ตอนที่ 59 ไส้ติ่งแตก
“พี่ตองตื่น พี่ตอง”
“ฮือ โอย ต้นหนัก” จะปีนขึ้นมาทับทำไมครับน้องบังเกิดเกล้า ผมหนักนะครับ ขนาดตัวคุณกับขนาดตัวผมนี่มันคนละไซส์กันเลยนะครับท่านผู้ชม
“พี่แบงค์ตื่นเหอะเดี๋ยวเข้าไปหาอะไรกินในเมืองต้นอยากกินข้าวต้มอ่ะ” ตื่นมาซะเช้าก็นึกว่าอยากขยันที่แท้อยากกินข้าวต้ม
“ปลุกไอ้ตองดิ๊”
“อือ แป๊บ ขอ 5 นาที”
“ต้นบูมมันตื่นยัง”
“ยัง เดี๋ยวค่อยเรียกมัน” เอ่ออ คุณชายครับทำไมต้องมาเรียกห้องนี้ก่อนล่ะคร้าบ กำลังหลับสบายได้ที่เลย
“เฮ้ย ต้นหนาววว” ก็ดูไอ้ตัวเลวมันทำสิครับ เมื่อเห็นว่าผมสองคนคงไม่แถกสังขารตื่นขึ้นไปกินข้าวเช้ากับมันง่าย ๆ มันก็เลยดึงผ้าห่มซะเลย คราวนี้ไม่ตื่นก็ต้องตื่นแหละครับ
“ไปล้างหน้าได้แล้ว”
“ตองไปก่อนไป”
“พี่แบงค์แหละ”
“เออ ไปกันสองคนนั่นแหละ”
“หิว หิว หิว หิว หิววววว”
“จะแหกปากไมต้น” คนทั้งร้านเขาหันมามองมึงเป็นตาเดียวแล้วนะโว้ย
“ก็มันหิวนี่”
“กินจานกินช้อนไปก่อนดิ บูมเอายัดปากมันที” ไอ้บูมพ่อยอดขมองอิ่มสุดที่รักก็เชื่อฟังดีเหลือเกิน
“พี่แบงค์กลับเมื่อไหร่”
“วันนี้แหละ ตองแสดงเสร็จก็กลับเลย เดี๋ยวต้นจะไปไหนต่อ”
“กินข้าวเสร็จก็กลับบ้าน สาย ๆ ตื่นไปดูกล้วยไม้ให้ไอ้บูม เที่ยงก็ไปกินไอติม ไปส่งพี่ตองแล้วก็จบแค่นั้น”
“ตกลงเมื่อคืนใครแพ้” ก็เมื่อคืนหลังจากบูมเปิดประตูมาเจอช็อตเด็ดกีฬาดัง เราก็เข้าไปอาบน้ำพี่แบงค์ก็ตามไปเล่นเกมห้องนู้น กลับมาเมื่อไหร่ไอ้ตองก็ไม่รู้ เพราะว่าหลับไปนานแล้วตื่นมาก็ตอนไอ้ต้นกระโดดขึ้นมาทับนั่นแหละครับ
“พี่แบงค์ดิ”
“ต้นโม้ว่ะ มันแหละตอง”
“เดี๋ยวคราวหน้าล้างตาใหม่”
“พร้อมเสมอน้อง”
“มาแล้ว ๆ กระเพราะไข่เยี่ยวม้า” เห็นแก่กินจริง น้องใครวะ เอ๊ะ น้องกูนี่นา
“มาแต่กับ ข้าวยังไม่มา”
“พี่ตองโจทย์มา” เอาแล้วไอ้ต้นหางานให้อีกแล้ว หลังจากห่างหายกับการงานเข้ามานาน ตอนนี้เริ่มหางานให้ทำอีกแล้ววุ้ย
“ใครวะ เอ่อ โนว์”
“เจอกันที่นี่อีกแล้วนะ” กูมาถึงก่อนนะมึงมาถึงทีหลัง
“น้องมันอยากกินอ่ะ”
“มากันสี่คนเหรอ” เห็นกี่คนก็นับเอาสิ
“อือ เท่านี้แหละ โนว์มากับใคร”
“อ๋อ เพื่อน เออ ตองงานโรงเรียนเดือนหน้าตองจะมาไหม” เพื่อนจริงเหรอ มองหน้ากูอย่างกับจะกินเลือดเชียว เมียมึงอ่ะ
“หือ มีงานอะไร”
“ก็งานโรงเรียนครบรอบ 7 ปี” อ่อนึกว่างานแซยิดผู้อำนวยการโรงเรียน
“อ้าว แล้วไอ้ต้นไม่เห็นจะบอกอะไร”
“บังเอิญว่ามันลืม”
“ต้นอ้วนขึ้นป่ะเนี่ย”
“นิดหน่อยพี่” บวมน้ำเกลือก็บอกไปเด๊
“ตอง เดี๋ยวโนว์ไปก่อนนะยังไงก็คุยกัน ใช้เบอร์เดิมใช่ไหม” มึงจะโทรมาทำม้าย แค่ยืนคุยเฉย ๆ กับมึงนี่กูก็จะตายวันละหลายล้านหนแล้ว ถ้ามึงโทรมาอีกชีวิตกูไม่ต้องดับดิ้นสิ้นลงในเวลานั้นเหรอ
“อือ บาย”
“ไปละ พี่หวัดดีครับ”
“อ่อ หวัดดีครับ” งงอ่ะดิลุง แฟนเก่ายกมือไหว้แฟนใหม่ดี ๆ สมานฉันท์กันเอาไว้แบบนี้สักวัน 3p คงไม่ไกลเกิน
“งานอะไรอ่ะต้น ไม่เห็นจะบอก”
“ก็ฉลองโรงเรียนครบรอบ 7 ปี จะมีทำบุญโรงเรียน มีผ้าป่าแล้วก็มีโต๊ะจีนตอนเย็น”
“โรงเรียนมึงเพิ่งครบรอบ 7 ปีเหรอ”
“เออ โรงเรียนเปิดใหม่อ่ะ” ตอนผมเข้าไปเรียนยังมีตึกเรียนแค่ตึกเดียวเอง วิ่งไล่จับเล่นกันทั้งตึก
“งี้คนก็น้อยตายดิ”
“ไม่น้อยนะก็มีเกือบสามพันอ่ะตอนนี้ ต้องรุ่นพี่ตองนู่น”
“ไมเหรอพี่ตอง”
“มีนักเรียน 200 คน” รุ่นแรกมีนักเรียน 80 คน มันก็น้อยยิ่งกว่าสิ คิดถึงสมัยนั้นก็สนุกดี
“โห ขนาดนั้น”
“ก็โรงเรียนเพิ่งเปิดใหม่ มีนักเรียนแค่ไม่กี่ห้องเอง รู้จักกันหมดทั้งชั้นเลยนะ ตลกดี”
“ตองจะกลับมาไหมล่ะ”
“ก็ยังไม่รู้อ่ะครับ ถ้าว่างก็มา ไม่ว่างก็คงมาไม่ได้” ใครจะรู้ตอนนั้นผมอาจจะติดงานเดินแบบอยู่ปารีสก็ได้ก็เลยไม่อยากยืนยัน เดี๋ยวเสียคำพูด
“พ่อได้บัตรโต๊ะจีนจากชมรมผู้ปกครองมาใบนึง”
“ฟรีเหรอ งั้นมา” รู้หรือยังว่าไอ้ต้นมันได้ความเห็นแก่กินมาจากใคร
“ฟรีอะไร 1200 นั่งได้ 6 คน”
“พ่อซื้อแล้วเหรอ”
“อือ”
“ต้นตักเต้าหู้ไข่ให้หน่อย”
“บูมเมื่อคืนมีอะไร” ก็ที่อุตส่าห์โผล่หน้าเข้าไปในห้องเจอช็อตเด็ดนั้น
“อ๋อ แม่บอกซื้อเม็ดทานตะวันไปด้วย”
“ซื้อที่ไหนได้อ่ะตอง”
“จะไปแม่สายก็ได้นะ”
“โห่ ขนาดนั้นเลยเหรอ แถวนี้ไม่มีเหรอ”
“มีดิ เยอะไป”
“เมื่อคืนมึงเป็นอะไรนอนไม่หลับบูม” โห บูมขนาดนั้นเลยเหรอวะ โถ ๆ ขวัญเอ๋ยขวัญมา
“อ๋อ ขนลุกอ่ะ ภาพติดตา”
“ผีหลอกมึงเหรอ”
“เปล่า กูปรีตัวผู้กำลังฟัดกัน” โห กูปรีเลยเหรอวะ
“ช่องไหนวะ”
“TB Preview”
“รายการใหม่เหรอ”
“โห่ ควายจริงมึง กูเห็นเฮียแบงค์กับพี่ตองกำลังจะเอากัน เข้าใจยังไอ้ควายต้น” บรรยากาศรอบตัวเงียบกริบไร้ซึ่งสรรพเสียงใด ๆ
“เอ่อ บูมพี่ว่าเบาหน่อยดีไหม”
“อ๋อ ๆ แหะ ๆ”
“นอนด้วยคนดิ” ไอ้น้องตัวเลวสองคนของเราพากันมาแทรกตัวในผ้าห่มก่อนจะเบียด ๆ พวกเราสองคนจนแทบจะตกเตียง
“พี่แบงค์เขยิบหน่อย” น่าน ไอ้ต้น
“ห้องนู้นมีไม่ไปนอนวะ สองคนนี้” ดีมากพี่แบงค์จัดการ ๆ
“เอาน่า เบียด ๆ กันหน่อย” เดี๋ยวก็ 4 p ซะหรอกมึง
“ต้นกระเป๋าตังค์กูอยู่ไหน”
“อยู่กับกู”
“พี่แบงค์คือต้น”
“นั่นกูว่าละ มันแปลก ๆ”
“โห่ อย่าเพิ่งรู้ทันดิ”
“เออ ๆ ไม่รู้ก็ได้”
“คือ ตอนไปรับพี่ตองกลับมาซื้อบัวลอยกลับเข้ามาบ้านหน่อยได้ไหม อยากกิน”
“ป้าอ้วนอ่ะนะ”
“ตองรู้จักเหรอ”
“รู้จักดิ กินมาตั้งแต่เล็ก”
“โทรบอกพี่อีกทีละกัน”
“ขอบคุณคร้าบบ พี่ตองเขยิบหน่อยดิ แคบว่ะ”
“ไรวะเนี่ย ห้องตัวเองมีไม่นอน”
“โห น้องขอแค่นี้ไม่ได้เหรอ จะจำไว้”
“นอนข้างล่างก็ได้”
“อ่ะพี่ตองหมอน”
“เอาผ้าห่มมาด้วย” ผมก็เลยต้องแบกหมอนกับผ้าห่มลงมานอนข้างล่าง ห้องตัวเองแท้ ๆ นะโว้ย
“พี่ตองจะออกไปกี่โมงนะ”
“11 โมง”
“ใส่ทุกอย่างยกเว้นขนมปัง” ตอนนี้พวกผมมานั่งร้านไอติมลุงชม ร้านไอติมกะทิธรรมดานี่แหละครับ แต่ว่ามันอร่อย คนก็เยอะทุกวัน พี่แบงค์ก็จดโพยไป
“ต้นก็เหมือนพี่ตอง ราดช็อกโก้”
“บูมใส่หมดเลยเฮีย ราดไรดีหว่า นม ๆ”
“อ่ะ ต้นเอาไป”
“กล้วยไม้จะเอาไปแขวนไว้ที่ไหนหมด” ไอ้บูมใช้เวลานานมากในการเลือกกล้วยไม้ของมัน เกือบ 2 ชั่วโมง ไอ้ต้นก็เดินตามต้อย ๆ ช่วยเลือก ผมกับพี่แบงค์ที่ไม่ค่อยจะมีความรู้ด้านนี้เท่าไหร่ก็เลยนั่งให้กำลังใจเฉย ๆ
“ไว้ค่อยคิด แค่ 4 ต้นเอง”
“เดี๋ยวมันก็มาอีกเรื่อย ๆ อ่ะ”
“ก็มันสวยนิ”
“ก็มันเงินพี่นิ” เอาเข้าไปสองพี่น้องบ้าพอกันงุ้งงิ้ง อะไรกันไม่รู้
“เดี๋ยวกินเสร็จเข้าบ้านเลยใช่ไหม”
“อือ”
“พี่แบงค์อย่าลืมนะ บัวลอย ๆ”
“ไม่ลืม ๆ”
“บูมกลับไปก็เก็บของเลยนะ”
“รู้แล้วน่า”
ตืด ตืด ตืดดด
ตืด ตืด ตืดดด
“ว่าไงปั๊ม”
“พี่ตองอยู่ไหนคะ”
“เชียงรายจะกลับเย็นนี้แหละ หนูอยู่ไหน”
“อ่อ อยู่โรงบาลค่ะ”
“หือ ทำไมใครเป็นอะไร”
“อิแมนไส้ติ่งแตกคะ”
หัวข้อ: "พี่ครับเป็นแฟนผมนะ" (อ่าน 1056243 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก