ตอนที่ 8 กลับบ้าน
จากวันนั้นที่ขอพี่แบงค์เป็นแฟน(อายชะมัด:ตอง/เหรอออออ:แบงค์)ชีวิตก็เหมือนเดิมครับ จะต่างไปก็ที่ผมต้องระวังจะเดินเหินก็ต้องดูแลตัวเอง เดี๋ยวกระเทือนเด็กในท้อง อ๊างง ที่ต่างไปก็คือพี่แบงค์ย้ายลงมาอยู่ห้องเดียวกันกับผมแทน ด้วยความที่ยังมึน ๆ และก็ยังปรับตัวไม่ได้กับสถานะใหม่ก็เลยยังเก้ ๆ กัง ๆ กันไป พอมาอยู่ด้วยกันเกือบตลอดเวลาก็เริ่มที่จะเรียนรู้กันและกันมากขึ้น(ที่รู้มากขึ้นก็คือพี่แบงค์ชอบฉี่แล้วไม่ปิดห้องน้ำ) และก็ปรับเข้าหากันมากขึ้น(พี่แบงค์เลิกสูบบุหรี่ในห้องแล้วก็เวลาอยู่ต่อหน้าผม) ทุกวันเราสองคนตื่นพร้อมกัน เพราะเรียนบ่ายเหมือนกันทุกวัน แล้วพี่แบงค์ก็ไปส่งผมเรียนทุกวัน พอผมเรียนเสร็จผมก็เดินไปสนามบาสรอพี่แบงค์ซ้อมเสร็จ แล้วก็ออกไปหาอะไรกินกันทุกเย็น จะมีบางวันที่ไอ้หยองแวะมากินข้าวด้วยที่ห้อง ด้วยความที่ก่อนหน้านี้ผมกับพี่แบงค์ก็เจอกันบ่อยอยู่แล้วก็เลยปรับเข้าหากันง่ายหน่อย
ทุกวันอาทิตย์ก็ยังต้องเข้าไปกินข้าวที่บ้านนู้น ก็มีศุกร์นี้ที่ผมจะกลับบ้านบ้าง เพราะไม่ได้กลับบ้านที่เชียงรายมานานแล้ว ได้แต่โทรหาไม่มีเวลากลับไปบ้านเลย พี่แบงค์ก็เลยจะขับรถไปส่งจะได้เที่ยวด้วย เย็นวันศุกร์เราสองคนแวะเข้าไปที่บ้านใหญ่ไปรับไอ้บูมที่มันจะไปด้วย(มันรู้จากพี่มันน่ะแหละว่าผมจะกลับบ้าน) ออกจากเชียงใหม่ 6 โมงเย็นก็ไปถึงเชียงราย 2 ทุ่มกว่าก็รีบตรงดิ่งเข้าบ้านเลยเพราะแม่บอกว่าที่บ้านรอทานข้าวอยู่ ผมในฐานะเจ้าบ้านก็เลยแนะนำสองพี่น้องให้รู้จัก ตา ยาย พ่อ แม่ และ ไอ้ต้น
กินข้าวเสร็จไอ้บูมก็ชวนพี่แบงค์กับออกมานั่งหน้าบ้าน ผมก็เข้าไปอ้อนตากับยาย(ได้2000 ฮ่า ฮ่า)สักพักก็ออกมาคุยด้วย ไอ้ต้นกับไอ้บูมอายุเท่ากันเลยเรียน ม.5 เหมือนกัน คุยกันไปคุยกันมาโผล่ถึงเรื่องเกมส์ไอ้สองคนนี้มันเล่นเกมส์เหมือนกัน ซัก 4 ทุ่มกว่าเห็นจะได้แม่ออกมาไล่ให้พวกผมไปนอนเพราะพรุ่งนี้จะต้องตื่นแต่เช้าพวกเราจะไปเที่ยวกัน จะไปแม่จัน ดอยแม่สะลอง ดอยตุง ลงแม่สาย แล้วก็ไปกินข้าวเย็นที่เชียงแสน ผมก็เลยให้ไอ้บูมไปนอนห้องเดียวกับไอ้ต้น ส่วนพี่แบงค์ก็นอนห้องผม ผมไล่พี่แบงค์ไปอาบน้ำก่อน แล้วผมก็เข้าไปอาบบ้าง พอออกมาพี่แบงค์ก็นอนแก้ผ้า(ล้อเล่น)บนเตียงแล้ว แต่งตัวเสร็จผมก็ปิดไฟนอน พี่แบงค์ก็สอดมือเข้ามาให้ผมนอนบนแขนผมก็อ่ะ สนองศรัทธาหน่อยนอนตะแคงกอดตอบแกไป
“เหมือนกอดผู้หญิงไหม”ผมเลือกที่จะถามไปเพราะทุกทีก็ไม่เคยกอดกันแบบรู้สึกตัวทั้งสองฝ่ายแบบนี้
“ไม่เหมือนอ่ะ แห้งกว่าเยอะ จับตรงไหนก็มีแต่กระดูก”
แล้วพี่แบงค์ก็เล่น นั่น จี้เอว นี่ ผมเป็นคนบ้าจี้อยู่แล้วก็หัวเราะดิ้นไปดิ้นมา ผลัดกันคร่อมกันไปมา พี่แบงค์ถึงไม่บ้าจี้ที่เอว แต่ว่าจะจี้ที่ต้นคอกับหูต้องเป่า ๆ ผมก็เลยจับมือพี่แบงค์กดกับเตียง(สงสัยอ่อยให้ผมแน่เลยตัวใหญ่ขนาดนั้นออกแรงหน่อยเดียวผมก็กระเด็นแล้ว) แล้วก็ก้มลงไปเป่าที่ซอกหูพี่แบงค์ ได้ผลครับ ดิ้นไปดิ้นมาเหมือนไส้เดือนถูกเสียม ฮ่า ๆ แล้วพี่แบงค์มันก็ฮึด ลุกขึ้นผมก็หงายหลัง รายนั้นก็หัวเราะชอบใจใหญ่ แล้วก็ยื่นมือให้ผมดึงขึ้น ตอนนี้ผมกับพี่แบงค์ก็นั่งหันหน้าเข้าหากันโดยที่ผมนั่งคร่อมทับขาพี่แบงค์อยู่(พอคิดออกไหมครับ:ตอง/สาธิตให้เค้าดูดิ:แบงค์) ผมก็เลยเอนหน้าไปซบไหล่พี่แบงค์ เฮ้อ ไม่เข้าใจจริงๆ ไม่เข้าใจเลย บางทีเราก็ไม่ต้องไปพยายามเข้าใจอะไรให้มันมากนัก ผมว่าตอนนี้รู้สึกดีไม่ต้องมาคิดอะไรให้มาก แค่เรามีความสุขและคนอื่นไม่เดือดร้อนก็พอ
ตืด ตืด ตืดดด
ตืด ตืด ตืดด
อ๊ะ เสียงโทรศัพท์ผมนี่นา ก็เลยเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือทั้งที่กอดกันอยู่ ตอนนี้ผมก็เลยมานอนทับอยู่บนตัวพี่แบงค์
“ท็อป ว่าไงยังไม่นอนอีก” ปลายสายเสียงดังมาก ๆ สงสัยมาเที่ยวแล้วจะชวนเที่ยวแน่เลย มันเคยชวนหลายครั้งแล้วก็ปฏิเสธไปทุกครั้ง ไม่อยากไปเสียงดัง คนเยอะ ไม่ชอบกินเหล้า ไปก็ไปเต้นรั่ว ๆ อย่างเดียว
“พี่ตองมาหาท็อปหน่อยดิ ท็อปอยู่คนเดียว” โอ้ โห เสียงอ้อแอ้ ป้อแป้ แบบนี้ชัดเลย เมาชัวร์
“เอ่อ ท็อปพี่กลับบ้านอ่ะ ตอนนี้อยู่เชียงราย” เน่ ไอ้ท็อปมึงช่วยย้ายสาระร่างมึงออกจากที่ตรงนั้นแล้วมาคุยตรงที่เงียบ ๆ ได้ไหมอ่ะไม่ได้ยินซอกตึกอะไรเลย เมาแล้วไม่มีเงินจ่ายอ่ะสิไอ้นี่
“มาหาไม่ได้เลยเหรอ อยากเจออ่ะ”เอ๊ะ ไอ้นี่นี่ พูดไม่รู้เรื่อง บอกว่าอยู่เชียงราย ไม่ได้บอกว่าอยู่หลิ่งห้า วู้
“เออ ๆ แล้วนี่อยู่ร้านไหน เดี๋ยวไปหา” เอาวุ้ย ผิดศีลสักข้อหาทางเอาคนเมากลับก่อนดีกว่าทิ้งไว้นี่เป็นศพแน่ ๆ แล้วคิดไงไปกินเหล้าคนเดียวฟร่ะ
“อยู่ร้านเดหลี”
“หยองค้าบ หยองนอนยังค้าบบบ”แหะ ๆ หยองมึงเป็นที่พักพิงที่สุดท้ายของกูแล้วนะ
“หึ ยังอ่ะ มีอะไรใช้กู” แม๊ ใครจะกล้าใช้เพื่อนละคร้าบบ แหะๆ แล้วที่ไม่นอนนี่ไม่ได้อ่านหนังสืออะไรใช่มะกูรู้ รัวแป้นพิมพ์หยั่งกับ M 16 เมาท์มอยหอยเชอรี่อยู่อ่ะเด่ะ
“หยองคือ ไอ้ท็อปมันเมาอยู่ร้านเดหลีอ่ะ มันอยู่คนเดียวมันโทรหากูเมื่อกี้ มึงไปรับมันหน่อยได้ไหมอ่ะ”
“เออ ๆ เดี๋ยวจะไปดูแล้ว แล้วมึงจะให้กูเอาศพมันไปไว้ไหน” เออ ใช่ เมาเละขนาดนั้นเข้าหอในคงไม่เหมาะ
“ก็แล้วแต่มึงจะกรุณาน้องกูก็แล้วกัน เดี๋ยวกูกลับไปจะสนองคุณมึงให้ถึงขนาดเตรียมตูดไว้เลย ฮ่าๆ เออ แล้วถ้าได้เรื่องยังไงก็โทรบอกกูด้วยนะ ขอโทษนะหยองที่รบกวนเวลาโตกโชว์มึงดึก ๆ ดื่น ๆ”
“ห่าน”ไอ้หยองวางสายไป ดีหน่อยที่บังเอิญไอ้หยองมีรถยนต์ แล้วก็บังเอิญไอ้หยองเป็นคนดี แล้วก็บังเอิญผมเป็นเพื่อนมัน ผมก็เลยต้องบังเอิญไปขอความช่วยเหลือมัน จุ๊บ ๆ นะหยอง
ณ ที่นี้ไอ้กระพ้มตองน้อยศิษย์แบงค์มึนขอกราบขอบพระคุณไอ้หยอง ณ นครปฐม ไว้ ณ ทีนี้นะครับ ถ้ากระผมไม่ได้คุณช่วยเหลือ(ทุกสิ่งอย่าง)กระผมก็คงลำบากขอบพระคุณที่ช่วยเหลือ ขอบพระคุณในน้ำใจ ขอบพระคุณในมิตรภาพดี ๆ ที่มีให้กัน ตังค์สองพันคืนซักทีเหอะว่ะ กูกรอบแล้วพี่แบงค์ไม่ให้เงินค่าขนมกูอ่ะ
สักครึ่งชั่วโมงหลังจากที่ไอ้หยองวางสายไปไอ้หยองก็ส่งข้อความา”ไอ้ศพน้องมึงมาแล้ว กูเอาโยนไว้ห้องกูละกันมันพูดไม่รู้เรื่อง” ผมก็ส่งข้อความ “ขอบคุณคร้าบ”กลับไป เฮ้ออ นอนดีกั่ว หลังจากที่นอนขยุกขยิกคุยโทรศัพท์บนตัวพี่แบงค์ได้พักใหญ่ ไอ้ตองก็พลันสำเหนียกขึ้นมาได้ว่า การที่ “สิ่งนั้น” ได้รับการกระตุ้นเร้าเสียดสีย่อมจะทำให้เกิดอาการตื่นตัวขึ้นมาได้ง่าย ๆ จึงกลับมานอนตามเดิมพร้อมกับความรู้สึกที่เหมือนมีอะไรดุนหลังอยู่ตลอดเวลา แล้วเราสองคนก็
นอนจับมือกัน(แค่นั้นจริง ๆ นะ)
แปดโมงเช้าแล้วววววววววววววว ตื่นมาเคารพธงชาติ แป่ว อาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน เสร็จก็ลงมากินข้าว วันนี้เป็นโจ๊กเบาๆ ไอ้บูมกับไอ้ต้นลงมากินข้าวในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น เพราะเมื่อคืนมันสองคน
เล่นเกมส์กันทั้งคืน หึหึ (อย่าให้รู้นะว่าพวกสองคน กิ๊กกัน) กินข้าวเสร็จผมกับพี่แบงค์ก็ช่วยกันล้างจานชาม แล้วพวกเราก็ออกเดินทาง ก่อนออกเดินทางพ่อก็เรียกพี่แบงค์ไปคุยอะไรก็ไม่รู้(สงสัยคุยเรื่องค่าสินสอด:ตอง/พ่อบอกว่าทางมันชันต่างหาก:แบงค์) คันนั้นมีตา ยาย แม่และพ่อเป็นคนขับ รถพี่แบงค์ก็มี ไอ้บูม ไอ้ต้นและผม ระหว่างทางพวกเราก็คุยกันจ้อกแจ จอแจกันไม่หยุด ก็เรื่องเกมส์เป็นพื้นแหละครับ ผมไม่เล่นเกมส์เลยไม่จะคุยอะไรกับเค้าก็เลยนั่งฟังไป
“แล้วพี่แบงค์ไปโดนพี่ตองหลอกให้มาด้วยได้ไงเนี่ย” ไอ้ต้นน้องชายสุดที่เลิฟของผมถาม ไอ้นี่งานประจำของมันก็คือกวนตีนผม ส่วนงานอดิเรกก็แกล้งผม แง ๆ ช่วยด้วยมีแต่คนแกล้งเค้า หนอย ไอ้ต้นมึงจะมาหาว่ากูไปหยองลุงเค้ามาไม่ได้นะว้อย ครั้งนี้ลุงเค้าอาสามาเองกูแค่บอกว่ากูจะกลับบ้าน แล้วก็บ่นปอด ๆ แปดว่านรถเมล์กลับเองมันนาน คนเยอะ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะมีที่นั่งไหม แค่นั้นเอง ลุงเค้าก็เลยมาส่งกู เห็นมะ อีกอย่างเค้าบอกกูไม่อยากให้กูเดินทางคนเดียว เดี๋ยวลูกกระเทือน จ๊ากกกกก
“ห่านนน”ผมด่ามันไปหนึ่งดอก
“อ้าว ไอ้ต้นนี่มึงไม่รู้เหรอ ว่าพี่กูกับพี่มึงเป็นแฟนกัน”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
