ในตอนนี้ ทุกคนอาจจะคิดว่าผมนั้น เมื่อได้มาเจอกับโอ๊คแล้วจะลืมวิทย์ มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ โอ๊คเหมือนคนที่เข้ามาให้ความสุข แต่นั้นก็ไม่ได้แปลว่าโอ๊คเข้ามาในชีวิตผมเพื่อที่จะทำให้ผมลืมวิทย์ได้
ในตอนเช้าของอีกวัน เป็นวันใหม่อีก 1 วันที่ไม่เคยเปลี่ยน ผมก็มาแต่เช้าเหมือนเคย
แต่คนมาเช้าที่สุดในวันนี้ ไม่ใช่ผมคือโอ๊คครับ
" อ้าว ทำไมวันนี้มาเช้ากว่าคนอื่นอ่ะ "
" ก็มารออั้มไงล่ะ " มันตอบผมมาคับ
" เพื่อ "
" เพื่อคนที่เรารักไงล่ะ "
" แหวะ " ทุกคนอย่าคิดว่าเป็นเสียงผมนะครับ เสียงนั่นเป็นเสียงของเมลครับ
" มึงเสือกอารายวะ " โอ๊คหันไปถามเมล
" ก็เปล่าวะ มันดูทุเรศว่ะ " มันตอบแบบหาเรื่องชัดๆ
" ทุเรศเรื่องอะไรของมึง "
" ก็มึงมีผู้หญิงแล้วอ่ะ มึงจะมายุ่งอะไรกับอั้มอีกวะ ยังไม่พออีกเหรอไงวะ "
" ผู้หญิง อะไรของมึง " มันพูดคำนี้ออกมา แต่หน้ามันเริ่มเปลี่ยนสีแล้วครับ
" อั้ม อั้มมาดูนี่สิ " มันเรียกผมเข้าไปดู ผมเลยเดินไปดู
รูปที่ผมดูทุกรูปนั้น น่าจะมาจากห้างใดห้างหนึ่งอ่ะครับ เป็นรูปโอ๊คเดินกอดคอกับผู้หญิงคนหนึ่ง แถมโรงเรียนเดียวกันอีกด้วยนะครับ
แต่ถ้าถามผมว่ารู้สึกยังไง ผมตอบได้เลยนะครับว่าเฉยๆ เพราะว่าผมกับโอ๊ค ผมไม่ได้คิดอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เสียใจ ว่าทำไมในตัวผมนั้น
มีเวรมีกรรมอะไร ถึงเวลาเจอคนใหม่ๆ ก็เป็นงี้ทุกที ต้องเจอกับคนที่โกหก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
" เป็นไงบ้างล่ะมึง เจอของจริงทีเนี้ย เถียงไม่ออกเลยเหรอวะ " มันว่าโอ๊คครับ
" มีอารายจะแก้ตัวอีกม่ะล่ะมึง " มันยังย้ำใส่โอ๊ค
ผมก็มองไปที่หน้าโอ๊ค หน้ามันเสียไม่กล้ามาสบตาที่ผม จนผมเดินไปทางอื่น แล้ว
" อั้มเดี๋ยวก่อนสิ ฟังเราพูดก่อน "
" ฟังทำไม นายจะทำอะไรก้อเรื่องของนายสิ มาเกี่ยวอารายกับเราล่ะ " ผมพูดแล้วยิ้มให้มัน เพราะอารายรู้มั้ยครับทำไมผมถึงยิ้มให้มัน เพราะว่าผมไม่ได้คิดอารายกับมัน
" แต่นายต้องฟังเราพูดก่อนสิ "
" เขาบอกว่าไม่ ก็ ไม่สิ ไปตอแยเขาอยู่ได้ น่ารำคาญน่ะมึง ป่ะอั้มเด๋วเราพาไปกินข้าว " เมลพูดครับ
" เออ หิวเหมือนกันอ่ะ ไปกินกันเถอะ โอ๊คไปมั้ย " ผมถามมันดีๆ แต่มันบอกว่า
" จะไปไหนก็ไปเหอะ " ดูมันตอบผมสิครับ
" แกจะไปถามมันทำไมวะอั้ม ดูมันสิ ถามดีๆ ตอบกวนตีน อย่าไปถามมันเลย เราไปกันดีกว่า "
ผมเลยเดินไปกินข้าวกับมัน พอตอนที่นั่งกินข้าว ผมนั่งกินข้าวคุยกับเพื่อนอย่าสนุกสนาน จนกระทั่งเม้งเดินมาหาผม
" อั้ม อั้ม มากับเราหน่อยสิ เรามีเรื่องอะไรที่จะพูดด้วยหน่อยอ่ะ " ผมก็มองที่หน้ามัน
" แล้วเรามีอารายที่จะต้องคุยกันอีกอ่ะ " ก้ออย่างที่ผมบอกอ่ะครับ ว่าผมกับมันยังโกดกันอยู่ ยังไม่คุยกัน
" แล้วจะมาได้มั้ยล่ะ "
" เออ "
ผมเลยเดินตามมันไป แล้วถามมันว่า
" มีอะไรเหรอ ถึงเรียกเรามา "
" ที่เรียกมา เพื่อที่จะมาขอโทดแกในวันนั้น ที่เราขึ้นอารมใส่แกอ่ะ "
" เออ ไม่เป็นไรหรอก เราไม่คิดมากน่า "
" ขอบใจนะ "
" อืม "
มันอาจจะดูเหมือนกับว่าเป็นการขอโทดแบบง่ายๆนะครับ แต่สำหรับเพื่อนนะครับ สำนึกตัวแล้วมาพูดกับเราว่าขอโทดก็พอแล้วล่ะครับ
จากนั้นเราก้อเดินกอดคอกันไปที่โรงอาหาร เดินนั่งคุยนั่งเล่นกันต่อ จน
" อั้ม อั้ม วันนี้ว่างม่ะอ่ะ ตอนเย็น " ผมหันไปมองก็ไม่ใช่ใครหรอกครับ ก็พี่ต้องคนเดิมล่ะครับ
" ไม่ว่างอ่ะครับ ไม่มีเวลาด้วย " ผมตอบไปแบบทื่อๆ เพราะผมเบื่ออ่ะครับ ไม่อยากจะไปไหนกับใครเลยด้วยเลยล่ะครับ ( เพราะต้องไปเรียนที่ ECC ด้วยล่ะครับ ตอนนั้นบ้าวิชา )
" เหรอครับ ไม่เป็นไรครับ "
" ครับ บายครับ "
" มึงเป็นอารายกับพี่เขาวะ ดูทำท่าเหมือนไม่ค่อยชอบพี่เขาเลยว่ะ "
" เปล่าว่ะ กูแค่ เกลียดคนที่ ตอแหลกูก็เท่านั้นล่ะ ไม่มีอารายหรอกน่ะ "
" สงสัยคงซวยว่ะ ปรกติมันไม่เคยเกลียดใครขนาดถึงต้องแสดงออกให้เห็นขนาดนี้ มึงว่าม่ะโอ้ " เม้งเสริม
" จ้า เพื่อนเลิฟรู้สันดานกูดีจริงๆ "
หลังจากนั้น เราก้อคุยๆ เล่นๆ กันเหมือนเดิม จนลืมเวลาที่เราเข้าห้อง เข้าห้องสายด้วยเลยโดนทำโทดเลยครับวันนั้น ก้อสนุกไปอีกแบบ
แต่ไม่ใช่แค่เรา 3 คนนะครับ ที่โดนทำโทด มีอีก 2 ครับ 2 คนนั้น มีโอ๊ค และ บั้มพ์ เป็นเด็กใหม่ทั้งคู่ วันนั้นเป็นวันที่อาจารย์ด่ายาวเป็นพิเศษ
พวกผมแทนที่จะสลดกับฮามากกว่าเดิม เลยโดนไปยืนตากแดดกลางสนามทีนี้ยิ้มไม่อกแล้วครับ ตั้งชั่วโมงกว่าๆ จ๋อยเลยครับ
อ่อ อีกเรื่องครับ ทุกคนที่อ่านอาจจะงงว่า แจ็คหายไปไหน มันไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ แค่ไปเรียนที่ต่างประเทศ 3 เดือนน่ะครับ เอาภาษา
" อั้มเป็นไงว่ะ สีผิวเปลี่ยนยังอ่ะ " โอ้เริ่มถามผมมาก่อน.
" เปลี่ยนไปมากแล้วล่ะ จนจะเป็นนิโกรแล้วล่ะ อีกนิดเดียวเองล่ะ "
" สำหรับกูดำอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มากกว่าเดิมอีก 555555 "
พวกเราก็ขำกัน ผิวของแต่ล่ะคนนั้น แดงมากเลยล่ะครับ พวกเราล้างหน้าล้างตา แล้วเดินมาเข้าห้องพอมาถึงที่ห้อง
ผมก็เดินไปที่นั่งของผม พอเดินไปว่าลืมไปว่าโอ๊คมันนั่งอยู่
" ขอโทดนะ เราขอทางเดินหน่อยสิ "
" อืม เราขอพูดอารายหน่อยสิ "
" พูดมาสิ "
" เออ เราขอโทดนะที่ไม่ได้บอกอั้มเรื่อง ผู้หญิงคนนั้นอ่ะ "
" มาขอโทดอารายกันล่ะ เราไม่ได้คิดอารายกับนายมากเกินกว่าเพื่อนซักนิดนึง บ้าเปล่า "
" อ้าว แต่เราคิดนะ "
" แล้วจะคิดทำไมล่ะ คิดซะว่าเราเป็นเพื่อนนายคนนึงก็พอนะ "
จากตอนที่พูดเส็ด หน้าเปลี่ยนไปเลยครับ ผมก็ไม่รู้นะครับว่ามันนั้นเป็นอารายไป เพราะว่าผมไม่ได้คิดจิงจังอะไรกับมันอยู่แล้ว
" พอเหอะเราพูดกันเรื่องอื่นดีกว่านะ พูดเรื่องนี้ขนลุกว่ะ "
" อืม " คำว่าอืมของมันนั้น เราก็นึกว่าจะพูดเรื่องอื่น แต่มันเดินออกจากห้องไปเลยครับ งงมากอ่ะครับ ว่ามันเป็นเชี่ยอาราย
ผมก็นั่งเรียนไปเรื่อยๆ จนเลิกเรียน แนนก้อเดินมาหาผม อ่อครับ แนนเป็นเพื่อนพุหญิงที่ผมไว้ใจมากที่สุด
" อั้ม อั้ม "
" มีอารายวะ แนน "
" แกไปทำอาเพดอารายใว่เด็กใหม่อ่ะป่ะวะ "
" ทำอารายของแกวะ ชั้นงงว่ะ อธิบายมาสิ "
" ก็ก่อนที่แกจะเข้ามาที่ห้องอ่ะ "
" เออ ทำไมเหรอ "
" มันเดินเข้ามาถามเราอ่ะ ว่าเราอ่ะสนิทกับมึงแค่ไหนอ่ะ " ( เมื่อกี้พูดเพราะ แต่ทำไมเปลี่ยนไวจิงอ่ะ )
" แล้วไงต่อล่ะ "
" เออ เราก้อเล่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ให้มันฟังไปให้หมด "
" อืม "
" แต่ที่สำคันนะ มันถามหมดเลยนะ ว่าแกชอบอะไร เวลาว่างไปไหน ถามจนไอเมลได้ยิน แกก้อรู้ว่ารายนี้ได้ยินอารายแล้วปากหมาจะตายห่า "
" แล้วทำไมต่ออ่ะ "
" ก็เกือบมีเรื่องน่ะสิมึง "
" มึงก้ออยากเข้าร่วมด้วยงั้นล่ะสิ "
" บ้า ทางที่ดีนะเว้ย แกน่าจะรีบไปเคลียร์ซะนะ ก่อนที่จะมีสงครามโลกครั้งที่ 108 ขึ้นมา "
" เวอร์น่ะแก บ้าบอน่ะ เราจะไปสำคันอารายขนาดนั้นวะ "
" ไม่รู้เคลียร์เองนะจ๊ะ เรื่องนี้ชั้นมิเกี่ยวไปล่ะ กลับบ้านดีๆนะจ๊ะพ่อหนุ่ม "
" จ้า สาวแก่ "
เราบ๊ายๆกันก่อนที่จะกลับบ้าน พอผมกำลังเก็บของ โอ๊คก็เดินมาทางผมแล้ว
" อั้มเด๋วเราไปส่งที่บ้านนะ "
" เพื่ออะไรเหรอ เรากลับเองได้น่ะ "
" ไม่เอาน่ะอั้ม ให้เราไปส่งเหอะ "
" บอกแล้วว่าไม่ต้อง ไม่คือไม่ "
" ไม่เอาจะไปส่ง "
" อย่ามาบ้าน่ะ เราคนไปส่งแล้ว " ( ที่จริงน่ะไม่มีหรอกครับ เพราะไม่อยากไปกับมัน มันน่ารำคานน่ะครับ )
พอดีเมลเดินมาพอดี ผมเลยเรียกเมล
" เมลไปไหนมาวะ เมื่อกี้บอกว่าจะไปส่งเราที่บ้านน่ะ " ตอนเเรกมันทำหน้าเอ๋อ แต่พอบอกไปส่งหน้าบานมาเชียวครับ ยิ่งมีไอโอ๊คอยู่ด้วย
" อ๋อ ก็เดินหาที่รักอยู่พอดีเลยอ่ะจะ หาไม่เจอ งั้นเรากลับกันเลยดีกว่านะจ๊ะ " ได้ทีเอาเลยนะมึง
" ไปเรากลับกันเถอะ " ผมเลยเดินโดยที่ไม่สนใจมันเลยซักนิดเดียว และผมก็บอกลามัน
" ไปล่ะนะโอ๊ค บายนะ เด๋วเจอกัน " มันไม่มองที่หน้าผม มองแต่หน้าไอเมล ไอเมลก็ใช่ย่อยแบะปากใส่มันอีก
ผมเดินออกจากโรงเรียน จนผมรู้สึกว่าเหมือนมีอารายหนักๆมาวางที่บนไหล่ของผมด้านขวา พอหันไปดูถึงรู้ครับว่า เป็นมือเมลที่มากอดคอผมครับ
" พอได้แล้วล่ะ ได้ทีเอาเลยนะมึง ชั่วร้าย "
" สรุปที่เรียกเราเมื่อกี้เพื่อ ...."
" ใช่แล้วล่ะ เป็นไม้กันหมาอ่ะ "
" โห อารายอ่ะ เรียกเราเพราะเรื่องนี้อ่ะนะ "
" อืม "
ผมกับมันก็เดินไปเรื่อย ๆ จนมันถามผมขึ้นมาว่า
" ถามจริงๆนะ "
" ถามว่า "
" คนอย่างเราอ่ะไม่เคยอยู่ในสายตาเลยช่ะม่ะ "
" ก็ไม่รู้สิ ตมจริงนายก็นิสัยดีนะ แต่ภาพในอดีตที่นายเคยทำกับเราไว้อ่ะ มันอยากที่จะลืมไงล่ะ "
" อืม เรารู้ว่าเราผิด แต่เรารู้สำนึกเเล้วนะ แต่นายยังไม่ลืมอีกเหรอ "
" ใช่ และอีกนานอ่ะกว่าจะลืม "
" แต่วิทย์ก็เป็นคนสอนนายเองไม่ใช่เหรอว่า มันเป็นอดีตก็ให้มันผ่านไปแล้วมาเริ่มใหม่ไม่ใช่เหรอ "
ผมเงียบ น้ำตาเริ่มคลอมาอีกแล้ว ไหลออกมาอีกแล้ว จนมัน
" ขอโทด เราขอโทดนะ เราไม่ได้ตั้งใจนะ "
" อืมไม่เป็นไรหรอก นายไม่ผิด งั้นเรากลับบ้านก่อนนะ "
" เราไปส่งม่ะ "
" ไม่ต้องหรอก เรากลับเองล่ะ ไปนะ บาย "
ที่จริงวันนั้น ผมไม่ได้กลับบ้านหรอกครับ ผมไปเดินเล่นที่สยามต่อ เพื่อที่จะไปเรียนต่อ
พอถึงที่เรียนผมก็ได้ไปเรียนตามปรกติ ผมก็นั่งเรียน พอเรียนจบ ผมก้ออกจากที่เรียนตามปรกติ
แต่วันนั้นฝนตก ผมเลยยืนหลบหน้าที่เรียนพิเศษ จน
" กลับบ้านไม่ได้เหรอครับ " หันไปดูเขาก็คือคนที่เรียนพิเศษที่เดียวกัน
" ครับ กลับไม่ได้ครับ คงจะอีกนาน เพราะว่ามันยังไม่หยุดตกเลยอ่ะครับ "
" อ่อครับ แล้วบ้านอยู่แถวไหนล่ะครับ "
" แถว.... อ่ะครับ "
" ทางเดียวกัน กลับด้วยกันมั้ยล่ะครับ " แหมช่างเหมาะเจาะอารายกันขนาดนี้
" ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองได้ ขอบคุนนะครับ ที่ถาม "
" ครับ "
" แล้วคุนชื่ออารายล่ะครับ ผมจิ้ม ครับ " อยากจะหัวเราะกับชื่อนี้มากอ่ะครับ แต่เพื่อมารยาทชาวเรา
" ครับ ผมอั้มครับ "
" แล้วอั้มเรียนที่นี่ทุกวันอะไรเหรอครับ "
" จันทร์ กับ ศุกร์ ครับ "
" แล้วจิ้มล่ะครับ "
" ผมทุกวันล่ะ "
" อ่อครับ "
พอเราคุยกันไปคุยกันมาฝนหยุดตกพอดีเลยครับ ผมเลยบอกลาเขาไป
" ไปก่อนนะครับ เพราะว่าผมกลัวว่ามันจะตกอีกรอบอ่ะครับ บายนะครับ "
" แน่ใจนะ ว่าจะไม่กลับพร้อมเราอ่ะ "
" ครับ ไปนะครับ บาย "
" บายครับ "
ผมเลยแยกออกจากเขา เดินตรงเพื่อที่จะกลับบ้านอย่างเดียว
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
