หัวข้อ: ช่วยด้วย! ผมได้แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที...60 ฟ้าหลังฝน หน้า 143 (01/28/61)

[TaNWa]

พี่ทีมาลงได้แล้วนะคับๆๆๆๆๆ



รอนานแล้วนะ



 

[m_pop91]

^
^
^
เห็นด้วยครับ

[LEO]

ช่วยด้วย! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ 30...เกิดเหตุที่บ้านเพื่อน

บ่นนำ
                หวัด ดีผู้อ่านที่รักทุกท่าน(มาคำแรกก็หวานเลยเว้ย) ณ ตอนนี้ก็ครบรอบ3ทศวรรษแล้ว(ไม่น่าเชื่อว่าจะมีเรื่องเขียนได้เยอะขนาดนี้ ...ตอนที่เขียนเริ่มแรกก็ว่าจะไม่ถึง10ด้วยซ้ำ ...)โทษทีนะบังเอิญขี้โม้เก่ง  555+
                เอาล่ะอันนี้บ่นของจริง...หลังจากที่หายไป  ส่วนหนึ่งเพราะงาน  อีกส่วนเพราะทำใจในการจ่ายค่าไฟที่เป็นผลมาจากตัวผมเอง  เรื่อง มีอยู่ว่า ที่ทำงานจะมีที่พักให้ อยู่ฟรีแต่เสียค่าน้ำค่าไฟเอง(รู้สึกว่าสวัสดิการจะดี แต่ยังน้อยกว่าอภิมหากฎระเบียบ) ผมเดินเข้าไปในห้องก็เป็นคอนโด ดีเลยทีเดียว(กูไม่เคยอยู่หรูแบบนี้มาก่อน) พักห้องละคน ติดแอร์อยู่อย่างสบาย  ด้วยความที่ชลบุรีเป็นเมือง ที่มี2ฤดู(ร้อนกะร้อนมาก...) เลยฝันอยากไปเที่ยวเล่นเมืองหนาวแถวยุโรปสักครั้ง ก็เลยจำลองห้องตัวเองนั้นแหละ สมมุติฐานเป็นประเทศอังกฤษในฤดูหนาว (+กับอยากเป็นนักวิทยาสาสตร์..ชอบลองของ เอ้ย!ทดลอง ก็เลยเปิดแอร์3ตัวพร้อมกันในทุกห้อง อุณหภูมิเบาะๆ 10 ก็พอ ช่วงเปิดทีแรกก็สบาย เย็นKดีอยู่หรอก หลังๆKเริ่มหดจาก1 เป็น1/2เป็น1/4เป็น1/8....1/...ไปเรื่อยๆจนมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น(เวอร์ไป ) ยัง ..ยังไม่จบ ไอ้ทียังทำหน้ามึน(จะมีใครพิเรนเหมือนกูอีกไหมวะ)  แทน ที่ผมจะไปปิดแอร์กลับไปลดอุณหภูมิ และดึงเอาเสื้อกันหนาวมาใส่หลายชั้น(ก็บอกแล้วอยากทดลองว่าคนอยู่เมืองนอก เมืองนามันอยู่กันได้ไง...เผื่อกูไปกูจะอยู่ได้ไหม) ในที่สุดก็ต้องยอมแพ้มัน เพราะปากเริ่มเขียว  มือไม้เอาออกนอกเสื้อเมื่อไหร่เป็นอัมพาตทันที  ผม จึงกลับไปปิดแอร์ให้เหลือตัวเดียว และลดไว้ที่25 หลังจากวันนั้นก็ยังสนุกเปิดเล่น บางวันออกมาก็ลืมปิด พอสิ้นเดือนเมื่อสองวันที่แล้วบิลค่าไฟมาเลยครับ เหยียบๆสองพัน(ไม่มีเบรกเลยเว้ย) ไอ้ทีแทบซ๊อค  ไม่กล้าบอกใครเลย เค้าจะด่า  ผม จึงเดินคอตก Kหดไปที่เคาท์เตอร์ เซอร์วิสจ่ายค่าไฟ (มึงได้กินเงินกูแค่เดือนเดียวเท่านั้นแหละ) หลังจากจ่ายเสร็จผมก็เดินเข้าร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้า เดินดูรอบๆ(หาพัดลมตัวที่ถูกที่สุด...ความงกเริ่มออก)  ได้มาตัวหนึ่ง599 บาทเดินขึ้นรถเมย์ด้วยนะ(ไม่นั่งแท็กซี่..เปลือง) คนก็มีมองบ้าง (จะมองทำไมว่ะ ไม่เคยเห็นคนมากับแฟนเหรอ (fan)) ผมกลับถึงที่พัก และเริ่มใช้พัดลมตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา จนถึงวันนี้ผมยังนั่งพิมพ์เล่าเรื่อง เปิดพัดลมสบายใจเฉิบ
                
 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอน 30
                ความเดิมตอนที่แล้วหลังจากที่ผมเสียน้ำลายริมน้ำตก หลังจากในเหตุการณ์ครั้งนั้น แก๊งของเราก็ไปเที่ยวต่อ  จน ถึงเย็นกลับมาค้างคืนที่บ้านไอ้กบ ที่ระยองฮิ บ้านมันมีสองหลัง หลังหนึ่งอยู่ในเมือง อีกหลังอยู่ที่บ้านนอก ด้วยความอยากได้บรรยากาศการมาเที่ยวจึงเลือกที่จะไปพักบ้านที่อยู่อำเภอบ้าน ค่าย หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จ ก็มุ่งหน้าไปที่บ้านไอ้กบ
 
                ณ บ้านค่าย
                ผมแทบตกใจนึกว่ามันจะพามาฆ่าหมกศพ ก็บ้านมันอยู่ในสวนยางพารา บ้านแต่ละหลังก็ห่างกันมาก  พอ รถจอดสนิท ทุกคนก็เดินลงมาจากรถ อึ้งไปตามๆกัน เพราะมันบอกว่าจะมาพักบ้านสวนก็นึกว่าเป็นบ้านธรรมดา ที่ไหนได้บ้านมันโคตรสวย สวยกว่าบ้านที่อยู่ในเมืองซะอีก ข้างๆบ้านเป็นเหมือนโรงงาน เห็นเป็นโกดัง มันจึงเล่าให้ฟังว่าบ้านมันผลิตน้ำยางเป็นแผ่นขายด้วยก็มีคนงานร้อยคนได้  มีแบ่งเป็น2กะ(มีกะด้วยเว้ย) กะเช้าจะมาผลิตแผ่นยาง กะดึกก็จะกรีดยาง เก็บน้ำยาง  ไอ้ กบบอกว่ากรีดยางตอนกลางคืนน้ำยางมันจะออกเยอะ ต้นจะได้ไม่ตายด้วย เพราะพืชมันลดกระบวนการสังเคราะห์แสงไม่ได้ใช้น้ำ (ดูมันเอาวิทยาศาสตร์มาอธิบาย)ดีนะไม่อธิบายไปจนถึงการสูญเสียATP เข้าถึงวัฎจักรเคร์บ ...ก็มีคนงาน2คน เอาไม้มาก่อเป็นกองไฟหน้าบ้าน  หลังจากที่ทุกคนอาบน้ำเสร็จ ก็หอบเสื่อมาปูนั่ง ทุกคนนั่ง ไอ้ปอกะไอ้บอยนอน  เพื่อนไอ้กลอีกคนดีดกีตาร์ อีก3 คนที่เหลือก็แหกปากร้องเพลง ผม ไอ้ปอ ไอ้กบก็เป็นผู้ฟังที่ดี (กูร้องไม่เป็น)
                ไอ้ปอนอนอยู่ดีๆ ก็ค่อยๆเขยิบยกหัวมานอนตักผม (มึงจะมานอนตักกูทำไม)
                “ถ้ากูไม่รู้มาก่อนว่ามึงเป็นญาติกัน กูคงคิดว่ามึงเป็นแฟนกัน....รึมึงเป็นแฟนกันเหรอ”ไอ้กบพูด มือกีต้าร์หยุดเล่นกระทันหัน(สงสัยมันก็อยากรู้)
                “เออ อะไรมันจะติดกันขนาดนั้น”  อีกคนสนับสนุนความคิดไอ้กบ (อ้าวงานเข้ากูรอบดึก)
                “เหรอ” ผมได้แต่ทำหน้าเหลอหลาไม่รู้จะแก้ตัวยังไง ก้มมองดูไอ้ปอ ไอ้นี่ก็หลับตายิ้มมุมปากเล็กน้อย(มึงไม่คิดจะช่วยกูเลยนะ)
                “อืมก็บอกแล้วแถวบ้านกู กูก็ไม่ค่อยมีเพื่อน ก็เล่นแต่กับญาติๆกันเอง เลยสนิทกันไปหมด” (กูยังพยายามแถอีกครั้ง..เชื่อป่าวว่ะ) พวกนี้ยังไม่ทันได้คิดว่าจะเชื่อรึไม่เชื่อ ทันไดนั้นก็มีหญิงสาวกลุ่มนึง เดินผ่านมาให้หมาเห่า ทุกคนเลยหันไปมองเปลี่ยนเรื่องสนใจ(ขอบใจหมา)  ทั้งหมดเป็นรุ่นราว คราวเดียวกับไอ้กบ ไอ้กบก็เลยเรียกเพื่อนมาแจมด้วย มีสาวๆแท้3 คน สาวเทียมคนนึง  
                “ว้าย  ผู้ชาย” สาวเทียมคนนั้นอุทานเสียงแหลม
                ไอ้กบแนะนำทุกคน ผมเลยรู้ว่าสาวเทียมคนนั้นชื่อแนนซี่ (ฉายามากกว่ามั้ง)
                “ปอลุกๆ ให้เพื่อนนั่ง” ผมปลุกไอ้ปอ ที่นอนแผ่หลาเป็นเจ้าของเสื่อ
                “ตามสบายเลยค๊า นอนในท่าที่ถนัดที่เหลือแนนซี่จัดการเอง” (อ้าว ซะงั้น   ทีหลังกูจะทำป้ายแขวนคอมันไว้ว่ามีเจ้าของแล้ว) แนนซี่พูดพร้อมเสียงหัวเราะของทุกคน ยกเว้นผม แต่ผมก็พยายามยิ้มนะ
                ไอ้ กบแนะนำว่าไอ้ปอเป็นน้องผม พอแนนซี่รู้แค่นั้นแหละแทะโลมไอ้ปอเหลือแต่กระดูก จับไม้จับมือบ้าง แกล้งซบไหล่ ซบอกไอ้ปอบ้าง ยังไม่พอ...จับแถวๆหน้าขามันบ้างแกว่งมือไปมา (ไม่ต้องเนียนหรอกจับไปเลย...ไอ้นี่มึงก็นั่งให้เค้าล้วงอยู่ได้)...คอยดูนะ ถ้ากูกลับบ้านแล้วไปตรวจเช็คสภาพปอน้อย  มันมีรอยช้ำ ขึ้นมามีเรื่องแน่ (มีเรื่องกับไอ้ปอนะ โทษฐานไม่ปกป้องอธิปไตยตัวเอง และที่บาดใจก็คงเป็นที่แนนซี่เอาริมฝีปากประกบแก้มไอ้ปออย่างรวดเร็วพร้อม ทั้งกดโทรศัพท์แช๊ะ ถ่ายรูป ไอ้ปอก็เอียงหลบอยู่หรอก แต่มันก็โดนเป้าหมาย (ไอ้เหี้ยนี่ ทีกูคุยกับเพื่อนห่างกันเป็น 10เมตร มึงยังหาว่ากูคบชู้  แล้วมึงล่ะ ถึงเนื้อถึงตัวกันยังทำหน้าตาเฉยได้อีก...)ใจเย็นๆไอ้ที 1...2.....3....4.... ผมหายใจยาวๆ จะแก้ไขปัญหานี้ยังไง ในที่สุด
                “ง่วงนอนแล้วว่ะกบ ไปนอนก่อนนะ” กูไม่อยากรับรู้เรื่องของพวกมึงอีกแล้ว  แนนซี่ก็คงเล่นๆ ถ้าเอาเข้าจริงก็คงไม่กล้าที่จะมีอะไรกันขนาดนั้นหรอกมั้ง  (ไอ้ทีอย่าคิดมาก มึงไม่อยากเห็นก็ไปที่อื่นสิว่ะ) ผมบอกตัวเอง พร้อมลุกขึ้นเดินออกไป
                “เออ ง่วงแล้วเหมือนกัน  ทีรอด้วย” ไปปอลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แกะมือแนนซี่ออก(มึงจะตามกูมาทำไม มันยิ่งสงสัยเราอยู่)
                 ผม เดินเข้าบ้าน ไปห้องนอนที่ไอ้กบจัดไว้ มีสองห้อง ก็จะได้ห้องละ3 แต่ตอนที่ไปอาบน้ำจองที่นอน ห้องผมมีผมกะไอ้ปอสองคน สงสัยไม่มีใครกล้ามานอนกับไอ้ปอ(มีสองอย่างคือ ไม่อยากมีเรื่องกับมันรึไม่งั้นก็เกรงใจไม่สนิทใจ)
                “มึงโกรธกูเหรอที” ไอ้ปอถาม
                “เปล่ากูจะโกรธมึงทำไม” ไม่ได้โกรธมันจริงๆนะ  แต่ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงไม่พอใจ
                “กูไม่เชื่อ”
                “ปอ มึงทำอะไรผิดล่ะกูถึงจะไปโกรธมึง  ...กูไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้นนะ” (ไม่จริง กูนี่แหละโคตรคิด....แต่ไม่ได้โกรธ  ไม่พอใจเฉยๆ เดี๋ยวมันก็หายเอง)...ผมก็เข้าใจตัวเองเหมือนกันนะ ผมนอนลงบนเตียง  ไอ้ปอก็นอนตะแคงมากอดผม
                “อย่าโกรธกูเลยนะ ก็กูทำอย่างที่มึงบอกไง กูเห็นว่ามันเป็นรุ่นพี่ ก็เลยทำเฉยๆ” ไอ้ปอพูดเบาๆ
                “คิดได้ยังงั้นก็ดีแล้วล่ะ  แต่กูก็พูดจริงๆครั้งนี้กูไม่ได้โกรธมึงเลย”
                “จริงดิ”
                “จริ๊งงง” ผมพูด แล้วยิ้มให้มันสบายใจ
                “ตลอดทั้งวันกูอดทนกับพี่คนอื่นมามาก พี่คนนี้กูขอทำตามใจตัวเองนะ” ไอ้ปอพูดจบก็หอมแก้มผม (อดทนมากเลยนะมึง บาทามึงยังฝากไว้ที่หลังไอ้กบอยู่เลย)
                “เห้ย  ไอ้ปอ  บ้านคนอื่นนะเว้ย  ประตูก็ไม่ได้ล็อค  หยุดๆๆๆ” ผมผลักหัวมันออก
                “เดี่ยวกูไปล็อคประตู” ไอ้ปอพูดเบาๆ
                “อย่า..มันไม่ใช่บ้านเรา  อย่าแสดงความเป็นเจ้าของ เค้าให้เรามาค้างก็ดีเท่าไหร่แล้ว”
                “อ้าว  คืนนี้กูก็อดดิ”
                “บ้ากามใหญ่แล้วนะมึง  เดี๋ยวโดนหลังมือ” ไอ้ปอยังกอดผมอยู่(ใครเข้ามาเห็นตายแน่เลยกู)
                “มึงไปนอนห่างๆกูด้วย เดี๋ยวมีใครมาเห็น เค้าจะหาว่ามึงยังเป็นเด็กอนุบาล นอนยังกลัวผีอีก55+” ผมแซวมันเล่น จริงๆแล้วใครเข้ามาเห็นในสภาพนั้นคงคิดได้อย่างเดียว เหมือนที่คุณๆคิด
                ก็ นานพอควรที่ผมนอนคุยกับไอ้ปอ จนหลับไป มารู้สึกตัวอีกครั้งก็ได้ยินเสียงเปิดประตู จากนั้นก็เห็นคนเดินโซเซก่อนที่จะล้มลงที่นอน ในสภาพที่ขาอยู่ข้างล่างตัวอยู่บนเตียง (มีเหล้ากินกันด้วยเหรอวะ) ...(ไอ้คิว  ไอ้นี่ก็แดกเมาไม่รู้เรื่องรู้ราว) ผมก็นอนหลี่ตามมองว่ามันจะนอนท่านั้นเหรอ
                ไอ้คิวนอนหลับตา ใช้มือคลำตามที่นอน(สงสัยหาหมอน) ผ่านตัวไอ้ปอ(ไอ้ปออยู่กลาง) มาแตะที่แขนตัวผม  ตอนนี้ไอ้ปอเริ่มรู้สึกตัวผมแกล้งหลับตา ดูว่าไอ้ปอจะว่าไง
                ทันใดนั้นไอ้ปอยกตีนขึ้นมาถีบตัวไอ้คิวลงไปกองกับพื้น แล้วเขยิบตัวมาใกล้ผม   ผมเห็นทุกการกระทำก็เลยตื่นขึ้นมา
                “เห้ย ไอ้ปอ” ผมลุกขึ้นนั่ง
                “ไอ้เหี้ยเอ้ย  เมาเหมือนหมา คออ่อนนักทีหลังก็ไม่ต้องแดก” ดูมันด่าเขา (ทีมึงล่ะเห็นกินทีไร ก็ไม่ต่างจากไอ้คิวเท่าไหร่หรอก)
                “แข้งขาหักป่าวว่ะนั้นน่ะ” ผมลุกขึ้นไปดู ก็เห็นไอ้คิวไม่ไหวติง (มึงยังไม่รู้ตัวอีกเนอะว่าโดนตีน)
                “ให้มันอยู่ตรงนั้นแหละ ถ้าขึ้นมาอีกกูจะถีบให้ไกลกว่าเดิมเลย”ไอ้ปอมันยังไม่สำนึก
                “ปอ   มึงไม่ได้อยู่กับกูบนโลกนี้แค่สองคน มึงดีกับกู มึงก็ต้องดีกับคนอื่นด้วย แล้วคนอื่นก็จะหวังดีกับมึงเหมือนกู” ผมพูด ไอ้ปอทำหน้าเซ็งที่โดนผมเทศน์ ผมเดินไปพยุงตัวไอ้คิวขึ้นเตียง เห็นว่าไอ้ปอมันไม่ชอบมันก็มาช่วยพยุงอยู่นะ
                “กูว่ามันมาผิดห้องแน่เลย ทีไปเรียกเพื่อนมึงมาเอามันไปหน่อยสิ”
                “กูว่ามันคงเมากันหมด อีกอย่างมันคงโดนเค้าไล่มามั้งก็เตียงมันนอนเต็มที่ได้3คน” เตียง6ฟุต นอนไม่ดิ้นก็ได้ประมาณ 3 คน
                “ไอ้เหี้ย เมาแล้วยังเดือดร้อนคนอื่น” มันช่วยแต่ก็บ่น
                “มึงรู้แล้วใช่ไหมว่าคนเมาจะเป็นภาระให้คนที่ไม่เมา และนับดูสิ กี่ครั้งแล้วที่กูไปเก็บศพมึงที่หาด”
                “.......” ไอ้ปอเงียบ หลังจากที่ลากตัวไอ้คิวมาจัดท่านอนไว้อย่างสวยงาม(ท่าไหนวะ) ท่านอนอย่างเรียบร้อย ผมก็เอามือไปแตะจมูกมัน
                “ยังหายใจอยู่ ยังไม่ตาย” ผมพูด
                “แค่นี่ตายก็ไม่รู้จะว่าไง ตีนสะกิดนิดเดียว” ไอ้ปอพูด
                “สะกิดบ้านมึงนะสิ  ลองให้กูสะกิดมึงดูไหมล่ะ….ไปมึงไปนอนโน้น”ผมไล่มันไปนอนอีกฝั่งนึง ผมจะนอนกลาง จะได้ไม่มีปัญหา
                “ไม่เอา  มึงจะนอนติดมัน” (ซะงั้น มึงยังจะคิดเรื่องนั้นอีกเนอะ)
                “เออ แล้วแต่มึง แต่มึงก็อย่าไปโดนตัวมันนะ” ไม่ได้หึงหรอกนะ แต่กลัวมันจะเอาตีนไปสัมผัสเค้าอีก
                “เออ” ต่างคนก็ต่างนอน ไอ้ปอมาเบียดผม เว้นที่ห่างตัวมันกับไอ้คิว  นอนได้อีกคนนึง(แต่กูจะตกเตียงแล้ว)
 
                ในตอนเช้าผมตื่นเช้าเป็นปกติ ประมาณตีห้าครึ่งได้  ผมลืมตามองดูไปรอบๆ ไอ้ปอยังคงหลับตานิ่ง  ผมยกหัวขึ้นจากหมอนนิดนึง เพื่อมองหาไอ้คิว (เอ้ย!ไอ้คิวหาย) ผมลุกขึ้นนั่งมองดูอีกครั้ง  ...ครั้งนี้เห็นตีนมันโผล่ที่ปลายเตียง  ส่วนตัวมันลงไปนอนกับพื้นเรียบร้อย  สร้าง ความงงให้กับมันอยู่ไม่น้อย(มึงไปนอนตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ...นอนดิ้นตกเตียงเอง รึ ว่าลงไปนอนเอง รึว่า ....โดนตีนไอ้ปอลงไปอีก) ยังไงก็ช่างกูคงไม่แบกมึงมานอนข้างบนอีกหรอกนะ มันจะเช้าแล้ว(มึงตื่นมาดูสภาพตัวเองแล้วกัน) ผมเดินเข้าไปห้องน้ำ อาบน้ำเสร็จสรรพ  เดินออกมา ไอ้ปอกับไอ้คิวยังนอนท่าเดิม(มึงนอนรึมึงตายทั้งคู่วะ กูว่ากูอาบน้ำเสียงดังก็น่าจะตื่นแล้วนะ)
                ผมเดินไปปลุกไอ้ปอ
                “ปอๆ เช้าแล้ว  ลุกขึ้น” ไอ้ปองัวเงีย มองหน้าผมแล้วหลับต่อ (อ้าวไอ้นี่)
                “ไอ้ปอ กูบอกให้มึงตื่น ลุกขึ้น มันเช้าแล้ว” ผมขึ้นเสียงเล็กน้อย...ไอ้ปอมันโรคจิตพูดดีๆไม่ชอบ ชอบความรุนแรง
                “โอ้ยยยที มึงจะแหกปากทำไมแต่เช้าวะ  อีกแป๊ปนึง” ไอ้ปอมันพูดเบาๆยังหลับตาเหมือนเดิม
                “ยัง...ยังนอนอีก  พูดดีๆไม่รู้เรื่อง” ก็ไม่เช้านะ6โมงแล้ว นัดกันกินข้าว6โมงครึ่ง ออกจากบ้านเจ็ดโมง ไปเที่ยวจะได้ไม่ร้อน ....ไอ้ปองัวเงียลุกขึ้นนั่ง
                “ไอ้พี่คิว เพื่อนมึงไปนอนตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่” (ไม่ใช่มึงแน่นะถีบมันลงมา...อย่ามาเนียนนะไอ้ปอ)
                “กูจะไปรู้เหรอ มึงนอนข้างกันไม่ใช่หนิ”
                “กูก็ไม่รู้ ไอ้เหี้ยท่านอนโคตรทุเรศ”
                “ปลุกมันหน่อยปอ” ผมบอกไอ้ปอ ดูสิว่ามันจะปลุกไหม เห็นมันไม่ค่อยชอบหน้าไอ้คิว (ตั้งแต่มาที่นี้ ผมยังไม่เห็นว่ามันจะชอบหน้าใครเลย แกว่งปาก หาตีนตลอด)    
                ไอ้ปอเอาตีนเขี่ยตีนไอ้คิวลงเตียง (มารยาททรามมากกก) ผมขมวดคิ้วแสดงความไม่พอใจ
                “ตื่นๆ” ไอ้ปอพูดเบาๆ (มึงปลุกคน แต่กลัวคนตื่นรึไงวะ) ไอ้ปอมองหน้าผมแล้วยักคิ้ว
                “ก็มึงบอกให้กูปลุกมันอ่ะ” มันยังพยามยามไปต่อ
                “กูบอกใช้ปากปลุกไม่ใช่ตีน  มันเป็นพี่มึง….ไปมึงไปอาบน้ำ กูจัดการมันเอง”
                “ตายแล้วมั้งนอนไม่ดิ้นขนาดนี้” มันยังเดินบ่นเข้าห้องน้ำไปอีก
                ผมเขย่าแขนไอ้คิวแรงๆ
                “ตื่นๆ คิว เค้าจะไปกันแล้ว” (มึงจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนวะ)
                ได้ผล ไอ้คิวเริ่มขยับ มีการไหวติง
                “อีก30 นาทีเค้าจะไปกันหมดแล้ว” (บอกยังกะระเบิดเวลาจะทำงาน)
                “อืมม”ไอ้คิวพยุงตัวนั่ง “กูนอนนี้เหรอ เมื่อคืน” (กูจะไปรู้กับมึงเหรอว่ามึงนอนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่)
                “ไม่รู้ดิ เมื่อคืนมึงยังนอนบนเตียงอยู่เลย เช้าขึ้นมากูก็เห็นอยู่ตรงนี้แล้ว”
                “กูมาห้องนี้ได้ไงวะ” (ยังงงไม่เลิกอีกเหรอวะ)
                “ส่างเมายัง  ไปไปอาบน้ำ”(ถ้าเป็นเพื่อนกู คงโดนตบกระโหลกหนาๆร้าวแล้ว ตัวเองแดกยังไม่รู้เรื่องอีก)
                “ปอให้พี่เค้า เข้าก่อน ออกมาก่อนเร็ว” (ดูท่า ถ้าปล่อยไอ้คิวให้รอมันคงลงไปนอนอีกแน่)
                “อะไรวะ กูเพิ่งเข้ามา”
                “เออ   ออกมาก่อน” ไอ้ปอเปิดประตูนุ่งผ้าเช็ดตัวผมออกมา มองไอ้คิวแบบเคืองๆ
                “ไปเข้าไปอาบก่อนคิว” ผมพูดไอ้คิวลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำ
                “เอาน่า รอแป๊ปเดียวปล่อยมันไว้มันจะลงไปนอนอีก”ผมพูดเบาๆกับไอ้ปอ
                “เร็วๆนะเว้ย” ไอ้ปอพูดเสียงดังกว่าปกติ กะจะให้ไอ้คิวได้ยินล่ะมั้ง
                “ปอออ เมื่อคืนกูบอกมึงไว้ว่าไง ...มึงไม่ได้อยู่กับกูสองคนบนโลก อย่าสร้างศัตรู อย่าหาเรื่องใส่ตัว”
                “กูก็แค่บอกให้มันเร็วๆ เดี๋ยวไม่ทันเวลา มึงดูดิกี่โมงแล้ว”
                “ไหลไปเรื่อย” (มึงจะให้กูคิดว่ามึงหวังดีกับมันรึไง)
                ไอ้ คิวออกมา นุ่งกางเกงตัวเดียว เดินออกจากห้อง(ก็กระเป๋ามันอยู่อีกห้องนึง) ไอ้ปอเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากที่ผมกับไอ้ปอเสร็จธุระส่วนตัวก็เดินออกมาหน้าบ้าน มารออีกห้องที่ยังไม่มีใครโผล่หัวออกมา  อยากจะบอกว่าอากาศตอนเช้าที่นี้ไม่เหมือนอยู่ภาคตะวันออกเลย อากาศเย็นๆ จนแสบจมูก หมอกหนา  สดชื่นดีมาก   สักพักไอ้กบเดินออกมา
                “สองพี่น้อง ทำไมตื่นเช้าจังวะ”(ทักผิดแล้วมั้ง)
                “ก็ปกติ  กูตื่นเช้าอยู่แล้ว และที่สำคัญมันถึงเวลานัดหมายกันแล้วด้วย” (ประชดไอ้พวกไม่ตรงเวลาเล็กน้อย)
                “มึงต้องรอหน่อยแล้วล่ะ ไอ้สองตัวมันเพิ่งจะตื่น”
                “ใช้ได้เลยทีเดียว การนัดหมายประเทศไทย”
                “555+ เมื่อคืนมันกินหนักไปหน่อย”
                “ไม่หน่อยแล้วมั้ง”  
                ............................
                ก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนเห็นชาวบ้านเป็นฝูงเดินออกมาจากป่ายางพารา
                “เค้ามาจากไหนวะ” ผมถาม
                “ไปกรีดยางมา…ยางมันต้องกรีดตอนดึก ไปจนถึงใกล้สว่าง”
                “โห้  กรีดต้องใช้คนเยอะขนาดนี้เชียวเหรอ” ผมเห็นคนเดินเรียงแถวออกมา น่าจะห้าสิบ หกสิบคนได้
                “นี่ยังน้อย เพราะสวนฝั่งโน่นปิดหน้ายาง”( ร่ำรวยจริงๆเพื่อนกู) ผมรู้สึกอยากรีดยางขึ้นมา
                “กูลองกรีดดูได้ป่าว”
                “ได้สิ” ไอ้กบเดินไปที่คนงาน เอามีดมา3เล่ม(คล้ายๆเคียวหัก) ถ้วยรองน้ำยาง ไอ้กบสาธิตให้ดูก่อน มันบอกว่าถ้ากรีดบางเกินไปน้ำยางจะไหลไม่ดี ถ้ากรีดหนาเกินไปต้นยางจะตาย(อ้าวแล้วถ้ากูทำตายล่ะ)
                “ปอ มึงไม่ต้องกรีด กูขอลองดูก่อน ต้นยางเค้าจะได้ตายต้นเดียว” ผมพูด
                “ไม่เป็นไร อย่างมากก็ตายแค่สองต้น555+” (อ้าวไอ้กบ มึงหาว่ากูจะทำตายเหรอ) ผมบรรจงกรีดอย่างช้า(มาก) แต่ก็พอได้ ไอ้กบยื่นมีดให้ไอ้ปอกรีด
                “ไม่เอาอ่ะ ไอ้ทีไม่ให้กรีด” (กูพูดเล่น มึงจะมีมารยาทอะไรตอนนี้)
                “กลัวมันทำไมว่ะ ยังกะมันเป็นเมีย 555+ ไอ้นี่มีแววกลัวเมีย” ไอ้กบพูด(ปากดีนักนะกบ)
                “ลองกรีดดูดิ” ผมบอกไอ้ปอ
                “น่ะ มันอนุญาตแล้ว ลองดู” ไอ้ปอรับมีดแล้วบรรจงกรีดเหมือนผม ขรุขระเล็กน้อยแต่ก็ใช้ได้
                กรีด เสร็จยืนคุยกันพักใหญ่ ไอ้พวกขี้เกียจสันหลังยาวก็เดินออกมา ไอ้กบเลยชวนไปกินข้าวข้างใน (ซึ่งแม่มันลงทุนมาจากในเมืองมาทำอาหารให้กิน เสร็จแล้วก็กลับ) แต่บรรยากาศสิ โต๊ะหมุนได้ ช้อนกลางเป็นหยก (แท้รึปลอมมิอาจทราบได้) ต้องนั่งกินแบบผู้ดีแล้วว่างั้นเหอะ
                ทุกคนก็นั่งกินตามปกติ(แต่ดูเหมือนเกร็งๆทุกคน รวมถึงผมด้วย ยกเว้นไอ้กบเจ้าของบ้านไฮโซ) ผมก็พยายามกินให้มีมารยาทที่สุดเท่าที่จะมี
                “แป๊ก” เสียงช้อนหยกกระทบชามแก้ว เป็นใครไม่ได้ นอกจากไอ้ปอ ไอ้ปอค้างเล็กน้อยมองมาที่ผม(มันคงอาย เพราะเสียงดังไม่น้อย) สังเกตได้เลยว่ามีคนแอบมองมัน ผมยิ้มเล็กน้อย ยักคิ้วให้มัน ประมาณบอกว่า ไม่เป็นไร
                “โอ้ยย กูกินไม่อิ่มหรอกกบ  กูเคยกินแต่ช้อนสเตนเลส สตีลธรรมดา ที่บ้านมึงพอจะมีไหม” (ประชดเล็กน้อย)
                “มีดิ มึงจะเอาเหรอ”
                “เออ จะให้กูกินระวังแต่เสียงช้อนกระทบจาน  กูคงกินไม่อิ่มจริงๆนะ”
                “55+ ไอ้บ้า มึงก็เวอร์ไป”
                “มึงนะสิเวอร์ ทีหลังกูมาบ้านมึงห่อใบตองให้กูกินก็พอ ไม่ต้องมากมาย”
                “55+ ขอช้อนสแตนเลสหน่อยครับ” ไอ้กบหันไปบอกคนงานที่ยืนรอเก็บอยู่
                “ขอ สองครับ” ( เผื่อไอ้ปอด้วย...กูรู้ว่าคนอื่นก็กินลำบากแต่ไม่อยากขอเผื่อ อยากได้มึงก็บอกเองดิ มัวแต่วางฟอร์ม...กูกินช้อนกลางให้ก็ดีแล้วนะ) จริงๆแล้วผมก็พูดเพื่อไอ้ปอได้กินสบายแหละ เพราะผมเองกินช้อนไฮโซแบบนี้ก็น่าจะเอาตัวรอดได้อยู่หรอก แต่ไอ้ปอกว่าจะอิ่มไม่รู้จะต้องได้ยินเสียงช้อนกระทบกี่ครั้ง
                หลังจากกินอิ่ม ก็เดินออกมานอกบ้าน เตรียมตัวไปเที่ยว ผมเห็นกลุ่มเดิมเมื่อคืนมานั่งรอหน้าบ้าน (ก็เมื่อคืนไอ้กบมันชวนเค้าไว้)
                “กินข้าวมารึยัง  ถ้ายังไม่กินก็เข้าไปกินในบ้านก่อน ไม่รีบ”
                “กินแล้ว”หนึ่งในนั้นตอบ
                “ที่รักคิดถึงกันไหม ไม่ได้เจอกันตั้ง1คืนแหนะ” แนนซี่คนเดิม(เอาแต่เช้าเลยนะ)
                “แนนซี่ให้มันน้อยๆหน่อย เห็นผู้ชายแปลกหน้าไม่ได้เลยนะมึง” เพื่อนเธอห้ามปราม
                “แหมก็ต้องนิดนึงแหละผู้ชายไม่ตกถึงท้องมาหลายเดือนแล้ว”
                “เออ งั้นก็ขึ้นรถไปกันเลย” ไอ้กบพูด
                “พี่ไปคันไหน เค้าจะนั่งไปกับพี่ปอนะ” แนนซี่พูด (ไอ้ปอเป็นพี่มึงตั้งแต่เมื่อไหร่) ไอ้ปอมองมาที่ผม (แล้วแต่มึงไม่ใช่รถกู) ผมมองไปข้างหน้าทำตาเฉยๆ
                “เดี๋ยวกูแบ่งคนเอง” ไอ้กบพูด
                “ให้ผู้หญิงนั่งด้วยกัน ทีมึงไปรถกู” ไอ้กบเดินมากอดคอผมลากไป  ผมเดินได้สองก้าวไอ้ปอคว้ามือผม
                “มึงมานั่งกับกู” เอาล่ะสิ (เป็นอะไรกันว่ะ ทำไมวันนี้เห็นกูสำคัญเหลือเกิน) คนนึงก็เพื่อน คนนึงก็แฟน ...แต่โทษทีท่าที่กูยืนตอนนี้มันตลกมาก ไอ้กบลากคอ ไอ้ปอดึงแขน ขากูกางค้าง 90 องศา  ผมคิดว่าจะเอายังไง ในที่สุดก็ตัดสินใจ เงยหน้ากระซิบกับไอ้กบว่า
                “มันคงกลัวแนนซี่ ข่มขืน 55+” ผมกับไอ้กบหัวเราะ
                “ทีมึงหัวเราะอะไร” ไอ้ปอถาม ผมก็ขำ ไม่เห็นฟัน
                “ป่าว” ผมตอบ ไอ้กบมุดหัวออกมาจากซอกแขนไอ้กบ
                “กูไม่ไปแล้ว กลับบ้าน”(อ้าว เป็นงั้นไป มันคงคิดว่าผมหัวเราะเยาะมันแน่(ซึ่งมันก็จริง))
                “เห้ยกูไม่ได้หัวเราะมึง กูพูดเรื่องอื่น”
                “กลับบ้าน” ไอ้ปอสีหน้าเริ่มจริงจัง ทุกคนต่างตะลึงกับคำพูดไอ้ปอ รวมทั้งตัวผมด้วย
                “อย่าเพิ่งโกรธสิพี่ปอ เดี๋ยวเราก็อดไปเที่ยวด้วยกันหรอก” แนนซี่พยายามปลอบ
                “ปล่อย” ไอ้ปอมองไปที่มือแนนซี่ที่จับแขนมัน (เอาจริงเว้ย) ไอ้ปอปล่อยมือผมเดิน เข้าบ้านไปเอากระเป๋า
                “เห็นรึยังว่ามันเอาแต่ใจแค่ไหน  นี่แหละถึงไม่อยากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
                “ไม่เป็นไรที มันอยากกลับก็ให้มันกลับ มึงไปเที่ยวกับกู เย็นๆกูไปส่งก็ได้”  (นั้นแหละ จะยิ่งกว่าแผ่นดินไหวที่เฮติอีก ...แค่นินทามันเฉยๆยังขนาดนี้แล้ว)
                “ไม่แล้วล่ะกบ กูไปกูก็ไม่สนุกแล้วล่ะ โอกาสหน้าแล้วกัน” ผมพูด ไอ้ปอเดินออกมาจากบ้านหิ้วกระเป๋ามาสองใบเดินไปที่รถ เปิดประตู โยนกระเป๋าเข้าไป
                “เออ เอางั้นก็ได้  เดี๋ยวพวกกูจะไปรถตู้กัน” ไอ้กบพูด
                “เออ โทษนะเว้ยที่ทำให้เดือดร้อน”
                “ไม่เป็นไร แค่นี้เอง”
                “ขอบใจนะ  กลับแล้วนะ”ผมบอกทุกคนก่อนจะยิ้มเจือนๆแล้วเดินขึ้นรถ
                “ขอบใจสำหรับข้าวกับที่พัก” ไอ้ปอตะโกนบอกไอ้กบ(เห้ย หูกูฝาดป่าววะ ไอ้ปอรู้จักพูดขอบใจ)...แต่มันยังลบความหุนหันพลันแล่นของมึงไม่ได้
 
...
                คุณๆคิดว่าในรถต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้น  โปรดติดตามตอนต่อไป (จะพยายามไม่ช้า)

[4559]

หวง


มากจิงๆๆๆ


แบบนี้คงไม่ไหว

[โมโม่ที่รัก]

^
^
^
^
เห็นด้วยๆ
555+

[jimmyjimmy]

  ฮึ ฮึ ปอ คงเส้นคงวาเนอะ แต่เค้าชอบนะไม่เหมือนใคร (หรือไม่อยากไมใครเหมือน)

 คุณๆคิดว่าในรถต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้น

เอาคันไหนก่อนดีล่ะ ถ้าคันไอ้กบ มันก้อกำลังนินทา ปอ กะ ที อยู่ไหง ไม่น่าถาม

แต่ถ้าเป็นคัน ปอ กะ ที นะ ก้อกำลัง   อยู่มั่ง ไม่ใช่แระ คาดว่า อีกคน(ใครก้อไม่รู้) กำลังงอนอยู่ ส่วนอีกคน(ใครก้อไม่รู้) กำลังง้ออยู่...ว่ามั้ย    

[panuwattew]

   ตอนนี้เอาคะแนนไป

ปอเอ๋ยทำตัวน่ารักมากเลย

[leogemini]

ปอรักทีก็จริง



แต่ขาดการเข้าสังคมอย่างรุนแรง....




อย่างนี้คบ ๆ กันไปจะมีปัญหารึปล่าว



แบบเข้ากับเพื่อนของทีไรเงี๊ยะ



ป.ล.  ต้น = ที ใช่ไม๊


 

[Solar cell]

ปอเอ๋ย.......เมื่อหร่ายจะโตซักที

[Little Devil]

ไม่อยากคิดว่าเกิดไรขึ้น ..
รักมากเลยหวงมาก
เด็กอารมณ์ร้อน
ต้องทำใจ .....

+1

[kannooh]

เมื่อไรจะโตคะคุณปอออออออออออออออ

[j4c9y]

รอๆๆๆๆ

[KM]

พยายามให้สำเร็จล่ะ

[Dee^daY]

ถึงจะขาดมารยาท แต่ก็รักจริง กูยอม

[kunkai]

ก็รู้ว่ารัก
แต่
ต้องอบรมมารยาทอีกเยอะ

[mini]

ปอนี่ติดอารมณ์ร้อนนะคับ

หงุดหงิดง่ายตลอด  แต่คง

เพราะรักอะคับ  เลยคิดมากไปหน่อย

ทีก็ทำใจหน่อยนะคร๊าบบบบบ..เพราะคนมันร๊ากกกกกกกกกกกก   

[NUTTYZERO]

  NC ในรถอ่ะป่าว...(แต่มันจะไม่ทุลักทุแลไปหน่อยหรอในรถแค๊ปนะ)

หรือว่า...จะเกิดปากเสียงทะเลาะกันในรถ  

ไม่เดาละ...รออ่านตอนต่อไปดีกว่า

ขอบคุณครับ....มาต่อไวๆนะครับ  

ปล.เป็นธรรมดาแหละคุณที ที่ปอเค้าจะมีอาการแบบนั้น ก็ต่างคนต่างไม่ค่อยได้เจอกัน มันก็ต้องมีอารมณ์หึงห่วงหวงกันหน่อยแหละ เวลาเห็นคนรักของเราอยู่กับคนอื่นก็ต้องร้อนเป็นฟืนเป็นไฟกัน   แต่ที่ร้อนก็เพราะรักอีกนั่นแหละ  

[Phawaii]

ในรถ ในรถ ในรถ ในรถ 

[bbyuqin]

เดาว่าทีโดนปอฆ่าหมกอยู่ในรถ...ฮ่าฮ่า...ล้อเล่นๆๆ...แต่ปอคงเหมือนตัวเองโดนหัวเราะอยู่ละมั้งเลยแบบอารมณ์พลุ่งพล่านอีกครั้ง

โตได้แล้วปอเอ้ยย...


ที-ปอ

[SoN]

^^

[u-only-one]

ปอนี่เสมอต้นเสมอปลายดีนะ เป็นไงก็เป็นงั้น 
กลางวันถีบใครยังไง กลางคืนก็ถีบอย่างนั้น เอิ้กส์ ไม่ใช่แระ
สังเกตมาตลอดตั้งแต่อ่านเนี่ย เวลาใครเข้าใกล้ หรือแตะ สกิด โอบที ฯลฯ
มักจะโดนปอสะกิดด้วย สายตา ปาก และมากที่สุด ใช้กำลัง กร้ากกกกก
ก็ต้องบอกว่าเป็นข้อดี(ถึงจะเย๊อะไปนิด?) ที่แสดงให้เห็นว่าเค้ารักไง
ถึง EQ จะน้อยไปนิด ขวานผ่าซากไปหน่อย อารมณ์ฉุนเฉียวง่าย บอกอะไรไม่เคยฟัง (ข้อดีทั้งน๊านนน)
ทีก็ค่อยๆสอนละกัน เค้าออกจะเชื่อฟัง หรือที่กบพูดอ่ะแหละ
ท่าทาง "กลัว......" น่าดูเลย เหอๆๆๆ
แต่เค้าก็รู้จักทีมากขึ้นนะ รู้ว่าทีอารมณ์ไหน คาดว่าประสบการณ์ก็ค่อยๆสอนเค้า

ปล.เรื่องบ่นนำนี่ฮานะ ทำไปด๊ายนะที

[yunjaejoong]

ไอ้คุณปอมันคงจะหึงนายทีแหละที่ กบ มันลากคอนายทีคงเห็นว่ามันถูกเนื้อต้องตัวนายทีเยอะเกินไป ไอ้คุณปอมันเลยเกิดอาการพิษชหึงเต็มเปา555555(คิดเอาเองน่ะอันนี้)อย่าลืมมาต่อตอนอยู่ในรถล่ะ

[phoenixboys]

ปอขาดทักษะการเข้าสังคมแฮะ ลำบากใจแทนทีมาก จะเห็นได้ชัดเลยว่าต้องคอยบอก คอยเตือนคิดนู่นคิดนี่ให้ปวดหัวตลอดเลย
เอาใจช่วยนะคับ มาต่อเร็วๆๆล่ะ

[kiwte]

ต่อไวๆน่ะค่ะ 

ในรถอะไรจะเกิดขึ้นน่ะ

5555+

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

ผมว่าไม่ใช่อ่ะหรอก

มันเป็นแผน.... แผนการที่หัวสมองปอจะคิดได้ ซึ่งได้ผลเสียด้วย

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[IZE]

มีอะไรในรถป่าว

[tawan]

ปอน่ารักวะ

ชอบบบบ

มาต่อเร็วนะ

 

 

[Loidelohm]

เป็นเราก็เคือง ชิมิปอ
ไปบอกเพื่อนว่าผัวเป็นน้อง เออ...บอกว่าผัวรุ่นน้องก็ไปอย่าง
ดีแล้วปอ....เมียแบบนี้อย่าได้กลัว ฮี่ ฮี่ 
จับ    ทุกคืนเลยปอ

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เค้าไม่ผิดน๊า
เค้าอยู่ข้างปอ
เค้าชอบ
แต่เค้าไม่ใช้แนนซี่ น้า
 

[knightofbabylon]

ปอ อ่ะ
ถ้าไม่รักทีมากๆ ก็คงไม่มีอาการแบบนี้

แต่ว่า เรื่องพฤติกรรมที่พึงปฏิบัติในสังคมนี่
คงต้องค่อยๆ ปรับไปเรื่อยๆ เนอะ?

เป็นกำลังใจให้คุณที ค่ะ

[ryokung]

ปอจะหวงไปถึงไหน

ปล*แอบเห็นเผยชื่อจิงด้วย