หัวข้อ: "พี่ครับเป็นแฟนผมนะ"

[Pikky]

  ลุงแย่เลย กำลังจะได้........... อยู่แล้วเชียว

[namtaan]

 
ไหงงั้นหละเนี่ย
น่าสงสารอิลุงเนอะ 

[|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠]

เฮ้อ  

คุณแม่อ่ะ~

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 

[Koa-ka]

สวัสดีครับ

 

แล้วก็ค้าง...  ไม่ไหวมั้งนี่ ต้องรีบมาต่อเร็วๆ

ขอบคุณและจะติดตามครับ

[zolof26]

อืมมม เสียอารมณ์มากกกกกกกกกกก
โกรธแม่ตอง
ชิส์

[gypsy]

ถ้าเค้าเป็นพี่แบงค์นะ

หึ  น้องตองไม่รอดแน่

จับกดยัดๆ ให้เสร็จ เลย เชอะ

[NUTTYZERO]

  ไม่มาบอกให้ไวกว่านี้ละครับน้องต้น


กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันเลย...


 

[SoYiLovE]

เลทนิดโน้ยแม่ไม่ว่าไรร๊อกกก

ธุระมันติดพันแม่คงเข้าจัยย

ทำให้เสร็จๆเนอะ

หุหุหุ

[krappom]

กรรมของเวรจริงๆ
 

[lomekung]

เป็นอันว่า้เซงงงงงงงงงงงงงง

 

[naumi]

มันต้องเคืองเจ้าต้นนี่สิ ลืมแล้วก้อลืมเลยสิเว้ยยยยยยยยยย แหมๆๆ ขัดความสุขซะเจรงงงงงง ไอ้เดกแสบนี่ หุหุ

ว่าแต่คิดหน้าพี่แบงค์ตอนหื่นตามฟิ อ้ากกกกกกกกกกก

[pajaa]

ขัดใจมากมายกะลังลุ้นมันส์ๆ  
แต่งเก่งนะค้าบบบ หื่นใช้ได้ อิอิ(คิดว่าเข้ามาอ่านนิยายผิดที่ซะแล้ว ชอบๆ)

[jantaro]

ตุนแม้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Ultramann]

 
ฮ่าๆๆ  ค้างได้ใจจริงๆๆ

 

มาต่อเร็วๆนะค้าบบน้องฟิ..

[kitty]

 :laugh:สงสารพี่แบงค์คคคคคคคคคคคคคคคคคคคค

[vvivy]

 

หง่ะ...จะไปช่วยคุณแม่ยังไง

 

[jasmin]

  คือว่ายังไม่เสร็จสิ้นภาระกิจ
สงสัยคุณแม่ต้องรอซักครู่
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก
ฝากตัวด้วนน๊า

[prawy]

  อุปสรรคเยอะจริงๆ

[kingphai]

 

เม้งงงงง

เม้งคุงแม่

และกะไอ่นองต้นนน

มันน่าจับกดนักแล

อิอิ

ติดตามนะคร้าบบบ

บรรยายได้สนุก

เห็นภาพดี

[philophobia]

ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านแล้วก็เมนท์ให้กำลังใจกันนะครับ

ขอบคุณที่ชื่นชอบนะครับ

ดีไม่ดียังไง ช่วยติ วิจารณ์ด้วยนะครับ น้อมรับฟังด้วยความเคารพ

ขอบคุณทุกคนอีกทีครับ

[Nichdia]

เหนชื่อตอนใหม่เลยแว้บเข้ามาดู อิอิ

[philophobia]

พรุ่งนี้อาจจะไม่ได้มาต่อคืนนี้ก็เลยต่อสองตอนให้เลยนะครับ หวังว่าคงถูกใจ
ยังไงก็ช่วยเมนท์ทิ้งไว้หน่อยนะครับ จะได้มีกำลังใจมาต่อ และจะได้รู้ว่าทุกคนไม่ได้ทิ้งกันไปไหน

ตอนที่ 14 คนเก่า

พอไอ้ต้นขึ้นไปเรียก ผมกับพี่แบงค์ก็รีบหยุดกิจกรรมทุกสิ่ง แล้วก็แต่งตัวลงมาช่วยแม่จัดของ ดีหน่อยที่พี่แม่บ้านไปซื้อมาก่อนแล้ว เอาก็เลยแค่จัดเป็นสำรับแค่นั้นเอง พวกเรา 5 คน แม่ ไอ้ตอง พี่แบงค์ ไอ้บูม ไอ้ต้น ช่วยกันจัดของสำหรับเอาไปทำบุญพรุ่งนี้(ทางภาคเหนือเรียกว่า ตานขันข้าว การทำบุญลักษณะนี้จะเป็นการอุทิศส่วนกุศลไปหาผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว หรือ เจ้ากรรมนายเวร เทวดา หรือจะอุทิศไว้ให้ตัวเองเมื่อตัวเองตายไปแล้วก็ได้) พรุ่งนี้ตากับยายจะไปทำบุญให้พ่อกับแม่ของตายกับยาย งั้นก็ทวดไอ้ตองสิ ในสำรับก็จะประกอบไปด้วย กับข้าว อาหารแห้ง ผลไม้ น้ำดื่ม ของใช้จำเป็น ไอ้ต้นกับไอ้บูม ช่วยกันเอาของใส่ถุงพลาสติกแม่เตรียมไว้ทั้งหมด 10 กว่าชุด พอสองคนนั้นเป็นคนใส่ของในถุง แม่ก็เป็นคนเช็ค ผมกับพี่แบงค์ก็มีหน้าที่นำปัจจัยใส่ซอง แล้วก็เขียนจ่าหน้าว่าสำรับนี้วัตถุประสงค์เพื่ออะไร ทำไปก็ขำกันไป เพราะไอ้สองคนนั้นใส่ของผิดบ้าง ใส่ซ้ำบ้าง

“แม่ครับ ตอนเล็ก ๆ นี่ตองซนไหมครับ”พี่แบงค์เงยหน้าขึ้นถามแม่ระหว่างที่เรากำลังจัดของกัน
“ไม่ซนแบบทโมนนะ แต่จะดื้อเงียบมากกว่า อย่างเมื่อก่อนเค้าอยากได้อะไรแล้วแม่ไม่ซื้อให้เค้าก็จะประท้วงเงียบ ๆ อยู่ดี ๆ ก็จะลุกไปจากโต๊ะกินข้าวเลย ไม่ได้งอแงโวยวายเหมือนต้น” โหย คุณแม่คร้าบขายลูกเลย ช่วยปกป้องบ้าง อะไรบ้างเซ่คุณหญิง
“หึหึ”อิลุงมันหัวเราะในลำคอ อย่าคิดว่าไม่ได้ยินนะว้อย
“เออ แบงค์แม่ฝากหมูยอไปให้แม่แบงค์ด้วยนะ”หมูยอที่ว่านี่เป็นเจ้าอร่อยของที่เชียงรายเลย
“โห ขอบคุณครับ ไม่น่าลำบากเลย แบงค์ก็ไม่ได้เอาอะไรติดมือมาฝากเลย”พี่แบงค์ยกมือไหว้ขอบคุณแม่
“ไม่ได้ลำบาก อีกอย่างจะได้รู้จักกันไว้ ตองก็ไม่ได้พาเพื่อนมาเที่ยวบ้านนานแล้ว เออ ตองแล้วนี่โนว์ไปไหนแล้วล่ะ ไม่ชวนมาเที่ยวบ้านบ้าง”อ๊ากกกกซ์ แม่จะถามหามันทำม้ายยยยย ตองเลิกกับมันไปแล้ววว
“เมื่อวานต้นก็เจอพี่โนว์ที่แม่สายอ่ะแม่ เค้าเดินมาทักต้น”อ่ะ เอาเข้าไป หางานมาให้กูซะแล้ว ยิ่งกว่างานช้างนะเนี่ย  เปลี่ยนประเด็นเหอะ ไอ้ตองขอร้องนะ ๆ ไอ้ตองยังไม่อยากตาย
“อ๋อ ก็พักนี้ไม่ค่อยได้คุยกันแล้วอ่ะแม่” ผมตอบแม่ไป หันหน้าไปมองพี่แบงค์ โอ้ว จะบ้า ไม่ใช่ว่าทำหน้าโกรธอะไรนะ ถ้าทำสิจะดีมากเลย แต่นี้ทำหน้าเฉยเมยไร้ความรู้สึก โอย สงสัยจะโกรธหนัก แม่จ๋าหางานมาให้ตองแล้วนะเนี่ยยย

หลังจากแม่วางระเบิดเสร็จ เย้ย จัดของเสร็จแม่ก็ไล่พวกเราไปนอนซักที คนอื่นเค้าก็คงนอนเลยแต่ไอ้ตองนี่สิมีงานเข้า ต้องง้อไอ้คนที่นอนหันหลังให้อยู่เนี่ย เอานิ้วสะกิด ๆ อ๊ะ แกล้งหลับแหง ๆ ก็เลยแอบจุ๊บแก้มลุงไปทีนึง หึ ยังนิ่งอยู่
“พี่แบงค์ คร้าบ”เขย่า ๆ
“อืออ จะนอน” แน๊ ทำเป็นฟอร์ม ๆ
“เป็นไรอ่า หันหน้ามาก่อน นะ” เขย่าอีก ๆ
“โอย ง่วง นอนได้แล้วไป๊” แน้ ขับไล่ไสส่งเค้าเหรอ
“โกรธเรื่องโนว์เหรอ”ผมปีนมาอยู่บนตัวพี่แบงค์ทั้งที่นอนตะแคงเนี่ยแหละ
“ลงไป หนัก”ผลักตัวผมลงมา แต่พอดีว่ามันเป็นริมเตียงผมก็กลิ้งตกเตียงดัง พลั่ก สิครับ
“โอย เจ็บง่ะ”แล้วก็เดินกลับไปนอนเตียงตัวเอง หึ เจ็บ ไม่ง้อก็ได้วุ้ย เคืองไปเลยนะ เคืองไปเลย
“เจ็บไหนมั่ง” อ๊างง อิลุงหันหน้ามาถาม
“เจ็บแขน”ทำเสียงเศร้า ๆ ไว้ แล้วพี่แบงค์ก็ลุกไปเปิดไฟเลิกผ้าห่มผมแล้วก็ดูแขน

“พี่แบงค์โกรธตองเรื่องโนว์เหรอ ตองขอโทษนะ” มันใช่ความผิดกูไหมเนี่ย แต่ก็ช่างเหอะ บางทีคนเรามันก็ต้องยอมก่อนบ้าง ไม่งั้นมันก็ไม่จบซักที มัวแต่ต่างคนต่างจะเอาชนะ มีแต่เสียความรู้สึกกันทั้งสองฝ่าย
“หึ ขอโทษทำไม”ตอนนี้พี่แบงค์นอนพิงหัวเตียงแล้วก็จับมือผมเอาไว้
“ก็ไม่รู้อ่ะ ตองทำให้พี่โกรธ” เขยิบหัวมานอนตักลุงดีกว่า อ้อนหน่อย ๆ
“แค่เคืองที่ไม่เล่าให้ฟังก็เท่านั้นเอง” อ่ะ อ๋อ อยากรู้เรื่องคนเก่าว่างั้น ไอ้เราก็ไม่อยากเล่าก็กลัวคิดว่าเรายังไม่ลืมไอ้คนเก่าอีก กลับกลายเป็นว่าเราปิดบัง แม๊

 ผมก็เลยเล่าเรื่องผมกับไอ้โนว์ให้ฟัง ก็เป็นเพื่อนกันนี่แหละครับ มาเที่ยวบ้านบ่อย ๆค้างบ้านผมก็หลายครั้ง จน ม.5 มันก็ขอผมเป็นแฟนก็คบกันมาเรื่อย จนจบ ม.6 พอจบม.6 มันก็ลงไปบางกอกบ่อย ๆ เพราะหาที่เรียนต่อ

เหตุที่มาเลิกกันก็เพราะเพื่อนผมไปเจอมันไปกินไอติมกับเด็กใหม่ของมัน พอเพื่อนโทรบอก ผมก็เลยมาดูให้เห็นกับตา กะอีแค่กินไอติมแค่นั้นก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่มันกินไอติมถ้วยเดียวกันนี่เซ่ ฮึ่มม ผมเห็นผมก็เลยเดินเข้าไปในร้าน เพื่อนผมรั้งผมไว้บอกใจเย็น ๆ ผมก็บอกวางใจได้ว่าจะไม่ทำอะไรน่าขายหน้าแน่นอน ผมเลือกนั่งตรงข้ามกันมัน มันถึงกับหน้าถอดสีเมื่อเห็นผม

“รับเป็นอะไรดีคะ”พี่พนักงานเดินเข้ามาถามผมหลังจากที่ยื่นเมนูให้เลือกไอติม
“เอ่อ เอาเหมือนโต๊ะนู้นดีกว่า”ชี้ไปที่โต๊ะไอ้โนว์กับเด็กใหม่มัน พี่พนักงานก็จด ๆ
“รับเป็นเอิร์ธเคว้ก นะคะ”ผมก็พยักหน้ายิ้ม ๆ
“เอ่อ พี่ครับผมขอเปลี่ยนได้ไหมครับ ผมไม่อยากกินถ้วยเดียวกันแล้ว ขอเปลี่ยนเป็นสตรอเบอร์รี่ซันเดนะครับ จะได้แยกถ้วยใครถ้วยมัน” ผมสั่งเน้นประโยคสุดท้ายเน้น ๆ ตาก็มองไอ้โนว์ไปด้วยถ้ามันคิดออกก็คงรู้ว่าเป็นประโยคขอเลิก พอไอติมมาถึงผมก็ตักกินได้คำเดียวแล้วก็ชวนเพื่อนกลับ
“ไปเหอะ เลี่ยน” แล้วก็เดินไปจ่ายตังค์ กลับบ้าน

พอกลับไปถึงเข้าไปขอกอดไอ้ต้นแล้วก็ซบเข้ากับหลังมันแล้วก็ร้องไห้ ร้องเป็นวรรคเป็นเวร ไอ้ต้นก็งงเป็นไก่ตาแตกแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร ไม่รู้ว่าผมมาในโหมดไหน ร้องไห้เสร็จก็เล่าให้มันฟัง นั่นแหละไอ้ต้นถึงได้รู้ว่าผมคบกับไอ้โนว์และก็รู้ว่าผมชอบอะไรไม่ชอบอะไร มันก็ไม่ได้ว่าอะไร คืนนั้นมันก็มานอนเป็นเพื่อนผมอีก รักจริง ๆ ไอ้น้องคนนี้ ถ้ามันไม่กวนตีนนะ ฮ่า ๆ ไอ้โนว์ก็โทรมาง้อ ผมก็ให้ไอ้ต้นรับตลอดมันมาหาที่บ้านผมก็ไม่ออกมาหา ให้ไอ้ต้นรับหน้าเสื่อ จนมหาวิทยาลัยเปิดก็หายไป

“จบแล้ว หายเคืองตองนะ”เอามืออิลุงมือจุ๊บเล่น ฮ่า ทำไมมืออิลุงมันหอมจังหว่า
“อือ”บี้จมูกเค้าทำมายย
“จะให้พี่เล่าไหม”อิลุงหันหน้ามาถามผม
“หึ ไม่อ่ะ ไม่ฟังดีกว่า เดี๋ยวตองหึง”ผมไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่  ผมก็เลยร้องเพลงให้อิลุงฟังเพลงนึง

ไม่ต้องบอกฉันถึงวันที่เลยผ่าน
ไม่ต้องบอกฉันว่าเคยมีใครคนไหนยังไง
ถ้าเผื่อฉันเผลอบังเอิญฉันถามเธอไป
เธอก็ไม่ต้องตอบฉันเลย

และฉันคนนี้ก็มีที่พลาดผิด ใช่ว่าชีวิตจะดีจะงามสักเท่าไหร่
ไม่อยากให้ถามมันไม่น่ารู้เท่าไหร่ ไม่ใช่เรื่องจำเป็นของเรา

วันวานวานมันคืนย้อนมาไม่ได้ และวันพรุ่งนี้ยังไม่รู้
แต่ฉันจะอยู่ฉันพร้อมจะตายเพื่อรักคำเดียว

ไม่ว่าเธอจะเคยเป็นใคร จะผ่านอะไรมาขอจงอย่าเป็นกังวล นี่คือคนของเธอ
ไม่ว่ามันจะเกิดอะไร ต่อจากนี้ไปฉันจะอยู่ดีและเธอด้วยคำว่ารัก ด้วยใจ

แล้วพี่แบงค์ที่นั่งฟังอยู่ก็ฮัมเพลงไปด้วยกับผม พี่แบงค์เอื้อมไปปิดไฟแล้วเราก็นอนกอดกัน พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำบุญ จุ๊บ ปากลุงไปทีนึง

อา มีความสุขจัง

[philophobia]

ตอนที่ 15

ออกจากวัดมาเราก็แวะไปกินข้าวในเมืองกัน แต่จะดีมากถึงมากที่สุดถ้าไม่เจอ “ไอ้โนว์” ที่ร้านข้าวต้มเหมือนกัน อาจจะสงสัยว่าทำไมเจอไอ้โนว์บ่อยจัง ก็เชียงรายตัวเมืองก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร มันก็เลยเจอกันง่าย อย่างไปแม่สายฝั่งนู้นก็ไม่ได้กว้างขวางอะไรมากมาย มีแค่ไม่กี่ซอยเดินถึงกันหมด มันก็เลยทำให้เจอกันได้(แต่บุญยังดีที่ผมไม่เจอเอง ไม่งั้นคงเละ) แต่วันนี้เหมือนจะเป็นดวงที่จะต้องเจอกับมันจริง ๆ มันเห็นมันก็ลุกจากโต๊ะของที่บ้านมันมาเข้ามาทักโต๊ะผม ผมก็เอี้ยวตัวกลับไปยกมือไหว้โต๊ะบ้านมันบ้าง

“ตอง โทรหาไม่รับเลย”ก็กูไม่อยากรับนี่หว่า อีกอย่างช่วยเดินไปไกล ๆ ได้ไหม มึงเห็นป๊ากูไหม นั่งข้าง ๆ กูเนี่ยย
“เอ่อ ก็ไม่มีเรื่องจะคุยอ่ะ ขอโทษนะ เรากินข้าวก่อนนะ” ปัดไปอย่างไร้มารยาทที่สุดเท่าทีเคยทำมา แต่ก็นะ กลัวคนข้าง ๆ มากกว่า ชั่วโมงนี้เสียมารยาทก็ยอม
“อือ งั้นว่าง ๆ เราโทรหานะ ตายาย พ่อแม่ สวัสดีครับ” มันก็เดินกลับไปโต๊ะ ของมัน
“ห้ามเคืองตองนะ ถ้าเคืองรอบนี้ตองโกรธจริง ๆ ด้วย” กระซิบบอกอิลุงไว้ก่อน ไม่งั้นจะหาเรื่อง เล่าก็เล่าแล้วนะว้อย เมื่อคืนก็อยู่ด้วยทั้งคืน ถ้ามันโทรหาก็ต้องได้ยิน ใช่มะ จะหาว่าไอ้ตองมีลับลมคมในไม่ได้นะว้อย

กินข้าวเสร็จพวกเราเด็ก ๆ ก็แยกเข้าบ้าน ส่วนผู้ใหญ่ก็ไปทำธุระกันนิดหน่อย เหมือนได้ยินแม่บอกว่าจะไปหาป้า พวกผมก็เลยกลับเข้าบ้าน

พอถึงบ้านไอ้ต้นกับไอ้บูมที่เมื่อเช้าเหมือนซอมบี้ครึ่งหลับครึ่งตื่นก็กระโจนไปเล่นเกมส์กัน แม๊ทีงี้ตาตื่นเชียว ผมสินั่งหาวหวอด ๆ ลากสังขารขึ้นไปนอนบนห้อง พี่แบงค์ไม่ได้ขึ้นมาด้วย สงสัยจะอยู่เล่นเกมส์กับน้องสองคน อา ง่วง นอนดีกว่า




อ้าว




เฮ้ย พี่แบงค์เข้ามานอนด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่ฟร่ะ




ตอนอิลุงนอนหลับนี่น่ารักอ่ะ ไม่มีพิษไม่มีภัย ผมเอาจมูกไปถูจมูกคนที่นอนอยู่ ฮ่า ๆ ทำหน้ารำคาญด้วย



อ้าว



เฮ้ย


พี่แบงค์เล่นทีเผลอ เอามือกดท้ายทอยผม ทีนี้ก็จูบกันอ่ะสิคับ โหย แกล้งหลับนี่หว่า ผมโวยวายเอามือทุบหลังพี่แบงค์ พี่แบงค์เลยแกล้งเป่าลมเข้ามาในปากผม แล้วก็หัวเราะ ชิ เคือง

แล้วพี่แบงค์ก็จูบลงมาอีกครั้งคราวนี้ไม่ได้รุนแรง แต่นุ่มนวล เราสองคนช่วยกันถอดเสื้อผ้ากันออกด้วยอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิง เสื้อผ้าของเราสองคนหลุดออกไปจนหมดแล้ว ตอนนี้ยังสว่างอยู่ เลยเห็นอะไร ๆ ชัดเจนกว่าเมื่อคืนมาก อารมณ์ฟุ้งเลยครับ

เรากอดรัดฟัดเหวี่ยงกันได้สักพัก ใช้วิชาชิวหาพาเพลินให้แก่กันได้ซักพัก ลุงก็พลิกให้ผมอยู่ด้านบนแล้วก็พยักหน้า ผมก็พอเข้าใจว่าหมายถึงอะไรก็เลยเลื่อนตัวลงมายังส่วนล่างที่ตอนนี้ชูชันอยู่ท่ามกลางพงหญ้าหนาที่ไล่เรื่อยไปจนถึงสะดือ ผมใช้มือรูดเบา ๆ ให้กับท่อนเนื้อที่แข็งเป็นไม้อยู่ตรงหน้าแล้วก็ก้มลงใช้ลิ้นละเลงไล่ไปที่บอลแฝดสองลูกอย่างทะนุถนอม ทันทีที่ปลายลิ้นสัมผัสสองลูกนั้นก็หดเข้าไป

ใช้ลิ้นละเลงไล่ได้ซักพักก็เรื่อยไปถึงฝีเย็บ ค่อย ๆ ละเลงลิ้นขึ้นไปถึงท่อนลำนั้นใช้ลิ้นแตะเข้าที่ส่วนปลายเบา ๆ ว้อย อิลุง จะจิกหัวทำไมฟร่ะ เจ็บนะว้อย ผมใช้ลิ้นวนอยู่ที่ปลายดอกเห็ดสีชมพูอย่างอ้อยอิ่ง อยากจะหยุดเวลานี้ไว้ให้นาน ๆ เมื่อใช้ลิ้นอยู่พักใหญ่ด้วยความพึงพอใจ ดีใจที่พี่แบงค์รู้สึกดี โฮะ ๆ แล้วก็จึงห่อปากครอบลงมา ใช้ปากรูดขึ้นลงช้าบ้าง เร็วบ้าง สลับลงไปเล่นกับไข่แฝด แล้วใช้มือรูดให้บ้าง เสียงดังจ๊วบจ๊าบ จ๊อบแจ๊บ สลับกับเสียง ซี๊ด อาห์ ของพี่แบงค์อยู่ตลอดเวลา

พี่แบงค์ดึงผมขึ้นมาประกบปากอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง พลิกตัวเองขึ้นมาด้านบนใช้มือข้างหนึ่งรูดเข้าออกให้กับตัวเอง มือที่เหลือก็รูดให้ผมไปด้วย โอ๊ยย เจี๋ยววววว น้ำเมือกลื่นของเราสองผสมปนเปกันอยู่ที่หน้าท้องผมเต็มไปหมด

พี่แบงค์ปล่อยมือออกจากท่อนลำของผมที่ชี้โด่เด่แล้วก็เอื้อมลงไปใช้นิ้วสะกิดตรงทางแคบบั้นท้ายผม ก่อนใช้นิ้วกดเข้าออกช้า ๆ ซักพักก็รู้สึกอะไรเย็น ๆ ที่บั้นท้าย ป๊าดด ชัดเลย อิลุงถุยน้ำแล้วเอามาป้ายที่ช่องแคบตรงบั้นท้าย แล้วก็ไม่ลืมชโลมที่เจ้าหนูของตัวเองซะมันเลื่อม อิลุงจะทำหน้าหื่นไปไหน ห๊ะ ไอ้ตองใจเตลิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย  ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น กลัวก็กลัว แต่ก็นะกับคนนี้ ยอมวะ

อ๊ะ เดี๋ยวลุงใจเย็น ผมต้องคอยเอามือกดหน้าขาของพี่แบงค์ไว้ เพราะตอนนี้อีกคนกำลังพยายามจ่อท่อนลำเข้ามาทางช่องแคบผมอยู่ ผมต้องค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจแล้วก็คอยดันขาอีกคนเอาไว้ ไม่งั้นพรวดเดียว ไอ้ตองตายคาเตียงแน่ ป๊าด ตัดเอาแขนเด็กมาต่อรึไงฟร่ะ

“เจ็บไหม จิกไหล่พี่ก็ได้นะ กัดก็ได้” แว๊ มาโซฯ นี่หว่า พี่แบงค์ก้มหน้ามากระซิบถาม เมื่อเข้าไปได้หน่อยนึง ตอนนี้รู้สึกเหมือนร่างกายจะแยกออกเป็นส่วน ๆ แต่ก็ทนครับ
“อือ” ผมตอบได้แค่นั้น พี่แบงค์ก็ค่อย ๆ ดันเข้ามาเรื่อย ๆ ตอนนี้มันคับติ้วไปหมด พี่แบงค์ก็ช่วยดูดเลียยอดอกของผมเพื่อช่วยให้ผ่อนคลายลงบ้าง แล้วก็ดันตัวเข้ามา
"โอ๊ย เจ็บ หยุดก่อน"พอบอกพี่แบงค์ก็หยุดแล้วก็ใช้น้ำลายป้ายเพิ่มเข้าไปอีก แล้วก็ค่อย ๆ ดันเข้ามาอีก ผมต้องสูดหายใจเข้าลึก ๆ เอาวะทนหน่อย
“ซี้ด สุดแล้ว” เสียงพี่แบงค์มันครับ หลับตาพริ้มเชียว มีความสุขมากรึไง ห๊ะ พี่แบงค์มองหน้าอ่ะ เขินนะว้อย
“เบา ๆ นะ” ผมบอกได้แค่นั้น พี่แบงค์ก็พยักหน้าตอบ พี่แบงค์เริ่มขยับเอวเข้าออกเป็นจังหวะ

เริ่มแรกก็ช้า ๆ เจ็บชะมัดเลยพอปรับตัวได้ซักพักเมื่อเห็นว่าผมไม่เจ็บและผ่อนคลายลงได้บ้างแล้ว ก็เริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้น

บางทีก็แกล้งด้วยการย้ำถี่ ๆ หลายทีทำให้ผมต้องจิกไหล่พี่แบงค์เสียงก็หลุดออกมาจากลำคอ “อึ๊ ๆ อ๊ะๆ” เป็นพัก ๆ ไม่กล้าร้องออกมาดัง ๆ กลัวพี่แบงค์เสียอารมณ์ก็เลยต้องกลืนเสียงลงไปซะทนแค่นี้จะเป็นไรไป

แล้วก็เปลี่ยนจังหวะถอนออกมาซะเกือบสุด แล้วก็ดันเข้าไปจนมิดด้าม แล้วก็ถอนออกมาจนสุด ไอ้ตองก็ ซี้ดดด อย่างเดียวสิครับ ป๊าดด เสียวถึงไส้ติ่ง เสียงซี้ดซ้าด อู อา ของเราสองคนจนไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร กิจกรรมผ่านไปเนิ่นนานจนเหงื่อผุดขึ้นมาตามร่างกาย สะท้อนกับแสงที่ส่องเข้ามาจากหน้าต่าง แสดงให้เห็นถึงกล้ามเนื้อที่กระชับของพี่แบงค์

สุดท้ายพี่แบงค์คงใกล้จะถึงก็เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ผมเสียวจนต้องจิกไหล่พี่แบงค์ไว้ แล้วก็ห้ามตัวเองไม่ให้เผลอส่งเสียงออกมาไม่ได้ พี่แบงค์แบงค์ขยับเอวอยู่อีกซัก 20 ทีเห็นจะได้ ก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรงพร้อมกับเสียง อาห์ แล้วผมก็รู้สึกถึงบางอย่างที่กระตุกอยู่ในตัวผมคงเสร็จแล้ว สักพักหนึ่งพี่แบงค์ก็ฟุบลงมานอนกับผมหนักชะมัดแต่ก็ไม่เป็นไร

ผมกอดพี่แบงค์เอาไว้ ผู้ชายคนนี้อยู่ใกล้แล้วก็รู้สึกอบอุ่น ผู้ชายที่ตอนนี้ได้ไปทั้งกายและใจ เราแลกลิ้นนัวเนียแล้วก็กอดกัน ซักพักพี่แบงค์ก็ดึงท่อนลำออกมาผมถึงกับต้องร้องซี๊ดเลย

พี่แบงค์ก้มลงมาหอมที่แก้มผมทั้งสองข้างแล้วก็เปลือกตา ผมก็หอมแก้มพี่แบงค์คืนไป

 “พล็อก”

รู้สึกเหมือนจะมีอะไรไหลออกมา กระฉูดไปถึงกระเพาะอาหารเลยไหมเนี่ย ซี๊ดเลยครับไอ้ตอง โล่งอย่างบอกไม่ถูก ฮ่า ๆ โดนทะลวงไส้ซะขนาดนั้นไซส์พี่แบงค์นี่ใครไม่โล่งก็นะ ไปหาหมอเหอะ






“เฮ่ย ตอง เลือดไหล”

[philophobia]

คุณLittle Devilก็นอนดึกเหมือนกันนะครับ

แหะๆ

เดี๋ยวไปนอนแล้วล่ะครับขอบคุณนะครับที่ติดตามคอยเป็นกำลังใจ

ฝันดีครับ

[Little Devil]

อิอิ เลยต้องตอบใหม่
ขอโทษด้วย

 
ชอบที่คุยกันรู้เรื่องทั้งสองคน
เบื่อแบบงอน แล้วพาล
น้องตองงานจะเข้าใช่มะ

นั่งทำงานไป แอบอ่านไปด้วย
เป็นกำลังใจนะ
ฝรั่งบ่นไว้ ...Don't worry ..be happy
 

[JChloe]

อุอุ แอบย่องมาเบิ้ลสองตอนและเสียเลือดตอนดึกนะคะน้องฟิ 

[thaitanoi]

นึกว่าจะโกรธกันซะแล้ว แต่ตอนนี้เลือดกระฉูดเลยขอบคุณครับ

[krappom]

เจ้ยยยยยยยยย
รุนแรงซะเสียเลือดกันเลยเหรอ
 

[bbyuqin]

นู๋ตองได้เสียตัวสมใจ (คนอ่าน กะพี่แบงค์) เสียที

สงสัยต้องถอนคำพูดที่ว่าลุงไม่มีน้ำยาเป็นลุงแกยังเตะปี๊บดังแฮะ...คิกคิก

แต่ชอบลุงมากนะ...แมนดี....ให้ตองเล่าเรื่องคนเก่าแล้วจะเล่าของตัวเองต่อ..ถึงลุงจะมึน แต่ได้ใจอ่ะ

ปล.ขอบคุณนะคะที่มาต่อให้สองตอนรวด...เสียดเลือดรับอรุณเรียบร้อยค่ะ