ดีจ้า Mercy หาอยู่ตั้งนานว่าเรื่องไปไหน ที่แท้ก็จบแล้วนี่เอง
ยินดีด้วยจ้า แบบว่าจำความรู้สึกตอนที่เขียนเรื่องจบได้ ทั้งสุข และเศร้าอยู่ในตัว แต่ยังไงก็ดี มันเหมือนการเดินทางมาถึงเส้นชัย ที่เข่นให้นิยายเรื่องหนึ่งจบลงได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย นิยายเรื่องนี้ตามอ่านตอนที่เริ่มเรื่องมาได้หลายตอนมากแล้ว จากนั้นก็อ่านมาเรื่อยๆ Mercy อัพเรื่องสม่ำเสมอ หรือบางครั้งหายไปก็แจ้งคนอ่านตลอด ชอบความใส่ใจตรงนี้มาก ยอมรับว่าช่วงหลังๆ มานี่วีมีเวลาจำกัด ทำให้ตามอ่านไม่ทัน ต้องคอยตามเก็บหลังคนอื่นตลอด พลาดลุ้นไปกับเพื่อนๆ หลายฉากเหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ นิยายเรืองนี้เป็นนิยายที่จะมองหา ยิ่งเวลาเครียด เรื่องนี้จะช่วยเรียกรอยยิ้มได้เป็นอย่างดี
วีชอบนิสัยของนายเอก ดูเป็นเอกลักษณ์ หรือจะเรียกง่ายๆ ในสายตาวี น้องเลิฟเป็นตัวชูโรงที่น่ารักจริงๆ ด้วยนิสัยของน้องทำให้การเล่าเรื่องออกมาในแนวๆ ขำๆ นึกถึงตอนที่โรสเป็นกางไม่ยอมในพี่ชายเสียตัวแล้วก็อย่างฮา เพราะเจ้าเลิฟเองที่อยากผูกโบว์ใช้กับพี่เซฟ ส่วนพระเอก พี่เซฟก็แสดงความรักได้อย่างอบอุ่นและมั่นคงจริงๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ สอดแทรกอารมณ์หลากหลาย ทำให้อ่านไม่เบื่อเลย
ขอบคุณมากๆ นะที่แต่งนิยายสนุกๆ ให้อ่าน เป็นกำลังใจให้เสมอ และรอติดตามอ่านเรื่องต่อๆ ไปนะจ๊ะ
+1 สำเร็จความสำเร็จและตอบจบที่งดงาม ซึ้งและประทับใจมากเลยจ้ะ