หัวข้อ: เมียกู'ร้ายที่สุด {?}เปลี่ยนชื่อจาก นายไม่โกรธชั้นใช่ไม๊?[UP!!บทที่ 15]

[BeeRY]

โถๆ  ยาหยีจะออกค่ายอาสา
งานมันหนักน๊า แต่ดีที่สุดที่รักปอร์เช่ไปด้วย
ไม่งั้นยาหยีซี้แหงแก๋เลยอ่า
มาต่ออีกนะคร้าไรเตอร์ ยาหยีแรว๊งได้น่ารักน่าหยิกจริงๆเลย

[kun]

ออกค่ายคราวนี้ยาหยีเราจะออกฤทธิ์เดชยังไงหว่า

ชักอยากรุ้อ่ะว่าทำไมถึงลืมปอรืเช่ซะงั้น

[Dorumi]

ยาหยี เป็นอะไร ทำไม ถึงจำ

ปอเช่ร์ไม่ได้เนี่ย อยากรู้จังเลย

เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ เรื่องนี้เป้นอีกเรื่องเลย

ที่เราอ่านแล้วน่าติดตามมาก

มาอัพไวไว นะจ๊ะ อย่าหายไปนานคิดถึง อิอิ
 

[beambeam]

  น้อยไปอ่ะครับ ขอเยอะๆหน่อยเด่ เพราะก่าจะมาแต่ละครั้ง นานๆมากๆ 

[PEENAT1972]

อีป้าแก่ๆ เห็นด้วยกับรีบนค่ะ

[jubdong]

*********************************

บทที่ 10


*********************************


“หิวข้าวว่ะ”เรียวกิพูดขึ้นผมเลยพยักหน้าเห็นด้วยแต่มันมืดแล้วคงไม่มีใครทำอะไรให้กินหรอกครับแต่โชคดีผมซื้อขนมปังกับนมมาเพื่อเอาไว้ครับ



“อ่ะกูให้กูซื้อมาเพื่อ”



“เออขอบใจว่ะ”มันรับไปได้ซักพักที่รักมันก็แหวขึ้นทันทีที่มาถึงเลยครับ



“เรียวกิคร้าบบนิ่งก็ซื้อมาเพื่อเรียวกิเหมือนกันนะครับ”


“ซื้อมาก็เอามาเร็วๆสิว่ะรีบกินจะได้ไปอาบน้ำซะทีเหนียวตัวจะตายอยู่แล้ว”จริงอย่างที่ไอเรียวพูดครับเหนียวตัวมากผมเริ่มคันแล้วด้วยอยากอาบน้ำเร็วๆผมเลยรีบกัดขนมปังโดยเหลือไว้ครึ่งนึงให้ปอร์เช่เพราะอีกอันที่ไอเรียวเอาไปมันไม่ได้กินมันเลยเอาไปให้นมหวานครับผมก็ไม่ได้ว่าไร



“อ่ะกินดิเหลือไว้ให้”ผมยื่นขนมปังอีกครึ่งให้ปอร์เช่ยิ้มๆให้ผมหน้าแดงด้วยว้าวว!หล่อชะมัดเลยยย ถ้าผมกับมันเป็นแฟนกันจริงๆก็ดีสินะ เฮ้อ~คิดอะไรอยู่เนี่ยย



“เสร็จยังอ่ะไปอาบน้ำกันเร็วดิ!”ผมกระชากนายปอร์เช่ที่กำลังเขี้ยวขนมปังอยู่ในปากแล้วมือมันก็กำลังกางมุงอยู่แต่ผมเหนียวตัวแล้วอ่ะ ผมเลยลากมันไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวค่อยมาจัดก็ได้ พอมาถึงห้องน้ำผมละอยากจะกรี๊ดด ถ้าทำได้มันเป็นห้องน้ำรวมครับแบบค่ายลูกเสือแบบนั้นแหละแต่ทำไงได้ก็ต้องอาบอ่ะนะ



“นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ย!!”



“คุณนั่นแหละมาแก้ผ้าอะไรตรงนี้คนอื่นเค้ามองกันหมดแล้วเห็นมั๊ย”ปอร์เช่มันผลักผมเข้ามาในห้องน้ำครับมันเป็นห้องส้วมอ่านะแต่มีอ่างใหญ่ๆใส่น้ำส่วนใหญ่ผู้หญิงจะอาบกันในนี้อ่ะครับไม่ก็ไปขอพวกชาวบ้านอาบ


“แล้วมันจะทำไมผู้ชายเหมือนกัน”

“ผู้ชายที่อยากเอาคุณเป็นเมียนะสิ”

“นายก็ด้วยไม่ใช่หรอไง”ผมพูดออกไปอย่างไม่ทันคิดครับ ให้ตายทำไมจะต้องมาอะไรกับผมนักหนาว่ะเนี่ยผมไม่อยากเถียงต่อเลยหันหลังให้ไปยืนอาบน้ำแถวๆอ่างที่มีอยู่ในห้องน้ำ แต่ทำไมมันเงียบจังว่ะมันคงไม่คิดอะไรแบบนั้นกับผมใช่มั๊ย!!

“ก็ใช่..รอมานานแล้วด้วย”ปอร์เช่เดินเข้ามาใกล้ผมผมสัมผัสได้ทันที มืออุ่นๆของมันลากไปตามไขสันหลังผมอึ๋ย!เสียวแปลกๆเลยแฮะ

“นะ..นายจะทำอะไรอ่ะ”ผมถามเสียงสั่นในขณะที่มันจูบลงที่ไหล่ของผม

“อื้อ”ปากของเราประกบกันเป็นครั้งแรก ลิ้นทั้งสองดูดดุนอยู่ในริมฝีปากยาหยีหน้าแดงซ่านไปหมด มือหนาลากไล้มาจนถึงท้องน้อย มือเล็กทุบเบาเป็นสัญาญาณว่าหายใจไม่ออกคนตัวเล็กจ้องเขม็งมาที่คนตัวใหญ่กว่า ก่อนจะหลุดเสียงครางหวานออกมาเมื่อริมฝีปากร้อนลากผ่านยอดอกสวยลิ้นร้อนตวัดดูดไปมาซ้ายขวาราวกับเด็กทารกอยากนมแม่อย่างนั้น

“อื้อ..ปล่อยนะ..อย่านะ”ความกลัวเริ่มกัดกินจิตใจดวงน้อยให้สั่นคลอนแต่ทว่ารอยยิ้มละมุนที่อยู่บนเรียวปากของอีกฝ่ายกลับทำให้อุ่นใจขึ้น ปอร์เช่จับมือที่กำแน่นขึ้นมาให้คลายออกก่อนจะจูบลงแรงๆที่ฝ่ามือน้อย

“คุณรู้มั๊ยว่าผมรอคุณมานานขนาดไหน รอวันที่จะได้กลับมาหาคุณนานขนาดไหน”ร่างทั้งร่างถูกรวบเข้าไปกอด คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันก่อนมือน้อยทั้งสองจะผลักคนตัวใหญ่เต็มแรง

“รออะไร!กลับมาหาชั้นอะไร นายกับน้ำนิ่งแล้วก็ครอบครัวชั้นทำไมถึงพูดอะไรแปลกๆนายรู้อะไร!บอกชั้นมานะ”ผมไม่สนใจอะไรแล้วครับ ผมอยากรู้ทำไมแต่ละคนที่อยู่รอบตัวผมถึงพูดเหมือนว่า
ผมเคยลืมอะไรบ้างอย่างละฮะ

“โอเคๆยาหยีอาบน้ำก่อนนะครับเสร็จแล้วเราโทรหาเฮียลิ้งค์กันเฮียลิ้งค์จะตอบยาหยีได้ทุกอย่างครับ”ผมพยักหน้าตกลงก่อนจะเดินไปอาบน้ำผมอาบน้ำอย่างรวดเร็วพอๆกับปอร์เช่ แต่ผมอาบในห้องน้ำนะมันอาบข้างนอกพอแต่งตัวเสร็จเราก็เดินออกมานั่งตรงม้านั่งหินข้างๆโรงนอน

“ถามที่ยาหยีอยากรู้นะครับ”ผมพยักหน้าแล้วกดเบอร์เฮียต่อสายถึงทันทีไอเช่แม่งใช้ไอโฟนด้วยครับกูยังใช้รุ่นก๊องแก๊งอยู่เลยชิส์!เซ็งคนรวย

“ฮัลโหลเฮียอ่อนี่หมวยหยีนะ”

-กูว่าและมึงต้องโทรมา..จะถามเรื่องไอเช่ใช่มั๊ย”

“อื้มประมาณนั้น”ผมเหล่ไปมองมัน มันหันหน้าไปทางอื่นครับแล้วหยิบเบียร์ขึ้นดื่มมึงไปเอามาตอนไหนว่ะเนี่ย!

-หมวยหยีจำที่เฮียเคยเล่าให้หมวยหยีฟังได้มั๊ยที่ตอนเด็กๆหมวยหยีเคยมีรักแรกกับเด็กผู้ชายที่โตกว่าอ่ะแล้วเค้าก็ย้ายไปอยู่เมืองนอกกับครอบครัวหมวยหยีเลยช็อคอ่ะ..พอจำได้มั๊ย-

“อ่อ!!หลังจากที่เค้าช็อคความทรงจำเค้าก็หายไปช่วงนึงใช่มั๊ยเฮีย”ผมจำได้แล้วครับเฮียเคยเล่าให้ฟังแต่ตอนนั้นผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย รู้แค่ว่าหน้ามือตื่นมาก็มาอยู่โรงบาลแหละอีกอย่างผมนึกว่ามันเป็นเรื่องหลอกเด็กซะอีก

-นั่นแหละแล้วเด็กผู้ชายคนนั้นนะมันก็คือไอปอร์เช่นั่นแหละ-


“อะไรนะ!!เฮียเค้าคิดว่าเรื่องนั้นมันเป็นเรื่องหลอกเด็กซะอีก อีกอย่างคนอะไรมันจะบ้าความทรงจำหายช่วงนึงว่ะ”

-เฮียก็ไม่รู้ตื่นมาแกก็บอกไม่รู้จักไอเช่พอถามหมอ หมอก็บอกว่าความทรงจำแกหายไปเออ..แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวเจ้เมย์แกงอนอีก..-เฮียวางสายไปแล้วผมคืนโทรศัพท์ให้ปอร์เช่เฮ้ย!ตามันแดงๆด้วยอ่ะหรือว่ามันเมาแต่คงไม่ตอนเจอกันครั้งแรกมันกระดกเหล้าอย่างกับน้ำเปล่าซะขนาดนั้นอ่ะหรือว่ามันร้องไห้!!

“เอ่อ...”

“ทำไมคุณจำผมไม่ได้ทั้งๆที่ผมไม่เคยลืมคุณเลยผมไม่เคยลืม..น้ำเสียงของคุณ กลิ่นของคุณ สัมผัสของคุณ รอยยิ้มของคุณผมไม่เคยลืมแต่ทำไม!ทำไมคุณถึงลืมผมทำไมเราถึงกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน..”ปอร์เช่วางมือบนไหล่ทั้งสองข้างของผมพร้อมกับก้มหน้าลงต่ำพูดกับผมด้วยน้ำเสียงสั่นๆผมว่ามันร้องไห้แน่ๆ ผมเองก็รู้สึกเศร้าไปเลยที่ทำไมให้มันร้องไห้ผมจำไม่ได้จริงๆแต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่า..

“ขอโทษนะแต่ชั้นจำไม่ได้...จำไม่ได้จริงๆ!!”


“ไม่เป็นไร...ผมจะไม่บังคับคุณ”ปอร์เช่ปล่อยมือจากผมไปมันให้ความรู้สึกโหวงๆชอบกลเหมือนไม่อยากเสียไปอีกแล้ว..ใช่!อดีตจะเป็นยังไงทำไมผมต้องสนด้วย!ผมคือปัจจุบันแล้วความรู้สึกผมก็เป็นปัจจุบันผมชอบปอร์เช่!!

“อย่าไปนะ!!อยู่กับชั้นนะปอร์เช่!!!”ผมตะโกนลั่นวิ่งตามหลังมันไปจนทันผมจับมือมันแน่น น้ำตาไหลออกมาตอนไหนไม่รู้ รู้สึกว่าขาดมันไม่ได้ก็ตอนนี้แหละ

“ยาหยี..”


“ถึงชั้นจะจำเรื่องเมื่อก่อนไม่ได้แต่ตอนนี้ชั้นชอบนายนะปอร์เช่นายจะมาทิ้งขว้างฮึก..ความรู้สึกชั้นไม่ได้นะชั้นไม่ยอม!!อ๊ะ!!..”ผมโดนดึงเข้าไปกอดทั้งตัวทั้งๆที่เมื่อกี้หนาวแทบตายแต่ตอนนี้อุ่นชะมัดเลย

“เราเริ่มต้นกันใหม่นะ..ยาหยีเป็นแฟนผมนะไม่ต้องจำผมก็ได้นะๆคบกับผมนะ”ปอร์เช่อ้อนวอนแล้วก้มลงไปคุกเข่ากับพื้นพร้อมกับกอดรวบเอวผม รู้สึกเหมือนเป็นนางเอกเลยแฮะฮ่าๆ


“อื้มๆนายลุกขึ้นเถอะชั้นจะคบกับนายแน่นอน...แต่คบชั้นแล้วอย่าคิดว่าจะทิ้งชั้นง่ายๆนะรู้มั๊ย!”ผมบอกพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ปอร์เช่มัน

“อย่างผมหรอจะทิ้งยาหยี ยาหยีต่างหากที่จะทิ้งผม”ผมแค่ยิ้มๆแล้วเราก็เดินกลับเข้าโรงนอน ผมลงไปนอนบนเสื่อก่อนตระเตรียมหมอนและผ้าห่มที่ผมเอามาเองให้เข้าที่รอให้ปอร์เช่มันกางมุ้งให้เสร็จเอ้า!ก็ผมกางไม่เป็นนี่นา
“เสร็จยังอ่ะง่วงแล้ว”ผมสั่งครับพลางมุดหน้าลงไปในผ้าห่มแสนนุ่มนิ่มของผม

“เสร็จแล้วครับเสร็จแล้ว”มันพูดพร้อมกับมุดมุ้งเข้ามาหาผมผมยอมให้มันใช้ผ้าห่มผืนเดี๋ยวกันกับผม เอาละเหนื่อยมาทั้งวันนอนดีกว่า

“ยาหยีทานยาแก้แพ้ก่อนนะครับ”

“กินทำไม”

“กันไว้เพื่อไม่สบาย”

“แล้วทำไมนายไม่กิน”

“ทานแล้วครับ”ปอร์เข่พูดพร้อมกับเอายามาให้ผมกิน ผมก็กินครับมันอาจจะช่วยได้ก็ได้มั้งผมกินเข้าไปแล้วมุดหน้าลงกับหมอนอีกครั้ง

“หนาวจังเลย”

“ยาหยีครับ”มันเรียกครับ

“อะไรอ่ะ”

“ขอจูบได้มั๊ย”จูบหรอแบบเมื่อกี้หรอมันก็โอเคนะอีกอย่างเราเป็นแฟนกันแล้วแค่นี้คงไม่เป็นไรมั้งผมพยักหน้ารับก็โอเคอ่ะนะ ทันทีที่ผมพยักหน้ารับปากของเราก็ประกบกันเลยครับลิ้นแลกลิ้น
“หวานจังผมรักยาหยีมากๆนะครับ”ผมได้แต่นอนหน้าแดงหันหลังให้มันไอบ้าเอ้ย!


“เค้าเกลียดเธอว่ะ”ผมอมยิ้มขำกับท่าทีของยาหยีก่อนจะรั้งเข้ามากอดไว้แนบอกคิดถึงเหลือเกินอยู่ใกล้ขนาดนี้กอดแน่นขนาดนี้แต่ทำไมถึงรู้สึกว่ายังไม่พอ ผมค่อยหลับตาลงพร้อมกับยาหยีมีความสุขที่สุดเลยครับ


“อื้อ..ปอร์เช่”


“อื้ม..ครับผม”ผมสะลืมสะลือตื่นขึ้นมามองหน้ายาหยีตอนกลางคืนสวยจังแฟนผม แต่ทำไมยาหยีทำหน้าแปลกๆละครับว่าที่เมียเป็นอะไรไปเนี่ยผมดูนาฬิกามือถือที่วางอยู่ข้างๆนี่มันจะตีสองแล้วนะครับยาหยีนึกคึกอะไรขึ้นมาครับเนี่ย

“ชั้นปวดขาอ่ะ..ตะคริวกิน”ว่าแล้ว..อากาศหนาวไงครับตะคริวก็เลยกินแต่ว่ายาหยีไม่ได้ใส่ถุงเท้าหรอครับเนี่ยผมบอกไปแล้วนะ

“ทำไมยาหยีไม่ใส่ถุงเท้าละครับแล้วใส่กางเกงขาสั้นนอนเนี่ยนะสมควรโดนตะคริวกินแล้วแหละ”ไม่ใช่แค่ห่วงว่าที่เมียอย่างเดียวนะครับแหม..ก็ตัวยาหยีขาวซะขนาดนั้นนิครับแถมกางเกงขาสั้นนั้นยังเลิกขึ้นไปเกือบเท่ากางเกงในอยู่แล้วเวลานอนนะครับ

“ก็มันไม่มีนิไม่ได้เอาขายาวมา”ไอตัวแสบทำหน้างอน อมลมเข้าแก้มก่อนจะเชิดหน้าใส่ผมทั้งๆที่ยื่นขามาให้ผมนวด ว่าที่เมียใครว่ะเนี่ยดื้อได้น่ารักจริงๆ

“แล้วทำไมไม่บอกผม”

“นี่!ถ้าคบกันแล้วพูดมากอย่างนี้งั้นเลิกกันดีกว่า”ช็อคครับ ไอเราพูดมากเพราะเป็นห่วงต่างหากเห็นความเป็นห่วงของผมเป็นอะไรไปนะคนดี หลังจากนั้นผมได้แต่นั่งนวดขาให้ยาหยีไปเงียบๆดูเหมือนเค้าเองก็ไม่ได้รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของผมในเวลานี่คิดแล้วอดน้อยใจไม่ได้แฮะ

“คุณเคยแคร์ความรู้สึกผมบ้างมั๊ย”ผมเกลี่ยผมที่ปรกหน้ายาหยีออกมองใบหน้าหวานใสที่นอนหลับตาพริ้มไม่ได้รับรู้เลยว่าคำพูดบางคำของเค้าจะทำให้ผมเจ็บปวดมากแค่ไหน คบผู้หญิงมาก็ตั้งเยอะแต่ดันมาตกหลุมของคนตัวดีอย่างยาหยีทั้งรัก..ทั้งเจ็บ



“เอ้า!!ตื่นได้แล้ว!!”ผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงน่ารำคราญของป๋ามองดูนาฬิกานี่เพิ่งจะหกโมงให้ตายเถอะ ปลุกขึ้นมาขันแทนไก่หรืองั้นครับเนี่ย..ว่าแต่ไอคนที่นอนข้างๆผมไปไหนซะแล้วเนี่ยใช้ไม่ได้จริงๆเอ๊ะ!แต่ว่านี่เสื้อของใครกันอ่ะมันเป็นเสื้อแขนยาวครับตัวใหญ่มากจนคลุมกางเกงตัวจิ๋วของผมมิดเลยคาดว่าเป็นของคนข้างๆถึงว่าเมื่อคืนรู้สึกอุ่นๆ

“ไอนิ่งเห็นเช่ป่ะว่ะ”ผมถามมันตอนเราจะลงไปอาบน้ำกันครับ

“ไอเช่อ่อไม่ว่ะทำไมว่ะ..แหมเดี๋ยวนี้เรียกหาแต่ปอร์เช่ๆนะมึงอ่ะ”มันแซวครับไอบ้านิเดี๋ยวปั้ดเตะก้านคอเคล็ดไอบ้าเอ้ย!!หน้าร้อนเลยเรา

“ไอบ้านิแค่ถามดูเฉยๆมีไรป่ะ”


“ถามจริงมึงคบกันจริงๆยังว่ะ”ผมจะบอกดีมั๊ยอ่ะอยากบอกนะไม่อยากปิดบังเพื่อนอ่ะ ผมเลยพยักหน้ารับส่งๆแล้วเดินหน้าแดงไปตักน้ำในอ่างอาบไม่สนใจสายตาไอพวกผู้ชายคนอื่นที่ยื่นหน้าแดงมองมาทางผมพวกนั้นแล้วเขินไอนิ่งมันมากกว่าว่าแต่มันมองผมทำไมอ่ะ...

“ไอเหี้ยนิ่ง!!!มึงออกมานี่เลยนะ...เมื่อคืนมึงทำไรกู”ไอเรียวกิครับเดินเข้ามาดึงหูไอนิ่งออกนอกห้องน้ำไปเลยครับผมหันไปมองขำแต่สิ่งที่ผมไม่อยากจะขำเลยคือสิ่งที่กำลังจะตามมา

“หวัดดีครับยาหยีคนสวยของคณะคหกรรม”ผมหันขวับไปมองไอคนพูดป้าดด!ตัวใหญ่ยังกะยักษ์แต่ก็นะถึงผมจะเป็นเกย์ชอบผู้ชายด้วยกันแต่ผมไม่ชอบให้ใครมาชมผมแบบนั้นและมองผมด้วยสายตาที่หื่นกระหายประมาณว่าผมเป็นตัวระบายความใคร่ของพวกมัน

“ปากดีจริงๆนะพวกมึงนะ”ผมตะคอกออกไปรีบจ้วงน้ำราดตัวเองโดยเร็วที่สุดจะออกไปตอนนี้ก็ไม่ได้แชมพูกองอยู่ครึ่งหัวซะขนาดนั้นอ่ะนะออกไปก็ฮาแตกแล้วครับ

“ปากสวยๆแบบนี้แต่พูดจาไม่น่าฟังเลยนะครับเฮ้ยพวกเราจับ!”

“เฮียยย!!ไอชั่ว!!ปล่อยกูนะเว้ยปล่อยสิว่ะไอสั-“ผมตะโกนลั่นก่อนจะโดนลากเข้าไปในห้องน้ำที่ผมใช้อาบเมื่อคืนอยากร้องไห้จริงๆเวลาแบบนี้ๆทำไมๆมันยังไม่มา!!

“กูได้ยินนะเมื่อคืนมึงกับไอหน้าหล่อนั้นนะรู้มั๊ยพวกกูขึ้นทั้งคืนเลยว่ะเอาละยาหยีครับร้องเสียงหวานนะครับ”ผมจบพวกมันที่เหลือก็เอามือปิดปากผมทันทีพร้อมกับไอคนที่พูดกับผมก้มลงไปไซร้คอผมไม่เอา..ไม่เอาแบบนี้!!ใครก็ได้ช่วยด้วย

“โอ้ยย!!”ผมกัดมันเต็มเขี้ยวเลยครับมีเลือดติดออกมานิดหน่อยด้วย

“กูไม่ยอมมึงง่ายๆหรอกเว้ย!!!”ผมยันไปเต็มหน้าท้องมันเลยครับขาทั้งสองข้างกำลังจะวิ่งไปที่ประตูแต่ก็โดนกระชากกลับมาก่อนหัวผมเลยโขกไปเต็มแรงกลับพื้นกระเบื้องทำเอามึนเลยครับ

“ปล่อยกูนะเว้ย!!”ผมดิ้นๆจนเริ่มรู้สึกเหนื่อยผมเพลียมากครับเมื่อคืนตะคริวกินตอนดึกแถมยังต้องตื่นเช้าอีก ให้ตายน้ำตาผมไหลออกมาอีกแล้ว ตอนนี้สภาพผมอนาจมากคือโดนผู้ชายด้วยกันจับแขนจับขารอโดนรุมโทรมอยู่อย่างนี่ปอร์เช่นายอยู่ไหนนะ!!!

ปังง!

พลั่ก!ผัวะ!ตุ้บ!

“ยาหยี”เสียงของปอร์เช่ดังอยู่ข้างๆผม ผมปรือตาขึ้นมองดว้ยน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาไอพวกนั้นลงไปนอนโอดโอยอยู่บนพื้นแล้วครับบ้างคนก็วิ่งหนีครับที่ตอนทำละไม่กลัวพอแฟนกูมาแล้วทำเป็นกลัวไอชั่วเอ้ย!!

“เป็นอะไรมั๊ย”

“ปอร์เช่~”

ผัวะ!

ผมต่อยไอเช่ไปเต็มแรงเลยครับโกรธมัน มันปล่อยให้ผมต้องเผชิญอันตรายแบบนี้มากี่ครั้งแล้วผมโกรธมันมากเลยโกรธมันที่สุด!!ผมจะฆ่ามัน!!!!

พลั่ก!

“ฮึก..”ผมกระโดดกอดมันเต็มรักเลยครับ กลัวจับใจเลยน้ำตาไหลออกมาอย่างมากมายแถมสะอื้นอย่างต่อเนื่องผมกลัวอ่ะ!!แต่ตอนนี้อยากโดนเอาใจจังเลย ผมนี่เด็กชะมัด

“ผมขอโทษๆนะผมจะไม่ปล่อยพวกมันไว้แน่”ปอร์เช่กัดกรามแน่น ตาคมๆของมันเวลาโกรธหน้ากลัวชะมัดเลยขนาดผมยังกลัวเลย ผมเลยกอดมันแน่นมากกว่าเดิมกลัวไอพวกนั้นด้วยกลัวมันฆ่าผมทิ้งด้วย ผมซุกหน้าผมกับหน้าอกอุ่นๆของมันผมอบอุ่นใจชะมัดเวลาอยู่กับมัน..หรือผมจะรักมันเข้าซะแล้ว


*************************
ซอรี่เจ้าค่ะ-/\-

พอดีอิฉันไปกระบี่มา เลยไม่ได้อัฟ

แต่จะมาไถ่โทษตอนหน้าเจ้าค่ะ

อิฉันตัดสินใจจะมาอัฟ Nc ให้เจ้าค่ะ

ขอโทษจริงนะเจ้าค่ะ อภัยให้ได้มั๊ย

*************************

[Little Devil]

รออ่าน
สงสัย ปอร์เช่ไปไหน
 

[salemon]

เช่ไปไหนมาอ่า
ปล่อยให้หยีเกือบโดนแล้ว
แต่เช่น่ารักที่สุด

[PEENAT1972]

อีป้าแก่ๆให้อภัยแล้วคะ แต่จะงอนแน่ๆ ถ้า nc มาช้า 555

[seaz]

อิเช่ไปไหนมา? ปล่อยให้น้องหยีต้องเผชิญมารตามลำพังได้ไงกัน

[SungJimun]

น้องยาหยีคะ เตือยด้วยความหวังดีนะคะ
เอาแต่ใจเกินไปนะเราเนี่ย ไม่ไหวๆ
ระวังเหอะ ปอร์เช่เค้าจะทนไม่ได้เอา
แล้วถึงตอนนั้นอย่ามาร้องห่มร้องไห้ให้เห็นเลย 

อุ๊ย อะไรจะอินขนาดนั้นวะกรุ 5555555555
สนุกดีค่ะ อ่านไป ขำไป หงุดหงิดไป จะดีมากถ้ามี NC คิคิ 

[Phelyra]

หมั่นไส้ยาหยีจัง ปอร์เช่เตือนอะไรไม่เคยเชื่อไม่เคยจำ เป็นไงล่ะเกือบไปแล้วมั๊ย ปากดีนักนะเรานะ คงจะเข็ดได้ซะทีนะคราวนี้หน่ะ พูดอะไรหัดคิดถึงใจเขาใจเราบ้าง เด็กจริง ๆ เลยยาหยี

[kun]

หยีอ่ะเอาแต่ใจแบบนี้องให้เช่ดัดสะแล้ว  คริๆๆ


NC จงมา

[lomekung]

 

[jubdong]

**************************************

บทที่ 11 100%


**************************************

“นายไปไหนมาทำไมปล่อยชั้นไว้คนเดียว”ผมบอกด้วยน้ำเสียงแบบกูงอนมึงมากๆกู่ไม่กลับแล้วด้วย


“ก็เมื่อคืนใครละพูดอะไรไว้ไม่รับผิดชอบใจคนฟังเลยนะครับ..ถ้าคุณสังเกตสักนิดคุณก็จะรู้สึกว่าผมออกมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว..แต่ไม่เป็นไรหรอกคุณเองก็ไม่เคยแคร์ความรู้สึกใครอยู่แล้วนี้!แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วกันผมเตือน

ด้วยความหวังดีแล้ววันนี้กรุณาอย่ามายุ่งกับผมนะครับ!”มันพูดร่ายยาวเลยครับ คำพูดแต่ละคำของมันทำเอาจิตใจผมสั่นครอนตาเริ่มร้อนผ่าว ลมหายใจก็ขัดๆให้ตายเถอะเหมือนรู้สึกถูกทิ้งยังไงไม่รู้ ผมรีบแต่งตัวทันทีเมื่อเห็นว่าคนอื่นๆเริ่มกลับเข้ามาในห้อง ว่าแต่ปอร์เช่มันหายไปไหนเนี่ย


“เอาละนักศึกษาทานอาหารเช้าให้หมดนะครับทานหมดแล้วช่วงเช้าเราจะสร้างห้องสมุดกันก่อนนะครับส่วนช่วงบ่ายเราจะไปสร้างฝายกัน”ผมนั่งนิ่งอยู่หน้าจานกับข้าวมันเป็นแบบกับครับโต๊ะละชุดโต๊ะนึงไม่เกิน5คนครับแล้วให้ไปตักข้าวกันเอง แต่ผมก็ยังนิ่งในขณะที่คนอื่นเริ่มกินข้าวของตัวเอง


ตุ้บ!


“กินซะ..เป็นลมเป็นแล้งไปอย่าหาว่าผมไม่เตือน”ปอร์เช่วางจานข้าวไว้ข้างหน้าผมแม้แต่สายตายังไม่หันมามองผมเลยหึ!แล้วบอกว่ารักนักรักหนา คำพูดที่มันพูดออกมา..คำพูดพวกนั้นมันโกหกทั้งเพ!!


“ไมมึงไม่กินว่ะมีปัญหาอะไรกับไอปอร์เช่หรือป่าวว่ะทำไมมันไปนั่งกับพวกยัยเอมอ่ะ”ผมหันไปมองตามคำบอกของไอนิ่ง ให้ตายทำไมผมต้องรู้สึกเจ็บจิ๊ดอย่างนี้ด้วยนะ แล้วถ้าผมรักมันแล้วละหรือสิ่งที่มันต้องการก็แค่นี้..แค่หลอกให้ผมรักแล้วทิ้งผมไปแบบตอนนั้น...แบบตอนเด็กๆที่ทิ้งผม ปอร์เช่ทิ้งผมไป ไม่เคยแม้แต่จะส่งข่าวกลับมาใช่มันไม่เคยแม้แต่ส่งข่าวกลับมาทิ้งผมไว้คนเดียว..อยู่คนเดียวมาตลอดคำที่บอกว่าจะปกป้องดูแลผมสุดท้ายคนที่ดูแลผมก็คือตัวเองแล้วตอนนี้ทุกอย่างกำลังลงล็อคของมันอีกครั้งหลอกให้ผมรู้สึกดีแล้วทิ้งผมไปง่ายๆอีกครั้ง...หรือผมจะโดนทิ้งอีกครั้ง


“ไอเช่มันไม่ชอบคนเอาแต่ใจนะเว้ยไอหยีที่มันยอมมึงเนี่ยก็สุดๆแล้วนะโว้ยย!~”


“กูไปก่อนนะ”ผมบอกเรียบในหัวแทบไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำว่าผมเดินมาที่นี่ได้ยังไง ผมเห็นป๋ากำลังแบกกระสอบปูนอยู่ครับผมเลยเดินเข้าไปช่วยให้ตายหนักชะมัดอย่างนี้จะไหวไม่เนี่ยผม แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนมีคนจ้องอยู่ตลอดเวลาผมเลยตัดสินใจหันกับไปมอง


“นักศึกษาระวัง!!!”ระวังอะไร


ตุ๊บ!~


“โอยย~”ผมร้องออกมาทันทีที่ผมหันหลังจะกลับไปดูอิฐบล็อคที่ใช้ถ่วงน้ำหนักถังใส่ปูนก็ร่วงลงมาใส่ผมคือที่ผมมาช่วยเนี่ยมันเป็นโครงร่างห้องเรียนที่ชาวบ้านสร้างเอาไว้แต่ไม่มีเงินทุนสร้างต่ออ่ะครับแล้วผมก็ซวยไป
ผมรู้สึกว่าหัวช้ามากๆผมคุกเข่านั่งลงกับพื้นหันหน้าไปทางโรงอาหารที่เริ่มมีนักศึกษาคนอื่นๆกรูกันเข้ามาดูผม ผมก้มหน้าลงแทบจะชิดอก น้ำตาเริ่มสั่นเอ่อล้น แต่ก่อนที่ผมจะได้ตกใจอะไรไปมากกว่านี้ผมก็แทบช็อคกับน้ำสีแดงสดที่ไหลเอ่อลงมาจากไรผมของผม ผมใช้มือทั้งสองเช็ดอย่างลวกๆแต่ทว่ายิ่งเช็ดเลือดยิ่งไหลออกมาเยอะกว่าเดิมผมกลัวจัง ผมจะเสียเลือดตายมั๊ยนะ


“ยาหยี!ไปห้องพยาบาลเร็ว”ผมเพ่งสายตามองคนที่เข้ามาดึงตัวผม ปอร์เช่หรอปอร์เช่หรือเปล่านะ ผมมึนหัวจังเลยสายตาก็พร่าไปหมด


“นาย..คือใคร”แล้วภาพทั้งหมดที่ผมเห็นก็มืดดับไปที่ถามว่าคือใครเพราะผมไม่แน่ใจว่าจะใช่คนที่ผมรอหรือเปล่า



ผมนั่งรอ รอเวลาที่ยาหยีจะฟื้นผมกลัวเหลือเกินคำพูดก่อนที่เค้าพูดผมกลัวว่าเค้าจะจำผมไม่ได้ ผมผิดเองที่มัวแต่น้อยใจอะไรบ้าๆ


“อื้อ..”เสียงครางของยาหยีดังขึ้นผมรีบผลาเข้าไปหาอย่างห่วงหาแต่ดูเหมือนเค้าจะยังมึนๆจากการโดนของแข็งกระแทกศรีษะ


“เป็นยังไงบ้างครับ”จากสายตาที่มึนงงของเค้าเมื่อกี้ก็กลายเป็นแววตาที่โกรธเคืองอย่างรุนแรงยาหยีปัดมือผมที่จับมือเค้าไว้ออกก่อนจะเมินหน้าหนีผมไป สมควรแล้วแหละที่ผมจะโดน


“เลิกยุ่งกับชั้นซักทีปอร์เช่..เราเลิกอุ๊บ..”ยังไม่ทันที่ยาหยีจะพูดจบผมก็กดจูบลงไปที่ริมฝีปากของเค้าพอดีทำใจไม่ได้ถ้าจะได้ยินเค้าบอกว่าเลิกกัน ผมรอมานานขนาดนี้ไม่มีวันที่จะเลิกได้ง่ายๆหรอกไม่มีวัน..ผมจูบไล้ลงมาเรื่อยๆที่ซอกคอขาวหอมกรุ่นยาหยียังคงปัดป้องตลอดเวลา



“อย่า..นะออกไปปล่อยชั้น!!”เสียงที่แผดลั่นออกมาทำเอาผมต้องกดปิดปากเค้าเอาไว้ด้วยมือที่ว่างอยู่ก่อนจะไล้ริมฝีปากไปจูบหนักๆที่ยอดอกสีสวยที่ชูชันขึ้นน่าลิ้มลอง ร่างบางแอ่นอกขึ้นมือทั้งสองข้างขีดข่วนไปที่คนตัวสูงความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจทำเอาเขาแทบสำลักความเกียดตัวเอง ยังไม่ทันได้คิดอะไรริมฝีปากร้อนก็ขึ้นมาประกบปากของเขาอีกครั้งพร้อมกับมือที่ปลดเปลื้องอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกจากร่างกาย



“อื้ม..อ๊าาาหยุดนะ”เสียงแหบพร่าร้องขออย่างสั่นเครือดวงตากลมเอ่อล้นด้วยหยาดน้ำตา ลิ้นร้อนตอบรับจังหวะเข้าออกของสะโพกเอิบอิ่มแก่นกายสีสวยถูกดูดดุนราวกับเป็นไอติมแสนเลิศรส ยาหยีแอ่นตัวขึ้นกัดริมฝีปากแน่นแต่ก็ต้องปล่อยหลุดเสียงครางออกมา เมื่อนิ้วแกร่งไหลลื่นเข้าไปในช่องทางคับแน่น


“ไม่..ปล่อยชั้นนะขอร้องฮึก..เจ็บ”เสียงหวานร้องขอแต่ทว่าแรงราคะกลับทำให้ปอร์เช่กลายเป็นคนละคนยาหยีมองกลุ่มผมสีดำสนิทที่มัวแต่มุดไปมาอยู่ที่ด้านล่างของเขาอย่างเจ็บปวด ความรู้สึกดีที่เคยมีแทบพังทลายน้ำตาที่กลั้นไว้ถูกปล่อยออกมาไหลเป็นทางเมื่อนิ้วที่คิดว่าสร้างความเจ็บปวดให้แก่เขาจนแทบจะขาดออกเป็นสองท่อนนั้นถูกดึงออกตามมาด้วยแก่นกายที่โตคับกางเกงของอีกฝ่าย



“ถ้าเจ็บก็บอกนะครับ”



“ถ้าเจ็บแล้วจะหยุดมั๊ย”รุ้ว่าเป็นคำถามที่โง่ที่สุดในเวลานี่แต่ก็เลือกที่จะถามดวงตากลมกับตาคมประสานกันนิ่งใบหน้าคมเข้มส่ายหน้าช้าๆก่อนจะดันเอาของตัวเองเข้าไปในร่างกายที่แหลกเหลวของอีกฝ่ายยาหยีนอนหลับตานิ่งอ้าปากงับอากาศเข้าปอด



“อ๊า...อื้มมม อ๊ะเจ็บๆ”ปอร์เช่ผ่อนแรงลงพร้อมกับซบใบหน้าลงกับยอดอกสีสวยที่แดงกล่ำไปด้วยรอยจูบมือทั้งสองนวดคลึงเล่นๆที่สะโพกอิ่มเอิบของคนรัก



“อ๊ะ..อื้มม ไม่..ไม่ไหวแล้ว~”สิ้นเสียงแรงตอดรับภายในก็มากขึ้นทำเอาปอร์เช่ต้องอัดกระแทกแก่นกายเข้าไปอย่างรวดเร็วและรุนแรงเท่าที่ยาหยีเคยได้รับมาน้ำสีขาวน้ำนมไหลเอ่อออกจากส่วนปลายและในเวลาต่อมาอีกคนก็อัดน้ำรักเข้ามาเต็มช่องทางจนเอ่อล้นออกมาด้านนอก



“ถ้าดื้อจะโดนแบบนี้อีกนะครับ”


“ไอบ้า!”ผมแขวให้ก่อนจะหันหลังให้มัน ปอร์เช่ค่อยๆจับผมใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยคราวนี้ละมึงไอเช่!จะได้รู้ฤทธิ์กูซะที กล้าทำกับกูแบบนี้มึงก็เตรียมตัวรับผิดชอบได้เลย!


“ยาหยีครับ”


“อะไร!”ผมตอบกลับเสียงห้วนปวดตูดโว้ย!!


“คือ...ผมจะบอกยาหยีว่าผมขอโทษที่อดใจไม่ไหวแต่ที่ทำไปทั้งหมดเพราะผมรักยาหยีนะครับ ยาหยีจะโกรธผมก็ได้นะครับแต่อย่าบอกว่าจะเลิกกับผมได้โปรดขอร้อง”มันขอร้องครับมันล้มตัวลงมานอนกอดผมที่หันหลังให้มันอยู่พร้อมกับไซร้หน้าไปมาที่แผ่นหลังผม น้ำเสียงที่อ้อนวอนนั้นทำเอาใจผมอ่อนยวบ


“อื้ม..ไม่เป็นไรเพราะนายต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว”


“ครับ..ผมรักยาหยีนะครับ”มันกอดผมแน่นอีกแล้ว จนผมต้องผลักมันออก


“ยาหยีจะออกไปสร้างฝายกับผมมั๊ยครับหรือว่าจะพักผ่อน”อยู่ที่นี่คนเดียวหรอ คิดสภาพครับโรงนอนเงียบๆมีแสงสีส้มรำไรๆเล็ดรอดออกมาตามช่องหน้าต่างแค่คิดก็น่ากลัวแล้วครับ


“ชั้นจะไปด้วย”ผมกอดคอมันแน่นเลยครับ


“เดินไหวมั๊ยเดี๋ยวขี่หลังผมมั๊ย”ขี่หลังหรอ!บ้าหรือป่าวว่ะตอนมึงทำขากูก็อ้าจนจะหุบขาไม่ได้อยู่แล้วแล้วจะให้กูขึ้นคร่อมหลังมึงหรือฝันไปเถอะเจ็บตูดตายแบบนั้นอ่ะ


“ไม่เอาขี่หลังแล้วมันเจ็บเว้ย!!”ผมเลยให้มันพยุงไปครับ มือข้างนึงของมันโอบเอวผมแน่นอีกข้างจับแขนผมพาดคอมันแล้วมันก็พาผมเดินไปที่น้ำตก ป๋าก็เข้ามาถามว่าเป็นยังไงบ้างแต่โชคดีครับอิฐบล็อกมันแค่ถากๆไม่ได้โดนเต็มๆถ้าโดนเต็มๆผมคงตายไปแล้วอ่ะครับ



“รอผมอยู่ตรงนี้นะ”


“ไม่เอาอ่ะจะไปด้วย”ผมดื้อครับก็เลยไปกับมันด้วยไปเล่นน้ำซะส่วนใหญ่ครับสนุกมากแต่ต้องระวังไม่ให้แผลโดนน้ำลืมบอกครับปอร์เช่มันถอดเสื้อด้วยสาวๆนี่กรี๊ดสลบส่วนผมนะหรอ หวง งอนไปตามระเบียบ


“เอาละครับนักศึกษาเดี๋ยววันนี้เราจะทานอาหารเย็นกันที่นี่เป็นการต้อนรับการมาค่ายอาสาของเรา”ป๋าบอกครับพวกเราก็ดีใจลาภปากสิ มีของพร้อมทั้งเบียร์ บาร์บีคิว คืนนี้เลยกลายเป็นปาร์ตี้บาร์บีคิวที่มีชาวบ้านมาร่วมด้วย
ครับผมก็นะลาภปากเลยแหละ ผมกับพวกเพื่อนยกเว้นไอนิ่งกับไอเช่พวกมันไปช่วยป๋าแบกเบียร์ครับ ส่วนพวกผมก็แยกตัวไปเล่นน้ำครับเพราะว่าตอนบ่ายคนเยอะเลยเล่นไม่ค่อยสะใจเท่าไหร่


“ไอเรียวเดี๋ยวนี้แกอะไรๆก็ไอนิ่งนะเว้ย”


“เออ..ทำไมว่ะตกลงมึงรับรักมันแล้วหรอว่ะ”ผมกับไอนมหวานทักมันครับส่วนไอปอยกับพี่ชินนั่นเข้าโลกส่วนตัวไปเรียบร้อยแล้วครับ ส่วนไอเรียวก็เขินหน้าแดงเลยครับ


“เปล่านะเว้ย!แค่ให้โอกาสมันเฉยๆว่าแต่ยาหยีเถอะคอแดงไปทำอะไรกับปอร์เช่มาหรือป่าว”ตายห่า!ไอเช่มันทิ้งรอยไว้ด้วยหรอเนี่ยผมรีบแหวกคอเสื้อตัวเองดูเลยครับไอเช่มันทิ้งรอยไว้เต็มตัวผมเลยครับหน้าตบให้กบาลแยกจริงๆ


“ก็อย่างที่พวกเธอคิดอะแหละ”ไอเช่ตอบกลับมาครับมึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะแล้วที่มึงพูดไปนะไม่ได้แคร์หนังหน้ากูเลยใช่มั๊ยย!!


“จริงหรอว่ะเร็วนะเนี่ย”ไอเรียวกิครับแซวผมหน้าแดงเลยอ่า

“เออทำไม”ผมตอบกลับไปทันทีอยากหน้าด้านมาผมก็ด้านกลับสิครับคำตอบของผมทำเอาคนแถวนั้นเงียบกริบเมื่อมีความเงียบความอายก็บังเกิด ผมเดินตรงรี่เข้าไปหาไอปอร์เช่ที่ขัดสมาธิข้างๆที่ขวดเบียร์วางไว้ผมเลยเดินเข้าไปนั่งตักมันเลยครับเพราะตัวมันแห้งแล้วแต่ผมตัวยังเปียกอยู่หมั่นไส้ครับ


“อ๊า..ยาหยีตัวเปียกอยู่นิมานั่งทับผมผมก็เปียกสิครับ”มันทำหน้างอนใส่ผมครับ เชอะคิดว่าน่ารักหรือไงผมเลยแกล้งงอนมันแล้วจะลุกไปครับแต่มันดึงแขนผมไว้ก่อนผมเลยให้ไปทำหน้าประมาณว่า มีไร


“โอ๋อย่างอนสิครับผมแกล้งเล่นนิดเดียวเองขี้งอนจริงนะเรา”


“ขี้งอนแล้วรักมั๊ยละ”


***********************************

30% ที่เหลือ

***********************************
“รักดิ”เขินนน.นสิครับ ก็มันเล่นเอามือมากอดเอวผมแน่นเลยแถมยังซุกหน้ากับไหล่ผมอีก หน้าด้านหน้าทนจริงๆแฟนใครว่ะ


“พวกแกดูสิเดี๋ยวพวกเกย์นี่มันหน้าด้านกว่าที่ชั้นคิดเอาไว้ตั้งเยอะเนอะโดนเฉพาะอีนั่น”ผมได้ยินเต็มสองหูเลยครับ ผมหันควับไปมองพวกนั่นปากมันยังไม่ทันหายดีแต่ดันอยากได้แผลเพิ่มซะงั้นเนอะคนเรา


“แก..พูดแบบนั่นได้ยังไงละ”ยัยนีออนครับเสริมทันทีเลยนะชิ!ถ้าไอเช่มันไม่ดึงผมไว้นะป่านนี้นะปากมันคงเย็บเป็นสิบแผลแล้วครับ


“ทำไมอ่ะนีออน”


“เอ้า!เอมก็พูดแค่นั่นคนอย่างมันจะรู้สึกหรอไงจ้ะ..โง่ซะขนาดไม่รู้ว่าทั้งแฟนเก่าแฟนใหม่ตัวเองมายุ่งกับพวกเราแล้วทำมาพูดว่ารักกันอย่างโน้นอย่างนี้แหวะ..จะอ้วก”แรงไปแล้วนะมึง..เห็นกูเงียบๆอย่าคิดว่ากูจะยอมนะมึงอิชะนีหน้าขน


“นี่มันไม่ได้โง่อย่างเดียวนะแต่ทนด้วยเจ็บแล้วจำคือคนแต่เจ็บแล้วทนคืออะไรน้า..ถึงได้ทนได้ทนดีขนาดนั้น”ยัยบัวครับคงพูดถึงว่าทำไมผมถึงทนให้แฟนตัวเองไปยุ่งกับคนอื่นได้


“เจ็บแล้วจำคือคนแต่เจ็บแล้วทนคือพวกเธอนั่นแหละปากยังไม่หายช้ำก็แส่หาเรื่องตลอดเลยนะ”ผมแหวะกลับก่อนจะแย่งขวดเบียร์ไอเช่มันมากิน กินไปเยอะครับโมโห


“ปากดีไปเถอะจ้ะยาหยีรู้งี้หน้าจะให้ไอพวกนั้นเล่นงานให้หลาบจำอุ๊บ..”


“อีบัววว!!”เสียงของยัยชะนีหน้าขนนั่นตะโกนเสียงดังเมื่อเพื่อนรักของพวกมันเปิดเผยความลับที่ไม่หน้าเปิดเผยออกมา ผมจ้องพวกมันนิ่งตอนนี้ไม่รู้สีหน้าผมเป็นยังไงแต่รู้ว่าโกรธมากครับไม่เคยโกรธมากขนาดนี้เลยให้ตายเถอะ


“จะไปไหน”ผมถามไอเช่เพราะมันอุ้มผมลงจากตักมันแล้วมันก็เดินไปทางอิสามตัวนั่น ผมมองตามอย่างงง เพิ่งรู้ว่ามันเอาขวดเบียร์ไปด้วย หรือว่า!!มันจะฆ่าอิพวกนั้นไม่ได้นะ ถ้าอิพวกนั้นตายไอเช่ก็โดนจับเข้าคุก จับเข้าคุกเสร็จแล้วผมจะอยู่กับใครไม่เอานะไม่อยู่คนเดียวนะแล้วผมมีอะไรกับมันแล้ว ถ้าผมท้องละลูกที่เกิดมาก็ต้องเป็นเด็กมีปัญหานะสิเอ้ยย!!!ผมคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ยย!!ผมเป็นผู้ชายต่อให้ทำกันอีกร้อยรอบก็ไม่มีวันท้องอยู่แล้วไอบ้าเอ้ยย!!


“ปอร์เช่จะทำอะไรเราอ่ะ”ยัยเอมค่อยถอยหลังลงไปเรื่อยผมก็รีบลุกเลยครับเดี๋ยวเกิดเรื่อง


“ก..กรี๊ดดดด!!!”เสียงโหยหวนของยัยเอมดังขึ้นเมื่อเบียร์สิงห์กลิ่นแรงราดใส่หัวใส่หน้าเจ้าหล่อนอย่างไม่มีปราณีปราศัย ปอร์เช่ผู้กระทำการยืนนิ่งมองดูการกระทำของตัวเองอย่างเย็นชาปราศจากสุภาพบุรุษที่แสนอ่อนโยนเวลาอยู่กับผมโดยสิ้นเชิง


“แค่กๆนายทำบ้าอะไรเนี่ย”ยัยเอมสำลักไอแค่กๆผมเองและคนอื่นๆก็ต่างมองยัยนั่นเป็นตาเดียวไม่ใช่เพราะกลิ่นเบียร์ที่ลอยออกมาจากตัวหล่อนอย่างเดียวแต่คราบมาสคร่ากับอายไลเนอร์ที่คุณกรีดกันเอาไว้ได้ไหลเยิ้มออกมาไม่ต่างจากผีดิบตายซากแบบนั่นต่างหาก


เพล้ง!


“เฮือก!”ยัยสามคนนั่นสะดุ้งเฮือกเลยครับเหมือนผมเลย ผมมองตามเศษขวดที่แตกระเอียดแล้วกลืนน้ำลายลงคอปอร์เช่ก้มหน้าลงไปใกล้ๆยัยเอมเห็นแล้วใจเต้มตุ่มๆต่อมๆชอบกล


“อย่ามายุ่งกับเมียผมอีก!”


***********************************

มาต่อแล้วนะเจ้าค่ะ

แม่ยกปอร์เช่เยอะจัง คิคิ

***********************************

[j4c9y]

ยาหยีคนดี เข้าใจเช่เหมือนที่เช่เข้าใจยาหยีบ้างนะ

[Phelyra]

จะไปกันรอดมั๊ยค่ะเนี่ย ยาหยีก็เอาแต่ใจมากกกกกเกินนนนนไป สนแต่ความรู้สึกของตัวเอง เข้าข้างความคิดตัวเองเป็นส่วนใหญ่ ในขณะที่ปอร์เช่ก็พยายามเข้าใจและเอาใจยาหยีเกินเหตุเหมือนไถ่โทษที่ทำไว้เมื่อตอนเด็ก แถมอีพวกหน้าหนายิ่งกว่าปูนซีเมนต์+ยางมะตอยที่จ้องอยากจะงาบอยากจะได้ปอร์เช่ก็จ้องอยู่ อุปสรรคแทบจะรอบด้านเลยนะนั่นอ่ะ

[Little Devil]

เหนื่อยแทนคู่นี้ 

[kun]

จะรอดไหมเนี่ย หยี กับ เปอ อ่ะ

อุปสรรคคงเป็นการปรับเข้าหากันแน่เลย

ลงรูปไม่เป็นเหมือนกันอ่ะ ลองไปดูในกระทู้สนทนาดูน่ะ

30 เปอ จงมา มามะ รออยุ่ยยยยยย

[yunjaejoong]

น่ารัีกดีคู่นี้กุ๊กกิ๊กดี เดี๋ยวงอน เดี๋ยวง้อ

[beambeam]

  สุุดยอดคร้าบบบบ แล้วไปกระบี่มา ไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างอ่ะ น่าจะมีบรรยายแบบทะเลมาเขียนในเรื่องมั่งนะคร้าบบ เพราะทะเลที่กระบีก็สวยใช้ได้เลยอ่ะ 

[¡ииσcэиτ]

น่ารักจริงๆเลยน้องยาหยี ^^

[Classical]

ขอติดตามด้วยคนนะครับ สนุกดี

[tenten1310]

ยาหยีน่าสงสารอ่าาา

ถูกผู้หญิงรังแก

แต่ดีมีคนน่ารักๆและนิสัยดีมากๆมาช่วยไว้

[Phelyra]

แล้วพวกหน้าด้านหน้าทนที่ชอบไปแบให้ผู้ชายเค้าฟรี ๆ อย่างพวกของแกล่ะอีนังเอม เค้าเรียกว่าอะไร? คนที่ขายตัวเค้ายังได้เงิน แต่ดูท่าพวกแกต้องยอมทั้งเสียตัวและเสียทั้งเงินล่ะมั๊ง ถึงจะได้ผู้ชาย 555

[PEENAT1972]

+ 30% มันไม่พออีป้าแก่ๆ ก็ค้างอีกสิคะ จัดมาอีกสักตอนสิคุณ

 (อีป้าแก่ๆ เสียดายเบียร์ อะ)  

[Classical]

อยากมีแฟนแบบ เช่เนอะ

[ida_iii]

มาเชียร์ปอร์เช่  น่ารักดีจริ๊งงงง


ปอลิง.ไรเตอร์ยังติดภาษาพูดอยู่เยอะเหมือนกันนะคะ  เช่น อะไรอ่อ  เป็น อะไรเหรอ ประมาณนี้


สู้ๆนะ ^^V

[lomekung]

 

[kun]

ถ้ามีภาค 2 เรื่องนี้ก็ต้องชื่อว่า

"ผัวกรู'อย่างแรงงง"

เอิ๊กกกกกกกกกกกกกก



อย่างงี้หยีจะให้รางวัลอะไรกับเช่อ่ะ ปกป้องหยีตลอดเลยน่ะ