ไม่ต้องรอเลิกเรียน ทันทีที่อาจารย์บอกว่า ‘ใครมีอะไรให้ยกมือถาม’ ผมก็บังคับเพื่อนรักทั้งสองให้เก็บข้าวของลงกระเป๋า แล้วเผ่นออกจากห้องเรียน (แน่นอนว่ายังเหลือแค่สอง เพราะอีกหนึ่งอ้างเรื่องนั้นเรื่องนี้ จนมันหายไปตั้งแต่ตอนบ่ายสองโมงสี่สิบห้า)
พวกเรามาที่ไหนน่ะเหรอครับ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีไง
แต่ผมลืมไปสองอย่าง
หนึ่ง…คือไม่รู้ว่าแฟนเก่าไอ้พี่ธันเรียนที่ห้องไหน
และสอง… ผมไม่รู้จักหน้าตาใดๆทั้งสิ้นของ ‘กิ๊ก’ เลยด้วยซ้ำ
เอ้า! แล้วกูจะหาเจอได้ไงวะเนี่ย!!
“มึงมันก็โง่อย่างงี้ตลอดแหละ ตามกูมานี่”
ไอ้เป้ด่าเข้าให้ ทันทีที่รู้ว่า ผมไม่รู้อะไรเลย ก่อนจะลากผมขึ้นตึกเรียน เดินอาดๆไม่สนสายตาชาวบ้านชาวช่อง แน่ล่ะครับ! จะสนทำไม ในเมื่อชาวบ้านไม่ได้มองผมกับไอ้เป้ที่หิ้วคอเสื้อกันมา แต่มองไอ้เอกที่เดินเคี้ยวตุ้ยๆตามหลัง แบบที่มือซ้ายถือลูกชิ้นปิ้ง มือขวาถือถุงโค้ก อร่อยไม่แบ่งเพื่อนฝูง
ห้องที่ไอ้เป้พามา กำลังเลิกเรียนพอดี เพราะนิสิตกำลังกรูออกจากห้องประหนึ่งหลุดพ้นนรกโลกันตร์ สาวๆคณะบัญชีสวยนะครับ คนนั้นหน้าตาจิ้มลิ้ม คนนี้ก็สวยคม เจริญหูเจริญตากว่าวิศวะฯเยอะ
คิดถึงคณะตัวเองแล้วทำไมหน้าไอ้พี่ธันลอยเข้ามาในหัวผมวะเนี่ย!
“กิ๊ก”
เสียงเรียกไม่ดังมากนักมาจากไอ้เป้ ทำเอาผมต้องลบหน้าไอ้พี่ธันออกจากหัวเสียก่อน แล้วหันตามเสียงเรียกนั้น สาวสวยผมดัดลอนสีน้ำตาลทองกำลังมองมาทางพวกผม เธอเป็นสาวเข้าขั้นสวยทีเดียว หน้าตาก็ไม่แต่งเจิดจ้าอลังการ แต่แต่งงามๆพอให้ดูดี
ไอ้พี่ธันวามันโง่หรือบ้า สวยขนาดนี้มาขอคืนดี ดันปฏิเสธ
“ชื่อกิ๊กใช่มั้ย…ที่เป็นแฟนเก่า เอ่อ พี่ธัน” ผมเดินเข้าไปถามตรงๆ สาวสวยเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ให้ผมต้องยิ้มบาง
“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อฟู…เป็นแฟนใหม่พี่ธัน” กิ๊กหันกลับมามองด้วยดวงตาที่เบิกโตขึ้นเล็กน้อย เธอคงไม่ได้เตรียมใจที่ว่าแฟนใหม่ของแฟนเก่าตัวเอง จะบุกมาหาที่คณะแบบนี้
ผมสอดมือล้วงกระเป๋ากางเกง ทั้งที่ยังยิ้มเสแสร้งให้กิ๊ก
“พอดีพี่ธันบอกว่า กิ๊กไปขอคืนดี…ก็เลย จะมาดูหน้าสักหน่อยน่ะ”
“หมายความว่าไง” กิ๊กถามผมเสียงต่ำ หน้าตาสวยๆเข้มขึ้นเหมือนจะเอาเรื่อง ใครว่าสาวๆต้องหวานเท่านั้นถึงจะสยบผู้ชาย ผมว่าสวยดุก็เยี่ยมไปเลยเหอะ เอ? หรือเปลี่ยนมาจีบกิ๊กแย่งกับไอ้พี่ธันดีวะ
“ก็หมายความว่า…จะมาดูว่าหน้าแบบไหน ที่ขอคืนดีพี่ธัน รู้ใช่มั้ยว่าพี่ธันมีแฟนใหม่แล้ว และแฟนใหม่คนนั้นก็คือฉันนี่แหละ รู้แบบนี้แล้ว คิดจะปลงชะตาชีวิตตัวเองที่กลายเป็นอดีตของพี่ธัน หรือจะแย่งพี่ธันคืนกลับไป…”
“นาย!!!” ผมยังยิ้มให้ เพราะกิ๊กแค่ขึ้นเสียงใส่ผมแต่ไม่กล้าเข้ามาทำอะไร อย่างน้อยก็เพราะแบ็คกราวน์ของผมเป็นสองหนุ่มวิศวะฯที่หุ่นไม่เป็นสองรองใครในแผ่นดินนี้ กิ๊กเลยได้แต่กำมือตัวเอง แทนที่จะตบผมสักเพี๊ยะ แต่อย่างงี้ยิ่งดีครับ กดดันให้มากๆเหอะ แผนผมจะได้สำเร็จ
ผมยืดหน้าเข้าไปใกล้ แต่กิ๊กไม่มีถอยแม้สักนิดเดียว ทำเอาได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ลอยเข้าจมูก อืม! ใช้ได้! ผู้หญิงคนนี้รู้จักใช้ของ น้ำหอมกลิ่นดี ไม่ฉุนเกินไป
สรุปว่าไอ้พี่ธันมันบ้า หรือโง่ เนี่ย ถามจริง!!
“กล้าแย่งรึเปล่าล่ะ หล่อรวยเพอร์เฟ็คแบบนี้ ไม่ได้มีขายแบกับดินหรอกนะ”
“นาย…จะให้พี่ธันคืนมาอย่างนั้นเหรอ” ผมยิ้ม เริ่มรู้แล้วว่าทำไมไอ้พี่ธันถึงไม่กลับไปคบกับผู้หญิงคนนี้ต่อ ถามมาได้งี่เง่าชะมัด ถ่อมาถึงนี่ คงจะมาประเคนคืนให้ง่ายๆล่ะมั้ง! แม่คุณ! ผมมาท้าครับ มาท้า!
“ถ้าแย่งได้ ก็เอาคืนไป แต่ถ้าแย่งไม่ได้ ก็ปล่อยให้ฉันเขมือบซะ ผู้ชายดีๆแบบนี้ ไม่มีตกถึงท้องบ่อยๆหรอก จริงมั้ย อู้ย! แค่คิดก็เปรี้ยวปาก!!” กะเทยชิดซ้ายเถอะ เจอถ้วยฟูแรดเนี่ย วะฮ่าฮ่า
“…เอ? สงสัยต้องกลับไปพนันกับเพื่อนที่คณะสักหน่อย ว่าผู้ชายที่เป็นแฟนใหม่ กับผู้หญิงที่เป็นของเก่าเก็บลงกรุ อันไหนจะเจ๋งกว่ากัน…” กิ๊กเม้มปากเป็นเส้นตรง ให้ผมต้องแอบแต๊ะอั๋งสักหน่อย ยกมือขึ้นสะกิดปลายคางหล่อนเบาๆ ทำเอากิ๊กถึงกับปัดมัดผมทิ้งดังเพี๊ยะ!
“ผู้หญิงสวยๆ มีปากไว้จูบมากกว่าไว้เม้ม…ไว้จะรอนะ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีก” ผมพูด แล้วยิ้มหวานเยิ้มให้กิ๊กอีกที ก่อนจะหมุนตัวเดินไปคว้าแขนเพื่อนสองคนให้ออกจากตึกไปพร้อมกัน
งานนี้ คอยดูฤทธิ์ผู้หญิงได้เลย
ผมรับประกัน!!!
………………………………
แล้วก็ได้เรื่องในเช้าวันต่อมานั่นเองครับ
“พี่ฟู! แย่แล้วค่ะ แย่แล้ว!!”
น้องเมคนสวยวิ่งไม่สนกระปรงกระโปรงใดๆทั้งสิ้น แถมร้องลั่นให้ผมที่กำลังนั่งอยู่กับเพื่อนที่โต๊ะริมลานเอนกประสงค์ต้องเงยหน้ามอง วันนี้สมาชิกครบสี่ครับ ไอ้โจโผล่หัวมาได้ หลังจากเมื่อคืน ผมแวะไปนอนบ้านมันมา อยากรู้นักว่าตอนเช้ามันมีธุระอะไรที่ไหน ถึงมาสายบ่อยๆ แต่เมื่อเช้าก็ไม่เห็นแวะไหนเลย ขับตรงมาที่คณะอย่างเดียว คงมีเรื่องปิดบัง…แต่เอาไว้ก่อน มาคุยเรื่องน้องรหัสสุดที่รักของผมดีกว่า
“ว่าไงจ๊ะ น้องเม”
“พี่กิ๊กค่ะ เอ่อ…แฟนเก่าพี่ธัน ตอนนี้อยู่กับพี่ธันที่หน้าคณะค่ะ!!” น้องเมไม่พูดอย่างเดียว แต่เข้ามาฉุดแขนผมทำนองว่าจะให้ลุกจากเก้าอี้ซะด้วย
“แล้วจะมาดึงพี่ไปไหนครับ” ผมถามง่าย สั้น แต่ทำเอาน้องเมอึ้ง ถึงกับหมดแรงดึงแขนผมซะดื้อๆงั้นล่ะ
“ก็…พี่ฟู…คือ เมไม่รู้ว่าพี่กิ๊กจะมาแย่งพี่ธันคืนมั้ย แต่ว่ายังไงตอนนี้พี่ฟูเป็นแฟนพี่ธันแล้ว พี่ฟูก็ต้องปกป้องแฟนตัวเองจากแฟนเก่าสิคะ!!” เขาว่ากันว่าผู้หญิงมีความสามารถพิเศษในการจินตนาการนะครับ ผมเห็นด้วยกับทฤษฎีนี้ร้อยเปอร์เซ็นต์เลย ยกตัวอย่างเช่นน้องเมคนสวย แค่เห็นแฟนเก่ามายืนคู่กัน ก็คิดเป็นตุเป็นตะไปแล้วว่างานนี้มีรีเทิร์น
รีเทิร์นก็ดีสิครับน้อง!! พี่ฟูสุดหล่อจะได้รอดสักที!!!
เอ๊ะ! แล้วผมรอดอะไรวะ
“พี่ฟูไปเร็วค่ะ! ไปกับเม!! แต่พี่ฟูต้องใจเย็นๆไว้ก่อนนะคะ อย่าเพิ่งโวยวาย” อ้าว คาบข่าวมาบอก ฉุดกระชากลากถูให้ไปเห็นกับตา แต่ปิดท้ายว่าให้ใจเย็นเนี่ยนะ เชื่อเลย ผู้หญิง
ผมขืนตัวไม่ไปตามแรงลากของน้องเม ทำเอาสาวน้อยหันมามองผมด้วยความไม่เข้าใจ แถมด้วยสายตาตำหนิติเตียน ให้ผมต้องยิ้มกว้าง ก่อนจะชูนิ้วชี้กระดิกไปมาเป็นเชิงห้าม
“พี่ฟูใจเย็นอยู่แล้วครับ น้องเมไม่ต้องห่วง”
“ใจเย็นก็ไปดูสิคะ!...อ๊ะ หรือว่า…พี่ฟู พี่ฟูเชื่อใจพี่ธันเหรอคะ”
เอ่อ…ผิดประเด็นครับน้อง ไม่ใช่เชื่อใจ แต่พี่ตั้งใจครับ
“จะว่าอย่างงั้นก็ได้แหละน้องเม ไอ้ฟูมันร้ากกกก รัก! พี่ชายของน้องเมจะตายไป” ไอ้โจที่แม้ไม่ร่วมอยู่ในเหตุการณ์คราวนั้น แต่มันก็รู้ทุกเรื่อง ผมไม่ชอบปิดบังเพื่อนฝูงครับ มีอะไรต้องเล่าหมด แหะ แหะ
น้องเมปล่อยแขนผมทันที แล้วยกสองมือประสานกันที่กลางอก ดวงตาวาวระยิบระยับจับใจมากครับ
“ที่แท้ก็แบบนี้ พี่ฟูนี่น่ารักจังค่ะ ว่าแต่…นี่สอบมิดเทอมเสร็จแล้วนะคะ พี่ฟูลืมอะไรรึเปล่า”
สอบมิดเทอมเสร็จแล้ว? ลืมอะไรมั้ย?
“ไม่ลืมนี่ สอบมิดเทอมเสร็จ ก็ปีใหม่ ถ้าน้องเมจะทวงของขวัญปีใหม่ละก็ คือ…ช่วงนี้พี่ฟูเข้าลัทธิกินดินกินหญ้าน่ะครับ” น้องเมถอนหายใจเฮือก ก่อนจะส่ายหน้าไปมา
“เชื่อใจพี่ธันมันก็ดีหรอกค่ะ แต่ช่วยจำหน่อยเถอะ ว่าคนชื่อ ธันวา ก็เพราะเขาเกิดเดือนธันวาคม…”
แล้ว? ยังไงต่อ…
คงเพราะน้องเมเห็นสีหน้าที่เหมือนจะไม่เก็ทของผม สาวสวยก็เลยถอนหายใจอีกเฮือก เพิ่มคาร์บอนไดออกไซด์อีกนิดหน่อยให้แก่ชั้นบรรยากาศของโลก
“ของขวัญวันเกิดพี่ธัน…พี่ฟูซื้อแล้วใช่มั้ยคะ”
เอ๊ะ! ต้องซื้อด้วยเหรอวะ! มันไม่ใช่ผู้หญิง แล้วต้องเอาของขวัญวันเกิดไปทำไม
“นายปวิน!!!”
เสียงที่ห่างหายจากหูผมไปนานดังขึ้นให้ต้องหมดเวลางง แล้วต้องหันไปมอง ก่อนจะเห็นมือใหญ่ๆคว้าหมับเข้าที่แขน แล้วทันใดนั้น มันก็จับลาก ลาก ลาก
“เฮ้ย! เดี๋ยวๆ จะไปไหนเนี่ย!!!” ผมร้องถาม ให้มันหันกลับมามอง ตาดุๆของมันส่อแววเอาเรื่องอย่างที่เคยพบเห็นบ่อยๆ
“เราต้องคุยกัน…เรื่องกิ๊ก” คำสุดท้ายแทบกระซิบ แล้วจากนั้น ชีวิตน้อยๆของลูกแกะผู้แสนน่าสงสารอย่างน้องถ้วยฟูก็ตกอยู่ในกำมือหมาป่าร้ายใจโฉดนามว่าธันวา
แต่นั่นเรื่องหนึ่ง ส่วนอีกเรื่องหนึ่งคือเรื่องที่ผมเพิ่งคิดได้…
ธันวา…เกิดเดือนธันวาคม ต้องได้ของขวัญในเดือนธันวาคม และแน่นอนว่ามันคงต้องตัดเค้กในเดือนธันวาคม ซึ่งนั่นหมายถึงอาจมีงานกินเลี้ยง ปาร์ตี้ และฉลองความแก่ในเดือนธันวาคม …พร้อมหน้าพร้อมตากับ บุพการีผู้ตั้งชื่อมันว่า ธันวา
นี่คงไม่ได้หมายความว่า กูต้องไปถวายบังคมเสด็จป๋า เสด็จแม่ของมันอีกหรอกนะ…
ฮ่วย!!!
ทูบีคอนตินิ๊ววววววววว
……………………..
ขอบคุณมากๆสำหรับการติดตามทุกตอนที่ผ่านมานะคะ แต่ทีนี้มีเรื่องต้องแจ้งนิดนึง คือว่าตั้งแต่พรุ่งนี้บัวต้องไปอยู่หอ เพราะว่าจะเริ่มฝึกงานวันจันทร์ แล้วก็ไม่รู้ว่าเน็ตจะเป็นยังไงมั่ง 
เพราะฉะนั้น พาร์ทหน้า อาจจะมาช่วงคืนวันศุกร์หน้านะคะ เพราะจะกลับบ้านวันศุกร์ล่ะ
ขอโทษด้วยที่ไม่สะดวกมาลงนิยายนะคะ 
แล้วเจอกันน้า
หัวข้อ: รักนี้...ลิ้นกับฟัน ตอน 28 ธันวา (อัพ 28/12/2016) หน้า 67 (อ่าน 1058232 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก