หัวข้อ: คู่รัก นักกีฬา (กีตาร์ กะ กีตาร์) ส่งข่าว 09/09/2555

[StillLoveThem]

...ป้าจีน คงต้องการดัดนิสัยลูก หรือไม่ก็เป็นการจัดการกับเด็กๆๆให้รู้ใจตัวเอง อาจเป็นแค่แผนที่ป้าจีนต้องการให้เด็กๆดีกันก็ได้มั้ง
...แหม แต่ปลาทอง ก็นะ โวยวายซะเสียงดัง เค้ารู้กันหมด ว่าปลาทองยังตัดใจจากที่รักไม่ได้  

[aorpp]

อู๊ยยย ค้าง แอนด์ เครียด
มามะ มาต่อ ไวไว

[saber]

  ไม่มีคนบอกให้มาต่อเลยอะ เหอะๆ ช่วงนี้ว่างจริงๆครับ เวลาว่างๆนี่มันไม่รู้จะทำอะไร เคยตื่นตีห้าก็กลายเป็นเจ็ดโมง ไม่รู้ตอนต้องกลับไปทำงานต่อนี่จะตื่นไหวไหม  มาต่อกันดีกว่าครับ ^^"

กีตาร์ ตัวพ่อ ตอนที่ 14/1
ย้อนกลับไปประมารณสองชั่วโมงก่อน ... ที่คอนโดของผม
“ อากาศร้อนนะพี่ จะเล่นเหรอ ” พี่จัสกับพี่เบสมาถึงคอนโดของผม และก็ชวนผมกับไอนุออกไปเล่นบาสเกสบอลข้างนอก
“ มันเป็นร่มเว้ย ทำไมชอบขัดใจจังวะ หรือว่าพวกมึงไม่เคยเล่น ” ไม่สงสัยเลยว่าเป็นพี่ชายของใคร เวลาไม่ได้ดังใจ ออกอาการไม่ไกลกันเท่าไร
“ ทีมละสอง ได้เหนื่อยตายน่ะสิ ” ไอนุยังคุยโต้ต่อไป
“ โทรชวนพวกเพื่อนๆ พี่ๆมึงมาด้วยสิ เดี๋ยวกูโทรชวนเพื่อนกูอีกคน ” พี่เบสบอก
“ เพื่อนพี่ ชื่อโพธิ์ ที่พากีไปส่งที่ห้างใช่ปะ ” อะไรนะ กีไปที่ห้าง ไปกับเพื่อนของพี่เบส หรือว่าพี่เบสจะจับคู่ให้กี ไม่สิ พี่เบสน่าจะรู้จักน้องชายตัวเองดี ต้องไม่ทำแบบนั้นแน่นอน
“ เออ มึงรู้จักได้ไง ... ”
“ สวัสดีครับ แม่ ” ขณะที่พี่สองคนนั้นกำลังคุยกัน แม่ของผมโทรศัพท์มาหาพอดี
“ อยู่ที่ไหนลูก ” พอพวกพี่ๆได้ยินว่าเป็นแม่ของผมที่โทรศัพท์เข้ามา ถึงกับเงียบเสียงหมดทุกคน
“ อยู่ที่คอนโดครับ ”
“ แม่คุยกับเพื่อนเรื่องเรียนของลูกอยู่ ออกมาหาแม่หน่อยสิลูก ” ทำไมน้ำเสียงถึงฟังดูแปลกไป ปกติแม่ไม่ค่อยจะขอร้องอะไรผม ส่วนใหญ่บังคับเอา
“ ยังไงเหรอครับ เรื่องเรียนของผมน่ะ ”
“ แม่จะให้ลูกไปเรียนต่างประเทศ ฝึกภาษาสักปีหนึ่ง ”
“ อะไรนะครับ ! ” คนที่อยู่ในห้อง เริ่มสนใจผมมากขึ้น แม่ผมคิดจะส่งผมไปเรียนต่างประเทศเหรอ
“ ไม่ต้องเสียงดังขนาดนั้นก็ได้ ว่ายังไง จะออกมาหา หรือจะให้ส่งเอกสารไปให้ แม่ฝากเพื่อนที่กระทรวงการต่างประเทศ ช่วยดูให้แล้ว ” แม่ของผมคิดอะไรอยู่นะ ทำไมไม่ถามอะไรผมเลย
“ แม่ แต่ผมไม่อยากไป ”
“ ... ทำไมล่ะ เพราะหนูกีหรือยังไง ”
“ คือ ... ไม่ใช่ครับ ผมแค่ ... ผมแค่ ” ผมนึกถึงตอนที่ย้ายไปเรียนที่โรงเรียนมัธยมศึกษา ที่ได้มาเจอกับกี ผมไม่อยากมาตามแม่ของผม แต่อย่างที่บอกไป ผมทำตามมาตลอด
“ ทำตัวอ่อนแอไปได้ ไปเรียนภาษาแค่ปีเดียว หาเพื่อนฝูงไม่ยากหรอก ” น้ำเสียงท่านปกติมาก ไม่มีอะไรแฝงในคำพูดเลย ผมรู้สึกไม่ดีซะแล้วสิ
“ แล้วผมจะโทรไปหานะครับ ... เอกสารเดี๋ยวผมไปเอาเอง ” ผมรีบกดวาง และปิดโทรศัพท์มือถือ
“ มีอะไรวะ ” พี่จัสเอ่ยถามเป็นคนแรก
“ แม่จะให้ผมไปเมืองนอก ”
“ หืม พูดจริงเหรอมึง ” พี่เบสแปลกใจอีกคน
“ อย่าเพิ่งคิดมาก ป้าเป็นคนมีเหตุผล ถ้ามึงไม่อยากไป มึงค่อยๆอธิบายกับท่าน คงเข้าใจไม่ยาก ” ไอนุเสริมขึ้นมา
“ เวลาท่านจะบังคับกู กูไม่เคยห้ามได้สักครั้ง ” ผมกุมหัว หลับตา ไม่อยากนึกถึงอนาคตที่จะมาถึง
“ ยิ่งต้องไปหาอะไรทำ ไปๆ ลงไปเล่นบาสฯ นุโทรชวนไอบอลมา ” ผมไม่มีอารมณ์จะเล่นเลยครับ
“ พี่บอลอยู่ไกล จะมาเหรอ ” ไอนุบอก
“ กูเพิ่งไปเอาของที่บริษัทมันมา มันอยู่ไม่ไกลหรอก ไอโซ่ก็อยู่กับมัน ” ไอนุพยักหน้า แล้วโทรตามพวกพี่ๆ ส่วนพี่เบสก็โทรตามเพื่อนคนที่เอ่ยถึง
“ กูจะทำยังไงดีวะ ” ผมถามไอนุ มันไม่ตอบ แต่หันไปหาพวกพี่ๆแทน ท่าทางของพวกนี้แปลกๆนะ หรือว่า ...
“ จริงๆแม่กูเล่าให้ฟังอยู่ ป้าจีนเขาปรึกษาแม่กูเรื่องมึงแล้ว ” เป็นอย่างที่คาดเลย ผมนึกอยู่แล้ว ว่าแม่ของพี่เบสต้องรู้เรื่องนี้ด้วย และที่ชวนกันมาหมดวันนี้ก็เรื่องของผมด้วย
“ กูเลยให้ไอจัสพากีแยกออกไป แต่แม่งไม่คิดว่าแม่งจะมาที่นี่ ” แผนการเป็นขั้นเป็นตอนดีจริง
“ ผมยังตกใจอยู่เลย ไม่เจอกันตั้งนานมากแล้ว ทำไมจู่ๆถึงให้โทรชวนน้องของพี่ออกมา ” สองคนนี้คงจะมีอะไรลึกซึ้งกว่านี้ เขาสองคนคุยกันเหมือนไว้ใจกันมากๆ สังเกตได้จากที่พี่เบสยอมให้ไปกับพี่จัส ทั้งที่ไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว
“ ไปๆ ไปรอข้างล่าง ” พี่เบสแยกกับกี เพื่อมาช่วยผมงั้นเหรอ ฟังดูไม่น่าเป็นไปได้ เขาทำแบบนี้ไปทำไมกัน

กลับมาที่สนามกีฬาครับ ...
“ ขอคุยด้วยได้ไหม ” ผมเดินไปหากี และชวนกีไปคุยด้วย พี่เบส พี่ก้อยพยักหน้าให้กี เชิงอนุญาตให้คุยกับผมได้
“ มาดิ ” ผมสองคนแยกไปคุยอีกที่
“ ยังโกรธอยู่เหรอ ”
“ ปล่าว ไม่ได้เป็นไรกันนี่ ” ผมอดยิ้มไม่ได้ ดูยังไงก็มีความสุข
“ ต่อไป ต้าคงไม่อยู่กวนใจกีอีก อย่างน้อยก็ปีหนึ่งล่ะ ” เรื่องนี้อาจจะเร็วไป ที่ผมพูดออกไปแบบนั้น แต่ผมรู้ว่ายังไงแม่ของผมคงตัดสินใจไปแล้ว ไม่นานผมคงต้องไปจริงๆ
“ มึงอยากไปหรือไม่อยากไปล่ะ ”
“ ไม่อยากไปอยู่แล้ว ต้าอยากอยู่กับทุกๆคน ต้าต้องแยกกับเพื่อนหลายครั้ง ต้าไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว ” ยิ่งพูด ผมยิ่งนึกถึงเรื่องเก่าๆ
“ หลายครั้งน่ะ กี่ครั้ง ” กีดูจะสนใจมากเป็นพิเศษ นี่คงเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่นึกว่าจะได้พบ กีดูนิ่งสงบเกินไป และจริงจังมากด้วย
“ ครั้งแรกตอนอนุบาลสอง แม่ย้ายไปทำธุรกิจที่ภาคเหนือ จากนั้นก็ปอสามกลับมากรุงเทพฯ พอมอหนึ่งต้องย้ายกลับไปที่เดิม มอห้าถึงย้ายมาเรียนกับกี ” โดยเฉพาะมอหนึ่ง ผมต้องทิ้งแฟนเก่าตามแม่มาด้วย ทุกครั้งผมจะต้องจากคนที่รักหรือไม่ก็คนที่ผมรู้สึกพิเศษด้วยเสมอ
“ นับๆดูแล้ว มันประมาณสามไม่ก็สี่ปี ทุกครั้งนะ ” อืมแฮะ
“ ป้าจีนทำงานหลายที่ หรือว่า ครั้งนี้ป้าจีนต้องย้ายไปด้วย ”
“ จริงสิ ต้าไม่เคยคิดมาก่อนเลย ” กีทำผมแปลกใจอีกแล้ว
“ มึงไม่เคยถามท่านล่ะสิ มึงเอาแต่สร้างปัญหาให้ท่านตลอด ” เจ็บครับ วันนี้กีเป็นผู้ใหญ่มาก พูดแต่ละคำผมพูดไม่ออกเลย
“ ... กูไม่ได้หมายความแบบนั้นนะ ” เป็นห่วงความรู้สึกของผมอีกต่างหาก
“ บางทีต้าควรจะทำอย่างที่ว่ามาบ้าง ”
“ งั้นก็ทำดิ มีอะไรค่อยมาหาพวกกูก็ได้ ” กีตบไหล่ผม ผมดีใจมากที่กีไม่ผลักไสผมอีก แม้จะรู้สึกต้องการมากกว่านี้ก็ตาม
“ พี่จัสเจ็บ งั้นผมลงแทน มาๆๆ ” กีวิ่งพรวดๆไปหาพวกพี่ๆ ไอนุหันมายิ้มให้ผม ทุกคนผลัดกันลงสนาม พี่ก้อยกับพี่จัสเดินไปซื้อข้าวกล้องกับขนมมาให้พวกผม วันนี้อาจจะเป็นวันส่งท้ายผมก็ได้

“ มึงต้องลองคุยกับผู้ใหญ่ เริ่มที่แม่กูก็ได้ ” ตกค่ำๆ ทุกคนมารวมกันที่คอนโด พี่เบสให้คำปรึกษาผมต่อ
“ ฟังจากที่กีพูด ถ้าป้าจีนไปต่างประเทศด้วย อาจจะปิดบังอะไรอยู่ ” ไอนุ นักวิเคราะห์เริ่มใช้สมอง
“ จากที่ผ่านๆมา ถึงถามป้าตรงๆ ท่านไม่มีทางตอบหรอก ” พี่เชน พูดขึ้นด้วย
“ ค่อยๆดูไปแล้วกัน ” พี่บอลเสริมอีกคน
“ ผมจะค่อยๆทำไปแล้วกันครับ ”
“ กูว่าจะกลับแล้วว่ะ ปะกลับเหอะ ” พี่เบสจะกลับแล้ว กีก็ต้องกลับด้วยสิ
“ อืม ไว้โทรคุยกันต่อ ปะ ” พี่โพธิ์ก็ด้วย แต่พี่บอลกับพี่เชนเปลี่ยนชุดแล้วครับ สองคนนี้คงจะนอนที่นี่
“ กูกลับละนะ ” กีเอ่ยลา ทุกคนอึ้งไปตามๆกัน ปกติกีจะไม่สนใจอะไรครับ ถ้าจะกลับก็เดินออกไปเลย
“ เดี๋ยว ” ผมวิ่งไปใกล้ๆ
“ มีไรอะ ”
“ นอนที่นี่เถอะนะ ” ผมใช้ความกล้าทั้งหมดพูดออกไป พี่เบสยืนอยู่ข้างหลังกี พี่โพธิ์กับพี่จัสก็ด้วย ไม่ต้องบรรยายว่าต้องใช้ความกล้าขนาดไหน
“ ... ” กีคงจะตกใจ
“ อยู่เป็นเพื่อนต้านะ ”
“ กี ... ว่าไง ” พี่เบสถามกี
“ วันหลัง ... วันหลังค่อยมาใหม่ ” หัวใจของผมสั่นไหว ความรู้สึกเจ็บปวดถาโถมเข้ามาทันที กีปฏิเสธผมได้ไม่ยากเลย พี่เบสถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพากีออกไป ผมยังยืนอยู่ตรงนั้น ตรงหน้าประตู
“ อย่าคิดมากเลย มึงรู้อยู่แล้วนี่ ว่ายังไงก็ไม่ง่าย ” พี่เชนเดินมาให้กำลังใจผม ไม่ด่าหรือตำหนิผมอย่างเคย
“ ใช่ ดูอย่างมันกับไอคมดิ โกรธกันก่อนมึงอีก ตอนนี้หน้ายังไม่ได้เห็นเลย ” พี่บอลแขวะเพื่อนตัวเองซะแล้ว พี่สองคนหันไปว่ากันต่อ ไอนุนั่งหัวเราะอยู่ข้างๆ เวลานี้คงมีแต่คู่นี้สินะ ที่ยังราบรื่นอยู่
“ พี่เชน ผมใช้ห้องเดี๋ยวเดียวนะ ”
“ ห้องมึงนี่ ใช่เหอะ ” ผมให้พี่เชนนอนในห้องครับ ส่วนผมนอนที่ห้องโถง ผมเข้ามาในห้อง และเข้าไปอาบน้ำ ผมกลั้นน้ำตาเอาไว้ เวลานี้ผมจะอ่อนแอไม่ได้ ยังมีเรื่องอีกหลายเรื่องให้แก้ไข ผมต้องอดทนต่อไป

“ กูนอนนะต้า ” พี่บอลกับไอนุง่วงแล้วครับ
“ ฝันดีครับ ” ไอนุหันมายักคิ้วให้ผม ... มันกำลังส่งสัญญาณนี่
“ กูก็จะนอนละ นานๆเล่นทีเหนื่อยเหมือนกันว่ะ ” พี่เชนก็ไปอีกคน ตอนนี้เหลือผมคนเดียวแล้วสิ เฮ้อ ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ
“ ก๊อก ๆๆ ” หืม ใครมาที่นี่ ดึกๆดื่นๆ ผมเดินไปเปิดประตู
“ ... ”
“ ขอเข้าไปได้ไหมนิ ” คนที่ยืนตรงหน้า ทำให้ผมต้องแปลกใจ ... เขามาได้ยังไง

[NASS.NET]

พี่กี กลับมาหารึป่าวคะ????

[WhatLoveIs]

ใครมาง่ะ 

[HydrA]

ใช่กีป่าวเอ่ย
แต่ต้าอย่าไปเลยนะ
การจากลามันน่าเศร้าอ่ะ

[yun]

เป็นแผนของผู้ใหญ่ที่พยายามช่วยคู่กีต้าหรือเปล่า

สุขสันต์ปีใหม่ไทยย้อนหลัง สุขภาพแข็งแรงนะ

[pay-it-forward]

เป็นแผนของคุณแม่ต้าหรือป่าวน้า
 

[RAKDEK_KA]

จะต่ออีกก็ได้นะ เดี่ยวนุว่างไม่มีไรทำ อิอิ

[lomekung]

 

[8X]

ง่ะ ค้างอีกแล้วนะนุ ช่วงนี้ไม่มีไรทำใช่มะงั้นก็มาต่อบ่อยๆ ดิ 555

สงสัยว่ากีร์มาอยู่เป็นเพื่อนตาร์ป่าวเนี๊ย ก็คนมันยังร๊ากกกกันนี่เนอะ

[teukkie]

ต้องเป็นกีแน่ๆๆเลย พี่นุกลับมาต่อไวๆๆน่ะค่ะ รุสึกคู่พี่กี-ต้านี้ ดูจะยาวววววว หุหุ

มาต่อบ่อยๆๆก็ได้น๊า เด๋วทำงานยาวแล้วเงียบหายอีกอ่าาา อิอิ

[ninghyuk]

ใครกลับมา ขอให้เป็นพี่กี 

[C2U]

คงจะเป็นกี  คุยกัน ดีกันไวๆนะ 

[teae]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[saber]

  กินยาแก้แพ้แล้วง่วงครับ มาต่อให้ก่อน ^^ เย็นวันนี้จะออกไปกินข้าวกับดูหนัง อาจจะกลับมาช้าไม่ได้มาต่อ แฮ่ะๆๆ

กีตาร์ ตัวพ่อ ตอนที่ 14/2
   คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า คือพี่สาวต่างมารดาของผมครับ พ่อของผมมีภรรยาสองคน แม่ของผมเป็นคนที่สอง ส่วนแม่ของพี่คนนี้เสียชีวิตไปแล้วครับ
“ พี่มาได้ยังไง ”
“ พี่ทำงานกะดึก เพิ่งเลิกงาน ” สงสัยจะเข้าใจคนละความหมายซะแล้ว
“ ผมหมายถึง พี่รู้จักคอนโดของผมได้ยังไง ”
“ ซ่อนใครไว้ในห้องเหรอ ถึงไม่ชวนเข้าไปสักทีเนี่ย ” ผมชวนเขาเข้ามาในห้อง ผมเดินไปเปิดไฟ ลากเก้าอี้มาให้นั่ง
“ ตกลงว่าไง ” ผมถามต่อ
“ พี่แวะเข้าไปเยี่ยมน้าที่โรงแรมมา เลยถามถึงแก แล้วก็มานี่แหละ ” พี่สาวคนนี้ชื่อเปียโน ผมเรียกสั้นๆว่าเปีย อายุห่างกับผมสิบสองปีครับ
“ แม่ผมเป็นยังไงบ้าง ” พี่เปียมองผมด้วยความสงสัย
“ ถามแบบนี้หมายความว่าไง อีกแล้วใช่ไหม ” ผมไม่ค่อยสนิทกับพี่เปียมาก แต่เราห่วงกันพอสมควร ถึงยังไงก็มีพ่อคนเดียวกัน
“ ไม่ใช่ๆ ช่วงนี้ไม่อยากคุยด้วยน่ะ ”
“ ฉันก็นึกว่า มีปัญหาเรื่องผู้หญิง ”
“ พี่ ผมชอบผู้ชาย ” พี่เปียทำตาโต
“ ไม่ตลกนะยะ ถ้าแกเป็นจริง ฉันว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรม ” ผมหัวเราะกับคำขำๆของพี่สาว
“ จริงพี่ ”
“ น้ารู้เรื่องหรือยัง ” ผมพยักหน้า
“ รู้หมดแล้ว ไม่ว่าอะไรด้วย ตอนนี้ที่มีปัญหาก็เรื่องนี้ ” พี่เปียเกาหัวตัวเอง
“ ไม่ว่าอะไรด้วย เป็นไปได้นะ ”
“ พี่ แม่จะส่งผมไปเรียนเมืองนอก ”
“ บ้าน่า น้าจะส่งแกไปทำไม ... ไม่ใช่แอบไม่ยอมรับที่แกเป็นแบบนี้เหรอ ” พี่เปียเอาประเด็นใหม่เข้ามาในหัว เป็นไปได้ไหมว่าแม่ของผมจะให้ผมตัดใจ
“ ถ้าจะทำแบบนั้น น่าจะทำไปเมื่อสามปีก่อนนู้น ” พี่เปียทำตาโตอีกรอบ
“ นี่แกคบกับผู้ชาย นานก็คบผู้หญิงอีกเหรอ แกไปทำอะไรมายะ ”
“ ก็เป็นแบบนี้อะ ” ผมเคยคบกับผู้หญิงนานที่สุดคือแปดเดือนกว่าๆ มีคนนี้แหละจะสามปีแล้ว เฮ้อ
“ ช่างแกเหอะ แต่ ... ชั้นไม่รู้นะ ชั้นว่าน้าท่าทางไม่ค่อยดี เหมือนไม่ค่อยสบาย ” พี่เปียนี่ตาไวดีครับ
“ ใช่พี่ แม่ผมเพิ่งล้มไม่นานนี้ ”
“ เหรอ แล้วรักษาที่ไหนล่ะ ”
“ โรงพยาบาล ... ” ผมบอกชื่อโรงพยาบาลให้พี่เปียฟัง
“ หกล้มที่ไหน ที่โรงแรมเหรอ ” มีอะไรให้สงสัย ทำไมถึงถามละเอียดจัง
“ น่าจะที่นั่นแหละ ”
“ ทำไมต้องถ่อไปถึงที่โรงพยาบาลนู้นล่ะ ไกลก็ไกล โรงพยาบาลตรงหัวมุมนี้ก็มี ” พี่เปียพูดทำให้ผมได้คิด
“ ... ไม่มั้ง ” อ้าว จู่ๆก็บ่นกับตัวเองอีก
“ อะไรพี่ ”
“ นี่ๆ น้าไปรักษาชั้นไหนแกจำได้ไหม ” ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนั้นด้วย
“ ชั้นห้า ” พี่เปียหยิบสมุดอะไรไม่รู้ขึ้นมาเปิด ก่อนจะส่งมาให้ผม
“ ศูนย์สมองและระบบประสาท ! ” มือผมอ่อนยวบ ทรุดลงนั่งตรงโซฟา นี่แม่ของผมป่วยหรอกหรือ
“ ที่ว่าจะส่งแกไปเมืองนอกน่ะ ไม่ใช่มาจากแกหรอก ”
“ เสียงอะ ... ไร ” พี่เชนเดินออกมา กำลังถอดเสื้อเปลือกอกอยู่ พอเจอพี่สาวผมถึงกับรีบวิ่งไปหาอะไรใส่ทันที
“ นี่ ใครยะ ”
“ พี่เชน นี่พี่สาวผม ชื่อเปียโน ” พี่เชนยังอายไม่เลิกครับ ค่อยๆเดินมานั่งข้างๆผม
“ สวัสดีครับ ... มีพี่สาวด้วยเหรอ ไหนว่าลูกคนเดียวไง ”
“ คนละแม่จ้ะ ” ผมสามคนนั่งคุยกันไม่นาน ไอนุก็ออกมาอีกคน

“ มึงไปถามป้าตรงๆเลยดีกว่า อย่างน้อยก็ทำตัวเป็นลูกที่ดี ” ไอนุพูดขึ้น พอฟังข้อมูลทั้งหมดแล้ว
“ หูย เพื่อนแกนี่น่ารักนะ ว่ากันตรงๆเลย ... แต่เป็นกันหมดทุกคนเลยเหรอ ” พี่เปียทำเสียงเศร้า ออกอาการเสียดายด้วย เหอะๆ
“ บางทีอาจจะแค่ขึ้นไปตรวจก็ได้ เพราะหกล้มไม่ใช่เหรอ ทางโรงพยาบาลอาจจะต้องตรวจดูว่ากระทบกระเทือนหรือปล่าวไง ” พี่บอลพยายามช่วยอธิบาย แต่ตอนนี้ลึกๆผมมั่นใจแล้วว่าแม่ของผมต้องปกปิดอาการป่วยของท่าน
“ งั้นพรุ่งนี้สายๆ เข้าไปหาท่านเลย ” ไอนุบอก
“ อืมๆ ดีแล้ว ” พี่เปียพูดขึ้นด้วย
“ คืนนี้จะนอนที่ไหนล่ะ ” ผมถามพี่เปีย เพราะตอนนี้ตีหนึ่งเกือบตีสองแล้ว
“ ชั้นมาเองก็กลับเองได้ย่ะ ”
“ ปะ งั้นเดี๋ยวไปส่งข้างล่าง ” ผมบอก
“ ไม่ต้องๆ นอนพักมากๆ พรุ่งนี้จะได้ไปคุยกับน้า ... ชั้นไปล่ะ ไปนะจ้ะหนุ่มๆ ” ทุกคนลาพี่เปียโน พอพี่ของผมออกไป ผมต้องมานั่งเครียดต่อ ถ้าแม่ของผมป่วยจริง ท่านจะป่วยหนักไหมนะ
“ นอนเถอะมึง ไปนอนข้างใน เดี๋ยวกูนอนข้างนอกเอง ” พี่เชนจะขอออกมานอนข้างนอกครับ
“ ไม่ดีกว่าพี่ ... ”
“ พูดอีกกูจะต่อยละนะมึง ไปได้แล้วกูง่วง ” ผมก้มหัวขอบคุณ เราแยกกันพักผ่อน เพื่อเตรียมไปคุยกับแม่ของผมพรุ่งนี้ เฮ้อ ... ขออย่าเป็นอย่างที่คิดเลย

[teae]

โอ้มายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  นึกว่ากีอะ

[subaru]

พี่สาวน่ารัก...

[HydrA]

ไปคุยกับคุณแม่ก่อนเนอะต้าเนอะ
ช่วงนี้ก็ดูแลเอาใจใส่คุณแม่ให้
เยอะๆ ท่านจะได้มีกำลังใจ

[wan]

ปัญหาที่เกิดนี่ ทำไมมันช่างประจวบเหมาะกันอย่างนี้
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ น้องนุ ว่างมาก ก็มาลงถี่ ๆ เลยครับ ไม่ว่ากัน 

[August_lovers]

อย่ามาดราม่านะ T__T

[icyblue]

พี่เปียมาจังหวะจวบเหมาะ  ทำให้ได้คิดกันนะเนี่ย แล้วแม่ย่าของปลาทองน้อยจะเป็นไรป่ะเนี่ย  

วันนี้น้องนุออกไปสวีทกับพี่บอลเหรอจ๊ะ

ไว้ว่างๆ มาต่ออีกนะค่ะ กำลังมันส์

  น้องนุ & ชาวแก๊งค์

[yun]

ภาวนาให้สุขภาพของคุณแม่ต้าไม่เป็นอะไรมาก
ถ้าต้าต้องไปเมืองนอกเป็นเพื่อนคุณแม่ แล้วกีน้อยจะตามไปไหม

[teukkie]

เง้อออออออ  หนักกว่าที่คิดอีกน่ะค่ะเนี่ยยยย

พี่ต้าสู้ๆๆน่ะค่ะ  พี่นุมาต่อไวๆๆเน้อ อย่าเงียบหายอีกน่ะค่ะ

[Kfc_Pizza]

ขอให้ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดี
 
 
 

[saber]

  ดูหนังจบ นอนซมเป็นวันเลยครับ ทำอะไรมาไม่รู้สิ 
พรุ่งนี้ต้องเริ่มออกตรวจโกดังแล้วครับ แฮ่ะๆ แต่สัญญาว่าจะไม่หายไปไหนครับ เขาให้ตรวจใกล้ๆนี่เอง ... ตอนนี้ คนที่ขวัญอ่อน โปรด ... ด้วยนะ  มาต่อกันครับ

กีตาร์ ตัวแม่ ตอนที่ 24/2
   “ ฮ้าวววว พี่เบส คุยกับใครนักหนาอะ มีกิ๊กเหรอ ” หลังจากกลับมาที่หอของพี่เบส พี่ของผมนั่งคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ พี่ก้อยไม่น่าใช่เพราะมีคำหยาบเยอะมาก
   “ แปบนะเว้ย ... ง่วงไปนอนก่อนไป ”
   “ ก็ได้ ” กะว่าจะปรึกษาเรื่องไอนั่นสักหน่อย พี่เบสเอาแต่คุยกับใครไม่รู้ พอเข้ามาในห้องผมโทรศัพท์หาไอลิงนุทันที
   “ ลิงมึงทำไรอยู่ ”
   “ กำลังจะนอน ” ผมมองดูนาฬิกาใกล้ตีสองแล้วครับ ทำไมมันยังไม่นอนอีก ปกติมันนอนไวจะตายไป
   “ ทำไมนอนดึกจัง มีอะไรหรือปล่าว ”
   “ เออ มึงรู้ไหมว่าสามีมึงมีพี่สาวคนละแม่ด้วย ” หืม ไอต้านี่เหรอ
   “ หึ ไม่รู้อะ ”
   “ พี่เขาชื่อเปียโน พรุ่งนี้ว่าจะไปหาแม่ย่ามึงด้วย มีปัญหานิดหน่อย ” ชื่อคล้องกันเหมือนบ้านผมเลย
   “ ปัญหาอะไรล่ะ บอกให้ฟังเด่ะ ”
   “ มันดึกแล้วนะเว้ย ไว้เช้าๆกูไปหาดีกว่า ... เอ่อ ” เสียงมันอ่อนๆผิดปกติ
   “ มึงทำอะไรเนี่ย ”
   “ อะ ... พรุ่งนี้กูไปหานะ ฝันดี ”
   “ ไอนุ ” วางไปแล้วครับ สังสัยพี่บอลมีธุระกับมัน เฮ้อ นี่ผมต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วเหรอ ผมไม่ชอบการที่ต้องอยู่แบบนี้เลย ผมพลิกตัวไปมาฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ จนหลับไปที่สุด
   
   “ กีน้อง ตื่นๆ ” ผมสะดุ้งรีบเดินไปเปิดประตู
   “ อะไรเนี่ย ทำไมไม่แต่งตัวอีกล่ะ ” พี่เบสเทศนาผมใหญ่เลย
   “ จะไปไหน ... ทำไมมากันเยอะเลยล่ะ ” ที่ห้องโถงมีพี่ๆเพื่อนๆผมเต็มไปหมด แม้แต่ไอตัวเนรคุณก็นั่งหน้าตาเฉยอยู่
   “ ชักช้า เร็ว อาบน้ำ ” ไอต้าเดินดิ่งเข้ามาหาผม พร้อมกับดันผมเข้าไปในห้อง ผมยังอึ้งอยู่ เลยไม่ทันด่าอะไรมัน พี่เบสไม่ห้ามมันด้วย
   “ อะไรของมึงอะ เข้ามาทำไม ” พอเดินเข้ามา มันมองไปรอบๆห้อง
   “ ยังไม่เอาของออกจากกระเป๋าอีก ทำไมล่ะ ”
   “ กูขี้เกียจ ” ไอต้ามันเดินยิ้มๆ
   “ คิดจะกลับไปที่คอนโดใช่ไหมล่ะ หึหึ ” หัวเราะแบบนี้อีกแล้ว ผมเดินไปผลักมันออกจากห้อง
   “ ไปๆ กูจะอาบน้ำ มึงอยากไปช้าหรือไง ”
   “ ใช่ เรามาทำอะไรกันก่อนปะ ไปช้าไม่เท่าไหร่หรอก ” มันยิ้มสยอง มองมาทางผม ทำเอาผมขนลุก
   “ ไอเชี้ยต้า มึงอย่าเล่นอะไรแผลงๆนะ ” มันหัวเราะเสียงดัง
   “ ไม่ได้พิศวาสอะไรขนาดนั้นหรอก ... เพื่อนกันไม่ใช่เหรอ ” ฟังมันพูดทีไร ผมไม่อยากคุยอะไรกับมันต่อเลย ความรู้สึกหวิวๆ อธิบายไม่ถูก
   “ มึงอยากเป็นเพื่อนก็เป็นเพื่อน ” ผมตอบมัน
   “ แสดงว่าไม่อยากเป็นเพื่อน ” มันยิ้มสดใส อาการร่าเริงผิดปกติ หรือมันดีใจที่จะได้ไปเมืองนอก
   “ มึงจะแถยังไง ตามใจมึง แต่กูไม่ลืมที่มึงเคยทำไว้หรอก ” มันทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของผม
   “ ต้าไม่อยากให้ลืมอยู่แล้ว ถ้ากีลืม ความรู้สึกผิดอาจจะหายไปด้วย ... ตกลงจะอาบน้ำไหม ที่เข้ามาน่ะ เพราะรู้ว่าจะไม่อาบน้ำ ไปเร็ว ” มันกำลังสร้างสรรค์คำพูดให้ผมประทับใจ ผมไม่หลงกลมันเด็ดขาด ผมคว้าผ้าเช็ดตัว รีบเข้าไปอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำเรียบร้อย  ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เจอไอตัวเนรคุณกำลังเปิดกระเป๋าของผมอยู่
   “ มึงทำอะไรไว้อะ ”
   “ จัดเสื้อผ้าไว้ในตู้ให้ ” มันหันมาบอกผม
   “ เออดี ถ้าเก็บเสร็จแล้ว มึงออกไปข้างนอก ” ผมคิดว่า ผมไม่น่าจะอยู่ที่นี่นาน แต่การที่ไอต้ามันทำแบบนี้ อาจจะเป็นสัญญาณว่าผมกับมันคงต้องแยกกันยาว
   “ อืม รู้อยู่ว่าไม่อยากให้ใครเห็นผิวขาวๆ ก้นนิ่มๆของตัวเอง ”
   “ ไอเชี้ยต้า ! ”
   “ ฮะๆ รีบๆนะ คนอื่นรอนานแล้ว ” มันก็ยังทำให้ผมตลกได้อยู่นั้นแหละ ... ถึงแม้ว่านับวันจะยิ่งห่ากันก็ตาม

   พอทุกอย่างเรียบร้อย พี่ๆเพื่อนๆของผม เดินทางไปที่โรงแรมของป้าจีน เพื่อไปคุยปัญหาของไอต้า ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปกันมากขนาดนี้ ก็แค่เรื่องส่งมันไปต่างประเทศ ที่สำคัญเราเตรียมความจำเป็นของไอต้าไว้หมดแล้ว
   “ เอาไง จะให้เข้าไปหมดนี่เลยเหรอ ” พวกผมมายืนรอที่ล็อบบี้โรงแรม ตรงนั้นมีผู้หญิงน่าตาดีคนหนึ่งยืนรออยู่ด้วย
   “ ... คนนี้ไม่เคยเจอ นี่แก ใครยะ ” ผู้หญิงคนนั้นชี้นิ้วมาที่ผม พร้อมกับเสียงอันดัง
   “ คนนี้แหละ ” ไอต้าพูด ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้
   “ แกเลือกได้เหมือนเดิมมาก สเป็คไม่เปลี่ยน ... ยินดีที่ได้รู้จักน้อง ... ”
   “ ชื่อกีตาร์ครับ ”
   “ ว้าย ตายแล้ว ชื่อเหมือนกัน ” ผมว่าผมจะตายมากกว่านะ ผู้หญิงคนนี้คงเป็นพี่สาวที่ชื่อเปียโน คนที่ไอนุบอกผมเมื่อคืน
   “ เอาอย่างนี้ไหม พี่ว่าเราแยกกันไปหาน้านีด้วย ” พี่บอลบอก ทำไมต้องไปหาแม่ของผมด้วยล่ะ
   “ แม่ผมเกี่ยวไรด้วยอะ ”
   “ หืมแก นี่ลูกชายน้านีเหรอ ” ท่าทางพี่เปียโน จะรู้จักแม่ผมด้วย
   “ อือ ” ไอต้าพยักหน้า พร้อมทั้งตอบรับเบาๆ
   “ งั้นให้น้องกีตาร์กับน้องนุ แล้วเนี่ย ที่หล่อแต่กินไม่ได้เนี่ยไปหาน้านี อยู่ตรงสุดทางเดิน ” เหอะๆ พี่เปียพูดถึงพี่เชนครับ หล่อแต่กินไม่ได้ หุหุหุ
   “ งั้นเดี๋ยวค่อยคุยกัน ” พี่เชนนำผมสองคนไป เราหยุดรอหน้าห้อง ตรงนั้นเขียนว่า General Manager !
   “ … แม่กูเป็นจีเอ็มเหรอวะ ” ผมอึ้งไปชั่วขณะ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า แม่ของผมกลับมาทำงานแล้ว
   “ ถามกูแล้วกูควรจะตอบว่าไงวะ แม่มึงนะ ” พี่เชนตอบแทนไอนุครับ เขาไม่ได้ถามแล้วตอบอะ
   “ เอ่ น้องเป็นอะไรกับผู้จัดการเหรอคะ ” พี่ผู้หญิงที่นั่งหน้าห้องถามผม
   “ ผมเป็นลูกคนเล็กครับ ”
   “ พี่เห็นรูปที่ห้องของท่านน่ะค่ะ รอสักครู่นะคะ ” พนักงานโรงแรมนี่หน้าตาดีเป็นส่วนใหญ่นะครับ พี่คนนั้นโทรศัพท์เข้าไปที่ห้อง ไม่นานแม่ของผมรีบเดินออกมา
   “ กี มาได้ยังไงลูก ”
   “ แม่มาทำงาน ทำไมไม่ ฮึก ... ไม่บอกผมอะ ” ผมวิ่งไปกอดแม่ ผมรู้แค่ว่าป้าจีนชอบพาแม่ของผมไปนู้นไปนี่ ผมของผมเองก็ไม่เคยเล่าว่าทำอะไร ผมกลับบ้านทีไร แม่ของผมก็อยู่ตลอดเวลา
   “ โอ้ย ลูกชายชั้น ยี่สิบแล้วยังไม่เลิกอ้อนแม่เลย มาจ้ะๆ ไปคุยกันในห้อง ” ผมกอดแม่พร้อมกับเดินไปด้วย หลังจากพ่อของผมเสีย แม่หยุดทำงานเพื่อดูแลผม ผมคิดว่าพี่แซ็กทำงานเพื่อหารายได้เข้าบ้านเพียงคนเดียว ผมคิดมากเสมอว่า บ้านเราจะมีเงินใช้จ่ายพอได้อย่างไร ที่แท้แม่ของผมยังทำงานอยู่นี่เอง 
   “ แม่เล่ามาให้หมดเลยนะ ” แม่ของผมหัวเราะ
   “ แม่รู้จักกับแม่น้องต้ามาเกือบยี่สิบปี รู้ใช่ไหมว่าพ่อน้องต้าเป็นทหาร ” ผมพยักหน้า อันนี้ผมรู้ตอนที่ป้าจีนไปช่วยแก้ปัญหาให้บ้านไอนุ
   “ พ่อของลูก เป็นเพื่อนกับป้าจีน เราสองครอบครัว จริงๆสนิทกันมาก ” พอมาถึงตรงนี้ ผมเริ่มสงสัยว่า ถ้าสนิทกันมาก ทำไมพี่เบสถึงกีดกันไอต้ามากขนาดนี้
   “ แม่ พี่เบสไม่ค่อยสนิทกับบ้านนู้นเหรอ ”
   “ บ้านเรามีแซ็กคนเดียวที่ทัน พ่อของน้องต้าเสียไวมาก เบสกับลูกไม่ทันได้เจอกัน ” ที่แท้เป็นแบบนี้
   “ น้องนุก็ด้วย พ่อเขาก็รู้จักกับบ้านเรา ” ไอนุนั่งยิ้ม ไอนี่มันรู้แต่ไม่บอกอะไรผมแน่ๆ
   “ น้องเชนมากันแค่นี้เหรอลูก ” อ้าว รู้จักพี่เชนอีก
   “ มากันหลายคนครับน้า คือเราเพิ่งทราบเรื่องที่ป้าจีนจะส่งต้าไปเรียนเมืองนอกครับ ” พี่เชนวนเข้าเรื่องไวมาก ผมยังถามแม่ไม่หมดเลย
   “ น้าไม่เห็นด้วยหรอก แต่พี่มีปัญหา ... เรื่องร้ายแรงมาก เราให้คนที่นี่รู้เรื่องไม่ได้ ”
   “ ร้ายแรงมากเหรอครับ ” พี่เชนรับบทสนทนาแทน
   “ จ้ะ อันที่จริงที่บ้านเราพอจะแก้ไขได้ แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่แก้ได้หรือไม่ มันอยู่ที่การเมืองในองค์กร ” ผมชักจะห่วงแม่ขึ้นมา ขนาดทำงานให้เอกชน ยังจะมีการเมืองเข้ามาอีก
   “ แต่มันไม่ใช่ผลดีกับน้องมันนะครับ ”
   “ น้องเชนมีพี่น้องไหมลูก ” พี่เชนหันมามองหน้าผมสองคน
   “ ไม่มีครับ ”
   “ สักวัน พ่อแม่ของเชนจะให้เชนทำอะไรสักอย่าง ที่เชนไม่มีทางเข้าใจ ทั้งหมดเพื่อให้เชนมีชีวิตที่ดี ให้เขาหมดห่วง ” ฟังแล้ว รู้สึกหดหู่แทนครับ ที่ผ่านมา ผมคิดเสมอว่าผมเจอความทุกข์มากที่สุดในโลก อันที่จริงไม่ใช่เลย
   “ แต่จะมีชีวิตที่ดีได้อย่างไร ถ้าผมไม่เข้าใจ ”
   “ เรื่องของจิตใจ ไม่มีใครเข้าใจได้ทั้งหมดหรอก จะเข้าใจก็อาจจะบางส่วน แต่ไม่ทั้งหมด ”
   “ สรุปว่า น้องมันคงต้องไปอย่างนั้นเหรอครับ ” พี่เชนยังถามต่อไป
   “ เราพยายามอธิบายในเรื่องที่ไม่มีวันเข้าใจ ไม่สำเร็จหรอกลูก น้าลองแล้ว ” ไอต้า ...
   “ แล้วนี่ ไม่ได้อยู่คอนโดเหรอ เบสเล่าให้แม่ฟังว่ามาอยู่ที่หอพี่เขา ” กลับมาที่ผมแล้วครับ
   “ อ่อ ... ผม ผมมาเที่ยวเล่น ”
   “ ไม่เชื่อหรอก ทะเลาะกับน้องต้าล่ะสิ ” ผมเริ่มจะไม่ดีแล้วครับ แม่ของผมยังไม่รู้เรื่องของผมกับไอต้า
   “ น้าครับ ยังไงพวกเราไปคุยกับต้าก่อนดีกว่า เผื่อจะอะไรบ้าง ” ไอลิงนุมันไวครับ รักมึงจัง
   “ จ้ะ แล้วมาหาแม่ก่อนกลับด้วยนะ ” ผมสามคนเดินคอตกออกมาจากห้องทำงานของแม่ ผมไม่อยากนุกถึงบรรยากาศที่ห้องของป้าจีน ขนาดแม่ของผมเป็นมือรองยังพูดขนาดนี้ พี่บอลพาผมเดินกลับไปอีกฝั่งของโรงแรม ผ่านทางเดินที่ค่อนข้างเงียบ
   “ ไงมึง ” พี่บอลยืนรออยู่แล้วครับ
   “ ไอต้าล่ะ ” พี่เชนถามพี่บอล
   “ เดี๋ยวออกมา กำลังคุยเรื่องเอกสาร ” พี่บอลส่งสายตาห่วงใยมาที่ผม ตอนนี้ผมรู้สึกแย่มากๆ เหมือนว่าที่ผมทำได้คือ รอมันออกมายืนยันว่ามันต้องจากผมไป
   “ มันออกมาแล้ว สองคนคุยกันนะ ” พี่บอลพยักหน้าให้พี่เชนกับไอนุ ทุกคนเดินออกไปหมดแล้ว เหลือแค่ผมกับไอต้าเพียงสองคน
   “ ยังโกรธอยู่ไหม ” ภาพที่มันแทรกตัวเข้ามาในห้องของผม ตอนที่มันจัดเสื้อของผมเข้าไว้ในตู้ รวมทั้งพี่เบสที่ไม่ได้ห้ามปรามอะไร ค่อยๆผ่านเข้ามาทีละภาพ
   “ ฮือ ต้า ” ผมซุกใบหน้าไปที่ไหล่ของมัน ผมทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ผมอยากบอกมันเหลือเกินว่า ผมต้องการมัน
   “ อึ่ก ... เวลาที่เหลือนี้ เรากลับมารัก ฮึก ... กลับมารักกันนะ ”

-------------------------------------------------------------------------------------------------------
        สารภาพว่าตอนนี้แต่งเอง น้ำตาซึมเองครับ 

[Piaanie]

อย่าเศร้าไปกว่านี้เลย แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   

[C2U]

ต้องแยกกันจริงๆเหรอ      


สงสารน้องกี  สงสารต้าร์   

[wan]

จากกันเพื่อรอวันได้กลับมาพบกันไม่ อดทนหน่อยล่ะกัน ทั้ง กี - ต้าร์ 
+1 ให้น้องนุ เป็นกำลังใจให้ ขอให้สนุกกับงานน่ะครับ 

[Kfc_Pizza]

อ่านแล้วเศร้าจัง
ต้องห่างกันจริงเหรอ
สงสารทั้งคู่จัง
ปล.เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ สู้