“ครับนาย”
“เอามันไปที่เรือนเล็ก...แล้วเอาโซ่มาให้ฉันด้วย”
“เอ่อ...นายจะเอาโซ่มา...เอ่อ...” ชายวัยกลางคนผู้เป็นเหมือนมือขวาของกฤษณะและเห็นเขามาตั้งแต่อายุ15เอ่ยเสียงตะกุกตะกักอย่างลำบากใจ
“บอกให้ไปเอาโซ่มา...คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าฉันจะเอามาทำอะไร...เพราะถ้าโง่จนคิดไม่ออกฉันจะเอาสมองแกออกซะ!”
“ครับนาย”
นายดอนรีบวิ่งไปทันที ขณะที่ร่างโปร่งถูกหิ้วปีกพาไปยังเรือนไม้ยกพื้นหลังเล็ก ซึ่งเป็นบ้านพักของเนติเอง...นับตั้งแต่กฤษณะแต่งงานเนติก็ย้ายตัวเองลงมาอยู่ที่เรือนหลังนี้เพื่อป้องกันไม่ให้รุจีรารู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกฤษณะ แต่คนที่ทำให้รุจีราจับได้กลับเป็นกฤษณะเสียเอง
ครู่เดียวนายดอนก็หอบหิ้วโซ่เส้นเขื่องกับกุญแจมาส่งให้กฤษณะ แล้วรีบถอยออกไป อารมณ์ของกฤษณะตอนนี้ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าเฉียดใกล้ทั้งนั้น
กฤษณะตรงเข้าไปกระชากข้อเท้าเนติมาคล้องด้วยโซ่แล้วล่ามติดกับขาเตียง ก่อนจะดึงใบหน้าขาวซีดให้เงยขึ้นสบตา
“ต่อไปนี้ฉันจะเลี้ยงแกอย่างสัตว์ให้สมกับที่แกเที่ยวบอกใครต่อใคร...แกจะได้รู้รสชาติไง...ว่าสัตว์เลี้ยงจริงๆน่ะมันเป็นยังไง” พูดจบกฤษณะก็ผลักจนเนติหน้าหงายลงไปกระแทกกับพื้นอีกครั้ง แล้วออกจากห้องไป เสียงลั่นกุญแจภายนอกบอกถึงการกักขังที่เข้มงวด
เนติค่อยๆพลิกตัวนอนหงาย ไม่สนใจกับแผลถูกยิงที่ขาหรือแผลถูกตีที่ศีรษะ ไม่มีอะไรทำให้เขาเจ็บได้ยิ่งกว่านี้อีกแล้ว การต้องเห็นคนที่รักเจ็บ ตัวเขาเจ็บยิ่งกว่าหลายเท่า และที่สำคัญกฤษณะเจ็บเพราะเขา!
........................
แล้วเจอกันคะ
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
มาต่อไวๆคร๊าบ,,,,ตื่นเต้นจัง !!
:a5: :a5:
o13 o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ทำไมช่างโหดร้ายเยี่ยงนี้
นี่มันยิ่งกว่าจำเลยรักแล้วนะเนี่ย โฮ กกกกกกกกกกกกก :z3:
มาต่อไวๆนะคะไรเตอร์
-
เนื้อเรื่องน่าติดตาม อยากอ่านต่อแล้วอะ รีบมาต่อนะ :L2: :L2:
-
ท่าจะโหดแหะ
-
:mc4: :mc4:เอาอีก เอาอีก
พระเอกโหดน่าดู o22
นายเอกน่าสงสาร :impress3:
-
โอ้ว้าววว...น่าติดตามสุดๆ
-
เกิดอะไรกันขึ้นนนนนน...โหดซ้า....มาต่ออีกน้า...รอๆๆๆ :call: :call:
-
:mc4: รับเรื่องใหม่
เปิดตัวโหดมาเลย
-
:pighaun: ชอบแนวตบจูบอะคร๊า
-
แนว โหด SM หรือป่าวนี่ อ่านแล้วชอบ
แต่สงสารเนติ ถูกเข้าใจผิด แล้วยังโดนยิงอีก :sad11:
ทำไมโหดร้ายเยี่ยงนี้ๆๆๆๆๆ
:L2: :L2:
-
:a5:
-
ชอบเรื่องแนวนี้จังแฮะ ต่อไวๆนะครับ
-
อร้าย พระเอก หึงโหด
ชอบบบ
:mc4:
-
โหดร้ายเหลือเกิน แล้วจะติดตามต่อไปครับ
-
ชอบแนวนี้ค่า มาต่อไวๆนะคะ :mc4:
-
เปิดเรื่องมาก็น่าสนใจแว้วววววว o18
ขอตบจูบอีกเยอะๆ ~~ :z1:
-
น่าติดตามมากๆ แค่ชื่อ ก้อชวนให้อยากอ่านแล้ว
พระเอกโหดมาก ออกแนวตบจูบ?
ขอเยอะๆ น๊า 55+++ ต่อมหื่นทำงาน
-
ชอบแนวนี้อ่ะ มาต่อๆ ค่ะ :call:
-
โหดได้อีก....
แต่
คนอ่านชอบ :haun4:
-
เห็นชื่อคุณเทียนฉิน ต้องรีบตามมาโดยด่วน
ท่าทางจะแรงจริงๆ เรื่องนี้
-
ตามมาอ่านด้วยคนนะคะ :mc4:
-
แรงครับชอบๆๆๆ
หึงโหดมากกกกกกก
-
เข้ารอลุ้นตอนต่อปายยยยยยยยย :กอด1:
-
พระเอกโหด นายเอกก้อรันทด โดนชะนีกะตัวอิจฉากลั่นแกล้ง
เรื่องนี้สนุกๆ แน่ ไม่งั้น คุณ tianqin ไม่เอามาให้อ่านใช่ไหมค่ะ
ตรงนี้ “แกทำให้ฉันเจ็บเสียยิ่งกว่าการที่ฉันต้องเสียลูกไป...แกทำฉันเจ็บแสบที่สุด ...ในเมื่อฉันเลี้ยงดีๆแกไม่ชอบ งั้นต่อ ไปนี้ฉันจะเลี้ยงแกอย่างหมาตัวหนึ่ง...”กฤษณะกระซิบเสียงเครียดใส่หูเนติ ก่อนที่จะผลักเขาให้ลงไปนอนอยู่กับพื้นอย่างเดิม
“ดอน!”
เค้าอ่านเป็น ตอน อ่ะ อุบาทจริง ๆ
-
ไม่มาต่อเหรอ...คิดถึงนะ.. :call: :call:
-
:serius2: เรื่องนี้มีปมหลายที่ค่ะ
เรื่องสั้นจิงเหรอ
เห็นงี้อยากอ่านแบบเรื่องยาวจังค่ะ :impress2:
เป็นกำลังใจให้คนโพส
และขอบคุณคนแต่งสำหรับเรื่องสนุกสนุกนะค๊ะ
:mc4: เจิมสักหน่อย
:L2:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยย โหดอ่ะ หึงแรงนะเนี่ยยยยยย มาต่อเร็วววววววววววว :mc4: :mc4:
-
ตบจูบแบบนี้ อิอิ จองตั๋วแถวหน้าด้วยคน
-
รอนะรอนะรอนะรอ
-
อ้าย...อะไรอ่ะแค่เริ่มก็โหดแล้ว
นังชะนีนี่แผนสูงจริงๆ มาต่อด้วยนะค๊า
-
แนว :beat:จูบ
ซะด้วย
ชอบๆๆๆ
ยาวเลยดีก่าน่ะๆๆๆ
รอๆๆๆ
-
ดันๆๆ
ต่อเลยๆ
-
แง...... ถูกยิงที่ขาแล้วไม่คิดจะทำแผลให้หน่อยเหรอ เกิดติดเชื้อขึ้นมาเนี่ยถึงตายเลยนะ ไหนจะเสียเลือดอีก :sad4:
-
จะพิการโดนตัดขายท้งไหมอะ :serius2:
-
มาต่อแล้วคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นจริงๆนะคะ
สำหรับท่านที่สอบถามถึงชื่อคนแต่งมาทาง PM ได้ตอบกลับไปแล้วนะคะ
ไปติดตามกันต่อเลยคะ แต่ขอเตือนว่าโปรดเตรียมรถพยาบาลไว้ให้พร้อมนะสำหรับตอนนี้...
.....................
เมื่อรู้สึกตัวอีกครั้งเนติก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงด้วยเสื้อคลุมตัวเก่งและเนื้อตัวที่สะอาดสะอ้าน
ขาข้างที่ถูกยิงปวดตึงไปหมดแต่ถูกพันแผลไว้เรียบร้อยแล้ว ส่วนขาข้างก็ไม่มีโซ่คล้องไว้อย่างตอนแรก ชายหนุ่มขยับตัวเล็กน้อยก็เจ็บแปลบขึ้นมาทั้งตัวแต่เขาก็ยังพยายามจะยันตัวลุกขึ้นนั่ง
“ไง...นอนสบายเชียวนะ ปล่อยให้เจ้าดอนมันวิ่งวุ่นตามหมอ ตามคนมาคอยดูแล”
กฤษณะมองอย่างหมางเมินมาจากริมหน้าต่าง แม้จะยังดูโกรธๆอยู่มาก แต่ก็อยู่ในสภาวะที่ควบคุมได้แล้ว ไม่เหมือนตอนที่เผชิญหน้ากันครั้งแรก
“คุณกฤษ...”
“เลิกเรียกอย่างนั้นได้แล้ว แกเป็นแค่หมาของฉัน ไม่มีสิทธิ์เรียกชื่อฉันอีกต่อไป”
“ครับ...นาย” เนติรับคำอย่างเต็มใจ ไม่ว่ากฤษณะเป็นอะไรเขาก็ยินดี อย่างน้อยๆกฤษณะก็ยังยอมให้เขาอยู่ด้วย ไม่เสือกไสเขาไป หากจะต้องมีชีวิตอยู่โดยไม่มีกฤษณะ เขายอมให้กฤษณะยิงเขาทิ้งเสียดีกว่า
“แกเป็นหมาภาษาอะไร เจ้าของกลับมาทำไมไม่ต้อนรับ”
เนติสบตาเย็นชานั้นอยู่ครู่หนึ่งจึงเข้าใจความหมายของ ‘นาย’ ชายหนุ่มกัดฟันคลานลงจากเตียง แม้จะเจ็บแผลแค่ไหนเขาก็พยายามคลานไปจนถึงที่ กฤษณะยืนอยู่ ก่อนจะก้มลงเลียหลังเท้าของ ‘นาย’ เพื่อแสดงความภักดี มือใหญ่ยกขึ้นเหมือนจะลูบหัวเขาด้วยความเคยชิน ยกค้างแล้วเปลี่ยนเป็นกอดอกแทน
เนติพยายามยันตัวลุกขึ้นยืนเข่า ทั้งที่ขาสั่นระริก มือที่แกะเข็มขัดเย็นเฉียบด้วยความเจ็บปวด เมื่อถูกตัว กฤษณะจึงรู้สึกได้ถึงความอุ่นของผิวอีกฝ่าย ทันทีที่เข็มขัดหลุดออกไป กฤษณะก็ปัดมือเขาออก
“หยุด”
“นาย...” เนติแทบร้องไห้ที่ถูกปฏิเสธ แต่เมื่อกฤษณะเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงเขาก็เข้าใจ รีบคลานตามขึ้นไปบนเตียง....ไม่ว่าจะโกรธสักแค่ไหน แต่กฤษณะก็ยังมีเยื้อใยจนทนเห็นเขาเจ็บไม่ได้อยู่ดี
เข็มขัดถูกถอดออกไปแล้ว ทำให้การปลดตะขอกางเกงด้วยปากทำได้ง่ายดาย
เนติกัดซิบแล้วรูดลงมาช้าๆ ลมหายใจที่รินรดผ่านเนื้อผ้าชั้นดีของกางเกงชั้นในสีขาวส่งผลให้ส่วนที่ถูกห่อหุ้มขยับขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
ปากอิ่มจุมพิตเบาๆบนส่วนโป่งนูนก่อนจะงับเล่นอย่างยั่วเย้า ดวงตาคู่งามลอบมองใบหน้าบึ้งตึงที่เบือนไปทางอื่นเหมือนสนใจทิวทัศน์นอกหน้าต่าง แต่ลมหายใจที่เริ่มกระชั้นขึ้นเล็กน้อย กับส่วนโป่งนูนที่ร้อนขึ้นทุกขณะก็บอกให้รู้ว่ากฤษณะเองก็มีอารมณ์ร่วม
เนติละปากจากส่วนโป่งนูนที่เขาเย้าหยอกจนพอใจ ขยับขึ้นมาจุมพิตเบาๆที่คางสาก แต่เมื่อเขาลากปากมาเกือบถึงปากบางเฉียบกฤษณะกลับเบนหน้าหนี
“ห้ามจูบ...ฉันยังไม่ยกโทษให้แก”
เนติยอมละจากปากบางอย่างว่าง่าย ไล้ปากไปตามแนวกรามแข็งเพื่อจุมพิตที่ใบหู แหย่ลิ้นเข้าไปภายในรูหูจนทั่วและขบเม้มติ่งหูแข็งเบาๆ ก่อนจะลากปากลงมาหาลำคอ แตะจุมพิตที่แอ่งชีพจรที่เต้นเร็วมองเห็นได้ แล้วจึงปลดกระดุมเม็ดแรกด้วยฟัน
ทุกครั้งที่กระดุมหลุดออก ปากและลิ้นของเนติจะไล้เลียแตะชิมผิวกายแกร่งอย่างกระหาย กว่ากระดุมจะหลุดออกหมด ไม่ใช่แต่กฤษณะที่ต้องการปวดร้าวไปหมดทั้งต้นขา เนติเองก็ร้อนแทบหลอมละลายเช่นกัน
เพียงแค่เห็นร่างแข็งแกร่งเปลือยเปล่า หัวใจเขาก็ไหวระทึกด้วยความตื่นเต้น ปากนุ่มดูดเม้มและกัดทึ้งยอดอกสีเข้มอย่างหลงใหล กล้ามเนื้อทุกมัดนี้เขาได้แตะชิมมาแล้วทุกซอกทุกมุม
เนติผละออกมาถอดเสื้อคลุม แม้จะเจ็บขาแต่ความปรารถนากลับมีมากกว่า ชายหนุ่มแนบร่างลงบนกับอกกว้าง ทิ้งโลกภายนอกและทุกอย่างไปจากสมอง ใจจดจ่ออยู่กับมัดกล้ามงดงามตรงหน้าเท่านั้น
มือขาวกอบกุมส่วนโป่งนูน ลูบไล้หนักๆแล้วจึงก้มลงกัดขอบกางเกงในลากให้เลื่อนลงจนท่อนเนื้อแกร่งดีดตัวออกมาผงาด ลิ้นสีชมพูกวาดเลียจากพวงถุงนุ่มขึ้นตลอดท่อนลำ แล้ววนกลับลงมายังจุดเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนท่อนเนื้อแกร่งเปียกชุ่มด้วยน้ำลาย ส่วนปลายเริ่มมีน้ำใสๆผุดออกมา
เนติครอบปากครองส่วนยอดเอาไว้ ยามกดปากลงไปก็กดเม้มจนหนังหุ้มส่วนปลายร่นตามขณะที่ลิ้นก็ตวัดเลียส่วนยอดอย่างชำนาญ
เสียงครางหลุดจากปากกฤษณะจนได้ นิ้วยาวขยี้ที่ยอดอกสีแดงสดของเนติแรงๆเหมือนจะเอาคืน เนติตวัด ปลายลิ้นเล่นกับรอยหยักส่วนหัวหนักกว่าเดิมเพื่อระบายความซ่านเสียวให้กฤษณะรับรู้ และมือแกร่งก็ตอบสนองด้วยการบีบเคล้นสะโพกตึงแรงๆ นิ้วกลางและนิ้วชี้ถูกกดเข้าไปในช่องทางหุบแน่นพร้อมกันสองนิ้วทำให้สะโพกขาวสั่นระริกด้วยความเจ็บและเสียดเสียว
“อื๊อ...อื้ม” เนติครางทั้งที่ปากยังดูดกลืนกฤษณะไม่หยุด
ไม่มีจุดกระสันไหนในร่างกายเขาที่กฤษณะไม่รู้ เช่นเดียวกับที่เขาก็รู้ทุกซอกทุกมุมของกฤษณะเป็นอย่างดี เนติเลื่อนมือลงไปเคล้าคลึงถุงนุ่มทั้งสองขณะที่ปากและลิ้นก็ดูดกลืนกฤษณะลงไปแทบสุดความยาว รู้สึกได้ถึงส่วนปลายที่เลื่อนลึกลงไปในลำคอ
ลำคอที่เปิดกว้างได้ลึกขนาดนี้เป็นความสามารถที่เนติเพียรฝึกฝนมาตลอดเพื่อปรนเปรอให้กฤษณะ ทุกครั้งที่รูดรั้งปากเข้าออกจึงสร้างความหฤหรรษ์ที่ทำให้กฤษณะแทบถึงฝั่งได้ในวินาทีนั้น
มือใหญ่ผละจากสะโพกตึงขึ้นมาหยุดที่ศีรษะของเนติ แล้วกระชากจนร่างเพรียวต้องถลาขึ้นมาบนอก แม้จะเจ็บขาแต่เมื่อปากบางแนบลงมาขยี้จูบอย่างเร่าร้อน เจ็บแค่นี้ก็ยังคุ้มแสนคุ้ม
เนติโอบต้นคอแกร่งไว้ข้างหนึ่งเพื่อพยุงตัว ส่วนอีกมือเลื่อนลงไปประคองท่อนเนื้อร้อนให้จ่อตรงกลีบเนื้อแล้วสะโพกตึงก็ทิ้งตัวลงไปหา
“อ๊ะ...อื้อ” เนติเผลอครางออกมาด้วยความเจ็บ ช่องทางที่ไม่มีหล่อลื่นช่วยนั้นฝืดคับและยังไม่ขยายกว้างพอที่จะรองรับท่อนเนื้อขนาดใหญ่ได้ แต่แทนที่จะหยุดเนติกลับพยายามกดสะโพกลงไป
โชคดีที่ท่อนเนื้อของฤษณะเปียกน้ำลายจนชุ่ม เมื่อส่วนหัวผ่านเข้าไปได้ ท่อนลำจึงตามเข้าไปได้ไม่ยาก
เนติจำต้องผละปากจากปากร้อนเพื่อหอบหายใจ ในท้องของเขาจุกเสียดด้วยเนื้อแกร่งที่เต็มแน่นไปหมด จนรู้สึกได้ถึงชีพจรของกฤษณะที่เต้นตุบอยู่ภายในตัวเขา
ทั้งที่บอกเองว่าห้ามจูบ แต่กฤษณะกลับเป็นฝ่ายดึงคางมนกลับมาแลกจูบดูดดื่มซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขณะที่อีกมือก็บีบเคล้นยอดอกสีแดงแรงๆ จนมือขาวต้องลูบไล้กล้ามเนื้อแกร่งตอบและส่วนที่ห่อหุ้มตัวกฤษณะก็บีบรัดแรงขึ้นอย่างยั่วเย้า ท่อนเนื้อในกายของเนติเหมือนจะขยายออกไปอีก ทำให้ยิ่งคับแน่นกว่าเดิม
แต่แทนที่จะรอให้เนติปรับตัวได้เหมือนทุกครั้ง อุ้งมือใหญ่กลับเลื่อนลงไปดึงสะโพกขาวขึ้นแทบหลุดแล้วกระชากกลับลงมาขณะที่สะโพกแกร่งก็ดันสวนขึ้นไป
“อื้อ...คุณกฤษ...” เนติกรี๊ดร้องอย่างลืมตัวด้วยความเจ็บ ร่างกายขยายจนเหมือนจะฉีกขาดนั้น แต่เขารู้ว่าอีกไม่นาน ความเสียดเสียวที่ทำให้เขาแทบขาดใจจะตามมา
สะโพกขาวถึงกับกระตุกเมื่อกฤษณะเปลี่ยนองศาที่เสียดแทงเข้ามากระทันหัน จังหวะการครูดของท่อนเนื้อกับผนังนุ่มสัมผัสถูกจุดกระสันภายในอย่างแรงจนเนติต้องจิกเล็บกับบ่ากว้างแน่น
“คุณกฤษ...อี๋...อื๋ย...” ท่อนแขนเรียวรั้งลำคอแข็งแรงแน่นกว่าเดิมเพื่อประคองตัวไว้ขณะรับการทิ่มแทงที่เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างบางแอ่นเอนไปด้านหลังขณะที่ถูกแรงกระทั้นจากเบื้องล่างจนสะเทือนไปทั้งตัว สะโพกกลมส่ายรับอย่างเร่าร้อน
ภายใต้หน้ากากนิ่มนวลเยือกเย็นของเนติคือความร่านร้อนที่มีไว้เพื่อกฤษณะเท่านั้น แขนเรียวกดรั้งศีรษะของ กฤษะลงมาขณะที่แผ่นอกบางก็หยัดขึ้นปรนเปรอถึงปาก ฟันคมที่กัดเม้มดูดดึงยอดเม็ดสีแดงจนร้อนฉ่า เทียบไม่ได้เลยกับความร้อนจากแรงเสียดสีเบื้องล่าง
เหงื่อที่พรั่งพรมลงมาจากกายของทั่งคู่กรุ่นกลิ่นไอแห่งกามราคะเหมือนเชื้อที่เร่งไฟให้ลุกแรงมากขึ้น บาดแผลที่ต้นขามีเลือดไหลออกมาเปียกผ้าก๊อซจนชุ่ม แต่เนติเพ่งความสนใจไปที่จุดเสียดสีเบื้องล่างมากกว่า คนที่สังเกตเห็นคือกฤษณะ เขาจึงวางร่างบางลงบนเตียงแล้วสอดหมอนเข้าใต้สะโพกขาวจนยกลอย พับน่องลงมาปล่อยให้กลีบเนื้อที่เริ่มคลี่บานลอยเด่น ก่อนจะกดท่อนลำเข้ามารวดเดียวสุด
เนื่องจากสะโพกที่ถูกยกสูงทำให้มองเห็นทุกการเคลื่อนตัวเข้าออกของท่อนเนื้อ แรงโถมแทงจากด้านบนทำให้กฤษณะเข้าไปลึกยิ่งกว่าเดิม และสัมผัสจุดกระสันได้มากขึ้นยามเขากดคว้านภายใน
“คุณกฤษ...แรงๆ...อ่า...ผม..อ่ะ...แรงๆ...ซี๊ด...โอย...ดีจัง...อื๋อออ” เนติซี๊ดปากร่ำร้องตามความรู้สึกเสียวกระสัน ยามอยู่ตามลำพังกับกฤษณะเขาสามารถซื่อตรงต่อทุกความรู้สึกได้ โดยเฉพาะตอนที่ร่างกายเชื่อมโยงกันอย่างนี้
กฤษณะเร่งกายกระทั้น แรงจนท่อนเนื้อของเนติไหวระริก หยาดน้ำที่ซึมอยู่บนส่วนปลายกระเซ็นไปทั่วหน้าอก ยิ่งใกล้ถึงฝั่งเนติก็ยิ่งบีบรัดท่อนเนื้อในกายเหมือนจะกัดให้ขาด
เสียงเนื้อปะทะกันดังระรัวก่อนที่ร่างบางจะผวาขึ้นกอดรัดบ่ากว้างและฝั่งคมเขี้ยวไว้ยามที่ร่างกายถึงขีดสุด ความรู้สึกเหมือนถูกกระชากขึ้นสูงแล้วปล่อยทิ้งให้หลุดลอยไปในอากาศ หยาดรักฉีดซ่านแรงจนกระเด็นเปื้อนถึงคางตัวเอง แต่เนติกลับตกอยู่ในห้วงฝันจนไร้สติไปชั่วขณะ
ตราบจนรู้สึกได้ถึงหยาดอุ่นร้อนจัดที่ฉีดพลุ่งในกายนั่นแหละสติเขาถึงได้คืนกลับมา มือขาวลูบไล้แผ่นหลังกว้างที่ยังสั่นสะท้านด้วยแรงหอบหายใจ ขณะที่ตัวเขาเองก็ต้องหายใจด้วยปากเหมือนกัน เหงื่อเปียกชุ่มกายเมื่อหยุดเคลื่อนไหวช่วยให้ร่างกายเย็นลง...
เนติหลับตาพริ้ม ในตัวเขากฤษณะยังร้อนและแข็งแกร่ง แม้จะปลดปล่อยออกมาแล้ว แต่แค่ครั้งเดียวไม่สามารถดับไฟในตัวกฤษณะได้ รอจนลมหายใจเริ่มเข้าสู่ภาวะปรกติ เนติก็เกร็งรัดกฤษณะในตัวเขาเป็นจังหวะ
มือเล็กลูบสะโพกแกร่งเป็นสัญญาณที่รู้กัน กฤษณะเองก็ไม่ได้คัดค้าน เพียงแค่ท้าวศอกลงบนที่นอนเพื่อผ่อนน้ำหนักที่จะทิ้งลงบนร่างบางลงเท่านั้น ดวงตาสีน้ำตาลเข้มขุ่นด้วยอารมณ์ปรารถนาที่ถูกจุดกวาดไปทั่ววงหน้าเนียนใส ก่อนจะก้มหน้าลงไปใกล้
เนติแลบลิ้นออกมาเลียปากบางเฉียบ และเมื่อกฤษณะยอมแลบลิ้นออกมารับ ปลายลิ้นของทั้งคู่ก็แตะต้องสำรวจกันและกันโดยที่ยังไม่รุกรานเข้าไปในปากของฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด ขณะที่ด้านล่างกฤษณะก็ขยายตัวแน่นช่องทางแคบที่บีบรัดเขาอย่างหิวกระหาย
“เจ็บขนาดนี้ยังไหวอีกเหรอ?” เสียงห้าวทุ้มกระซิบเบาๆหลังจากแกล้งหดลิ้นหนีจนเนติต้องยื่นปากตามมา
“ผมยังไม่อิ่ม...แล้วคุณกฤษก็ยังไม่พอ...ให้ผมกินคุณจนกว่าจะหมดตัวได้ไหมครับ” เนติกระซิบตอบด้วยดวงตายั่วยวนเป็นปรกติราวกับไม่ได้เกิดเรื่องอะไร จนกฤษณะหมั่นไส้
“อืม...คงไม่ได้...เพราะอีก10นาที เด็กที่ฉันเรียกไปคงมาถึง”
“คุณกฤษ...เรียกเด็กที่ไหนมาครับ?” เนติถามเสียงพร่าอย่างตกใจ แกมประหลาดใจ
“ก็ฉันเห็นเธอบาดเจ็บอยู่ คิดว่าคงทำไม่ไหว ก็เลยเรียกเด็กมาแทน...ถ้าดีก็จะให้อยู่จนกว่าเธอจะหาย”
“ไม่!...นี่ของผม” เนติคำรามเบาๆอย่างเกรี้ยวกราด ขณะช่องทางด้านหลังบีบรัดส่วนที่อยู่ในตัวเขาสุดแรงจน กฤษณะสะดุ้ง ชายหนุ่มแกล้งถอนสะโพกออกแต่เนติบีบรัดไว้แน่นอย่างไม่ยินยอม ส่วนปลายที่ถูกบีบรัดแรงยามถอนออกเสียวซ่านจนกฤษณะถึงกับหลุดเสียงคราง
“ผมจะรีดจนหมดทุกหยาดหยด...ไม่เหลือเศษเสี้ยวไปให้คนอื่นเด็ดขาด” เนติกระซิบตอบแล้วกัดฟันพลิกร่างสูงใหญ่ลงแล้วดันตัวขึ้นนั่งบนหน้าท้องแกร่ง
.....
ขอลาไปเติมเลือดก่อนนะ :jul1: :jul1:
-
นิยายเค้าหื่นจริงๆ เเรงทั้งคู่ :jul1:
-
:z13: :z13: จิ้มๆำไรเตอร์
:jul1: :jul1: :jul1:
ป๊าดดดดดดด
ไปเติมเลือดด้วยคน
-
หื่นมากกกกกกกก แต่...ชอบ :haun4: :haun4:
แต่ยังอยากเลือดสาดอีก
เอาอีกมันยังค้างงงงงงงงงงอยู่อ่ะ :jul1: :jul1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก แรง มาก เอิ้กๆ
-
ขอไปเติมเลือดด้วยคนค่า :haun4:
-
โอ๊ยยยย โหดซะ ไอ้คุณกฤษ
ท่าทางต้องเตรียมทิสชู่ไว้ใกล้ตัว
ตรงนี้ “แกทำให้ฉันเจ็บเสียยิ่งกว่าการที่ฉันต้องเสียลูกไป...แกทำฉันเจ็บแสบที่สุด ...ในเมื่อฉันเลี้ยงดีๆแกไม่ชอบ งั้นต่อ ไปนี้ฉันจะเลี้ยงแกอย่างหมาตัวหนึ่ง...”กฤษณะกระซิบเสียงเครียดใส่หูเนติ ก่อนที่จะผลักเขาให้ลงไปนอนอยู่กับพื้นอย่างเดิม
“ดอน!”
เค้าอ่านเป็น ตอน อ่ะ อุบาทจริง ๆ
กร๊ากกก เค้าก็เหมือนกัน อ่านเป็น ตอน เหมือนกัน
สงสัยได้เวลาเปลี่ยนแว่นใหม่แล้ว
-
แร๊งงงงง
-
แรงกันทั้งคู่เลย
-
:pighaun:
เขาแรงจริงๆๆ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
แรงได้ใจจริง ๆ สุดยอดมาก ยกนิ้วให้เลย o13
-
แรงงงงงงงงงงงง มาก
มาต่อเรย ย ย ย
:m25:
-
แรงอ่ะ
ชอบ เอ้ย
ไม่ช่ายยยย
บวกหนึ่งคะ่
เพราะของเขาแรง!!
-
:m25: โอ้วววววววววว..3เหนือคำบรรยายจริงๆ หุหุ
:impress2: ของเค้าแรงได้ใจ มาต่อไวๆน้า เค้ารออยู่ อิอิ
-
เกลียดกันแรงๆๆ กว่านี้ก็ได้นะ หุๆๆๆๆๆ :m25: :pighaun:
-
:haun4:
-
เคยอ่านแล้วอ่า
สนุกมากมาย คอนเฟิร์ม :m25: ตอนจบก็... OxO
-
ของเค้าแรงจริง... o13
-
เอ่อ....เปลี่ยนอารมณ์ไวมากเลยค่ะ คุณกฤษ น้องเน :m25: 555
-
:haun4: :jul1:
-
เนติจ๋า ได้ใจมากเลย "นี่ของผม" เยี่ยม o13 (ออกแนวของๆเราอย่าแบ่งไปให้ใคร)
-
:haun4: โฮ่ๆๆ
-
OMG.....haun4: :haun4:
-
:jul1: เลือด เลือด เลือด ขนาดเตรียมไว้แล้วนะ
ของเค้าแรงจริงๆ
-
:oo1:+ :jul1: = :m2:
-
+1 ให้ค่ะ
หื่นและแรงส์จริงๆ o13
-
จะรีดให้หมดเลยหยอๆๆๆ
อิอิ
ของเขาแรงจริงๆๆ
-
โอ๊ะ .. โอ ..
เรียกเลือดแทบหมดตัว
ใครอีกนะที่เพิ่มขึ้นมา
-
โอยยย
หมดเลือด เลือดหมดตัวแล้ว......... :haun4: :haun4: :haun4:
ดีนะเป็นเรื่องสั้นไม่งั้นคงเสียเลือดจนตัวเหลืองแน่ๆ :laugh:
-
:pighaun: :jul1:
อ่านไปซับเลือดไปเอิ๊กส์ :z1:
-
ไม่ไหวแล้ว
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
ตายสนิท
:jul1:
-
:m25: :pighaun: :jul1:
ของเค้าแรงจริงๆ
เรียกรถพยาบาลเกือบไม่ทัน
-
หื่น&แรงดีจริงๆ! :jul1:
-
:haun4: ไม่หื่นสักนิดเลย แต่มันมากกกกกกก
-
:jul1: :jul1: :jul1:
เลือดท่วมแว้วววววววววววววว
โอ้ย เดียวขอไปรับบริจาคเลือดก่อนนะ
เลือดไม่พอ อือออออออออออออออออออออ
:z13: :z13:
จิ้มๆรักคนเขียน อิอิ
-
ซัมมอนมันขึ้นมาหน้าแรก กดดันนน ฮี่ๆ
:oni3:
จงเอามาลงๆๆๆๆ
-
:jul1:
หมดแล้วค่ะ เลือดหมดตัวแล้ววววว
จะบอกว่านายเอกเรื่องนี้แร๊งงง แม้จะเจ็บอยู่ก็ยัง :z1:
พระเอกเถื่อนมาก
ขอรับบริจาคเลือดกรุ๊ปโอด่วนคร้าาาาา
-
ยกที่ 1 ผ่านไปแล้ววววววว 555+ ไม่ทราบว่าพร้อมกันหรือยังที่จะไปอ่านยกที่สอง
เราเตือนคุณแล้วนะคะ ว่าถ้ารับไม่ได้กับ SM กรุณากดปิดไปได้เลยนะ
เอาล่ะ ไปลุยเลยคะ
....................
กฤษณะสะดุ้ง ชายหนุ่มแกล้งถอนสะโพกออกแต่เนติบีบรัดไว้แน่นอย่างไม่ยินยอม ส่วนปลายที่ถูกบีบรัดแรงยามถอนออกเสียวซ่านจนกฤษณะถึงกับหลุดเสียงคราง
“ผมจะรีดจนหมดทุกหยาดหยด...ไม่เหลือเศษเสี้ยวไปให้คนอื่นเด็ดขาด” เนติกระซิบตอบแล้วกัดฟันพลิกร่างสูงใหญ่ลงแล้วดันตัวขึ้นนั่งบนหน้าท้องแกร่ง
กฤษณะหัวเราะหึๆกึ่งเยาะกึ่งท้าทาย ชายหนุ่มซ้อนแขนทั้งสองข้างหนุนศีรษะขณะเฝ้ามองร่างขาวเคลื่อนไหวอย่างยั่วเย้าอยู่บนหน้าท้อง
เนติทั้งโยกคลึง บดเบียด และบีบเคล้นท่อนเนื้อในตัวอย่างสุดฝีมือ เขาจะรีดกฤษณะให้หมดทุกหยาดหยดอย่างที่ปากว่า ไม่ใช่แค่ท่อนเนื้อแกร่งที่ถูกปรนนิบัติ ทั้งริมฝีปากและแผ่นอกกว้างก็ถูกปรนเปรอเสนอสนองอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ขณะที่อารมณ์ถูกเคี่ยวจนสูงนั้น จู่ๆประตูห้องก็เปิดพรวดเข้ามาอย่างไร้มารยาท สายชลและเด็กหนุ่มหน้าสวยคนหนึ่งยืนอยู่ที่นั่น เนติเพียงแต่ปรายตาไปมองก่อนจะยกสะโพกขึ้นสูงแล้วทิ้งตัวลงมาพร้อมๆกับบีบรัดท่อนเนื้อแกร่ง
เสียงกฤษณะครางออกมาอย่างสุขสมเรียกรอยยิ้มจางๆจากเนติ แต่ทำให้สายชลถึงกับซีดเผือดด้วยความโกรธ ส่วนเด็กที่มากับสายชลนั่นเบิ่งตาดูร่างเพรียวบนเตียงตาค้าง
เนติมีเสน่ห์รุนแรงทั้งกับผู้ชายและผู้หญิง แม้จะทำหน้าที่ผู้หญิงของกฤษณะ แต่ยามนี้ร่างที่ขับควบอยู่ท่อนเนื้อแกร่งกลับเปี่ยมด้วยพลังของผู้ควบคุม ทุกจังหวะลีลาเรียกเสียงครางพร่าจากกฤษณะได้ตลอดเวลา ยิ่งยามเนติเปล่งเสียงครวญครางยิ่งเร้าอารมณ์จนเด็กหนุ่มที่มาถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงไปนั่งกับพื้น
เสียงเนื้อกระทบกันดังสะท้านห้อง กฤษณะเองก็ลืมไปแล้วว่าเคยวางท่าไว้อย่างไร มือใหญ่กดกระชากเอวบางเข้าหาตัวถี่ยิบขณะที่สะโพกก็ดันสวนกลับเข้าไปในหลืบแคบอย่างรุนแรง
“คุณกฤษ...ชอบไหมครับ...ชอบแบบนี้ไหม อ๊า...” เนติถามเสียงกระเส่า เจตนาให้คนที่หลบไปยืนหลังประตูเปิดอ้าได้ยิน
“ดี...อา...เยี่ยม...” กฤษณะครางรับอย่างลืมตัว
เนติรั้งใบหน้าคมขึ้นแล้วบดจูบเข้าหากันขณะที่ร่างกายพุ่งถึงขีดสุด ต่างฝ่ายต่างบดเคล้าและดูดดึงลิ้นของกันและกันอย่างกระหายขณะที่ฉีดหยาดรักออกมาครั้งแล้วครั้งเล่าจนหมดสิ้น
ทันที่ปากผละออกจากกันเนติก็ถอนสะโพกออกแล้วก้มลงดูดดื่มท่อนเนื้อของกฤษณะเหมือนจะรีดให้แน่ใจว่าไม่เหลือสิ่งใดๆอีก โดยไม่สนใจคราบไคลที่เปรอะเปื้อนอยู่ก่อนหน้านั้น แล้วจากนั่นจึงซวนซบลงบนอกกว้างอย่างหมดเรี่ยวแรง
ดวงตาคู่งามหรี่ปรือมองเลยไปยังเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ที่เดิม แต่เป้าเปียกแฉะและมีทีท่าหมดแรงไปด้วย เนติค่อยๆยันตัวลุกขึ้น แน่นอนว่าออกแรงขนาดนี้ยังไงซะแผลที่ต้นขาของเขาก็ต้องฉีกแน่ แต่เขาไม่สนใจ
ชายหนุ่มความเสื้อคลุมมาสวมทั้งที่ขายังสั่นนิดๆ ก่อนจะเดินมาหยุดยืนตรงหน้าเด็กหนุ่มที่เงยขึ้นมองเขาด้วยแววตาปรารถนาอย่างปิดไม่มิด
“ออกไปรับเงินที่คุณดอน แล้วไม่ต้องมาอีกนะ” เนติสั่งเสียงเรียบ ทั้งที่ใบหน้ายังแดงก่ำด้วยแรงอารมณ์
“แต่ว่า...”
“นายคิดว่านายจะเก่งกว่าฉันไหมล่ะ?” เนติถามยิ้มๆด้วยสีหน้าเยือกเย็นเหมือนยามไล่ต้อนลูกค้าทางธุรกิจของ กฤษณะ
เด็กหนุ่มส่ายหน้าอย่างลืมตัว ใช่...เพียงแค่เห็นเขาแทบขาดใจอยู่ตรงนี้แล้ว แล้วจะมีปัญญาอะไรไปหาญเทียบคนตรงหน้า เด็กหนุ่มยกมือไหว้เนติแล้วเดินโซเซออกไปจากห้องเหมือนคนสติหลุด
ขณะที่เนติตามไปปิดประตู ก็พบสายชลยืนหน้าบึ้งอยู่หน้าห้องตามลำพัง
“อย่าคิดว่าแกจะชนะนะ นายไม่มีวันยกโทษให้แกเรื่องรุจีราแน่ๆ”
“หึหึ...พยายามต่อไปเถอะสายชล ระวังวันที่แผนแตกดังโพละ ถึงตอนนั้นแกจะไม่มีแผ่นดินอยู่”
สายชลสะบัดหน้าพรืดด้วยความโกรธ เนติหันหลังกลับเข้าห้องก็พบว่ากฤษณะนั่งกอดอกมองหน้าเขานิ่ง
“ผมไล่คนที่คุณกฤษเรียกมาไปแล้ว...แล้วจะไม่ยอมให้ใครมาอีก ถ้าคุณกฤษต้องการ...ก็ต้องเป็นผมเท่านั้น”
“มั่นใจจริงนะว่าฉันจะเลือกเธอ”
“ผมมั่นใจในความรักที่มีต่อคุณกฤษต่างหาก และผมแน่ใจว่าอีกไม่นานคุณกฤษจะรู้ความจริงทุกอย่างเอง...ผมแค่รออยู่ตรงนี้...แค่รอเท่านั้น” เนติย้ำอย่างมั่นใจก่อนจะเดินเขยกกลับไปที่เตียง
เมื่อไม่มีสายตาคนอื่นเขาก็ไม่จำเป็นต้องปกปิดอาการเจ็บปวดอีก ยิ่งเห็นดวงตาคมกริบไหววูบด้วยความเสียใจยามมองแผลที่ชุ่มเลือดของเขาก็ยิ่งปลาบปลื้ม
‘ต่อให้ต้องหลั่งเลือดมากกว่านี้ หากมันจะยิ่งทำให้ผมสำคัญกับคุณ ผมก็ยินดี’ เนติย้ำกับตัวเองในใจขณะสลัดเสื้อคลุมทิ้ง แล้วกลับเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของกฤษณะอีกครั้ง
……………………..
-
.........
สายมากแล้วเมื่อเนติตื่นขึ้นมาจากความฝันแสนหวานอีกครั้ง สิ่งแรกที่สัมผัสได้คืออาการปวดรุมตามตัวและหัวหนักอึ้ง แต่ร่างกายยังอิ่มเอมเสียวซ่านทุกครั้งที่ขยับตัว ยังไม่ทันลุกจากเตียงประตูก็ถูกไขเข้ามา
“ตื่นแล้วเหรอครับ?”
“น้าดอน...ป่านนี้แล้วยังไม่ไปส่งคุณกฤษอีกเหรอครับ?”
“วันนี้นายไม่ได้ไปทำงานครับ...คุณเนยังมีไข้อยู่นะครับ แผลอักเสบด้วย อย่าเพิ่งลุกนะครับ”
“คุณกฤษอยู่บ้านแล้วน้าดอนมาดูแลผมทำไมครับ...เดี๋ยวก็เป็นเรื่อง”
“วันนี้คงไม่ได้มาออกฤทธิ์ออกเดชกับใครหรอกครับ...ทนายผจญมาหาตั้งแต่เช้า หอบเอกสารมาเป็นตั้ง”
“แล้วที่บริษัท...”
“คุณอโนทัยก็เอาเอกสารมาให้แล้วครับ ตอนนี้อยู่ในห้องทำงาน เห็นนายสั่งให้แม่ผิวเตรียมอาหารไว้ทั้งมื้อเที่ยงมื้อเย็นเลยครับ...ทานข้าวต้มสักนิดนะครับ จะได้ทานยา”
อโนทัยที่นายดอนพูดถึงคือหัวหน้าฝ่ายบริหารของกฤษณะ และอีกด้านคือมือเก็บกวาดทุกอย่างไม่ให้ใครดมกลิ่นมาถึงกฤษณะได้
ธุรกิจในโลกมืดสร้างผลกำไรที่มหาศาลกว่าด้านสว่างแน่นอน และกฤษณะก็ทำมันทุกอย่างยกเว้นค้ายาเสพติด ไม่ใช่ความมีคุณธรรม แต่สิ่งนี้มักสร้างปัญหามหาศาลพอๆกับรายได้ กฤษณะจึงไม่คิดจะแตะมันซึ่งก็ทำให้เขายืนอยู่ในโลกมืดได้อย่างยิ่งใหญ่ ในฐานะคนกลางที่คอยไกล่เกลี่ยยามกลุ่มต่างๆมีปัญหากัน แม้ว่าจะต้องจ่ายบ้าง แต่ก็เพิ่มอิทธิพลให้กฤษณะมากขึ้น และมีศัตรูน้อยอย่างไม่น่าเชื่อ
“ขอบคุณครับ ผมเลยเป็นภาระให้น้าดอนไปแล้ว”
“ขืนผมไม่ดูแลปล่อยให้คุณเนเป็นหนักกว่านี้นายคงเอาตาย”
“นายต้องการให้ผมตายอยู่แล้ว จะมาโกรธน้าดอนทำไม” เนติพูดเสียงเรียบ แต่คนฟังกลับไม่สบายใจ
“ทำไมพูดอย่างนั้นละครับ นายห่วงคุณเนมากนะครับ”
“...ผมไม่อยากหวังอะไรแล้วครับน้าดอน ตราบใดที่ยังพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของผมไม่ได้ นายคงไม่ยอมอภัยให้”
“แต่ทุกคนในบ้านก็เป็นพยานได้ว่าคุณผู้หญิงวางยาทุกคน คุณเนเองก็โดนด้วย”
“น้าดอน...ความจริงแล้วผมตามคุณรุจีราไปทันที่สนามบิน แต่ผมก็ไม่กล้าขัดขวางเธอ”
“เรื่องนั้นสายชลมันบอกนายแล้ว นายยังถามว่าถ้าเห็นขนาดนั้นทำไมมันไม่ขัดขวางไว้เสียเอง...จริงๆมันเองก็เจตนาจะปล่อยคุณผู้หญิงไป เพื่อให้คุณเนมีความผิดนั่นแหละครับ”
“อย่าไปโทษใครเลยครับน้าดอน ถึงยังไงเรื่องนี้ผมก็ผิดเต็มๆ ปัดความรับผิดชอบไปให้ใครไม่ได้หรอกครับ ทั้งที่ปล่อยให้คุณรุจีรากับน้องนราอยู่ด้วยกัน ทั้งเรื่องที่ปล่อยให้คุณรุจีราส่งเมล์หาเพื่อนที่ต่างประเทศ รวมถึงการที่ไม่ได้ขัดขวางเธอที่สนามบิน...ทั้งหมดเป็นความผิดผม...แค่นายให้ผมเป็นสัตว์เลี้ยงก็ถือว่ากรุณามากแล้ว ความจริงถึงนายฆ่าผมก็เป็นเรื่องสมควร เพราะผมทำให้นายต้องเสียน้องนราไป”
“อย่าเพิ่งไปคิดอะไรมากเลยครับ รักษาตัวให้หายก่อน ส่วนเรื่องอื่นค่อยว่ากันอีกที”
.…………………
“ใส่ซะ” ปลอกคอสำหรับสุนัขถูกโยนลงมาที่พื้น แต่มันแตกต่างจากปลอกคอสุนัขทั่วไปตรงที่มีตัวล็อคแบบที่ต้องใช้กุญแจไขออก เนติหยิบปลอกคอมาใส่และกดล็อคเรียบร้อย แม้จะมีห่วงสำหรับใส่สายจูงแต่ตอนนี้มันว่างเปล่า
กฤษณะเดินนำไปยังตึกใหญ่โดยไม่ได้เหลียวมามองข้างหลัง เพราะแน่ใจว่าอย่างไรเสียเนติก็ต้องตามไปจนได้
ชายหนุ่มค่อยๆเขยกไปช้าๆ อาศัยไม้เท้าที่ดอนหามาไว้ให้ประคองตัวตามหลังร่างสูงใหญ่ไป ท่ามกลางสายของคนทั้งบ้าน ซึ่งส่วนใหญ่เต็มไปด้วยความเห็นใจ แต่กลับมีคนกลุ่มหนึ่งที่มองตามไปอย่างเยาะหยันแกมสะใจ
เหมือนแกล้งกันเมื่อกฤษณะเดินนำขึ้นไปชั้น3แทนที่จะขึ้นลิฟต์ กว่าที่เนติจะตามขึ้นไปถึงเหงื่อก็ไหลท่วมตัว บาดแผลบริเวณต้นขามีเลือดไหลซึมออกมาเปื้อนผ้าพันแผล
“ต่อไปนี้ย้ายมาอยู่ห้องนี้”
“ครับ” เนติชะงักเพียงนิดเดียว แต่ก็รับปาก...สัตว์เลี้ยงอย่างเขาถูกสั่งให้ขึ้นมานอนห้องเดียวกับนาย...
“ห้ามไอ้ดอนมาหาเธออีก บนนี้นอกจากแม่ผิวแล้วห้ามใครเข้ามา ถ้าฉันเห็นใครบนนี้จะถือว่าเธอเรียกขึ้นมา”
“ครับ”
สั่งเพียงแค่นั้นกฤษณะก็ทำท่าจะผละจากไปแต่เนติปราดเข้าไปขวางไว้
“จะไม่ฉลองปลอกคออันใหม่หน่อยเหรอครับ?” เนติถามพลางลูบมือไปบนปลอกคอช้าๆ
“อยากเป็นสัตว์เลี้ยงมากนักหรือไง? ” กฤษณะถามเสียงเรียบทั้งที่ดวงตากวาดตามปลายนิ้วเรียวอย่างเผลอตัว
“ก็...แค่อยากลอง...เจ้านายไม่อยากลองเหรอครับ?” เนติกระซิบตอบอย่างยั่วเย้า การที่ไม่ได้ติดตามกฤษณะไปทุกหนทุกแห่งเหมือนเคย สร้างความหวั่นไหวให้เขาไม่น้อย และเขากำลังเรียกความมั่นใจคืนมาให้ตัวเอง
สีหน้าเย็นชาแต่แววตาที่ไหววูบด้วยความตื่นเต้นของกฤษณะทำให้เนติยิ่งได้ใจ ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อช้าๆแต่กฤษณะกลับกระชากออกเสียเอง
“เป็นสัตว์น่ะไม่ต้องใส่เสื้อผ้าหรอก...แล้วก็…” กฤษณะเหลือบไปมองรอบๆก่อนจะหยุดที่ประตูห้องทำงาน
“ไปห้องโน้นดีกว่า มีอะไรให้เล่นเยอะดี”
เนติเหนี่ยวใบหน้าคมให้ก้มลงมาแลกจูบขณะที่ประคองกันไปยังห้องทำงาน เมื่อเข้าไปกฤษณะก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่แล้วหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับเนติ
“เล่นกับตัวเองก่อน” กฤษณะสั่งสั้นๆแล้วกอดอกมองนิ่งๆ เนติเลียปากอย่างตื่นเต้นก่อนจะลูบไล้ยอดอกของตัวเองอย่างยั่วยวน เพียงแค่บีบคลึงยอดอกที่ไวต่อสัมผัส ท่อนเนื้อนุ่มนิ่มเบื้องล่างก็ค่อยๆเหยียดกายชูชันขึ้นช้าๆ แต่เนติไม่ได้หยุดแค่นั้น ชายหนุ่มหันหลังโก้งโค้งให้กฤษณะดูขณะที่แหย่นิ้วเข้าไปในซอกหลืบสีแดงช้าๆจนสุดนิ้วแล้วกวาดวนไปมา
“อา...ผมอยากได้นิ้วคุณกฤษมากกว่า...ทำให้ผมหน่อย” เนติเหลียวกลับมามองกฤษณะด้วยสายตาวิงวอนปนยั่ว ขณะที่นิ้วก็ยังส่ายวนเข้าออกไม่หยุด
กฤษณะยิ้มเย็นๆแล้วกระดิกนิ้วเรียก
เนติก็เดินเข้าไปหาทันทีแต่แทนที่จะได้นั่งตักของกฤษณะเหมือนทุกครั้ง ชายหนุ่มกลับถูกสั่งให้ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะแล้ววางเท้าลงบนที่พักแขนคล่อมตัวกฤษณะไว้
นิ้วยาวแตะบนส่วนยอดที่ปริ่มน้ำเบาๆแล้วลากลงมาจนถึงถุงนิ่ม เนติเลียปากและจ้องมองดวงตาคมไม่หลบเมื่อนิ้วยาวไปหยุดที่จีบพับซ้อนแน่นหนาสีแดงสดนั่น กฤษณะหยุดนิ้วมองหน้าเนติแล้วเริ่ดคิ้ว
“อยากให้ฉันแหย่นิ้วเข้าไป?”
“ทั้งนิ้ว...ทั้งตัวคุณกฤษ” เนติกระซิบตอบด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าอย่างคาดหวัง
“แล้วถ้าเป็นอย่างอื่นละ...ถ้าฉันบอกว่าอยากลองแบบซาดิสม์ดูล่ะ”
เนติลอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นกฤษณะหยิบปากกาที่ใช้เซ็นงานขึ้นมา ขาเรียวถูกยกขึ้นไปวางบนโต๊ะ เปิดเผยช่องทางแคบแก่สายตากฤษณะ
ชายหนุ่มชะโงกมองจนใกล้แล้วแลบลิ้นเลียทั่วจีบพับแน่น เนติถึงกับซี๊ดปากอย่างเสียวซ่าน แต่แล้วจู่ๆวัตถุที่แข็งและเย็นเฉียบก็สอดเข้ามาขณะที่ลิ้นอุ่นผละออก
“อย่าเกร็งสิ...ปากกาอันนิดเดียวเอง...นั่นแหละ...ดี” กฤษณะชมยิ้มๆขณะใส่ปากกาด้ามที่สองเข้าไปแล้วขยับเลื่อนเข้าออก ความรู้สึกที่มีวัตถุเย็นๆสอดเข้าออกแปลกๆจนเนติต้องนิ่วหน้า แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน เขาชอบความรู้สึกที่ได้ถูกสายตาคมกริบนี้จับจ้องมากกว่า
“อืมข้างบนยังว่างนี่...” พูดจบคลิบหนีบกระดาษอันเล็กๆก็ถูกหนีบติดที่ยอดอกทั้งสองข้าง
เนติกัดปากแน่นแต่ไม่ร้องออกมา เพราะความเจ็บที่ถูกคลิปหนีบกับลิ้นร้อนที่ตวัดไล้เลียรอบๆป้านนมสร้างความซ่านสยิวจนเขาแทบแยกไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไรมากกว่า เบื้องหน้าของเนติเริ่มชุ่มฉ่ำจนไหลเยิ้มออกมาทีละน้อย แต่จู่ๆกฤษณะก็ผละออกห่างและลุกไปหยิบของบางอย่างจากหน้าโทรทัศน์
“ปากกามันคงเย็นไป ไม่ดีต่อสุขภาพ อันนี้ดีกว่านะ”
ไม่ทันปฎิเสธรีโมทคอนโทรก็ถูกกดเข้ามาในทางแคบร้อนแทนที่ปากกาที่ถูกดึงออกไปอย่างรวดเร็ว แต่การสอดใส่กระทันทำให้เข้าไม่ได้
กฤษณะเปิดลิ้นชักหยิบเจลหล่อลื่นออกชโลมรีโมทจนชุ่มและทาควานเข้าไปในทางแคบ ก่อนจะลองยัดรีโมทอันนั้นเข้าไปใหม่
ปุ่มเล็กๆบนรีโมทยามครูดผ่านผนังนิ่มให้ความรู้สึกที่แปลกประหลาดจนเนติถึงกับหลุดเสียงครางออกมา
มือขาวจิกทึ้งบนไหล่กว้างเพื่อระบายความเจ็บ แต่ยิ่งกฤษณะดันเข้าออกมากขึ้นเท่าไหร่ ความเจ็บก็ค่อยๆลดลงเพราะถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่านจนสะโพกขาวไม่อาจวางอยู่นิ่งๆได้อีกต่อไป
“คุณกฤษ...อา...คุณกฤษ...ไม่ไหวแล้ว...อ๊า” เนติร้องเสียงหลงเมื่อกฤษณะแกล้งงับคลิบบนยอกอกแล้วดึงเบาๆขณะที่มือก็หมุนรีโมทควานคว้านข้างใน ทั้งเจ็บและเสียวจนเนติเผลอขยับสะโพกรับเร่า
“ไม่...ไม่เอาแล้ว...ขอ...ขอของคุณกฤษ นะครับ...ได้โปรด...”เนติร่ำร้องพลางจิกมือไปบนบ่าแข็งแน่น อารมณ์ที่ถูกเร้าจนสูงลิ่บแต่ไม่อาจไปถึงฝั่งได้ มีเพียงตัวกฤษณะเท่านั้นที่จะทำให้เขาถึงที่สุด
กฤษณะหัวเราะเบาๆ ขณะโยนรีโมททิ้ง และทันทีที่เลื่อนซิบลง ส่วนโป่งนูนจนแทบดันทะลุเนื้อผ้าก็บ่งบอกว่ากฤษณะเองก็ต้องการเข้าไปในร่างบางแค่ไหน
เนติรูดกางกางในสีขาวของกฤษณะลงอย่างร้อนรน เกี่ยวขารอบเอวแข็งแน่นขณะที่ท่อนเนื้อกำยำแหวกช่อง ทางฉ่ำเยิ้มพรวดเข้าไป ได้ยินเสียงเสียดสีถนัดหู
“อ๊า...คุณกฤษ...” เพียงแค่กฤษณะเข้าไปเนติก็ถึงฝั่งแล้ว ร่างบางแอ่นเข้าเบียดกับร่างหนาแน่น ขณะที่ส่วนอ่อนไหวฉีดพุ่งหยาดรักจนเปรอะหน้าท้องแกร่ง สะโพกขาวบดวนจนเหมือนจะขยี้ท่อนลำแข็งแรงให้แหลก
“คุณกฤษ...รักผมสิ...รักผมแรงๆ ผมต้องการคุณ” เนติร่ำร้องแทบเป็นสะอื้นทั้งๆที่เพิ่งถึงจุดสุดยอด แต่เขากลับปรารถนากฤษณะยิ่งกว่าเดิม
สะโพกแกร่งถอนออกจนเกือบหลุดแล้วดันพรวดเข้าไปใหม่ ทั้งหนักหน่วงและรุนแรง แต่สะโพกขาวก็ร่อนรับอย่างทะยานอยาก เสียงเสียดสีของเนื้อดังบาดหูกลับช่วยเร่งเร้าอารมณ์ของคนทั้งสอง
เนติหยัดทรวงอกที่ถูกคลิปหนีบประดับอยู่บนยอดเข้าหาริมฝีปากของกฤษณะ
“กัดผมสิ...กินผม...ผมอยากเห็นรอยของคุณกฤษ” เนติกระซิบสั่งแล้วดึงคลิปหนีบกระดาษโยนทิ้งไป กฤษณะไล้ลิ้นไปบนยอดทรวงช้ำเหมือนจะปลอบประโลม ยอดอกแดงจัดชูชันด้วยอารมณ์ปรารถนาท้าทายสายตาอีกครั้ง
กฤษณะกัดทั้งป้านนมเต็มคำ ขณะที่ลิ้นก็ตวัดเลียปลายยอดที่อยู่ในปาก สร้างทั้งความทรมานและเสียวแสยงจนเนติร้องลั่น ช่องทางแคบเบื้องล่างบีบรัดแรงขึ้นไปอีก ขาเรียวรัดเอวแข็งแน่นกว่าเดิมยามกฤษณะเลื่อนสะโพกขาวหมิ่นขอบโต๊ะเพื่อให้เคลื่อนไหวได้ถนัดกว่าเดิม
แรงเสียดสีส่งผลให้หูของเนติอื้ออึงไปหมด ชายหนุ่มร่ำร้องแต่ชื่อของกฤษณะ ขณะที่สะโพกก็ขยับรับทุกแรงกระทั้นอย่างตั้งใจ ท่อนเนื้อแกร่งร้อนเสียดสีจุดกระสันซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนความความเสียวซ่านเหมือนจะแล่นไปตามแขนขาให้แทบเป็นตะคริว
“คุณกฤษ...อ๊า...อื้มมม” เนติกัดไหล่แข็งเต็มแรงเมื่อเขากำลังจะแตะขอบสวรรค์ กฤษณะเองก็ใกล้จะไปถึงจุดหมาย ชายหนุ่มกระชากสะโพกขาวลงจากโต๊ะ น้ำหนักตัวของเนติทำให้ท่อนเนื้อแกร่งเหมือนแทรกเข้าไปจนมิดยิ่งกว่าเดิม
สองร่างขยับเร้าเข้าหากันสุดแรงก่อนจะครางลั่น ต่างฉีดพ่นหยาดรักล้นปรี่จนหยาดพรูลงบนพรม แล้วกฤษณะก็ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ทำงานอย่างอ่อนแรง โดยมีร่างบางที่ยังติดเป็นเนื้อเดียวอ่อนระทวยอยู่บนอก
…………………..
:jul1: :jul1:
แล้วเจอกันคะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์นะคะ
-
:pighaun: :pighaun:
-
:jul1: :jul1:
ขอตายก่อนนะคร๊าบบบ
ตอนหน้า หมดตัวแล้วว
-
อ๊ากกกก...รีโมทร :jul1: :jul1:
-
เลือดท่วมมมมมมมมม !!
ขอไปโรงพยาบาลไปให้เลือดก่อน
เลือดหมดตัว
-
^
^
^
รีบนค่ะ เผ่าเดียวกันรึเปล่าเอ่ย
โฮกกกกกกกกกกกกกกกก เค้าไม่ต้องการเลือดแล้วตอนนี้
มันหมดตัวไปตั้งแต่ตอนที่สองแล้ว(อ่านรวดเดียว 3 ตอน)
ให้เลือดไม่ทันล่ะ
เนติ....นายแน่มาก
-
:jul1:
ตายสนิทเเบบไม่ฟื้น เข้าห้องดับจิต(หื่น)ไปเรียบร้อยเเล้ว
-
แม่เจ้า....
นี่สิ ลูกผู้ชายตัวจริง... :pighaun:
-
โอ้วววว
:jul1:
เลือดท่วมจอออ อ่อกกก ตายสนิท
-
:m25:
ลาพักร้อนได้มะ
อ่านจบ เกือบตาย
-
:pighaun:
เลือดที่โรงพยาบาลจะพอมั้ยเนี่ย
-
:m25:
ปากกา
รีโมท์
นิ้ว
และ
........
:jul1:
-
:m25: ขออีกๆๆๆๆๆ
-
:jul1: :haun4: :pighaun:
เลือหมดตัวแล้ว
ร้อนแรงได้อีกอ่ะคู่นี้
-
:m25: อุแม่เจ้า ขอเลือดกรุ๊ปวายมาเติมสักถุงใหญ่ๆ เถอะค่ะ เลือดไหลหมดตัวแย้ว
-
แว้กกก หยิบรีโมทขึ้นมาดู o22 o22
เนติ!!!~ เธอทำเลือดฉันหมดตัวแล้ววว :jul1:
แต่เอาอีกได้ป่าว ชอบบบ :haun4:
+1 ขอบคุณค่ะ ตอนนี้กินตับสร้างเม็ดเลือดรอพร้อมแล้วนะคะ :laugh:
-
:m25:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
:m25:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
เลือดท่วมจอแล้ววุ้ย อิอิ SM ได้อีก
:m25:
-
โอ้ยกรี๊ด อ่านไปแล้วเลือดจะหมดตัว :jul1:
เป็น SM ที่อ่านแล้วลื่นไหลมากๆ ไม่มากไปและไม่น้อยไป :o8:
ว่าแต่คุณกฤษก็แอบหึงเนติด้วยล่ะสิเนี่ย
พามาขังซะที่แบบนี้ หึหึหึ
สายสัมพันธ์ที่ตัดกันไม่ขาดมันอะไรกันนี่ :z1:
-
โฮกกกก
สุดยอดค่าา
SMแบบนี้หาอ่านที่ไหนไม่ได้อีกแล้วเนี่ย
เติมเลือดด่วน ขอกรุ๊ป Y ด่วนน
ขอสัก3ถังนะ
ไหลติดหน้าจอหมดแล้วว
โอ๊ยหมดแรง
javascript:void(0);
กฤษหวงเนใช่ปะหล่ะ
เอามาเอ็นดูถึงในห้องเชียว
หุหุหุหุ
สติหลุดไปแล้ว
javascript:void(0);
javascript:void(0);
javascript:void(0);
-
:jul1:
-
ใครได้เจอคนอย่างเนติคงรักคงหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเป็นแน่แท้ :haun4:
ชอบๆๆๆ เอาอีก เอาอีก :m25:
-
เรื่องนี้มันรีดเลือดดีแท้ :jul1:
-
:a5:
ป๊าดดดด
พระเอกนี่ด็สามารถนำทุกอย่างมาใช้เป็นอุปกรณ์ได้ดีจริงๆ
ส่วนนายเอกขอบอกคำเดิมว่าแรงงงง
เอ่อเรื่องนี้แบบ :jul1: :jul1:
จริงๆ
-
ทั้งรักทั้งแค้นสินะ
แล้วเมื่อไร เนติจะเคลียร์ตัวเองได้ล่ะเนี่ย
แล้วเมื่อไร แผลจะหายล่ะเนี่ย อิอิ
-
:pighaun: หมดตัวแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เป็น SM ที่ชวนติดตามอะไรเยี่ยงนี้
คนแต่งเก่งมาก ภาษา การบรรยาย ใช้ได้ดีทีเดียวค่ะ
ไม่เหมือน SM บางเรื่องที่ ป้าแก่ๆ อ่านแล้ว ต้องทำใจ ไม่อยากอ่านต่อ
แต่สำหรับเรื่องนี้ อีป้าแก่ๆ บอกคำเดียว มันส์ ยิ่งกว่าจำเลยรัก สะอีก ชอบค้า
จะใสรออ่านต่อนะค่ะ :pig4:
-
ขอบคุณนะคะทั้งคนโพสต์เเชะ คนเเต่งเลือดสาดได้ใจ เช็ดเลือดไม่ทันเลย มาต่อนะคะ
-
:jul1: :jul1:
ไปเติมเลือด รอบทต่อไป
-
:pighaun: :haun4: :jul1:
หมดตัวววว
-
บอกได้คำเดียว :haun4: :jul1:
-
:jul1:
ตาย ๆๆๆ
ตายลูกเดียวแบบนี้
-
อ่านแล้ว ตายสนิท เลย
เนติ ร้อนแรงจริงๆ
อืม ให้ความจริงเปิดเผย เร็วๆ และกัน 555+
-
อะ...โอยยยย
อ่านแล้วเครียด เลือดลดตัว ลากเลือดเกินไป
อ่านแบบนี้แล้วรู้สึกเลยว่า มาเทยบกับรักหนุ่มวัยรุ่นมันชั่ต่างยิ่งนัก
ด้วยประสบการณ์ และลีลา คู่นี้กินขาดดดดด
-
หยิบทิชชูออกมาซับเลือดไม่ทัน
พุ่งกระฉูด
-
แรงงงงง.... ได้อีกกก
ตัวเอกของเรา ราชินีได้อีก o13 o13
-
ตายๆๆๆ ตายสนิทกานเลย :jul1: :jul1: :jul1:
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก....
-
:jul1: :jul1: เรื่องนี้ ๆๆๆๆ :jul1: :jul1:
-
ปากกายังพอว่า แต่รีโมทนี่ดิ อันขนาดไหนเนี่ย :pighaun: :m25:
-
เนติ เร่าร้อนมากๆๆๆ :haun4: :jul1:
สู้ทุกสถานกาณ์ 55+ เจ้านายก็ช่างซาดิสต์ดีแท้
o13
นี่แค่ไม่กี่ตอน nc กระจายมาก เอิ้กๆๆ ชอบ :o8:
-
ชอบคาแรคเตอร์เนติมากเลยค่ะ
ร้อนแรง มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เหมือนราชินีเลยอ๊าาา หลงแบบโงหัวไม่ขึ้นแหล่ววววว :jul1:
-
:jul1:
ต่อด่วนๆ เลยจ้า
-
พร้อมอ่านบทต่อไปแล้วนะ
มาต่อซะทีสิ
:call: :call:
-
เกือบตายยยย :pighaun: :haun4:
-
:pighaun:
กำเดากระฉูดเลยทีเดียว
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน :pighaun:
-
ประโยคเดียว
"จมกองเลือด :m25:"
-
:haun4:
-
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์นะคะ เลือดขาดตลาดกันเลยทีเดียว
.................
ผ่านจากเหตุการณ์วุ่นๆมาได้สัปดาห์เศษแล้ว แม้อาการโดยทั่วไปของเนติจะดีขึ้นมาก แต่ก็ยังเคลื่อนไหวไม่สะดวกนัก แม่ผิวจึงยังคงขึ้นมาส่งข้าวส่งน้ำให้อยู่ทุกมื้อ วันนี้พอเก็บถาดอาหารเสร็จเนติก็เตรียมจะไปทำกายภาพเหมือนเคย แต่กฤษณะโทรมาบอกให้เตรียมตัวจะพาไปหาหมอ...เขาจึงจำเป็นต้องลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ยังไม่ทันจะถอดเสื้อผ้าก็ได้ยินเสียงไขประตู ชายหนุ่มจึงเดินออกมาดูเพราะคิดว่าแม่ผิวลืมอะไรไว้
“ลืมอะไรไว้ครับ...ผมไม่...พวกแกเป็นใคร...ขึ้นมาที่นี่ได้ยังไง?”
ชายสามคนจ้องมองเนติอย่างหื่นกระหาย แต่ก็เจือความวิตกกังวลไว้ คนนอกไม่มีทางผ่านเข้ามาในเขตบ้านง่ายๆ และยิ่งบนตึกนี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้ นอกจากมีคนนำทางที่มีอำนาจพอตัว ดูเหมือนคนๆนั้นจะอยู่หลังประตูนี่เอง เพราะหนึ่งในพวกมันเผลอเหลียวไปข้างหลังอย่างไม่มั่นใจนัก
“ทำไมต้องส่งลูกน้องเข้ามาล่ะสายชล หรือแกขี้ขลาดเกินกว่าจะเผชิญหน้ากับฉัน” สิ้นคำท้าสายชลก็ถลันพรวดเข้ามาอย่างลืมตัว สงสัยอาหารที่กินคงไม่เลี้ยงหน้าตาหมด ถึงไม่เหลือไปถึงเผื่อขยายสมอง ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างนี้จะทำงานใหญ่ให้กฤษณะได้
“ฉันไม่เคยกลัวแก แค่ขี้เกียจดูหนังสดของแกกับไอ้พวกนี้ก็เท่านั้น”
“หมายความว่ายังไง?” เนติยังคงทำเหมือนไม่รู้เรื่อง ทั้งที่สมองหมุนจี๋หาวิธีเอาตัวรอด คนโง่บางครั้งก็รับมือยาก โดยเฉพาะคนโง่ที่แกว่งปืนไปมา แต่ดูเหมือนจะใช้ไม่ค่อยเป็น
“อย่าทำเป็นไร้เดียงสาไปหน่อยเลยน่า...ก็แค่หาผัวใหม่มาให้แก เผื่อแกจะหายอยากไม่ต้องร่านออกไปหากินนอกบ้าน”
“แล้วคิดว่าถ้าฉันหายอยากแล้วนายจะเหลียวแลแกหรือไงสายชล”
“ปากดีนักนะ เดี๋ยวจะดูซิว่าจะร้องออกไหม...ยืนเซ่ออยู่ได้จะทำอะไรก็ทำเข้าสิ” สายชลหันตวาดลูกน้องเพราะพวกมันเอาแต่ยืนมองหน้าเนติตาค้าง
“กลับไปดีกว่ามั้ง พวกแกไม่มีสิทธิ์ขึ้นมาเหยียบที่นี่”
“แล้วหมาอย่างแกล่ะสมควรแล้วเหรอที่จะอยู่บนนี้ ที่ของแกมันควรจะเป็นที่เรือนคนงาน หรือไม่...ก็ในทะเลโน่น!”
“เผอิญนายให้ฉันอยู่บนนี้ และแกก็ไม่ใช่คนที่จะมีสิทธิ์เปลี่ยนแปลงคำสั่งของนายได้ซะด้วยสิ?”
“ตอนนี้อาจไม่ แต่หลังจากที่แกมีผัวหมู่แล้ว…ถึงตอนนั้นแกคงได้เลื่อนขั้นลงไปในทะเลแน่”
“ทำอย่างนี้แกก็ไม่มีทางพ้นความผิดไปได้หรอก”
“คิดเหรอว่าฉันจะปล่อยให้แกได้เพ็ดทูลนาย ตอนแรกฉันก็แค่จะให้แกได้ผัวหมู่ แต่ตอนนี้คงปล่อยแกไว้ไม่ได้แล้ว...แต่ต้องหลังจากดูแกถูกข่มขืนเพื่อความสะใจของฉันก่อน”
“อย่าเสี่ยงดีกว่ามั้งสายชล...เพราะนายกำลังจะมารับฉันไปหาหมอ...โทรมาบอกนานแล้วด้วย อีกสักพักก็คงมาถึง”
เดนมนุษย์ทั้ง3เหลียวมองหน้ากันเลิกลั่ก
สายชลมีสีหน้าแตกตื่นชั่ววูบแล้วกลับหัวเราะร่า
“เข้าใจหลอกนะ แต่ฉันตรวจดูตารางงานของนายแล้ว วันนี้นายต้องต้อนรับลูกค้าจากรัสเซีย ไม่มีทางที่นายจะกลับมาตอนนี้แน่ๆ...เอ้ายืนบื้ออยู่ได้ รีบๆจัดการมันเข้าสิ”
ทันทีที่ไอ้คนแรกพุ่งเข้าหา เนติที่ดูเหมือนยืนสบายๆกลับคว้าแจกันดอกไม้ฟาดโครมเข้าที่ศีรษะของมันอย่างรวดเร็ว ร่างล่ำหนาทรุดฮวบลงกองกับพื้นทันที ศีรษะแตกเลือดไหลปรี่ลงมาเข้าตา มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ทำให้อีก2คนชะงัก เป็นโอกาสให้เนติถอยไปยังบริเวณที่กว้างกว่าเดิม
ทว่าบทเรียนจากไอ้คนแรกก็ทำให้พวกมันที่เหลือระวังตัวกว่าเดิม พวกมันต่างเข้ามารุมพร้อมๆกัน เนติชกเจ้าคนแรกได้ แต่ก็ถูกอีกคนเตะจนเซถลา ยังไม่ทันตั้งหลักคนหนึ่งชกเข้าที่โหนกแก้ม ส่วนอีกคนเตะอัดเข้าที่ท้อง ถึงจะถูกเนติถีบกระเด็นออกไป แต่พวกมันก็ปรี่เข้ามาใหม่อย่างรวดเร็ว
แม้จะมีฝีมือดีกว่า แต่เพราะอาการบาดเจ็บทำให้เนติเคลื่อนไหวไม่สะดวก ชายหนุ่มถึงกับสะท้านทั้งตัวเมื่อพวกมันเตะอัดเข้าที่ท้องอีกครั้ง และคราวนี้ชายหนุ่มก็ถูกลากลงไปกดกับพื้นอย่างรวดเร็ว
“นั่นพวกแกทำอะไรน่ะ?” เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของแม่ผิวดึงความสนใจจากพวกมันไป...
“ฉิบหายแล้ว...จัดการมันเร็ว” สายชลเต้นเร่าด้วยความโกรธและผิดหวัง อะไรก็ผิดแผนไปหมด ไม่ใช่แค่เนติแล้วที่เขาต้องกำจัดทิ้ง ยังหมายถึงนังแม่บ้านปากมากคนนี้อีกด้วย
“ว๊าย...” ไอ้คนที่ถูกตีด้วยแจกันปราดเข้าต่อยแม่ผิว แต่ความที่มันยังมึนๆเพราะบาดแผลที่หัวทำให้หมัดของมันถูกแม่ผิวไม่แรงนัก กระนั้นก็ยังเรียกเลือดจากมุมปากของแม่บ้านวัยห้าสิบกว่า กลบปาก
“ไอ้ชั่วเอ๊ย...” เนติคำรามออกมาและอาศัยจังหวะที่พวกมันมัวสนใจแม่ผิว ถีบไอ้คนหนึ่งกระเด็นไป ก่อนจะต่อยอีกคนสุดแรงจนมันหงายหลังจ้ำเบ้า ชายหนุ่มพยายามยันตัวลุกขึ้น แต่กลับถูกพวกมันต่อยจนหน้าหงายลงไปนอนแน่นิ่ง
“ว๊าย...คุณเน คุณเนค๊า เป็นไงบ้าง พวกแกอย่าทำอะไรคุณเนนะ นายกำลังจะมาแล้ว ถ้าพวกแกแตะต้องคุณเนละก็ นายไม่เอาพวกแกไว้แน่” แม่ผิวดิ้นเร่าพยายามจะเข้ามาช่วยเนติอย่างลืมตาย แต่ถูกยึดไว้แน่น
“หุบปากอีแก่...แกช่วยทำให้อีแก่นี่มันเงียบหน่อยสิ...แล้วพวกแกยืนเซ่ออยู่ทำไมเล่า จะทำอะไรก็รีบๆเข้า เดี๋ยวนายก็กลับมาหรอก” สายชลรีบกระตุ้นพวกมันอีกครั้ง คราวนี้พวกมันไม่รอช้า รีบช่วยกันกดตรึงร่างของเนติไว้ และพยายามจะฉีกเสื้อผ้าของชายหนุ่มออก แต่ผ้าเนื้อดีไม่ใช่ของที่จะฉีกขาดได้ง่ายๆ พวกมันจึงจำต้องเปลี่ยนแผนใหม่มาเป็นพยายามแกะกระดุมแทน
ความรีบร้อนทำให้ยิ่งช้า เป็นจังหวะที่เนติหายมึน ชายหนุ่มไม่ได้ขยับตัวทันที แต่รอจังหวะให้คนที่นั่งทับท้องของเขายันตัวลุกขึ้นเพื่อจะถอดกางเกงจึงงอเข่าขึ้นกระแทกที่หว่างขาของมันเต็มแรง
“โอ๊ก!!!!” มันร้องเสียงหลงก่อนจะล้มลงไปนอนดิ้นปัดๆกับพื้น ขณะที่เนติเกร็งนิ่วทิ่มเข้าไปที่ดวงตาของอีกคนแม้จะโดนไม่จังนักเพราะชายหนุ่มอยู่ในท่านอน แต่กระนั้นก็ทำให้มันผงะหงายปล่อยให้เขาเป็นอิสระ เนติผุดลุกขึ้นยืนได้สำเร็จ แต่ยังไม่ทันขยับ สายชลก็ยิงเข้าด้วยปืนเก็บเสียง
ฟุ้บ!!
เนติรู้สึกเหมือนถูกกระแทกเข้าที่ท้องเต็มแรง ชายหนุ่มงอตัวลงด้วยความเจ็บ สายตาที่พร่าเลือนด้วยความเจ็บปวดเห็นเดนมนุษย์ทั้ง4กำลังขยับเข้ามาใกล้....
ชายหนุ่มถอยหลังไปอีกก้าวก็พบว่าหลังเขาชนประตูบ้านเลื่อนของระเบียงชั้น3แล้ว เนติเปิดล็อคแล้วถอยออกไปอย่างรวดเร็วเท่าที่แรงจะมี แต่กลับพบว่าเอวเขาแตะขอบระเบียงเสียแล้ว....หมดทางหนีงั้นหรือ?!
“จะหนีไปไหนพ้น!...ไปลากมันมาสิโว้ยเดี๋ยวคนข้างล่างเห็นกันพอดี” เสียงตวาดเกรี้ยวๆ ลอดเข้ามาท่ามกลางสติที่เริ่มพร่าเลือน เลือดอุ่นๆทะลักจนเปียกชุ่มลงมาถึงขอบกางเกงยีนต์
หากต้องยอมให้คนอื่นแตะต้อง…สู้ตายเสียดีกว่า....
“ขอโทษครับคุณกฤษ...สุดท้ายผมก็ต้องทิ้งคุณไปก่อนอยู่ดี” เนติพึมพำเบาๆในลำคอก่อนจะทิ้งตัวลงไปข้างหลัง สีหน้าตะลึงพรึงเพริดของทุกคนในห้องนั้นหมุนคว้าง แล้วร่างของเขาจะปะทะเข้ากับอะไรบางอย่าง...เสี้ยววินาทีที่ความเจ็บปวดถึงขีดสุด ภาพดวงตาคู่คมที่เคยฉายแววอ่อนโยนในยามเผลอตัวก็เป็นภาพสุดท้ายที่เขาเห็น ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะดับมืดไป
.......................
-
:m31:
....
กฤษณะถอนใจเฮือกอย่างโล่งอกเมื่อรถสามารถเคลื่อนตัวไปได้อีกครั้ง หากไม่เพราะเกิดอุบัติเหตุกีดขวางการจราจรป่านนี้เขาคงถึงบ้านนานแล้ว
“เร็วๆหน่อยดอน” ชายหนุ่มเร่งคนสนิทอย่างหงุดหงิด วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรใจคอเขาไม่ค่อยดีมาตั้งแต่เช้าแล้ว พอรู้ว่าลูกค้ารัสเซียขอเลื่อนนัดชายหนุ่มก็รีบกลับบ้านทันที
นายดอนขับรถเร็วเป็นประวัติการณ์ วันนี้เขาตาขวาเขม่นยิบๆมาตั้งแต่เช้า จึงไม่ต้องรอให้กฤษณะสั่งซ้ำสองก็เหยียบคันเร่งจนมิด...และมาชะลอเอาตอนถึงหน้าประตูบ้าน คนรับใช้ที่วิ่งมาเปิดประตูหน้าซีดเหมือนไก่ต้มเมื่อเห็นรถของกฤษณะ
“อะไรของมัน ทำไมไม่รีบเปิดประตู” นายดอนกดแตรถี่ๆเร่งจนเจ้าหมอนั่นต้องรีบลนลานเปิดประตูให้ ยังไม่ทันจะเปิดอีกบานจนสุด นายดอนก็พารถเข้าไปก่อนแล้วกดกระจกลงชะโงกมองหน้าคนเปิดประตูอย่างแปลกใจ หมอนี่ไม่ใช่คนงานของบ้านใหญ่ แล้วทำไมถึงมาเปิดประตูให้ได้
“ทำไมแกมาเปิดประตู...แล้วต้อยไปไหน?”
“เอ่อ...พี่ต้อยไป...คือว่า...”
“อะไรวะ อ้ำๆอึ้งๆอยู่นั่นแหละ แล้วนี่หายไปไหนกันหมด?”
“คือว่า…”
“เดี๋ยวค่อยเรียกไปถามเถอะน่า” กฤษณะเตือนอย่างรำคาญ นายดอนจึงรีบเลี้ยวรถไปยังลานจอดด้านหลัง ยังไม่ทันจอดรถสนิท สาวใช้คนหนึ่งก็วิ่งพรวดพราดออกมาจากบ้าน ทั้งที่มือยังถูกมัดติดกันอยู่
เจ้าคนที่เปิดประตูตาเหลือกแล้ววิ่งหนีไปทันที
“น๊าย!...นายช่วยด้วย!”
“เฮ้ย...อะไรของเอ็ง?” นายดอนเห็นอาการวิ่งหน้าตาตื่นก็รีบลงจากรถและคว้าปืนติดมือลงไปด้วย กฤษณะเองก็ดึงปืนออกมาเตรียมพร้อมไว้ ยังไม่ทันทำอะไรก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากชั้น3
“กรี๊ด!!!คุณเน!!!”
กฤษณะเงยขึ้นมองตามสัญชาติญาณ ภาพที่เห็นคือร่างหนึ่งร่วงลงมาปะทะเข้ากับกิ่งตะแบก แล้วหล่นลงไปบนยอดของกอหมากสี ก่อนจะตกหายลงไปในพุ่มของเทียนทอง
เลือดในกายเหมือนจะจับแข็งไปชั่วขณะก่อนที่กฤษณะจะได้สติ ชายหนุ่มกระโจนพรวดเดียวถึงพุ่มเทียนทอง เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เห็นเพียงนิดเดียวก็จำได้ เพราะเขาเป็นคนเลือกมันมากับมือ
“เน!...เน!...” กฤษณะเรียกเสียงสั่น ชายหนุ่มแหวกพุ่มไม้ออก ใบหน้าที่พาดอยู่บนพุ่มเทียนทองมีรอยถูกกิ่งไม้เกี่ยวจนมีแผลกระจายไปทั่ว บวกกับรอยแตกช้ำบนใบหน้าที่เหมือนถูกฟาดด้วยของแข็งหลายแห่งจนแตกยับ และที่สำคัญคือรอยเลือดแดงฉานที่หน้าท้อง
ชายหนุ่มช้อนร่างบางในพุ่มไม้ออกมาวางพาดบนตัก ค่อยๆยื่นนิ้วสั่นระริกไปรอที่จมูก วูบแรกหัวใจเขาเหมือนหล่นหายเมื่อไม่รู้สึกถึงลมหายใจ แต่เมื่อพยายามตั้งสติและลองดูอีกครั้งก็พบว่าเนติยังมีลมหายใจอยู่
ชายหนุ่มค่อยๆเลื่อนมือไปสัมผัสศีรษะของเนติก่อน หยาดข้นเหนียวที่ติดมือมาทำเอาใจเสีย แต่เขาก็ยังไม่เลิกตรวจสอบไปตามอวัยวะที่สำคัญๆเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีที่ใดแตกหักอีก
“นายครับ” นายดอนวิ่งกระหืดกระหอบตามมาด้วยความตกใจ
“เรียกฮอที่โรงพยาบาลมาเร็ว” เสียงของกฤษณะยังคงนิ่งทั้งที่หนาวเยือกไปทั้งตัว พยายามเตือนตัวเองให้มีสติอยู่ตลอดเวลา
“ครับนาย” ขณะที่นายดอนโทรตามเฮลิคอปเตอร์ของโรงพยาบาล กฤษณะก็เงยขึ้นจ้องระเบียงชั้น3เขม็ง
“นายครับฮอจะมาถึงใน10นาทีครับ”
“โทรหาอโนทัย...ให้ส่งคนมาที่นี่ให้เร็วที่สุด ฉันต้องรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบนนั้น”
“ครับนาย”
เฮลิคอปเตอร์ใช้เวลาแค่10นาทีก็มาถึง เพราะบ้านของกฤษณะกับโรงพยาบาลของเขาอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่กิโลเมตร หมอวิทยามากับเฮลิคอปเตอร์ด้วย ทำให้กฤษณะค่อยอุ่นใจขึ้นกว่าเดิม
ชายหนุ่มกุมมือเรียวขาวไว้แน่นจนกระทั่งถึงห้องฉุกเฉิน ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่สีหน้าที่เหมือนไร้ชีวิตของชายหนุ่มชวนให้ขนลุกจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ มีเพียงหมอวิทยาเท่านั้นที่คอยตบไหล่กว้างเบาๆไปตลอดทาง
.........................................
‘ทิ้งชื่อนามสกุลและตัวตนเดิมของแกไปให้หมดไอ้หนู ต่อไปนี้แกคือเนติ และชีวิตแกเป็นของฉัน แกต้องอยู่กับฉันไปจนตาย เข้าใจไหม?’
เสียงคาดคั้นแกมบังคับที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำให้เนติรีบหันกลับไปมอง ภาพที่เห็นคือตัวเองในวัย15ปีนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นเบื้องหน้ากฤษณะ โดยมีดอนที่ดูยังหนุ่มยืนระวังอยู่หลังเก้าอี้ วันนั้นเป็นวันที่เขากลายเป็นเนติ ทาสผู้ภักดีของ กฤษณะ เพราะเขาได้ขายชีวิตของตัวเอง แลกกับหนี้สินก้อนโต และชีวิตของมารดากับน้องสาว
‘ครับคุณกฤษ ผมจะอยู่กับคุณกฤษไปจนตาย’ จำได้ว่าเขาพูดประโยคนั้นด้วยความจำยอมในสภาพที่ต้องแบกรับ แต่ลึกๆในหัวใจเขายังโหยหาอ้อมกอดของมารดา และหวังว่าสักวันเขาจะได้กลับไปหาท่าน แต่เมื่อถึงวันที่เขามีโอกาสกลับไป เขากลับเลือกที่จะแอบดูเพียงห่างๆ ให้แม่และน้องคิดว่าเขาตายไปแล้ว และมีความสุขกับครอบครัวใหม่คงจะดีกว่าที่เขาจะกลับไปเป็นส่วนเกินในชีวิตใครอีก...
แสงสว่างรอบตัวพลันดับวูบไป เนติพยายามจะวิ่งวนหาแสงสว่างนั้น จนในที่สุดเขาก็ได้เห็นแสงสลัวจากที่หนึ่งชายหนุ่มเร่งฝีเท้าเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว
‘สุดท้ายแกก็เหมือนคนอื่น แกกำลังจะไปจากฉันใช่ไหมเนติ แกรับเงินรุจีราเพื่อจะไปจากฉันใช่ไหม!’
ภาพที่ร่างสูงใหญ่นั่งหลังคู้ค้อมด้วยความเจ็บปวดและผิดหวังปรากฏตรงหน้า เนติถลาเข้าไปคุกเข่าเบื้องหน้ากฤษณะด้วยความเสียใจ เสียใจที่เขาเป็นสาเหตุให้กฤษณะต้องเจ็บถึงเพียงนี้
‘ผมเปล่านะครับคุณกฤษ ผมไม่ได้คิดจะไปจากคุณกฤษเลยนะครับ’
‘โกหก...แกก็เหมือนทุกคน สุดท้ายก็หนีฉันไปกันหมด ไม่มีใครรักฉันจริงๆสักคน’
‘ผมนี่แหละครับที่รักคุณกฤษ ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทิ้งคุณกฤษไปไหน ผมจะอยู่กับคุณกฤษไปจนวันตาย’
‘งั้นก็กลับมาหาฉันสิ...อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว’
ใบหน้าซีดสลดด้วยความทุกข์ทำให้ใจของเนติจะขาดรอนๆ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหมายจะกอด แต่ร่างกายของเขากลับถูกกระแสลมดึงลอยห่างออกมาอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมองตามเขามาอย่างตกใจและวิงวอน
‘ผมจะกลับไปหาคุณ ผมจะไม่ทิ้งคุณไปไหน...รอแป๊บนะครับ ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ’ เนติพยายามจะตะเกียกตะกายไปหา แต่แล้วทุกอย่างก็กลับดำมืดอีกครั้ง
………………………..
แสงสว่างทำให้ดวงตาพร่าจนต้องกระพริบถี่ๆอยู่หลายครั้งกว่าจะมองเห็นทุกอย่างชัดเจน ฝ้าเพดานสีเขียวครีมที่สั่งมาเป็นพิเศษทำให้เนติรู้ทันทีว่าตัวเองอยู่โรงพยาบาลในเครือบริษัทของกฤษณะ และคนที่เป็นเจ้าของก็นั่งพิงเก้าอี้นวมหลับอยู่ข้างเตียงเขานี่เอง
ใบหน้าคร้ามยามหลับดูอ่อนล้าและเหน็ดเหนื่อยเหมือนกับในความฝันไม่มีผิด
“ในที่สุดผมก็กลับมาหานายได้แล้วครับ” เนติพึมพำบอกอย่างยินดี ที่เขายังมีชีวิตอยู่จนได้เจอกฤษณะอีกครั้ง
กฤษณะขยับตัวทันทีที่ได้ยินเสียง ดวงตาแดงก่ำเพราะความอดนอนเปล่งประกายยินดีขึ้นมาทันทีที่สบตากัน
“ฟื้นแล้ว! เธอทำให้ฉันใจเสียเลยนะเน...เป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหน?” กฤษณะขยับเข้ามาจนชิด มือใหญ่ลูบไล้เส้นผมนุ่มแผ่วเบาอย่างระมัดระวัง ขณะที่ดวงตาคมกวาดไปทั่วใบหน้าขาวซีดอย่างยินดีล้นพ้น
“...ท้องครับ”
“หมอผ่ากระสุนออกแล้ว โชคดีที่กระสุนไม่โดนอวัยวะที่สำคัญเลย...หิวไหม?”
“หิวน้ำมากกว่าครับ”
“เดี๋ยวนะ” กฤษณะลุกขึ้นไปรินน้ำใส่แก้วเสียบหลอดมาจ่อให้ถึงปาก เนติรู้สึกทึ่งกับสิ่งที่ได้เห็น ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีวันที่กฤษณะรู้จักดูแลคนอื่น ปรกติเขาแทบไม่ต้องกระดิกตัวทำอะไรเองด้วยซ้ำ เสียงโทรศัพท์ดึงความสนใจของทั้งคู่ไป กฤษณะวางแก้วลงแล้วหยิบมือถือมากดรับสาย
“ว่าไงอโนทัย...เหรอ...ขอบใจมาก” ดวงตาคมเป็นประกายเย็นเฉียบ กฤษณะวางสายแล้วหันไปกดปุ่มคอร์เนิส ครู่เดียวหมอกับพยาบาลก็เข้ามา หมอวิทยายิ้มร่าเมื่อเห็นว่าเนติฟื้นแล้ว
“ดีจริง...ฟื้นตัวเร็วอย่างเหลือเชื่อ ตกลงมาจากชั้น3แต่กลับไม่มีอวัยวะภายในแตกหัก นอกจากแผลถูกยิง แต่หมอเอากระสุนออกให้แล้วนะ...แกนี่ยังไงวะกฤษ คราวที่แล้วผ่ากระสุนออกจากขา คราวนี้ผ่าออกจากท้อง หวังว่าคงไม่มีคราวหน้าอีกแล้วนะ”
“ไม่มีเด็ดขาด จะไม่มีใครทำให้เนเจ็บอีกแล้ว พอกันที” กฤษณะสัญญาหนักแน่นขณะกุมมือขาวไว้มั่น
“อะฮะ...ไอ้กฤษเอ๊ย ปากพาจนแล้วแก เน...หมอเป็นพยานให้นะว่าวันนี้มันสัญญาอะไรไว้”
หมอวิทยาคือเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของกฤษณะ และเป็นคนเดียวที่กล้าต่อล้อต่อเถียงด้วย ท่าทางสะอกสะใจเหมือนถือไพ่เหนือกว่านั้นไม่ได้ทำให้กฤษณะหวั่นไหว ชายหนุ่มลูบผมของเนติอย่างอ่อนโยนและห่วงใย
“หายเร็วๆนะเน...แล้วกลับบ้านเรากัน”
เนติรู้สึกเหมือนในอกปรี่แน่นด้วยความเต็มตื้นจนแทบร้องไห้ออกมา เขาเหนี่ยวมือใหญ่ที่เกาะกุมมือเขาไว้ขึ้นมาจูบ ขณะที่หมอวิทยาส่ายหน้าอย่างระอาแล้วต้อนพยาบาลออกไปจากห้อง
“แล้วแม่ผิวละครับเป็นไงบ้าง?” เนติอุทานออกมาอย่างตกใจ เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าแม่ผิวเองก็โดนทำร้าย
“เจ็บไม่มากนัก แต่ยังไม่ค่อยสบายใจ พอรู้ว่าเธอปลอดภัยเลยขอไปถือศีลที่วัด 4-5 วัน”
“แล้ว.....สายชลละครับ?” เนติถามอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก....แม้จะไม่รู้ว่ากฤษณะมาเห็นเหตุการณ์ตอนไหน แต่คิดว่าคงรู้เรื่องทั้งหมดจากแม่ผิวแล้ว
“หึ...ไว้ถามดอนมันแล้วกัน” กฤษณะยิ้มเย็นจนเนติหนาวหลังเยือก ไม่อยากคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับสายชล
วันที่ออกจากโรงพยาบาลเนติก็ได้รู้ว่าสิ่งที่เขาคิดไม่ได้ครึ่งของความจริงจากปากคำของดอน ลูกน้องของสายชลถูกบังคับให้รุมข่มขืนสายชลจนสลบไปครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่พวกมันจะถูกตัดอาวุธมาปั่นเป็นน้ำกรอกให้กินกันถ้วนหน้า แล้วเอาไปถ่วงทิ้งทะเล
สายชลเคยทำงานรับใช้กฤษณะมาหลายครั้ง จึงได้รับการเว้นโทษตาย แต่ถูกส่งไปทิ้งไว้ที่เกาะรังนกของ กฤษณะ เพื่อเป็นนางบำเรอประจำเกาะ และหากไม่มีคำสั่งของกฤษณะ สายชลจะต้องอยู่ที่นั่นไปจนตาย
เนติถึงกับหลับตาอย่างสยอง เขาไม่ได้ต้องการให้สายชลโดนถึงขนาดนั้น แต่ใครเลยจะกล้าขวางกฤษณะได้ และยิ่งสายชลบังอาจคิดแตะต้องคนสำคัญ...ยิ่งไม่มีทางที่กฤษณะจะยอมอภัย เนติจึงไม่พูดอะไรให้กฤษณะขุ่นใจอีกเลย
แต่เมื่อวันหนึ่งที่อโนทัยมาหากฤษณะพร้อมกับที่อยู่ของรุจีราเขาก็อดใจหายไม่ได้ เนติเดินกลับไปกลับมาอยู่หน้าห้องทำงานของกฤษณะอย่างกระวนกระวาย จนอโนทัยกลับไป เขาถึงได้กล้าเข้าไปในห้องทำงานของกฤษณะ
“อ้าวเนมาพอดี...ดูนี่สิ...อโนทัยเอาผลกำไรรีสอร์ทที่เชียงรายมาให้ดู ตัวเลขสวยอย่างไม่น่าเชื่อเลย”
“คุณกฤษครับ...เอ่อ...”
“อยากไปเที่ยวที่นั่นไหม เราไม่ได้ไปพักผ่อนกันนานมากแล้วนี่นะ หรือจะไปยุโรบ?” กฤษณะพูดพร้อมกับดึงร่างเพรียวให้นั่งลงบนตัก จมูกโด่งซุกไซ้ที่ซอกคอขาวสูดกลิ่นหอมอ่อนๆอย่างหลงใหล
“คุณกฤษครับ...ปล่อยคุณรุจีราไปได้ไหมครับ?” เนติกระซิบขออย่างขลาดๆ ไม่เพราะคำขอร้องของเขาหรอกหรือ รุจีราถึงมีโอกาสพาลูกหนีกฤษณะไป
“ห่วงว่าฉันจะฆ่าเขาละสิ?” กฤษณะย้อนด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่ขึ้งโกรธ
“ผมทราบว่าคุณคงไม่ทำอย่างนั้น แต่คุณรุจีราเธออยู่ที่นี่ไม่ได้แน่ เธอ...ต้องหาทางฆ่าตัวตายอีกจนได้”
“...ฉันตัดสินใจไปแล้วเน”
“หมายความว่า...คุณจะบังคับให้คุณรุจีรากลับมา” เนติครางออกมาอย่างใจหาย เขาไม่อยากให้รุจีรากลับมาทุกข์ทรมานเหมือนอย่างเดิม
“เปล่า...ฉันจะให้หย่าให้รุจีราต่างหาก และจะยอมให้เธอเลี้ยงลูกอย่างที่ต้องการ แต่มีข้อแม้ว่าทุกซัมเมอร์ลูกต้องมาอยู่กับฉัน ห้ามรุจีราตัดขาดหรือพาลูกหนีไปอีก”
“ทำไมครับ ทำไมคุณถึงยอม?” เนติถามเสียงสั่นอย่างยินดี การปล่อยรุจีราไปอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่การที่กฤษณะยอมให้รุจีราเอาลูกไว้ต่างหากที่คาดไม่ถึง
“ฉันได้บทเรียนมาแล้วเน...วันที่เกือบเสียเธอไป วันที่เห็นเธอร่วงลงมาจากชั้น3ต่อหน้าต่อตา...เหมือนหัวใจฉันถูกกระชาก...หากต้องเสียเธอไปแล้วฉันจะอยู่ได้ยังไง...รุจีราเองก็คงไม่ต่างกัน หากต้องเสียลูกที่เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวเดียวไป เขาคงแตกสลายเป็นชิ้นๆเหมือนกัน...ในเมื่อฉันมีเธอแล้ว ฉันก็ไม่ควรพรากลูกมาจากรุจีรา ทำแบบนี้ลูกก็ยังมีทั้งพ่อและแม่ครบ แม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่หากฉันกับรุจีรายังมีความรู้สึกดีๆให้แก่กัน ฉันแน่ใจว่าทั้งฉันและเขาจะทำให้ลูกมีความสุขได้”
“คุณกฤษ...” เนติโอบแขนรอบลำคอแข็งแรงแน่นด้วยความยินดี ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะได้ยินคำพูดเหล่านี้จากปากกฤษณะ ถึงจะไม่ได้บอกรักตรงๆ แต่ทุกคำที่กฤษณะพูดออกมาก็แสดงถึงความรักอันมหาศาลที่เขาได้รับ
“ผมรักคุณกฤษ...ผมสัญญาว่าผมจะอยู่กับคุณกฤษไปจนกว่าลมหายใจสุดท้ายจะออกจากร่าง”
“ไม่!...ห้ามตายก่อนฉันนะเน สัญญาสิ ฉันมันคนเห็นแก่ตัว ฉันทนเห็นเธอตายไปก่อนไม่ได้แน่ๆ”
“ครับๆ...ผมจะไม่ยอมตายก่อนคุณกฤษ...เราจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า อยู่ดูคุณนราโตขึ้นมา จนคุณนราแต่งงานมีลูกมีหลานให้คุณกฤษ โอเคไหมครับ?”
“แน่นอน...เธอกับฉัน เราจะอยู่ด้วยกัน แก่ไปด้วยกัน” กฤษณะรับคำเสียงหนักแน่น ขณะที่กอดรัดร่างในอ้อมแขนกระชับ เนติหลับตาพริ้มอยู่กับอกกว้างอย่างเป็นสุข
“อ้อ!เน...วันก่อนตอนที่เธอนอนอยู่โรงพยาบาล ฉันเข้ามานั่งทำงานแล้ว...เห็นรีโมทอันนี้”
เนติผละออกมามองตามก่อนจะหน้าแดงซ่านเมื่อเห็นรีโมทอันนั้นถนัดตา มันคืออันเดียวกับที่เคยล่วงล้ำเข้าไปในตัวเขานั่นเอง
“ไหนๆก็อยู่ในห้องทำงานแล้ว...ลองติดคลิปเหมือนวันนั้นก็ดีนะ อีกอย่างฉันก็ซื้อชุดหนังมาฝากแล้ว...ไม่ใช่อะไรหรอก เผื่อเธอจะติดใจไง”
“คุณกฤษ...” เนติครางออกมาอย่างอ่อนใจ แต่พอลูกนัยน์ตายิ้มๆนั่นก็รู้ว่าถูกล้อ จึงโผเข้าไปซุกหน้ากับอกกว้างแน่นอย่างเขินๆ แม้จะชอบการร่วมรักด้วยความนุ่มนวลอ่อนโยน แต่ไม่แน่ว่านานๆครั้งเขาอาจจะลองเล่นแบบวันนั้นดูก็ได้...เผื่อจะทำให้กฤษณะหลงเขายิ่งกว่านี้……………….
THE END
ขอบคุณมากคะ :pig4:
หวังว่าคงสนุกนะรอติดตามเรื่องต่อไปจาก ใบปอ ได้ในเร็วๆนี่นะคะ
-
โอยยยย น่าจะมีตอนพิเศษอ่ะ
สายชลจะว่าน่าสงสารก็น่าสงสาร แต่ก็นะ ทำกับเนติถึงขนาดนั้น
-
กรรมสนองจริงๆสายชล
ดีนะที่เนไม่เป็นอะไร
รอติดตามเรื่องต่อไปค่ะ o13
-
โอ้ย ลุ้นเกือบตายว่าเนติจะเป็นยังไงมั้ยเนี่ย
แต่ก็ดีแล้วที่โอเค สายชลก็โดนหนักเลยนะ
แต่ก็นั่นแหล่ะน๊า ไปทำอะไรกับเนติไว้ก็นั่นแหล่ะ
น่าจะมีตอนพิเศษนะ ,, ชุดหนัง เอิ๊กส์~
-
เอิ่มมมม คุณกฤษก๊ะ...ต้ดอาวุธ...เอามาปั่น...จับกรอกปาก...o22
โหดได้อีกนะก๊ะ :try2:
สำหรับนังสายชล ชิส์ :beat: :beat: ยังไม่หายแค้น โสนะหน้าหล่อนแระ
ขอบคุณเทียนฉิน และป้ามหาหื่นนะก๊ะ :pig4:
ปล. นึกว่าจะได้เสียเลือดตอนจบนะนี่ อุตส่าห์ไปกินตับสร้างเม็ดเลือดรอ :laugh:
-
จบแบบแฮปปี้เอนนดิ้งง
สายชล น่าสงสารจังงเลยยย
โหดร้ายเกินไปป่ะเนี่ยย
-
จบซะหวานเลยนะคะ
มดขึ้นจอแล้ว
แต่ขอตอนพิเศษได้มั้ย
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นสนุกๆ
ขอตอนพิเศษด้วยนะ :L2:
+1
-
:mc4: ฉลองตอนจบ แบบแฮปปี้สุดๆ
รอเรื่องใหม่ของคุณใบปอจ้า
หรือจะเอาเรื่องอื่นมาคั่นเวลาก็ไม่ว่ากัน อิอิ
-
หลังจากที่อ่าน
ป๊าก็ถามเราว่าเห็นรีโมทไหม
เราก็....
-
ขอบคุณคุณป้ามหาหื่น และคุณเทียนฉินนะคะ
ถ้าจะให้ดี สมบูรณ์ ก็ต้องมี ตอนพิเศษ ด้วยนะคะ
อยากอ่าน รีโมท เสื้อหนัง :z1:
แต่ติดใจ วิธีลงโทษลูกน้องสายชล คุณกฤษขา คิดได้ไงคะเนี่ย โหดสุดๆ ไม่คิดว่าจะมีวิธีนี้ด้วย สะใจมาก
และรอนิยายจากคุณใบปอด้วยนะคะ ได้ข่าวว่า หาข้อมูลอย่างขมักเขม้น เพื่อให้เนื้อเรื่องสมบูรณ์ที่สุด
อยากอ่านเร็วๆ จัง
-
อ่านจบแล้ววววววว
สนุกมากเลยค่ะ เนื้อเรื่องกระชับแต่ได้ใจความ
เขียนดีจังเลยๆๆๆ หลงรักเนติเลย คนอารายเข้มแข็งดีจัง
ติดตามเรื่องหน้าค่ะ :bye2:
-
คุณกฤษ โหดมากกกกกกกกกกกก :a5:
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ อีก 1 เรื่องนะคะ
-
คุณกฤษ โหดได้อีก แอบสงสารสายชลเล็กๆ นะคะเนี่ย
ขอบคุณ ที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ ^o^Y
-
o13
-
:m25: :m25: :m25:
-
:pig4:
ได้คำเดียวจริงๆ
คำอื่นไม่กล้า แต่ก็สนุกดี
-
เกือบต้องไปหยิบยาดมซะแล้ว นึกว่าเนจะตาย
ในที่สุดก่แฮปปี้สักที
สายชลก่น่าสงสารเนอะ คำตัดสินจากพระเอกเนี่ยสมกับบทเสียจริงๆๆ
จะมีตอนพิเศษไหมหนอ
-
อ่านทั้งหมดติดกันเลือดจะหมดตัวให้ได้
สนุกมากเลยอ่า
จะมีตอนพิเศษไมอะ
อยากอ่าน
-
เปิดเข้ามาปุ๊บ :m25:
อ่านไปซักสองตอน :haun4:
อ่านจนจะจบ :jul1:
เลือดแทบหมดตัวเลยทีเดียว :laugh:
-
จบไปแบบอิ่มอกอิ่มใจ...สงสารก็แต่สายชลง่ะ โทษตายคงจะดีเสียกว่า...แต่ไม่แน่เธออาจจะชอบแบบนั้นก็ได้เนอะ
-
กฤษโหดมากมายยย เหอๆ
แอบสงสารสายชลเล็กน้อย
แต่ในที่สุดก็แฮปปี้ หุหุ
ปาดกำเดาสนุกเลยทีเดียว
ขอบคุณทั้งไรเตอร์และก็
คนโพสท์นะคะ :)
-
อ่านจบแล้ว สนุกมากเลยค่ะ เลืือดกำเดาท่วมจอเลยทีเดียว =.,=
คุณกฤษโหดสุดๆ แต่เนก็เป็นคนเดียวที่ได้ัหัวใจซาตานไปครอง น่าอิจฉา หุึหุ
แต่ก็แอบสงสารสายชลเหมือนกันนะเนี่ย เจอหนักเลยอ่ะ
อยากให้มีตอนพิเศษด้วยจังเลยค่ะท่านนักเขียน อิอิ ><!
-
โหดมาก....อย่าทำให้คุณกฤษโกรธเลยเชียวนะ
น่ากลัวกว่าตายอีก....เหอะๆๆๆ :เฮ้อ:
-
:jul1: สงสารสายชล เป็นเรื่องที่เลือดท่วมจริง ๆ
-
:pig4: สำหรับตอนจบที่คลี่คลาย
ในที่สุด ความจริงก็เปิดเผย
-
:m25: :pighaun: :haun4:
ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ ให้ลึกซึ้ง.....ชอบอ่ะ
ขอแบบนี้อีกได้รึเปล่าคะ...หนูช๊อบ.....ชอบ
ปล.รอคอยนิยายเรื่องใหม่ของคุณใบปออยู่ค่ะ
:-[
-
:กอด1: :กอด1:
จะรอเรื่องใหม่น้า
:bye2:
-
เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน
เลยอ่านรวดเดียวเลย
อยากจะบอกว่า สุดยอดไปเลยค่า
ทำให้คนอ่านเสียเลือดตายได้นะเนี่ย 55+
ขอบคุณที่นำมาให้อ่านกันนะคะ :L2:
-
อ๊ายยยยยย
>///<
รักทรหดจิงๆ
-
แรว๊งงงงงงงงงงงงงง งง
แรงเวอร์ๆอะ
> <
แอบสงสารสาบชลนิดนึง
แต่ก็นะ เหอๆ
เนติน่ารักงะ
คุณกฤษก็เท่
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย ยยย ย
เสียเลือดไปหลายกะละมังเลย เรื่องนี้ >.,< :jul1:
-
เนติน่ารัก ตอนแรกนึกว่าจะเจ็บหนัก โฮๆๆ ตกลงมา่3 ชั้น
ทรหด ได้อีก อิอิ
สายชลได้รับโทษซะแบบว่า.... :a5:
อยากอ่านตอนพิเศษจังคะ เอาแบบว่าหวานปน :haun4: หุหุ
-
สนุกดีค่ะ อ่านแล้วตื่นเต้นดี
ลุ้นด้วยเสียเลือดด้วย :z1:
SM นิด? หวานหน่อย? กำลังอร่อยค่ะ :laugh:
-
หลงเข้ามาอ่านเรื่องนี้
แล้ว :jul1:
โหดมากเลยอ่ะ สงสารสายชล
-
ขอบคุณมากมายที่ลงเรื่องดีดีให้อ่าน :jul1:
-
น่าจะมีตอนพิเศษอีกนิ๊ด
อิอิ โลภซะงั้น :-[
-
ขอตอนพิเศษอีกนิดน๊าาาาาา
เรื่องนี้เลือดท่วมจริงๆ
แต่ตอนจบนี่หวานซะ
มดขึ้นจอทีเดียว
-
อ่านเรื่องนี้ ผลิตเลือดไม่ทันเลย :pighaun: :pighaun:
แต่ตอนจบหวานซ๊าาาาาา
-
:impress2: กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ และรอเรื่องต่อไปน้า
ขอบคุรนะคระ อิอิ
-
ขอบคุณค่ะ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ
:oni1:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
ชักคิดถึงแนวเรื่องแบบนี้ซะแล้วซิ
จะมีตอนพิเศษไหมหนอ หรือ
กรงแบบอื่นบ้างอะป่าว
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
จมกองเลือด เสียชีวิต ขอ เติม เลือดด่วน ค่ะ
เฮอๆๆๆ
-
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสค่ะ
มีผลงานของป้าอีกมั้ยเนี่ย หุหุ
โหด หื่น เถื่อน ได้ใจมั่ก ๆ เลยจ้า
:haun4:
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ เลือดสาดกระจายเลย
-
โอ้โห...การทำโทษ สยอง!!! จนไม่กล้าจินตนาการตาม
แต่จบซะหวีทหวาน
น่าจะมีตอนพิเศษอีกหน่อยเนอะ เฮอๆๆ
ยังไม่เคยอ่านคู่นี้ตอนหวานๆอ่ะ :กอด1:
-
โห พระเอก...เถื่อนสุดๆ น่าเสียดาย น่าจะมีตอนพิเศษสักนี๊ดดดดดด
-
คุณกฤษโหดมากอ่ะ ไม่น่าเชื่อ
แล้วเนติ ไม่อยากบอกว่าเทอเป็นคนที่แร๊งงงงง!!
ปล.น่าจะมีตอนพิเศษมาให้อ่านน้า พลีสสสสสสสสสส
o13 o13
-
:haun4:
ขออีก.......แนวนี้ หนูชอบบบบ....
-
ตอนแรกไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงใช้ อีโมนี้กัน :jul1:
แต่พออ่านจบ ก็เข้าใจกระจ่างเลย ดังนั้นขอใช้ด้วยคนคะ :jul1: :haun4: :pighaun: :m25:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
เลือดแค่1คงไม่พอครับ โห๊ด โหดต่อเลือดมากเลย(ในตัว)
จาหมดละครับ :monkeysad:
:jul1: :jul1:
ขอบคุณครับ
วัต
-
สายชลน่าสงสาร
ขอบคุณนะค่ะที่เอามาลงให้อ่าน
เรื่องน่ารักดีคร่า อิอิ
-
ขอบคุณค่ะ^^
แต่แบบถึงสายชลจะร้ายกาจ
แต่มาเจออย่างงี้ก็น่าสงสารเหมือนกันแฮะ
-
*กระพริบตาปริบๆ*
มิน่าว่าชื่อเหมือนกันที่แท้....เรื่องเดียวกันจริงๆด้วย~!
เคยอ่านเรื่องนี้แล้วค่ะ ขอฝากคุณเทียนฉินไปบอกไรเตอร์ด้วยนะคะ(ไม่ชินกับยูสนามปากกาป้าฯเท่าไหร่แฮะ)ว่าอ่านกี่ครั้งก็รู้สึกสมควรให้เป็นที่1ของเรื่องสั้นตอนนั้นจริงๆค่ะ^^
จาก
Maya หนึ่งในคนแต่งเรื่องสั้นตอนนั้น
-
:jul1:
สายชลน่าสงสารอ่ะ
เจ้านายหรือมาเฟียวะนั่น :o12:
-
:a5:
เเม่เจ้า ดิส กว่านี้มีอีกไหม
เเถมวิธีลงโทษท่านยิ่งสุดยอดเลย
-..-
-
:z1: :pighaun: ตั้งแต่ต้นเรื่องเลยอับ.....
แต่ว่าสงสารสายชลอยู่เหมือนกันนะ.... แต่ก็นะ....เหอะๆๆๆ :a5:
คุณกฤษกับเนนี่สิ... ถึงยังไงก็รักกันอะ... :-[
ฮาๆๆๆ หนุกดีฮับบ .. แต่ว่าสั้นไปหน่อยอะ....อยากให้ยาวๆๆกว่านี้....
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้เลือดท่วมจออ่ะ
-
สนุก สั้น กะทัดรัด
-
แรงดีค่ะตั้งแต่เริ่มยันจบ...
สิ่งที่สายชลเจอน่ากลัวกว่าโดนจับถ่วงทะเลอีกแต่ก็สมควรกับสิ่งที่ทำไปล่ะนะ...
ตอนสุดท้ายหวานมากค่ะ ^^
-
หื่นนนนนนนนนนน
จบเร็วไปไหน
ขอบคุณสำหรับฟิคสนุกๆค่ะ
-
โอ้วจบอย่างแฮปปี้หลาย
แต่กฤษโหดหลายอ่ะเอาไปถ่วงทะเล
แต่ก็สะใจดี
-
แหม..เราชอบแนวนี้ออก
เนี้ย...พระเอกเก่ง โหด ฉลาด แบบนี้แหละที่หลง
แต่จะเครซี่มากๆถ้านายเอก มีเสน่ห์มหาศาลทั้งหญิงทั้งชาย ใจเด็ด เข้มแข็ง และยั่วสุดๆนี่ โอ...จอร์จ
มันยอดมาก เหอๆๆ
-
ไม่มีความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะงงมาก...ล้อเล่นครับ สนุกดี
-
สนุกดี เสียเลือดไปเยอะเหมือนกันเรื่องนี้
และก็ไม่รู้ว่าจะสงสารสายชลดีหรือเปล่า
ที่ทำให้เนติโดนกฤษณะเข้าใจผิด
-
พรืดดดด /นอนตายจากการเสียเลือดมากเกินไป/ :m25:
หื่น+โหดได้ใจมากค่ะ แอบหมั่นไส้กฤษณะนิดหน่อย ชิๆๆๆ
อะไรมันจะบื้อได้ใจขนาดนั้นนนน
-
และแล้วก็มีความสุข
คุณกฤษ หื่นๆๆๆๆๆ
-
สุดยอดเลย สนุกมาก
-
เลือดสาดกันทั้งเรื่อง แต่รู้สึกว่า :oo1: :oo1: :oo1:
สายชลนะจะเสียเลือดมากที่สุดอ่า :haun4: :haun4: :haun4:
-
เลือดท่วมตลอดเรื่องเลยแฮะ :haun4:
สนุกดีค่ะ
-
:laugh: :laugh:
ชอบเรื่องนี้อ่ะ
หื่นๆดี
5555.
สนุกดีไม่จำเจ และไม่ค่อยปวดตับดั๊ว
-
กว่าคุณกฤษจะเข้าใจได้นะก็เกือบจะสายเสียแล้วนะ
ทีหลังหัดทบทวนดีๆหน่อยนะ
-
สุดๆๆ อ่ะเรื่องนี้ ทำเอาคนอ่านเลือดหมดตัวกันทีเดียว
:haun4: :m25: :pighaun:
แอบน่าหมาดเสียวตอนที่ชลกับลูกน้องถูกลงโทษ แต่ก็นะไปทำสุดที่รักเขาก่อน
ชอบบบมาก ขอบคุณสำหรับนิยายมันส์ๆค่ะ :z1:
-
:jul1:
สั้นๆแต่สะใจแบบหลายรสชาติ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคนแต่งและคนโพสต์มากนะคะ
-
กว่าคุณกฤษจะเข้าใจได้นะก็เกือบจะสายเสียแล้วนะ
ทีหลังหัดทบทวนดีๆหน่อยนะ
หื่น+โหดได้ใจมากค่ะ แอบหมั่นไส้กฤษณะนิดหน่อย ชิๆๆๆ อะไรมันจะบื้อได้ใจขนาดนั้นนนน
แอบเห็นด้วยนะ แต่ก็...เลือดหมดตัว :m25: :m10:
-
เลือดท่วม เตรียวกระดาษซับแทบไม่ทัน
-
มีของป้ามหา หื่นอีกไหมอ่ะ อยากอ่านอีก
-
ลองแวะมาเดินเล่นดูเฉยๆ :กอด1:
ปรากฏว่าอ่านไปอ่านมาเตรียมทิชชู่เกือบไม่ทันแนะขอรับ :o8:
นายเอก แรงได้ใจขอรับ :-[
อยากให้มีตอนพิเศษ :m25:
-
:impress2: :impress2: o13
-
ขอบคุณนะค๊าบบบ
โห ถ้าโดนรีโมทบ่อยๆ ตายแน่ๆ งานนี้
-
กรี๊ดดดดดด
ปาดเลือดที่จมูกแทบไม่หมดดดดด
คุณกฤษณะ แรงจริงอะไรจริง！
ชอบบบบ
-
:jul1: :jul1: :jul1:
นอนจมกองเลือด
-
^^
-
อ๊ายยยยย
เนติ
ชั้นหลงแกอ่ะ
อ๊ายยยย
ปลื้มๆๆๆๆ
ปล สงสารสายชลเหมือนกัน
บั้นปลายชีวิตกับความเลวที่แกทำ
ทำให้แกเป็นอย่างนี้
ปล อีกครั้ง
อ่านจบแล้วหิวมากเลย
ให้พลังานเยอะมากในการอ่านเรื่องนี้
เพราะเอาไปสร้างเลือดให้ทันกับที่ไหลออกมา
ฮ่าๆๆๆ
-
เลือดหมดตัวค่ะทุกท่าน :jul1:
อ่านเรื่องนี้หมดพลังงานไปเยอะมาก
ไปกินข้าวดีก่า :m32:
-
แรงได้อีกจริงๆ พระนายคู่นี้ -*-
โนคอมเมนท์ ไม่มีอะไรจะพูดมาก
ขอตัวไปเติมเลือดดีกว่า
:jul1:
-
ซื้อเล่มที่มีรวมเรื่องนี้มาด้วยล่ะ!!
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ :-[
-
เลือดหมดตัวตาย :jul1: :jul1:
โหด แต่ชอบบบบ 555555
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ติดตามเรื่องต่อไป :man1:
-
โอ หมดแล้ว เลือด :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
แอบตกใจกับบทลงโทษสายชล o18
จบหวานจัง น่ารักกก :-[
-
ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ ครับ.....ชอบมากมายเลยครับผม
ขอแบบนี้อีกนะครับ แบบว่าช๊อบ.....ชอบ
-
อ่านจบแล้วแบบ...เออ SM นี่หว่า แต่ว่ามันก็ไม่ถึงขนาดที่ทำให้เกิดคำถามว่า ทำได้ยังไงวะ
คงเพราะ
ไอ้หมอนั่น ก็ไอ้หมอนั่นน่ะแหละ! มันสมควรโดนแล้ว
-
คุณกฤษโหดมาก เนก็น่ารักมากเลย
เรื่องนี้อ่านแล้วเลือดท่วมจอเลย
-
เรื่องนี้หื่นจริง อะไรจริง
ได้อารมณ์ดิบๆมากเลยค่ะ
คนเขียนๆให้เนเซ็กซี่ร้อนแรงได้ถึงใจมาก
อ่านไปกำเดากระฉูด
:pighaun:
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสท์มากนะคะที่แบ่งปันนิยายดีให้ได้อ่านกัน
:pig4:
-
เอ่อ จะมีตอนพิเศษตอนลงโทษสายชลกับลูกน้องให้ได้มั้ย อยากอ่านแบบละเอียดละเอียด
โหดได้อีกตู
-
:jul1: อ่านรวดเดียวจบ เลือดท่วมกันเลยเชียวววว
เรื่องนี้คุ้นมากกๆๆๆ เหมือนจะเคยอ่านเมื่อนานมาแล้วววว = = ''
ขอบคุณที่เอามาให้อ่านค่า
-
หึๆๆ
ถึงไหนถึงกันไปจนแก่นะ :z2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เลือดกระฉูดตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสุดท้าย
ของเขาแรงจริง!
-
สนุกมากค่ะอ่านแล้วสนุกอย่างกับเรื่องยาวเลย โหด มัส์ หื่น
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์ ถึงกับลุ้นจนนาทีสุดท้าย
แต่สายชลนี่คิดว่ายังรับโทษไม่เหมาะกับที่ก่อนะคะ น่าจะเอาให้หนักกว่านี้ :angry2:
ขอบคุณมากเลยค่ะ
-
สนุกมากค่ะ แล้วก็ทำให้ :pighaun:
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
อิอิ~ เติมความSMให้กับตัวเองอีกสักหน่อย :laugh:
-
:pighaun: :haun4: :jul1: หื่นตลอดเรื่องเลยค่าาาาาาา ชอบมากมายเลยค่ะ
จบซึ้งมากเลยค่ะ อ่านไปเขินไป ก็นะ กฤษณะทั้งที่รักมาก แต่ก็ปากแข็งจริงๆ :z3:
-
:haun4: :haun4:เสียเลือดสุดๆเลย พระเอกหื่นจริงๆ
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :jul1: :jul1:
-
เอิ่ม.........คู่นี้ไม่คิดจะทำอะไรกันแล้วใช่มั๊ยวันๆ :haun4:
แต่คนอ่านก็ชอบจ้า o13
-
สุดยอดแห่งความหื่นและความโหด.. +1 เลยค่ะ
-
เสียพลังงานไปเยอะมากกับการอ่านเรื่องนี้
:m25: :pighaun: :haun4:
-
อุ๊กรี๊ด แซ่บมั๊กมาก SMๆๆๆๆๆๆ :m30: :m10: :jul1:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
เลือดหมดตัวแหล่ววววว ซู้ดดดด
-
ไม่มีคำบรรยายใดๆ :m25: :z1: :pighaun: :haun4: :jul1:
-
อยากอ่านต่ออีกคะ ^^
-
เลือดหมดตัวคะ
-
ว้าวๆๆ
เลือดอยู่หนายยยยยย
ชอบๆๆ พระเอกเก่ง นายเอกฉลาด(แอบยั่ว) หุหุหุ
ออกไปหาเลือดด่วน
-
พึ่งเข้ามาอ่านเป็นครั้งแรก แบบว่าเห็นสปอร์ยแล้วมันโดนอ่ะ :pighaun: :m25:
ก้อเลยลองอ่านไปเรื่อยๆๆ อยากจะบอกว่าแม้งโดนสุดๆๆ
ทุกตอนเลยชอบแนวนี้มากอ่ะ :-[
-
...เลือดท่วม... คงเป็นนิยามของนิยายเรื่องนี้ใช่ไหมค่ะ :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
:jul1:
เลือดท่วมจอคอมเลย :laugh:
-
คุณกฤษณะใจร้ายมากกกกกกกกกกกกกกก
สงสารเนจังเลย โดนเข้าใจผิดไม่พอ
ยังต้องเจ็บทั้งกายและใจ
ดีนะเนี้ยที่เกิดเรื่องขึ้น
ทำให้คุณกฤษณะเข้าใจเน
แล้วก็หัวใจตัวเอง อิอิ^^
แต่นะ...เรื่องนี้เสียเลือดไปเยอะมากๆๆๆเลย :haun4:
-
ชอบเนื้อหามากเลยค่ะ...สัมผัสได้ถึงความรักของทั้งกฤษแล้วก็เนจริง ๆ
ถึงจะไม่มีปัญหามือที่สามมายุ่งแต่ก็น่าจะดีต่อเนื้อเรื่อง(นึกบทลงโทษของนายกฤษเวลาหึงโหดไม่ออกเลย)
รู้สึกสงสารสายชลนะคะ...บางทีความตายอาจยังปราณีมากกว่าก็ได้ แต่ก็พอเข้าใจว่ากฤษณะแค้นมากจริง ๆ ถึงได้สั่งลงโทษรุนแรงขนาดนี้
-
อ่านจบแล้วค่ะ ผู้เขียนเขียนได้น่าติดตามมากค่ะ
:pig4:
-
:pighaun: เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเลือดแทบหมดตัวกันเลยทีเดียว sm ได้ใจเรามากๆเลย
มีการเล่นอุปกรณ์กันด้วย >////< ใครก็ได้เอาเลือดกรุ๊ปวายมาบริจากที กำลังต้องการอย่างหนักเลยตอนนี้
ฮ่าๆ สนุกมากๆเลยจร้า
-
ชอบมากค่ะ '
แรงได้ใจ เลือดพุ่ง
อ่านเรื่องนี้แล้วชอบ SM เลยอะ
เนตินี่ก็ยั่วยวนซะ คุณกฤษณะตบะแตก ขอบริจาคเลือดกรุ๊ป Y ด่วน
:m25: :z1: :oo1: :pighaun: :haun4: :jul1:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
อ่านรวดเดียว
เลือดท่วนจอเลย
สนุกมากๆ
-
หมดตัวบอกได้คำเดียว่าหมดตัว
ขอเลือดหน่อยยยยยย โอย กระฉูดเลย
ร้อนแรงมากอ่ะ ชอบนายเอกแบบนี้แรงดี
ให้ทำอะไรก็ทำไม่แคร์อ่ะ ก็รักนี่นา
เมื่อไหร่นายกฤษจะใจอ่อนซะทีล่ะ เค้าออกจะน่ารักนะ
ชอบภาษาที่ไรเตอร์ใช้ค่ะ สละสลวยเลยทีเดียว
สำนวนสวยงามอ่านแล้วลื่นไหลดี ขอบคุณนะคะ ^___________^
-
:z3: :jul1: :pighaun: :haun4: :oo1: o18 :m15: :fire: :o12: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:+1
ครบทุกรสชาติ เอื๊อกกก~
-
เรื่องราวสนุกมากเลยค่ะ อ่านแล้วเลือดพุ่งทุกตอน :jul1: :jul1:
นี่ขนาดเรื่องสั้นนะคะยังสนุกได้ขนาดนี้ นับถือจริงๆ
สำนวนการเขียนก็สวยดี ไม่มีติดขัดเลย ชอบมากๆค่ะ o13 o13
-
เนใจเด็ดมาก ๆ
-
เลือดสาดทุกตอน :jul1: หมดตัวกันหล่ะคราวนี้
-
โอ้หื่นได้ใจจริง ๆเราโคตรชอบเลย
-
o13 เพลินดีงับ ^^ สู้ๆ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ :L2:
-
คุณกฤษโหดอ่ะ แถมแอบหื่นด้วย
-
:jul1: :jul1: จริง ๆ
-
อ่านจบปุบ
เล่นเอาเลือดหมดตัวเลย
-
หื่นมากที่สุด
เจ้านายกับลูกน้องคู่น้อง เหมาะกันมาก 5555
สมน้ำหน้าสายชล ชิๆ ขี้อิจฉาดีนัก
-
ย้อนกลับมาอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าฝีมือการเขียน NC ด้อยลงแฮะ T^T
-
:haun4:
-
:m25:
-
ขอบคุณมากๆ
-
อ่านไปอ่านมาแอบสงสารสายชลเล็กๆ... แต่ช่างเถอะ
มาฟินคู่น้องเนดีฟ่า อิอิ :haun4: :impress2:
-
โอ๊ยเลือดจะหมดตัวแล้ว :pighaun:
-
เห็นชื่อคนเเต่งปุ๊บจิ้มอ่านทันทีแบบไม่คิดมาก
แล้วก็ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ ร้อนแรงกันได้ตลอด :haun4:
+1 คร๊า
-
:m25: :m25: :m25:
ไม่มีอะไร นอกจากน้ำหมากกระเด็น
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ขอบคุณค่ะ
-
สนุกอะะะะะ อยากให้เป็นเรื่องยาวกว่านี้จังงงง อิอิ
-
รีโมท ....... ขอบคุณที่ลงให้อ่านค่ะ :L2:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
ยิ่งอ่านยิ่งเลือดพุ่ง ถ้าเนจะเซกซ่ขนาดนนี้นะ
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
อร๊ายย แอบอิจฉาสายชบ
555+ มีกินทั้งชาติ
-
แซบเว่อร์~ :pighaun: :z1: :jul1:
ยกให้ 10 ดาวไปเลยจะมีตอนพิเศษต่อมั้ยอะคะ อยากให้มีตอนพิเศษด้วยยยยย >< :call:
:กอด1: :pig4: :pig4: :กอด1:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก เรื่องนี้เรียกเลือดได้อีก :katai5:
-
เลือดท่วมจอกันเลยทีเดียวโฮกกกกO.,O
-
:hao6: :hao7: :pighaun:
โอ๊ยเขิน
-
สนุกสะใจมากค่ะ
บทลงโทษสายชลโหดมาก
ก็อยากไปทำร้ายคนโปรดเจ้านายทำไมอ่ะเนาะ >.<
ขอบคุณมากนะคะ ^^
-
อ่านพรวดเดียวจบเลยค้าาา :hao6:
... แหม่ แต่ละตอนนี่ทำเอาเลือดพุ่ง :ling1: :ling1:
-
:hao7:
จองไว้ก่อน สอบเสร็จหนูจะมาอ่านนะค่ะ
-
สุดยอดอะ สำนวนเข้าใจง่าย ไม่มีภาษาแปลกๆ
ที่สำคัญ เอสเอ็ม กำลังดี ไม่รุนแรงจนรับไม่ได้
-
:hao6: :hao6:
เลือดท่วมจอ กรี๊ดดดด
-
มันแบบว่า .. เอ่อ ... :jul1: :jul1: :jul1:
-
เลือดจางฉับพลัน ใครมีเลือดกรุ๊ปวายบ้าง ขอบริจาคหน่อยค่ะ
-
นานกฤษณะจะโชคดีไปนะ
-
:jul1: เข้ามาเสียเลือดอีกรอบบบ :pighaun:
-
ชอบเรื่องนี้จัง
นายเอกแรงได้ใจมากอ่ะ
ขนาดเลือดออกแทบหมดตัวแล้วยังต่ออีก
แรงจริงอะไรจริงต้องเรื่องนี้เลย :katai2-1:
-
คุณกฤษโหดมาก...รักแรง เกลียดแรง
คงมีเนติคนเดียวที่รับมือไหว
-
ชอบแนวนี้อ่ะ :katai2-1:
-
อ่านกี่รอบก็ใจหายทุกรอบ มาอ่านตั้งหลายรอบแต่ลืมเม้นทุกที ((คิดว่าเม้นแล้ว))
นี่ถ้าคุณกฤษมาช้ากว่านี้ มีหวังหนูเนของเจ้คงผิดคำสัญญาแล้วแหละ
แต่คุณพระเอกท่านก็อย่างโหด ถ้าเป็นเจ้ไม่ไหว ตายดีกว่า
-
:L2:
ปล. ไม่มีเรื่องของเนติก่อนหน้านี้รึ?
-
:m25: :m25: :m25:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
SM สุดๆ ชอบมากเลยค่ะ
-
แบบว่าโฮกฮากมากก :haun4:
:pig4: :pig4:
-
ตอนเนร่วงนี่ใจหายมาก ดีจังที่ปลอดภัย :เฮ้อ:
-
สนุกมากครับเรื่องนี้ เนแรงมาก กฤษโหดและหื่นมาก
ขอบคุณครับ
-
ก็ฟินนะ แต่สงสารเนเลยอ่ะ ฮึก :hao5: ฉากอัศจรรย์นี่ อัศจรรย์จริงๆ :m25:
-
เนน่วมเลย กว่ากฤษจะรู้ความจริง
สงสารสายชลนะ ถูกส่งไปอยู่เกาะแบบนั้น
-
ชื่อผู้แต่ง ทำให้ต้องเข้ามาอ่าน :hao7: :hao6:
-
ตอนนี้หันไปเห็นรีโมทเป็นไม่ได้เลย เขินนนตลอด 5555555
-
ชุดหนัง ปากกา รีโมต ปลอกคอ โอยยยยยยย :jul1:
-
:pighaun: :m25: :pighaun:
:hao6: ตายอย่างสงบ :hao6:
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
:impress3: ชอบจังเลยอ่ะ ถูกใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ถึงจะสั้นแต่มากด้วยคุณภาพคับจอ o13
-
เสียดายไม่มีตอนพิเศษ :mew2: กลับไปเติมเลือดก่อนน่ะ :haun4:
-
:jul1: :jul1:
-
แซ่บถึงทรวงดีจริงๆ ค่ะ :jul1:
แต่ดีแล้วค่ะที่เรื่องจบลงด้วยดี
-
อ่าาาาา ข...ขอเลือด...หน่อย...อ๊อก!!! :pighaun: :pighaun:
-
กว่าจะเข้าใจกันนะคะะ
เห้อออออออ 5555 หมดเลือดไปหลายโหลค่ะะ -.,-
-
เลือดหมดตัว :ling1:
-
อ่านกี่รอบเรียกเลือดได้ทุกที :haun4: :haun4: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1:
-
แซ่บบบบบ
-
ติดตามนะครับ ขอบคุณครับ
-
กว่าจะอ่านจบ :hao7: อะหู้ยยยยเลือดจะหมดตัว :hao6:
คิดว่าจะดราม่าเสียแล้ว แต่แฮปปี้ ดีใจ :-[
-
อ่านจบ3ตอนต้องไปขอเลือดเพิ่มที่รพกันเลยทีเดียวตอนแรกนึกว่า
เนติจะกลายเป็นจำเลยรักซะแล้วไปๆมาๆไหงกลายเป็นน้องทาส
สายยั่วแบบนี้ไปได้ เลือดท่วมจริงจากเนติคนเดียวเลย
-
:ling1: :ling1:
-
โอ้โห เอาเป็นว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆ
แซ่บซี้ดทั้งคู่ ส่วนคนอ่านก็...กระอักเลือด
:pighaun: :pighaun:
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ
-
:pig2:
-
ในที่สุดคุณกฤษก็ยอมปล่อยวาง :katai2-1:
เอาจริงก็สงสารสายชลนะบทลงโทษดูรุนแรงมากง่า :monkeysad:
แต่ทำไงได้เนอะเพราะคิดร้ายกับเนก่อน
-
ชอบอ่ะ อยากให้มีตอนพิเศษเลย :hao3:
-
จบโครตหวาน แต่ตอนแรกและตอนกลางๆนั้น ลืมหายใจกันไปเลย :oo1: :pighaun: :haun4: :jul1: สนุกกกมากกกกก ชอบบบจริงๆ อยากอ่านโดย ป้ามหา(หื่น) อีกอ่ะ 5555 ชอบๆ
-
:hao7:
-
คิดถึงเรื่องนี้เลยกลับมาอ่านอีกครั้ง ยังแซ่บเหมือนเดิม