รักนี้…ลิ้นกับฟัน
ตอนพิเศษ
By : Dezair
……………………..
เวอร์จิ้นจ๊ะ
เวอร์จิ้นได้ยินพี่ถ้วยฟูมั้ย
ดูเหมือนว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายแล้วล่ะ ที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน เวอร์จิ้นจะต้องไปแล้วนะ เดี๋ยวพี่ถ้วยฟูจะทำบุญอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลแถมถวายสังฆทานไปให้ พี่ถ้วยฟูขอโทษนะ ที่เราไม่อาจอยู่ด้วยกันจนวันตาย ระหว่างเวอร์จิ้นกับผู้ชายคนนั้น พี่ถ้วยฟูขอเห็นผู้ชายดีกว่าเวอร์จิ้นแล้วกัน
พี่ถ้วยฟูขอโทษ…พี่ถ้วยฟูเสียใจ ฮึก…
“ถ้วยฟู”
เฮือก! ทั้งผมทั้งน้องเวอร์จิ้นพากันสะดุ้งโดยพร้อมเพรียง…นี่แหละจ้ะ น้องเวอร์จิ้นที่รัก ไอ้หมอนี่แหละที่จะมาพรากน้องเวอร์จิ้นไปจากพี่ถ้วยฟู
“เป็นอะไรรึเปล่า” เสียงดังมาจากอีกฟาก บอกให้รู้ว่าไอ้พี่ธันอัญเชิญตัวเองมาสิงหน้าประตูห้องน้ำแล้วเรียบร้อย
“ถ้วยฟู”
เสียงมันฟังดูร้อนรน แถมเคาะหนักๆบนประตูอีกต่างหาก ยิ่งทำเอาชวนหวั่นว่ามันจะพังประตูเข้ามาแล้วจะพบกับเรือนร่างอันแสนเย้ายวนของถ้วยฟูคนนี้
“มีไร แต่งตัวอยู่”
อุ๊! หลุดปาก! บอกมันไปแบบนั้น แล้วเกิดมันอยากดูผมตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าขึ้นมาจะทำไงวะ! โอ๊ย! ไอ้ถ้วยฟู พูดอะไรออกไป!!
“นึกว่าเป็นอะไรซะอีก เห็นเข้าไปนาน”
น้ำเสียงลดระดับความห่วงใยลง ให้ผมถอนหายใจอีกเฮือก
…กูแค่เข้ามาอาบน้ำ แถมสั่งลาน้องเวอร์จิ้นของกู มันก็ต้องนานเป็นธรรมดา
ผมเปิดประตูออกหลังจากแต่งตัวสวมชุดนอนเรียบร้อย วันนี้เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เรียนจบที่ผมมาค้างคอนโดแห่งนี้ ตามคำชวนของมัน เพราะพรุ่งนี้ไอ้คุณพี่ธันนัดแบบแกมสั่งว่าให้ไปทำบุญซะบ้าง ทั้งเรียนทั้งสอบจนจบออกมาได้ ใช้บุญไปมากแค่ไหนแล้ว (ดู๊! ดูมันเถอะครับ ใครว่าถ้วยฟูสอบผ่านเพราะบุญหนาวะ!)
แต่ความจริงน่ะ ผมรู้หรอกครับ ไอ้พี่ธันเอาเรื่องวัดเรื่องวามาเป็นข้ออ้าง โด่! อยากกอดอยากหอมน้องถ้วยฟูคนนี้ล่ะสิ!!
“มานอนสิ ถ้วยฟู”
ไอ้คุณแฟนหันไปวางหนังสือในมือลงบนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะปิดสวิตซ์โคมไฟที่ตั้งอยู่ใกล้กัน จากนั้นก็ไถตัวลงนอน แล้วหลับตา
…เอ่อ…หลับตา…
…เฮ้ย!! หลับตาแล้วเรอะ!! ไม่ปล้ำน้องถ้วยฟูเหรอฟะ!!...
“ถ้วยฟู พรุ่งนี้ต้องออกแต่เช้านะ” มันลืมตาขึ้นมาบอก แล้วหลับตาต่อ
…แค่นี้!! ถามจริง! นี่มึงชวนกูมานอนคอนโดเพราะพรุ่งนี้ต้องทำบุญแค่นี้เหรอวะ!! เฮ้ย!! กูบอกลาน้องเวอร์จิ้นของกูแล้วนะ!
สถานการณ์ไม่เข้าข่ายเสียตัวอย่างที่หวัง เอ้ย! อย่างที่คิด ทำเอาหน้าแตกเงียบๆล่ะครับ ไอ้ผมรึ อุตส่าห์คิดว่าวันนี้มันอยากจะรวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว ที่ไหนได้ ดันชวนผมมานอน แบบนอนเฉยๆ นอนเฉยๆอ่ะ!!
โว้ย! หงุดหงิด!! ถึงจะอาลัยอาวรณ์เวอร์จิ้น แต่บางทีผมก็อยากจ้ำจี้กับมันเหมือนกันแหละ มีแฟนแต่ไม่ได้ทำอะไรกัน ต้องอาศัยน้องอุ้งมือตัวเองมันก็เบื่อเป็นนะเว้ย! แล้วอย่างงี้กูจะมีแฟนทำแป๊ะอะไร! เอาไว้มองหน้ากันอย่างเดียวรึไง!!
หงุดหงิดครับ หงุดหงิด ไม่คิดว่าตัวเองจะมีแฟนดีเลิศประเสริฐศรีขนาดนี้ ได้แต่ทรุดตัวลงนอนแล้วพลิกตัวตะแครงหันหลังให้มันทันที คบกันเป็นแฟนมาตั้งสองปี แต่ไปได้มากแค่จูบ หรือนี่มันคิดจะเอาผมบูชาจริงๆ อีกหน่อยมันคงจะเอาผมเลี่ยมทองห้อยไว้กับคอด้วยล่ะมั้ง!!!
หันมองไอ้คนยังหลับแล้วหมั่นไส้มันชะมัด มึงจะบำเพ็ญตบะให้ได้โล่คนดีศรีสังคมไปเลยมั้ย ฮ่วย! ขอฟาดสักทีเหอะวะ!!
--ปึ้ก--
ผมตวัดแขนไปตีที่ท้องมัน ทำเนียนว่าพลิกตัวและละเมอดิ้น ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมาแม้แต่เสียงร้องโอย เมื่อกี้ก็ฟาดไปแรงอยู่นะ หรือซิคแพ็คของมึงช่วยลดแรงกระแทก งั้นเอาอีกสักทีก็ได้!
--ปึ้ก--
อีกแขนตวัดไปตีเข้าที่ท้องมันอีก คราวนี้ผมกะน้ำหนักให้แรงกว่าเดิมนิดหน่อย พลิกตัวหันเข้าหามันแล้วหรี่ตามองเล็กน้อยดูปฏิกิริยารีแอ็คชั่น แต่ไอ้พี่ธันก็ยังนิ่ง
…ได้มึง…ยังนิ่งใช่มั้ย งั้นเอาขากูอีกสักข้างแล้วกันนะ!...
แต่ยังครับยัง…
ยังไม่ได้ทำ ไม่ใช่เพราะว่าผมคิดได้กะทันหันหรอกนะ ว่ามันคือคนรักไม่ใช่กระสอบทราย แต่เพราะไอ้คนที่มันนอนนิ่งมาตั้งแต่แรก ดันพลิกตัวขึ้นมาทับผมทั้งตัวต่างหาก!
…ม…มาได้ไงวะ!...
“กวนพี่เหรอ ถ้วยฟู” มันปีนขึ้นมาคร่อมผม แล้วถาม หน้าตาไม่มีแววง่วงเลยแม้แต่นิดเดียว …นี่หรือว่า เมื่อกี้มึงแกล้งหลับ?...
“เปล่านี่” ยอมรับกันตรงๆก็ไม่ใช่กูแล้วล่ะครับ ไอ้คุณแฟน
“แล้วเมื่อกี้ทำอะไร” มันถามยิ้มๆ เหมือนไม่ได้ต้องการจะเอาคำตอบ แน่ล่ะ! ถ้ามันจะเอาคำตอบ มันไม่ไต่มือเข้ามาในเสื้อผมหรอก!!
“ก็…พลิกตัว…” และตอนนี้กูก็จะดิ้นทั้งตัวให้มึงเอามือออกไป อึ๋ย! มือมันลูบอยู่ตรงสีข้างเนี่ย จั๊กกะเดี๋ยมว่ะ!
ไอ้พี่ธันก้มลงมาใกล้ โคมไฟที่โต๊ะข้างเตียงฝั่งผมยังเปิดอยู่ เลยเปิดเผยความจริงที่ว่า สิ่งที่น่ากลัวยิ่งว่าสายตาดุๆของไอ้พี่ธัน ก็คือรอยยิ้มหื่นๆของมันนี่แหละครับ
“พี่อยากให้ถ้วยฟูนอนสบายๆ แต่นี่ถ้วยฟูกวนพี่เอง…”
ปากมันแนบลงมากับแก้มผม ก่อนจะไซ้ลงมาที่คอ แล้วจากนั้นก็…
…เอ่อ…กล้องแพนไปที่โคมไฟครับ
แล้วเราเจอกันพรุ่งนี้เช้าตอนพระอาทิตย์ขึ้นเลยแล้วกัน ท่านผู้อ่าน
……………………….
เมื่อวานนี้
ผมตัดสินใจชวนเขาไปทำบุญด้วยกัน เราไม่ค่อยได้ทำอะไรแบบนี้บ่อยหนัก เป็นเพราะทั้งผมทั้งเขาต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง เขาเรียน ส่วนผมต้องทำงาน ทันทีที่เขาเรียนจบ สิ่งแรกที่ผมนึกถึงคือการทำบุญร่วมกัน ถึงตอนแรกเขาจะอิดออดไม่ยอมไปด้วย แถมหัวเราะเสียยกใหญ่ แต่สุดท้ายเขาก็ยอมไป แถมคืนนี้ยังมาค้างกับผมตามคำชวน ดูจากสีหน้าเขาแล้วเหมือนจะไม่คิดอะไร
แต่เขาไม่รู้…
ว่าผมทำใจยากมากแค่ไหนกับการนอนเฉย เหมือนเขาไม่มีตัวตน
แต่เขาไม่รู้…
ว่าผมทำใจยากมากแค่ไหนกับการไม่หันไปลากเขาเข้ามากอด
เพราะรัก เพราะอยากให้พร้อม เลยพยายามทำใจ แต่ผมไม่คิดมาก่อน ว่าเขาเอง ก็ต้องการให้ความรักของเราก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง
--ปึ้ก--
ครั้งที่หนึ่งยังพอทำใจ ถึงมือที่ฟาดลงกับท้องผมจะไม่หยุดอยู่แค่การวางเอาไว้ เพราะมันเริ่มไล้เบาๆก็เถอะ
--ปึ้ก--
ครั้งที่สองตามมา และนั่น มือมันไม่หยุดอยู่กับที่อีกแล้ว ผมคิดว่าครั้งต่อไปเขาคงเล่นขา เพราะอย่างนั้นก็เลยตัดสินใจพลิกตัวขึ้นไปนอนคร่อมเขาเอาไว้
แล้วจากนั้นก็…
“พ…พี่…พี่ธัน”
เสียงเขาสั่น ตอนที่ผมซุกหน้าอยู่กับซอกคอขาวหอมกรุ่นด้วยกลิ่นสบู่ขวดเดียวกับที่ผมใช้ ผิวเขาเรียบลื่น ไม่นิ่มหยุ่นอย่างผู้หญิงแต่มันมีกล้ามเนื้ออย่างที่พอสัมผัสแล้ว ให้ความรู้สึกถึงร่างกายที่ออกกำลังกายเป็นประจำ ถ้วยฟูชอบเล่นกีฬา ชอบวิ่งกลางแจ้ง แต่ทั้งอย่างนั้นเขากลับไม่ดำ มันเป็นผิวสีน้ำตาลอ่อนๆอมชมพูที่น่าหลงใหลเอามากๆ
“อ๊ะ…”
ผมไล้มือข้างหนึ่งเข้าไปใต้เสื้อนอนตัวโคร่งของเขาอย่างใจร้อน ในขณะที่อีกมือปลดกระดุมหน้าออกจนหมด แล้วจึงปัดเสื้อให้พ้นทาง จากนั้นก็แนบหน้าลงไซ้แผ่นอกแบนราบนั่นอย่างที่คิดอยากทำมาตลอด
“อื้อ…” เสียงเขาสั่นพร่า แต่ทั้งอย่างนั้นก็แอ่นอกจนหลังแทบไม่ติดเตียง ส่งยอดอกเม็ดเล็กข้างหนึ่งเข้าปากผม ส่วนอีกข้าง กำลังถูกบดขยี้ด้วยปลายนิ้ว ร่างกายของเขาร้อนผ่าว บิดสะโพกไปมาอยู่ไม่สุข ผมลากริมฝีปากลงต่ำไปยังหน้าท้อง จูบเบาๆตรงแอ่งสะดือ ยิ่งทำให้เขาครางเครือ พร้อมกับคำว่าไม่ แต่ทั้งอย่างนั้น สองมือเล็กๆกลับไม่ผลักไส มันกำจิกผ้าปูนอนแน่น ให้ผมยิ่งย่ามใจ ไซ้หน้าลงต่ำกว่านั้น ไปยังส่วนที่ปกปิดเอาไว้ใต้กางเกงนอน
“พ…พี่ธัน…อื้อ…” ผมชอบเวลาเขาเรียกผมว่า ‘พี่ธัน’ ฟังแล้วให้ความรู้สึกว่าเขาเป็นเด็กตัวน้อยๆ ที่อยากให้ผมรักและเอ็นดู
“หือ…” ผมเงยหน้าขานรับ แต่สองมือยังลูบไล้อยู่กับบั้นเอวเล็ก ลงมายังสะโพกกลมที่ยังมีเนื้อผ้าขวางกั้น กางเกงนอนของถ้วยฟูเป็นผ้าเนื้อนิ่มใส่สบาย นอกจากนั้นมันยังบางเบาและทำให้บางส่วนที่เริ่มโป่งพองปรากฏแก่สายตาผม
“มัน…ซี้ด…”
เขาหลับตาปี๋ เมื่อผมจูบเบาๆเข้ากับบางส่วนที่โดดเด่น ใบหน้าของถ้วยฟูแดงก่ำ แววตาตื่นตระหนก แต่ทั้งอย่างนั้นกลับเต็มไปด้วยความต้องการ ผมเลื่อนตัวขึ้นไปจูบเขา เล็มไล้กลีบปากนิ่มๆนั่น ในขณะที่สองมือเริ่มปลดกางเกงของเขาลง แล้วสัมผัสเข้ากับบางส่วนที่ตื่นตัว
“อ๊ะ…เย็น…อื้อ…” เขาร้อง แล้วเบี่ยงสะโพกหนี แต่เมื่อผมกระชับมือเบาๆ เขาก็ได้แต่ครางเสียงอ่อน แล้วส่ายสะโพกไปมาตอบรับสัมผัสจากมือผมที่ค่อยๆรูดรั้งขึ้นลงช้าๆจนเริ่มชื้นฉ่ำ ผมถอยออกมาลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะดึงกางเกงนอนของเขาออกทางปลายเท้า ตอนนี้ร่างกายของถ้วยฟูมีเหลือแค่เสื้อนอนตัวเดียว แต่ทั้งอย่างนั้นมันก็ถูกดึงรั้งจนเปิดแผ่นอกทั้งหมดให้ผมก้มลงไปครอบครองด้วยริมฝีปากได้อย่างสะดวก
“พ…พี่ธัน…อื้อ…อ๊ะ…” มือเขาข้างหนึ่งกดศีรษะของผมเอาไว้ บอกให้รู้ว่าอารมณ์กำลังพุ่งสูงมากแค่ไหน เมื่อผมจงใจละเลยส่วนล่างที่โป่งพองและชื้นแฉะ แล้วไล้ปลายนิ้วเข้าไปยังส่วนที่อยู่ด้านหลังซึ่งถูกปิดบังด้วยเนินเนื้อนิ่ม ค่อยๆสอดปลายนิ้วผ่านรอยแยกของก้อนเนื้อกลมสองข้างเข้าไปแตะมันเบาๆ เพียงแค่นั้นถ้วยฟูก็สะดุ้งเฮือก กระดกสะโพกลอยจากเตียงด้วยความตกใจ
“ม…ไม่…อื้อ” เสียงห้ามของเขาหยุดแค่นั้น เมื่อผมเลื่อนตัวขึ้นไปจูบ มาถึงขั้นนี้แล้ว จะให้หยุดทุกอย่าง ผมคงทำไม่ได้ ถึงจะใจร้าย ถึงจะดูเหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็ก แต่เด็กไม่ใช่เหรอ ที่ยั่วผู้ใหญ่อย่างผมมาตั้งแต่แรก
“ชูว์…คนดี ไม่เป็นไร” ผมกระซิบบอกบนริมฝีปากของเขา กดนิ้วลงสร้างความคุ้นเคยให้กับบางส่วนที่ไม่คุ้นชิน ถ้วยฟูยังดูตื่นกลัว เขาสั่นน้อยๆ ให้ผมคอยจูบซับประโลมอารมณ์ มือหนึ่งบดคลึงกับยอดอก ดูเหมือนนี่จะเป็นส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของเขา อีกมือทำความคุ้นเคยให้กับช่องทางด้านหลัง ที่เริ่มชื้นทีละน้อย แต่ทั้งอย่างนั้นมันก็ยังคับแคบ ผมจูบเขาเบาๆ ก่อนจะลุกจากเตียงไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบเจลหล่อลื่นที่ซื้อเตรียมไว้นานแล้ว
“อ๊ะ อ๊า” เสียงครางดังขึ้น ให้ผมต้องหันไปมอง ก่อนจะรีบถลากลับขึ้นเตียงเมื่อพบว่าคนที่ผมปล่อยทิ้งเอาไว้กำลังใช้สองมือโอบประคองแก่นกายตัวเองเพื่อชักพาให้ถึงฝั่ง
“อย่าใจร้อน ถ้วยฟู”
ผมบอกเขา ชโลมเจลกับนิ้วตัวเอง ก่อนจะดันมันเข้าสู่ช่องทางเล็กแคบช้าๆ
“อื้อ” ถ้วยฟูคงอึดอัด เขาขมวดคิ้วแน่น จนผมต้องคอยจูบเบาๆให้เขาผ่อนคลาย เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า แต่ทั้งอย่างนั้นเราสองคนกลับจูบกันซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จักอิ่มในขณะที่ปลายนิ้วผมเริ่มเพิ่มจำนวนภายในช่องทางเล็กที่กำลังขยับขยาย จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม และในที่สุดแล้ว จากนิ้ว ก็ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นร่างกายของผมเอง
“พี่…พี่ธัน…” เขาคงรู้ ว่าหลังจากนี้จะเป็นยังไง ผมรั้งกางเกงลง ให้แก่นกายที่คับพองเต็มที่ได้สัมผัสเข้ากับปากทางที่ชุ่มฉ่ำด้วยเจลหล่อลื่น
“อื้อ!” มันร้อน ทั้งของผมและปากทางของเขา ผมดันเบาๆ รับรู้ถึงการตอบรับจากอีกฝ่าย มันขยับเคลื่อนเข้าไปภายในช้าๆ เราสองคนต่างกลั้นลมหายใจ มันอึดอัด คับแน่น และร้อนรุ่ม แต่กลับให้ความรู้สึกว่ากำลังเติมเต็มกันและกัน
“พ…พี่ธัน…อื้อ เข้ามาเถอะ ไม่ไหวแล้ว…” เขาบอกพลางหอบ เหงื่อซึมตามไรผม และปลายจมูก ถ้วยฟูหน้าแดงก่ำ ผมกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น ก่อนจะดันกายเข้าจนสุด รับรู้ถึงอาการเหยียดเกร็งของร่างในอ้อมแขน แล้วได้แต่พยายามประคองลมหายใจให้คงที่ ระงับอาการร้อนรุ่มของตัวเองที่อยากขยับเข้าแนบชิดมากกว่านี้
“อื้อ…ธัน…อื้อ…” ถ้วยฟูกำลังทรมาน เขาบิดเร้าอยู่ในอ้อมแขนของผม ยิ่งทำให้เราสัมผัสกันมากขึ้น บางส่วนของผมที่ฝังตัวอยู่ภายในร่างกายของเขาขยับเคลื่อนไปมาเบาๆ ให้ร่างเล็กๆต้องครางเครือด้วยความต้องการ เขาจูบเบาๆบนหูผม
“ขยับสักที อ๊ะ…มัน…อื้ม…” เขาหลับตาครางเสียงสั่น เมื่อผมดันกายที่เข้าจนสุดแล้วให้ยิ่งแนบสนิทเข้าไปอีก ก่อนจะดึงออกมาแล้วดันกลับเข้าไปซ้ำอีกครั้ง และอีกครั้ง จากช้ากลายเป็นเร็วในชั่วเวลาไม่ถึงนาที ร่างกายเราสองคนเชื่อมกัน ริมฝีปากคลอเคลียกันไม่ห่าง อ้อมกอดยังกระชับแน่น เนิ่นนานจนทนแทบไม่ไหว ผมจูบเขาเบาๆบนหน้าผาก ทั้งที่เบื้องล่างกำลังกระแทกกระทั้นให้สมกับที่รอคอยมานาน เขาเองก็หยัดกายรับ ตอบรับทั้งตัวตนของผมและจูบของผม เราครางเรียกชื่อกันซ้ำ ๆ จูบกันซ้ำ ๆ ในขณะที่เวลาเลื่อนผ่านไปช้าๆ พร้อมกับความรักที่มอบให้กันไม่หมดสิ้นในค่ำคืนนี้………………………
แสงแดดสาดส่องเข้ามาทางรอยแยกของผ้าม่าน กล้องแพนกลับมาที่เตียง
และ…
อะฮ้า! ไม่เจอผมหรอกครับท่านผู้อ่านที่รัก!
ผมลุกแต่เช้าครับ ไม่กล้าอ้อยอิ่งบนเตียง ประเดี๋ยวสุดที่รักนามว่าธันวาตื่นขึ้นมาแล้วจะมาขอ มอร์นิ่งคิส และมอร์นิ่ง เอิ่ม…มากกว่าคิส ก็กลัวจะอดใจไม่ไหว เอ้ย กลัวจะต้านทานแรงโน้มถ่วงของเตียงไม่ไหว เดี๋ยวก็ตามน้ำแบบเมื่อคืนอีก
รีบลุกมาอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันเข้าครัว เดินโขยกเขยกกันเลยทีเดียว โลกนี้มันไม่ยุติธรรมอย่างใหญ่หลวงครับ ท่านผู้อ่าน นอกจากจะมีคนรวยโคตร และจนติดดินแล้ว ยังมีคนที่ ‘ใหญ่’ เว่อร์ และคนที่…อ่า ระดับนอร์มอลอยู่ด้วย แล้วทำไม๊ ทำไม ไอ้คน ‘ใหญ่’ เว่อร์มันต้องเป็น ‘รุก’ ฟะ! ตามตรรกะแล้ว เราควรจะให้คนที่ ‘เล็ก’ กว่า เป็นฝ่าย ‘รุก’ จริงมั้ยครับ เพราะอะไรๆมันจะได้เข้าพอดี
เอ่อ…นี่ผมเล่าอะไรแต่เช้าเนี่ย!!
เอาเถอะครับ เรื่องที่มันแล้วก็แล้วกันไป ตอนนี้ผมกำลังทำข้าวต้มอยู่ เป็นข้าวต้มปลาครับ โดยส่วนตัวแล้ว ผมไม่ชอบกินปลา เพราะก้างมันเยอะ กินๆไปต้องมาคอยคายก้างนี่ ไม่อร่อยปาก แต่ถ้าเป็นพวกเนื้อปลาเป็นชิ้นๆมาแล้วล่ะก็ อย่างนี้ค่อยโอ.เค.หน่อย
“ทำไมตื่นเร็ว” อุ้ย! แล้วมึงล่ะ ทำไมตื่นเร็ว
ผมหันกลับไปมอง ไอ้พี่ธันคงจะล้างหน้าล้างตาแล้ว เพราะหน้าใสปิ๊งหล่อสะท้านใจเช่นเคย แต่มันก็ยังสวมแค่กางเกงนอนตัวเดียว โชว์แผ่นอกหนาปึ้ก แถมมีรอยข่วนด้วย
อะฮิ้ว! กูนี่ก็ร้อนแรงใช้ได้!!
“ทำข้าวต้มเหรอ ให้พี่ช่วยมั้ย”
มันเข้ามายืนข้างๆ แล้ววางมือแหมะลงกับเอวผม
อ้าวเฮ้ย! นี่มึงจะช่วยอะไรไม่ทราบ!
“ช่วยไปนั่งรอดีกว่า จะเสร็จแล้ว…เฮ้ย!”
หันกลับมาดูข้าวต้มในหม้อ ปรากฏว่าโดนไอ้คนที่มายืนข้างๆเมื่อกี้ ดันขยับมาประกบซ้อนหลังซะงั้น แถมมันยัง…อ่า…แนบ ‘อันนั้น’ ลงกับก้นผมด้วย
โอ้ว! แม่เจ้า! ไอ้หมอนี่มันบ้ากามชัดๆ!
“ตกใจอะไร” มันถามเคลียอยู่ข้างหู ให้ผมกลืนน้ำลายเอื้อก
…ก็ตกใจช้างน้อยของมึงน่ะสิ! ตกมันแต่เช้าเลยเหรอวะ!!...
“ป…เปล่า ถอยดิ ข้าวต้มเสร็จแล้ว” ไอ้พี่ธันยอมล่าถอยแต่โดยดี ผมเลยจัดแจงเทข้าวต้มลงถ้วย แล้วให้มันเป็นคนยกไปวางบนโต๊ะอาหาร เราสองคนนั่งทานกันเงียบๆ ไม่มีใครแหล่มเรื่องเมื่อคืนอะไรใดๆทั้งสิ้น กินกันเรียบร้อย ผมก็ยกจานชามไปล้างในอ่างล้างจาน
…เอ๊ะ!...
ทำไมแลดูกิจกรรมของกูเป็น ‘แม่บ้าน’ ขนาดนี้วะ ตื่นเช้ามา ทำกับข้าว ล้างจาน แล้วถ้าไอ้พี่ธันไปทำงาน ผมก็คงต้องออกไปส่งหน้าประตูพร้อมบอกว่า ‘รีบกลับนะจ๊ะ ดาร์ลิ่ง’ อย่างงี้ด้วยมั้ยเนี่ย!
“ถ้วยฟู…” ชักอยากให้มันไปทำงานวันนี้ซะแล้ว เพราะไอ้พี่ธันดันไสตัวเองมาช่วยผมล้างจาน แถมไม่ล้างอย่างเดียว มันมายืนกระแซะผมอีก อย่างงี้เห็นทีคงต้องมีเรื่องแจ้งให้ทราบ
“ถ้าจะทำอีก ครั้งนี้ฉันขออยู่บน” ผมก้มหน้าก้มตาพูด อายนะครับ เป็นหนุ่มน้อยรูปงามมารยาทดีก็งี้ เรื่องแบบนี้กระดากปาก
แต่ดูเหมือนจะมีผมคนเดียวที่กระดากปาก เพราะมีคนบางประเภทมันไม่กระดากหู แถมดูดี๊ด๊าเป็นพิเศษเมื่อได้ยินผมเรียกร้องแบบนั้น ไอ้พี่ธันวางมือจากการล้างจานทันที แถมเปิดก๊อกดึงมือผมไปล้างฟองออก จากนั้นก็จัดแจงลากผมไปที่โซฟา ตัวมันนั่งลง ดึงผมลงนั่งคร่อมตักหันหน้าเข้าหากัน
อู้ว์! ก้นกูกับช้างน้อยตกมันของมึงอยู่ตรงกันพอดีเด๊ะเลยนะ!
“ถ้วยฟูอยากอยู่ข้างบนใช่มั้ย”
มันกระซิบถามกับริมฝีปากของผม หลังจากจูบไปแล้วหนึ่งที มือมันสองข้างก็อยู่ไม่สุข ลูบอยู่แต่ก้นผม แถมไม่ลูบอย่างเดียว มันยัง…อ่า นั่นแหละ ล้วงเข้าไปทางขากางเกง จนไปขย้ำเนื้อข้างในจนได้
“อ๊ะ!” เอ่อ…นี่เสียงครางกูเหรอ ทำไมกูครางได้แต๋วอย่างงี้วะ
“พี่จะให้ถ้วยฟูอยู่ข้างบน”
ดูเหมือนมึงจะเข้าใจกูผิดนะไอ้พี่ธัน ข้างบนของกูหมายถึงได้เป็นฝ่ายจิ้มมึงบ้าง ไม่ใช่อยู่ข้างบนแค่ตำแหน่ง แต่สถานะเป็นฝ่ายรับเหมือนเดิม!!
“ม…ไม่…อื้อ…อ๊า…”
จะบอกมันว่า ‘มึงเข้าใจผิด’ ก็ไม่ทันแล้วครับ เพราะมือมันที่ล้วงควักเข้าไปในกางเกงผมเนี่ย เริ่มปฏิบัติการจน…จน…
อ่า…จนกล้องต้องแพนไปที่พรมแทนแล้วครับ ตอนนี้ที่โซฟา ‘สั่น’ มากจนอาจทำให้ภาพเบลอได้ แฮะแฮะ…
เอ๊ะ…แล้วเรื่องที่จะไปทำบุญวันนี้?...อ๊ะ…อื้อ…
“ถ้วยฟู ข้างในร้อนมากเลย” เสียงไอ้พี่ธันครางกระเส่าอยู่ข้างหู
…ส่วนเรื่องทำบุญ…อื้อ…มัน…
“ถ้วยฟู กดสะโพกลงมาอีก” มือไอ้พี่ธันบีบเฟ้นต้นขาผมจนร้อน
…ส่วนเรื่องทำบุญ…อ๊ะ…
“ถ้วยฟู ใช่ อย่างนั้น เด็กดี อ่า…ไปพร้อมกับเลยนะ” และ…อ่า อะไรบางอย่างของไอ้พี่ธันกระแทกเข้ามาในตัวผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า
…ส่วนเรื่องทำบุญ…ก็ อ้า…
“ถ้วยฟู…ไปที่เตียงกันนะ”
ไอ้คุณแฟนลุกขึ้นยืนโดยมีผมติดไปกับมันด้วย สองขาผมยังแนบอยู่ข้างเอวมัน และส่วนนั้นกับส่วนนี้ของผมกับมันก็ยังเชื่อมกันแบบสนิ๊ท สนิท
สงสัยเรื่องที่จะไปทำบุญคงต้องยกยอดเป็นพรุ่งนี้แล้วล่ะครับ
“ไม่เอาที่เตียง…” ผมกอดคอมันแล้วบอกเบาๆ ไม่มีแรงจะพูดแล้ว แค่หอบยังเหนื่อยเลย
“เตียงเลอะจะตาย…” มีแต่คราบนั้นคราบนี้เต็มไปหมด
“…ไปที่อ่างอาบน้ำดิ” ว่าแล้วก็เสนอแนะเสียหน่อย ประเดี๋ยวจะมัวแต่หาโลเกชั่นแล้วอารมณ์ค้างเติ่งกันพอดี
เอ่อ…นี่ผมไม่ได้ยั่วมันนะครับ ไม่ได้ชี้โพรงให้กระรอกด้วย แค่…ก็…ก็…ก็ที่อ่างอาบน้ำมันไม่ยังไม่เลอะ อ่า…แถมทำความสะอาดง่ายด้วยนะ งุงิ งุงิ ผมไม่ได้ยั่วจริงๆนะครับ แต่แบบว่า แบบว่า…อ่า…
ช่วงฮันนีมูนก็เงี้ยยยยยยยยยยย เข้าใจกันหน่อยนะครับท่านผู้อ่าน!
FIN
…………………
FIN
…………………
จบลงด้วยดี ขอบคุณมากๆที่ติดตามมาถึงตอนนี้นะคะ ทั้งๆที่มาลงได้แค่อาทิตย์ละครั้งเท่านั้นเอง ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ขอบคุณทุกการอ่าน ขอบคุณทุกความคิดถึงนะคะ
ถ้ามีโอกาสได้แต่นิยายอีก ก็จะเอามาลงที่นี่ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ 
สำหรับวันข้างหน้า ฮ่าฮ่า
ส่วนเรื่องถ้วยฟูแบบรวมเล่ม ตอนนี้กำลังอยู่ในระหว่างดำเนินการ สามารถติดตามได้ที่บล็อกของบัวนะคะ http://dezair.blog124.fc2.com/หรือที่กระทู้เรื่องถ้วยฟูนี่แหละค่ะ เดี๋ยวบัวจะเข้ามาแจ้งเอาไว้ เมื่อถึงเวลานะ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
Dezair ค่ะ 
หัวข้อ: รักนี้...ลิ้นกับฟัน ตอน 28 ธันวา (อัพ 28/12/2016) หน้า 67 (อ่าน 1111431 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก