“ พี่จำชิดได้ไหมครับ เขาเป็นคนที่ผมไปเยี่ยมวันนี้
พี่น่าจะเคยชิดครั้งหรือ 2 ครั้ง” => ตก เห็น หรือเปล่าคะ?
“ .................” ผมกลัวเหลือเกิน
ว่พี่วุฒิจะบอกว่า ‘พี่เป็นคนสั่งให้คนไปซ้อมเอง’
ผมว่าพี่วุฒิไม่ได้ทำหรอกครับ ทำไมผมจะต้องไประแวงพี่วุฒิเพราะ
คำพูดของคนที่ที่เพิ่งคุยกันเป็นครั้ง ในเมื่อพี่วุฒิอยู่กับผมทุกวัน พี่เขาเป็นคนยังไงผมก็พอรู้
นี่มัน......มืออีกข้างที่ถือสมุดไม่มีความรู้
ส฿กเหมือนกรัแสไฟฟ้าช็อดเบาที่นิ้วมือเหมือนข้างที่ถือ..
รูปชิด!? เป็นรูปถ่ายขนาด
โปรเตอร์ที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวแน่นอน.....แอบถ่าย!!!???
=> ช็อต
“ ชิดชอบผมแล้วไง! ผมไม่ได้ชอบชิด
มันไม่ประโยชน์ ผมรักพี่พี่ก็รู้!”
“ ไม่ปล่อย!!” พี่
วุฒอบอกก้มลงช้อนตัว
ตัวขึ้นมาอุ้ม
“ ..............” ผมนิ่งก้มหน้าลง ไม่ดิ้นแล้วด้วย กลัวโดนปล้ำจริงๆ
ถ้าคงจะโดนปล้ำจริงๆถ้าผมไม่ยอมสงบลง
“ มันบอกว่าชอบจุม ทั้งที่รู้ว่า
ผมมีแฟนแล้ว และมันยังบอกอีกว่ายังงี้ใครดีใครได้!”
“ พี่ถามชิดหรือครับ?” ผมถาม พี่วุฒิเอามือเปิดประตูแบบทุลักทุเล
เพราะก็ไม่ยอมปล่อยผมลง
“ เปล่า พี่ฝากพวกนั้นถาม” พวกนั้นคงหมายถึงพวก
ที่ที่รุมชิด แล้วทำไมชิดไม่บอกผม
...ว่าชิดรู้ว่าเป็นเพราะอะไรตัวเองถึงได้โดนรุมซ้อม แต่กลับบอกว่าไม่รู้หรือ
อจะเป็นการซ้อมผิดตัว...
“ ไปก็รู้เอง” พูด
จูบก็จูบปากผมครับ?!
“ แต่พี่จะเอาตอนนี้” พี่วุฒิบอกก้มลงอีก ซุกไซร์จมูกกับคอของผม
“ จุม ลงไปกินข้าว” พี่วุฒิคงสังเกตเห็นว่าผมร้องไห้ แต่ไม่ได้พูดถึง พี่เขา
เอานั่งข้างตัวผมบนเตียง
“ มีไข่
ตุ่นของโปรดจุมด้วยนะ” พี่วุฒิบอกใบหน้า
แต้มยิ้ม เดินมาหาผมที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้องน้ำ
“ จุมไปกินข้าวเถอะนะ จะงอนพี่ก็อย่า
ทำทรมานตัวเอง” พี่วุฒิบอก
ประครองผม
=> มี ทำ อยู่แล้วแปลกๆหรือต่ายคิดไปเองนะ? / ประคอง
“
อยากจะพี่เอามันให้ตายจริงๆใช่ไหม!”
“ .....................” พี่วุฒิจ้องหน้าผม ที่ขอบตาเริ่มปริ่มๆน้ำตา
=> จริงๆก็รู้ค่ะว่าไอ้คนจะร้องนี่คงจุมแต่ต่ายคิดว่าตรงนี้น่าจะมีอะไรมาบ่งบอกเพิ่มหน่อยนะคะ อ่านตอนแรกนึกว่าวุฒิจะร้องไห้รึ?!
“ ขอโทษนะที่ทำให้เป็นแบบนี้” ผมบอกมองแขนเข้า
เฟือกของชิด
“ ไม่ต้องกังวล รู้สึกผิดอะไร เราไม่คิดมากหรอก แบบนี้สิชีวิตมันถึงจะมีรสชาติ” ชิดบอกยิ้มอีกตามเคย ยิ้มอยู่ได้ไม่
ยิ้มแผลหรือไงนะ...
ผมไม่ว่าอะไรจนเมื่อ
อกมานอกห้องแล้ว
“ ไม่ใช่ครับ ไม่มี
การาประชดะไรทั้งนั้นผมกับชิดเป็นเพื่อนกัน” ผมย้ำ
ผมยังไม่พูดครับ เพราะไม่รู้จะพูดอะไร เดินออก
มากหลังจากประตูลิฟท์เปิดทันที
“ ก็มันจริง” ผมสลัด
มืออกเดินลิ่วไปหารถที่จอดอยู่
“ พี่คิดไหม
ครับครับ ว่าวันหนึ่งผมไปเดินเล่นอยู่ผมก็โดนตีหัวจนหัวแตก
“ จะไม่มี
เหตุการ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกใช่ไหมครับ?” ผมถาม พร้อมที่จะเชื่อที่พี่วุฒิพูด
“ พี่จะพยายาม” พี่วุฒิพูดอีกแต่
คราวน้ำเสียงหนักแน่นมาก
“ กลับบ้านผมต้องไปอ่านหนังสือ วันจันทร์ผมยังมีสอบอีกครับ” ผมบอกแต่คิดว่าพี่วุฒิทราบอยู่แล้ว เพราะวันก่อน
เห็นเห็นมองตารางสอบผมอยู่นาน
“ ก็ดี เราจะได้มีเวลา
อยู่ด้วย 2 คน” พี่วุฒิว่าอารมณ์ดีขึ้นผิดจากเมื่อกี้
=> ตก กัน รึเปล่าคะ
-----------------------------------------------
วุฒิขอโทษ! แถมหลายครั้งด้วย!
ฉลองงงงงงงงงงงง
โค้งสุดท้ายแต่สนามใหญ่...แสดงว่ายังมีอีกหลายบทสินะคะ555+
แต่แบบ สรุปวุฒิก็ทำ...อุตส่าห์เชื่อใจ(กึ่งไม่แน่ใจ 55+)
ขออย่าให้เรื่องที่จุมแอบไปเยี่ยมแบงค์สร้างความร้าวฉานเลย เพี้ยง!
สู้ๆนะคะ^^v
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4463827 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก