ตอนที่ 26 ......ทางแยก...หรือ...แยกทาง....
+++++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อคืนผมตัดสินใจเปิดห้องพักที่โรงแรม นอนคิดอะไรเงียบๆคนเดียวครับ
ตอนนี้ผมคิตว่าผมรู้แล้วว่าผมจะดำเนินชีวิตต่อไปยังงัย
และวันนี้ผมพร้อมแล้วที่จะฟังเรื่องราวจากปากคนๆนั้น
แต่ไม่ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร...ก้อจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงครับ...ผมตัดสินใจแล้ว
วันนี้ผมไปทำงานตามปกติ ช่วงบ่ายผมไปพบท่านผู้อำนวยการเพื่อปรึกษาในสิ่งที่ผมตั้งใจไว้นานแล้ว
จากนั้นก้อไปดำเนินเรื่องและยื่นเอกสารต่างๆให้เรียบร้อย
กว่าจะจัดการเรื่องธุระสำคัญต่างๆเรียบร้อยก้อเกือบหกโมงเย็นแล้วครับ ผมเลยตัดสินใจกลับบ้านพัก
เมื่อถึงบ้าน ผมมองเห็นรถมอเตอร์ไซด์จอดอยู่หน้าบ้านแสดงว่านายแทนยังอยู่ครับ
ผมยืนนิ่งอยู่หน้าประตูสักครู่ ก่อนตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปครับ
เมื่อเปิดเข้าไป...ผมเจอนายแทนนั่งซึมอยู่ที่โซฟาครับ
“คุณกร...คุณกลับมาแล้ว.” ท่าทางนายแทนดีใจมากครับ ที่เห็นผมกลับมา
รีบลุกขึ้นมาสวมกอดผมครับ แต่ผมเบี่ยงตัวหลบ แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวครับ
“คุณกร ..ฟังผมอธิบายก่อนนะ ผมอธิบายได้” นายแทนรีบตามมาทันทีครับ
“งั้นลองอธิบายซิ”
จากนั้นนายแทนก้อเล่าเรื่องราวต่างๆให้ผมฟังทั้งหมด ผมก้อนั่งรับฟังเงียบๆครับ
ผมยอมรับว่าผมดีใจ ที่แทนไม่ได้มีอะไร และก้อไม่ต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว...
แต่ผมคิดว่า แค่นี้มันยังไม่พอ ...................ผมต้องการความมั่นใจมากกว่านี้
“เรื่องราวทั้งหมดก้อเป็นแบบนี้หละครับ ตอนนี้ผมก้อไม่ต้องแต่งงานกับต่ายแล้วนะครับ”
“อืมม...ดีใจด้วย..ที่ครั้งนี้นายโชคดีรอดมาได้” ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆครับ
“ทำไมคุณกรพูดอย่างนั้นหละครับ คุณไม่ดีใจเหรอ”
“จะให้ดีใจเรื่องอะไรหละ ...........................
"ดีใจที่ครั้งนี้ชั้น รอดจากการถูกคนรักนอกใจ เพราะคนรักเมามาก ทำให้ไม่มีแรงทำอะไรผู้หญิง ..อย่างนั้นเหรอแทน...
"แล้วครั้งหน้าหละ ชั้นจะโชคดีอย่างนีอีกมั้ย”
นายแทนดูอึ้งไปครับเมื่อได้ยินผมพูดอย่างนั้น
“ผมขอโทษ..คุณกร ผมสัญญา ผมจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก”
“อย่าสัญญาเลยแทน ถ้าสัญญาแล้วทำไม่ได้ ก้ออย่าสัญญาเลย”
“ผมจะสัญญา คุณกรคุณอย่าพูดแบบนี้ผมใจคอไม่ดี ”
“เมื่อวานชั้นเสียใจ ผิดหวัง และหัวใจชั้นเจ็บแบบที่ไม่คิดมาก่อนว่าจะเจ็บได้ขนาดนี้”
“ชั้นไม่อยากเจ็บแบบนั้นอีก
"ชั้นตัดสินใจแล้วว่า.......ถ้าชั้นไม่อยากเจ็บอีก ชั้นต้องยุติเรื่องราวต้นเหตุของความเจ็บ ความเสียใจทั้งหมด”
“เพราะฉะนั้น...เราเลิกกันเถอะนะแทน.. ”.ในที่สุดผมก้อกลั้นน้ำตาพูดในสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดออกไปครับ
“ไม่...ผมไม่ยอม...ผมไม่เลิก... ”นายแทนตะโกนขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามากอดผมร้องไห้ครับ
“ผมรักคุณนะครับ...ผมไม่เลิก... ”
“แค่รักมันยังไม่พอหรอกแทน..มันต้องมีความเชื่อใจกัน และทำให้อีกฝ่ายเชื่อใจและ มั่นใจในกันและกันด้วย ”
“แต่ตอนนี้ชั้นไม่เชื่อใจ และไม่มั่นใจแล้วว่าแทนจะไม่ทำให้ชั้นเจ็บอีก ”
“ไม่...ฮือ..ฮือ....ผมไม่เลิก ....จะให้ผมทำอะไรก้อได้แต่ผมไม่เลิก”
“ผมรักคุณและผมรู้ว่าคุณก้อรักผม แต่ตอนนี้คุณแค่โกรธผมแค่นั้นเอง...แล้วทำไมเราต้องเลิกกันด้วย”
“เลิกกันตอนที่ยังรักนี่แหละ ดีแล้วแทนอย่ารอเลิกตอนเกลียดกันเลย”
“ฮือ...ฮือ...ผมไม่เลิก..ผมไม่ยอม ผมต้องทำยังงัยคุณถึงจะยอมยกโทษให้ผม”
“ชั้นไม่ได้โกรธ .....เพราะฉะนั้นก้อไม่มีอะไรต้องยกโทษ ชั้นแค่ไม่กล้าไว้ใจนายอีกแล้วแค่นั้นเอง”
“งั้นผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณเชื่อใจผมอีกครั้ง....ผมจะไม่เรียกร้องอะไรอีกแล้ว”
“ขอแค่คุณให้โอกาสผมอีกสักครั้ง .......................และผมขอให้คุณเชื่อว่าผมรักคุณแค่นั้นเอง.... ”
จากนั้นผมกับนายแทนก้อยืนกอดกันร้องไห้อยู่พักใหญ่ครับ
จากนั้นผมก้อตัดสินใจพูดเรื่องสำคัญอีกเรื่อง...........
"แทนเก็บข้าวของกลับไปอยู่ที่ห้องเหมือนเดิมนะ"
"ชั้นยื่นเรื่องลาเรียนต่อไปแล้ว คิดว่าคงทันเปิดเทอมนี้ "
"ส่วนบ้านพักชั้นก้อทำเรื่องคืนไปแล้ว ......................ช่วงนี้ชั้นจะกลับไปพักที่บ้าน"
“ทำไมหละครับ...ไหนคุณบอกว่าจะให้โอกาสผมงัย” นายแทนถามด้วยน้ำเสียงที่กำลังจะร้องไห้อีกแล้วครับ
“ก้อนี่งัยโอกาส... โอกาสที่จะให้นายทำให้ชั้นมั่นใจและเชื่อใจอีกครั้ง
" โอกาสที่จะให้นายเรื่มนับหนึ่งใหม่ .....และโอกาสสำหรับเราทั้งสองคน ”
พูดจบผมก้อรีบเดินออกมาแล้วขับรถออกไปเลยครับ ถ้ามองหน้านายแทนต่ออีกนิดผมกลัวผมใจอ่อน
ที่ผมต้องทำแบบนี้เพราะผมอยากให้แทนใช้โอกาสนี้เพื่อพิสูจน์ตัวเอง
ส่วนตัวผมเอง ผมอยากใช้โอกาสนี้ ให้เวลากับตนเองได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้ด้วยครับ
และสุดท้าย ผมอยากมั่นใจว่า เรื่องแบบนี้จะไม่เข้ามาทำลายชีวิตรักของผมอีกเป็นครั้งที่สองครับ++++++++++++++++++++++++++++++++
คนอ่านคิดว่าเป็น...ทางแยก..หรือ...แยกทาง..ค่ะ
แต่ตอนนี้ถือว่าเป็นตอนจบแล้วนะคะ สำหรับ หมอกรกับนายแทน part แรก
อีกไม่นานรอพบกับ หมอกร กับนายแทน part ปัจจุบัน ได้ค่ะ