บุพเพวายร้าย
60.50%
เรื่องของชิดจะเรียกได้ว่าผ่านไปด้วยดีก็คงใช่ครับ อย่างน้อยพี่วุฒิก็ให้ผมไปหาชิดอีกวัน(ผมทำข้าวต้มไป)แต่มีข้อแม้ว่าพี่วุฒิต้องไปด้วย พี่วุฒิเจอหน้าพี่อิงก็ไม่ได้เหมือนวันแรก เพราะผมขอให้พี่วุฒิใจเย็น ผมคิดว่าชิดก็คงเหมือนกัน คือขอร้องพี่อิงไม่ให้มีเรื่องกับพี่วุฒิ พี่ทั้ง 2 คนจึงทำเหมือนไม่อีกคนอยู่ในอาณาบริเวณที่สายมองเห็น
ผมสอบปลายภาคผ่านไปด้วยดี รวมชิดด้วยแม้จะมาสอบที่หลังแต่ก็น่าจะไม่มีปัญหา
** ** **
ปิดเทอมมาได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว พี่วุฒิก็ปิดเทอมแล้วเหมือนกันครับ แต่ตอนนี้ไปทำงานกับพ่อพี่เขาที่โรงแรม ในตอนแรกพี่วุฒิไม่ไปครับ เพราะยืนยันที่จะทำงานแค่เดือนละครั้งแต่พ่อพี่วุฒิเห็นว่าปิดเทอมก็อยากให้พี่วุฒิทำงานจริงๆจังๆ ท่านเลยโทรมาหาผม ให้ผมช่วยพูดกับพี่วุฒิ เพราะต่อไปโรงแรมทั้งหมดพี่วุฒิก็ต้องเป็นดูแล ผมต้องชักแม่น้ำทั้ง 5 มาพูดให้พี่วุฒิกว่ายอมไปทำงานได้ผมก็แทบหมดหวัง ผมเองก็คิดว่าจะไปทำงานพิเศษเหมือนกันครับ แต่พี่วุฒิไม่ยอม ผมไม่อยากมีปัญหาเลยอยู่บ้านดีกว่า
เพราะงั้นตอนนี้ผมถึงอยู่บ้านกับแม่(อาทิตย์นี้แม่เข้าเวรกลางคืนครับ)
“ ล้างเสร็จเอามาหั่นหมูนะจุม” แม่บอกผมที่กำลังล้างคะน้าในอ่างล้าง
“ ครับ” ผมบอก ปิดน้ำเมื่อน้ำขึ้นระดับมาเกินครึ่งซิงค์ แล้วลงมือล้างคะน้า ก่อนนำคะน้าขึ้นมาใส่ตระกร้าที่วางอยู่ในถาด วันนี้อาหารหนึ่งนั้นคือคะน้าหมูกรอบครับ
พอผมเอาคะน้าพักไว้ก็ลงมือหั่นหมูติดหนังที่แม่เตรียมมีด เขียง และถาดรองไว้ให้เรียบร้อย เหลือแค่ผมหั่นเท่านั้น
“ แม่เสียใจไหมครับ ผมไม่มีหลานให้แม่” ผมถามขึ้นมาเฉยๆ เพราะคิดออกพอดี และผมก็รู้สึกผิดด้วย ที่ไม่ได้แต่งงานเหมือนคนปกติ ให้แม่ได้อุ้มหลาน มีเหลนต่อไป
แม่หันมายิ้ม ก่อนที่จะพูดว่า
“ แม่บอกจุมเสมอลืมแล้วหรือไงว่าถ้าจุมมีความสุข ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร แม่ก็พอใจมีความสุข” แม่พูดต่อ (แต่หันกลับไปข้นแกงในหม้อ)
“ ถ้าแม่คิดจะมีหลานแม่ไม่ยอมให้จุมคบกับวุฒิหรอก ดูสิยังไม่ทันจบมอ6 ก็พาผู้ชายเข้าบ้าน”
“ แม่อ่ะ” ผมว่าอายมาก อายจนหน้าร้อนเลยครับ แต่แม่หัวเราะร่วน
“แม่พูดจริงทำอาย” แม่ว่าทั้งที่ไม่ได้หันกลับมาก็รู้ว่าผมอาย
“ แม่!” ผมพูดเสียงดัง กลบเกลื่อน
“ จุมเสียงดัง ยิ้มได้ เขินได้แม่ก็สบายใจแล้ว” แม่บอก
“ ผมดีใจที่ได้เป็นลูกแม่ ถ้าเป็นแม่คนอื่นคงจะ...”
“ ไม่ใช่หรอกจุม แม่ทุกคนก็เหมือนแม่ ที่อยากให้ลูกมีความสุข แต่วิธีและความคิดแตกต่างกันเท่านั้นเอง” ผมคิดถึงแม่พี่วุฒิ คิดว่าก็จริง แม่พี่วุฒิก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อพี่วุฒิเหมือนกัน...
“ก็จริงครับ” ผมบอกเห็นด้วยกับแม่ ไม่ว่าแม่ผม แม่พี่วุฒิ หรือแม่ของใครๆก็อยากให้ลูกมีความสุข
“ เออ จุมมีจดหมายส่งถึงวุฒิด้วยนะ”
“ เหรอครับ?” ผมขมวดคิ้วสงสัย ไม่ยักรู้ว่าพี่วุฒิให้ที่อยู่ที่นี่ด้วย
“ ตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่แม่ลืมบอก อย่าลืมเอาให้พี่เขาล่ะ”
“ ครับ”
.
.
สัก 3 ทุ่มได้พี่วุฒิก็กลับมา แน่นอนว่าแม่ไปทำงานตั้งแต่หัวค่ำแล้ว ผมเดินไปเปิดประตูให้พี่วุฒิที่กดออดอยู่หน้าบ้าน
“ เห็นหน้าจุม พี่หายเหนื่อย” พี่วุฒิบอกทันทีที่เห็นหน้าผม
“ ไหนว่าจะกลับ 5ทุ่มไงครับ หรือว่างานเลิกเร็ว” ผมบอก เพราะจำได้ว่าวันนี้ต้องไปดู งานเลี้ยงจากการการจัดประชุมเมื่อตอนกลางวัน คาดว่าจะเสร็จราวๆ5 ทุ่ม
“ เปล่า พี่หิวข้าวเลยกลับมาก่อน” พี่วุฒิบอกเดินตามผมเข้ามาจนเกือบถึงประตูบ้าน ผมหันกลับไป
“ พี่ครับ อย่างงี้เขาเรียกหนีงานนะครับ”ผมบอก
“ ก็พี่หิวข้าว”
“ แล้วทำไม ไม่กินที่โรงแรมล่ะครับ?” ผมถาม เพราะอาหารที่โรงแรมดีกว่าบ้านผมเป็นไหนๆ
“ ไม่เอาจะกินข้าวกับเมีย”
“ แต่ผมกินกับแม่แล้วครับ”
“ พี่รู้ แต่อย่างน้อยตอนพี่กินที่นี่พี่ก็มองเห็นหน้าจุม” พอผมมองหน้าพี่วุฒิจะทำหน้าดุก็ไม่ได้ เพราะมันพาลจะยิ้มอย่างเดียว
“ ผมไม่อยากทำให้พี่ทำแบบนี้เลยนะครับ” ผมบอกเปิดประตูบ้านเดินเข้าไปในครัว เอากับข้าวที่อุ่นแล้วมาวางบนโต๊ะ พี่วุฒิโทรบอกระหว่างทางว่าจะถึงบ้านแล้วและหิวข้าวมากด้วยผมเลยอุ่นไว้รอ
“ พรุ่งนี้ก็มี งานมันไม่หมดหรอก” พี่วุฒิบอก ก่อนที่เดินไปตักข้าวเอง ตามด้วยเดินไปเอาช้อนส้อมในลิ้นชักใกล้ๆกัน ผมมานั่งรอพี่เขาที่เก้าอี้
“ คนอื่น เขาอยากทำงาน หางานทำแทบตายแต่ก็ไม่มีงานทำ แต่พี่วุฒิมีกิจการใหญ่โตเป็นของตัวเองดีแค่ไหนครับ” ผมบอกพี่วุฒิที่กำลังนั่งลงตรงข้ามผม
“ จุม”
“ จริงๆนะครับ”
“ ก็ได้” ตอบขอไปที
“ ดีครับ” ผมบอกยิ้มเดินไปเอาช้อนมาอีกคันแล้วตักคะน้าที่ตอนนี้หมูไม่กรอบแล้วให้พี่วุฒิ ทว่าอร่อยนะครับ เพราะ ...
“ผมทำเองนะครับ” ผมบอกพี่วุฒิไม่ได้อวดแต่อยากให้รู้
“ อร่อยมาก”
“ ครับ”
“ เมียพี่ทั้งน่ารัก และก็ทำกับข้าวอร่อย”
“ ครับ”
“ รักพี่ไหม?” พี่วุฒิถามไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องที่พูดเมื่อกี้ แต่เป็นเรื่องปกติครับ
“รักครับ”
“ มากไหม?”
“ มากๆครับ”
“ พี่ก็รักจุมมากๆ” พูดแล้วก็กินข้าวต่อไป ผมก็นั่งดูแล้วรู้สึกอิ่มไปด้วย ...อิ่มใจ
“ จุม จุม” พี่วุฒิเรียกผมพร้อมกอดผมจากด้านหลัง หลังจากเข้าห้องมาได้
“ ครับ” เรียกมือหน้าก็ซุกไซ้คอผมนัวเนีย
“ คิดถึงจุม”
“ คิดถึงยังไงก็ต้องไปอาบน้ำก่อนครับ” ผมบอกหันไปหาพี่วุฒิ เอามือดันหน้าที่อยากจะกินคอผม
“รอนะ ห้ามหลับก่อน” พี่วุฒิบอกเดินเข้าห้องน้ำ ส่วนผมนั่งบนเตียงแล้วนอนลง
มีความสุขจัง...
“ ....................”
ผมลุกขึ้นคิดว่าเตรียมเสื้อให้พี่วุฒิใส่นอนดีกว่า ซึ่งตอนนี้ พี่วุฒิขนชุดนอนมาแล้ว วันนี้ให้พี่วุฒิใส่สีอะไร เอาสีน้ำตาลอมแดงลายตารางดีกว่าครับเพราะคล้ายกับชุดที่ผมใส่อยู่ (ชุดนอนที่ผมใส่ก็เป็นของพี่วุฒิครับ) ผมเอาชุดนอนพี่วุฒิเอามาวางไว้บนโต๊ะ ข้างๆมีจดหมายที่ส่งถึงพี่วุฒิตั้งแต่เมื่อวาน ผมนอนฟังเสียงน้ำจากห้องน้ำไปเรื่อยๆจนหลับ....
ตัวผมเหมือนถูกระชาก ผมลืมตื่น!? แล้วมันก็จริง มือพี่วุฒิกระชากคอเสื้อผม ใบหน้าพี่เขาโกรธเกรี้ยวจนผมขนลุก
“ พี่ครับ?!” ผมว่าลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ พี่วุฒิเป็นอะไร!! (มือพี่วุฒิยังไม่ยอมปล่อยคอเสื้อผม)
“ นี่มันอะไร!?” เสียงพี่วุฒิตะคอกถาม กับสิ่งที่อยู่ในมือพี่เขา
“อะไรครับ? ” ผมก้มลงมอง รูปถ่ายมากกว่า 10 ใบในมือพี่วุฒิ ทุกใบล้วนมีรูปผม ใบแรกที่แรกสุดคือภาพผมออกจากโรง-บาล ระบุวันที่ชัดเจน ใบถัดมา ผมกับพี่แบงค์อยู่ในรถ หลายๆใบเป็นภาพผมกับพี่แบงค์ที่อยู่ในรถ
จูบ!?
วันนั้น! เท่านั้นผมเงยหน้ามองพี่วุฒิ ด้วยหัวใจสั่นไหว ใบหน้าร้อนวูบอย่างตื่นตกใจ
“ พี่ครับ มันไม่ได้..”
“ นี่ใช่ไหมถึงได้เป็นห่วงมันนัก!!” เสียงดังจนผมสะดุ้งเฮือก
“ ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะครับ!” ผมบอกจับมือพี่วุฒิ แต่โดนสะบัดออกทันทีทันใด
“ แล้วมันอะไร?!” ตุบ!? พี่วุฒิโยนรูปใส่หน้าผม มันร่วงลงบนเตียงและพื้น มีหลายรูปที่ผมจำไม่ได้ว่าผมเคยทำ หรือว่ามันเคยเกิดขึ้น คงจะเป็นเหตุการณ์ก่อนที่ผมจะความจำเสื่อม
“ ผมกับพี่แบงค์ไม่มีอะไร นอกจากคำว่าพี่น้องนะครับ”
“ อย่ามาตอแหลแล้วนี่มันอะไร!!” พี่วุฒิตะคอกเสียงดังกว่าเดิม และตัวสั่น
“ ผมไปเยี่ยมพี่แบงค์จริงครับ แต่ผมไปบอกพี่เขาว่าผมรักพี่ ส่วนเรื่องในรถ...” ผมพูดไม่ออก ว่าพี่แบงค์ขอจูบผม ถ้าพี่วุฒิรู้ พี่แบงค์กับพี่วุฒิคงหมดทางเยียวยาทั้งที่ตอนนี้ทุกอย่างมันดีขึ้นมาแล้ว
“ พูดมา”
“ ......................” จะผมจะพูดว่าอะไร
“ มันบังคับจุมใช่ไหม?!” พี่วุฒิถามแม้จะเสียงกระด้างแต่ถามผมด้วยความหวัง
“ ไม่ได้บังคับครับ” ผมมองเงยหน้ามองพี่วุฒิ “ แต่พี่เชื่อผมเถอะว่ามันไม่มีอะไรมากไปกว่าจูบ”
ผวักะ!?
ฝ่ามือตบเต็มแรงบนหน้าผมจนหันไปด้านข้าง
[/b] “อะไรบอกมา จุมจูบมันเพราะอะไร!?” [/b] ผมหันหน้ากลับไป
“ ..........................”
“บอกมา!?” “ ......................” ผมจะไม่ทำร้ายพี่แบงค์ไปมากกว่านี้ ผมพูดไม่ได้ ว่าพี่แบงค์ขอจูบผม
“ ความจริงแล้วก็คือ
จุมนอกใจพี่ใช่ไหม!? และนี่มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกใช่ไหม!? เมื่อไร!!กับไอ้แบงค์เมื่อไร!” “ .................” ผมก้มลง สายมองไปเห็นภาพที่ผมกับพี่แบงค์จูบกันท่ามกลางรถหลายคัน แต่ผมจำไม่ได้ว่ามันเมื่อไร ที่ไหน..เมื่อก่อนมันเป็นยังไงผมไม่รู้
น้ำตาไหลอาบแก้มลงมาแล้ว
“ พูดมา!” พี่วุฒิบอกเอามือจับคางผมให้เงยหน้าขึ้น
“ เท่าที่ผมจำได้ ผมไม่เคยนอกใจพี่”
“ แล้วจูบกับไอ้แบงค์ทำไม!?” “ ผมบริสุทธิ์ใจ” ผมบอก
“ บอกว่าบริสุทธิ์ใจ
แต่จูบกับคนอื่นไปทั่วเขาเรียกร่าน!” “ .....................” ผมส่ายหน้า ว่ามันไม่จริง
“ มิน่าถึงได้ห่วงมันนัก!!” “ พี่ครับ ผม”
ผวักะ!? ผมโดนตบอีกครั้งกับแก้มข้างเดิม คราวนี้เลือดซึมออกตรงมุมปาก และมันเจ็บจิ๊ดๆ ในปากผมได้กลิ่นเลือดชัดเจน
“ ทำไมทำกับพี่แบบนี้!” “ ...................” ผมขอโทษ
“ พี่เชื่อใจจุม แล้วทำกับพี่
แบบนี้ได้ยังไง....... ” อยู่ดีๆเสียงพี่วุฒิแหบพร่าและเบามาก แต่ผมก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง เพราะผมผิดจริงๆ ที่ไปหาพี่แบงค์ ทั้งที่ผมรู้ว่าถ้าพี่วุฒิรู้เรื่อง ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ แต่ผมก็ไป และยังทำร้ายจิตใจพี่แบงค์อีก
ทั้งให้พี่แบงค์จูบง่ายๆทั้งที่ถ้าผมไม่ได้ชอบพี่เขา พี่แบงค์ก็ต้องตัดใจอยู่แล้วแต่ผมสงสารพี่แบงค์เลยยอมให้พี่แบงค์จูบ
“ .........................” ผมผิด
“ พี่ยอมจุมทุกอย่าง....”
“ พี่ครับ ...”
ผวักะ!? ตัวผมล้มลงไปกับเตียง และผมก็ไม่ได้อยากลุกขึ้น
“ ถามไม่พูด
ไม่ได้ถามอย่าพูด!” “ .................ขอโทษครับ”
“ ขอโทษ เพราะทำจริงๆ”
“ ขอโทษครับพี่ ฮือๆ”
“ ไม่ยกโทษให้” พี่วุฒิบอก จับไหล่ผมพลิกตัวขึ้นมารุนแรง ราวกับว่าผมไม่มีความรู้สึก
“ พี่ครับ!?”
“ .........”
“ พี่ครับ อย่า!?” ผมบอกจะลุกขึ้นเพราะเริ่มกลัว ทั้งสีหน้า การกระทำพี่วุฒิ
“ ทำไม ทีกับคนอื่นเต็มใจ ทีกับผัว
แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้!” พี่วุฒิกำแขนผมที่ผลักพี่เขาออกไปเต็มแรงเหมือนจงใจให้ผมเจ็บ
“ พี่ครับ ผมเจ็บ!”
“ แล้วไง” พี่วุฒิพูด ทั้งผมและพี่วุฒิหยุดนิ่ง สายตาประสานกันเงียบงั้น แต่หัวใจผมกลับเต้นระรัวเร็วขึ้น
* - - - *
โค้งๆ
คำผิด ขอบคุณ
ท่านกระต่ายชมจันทร์
ท่านpandorads
และ ท่านChae
V
ท่าทาง กริยาในรูปเหมือนพี่วุฒิกับน้องจุมในมุมที่บ่งบอกนิสัยดีเน้อท่าน iforgive
V 
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4745907 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก