หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล ภาค๒ เรื่องราวของหมู

[LifeTime]

ทะเลาะไรกันหว่า ????

[Killua]

บางครั้งคนเราก็ห้ามใจตัวเองยากเหมือนกันน้า ก็เห็นใจชต แต่ไม่ชอบ ทำไมทำตัวงี้อ่ะ

[iNklaNd]

น้องน้ำร้องเพลงของ WG เลย 'I'm So HOT!'
ฮ็อตจริงๆ ให้ตายเถอะ 
ติ๊กนี่เข้าใจความเป็นจริงเนอะ รู้ว่า 2 น้ำต่างกัน
และคาดว่าหลวงพี่ต้นไม้เองก็ต้องรู้ถึงความต่างนี้

มีแต่อิหมูนี่ล่ะ เอาลักษณะทางกายภาพเป็นตัวตั้ง
ทั้งๆ ที่จิตใจออกจะต่างกัน
จนป่านนี้อิหมูก็ยังแยกแยะไม่ได้

[jasmin]

เอ๋ อะไรยังไง?
ทะเลาะอะไรกันล่ะเนี่ยยยยย

[kikipanda]

ง่ะ เหมือนเห็นเรื่องจะย้อนรอยเดิมไงบอกไม่ถูก =A=::

[kongkilmania]

นายชตนี่มันมดแดงแฝงพวงมะม่วงจริงๆนะเนี่ย 







เอ....แต่ตอนนี้พระเอกที่มีแฟนขับทั่วเล้าไม่มีบทเหรอเนี่ย (ถึงไม่มีบท ชั้นก็สามารถจิกมันได้ 5555)

[kongkilmania]

มาดันไว้ก่อน
ตกหน้าไปไกลเกิ๊น

[aisen]

มาันั่งรอ คะ

[บุหรง]

บทที่ ๓๔

   สัมผัสที่เกิดขึ้นบนแก้มใส ทำให้เจ้าตัวสะดุ้งน้อยๆ ต่อเมื่อรู้สึกว่าใบหน้าของคนด้านข้างเลื่อนห่างออกไป จึงหันไปมองด้วยสีหน้าประหลาดใจ ใบหน้าของคนที่นั่งอยู่ข้างๆยิ้มละไม แววตาที่มองมาเต็มไปด้วยความเขินอาย และเมื่อเห็นเขานิ่งเฉย ใบหน้านั้นกลับเคลื่อนเข้ามาใกล้อีกครั้ง
   “จะทำอะไรของนาย” น้ำตวาดเบาๆ ดีดตัวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว แต่ก็ต้องซวนเซเล็กน้อยเพราะรู้สึกมึนหัว
   “เฮ๊ย ... เป็นอะไรรึเปล่า” ชตรีบลุกขึ้นประคองตัวน้ำไว้
   “ไม่เป็นไร แค่ลุกขึ้นเร็วไปหน่อย สงสัยเพราะไม่สบายอยู่ด้วย เลยมึนนิดๆ” น้ำตอบ พลางขืนตัวออกจากอ้อมแขนของชต ที่เข้ามาโอบไหล่ไว้ “ว่าแต่เมื่อกี้จะทำอะไร”
   “อะไรว๊า ... หอมแก้มนิดเดียว ทำเป็นโมโหไปได้” ชตโอดครวญ ปล่อยแขนที่โอบไหล่น้ำไว้ เมื่อเห็นน้ำพยายามปัดแขนของตนออก
   “อย่าทำแบบนี้อีกนะ เราใม่ชอบ” น้ำขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ
   “ทำไม” ชตถามเสียงแข็ง “ต้องเป็นนายหมูนั่นเหรอไง ถึงจะทำได้”
   “นายพูดอะไรของนาย” น้ำหันหน้าหลบสายตาของชต ที่มองเขาอย่างคาดคั้น
   “หรือไม่จริง ทำไมเราทำแค่นี้นายต้องโกรธด้วย ทีไอ้พี่หมูจูบนายแท้ๆ ไม่เห็นนายว่าอะไร”
   “ก็นายเป็นเพื่อนเรา” น้ำหันมาตอบ “เพื่อนกันทำแบบนี้มันไม่ดี”
   “งั้นมาเป็นแฟนกันให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไปเลย จะได้ไม่เป็นปัญหา” ชตพูดพลายยกมือขึ้นจับไหล่ทั้งสองข้างของน้ำไว้ ออกแรงดึงตัวน้ำเข้ามาใกล้ๆ
   “ไม่เอาน่าชต” น้ำขืนตัวไว้ “อย่าเล่นอะไรบ้าๆนะ”
   “ไม่เล่น แล้วก็ไม่บ้าเว๊ย ... เราจริงใจนะ... น้ำฝน เราชอบนายจริงๆนะ” ชตพูดพลางพยายามดึงตัวน้ำเข้ามากอด
   “ไอ้ชต ปล่อย”
   น้ำพยายามดิ้นจนแขนของชตหลุดออกจากตัว แต่ชตก็เอื้อมมือมาคว้ามือของน้ำไว้ได้ น้ำพยายามสะบัดมือของชตอย่างแรงจนหลุด แล้ววิ่งไปทางถนน ชตเองก็วิ่งตามไปแต่ก็ไม่ทัน เพราะน้ำวิ่งเร็วมากจนชตเองก็คิดไม่ถึง
   เมื่อถึงถนน น้ำก็โบกเรียกรถสองแถวที่เผอิญแล่นผ่านมา แล้วขึ้นรถสองแถวไป ปล่อยให้ชตยืนอยู่ริมถนนอย่างอารมณ์เสีย

   “น้ำๆ”
   เสียงเรียกทำให้น้ำที่กำลังเดินอยู่ท่ามกลางฝอยฝนปรอย หันไปมองก็เห็นโดมถีบรถจักรยานออกจากกลุ่มเพื่อน ที่กำลังถีบรถจักรยานมุ่งตรงไปยังประตูใหญ่ของมหาวิทยาลัย  ข้ามฝั่งถนนมาหา
   “ไม่ได้กลับบ้านเหรอเรา แล้วนี่จะไปไหน” โดมถามทันทีที่จอดรถจักรยานข้างๆน้ำ
   "ไม่ค่อยสบายน่ะพี่โดม แม่เลยบอกว่าไม่ต้องกลับบ้าน จะได้พักเยอะๆ” น้ำตอบเสียงอ่อยๆ “นี่ไปกินข้าวกับพวกโรจน์มา กำลังจะกลับหอ”
   “อ้าว แล้วพวกนั้นไปไหนล่ะ หรือว่าโดนแกล้งทิ้งไว้อีกแล้ว ฝนเริ่มตกปรอยๆแล้วด้วยสิ” โดมหัวเราะเบาๆ
   “เปล่าพี่ ผมขึ้นรถสองแถวกลับมาก่อน พวกนั้นคงกำลังมาจากหาด” น้ำก้มหน้า โดมสังเกตุเห็นแววไม่สบายใจจากสีหน้าของเด็กหนุ่มรุ่นน้อง
   “สรุปคงไม่พ้นโดนพวกนั้นแกล้งอีกล่ะสิ ถึงได้หนีกลับมาก่อน ฮ่าๆๆ” โดมหัวเราะเสียงดัง
   “ฮัดชิ๊” น้ำจามเสียงประหลาด จนโดมมองนิ่งไปสักครู่ แล้วหัวเราะอีก เพราะน้ำจามออกมาอีกหลายครั้ง
   “เสียงจามประหลาดหว่ะ” โดมแหย่พลางหัวเราะเบาๆด้วยความขบขัน “งั้นพี่ไปส่งเราก่อนแล้วกัน รีบขึ้นมา”
   “แล้วพี่โดมกำลังจะไปไหนอะ” น้ำถามอย่างเกรงใจ เพราะเห็นว่าเมื่อสักครู่โดมมากับกลุ่มเพื่อนๆปี ๔ ทั้งที่อยู่คณะเดียวกัน และต่างคณะ
   “ไปร้านข้าวต้มน่ะ เอ้า ... ขึ้นมาเร็ว พี่จะได้รีบไปส่งแล้วรีบไป หิวแล้ว ฝนก็จะตกด้วย เดี๋ยวตกซู่มาก่อนถึงร้าน แย่กันพอดี”

   น้ำจึงพาตัวเองซ้อนท้ายรถจักรยานของโดม จนถึงประตูหอพัก
   “นี่น้ำ” โดมเรียกเบาๆ น้ำที่กำลังเดินเข้าประตูหอ หันกลับมาเลิกคิ้วเป็นสัญญาณถามว่า ... มีอะไรหรือ
   “ไอ้พวกนั้นน่ะ ที่มันแกล้งๆเพราะพวกมันรักน้ำมากนะ โดยเฉพาะเจ้าชต” โดมพูดน้ำเสียงเป็นงานเป็นการ
   “ผมรู้” น้ำตอบเสียงอ่อย “แต่ถ้าบางอย่างมันเกินเพื่อน ผมก็ทำใจไม่ค่อยได้นะพี่”
   “ยังไงล่ะ” โดมถาม ทำหน้าเหมือนล้อเลียน น้ำเดินกลับมายืนใกล้ๆรถจักรยาน ใบหน้าเคร่งขรึม จนโดมต้องหยุดคำพูดล้อเลียนเอาไว้
   “พี่โดม” น้ำอ้ำอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนกำลังตัดสินใจว่าจะพูดดีหรือไม่ “ชตบอกว่ามันชอบผม ชอบแบบมากกว่าเพื่อนอะพี่” น้ำพูดแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
   “โธ่เอ๊ย ดูทำหน้าเข้า” โดมยกมือขยี้ปอยผมบนศรีษะของน้ำจนมันยุ่งเหยิง “มีคนรักดีกว่ามีคนเกลียดนะ ว่าแต่เราน่ะคิดยังไง”
   “ชตมันเพื่อนอะพี่ ผมไม่ได้คิดอะไรกับมันแบบนั้นซักหน่อย” น้ำย่นจมูก ทำแก้มพอง คิ้วขมวดมุ่น
   “ลองคิดซักหน่อยก็ไม่น่าเสียหายมั๊ง ชตมันก็ดีนะพี่ว่า นอกจาก ...” โดมอมยิ้ม
   “นอกจากอะไรอะ” น้ำเบิกตาโตขึ้นด้วยความสงสัย
   “นอกจากเราจะชอบใครอยู่แล้วน่ะสิ ... ว่าไง ... มีรึเปล่า” โดมยื่นหน้าเข้าไปใกล้
   “เอ้อ ... เอ้อ” น้ำตะกุกตะกัก ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ
   “อะ ... อย่านะ” โดมทำหน้าขึงขัง ยกนิ้วชี้หน้าน้ำ “อย่าบอกเชียวนะว่าชอบพี่เกินพี่อยู่”
   “ฮ่าๆๆ” น้ำหัวเราะเสียงดัง “พี่โดมอะ คิดอะไรบ้าๆอีกคนและ”
   “อ้าว ไม่คิดอะไรเลยเหรอ แบบนี้พี่เสียใจดีมะนี่” โดมแกล้งทำหน้าเศร้า แล้วยกมือขยี้ปอยผมน้ำอีก ด้วยใบหน้ายิ้มๆ
   “พี่โดมเนี่ยนะ เป็นพี่ชายผมจริงๆ ผมรักตายเลย” น้ำยิ้มกว้างจนดวงตาหยีลงเกือบครึ่ง
   “ไม่ได้เป็นพี่จริงๆก็รักได้ แต่ห้ามรักเกินพี่นะ ... โอเคป่ะ”
   “โอเคเลยพี่” น้ำยกมือขึ้น นิ้วหัวแม่โป้งกับนิ้วชี้ชนกันเป็นสัญญาณมือว่า โอเค ... ตกลง
   “แล้วเรื่องชตน่ะ ยังไงก็เพื่อน ว่างๆก็เคลียร์ๆกันซะล่ะ พี่ไปล่ะ”
   น้ำยืนยิ้มมองดูโดมขี่จักรยานออกจากบริเวณหอพัก ท่ามกลางฝอยฝนที่ยังโปรยปรอยอยู่บางๆ สักพักจึงเดินเข้าหอพักไป

[iforgive]

มาแย้ววว  วันนี้คิดถึงพี่ต้นเลยแอบไปอ่านมาอีกรอบนึง
ตอนนี้เลยคิดถึงหมูบ้าง  อยากให้หมูสมหวัง

[Killua]

เข้าหอไปให้หมูปลอบขวัญเหอะ

[jasmin]

น้ำฝนที่แพ้ฝน มาตากฝนแบบนี้จะป่วยอีกไหมเนี่ย
สงสัยจะช็อคไม่หาย ชตจู่โจมไวมาก
พี่หมูมัวแต่ลังเล แบบนี้แย่แน่ๆ

[Safina_safe]

 

[Poes]

เออ น้ำไปรัก ชต ซะก็ดี สมน้ำหน้าหมู  ให้รู้ว่าเสียของรักไปเมื่อสาย

[nine-poo]

น้ำน่ารักจัง
เมื่อไหร่จะคืบหน้ากันล่ะค้าบคุณหมูน้องน้ำเค้ารอนานแล้วนะ

[konjingjai]

โดมน่ารักนะ  มีคำพูดดีๆ  มาให้คิดตามด้วย

[akihito]

ดีใจแทบบ้าเห็นท่านบุหรงอัพ
พอเข้ามาอ่าน
ค้างงงงงงงงงงงงงงหนักกว่าเดิมอีก
น้ำน่ารักมากๆเลยค่ะ
ไงก็สู้ๆนะค่ะ
ป.ล.หมูหายไปหนายยยยยยยยยยย

[punchnaja]

นิสัยน้ำฝนตนละฟีลกับนำหยดเลย ถึงหน้าแต่เหมือนกันแต่นิสัยไม่เห็นคล้ายกันเลย เมื่อไหร่หมูจะตาสว่างเนี่ยยยยยยยย

[V_we]

น้ำฝนเป็นคนเปิดเผยมากเลยนะเนี่ย
เล่าให้โดมฟังด้วย
แต่กลัวน้ำจะป่วยหนักจัง มาเจอฝนอีกแล้ว
+1 นะคะ ขอบคุณที่มาต่อให้
 

[บุหรง]

มีหลายคนสงสัยว่า ทำไมน๊อ หมุถึงไม่เห็นความแตกต่างระหว่าง น้ำหยด กับ น้ำฝนเสียที
ทั้งที่นิสัีย การแสดงออกไม่เหมือนกันเลยแท้ๆ 
มาลองดูข้อมูลจากเรื่องราวกันหน่อยดีกว่า ... ไม่รู้ว่ามีใครสังเกตุมั่งหรือเปล่า

นับตั้งแต่วันแรกของการเปิดภาคเรียนจนเรื่องดำเนินมาถึงตอนนี้ ก็ประมาณ ๒ เดือนได้
ช่วงเดือนแรก กว่าหมูจะรู้ว่า น้ำฝนเป็นรูมเมทของตัวเอง ก็เกือบเดือน 
หลังจากนั้นอีกประมาณ ๒ สัปดาห์ ถึงได้เริ่มคุยกัน ส่วนใหญ่หนักไปทางทักทายเสียมากกว่า มีเวลาใกล้ชิดกันแค่ไม่กี่ครั้ง หมูเลยยังไม่ทันสังเกตุถึง กิริยา ท่าทางมากนัก
... เพราะต่อหน้าหมู น้ำฝนไม่ค่อยแสดงกิริยาแบบนี้เลย  หรือเปล่า ???

หมูจึงยังต้องสับสนต่อไป 

[iNklaNd]

ใช่เลยอย่างที่คุณบุหรงบอก คิดเหมือนกันว่าหมูกับน้ำฝนเจอกันน้อยมากๆ
บทสนทนาที่คุยกันก็น้อย ทั้งๆที่อยู่ห้องเดียวกัน
แต่ก็นะ....มันเป็นเพราะอิหมูอยู่ดีนั่นล่ะ 
กว่าจะรู้ว่าน้ำฝนเป็นรูมเมทมันก็นานนนนนนนเชียว
คิดจะใส่ใจคนที่มันต้องร่วมห้องบ้างไหม?
เกิดเจอรูมเมทไม่ดี โดนขโมยข้าวของทำไง
วุ้ย! คนอ่านมันไม่ชอบ ยังไงก็หาเรื่องอิหมูได้ตลอดนั่นล่ะ 


คุณบุหรงแต่งได้ดีมากๆ 
เพราะคนอ่านไม่เคยหมั่นไส้พระเอกคนไหนได้นาน...เท่าอิหมูมาก่อนเลย

[LifeTime]

สงสารชต...แต่ยังไงก็ได้บอกรักไปแล้ว ที่เหลือก็คือทำใจ
หมูกับน้ำเมื่อไหร่จะได้เปิดเผยความรู้สึกกันซักทีนะ...

ปล คิดถึงพี่ต้นไม้ 

[kongkilmania]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด พี่โดมของป้า 
มานิดเดียวเองอ่ะ บทน้อยจริง..อะไรจริง

แถมมาบอกให้เราหมดหวังซะอีก ว่าอย่าให้น้องน้ำหยดคิดเกินพี่
โธ่ๆๆ ฝันสลายกลางสายลม (อ้วกกกกกก)
ความฝันที่จะเปลี่ยนตัวพระเอกกลางเรื่องก็หมดไปแล้ว T___T

ในเมื่อน้องตั้ม"ยืนยัน"ให้หมูเป็นพระเอก เราก็จะ"นั่งอ่าน"ต่อไป 5555
เมื่อไหร่หมูจะโชว์เพาว์ให้สมกะเป็นพระเอกซักทีอ่ะน้องตั้ม
เกิดวันหลังหมูกุ๊กกิ๊กกะน้ำหยด เด๋วพี่ไม่ิอินนะน้อง (กดดันคนเขียนไปป่าวเนี่ย เด๋วโดนน้องตั้ม  )

[Jesale]

เห้อ คนที่อยากให้รักก้ไม่ชัดเจนซะเลย มัวแต่สับสนอยู่ได้
ส่วนคนที่ไม่อยากรัก ดันเปิดตัวขนาดนี้
น้องน้ำฝนจะทำไงดีนะ แอบเครียด ยังไงก็ขอให้จบแบบมีความสุขนะจ้ะ ภาคนี้

[iiดาวพระสุขლii]

 

[sasa]

 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

เอิ่มในโลกนิยาย แค่สองเดือนเองหรอเนี่ย 555+

[paulla]

สนุกมากครับ...มารอตอนต่อไปครับ

[บุหรง]

เอิ่มในโลกนิยาย แค่สองเดือนเองหรอเนี่ย 555+

 
เนื้อเรื่องตอนนี้ เป็นคืนวันศุกร์ใช่ไหมครับ
ใครลองช่วยนับหน่อยจิ ว่า ตั้งแต่เช้าวันศุกร์จนถึงกลางคืน มันกี่ตอนเข้าไปและ
 

ยังไม่พ้นวันศุกร์เล๊ยยยยยย ......

[IIMisssoMII]

เข้าใจล่ะ

โอเคหมู เราเข้าใจนาย เวลาในโลกนิยาย ยังผ่านไปไม่ืเท่าไหรเอง
 

ชตเอ้ย พยายามเข้า