บุพเพวายร้าย(สอง)
04.40%
เหมือนครั้งที่แล้ว ผมตื่นขึ้นมาไม่เจอไอ้แบงค์ สงสัยกลับแล้วมั้ง
จะรีบกลับไปไหนก็ไม่รู้ อยู่ให้คนเห็นหน้าหน่อยก็ไม่ได้
“ .........................” ผมนึกหงุดหงิดขึ้นมา ก่อนที่จะลุกขึ้นว่าจะเดินไปอาบน้ำ แต่ผมคิดว่าบางที..ไอ้แบงค์อาจจะอยู่นอกห้องเลยเดินเปิดประตูออกมา
ในครัวไม่มี แต่มาเห็นไอ้แบงค์นั่งดูโทรทัศน์ไม่เปิดเสียง ไม่เปิดเสียงแล้วดูยังไงวะบ้าเปล่าเนี่ย
“ ตื่นแล้วเหรอ หิวป่ะ นั่นข้าวผัดซื้อมาให้” ผมหันไปมองกล่องสีโฟมสีขาวบนโต๊ะที่อยู่ด้านซ้าย แล้วหันไปมองไอ้แบงค์ที่แต่งตัวดีเกินกว่าจะแต่งมาดูโทรทัศน์ไม่มีเสียง เหมือนจะไปไหนแต่ยังไม่ไป
นาฬิกาลูกบาศก์สีชมพูที่ปรางซื้อมาวางไว้ บอกเวลา 10 โมง 6 นาที
“ ทำไมไม่เปิดเสียง จะดูรู้เรื่องยังไง?” ผมถามเดินเข้าไปหา ไอ้แบงค์มันใส่เสื้อตัวเก่งสีม่วงของมัน ผมก็เซตเป๊ะมาก
“ เดี๋ยวมรึงตื่น” ไอ้แบงค์บอก ทั้งที่เสียงที่เปิดอยู่ตรงนี้ไม่ดังพอที่จะให้ผมในห้องตื่นได้หรอก
“ กรูตื่นแล้วมรึงก็เปิดดิ กรูจะได้ดูด้วย” ผมบอกนั่งติดไอ้แบงค์จนแทบจะนั่งตัก
ไอ้แบงค์ยังไม่เปิดเสียงโทรทัศน์ และยังขยับตัวหนีผมอีก ยิ่งขยับหนีผมยิ่งตาม
“ มรึงมาเบียดทำไมกรูร้อน!” ไอ้แบงค์บอกขยับไปติดผนักแขนโซฟา และแน่นอนตามไปเบียดจนติดอยู่เช่นนั้น
“ มรึงเป็นอะไร?” ผมถาม
“ กรูไม่ได้เป็นอะไร?” ไอ้แบงค์บอกลุกขึ้น ผมดึงมือไอ้แบงค์ไว้
“ มรึงดูกรูออกกรูก็ดูมรึงออกเหมือนกันว่ามรึงกำลังมีเรื่องในใจ” ผมว่า คิดออกอยู่เรื่องเดียว เรื่องที่ผมกับมันมีอะไรกัน ในครั้งแรกผมยอมรับว่าบังคับมันจริง แต่เมื่อคืนมันไม่ได้ปฏิเสธ
ผมไม่รู้อะไรเท่าไรหรอกครับถึงจะรู้ว่าเพื่อนกันเขาไม่มีอะไรแบบที่ผมกับไอ้แบงค์ทำ และยังเป็นเพื่อนที่คบกันมาเกือบ 2 ใน 3 ของชีวิตแบบนี้
ผมอาจจะเห็นแก่ตัว แต่ตอนที่ไอ้แบงค์กอด..ผมรู้สึกสบายใจ มันเลยทำให้ผมทำแบบนั้น
“ บอกว่าไม่มีก็ไม่มี!” ไอ้แบงค์เดินไป ดึงมือตัวเองหลุดจากมือผม
“ ถ้าการที่กรูบังคับมรึงให้มรึงมามีอะไรกับกรูทำให้มรึงรู้สึกแย่ขนาดนั้น กรูขอโทษ!” ผมบอก ไม่อยากให้เรื่องนี้ทำให้มิตรภาพเพื่อนมันสะเทือน
“ ............................” ไอ้แบงค์เงียบ
“ มันจะไม่มีครั้งต่อไป” ผมบอกใจเต้นแปลกๆ
“ แล้วมรึงก็มีเจนแล้วด้วย” ผมว่า เดินกลับเข้ามาในห้อง
“ ชนะ” ไอ้แบงค์เดินตามผมเข้ามา
“ กรูไม่ได้...”
“ กรูรู้อย่าโกหก!” ผมหันไป ไอ้แบงค์ยืนอยู่ตรงหน้า แต่มันแปลกกว่าที่ผมเคยเห็น เพราะเมื่อก่อนผมไม่ได้มีอะไรกับไอ้แบงค์
“ ................เพื่อนกันเขาไม่ทำเหมือนที่เรา 2 คนทำ” (ไอ้แบงค์)
“ต่อไปไม่มีแล้วไง” ผมว่า เดินเข้าห้องน้ำ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกน้อยใจ
เข้าห้องน้ำมาก็ตรงมาเปิดฝักบัวรดหัวตัวเอง
เมื่อคืน.....ก็ไม่ใช่มันรึไงที่เข้ามาในตัวผม ถึงผมจะต้องการให้เป็นแบบนั้นก็ตาม
ไม่ใช่เพราะมรึงรึไง ร่างกายกรูถึงได้...
“ ..................ทำไม มันเป็นงี้วะ” ผมพูดกับตัวเอง ปล่อยให้น้ำล้างร่างกาย .....
มีหลายๆอย่างที่หาคำตอบยังไม่เจอ
พอผมออกจากห้องน้ำ ไอ้แบงค์ไม่อยู่ในห้องแล้ว คราวนี้ไอ้แบงค์คงจะกลับไปจริงๆแล้ว แต่ไม่ครับ เพราะพอผมแต่งตัวออกไปจะกินข้าวที่ไอ้แบงค์ซื้อมาให้ ไอ้แบงค์นอนอยู่บนโซฟา
“ แบงค์?” ผมเรียก รอฟังไอ้แบงค์ตอบกลับแต่ไอ้แบงค์ไม่ตอบผมเลยเดินไปหาเลยได้รู้ว่าไอ้แบงค์หลับ
“ ...........................” ผมจ้องหน้าไอ้แบงค์ ก่อนที่จะหันหน้าหนี เดินถือข้าวกล่องเข้าไปในครัว แล้วเทข้าวผัดทะเลใส่จาน ตามด้วยเอาช้อนมายืนตักกินอยู่ตรงนั้น
กินไปเรื่อยๆจนหมด ก่อนที่เอาจานวางไว้ตรงนั้น แล้วเดินออกมา ว่าจะกลับเข้าห้อง แต่เปลี่ยนใจไปนั่งตรงโซฟา เปิดโทรทัศน์และไม่เปิดเสียงเพราะกลัวไอ้แบงค์ตื่น
ไม่เปิดเสียงเพราะกลัวไอ้แบงค์ตื่น
“ .................” ผมก็ไม่เปิดเสียงโทรทัศน์เพราะกลัวไอ้แบงค์ตื่นเหมือนที่ไอ้แบงค์ทำ แต่ไม่รู้ว่ามันคิดเหมือนผมไหม....
“ ไอ้เพื่อนชั่ว” ผมพูดเสียงเบา แล้วยิ้ม
ยังไงมรึงก็เพื่อนกรูล่ะว่ะ
กรูมันชั่วเองที่หน้ามืดจนก้าวล้ำไปไกลขนาดนี้ แต่หลังจากตอนนี้ เดี๋ยวนี้ทุกอย่างมันจะเหมือนเดิม ...
จะเป็นเพื่อนรัก จะเป็นเพื่อนตายกันเหมือนเดิม....
“ ...................”
และตอนนี้สิงที่ผมต้องทำก็คือ การช่วยปราง คน ที่ ผม รัก
ผมไม่รู้หรอกว่าพาเอาตัวไอ้นั่นมาแล้ว มันจะยอมรับในสิ่งที่มันทำไหม? แต่ขอให้มันได้รับสิ่งตอบแทน และผมจะเป็นคนมอบให้มันเองถ้ามันต้องการ
ว่าแล้วผมก็ลุกขึ้น ปิดโทรทัศน์โทรหาไอ้แต้ม
“ เออ แต้มมีความคืบหน้ายังไง?” ผมถาม เมื่อวานผมบอกให้ไอ้แต้มไปทบทวนข่าวที่มันได้มาว่ามีจักรกี่คนกันแน่
“ ไม่มีแล้วคนแล้วคนชื่อจักร ปี 3 มีคนนี้คนเดียว” ไอ้แต้มบอก น้ำเสียงมันบ่งบอกว่าถ้ามีจักรคนอื่น ให้ตรีนกระทืบหน้ามันได้เลย
“ ถ้ามีคนอื่น กรูถีบมรึงได้ใช่ไหม?” ผมถามยืนฟัง
“ ไม่มี สาบานเจ็ดวัดแปดศาลา” ไอ้แต้มบอกมั่นใจมาก
“ คุยอะไร?” เสียงด้านหลังถามผมหันไป เป็นไอ้แบงค์ตื่นมายืนซ้อนหลังผมครับ ผมเลยบอกไอ้แต้มว่าแค่นี้ก่อนและขอบคุณที่มันช่วย คิดถูกจริงๆว่าไอ้แต้มจะไม่ทำให้ผิดหวัง
“ เรื่องจักร” ผมบอก
“ ได้เรื่องว่าไง?” ไอ้แบงค์ถาม ผมเลยเปิดรูปจักรในโทรศัพท์ยื่นให้ไอ้แบงค์ดู แต่คิดว่ามันคงจำไมได้
“ เพื่อนจุม!?” ผิดคาด ไอ้แบงค์จำได้ทันที สีหน้าและน้ำเสียงตกใจ
“ มรึงจำได้” ผมแปลกใจครับ
“ จำได้” ไอ้แบงค์บอกดึงมือถือจากมือผมไป แต่มันคงได้เจอพวกเพื่อนจุมบ่อยกว่าผม เพราะมันไปรับจุมแทนไอ้วุฒิหลายต่อหลายครั้ง
“ แต่มรึงแน่ใจว่าใช่จักรนี้”
“จักรปี 3 คณะปรางมีคนเดียว” ผมบอก ไอ้แบงค์มองผม
“ แล้วมรึงทำไง?” ถามผมทั้งคำพูดทั้งสายตา
“ ไปถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วถามว่าจะเอายังไง” ผมบอกเดินย้อนไปนั่งโซฟา
“ เมื่อไร?” ไอ้แบงค์เดินตามผมมา
“ ตอนนี้.............มรึงไปด้วยไหม?” ผมถาม รอฟังคำตอบ อยากให้ไอ้แบงค์ไปด้วย
“ ไป” ผมยิ้ม
“ กรูคิดอยู่แล้วว่ามรึงไม่ปล่อยกรูไปคนเดียวหรอก”
“ เดี๋ยวมรึงก็ไปทำอะไรบ้าๆอีก”
“ ถ้ากลัวว่ากรูจะไปทำอะไรบ้าๆตามไปนั่นแหละดี” ผมว่า รู้สึกดีที่ผมไม่ต้องไปคนเดียว อย่างน้อยก็มีไอ้แบงค์
“ ชนะ อย่าเพิ่งทำอะไรรุนแรง เพราะอาจจะมีอะไรที่เราเข้าใจผิด”
“ รู้น่า” ผมว่ายืนขึ้น จับมือไอ้แบงค์จะได้จูงมันไปด้วยกันเลย^^
“ ................” มือไอ้แบงค์มันขืนไว้ครับจนผมต้องหันไปมอง
“ มีปัญหาไร รีบมา” ผมเร่งไอ้แบงค์ลองขึ้นเสียงดูผมอุตสาห์จับมือทำมาเป็น..
สุดท้ายไอ้แบงค์ก็เดินตาม
“ ..............................” อย่างน้อยกรูก็มีมรึง เพื่อนก็อยู่กันตอนนี้ล่ะ แต่แปลกแฮะไม่ว่าจะทุกข์จะสุขมรึงก็อยู่กับกรูตลอด
“ เดี๋ยวไปหา ไอ้วุฒิด้วย เผื่อมันจะมีความคิดดีๆ” พอผมบอกไอ้แบงค์มันก็หยุดดึงมือผมที่จับมือมัน
“ อย่าเพิ่งไปหาไอ้วุฒิ ดูท่าทีน้องเขาก่อน” ไอ้แบงค์บอก ผมหันไป
“ ไปหลายคนแหละดี มันจะได้กลัวพูดกันง่ายขึ้น” ผมบอกแบบว่าเอาคนมากขู่เข้าไว้ไงครับ จะได้ไม่กล้าหือ
“ไอ้วุฒิมันจะทำอะไรรุนแรง” ผมคิดตามที่ไอ้แบงค์พูด...มีความเป็นไปได้สูงครับ จักรที่ผมเคยเจอไม่น่าจะคุยกันไม่รู้เรื่องหรือเปล่า?
แต่ปรางบอกเองว่าจักรไม่ยอมรับว่าทำปรางท้อง
คิดแล้วเครียด สิ่งที่เห็นกับสิ่งที่คนอื่นบอกทำไมขัดแย้งกัน
“ ก็ได้ตามใจมรึง เราไปกัน 2 คนก่อน” ผมว่า
.
.
.
.
ตอนนี้ผมกับไอ้แบงค์จอดรถอยู่หน้าบ้านจักรที่ผมมาส่งเมื่อวาน ก่อนที่ออกมายืนอยู่หน้ารั้ว ผมมองเข้าไปในบ้านเงียบสงบ แล้วเอานิ้วกดกริ่งสีขาวที่เริ่มจะเป็นสีเหลืองแล้ว
กริ่งๆ ไม่ถึงนาที ประตูขนาดมาตราฐานกลางตัวบ้านเปิดออก จักรเดินออกมา แต่ทำหน้าแปลกใจที่เห็นผมกับไอ้แบงค์ยืนอยู่หน้าบ้าน
“ พี่มาหาใครอ่ะ?” จักรถาม
“ มาหาจักรนั่นแหละ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ผมบอกสังเกตท่าทางจักรอยู่ตลอด หน้าจักรยังคงงงกับคำที่บอกว่ามาหาตัวเอง
“ พี่ชื่อแบงค์จำได้ไหม?”
“ จำได้ครับ พี่มารับจุมออกบ่อย และยังเลี้ยงขนมพวกผมอีก” จักรบอกรู้สึกว่าจะผิดกับที่พูดกับผมอยู่
“ ไปด้วยกันหน่อยไหม พี่จะได้คุยกับจักร?” ผมถามอีก จักรทำหน้างง
“ คุยเรื่องอะไร?”
“ คุยตรงนี้ไม่ได้” ถามจริงวะ ไม่ได้เอาไปฆ่าสักหน่อย
จักรขมวดคิ้ว ท่าทางกำลังคิด
“ งั้น เข้ามาคุยในบ้านผมดีกว่าครับ ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ด้วย” จักรบอก ผมมองไอ้แบงค์ที่พยักหน้าว่าให้คุยที่นี่
จักรเห็นไอ้แบงค์พยักหน้าก็ดึงกุญแจออกจากรั้วเหล็ก ให้พวกผมเดินเข้าไป
“ ว่าแต่พี่จะคุยเรื่องอะไรกับผม?” จักรยังคงสงสัย เดินนำพวกผมเข้าไปในบ้าน เดินผ่านตู้เก็บรองเท้า เข้าไปด้านใน ผ่านครัวที่เปิดทิ้งไว้ เข้าห้องที่มีโซฟาสีขาวขุ่น 3 ตัว ในห้องมีโทรทัศน์ 24 นิ้วได้ในตู้โชว์ไม้ที่มีช่องเว้นพอดิบพอดี
สายตาผมมองผ่านๆพวกกรอบรูปที่ตั้งในตู้โชว์(ไม่มีกระจก) บอกได้ว่าครอบครัวนี้ มีพ่อใส่แว่น แม่ มีจักร และมีน้องสาวอีกคนน่าจะอายุน้อยกว่าจักร อย่างน้อย 5 ปี เพราะมีรูปใบหนึ่งที่เป็นเด็กตัวเล็กอุ้มทารกในอ้อมกอด ข้างๆมีแม่ที่ตอนนั้นยังสาวกว่าภาพอื่นๆ
“ พี่เอาน้ำป่ะ?” จักรถาม หลังจากที่พวกผมนั่งลงแล้ว
“ พวกพี่เพิ่งกินมา ไม่ต้องหรอก” ไอ้แบงค์ตอบ
“ ดีเลย ผมจะได้ไม่ต้องไปเอา” จักรบอกนั่งลงโซฟาตัวเล็ก (ผมกับไอ้แบงค์นั่งโซฟาตัวใหญ่ด้วยกัน)
“ มีเรื่องอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ?” จักรถาม
ผมกับไอ้แบงค์มองหน้ากันก่อนที่ผมเป็นคนถาม
“ จักรรู้จักปรางหรือเปล่า?” ผมถาม จักรไม่มีท่าทางใดเปลี่ยนไปหลังจากที่ผมถาม
“ ทำไมเหรอครับ?” ไม่ตอบผม แต่จักรกลับถามแทน
“ รู้จักไหมล่ะ?”
“ ถ้าพี่หมายถึงพี่ปราง เอกเสด-สาด ผมรู้จัก”
“ รู้จักมานานแค่ไหน?” ผมถามอีก
“ ปลายๆปี 1 พี่ปรางเป็นเพื่อนกับพี่รหัสผม ก็เลยได้รู้จักกัน..”
“ แล้วรู้จักกันแบบไหน?” ผมถามอีก
“ เอ๊ะ พี่ไหนบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับผม แต่พี่กลับเอาแต่ถามผม ยังกะว่าผมไปทำเรื่องอะไรมา!” จักรว่าจ้องหน้าผมครับ
“ แล้วรู้จักกับปรางแบบไหนล่ะ?!” ผมถามเสียงเริ่มเปลี่ยนและดังขึ้น
“ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ด้วย!” จักรพูดยืนขึ้น
** ** **
ผมว่ไรเตอร์ทำร้ายตัวละครของผมเกินไปแล้วนะ...สรุปเรื่องนี้จะมีใครมีความสุขบ้างเนี้ย โกรธไรเตอร์ที่สุดเลย
อย่าเพิ่งโกรธ อย่าเพิ่งว่าเจ้าหญิงใจร้าย บุพเพวายร้าย(สอง) ยังไม่จบเลยเจ้าค่ะ ปล.คำผิดขอบคุณ 
ท่านกระต่ายชมจันทร์
ท่านSakin
ท่านChae(ท่านอย่าประท้วงเลยเจ้าค่ะ ใจเย็นๆเน้อ)
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4746151 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก