หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล ภาค๒ เรื่องราวของหมู

[salapaw]

สงสัยชวดอีกแล้วอ่ะหมู

เหอๆๆ

[nenoramy]

เริ่มเบื่อหมูแล้วอ่ะ
ไม่เห็นทำอะไรสักอย่าง
ดีแต่ทำให้หนูน้ำฝน (เค้าเรียกชื่อเต็มแล้วนะ) เสียใจ
เชียร์น้ำฝนให้ชตหรือต้อยยังดีกว่าอีก
เชอะ!!!

[MrTeddy]

น้ำ คงรู้สึกทั้งน้อยใจ+เสียใจ ที่มีแต่คนมอง+ดูแลน้ำฝน
ทำเหมือนเป็นตัวแทนของน้ำหยด
คิดแล้วคงเศร้ามากๆ
 

[zandwizz]

ป๊าด จะเดินตามเงียบ ๆ ทำไมเนี่ย ไอ้ลมบ้าหมู

[bakanishi1]

โห้กระแสจิตแรงมากเลยนะ

น่าขนลุกนะเนี้ย

[BeeRY]

ทำเอาขนหัวลุก น้ำหยดใช่มั้ยนั่น ที่น้องน้ำเจอ
โถๆ น้องน้ำ(ฝน)น่าสงสารอ่ะ 
ส่วนหมู...คนรุมแกมากแระล่ะ 
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา

[LifeTime]

แค่อยากรู้ว่าน้ำหยดกำลังจะทำอะไร...
จะว่าเป็นกามเทพให้หมูก็ไม่เห็นจะสื่อสารกับหมู 

[IIMisssoMII]

เอาแล้วไง

[Safina_safe]

คาดเดาไม่ถูกจริงๆ ว่าจะเกิดไร ต่อไป

[ka[ze]na]

 

เจ็บตับ....ปวดม้าม  เกินจะบรรยาย

[sasa]

หมูยังคงเหมือนเดิม ...
เฮ้อ...เซ็งมันว่ะ
 

[jasmin]

  เซ็งพี่หมู ท่ามาก เริ่มรำคาญแล้วนะ
ชิชิ ถ้าชตรู้ว่าคัยไปเรียกคงจับไข้แทนน้ำฝนแน่ๆ
ก่อนไป ขอซักทีเถอะอิพี่หมู   (แถม)

[patee]

ยิ่งอ่านยิ่ง    นายหมู ขึ้นทุกที

[kongkilmania]

คิดถึงหนูน้ำหยด 

สงสารน้องน้ำฝน 






ส่วนอิหมู 
วานใครเอาm79ไปถล่มมันที มึนๆแบบหมูต้องเล่นของหนักๆ

[THIP]

หุหุ ช่างเป็นพระเอกที่เรตติ้งดี(เหรอ)เสมอต้นเสมอปลายเจงๆๆๆ

[kongkilmania]

รอ ร๊อ รอ....











รอถล่มอิหมูด้วย M203 รุ่นใหม่ล่าสุด
เจ๋งกว่า M79 

[aojroonra]

ท่าทางจะคิดถึงชื่อตัวเอง อยากให้คนที่รักเรียก ไม่ให้สับสนกะใครอีก

[THIP]

ดันจ้าดัน ๆๆๆ

[บุหรง]

บทที่ ๒๘

   “ฮื๊ย ... เราแกะเอง” น้ำปัดมือของชตที่กำลังจะแกะกระดุมเสื้อออกไป
   “งั้นเอาผ้ามานี่ เราเช็ดหัวให้ก่อน” ชตแบมือรอรับผ้าขนหนูผืนย่อมจากมือของน้ำ
   “ไม่ต้องเช็ดหรอก อาบน้ำแล้วเดี๋ยวก็เปียกอีก”
   ชตเดินไปนั่งลงบนเตียง น้ำก็ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นนุ่งผ้าขนหนูผืนใหญ่ไว้เพียงผืนเดียว หยิบผ้าขนหนูผืนย่อมอีกผืนหนึ่งมาคลุมไหล่ไว้ แล้วหยิบขันน้ำที่มีอุปกรณ์สำหรับอาบน้ำต่างๆอยู่ในขัน มาถือไว้ ค่อยๆเดินไปที่ประตูช้าๆ
   “ไหวรึเปล่าน้ำ เราไปเป็นเพื่อนดีกว่า” ชตตรงเข้าไปดึงถังน้ำในมือน้ำมาถือ แล้วเดินไปด้วย เพราะท่าทางของน้ำเหมือนไม่ค่อยมีแรงเท่าไรนัก

   หมูนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้เป็นเวลานาน ก่อนจะผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว หยิบขันที่มีกล่องสบู่และขวดแชมพูสระผมอยู่ข้างใน เปิดตู้เสื้อผ้าหยิบแปรงสีฟันบีบยาสีฟันลงไปบนขนแปรง เดินกลับไปหยิบพวงกุญแจบนโต๊ะมาถือไว้ แต่พอเดินไปถึงประตูก็ย้อนกลับมาที่ตู้เสื้อผ้า เปิดออกแล้วหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่ออกมาถือไว้อีกผืนหนึ่ง แล้วเดินออกจากห้องไป โดยไม่ลืมลอคห้องให้เรียบร้อย ห้องน้ำบนชั้น ๒ มีแต่ความเงียบ เหมือนกับบนชั้น ๓ หมูเดินลงบันไดมา มองเห็นชตนั่งอยู่บนขั้นบันไดล่างสุด คงจะรอเพื่อนที่กำลังอาบน้ำอยู่ หมูเดินเข้าประตูห้องน้ำ ซึ่งภายในด้านหนึ่งแบ่งเป็นห้องน้ำเล็กๆ อีกด้านหนึ่งเป็นห้องส้วม วางขันน้ำลงไปในอ่างล้างหน้าใบหนึ่ง แล้วเดินออกมายืนพิงผนังตรงประตูตึก ที่อยู่ใกล้กับห้องน้ำ
   ชตมองตามมาตั้งแต่หมูเดินผ่านหน้าเขาไป ถึงความสนใจของเขา จะอยู่ที่เสียงน้ำฝักบัวที่ดังแผ่วๆออกมาจากห้องน้ำด้านใน แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ เมื่อเห็นว่าหมูเดินออกมายืนอยู่ด้านนอกแบบนี้ ไม่นานนักเสียงน้ำฝักบัวในห้องน้ำก็เงียบลง สักครู่น้ำก็เดินช้าๆออกมาจากห้องน้ำ ท่าทางที่ห่อตัว กอดอก มือกำผ้าเช็ดตัวที่คลุมไหล่ไว้แน่น รวมทั้งใบหน้าที่ซีดขาว ท่าทางขบฟัน ทำให้ชตรีบลุกขึ้นเดินไปหาด้วยความเป็นห่วง
   “เป็นไงมั่ง ไอ้น้ำ” ชตถามพลางเอื้อมมือไปดึงขันน้ำในมือของน้ำมาถือไว้เอง
   ยังไม่ทันที่น้ำจะตอบ ผ้าขนหนูผืนใหญ่ก็ถูกคลุมลงไปบนตัว แล้วน้ำก็ถูกเจ้าของผ้าขนหนูนั้นรวบตัวไปกอดไว้ จนแก้มข้างหนึ่งของน้ำแนบลงไปบนต้นคอของคนคนนั้น ความอบอุ่นจากร่างกายที่ได้สัมผัส และสัมผัสจากมือใหญ่ที่วางลงบนแก้มข้างที่ว่างอยู่ ทำให้ความหนาวเย็นที่อยู่ภายในนั้นคลายลง สักครู่ร่างกายที่สั่นเทิ้มก็เริ่มนิ่งเป็นปรกติ
   ทีแรกชตเองก็ตกใจ แต่เมื่อมองเห็นสีหน้าที่แปลกประหลาดของหมู คำพูดที่กำลังจะถามออกไปจึงถูกเก็บไว้ หลังจากที่ได้รับรู้เรื่องราว ทำให้เขาพอจะเข้าใจความรู้สึกของหมูมากขึ้น แต่นั่นยังไม่ใช่สิ่งสำคัญ การนิ่งเงียบและสงบนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของน้ำต่างหาก ที่ทำให้เขาต้องเงียบไป
   “เอากุญแจห้องมารึเปล่า” หมูเอ่ยปากถาม ค่อยๆดันตัวน้ำออกจากอ้อมกอด
   น้ำสั่นหน้าเบาๆ ก้มหน้ามองดูพื้น ชตมองเห็นใบหน้าของน้ำเป็นสีชมพูเรื่อ
   “รีบกลับห้องไปยินยาซะ ถ้าไม่มีเดี๋ยวจะไปหยิบของพี่ให้” หมูยื่นพวงกุญแจที่ถือไว้ น้ำยื่นมือออกมารับ ช้อนสายตาขึ้นมองหมูแว่บหนึ่ง
   หมูผละเดินเข้าห้องน้ำไป จึงไม่เห็นสีหน้าและแววตาของน้ำ  แต่ชตมองเห็นอย่างแจ่มชัด อดไม่ได้ต้องถอนใจด้วยความหงุดหงิด

   “นายกลับเหอะ ชต” น้ำพูดพลางคลุมผ้าแพรลงบนตัว
   “เดี๋ยวนายหลับแล้วเราค่อยไป” ชตที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตอบยิ้มๆ
   “ชต” น้ำเรียกเบาๆ
   “หือ” ชตเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
   “ขอบใจนะที่คอยดูแลเรา”
   “รู้ด้วยเหรอ” ชตตอบเสียงขื่น
   “อื้อ ... รู้สิ นายดีกับเราขนาดนี้ เราก็รู้สึกดีกับนาย ... เหมือนที่เรารู้สึกกับโรจน์”
   รอยยิ้มของชตเมื่อได้ยินประโยคแรก ชะงักค้างลงทันทีเมื่อได้ยินประโยคต่อไป
   “เราขอโทษนะ” น้ำพูดต่อ ดวงตาเริ่มปรือลงเพราะฤทธิ์ยา
   “ตอนนี้นายนอนพักเหอะ ไว้หายดีแล้วเราค่อยคุยเรื่องนี้กันใหม่”
   “อื้อ” น้ำรับคำแล้วพริ้มตาลง ไม่นานก็หลับไป
   ชตขยับตัวจากเก้าอี้ ไปนั่งลงบนขอบเตียง มองดูใบหน้าเกลี้ยงเกลา ดวงตาหลับพริ้มทำให้เห็นขนตาเป็นแพ ริมฝีปากเผยอเล็กน้อย ยกมือขึ้นแตะลงไปบนหน้าผาก สัมผัสได้ถึงอุณหภูมิของไข้อยู่เล็กน้อย แต่พอเปลี่ยนมาแตะที่ลำคอ กลับพบกับอุณหภูมิที่ต่ำกว่าปรกติ
   เสียงบานประตูมุ้งลวดที่เปิดออก ทำให้หันไปมองดู สายตาสบเจ้ากับสายตาของหมูที่เดินเข้ามาในห้อง สิ่งแรกที่หมูทำคือเดินเข้ามาดูคนที่นอนอยู่บนเตียง เมื่อเห็นว่าหลับไปแล้วจึงเดินไปผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงนอนและเสื้อยืด แล้วเดินกลับมานั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือของตัวเอง หยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้ขึ้นมาอ่านต่อ
   “น้ำมันเป็นแบบนี้ก็เพราะพี่ น้ำมันอึดอัด ... เสียใจ ... มันไม่เข้าใจว่าทำไมหลายวันนี้ พี่ทำแบบนั้นกับมัน” เสียงของชตดังขึ้นทำลายความเงียบ
   หมูยังคงนิ่งเงียบ ดูเหมือนจะอ่านหนังสือโดยไม่สนใจสิ่งที่ชตพูด
   “ตอนอยู่ที่บึงพี่ได้ยินแล้วใช่มั๊ย เพื่อนผมคนนี้ชื่อน้ำฝน ถ้ายังไงต่อไปพี่ช่วยเรียกชื่อเพื่อนผมแบบเต็มๆด้วย”  ชตพูดเสียงเข้ม หันหน้ากลับไปมองน้ำที่หลับใหลอยู่อีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นจากที่นอน เดินตรงไปยังประตู หันไปพูดกับหมูเป็นประโยคสุดท้ายก่อนจะออกจากห้องไป
   “อ้อ ... อีกอย่าง ... ผมอยากให้พี่เตือนตัวเองไว้ด้วยนะ ว่าไอ้น้ำ ... น้ำฝน ... ไม่ใช่ตัวแทนของใคร”

[evil_kun]

จิ้ม....

ตอนนี้น้องชตเท่ห์ขึ้นมาเลยนะเนี่ย...
ส่วนนายหมูก็ยังบื้อเหมือนเดิม =_=

[jannie]

ชตเป็นตัวแทนคนอ่านมากเลย...หมูอย่ามัวแต่สับสนได้ป่ะ

[Killua]

หมูเค้ารู้แล้วล่ะย่ะว่าน้ำฝนไม่ใช่ตัวแทนของใคร ไม่ต้องบอกหรอกเจ้าชต ชิส์
หมูก็อีกคนทำให้ทุกอย่างมันเป็นไปด้วยดีซะที เฮ้อ อยากเอาใจช่วย แต่หมั่นใส้อ่ะ
(แต่ก็แอบเข้าข้างอ่ะนะ) ขอบคุณไรเตอร์ค่ะที่มาอัพให้อ่านค่ะ

[iforgive]

สั้นตามเคย  เค้ามีวิธีทำให้ยาวนะ  เอ๊ยยย  ม่ายช่าย  ล้อเล่น
...
หมูเอ๊ยยย  เมื่อไหร่จะเปิดใจกับคนอื่นซักทีน๊อออ
เริ่มจะสงสารนายแล้วนะ

[Safina_safe]

ชตเริ่มออกตัวแรงและ...แต่ก็เชียร์ หมู สุดหัวใจ

[fuku]

อยากสัมผัสแต่ก็ไม่กล้าสินะ หมู
หวั่นไหวไปแล้ว แต่ถ้าแสดงออกก็ไม่มีคำตอบให้ตัวเองว่า น้ำหยดเป็นอะไร
ภาวะก้ำกึ่งแบบนี้มีได้แต่อย่านานเลย มันจะเจ็บกับไปทุกฝ่าย

เป็นตอนที่อ่านแล้วอินมากค่ะ แบบอึดอัดแทนหมู
ไม่ใช่ว่าไม่รัก แต่ไม่กล้าจะรักต่างหากสินะ

[Poes]

ชต  ถ้าให้น้ำฝนพูดคงไม่มีวัน แอร๊ยยยส์ เซงหมู

[jasmin]

ชตเท่อ่ะ เตือนพี่หมูแบบนี้
อย่างน้อยชตก็แฟร์กว่าหมูในสมัยก่อน
ส่วนหมูยังน่าโบกเหมือนเดิม
ก็เข้าใจนะว่ากลัวที่จะเริ่มต้นใหม่
แต่ก็น่าจะคิดถึงใจคนรอบ้าง สงสารน้องน้ำ
ขอบคุณ ไรทเตอร์ที่มาต่อน๊า

[iNklaNd]

เชียร์พระรองดีกว่าไหมเนี่ย
ชตนี่พระรองเกาหลีจริงๆ เฝ้าทะนุถนอม แต่อดกิน!
แต่ไม่รู้ต่อไปจะดีแตกรึเปล่า

แต่ชอบช็อตอิหมูคว้าตัวน้ำฝนมากอดหน้าห้องน้ำจริงๆ คุณบุหร
มันอิอ๊างมากเลย 
ตอนหน้ามาไวๆ เน้อ

[ka[ze]na]

ทำเพราะอยากจะรัก.......แต่ไม่กล้าที่จะรัก
และไม่อยากปล่อยไปด้วย......
มันอึดอัดแบบนี้นี่เอง 

แล้วจะมีใครบอกได้ไหมล่ะว่า ถ้าเกิดได้รักแล้ว.....มันจะไม่เจ็บปวดเหมือนเดิม


เริ่มเข้าใจหมูมากขึ้น เพราะคนๆนั้นก็ยังเป็นลมหายใจเป็นชีวิตที่ยังคงค้างอยู่ในลมหายใจเช่นเดิม.............
การที่รักใครซักคนแล้วมันลืม  ลบ  เลือน  ง่าย เหมือนลบด้วยยางลบง่ายขนาดนั้น........
 มันก็คงไม่ใช่ความรักแล้วแหละ


เฮ้อ :เฮ้อ:

[M@nfaNG]

ยังอ่านอยู่นะคะ เพียงแต่ติดภารกิจ ตอนนี้เสร็จแล้ว...มาอ่านรวดเดียวยาวๆชอบจังเลย หุหุ

พระรองเริ่มทำคะแนนนำ
หมู...ถ้านายยังอมสากกะเบือในปากไม่พูดอะไรออกมา ยกน้ำฝนให้พระรองไปเหอะ ชิส์