23
ชิดรถจอดหน้าบ้านนานแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ขยับเขยื้อนลงจากรถ แต่ดวงตาผมกลับจ้องบ้านตัวเองไม่วางตา
“จุม” (ชิด)
“
… !?…………” ผมสะดุ้ง ก่อนที่เปิดประตูรถออกมาอย่างร้อนรน โดยไม่หันกลับไปมองชิดอีก
ผมไขประตูรั้วด้วยความเร่งรีบ ใจก็กลัวว่าชิดจะเปลี่ยนใจมาลากผมกลับเข้าไปในรถ เพราะตอนนี้ชิดยังไม่ได้ขับรถออกไป
“……!?…………” ผมเปิดประตูเข้าไป วิ่งเข้าไปในบ้าน วิ่งขึ้นบันได้ เข้าไปในห้อง
ปัง!? ผมเปิดประตูและล๊อกประตู ผมตรวจดูอีกทีให้มั่นใจว่าผมล็อกเรียบร้อย
“
…… ……………… ” เดินถอยหลัง จนหลังชนกับผนัง ผมมองยังคงจ้องประตูเกรงว่าใครจะเปิดมันออก
“
… …………”
น้ำตาผมค่อยๆไหลอาบแก้มลงมาโดยที่ผมไม่ได้สนใจ
ผมไม่คิดเลยว่าชิดคิดจะทำแบบนั้นกับผมอีก ไม่เคยคิดเลยจริงๆ นั่นเพราะผมคิดว่าเราเป็นเพื่อนกัน เป็นเพื่อนที่ไว้ใจ ถึงสุดท้ายชิดจะไม่ทำแต่ผมก็รู้สึกเสียใจ เหมือนจะไม่ไว้ใจชิด กลัวว่าชิดจะเปลี่ยนใจ แต่ก็คงแค่ตอนนี้เท่านั้นที่ผมสงสัยในความเป็นเพื่อนของเรา เพราะยังไงคำว่าเพื่อนก็ตัดไม่ขาด ชิดยังเป็นเพื่อนที่ดีของผม
คำว่า ‘ขอโทษ’ เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ที่ชิดบอก ไม่ได้ผมรู้สึกดีขึ้น แต่ผมให้อภัยชิดเพราะหากว่าผมไม่ได้โกหกพี่วุฒิเรื่องทั้งหมดคงไม่เป็นแบบนี้
“
… …… …… ”
…………..พี่ครับ…..พี่ตบหน้าผมแต่ตอนที่ชิดทำร้ายผม ผมคิดถึงหน้าพี่ขอให้พี่มาช่วยผม ทั้งที่พี่ก็เคยทำกับผมเหมือนกับที่ชิดทำ
ตอนนี้…พี่คงกำลังโกรธผม เกลียดผม รู้แบบนั้นแล้วผมก็ทรมาน ผมรู้ผมผิดเองที่ไม่บอกความจริงกับพี่แต่ผมไม่มีทางเลือก และไม่คิดว่าพี่จะรู้ ถึงแม้ชิดจะบอกความจริงว่าชิดเป็นคนทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดเอง แต่ความจริงก็ไม่เปลี่ยนคือ ผมปิดปังพี่
ก็อกๆ เสียงเคาะประตูพร้อมลูกบิดประตูขยับ(จากด้านนอก)
!?
ใคร หรือว่าแม่!?แต่แม่จะกลับมะรืนนี้ ไม่ใช่วันนี้ !?
“
……………………” ผมขยับตัวกอดเข่าแน่นกว่าเดิม ตัวผมแทบจะเบียดเป็นวส่วนหนึ่งของผนังห้อง
“ จุม!?” เสียงพี่วุฒิเรียกผม
ผมรีบลุกขึ้นตรงดิ่งไปที่ประตู มือจับลูกบิดประตูแต่มือกลับชะงักไม่เปิดออก
“
………………………” พี่วุฒิ เข้ามาที่นี่ได้ไง แล้วรู้ได้ยังไงว่าผมกลับมาแล้ว พี่เขามาหาผม !?
หรือว่าผมไม่ได้ใส่กุญแจที่รั้ว!? แต่ก็ยังดีที่ผมล็อกประตูห้องเอาไว้ ไม่งั้นพี่วุฒิคงเข้ามาในห้องแล้ว
“ จุม พี่รู้ว่าเราอยู่ในห้อง
เปิดประตู! ” พี่วุฒิสั่ง
ผมถอยหลังอออกมา ไม่คิดจะเปิดประตู มือลูบแก้มตัวเองข้างที่โดนพี่วุฒิตบ
ผมกลัว…… ….
“
จุมเปิดประตู!? ”
‘ไม่ครับผมไม่เปิด’ ผมตอบพี่วุฒิในใจ มือต่างก็กุมกันและกันแน่น
“
เปิดประตู!? ” พี่วุฒิตะโกนทุบประตูเสียงดัง จนประตูจะพังให้ได้
“
เปิดประตู!? ”
ผมสะดุ้งเฮือกวิ่งไปเปิดประตูด้วยความลนลาน
ไม่กล้าขัดคำสั่งพี่วุฒิ รู้แต่ต้องทำตาม
“
!? …………………” ผมเห็นพี่วุฒิและขาก็ค่อยๆถอยเดินถอยหลัง ดวงตาไม่สามารถละจากใบหน้าพี่วุฒิได้
“…………………………” พี่วุฒิยื่นมาจับข้อมือผม!?
“!?
……พะพี่ครับ!?……………………” ตัวผมสั่น น้ำตาไหลทะลักออกมาจนกระบอกตาร้อนผ่าว
ขาแทบไม่มีแรง ไม่รู้ตัวว่ายืนอยู่ได้ด้วยอะไร ผมกลัวเพราะผมรู้ว่าจะต้องโดนทำอะไรบ้าง เหมือนเมื่อก่อนที่ผมทำให้พี่วุฒิโกรธ
“ จุมทำไมไม่บอกพี่ !??”
“
…………………………” ผมส่ายหน้า พูดไม่ออก ขาเดินถอยเข้ามาในห้อง
“ ใช่ จุมคิดถูกที่พี่ไม่ยอมให้จุมไปกับชิดแต่จุมจะได้ไปเพราะพี่จะไปด้วย……” พี่วุฒิว่า ใบหน้าเหมือนกำลังเจ็บที่ไหนสักทีในร่างกาย
“
…………………………”
“ แต่จุมโกหกพี่ นั่นคือที่พี่โกรธ ไม่ใช่จุมไปกับชิด !? ……………….”
“ พี่ ครับ
ผม ขอ โทษ ” ผมไม่อยากให้พี่วุฒิคิดมาก แต่นั่นกลับเป็นการทำร้ายพี่วุฒิ
“ พี่เชื่อใจจุมไม่ได้อย่างที่คิดจริงๆ พี่เชื่อใครไม่ได้
!? ” พี่วุฒิว่าจับไหล่ผมเขย่าแรงๆ ผมโผเข้าไปกอดพี่วุฒิทั้งอย่างงั้น
“ ผมขอโทษ ขอโทษ ผมไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ผมไม่อยากให้พี่ไม่สบายใจ เพราะผมรู้ว่าพี่ไม่ชอบชิด พี่ระแวงชิด ผมคิดว่าไม่ให้พี่รู้จะดีกว่า ผมขอโทษนะครับ จากนี้ไปผมมีเรื่องอะไรผมจะบอกพี่ทุกอย่าง ผมขอโทษ ขอโทษครับ” ผมระล่ำระลักอธิบายรวดเร็วจนเหมือนใครจะแย่งพูดหากผมไม่พูดในตอนนี้
“…………………………” (พี่วุฒิยืนนิ่ง)
“ พี่เชื่อใจผมได้”
“ ไม่ได้ พี่เชื่อจุมไม่ได้ พี่เชื่อใจใครไม่ได้”
ผมรู้ว่าตัวเองได้เพิ่มบาดแผลให้พี่วุฒิอีก พี่วุฒิที่ไม่เชื่อใครแม้แต่คนนครอบครัว เพราะพี่วุฒิโดนโกหกหลอกลวงมาหลายครั้ง
“ ผมรักพี่ ทำทุกอย่างได้เพื่อพี่ ผมสัญญาจะไม่โกหกพี่อีก”
“…………………………แต่จุมทำ” (พี่วุฒิ)
“ พี่ยังไม่ต้องเชื่อผมตอนนี้ก็ได้ครับ” ผมบอกจ้องหน้าพี่วุฒิ คิดอยู่อย่างเดียวว่าทำยังไงพี่วุฒิถึงจะรักษาแผลใจพี่วุฒิได้ อย่างน้อยๆก็แผลนั้นมันบรรเทาความเจ็บปวดลง
“ จุม”
“ ครับ” ผมว่าจ้องพี่วุฒิค่อยๆโน้มใบหน้าไปจูบริมฝีปากสีแดงได้รูปอย่างเชื่องช้าแต่หัวใจกลับเต้นระรัวอย่างไม่น่าเชื่อ
“…………………………” พี่วุฒิจ้องหน้าผม ผมไม่ได้หลบสายตาเหมือนทุกครั้งเพราะอยากให้พี่วุฒิเชื่อมั่นในตัวผมว่าผมไม่โกหกพี่วุฒิอีกต่อไปแล้ว
เชื่อใจผมนะครับ
“
…………… ………” พี่วุฒิเผยริมฝีปากเล็กน้อยยอมให้ผมแทรกลิ้นเข้าไป โดยที่พี่เขายังยืนนิ่ง มือมือลูบอกพี่วุฒิก่อนที่ลูบไหล้ต่ำว่ามาเรื่อยๆจนมาเป้ากางเกงผมพยายามจะปลุกเร้าตรงส่วนนี้แต่กลับรู้สึกว่าเก้ๆกังๆเพราะภายใต้กางเกงไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย ยิ่งทำให้เคอะเขิน
ลิ้นผมพยายามเกี่ยวลิ้นพี่วุฒิจนลิ้นพี่วุฒิโต้ตอบ มือพี่วุฒิกอดลำตัวผมเข้ามามือสอดเข้ามาในชายเสื้อยืดที่ชิดให้ผมยืมใส่ ผมเดินถอยหลังมานั่งที่ที่เตียงโดยทีพี่วุฒิตามมาไม่ห่าง
“ จุม” พี่วุมิเรียกชื่อผม ก่อนที่จะผลักไหล่ผมให้นอนลง เอื้อมมือจับใบหน้าผมและลูบข้างๆที่เมื่อตอนกลางวันพี่เขาได้ตบมัน
“ ครับ” ผมว่า จับมือพี่วุฒิที่อยู่แก้มผม ผมแนบแก้มกับมือพี่วุฒิ
“…………………………” ผมรู้สึกได้ว่าสายตาที่ผมมอง ช่างอ่อนละมุน
“ พี่ครับ ผมอยากให้พี่กอดผม” ผมรวบรวมความกล้าบอก ตอนนี้ผมอยากเป็นหนึ่งเดียวกับพี่วุฒิ ผมรู้สึกเหมือนว่าพี่วุฒิจะเดินหายไปจากชีวิตผมทั้งที่ผมกับพี่วุฒิกำลังอยู่บนเตียงด้วยกัน ทั้งที่ใกล้กันขนาดนี้ หรือว่า หัวใจต่างหากที่อยู่ไกลเกินเอื้อม
“…………………………” พี่วุฒิประกบริมฝีปากผม มือดึงเสื้อยืดผมร่นเข้ามาเหนืออก ก่อนที่พี่วุฒิจะหยุดเอาดื้อๆ และลุกขึ้นนั่ง
“
………… ……… !?” ผมลุกขึ้นตาม มองอกตัวเอง มีรอยจูบเต็มไปหมด
“ พี่ครับ ผมไม่ได้มีอะไรกับชิดนะครับ”
กลัวว่าพี่วุฒิจะไม่เชื่อ มากกว่ากลัวที่จะโดนทำร้าย
“…………………………”
“ พี่ครับ ผมไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากพี่” ผมบอกกอดพี่วุฒิจากด้านหลัง
“โกหก” พี่วุฒิว่า
“ จริงๆครับ”
ควับ !? พี่วุฒิหันหน้ามา
“…………………………”
“ ผมไม่ได้มีอะไรกับชิด”
“ แล้วรอยจูบนี่มันอะไร
!? ”
“ ชิดใช้กำลังกับผม แต่ผมไม่ยอม ชิดก็หยุดและพาผมมาส่งบ้าน” ผมบอก
“ พี่จะเชื่อได้ไหมที่จุมบอกไม่เคยมีอะไรกับใคร แล้วผัวเก่าล่ะ?”
“ ผมไม่เคยมีอะไรกับใคร..นอกจากพี่” ผมบอกประโยคเดิม
“ โกหก !?” พี่วุฒิว่าจับแขนผมดึงเข้าไปแล้วประกบริมฝีปากผมอย่างดุดัน ลิ้นพี่เขาสอดเข้ามาอย่างเร่าร้อน สายตาก็จับจ้องใบหน้าผม
“
…………………………” ผมไม่ขัดขืน ต่อต้านแม้แต่น้อย ผมเองก็ต้องการแม้ว่าจะออกมาในรูปแบบไหนก็ตาม ผมพร้อม ถ้าพี่วุฒิต้องการ แม้ร่างกายจะสั่นเทา แม้ปฎิกิริยาร่างกายจะต่อต้าน แม้ว่ายังไง หัวใจก็ให้ไปแล้ว
พี่วุฒิผลักผมนอนลง ดึงเสื้อผมขึ้นรวดเร็ว
แล้วเขาก็ผลักผมนอนลง ถอดกระดุมเสื้อผมออกทีละเม็ด เผยให้เห็นเนินอกของผม ริมฝีปากโลมเลียปทั่วอกของผม มือเลื่อนปลดเข็มขัดถอดกางเกงผมออก
“
…………………………”
พี่จะทำอะไรผมก็ได้ ขอแค่พี่เชื่อใจผม
.
.
.
.
.
ผมลืมตาขึ้น กวาดสายตามองโดยรอบ เห็นพี่วุฒินั่งอยู่ ผมองแผ่นหลังกว้างเปลือยเปล่าอยู่ครู่ใหญ่ๆก่อนที่จะลุกขึ้นมา
“
…………… ………” พี่วุฒิไม่ได้สังเกตเห็นผม เหมือนพี่เขากำลังคิดอะไรบ้างอย่างที่ต้องใช้ความคิดไม่สนใจสิ่งใด
ผมขยับตัว พี่วุฒิหันมาก่อนที่หันกลับไป
“
…………… ………” ผมเข้าไปซบไหล่พี่วุฒิ
“ พี่ครับ ทำไมไม่นอนล่ะครับ? หรือว่าพี่ไม่ชอบนอนเบียดกับใคร ผมลงไปนอนข้างล่างก็ได้นะครับ” ผมบอกรู้พี่วุฒิไม่ชอบเตียงแคบๆ
“ ไม่ต้อง” พี่วุฒิว่า
“ครับ” ผมหลับตาพริ้มอยู่อย่างงั้น
“…………………………”
“
……………”
“ เจ็บไหม?” พี่วุฒิถาม หันหน้ามา
“ เจ็บครับ” ผมบอกความจริงไม่ปิดปัง ที่พี่วุฒิทำเหมือนผมไม่มีคามรู้สึกเมื่อกี้เจ็บมาก ทั้งรอยจูบที่เหมือนรอยกัด ทั้งแทรกตัวเข้ามาทั้งๆที่ไม่พร้อม ทั้งทุกอย่างที่พี่วุฒิทำให้ผมเจ็บ
“ แล้วทำไม?.....”
“ทำไมผมถึงพูดกับพี่แบบนี้ใช่ไหมครับ?”
“…………………………”(พี่วุฒิ)
“ เพราะรักครับ ผมถึงไม่โกรธพี่ ไม่เกลียดพี่ ผมเคยบอกพี่แล้วผมเป็นคนของพี่”
“…………………………” พี่วุฒิเอื้อมมือมากอดผม
“ พี่เชื่อจุมได้ใช่ไหม?”
“ ครับ ”
“ พี่ไม่อยากโดดเดี่ยว”
“ พี่ไม่ได้โดดเดี่ยว พี่มีผม” พี่วุฒิกอดผมแน่นกว่าเดิม มือลูบแผ่นหลังผมไปมา
“…………………………”
“ ผมขอโทษพี่เรื่องวันนี้ แต่จากนี้จะไม่มีอีกแล้ว” ผมบอก พี่วุฒิไม่ได้พูดอะไรตอบ แต่พี่วุฒิหันตัวมากอดผมแน่นไม่ใช่แค่เอื้อมมากอดเหมือนเมื่อกี้
“ ชิดเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ฟังแล้ว แต่พี่อยากได้ยินจากปากจุม” มือพี่วุฒิกอดผม ใบหน้าวางบนไหล่ผม พี่เขาตัวโตกว่าผม แต่ผมกลับรู้สึกว่าพี่เขาเหมือนเด็ก เหมือนเด็กที่ยังไม่โต เหมือนเด็กที่ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำถูกหรือผิด
“ ครับ”
นี่คงบอกได้แล้วว่าพี่วุฒิมาหาผมได้ยังไง ชิดเป็นคนบอกพี่วุฒิ
“…………………………”
“…………………” ผมสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากอ้อมกอดแน่นหนา ผมคิดว่าพี่วุฒิก็คงรู้สึกแบบเดียวกับผม
ในความเงียบงัน หัวใจผมเต้นเป็นจังแผ่วเบา นุ่มนวลแต่มั่นคง
* * *
ผมตื่นมาในอ้อมแขนพี่วุฒิ หันไปมองหน้าพี่วุฒิเห็นว่าพี่เขาลืมตาอยู่
“ ตื่นแล้วเหรอครับ?” ผมถาม รู้สึกเขินขึ้นมาที่รู้ว่าพี่วุฒิกำลังจ้องผมอยู่
“ อืม” พี่วุฒิตอบ ผมจะลุกขึ้นแต่พี่วุฒิกลับกอดผมแน่นไม่ยอมให้ลุก ผมหันไปมองเห็นว่าพี่วุฒิหลับตาอยู่
“พี่ครับ?”
“ อย่าส่งเสียงพี่จะนอน” พี่วุฒิตอบ ยังหลับตาอยู่
“ ครับ แต่ผมจะลุกไปอาบน้ำ” ผมบอก
“ พี่จะนอน” พี่วุฒิตอบหน้าตาเฉยไม่ยอมลืมตาขึ้นมาด้วย
“ แต่ผมกอดผมอยู่”
“ พี่ไม่ได้กอดจุม พี่กอดแฟนพี่”
“…………………” หน้าผมร้อนผ่าวทันที
“ นั่นแหละครับผม” ผมบอก พี่วุฒิค่อยๆลืมตาขึ้น
“ จริงเหรอ?” ถามเหมือนไม่สนใจเท่าไร
“ครับ” ผมพยักหน้าบอก
“จุมเป็นแฟนพี่เหรอ?”
“ครับ” คราวนี้ผมพยักหน้า2ครั้ง
“ อ้าวแล้วใครเป็นเมียพี่?”
“ ก็…” ไม่กล้าบอกว่าเป็นตัวเอง
“ พี่นึกว่าเป็นจุมซะอีก” ตอบหน้าตายอย่างไม่น่าเชื่อ ผมจะลุกขึ้นก็ยังลุกไม่ได้ พี่วุฒิยังคงกอดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ เป็นผมก็ได้ ครับ” ผมว่าอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
“ โลภมากจัง แฟนก็จะเป็น เมียก็จะเป็น ไม่คิดจะแบ่งให้คนอื่นบ้างหรือไง?” พี่วุฒิว่าเหมือนจะไม่พอใจแต่อมยิ้ม ผมเลยไม่รู้ว่าพี่เขารู้สึกยังไงกันแน่ แต่ที่แน่ๆคือผมเขินที่ดดนพูดแบบนี้
“ เป็นอะไรก็ได้ครับที่พี่อยากให้เป็น” ผมว่า
“ งั้น พี่ให้เป็นภรรยาพี่แล้วกัน เมีย หรือแฟนไม่ต้องเป็นแล้ว” พี่วุฒิบอกลุกขึ้นและแน่นอนให้ผมลุกขึ้นด้วย
“……………ครับ” ผมยิ้ม
!? พี่วุฒิกดริมปากกับแก้มผมแรงแต่ไม่เจ็บ
“ ชื่นใจ” พี่วุฒิว่า
“ ผมไปอาบน้ำแล้วครับ” ผมบอกรีบลุกขึ้น ใบหน้าผมร้อนผ่าวสลับเย็นวูบไปมา ในหัวใจสุขล้นจนบอกไม่ถูก
“ พี่อาบด้วย” พี่วุฒิบอกเดินตามผมเข้ามาในห้องน้ำ และปิดประตูเองเรียบร้อย
“ ครับ!?” (ตาเบิกโต)
“ แค่จะอาบน้ำตกใจอะไร?”(ยิ้มกริ่ม)
“
…………………………”
ผมเห็นพี่วุฒิยิ้มผมก็มีความสุขแต่ผมหวั่นใจแปลกๆ ถึงอย่างงั้นผมก็มีความสุข
.
.
.
.
.
ผมกับพี่วุฒิเดินลงบันไดมาด้วยกัน หลังจากอาบน้ำเรียบร้อย (แค่อาบน้ำจริงๆครับ พี่วุฒิให้ผมสระผมให้)
“ จุมพี่หิว”
“ ผมก็หิวครับ” ผมบอกพลางเดินเข้ามาในครัว ผมเปิดดูในตู้เย็น แม่เตรียมของไว้ให้ให้ทำกับข้าวเพียบ ว่าแต่ผมจะทำอะไรเท่านั้นเอง
ตอนนี้จะ 10 โมงแล้ว คิดว่าควรทำอะไรง่ายๆ
“ พี่ !?” ผมหันมาจะถามพี่วุฒิว่าอยากินอะไรแต่หันหน้ามาชนเข้าพี่วุฒิที่ยืนอยู่ข้างหลัง
“ พี่ครับ!?” ผมว่าถอยออกมา
“ อะไร?” ว่าแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ เปิดฝาชีดูเหมือนสพรวจว่ามีอะไรอยู่ข้างใน เหมือนเด็กที่อะไรก็อย่กรู้อยากเห็นไปเสียหมด “…………………”ผมไม่มีอะไรจะพูดครับ มายืนอยู่ข้างหลังก็ไม่สุ่มให้เสียงหรือยืนห่างกว่านี้หน่อยก็จะดี ผมว่าพี่วุฒิจงใจมากกว่าที่จะไม่รู้ตัว ผมเลยเงียบไว้ดีกว่า
“ พี่อยากจะกินอะไรครับ?” ผมถาม แต่คิดไว้ในใจสองสามอย่างแล้ว เอาที่ทำง่ายๆเสร็จเร็วๆเพราะผมก็หิวเหมือนกัน
“ จุมทำอะไรพี่กินหมดแหละ” พี่วุฒิตอบให้ผมชื่นใจ
“ ไข่เจียว แกงจืดสาหร่ายด ผัดกระหล่ำดอกน้ำมันหอย” ผมบอก พี่วุฒิพยักหน้า
“…………………………” ผมเลยหุงข้าว จากนั้นก็เอาล้างผัก เอาพักไว้ให้สะเด็ดน้ำ เอาไข่มาตอกใส่ชาม
“ พี่ช่วย” พี่วุฒิว่าเมื่อเห็นผมตีไข่
“ครับ” ผมว่ายื่นชามให้ พี่วุฒิกลับไปนั่งเก้าอี้แล้วลงมือตีใจในชามอย่างตั้งใจ ผมยืนมองสักพัก นึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้หันผัก รีบกุรีกุจอทำทันที
ผมวางกระทะบนเตา พี่วุฒิลุกขึ้นมายืนอยู่ข้างๆ ท่าทางอยากทำ
“ พี่ลองทอดไข่ดูไหมครับ?” ผมถาม เห็นว่ากระทะร้อนแล้วเลยเทลงน้ำมันลง
“ พี่ทำได้เหรอ?”( เหมือนลังเล)
“ ครับ ไม่อยากหรอก” ผมบอก ยื่นชามไข่ที่มีฟองเล็กน้อยเพราะพี่วุฒิตีนานมาก
“…………………………” พี่วุฒิรับไป ก่อนที่จะเทลงกระทะอย่างเก้ๆกังๆถึงจะมีผมบอกอยู่ก็ตาม
ไข่ฟู่เหลืองในกระทะน่ากินมาก และส่งกลิ่นหอมด้วย
“ หอมจังครับ …พี่ตักที่เป็นน้ำตรงกลางมาราดขอบๆสิครับ” ผมบอกพี่วุฒิทำตามอย่างตั้งใจ
“ ดีครับ แบบนั้นแหละครับ” ผมว่า พี่วุฒิยิ้มไม่หุบแม้เริ่มมีเหงื่ออกแล้วก็ตาม
กริ่งๆ เสียงกดออดหาบ้าน
ใครมาตอนนี้? ผมคิด
“ ใครมาจุม?” พี่วุฒิถาม แต่ตายังคงมองไข่ในกระทะ
“ ไม่รู้ครับ” ผมบอก เห็นว่าไข่ในกระทะจะสุกแล้ว เลยบอกให้พี่วุฒิกลับด้าน
กริ่งๆ เสียงออดดังขึ้นมาอีกครั้ง
“ พี่ครับ เดี๋ยวถ้าเห็นว่าข้างที่พลิกไปเหลืองได้ทีแล้วก็ตักใส่จานเลยนะครับ” ผมบอกเอาจานมาวางไว้ให้
“ เดี๋ยวผมไปดูว่าใครมา”
“ รีบมานะ” ( พี่วุฒิยังจ้องเจียวในกระทะ)
“ ครับ” ผมฉีกยิ้มวิ่งออกมา ผมใกล้จะมาถึงรั้วแล้ว แต่พอผมมองเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตูแล้ว…
ไนท์!?
“
…………………… … !?…” จากที่ผมวิ่งออกมา กลายเป็นก้าวเดิน ผมไม่คิดว่าจะเป็นไนท์
ทันทีที่ผมเห็นหน้าไนท์ หัวใจผมก็เหมือนกำลังโดนบีบอัด ในขณะที่ผมกำลังมีความสุขกับพี่วุฒิ แต่ไนท์กลับมีสีหน้าเศร้าสร้อยแบบนี้….
“ สวัดดีครับ” ไนท์ว่ายิ้มแย้ม แต่นัยย์หน้าเศร้าหมอง
“ไนท์” ผมเปิดประตู(รั้ว)ให้ไนท์เดินเข้ามา
“ ผมเดิมพันกับตัวเองว่าคนที่จะมาเปิดประตูจะเป็นพี่ หรือเป็นพี่วุฒิ สำหรับผมแล้วผมคิดว่าต้องเป็นพี่” ไนท์ว่ามองไปที่รถพี่วุฒิที่จอดอยู่ หน้าบ้านผม
ไนท์รู้อยู่แล้วว่าพี่วุฒิอยู่ที่นี่
“ ไนท์มาหาพี่ มีอะไรกับพี่ใช่ไหม?
…………………………” ผมถามเดินออกมาหาไนท์ที่ยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับ
ไม่รู้ว่าไนท์ทำใจเรื่องพี่วุฒิได้หรือยัง แต่ดูจากสีหน้าตอบว่ายัง….
สงสาร
“ ครับ ผมมาหาพี่……รู้สึกว่าพี่ดูมีความสุขดีนะครับ” ไนท์ว่า หัวใจผมสะเทือนเมื่อคิดถึง เรื่อง ไนท์กับพี่วุฒิ สายตาที่ไนท์มองพี่วุฒิ ทั้งครั้งล่าสุดที่เจอกัน
ไนท์ขอให้ผมคืนพี่วุฒิ แต่ผมกลับทำไม่ได้
“
…………………………”
“ พี่ทำหน้าแบบนี้ทำไมครับ? พี่ก็ได้พี่วุฒิไปแล้วนิครับ” พูดแล้วยักยิ้ม
หมับ!? ผมจับมือที่ปิดปากและจมูกผมจากด้านหลัง ผมได้กลิ่นฉุนจากผ้าที่ปิดจมูกผมอยู่ แม้พยายามดิ้นรสุดกำลังให้หลุด แต่แรงกลับลดฮวบหายไปดื้อๆ ขาผมไม่สามารถยืนอยู่ได้
ดวงตาค่อยๆหรี่ลง และมืดสนิท
ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือ ใบหน้าไนท์ที่กำลังสะใจกับอะไรบางอย่าง….
“
…………………………”
พี่วุฒิ…ไข่เจียว………ในครัว
พี่ครับ……………………………………….ผมจะรีบไปครับ
* * *
ขอโทษที่มาช้าเจ้าค่ะ
ปล. 1 ท่านน้องที่ไปนอนแล้ว พรุ่งนี้ค่อยอ่านก็ได้เน้อ
2 ไม่มีบุพเพวายร้าย 3 4 เจ้าค่ะ จบแล้ว
3. ฝากเรื่อง ‘นายกานดา’ ด้วยเน้อเจ้าค่ะ
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4626133 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก