-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
*******************************************************************************************
ขออนุญาตลงเรื่องคุณPuppyนะคับ ผมอ่านแล้วชอบมากเลย :impress:
----------------------------------------------------------------
เรื่องที่ผมที่จะเล่าต่อไปนี้นั้นเป็นเรื่องจริงทั้งหมด ไม่ได้โกหก และ ไม่ได้แต่งเติมสิ่งต่างๆลงไปในเรื่องเลยทั้งสิ้น
เอาล่ะนะครับ ผมจะเริ่มเรื่องกันเลยดีกว่านะครับ
ผมชื่อ อั้ม อายุ16ปี สูง 175 น้ำหนัก 66 กิโล ศึกษาอยู่ที่ รร. แห่งหนึ่ง แถวๆบางลำพู ( รร รัฐนะครับ ) ส่วนหน้าตา ก็งั้นๆล่ะครับ ไม่ถึงกับดีมากมายเท่าไหร่หรอกครับ
ผมก็เป็นแค่นักเรียนคนหนึ่ง ที่มาเรียนหนังสือโดยที่ไม่คิดอะไรที่นอกเหนือจากนี้ เพราะผมคิดแค่ว่า พ่อ และ แม่ผมนั้นส่งผมมาเรียน ไม่ได้ให้มาทำอย่างอื่น ( จริงหรือเปล่าเนี่ย อิอิ )
ผมเรียน อยู่ชั้น ม.5 และก็มีเพื่อน 5 คน ในกลุ้มเดียวกันครับ โอ้ วิทย์ แจ็ค เม้ง และก็ผมล่ะครับ
วิทย์ กะ แจ็ค รู้จักกับผมมาตั้งแต่ เราอยู่ป.2 ละครับ สนิทกันมาก แต่ก้อไม่อยากจะเชื่อเลยล่ะครับว่ามันทั้งคู่นั้นจะทำให้ชีวิตของผมนั้นเปลี่ยนไปเพราะมันทั้ง 2 คน
วันนั้นเป็นวันเปิดเทอมวันแรก พอผมมาถึง รร. ได้ประมาน 6โมงกว่าๆ ก็ไม่ค่อยจะมีนักเรียนมาสักเท่าไหร่ ( มาเช้าไป อิอิ )
ซักพัก โอ้ก็มาถึง โอ้ก็เข้ามาถามว่า
" ไอ้อั้มทำไม มึงมาเช้าจังวะ "
" มาช่วยยามเปิดประตูโรงเรียนอ่ะ ทำไมเหรอ มีปัญหาอะไรมั้ยครับ คุณโอ้ " อิอิ ไม่มีอะไรทำ กวนตีนมันดีกว่า
" สาดดด กวนตีนแต่เช้าเลยนะมึง ไอ้อั้ม "
" เออใช่ ปรกติแกไม่เคยมาเช้าเลยนี่หน่าโอ้ " ผมถามมันด้วยความที่สงสัย เพราะปรกติมันจะมาคาบเส้นเข้าแถวพอดี
" เปล่าหรอกที่มาเนี่ย มาดูหน้าน้องเค้าล่ะ " มันเริ่มหน้าแดงแล้วล่ะครับ ตอนนี้อ่ะ
" น้อง น้องไหนมึงวะไอ้โอ้ " ผมก็ยังงงๆกับมันอยู่
" น้องตาลไงล่ะ มึงก็รู้นิ ไอ้ห่า " ใช่ครับผมรู้แต่ลืม อิอิ ตาลคืนแฟนมันน่ะครับ คบได้ประมาน 2 เดือนล่ะมั้งครับ
เวลาผ่านไปซักพักนึง แจ็ค วิทย์ และก็เม้งได้มาถึงที่ รร มาพร้อมกัน แล้วเม้งก็เริ่มพูดขึ้นมาว่า
" เฮ้ยพวกมึงรู้ม่ะว่า วันนี้ในห้องเรามีนักเรียนมาใหม่ 1 คนว่ะ " ใครเหรอ อยากรู้จังเยยยยยยยยย ???
" ช หรือ ญ ว่ะมึงไอเม้ง " โอ้ถามด้วยถามหื่น
" มึงยังไม่พอหรือไงวะ ไอ้โอ้ ไอตาลน่ะพอแล้วล่ะ" วิทย์พูดสวน
" กูล้อเล่งน่ะ คิดมากไปได้ " โอ้พูดพร้อมเกาหัวไปด้วย
" เออแล้วเด็กใหม่คนนั้น ชื่ออะไรวะไอ้เม้ง " ผมถามมันด้วยความสงสัย
" ทำไมเหรอครับคุณอั้ม จะจีบเขาไงหรือครับ " มันกวนตีนผมครับ
" สราดดดดนิ มันผู้ชายนะเว้ย กูก้อผู้ชายนะ ( แท้จริงแล้วไม่ได้ชายเต็มร้อยตั้งแต่ ม.2 แล้วอิอิ ) "
" มันชื่อ เมลเว้ย " แค่นั้นล่ะที่อยากรู้ กว่าจะตอบกวนตีนมาก
" แล้วมึงรู้ได้ไงวะ ไอ้เม้ง " วิทย์ถามอยากรู้
" ใช่มึงรู้ได้ยังไงวะ ไอ้ห่า " ผมด็ด่ามันอีก โทษฐานที่กวนตีนกูเมื่อกี้ .
" มึงจำได้ม่ะว่าวันที่พวกมึงมาลงทะเบียนอ่ะ กูมาคนล่ะวันกับพวกมึงอ่ะจำได้ป่ะ แล้ววันนั้นพอดีกูเดินไปจ่ายเงินตอนนั้นล่ะ ที่กูรู้จักมันน่ะ "
" กูก้อถามมันว่า ชื่ออะไร มันก้อบอกกูมาว่า ชื่อเมล แล้วกูก้อถามมันต่อว่า อยู่ห้องอะไร มันก้อบอกมาว่า ห้อง 5 นั้นล่ะที่กูถึงรู้ว่ามันเป็นใคร"
ตอนนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายหรอกครับ แค่นักเรียนใหมคนนึงเท่านั้นเอง แต่ตอนที่เข้าห้องเรียนนั้น
พอพวกเราเข้าแถวเส็ด เราก้อเดินเข้าห้องเรียนแต่ระหว่างทางเดินนั้น มีคนคนนึงได้เดินมาชนผม ผมก้อล้มลงไป พร้อมกบคำพูดที่พูดว่า
" เดินห่าอะไรวะ ไม่ดูทางเลยไงวะ" มันคนนั้นพูด สักพักเม้งเดินมาแล้วมันก็ได้ยิน มันก็ถามว่า
" มึงเป็นเด็กใหม่ จะแผลงริดเลยเหรอวะ " ผมก้องง ว่าเนี่ยเหรอเด็กใหม่ มันหน้าตาใช้ได้เลยอล่ะครับ ผิวแทนๆ ใส่แว่น ตัวสูงเท่าผม
" กูเปล่าหรอก แค่อยากจะบอกให้มันดูทางหน่อยเวลาเดินอ่ะ " มันบอกมาอย่างงี้ เนี่ยอ่ะนะอยากจะบอก ด่าเล่นโคตรกูเลยไม่ดีกว่าเหรอ
" หรือว่ามึงจะมีเรื่องกะพวกกูวะ " นี่ล่ะครับเม้งล่ะครับ ชอบช่วยเหลือเพื่อนทุกครั้งล่ะครับ เวลามีเรื่องจะชนะบ้าง หรือไม่บ้าง มันคนนี้ล่ะครับที่ช่วยพวกเราอยู่เสมอ
" เปล่าครับ ไม่ใช่อย่างงั้น ผมขอโทดครับ " เมลมันขอโทดเม้ง ผมก้อบบอกกับเม้งว่า
" เม้งกูไม่เป็นไรหรอกน่า แค่นี้สบายมาก ไปเรียนกันเถอะ " ระหว่างตอนที่ผมกำลังจะเข้าเรียนนั้น ผมก้อคิดว่าทำไมเด็กใหม่คนนี้ สันดารเลวจังวะ แต่ก้อเอาเถอะเราไม่ถือหรอก
เพราะไม่อยากจะรู้จักกับมันอยู่แล้ว ระหว่างเรียนนั้น เปิดเทอมวันแรก เทอมแรกด้วย ก็ต้องมีการเปลี่ยนที่นั่งกันใหม่ด้วย
พอจับคู่กันเสด เม้งนั้งคู่วิทย์ แจ็คนั่งคู่โอ้ ส่วนผมนั่งคนเดียว สงสารตัวเองมากล่ะครับ ตอนนั้นน่ะครับ
แต่ก้อไม่เป็นไร ไม่เครียดอยู่แล้ว ซักพัก ไอ่โอ้มากบอกว่า
" อั้มทำไมมึงไม่นั่งกะเด็กใหม่วะ" โอ้ถามผม
" มึงเห็นมั้ยล่ะว่า วันนี้มันทำอะไรกะกูไว้ " ผมตอบมันแบบห้วนๆ
" เออเนอะกูขอโทดว่ะ " โอ้ตอบ
" เออไม่เป็นไร กูเข้าใจ " ผมตอบมัน
หลังจากนั้นไม่นานครับ มันก้อเข้ามาในห้อง มันนั้นคือเมล เด็กใหม่ที่สันดารเลวล่ะครับ เผอินผมดวงคงซวยมั้งครับ ที่นั่งดันเหลือที่เดียว มันก็เดินเข้ามานั่งข้างผม
แล้วมันก็เข้ามาถามผมว่า
" เราชื่อเมลนะ นายล่ะชื่ออะไร " มันถามผม
" เออรู้ ว่านายน่ะชื่ออะไร " ผมตอบแล้วก้อหันหน้าไปทางอื่น
" อ่อนายนี่เองอ่ะ ที่เดินชนเราเมื่อเช้านิ " ดูมันสิครับ มันยังไม่รู้ตัวเลยว่ามันนั้นน่ะผิด เกลียดมันมากเลยอ่ะครับตอนนี้น่ะ มันพูดต่อว่า
" เอองั้นเราขอโทดนะ ที่ชนนายเมื่อเช้าน่ะ " เพิ่งรู้ครับ เพิ่งรู้ตัวว่าผิด ผมก้อตอบไปว่า
" เก็บไว้ที่เดิมเถอะ เราไม่ต้องการว่ะ ขอบใจนะที่ยังนึกได้ว่าใครผิดใครถูก " ผมตอบแล้วก็เดินไปหาพวกเพื่อนๆ
ระหว่างที่จะเดินออกไปจากโต๊ะนั้น ผมก็ได้สังเกตุที่น่ามัน น่ามันดูเสียมากอ่ะครับ เพราะว่ามันก้อนั่งอยู่กับผมแล้วที่สำคันมันเป็นเด็กใหม่ด้วยล่ะครับ ในเมื่อเข้ามาใหม่ เริ่มต้นเป็นอย่างงี้แล้ว ก็หน้าเศร้าสิครับ
พอเดินไปที่โต๊ะ ไอ้โอ้จอมปากหมาพูดขึ้นมาว่า
" ในที่สุดมึงก้อได้นั่งกับมัน ฮ่าๆๆ " กรวนตรีนมาก
" สนุกนัก ช่ะม่ะมึง ที่เห็นกูเป็นแบบนี้อ่ะ สาดดดด " ผมตอบมันไปบ้างแล้วหลังจากนั้น วิทย์ก้อถามผมมาว่า
" เป็นไงบ้างล่ะอั้ม ไอ้เมลอ่ะดีม่ะ นิสัยมันอ่ะ " วิทย์ถามผม
" ยังไม่รู้นะว่านิสัยมันจะเป็นยังไง เพราะมาวันแรกแม่งก้อโชให้เห็นแล้วว่าสันดารเป็นยังไง แต่ต่อไปเราก้อไม่รู้นะว่าจะคุยกันมันรึเปล่า " ผมตอบมันไป
" โมโหร้ายจริงๆเลยนะครับ อั้ม ถ้าเราทำอะไรผิด อั้มจะโกดแบบนี้มั้ยนะ " เหอๆๆไอ้สาดวิทย์ วันนี้มาแปลก เพราะว่าวิทย์จะเป็นคนที่พูดสุภาพมากอ่ะครับ แต่วันนี้เป็นวันแรกที่พูดครับกับผมผมก้องง
" มาคง มาครับ อารายกันวะ ขนลุกอ่ะ พอเถอะ " ผมบอกมันไป
หลังจากนั้น อาจารย์ก็เข้าห้องมาแล้ว ระหว่างที่เรียนนั้น เมลมันเขียนเป็นจดหมายมาถามผมว่า
" สรุปว่านายหายโกดเรายังอ่ะ " มันถาม
" อะไร ใครโกดนายเหรอไม่มีเราไม่ได้โกดนายเลย " ผมตอบ
" ไม่เชื่อหรอก แค่หน้าเรานายยังไม่อยากมองเลย นี่เหรอที่เข้าเรียกว่าไม่โกด " มันถามมาอีก แล้วหลังจากนั้นอาจารย์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ผมก้อนั่งจ้องหน้ามันน่ะครับ ตาไม่กระพิบเลยล่ะครับ
มันก้อถามมาอีกว่า
"มองหน้าเราทำไม"
" นายบอกเองไม่ใช่ ว่าเราไม่มองหน้านาย นี่ไง เราก้อมองแล้วไงล่ะ" ผมตอบมัน
" นี่อ่ะนะ ถามจิงไม่ได้โกดแล้วช่ะม่ะ " มันถามมาอีก
" เออไม่โกดแล้ว " ผมตอบมัน
หลังจากนั้นถึงตอนที่จะกลับบ้าน ไอ้เม้งและแจ็ค มัน 2 คนนี้ กลับทางเดียวกัน ส่วนไอโอ้กลับๆน้องตาล ส่วนผมนั้นกลับคนเดียว
แต่สักพัก วิทย์แหกปากมาว่า
" อั้ม รอด้วยสิวะ " มันแหกปากมา
" เรียกเราทำไมวะ มีอะไรเหรอ " ผมถามมัน มันก้อบอกมาว่า มันย้ายบ้านมันมาแถว..... ผมก้อรู้แล้วว่าบ้านมันก้อมาทางเดียวกะบ้านผม
เราก้อเดินมาด้วยกัน จนซักพักมีมาอีกเสียงครับ เสียงนั้นคือ ไอ้เมล แหกปากมาเหมือนกันครับ ผมก้อถามมันว่า
" มีอะไรวะ เรียกกูอ่ะ " ผมถามมัน
" พูดเพราะซักคำได้ม่ะล่ะครับอั้ม " เหอๆๆมาแปลกอีกคนแล้ววววววววว
" มึงมีอะไรวะ " วิทย์ถามแทนผม
" กูพูดกับเค้า ไม่ได้พูดกับมึง " ดูมันตอบสิครับ เด็กใหม่ด้วยนะเนี่ย
" พอพอหยุดทะเลาะกันได้แล้ว ว่าแต่แกล่ะมีอะไรมาเรียกกู " ผมถามมัน
" บอกแล้วไงครับ พูดเพราะได้มั้ยล่ะครับ " เชี่ยนิ แมร่งกวนฉิบหาย
" ถ้าไม่มีอะไร กูไปนะบาย" ผมก้อเดินออกมาจากมัน จากนั้นมันก้อเอามือมาจับมือผมไว้ แล้วก้อบอกว่า
" แหมแค่เล่นแค่นี้เองอ่ะน่ะ จะถามว่าบ้านอยู่อถวไหน " ระหว่างที่ถามผมนั้น ไอ้วิทย์ก้อเข้ามาปัดมือไอ้เมลออกแล้วพูดว่า
" แค่มาถาม ทำไมต้องจับมือด้วยล่ะวะ " วิทย์ทำหน้าจิงจัง
" แล้วเกี่ยวอะไรกับมึงวะ " มันตอบมา
" เอาล่ะพอแล้ว บ้านกูอยู่แถว.......นี้ ทำไมล่ะ" ผมถาม
"อยู่ทางเดียวกันเลย กลับด้วยนะ " มันถามมา
" ไม่ได้ กูไม่ให้มึงไปด้วย " วิทย์เสริมขึ้นมา
" เออพอเถอะน่ะวิทย์ให้มันมาด้วยก้อได้ ไม่เห็นมีอะไรเลย " ผมบอก
" เย้ มีเพื่อนกลับบ้านทุกวันแล้วววว " เมลพูด
" อั้มก้องี้ทุกทีอ่ะ " วิทย์บอก เอ้า มันเป็นอะไรไปอีกเนี่ย
หลังจากที่ไอ้เมลได้แยกทางเข้าบ้านมันไปแล้ว เหลือผมกะวิทย์แค่ 2 คน ซึ่งระยะทางตอนนั้นยังอีกไกลล่ะครับ กว่าจะถึงบ้านของผม กับ วิทย์มันน่ะครับ
ผมก้อถามมันว่า
" วิทย์ทำไมวันนี้ นายเงียบจัง ปรกตินายไม่เงียบอย่างงี้นิ" ผมถามมัน
" ______ " มันไม่ตอบครับ
" เป็นอะไรเหรอ เราถามนาย 2 รอบแล้วนะ" ผมถามมันอีก
" ______" เงียบอีกรอบครับ
" งั้นไม่เป็นไร ถ้าไม่บอกเรานั่งรถกลับเองนะ บาย " มันรู้สึกว่ารำคานอ่ะครับ ถามแล้วไม่ตอบ หลังจากนั้น มันก้อเอามือมันมาจับมือผม
แล้วก้อบอกว่า
" ทำไมนายต้องห้ามด้วยล่ะเรื่องเมื่อกี้อ่ะ " มันถามผมมา
"ก็ไม่อยากให้มีเรื่องไงล่ะ เวลามีเรื่องแล้วมันจะลำบากนะวิทย์ " ผมตอบมัน
" จริงเหรอ เป็นห่วงเราด้วยเหรอ" มันพูดแบบยิ้มๆ
" จริงสิ นายเป็นเพื่อนเรานิ ทำไมจะไม่ห่วงล่ะ " ผมตอบมัน
" เออเนอะแค่เพื่อนเท่านั้น " มันตอบมา ผมก้อ งงๆมันพูดอะไรแปลกๆ แล้วก้อถามมันว่า
" วิทย์คบกันมาตั้งนานแล้ว นายมีแฟนยังวะ " ผมถามมันเล่นๆ
" ถามทำไมเหรอ"
"อยากรู้ ถ้าไม่ตอบไม่เป็นไร เราไม่ได้ว่าอะไรนิ"
" เปล่า ยังไม่มี รอนายอยู่น่ะสิ รอนานแล้วด้วยนะ " ดูมันสิครับ ดูมันพูด
" สาดดดดด เป็นอะไรมากป่ะ เพื่อนกันนะโว้ย เราผู้ชาย แกก็ ผู้ชาย "
" เออเนอะ ผู้ชายทั้งคู่ "
หลังจากนั้น เราก้อแยกย้ายกันกลับบ้าน
-
ท่าทางจะสนุก รีบมาต่อนะรออยู่ :yeb: :yeb: :yeb:
-
ลงชื่อเอาไว้มารออ่านต่อ
รอลุ้นอ่านตอนหน้า
-
รักใสๆ ของวัยมัธยม :give2:
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล. แต่ทำไมเจ้ผ่านช่วงเวลานั้นมานานแล้วจังเลยอะ :monkeycry4:
-
ลงชื่อรออ่านด้วยคน :yeb:
-
เรื่องนี้น่าสนใจๆ จะรออ่านนะงับ :yeb:
-
เรื่องใหม่ๆเข้ามาอีกละ อ่านกันตาเเฉะเเหงๆเลยอะ :5555:
-
ปูเสื่อรออ่านครับ :yeb:
อิอิ มีบอกรักกันตั้งแต่ต้นเรื่องเลยแฮะ :impress2:
-
" เออเนอะ ผู้ชายทั้งคู่ " ก้อเปงแค่ปู้ชายธรรมดาคนนึง.........ที่จ้อบปู้ชายไง :จ้อบจัง1:
-
เรื่องใหม่มาอีกแย้วววว หุหุ
:fox2: :fox2:
รออ่านนะค้าบบบ
:yeb:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
รอจ้ารอ ต่อไวไวนะ :loveu: :loveu: :loveu:
-
ผมชอบเรื่องแนวรักใสๆ มัธยมมากเลยอะ ( เพราะชอบเด็กเป็นการส่วนตัว :laugh5:)
--------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 2 ครับ
หลังจากที่เรานั้นแยกย้ายกันกลับบ้าน พอผมมาถึงที่บ้าน พี่ผมก็บอกว่า
" อั้ม เมื่อกี้มีคนโทรมาหาน่ะ "
" ใครเหรอพี่ "
" พี่ไม่รู้นะ บอกแค่ว่าเขาชื่อ เมล อ่ะนะ เขาบอกพี่มาแค่นี้ "
" แล้วเขาบอกอารายมากกว่านี้มั้ยอ่ะ "
" ไม่มีนะ ไม่ได้บอกอารายไว้นะ บอกพี่มาแค่ชื่อเอง "
" ครับ ขอบคุนนะครับที่บอกผม "
" อืม กับข้าวอยู่ในครัวนะอั้ม "
" ครับ "
ผมงงมากเลยนะครับ ว่ามันโทมาทำไม แล้วที่สำคัญนะครับ เอาเบอผมมาจากไหนด้วยล่ะครับ
อ่อลืมเล่าเรื่องส่วนตัวเลยล่ะครับ ผมอยู่กับพี่ครับ พี่ผมชื่อแม็พ พ่อและแม่ของผมนั้น นานๆจะมาทีนะครับ ปามานว่า เดือนนึงจะได้เจอแค่ 5 ครั้งเท่านั้นน่ะครับ เพราะเขาไปทำงานที่ ต่างประเทศบ่อยๆอ่ะครับ
สำหรับ พ่อและแม่ของผมนะครับ พี่ผมจะเป็นห่วงผมมากน่ะครับ คนเล็กล่ะครับต้องห่วงเป็นธรรมดา อิอิ แล้วที่สำคันแม่ฝากไว้ด้วยล่ะครับ ที่ให้ดูแลผมให้ดีน่ะครับ
พอผมทานข้าวเส็ด อาบน้ำเส็ด กำลังจะขึ้นไปนอน พี่ก้อบอกผมว่า
" อั้ม มีคนโทรมาหา "
" ใครเหรอครับ "
" ไม่รู้อ่ะ "
" เด๋วลงไปครับ "
แล้วผมก้อแต่งตัว ลงไปข้างล่างอ่ะครับ พอไปรับโทรศัพท์ แล้วผมก้อพูดว่า
" มีอะไรเหรอเมล "
" แหมเด๋วนี้หายใจเข้า ออก เป็นมันหมดเลยช่ะม่ะล่ะ "
" อ้าวนี่ใครอ่ะ เม้งเหรอ "
" ในใจ ในสมอง นี่จะไม่เคยจะจำเราเลยช่ะม่ะ กูเป็นเพื่อนกะแกมาตั้งแต่ป.2 นะ "
" นี่วิทย์ช่ะม่ะ "
" เออ ใช่ นานนะกว่าจะจำได้น่ะ "
" ก้อคนไม่มีอะไรน่าสนใจนิ แล้วจะจำไปทำไมล่ะ " กวนตีนมั้ยครับผมน่ะ
" ใช่สิเรามันเป็นคนที่ถูกลืมไปแล้วล่ะสิ "
" นี่ ถ้าโทมาชวนทะเลาะล่ะก้อ แค่นี้นะ ไม่คุยแล้วจะไปนอน " ผมพูด
" เปล่า จะโทมาถามว่า วันนี้มีการบ้านอะไรบ้าง "
" มี วิทย์ ภาษาไทย และก้อสังคม "
" แค่นี้ช่ะม่ะล่ะ "
" อืม ไม่มีแล้วใช่มั้ย แค่นี้นะ จะไปนอนแล้ว "
" เด๋วสิ จะรีบนอนไปถึงไหนล่ะ นี่แค่ทุ่มครึ่งเองนะ "
" ก้อไปทำการบ้าน อ่านหนังสือ จัดตารางสอน และอีกหลายอย่างน่ะ "
" อ่อ อืมงั้นแค่นี้ก้อได้ "
" อืมแค่นี้นะ บาย "
" เด๋ว "
" มีอารายอีกล่ะ "
" ฝันดีนะ อั้ม "
" เหอๆๆๆ ขนลุกอ่ะ "
" แหมแค่บอกว่าฝันดีเนี่ยนะ ขนลุก "
" เอออ่ะดิ ร้อยวันพันปีแกเคยบอกม่ะล่ะ ว่าฝันดีน่ะ "
" ก้อวันนี้ไงล่ะ งั้นแค่นี้นะ ฝันดีนะครับอั้ม "
" เออ วิทย์ก้อเหมือนกันนะ ฝันดีนะบาย "
หลังจากนั้นผมก้อกำลังจะไปห้องของผม ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกครั้ง ผมก้อไปรับ
" ฮัลโหล สวัสดีครับ ต้องการพูดกับใครครับ "
" เหอๆๆๆๆๆ ทีเวลาพูดกะเรา เพราะๆอย่างงี้ซักครั้งจะได้ม่ะ "
" ใครเหรอ "
" เดาสิ "
" ไม่อ่ะ ไปล่ะครับ "
" เด๋วสิ "
" ใครล่ะ "
" เมลเอง "
" เออมีอะไรล่ะ "
" แหมเปลี่ยนคำพูดจากหน้ามือ เป็นหลังตีนเลยนะ ไวจิงๆ "
" มีอะไรอีกม่ะ ไม่มีจะได้วาง "
" มี วันนี้ถึงบ้านกี่โมงล่ะ "
" อ่อ ปามาน 5โมงกว่าๆน่ะ แล้วนายล่ะ "
" ก่อนนายครึ่งชั่วโมงน่ะ "
" ที่ถามมีแค่นี้ช่ะม่ะ "
" มีอีก ขอถามเรื่องไอ้วิทย์หน่อยไดม่ะอ่ะ "
" เรื่องอะไรล่ะ "
" ดูท่าทางมันน่ะ จะไม่ค่อยชอบเราเลยนะ พอจะรู้บ้างมั้ยล่ะ ว่าเพราะอะไรเหรอ "
" 1. แกอาจจะเป็นเด็กใหม่ 2. ตอนที่นายอาจจะชนเราแล้วก้อมาด่าทอเราอีกมั้งนะ อาจจะแค่นี้อ่ะนะ เราไม่มันใจหรอกนะ "
" อืมเนอะ "
" เออ เมล แค่นี้ก่อนนะ อยากนอนแล้วล่ะ บายนะ "
" อืมก้อได้ ฝันดีนะ "
หลังจากนั้น ผมก้อเดินขึ้นห้อง ระหว่างที่เดินผมก้อมาคิดทบทวนว่า ทำไมวะ ทำไมวันนี้เราได้คำว่าฝันดีมากจากผู้ชายมาทั่ง 2 คน เลยวะ ( ทั้งๆที่ชอบ อิอิ )
ตอนเช้า ผมก้อไปโรงเรียนตาม ปรกติ แต่วันนี้แปลกครับ เพราะคนที่ผมเห็นคนแรกไม่ใช่โอ้ แต่เป็นวิทย์ครับ ผมก้อเลยเข้าไปทักทายวิทย์
" ทำไมวันนี้ มาเช้าจังวะ "
" อ้าวก้อเรารู้ว่าอั้มมาเช้าล่ะสิ เราก้อเลยตามมา "
" ตามมาเพื่อ เพื่ออะไรเหรอ "
" จะได้อยู่กะแก 2 คนไงล่ะ "
" เฮ้ยจะดีเหรอ เหอๆๆ ล้อเล่นน่ะ ทีหลังแกอย่าพูดอย่างงี้อีกนะ น่ากัวว่ะ "
" เออก้อได้วะ ไม่พูดก้อไม่พูด "
มันทำท่างอนๆผมอยู่ เคราะห์ซ้ำอีกครับ คนที่มาเป็นคนต่อไปคือ เมลครับ เมลมาทักผมครับ
" อั้มหวัดดี "
" อืม ดี "
ซักแปปนึง พวกเราก้อมากันครบเลย ผมก้อเลยพูดว่า
" มากันครบแล้ว ไปกินข้าวกันเลยดีกว่านะ "
" ดีเหมือนกันวะ กูยังไม่ได้กินอารายมาเลยว่ะ " เม้งบอก
" ป่ะ ไปกินกัน " แจ็คพูด
ระหว่างที่ทุกคนไปซื้อของนั้น ผมก้อนั่งอยู่กะแจ็ค 2 คน ถามผมเหรอครับว่าทำไมไม่ไปซื้อข้าวเพราะว่า ผมฝากไอโอ้ไปซื้อล่ะครับ ( ขี้เกียดอ่ะ อิอิ )
อยู่ดีๆแจ็คพูดขึ้นว่า
" เออ อั้มกูนั่งดูหน้ามึงนะ กูว่าหน้าตามึงก้อดีเหมือนกันนะ "
" ไอเชี่ย ไม่มีอารายดูแล้วหรือไงวะมึง "
" เหอๆ ไม่มีไงล่ะกูถึงนั่งดูหน้ามึงไงล่ะ "
" กวนตีนว่ะ "
" คราฟฟฟ ไม่กวนแล้วครับบบบบ "
แล้วหลังจากนั้น เราก้อนั่งทานข้าวกัน ระหว่างทานข้าวนั้น โอ้ก้อเริ่มบทสนทนาเลยล่ะครับ ว่า
" เออนี่ไอ้เด็กใหม่ สรุปว่ามึงจะอยู่กลุ่มเดียวกันกับพวกกูเลยช่ะม่ะ "
" เออใช่ แล้วกูอยู่ได้มั้ยล่ะ "
" ได้สิ มีเพื่อนเยอะสนุกดี " โอ้พูด
" เยอะๆเหรอสนุก น่ารำคาน เรื่องมากน่ะสิจะไม่ว่า " วิทย์เสริมขึ้นมาอีกแล้วล่ะครับ
" โฮ ไม่เอาน่ะวิทย์ แค่นี้เอง เราก้อแค่มีเพื่อนขึ้นมาแค่ 1 คนเองไม่เห็นจะมีอะไรเลยเนอะ พวกเราว่าม่ะ " ผมพูด ออกไป
" ช่าย ช่าย แค่คนเดียวเองจะมีอะไรมากมายวะ " เมลพูดแถมทำหน้ากวนตีนใส่วิทย์ด้วย
" ปัง " นั้นคือเสียงวิทย์ทุบโต๊ะ แล้วมองเมลด้วยสายตาประมานว่า ชาตินี้กูจะไม่มีวันดีกับมึงอะไรประมานนี้น่ะครับ พอมองเมลเส็ด ก้อมามองผมต่อ ผมก้องงน่ะสิครับ ว่ามันเป็นอะไรไปอีกแล้ว เฮ้อ
หลังจากนั้นเราก้อเข้าห้องเรียน ระหว่างรออาจารย์เข้าสอนนั้น เม้งเดินเข้ามาหาแล้วบอกว่า
" อั้ม อั้ม "
" มีอารายวะมึง "
" กูขอนั่งกะเด็กใหม่หน่อยดิวะ "
" ทำไมวะมึง "
" กูอยากทำความรู้จักน่ะ นะนะนะนะนะ เพื่อนเลิฟฟฟฟฟ "
" เออ ก้อได้วะ "
หลังจากนั้น ผมก้อเดินไปที่ไอเม้งมันน่ะครับ แล้วก้อว่าจะถามไอ้วิทย์เรื่องเมื่อเช้าด้วย ว่ามันเป็นอะไร
" วิทย์ วิทย์ เมื่อตอนเช้าน่ะ นายเป็นอะไรไปวะ "
" ________________ " มันเงียบครับ
" เป็นอะไรไปอีกล่ะเนี่ย " ผมบอกต่อไป
" ________________ " เงียบอีกรอบ แต่คราวนี้มันปากระดาษมาก้อนนึงด้วยน่ะครับ
ในนั้นมีข้อความเขียนว่า
" เมื่อตอนเช้านายบอกเราว่า อย่าพูดกับนายอีก แล้วเราจะไปพูดกะนายทำไมล่ะ "
ผมหันไปมองหน้ามันแล้วบอกว่า
" ที่พูดน่ะ บอกว่าอย่าพูดแบบนี้อีก ไม่ได้บอกว่าไม่ให้นายมาพูดกับเรา เข้าใจยังล่ะ "
" เหรอ " ดูสิครับ ดูมันตอบมาสิครับ
" เข้าใจอารายหมดแล้วช่ะม่ะล่ะ "
" อืม เข้าใจแล้วล่ะ "
" งั้นถามอีกเรื่องนะ เมื่อตอนเช้าทุบโต๊ะทำไมเหรอ "
" ไม่พอใจใครบางคนว่ะ ไอ้เมลอ่ะถือดียังไงเข้ามาในกลุ่มวะ "
" ทำไม เค้าไปทำอะไรให้นายเหรอ ที่นายต้องไม่ไปชอบเค้าด้วยอ่ะ "
" ถามจิงนะ ถามตรงๆเลยนะ ว่าไอ้เชี่ยเมลอ่ะ มันมีอารายดีกว่าเราเหรอ ถึงได้ปกป้องมันจังเลย อยากรู้อ่ะ "
" เปล่านิ ไม่อารายซักหน่อย ยังไงนายก้อเป็นเพื่อนมาก่อนมันนะ ที่บอกอ่ะไม่อยากให้มีเรื่อง แล้วอีกอย่างเค้าก้อเด็กใหม่ด้วย น่าจะให้เกียรติ์ เขาหน่อยนะ "
" ให้มันจิงอย่างที่พูดเถอะ วิทย์รู้สึกนะว่าตั้งแต่ไอเวรนั้นน่ะ เข้ามาอยู่ในห้องเรา ดูซวยขึ้นทันตาเห็นเลยล่ะ "
" ไม่เอาน่ะวิทย์คิดมากไปได้ "
ซักพักอาจารย์มา แล้ววิทย์ ก้อบอกกับผมว่า
" วันนี้ว่างม่ะตอนเย็นน่ะ "
" ว่างสิ ทำไมเหรอ " ผมตอบออกไป
" งั้นไปซื้อของเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ "
" แล้วอย่างงี้เมล เขาจะกลับยังไงล่ะ "
" ดูนะคนเรา นี่เพื่อนเก่าแกนะ สำหรับไอ้นั้นน่ะ ยังไงมันก้อกลับบ้านมันถูก " ดูมันสิครับ ทุกคน
" งั้นเด๋วเราไปบอกมันก่อนนะ " ผมบอก
" จะได้ไม่ได้ ไม่สน ยังแกก้อต้องไปกะเรา จำไว้เลยนะ " ดูมันพูดสิครับ
หลังจากนั้น พวกผมก้อเลิกเรียนกัน พอเห็นเมลผมก้อเข้าไปบอกเมลว่า
" เมล เมล วันนี้กลับคนเดียวนะ "
" ทำไมล่ะ นี่แค่วันที่ 2 เองนะ จะทิ้งกันเลยเหรอ "
" เปล่าหรอกแค่วันเดียว เพราะว่าวันนี้ วิทย์ชวนเราไปซื้อของน่ะ เราไปเป็นเพื่อนเค้าน่ะ "
" แล้วเมลไปด้วยไม่ได้เหรอ "
" ไม่ได้ กูไม่ให้มึงไป กูชวนอั้มไม่ได้ชวนมึง ไม่ต้องมายุ่ง " อยู่ดีดี ไม่รู้ว่าวิทย์นั้นโผล่มาจากไหนก้อไม่รู้อ่ะครับ
" ไปกันเถอะอั้ม เด๋วสาย " มันจับมือผมแล้วก้อลากไปเลย ( ในใจก้อชอบนะครับ อิอิ 0๐0 " )
ระหว่างทางที่เดินออกจากโรงเรียนนั้น ผมก้อสังเกตุเห็นว่า ทำไมทุกคนมองผมกะวิทย์เป็นสายตาอันเดียวกัน หลังจากนั้น
ผมก้อได้ยินผู้หญิงกลุ่มนึงพูดว่า
" หน้าตาก้อดี ไม่น่าเป็นคู่เกย์กันเลยนะ ว่าม่ะ ดูสิจับมือกันเดินด้วยล่ะเธอ น่าเสียดายจัง "
เท่านั้นล่ะครับ ผมก้มลงไปมองที่มือผมทันที ผมก้อพูดว่า
" เฮ้ย วิทย์ ปล่อยมือเราได้แล้วล่ะนะ คนมองกันเต็มแล้ว "
" ไม่ปล่อย ถ้าปล่อยเด๋วอั้มก้อไปกับมันน่ะ ดูสิมันตามมาแล้ว "
ผมก้อหันไปมองครับ สรุปว่ามันตามมาจิงๆครับ ( มันนี่คือเมลครับ ) ผมไม่รู้ว่ามันตามมาทำไมนะครับ .
" ปล่อยมือก้อได้ เราไม่หนีไปไหนหรอก "
" ไม่เอา ไม่ปล่อย "
จากนั้นมันก้อจับมือผมจนถึงบนรถแท๊กซี่เลยนะครับ ผมก้อถามว่า
" ทำไมต้องรีบด้วย ร้านขายของมันไม่หนีไปไหนหรอก "
" ช่าย อาจจะจิงร้านมันไม่หนีไปไหน แต่แกจะหนีเราไปล่ะสิ เรากลัวนะ "
" ไม่หรอกน่า ถ้าเรารับปากใครแล้วนั้น จะไม่ผิดสันยาแน่นอน " มันยิ้มขึ้นมาทันที แล้วบอกว่า
" อั้มวันนี้วิทย์มีอะไรจะบอกอั้มด้วยล่ะ "
" มีอารายเหรอ บอกมาตอนนี้เลยก้อได้ "
" ไม่ได้ อย่างงั้นเค้าก้อไม่เรียกว่า ความลับสิ อิอิ " ดูมันนะครับ
ซักพักผมเริ่มสังเกตุตามทางว่า ทางที่มาไม่ใช่ทางที่มันบอกว่จะไปซื้อของนิ ผมถามมันว่า
" ไหนบอกว่าจะไปซื้อของ ทางนี้ไม่ใช่นิ "
หลังจากนั้น รถแท๊กซี่ได้จอดลง ผมก้อได้ออกมาจากรถ แล้วก้อพบว่าที่ ที่มันพามานั้นสวยมาอ่ะครับ เป็นสวนสาธารณะ ครับสวยมาก
มันบอกว่า
" รู้มั้ยว่าทำไมเราพาอั้มมาที่นี่ "
" ไม่รู้สิแกพามานิ ไม่ใช่เรา " กวนตีนดีมั้ยครับผมเนี่ย
" กวนไม่เลิกนะ "
หลังจากนั้น เราก้อพูดถึงเรื่องเก่ากันมา จนถึงจุดที่ผมนั้น ทั้งงง ทั้งอึ้ง มันถามว่า
" อั้มแกมีแฟนยังวะ "
" อย่างเราเนี่ยนะ จะมีใครเค้ามาชอบ เหอๆ ถามตลกว่ะ "
" เหรอ งั้นเรา2คนมาลองเป็นแฟนกันดีม่ะ " เอาแล้วไงครับ สาดดดด มันบอกว่าเรา 2 คนเป็นแฟนกันดีมั้ยแล้วล่ะครับ ท่านผู้อ่านครับ
" เฮ้ยไอบ้า เพื่อนกันนะเว้ย " ผมบอกออกไปแบบอายๆ
" ไม่ว่ะ เราคิดกะแกแบบไม่ใช่เพื่อนว่ะ เรามีความรู้สึกที่ดี ที่มากกว่าคำว่าเพื่อนสำหรับอั้มนะ "
" อั้ม นายจะพอเป็นแฟน เราได้ม่ะ เรารอที่จะพูดคำนี้กะนายมานานแล้วนะ จนวันนี้ล่ะ ที่เรากล้าพูด "
" เอออ คือไงอ่ะ แบบว่าเราว่านะ งั้นเราขอเวลาคิดก่อนได้มั้ยล่ะ พุ่งนี้นะเราจะให้คำตอบ โอเคม่ะ "
" ได้ครับผม เพื่ออั้ม วิทย์รอได้นะ " ผมนี่ งงไปเลยล่ะครับ เพื่อนที่คบกันมานานที่สุดกลับมาบอกว่าชอบเรา
-
หุหุ วิทย์สารภาพแล้ว :เชิป2: :เชิป2: :เชิป2:
-
เชียร์ใครดีหว่า เลือกไม่ถูกเลย :really2:
-
สู้เค้านะอั้ม เลือกซักคนนะ :laugh5: :laugh5:
-
เชียร์เมล เชียร์เมล :loveu: :loveu: :loveu:
-
โห โดนจู่โจมซะไม่ทันตั้งตัวเลยอะ : 222222:
-
ฮิ้ววววว :haun5:
-
อั้ม...สู้สู้นะคับ...
มะนาวเองคร้าบบบบบ.........
-
สารภาพแล้ววว
แหะๆๆ อั้ม จะทำไงฟระ
งงแทนเลย 55555
:give2: :give2:
-
รอคับรอ :impress2: :impress2: :impress2:
-
หนูวิทย์สู้ๆ หนูเมลสู้ๆ เชียร์สองคนเลย :ped149: :ped149:
อยากได้ 3 P :จ้อบจัง1:
-
ตอนที่3
วันรุ่งขึ้นผมก้อได้ไปที่โรงเรียน วันนี้ก้อไปเช้าเหมือนเคย และที่เจอในวันนี้คนแรกก้อคนเดิมล่ะครับ นั้นก้อคืนไอ้วิทย์ ผมก้อทักไปตามประสา
" วันนี้มาเช้าอีกแล้วนะ "
" อืม ก้ออย่างที่บอกไปแบบเมื่อวานน่ะ "
" พอเลย พอเลย ไม่ต้องพูดเลย ขนลุกบอกแล้วไง อย่าพูด "
" แล้วเรื่องที่เราบอกเมื่อวานน่ะ นายมีคำตอบยังล่ะอั้ม "
" มีแล้ว แต่ว่า เป็นเพื่อนกันน่ะดีอยู่แล้วล่ะนะ เราว่านะ นายกับเราเป็นเพื่อนกันดีกว่า ถ้าเรา 2 คน เป็นอะไรที่มากกว่านั้น แล้วถ้ามันจบลงด้วยไม่ดี และผลสุดท้ายก้อจะมามองหน้ากันไม่ติด เข้าใจเราด้วยนะ "
" ทำไมเหรอ เรา มีอะไรที่ไม่พร้อม หรือไง "
" เปล่ามันไม่ใชอย่างงั้นนะ เหมือนที่เรา อธิบายให้นายฟังไงล่ะ วิทย์ "
" ใช่สิ เราไม่เคยมีอารายดีสักอย่างเลยนิ "
" ไม่เอาแล้ว เราจะไม่พูดซ้ำนะ เพราะว่าเราถือว่าเราได้อธิบายให้นายฟังไปหมดแล้ว เราไปล่ะนะ "
ตอนนั้นผมรู้สึกได้อย่างเดียวคือ โมโห มันมากอ่ะครับ เรื่องที่มันพูดไม่รู้เรื่อง แต่ก้อเรื่องของมันเถอะ เพราะว่าเราถือว่าเรานั้นพูดออกไปแล้ว อธิบายไปแล้ว เพราะอารายกันเหรอครับ คบกันมานานมาก แต่มาบอกชอบเราเนี่ยนะ ทำใจไม่ได้หรอกครับ
หลังจากนั้น
" เมื่อกี้มึง ทะเลาะ อะไรกะไอ้วิทย์วะ " โอ้ถามผมมา
" ไม่มีอะไรหรอกแต่ถ้ามึงอยากรู้ล่ะก้อ ไปถามมันเองสิ " ผมตอบมันด้วยความโมโห
" วิทย์ วิทย์ เมื่อกี้มึงทะเลาะอารายกะไออั้มวะมึง " นั้นถ้ากะมันสิครับ สาดดดดดดกูพูดเล่นแมร่งเอาจิงเหรอเนี่ย
" ถ้ามึงอยากรู้ มึงก้อไปถามมันดูดิ " มันตอบมาครับ
" พวกมึง 2 คน ทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้ว่ะ ไอ้ห่า โตๆกันแล้วนะมึง อีกอย่างเราก้อเป็นเพื่อนกันนะ อีกปีก้อจะจบกันแล้ว " นี่ล่ะครับเม้งล่ะครับ ( มันโผล่มาตอนไหนยังไม่รู้เลย )
" แต่กูอยากได้คำที่มากกว่าเพื่อนจากมัน " วิทย์พูด พร้อกับเดินหนีออกไปจากกลุ่มเลย ( สาดดดดดด ทิ้งปัญหาไว้ที่กูคนเดียวอีกแล้วนะมึง )
หลังจากนั้นทุกคนก้อมองหน้ามาที่ผม แต่คนที่มองแล้วทำตาขวางใส่ผมนั้น นั้นก้อคือเมล
" อั้มมึงเล่าเรื่อง ทั้งหมดมาให้พวกกูฟังเด๋วนี้เลยนะมึง " เม้งพูดกับผม
" เรื่องอารายเหรอครับ คุนเม้ง ไอเรื่องที่คุนนั้นอยากรู้น่ะครับ " ผมกวนมันไปอีก
" สาดดดดด ไม่ต้องมากวนเลยนะมึง เรื่องเมื่อกี้อ่ะ ที่ไอวิทย์มันบอกว่า อยากได้คำที่มากกว่าเพื่อนจากมึงอ่ะ บอกมาสิ "
" เออกูบอกก้อได้ แต่อย่าเอาไปล้อมันนมึง ถ้ามึงยังถือว่ามันยังเป็นเพื่อนพวกมึงอยู่ " ผมบอกมัน
" ได้เว้ย ยังไงเพื่อนกูก้อไม่เผาเพื่อนกัน ไงซะ ไอวิทย์มันก้อเพื่อนกูคนหนึ่งนะ " โอ้พูด
" เรื่องมันก้อมีอยู่ว่า............................................................................... "
ผมก้อเล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกมันฟังทั้งหมด แล้วคนที่ทำหน้าเศร้าที่สุดคือเมลครับ แต่คนที่ฮาที่สุด คือเม้งกะโอ้ครับ ส่วนแจ็คก็ทำหน้าอึ้งๆ งงๆ
" ฟังแล้วฮาว่ะ แมร่งเพื่อนกันแท้ๆ แต่ก้อจะมาเอาเพื่อนกันเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ ขำว่ะ " ดูสิครับ ดูไอเม้งมัน
" เออ ฟังดูฮา แต่พอมาคิดอีกที รสนิยมแบบนี้ ก้อน่าลองดูเหมือนกันนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ขำว่ะขำ " สาดดดดดด ยังขำกันไม่เลิกกันนะพวกมึง
" นั้นล่ะ กูว่าแล้วพวกมึงต้องล้อมัน ครั้งนี้กูจะถือว่ากูนั้นโง่ ที่เล่าให้พวกมึงฟังล่ะกันนะ นี่ล่ะเรื่องสุดท้ายที่พวกมึงจะได้รู้ จำไว้นะ " ผมพูดด้วยความที่โกดออกไป
" อารายวะ กูบอกแล้วไงล่ะว่ายังไงไอวิทย์ก้อเพื่อนกู มึงก้อเพื่อนกู กูน่ะไม่ผิดสัญญาหรอกน่า ไว้ใจกูสิ " เม้งพูดครับ ค่อนโล่งอกหน่อย
ยังไม่ทันไรเลย เมลก้อลุกขึ้นหนีไป พร้อมกับกระเป๋าเหมือนกับว่ากำลังจะกลับบ้าน แต่ว่าทำไมวะ ปรกติจะชวนกูกลับด้วยนี่หว่า แล้วทำไมเป็นอย่างงี้ เป็นอารายไปอีกคนแล้ววะ
ในที่สุด ผมก้อวิ่งตามมันไปแล้วก้อแหกปากเรียกมันไปด้วย
" เมล เมล รอด้วยสิวะะะ " ผมเรียกมัน แต่ไม่หยุดนะครับ มันเดินต่อ ผมก้อเรียกมันอีกครั้งครับ
" เมล เมล รอด้วยสิวะ ทำไมไม่รอวะ มึงเป็นอารายไปอีกเนี่ย " มันก้อยังไม่หยุดครับ ในที่สุดผมก้อทนไม่ไหว เลยใช้คำหยาบใส่มันน่ะครับ
" เมล ไอเชี่ย เมล มึงเป็นเชี่ยอารายวะ กูพูดด้วยก้อไม่พูดด้วย เป็นอารายวะ บอกกูมาสิ " มันหันมามองหน้าผม แล้วก้อพูดว่า
" ไม่มีอารายหรอก เพียงแต่วันนี้กูอยากอยู่ของกูคนเดียว มึงไม่ต้องกลับมาเป็นเพื่อนกูหรอกวันนี้น่ะ "
" มึงแน่ใจนะ ว่ามึงน่ะกลับได้ " ผมถามมัน
" เออ เมื่อวานกูยังกลับได้เลย ทำไมวันนี้กูจะกลับไม่ได้วะ "
" เออเนอะ ก่อนกลับเราถามอารายแกอย่างดิ "
" เออถามมาสิ "
" เมื่อวานตอนที่แกโทหาเราอ่ะ เราอยากรู้มากเลยอ่ะว่าแกไปเอาเบอร์โทรของเรามาจากไหนเหรอ บอกเราได้ม่ะ "
" บอกให่โง่น่ะสิ ไม่บอกหรอกไปเดาเอาเองป่ะ " กวนมากอ่ะนะ
" เออ ไม่เป็นไร กลับบ้านดีๆนะ บาย "
ผมลามัน แล้วผมก้อเดินกลับบ้านคนเดียว แต่ระหว่างกำลังที่จะเดินออกจาก รร นั้น จำได้ว่างลืมรายงานที่ไอ้วิทย์มันทำ ที่มันรมเสียเรื่องผมแล้วปาทิ้งไว้ที่ โรงอาหาร ผมก้อเลยเดินกลับไปเอา
ผมก้อเดินๆๆๆ ไปเรื่อยๆ แต่ก้อไม่เจอ ทำไงดีล่ะทีนี้ ส่งพรุ่งนี้แล้วด้วย นึกขึ้นได้ เราก้อไปถามภารโรง ภารโรงก้อบอกว่าเขาไม่เห็น แล้วจะทำยังไงดีวะตรู เราก้อกำลังจะเดินออกมาจาก รร. ก้อมีเสียงเรียกผม
" น้อง น้องครับ น้องคนนั้นน่ะครับ "
" ใครครับ เรียกผมเหรอครับ " ผมถาม
" ใช่ แล้วจะมีกี่คนล่ะ ตอนนี้น่ะ " กรวนว่ะ แต่ก้อจิงอ่ะนะเพราะไม่มีใครอยู่เลยจริง ๆ
" น้องหาอารายอยู่เหรอครับ เด๋วพี่ช่วยหาม่ะ "
" หารายงานน่ะครับพี่ ผมลืมไว้แถวนี้อ่ะครับ แล้วยังหาไม่เจอ เพราะส่งพุ่งนี้ด้วยอ่ะครับ เซ็งเลย "
" อ๋อ จำได้และ อยู่ที่ห้องพี่อ่ะ "
" อ้าว ไปอยู่ที่ห้องพี่ได้ไงล่ะครับ "
" ก้อวันนี้เห็นกลุ่มน้องอ่ะ ทะเลาะอารายกันก้อไม่รู้ ซักพักก้อเดินออกไปกันหมด แล้วก้อลืมทิ้งไว้ พี่ก้อเลยเก็บมาให้ "
" อ่อ ทำตัวเป็นพ่อพระว่างั้น อิอิ แต่ยังไงก้อขอบคุนมากนะครับ พี่...พี่... "
" อ่อ พี่ชื่อต้องครับ แล้วยังไงก้อขอบคุนนะครับ ที่แขวะพี่ว่าเป็นพ่อพระ "
" เล่นด้วยก้อไม่ได้นะ ยังไงก้อ ผมกลับบ้านก่อนล่ะกันนะครับ บายนะครับ คุนพี่หล่อ "
" ครับ กลับดีๆล่ะเด็กน้อย "
มาว่าเราว่าเป็นเด็กน้อย ม.5 แล้วนะเว้ยยยยยยยยยยยย พี่ต้องเป็นคนที่หน้าหล่อมากอ่ะครับ สูง 183 เป็นนักกีฬาว่ายน้ำประจำโรงเรียนน่ะครับ ( น่ากินเนอะ อิอิ )
ว่าต่อเลยล่ะกันนะครับ หลังจากนั้นผมก้อกลับบ้าน พอถึงที่บ้านก้องงเลยครับ ว่า
" อั้ม แกไปทำอารายมาเหรอที่ โรงเรียนน่ะ "
" ทำไมเหรอครับพี่ "
" ก้อวันนี้มีคนโทรมาหาแก ปามาน 2 - 3 คนน่ะ แต่ล่ะคนหลายรอบมากเลยว่ะ ไปเคลียร์เองล่ะกันนะ ส่วนของกินในห้องครัวนะ พี่ไปนอนล่ะ "
" ครับ "
ในใจเราก้อคิดว่าใครที่โรงเรียนโทรมาฟ้องอารายเหรอ พอรู้แล้วก้อ งงๆ เรื่องนี้นี่เอง โล่งอก ( กลัวความชั่วถูกเปิดเผยอ่ะครับ อิอิ )
พอมาดูที่ชื่อทั้งหมด 4 คนครับ คนแรกก้อ เม้งครับ คนที่ 2 โอ้ครับ คนที่3 เมลครับ และคนที่4 แจ็คครับ ผมก้อมานั่งนึกนะครับ ว่าทำไม วิทย์ไม่โทหาผมเลย สงสัยคงโกดผมจิงๆล่ะมั้งทีเนี่ย
แต่ผมก้อไม่สนใจหรอกนะครับ เพราะว่าเราพูดไปแล้ว ไม่สนดีกว่าเนอะเรา อย่าไปเครียด ผมพูดกับตัวเองน่ะครับ
ผมก้อลองโทหาทุกคนเลยนะครับ แต่ 2 คนแลกโทไปแล้วทั้ง 2 คนนั้นบอกมาว่า ให้ผมไปเช้าๆหน่อยเพราะว่าจะไดลอกการบ้าน ( ดีม่ะครับเพื่อนผมแต่ล่ะคน )
คนที่ 3 โทไปแล้วไม่อยู่ คนที่ 4 โทไปก้อไม่มีใครรับ เซ็งเลยชีวิตนี้
ผมก้อไปนอน แล้วก้อนอนคิดเรื่องไอ้วิทย์ว่าทำไม มันถึงรู้สึกกับเราแบบนั้นในตอนนี้ แล้วที่ผ่านๆมา มันไม่คิดจะบอกเลยเหรอไง ว่ามันรู้สึกยังไงกับผม
พอตัวเช้าผมก้อไปโรงเรียนเหมือนเคย แต่วันนี้มาแปลก เพราะไม่เจอใครเลยที่ รร เลยซักคน
ผมเลยหยิบโทราสับมือถือมาโทหา โอ้เพราะว่ามันบอกว่าให้ผมมาเช้า พอหยิบขึ้นมาปุ๊บ ไอโอ้มาปั๊บ
" อั้ม อั้ม กูมาแล้ว ไม่ต้องโทหากูแล้ว แฮ่ก แฮ่ก " มันมาพร้อมกับความที่มันเหนื่อยอ่ะครับ
" ใครบอกว่ากูโทหามึงวะ "
" สาดดดดดดดดดดดดด ตากูไม่ได้บอดนะ ที่มือถือมึงอ่ะ มีชื่อกูขึ้นอยู่ กูเหนนะ "
" เออเนอะตามึงไม่ได้บอก ฮ่าๆๆ เออแล้วไอ้เม้งล่ะ บอกว่าจะมาเช้า ไหนมันล่ะวะ "
" มันโทมาบอกกูเมื่อวานนี้แล้วว่า มันมาไม่ได้อ่ะ "
" แล้วที่กูโทไป มันยังบอกว่ามาได้เลยอ่ะ "
" นั้นล่ะ ซักพักมันก้อโทมาหากู มันบอกมาว่ามาไม่ได้แล้ว "
" อ่อเหรอ แล้วคนอื่นล่ะ "
" เออช่าย " มันพูด พร้อมกับลอกการบ้านของผมไปด้วย
" เออ อารายของมึงวะ "
" ก้อวันนี้จะมีคนในกลุ่มเราแค่ 3 คนเองนะ "
" ทำไมวะ มีใครบ้างล่ะที่มาเรียนน่ะ "
" ก้อมีมึง แจ็ค และก้อเมลอ่ะ "
" แล้วมึงล่ะ มึงจะไหนวะ ไอโอ้ "
" ไปกับคนที่กูรักไงล่ะวะ "
" น้องตาลนะเหรอวะ แล้วคนที่เหลือล่ะ ไอ้วิทย์ กะเม้ง มัน 2 คนไปไหนกันวะ "
" แหมนึกว่าจะไม่ถามหาที่รักของมึงซะแล้ว "
" สาดดดดด กวนแต่เช้านะมึง "
" ไอเม้งบอกว่าไปกับยายมันว่ะ ไอ้วิทย์บอกกะกูว่าไปธุระ แค่นี้ล่ะที่บอกมาอ่ะนะ "
" เส็ดยังวะ " ผมถามมัน
" เส็ดแล้ว เอออ........ คือว่ากู...... "
" ฝากส่งด้วยช่ะม่ะล่ะมึง "
" แหม ช่างรู้สันดารกูดีจิงๆเลยว่ะเพื่อนคนนี้ "
" เออ งั้นกูไปก่อนนะเว้ย บาย "
" เออ เที่ยวเผื่อกูมั้งนะ "
หลังจากนั้น ผมก้อนั่งรอ รอ2คนนั้น รอนานมากแล้วก้อยังไม่มาซักที ผมเลยเดินไปกินข้าวคนเดียว ระหว่างที่กินนั้นผมก้อนึกขึ้นได้ว่า ผมนั้นยังลืมรายงานไว้ที่พี่ต้อง ผมเลยรีบกิน พอกินเสด ก้อรีบวิ่งไปหาพี่เค้า เพราะว่ามันต้องส่งวันนี้ด้วย
พอวิ่งไปถึง ถามหาพี่เค้าจากเพื่อนๆของเค้าแถวๆนั้น พอกำลังจะถาม
" ไอ้น้อง ตามหาพี่เหรอ "
" ก้อใช่สิครับ ผมจะมาเอารายงานผมนิครับ พี่เอามาหรือเปล่าล่ะครับ "
" เอามาดีมั้ยวะ ดีมั้ย"
" ถามจริงๆครับ ว่าเอามาหรือเปล่าครับ " ผมเริ่มเครียดใส่พี่เค้าเเล้วล่ะครับ
" เอามาครับ พี่เอามาครับ "
" โล่งอก งั้นผมขอคืนนะครับพี่ "
" ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอครับคุนน้อง ต้องมีของมาตอบแทนด้วยสิครับ "
" จะเอาอารายเหรอครับคุนพี่ "
" งั้นตอนเย็นมาเจอพี่ที่น่า รร ล่ะกันนะ "
" ครับ ได้ครับ "
-
อ่ะนะ
จะโดนจีบอีกป่ะเนี่ย :fox2: :fox2:
-
คิดเเล้วกลุ้มมีเเต่คนมารุมรัก :13223:
-
หุหุ พี่ต้องมีแผนแน่ ๆ :laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
เสร็จพี่ต้องแระไอ้น้องงงงง :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
เสน่ห์แรงจริงจริ๊ง
ว่าแต่อย่าเผลอกายเผลอใจล่ะ
ยังไงก็แอบเชียร์เมลอยู่ :give2:
-
:laugh3: :laugh3:
จะมีอารายแลกเปลี่ยน หน่าๆ
หุหุ
-
ระวังตัวด้วยนะ เป็นห่วงแทนเมล :yeb: :yeb: :yeb:
-
เสน่ห์แรงแต้ๆ.... :5555: :5555:
.........มีแต่คนมารุมจีบเว้ย.... :รักจัง11: :รักจัง11:
-
และตอนนั้น ผมก้อไเดินไปเรื่อยๆ ตามทางเพื่อที่จะเข้าห้องเรียน แต่ระหว่างที่เดินนั้น ก้อนั่งคิดว่า ทำไมไอเมล กะ แจ็คยังไม่มาซักทีวะ ทำอารายอยู่วะ ผมก้อบ่นพึมพำ แล้วก้อมีเสียงโผล่ขึ้นมาว่า
" บ่นอารายกะกูอีกวะมึง " แจ็คครับ มันมาแล้ว
" ก้อปรกติมึงมาเช้านี่หว่า แล้ววันนี้มึงก้อทั้งกูอยู่คนเดียวนะ เช้านี้อ่ะ มึงจำไว้นะ ทิ้งกู " ผมบ่น แล้วก้อโกด
" เป็นอารายไปวะเนี่ย แค่เปลี่ยนที่กินข้าวเอง "
" นั้นล่ะ ปล่อยให้กูนั้นกินข้าวคนเดียวจำไว้นะมึง "
" เอออออออออออ คราฟฟฟฟฟฟฟฟขอโทดคราฟฟฟฟ ทีหลังไปไหนจะมาบอกแล้วกันนะครับ เพื่อนเลิฟ "
" เอออออออออออ ไม่โกดแล้วววววววววว ว่าแต่ว่า ไอ้เมลอ่ะ มันไปไหนเหรอ "
" อ่อเมื่อกี้เจอมันด้วย มันบอกว่ามันไปซื้อของอ่ะ แต่ไม่รู้ว่าไปซื้อของให้ใคร "แจ็คบอก
" เหรอ งั้นเด๋วมันคงเข้ามาล่ะมั้ง งั้นเรา 2 คนไปเรียนกันดีกว่านะ " ผมบอกมัน
" เออ ก้อดีเหมือนกัน เพราะว่าใกล้ถึงเวลาที่จะเข้าเรียนแล้ว "
ผมกะมันกำลังจะเดินไปเรียน เมลมันก้อมาพอดี ถือของมาเยอะมากเลยล่ะครับ ผมอยากรู้จังเลยว่าจะให้ใครอ่ะ
" รอกูด้วยยยยยยยยย ไออั้ม ไอแจ็ค "
" เร็วๆดิวะ"
" แฮ่ก ๆๆๆๆๆ แมร่งไม่รอเลยนะ "
" ก้อนี่ไงล่ะ รออยู่นี่ไง แล้วซื้อมาของตั้งเยอะ ซื้อให้ใครเหรอ " ( อยากรู้มากเลยรู้ม่ะ บอกมาเถอะน่ะ อิอิ )
" ซื้อของให้คนที่เรารักน่ะสิถามมาได้ ไม่งั้นไม่ทุ่มทุนหรอกนะ "( แล้วใครอ่ะ บอกมา บอกมา )
" น้อง มดน่ะเหรอ แหมมึงไวจิงนะ " ไอแจ็คพูด
" มดไหนเหรอวะมึง ไม่เห็นมีใครบอกกูเลยอ่ะ " ผมโวยแล้วล่ะครับ
" ก้อมดที่ไอ้เมลตามจีบน่ะสิ ตามจีบมาตั้งนานแล้วล่ะอั้ม ไม่รุเรื่องเลยเหรอ " แจ็คบอกผม
หน้าผมที่ยิ้มๆ อยู่ดีดี ไม่รู้ว่าเกิดอารายขึ้นกะผม รอยยิ้มทีผมมีนั้น กลับหายไป ในใจของผมนั้นไม่รู้ว่าเป็นอารายไป พอได้ยินว่า เมลนั้นมีแฟนคนนึง ผมเลยหน้าเศร้าๆขึ้น จนผิดปรกติ จนแจ็คมันถามผมมาว่า
" หน้าบูดเหมือนตูดแมวเลยนะมึง ไออั้ม ทำไมวะ เมลเป็นผัวมึงไงวะ ถึงมานั่งทำตีหน้าเศร้าอ่ะ " ( แหมว่ากูตรงเกินไปอ่ะป่ะวะ แต่ก้อแทงใจดำดีอ่ะครับ อิอิ )
" เปล่านะไอบ้า คิดเชี่ยอารายเนี่ย " ผมทำหน้าไม่พอใจใส่ แต่แล้วคนที่มามองหน้าผมคนต่อไปนั้นก้อคือ เมลครับ เค้าหันมามองที่หน้าผม แล้วก้อกำลังจะพูดอารายบางอย่างแต่ผม กลับบอกไปว่า
" เรียนเหอะว่ะ อาจารยืกำลังสอน อย่าพูดมากเลยว่ะ เด๋วไม่รู้เรื่อง "
" แหมเปลี่ยนเรื่องเลยนะแก ไออั้ม ทำไม เราพูดถูกใจดำแกมากเหรอไงวะ " ดูสิครับ ดูมันนะครับ ปากปีจอมากอ่ะครับ
" สาดดดดด อารายวะ กูจะเรียนไงล่ะมึง ถามมาได้ " ผมบอกมันไปทั้งๆที่ผมนั้นก้อไม่ได้เรียนหรอกครับ แต่ก้อไม่รุว่าเพราะอารายนะครับ ตอนที่มันนั้นยังไม่มีใคร ผมก้อไม่ได้สนใจมัน แต่พอมันมีใครแล้วนั้น ผมรุ้สึกไม่ค่อยดี อย่างงี้เขาเรียกว่าหึงช่ะม่ะครับ หรือว่าอารายเหรอครับ อาการที่เป็นแบบนี้อ่ะครับ
ผมก้อยังนั่งคิด คิด คิด เรื่องของเมลอยู่ว่าผมนั้นเป็นอารายไปแล้ว เป็นอารายไปเหรอเราเนี่ย ( เป็นเกย์ไงล่ะครับ อิอิ ) ตอนนั้นเรียนทั้งหมด มี 4 คาบ แต่ผมนั้นใช้เวลาใน 4 คาบ นั้น ทำใจ คิดซะว่าเรายังปรกติ เหมือนเดิม ไม่มีอารายเกิดขึ้น แต่มันก้อเกิดขึ้นมาอีกครั้งก้อต่อเมื่อ ตอนที่ลงมาทานข้างกลางวัน
ผมเห็นเมลนั้นนั่งป้อนข้าวน้องมดอยู่ มันยิ่งทำให้ในใจของผมนั้นแปลกๆๆ อยากที่จะเข้าไปห้ามแต่ก้อไม่รุ้ว่าทำไม ทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ไปได้อ่ะ ลืมไปแล้วเหรอว่าเรานั้นไม่สามารถที่จะชอบเพื่อนของเราได้เอง เพราะยังไงซะ มันก้อยังเป็น " เพื่อน " ของเราอยู่วันยังค่ำ และที่สำคันนั้นมันมองมาที่ผม แล้วก้อยิ้มๆ ท่าทางสะใจมันมากที่ได้ทำแบบนี้
ผมเห็นภาพนั้น ผมเลยวิ่งหนีไปทางห้องน้ำ ซึ่งคิดว่าตอนนั้นจะเป็นที่ทำใจได้ดีที่สุด แต่ก้อ
" เป็นไงล่ะ เห็นอยู่กับตาแล้วนิว่ามันนั้นน่ะ ชอบผู้หญิง ที่ไม่ใช่ผู้ชายอย่างนาย เห็นหรือยังล่ะ ตาของแกนั้นจะได้สว่างเสียที " เสียงนั้น เป็นเสียงของวิทย์ ผมก้อไม่รู้นะครับ ว่ามันมาตอนไหน แต่ที่รู้ตอนนี้นั้น เขามาอยู่ข้างหน้าผมแล้ว
" ทำไม จะมาซ้ำเติมเหรอไงล่ะ ทั้งๆที่เราเป็นอย่างงี้เนี่ยนะ " ผมเดินผลักประตูห้องน้ำออกไป พร้อมกับเอามือมาเช็ดน้ำตาที่ตัวผมเอง ทันไดนั้น วิทย์มันก้อดึงผมเข้าไปกอด ผมพยายามที่จะผลักให้เค้านั้นออกไปแต่ ไม่รู้สิครับ ไม่มีแรงขึ้นมาซะเฉยเลย แล้วเขาพูดว่า
" เราไม่ได้จะมาซ้ำเติมนะ เราไม่อยากให้อั้มต้องมาตาบอดเพราะมันน่ะ ที่เราพูดแบบนี้ เราอยากให้อั้มนั้น ตาสว่างขึ้นมาซักทีนะ "
" เราไม่รู้อ่ะ เราไม่รู้อ่ะว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ เพราะอารายไรเหรอ บอกเราได้มั้ย " ผมพูดไปพลางร้องไห้ไป
" เพราะอั้มมีความรู้สึกที่ดีมากกว่าคำว่าเพื่อนสำหรับเมลไงล่ะ ก้อเหมือนกับวิทย์ที่มีให้อั้มไงล่ะ แล้วทีนี่รู้ยังว่าพอรู้ตัวแล้วมันทรมานแค่ไหนน่ะที่เรามีความรู้สึกที่ดีต่อเขาแต่เขานั้นไม่มีให้เราเลยแม้ซักนิดเดียว เหมือนที่อั้มนั้นเคยทำกับวิทย์ไว้ไงล่ะ "
" มันเป็นเรื่องเพียงแค่นี้เองเหรอ ที่ทำให้เรานั้น เปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้ เราไม่เข้าใจตัวเองเลยจิงๆอ่ะ " ผมก้อยังร้องไห้ต่อไป
" ใช่ แล้วทีนี้รู้แล้ว ว่าแต่ตอนนี้นายหยุดร้องไห้ได้แล้วล่ะนะ "
" อืมๆ "
" ดีแล้ว แล้วทีนี้ทำใจให้สบายนะคนดี "
" วิทย์เราขอโทดนายนะ ที่เรา ที่เรา..... "
" ไม่เป็นไรหรอกนะ มันเป็นอดีต เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว แล้วที่สำคันนะ เป็นเรื่องที่มันนั้นไม่สามารถที่จะแก้ไขอารายได้อีกแล้ว เพราะฉะนั้นลืมมันไปซะเถอะนะคนดี " มันพูดคราวนี้ ผมร้องไห้โหขึ้นกว่าเดิมเลยครับแล้วกอดมันแน่นกว่าเดิมอีกครั้งนึง มันก้อเอามือมาลูบหัวผม แล้วบอกว่า
" ไม่เป็นไรนะ ถึงอั้มนั้นอาจจะไม่ชอบวิทย์ แต่ยังไง ไม่ว่าอารายจะเกิดขึ้นนั้น จำไว้นะ จะมีคนคนนี้ อยู่ข้างกายนายเสมอ ยังไงซะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว พอเถอะนะ วิทย์เห็นแล้วใจไม่ดีนะ รู้มั้ย "
" อืม " ผมทำอารายไม่ถูกแล้วล่ะครับ
แล้ววิทย์นั้น ก้อพาผมไปนั่งในห้องพยาบาล เพื่อพักผ่อน ระหว่างที่เจ้าหน้าที่ของห้องพยาบาลนั้นออกไปข้างนอกวิทย์ก้อพูดกับผมว่า
" อั้ม อย่ามองว่าเรานั้นเป็นผู้ที่ฉวยโอกาสนะ เราอยากถามอั้มอ่ะว่า อั้มยังจะมองเราอีกมั้ยถ้าเรานั้นจะถามคำถามเดิม ที่เคยถามไว้แล้วนั้นน่ะ "
" คือ.....เอ.อออออ..........คือว่าเรา "
" ไม่เป็นไรครับอั้ม เรารู้ตัวดีพอน่ะ ว่าไม่คู่ควรกะนายหรอก " มันยังไม่หายนะครับ ขี้น้อยใจอ่ะ
" เปล่าเราไม่ได้จะพูดอย่างงั้นนะ เราจะบอกว่าเราจะขอใช้เวลาดูนายและพิสูดตัวของนายก่อนน่ะ ว่านายน่ะทำได้จิงอย่างที่พูดหรือเปล่า เท่านั้นน่ะ หรือว่า จะให้เราเป็นเหมือนเดิมล่ะ ทีไม่เคยสนใจนายซักนิดเลย เอาม่ะ " ได้ทีเลยครับ อิอิ
" จิงป่ะครับอั้ม เย้ ไชโยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ในที่สุดหมาวัดตาดำๆนั้นก้อมีสิทกะเขาซักทีเเล้ววววววววววววววว เย้ " ดูมันเปรียบผมกะมันสิครับ
" พอได้แล้วน่ะ อายคนเค้านะ "
" แต่เราไม่อายนิ อิอิ "
" แล้วแต่นะ "
" อั้มวันนี้ตอนเย็นน่ะ ว่างม่ะล่ะครับ "
" ทำไมเหรอ "
" ไปทานข้าวเป็นเพื่อนวิทย์หน่อยสิครับ "
" ช่ายแล้วววววววววววววว เพิ่งนึกได้เลยนะว่า พี่ต้องเค้านัดเราไว้อ่ะ "
" เหรอครับ งั้นไว้วันอื่นก้อได้นะ " วิทย์ทำหน้าเจื่อนๆแล้วล่ะสิครับ ไม่ได้สิครับเขาพร้อมที่จะพิสูดให้เรานั้นเห็นเเล้วล่ะครับว่าเขานั้นดีแค่ไหน ยังไงซะผมก้อต้องไปกะเขาให้ได้
" ไม่ได้ต้องวันนี้ เด๋วอั้มไปบอกพี่ต้องเองนะ ไม่ต้องห่วง ยังไงวันนี้เราก้อจะไปกะวิทย์ให้ได้ นายรับปากเราแล้วนิว่าจะพิสูดให้เราเห็นน่ะ ว่าแต่นายล่ะพร้อมยัง "
" สำหรับอั้มอ่ะ วิทย์น่ะ พร้อมแล้วครับ " ทำท่าตะเบ๊ะให้ผมด้วย อิอิ ( เริ่มเห็นเค้านั้นน่ารักแล้วล่ะสิ )
-
รถไฟ 2 ขบวนจะชนกันไหมเนี่ย... :เฮ้อ:
-
เมื่อเธอพร้อม ฉันก็พร้อมก็ไปด้วยกัน :give2: :give2:
-
:110011: เชียร์วิทย์ๆๆๆ :เชิป2:
-
ม่ายรู้จะเชียร์คนไหนดีอ่ะ....โลเล...โลเล..
รออ่านต่อนะค้าบ...แล้วค่อยตัดสินใจ...
มะนาวเองคร้าบบบผม...........
-
:5555: :5555:
โอ้ววว วิทย์
หุหุ
-
ใครมั่นคงกว่าก็เชียคนนั้นเเหละ เหอๆ :5555:
-
ถ้าเมลชอบผู้หญิงก็ไม่เชียร์แระ :pandalaugh:
แต่ถ้าเมลชอบผู้ชายก้เชียร์เมลต่อไป :loveu: :loveu: :loveu:
-
เชียร์พี่ต้อง :loveu: :loveu:
:pandalaugh: :pandalaugh:
-
ทำมายมันยุ่งขิงอย่างนี้นะ
รับมือไม่ไหวก็ส่งผ่านมาทางเจ้บ้างก็ได้นะเคอะคุณน้อง...เจ้ว่าง :monkeysad:
-
หุหุ งี้ก็ขาดทุนแย่เลยนะครับ
ต้องเอาคืนให้ครบทุกคน :haun1:
-
ตอนที่4
หลังจากที่ผมกับวิทย์ได้ออกมาจากห้องพยาบาล แล้วเลิกเรียนพอดี ผมได้บอกกะวิทย์ไว้ว่า
" วิทย์รออั้มแถวๆนี้ล่ะนะ เด๋วมาแปปเดียวไปบอกพี่เขาก่อนนะ "
" อืมเด๋วเรารอที่หน้าตึก.....ล่ะกันนะ "
" อืม แวบเดียวเด๋วมานะ "
ผมก้อเลยแยกจากวิทย์ไปหาพี่ต้องทันทีกลัวเค้ารอผมนาน รอไปรอมาซักพักพี่เขาก้อมา
" มารอพี่นานยังอ่ะครับคุนน้อง แล้วนี่เป็นอะไรไปเนี่ยหน้าดูซีดๆไปนะ " พี่ต้องบอกผม
" มาแล้วเหรอครับ ไม่ได้เป็นอารายมากหรอกครับ ช่างเถอะครับ ว่าแต่พี่นัดผมมาที่นี่ มาทำอะไรเหรอครับ " ผมตอบไป
" ก้อแค่......... เออ...... แค่ ....... อยากบอกกะน้องว่า กลับบ้านดีๆนะครับ " อารายฟะเรียกมา มีแค่นี้อ่ะนะที่จะมาบอกเรา
" ครับ ครับ ทราบครับ แล้วทีหลังเรียกผมว่าอั้มนะครับ ผมไม่ได้ชื่อน้องครับ "
" ครับ ครับ รับทราบครับ "
" งั้นผมไปแล้วนะครับ "
" อารายล่ะครับ น้องอั้ม พี่ยังไม่ได้ขออารายน้องอั้มเลยนะ "
" ก้อมารอแล้วนี่ไงล่ะ จะเอาอารายอีกล่ะครับ "
" ก้อแค่บอกว่าให้พี่กลับบ้านดีมั้งไม่ได้หรอกครับ " พูดเส็ดพร้อมกะเกาหัวไปด้วย อิอิ
" ครับ ครับ งั้นก้อกลับบ้านดีดีนะครับ ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพนะครับ "
" ขนาดนั้นเลยเหรอครับ "
" ครับ ครับ ไปล่ะครับ ผมรีบอ่ะครับ บายนะครับพี่ "
" ครับ บายครับ "
จากนั้นผมกะพี่เขาก้อแยกจากกัน โดยที่ผมนั้น ได้รีบไปหาวิทย์ แต่พอไปหาแล้วก้อเจอมันนั่งทำหน้าบูดอยู่ ก้อเลยเข้าไปคุยกะมัน
" วิทย์เป็นอารายไปเหรอมานั่งทำหน้าบูดอยู่น่ะ "
" แหม เนี่ยอ่ะนะแปปเดียว หายไปซะนานเชียวนะ อั้ม " งอนแล้ว มันงอนแล้ว
" อั้มขอโทดนะ ไม่นึกว่าพี่เขาจะพูดนานน่ะ "
" อืมไม่เป็นไร ไปกินข้าวกันดีกว่านะ วิทย์หิวแล้วอ่ะ "
" อืม ไปสิ "
หลังจากนั้นเราก้อเดินไปทานข้าวกัน ร้านข้าวก้ออยู่แถวๆบ้านผมกะวิทย์ล่ะครับ เราก้อเลยไม่ต้องมานั่งรับกลับบ้านกัน
" อั้มกินไรล่ะ " วิทย์ถามผม
" เอากะเพาไก่ไข่ดาวล่ะกันป้า ไข่สุกนะครับ เผ็ดๆด้วยนะครับ "
" และหนูล่ะเอาอะไร " ป้าหันมาถามวิทย์
" เออ... งั้นเอาเหมือนกันกับเขาล่ะครับป้า "
" งั้นรอแปปนะจ๊ะ " ป้าพูดเส็ดพร้อมกับเดินหายไป
" อั้ม กินเส็ดแล้วไปไหนกันต่อดีล่ะ "
" กลับบ้านไง ถามมาได้ "
" ทำไมรีบกลับบ้านจังล่ะ "
" ทำการบ้านไงล่ะ วันนี้วิทย์ก้อไม่ได้มาเรียนนะ ที่สำคันการบ้านวันนี้เยอะมาก "
" อืม ก้อได้ "
ระหว่างที่ผมรอข้าวนั้น ก้อมีเสียงจากใครคนนึงเรียกวิทย์ ก้อคือไอ้เมลนี่เองครับ
" วิทย์ วิทย์ "
" เรียกกูทำไมวะ มีไร "
" เออกูนั่งกินข้าวด้วยคนสิ "
" มึงมากะใครวะ "
" กูมากะมดแฟนกู "
ผมเลยเงยหน้าขึ้นไปมองที่หน้ามัน ทันใด วิทย์ก้อรีบถามผมว่า
" เอาไงอั้ม จะให้มันนั่งด้วยมั้ย แล้วอั้มตัดใจจากมันได้ยังล่ะ " ในความรู้สึกตอนนั้นคิดว่าถ้ามันมานั่งแล้วจะเกิดอารายขึ้นกับเราหรือเปล่าวะ เอาวะ ไม่มีอารายแล้วนิ ในเมื่อเราตัดสินใจว่า ยังไงเราก้อจะเลือกวิทย์แล้วนิ แล้วจะมานั่งคิดทำไมให้มันกวนใจเราเปล่าๆ
" มาสิ ให้มันมานั่งก้อได้นิ ไม่เห็นจะมีอารายเลย "
" แน่นะ "
" แน่สิ "
หลังจากที่วิทยืเรียกเมลมานั่งแล้วนั้นคำแรกที่มันนั้นถามผม ถามว่าไรรู้มั้ยครับ
" เฮ้ย เด๋วนี้พาผัวมานั่งกินข้าวแล้วเหรอวะ " ดูมันถามผมสิครับ กวนส้นตีกมาก ไม่ใช่แค่มันถามนะครับ เมียมันก้อถามด้วย
" แล้วเด๋วนี้ ที่บ้านพี่เขารับได้เหรอว่าเป็นแบบนี้อ่ะค่ะ " อี D ok หน้าตาก้อไม่สวย ยังจะมาปากหมาอีก แล้ววิทย์นั้นก้อเริ่มมามองที่หน้าผม แล้วก้อเขียนเป็นจดหมายตอนที่ 2 ตัว นั้นเผลอมาถามว่า
" จะไปกินที่ร้านอื่นม่ะ " ผมก้อเขียนตอบกลับไปว่า
" ไม่อ่ะ กินที่นี่อ่ะล่ะดีแล้ว ไปก้อเหมือนว่าแพ้พวกมัน "
" จะดีเหรอ วิทย์ยังไม่เห็นว่าอั้มนั้นจะโต้ตอบอารายมันเลยซักนิดนะ "
" เออน่ะ เด๋วก้อรู้ อั้มมีวิธีน่ะ "
" งั้น โอเคกินที่นี่ก้อได้ "
หลังจากที่ผมเขียนกระดาษส่งกันไปส่งกันมานั้น อีชะนีตัวนั้นได้มาเห็นผมส่งกระดาษแล้วพูดขึ้นมาว่า
" ดูสิพี่เมล สวีทกันมากเลยอ่ะ น่าอิจฉา "
" เห็นด้วยเหรอ " ผมถาม
" เห็นสิค่ะ ยังอยากรู้ด้วยนะค่ะ ว่าเขียนอารายไว้ในนั้นด้วยอ่ะค่ะ "
" แหมน้องครับ อย่างงั้นอ่ะ ไม่สอดเรื่องชาวบ้านไปหน่อยเหรอครับ "
" ก้อไม่หรอกค่ะ นิดเดียวเองน่ะ ก้อแค่อยากรู้เฉยล่ะค่ะ ทำไมเหรอค่ะ หรือว่ามีอารายที่ไม่ดี เลยไม่กล้าบอก ฮ่าๆ " ยังเสือกไม่เลิก กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมันนะ
" แหมแสดง ว่าที่บ้านน้องเขาสอนมาดีเนอะเมล นายได้คนที่ดีจริงๆ ที่น้องคนนี้ชอบสอดเรื่องของชาวบ้านไปทั่วเลยนะ นี่ขนาดบอกไปแล้วนะว่าไม่มีอารายในกระดาษแผ่นนั้น แต่ก้อยังเสือกมาถามอีกว่ามีอาราย โคดดีจิงๆ "
" ทำไมมาด่าแฟนกูวะ มึงมีสิทธ์อารายวะ "
" เปล่าทีหลังมึงก้อหัดอบรมมารยาทของอีห่านี่หน่อยสิวะ แม่งเสือกเรื่องของกูกับวิทย์ทุกเรื่องเลย "
" อ้าวไอ้นี่ ปากดีนะน่ะมึงมาเลยดีกว่ามะ "
มันลุกขึ้นพร้อมที่จะเอามือของมันนั้น มาต่อยที่หน้าของผม แล้วก้อมีเสียงที่อีเวรนั้นที่คอยเชียรผัวมันอยู่ว่า
" เอาเลยค่ะ ต่อยมันเลยค่ะ มันมาว่าหนู เอาเลยค่ะพี่เมล "
ทีนี้ผมกะมันก้อลุกพร้อมที่จะเอาหมัดไปประชันกัน ทันไดนั้น ก้อมีคนมาเรียกชื่อผม
" อั้ม อั้ม "
" ผัวะผัวะ " พอหันไปดู เป็นหน้าของวิทย์ที่โดนต่อยไม่ใช่หน้าของผม แล้วผมก้อหันไปหาเสียงที่เรียกผม คนที่เรียกคือพี่ต้อง
" พี่เมลไปเหอะค่ะ ต่อยผัวมันแล้วก้อเหมือนกะต่อยตัวมันด้วยล่ะค่ะพี่ ไปเถอะค่ะ ฮ่าๆๆ " มันพูดเส็ดพร้อมกะทำท่าหัวเราะ แล้วที่มัน 2 คน ทำได้ทุเรศที่สุดนั้นก้อคือ ถุยน้ำลายใส่ที่หน้าวิทย์ ทำคนที่กำลังไม่มีทางสู้ ผมเลยหันเข้าไปข้างหลังมันพร้อมกะดึงไหล่ไอ้เมลให้มันหันกลับมาก่อนที่มันจะเดินออกไปจากร้าน
" ผัวะ ผัวะ " เข้าที่หน้ามัน 2 ที แก้มมันทั้ง 2 ข้าง แล้วก้อหันมาทางอีมด
" เพี้ยะ " ตบมันไปที่หน้า 1 ที
" มึง 2 คนจำไว้นะ อย่ามาทำสันดาร เชี่ยๆกะกู อีก กูต่อยมึงสำหรับที่มึงถุยน้ำลายใส่หน้าไอ้วิทย์มัน แล้วมึงที่กูตบมึงสำหรับปากพล่อยๆของมึง มึงจำไว้นะอย่ามายุ่งกะกู 2 คนอีก "
" เรื่องนี้มันยังไม่จบแน่ๆ " ไอ้เมลบอก
" ไม่จบก้อไม่จบ ยังไงถ้ามึงพร้อมเมื่อไหร่มาบอกกูด้วยก้อล่ะกัน ไอหน้าตัวเมีย " ผมพูด
มันชี้หน้าผม แล้วก้อลากสังขารเมียมัน กะ ตัวมันออกไปนอกร้าน แล้วป้าเข้ามาถามผมว่าเป็นอารายเหรอเปล่า
" เป็นอารายเหรอเปล่าลูก " ป้าถามผม
" เปล่าครับ ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับป้า แต่เนี่ยหนักเอาการล่ะครับ "
" เฮ้อ แต่นังนั้นน่ะปากหมาจิงๆนะ ป้าว่าถ้าเป็นป้านะ ป้าจะเล่นมันให้หนักกว่านี้อีก ปะเด๋วป้าพาไปทำแผลนะ " ป้าก้อค่อยพยุงพาวิทย์ลุกขึ้นมาจากสภาพที่ไม่น่าดูเท่าที่ควร
" ไปวิทย์เด๋วป้าเขาพาไปทำแผลนะ "
" อืม รอเราด้วยนะ "
" เออ เรารอข้างนอกนะ "
ระหว่างที่ผมรอวิทย์ ผมก้อเห็นพี่ต้องยืนมองผมอยู่ ผมเลยเดินเข้าไปถาม
" เมื่อกี้พี่เรียกผมทำไม มีไรเหรอ " ผมโมโหใส่
" ก้อว่าจะเรียกมากินข้าวด้วยไงล่ะ "
" แค่นี้นะเหรอครับพี่ "
" อืม "
" แล้วพี่เห็นมั้ยล่ะว่าเพื่อนผมนั้นโดนอารายไปมั่งน่ะ พี่เห็นมัยว่ามันโดยต่อยทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของมันเลยซักนิดเดียว "
" นี่เราโมโหพี่ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย "
" ใช่สิพี่ พี่เรียบกผมมาเพื่อจุดประสงค์แค่นี้มันไม่เท่ากับที่เพื่อนผมเจ็บหรอกนะครับ ผมไปล่ะครับ " ผมก้อเดินหันหลังไป พี่ต้องก้อเข้ามาจับมือผมไว้
" แล้วพี่ขอโทดได้มั้ยล่ะ " พร้อมกับบีบมือผมแน่นกว่าเดิมอีก
" ครับ ผมไม่ได้โกดพี่หรอกนะครับ ปล่อยได้แล้วครับ ผมจะไปดูเพื่อนผมแล้ว "
" บอกพี่ก่อนได้มั้ยว่า อั้มกะเพื่อนอั้ม เป็นอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นพูดจิงหรือเปล่า "
" เรื่องอารายล่ะครับ "
" เรื่องที่อั้มกะเพื่อนอั้มเป็นแฟนกัน จิงมั้ย "
" พี่มาพูดอารายเนี่ย คนกำลังเครียดๆอยู่ ปล่อยมือได้ยังล่ะครับ "
" ยังไม่ปล่อยจนกว่าอั้มจะตอบพี่มาก่อน "
" ไม่ปล่อยใช่มั้ยครับ " ผมเลยสบัดมือผมออกจากมือของพี่ต้องเค้า แล้วก้อเดินหนีออกมาเพื่อที่จะเดินมาหาวิทย์
หลังจากที่เดินมารอวิทย์ วิทย์ก้อออกมาหาผม
" รอเรานานมั้ยอั้ม "
" ก้อพอสมควรอ่ะไม่ต้องมาถามเราหรอกนะ นายล่เป็นยังไงบ้างล่ะวิทย์ ดีขึ้นมาบ้างยัง "
" ดีขึ้นตั้งแต่เราเห็นหน้าแล้วล่ะ "
" แหม พอดีขึ้นมาหน่อยก้อเริ่มหยอดเลยนะแกเนี่ย "
" อั้ม เราขอบใจนายมากนะ วันนี้นะ "
" เรื่องนั้นน่ะเหรอ ไม่ต้องมาขอบใจเราหรอก ยังไงเราต้องช่วยนายอยู่แล้ว "
" เรื่องนั้นล่ะถูกแล้ว อีกเรื่องนึงก้อคือ ที่นายไม่ทิ้งเราไงล่ะ เราขอบใจนายจิงๆเลยนะ " มันพูดเส็ดพร้อมกับทำสีหน้าเศร้าๆใส่ผม
" อ้าวขอบใจเราเส็ด แล้วทำไมทำหน้าเศร้าซะล่ะ "
" ก้อเราดูเเลนายไม่ได้นิ เรากัวอั้มจะล้มเลิกในเรื่องที่อั้มรอเราพิสูดตัวเอง แค่เรื่องแรกเราก้อพิสูดไม่ได้แล้ว "
" คิดมาก เรายังไม่คิดเรื่องอารายแบบนี้เลยนะ หรือว่าจะให้เราคิดล่ะ "
" ไม่เอานะ เรากลัวไง เราบอกแล้วนิ "
" เออเราไม่ทำอย่างงั้นหรอกนะ แต่นายก้อพิสูดให้เราเห็นไปแล้วนะ ว่านายทำเพื่อเราได้จริงๆ "
" ตอนไหนล่ะ "
" ก้อตอนที่นาย มาโดนต่อยแทนเราไง แค่นี้ก้อซึ้งพอแล้วล่ะ พอที่จะพิสูดตัวของนายได้ว่า นายทำเพื่อเราได้จิงๆ "
" จิงอ่ะ แล้วเรื่องแค่นี้ จะรับเราเป็นมากกว่าเพื่อนได้ยังล่ะครับ อั้ม " หน้าปูด ปากแตก ก้อยังมาทำหน้าหวานใส่ผมได้อีก ( รักตายเลยล่ะคนนี้ )
" เอาดีมั้ยวะ จะเอาดีมั้ยหว่า เอออออ รับก้อได้นะ "
" รับอารายมิทราบครับ คุนอั้ม " กวนอีกนะแก
" ก้อรับนายเป็นมากกว่าเพื่อนไงล่ะ "
" เขาเรียกว่าแฟนนะ มีความรู้สึก"
" เออนั้นล่ะ "
" ตกลงอั้มยอมรับเราเป็นแฟนแล้วชั้ยมั้ย "
" ครับผม ยอมรับด้วยความเต็มใจเลยล่ะ "
" ขอบคุนนะ "
" อืม ยังไงเรากลับบ้านก่อนนะ นี่ก้อถึงหน้าบ้านนายแล้ว "
" อืม กลับบ้านดีๆนะ เป็นห่วงรู้มั้ย "
" อืมเราไปล่ะนะ "
-
เกลียด เมล กะ แฟน มันว่ะ :angry2: :angry2: :angry2:
อั้ม รับ วิทย์เปนแฟนแล้ว ฮิ้ววววววววววว
:รักจัง11: :รักจัง11:
-
รับวิทย์เป็นแฟนแล้ว...แต่เต็มใจแน่ป่าววะเนี่ย... :เฮ้อ:
-
โห น้องมด เกิดมาเสียสถาบันหญิงจริง ๆ ปากจัดมาก (อายแทนนะนี่) :เฮ้อ:
ตกลงนาทีนี้ วิทย์เข้าวินไปแล้วใช่ป่ะ :laugh3: :laugh3:
-
อุส่าห์เชียร์ แหม่งเอ้ยแสรดดดดดดดดด เมล :pigangry2: :pigangry2: :pigangry2:
-
:serius2: ทำไมเมลเป็นงี้ไปได้ฟร่ะเนี่ย ไม่เจงงงงงงงงงงงง
รอดูต่อดีกว่า . . . เผื่อจะมีลับลมคมใน ยังไงก็แอบเชียร์เมล
แต่ถ้าเมลชั่วไปแล้วงั้นเชียร์พี่ต้องก็ได้ :haun5:
-
คนเราหนอคนเรา ทำไมเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้ :อกหัก:
-
หลังจากที่ผมส่งวิทย์ที่หน้าบ้าน ระหว่างทางเดินกลับบ้านผม ผมก้อกลับมาคิดว่านี่เรากล้าทำเพื่อเขาคนนั้น ได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย งงชะมัด แต่ก้อเอาวะ เราเลือกเขาในเมื่อเขาพร้อมที่จะทำเพื่อเราทุกสิ่ง เราก้อจะพร้อมจะทำทุกสิ่งเพื่อเค้าเช่นกัน
" กลับมาแล้วครับ " ผมตะโกน
" มาแล้วเหรออั้ม " เสียงนี้คุ้นแฮะ
" พ่อมาเหรอพี่แม็พ " ผมถามพี่ผม
" อืม มาตั้งนานแล้วล่ะ รอแกอยู่ด้วยล่ะ "
" เหรอครับ งั้นเด๋วผมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อก่อนนะครับ " ผมหันข้างคุยกะพี่ผม เพราะว่ากลัวเขาเห็นรอยเลือดของวิทย์ที่อยู่ที่เสื้อนักเรียนของผม ระหว่างที่ผมกำลังจะวิ่ง ก้อได้รู้สึกถึงแรงเหวี่ยงจากข้างหลังผม แรงมากพี่ผมเองแล้วก้อถามผมว่า
" เด๋วก่อน อย่าเพิ่งไป " สงสัยเห็นรอยเลือดที่เสื้อแล้วแน่เลย
" ที่เสื้อไปโดนอารายมา เอ๊ะ นั้นมันลอยเลือดนิอั้ม ไปทำอะไรมา บอกพี่มาเด๋วนี้นะ " ซวยซ้ำ ซวยซ้อน ซวยซ่อนเงื่อนซะแล้วเรา
" อั้มไปไหนแล้วล่ะลูก มาหาพ่อกะแม่หน่อยสิลูก " พ่อผมเรียกผมแล้ว
" ไปก่อนนะพี่ พ่อเรียกแล้วเห็นมั้ย "
" เออ เรามีเรื่องอะไรที่ต้องคุยอีกนะจำไว้ ให้พ่อไปก่อนแล้วแกน่ะมาคุยกะพี่ด้วยล่ะ อย่าลืมนะ "
" ครับ " ซวย ซวย ซวย
พอผมไปอาบน้ำ แล้วลงมาหาพ่อกับแม่ข้างล่าง
" พ่อครับ แม่ครับ หวัดดีครับ "
" เป็นไงบ้างลูก สบายดีมั้ยล่ะ พ่อกะแม่เป็นห่วงมากอั้มมากเลยรู้มั้ยลูก " แม่บอกผมครับ
" ไม่เป็นห่วงผมเลยช่ะม่ะล่ะครับ พ่อกะแม่อ่ะ " พี่ผมน้อยใจ
" แหมแกโต ดูแลตัวเองได้แล้วนิ ไม่เหมือนอั้ม อั้มมันยังเล็กอยู่นะ ยังเด็กอยู่ด้วย " อิอิอิ แม่เข้าข้างด้วย
" ว่าแต่อั้ม เด๋วพ่อกับแม่จะไปอีกแล้วนะ " ทิ้งเราอีกแล้ว เหมือนกับที่ผมบอกไว้ตั้งแต่ตอนต้นอ่ะครับ ว่าผมไม่ค่อยได้เจอพ่อกะแม่ซักเท่าไหร่อ่ะครับ
" ไปเมื่อไหร่ล่ะครับ " ผมถามไป
" อีกประมาณ 2 วันน่ะลูก ทำไมเหรอ " ครั้งนี้มาแปลก ปรกติมาทักทายแล้วก้อจะไปในวันรุ่งขึ้นเลย
" เปล่าครับ "
" งั้นเด๋วพ่อกับแม่ไปงานเลี้ยงก่อนนะ พี่แม็พไปด้วยล่ะ อั้มไปมั้ย นานๆเราจะได้อยู่กันพร้อมหน้ากันซักที " พ่อพูดครับ
" ใช่ลูกไปสิลูก " แม่สมทบต่อครับ
" ไม่ต้องไปถามมันเลยครับแม่ เอามันไปด้วยเลยล่ะครับดีที่สุด มันยังเด็กอยู่ไม่ใช่เหรอครับ ทิ้งมันไว้คนเดียว เด๋วมันเอามือไปแหย่ปลั๊กไฟขึ้นมาเราจะทำยังไงล่ะครับแม่ ต้องเอาไปยังเด็กยังต้องเลี้ยงดูกันอีก " ดูสิครับพี่ผม แขวะทั้งแม่และผม
" เด๋วนะ เด๋วนะ แกไอแม็พแกกว่าว่าแม่เหรอ เด๋วจะโดน ไปแต่งตัวได้แล้ว ทั้ง2คนเลย เร็วๆนะแม่รออยู่ข้างล่างนะ "
" คราฟฟฟฟฟฟ ไปล่ะครับแม่ " ผมบอกแม่ไป
ระหว่างกำลังแต่งตัว อยู่ดีๆ ก้อมีคนมาเคาะประตูห้องผม
" เข้ามาเลยครับแม่ ห้องไม่ได้ล็อกครับ "
" วันนี้แกไปมีเรื่องกับใครมาอั้ม บอกมาให้หมดเด๋วนี้นะ " มาแล้วครับ มันมาแล้วครับ ซาตานคับ
" เอออ....คือว่า ไม่มีอารายหรอกครับ แค่เรียนศิลปะ แล้วสีเลอะเท่านั้นเอง"
" อ๋อเหรอ งั้นสีที่ใช้เป็นสีที่มีของขลังลงยันไว้ล่ะสิมึง สีที่นี่ดีเนอะ ซื้อที่ไหนเหรอ ที่อยู่ๆมันเป็นสีแดงสดแล้วกำลังจะกลายเป็นสีดำน่ะ " ใช่ครับถ้าเป็นเลือดแล้วกำลังจะเเห้งนั้นจะกลายเป็นสีดำครับ
" ไม่ต้องมาโกหกเลยนะแก บอกมา " พี่ยังเร้าหรือ ผมอีกครับ
" เรื่องมันก้อมีอยู่ว่า ......... " พอผมเล่าเส็ด พี่ก้อบบอกว่า
" อย่าทำอย่างงี้อีกรู้มั้ย พี่เป็นห่วง เข้าใจด้วยนะว่าพ่อกะแม่ฝากพี่ให้ดูแลแกให้ดี อย่าทำหยั่งงี้อีกนะอั้ม พี่มีน้องคนเดียว "
" ครับ ครับ ผมจะไม่ทำอีกครับ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ผมสันยาครับ "
" อืมดีแล้วล่ะนะ ไปกันเถอะ พ่อกะแม่รอนานแล้วล่ะ "
" ครับ "
ผมกะพี่ก้อเดินลงข้างล่างพร้อมกัน หลังจากที่ออกจากบ้านเพื่อที่จะเดินทางไปที่โรงแรม ก้อนั่งคิดว่าที่เราสันยากะพี่ไว้ เราจะทำได้หรือเปล่านะ เพราะว่าเรื่องมันก้อยังไม่เคลียร์ เป็นไงเป็นกันวะ
พอถึงที่โรงแรม จุดประสงค์เลยนะครับ ไปสวัสดีทักทายญาติผู้ใหญ่หรือเพื่อนของพ่อกะแม่ผม พอทักเส็ดแล้วจะมีอารายอีกล่ะครับ กินไงล่ะครับ เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยในชีวิตผม ( อิอิอิ ของฟรีชอบอยู่แล้ว หายห่วง )
ระหว่างที่เดินตักอาหารก้อตกใจเพราะมีคนมาทัก
" อ้าว อั้มมากะใครเหรอ " ผมเงยหน้าขึ้นไปดู อ่อ พี่ต้องอ่ะครับ
" มากะพ่อ แม่ และพี่ ทำไมเหรอครับ " ผมตอบไปอย่างห้วนๆ
" ยังไม่หายโกดพี่เลยเหรอ "
" ผมจะไปโกดอารายพี่ล่ะ "
" จิงเหรอครับที่ไม่โกดพี่แล้วอ่ะ "
" อืมจิงสิครับ โกหกได้ตังเหรอไงล่ะ "
" ครับ ครับ แล้วนี่ทานเส็ดแล้วไปเดินเล่นกะพี่มั้ยล่ะครับ "
" ไปที่ไหนล่ะครับ แถวๆนี้มีที่เดินด้วยเหรอครับ "
" มีสิ ชั้น3 ของโรงแรมเขามีสวนหย่อมอยู่น่ะครับ ไปนะ ไปนะ ไปนะ นะนะนะนะนะ "
" ครับไปก้อได้ครับ เด๋วไปบอกพี่ก่อนนะครับ "
" ครับ "
ผมก้อตรงเลยครับ ตรงไปบอกพี่ผมเลยครับ พี่ผมก้อบอกว่าได้แต่ห้ามไปนานนะ เด๋วพ่อกะแม่ถามหาเด๋วหาไม่เจอ ผมตกลงกับพี่ แล้วเดินมาหาพี่ต้องเลยครคับ
" ขอแล้วเหรอครับ "
" ก้อขอแล้วสิครับ ถ้าไม่ขอจะมายืนได้ไงล่ะครับ ถามมาแปลกๆ "
" กวนอีกแล้วนะเรา ไปกันเถอะ "
ผมก้อเดินไปกับพี่เขา ระหว่างทางพี่เขาก้อเอามือเขามาจับที่มือของผมผมก้อ
" ปล่อยนะครับพี่ ผมไม่ค่อยชอบอ่ะ "
" ถ้าไม่ล่ะ จะโกดมั้ย " สายตาพี่ต้องมองผมแบบดุเดือดมาก ไม่กล้าที่จะสะบัดมือเหมือครั้งก่อนเลย เขาก้อจับมือผมแล้วก้อเดินไปเรื่อยๆ จนถึงที่หมายแล้ว
" นี่ล่ะครับถึงแล้วนะอั้ม สวยม่ะ "
" สวยดี แล้วทำไมพี่ถึงรู้ดีนักล่ะ "
" อ๋อแม่พี่เป็นหุ่นส่วของที่นี่ 40 % น่ะ พี่เลยมาที่นี่บ่อยเลยรู้จักดี "
" อ่อครับ "
" อั้มครับ พี่ขอถามคำถามเดิมได้มั้ยล่ะครับ "
" ถามว่าอารายเหรอครับ พี่ต้อง "
" เรื่องที่อั้มกะเพื่อนอั้มเป็นแฟนกัน จิงมั้ย "
" จิงครับ " ผมตอบอย่างไม่คิดเลยว่า สิ่งที่จะเกิดตามมานั้นเป็นอย่างไร
" เหรอครับ " ทำหน้าเศร้าอีกตามเคย
" แล้วพี่ถามผมทำไมเหรอครับ "
" ก้อพี่ชอบอั้มไงล่ะ พี่ถึงอยากรู้จากปากของอั้มเอง เพราะวันที่อั้มเข้าห้องพยาบาลน่ะ เพื่อนพี่มันได้ยินมาน่ะ มันก้อเลยมาเล่าให้พี่ฟัง "
" แล้วพี่ชอบผมนานยังล่ะครับ " พูดเหมือนให้ความหวังเขาเลยเนอะ
" ตั้งแต่ที่พี่เห็นเราทะเลาะกับเพื่อนที่โรงอาหารแล้วล่ะ "
" แล้วเพิ่งมาบอกเนี่ยนะ เอางี้ล่ะกันนะครับพี่ ผมจะถือว่าพี่นั้น เป็นพี่ชายคนที่2สำหรับผมล่ะกันนะครับ อย่าโกดผมนะครับ เพราะผมได้ตัดสินใจเลือกเขาคนนั้นไปแล้ว "
" ครับพี่จะรับเราเป็นน้องชายที่ดีนะ แต่สันยากับพี่นะว่าถ้าไม่มีใคร ยังมีพี่คนนี้อยู่ข้างๆอั้มเสมอนะ "
" ครับ "
" อั้ม อั้ม กลับบ้านได้แล้วนะ " เสียงพี่ผมมาตามน่ะครับ
" งั้นพี่ต้องครับผมไปก่อนนะครับ เด๋.พุ่งนี้เจอกันที่ รร. นะครับ หวัดดีครับ "
" ครับกลับดีๆนะ "
ระหว่างทางกลับ ผมก้อมานั่งคิดอีกว่าจะทำไงดีวะ พุ่งนี้ที่นั่งของเรานั้นนั่งกับไอเชี่ยตัวนั้นด้วยล่ะสิ ทำไงดีวะ ไม่เป็นไรเด๋วขอเเลกกับเพื่อนก้อได้
-
เสน่ห์แรงกันจิงๆ......... :pandalaugh: :pandalaugh:
.........แห่กันมาชอบใหญ่เลย...... : 222222: : 222222:
-
เชอะ คนเสน่ห์แรงก็งี้ :haun5: อิจฉาโว้ย : 222222: : 222222:
-
อย่างนี้ต้องส่งน้องมดไปให้เจ๊สองถ่วงทะเล ดีมะฮับ :haun5: :haun5:
-
ไรว๊า . . . ไหงเป็นงั้นอ่ะ มีแต่คนมารุมชอบ
ทำไมเราอยู่ตัวคนเดียวละว๊า :dont2:
-
:รักจัง11: น้องอั้มน่ารัก น้องอั้มน่ารัก น้องอั้มน่ารัก :5555: เสน่ห์ยังแรงดีอยู่ วู้วววววว :laugh3:
-
แง่มๆ สนุกดีอ่ะคับ ลุ้นๆ น่าติดตาม
ฝากไปบอกกับผู้เขียนด้วยนะครับเรื่องภาษา
"ขอโทด" "โกด" คำไหนที่เป็นภาษาไทยง่ายๆ ไม่น่าจะเขียนผิด ก็ขอให้ใช้ให้ถูกด้วยครับ เพราะผมอ่านแล้วรู้สึกมันขัดๆ อารมณ์หน่อย
เข้าใจครับว่าไม่ได้เขียนผิด ตั้งใจจะเขียนแบบนั้น แต่มันจะทำลายภาษาไทย ส่วนคำบางคำที่เป็ฯภาษาพูด หรือคำใหม่ ก็อลุ่มอล่วยกันได้ เช่น สัด (ในนี้เป็นความหมายของสัตว์ช่วงเจริญพันธ์) จะมาจากคำว่า สัตว์ หรือ สาด แสด ซึ่งเป็นความหมายเดียวกัน เป็นภาษาพูดใหม่ และคำใหม่ พอไปไหว
แต่คำง่ายๆ ที่สะกดไม่ยาก ไม่อยากให้ทำแบบนี้เลยครับ
อยากให้ใช้ภาษาไทยกันอย่างถูกต้องหน่อย......
เดี๋ยวตามอ่านต่อนนะครับ (ขออนุญาตไปดูของตัวเองบ้างดีกว่า)
-
นั่งด้วยกันกับมันก็เล่นมันเลยดิครับ555 :laugh5:
-
เห็นด้วยกับกระต๊อบนะ ยกมือหนับหนุน :call:
-
อั้มนี่น่าร๊ากกกเนอะ
มีแต่คนมาชอบบบ
ฮ่าๆๆๆๆ
-
ระหว่างทางที่กลับบ้าน ผมก้อนั่งคิดตลอดทางว่า พุ่งนี้จะทำยังไงดีนะ เฮ้อออออ ยังไงก้อเอาวะเปนไงเป็นกัน
ในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น ผมก้อไปโรงเรียนตามปรกติ แต่ซักพัก โอ้ก้อมาครับ
" อั้ม อั้ม มึงเป็นอารายมากเปล่าวะ " โอ้ถามผม
" เปล่า ไม่ได้เป็นอารายสักหน่อย "
" อย่ามึง อย่ามาเนียน สาดดดดดดดด เรื่องเมื่อวานมีคนเล่าให้กูกะเม้งฟังหมดแล้ว เล่าให้กูฟังเลยเด๋วนี้ "
" เด๋วววววววววว อย่าเพิ่งเล่า รอกูด้วย " มาทันใจจิงๆเลยนะไอเม้งเนี่ย ผมก้อเล่าให้มันฟังไปทั้งหมด แล้วก้อ
" ไอเชี่ยนั่นอยู่ไหนวะ แม่งมาทำเพื่อนกู เรื่องทั้งหมดมาจากมึงไอโอ้ เพราะมึงดันรับมันมาเข้ากลุ่ม " พูดเส็ดพร้อมกับ ตบหัวไอ้โอ้ไป1 ที
" กูเจ็บนะ ไอเม้ง "
" เออ หยุดได้แล้วล่ะ " ผมบอกมันไป
" เออแล้วเรื่องกะไอวิทย์ เป็นเรื่องจิง ช่ะม่ะ" เม้งมาถามผม
" เออ..... จิงอ่ะเรายอมรับ แต่ถ้านายไม่คบเราก้อไม่เป็นนะ เราทำใจได้น่ะ "
" แป๊ะ นี่ไอสาดดดดดดดด โทษฐานที่ไม่เห็นกูเป็นเพื่อน " มันตบหัวผมครับ
" เจ็บนะ ทำอารายเนี่ย แล้วสรุปว่ามึงจะยังคบเพื่อนคนนี้อยู่หรือเปล่าล่ะ " ผมถามมัน
" แหม แหม อยากจะโดนอีกทีมั้ยวะ มึงฟังไว้นะ มึงจะเป็นอารายก้อช่าง ยังมึงคนนี้ยังเป็นเพื่อนกูเสมอ ตลอดไป " ซึ้งครับ ซึ้ง
" ใช่ ไม่ว่าแกจะเป็นยังไงนะอั้ม แกก้อยังเป็นเพื่อนเรากะไอ้เม้งเสมอนะ ไม่ต้องห่วงยังไงพวกเราก้อไม่ทิ้งกัน " โอ้กะเม้งพูดแบบนี้ ผมร้องไห้โฮเลยครับ
" แหม แหม แค่นี้ทำซึ้ง ร้องไห้เลยเหรอวะมึง ไม่เอาไม่ต้องร้องแล้ว " เม้งพูด
" เราขอบใจพวกแกมากนะ ที่เข้าใจเรา " ผมพูด
" ไม่ต้องมาขอบใจเลย เพื่อนกันยังไงก้อไม่ทิ้งกันหรอกนะ ว่าแต่ไอเชี่ยนั้นมายังอ่ะ " เม้งครับ นี่ล่ะครับเม้ง
" ยังวะ กูยังไม่เห็นมันเลยวะ ว่าแต่อั้ม วันนี้แลกที่นั่งเรียนกะกู มึงมานั่งกะไอ้แจ็ค เด๋วกูไปนั่งกะเชี่ยนั้นเอง โอเคม่ะ " โอ้พูด
" ขอบใจนะ "
" เออ ไม่เป็นไร "
" งั้นพวกเราไปกินข้าวกันดีกว่า " เม้งพูด
" อืม " ผมบอก
ระหว่างที่นั่งกินข้าว แจ็คก้อเดินพร้อมกับมาจับหน้าผม จับแขน จับขา
" แกเป็นอารายมากป่ะวะอั้ม " มันถามผม
" ไม่อ่ะ ขอบใจนะที่เป็นห่วง "
" แล้วมึงเห็นเชี่ยนั้นมายังวะ " เม้งถามแจ็ค
" เห็นแล้ว เห็นว่ามันคุยกะไอมดแฟนมันที่หน้าโรงเรียนน่ะ " แจ็คตอบเม้ง
" เออ เด๋วเข้ามาก่อนนะมึง " เม้งบอก
" เออน่า อย่าไปทำอารายเลยนะ มีเรื่องกันเปล่าๆ ตัวเราก้อยังไม่เห็นเป็นอารายเลย " ผมบอกมันเพื่อเตือนสติมัน
" จะต้องรอให้มึงเป็นอารายไปก่อนหรือไงล่ะ ถึงกูตะจ้องมาจัดการกับมันน่ะ " ดูมันตอบสิครับ
" เออ เชื่อเราเถอะ เรายังพอปะทะกับมันได้ แต่ถ้าวันไหนเราสู้ไม่ได้ เราจะบอกนายเองโอเคม่ะ " ผมบอกมัน
" เออ เออ แต่มึงต้องมาบอกกูนะ "
" เออ บอกแน่นะ "
หลังจากเคารพธงชาติ เส็ดผมก้อ เดินขึ้นห้อง แต่ก้อเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่า แฟนกูไปไหนวะ ซักพัก ผมก้อได้ยินเสียงตะโกนมาจากข้างหลังผมว่า
" เฮ้ยๆ พวกมึงมาดูสิวะ เด็กห้อง 5 กำลังต่อยกัน กำลังมันเลย " ผมสะดุ้ง แล้วก้อคิดว่าเอาแล้ว มันไม่ได้มาเข้าแถวทั้งคู่เลยนี่หว่า จากนั้นผมก้อรีบวิ่งไปดู เป็นจริงครับ ทั้งคู่กำลังต่อยกัน แต่ฝ่ายที่กำลังจะล้มลงไป คือไอ้เมลครับ วิทย์ก้อพูดต่อว่า
" เมื่อวานมึงทำกับกูและคนที่กูรักต้องเจ็บ เพราะฉะนั้นวันนี้มึงต้องได้ความเจ็บอันนั้นคืนไป " พอพูดเส็ดวิทย์ก้อสลบตามไอ้เมลไปล้มลงกับพื้น
ตอนนี้ทั้งคู่นั้นสลบคาที่ พอผมเห็นแล้วเดินเข้าไปดูทุกๆคนนั้นเดินเข้าไปดูวิทย์กันหมดรวมทั้งผมด้วย พอเข้าไปดู สภาพหน้าตาของวิทย์ดูแย่กว่าเมื่อวานเยอะเลย คราวนี้ทั้งตาแตก คิ้วแตก หัวเจาะ
ส่วนหน้าเมลนั้น ก้อใช่เล่นครับ คิ้วแตกทั้ง 2 ข้าง ปากแตกที่สำคันนะครับฟันมันหลุดด้วย สักแปปนึง พวกเพื่อนผมก้อเดินเข้ามาที่ห้อง
" อั้มไอ้วิทย์เป็นไงบ้างวะ " โอ้ถาม
" ดูสิแก มันยังไม่รู้สึกตัวเลยซักนิดนึง กูทั้งเขย่า ทั้งสกิดแรงๆ ยังไม่รู้สึกเลยอ่ะ " ผมบอก
" เราว่าเด๋วเราจะพาไปห้องพยาบาลแล้วล่ะ " ผมบอกต่อไปอีก จากนั้นผมก้อพาวิทย์มาที่ห้องพยาบาล พอถึงผมก้อทิ้งร่างของวิทย์ไว้ที่ห้องพยาบาล
แล้วออกจากห้องพยาบาลเพื่อที่จะไปเรียนต่อ แต่ตอนที่ผมกำลังจะขึ้นห้อง ผมก้อเห็นไอ้เมลมันเดินลงมาพอดี มันมองมาที่หน้าผม แล้วมัน
" สะใจมึงแล้วใช่มั้ย ไออั้ม ที่มันมาต่อยกู " ผมไม่สนใจ แล้วเดินต่อ เพราะผมไม่อยากต่อปากต่อคำกับคนต่ำๆพวกนี้
" มึงตอบกูมาสิ หน้ากูเป็นหยั่งงี้ มึงพอใจยังวะ " มันพูดต่อ
" สะใจมึงยังวะ ที่มันทำกูได้อย่างงี้อ่ะ มันได้ทำตามที่มึงต้องการแล้วใช่มั้ย " ผมก้อหันไปในใจผมก้อคิดว่าทำไมมันต้องพูดเหมือนกับว่าผมไปบอกวิทย์ให้มาทำร้ายมัน แล้วผมบอกมันว่า
" ถ้าสะใจกูจิงๆอ่ะนะ มึงต้องไปให้พ้นๆหน้ากู ไม่ต้องมาให้กูนั้นต้องมานั่งเห็นหน้ามึงอีก แค่นี้ล่ะถึงจะสะใจกู " แล้วผมเดินต่อโดยที่ไม่หันไปมองหน้าผมอีก
" กูไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่ามึงน่ะ จะเป็นคนที่ใจดำอย่างงี้ ตอนแรกที่กูเห็นมึง กูก้อนึกว่ามึงจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในกลุ่ม แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อย่างที่กูคิดเลย "
" แล้วมึงทำอารายเอาไว้ล่ะเมื่อวาน มึงลืมไปแล้วเหรอไง กูจะใจดำสำหรับคนที่กูเกลียด แล้วจะไม่สนใจกับคนที่กูได้พูดวไปว่า ไปให้ไกลๆไม่ต้องมาให้กูเห็นหน้ามึงอีก มึงจำเอาไว้ให้ดีนะไอเมล แล้วทีนี้มึงจะไปไหนก้อไป " ผมบอกมันด้วยความที่โมโหขึ้นมาอีกครั้
มันก้อเดินลงไป แล้วผมเดินมาถึงที่ห้อง แล้วเม้งมันถามว่า
"อั้มเมื่อกี้มึงเจอไอเมลมาช่ะม่ะ " เม้งถาม
" เออกูมาเจอมัน ทำไมเหรอ "
" มึงด่ามันไปล่ะสิมึง ช่ะม่ะดูก้อรู้แล้วล่ะ "
" เปล่ากูไม่ได้ด่ามัน กูแค่บอกว่าให้มันไปไกลๆหน้ากู เพราะกูไม่อยากเห็นมันอีก "
" เนี่ยอ่ะนะไม่ได้ด่า ช่างเถอะแล้วมึงรู้ถึงสาเหตุของเรื่องนี้ยังล่ะ " โอ้พูด
" ยังเลยอ่ะ เล่ามาดิ อยากรู้เหมือนกันว่ะ "
" มึงรู้แล้วอย่าไปด่าวิทย์มันนะ เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ เริ่มจากที่เมลมันไปขอโทดวิทย์ที่นั่งอยู่ที่ห้องเรียนคน พอมันเดินเข้าไปขอโทดอารายปามานนี้ วิทย์ไม่ฟัง ไม่รับคำขอโทดอารายทั้งสิ้นคืดแต่จะเอาคืนอย่างเดียว และในที่สุดนั้นก้อมีเรื่องกันอย่างที่เห็นนั้นล่ะ "
" แค่นี้เองอ่ะเหรอ " ผมถามมัน
" ยังเว้ย ยังไม่หมดแค่นั้น เพราะว่าไอ้เมลอ่ะ มันเลิกกะอีกมดแฟนมันเมื่อเช้านี้เอง " เม้งบอก
" แล้วมึงรู้มาจากใครวะเรื่องทั้งหมดนี้อ่ะ " ผมถามไปเพราะอยากรู้
" อ่อไอส้มมาบอกพวกกูน่ะ " แจ็คพูดขึ้นมา
" อ่อนี่พวกมึงมาพูดเนี่ย เพื่อที่จะให้กูมองว่าไอ้เมลถูกเหรอ" ผมฉุนมากๆ
" เปล่าไม่ใช่ กูอยากบอกมึงว่า ไอเมลมันน่ะ ยังรู้ตัวว่ามันนั้นผิด ไม่ได้บอกว่าไอเมลมันถูก " โอ้พูด
" อ่อ แล้วไป "
เวลานั้น เลิกเรียนพอดี พวกผมทั้งหมดเลยเดินลงไปข้างล่างว่างจะที่โรงอาหาร พอเดินๆอยู่ ก้อมีมือมาดึงเสื้อของผม แล้วผมกับหลังหันไปโดน
" เพี๊ยะ นี่สำหรับที่มึงทำให้กูกับพี่เมลต้องเลิกกัน " อีมดครับ มันเดินมาตบที่หน้าผม ผมก้องงเมื่อวานพวกมึง 2 คน ยังดีอยู่เลยนี่หว่า แล้วมันง้างมือเพื่อที่จะมาตบผมอีกรอบ แต่ว่าผมนั้นหลบทัน แล้วก้อตอกกลับไปที่หน้ามัน 2 ทีแล้ว
" มึงไม่มีสิทธ์ที่จะมาทำอารายกูตามใจชอบ เรื่องของผัวมึง มึงก้อไปเคลียร์เอาเองสิ ทำม่ะ มึงเลิกกันแล้วเหงาง่ามไม่มีอารายแทงเหรอวะ ถึงมาหาเรื่องกูไม่รู้จักจบจักสิ้น " ผมตอบมันไป
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด " แล้วก้อเดินหนีผมไป ตามประสาชะนีบ้าบอ ไม่มีหัวมีคิด นี่ยังดีว่าชะนีตัวนี้ยังมีการศึกษาอยู่ที่โรงเรียนผมถ้าไม่มีการศึกษานะ ชะนีสันดารแบบนี้อาจจะอยู่ตามซ่อง ตามหลืบคอยคลืบคานขายของสดของตัวเองอยู่ที่ไหนซักแห่งเป็นอันแน่เลย
" เจ็บมั้ยวะ " แจ็คถาม
" ไม่หรอกว่ะ แค่นี้สบายมาก ว่าแต่เราไปหาอารายกินกันดีกว่านะ ดีม่ะ " ผมรีบปัดเรื่องไป
" ไม่ต้องเลยนะมึง พวกกูถาสมมึงว่าเจ็บหรือเปล่า " เม้งถามอีกครับล
" บอกว่าไม่ก้อไม่สิวะ ไปกินกันได้แล้ว "
ผมเลยดึงมือพวกมันทุกๆคยเพื่อที่จะไปกินข้าวกัน
---------------------------------------------------------------------
น้องกระต๊อบคับ คือว่า ผู้แต่งเรื่องนี้ได้ไปอยู่ต่างประเทศ ติดต่อไม่ได้แล้วอะคับ ยังไงก็ช่วยทนๆอ่านหน่อยนะ :try2:
-
อ้าวคนเเต่งไปอยู่ต่างประเทศซะละเเล้วตูจะได้อ่านต่อไม๊เนี่ย :serius2:
-
คือ ได้อ่านคับ เพราะเค้าแต่งจนจบก่อนไปคับ
-
รออ่านอยู่นะ :yeb:
-
โหยยยยอั้มด่าได้สะใจมาก :angry2:
-
:angry2: :angry2: :angry2:
ชิชะ
-
:kikkik: :kikkik: :kikkik:
ยังไงก็เคลียร์กันดีๆ นะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สรุปว่าเมลไปคบชะนีเพื่อประชดอั้มเหรอคับ :confuse: จะว่าไปก็น่าสงสารเมลเหมือนกันนะคับ :sad2: :sad2: :sad2:
-
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
:impress:
-
ไม่น๊า . . . :dont2:
ยังไงก็ยังแอบเชียร์เมลอยู่อ่ะ :impress3:
-
อั้มด่าได้ใจมากเลย... :yeb: :yeb:
........แต่สงสารเมลล์อ่ะ....ยังรักอั้มอยู่แน่เลย... :เฮ้อ:
-
ระหว่างที่กำลังจะเดินไปกินข้าว นึกขึ้นได้ส่า แฟนกูยังไม่ออกจากห้องพยาบาลนี่หว่า ต้องไปดูมันซะหน่อยแล้ว
" มึงจะเดินไปทางไหนวะ ไออั้ม " แจ็คพูดครับ
" เออ ไปหาวิทย์ที่ห้องพยาบาล แปปนึงนะเด๋วกูมา " ผมบอก
" ทำมาปง มาแป๊ป ไม่ต้องเลยพวกกูไปด้วย " เม้งครับ
" เออมาดิ "
พวกเราก้อเดินไปที่ห้องพยาบาล แต่พอไปถึง
" เออ ขอโทดนะครับ ไม่ทราบว่าคนที่มาพักเมื่อตอนเช้า ไปไหนแล้วล่ะครับ " ผมถามเจ้าหน้าที่ประจำห้องพยาบาลน่ะครับ
" อ่อ เดินออกไปจากห้องซักพักแล้วล่ะค่ะ " เขาตอบผมมา
" อ่อครับ ขอบคุนมากนะครับ " ผมขอบคุนเขา แล้วก้อออกมาจากห้อง
" อั้มทำไมมึงออกมาไวจังวะ " เม้งถามผม
" เขาบอกมาว่าวิทย์มันออกมาได้ซักพักแล้วล่ะ เราก้อเลยออกมา " ผมตอบมัน
" แล้วมันที่ไหนวะ " โอ้ถามครับ
" มึงก้อมาพร้อมกับมัน แล้วมันจะรู้มั้ยล่ะว่าวิทย์มันไปที่ไหน "
" อ้าวก้อกูไม่รู้นิ "
หลังจากที่เราไปหาวิทย์แต่ไม่เจอเขา พวกเราก้อไปนั่งกินข้าวที่แถวๆโรงเรียน ระหว่างที่นั่งอยู่ มีเสียงของคนๆนึงมาทักผม ไม่ต้องบอกก้อรู้นะว่าใครน่ะครับ พี่ต้องล่ะครับ
" ไงอั้ม มากินข้าวกับเพื่อนเหรอ "
" ครับ มากะเพื่อนสิพี่ ไม่งั้นผมจะมากะใครล่ะ ถามมาได้ " กวนครับกวน ผมเองอ่ะ อิอิ
" แหมเราก้อนะ แขวะได้เรื่อยๆเลยล่ะนะ "
" เหอๆ ล้อเล่นน่ะครับ ว่าแต่พี่มากับใครเหรอครับ "
" อ่อพี่มาคนเดียว ไม่มีอารายทำก้อเลยมานั่งกินข้าวอ่ะ "
" น่าสงสาร ไม่มีใครคบ "
" เออ ล้อกันเข้าไปนะ "
" ว่าแต่พี่นั่งกินโต๊ะเดียวกะพวกผมก้อได้นะครับพี่ กำลังขาดเจ้ามือเลยล่ะ ต้องการมากกก " โอ้ครับ
" พี่ก้ออยากนั่งนะ แต่ไม่รู้ว่าใครบางคนนั้นอยากให้พี่นั้นนั่งด้วยหรือเปล่าล่ะสิ "
" ใครเหรอครับ " ผมพูด
" ก้อมึงไงล่ะไออั้ม ทำเป็นไม่รู้เรื่อง เด๋วเจ้ามือก้อหนีไปหรอก กูยิ่งไม่อยากเสียตังด้วย " เม้งครับ
" ว่าไงล่ะครับ น้องอั้มจะให้พี่นั่งด้วยม่ะ "
" ครับนั่งก้อนั้งสิครับ ไม่มีใครว่าซะหน่อย"
" นั่งเลยพี่ ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกครับ สนใจพวกผมดีกว่า " โอ้ครับ ดูมันสิครับ ห่วงของฟรีมากกว่าเพื่อน
จากนั้น เราก้อนั่งคุยกันตามประสาวัยรุ่น คุยกันนานเหมือนกันล่ะครับ พอเริ่มรู้ตัวว่ามืดแล้ว โอ้บอกว่า
" เฮ้ยพวกเรา วันนี้ไปนอนบ้านไออั้มกันดีกว่าเอาม่ะ "
" ก้อน่าสนนะเพราะว่ายังพุ่งนี้ก้อเป็นวันหยุด นอนแม่ง 2 คืนเลย " เม้งครับ
" ไปน่ะไปได้นะ ว่าแต่เสื้อผ้าพวกแกมีแล้วเหรอวะ "
" ใส่ของมึงไงล่ะ " ดูไอแจ็คสิครับ มันจะไปให้ได้เลยอ่ะครับ
" เสียใจว่ะ กูยังไม่ได้โทขอพี่เลยว่ะ " อิอิอิ สะใจได้ทีแล้วกู แต่ไม่ใช่ทีของผมครับ มันคือทีของพวกมันครับ
" กูก้อเสียใจว่ะ เผอินว่าวันนี้กูโทไปขอพี่มึงแล้วว่ะ เสียใจด้วยจิงๆนะอั้ม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "
" สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แมร่งทำกันได้นะพวกมึง "
" พี่ต้องไปมั้ยล่ะครับ " ผมแกล้งทักไปถามเขา แล้วผลก้ออกมาดั่งนี้
" ไปสิครับ เพราะเพื่อนอั้มชวนพี่ตั้งแต่เช้าแล้ว "
เอาแล้วสิครับ พี่ต้องก้อไปด้วย แฟนของเรานั้นยังไม่เคยที่จะเข้าบ้านเราเลย
-
เย้ดีจังได้อ่านต่อ ขอบคุณเเม๊คมากๆนะครับ :give2:
-
พีต้องเข้ามา...มีอารายรึเปล่าเนี่ย... :110011: :เชิป2:
-
รอคับรอ
:โหลๆ:
-
อ้าวแล้ววิทย์หายปายหนายอ่ะคับ :confuse: :confuse: :confuse: เด๋วก็งอนหรอกคับ :try2: :try2: :try2: ตกลงยังมะรู้เลยว่าเมลทำไมไปคบชะนี :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เหอ ๆ เรื่องนี้น่ารักจัง
อิจฉาคนน่ารัก ใคร ๆ ก็รุมรัก
ท่าทางเมลล์ก็จะหลงรักนายเอกเราอีกคนนะนี่
รีบมาต่อนะก๊าบบบบบ รออ่าน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ :yeb:
-
อั้มด่ามดได้ใจมากเลย :laugh3:
รออ่านต่อไป :yeb:
-
อ่ะเวงก๊ามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
หนีไปอยู่ต่างประเทศซะละ
แง่ะ ไม่ย้อมไม่ยอม เอางี้ งั้นรออ่าน
นั่งปูเสื่อรอไปก่อนดีก่า........
กรี๊ดดดดดดดดดๆๆๆๆ ชอบๆ แนวนายเอกโคตรสเน่หห์แรงแบบนี้ อ๊า.......
ทำไมเราไม่มีมาทีละเยอะๆ แบบนี้มั่ง รับรองว่าไม่มีใครต้องเสียใจแน่นอน ต๊อบรักทุกคน..... (ตอนนี้ไม่เหมือนม.ต้นแล้วอ่ะ) T_T
-
รอคับรอ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
:laugh5: เพื่อนรู้เหงเปงใจกะเค้าซะด้วย :kikkik: ทางปลอดลอดโปร่ง :haun5:
-
อั้มจะเสียตัวเพราะเพื่อนปะเนี๊ยะ :kikkik: :kikkik: :kikkik:
-
ได้เสียๆๆๆ :call:
-
หลังจากนั้น พวกเพื่อนของผมได้เตรียมตัวที่จะบ้านผม แต่ผมมานั่งคิดได้ว่าทาลเดินบ้านเรานั้นจะต้องผ่านบ้านวิทย์ก่อนนี่หว่า
" เออนี่พวกมึง เด๋วก่อนไปบ้านกู ไปหาวิทย์ก่อนดิ เพราะว่าก่อนที่จะถึงบ้านกูมันต้องผ่านบ้านวิทย์ก่อนน่ะ " ผมบอกเพื่อนทุกคน
" แหม หาหันไม่ได้เลยช่ะม่ะมึง อย่างงี้อ่ะเขาเรียกว่าข้าวใหม่ปลามัน มันขาดกันไม่ได้ " โอ้ล่ะครับ ปากหมาอย่างงี้มีคนเดียวเท่านั้น
" แล้วมึงไปเสือกเรื่องอารายของมันวะ ไอห่านี่ " เม้งช่วยผมครับ
" ไปกันเถอะครับ รอนานแล้ว " พี่ต้องพูดครับ
" ครับ ครับ ไปกันครับ "
หลังจากที่พูดกันเส็ด เราก้อเดินทางไปที่บ้านผมโดยทันที ระหว่างทางเดินผมคิดว่าวิทย์มันหนีหน้าผมไปทำไม มันไม่ได้ทำอารายผิดซักหน่อยแล้วทำไมต้องมาหนีหน้ากัน ช่างเถอะเด๋วก้อเจอกันแล้ว
พอถึงหน้าบ้านวิทย์ ผมก้อตรงเข้าไปหาแม่ของวิทย์ทันที
" แม่ครับ วิทย์อยู่ม่ะคับแม่ "
" อยู่จ้า นั่งดูที่วีอยู่ในห้องนั่งเล่นน่ะจ่ะ "
" ครับ งั้นผมไปหาเค้าก่อนนะครับ "
" จ้า " แม่ของวิทย์ตอบผมมา
ผมเลยเดินไปวิทย์ในห้องนั่ง
" วิทย์ หวัดดี ทำไมวันนี้หนีเรากลับบ้านมาก่อนล่ะ " มันมองมาที่หน้าของผม แล้วปิดทีวี หนีขึ้นห้องไป ผมเลยตามมันไปแบบติดๆ
" วิทย์นายเป็นอารายไปอ่ะ วันนี้ก้อหนีเรากลับบ้านมาก่อน เป็นอารายบอกมาดิ " มันไม่พูดอาราย
" ถ้าวิทย์ไม่พูด อั้มกลับบ้านแล้วนะ " ใช้ไม้เดิมอีกแล้ว อิอิ แล้วได้ผลด้วยครับ มันมาดึงมือของผมไว้
" ก้อเรากลัวเราทำให้อั้มโกด "
" แล้วเราจะโกดวิทย์เรื่องอารายล่ะ "
" ก้อเรื่องเมื่อเช้าน่ะสิ ที่เรายังอารมร้อน เลยไปต่อยกับไอเมลอีกที ทั้งๆที่มันมาขอโทด "
" วิทย์มันผ่านไปแล้ว มันกลับมาแก้ไขอารายก้อไม่ได้แล้ว วิทย์เป็นคนสอนอั้มเองไม่ใช่เหรอ แล้วทีนี่หายข้องใจยังล่ะ ว่าเรานั้นไม่ได้โกด " ผมบอกมันด้วยเหตุผล
" ครับ งั้นเราขออารายอย่างนึงได้ม่ะ "
" อารายล่ะ " หลังจากมันพูดเส็ดมันก้อเข้ามาจูบที่ปากผม แล้วก้อเริ่มเอาลิ้นดันเข้ามาปากผม ผมเม้มปากเต็มที่
" จะทำอารายเหรอวิทย์ " ผมพูดแบบยิ้มๆ
" ก้อแค่อยากให้อั้มมีความสุข "
" แค่นี้เราก้อมีความสุขแล้วที่เห็นนายยิ้มอ่ะ ไม่ต้องทำแบบนี้ก้อได้ หรือนายต้องการล่ะ "
" อืมต้องการอ่ะ "
" แต่คงไม่ใช่ตอนนี้แน่นอนนะวิทย์ เราคบกันยังไม่ทันจะ 4 วันเลยด้วยซ้ำนะ เรื่องอย่างี้เราคงยังให้ไม่ได้หรอกนะ แต่ถ้านายรอไม่ได้ก้อไม่เป็นไรนะ เรายอมให้นายไปหาคนที่ทำให้นายนั้นมีความสุขได้นะ "
" แหมล้อเล่นแค่นี้ ใส่มาเป็นชุดเลยนะอั้ม "
" ล้อเล่นแบบนี้น่ากัวนะ "
" จ้าที่รัก ทีหลังวิทย์จะไม่ทำแล้วครับ "
" อารายใครที่รัก ใครเหรอ ไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ "
" อย่ามาทำไม่รู้เรื่อง ไม่ต้องเลย ไม่รู้เรื่องแบบนี้ต้องโดน " มันเข้ามาหอมที่แก้มผมอีก 1 ที
" โห ทีเผลอนะ เด๋วคอยดูนะจะเอาคืน "
" มาตอนนี้เลยสิครับ ที่รัก วิทย์รออยู่นะ "
" นี่แน่ะ "
" โอ๊ยเจ็บนะ เอาอารายมาให้วิทย์เนี่ย "
" เขาเรียกว่าปากฝรั่ง สนใจอีกทีม่ะ " ที่มันร้องก้อคือว่าผมถีบมันน่ะครับ อิอิ สะใจ
" วิทย์ไปนอนค้างบ้านอั้มม่ะ เพื่อนไปทั้งกลุ่มเลยนะ พี่ต้องก้อไปด้วย "
" พี่ต้องใครเหรออั้ม ทำไมวิทย์ไม่รู้จักอ่ะ "
" เค้าคือคนที่เก็บรายงานวันที่อั้มทะเลาะกับวิทย์ที่โรงอาหารอ่ะ อั้มเลยรู้จักกับเขา ว่าแต่วิทย์จะไปมั้ยล่ะ "
" ไม่ดีกว่าอั้ม อย่าโกดวิทย์นะ แม่วิทย์อยู่คนเดียว เข้าใจวิทย์นะ "
" อืมไม่เป็นไร แต่ว่าจะมาพุ่งนี้ก้อได้นะ เพราะเพื่อนอยู่ตั้ง 3 วัน ไ
" ครับป๋ม "
" งั้นเราไปแล้วนะ "
" เด๋วก่อนสิ เวลาจะไปน่ะ คนที่รักกันเค้าต้องทำกันยังไงนะ "
" จะเอาบาตรซ้าย บาตรขวาล่ะ เด๋วจะถวายให้ "
" โห อารายอ่ะ วิทย์ขอแค่นี้เอง อั้มก้อให้ไม่ได้ "
" ใครบอกล่ะ " ผมก้อเข้าไปหอมที่แก้มมัน1ที
" อ่ะนี่รางวัลที่วันนี้วิทย์ทำตัวน่ารัก ยังไงเราไปก่อนนะ มันรอเรานานแล้วล่ะ "
" ครับป๋ม ฝันดีนะ เด๋วพุ่งนี้เราไปหานะ "
" อืม "
ผมลงมาลาแม่ของวิทย์ พอออกไปหาเพื่อนๆ ไอโอ้ก้อบอกว่า
" มึงไปเยี่ยมมัน หรือว่า มึงไปทำให้มันมีความสุขนะ "
" เพี๊ยะ " เม้งตบหัวมันครับ
" กูเจ็บนะ "
" แล้วเมื่อไหร่มึงจะเลิกเสือกเรื่องของชาวบ้านสักทีล่ะครับ คุนโอ้ " เม้งว่ามันอีกครั้ง
" พอได้แล้วน่ะ ไปกันเถอะอั้ม " แจ็คบอกผม
" เออไปก้อไป"
เราก้อเดินตรงไปสู่ที่บ้านของผม แล้วทุกๆคนนั้นเข้ามาทักทายแม่ผมแล้วตรงไปที่ห้องทันทีเพื่อวางของ แล้วหลังจากที่วางของเส็ดพวกมันก้อลงมาทานข้าวทันที ยกเว้น 1 คน คนนั้นคือพี่ต้อง
" อั้ม เพื่อนๆลงไปหมดแล้วเหรอ "
" ครับ ใช่ครับ ว่าแต่ถามทำไมเหรอครับ มีอารายเหรอครับ "
" อั้มจำตอนที่พี่บอกอั้มได้มั้ยครับ ว่า พี่ชอบอั้ม "
" ครับจำได้ แต่ผมบอกพี่ไปแล้วนิครับ ว่าผมชอบพี่ได้ในฐานะพี่ชายเท่านั้น ไม่ได้คิดเป็นอื่นไป เพราะว่าผมก้อมีคนที่ผมชอบอยู่แล้ว "
" ครับ งั้น เอาสิ่งที่พี่อยากให้อั้ม อั้มเอาเก็บไว้นะ เผื่อเราห่างกัน เราจะได้ไม่ลืมกันไงล่ะจะได้จำหน้ากันได้ไงล่ะครับ ไ
" ให้ผม เนื่องจากอารายเหรอครับ "
สิ่งที่พี่ต้องให้ผม ก้อคือสร้อยคอ ที่มีตัวอักษรย่อ ตัว A และตัว T ยอมรับนะครับว่าผมน่ะโง่เพราะไม่รู้เลยจิงๆว่า ตัวอักษร2ตัวนั้นเป็นชื่อย่อของผมและพี่เขา
" ตัวอักษร 2 ตัวนั้นน่ะครับ มันมาจากอารายเหรอครับ " ผมถามพี่เขา แบบโง่ๆอ่ะครับ
" ถามจิงๆนะ เราไม่รู้เลยเหรอ "
" ครับ ผมก้อขอตอบจริงๆนะครับ ว่าไม่รู้เลยจริงๆ "
" ครับ ตัวอักษร 2 ตัวนี้อ่ะ มาจากชื่อเรา และชื่อพี่ครับ "
" เหรอครับ ผมนี่โง่จริงๆเลยนะครับ "
" ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ถึงน้องจะเป็นยังไง พี่ก้อยังรักของพี่นะครับ "
" ครับเข้าใจครับ และก้อขอบคุนนะครับ สำหรับสร้อยเส้นนี้นะครับ แต่ถ้าจะให้ดีนะครับ ต้องเปลี่ยนจากตัว T เป็นตัว V สิครับมันน่าจะดีกว่านี้นะครับ ตัวV มาจากวิทย์น่ะครับ "
" ครับ ครับ อันนี้รู้นะครับ ว่ายังไงอั้มก้อไม่ชอบตัวอักษรนี้ซักเท่าไหร่ มาเด๋วพี่เปลี่ยนให้นะครับ " พูดพร้อกับหยดน้ำตาของพี่ต้องที่ไหลลงมาที่แก้มของเขา
" เป็นอารายไปครับพี่ต้อง ทำไมร้องไห้ล่ะครับ "
พูดเส็ดปั๊บ พี่ต้องก้อดึงตัวของผมเข้าไปในอ้อมกอดของเขา แล้ว
" อั้มครับ พี่แค่อยากให้อั้มเก็บสร้อยเส้นนี้ของพี่ไว้เท่านั้น พี่ขออั้มแค่นี้ อั้มจะให้พี่ได้มั้ยล่ะครับ "
" ดะ..ดะะ.....ได้ครับ "
หลักจากที่พี่ต้องพูดเส็ดแล้ว ก้อเดินลงไปทานข้าวกับเพื่อนๆผมที่ข้างล่าง พอผมลงไป
" อั้มกูมีเรื่องอารายจะพูดกะแกหน่อยว่ะ " เม้งดึงผมออกมาคุยข้างนอก
" เออ มีเรื่องอารายวะ " ผมตอบมัน
" เออ คือว่า เอางี้มึงต้องสันยาก่อนนะว่าจะไม่โมโหกับเรื่องที่กูจะพูดให้มึงฟัง ไ
" ทำไมวะ เรื่องอารายวะมึง "
" สันยากูก่อนดิวะ "
" เออ กูสันยา "
" ถ้าเมลมันมาขอโทดมึง มึงจะยกโทดให้มันมั้ยวะ "
" สำหรับมันนะ กูขอฟันธงว่าไม่อ่ะ ไม่มีทางที่กูนั้นจะไปคืนดีกับมันแน่นอน "
" ทำไมวะ "
" มึงก้อเห็นนะเม้งว่ามันนั้นอ่ะทำอารายไว้กับกูมั้ง มึงก้อรู้ "
" ช่ายกูเห็น กูเห็นทุกอย่าง แต่ถ้าคนเค้าสำนึกผิดอ่ะ มึงจะใจดำขนาดนั้นเลยเหรอวะ "
ผมไม่ตอบ จู่ๆก้อมีเสียงโผล่ขึ้นมาว่า
" เม้ง ถ้าเขาไม่ให้อภัยเรา อย่าไปตื้อเขาเลย ถ้าเขาไม่ให้อภัยมันก้อเรื่องของเขา เรามันผิดเองที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ " เสียงคนนั้นก้อคือเมลนั้นเองครับ
".............." ผมเงียบ
" อั้มเราจะขอโทดนายอีกสักครั้ง นายจะฟังเราสักครั้งได้มั้ย " ผมยังเงียบอีกครั้ง
" ได้มั้ย แค่ให้นายนั้นเป็นเพื่อนเราเหมือนเดิม "
" แล้วสิ่งที่แกทำน่ะ มันถูกแล้วเหรอไงล่ะ "
" ก้อเราบอกแล้วไงล่ะ ว่าเราขอโทด "
" งั้นก้อได้นะ เรายกโทดให้นะ แต่สำหรับวิทย์นั้น เราไม่รู้นะว่าเขาจะยกโทดให้แกเหมือนกับเราหรือเปล่านะ อันนี้เราไม่รู้ "
" แค่นายคนเดียว เราก้อดีใจมากแล้วล่ะนะ " มันพูดและยิ้มทั้งน้ำตา ก้ออย่างที่บอกอ่ะนะครับ ว่าผมนั้นไม่ชอบเห็นใครร้องไห้
" ไม่เอานะ ไม่เอา เราไม่ชอบคนร้องไห้ " เท่านั้นล่ะครับ มันเดินเข้ามากอดผมเลย กอดแน่นมากด้วยล่ะครับ ผมผลักมันออกไป แล้วเปลี่ยนเรื่องพูดทันที
" นายมที่นี่ได้ไงวะ เมล "
" เมลอยากขอโทดอั้มไงล่ะ เมลก้อบอกกับเม้งว่าไม่กล้า ปต่เราก้ออยากมาขอโทดอั้มจิงๆนะ "
" เอออ เรารู้แล้วว่าแต่จะนอนที่นี่มั้ยล่ะ "
" นอนสิ เรานอนด้วยคนนะ "
" อืม "
-
หลังจากที่ผมและเมลได้เคลียร์กันเส็ด เลยเดินมาที่ห้องครัเพื่อที่จะมากินข้าว แต่คนที่จ้องผมตาแทบถลนออกมานั้นก้อคือพี่ต้อง จ้องมองตาแทบไม่กระพิบ สายตาดุดันน่ากลัว
" อั้มกินข้าวเส็ด ออกมาหาพี่หน่อยสิ " พี่ต้องบอกผม
" ไปไหนล่ะครับพี่ " ผมถามพี่ต้องต่อ
" ไปได้มั้ยล่ะ พี่ถามแค่นี้ ถ้าไม่ได้ไม่เป็นไร "
" ได้ครับ เด๋วตามออกไปนะ "
จากที่พี่ต้องพูดเส็ด ผมรีบกินข้าวเพื่อที่จะไปพูดกับเขา ในใจของผม ตอนนั้นอยากจะรู้มากเลยครับว่า จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย
" ว่าไงครับพี่ มีเรื่องอารายเหรอครับ ที่เรียกผมออกมาข้างนอกเนี่ย "
" อั้มดีกับเมลแล้วเหรอ "
" ครับ ผมยกโทดให้เขาแล้วล่ะครับ "
" ทำไมหายโกดเขาง่ายจังเลยล่ะ เขาทำเราเอาไว้ซะขนาดนั้น เรายังยอมยกโทดเขาให้อีกเหรอ "
" ครับ ใช่ครับ เรื่องที่ผ่านมาผมจะคิดว่ามันเป็นอดีต อดีตที่ควรจะลืมมัน ไม่ต้องมาจำ จบแล้วก้อจบเลยนะครับ ที่สำคันเขามาขอโทดผมนั้นล่ะครับที่ผมต้องการจากปากเขามาก ถึงจะไม่ใช่ตอนที่เกิดเรื่องก้อเถอะนะครับ แต่ทำไงได้จิตใจของเขายังมีสำนึก สำนึกผิด แล้วมาขอโทดผม นั้นล่ะครับที่ผมยกโทดให้เขา "
" ครับเข้าใจครับ "
" ว่าแต่เรียกผมออกมามีเรื่องเเค่นี้ช่ะม่ะครับ " ผมถามเขาต่อไปอีก
" ครับมีแค่นี้อ่ะครับ "
จากที่พูดกันเส็ด ผมก้อเรียกเพื่อนๆทุกคนของผม ให้มันไปอาบน้ำ ระหว่างที่พวกมันไปอาบน้ำ ผมก้ออยู่กะเม้ง2คนแล้ว
" อั้ม ถามตรงๆนะ มึงหายโกดมันจิงๆแล้วช่ะม่ะมึง "
" เออ จริงนะเม้ง กูหายโกดมันแล้ว แต่วิทย์กูไม่รู้นะ "
" เออ อั้ม เมลมันบอกกูมาว่ามันจะเข้าไปขอโทดวิทย์อีกรอบอ่ะ มึงไปกะมันหน่อยได้ม่ะล่ะ "
" จะดีเหรอวะ เด๋วมันก้อมาว่ากูอีก เด๋วกูจะโดนหนักกว่าไอเมลอีกนะ "
" แหม สาดดดดดดดดดดดดดด มึงเป็นคนที่มันรัก มันจะทำอารายกับมึงวะ กูถามหน่อยดิ "
" ก้อกูไม่รู้นิหว่า มึงก้อรู้นะว่าอารมไอเนี่ยมันแปรปรวนขนาดไหน "
" เออ เอาน่ะ มันจะได้เป็นเพื่อนกันอีกครั้งไงล่ะ "
" เออ เด๋วกูจะไปกับมันเอง "
หลังจากนั้น ผมกับเม้งก้อทยอยกันไปอาบน้ำ แต่พอตอนนอน เตียงที่ห้องของผมมีขนาดใหญ่มาก จึงนอนได้ครบหมดเลย 5 คน แต่ว่า
" นอนกันได้ป่ะวะ พวกมึง พี่ต้องล่ะครับ นอนได้มั้ย " ผมถามทุกๆคน
" นอนได้ครับ พี่นอนได้ครับ "
" และพวกมึงอ่ะ "
" ได้ว่ะ ขนาดนอน 5 คน ยังสบายเลยว่ะ ทำไมมึงซื้อเตียงใหญ่จังวะ " เม้งถามผมมาครับ
" เออว่ะ ทำไมซื้อใหญ่จังวะ นอนก้อนอนคนเดียว " โอ้เสริมต่ออีกคนครับ
" ก้อตอนก่อนที่จะซื้ออ่ะ เตียงอันเก่าที่กูนอนอ่ะ กูนอนตกเตียงตลอดเลยอ่ะ จนพี่กูรำคานมั้ง เลยไปซื้อให้ใหม่ แค่นั้นล่ะ "
" น่าตลกดีนะมึงอ่ะ แต่ที่บ้ากูเขาเรียกว่าโง่ว่ะ " โอ้ครับ มันว่าผม
" เออ สาดดดดด มึงอย่าบอกนะว่ามึงไม่เคยตกเตียง " ผมด่ามันกลับไป
จากนั้นเราก้อพูดคุยกันตามประสาคนเป็นเพื่อนกัน ตอนที่เรานอนมันจะเรียงเป็นยังงี้ครับ คนริมจากทางซ้าย คือโอ้ ต่อมาคือเม้ง ถัดไปคือพี่ต้อง และผม สุดท้ายคือ เมลครับ
" เอออ กูไม่ไหวแล้วอ่าาาาาาาาาา จะนอนอ่ะ " ผมเริ่มสงบศึกแล้ว
" โห อารายวะ นานๆจะได้มาที่บ้านมึงซักที ทำไมรีบนอนจังวะ " เม้งครับ
" แต่พวกมึงยังนอนกันอีก 1 วันนะเว้ย เก็บไว้คุยมั่งสิ " ผมบอกต่อ
" เออ ฝันดีนะครับบบบบบ ทุกๆคน " โอ้เริ่มอำลาทุกๆคน ในที่สุดทุกคนเริ่มหลับไป จนกระทั่ง ตอนปามานตี2 ผมรู้สึกว่าอึกอัดกับตัวเอง แต่แล้วพอมองไปที่ตัวของผม มีมือคนนึงมากอดที่ตัวผม พอมองดูดีดีอีกที มือที่กอดผมมันคือมือของเมลนั้นเอง ผมเลย
" เมล เมล ตื่นๆๆ เอามือออกไปจากตัวกูได้แล้ว " ผมปลุกแล้วบอกมัน
" กูติดหมอนข้างอ่ะ " มามุกนี้อีกแล้ว
" มึงก้อไปกอดหมอนข้างดิวะ มากอดอารายกูล่ะ "
เท่านั้นล่ะครับ จากกอด ดันมาหอมแก้มผมอีก คราวนี้ผมทรุดเลยล่ะครับ หลักจากที่ทั้งกอดและหอมแก้มผม มันบอก
" เราขอกอดนายแบบนี้ได้มั้ยอั้ม "
" ทำไมนายทำแบบนี้ล่ะเมล เรามีเจ้าของแล้วนะ นายไม่มีสิทธิ์นะ " ผมบอกมัน พอพูดเส็ดมันก้อค่อยๆเอามือมันออก แล้วหลับไปในที่สุด
ในตอนเช้าวันรุ่งขึ้นผมลุกขึ้นจากที่นอนคนแรกเลยล่ะครับ แต่ที่สำคัน มีคนหายไปจากที่นอน 1 คน นั้นก้อคือ เมลครับ
ผมเลยรีบลงไปข้างล่าง เพื่อที่จะไปหามัน แต่พอลงไปนั้น เจอมันคุยอยู่กับแม่ผม แล้วช่วยแม่ผมทำอาหารเช้า แล้วพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
" แม่มีอารายกินมั้งอ่ะครับ " ผมพูดกับแม่
" อ้าวตื่นแล้วเหรอ มีขนมปัง เบคอน และไข่ดาว จะเอาอารายมั้งอ่ะ " แทนที่แม่ของผมจะตอบผม แต่เป็นเมลที่มาตอบแทน
" เราถามแม่ ไม่ได้ถามแก เข้าใจป่ะ " ตอบไปแบบเคืองๆ
" แหมเราก้อนะ เพื่อนเขาตอบก้อไม่เห็นเป็นไรเลย แม่ก้อกำลังยุ่งๆอยู่ด้วย " ดูสิครับแม่ไม่เข้าข้างลูกเลย
" ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะว่ายังไงเขาก้อไม่ชอบผมสักเท่าไหร่และผมก้อไม่มีสิทธิ์อารายที่จะไปยุ่งด้วย " มันพูดแบบไม่มองหน้าผมด้วย
" แหมอารายจะขนาดนั้นกันจ๊ะ เพื่อนกันน่า " แม่ผมครับ
" งั้นอั้มจะกินอารายล่ะลูก " แม่ผมถามผมต่ออีกรอบ
" งั้นเอาไข่ดาว กับเบคอนล่ะกันครับแม่ "
" ไม่เอาขนมปังเหรอ "
" ไม่เอาครับ " พอแม่กำลังจะทอดให้ผม จู่ๆก้อมีเสียงโทราสับดังขึ้น
" ใครโทมาแต่เช้าเลยวะ " ผมพูด
" เออ งั้นเด๋วแม่ไปรับเอง เผื่อเป็นเพื่อนของแม่ เมลทำอารายหารแทนแม่ให้อั้มด้วยนะจ๊ะ "
" เอ..ครับ ได้ครับ "
จากนั้นแม่ของผมก้อวิ่งไปรับโทราสับ ผมก้อนั่งรอมันทำกับข้าวให้ แต่ทำไมมันนานจังวะ แค่2อย่างเอง พอเดินไปดู มันยังไม่ทำให้ผมครับ
" เมลทำไมนายยังไม่ทำให้เรากินอีกวะ "
---------------------------------------------------------------------
ขอโทดนะคับที่หายไปนาน คอมมานเปิดมะติด มะรุ้เปงไร มะวานโพสได้เรื่องบางสิ่งที่หายไป..กับ..ใจบางคน ได้เรื่องเดียวแล้วมานก็ค้างซะงั้นเลย วันนี้เลยขอลง 2 ตอนควบเลยคับ คงมะว่ากันนะ :impress:
-
ไม่เป็นไรครับไม่ว่ากันรอได้ครับ :laugh3:
-
กลายเปนรักหลายเส้าไปซะงั้น :o วิทย์ก็ดี เมลก็ดี พี่ต้องก็ดี :serius2: :serius2: :serius2: รวบหมดเลยแล้วกัน :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
หุหุ สงสัยเมลน้อยใจ :give2:
-
A GE
แบ่งมั่งดิ คนเรา
-
..........เสน่ห์แรงจิงๆพ่อคุณ............. :เฮ้อ: :เฮ้อ:
.................ถ้าทางจะมีการตบตีแย่งชิงนายเอกกันอีกหลายยก.......... :laugh5: :laugh5:
-
เหะๆๆๆ คุณBlue. :haun5: :haun5: ผมมะช่ายน้องอั้มนะคับ มะมีสิทธิ์แบ่งให้ :kikkik: เพราะมะมีเหมือนกัน :3024: :3024: :3024: :3024: :3024: :3024:
-
:เฮ้อ: รักหลายเส้า อีกแระ :11111:
-
:เฮ้อ: อิจฉา :เฮ้อ:
-
เมลกลับมาแล้ววววววว :give2:
-
หุหุหุ ... เลือกไม่ถูกเลยนะเนี่ย :-[
อิจฉาจัง
:impress:
-
" ทำไมนายยังไม่ทำอารายให้เรากินอีกวะ " ผมถามมัน
" จำเป็นเหรอไงล่ะ " ดูมันตอบผมมาสิครับ
" ก้อแม่เราบอกให้นายทำให้ไม่ใช่เหรอ "
" ก้อใช่อ่ะนะ แต่ตอนนี้ไม่อยากทำแล้วอ่ะ เบื่อ "
" ได้เด๋วเราจะไปบอกแม่เราเอง ว่านายไม่ยอมทำให้เรากิน "
" อย่าดิ ล้อเล่นแค่นี้ไม่ได้เหรอไงล่ะ "
" ไม่ได้หิวเว้ย เข้าใจป่ะ "
" เออๆๆๆ ไปรอป่ะเด๋วทำให้กินนะ ขอเวลา 5 นาที "
" อืม อืม " จากตรงนั้น ผมก้อเดินไปรอของกินที่ห้องนั่งเล่นเพื่อรอมันทำของกิน ซักแปป
" อั้ม อั้ม " แม่ผมเรียกผมครับ
" ครับ แม่ มีอารายเหรอครับ "
" เด๋วแม่ออกไปข้างนอกนะ เมื่อกี้เพื่อนเเม่โทมาบอกว่าเพื่อนของแม่อีกคนโดนรถชนน่ะ อยู่บ้านดีๆนะ ดูบ้านให้ดีด้วยล่ะ เด๋วแม่กลับมาตอนเย็นๆ "
" ครับ ครับ รีบๆนะครับ เด๋วตอนเย็นไม่มีใครทำกับข้าวให้กิน "
" เมลไงลูก เมลก้อทำอาหารอร่อยนะ เท่าที่แม่ชิมดูน่ะ เอาเถอะนะ แม่ว่ามีเมลอยู่ ก้อสบายใจได้แล้วล่ะ อีกอย่างแม่ก้อไปตลากมาแล้วเมื่อเช้าซื้อของเก็บไว้ในตู้เย็นหมดแล้ว "
" ครับ ครับ งั้นแม่รีบไปดูเพื่อนแม่เถอะครับ "
" จ้า งั้นแม่ไปนะ ดูบ้านดีๆล่ะ "
จากนั้น แม่ผมก้อออกจากบ้านไป แล้วตอนนั้นผมก้อรู้สึกว่าท้องผมกำลังร้องอย่างหนัก เลยเดินไปดูที่ห้องครัว ปรากฎว่า
" เมลแกยังไม่ทำให้เรากินอีกเหรอ "
" อืม ทำไมเหรอ ลืมอ่ะ แล้วไม่ต้องไปฟ้องแม่นะ เรารู้นะ ว่าแม่นายไม่อยู่ ออกไปข้างนอก ทีนี้จะฟ้องใครล่ะ เฮอะๆๆๆ อดกิน "
" เออ เด๋วพี่เรามา เราจะพี่เราให้มาจัดการกับแกแน่ ไอ้เมล "
" เฮ้ยอย่านะ เราล้อเล่นน่ะ เอานี่เส็ดแล้ว "
" ดีมาก ได้กินซักที "
" คำว่าขอบใจพูดเป็นม่ะล่ะ อุตส่าห์ทำให้กินนะเนี่ย "
" ครับ ขอบใจครับ คุนเมล "
" เออ ดีมาก ดีแล้วที่รู้จักบุญคุณคน "
" พอเหอะ พอเหอะ มากไปแล้วล่ะแก "
พอผมกำลังทานอยู่ก้อดูทีวีไปเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงกริ่งที่ประตูบ้าน แล้วก้อ
" อั้มกินไปเถอะ เด๋วเมลไปดูเอง " ผมก้อนึกขึ้นได้ว่า ต้องเป็นไอวิทย์แน่ๆ เพราะมันบอกว่ามันจะมาในวันนี้
" ไม่ต้องหรอก เด๋วเราไปเปิดเอง แกนั่งดูทีวีไปเหอะ " พูดเส็ด ผมก้อไปเปิดประตู เป้นวิทยืจริงๆครับ
" วิทย์ไหนบอกว่าจะมาบ่ายๆไงล่ะ ไ
" ก้อไม่มีอารายทำอ่ะ แล้วที่สำคันนะ คิดถึงอั้มมากด้วย "
" แหมหยอดแต่เช้าเลยนะ มาเข้ามาสิ เออ วิทย์ เรามีเรื่องอารายที่จะคุยกับนายหน่อยได้ม่ะ "
" ได้สิ งั้นเด๋วเราเอาของไปเก็บก่อนนะ "
" อืม เรารอข้างล่างนะ "
" อืม "
พูดเส็ดผมก้อรีบลงมาข้างล่างเพื่อที่จะมาบอกไอเมลว่าให้ไปหลบที่อื่นก่อนที่จะพูดเรื่องของมันกับวิทย์
" เมล แกไปหาที่หลบก่อนป่ะ เพราะว่าเราจะพูดเรื่องแกกะวิทย์ให้นะ ไปหาที่แอบด่วน "
" อืมได้ งั้นเราไปล่ะนะ "
" เออ "
จากนั้น วิทย์ก้อลงมาพอดี
" อั้ม มีเรื่องอารายจะพูดกับวิทย์เหรอ "
" มี เอออ... คือว่า "
-
คือว่า .... คือว่าอะไร :dont2:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: คือว่าอะไร :โหลๆ:
-
ขอให้คุยกันรู้เรื่องนะ :impress:
-
:serius2: :serius2:
คือว่าอารายย ค้าบบบบบ
ต่อด่วนค้าบบบ
:serius2: :serius2:
-
:o คือว่าไรเหรอคับ :o เด๋วต้องมีฉากง้ออีกอะป่าวเนี่ยะ :haun4: :haun4: :haun4:
-
ค้างครับค้าง :angry2:
มาต่อด่วน :yeb:
เมลน่ารักจัง ทำอาหารเป็นซะด้วย :give2:
-
:serius2: คือไร อ่ะ
มาต่อด่วนเลยนะค่ะ
ก่อนที่คนอ่านจะลงแดง :dont2:
-
" เรามีเรื่องบางอย่างที่จะบอกกับวิทย์น่ะ "
" เรื่องอารายเหรอ "
" เรื่องเมลอ่ะ "
" เราบอกอั้มแล้วว่าอย่าพูดชื่อมันให้เราได้ยินอีก "
" แต่เขามาขอโทดเรา เราเลยยกโทดให้เขาแล้วล่ะ "
" แต่อั้มไม่ได้บอกเราเนี่ยนะ "
" เราว่าเรากำลังจะบอก "
" ดีกับมันแล้วชั้ยมั้ย "
" เออ..คือว่า เราก้อบอกนายแล้วนะว่าเรายกโทดให้เขาแล้วนะ "
" แล้วทำไมเพิ่งมาบอกเราล่ะ "
" ก้อเราไม่มีโอกาสที่จะบอกอ่ะ "
" แล้วเพิ่งมาบอกวันนี้ "
" อืม แล้ววิทย์โกรธเราใช่ม่า "
" เปล่าโกด แค่เคือง ที่ทำไมไม่ยอมบอกเราตั้งแต่ทีแรกอ่ะ "
" แล้วสรุปว่าโกดเราเปล่าอ่ะ "
" ไม่โกด แล้วเรียกเรามาเพื่ออะไรเหรอ "
" ก้อเมลมันมาขอโทดเราแล้ว มันก้ออยากจะมาขอโทดกับวิทย์ด้วยนะสิ วิทย์จะยอมฟังคำขอโทดกับมันมั้ยล่ะ "
" ดีมั้ยนะ แล้วอั้มอ่ะ อั้มว่าไงล่ะ ถ้าอั้มว่าดี เรียกมันมาเลยก้อได้ "
" เฮ้ยแต่เรื่องนี้ มันเป็นเรื่องของนายนะ "
" ใช่เรารู้ว่ามันเป็นเรื่องของเรา แต่ตอนนี้นายกับเราก้อเป็นคนเดียวกันเเล้วนิ นายเห็นอารายที่ทำแล้วมันว่าดี เราก้อว่ามันดีด้วย โอเคม่ะล่ะ "
" งั้นอั้มว่าอั้มไปเรียกเมลมาคุยเลยดีกว่าเลยเอาม่ะ "
" จ้า "
" เมลออกมาสิ "
พอเรียกเส็ดปุ๊ปมันก้อเดินเข้ามาที่พวกเรา แล้วก้อขอโทดวิทย์ แต่ดูท่าทางสีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะว่ากลัวจะโดนกระทืบอีกรอบมั้ง อิอิ
จากที่มันขอโทดกันเส็ดแล้วเราก้อมานั่งคุยกัน แล้วก้อเรียกเพื่อนๆที่อยู่ข้างบนห้อง มานั่งคุยด้วยพร้อมกับทานข้าวไปด้วย แต่ตอนระหว่างที่ทานของกินนั้น วิทย์มันป้อนผมเกือบทุกคำที่เวลาผมกิน แต่พอกวาดสายตาไปรอบๆ เห็นสายตาผู้หน้ากัวคนหนึ่งกำลังตาขวางมาทางผมกับวิทย์ นั้นก้อคือ พี่ต้องครับ น่ากัวมาก
" อั้มการบ้านมึงทำเส็ดยังวะ " โอ้ถามผมครับ
" เส็ดแล้วอ่ะ เส็ดตั้งนานแล้วล่ะ " ผมตอบมัน
" แล้วทำไมไม่ยอมบอกพวกกูวะ " โอ้ถามผมต่อ
" อ้าวทำไมต้องบอกล่ะ เพราะกูคิดว่าเส็ดแล้วเนี่ยรอส่ง พอส่งเส็ดก้อจะเก็บไว้คนเดียว อิอิ " ผมกวนมันต่อไปอีก
" โป๊ก " เสียงไอ้เม้งเขกหัวผมครับ
" ไอ้เม้ง มึงทำเชี่ยอารายอ่ะ เจ็บนะ "
" ช่วยไม่ได้ โทดฐานที่กวนส้นตีนกู " ดุมันตอบสิครับ
พอพูดเส็ดปุ๊บ เราก้อทานของกันต่อผมกับวิทย์ก้อนั่งจู๋จี๋ตามประสาคนรักกัน ( อิอิ ) แต่ที่น่าตกใจมาก้อคือ พี่ต้องเห็นผมกับวิทย์กำลังเล่น แล้วสิ่งที่เขาทำก้อคือวานจานข้าวกระแทกดัง"ปัง" แล้วก้อเดินออกไป แล้ว
" พี่เขาเป็นอารายไปเหรออั้ม วิทย์เห็นเขามองหน้าอั้มแบบแปลกๆมาตั้งนานแล้วนะ "
" เหรอวิทย์ อั้มไม่เห็นรู้เลย " ที่จิงผมนะเห็นแต่แกล้งเป็นไม่เห็นดีกว่า จะได้ไม่โดนไปมากกว่านี้
" แล้วพี่เขาออกไปไหนเนี่ย " เม้งพูดขึ้นมา
" โอ้ไปดูให้เราหน่อยสิ นะ นะ นะ เพื่อนเลิฟ " ผมอ้อนมัน
" แหมทีหยั่งงี้มาเพื่อนลง เพื่อนเลิฟ ทีเมื่อกี้ยังกวนตีนกูอยู่เลย "
" นะ นะ ดูให้หน่อยนะ " ผมยังอ้อนมันอีก
" จ้า ไปให้ก้อได้ "
จากนั้นมันก้อเดินไปดู แล้วก้อวิ่งอย่างเหนื่อยหอบมาบอกผม ว่า
" อั้ม พี่ต้องเขาเก็บของเก็บเสื้อผ้า เตรียมตัวที่จะกลับบ้านแล้วล่ะ กูว่านะอั้มวันนี้เขาคงจะไม่นอนที่นี่แล้วล่ะ ท่าทางจะไปลูกเดียว "
" อ้าวแล้วพี่เขาออกจากบ้านไปยังอ่ะ " ผมถามมันต่อ
" กำลังจะลงมาอ่ะ "
" วิทยืงั้นอั้มขอตัวไปดูพี่เขาก่อนนะ เด๋วอั้มมา " ผมหันไปบอกวิทย์
" ได้ " วิทย์บอกผม
ผมก้อเลยวิ่งไปดูพี่เขา แล้วเจอกันตรงที่ประตูบ้านพอดี แล้ว
" พี่ต้อง จะไปไหนล่ะ "
" พี่จะไปไหนมันก้อเรื่องขอพี่ อั้มไม่ต้องมายุ่งเรื่องขอพี่ "
" พี่เป็นอารายไปอีกเนี่ย มีอารายก้อบอกผมมาก้อได้ "
" ก้อบอกไปแล้ว แต่จะให้พี่ทำยังไงอั้มก้อไม่สนใจพี่อ่ะ "
" ผมก้อบอกพี่ไปแล้วเหมือนกันนะ ว่าผมนั้นมีเจ้าของแล้ว จะให้ผมทรยศกับคนที่ผมรักหรือไงล่ะ แล้วถ้าผมรักกับพี่แล้วผมทำอย่างงี้กับพี่อ่ะ พี่จะรู้สึกยางไงล่ะ "
" ก้อใช่แต่... "
" ไม่ต้องมาแต่นะ เอาเป็นว่าพี่ยังเป็นพี่ชายของผมคนเดิมดีกว่านะ พี่อย่าทำอย่างงี้อีกนะพี่ต้อง ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย มาเข้าบ้านผมมาก่อนดีกว่านะ อย่ายืนอย่างงี้เลยนะ "
" ไม่ล่ะอั้ม พี่ต้องกลับบ้านด้วยล่ะ เพราะว่าแม่พี่โทมาเรียกให้ไปดูบ้านอ่ะ ที่บ้านไม่มีใครอยู่เลยต้องไปเฝ้าบ้าน "
" งั้นกลับบ้านดีดีนะครับ พี่ต้อง เจอกันที่ดรงเรียนวันจันนะครับ "
" ครับ ไปแล้วนะครับ น้องรัก เจอกันวันจันทร์นะ "
" ครับ "
พอลาเส็ดแล้ว ผมก้อเลยเข้าไปที่บ้าน แล้ว
" ไออั้ม มึงไล่พี่เขากลับบ้านไปเลยเหรอ " ดูมันสิครับเนี่ยล่ะคับไอโอ้
" ช่าย ดูสิเขาหนีกลับบ้านไปเลยอ่ะ " ส่วนนี่ไอแจ็คครับ
" อั้ม พี่เขาเป็นไงบ้างอ่ะ " วิทย์ถามผมครับ
" ก้อพี่เขากลับบ้านเพราะว่าแม่พี่เขาโทมาเรียกให้กลับบ้าน ให้ไปเฝ้าบ้านอ่ะ เขาก้อเลยกลับบ้านไป "
" อ่อ กูนึกว่ามึงน่ะ ไล่พี่เขาบ้านไปเสียอีก "
" สาดดดดดดดดดด ทำไมคิดว่ากูเป็นคนแบบนั้นวะ กูออกจะเป็นคนทีนิสัยดี "
" แหวะ ทุเรดว่ะ " ดูมันสิคับไอโอ้ครับ
" เออ เออ หยุดกัดกันได้แล้ว มาคิดกันเถอะว่าวันนี้เราจะทำอารายกันดีอ่ะ " เม้งเริ่มเสนอความคิด
" ช่าย ทำอารายกันดี "
" เอางี้มั้ยวันนี้แม่เราไม่อยู่ แม่เราทิ้งเงินเอาไว้ให้ไปดูหนังอ่ะ ไปดูม่ะ เงินที่แม่ทิ้งไว้ให้ยังพอค่าข้าวมื้อนึงด้วยอ่ะ " ผมเสนอความคิดเห็น
" อืมก้อดีเหมือน จะออกไปข้างนอกบ้าง ก้อดีเหมือนกัน " แจ็คพูด
" กริ๊ง กริ๊ง " เสียงโทราสับของวิทย์ดังขึ้นมา
" ฮัลโหล มีอารายเหรอแม่ "
วิทย์ก้อนั่งคุยกะแม่แล้วก้อวิทย์มาบอกกับผมว่า
" อั้มวันนี้วิทย์คงไปกะอั้มไม่ได้แล้วล่ะ "
" ทำไมล่ะวิทย์ "
" ก้อแม่โทมาบอกว่าจะให้ไปเป็นเพื่อนหน่อยอ่ะ แล้วแม่ฝากมาขอโทดอั้มด้วยนะ "
" อืม อืม ไม่เป็นไรงั้นก้อกลับบ้านดีๆนะ "
" จ้า ไปแล้วนะ "
" อืม "
สักพักก้อมีเสียงพูดขึ้นมาว่า
" เฮ้อออออ โล่งอกสักที"
พอหันไปดูคนที่พูดคำนี้คือเมลครับ แต่ผมก้อไม่รู้นะครับว่ามันพูดขึ้นมาทำไม
" จะไปกันยังอ่ะ กูเบื่อแล้วอ่ะ " เม้งพูดครับ
" เออ ไปกันเลยก้อได้ "
จากนั้นเราก้อเดินทางไปที่สยามดิสเพื่อที่จะดูหนัง แต่ระหว่างทางเดินนั้น เมลพยายามที่จะมาเดินข้างๆผมแล้วก้อจะหันมามองที่หน้าผมเสมอ
แล้วก้อมาถึงที่จองตั๋ว แต่เหมือนซวยหรือโชคดีก้อไม่รู้นะครับ เพราะว่าหนังที่พวกผมจะดูนั้น มันมีแต่รอบที่เป็นเก้าอี้คู่ คูละ 400 บาท ซึ่งแน่นอนครับต้องมีใครคนใดคนหนึ่งต้องนั่งคนเดียว และที่แน่นอนที่สุกคนๆนั้นคือแจ้คครับ ไอแจ็คต้องนั่งคนเดียว
จากนั้นก้อถึงเวลาที่พวกผมนั้นดูหนัง แต่ดูหนังนั้น เม้งนั่งคู่โอ้ ผมกับเมล และสุดคนที่นั่งคนเดียวคือแจ็คครับ
เวลาที่ดูหนังก้อดูเหมือนส่าจะไม่มีอารายเกิดขึ้น แต่ไม่ใช่ครับ พอหนังเริ่มฉายไปสักพัก ก้อเริ่มมีมือของไอเมลมาจับที่มือผม ผมก้อสบัดมือออก แล้วมันก้อ
" ทำไมจับมือแค่นี้เป็นอารายมากเหรอ "
" เปล่า แต่แค่ไม่ชอบ "
" ทำไมล่ะ จับแค่นี้อ่ะนะ "
" เออ นั้นล่ะที่ไม่ชอบ "
" คิดมากไปได้ "
" นี่เมล ถ้าแกอยากจับมากนะ ก้อไปจับมืออีมดป่ะ "
" นี่มึงก้อเห็นว่ากูกับมันเลิกกันไปแล้ว แล้วมึงจะพูดทำไมอีกวะ "
" อ่อ แค่อยากจะเตือนความจำอ่ะ "
" กวนประสาท บอกแล้วว่ากูกับมันจบกันไปแล้ว เพราะตอนนี้นะในใจกูมีแต่แกคนเดียว "
" บ้า มึงอย่ามาพูดบ้าๆนะ กูไม่ได้ชอบมึงนะ "
" เออกูรู้ กูเข้าใจแต่ไม่เป็นไร เรารอได้เสมอ แต่ตอนนี้เมลขอแค่จับมืออั้มก้อพอแล้ว เมลขอแค่นี้ได้ม่ะ "
มันมองผม ทำหน้าตาแบบบอกไม่ถูกอ่ะครับผมเลยใจอ่อน แล้วบอกมันไปว่า
" ได้แค่ตอนนี้เท่านั้นนะ "
" จริงนะ " หน้าตามันตอนนี้บอกได้เลยว่าดีใจสุดขีด
" จริงสิ "
--------------------------------------------------------------------------------
วันนี้มาต่อเร็วหน่อย เพราะจาไปเล่นเกม ไม่ได้เก็บเวลนาน :laugh3:
-
.........แค่ได้อยู่ใกล้คนที่เรารัก....มันก็มีความสุขแล้ว........... :5555: :5555:
-
มาจีบตอนนี้ก็สายไปแล้วละเมลเอ้ย เหอๆๆ :laugh5:
-
:โหลๆ: :โหลๆ: สับรางยังมะคล่องชะมะคับ เด๋วอีกหน่อยก็เก่งเองแหละคับ :haun5: :haun5: :haun5: :haun5:
-
ไม่เป็นไรนะเมล มาช้ายังดีกว่าไม่มา :yeb:
-
หลังจากที่ผมนั้นรับปากว่าจะให้มันจับมือของผม แต่มันก้อกลับทำมากกว่านั้น ทั้งจูบ ทั้งหอม แล้ว
" อั้มมือนุ่มจังเลยเนอะ "
" อืม ไม่ใช่มือแกนิ สากเหมือนกระดาษทรายเลยอ่ะ เนี่ยอุตส่าห์ทนให้จับตั้งนานนะเนี่ย "
" เออ ช่ายสิหน้าอย่างเรามันไม่มีอารายที่ดีเลยสักอย่างเลย อาราย อาราย ก้อสู้วิทย์ไม่ได้เลยนิ ไอ้นั้นมันทั้งดี ทั้ง PERFECT "
" ถามจริงๆนะ เพิ่งรู้ตัวเหรอ ว่าตัวแกเองนั้นไม่มีอารายดีซักอย่างเลย "
มันทำหน้าเศร้าๆ ปล่อยมือผมออกจากมือของมัน แล้วก้อเดินออกไปจากโรงหนังเลย
ตอนแรกก้อคิดว่ายังไงมันก้อคงเข้ามาแน่ไม่เกิน 5 นาทีแน่นอน แต่ผิดคลาดครับ มันไม่กลับมาเลยจนหนังจบ พอผมออกจากโรงหนัง
ก้อรีบโทหามันทันที แล้วมันก้อรับสาย
" เมล แกอยู่ไหนแล้วล่ะ "
" โทมาหาอย่างงี้วิทย์ไม่ว่าเหรอครับ อั้ม "
" อย่ามากวนตีนบอกมาสิอยู่ที่ไหน "
" เออ เด๋วเดินไปหาเองล่ะ "
" อืม "
หลังจากวางโทราสับไปปามาน 5นาทีมันก้อมาแล้วบอกว่า
" อั้มเด๋วไปกับเราหน่อยสิ "
" ไปไหน แล้วทำไมต้องมาชวนเราคนเดียวล่ะ เพื่อนๆคนอื่นก้อมีนะ ทำไมไม่ชวน "
" ถึงชวนกูก้อคงไปไม่ได้หรอกว่ะอั้ม กูนัดน้องตาลไว้อ่ะ Sorry ด้วยว่ะเพื่อน " โอ้บอกครับ
" กูก้อด้วยเพราะว่าตอนนี้กูต้องไปเอาโมเด็มอ่ะ ใช้เวลาก้อชั่วโมงกว่าๆอ่ะ " เม้งครับ
" ไอแจ็ค มึงอ่ะไปไหนอ่ะป่ะ " ผมถามมัน เพราะเห็นว่าเป็นคนสุดท้ายแล้ว
" ไปซื้อของให้แม่อ่ะ แกก้อไปกับเมลมันหน่อยสิวะ เพื่อนกันไม่เห็นเป็นไรเลยอ่ะ " แจ็คบอกกับผมครับ
" นั้นไง เห็นม่ะ ไปแค่แป๊ปเดียวเองอ่ะ " มันยังย้ำอีก
" เออ เออ ไปก้อไปวะ "
พอเส็ดก้อแยกย้ายกันไปคนละทิศคนล่ะทางกัน ผมก้อเดินกับเมลไปเรื่อยๆจนมันพาผมออกมาที่Point มาที่หน้าน้ำพุแล้วเดินไปเรื่อยๆจนถึงหน้าลิโด
แต่ดวงผมเหมือนกับซวยอ่ะครับ ได้ไปเจอกับคู่อริของผมครับ นั้นก้อคืออีมดครับ มันเดินมาพร้อมกับผู้ชายคนใหม่แล้วก้อมาทักไอเมล
" อ้าวพี่เมล เดี๋ยวนี้เปลี่ยนรสนิยมแล้วเหรอเนี่ย " ดูอีนี่มันถามสิครับ
" เสือก กูจะเป็นยังไงก้อเรื่องของกู หนักหัวมึงส่วนไหนไม่ทราบ " เมลตอบได้สะใจผมมากเลยอ่ะครับ
" ถามถูกใจดำล่ะสิ " อีนี่ยังกวนประสาทไม่เลิก
" ปะ อั้มเราไปกันที่อื่นดีกว่า อยู่ที่นี่ก้อมีแต่พวกผีเปรตปากเท่ารูเข็มมาหวีดร้องขอส่วนบุญของคนอื่นอยู่ ไปหาที่อื่นเดินดีกว่า ที่นี่อันตราย "
" อ๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นี่พี่กล้าว่าหนูเหรอ "
" ทำไมจะไม่กล้า มึงไม่ใช่แม่กูนิ "
" อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ก้อง จัดการมันเลยสิค่ะพี่ มันด่าหนู "
ตอนแรกผมก้อนึกว่าจะมีมวยซะแล้วแต่
" ผมขอโทดแทนน้องเขาด้วยนะครับ ที่ปากไม่ดีไปว่าคุนน่ะครับ ยกโทดให้เขาด้วยนะครับ "
ผมทั้งอึ้ง และ งง กับสิ่งที่เขานั้นได้พูดออกมาจากปาก ล
" อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมพี่ก้องทำอย่างนี้ล่ะ หนูเป็นแฟนพี่นะ "
" แต่เธอปากไม่ดีไปว่าเขาก่อนนะ จะให้พี่ทำไงล่ะ ก้อต้องขอโทดสิถูกแล้ว "
เจอคนที่ใจเย็นแบบนี้ก้อโล่งอกกันไปที จากที่กัดกับมันเส็ด ผมก้อ
" เมลวันนี้กลับบ้านเหอะนะ หมดอารมเที่ยวแล้วอ่ะ "
" อืมกลับก้อได้ แต่พวกนั้นล่ะ "
" มันโทมาบอกแล้วเด๋วมันกลับเอง "
ผมก้อเดินกลับบ้านกลับเมล พอถึงที่บ้าน ก้อเจอพี่ผม
" พี่ครับผมกลับมาแล้วครับ "
" มาแล้วเหรอ เมื่อกี้มีคนโทมาอ่ะ "
" ใครเหรอครับพี่ "
" โอ้ เม้ง และแจ็ค เห็นบอกว่าดึกๆจะกลับมาอ่ะ มันไปเอาของไกลจากที่นี่มากเลยฝากบอกแกมากับพี่อ่ะ "
" ขอบคุนมากครับ "
" กับข้าวอยู่ในตู้เย็นนะ จะกินก้อกินได้เลยนะไม่ต้องเวฟ "
" เออนี่พี่แม็พ นี่เพื่อนผม ไอเมล พี่อาจจะไม่เคยเห็นหน้ามันเพราะว่ามันเป็นเด็กใหม่ "
" สวัสดีครับพี่ ผมชื่อเมลครับ "
" อืม อืม หวัดดี ถ้าหิวไปทานในครัวได้นะ "
พอทักทายกันเส็ดผมก้อเดินขึ้นมาที่ห้อง
" พี่อั้มนี่ใจดีจังเลยเนอะ "
" ใช่สิเรามันใจร้าย "
" เปล่านะ เมลไม่ได้ว่าอั้มนะ "
" ช่างเถอะล้อเล่นน่ะ อย่าคิดมาก แล้วขึ้นตามมาทำไมเนี่ย "
" ก้อ มีเรื่องอยากจะบอกกับอั้มอ่ะ "
" เรื่องอารายอีกล่ะคราวนี้ "
" ก้อเรื่อง ที่เราบอกกับนายในโรงหนังอ่ะ "
" เรื่องอารายล่ะ "
" เรื่องที่เราบอกกับอั้มว่าเราชอบอั้มอ่ะ "
" เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้หรอกนะ เราเองก้อมีเจ้าของแล้ว นายจะมาเอาอารายจากเราอีก "
จากนั้นมันก้อเดินตรงเข้ามาที่ตัวของผม ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ใกล้เข้ามาอีก จนในที่สุดก้อถึงที่ตัวของผม แล้วมันก้อโน้มตัวลงมาที่หน้า แล้วประกบปากมันกับปากผม มันเริ่มดันลิ้นเข้ามาในปากของผม
จากนั้นก้อเอามือมาลูบๆที่ตัวผม ตอนนั้นผมก้อไม่รู้เป็นอาราย รู้ว่าไม่มีแรงที่จะไปสู้กับมันเลย จนในที่สุดมันก้อลามขึ้นมาเรื่อยๆ จากที่ปากของผมเริ่มลงมาที่หัวนมของผม มันกำลังจะไปที่ต่ำกว่านั้น
แต่ว่าผมนั้นมีสติขึ้นมาซะก่อนเลยผลักมันออกไป
" นี่นายกำลังจะทำอารายเราอ่ะเมล "
" ก้อเรารักอั้มจิงๆนะ รักมากด้วย "
" แต่รักเขาแสดงออกแบบนี้อย่างเดียวหรือไงล่ะ "
" เมลรู้ ว่ามันไม่ใช่แบบนี้แบบเดียว แต่เมลรักอั้ม เมลก้อรู้ว่าจะทำยังไงอั้มก้อไม่มาสนใจเมลหรอก เพราะว่าเมลมันชั่ว ทำความเลวใส่อั้มและวิทย์มาเยอะ "
มันเริ่มมีน้ำตาคลอออกมาแล้ว
" เมลแกร้องไห้ทำไมอ่ะ เราบอกแล้วไงล่ะว่าเราไม่ชอบให้ใครมาร้องไห้อ่ะ "
" เรารู้ว่าอั้มไม่ชอบ แต่จะให้เราทำยังไงล่ะ คนที่เรารักกลับไม่มามองเราเลยซักนิดนึง "
คราวนี้ล่ะครับ ร้องโฮหนักกว่าเดิมอีก ผมก้อไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ก้อเลยเดินเข้าไปหามันแล้วกอดมัน ปลอบมันด้วยคำพูดว่า
" ก้อรู้ว่าเราไม่ชอบเห็นใครร้องไห้ แล้วจะมาร้องให้เราเห็นทำไมอีกอ่ะ อย่าทำแบบนี้อีกนะ "
ผมปลอบมันพร้อมกับรูบหัวมันไปเรื่อยๆ จนมันเงียบแล้วหลับไปในที่สุด
-
เค้าเรียกว่าผลกรรมอะป่าวเนี่ยคับ :haun5: :haun5: :haun5: แอบทำร้ายน้องอั้มไว้ทั้งวาจาและคำพูดเจออย่างนี้ก็สมควรแล้วล่ะคับ :laugh5: :laugh5:
-
..........เมลหนอเมล......... :เฮ้อ: :เฮ้อ:
......................รักคนมีเจ้าของก็เงี้ย.....ช้ำทุกราย... :impress3: :impress3:
-
:เศร้า1: สงสานเมลจังเยยย
-
รักเขาข้างเดียวก็งี้แหละ เจ็บแต่ก็ต้องทน :เฮ้อ:
-
เฮ้อ ... รักคนมีเจ้าของ ก็ต้องเจ็บแบบนี้แหละค่ะ
:เศร้า1:
-
รักคนมีเจ้าของก็งี้แหละนะ
ขอให้เค้าเลิกกัน :call: :call: :call:
แอบเชียร์เมลนะ :yeb:
-
พุ่งนี้ผมไม่อยู่นะคับ ขอลง 2 ตอนควบเลย
พอมันหลับผมก้อลงมาข้างล่างเพื่อที่จะมาหาของกิน ผมกินเส็ดก้อไปอาบน้ำ เพื่อที่จะเข้านอนเพราะพุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน
แต่ก้อมานึกขึ้นได้ว่าไอพวกนั้นยังไม่ได้มาเอาของเลยนี่หว่า ผมเลยโทพวกมัน
" โอ้พวกมึงไม่มาเอาของที่บ้านกูแล้วเหรอวะ "
" ค่อยไปเอาวันศุกร์เลยละกัน เผื่อกูจะไปนอนใหม่อ่ะ "
" เออ เออ เด๋วกูเก็บไว้ให้ล่ะกัน เออแค่นี้ล่ะ "
ผมรีบบอกลาเพื่อที่จะไปนอน พอขึ้นไปที่ห้องนอน แต่กลับพบกระดาษโน๊ต 1 ใบ ทิ้งไว้ที่โต๊ะเขียนว่า
" อั้มขอบใจนะที่ปลอบเราในวันนี้นะ แต่เรานอนที่บ้านนายวันนี้ไม่ได้ ขอโทดด้วยนะที่ไม่ได้อยู่บอก "
ผมก้องงงนิดๆ ว่าทำไมมันออกไปแล้วผมไม่เห็นเลยวะ จากนั้นผมก้อเข้านอน
พอตอนเช้าผมก้อเป็นคนแรกที่เดินเข้าในโรงเรียนเหมือนเคย ทุกที แล้วเหมือน แต่ที่แปลกคือ วันนี้เจอวิทย์ที่โรงเรียนแล้ว มาแต่เช้าเลย
" มาแล้วเหรอจ๊ะที่รัก "
" อะไร ใครที่รักเหรอ ไม่เห็นมีใครเลย "
" เด๋วจะโดนแบบนี้นะ ถ้าทำไม่รู้ไม่ชี้อีก "
มันลากผมเข้าไปทั้งกอดทั้งหอมกลางสนาม ผมอายคนมากแต่ยังดีที่ฟ้ามันยังมืดและสลัวๆอยู่เลยรอดไป
" วิทย์ทำอะไรอ่ะ อายคนเขา "
" ไม่เห็นจะมีใครเลย ถ้ามีก้อไม่อายอยู่แล้ว "
" ด้านล่ะสิ "
" ถ้าพูดมากเด๋วโดนอีกรอบนะจ๊ะที่รัก "
" อย่าเลย คราวนี้โดนถีบแน่ๆ "
" อั้ม วันนี้ตอนเย็นว่างม่ะ "
" ไปไหนล่ะวิทย์ "
" ไปเหอะน่า วิทย์มีอารายจะให้ดู "
" อืมไปก้อได้ "
พูดเส็ด โอ้ เม้ง และ แจ็คเดินมาพอดี ผมเลยชวนพวกมันไปกินข้าว เพราะเห็นว่ามากันเยอะแล้ว ระหว่างที่นั่งทานข้าวนั้น ผมกะวิทย์ก้อเล่นกันไปเรื่อยๆ เล่นไปเล่นมาจน
" อย่าเล่นกันมากได้ม่ะ กูอิจฉาว่ะ " โอ้ครับ
" มึงจะมาอิจฉากูเรื่องอารายเหรอ คุนโอ้ "
" ก้อ ตาลเขาไม่ค่อยเล่นกับกูเลยอ่ะ "
" ทีหลังก้อไปชวนเขาเล่นดิ "
" เออ วะ "
พอทานข้าวอิ่มแล้ว พวกเราก้อนั่งคุยเพื่อที่จะฆ่าเวลารอเข้าแถว พอเข้าแถวเส็ดแล้ว ก้อได้เดินเข้าไปเรียนตามปกติ
ผมก้อนั่งเรียนไปเรื่อยๆ แล้วก้อได้เห็นว่าวันนี้ เมลมันไม่ได้มา เลยหันไปถามโอ้ว่า
" โอ้วันนี้เมลมันไม่มาเหรอวะ " พอถามไปแค่นี้ วิทย์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันตาเห็น
" ไปถามหาอารายถึงมันนักหนาอ่ะ วิทย์อยู่ก้อถามมั่งดิว่าตอนเย็นนี้วิทย์จะพาอั้มไปไหน "
เออ เนอะมันก้อจิงอยู่นะครับว่า ผมไม่ได้ถามอารายมันเลยซักนิด มัวแต่นั่งคิดอารายไปเรื่องเปื่อย
" โอ๋ๆๆๆๆๆ อย่าโกรธอั้มนะ ถามแล้ว ถามแล้ว วิทย์จ๋า วันนี้วิทย์จะพาอั้มไปไหนอ่ะ "
" ต้องให้กระแทกแดกดันก่อนช่ะม่ะ ถึงจะถามได้อ่ะ "
" หน่านะ อย่าโกดอั้มเลยนะครับที่รัก อั้มรู้ตัวแล้วครับว่าทำผิดอย่างมหันต์ สมควรลงโทด "
" จะลงโทดด้วยวิธีอารายดีนะ เอางี้ล่ะกัน "
ว่าแล้ว มันก้อลงมาหอมแก้มผม 1 ที แล้ว
" โห อารายเนี่ย อายคนบ้างมั้ยเนี่ย ดูสิเขามองกันหมดแล้ว อายนะวิทย์ "
" ไม่เห็นน่าอายเลย จะได้ไม่ต้องมีใครมายุ่งกะอั้มของวิทย์อีก วิทย์เบื่ออ่ะ เวลามีใครมามองอั้มอ่ะ "
" แต่เราน่ะรู้สึกดีที่มีคนมามองเรานะ อิอิ "
" โป็ก นี่แน่ะหอมไม่ลงแล้ว กวนประสาท "
มันพูดพร้อมเขกหัวผม 1 ที แล้วทำหน้างอนเดินหนีผมไป
" ปะ ตามผัวมึงไปสิอั้ม " ดูปากมันนะครับ ไอเชี่ยโอ้
" เออ กูรู้ กูไปล่ะนะ "
ผมก้อวิ่งตามมันไปแต่แล้วก้อหายม่ะเจอ ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนแต่พอหันหลังกลับมา ก้อเจอวิทย์
" ตามมาด้วยเหรอเนี่ย "
" ก้อตามมาน่ะสิ หรือไม่อยากให้ตามมาล่ะ จะได้ไป "
" แหมเด๋วนี้เล่นนิด เล่นหน่อยก้อไม่ได้ "
" แล้ววิทย์ให้อั้มไปที่บ้าน วิทย์มีอารายเหรอ "
" ตามมาล่ะกันนะครับ ที่รักของผม "
" จ้า ก้อเดินตามไปอยู่นี่ไงล่ะ "
เรา 2 คนก้อเดินไปเรื่อยๆจนถึงที่หน้าบ้านของ
" เอาล่ะวิทย์ถึงหน้าบ้านวิทย์แล้วอ่ะ " ผมเริ่มคุยกับมัน
" เอาล่ะในเมื่อถึงแล้วนะ อั้มต้องสัญญากับวิทย์ก่อนนะว่า "
" ว่าอารายเหรอวิทย์ "
" วิทย์จะใช้ผ้าปิดตาอั้มนะ ห้ามเปิดออกจนกว่าวิทย์จะบอกให้เปิด โอเคม่ะ วิทย์ขอแค่นี้ล่ะนะ "
" ทำไมล่ะวิทย์ จะพาอั้มไปฆ่าให้ตายหรือไงล่ะ "
" บ้า วิทย์จะไปทำอย่างงั้นกับคนที่วิทย์ได้ยังไงล่ะ "
" ให้มันจิงอย่างที่ปากพูดเถอะนะ "
" จิงสิ มันแน่นอนอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ วิทย์จะปิดตาอั้มแล้วนะ อ่ะทีนี้หลับตาได้แล้ว "
พูดเส็ดผมก้อปิดตาตามที่วิทย์บอกทันที แล้ววิทย์ก้อเริ่มเอาผ้ามาปิดที่ตาของผม ความรู้สึกที่ได้สัมผัสจากมือของวิทย์ รู้สึกนุ่มและอบอุ่นเป็นพิเศษ ผมอยู่กับมันมาตั้งนานแต่เพิ่งรู้สึกวันนี้เป็นแรกตั้งแต่ที่ผมคบกับวิทย์มา
วิทย์ก้อพาผมเดินไปเรื่อยๆ แล้วมากระซิบที่ข้างหูของผมว่า
" รอแป๊ปนึงนะอั้ม เด๋ววิทย์มานะ ยืนรอวิทย์ตรงนี้เเป็บนะ "
" อืม อั้มไม่หนีไปไหนหรอกนะ "
ผมรู้สึกได้ถึงกลิ่นรอบๆตัวของผม มันเป็นกลิ่นของดอกไม้ แต่ตัวของผมนั้นไม่แน่ใจว่าเป็นกลิ่นของดอกไม้ดอกอะไร ผมยืนรอได้ประมาน 20 นาที วิทย์ก้อมากระซิบที่หุผมอีกครั้งว่า
" อั้มครับ เด๋ววิทย์จะถอดผ้าที่พันที่ตาของอั้มออกนะ "
" ครับ ผมตอบออกไป "
วิทย์ค่อยๆเอามือทั้ง 2 ของเขาค่อยๆถอดผ้าที่พันตาผมออกอย่างนุ่มนวม แล้วพอถอดออกหมด ผมก้อต้องตะลึงกับสิ่งที่ผู้ชายคนนี้ทำให้ผม นั้นก้อคือ
สวนที่บ้านขอวิทย์นั้นที่ดุไม่สวยเลยในสายตาของผม แต่ตอนนี้ถูกบูรณะใหม่หมด กลายเป็นสถานที่ที่สวยมากในตอนนี้ รอบๆทางเดินนั้นเต็มไปด้วยกลีบกุหลาบ
กลิ่นหอม บรรยากาศตอนนั้นไม่ร้อนมาก กำลังไปได้สวย และก้อมีโต๊ะทานข้าวกลางสวน ล้อมรอบด้วยกลีบกุหลาบที่เป็นในลักษณะของรูปหัวใจรอบๆโต๊ะทำให้ผมนั้นมีความสุขมากจนแถบพูดอารายไม่ออก
แล้วผมได้สังเกตุในชุดที่วิทย์ใส่ นั้นเป็นสูตรสีขาวดูสะอาด เป็นชุดที่เหมาะกับวิทย์มาก ( ตั้งแต่วิทย์แต่ตัวมา วันนี้ดูดีที่สุด ) แต่ตัวของผมนั้น ชุดนักเรียน ( ดูแล้วทุเรศมาก ) แล้ววิทย์ก้อได้พาผมไปที่โต๊ะทานข้าว
แต่ก่อนที่จะถึงที่โต๊ะ วิทย์ได้ถามผมมาว่า
" อั้มครับ อั้มจะยอมรับของที่วิทย์จะให้อั้มมั้ยครับ "
" ของนั้นคืออารายเหรอ "
" บอกก้อหมดมูดอ่ะดิ "
" อืม อั้มรับก้อได้ "
" ยื่นแขนซ้ายมาสิครับอั้ม "
ผมก้อยื่นออกไปด้วยความเต็มใจ พอยื่นแล้ว วิทย์ก้อได้นำของสิ่งนั้นออกมา นั้นคือแหวนครับ เป็นแหวนที่มีตัวอักษร
ซึ่งตัวอักษรนั้นมี 2 ตัว จะมีตัว W ขั้นกลางด้วยหัวใจแล้วตามด้วยตัว A ซึ่งตรงนี้ทุกคนคงรู้แล้วนะครับ ว่ามันมีความหมายว่าอย่างไร
แล้ววิทย์ถามผมมาว่า
" อั้มครับ วิทย์สวมแหวนให้อั้มแล้ว ไม่ว่าวิทย์จะเป็นอะไรไปอย่างถอดออกนะ มันได้เปรียบเสมือนว่า ถึงแม้ว่าวิทย์นั้นอาจจะไม่ได้มีตัวตนอยู่ แต่ก้อยังมีแหวนวงนี้ที่เปรียบเสมือนตัวของวิทย์ที่คอยอยู่ใกล้ๆอั้มเสมอนะ "
" บ้าน่ะวิทย์ บรรยากาศกำลังดี ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ เราใจไม่ดีเลยนะ "
" เปล่าวิทย์พูดให้อั้มฟังเฉยๆ อั้มอย่างคิดมากสิ "
" ก้อนั้นล่ะเราไม่ชอบอ่ะวิทย์ นะขอร้องล่ะอย่าพูดอีกนะ "
" อืมได้ แต่ว่าตอนนี้เราทานข้าวกันดีกว่านะ "
" อืม "
จากที่เราได้เริ่มทานข้าว เราก้อพูดคุยกันหลายต่อหลายเรื่อง ตั้งแต่เล็กจนโต เรื่องความเปิ่นของแต่ละคน จนถึงเวลาที่ผมนั้นต้องกลับบ้านแล้ว ผมเลย
" วิทย์จ๋า วันนี้วิทย์ทำให้อั้มมีความสุขมากเลยรู้มั้ย อั้มจะไม่ลืมวันนี้อีกเลย "
" วิทย์ได้ยินแค่นี้ก้อดีใจที่สุดแล้วล่ะ ที่ทำให้อั้มมีความสุขได้ขนาดนี้ "
" เราขอบใจนายมานะ ที่ทำเพื่อเราได้ขนาดนี้ "
" เพื่ออั้มอ่ะ วิทย์ทำได้ทุกอย่างนะ "
" แต่ว่าวันนี้ยังไงอั้มต้องกลับบ้านแล้วอ่ะ "
" ได้เลย จะให้วิทย์ไปส่งที่บ้านมั้ย "
" ไม่เป็นไรวิทย์ อั้มกลับเองได้ ขอบใจมากนะที่เป็นห่วง พุ่งนี้เจอกันนะ "
" อืม กลับบ้านดีดีนะที่รัก "
" จ้า "
-
ระหว่างทางที่เดินกลับบ้านนั้น ผมได้คิดมาตลอดทางเดินที่กลับบ้าน ว่าผู้ชายคนนี้ ทำไมเขาถึงได้ทำเพื่อเราได้ขนาดนี้ แล้วถ้าเขาไม่รักเราจริงทำไมเขาถึงต้องทำแบบนี้ หรือว่าเขาทำเล่นๆ แต่ถ้าเขาทำเล่นๆเขาจะให้แหวนเรามาทำไม หรือว่าเขาจะเป็นคนที่ใช่ ที่ในใจของผมนั้นได้ตามหาคนๆนี้อยู่
แต่พอกลับถึงบ้าน กลับเจอพี่ต้องที่หน้าบ้าน แล้ว
" อั้มไปไหนมาอ่ะ ทำไมกลับบ้านดึกดื่นป่านนี้ ไปทำอะไรมาอยู่ "
" ก้อไปที่บ้านวิทย์มา ทำไมเหรอพี่ "
" อ่อ "
" แล้วพี่มาที่บ้านผมทำไมล่ะ "
" ก้ออยากมาหาแค่นั้นล่ะ "
" พี่ เพี้ยนอ่ะป่ะเนี่ย "
" เปล่า ก้อแค่เป็นห่วงอ่ะ "
" ครับ ขอบคุนนะครับ ที่เป็นห่วงผม งั้นพี่กลับบ้านได้แล้วล่ะครับ ดึกแล้ว "
" เป็นห่วงพี่ด้วยเหรอ "
" อืม เป็นห่วงสิครับ เพราะพี่ชายคนนี้เป็นคนที่ผมนั้นรักลองจากคนที่ผมรัก "
" ครับ พี่รู้ตัวยังพี่ก้อเป็นได้แค่คนรอง "
" พี่อย่าคิดอย่างงั้นสิครับ กลับบ้านได้แล้วนะครับพี่ ดึกแล้วนะ เชื่อผมเถอะนะ กลางคืนอันตรายและน่ากัว "
" ครับ ครับ พี่กลับก้อได้ครับ งั้นพี่กลับก่อนนะ "
" ครับผม "
พอพี่ต้องไปผมก้อกลับเข้าไปในบ้าน อาบน้ำ พออาบเส็ด ก้อมานอนที่เตียงเพื่อทบทวนเรื่องของผู้ชายคนนี้มาตั้งแต่ต้น ว่าเรื่องของคนๆนี้ตั้งแต่เริ่มมาขอเราเป็นแฟน
เขามีความดีอารายมามั้ง ก้อนั่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดไปเพลินจนหลับไปในที่สุด
พอวันรุ่งขึ้นผมก้อตื่นขึ้นมาแบบปรกติเหมือนในทุกๆวัน ผมก้อได้เดินทางไปในโรงเรียนเหมือนเคย และก้อได้ไปถึงคนแรกอีกตามเคย
และก้อเจอกับวิทย์เหมือนเคย และก้อเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
" วันนี้วิทย์มานั่งรออั้มไม่เหมือนทุกวันที่ผ่านมาเลยนะ "
" ทำไมเหรอ มีอารายไรเปลี่ยนไปเหรอ "
" เปล่าหรอก แค่วันนี้อั้มมาเช้ากว่าปกติ "
" อ่อ แต่อั้มมาหยั่งงี้ทุกวันนะ "
" เอาเถอะน่า แต่วันนี้อั้มมาเช้ากว่าทุกๆวันไงล่ะครับ "
" อืม "
" หิวยังอ่ะอั้ม "
" ก้อหิวแล้วอ่ะ วิทย์ล่ะ "
" หิวเหมือนกันอ่ะ ไปกินกันเลยม่ะ "
" แล้วพวกเพื่อนๆอ่ะ เด๋วก้อหามว่าไม่รอมันอีกอ่ะ "
" มันโทมาบอกวิทย์แล้วว่ามันจะมาสายกัน เพราะงานมันยังไม่เส็ด มันเลยเข้าสาย "
" ปรกติมันจะโทมาบอกออั้มนะ แต่ทำไมโทหาวิทย์แทนอ่ะ "
" ก้อมันโทหาอั้มไม่ติดไงล่ะ "
" อ่อ งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะนะ "
" อืม "
เราก้อเดินไปกินข้าวเหมือนทุกๆวัน แต่วันนี้น่าจะแปลกกว่าวันอื่นๆ เพราะว่าวันนี้วิทย์เป็นคนเดินจับมือผมไปจนถึงโรงอาหาร ทุกๆคนที่ผมและต่างเดินผ่านนั้น ได้หันมามองที่ผมกลับวิทย์กันหมด
จนทำให้ผมได้ยินคนเขาพูดกันว่า
" นี่เธอ ทำไมเขาต้องเดินจูงมือกันอ่ะ หรือเขาเป็นฟนกันอ่ะ "
และพอหันมาอีกทาง
" เธอดู 2 คนนี้สิเธอเขาเป็นแฟนกันเหรอ "
และพอเดินมาอีกทาง
" น่าเสียดายนะเธอ น่าตาดีทั้งคู่เลยนะ แต่พอดูไปดูมาก้อดูน่ารักดีนะเธอ ดูเหมาะกันดีอ่ะ "
" ช่ายชั้นก้อว่าหยั้งงั้น ยังไงซะ เขาอาจจเป้นเนื้อคู่กันก้อได้นะ "
ผมหันไปมองพร้อมยิ้มๆให้เขาทั้ง 2 คน เขาก้อยิ้มให้ผมกลับมา
พอเวลากินข้าว วิทย์ก้อนั่งป้อนผมเกือบทุกคำ จนวิทย์นั้นแทบจะไม่ได้กินของเขาเลย
" วิทย์พอได้แล้ว เรากินเองได้น่ะ ไม่ต้องมาคอยป้อนเราก้อได้นะ "
" ไม่เป็นไร วิทย์ป้อนอ่ะดีแล้ว "
" แต่คนเขาเริ่มมองกันแล้วนะ "
" วิทย์ไม่อายใครสักหน่อย หรือว่าอั้มอายที่วิทย์จะป้อนข้าวอั้มแบบนี้ "
" เปล่าอาย แต่ชอบอ่ะ " ( แอบบอกเบาๆ อิอิ )
" เห็นม่ะ แล้วจะแคร์สายตาคนอื่นทำไมล่ะ "
จากนั้นเราก้อไปเข้าแถว แล้วก้อมานั่งเรียนตามปกติ แต่พอตอนพักกลางวัน พวกเพื่อนๆผมทุกคนก้อมานั่งรอที่โรงอาหารกันพร้อมหน้า พร้อมตา ครบกันหมดทุกคน
" อ้าวมากันนานยังเนี่ย " วิทย์ถามทุกๆคน
" ก็ไม่นานนี้เองอ่ะ ว่าแต่มีเรื่องจะบอก " เม้งบอกครับ
" เรื่องอารายเหรอเม้ง " ผมถามต่อไป
" ที่โรงเรียนเรามีการจัดค่ายพักเเรมว่ะที่พัทยา 2 คืน 3 วันว่ะ พวกมึงสนอ่ะป่ะ "
" กูสนว่ะ " โอ้พูดขึ้นมาก่อน
" กูก้อสนว่ะ ไม่ได้ไปพัทยานานแล้วว่ะ " แจ็คครับ
" กูว่าน่าไปดีนะ ทะเล ลมเย็นๆ กูว่ากูไปแน่นอนว่ะ " เมลพูดครับ
" แล้วมึง 2 คน จะไปม่ะล่ะ " เม้งถามผมกับวิทย์
" อั้มไปม่ะ "
" วิทย์ไปมั้ยล่ะ "
" วิทย์ถามอั้มก่อนนะ "
" โอเค โอเค เราไปนะ แต่วิทย์ไปมั้ยล่ะ "
" เราบอกแล้วไงล่ะ ว่าถ้าอั้มไปเราก้อไป เพราะเหมือนคนๆเดียวกันเเล้วนะ "
" แหวะ อยากจะอ้วกวะ " ไอโอ้ครับ
" หยุดกัดกันได้แล้ว สรุปว่าเอง 2 คนไปใช่มั้ย " เม้งถามผม
" อืม ไป "
หลังจากที่คุยกันเส็ด ช่วงหลังจากพักกลางวันไม่มีเรียน เราเลยแยกย้ายกันกลับบ้าน แต่ยกเว้นผมกับวิทย์เท่านั้น
" วิทย์วันนี้วันศุกร์แล้ว ตอนนี้ก้อว่างด้วยอ่ะ ไปไหนกันดีอ่ะ " ผมเริ่มชวนวิทย์
" แล้วที่รักอยากไปไหนล่ะครับ วิทย์ไปได้หมดล่ะ "
" ไปที่ไหนดีล่ะ "
" ไปที่สวมลุมดีม่ะ ลมเย็นดี "
" สวมลุมนี่อ่ะนะ ตอนเที่ยงแดดเปรี้ยงอย่างงี้อ่ะนะ "
" เออ เนอะ แต่วิทย์ว่าเราก้อไปเดินที่ห้างแถวๆนั้นก้อได้นะ "
" เออเนอะ "
" ไป งั้นเราไปกันเถอะนะ "
" อืม "
จากนั้นเรา 2 คนก้อมุ่งหน้ามาที่ SiLom ComPlex พอมาถึงเราก้อไปหาของกินตอนเที่ยงกัน พอเรากินเส็ดก้อเดินเล่นไปเรื่อยๆ ตามห้าง ตามร้านหนังสือต่างๆ
และที่สบายที่สุดนะครับ มีคนมาถือกระเป๋าให้ด้วย สบายมากเลย เราก้อเดินไปเรื่อยจนถึงร้านหนังสือ ผมก้อเดินอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ ส่วนก้อฟังเพลงไปเรื่อยๆ
พอผมเดินไปเรื่อยๆ เดินๆไปเดินมาจนไปเจอใครคนนึง ผมก้อว่าหน้าตาคุ้นๆ แต่พอมาดูจิงๆ คนๆนั้นก้อคือพี่ต้อง แต่ที่สำคันที่สุดนั้นก้อคือ เขาเดินมากับผู้หญิง 1 คน
ผมก้อพยายามที่จะเเอบมองพวกเขาต่อไป เผื่อจะเจอของ แล้วก้อเจอจริงๆด้วยครับ พี่ต้องกับผู้หญิงคนนั้นกำลังจูบกันในร้านหนังสือ ในที่ๆเงียบที่สุด ผมก้อมองดูนะครับ
แล้วก้อแอบสงสัยในพฤติกรรมของเขานะครับว่า เขามาบอกว่าชอบเราแล้วเขามาทำงี้เนี่ยนะ แต่มันไม่ได้สะเทือนใจอารายของผมมากมายหรอกครับเพราะว่าผมนั้นมีคนที่ใช่อยู่แล้ว
ผมก้อมอง ๆ ๆ ๆ จนในที่สุดผมก้อแกล้งเดินเข้าไปทัก
" พี่ต้องหวัดดีครับ "
" อะะ..อั้ม "
หน้าเขาเหลือไม่ถึง 1 นิ้วเลยมั้งครับ
" ก้อผมสิครับจะให้ใครล่ะครับ สวัสดีครับพี่ " ผมก้อหันไปสวัสดีกับพี่ผู้หญิงคนนั้น
" หวัดดีจ้า ชื่ออารายอ่ะเราอ่ะ "
" อั้มครับ พี่ล่ะครับ "
" พี่ชื่อเจนจ้า "
" ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ "
" เช่นกันจ้า "
พอพูดยังไม่ทันจบ พี่ต้องได้ลากมือพี่เจนไปจากผมแล้วหายไปกับดอกไม้ในทันทีทันใดเลย
ผมเลยเดินไปหาวิทย์ตรงที่ฟังเพลง ตอนนั้นเวลาห้าโมงเย็นกว่าๆแล้วที่สำคันแดดร่มแล้วด้วย เลยลากวิทย์ไปเดินที่สวนลุม
" วิทย์เมื่อกี้รู้มั้ยเราเจอใคร "
" เจอใคร เมลเหรอ ทำไมอ่ะ มากับวิทย์คนเดียวไม่ได้เลยช่ะม่ะ ทำไมต้องเอามันมาด้วย มันสำคันอารายนักหนาอ่ะ " มันใส่ผมมาเป็นชุดเลยครับ
" วิทย์เป็นอย่างงี้อีกแล้วนะ ถ้าเป็นอีกอั้มจะไม่เล่าอารายให้ฟังอีกเลยนะ "
" ก้อวิทย์หึงของวิทย์นิ "
" เราเจอพี่ต้องมากับ ผู้หญิงอ่ะ จูบกันในร้านหนังสือที่เราอ่านกันอ่ะ "
" จิงอ่ะ ไว้ใจไม่ได้อีกแล้ว "
" อารายเหรอ ไว้ใจอารายไม่ได้เหรอ "
" ก้อวิทย์แล้วไง เผื่อวิทย์เป็นอารายไปอย่างเงี้ย แล้ววิทย์จะฝากใครดูแลอั้มล่ะ เพราะว่าวิทย์มองแล้วนะว่าพี่เขาน่ะดูดีที่สุดแล้ว แต่พอมาฟังแบบนี้แล้วหมดศรัทธาเลยอ่ะ "
" งั้นแสดงได้ว่าเราไปคบกันพี่เขาได้แล้วช่ะม่ะ "
" โป๊ก " เสียงเขกหัวผมครับ
" ทำอารายของวิทย์อ่ะ เราเจ็บนะ "
" ช่วยไม่ได้ ถามจริงนะอั้มไว้ใจอารายได้มั้งเนี่ย "
" ได้สิ อยากฟังมั้ยล่ะ "
" บอกมาสิ "
-
เมลหายไปไหน :confuse:
-
ไปพัทยา :interest: จามีอะไรให้ลุ้นอีกมั๊ยนี่
-
อย่าบอกนะ มีเรื่องไม่คาดฝันอีกแล้วอ่ะ
วิทย์ พูดเหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นกะวิทย์อ่ะ กลัวๆๆๆ เศร้าๆๆๆ :monkeycry4:
มาเร็วๆๆนะคับ อยากอ่านอ่ะคับ
-
วิทย์พูดเป็นลางอีกแระ :เฮ้อ:
สรุปแล้วพี่ต้องเป็นไบหรือเนี่ย :laugh5:
เมลหายไปอย่างไร้ร่องรอย :serius2:
-
................ลางร้ายกำลังจะเข้ามา....ทั้งๆที่ความสุขเพิ่งจะเริ่มต้น......... :impress3: :impress3:
-
เลย์ทำไมพูดย้ำบ่อยจังเรื่องนี้อ่ะคับ :impress: :impress: ลางมะดีเลย :monkeysad: :monkeysad:
-
ลางไม่ดีอีกแล้ว กำลังมีความสุขกันดีเลยนะนั่น :เฮ้อ:
สงสัยเมลจะหายมาอยู่ในใจผมล่ะม้างเนี่ย :haun5:
-
" อั้ม รัก วิทย์มากนะ เข้าใจยังอ่ะ "
เหลือเวลาอีกวันเดียวเท่านั้นที่เราจะได้ไปที่พัทยากัน
ผมก้อเตรียมไปซื้อของ และวิทย์ก้อไปกับผมด้วย เราก้อไปซื้อของด้วยกัน
พอซื้อเส็ดเราก้อเดินทางที่จะกลับบ้าน ระหว่างทางเดินนั้นวิทย์กลับผมในแนวแปลกๆกว่าทุกวัน ที่เคยคุยกันมา
" อั้มจำไว้นะ ถ้าวิทย์เป็นอารายไปอย่าถอดแหวนนี้ออกนะ "
" เอาอีกแล้วนะ อั้มบอกแล้วไงว่าอย่างพูด "
" มันอดไม่ได้นิ "
" ก้ออย่านึกถึงสิ จะได้ไม่ต้องพูด "
" อั้มต้องเข้าใจวิทย์นะ ว่าวิทย์รักอั้มมากนะ และเป็นห่วงมากๆด้วย "
เราก้อเดินๆไปซักพัก วิทย์ก้อเริ่มขึ้นมาอีก
" ถ้าเราไม่อยู่อ่ะ ดูแลตัวเองดีๆนะ เพราะว่าไม่มีเราแล้วอั้มต้องดูแลดีๆนะ "
" วิทย์ เอาอีกแล้วนะ อั้มบอกแล้วไงว่าอั้มไม่ชอบ "
" แต่ไม่รู้วันนี้เราขอขัดอั้มนะ เราอยากจะพูด "
" อืมได้นะ แต่เราว่าตอนนี้เรากลับบ้านกันก่อนดีกว่านะ พุ่งนี้ไปแต่เช้านะ "
" ได้งั้นเราไปส่งที่บ้านนะ "
วิทย์ก้อได้เดินทางไปส่งผมที่บ้าน แล้วทิ้งท้ายด้วย
" อั้มวิทย์กลับแล้วนะครับ "
" กลับดีๆนะ ที่รัก "
" คนที่รักกันเวลาเขากลับบ้านอ่ะ เขาต้องทำกันยังไงนะ "
" ไม่รู้สิ ก้อคงต้องบอกว่ากลับบ้านดีๆมั้ง "
" งั้นดูทีนี่สิ "
มันทำแก้มบวมๆใสที่หน้าผม "
" ทำอารายอ่ะวิทย์ วันนี้เพี้ยนอ่ะป่ะเนี่ย "
" เปล่านะ "
" ก้อได้ "
ผมเลยเดินไปหอมที่แก้มมัน 1 ที
" พอใจยัง "
" ดีใจมากที่สุดแล้ว ยังไงวิทย์กลับแล้วนะ "
" กลับดีๆนะ ที่รัก "
" อารายนะ พูดอีกทีสิ "
" บอกไปแล้ว กลับบ้านได้แล้ว "
" จ้าไปแล้วนะ "
มันเลยเดินไปจากบ้านผม ไปที่บ้านมัน พอตอนที่ผมเดินเข้าบ้านนั้น ใจของผมนั้นสั่นๆผิดปกติ รู้สึกว่ามีกังวลมากมาย อาจจะมาจากคำพูดของวิทย์หรือเปล่า ผมพยายามไม่คิดอารายมากมาย
เลยไปอาบน้ำแล้วก้อไปนอนเพื่อที่จะไปที่พัทยาในวันพุ่งนี้ พอถึงวันรุ่งขึ้นผมก้อเตรียมเรียบร้อย แล้วก้อกำลังออกจากบ้าน
" อั้ม อั้ม อย่าเพิ่งไป มาหาพี่ก่อน "
" ครับ "
ผมก้อเดินเข้าไปหาพี่แม็พ
" มีอารายเหรอครับพี่แม็พ "
" ลืมอารายหรือเปล่า "
" ลืมแล้วครับ "
" มาใกล้พี่หน่อยสิ "
ผมเลยเดินเข้าไปใกล้ที่พี่ของผม แล้วพี่แม็พก้อเข้ามากอดผมแล้วบอกว่า
" อั้มดูแลตัวเองดีๆนะ พี่เป้นห่วงมากนะ "
" พี่ทำอารายอ่ะ ผมโตแล้วนะครับพี่ อายคนเค้า "
" ถึงแกจะโตเป็นผู้ใหญ่ขนาดไหน ยังไงแกก้อยังเป็นเด็กสำหรับพี่อยู่เสมอ จำไว้นะ "
" ครับ ครับ "
" ไปได้แล้ว มีเงินพอมั้ย "
" พอครับ ไปล่ะนะ "
พอพูดเส็ดผมก้อเดินทางไปที่โรงเรียนทันที พอไปถึงวิทย์ก้อมารอผมอยู่ที่หน้าโรงเรียน
" มาเด๋ววิทย์ช่วยถือนะ อั้มจะได้ไม่ต้องมาลำบาก "
" ขอบคุนนะ "
" ไม่เป็นไร "
ผมกับวิทย์ก้อเดินไปหาเพื่อนๆ ที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ คุยกันไปคุยกันมา อาจารยืก้อเรียกพวกเราขึ้นรถ
ระหว่างเดินทาง ผมก้อนั่งกับวิทยื ผมน่ะง่วงมาตลอดทางเลย แต่วิทยืกลับตาสว่าง
" วิทย์ไม่ง่วงบ้างเหรอ "
" ไม่อ่ะ วิทย์ชอบดูวิวข้างทางอ่ะ "
" เหรองั้นเรานอนนะ "
" อืม มาที่ไหล่เราก้อได้ มาสิ "
มันก้อจับหัวของผมแบบเบาๆ ค่อยมาวางที่ไหล่ของมันจากนั้นผมก้อไม่รู้สึกตัวเเล้ว หลับไปเลย
พอมารู้สึกตัวอีกที ก้อถึงที่หมายแล้ว พอลงจากรถ อาจารย์เลยอธิบายกิจกรรมต่างๆที่เราจะต้องทำในวันนี้
พออธิบายเส็ด เราก้อเริ่มทำกิจกรรมต่างๆที่เราได้รับมอบหมายให้ทำ พอทำเส็ด โอ้ก้อชวนว่า
" เฮ้ยพวกเรา วันนี้ไม่มีอารายทำแล้ว ไปหาอารายกระแทกปากม่ะ "
" ไปสิที่ไหนล่ะ " เม้งเสริมต่อครับ
" ที่บ้านเพื่อนกุอ่ะ แถวนี้เอง " โอ้คุยต่อครับ
" แล้วถ้าพวกมึงไป แล้วมึงขออาจารย์ยังอ่ะ " แจ็คถามครับ
" บอกแล้วเรียบร้อย ว่าแต่จะไปกันยังอ่ะ "
" ไปกันเลยก้อได้ "
จากนั้นเราก้อได้ไปที่บ้านเพื่อนของโอ้ทันที ตอนที่เราไปเราขับมอไซของเพื่อนๆโอที่เอามาให้ยืม มีทั้งหมด 3 คัน
พอดีกับพวกผมเลยทั้งหมด 6 คน เราก้อได้เดินทางไปถึงที่หมายจากนั้น พวกเพื่อนๆก้อดื่มกันเมามัน
ส่วนผมนั้น ก้อได้ขอวิทย์ไปเดินเล่นแถวๆนี้ วิทย์ก้อให้ไปนะ แต่ขอแค่แถวๆนี้เท่านั้น ( มันเป็นแฟนหรือว่าเป็นพ่อเราวะเนี่ย)
ผมก้อเดินไปเรื่อยจนไปถึงที่ตลาด ผมได้ซื้อชาเย็นมากิน 1 แก้ว แล้วก้อเดินๆๆๆๆๆไปเรื่อยๆ จนในที่สุด "
" โผ๊ละ " เสียงนั้นเป็นเสียงชาเย็นที่ผมนั้นได้ทำหล่นที่เดินชนคนๆหนึ่ง
" โฮ อารายเนี่ย ชนแล้วไม่ขอโทดกันอีกอ่ะ "
" ขอโทดนะครับ ผมไม่เห็น ผมไม่ได้ตั้งใจ "
" อืมไม่เป็นไรครับ ขอโทดก้อพอแล้วล่ะครับ "
พอผมกำลังจะเดินไป แล้วเขาก้อบอกว่า
" อย่าเพิ่งไปสิครับ เด๋วผมซื้อใช้ให้นะ "
" ไม่ต้องหรอกครับ ผมไม่อยากกินแล้ว ขอบคุนมากครับ "
" แน่นะ "
" แน่สิครับ "
" แล้วนายชื่ออารายอ่ะ เราโอ๊คนะ "
" เรา อั้มนะ เราไปก่อนนะ "
" เด๋วสิ ขอเบอติดต่อหน่อยได้ม่ะ "
" เฮ้ย จะเอาไปทำอารายอ่ะ "
" ไว้คุยเล่นอ่ะ "
" ไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ "
" ไม่เอาก้อได้วะ เรื่องมาก "
" เออ งั้นไปล่ะนะ "
ผมเลยเดินออกจากคนๆนั้น ระหว่างที่จะเดินไปหาวิทย์นั้นในใจของผมนั้นมันสั่นๆ และ หวิวๆไปในตัว มันบอกไม่ถูกผมเลยต้องมานั่งพักที่ม้าหินข้างทาง
นั่งพักสักพักผมเลยเดินต่อไป พอเดินไปหาวิทย์ เดินไปเดินมาเลยเจอเมล
" เมล เมล วิทยือยู่ข้างในอ่ะป่ะ "
" หายใจเข้าออกเป็นมันหมดเลยช่ะม่ะ " กวนตีนม่ะอ่ะครับ
" อย่าเพิ่งกวนดิ เราอยากจะกลับที่พักอ่ะ "
" อยู่ ให้เราไปเรียกให้เอามั้ย "
" อืม ขอบใจนะ "
" อั้มไม่สบายป่ะ ทำไมหน้าซีดๆอ่ะ "
" ก้อแค่มึนๆนิดหน่อยอ่ะ ไม่เป็นไรมากหรอก "
" แน่นะ "
" อืม ไปเรียกวิทย์มาเถอะ "
จากนั้นเมลก้อไปเรียกวิทย์ วิทย์มาถึง ก้อตรงเข้ามาที่ผมทันที
" อั้ม อั้ม เป็นอารายมากเปล่า "
" เปล่า พาอั้มไปส่งก้อพอนะ "
" ได้สิ ไปเลยนะ "
" อืม "
จากนั้นเราก้อเดินทางไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ จนถึงที่พัก
วิทย์ก้อมาส่งผมตรงที่นอน
" นอนซะนะคนดี "
" อืม วันนี้เราไม่รู้ว่าเราเป็นอารายอ่ะวิทย์ "
" ทำไม อั้มเป็นอารายเหรอ ให้วิทย์พาไปหาหมอม่ะ "
" ไม่ต้องหรอก งั้นเรานอนก่อนนะ "
" ให้วิทย์เฝ้าม่ะ "
" แล้วแต่ก้อได้นะวิทย์ แต่นานๆวิทย์จะได้สนุกกับเพื่อนนะ วิทย์ไปก้อได้นะ "
" งั้นเราไปนะ แต่ถ้าไม่ไหวจิงๆนะ โทหาวิทย์ล่ะกันนะ "
" อืม "
" และที่สำคัน อย่าลืมนะ ว่าอย่าถอดแหวนออกนะ "
" จ้า "
และแล้ววิทย์ ก้ออกไปจากที่พัก
ผมก้อ นอน นอน นอน นอน นอน ไปซักประมาณ 2 ชั่วโมงผ่านมา โทราสับผมดังขึ้น
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วเห็นว่าเป็นเบอของเม้ง
" เม้งมีอารายเหรอ โทมาป่านนี้ "
" อั้มแกฟังเราดีดีนะ เรามีเรื่องที่จะบอกแกนะ "
" เรื่องอารายเหรอ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย "
" คือตอนนี้ วิทย์โดนรถชน แล้วอยู่ที่โรงพยาบาล "
" อารายอ่ะ วิทย์เป็นอารายมากมั้ย แล้วโดนชนที่ไหน แล้วตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง ฟื้นหรือยัง "
" แกอย่างเพิ่งถามอารายเราเลยนะ มาดูที่โรงพยาบาลเองนะ "
เท่านั้นล่ะครับ ผมรีบไปที่โรงพยาบาลทันทีเพื่อที่จะไปหาคนที่ผมรักมากที่สุด แต่พอไปถึงผมเห็นเเจ็คคุยกะวิทย์อยู่ในห้องที่วิทย์นอนพักอยู่
เท่านั้นผมก้อโล่งใจแล้วว่าเขานั้นอ่ะ คุยได้แล้ว อารายได้แล้ว
แต่......... แต่ว่ามันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด
" อั้มมาแล้วรีบไปหาวิทย์สิ ก่อนที่..........ก่อนที่ " เม้งพูด
" ก่อนที่อารยเหรอเม้ง บอกมาสิ บอกเรามาสิ "
" ก่อนที่แกจะไม่ได้คุยกับมันไปอีกตลอดกาล "
" บอกเรามาสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น "
" เด๋วหมอออกมาอั้มไปถามหมอเองนะ เราไม่อยากบอกอ่ะ "
พอสักประเด๋ว หมอก้ออกมาจากที่ห้องผมก้อตรงเข้าที่หมอโดยทันที
" คุณหมอครับ คุณหมอครับ คนไข้เป็นยังไงบ้างเหรอครับ "
" เออ คือว่า เออ หมอของแสดงความเสียใจด้วยนะครับ เพราะว่าคนไข้คนนี้นั้น ได้มีอาการช้ำจากข้างในเป็นจำนวนมากหลายแห่ง จนทำให้เขานั้น มีการเลือดตกใน ในทุกๆที่ๆเขาช้ำใน ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ตอนนี้คนไข้นั้น อาจจะอยู่ไม่เกิน 2 ชั่วโมง "
หมอพูดจบ ผมก็ทรุดตัวลงไปทันที มีเม้งมาคอยช่วยประคองผมอยู่ พาผมมานั่ง
ผมก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งร้องไห้อย่างเดียว แล้วก็นั่งทำใจ แล้วนึกถึงทุกๆเรื่องที่ผู้ชายคนนี้ เคยทำเพื่อผมมากมายและตัวผมเองนั้นไม่เคยที่จะได้ตอบแทนเขาเลยซักนิดเดียว
จนซักพัก แจ็คก็ออกมาข้างนอก แล้ว
" อั้มเข้าไปหาวิทย์มันสิ เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ ที่แก.."
" ไม่ต้องพูดแล้ว เด๋วเราเข้าไปหาวิทย์เองนะ "
ผมก็รีบหากระดาษเพื่อที่จะมาเช็ดที่หน้า เพื่อไม่เขาเห็นในรอยน้ำตาของผม ในที่สุดการพบหน้ากันครั้งสุดท้ายกับคนที่ผมนั้นรักมากที่สุดก็มาถึง
" เป็นอะไร ไปเหรอคนดี ทำไมร้องไห้ล่ะ "
" เปล่าแค่ตกใจน่ะ "
" โห อะไรกันเนี่ยดูถูกเราเหรอ เราอ่ะตายยาก "
" อืม เรารู้ว่านายน่ะเก่งเสมอนะ " ทั้งๆที่น้ำตาของผมนั้นเริ่มคลอที่เบ้าตาอีกแล้ว
" เป็นอะไรไปเหรออั้ม ทำไมร้องไห้อ่ะ "
" ก้อแค่เสียใจ ที่เห็นวิทย์เป็นแบบนี้ "
" ไม่เป็นไร เด๋วเราก้อหาย ไม่ต้องกัวนะอั้ม วิทย์บอกแล้วไง ว่ายังไงวิทย์ก้อจะข้างๆอั้มเสมอนะ " คราวนี้ผมปล่อยออกโอเลยครับ มันกลั้นไม่ไหวแล้วจริงๆนะครับ ตนมานั่งดูคนที่รักต้องจากไปต่อหน้าต่อตา
" ใช่ เด๋ววิทย์ก้อหายแล้วนะ เด๋วหมอเขาจะรักษาวิทย์ให้ดีที่สุดเลยนะ "
" ใช่แล้วล่ะ เด๋วพุ่งนี้วิทย์ก็จะมาอยู่กับอั้มเหมือนเดิมแล้วล่ะนะ "
" ใช่ เราจะได้อยู่ด้วยกันอีกนะวิทย์ "
" แล้วยังทำตามที่วิทย์บอกอยู่มั้ยอ่ะ "
" ทำสิ เราทำเพื่อคนที่เรารักได้เสมอนะ "
" แล้วทำอาราย อั้มรู้เหรอ "
" ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ก็เรื่องแหวนไงล่ะ วิทย์เป็นบอกเรา เราไม่เคยลืมหรอกนะ "
" ดีมากครับ ไม่รู้เป็นอะไรนะวันนี้วิทย์รู้สึกอยากอยู่กับอั้มตลอดเลยอ่ะ ไม่อยากจากไปไหนเลย "
" เราก็เหมือนกันนะ อยากอยู่กับวิทย์ตลอดเลยล่ะ " ผมจับมือเขาไว้ตลอด
" อั้ม วิทย์ง่วงนอนจังเลย อั้มมายืนข้างๆวิทย์ตอนที่วิทย์หลับนะ " ผมเริ่มร้องอีกครั้ง โดยที่ครั้งนี้หยุดไม่ได้แล้ว เพราะผมจะต้องเสียเขาไปตลอดกาล
" อั้มจะอยู่ข้างๆวิทย์จนกว่าวิทย์จะหลับนะ "
" ขอบคุนมากนะครับ อั้มวิทย์มีอะไรจะบอกอั้มอีกอย่างนะ "
" มีอะไรอีกเหรอ บอกมาเลยสิ อั้มรอฟังอยู่นะ "
" อั้มจำไว้นะ ไม่ว่าจะเป็นอะไร อั้มต้องเข็มแข็งไว้นะ เพราะถ้าวันไหนไม่มีวิทย์อยู่แล้ว จะไม่มีใครมาคอยดูแลเหมือนแต่ก่อนแล้วนะ "
" อั้มจะจำไว้ไม่ลืมเลยล่ะนะ "
" แล้วอย่างสุดท้ายก่อนที่วิทย์จะนอนนะ "
" อะไรเหรอ " เขาเริ่มจับมือผม แล้ว เริ่มบีบมือผมแรงขึ้นเรื่อยๆๆ
" ก้มหน้าลงมาสิ "
" อืม อั้มก้มลงมาแล้วนะ "
" วิทย์ รัก อั้ม นะ "
และสิ้นสุดจากคำสุดท้ายที่วิทย์พูดนั้น เครื่องช่วยหายใจส่งสัญญาณเตือนทันทีว่าการทำงานในระบบการหายใจของวิทย์นั้นไม่ทำงานแล้ว
ซึ่งผมคงทำอารายไม่ได้แล้ว นอกจากจะเก็บความทรงจำดีๆ ของ ผู้ชายคนนี้ที่ชื่อวิทย์ ไว้ในใจของผมตลอดไป และจะไม่มีวันลืม
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
เป็นแค่คนหนึ่ง ในโลกใบเก่า ชีวิตช่างเงียบเหงาไม่เคยได้เห็นความจริง
มีพร้อมทุกอย่าง และมีในทุกสิ่ง อยากบอกว่าความจริงฉันเดียวดาย
เธอนั้นก็อยู่ ในโลกใบหนึ่ง ที่ฉันเอื้อมไม่ถึงและยังไม่เคยได้เข้าใจ
เธอเหมือนลมผ่าน ผ่านมาในหัวใจ แต่งเติมชีวิตฉันให้สดใส
แค่เพียงได้พบเธอ แค่เพียงได้รักเธอ อยากอยู่กับเธอตลอดไป
จะนานเพียงไหน ใจฉันก็มีแต่ภาพเธอ แม้ความจริง ไม่เห็นว่าเธออยู่ข้างกาย
หลับตายังคงพบกัน ไม่มีวันลบเลือนไป ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน
ก็อยากจะขอให้ฉันมีเธออยู่เรื่อยไป แค่มีเธอเคียงข้างดูแลและเข้าใจ
ก็คงเป็นเธอผู้เดียว ที่ทำเพื่อฉันมากมาย ใจฉันจะเธออยู่อย่างงี้ ตลอดไป
*************************************
แค่มีเธอ - ปนัดดา เรืองวุฒิ
-
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มีคนตายอีกแล้ว วิทย์ตายได้ยังไง
อุตส่าห์เชียร์วิทย์อ่ะ เสียใจมากมายเลย :monkeycry4:
-
ทำไมต้องเปนอย่างนี้ด้วยล่ะคับ :sad2: :sad2: ทั้งๆที่ทั้งอั้มก็เปิดใจให้วิทย์แล้วก็รักกันแล้ว :sad4: :sad4: ขอให้วิทย์ไปสู่สุคตินะคับ แล้วก็ขอให้อั้มเข้มแข็งเพื่อวิทย์ด้วยนะคับ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:monkeycry2: :monkeycry2: :monkeycry2:
คนเขียนเรื่องนี้ใจร้ายอ่ะ :monkeysad2:
-
ไม่น๊า..... :monkeysad: ทำไมเป็นงี้อ่า
กำลังจะไปได้ดีอยู่แล้วเชียว ฮือ ฮือ :monkeycry2:
รีบมาต่อเลยคับ ด่วน! ด่วน!
-
ตอนนี้จะเริ่มภาค2ของเรื่องแล้วนะคับ จะมีชื่อว่า นายคนนี้.....ที่ทำให้ใจเปลี่ยนไป
จาขึ้นกระทู้ใหม่หรือต่อกระทู้เก่าดีอะคับ แต่ความจิงมานก็อีกแค่8ตอน งั้นเอาในนี้เลยละกัน ไม่ต้องพูดพร่ำ ต่อกันเลย
---------------------------------------------------
จากการที่ผมนั้นได้สูญเสียกับการจากไปของวิทย์นั้น มันเหมือนกับว่าผมได้ตายไปแล้วทั้งเป็น เหมือนคนที่ไม่มีความรู้สึก ไม่มีจิตใจเหมือนว่าตัวเองไม่ได้มีตัวตนอยู่ในโลก
การจากไปในครั้งนี้ ทำให้ผมนั้นได้นั่งคิดถึงเหตุการณ์และความประทับใจที่ผู้ชายคนๆที่ทำอะไรต่อมิอะไรมากมาย แต่ตัวผมเองไม่เคยได้ทำอะไรให้ตัวเขาเลยซักนิดเดียว เขามีแต่ให้ผม
แต่ผมนั้นไม่ได้กลับนิ่งเฉย ไม่ได้ทำอะไรให้เขาบ้างเลย ความรักที่เขามีให้ผม ผมมองว่าเขารักโดยที่เขารักในตัวของผมจริง ตั้งแต่ที่เราคบกันประมาณ 8เดือนนั้น เรา 2 คนไม่เคยมีเซ็กซ์กันเลยซักครั้ง
แล้วเขาก็ไม่เคยที่จะขอผมอีกเลยตั้งแต่ผมนั้นบอกไปว่าผมยังไม่พร้อม และเขาก็ไม่เคยที่จะโกรธหรือทำร้ายผม และเขาขอรอวันที่ผมนั้นพร้อม อาจจะเป็นคนนี้คนเดียวเท่านั้นมั้งล่ะครับ ที่ผมเคยเจอ และดีที่สุด
และอาจจะไม่ได้เจอกับคนอย่างนี้อีกก็ได้ และหลังจากนั้น ชีวิตของก็ได้ดำเนินต่อไปอย่างปรกติ อย่างเดิม เหมือนเดิมทุกอย่าง และปิดกั้นทุกๆคนที่เข้ามาใกล้ชิดกับผม เพราะผมทำใจไม่ได้กับเหตุการณ์ครั้ง ถึงแม้ว่ามันจะผ่านมา 2 ปีกว่าๆแล้วก้อตาม
แล้วเรื่องของผม ในภาคที่ 2 นั้นที่ผมบอกทุกคนไปว่าจะเกี่ยวกับม.6 แต่ที่จริงมันยังอาจจะเกี่ยวกับม.5 อีกนิดนนะครับ คงไม่ว่ากันนะครับ เพราะว่าตอนที่วิทย์เสียไปนั้นปามานเทอมที่ 2 ของม.5ตอนต้นๆเทอมอ่ะครับ เร็วๆนี้แน่นอนครับ
------------------------------------------------------
เอามาเป็นออเดิฟก่อนละกัน ตอนแรกของภาค2 ไว้เป้นพรุ่งนี้นะคับ ^^(แว่บๆๆๆ หนีอย่างด่วน)
-
:serius2: :serius2: :serius2:
ออเดิร์ฟต้องยาวกว่านี้เซะ ชิส์ๆๆ :pigangry2:
รออ่านต่อครับ :yeb:
-
มารออ่านด้วยคน :110011: :เชิป2: :110011: :เชิป2:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนกะคนโพสนะค้าบบบบ :โหลๆ: :โหลๆ:
-
หวังว่าภาค2จะไม่เศร้าเหมือนภาคที่แล้วนะคับ :เศร้า1: :เศร้า1: :เศร้า1: :เศร้า1: คิดถึงวิทย์คับ :monkeycry2: :monkeycry2:
-
...........แม้ความรักครั้งเก่า........มันจะเศร้าและเสียน้ำตา........ :monkeysad:
........................แต่ก้หวังว่ามันจะหั้ยบทเรียนอะไรกับความรักครั้งใหม่บ้าง......... :impress3: :impress3:
-
max อ่ะ มาลงให้อยากกกก.....กก (อ่าน) แล้วก็จากไป :dont2:
เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว :13223:
ภาค 2 คงไม่เศร้าแล้วนาคับ :monkeysad: ทำใจไม่ได้ อ่ะฮึก.. อ่ะฮึก..
ขอบคุณนะค๊าบ รออ่านต่อปาย
-
มารออ่านแล้วนะคับ :รักจัง11:
-
ภาค 2 อย่าเศร้านะ :monkeysad:
-
หลังจากที่วิทย์ได้เสียไปแล้ว และเราก็ทำตามพิธีตามปรกติ ซึ่งแม่ของวิทย์นั้น ร้องไห้ไม่หยุดแม้กระทั่งวันที่เผาศพของวิทย์
ผมก็ยังคงดำเนินชีวิตต่อไปเรื่อยๆโดยคิดเสมอว่ามีเขาคนนี้อยู่ข้างกายตลอด และไม่จากไปไหน
" อั้ม อั้ม วันนี้มาเช้าเหมือนเดิมเลยนะ " โอ้ถามผมครับ
" อืม " ผมตอบมันไป
" แล้วหิวยังอ่ะ จะไปกินอารายก่อนมั้ย "
" อืม ไม่อ่ะ "
" ไม่หิวแน่นะ "
" อืม "
พอตอนนี้เม้งก็เดินมาอีกคนครับ
" อั้ม อั้มวันนี้เป็นไง สบายดีมั้ย "
" อืม ก้อดี "
" แล้วจะกินข้าวยังล่ะ ทำหน้าเหมือนหิวเลยอ่ะ "
" เปล่า "
" นี่อั้ม เราอยากบอกแกอะไรซักเรื่องได้ม่ะ "
" บอกมาสิ เรื่องอะไรล่ะ "
" นายช่วยทำตัวเหมือนเดิมได้ม่ะ แบบอั้ม ที่เป็นคนร่าเริงแบบเดิมได้ป่ะ "
" นายก้อน่าจะรู้นะเม้งว่าเราเจอกับเรื่องอะไรมาบ้าง ถ้านายอยากให้เราร่าเริงเหมือนที่นายบอกอ่ะนะ ก็ไปทำให้วิทย์ฟื้นขึ้นมาสิ เราจะได้เป็นเหมือนเดิม "
พอผมพูดเสร็จปุ๊บ ผมก้อเดินหนีพวกมันไปทางอื่น โดยที่ไม่มองหน้าใครเลยซักคน
ผมก้อเดินของผมไปคนเดียว ไปที่สวนข้างหลังโรงเรียน เดินไปนั่งเล่น โดยที่คิดถึงเขาคนนั้นมาตลอด นึกถึงตลอด พอนั่งเล่นแล้วคิดอะไรไปเรื่อย ก็นึกขึ้นมาได้ว่าตอนนี้คือเวลาที่เข้าเรียนแล้วนี้หน่า
ผมเลยเดินขึ้นไปที่ห้องเรียน แล้วก้อเดินเข้าไป
" ขออนุญาติเข้าห้องครับ " ผมพูดกับอาจารย์
" ได้จ้ะ เข้ามาสิจ๊ะ " อาจารย์เขาบอกผมมา
" ขอบคุนคับ "
ที่นั่งปรกติของผมนั้น ที่จริงต้องนั่งกับเมล แต่วันนี้ผมเบื่อๆ เลยมานั่งที่หลังห้องคนเดียว จนถึงพักกลางวัน ผมกำลังจะเดินออกไปจากห้อง
" อั้ม อั้ม จะไปไหนเหรออั้ม " แจ็คถามผมมาครับ
" เราจะไปในที่ของเรา " ผมตอบมัน
" แหมกวนมาเลยนะ "
" เราไม่ได้กวนนะ แต่เราไปในที่ของเราจริงๆ จะตามมามั้ยล่ะ "
" ถ้าเราตาม นายจะให้เราตามไปมั้ยล่ะ "
" ไม่ต้องหรอกเพราะว่ามันเป็นที่ของเรา นายไม่ต้องมาหรอก "
" แน่ใจนะ "
" เออ แน่ "
ผมเลยเดินของผมคนเดียว โดยที่ผมนั้นไม่รู้สึกเลยว่าตัวผมเองนั้นหิวข้าวมากแค่ไหน นั่งเล่นเกือบจะหมดเวลาพักแล้ว ซักพัก
" อั้ม อั้ม เรามีเรื่องอะไรจะบอกล่ะ " โอ้มาบอกผมครับ
" มีอะไรอีกล่ะ "
" พุ่งนี้ ในห้องเราจะมีนักเรียนใหม่มา 2 คน และ ย้ายมาจากที่ รร เดียวกัน "
" แค่นี้อ่ะนะ ที่มาบอกเราอ่ะ "
" อืม คือว่า ที่เรามาบอก เราอยากทำให้นายนั้นสบายใจขึ้นมาบ้างอ่ะนะ พูดจริงๆเลยนะ เราเป็นห่วงนายอ่ะ นายไม่เหมือนเมื่อก่อน "
" อืม เราขอบใจนายนะ ที่เป็นห่วงเรา ยังไงเด๋วพุ่งนี้ก้อรู้ล่ะนะว่า เขา 2 คนนั้นเป็นใคร "
" อืม อารมดีขึ้นแล้วชั้ยมั้ยล่ะ "
" ประมานนั้นล่ะนะ "
" อืม งั้นทีนี้ไปเรียนได้แล้วล่ะนะ นี่ก้อถึงเวลาเรียนแล้วล่ะ "
" อืม ไปกันก้อได้ "
วันนั้น ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยล่ะครับ เพราะผมยังคิดถึงเขาอยู่ จนถึงเวลาที่ต้องกลับบ้าน ซักแปป
" อั้ม อั้ม วันนี้เราไปส่งที่บ้านมั้ย " แจ็คเดินเข้ามาถามผม
" ไม่เป็นไร วันนี้เราอยากอยู่คนเดียวอ่ะ ขอบใจนะที่เป็นห่วง "
" รู้ได้ไงว่าเราเป็นห่วง "
" อ้าว ก้อเห็นถามมานิ "
" ใครบอก สำคันตัวเองผิดไปอ่ะป่ะ "
" งั้นทีหลังก้อไม่ต้องมาถามนะ น่ารำคาน " ผมเลยเดินหนีมันไปเพราะน่ารำคานจิงๆอ่ะครับ
" เฮ้ยๆๆ เด๋วดิ แค่ล้อเล่นน่ะ แค่นี้ทำเป็นโกดไปได้น่ะ "
" แล้วเราอยู่ในอารมที่ล้อเล่นหรือไงล่ะ ไปล่ะ เรากลับล่ะนะ "
" แล้วจะกลับเลยจริงๆเหรอ "
" เออ ไปนะ "
ผมเลยกลับบ้าน โดยที่ระหว่างเดินนั้น ผมก้อได้คิดอารายไปเรื่อยเปื่อยตามประสาตัวคนเดียว เดินไปเรื่อยๆ ๆ ๆ ทันใดนั้นเอง
" โอ๊ย " ผมล้มไปกับพื้น
" ใครชนวะ แม่ง " ผมอุทานขึ้นมา
" ขอโทดนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจครับ "
เอ๊ะ เสียงนี่คุ้นๆจังเลยเนอะ ผมรู้สึกว่าเสียงมันคุ้นๆน่ะครับ
" เอา นี่นายเองนิ "
" ไม่ทันไร จำชื่อไม่ได้ซะแล้ว "
" ก้อไม่เห็นว่ามันจะสำคันอารายนิ ไม่รู้ว่าจะจำไปทำไม "
" ซะงั้นอ่ะนะคนเรา "
" แล้วนายชื่ออารายแล้วนะ "
" ชื่อ โอ๊ค จำไว้นะทีนี้ "
" อืม "
" ทำไววันนี้ หน้านายดูเศร้าจังเลยอ่ะ "
" หน้าของเราก้อเป็นงี้ทุกวันนั้นล่ะ ทำไมเหรอ หรือว่าไม่เหมือนคน "
" เด๋วโดนนะ ถามดีๆ แล้วมากวนใส่เนี่ย "
" ถามจริงๆนะ หน้าเราเป็นไงเหรอ "
" ดูเศร้าๆ ซึมๆอ่ะ "
" อืม ก้อคนมันกำลังเศร้าเนี่ย "
" แล้วเรื่องอารายเหรอ พอจะเล่าให้ฟังได้ม่ะล่ะ "
" ได้สิ "
จากนั้นผมก้อ เล่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ให้เขาฟังจนหมด พอเล่าจบผมก้อร้องไห้ แต่โอ๊ค ได้จับตัวผมแล้วเอาเข้าไปกอดที่ตัวของเขา
" ไม่ต้องร้องไห้หลอกนะ ยังไงเราว่าวิทย์เขาก้อไม่ได้ทิ้งนายไปไหนหรอกนะ เขาอาจจะอยู่ข้างๆนาย คอยหมั่นไส้เราอยู่ก้อได้นะ "
" ขอบใจนะที่ปลอบใจเรา "
" อืม ที่นี้หยุดร้องไห้ได้แล้วล่ะ "
" อืม "
" หิวข้าวม่ะ เด๋วเราพาไปกินข้าว ไปป่ะ "
" ได้สิ แต่เด๋วก่อนนะ นายยังไม่ได้ตอบเราเลยนะว่านายมาที่นี่มาทำไม "
" อ่อ นายเป็นเพื่อนโอ้ช่ะม่ะ "
" อืม ทำไมเหรอ นายเป็นแฟนใหม่ของโอ้เหรอไงล่ะ "
" โป๊ก " มันเขกที่หัวของผม
" ทำอารายอ่ะ เจ็บนะ "
" ก้อถามดีๆ ก้อจะบอกว่าโอ้น่ะ เพื่อนเราเองล่ะ เราพักอยู่ที่บ้านโอ้นะ "
" อ้าวจริงอ่ะ แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรกล่ะ "
" ไม่รู้สิ แต่ว่าตอนนี้หิวข้าวมากเลยอ่ะตอนนี้อ่ะ "
" อืม ไปกินด้วยกันก้อได้นะ "
พอสนทนากันเส็ดผมกับโอ้ได้เดินไปกินข้าว พอกินอารายกันเส็ดเราก้อเดินมาเรื่อยๆๆ
" แล้วนายทำใจได้ยังอ่ะ เรื่องของคนนั้นอ่ะ "
" แล้วนายคิดว่าไงล่ะ สำหรับคนที่เรารักมากที่สุด และเขาเพิ่งจากเราไปแค่ 2 อาทิด นายคิดว่าเราลืมเขาได้ยังล่ะ "
" เออ เนอะ ไม่น่าถามเลย "
" อืม แล้วนายเดินมาทางนี้ทำไมเนี่ย "
" อ้าวก้อมาส่งนายไงล่ะ "
" แล้วรู้มั้ยล่ะ ว่าบ้านเราหลังไหน "
" รู้ล่ะกันเดินไปเรื่อยๆเหอะ "
" ไม่เอา แน่จริงบอกมาก่อนสิ "
" ตรงไปเรื่อยๆ แล้วเลี้ยวซ้าย ประตูรั้วของสีเทา "
" เฮ้ย รู้ได้ไงอ่ะ "
" ไม่บอก "
" จำไว้นะ ไปล่ะ ไอคนตัวใหญ่ "
ผมเลยวิ่งหนีจากมันมาเลยครับ และก้อไม่รู้ว่ามันนั้นไปไหนต่อ พอผมถึงที่บ้าน ก้อไปที่ห้องครัว และวั้นนนั้นรู้สึกว่าพี่แม็พไม่อยู่ด้วยล่ะครับ ผมนั้งมองแหวนที่วิทย์ให้ผม
นั่ง มอง ๆ ๆ แล้วนั่งร้องไห้ไปด้วย เพราะผมอยากจะรู้ว่าเขา ตอนนี้อยู่ที่ไหน สบายดีมั้ย แล้วเขาจะรู้มั้ยว่าผมนั้นคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา
" ปึง !!! " เสียงประตูดังครับ เหมือนมีคนเข้ามา พอผมออกไปดู
" อ้าวพี่แม็พ เพิ่งมาเหรอครับ "
" อืม หิวอารายม่ะ เด๋วพี่ออกไปซื้อให้ "
" ไม่อ่ะครับ "
" อั้ม ทำไมเด๋วนี้ดูเศร้าๆจังเลยนะ พี่ดูจากสายตาแกอ่ะ "
" ไม่มีอารายหรอกครับ แค่เบื่อๆนิดหน่อยอ่ะครับ "
" อืม งั้นพี่ไปซื้อของกินนะ "
" ครับ งั้นเด๋วตอนที่พี่ไปซื้อพี่เอากุญแจบ้านติดไปด้วยนะครับ เพราะผมจะขึ้นไปนอนแล้ว "
" ได้ได้ งั้นพี่ไปล่ะ "
" ครับ "
พอพี่ของผมไป ผมกำลังเดินขึ้นไปนอน อยู่ๆก้อ
" กรี๊ง กรี๊ง " เสียงโทราสับบ้านดังครับ
" ฮัลโหล สวัสดีครับ "
" พูดเพราะจังเลย "
" ต้องการพูดกับใครครับ ถ้ากวนประสาทมากผมจะวางแล้วนะครับ "
" เด๋วสิ อารายวะ เราจะถามว่าวันนี้มีการบ้านอารายบ้างอ่ะ "
" บลา บลา บลา วันนี้ก้อมีเท่าที่บอกอ่ะล่ะ แค่นี้นะ "
" แหม จะวางท่าเดียวเลยอ่ะนะ แล้วรู้เปล่าว่าใครโทมา "
" รู้สิ โอ้ไงล่ะ "
" ดีมากเพื่อนเลิฟ "
" งั้นเราไปนอนก่อนนะ "
" อืม พุ่งนี้มาแต่เช้านะ จะได้มานั่งลอการบ้าน "
" เออ เออ ไปละ "
พอวางเสร็จ ผมก็ขึ้นไปนอน ระหว่างที่นอนนั้น ก้อมีเสียงโทราสับดังขึ้นมาอีก ครั้งนี้เป็นเสียงที่มือถือผมเองครับ
พอไปดูที่เบอ ปรากดว่า เป็นเบอของเมล ผมเลยไม่สนใจเดินเข้าไปอาบน้ำ พอออกมา 23 Missed Call งงเลยครับว่ามันมีเรื่องสำคันอารายนักหนา
ผมเลยโทกลับบไป
" มีอารายเมล "
" อ่อแค่อยากถามว่า วันนี้มีการบ้านอารายมั่ง "
" อยากรู้ว่ามีอาราย ไปถามโอ้เถอะนะเราจะนอนแล้ว "
" อารายเนี่ย "
" เออ ไปถามโอ้ป่ะ "
" เ ออ เออ "
พอวางโทราสับ ผมก้อเข้านอน
ตื่นมาตอนเช้า ก้อแต่งตัวออกไปโรงเรียนเหมือนเคย ระหว่างที่นั่งรถไปโรงเรียนนั้น ก่อนั่งคิดถึงเรื่องที่โอ้มันบอกว่าวันนี้จะมีเด็กนักเรียนใหม่เข้ามา
ก้อเลยนั่งนึกว่าจะมาจากที่ไหน แต่ก้อชั่งเหอะ เด๋วเข้าห้องเรียนก้อรู้เอง แต่พอไปถึงที่โรงเรียน
ก้อเจอโอ้คนเดิมครับ มานั่งรอผมอยู่ ผมเลยเดินเข้าไปหา
" ลมอารายหอบให้แกมาแต่เช้าวะ "
" มาถึงปากดีเลยนะมึง ไออั้ม "
" เออ ทำไมมาแต่เช้าวะ "
" มาลอกการบ้านไงล่ะ เอามาสิ เร็วกูจะลอก "
" เออ "
ระหว่างที่มันนั่งลอก เราก้อคุยกันตามประสาเพื่อนกัน คุยไป คุยมา ซักแปปเม้งก้อมา อ่อผมลืมไปรับว่าตอนนี้ผมกับมันโกดกันอยู่
" เ ฮ้ย โอ้มึงลอกการบ้านของใครวะ "
" เออ ของอั้มว่ะ "
" อ่อเหรอ "
ตอนนั้นผมโกดมันมาก ผมเลยเดินไปทางอื่นเพื่อที่จะได้มาเจอหน้ามัน เดินไปเดินมา เลยไปเจอพี่ต้องครับ
เขาเดินตรงดิ่งมาทางผม เดินมาแบบว่าผมหักโค้งไม่ได้เลยล่ะครับ
" อั้ม อั้ม สบายดีป่ะ "
" ก้อดีอ่ะครับ ยังเหมือนเดิม "
" อ่อคับ แล้ววันนี้ ว่างม่ะอ่ะครับ ตอนเย็นอ่ะ "
" ทำไมล่ะครับ พี่จะให้ผมไปไหนกับพี่อีกล่ะครับ "
" ก้อไปนั่งกินข้าวกันที่ร้านเดิมไงล่ะ "
" กลางวันให้คำตอบได้ม่ะอ่ะครับ "
" ครับ "
หลังจากนั้น ผมก้อได้แยกตัวออกมา เพื่อที่จะเข้าเเถว พอหลักจากที่เข้าเส็ด ก้อเดินขึ้นมาบนห้อง
ระหว่างที่อาจารย์เดินเข้ามาที่ห้องนั้น ผมก้อได้เห็น เด็กใหม่ทั้ง 2 คน ยืนอยู่นอกห้องผมก้อไม่คิดอารายมากมายยังไงซะมันทั้ง 2 คนก้อเพื่อนเหมือนกัน
" นักเรียนทุกคนจ๊ะ วันนี้เรามีเด็กนักเรียนใหม่มา 2 คน นะจ๊ะ อ้าวเข้ามาสิ "
จากนั้นก้อมีเด็กนักเรียนเดินเข้ามา 2 คน คนแรกนั้นดูเฉยๆ แต่คนที่สองนั้นดูทำไมคุ้นๆหน้าจังเลย พอเขาหันหน้ามาตกใจเลยล่ะครับ คนๆนั้นคือโอ๊คครับ
ทั้งที่คุยกับมันมาเมื่อวาน แต่ดูไม่มีวี่แววเลยว่ามันจะบอกผมว่ามันนั้น ย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนนี้ พอถึงเวลาที่คนเเรกแนะนำตัว
" สวัสดีครับผมบั้มพ์ครับ ขอฝากเนื้อ ฝากตัวด้วยนะครับ " คนแรกชื่อบั้มพ์ครับ หน้าตาเหมือนคนใต้ครับ คม เข้ม ถือว่าหน้าตาดีเลยล่ะครับ
" สวัสดีครับ ทุกคนผมชื่อโอ๊คครับ " คนนี้ไม่ต้องแนะนำมากล่ะกันล่ะครับ มันเป็นคนที่ตัวอวบๆ ขาวสะอาด และสูงครับ หน้าตาเป้นคนที่หน้าเข้มครับ ปกติคนขาวจะหาหน้าตาเข้มอยากมากอ่ะครับ
" อ่ะเธอทั้ง 2 คนไปหาที่นั่งได้แล้วป่ะ "
คนแรกที่ชื่อบั้มพ์ เดินไปนั่งที่ไอเมล ซึ่งแต่ก่อนนั้นเป็นที่ของผม ผมก้อเลยเฉยๆ เพราะว่าผมอยากอยู่คนเดียวอยู่แล้ว แต่พอจิงๆแล้ว ผมก้อต้องมามีคู่นั่งอยู่ดี เพราะว่าไอโอ๊คเดินตรงมาที่ผมเลย
ผมก้อเลยทักมันไปว่า
" หวัดดีคนตัวใหญ่ อิอิ "
" เออ ล้อเข้าป่ะ "
" สนุกดีอ่ะ ชอบเลยล่ะเวลาที่ล้อคนเนี่ย "
" สงสัยวันนี้อารมดีล่ะสิ "
" ก้อปามานนั้น แต่เด๋วนะ นายเข้ามาใกล้ๆเราหน่อยสิ "
" โป๊ก " ผมเขกไปที่หัวของมัน 1 ที เรื่องที่ไม่ยอมบอกผมว่าจะย้ายเข้ามาในโรงเรียนนี้
" แกทำอารายเนี่ย เจ็บนะ "
" อ้าว คุยกันอยู่ตั้งนานอ่ะนะคนเรา ไม่ยอมมาบอกเราว่าย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนนี้ "
" ลืมมั้งนะ ไม่บอกอ่ะสิดีแล้วล่ะ จะได้แปลกใจเล่นๆๆ อิอิอิ "
" แล้วทำไมมาเรียนที่นี่ได้ล่ะ "
" ก้อเพราะว่าเห็นนายเรียนที่นี่มั้ง ก้อเลยอยากมาก "
" บ้าล่ะ บ้าล่ะ อย่ามาบ้าน่ะ "
" เหอ ๆๆ "
-
:impress: โอ๊คนี่จะเข้ามาแทนที่วิทย์ได้มั๊ยคับเนี่ยะ :impress: หวังว่าความรักครั้งใหม่จะทำให้อั้มหายเศร้าได้บ้างนะคับ :monkeysad: :monkeysad:
-
สงสัยจะเชียร์เมลไม่ขึ้นจิงๆแล้วล่ะ :เฮ้อ:
-
ภาค 2 คงไม่เศร้าน้า :impress:
-
ตามมาติดๆ คับ :110011: :เชิป2: :110011: :เชิป2:
สู้เค้านะอั้ม :โหลๆ: :โหลๆ:
-
มารอต่อไปคับผม :myeye: :impress: :myeye:
-
มารออ่านแล้วนะคับ สู้ๆๆๆนะคับ :รักจัง11:
:5555:
-
.............และแล้วสิ่งใหม่ๆก็กำลังจะเข้ามา......... :110011: :เชิป2:
-
" ถามจริงๆนะโอ๊ค นายมาเรียนที่นี่เพราะอารายเหรอ "
" ก้อบอกไปแล้วไง "
" เด๋วจะโดนอีกโป๊กนะ "
" ก้อประมานว่า ครอบครัวเราย้ายมาที่นี่ แล้วก้อไม่มีที่จะเรียน แต่พอดีมาเจอโอ้ที่พัทยานั้นล่ะ ก้อเลยเเนะนำมา "
" อ๋อ "
" หายข้องใจยังล่ะ "
" หายแล้วววว "
" งั้นตอนเที่ยงไปนั่งกินข้าวด้วยได้ป่ะ "
" ก้อไปสิ จะได้แนะนำให้เพื่อนๆให้รู้จัก "
หลังจากนั้นเราก้อนั่งเรียนกันจนถึงตอนกินข้าวกลางวัน ผมก้อเดินไปนั่งตรงที่เดิม นั่งมอง มอง แล้วคิดอารายไปเรื่อยเปื่อย จนรู้สึกว่า เหมือนมีคนเอามือมาปิดที่ตาผม
" ใครอ่ะ "
" ทายดูสิ "
" แล้วใครล่ะ ไม่ทายนะ "
" ต้องทาย "
" โอ๊ย เจ็บนะ " ผมก้อไม่ได้ทำอะไรกับคนที่ปิดตาผมมากมายหรอกครับ ก้อแค่เอาศอก ไปศอกที่พุงของคนที่ปิดตา 2 ที ซ้าย ขวา แล้ว
" นายทำอารายเนี่ย เจ็บนะไอบ้า "
" แกนะสิบ้า เล่นอารายก้อไม่รู้ เพี้ยนป่ะเนี่ย "
" ไม่ได้เพี้ยนแค่อยากเล่นด้วยเฉย ๆ "
" มาแปลกๆนะ วันเนี้ย "
" แล้วจะทำไมล่ะ " อ่อลืมบอกไปครับว่าคนที่ปิดตานั้นคือโอ๊คครับ
" ไม่พูดด้วยแล้วน่ารำคานเล่นด้วยก้อไม่ได้ " ผมพูดพร้อมกับลุกเดินหนีไป แต่มันก้อเอามือของมันมาจับมือของผมไว้ แต่ก้อโดนไอเมลผลักมือของโอ๊คออกไป แล้วโอ๊ค
" นายทำอะไรอ่ะ โอ๊ค " เสียงเมลครับ วันนี้เคร่งขรึมมากเลย "
" ก้อง้อเพื่อนไงล่ะ นายล่ะเกี่ยวอารายด้วยล่ะ " ตอนนี้สายตามันทั้ง 2 น่ากัวมากอ่ะครับ ผมเลยจับไอเมลแยกออกไปที่อื่นก่อนที่จะมามีเรื่องกันอีก
" เมลแกทำอารายของแกวะ " ผมถามมัน
" อ้าว พอเรามาช่วยก้อว่าเราซะงั้นอ่ะ "
" ช่วยอารายเหรอ "
" ช่วยไม่ให้มันเอามือมาจับมือแกไงล่ะอั้ม "
" ถ้าเราจะให้เขาจับ แล้วนายจะทำไมล่ะ "
" แต่เราไม่ชอบมันนิ "
" นั้นมันเรื่องของแก ถ้าเขาจะจับมือเรามันก้อเรื่องของเรานะ แต่ นาย นายไม่ใช่เจ้าของเรานะ ที่จะมาทำอะไรตามใจชอบ "
" แต่ "
" ไม่มีแต่ เอาเป็นว่าเราไม่ได้โกดนะ แต่แค่ไม่ชอบอย่างทำอย่างงี้อีกนะ "
" อืม จะพยายามนะ "
" เออ "
ผมเลยเดินออกจากโรงอาหารแล้วไปที่เดิมที่ผมชอบนั่ง พอนั่งเส็ดก้อนึกได้ว่าวันนี้ไม่มีเรียนแล้วนี้หว่าในตอนบ่าย
ผมก้อเตรียมตัวพร้อมที่จะกลับบ้าน แต่พอมาถึงที่หน้าประตูโรงเรียน ก้องงว่าโอ๊คมันมายืนทำไมที่หน้าประตู
" อ้าวโอ๊ค ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ "
" ...................... " เงียบฉี่
" โอ๊คเราถามนายว่านายยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ "
" ...................... " ฉี่มากกว่าเดิม
" งั้นเราไปนะ "
ผมก้อเดินมาเลยโดนที่ไม่สนใจมันเลยซักนิดนึง เดินไปเรื่อยๆๆๆ จนเริ่มรู้สึกได้ว่า เหมือนมีใครเดินตามมา พอผมหันไปดู คนนั้นก้อคือโอ๊คครับ
" นายเดินตามเรามาทำไมเหรอโอ๊ค "
" ....................... " ฉี่รอบที่ 3 แว้ววววววว
" ถ้านายไม่พูด เราจะไม่คุยกับนายอีกเลยนะ "
ผมกำลังจะเดินหนีไปจากมัน มันก้อมาจับมือของผมเอาไว้แล้วววว
" เด๋วสิ จะรีบไปไหนล่ะ "
" แล้วทำไมนายไม่บอกเราล่ะว่านายเป็นอารายไป "
" ก้อนายน่ะสนใจแต่มัน แต่ไม่สนใจเราเลยอ่ะวันนี้ "
" ใครสนใจใครเหรอ งงอ่ะ บอกมาทีสิ " แกล้งแบ้วครับ ทำเป็นไม่รู้เรื่อง
" ก้อนายน่ะ วันนี้ที่ตอนกินข้าวอ่ะ นายไปกับมัน ไม่มาสนใจเราเลย "
" ก้อแน่นอนอ่ะนะ เพราะว่าเมลนั้นเป็นเพื่อนเรามาก่อน เราก้อต้องสนใจเขาก่อนน่ะสิ เราว่าเราไม่ผิดนะ "
" ใช่สิ เราเป็นคนที่มาทีหลังนิ " พูดพร้อมทำตัวพองใส่ผม ที่มันพองมันพองเพราะไขมันครับ
" โอ๋ โอ๋ โอ๋ มามะเด๋วเลี้ยงข้าว " ผมเดินเข้าไปหามัน
" ไม่ต้องมาปลอบเลย เรารู้ทันนายน่ะ เด๋วพอเราดีด้วยนายก้อไม่สนใจเราอีก " รู้ทันกรูอีก
" ไม่ใช่อย่างงั้นนะ เรามาปลอบนายจริงๆนะ ไม่ได้คิดแบบนั้นเลย "
" ไม่เชื่อ "
" เชื่อสิ "
" งั้นพิสูดมา "
" จะให้เราทำอารายล่ะ "
" หอมที่แก้มของเรา 1 ที "
" ส้นตีนเถอะครับคุนโอ๊ค เงื่อนไขแบบนี้ ให้กับคนที่เรารักมากที่สุดเท่านั้น "
พอผมพูดเส็ดน้ำตของผมเริ่มไหลออกมา จน
" พอแล้ว พอแล้ว เราล้อเล่นน่ะ "
" เราบอกแล้ว ว่าเราไม่ชอบให้เล่นแบบนี้ นายก้อรู้นิ "
" เราขอโทดนะ เราไม่รู้ว่านายจะรักเขามากแบบนี้ ป่ะ เราพาไปกินข้าวนะคนดี "
" ขอบใจนะ "
พอถึงร้านที่เรา 2 คน นั่งกินข้าว ระหว่างที่นั่งทานนั้นผมเริ่มนึกถึงวิทย์ เพราะร้านที่ผมนั่งกินนั้น เป็นร้านที่ผมกับวิทย์นั่งกินกันอยู่บ่อย ๆ
ผมก้อเริ่มกินข้าวไปเรื่อย พร้อมกับนึกถึงวิทย์ไปด้วยจนน้ำตามันออกมาอีกรอบ แต่พอน้ำตาของผมนั้นเริ่มไหลลงสู่จานข้าว โอ๊คก้อได้เอาช้อนมารองน้ำตาของผมไว้
แล้ว
" เขาบอกว่า เวลากินข้าวห้ามทำน้ำตาตกลงไปนะ มันจะเหมือนเรากินความทุกเข้าไปอีก รู้มั้ย "
" เหรอ เราไม่รู้ "
มันพูดพร้อมเอามือมาปาดที่น้ำตาของผม แล้วมันก้อเอาช้านที่มารองน้ำตาผม ไปกินข้าวต่อ
" นี่นายไม่เปลี่ยนช้อนเหรอ "
" ทำไมเราต้องเปลี่ยนล่ะ "
" อ้าวก้อนายบอกเองนิ ว่าถ้าเรากินข้าวทั้งน้ำตา ก้อเหมือนว่าเรานั้นกินความทุกข์ไปอีกรอบ "
" ถ้านายทุก เราก้อจะขอทุกกับนายด้วย โอ๊คไม่เคยรังเกียดอารายที่เป็นของอั้มเลยนะ "
" ขอบใจนะ "
พอเรากินข้าวเส็ด ผมกับมันก้อกำลังเดินกลับบ้าน มันเดินมาส่งผมที่บ้านแล้ว
" นอนหลับฝันดีนะ"
" อืม ขอบใจนะที่นายมาส่งเราถึงที่บ้านน่ะ "
" อืม มานี่หน่อยสิ "
ผมก้อเดินเข้าไปหามัน มันก้อดึงตัวของผมเข้าไปกอดทันที แต่ทำไมไม่รู้นะครับ ผมไม่มีแรงที่จะดันออกมาเลยซักนิดนึงเลยนะครับ
" อย่าคิดมากนะ เราเป็นห่วงนายมาก หลับฝันดีนะครับอั้ม "
" อืม "
-
ถ้าวิทย์สามารถสื่อสารออกมาถึงตั้มได้ ผมว่าเค้าคงอยากให้ตั้มเลิกเศร้าแล้วก็เริ่มต้นใหม่นะครับ :myeye: :impress: :myeye:
-
ทิ้งความเศร้าไว้ข้างหลัง เดินไปข้างหน้าเถอะ :myeye:
-
เข้มแข็งไว้นะคับ อั้ม :เศร้า1: :เศร้า1:
-
ยังเศร้าไม่เลิก :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:
รักครั้งใหม่คงมาหาแล้วมั้งเนี่ย คงจะทำให้อะไรๆดีขึ้นนะ :เศร้า1:
-
สู้ต่อไปนะคับ อั้ม คุง :yeb:
-
เป็นกำลังใจให้อั้มค่ะ
เวลาจะช่วยให้ดีขึ้น
:impress:
-
" ถ้านายทุก เราก้อจะขอทุกกับนายด้วย โอ๊คไม่เคยรังเกียดอารายที่เป็นของอั้มเลยนะ "
.............อย่าทำตัวเป็นคนดีอย่างนี้ซิ.....ลำบากใจ.......... :impress3: :impress3:
-
ทำตัวดีเกินไปหรือป่าวอะ
-
ในตอนนี้ ทุกคนอาจจะคิดว่าผมนั้น เมื่อได้มาเจอกับโอ๊คแล้วจะลืมวิทย์ มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ โอ๊คเหมือนคนที่เข้ามาให้ความสุข แต่นั้นก็ไม่ได้แปลว่าโอ๊คเข้ามาในชีวิตผมเพื่อที่จะทำให้ผมลืมวิทย์ได้
ในตอนเช้าของอีกวัน เป็นวันใหม่อีก 1 วันที่ไม่เคยเปลี่ยน ผมก็มาแต่เช้าเหมือนเคย
แต่คนมาเช้าที่สุดในวันนี้ ไม่ใช่ผมคือโอ๊คครับ
" อ้าว ทำไมวันนี้มาเช้ากว่าคนอื่นอ่ะ "
" ก็มารออั้มไงล่ะ " มันตอบผมมาคับ
" เพื่อ "
" เพื่อคนที่เรารักไงล่ะ "
" แหวะ " ทุกคนอย่าคิดว่าเป็นเสียงผมนะครับ เสียงนั่นเป็นเสียงของเมลครับ
" มึงเสือกอารายวะ " โอ๊คหันไปถามเมล
" ก็เปล่าวะ มันดูทุเรศว่ะ " มันตอบแบบหาเรื่องชัดๆ
" ทุเรศเรื่องอะไรของมึง "
" ก็มึงมีผู้หญิงแล้วอ่ะ มึงจะมายุ่งอะไรกับอั้มอีกวะ ยังไม่พออีกเหรอไงวะ "
" ผู้หญิง อะไรของมึง " มันพูดคำนี้ออกมา แต่หน้ามันเริ่มเปลี่ยนสีแล้วครับ
" อั้ม อั้มมาดูนี่สิ " มันเรียกผมเข้าไปดู ผมเลยเดินไปดู
รูปที่ผมดูทุกรูปนั้น น่าจะมาจากห้างใดห้างหนึ่งอ่ะครับ เป็นรูปโอ๊คเดินกอดคอกับผู้หญิงคนหนึ่ง แถมโรงเรียนเดียวกันอีกด้วยนะครับ
แต่ถ้าถามผมว่ารู้สึกยังไง ผมตอบได้เลยนะครับว่าเฉยๆ เพราะว่าผมกับโอ๊ค ผมไม่ได้คิดอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เสียใจ ว่าทำไมในตัวผมนั้น
มีเวรมีกรรมอะไร ถึงเวลาเจอคนใหม่ๆ ก็เป็นงี้ทุกที ต้องเจอกับคนที่โกหก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
" เป็นไงบ้างล่ะมึง เจอของจริงทีเนี้ย เถียงไม่ออกเลยเหรอวะ " มันว่าโอ๊คครับ
" มีอารายจะแก้ตัวอีกม่ะล่ะมึง " มันยังย้ำใส่โอ๊ค
ผมก็มองไปที่หน้าโอ๊ค หน้ามันเสียไม่กล้ามาสบตาที่ผม จนผมเดินไปทางอื่น แล้ว
" อั้มเดี๋ยวก่อนสิ ฟังเราพูดก่อน "
" ฟังทำไม นายจะทำอะไรก้อเรื่องของนายสิ มาเกี่ยวอารายกับเราล่ะ " ผมพูดแล้วยิ้มให้มัน เพราะอารายรู้มั้ยครับทำไมผมถึงยิ้มให้มัน เพราะว่าผมไม่ได้คิดอารายกับมัน
" แต่นายต้องฟังเราพูดก่อนสิ "
" เขาบอกว่าไม่ ก็ ไม่สิ ไปตอแยเขาอยู่ได้ น่ารำคาญน่ะมึง ป่ะอั้มเด๋วเราพาไปกินข้าว " เมลพูดครับ
" เออ หิวเหมือนกันอ่ะ ไปกินกันเถอะ โอ๊คไปมั้ย " ผมถามมันดีๆ แต่มันบอกว่า
" จะไปไหนก็ไปเหอะ " ดูมันตอบผมสิครับ
" แกจะไปถามมันทำไมวะอั้ม ดูมันสิ ถามดีๆ ตอบกวนตีน อย่าไปถามมันเลย เราไปกันดีกว่า "
ผมเลยเดินไปกินข้าวกับมัน พอตอนที่นั่งกินข้าว ผมนั่งกินข้าวคุยกับเพื่อนอย่าสนุกสนาน จนกระทั่งเม้งเดินมาหาผม
" อั้ม อั้ม มากับเราหน่อยสิ เรามีเรื่องอะไรที่จะพูดด้วยหน่อยอ่ะ " ผมก็มองที่หน้ามัน
" แล้วเรามีอารายที่จะต้องคุยกันอีกอ่ะ " ก้ออย่างที่ผมบอกอ่ะครับ ว่าผมกับมันยังโกดกันอยู่ ยังไม่คุยกัน
" แล้วจะมาได้มั้ยล่ะ "
" เออ "
ผมเลยเดินตามมันไป แล้วถามมันว่า
" มีอะไรเหรอ ถึงเรียกเรามา "
" ที่เรียกมา เพื่อที่จะมาขอโทดแกในวันนั้น ที่เราขึ้นอารมใส่แกอ่ะ "
" เออ ไม่เป็นไรหรอก เราไม่คิดมากน่า "
" ขอบใจนะ "
" อืม "
มันอาจจะดูเหมือนกับว่าเป็นการขอโทดแบบง่ายๆนะครับ แต่สำหรับเพื่อนนะครับ สำนึกตัวแล้วมาพูดกับเราว่าขอโทดก็พอแล้วล่ะครับ
จากนั้นเราก้อเดินกอดคอกันไปที่โรงอาหาร เดินนั่งคุยนั่งเล่นกันต่อ จน
" อั้ม อั้ม วันนี้ว่างม่ะอ่ะ ตอนเย็น " ผมหันไปมองก็ไม่ใช่ใครหรอกครับ ก็พี่ต้องคนเดิมล่ะครับ
" ไม่ว่างอ่ะครับ ไม่มีเวลาด้วย " ผมตอบไปแบบทื่อๆ เพราะผมเบื่ออ่ะครับ ไม่อยากจะไปไหนกับใครเลยด้วยเลยล่ะครับ ( เพราะต้องไปเรียนที่ ECC ด้วยล่ะครับ ตอนนั้นบ้าวิชา )
" เหรอครับ ไม่เป็นไรครับ "
" ครับ บายครับ "
" มึงเป็นอารายกับพี่เขาวะ ดูทำท่าเหมือนไม่ค่อยชอบพี่เขาเลยว่ะ "
" เปล่าว่ะ กูแค่ เกลียดคนที่ ตอแหลกูก็เท่านั้นล่ะ ไม่มีอารายหรอกน่ะ "
" สงสัยคงซวยว่ะ ปรกติมันไม่เคยเกลียดใครขนาดถึงต้องแสดงออกให้เห็นขนาดนี้ มึงว่าม่ะโอ้ " เม้งเสริม
" จ้า เพื่อนเลิฟรู้สันดานกูดีจริงๆ "
หลังจากนั้น เราก้อคุยๆ เล่นๆ กันเหมือนเดิม จนลืมเวลาที่เราเข้าห้อง เข้าห้องสายด้วยเลยโดนทำโทดเลยครับวันนั้น ก้อสนุกไปอีกแบบ
แต่ไม่ใช่แค่เรา 3 คนนะครับ ที่โดนทำโทด มีอีก 2 ครับ 2 คนนั้น มีโอ๊ค และ บั้มพ์ เป็นเด็กใหม่ทั้งคู่ วันนั้นเป็นวันที่อาจารย์ด่ายาวเป็นพิเศษ
พวกผมแทนที่จะสลดกับฮามากกว่าเดิม เลยโดนไปยืนตากแดดกลางสนามทีนี้ยิ้มไม่อกแล้วครับ ตั้งชั่วโมงกว่าๆ จ๋อยเลยครับ
อ่อ อีกเรื่องครับ ทุกคนที่อ่านอาจจะงงว่า แจ็คหายไปไหน มันไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ แค่ไปเรียนที่ต่างประเทศ 3 เดือนน่ะครับ เอาภาษา
" อั้มเป็นไงว่ะ สีผิวเปลี่ยนยังอ่ะ " โอ้เริ่มถามผมมาก่อน.
" เปลี่ยนไปมากแล้วล่ะ จนจะเป็นนิโกรแล้วล่ะ อีกนิดเดียวเองล่ะ "
" สำหรับกูดำอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มากกว่าเดิมอีก 555555 "
พวกเราก็ขำกัน ผิวของแต่ล่ะคนนั้น แดงมากเลยล่ะครับ พวกเราล้างหน้าล้างตา แล้วเดินมาเข้าห้องพอมาถึงที่ห้อง
ผมก็เดินไปที่นั่งของผม พอเดินไปว่าลืมไปว่าโอ๊คมันนั่งอยู่
" ขอโทดนะ เราขอทางเดินหน่อยสิ "
" อืม เราขอพูดอารายหน่อยสิ "
" พูดมาสิ "
" เออ เราขอโทดนะที่ไม่ได้บอกอั้มเรื่อง ผู้หญิงคนนั้นอ่ะ "
" มาขอโทดอารายกันล่ะ เราไม่ได้คิดอารายกับนายมากเกินกว่าเพื่อนซักนิดนึง บ้าเปล่า "
" อ้าว แต่เราคิดนะ "
" แล้วจะคิดทำไมล่ะ คิดซะว่าเราเป็นเพื่อนนายคนนึงก็พอนะ "
จากตอนที่พูดเส็ด หน้าเปลี่ยนไปเลยครับ ผมก็ไม่รู้นะครับว่ามันนั้นเป็นอารายไป เพราะว่าผมไม่ได้คิดจิงจังอะไรกับมันอยู่แล้ว
" พอเหอะเราพูดกันเรื่องอื่นดีกว่านะ พูดเรื่องนี้ขนลุกว่ะ "
" อืม " คำว่าอืมของมันนั้น เราก็นึกว่าจะพูดเรื่องอื่น แต่มันเดินออกจากห้องไปเลยครับ งงมากอ่ะครับ ว่ามันเป็นเชี่ยอาราย
ผมก็นั่งเรียนไปเรื่อยๆ จนเลิกเรียน แนนก้อเดินมาหาผม อ่อครับ แนนเป็นเพื่อนพุหญิงที่ผมไว้ใจมากที่สุด
" อั้ม อั้ม "
" มีอารายวะ แนน "
" แกไปทำอาเพดอารายใว่เด็กใหม่อ่ะป่ะวะ "
" ทำอารายของแกวะ ชั้นงงว่ะ อธิบายมาสิ "
" ก็ก่อนที่แกจะเข้ามาที่ห้องอ่ะ "
" เออ ทำไมเหรอ "
" มันเดินเข้ามาถามเราอ่ะ ว่าเราอ่ะสนิทกับมึงแค่ไหนอ่ะ " ( เมื่อกี้พูดเพราะ แต่ทำไมเปลี่ยนไวจิงอ่ะ )
" แล้วไงต่อล่ะ "
" เออ เราก้อเล่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ให้มันฟังไปให้หมด "
" อืม "
" แต่ที่สำคันนะ มันถามหมดเลยนะ ว่าแกชอบอะไร เวลาว่างไปไหน ถามจนไอเมลได้ยิน แกก้อรู้ว่ารายนี้ได้ยินอารายแล้วปากหมาจะตายห่า "
" แล้วทำไมต่ออ่ะ "
" ก็เกือบมีเรื่องน่ะสิมึง "
" มึงก้ออยากเข้าร่วมด้วยงั้นล่ะสิ "
" บ้า ทางที่ดีนะเว้ย แกน่าจะรีบไปเคลียร์ซะนะ ก่อนที่จะมีสงครามโลกครั้งที่ 108 ขึ้นมา "
" เวอร์น่ะแก บ้าบอน่ะ เราจะไปสำคันอารายขนาดนั้นวะ "
" ไม่รู้เคลียร์เองนะจ๊ะ เรื่องนี้ชั้นมิเกี่ยวไปล่ะ กลับบ้านดีๆนะจ๊ะพ่อหนุ่ม "
" จ้า สาวแก่ "
เราบ๊ายๆกันก่อนที่จะกลับบ้าน พอผมกำลังเก็บของ โอ๊คก็เดินมาทางผมแล้ว
" อั้มเด๋วเราไปส่งที่บ้านนะ "
" เพื่ออะไรเหรอ เรากลับเองได้น่ะ "
" ไม่เอาน่ะอั้ม ให้เราไปส่งเหอะ "
" บอกแล้วว่าไม่ต้อง ไม่คือไม่ "
" ไม่เอาจะไปส่ง "
" อย่ามาบ้าน่ะ เราคนไปส่งแล้ว " ( ที่จริงน่ะไม่มีหรอกครับ เพราะไม่อยากไปกับมัน มันน่ารำคานน่ะครับ )
พอดีเมลเดินมาพอดี ผมเลยเรียกเมล
" เมลไปไหนมาวะ เมื่อกี้บอกว่าจะไปส่งเราที่บ้านน่ะ " ตอนเเรกมันทำหน้าเอ๋อ แต่พอบอกไปส่งหน้าบานมาเชียวครับ ยิ่งมีไอโอ๊คอยู่ด้วย
" อ๋อ ก็เดินหาที่รักอยู่พอดีเลยอ่ะจะ หาไม่เจอ งั้นเรากลับกันเลยดีกว่านะจ๊ะ " ได้ทีเอาเลยนะมึง
" ไปเรากลับกันเถอะ " ผมเลยเดินโดยที่ไม่สนใจมันเลยซักนิดเดียว และผมก็บอกลามัน
" ไปล่ะนะโอ๊ค บายนะ เด๋วเจอกัน " มันไม่มองที่หน้าผม มองแต่หน้าไอเมล ไอเมลก็ใช่ย่อยแบะปากใส่มันอีก
ผมเดินออกจากโรงเรียน จนผมรู้สึกว่าเหมือนมีอารายหนักๆมาวางที่บนไหล่ของผมด้านขวา พอหันไปดูถึงรู้ครับว่า เป็นมือเมลที่มากอดคอผมครับ
" พอได้แล้วล่ะ ได้ทีเอาเลยนะมึง ชั่วร้าย "
" สรุปที่เรียกเราเมื่อกี้เพื่อ ...."
" ใช่แล้วล่ะ เป็นไม้กันหมาอ่ะ "
" โห อารายอ่ะ เรียกเราเพราะเรื่องนี้อ่ะนะ "
" อืม "
ผมกับมันก็เดินไปเรื่อย ๆ จนมันถามผมขึ้นมาว่า
" ถามจริงๆนะ "
" ถามว่า "
" คนอย่างเราอ่ะไม่เคยอยู่ในสายตาเลยช่ะม่ะ "
" ก็ไม่รู้สิ ตมจริงนายก็นิสัยดีนะ แต่ภาพในอดีตที่นายเคยทำกับเราไว้อ่ะ มันอยากที่จะลืมไงล่ะ "
" อืม เรารู้ว่าเราผิด แต่เรารู้สำนึกเเล้วนะ แต่นายยังไม่ลืมอีกเหรอ "
" ใช่ และอีกนานอ่ะกว่าจะลืม "
" แต่วิทย์ก็เป็นคนสอนนายเองไม่ใช่เหรอว่า มันเป็นอดีตก็ให้มันผ่านไปแล้วมาเริ่มใหม่ไม่ใช่เหรอ "
ผมเงียบ น้ำตาเริ่มคลอมาอีกแล้ว ไหลออกมาอีกแล้ว จนมัน
" ขอโทด เราขอโทดนะ เราไม่ได้ตั้งใจนะ "
" อืมไม่เป็นไรหรอก นายไม่ผิด งั้นเรากลับบ้านก่อนนะ "
" เราไปส่งม่ะ "
" ไม่ต้องหรอก เรากลับเองล่ะ ไปนะ บาย "
ที่จริงวันนั้น ผมไม่ได้กลับบ้านหรอกครับ ผมไปเดินเล่นที่สยามต่อ เพื่อที่จะไปเรียนต่อ
พอถึงที่เรียนผมก็ได้ไปเรียนตามปรกติ ผมก็นั่งเรียน พอเรียนจบ ผมก้ออกจากที่เรียนตามปรกติ
แต่วันนั้นฝนตก ผมเลยยืนหลบหน้าที่เรียนพิเศษ จน
" กลับบ้านไม่ได้เหรอครับ " หันไปดูเขาก็คือคนที่เรียนพิเศษที่เดียวกัน
" ครับ กลับไม่ได้ครับ คงจะอีกนาน เพราะว่ามันยังไม่หยุดตกเลยอ่ะครับ "
" อ่อครับ แล้วบ้านอยู่แถวไหนล่ะครับ "
" แถว.... อ่ะครับ "
" ทางเดียวกัน กลับด้วยกันมั้ยล่ะครับ " แหมช่างเหมาะเจาะอารายกันขนาดนี้
" ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองได้ ขอบคุนนะครับ ที่ถาม "
" ครับ "
" แล้วคุนชื่ออารายล่ะครับ ผมจิ้ม ครับ " อยากจะหัวเราะกับชื่อนี้มากอ่ะครับ แต่เพื่อมารยาทชาวเรา
" ครับ ผมอั้มครับ "
" แล้วอั้มเรียนที่นี่ทุกวันอะไรเหรอครับ "
" จันทร์ กับ ศุกร์ ครับ "
" แล้วจิ้มล่ะครับ "
" ผมทุกวันล่ะ "
" อ่อครับ "
พอเราคุยกันไปคุยกันมาฝนหยุดตกพอดีเลยครับ ผมเลยบอกลาเขาไป
" ไปก่อนนะครับ เพราะว่าผมกลัวว่ามันจะตกอีกรอบอ่ะครับ บายนะครับ "
" แน่ใจนะ ว่าจะไม่กลับพร้อมเราอ่ะ "
" ครับ ไปนะครับ บาย "
" บายครับ "
ผมเลยแยกออกจากเขา เดินตรงเพื่อที่จะกลับบ้านอย่างเดียว
-
เชัาวันนี้ก็เป็นเช้าอีกวันนึงที่สดใสสำหรับผม มั้งนะครับ ช่างเป็นวันที่อากาศดีจริงๆเลยนะครับ
อาจจะเป็นเพราะผมนั้นเริ่มทำใจได้แล้วมั้งนะครับ แน่อยู่ทุกคนอาจจะคิดว่าทำไม ผมนั้นจะลืมวิทย์แล้วเหรอ
มันไม่ใช่แน่นอนครับ ที่ผมทำใจได้คือเรื่องที่เขาได้จากผมไปตังหากล่ะครับ แต่เรื่องที่จะลืมเขาอยากอ่ะครับ ทำไม่ได้แน่นอนครับ
เช้าวันนี้ผมก็นั่งรอเพื่อนที่ รร. เหมือนเดิม จน
" อั้ม อั้ม ไปกินข้าวกันเถอะ " เมลมาบอกผมคัรบ
" อ้าวแล้วพวกนั้นล่ะ ไอเม้ง ไอโอ้อ่ะ " ผมถามมันกลับ
" อ๋อ โอ้ไปกับแฟนมันน่ะ เม้งไปกับพ่อมันอ่ะไปธุระที่ไหนก็ไม่รู้อ่ะ " มันตอบกลับมา
" เลยเหลือแค่มึงกะกู 2 คนงั้นสิ "
" อารายล่ะ เหลือแค่เธอกับฉัน 2คนไงจ๊ะ "
" ส้นตรีเถอะคับ คุนเมล ไปกินข้าวเหอะหิวแล้วล่ะ "
" แหมเปลี่ยนเรื่องไวจังเลยนะ ไปก็ไปวะ แม่ง "
จากตรงนั้นผมก็เดินไปกินข้าวกับมัน ระหว่างที่ผมต่อแถวซื้อข้าวนั้น ผมก็เห็นโอ๊คต่อแถวอยู่ข้างหน้าผมออกไป 2 คน
ผมก็ว่ากำลังจะเข้าไปทักมัน แต่เห็นมันกำลังคุยกับผู้หญิงคนนึง ซึ่งผู้หญิงคนนนั้นก็เป็นผู้หญิงในรูปที่เมลเอามาให้ผมดู
ผมเลยคิดว่าไหนๆก็ไม่ได้คิดอารายกัน เข้าไปทักดีกว่า ยังไงซะมันก็เป็นเพื่อนเราคนนึง
" อ้าวโอ๊คมาซื้อข้าวกับแฟนเหรอ " ผมถามมัน
" อะ....อั้ม " ผมทักมันตอนทีมันกำลังปรุง พอมันเห็นน่าผมขวดน้ำปลาก็หล่นลงทันทีเลยครับ
" เป็นอารายไปอ่ะ เราแค่มาทักแกเองนะ ทำไมต้องตกใจอะไรด้วยอ่ะ " ระหว่างที่ผมพูดกับมันผมก็เห็นผู้หญิงคนยืนหันหลังอยู่ ผมเลยทักเขา
" โอ๊คนี่แฟนเหรอนายเหรอ สวัสดีครับ ชื่ออารายเหรอครับ "
พอชะนีตัวนี้หันมา เท่านั้นล่ะครับ ผมต้องสะดุ้งโหยง ชะนีตัวนี้คือ อีมดเกาเหลาเก่าของผมครับ
ทุกคนอาจจะคิดว่าตอนที่ดูรูปทำไมไม่รู้เหรอว่าเป็นมด ไม่รู้ครับเพราะว่ากล้องมันไม่ชัดเลยไม่รู้ รู้แค่ว่า รร. เดียวกัน
ผมเลย
" อีนี่เองเหรอ นึกว่าใคร เราไปล่ะโอ๊ค "
" พี่โอ๊คดูสิค่ะ ดูเขาว่าหนูสิค่ะ " อีDOk นี่เอาอีกล่ะ แต่โอ๊ค
" เธอไปทำอะไรให้พี่เขาโกดล่ะ เด๋วอั้ม อั้มจะไปนั่งที่ไหนล่ะ "
" ไม่ต้องหรอกโอ๊ค เรานั่งกับเมลอ่ะ จะไปนั่งเหรอ "
" อืม งั้นอั้มไปเถอะ "
" อืม "
ระหว่างเดินมาหาเมล ผมก็คิดว่าทำไมอีนี่อายุแค่นี้ หลายผัวจังเลย แล้วคนที่ผมเจอที่สยามนั้นเลิกไปแล้วเหรอ หรือไอโอ๊คแค่กิ๊ก
ช่างมันเถอะมันจะเป็นยังไงทำไมเราต้องไปสนใจมันด้วยล่ะวะ งงพร้อมกับสับสนในตัวเอง
" เป็นไงเจอกับอริเก่าเหรอ " ดูไอเมลมันทักผมสิครับ
" อริเก่ากู มันก็เมียเก่ามึงไม่ใช่เหรอไง หรือว่าไม่ใช่ " ผมสวนมันกลับไป
" แหมล้อเล่นเองน่ะ "
" สำหรับอีนี่ อย่ามาล้อเล่นกับกู กูไม่ชอบ เข้าใจป่ะ "
" ครับ ครับ จะไม่ล้ออีก "
ผมกับมันก็นั่งทานข้าวไปเรื่อยจนถึงเวลาเข้าแถว ผมกำลังจะเดินไปแต่
" อั้มทำอะไรอยู่วะ ทำไมไม่รีบล่ะ "
" เออกำลังเก็บของอยู่อ่ะ อย่ารีบสิ เด๋วลืมหมดอ่ะ "
" เร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าช้าดิ "
" เออ แปปสิ "
" เร็ว "
" เออเสร็จแล้ว "
ยังไม่ทันที่จะลุกขึ้นเลยล่ะครับ มันก็จูงมือผมไปเลย ลากผมไปจนถึงที่เข้าแถว
พอถึงที่เข้าแถว มันก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากมือผมอีก
" ปล่อยมือได้แล้วล่ะเมล รู้สึกว่าจะถึงที่แถวนานแล้วล่ะ " ผมบอกมัน
" ไม่ปล่อย เราต้องรักชาติด้วยกัน " มันกวนตีนผมครับ
" แหวะเสี่ยววะ ทุเรศอ่ะ ปล่อยมือได้แล้วล่ะ อายคนเขา "
" อายเอยอาราย ไม่ต้องอายเขาจะได้รู้กันไปเลย "
" แต่เราบอกนายเรื่องนี้แล้วนิว่า......... "
" เออ เราขอโทด " มันปล่อยมือผมทันที
" ขอบใจนะ ที่เข้าใจเรา "
พอดีวันนี้ที่โรงเรียนผมมีงานประจำของโรงเรียน แล้วได้เชิญโรงเรียนอื่นๆมาเข้าร่วมในงานนี้ด้วย
ผมเลยเดินๆๆๆๆ ไปดูตามงานเรื่อยๆ เดินไปเดินมาจนผมนั้นก้าวพลาดไปครับ พลาดไปเดินเหยียบเท้าใคร
ก็ไม่รู้ครับ พอเขาหันหน้ามาถึงได้รู้ล่ะครับว่าใคร ตกใจเหมือนกันนะครับว่าเขามาโรงเรียนผมด้วยเหรอ
คนๆนั้นคือ จิ้ม ครับ
" ขอโทดครับ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ "
" อ้าว อั้มอยู่โรงเรียนนี้เหรอ " ขอบอกว่าวันนี้มันหล่อมากอ่ะครับ ใส่ชุดนักเรียนกางเกงดำปักแดง ( บอกแค่นี้คงทราบแล้วช่ะม่ะครับว่าที่ไหน ) ที่สำคันทรงผมสกินเฮดโดนใจมากเลยครับ
" อืม เราอยู่โรงเรียนนี้ทำไมเหรอ "
" เปล่าหรอก นึกว่าอยู่ที่อื่น "
" อืม "
" แล้วอั้มไม่มีชมรมของตัวเองเหรอ "
" ไม่อ่ะ ขี้เกียด เดินดูเล่นๆดีกว่า "
" 55555 ตรงดีจังเลยเนอะ "
" เราไปล่ะนะจิ้ม "
" ไปไหนอ่ะ ทำไมทิ้งกันอย่างงี้ล่ะ "
" ทิ้งอารายกันล่ะ นายก็มีเพื่อนมาด้วยก็เยอะ "
" ไม่เอาอ่ะ เพื่อนเรามันไม่ได้อยู่ที่โรงเรียนนี้นิ มันไม่รู้เรื่องของโรงเรียนนี้ดีเท่าอั้มหรอกนะ พาเราไปดูรอบๆโรงเรียนหน่อยสิ " ซะงั้นได้ทีใช้กูเลยนะ
" จะดีเหรอ เพราะว่ายังไง เราก็ต้องไปหาเพื่อนเราอยู่ดีอ่ะ "
" ดีสิ เราจะได้รู้จักเพื่อนๆของอั้มด้วยนะ "
" อืม ก็ได้ตามมาสิ "
จากตรงที่นั้นผมก็ได้พามันเดินไปรอบๆโรงเรียนเพื่อที่จะได้แนะนำที่ต่างๆ สถานที่สำคันของโรงเรียนผมให้มันได้รู้จัก
มันก็ทำท่าทำทางสนใจมากแต่ละ ถาามซอกแซก ไปทุกๆอย่างที่มันสงสัย พอดูไปดูมาจนหมดทุกซอกทุกมุมของโรงเรียน
เราก็มานั่งพักกันที่ใต้ต้นไม้ ผมก็นั่งแบบเหนื่อย เหนื่อยมากเพราะเดินมาจนทั่วโรงเรียนเลยทั่วโรงเรียนเลย จน
" อั้มเอาน้ำอารายมั้ย เด๋วจิ้มไปซื้อให้ "
" เอาน้ำเปล่าขวดนึงอ่ะ เอานี่ " ผมยื่นตังให้มัน มันก็บอกว่า
" ไม่เอานายเป็นคนพาเราไปตามที่ต่างๆของโรงเรียจะให้นายออกเองได้ไงล่ะ "
" ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยนะ เราเดินน่ะเพราะว่าเราอยากเดินด้วยตังหากล่ะ ไม่ใช่เพราะนายชวน " กวนตีนสะใจดี
" งั้นเอาเงินมานี่เลย " มันเลยกระชากเอาเงินจากมือผมไปเลยครับ น่ากัวมากเลยล่ะครับ
ซักพักมันเดินไปซื้อน้ำมาให้ พอมาถึง
" เอาป่ะ " มันโยนขวดน้ำมาให้
" ทำไมต้องโยนด้วยล่ะ "
" พอใจอ่ะ " กวนตีนอีกอ่ะ
" งั้นเราไปนะ " ผมบอกมัน
มันก็ทำท่าไม่สนใจจนผมนั้นเดินออกมาเอง ผมเลยเดินเพื่อที่จะไปหาไอเมล เจอมันพอดีเลย
" เมล เมลไปไหนอ่ะ ไปด้วยสิ "
" ก็ไปกับไอหน้าตี๋นั้นป่ะ " ดูมันสิครับ
" เป็นอะไรไปอีกอ่ะ นายนี่ทำไมขี้งอนจังอ่ะ "
" แหมบอกว่าทำใจไม่ได้ แต่ก็ไปหาไอตี๋นั้นเลยอ่ะนะ "
" เปล่านะ "
" ไม่ต้องมาเปล่า เห็นๆกันอยู่ ที่พูดอ่ะไม่ใช่เพราะตัวของเรา เห็นแก่หน้าไอวิทย์มันบ้างนะ "
ผมเลยพูดไม่ออก เลยนั่งลงตรงนั้น เพื่อทำใจให้สงบ พอนั่งได้พอประมาน
" เออ เมื่อกี้เราขอโทดนะ ที่เราพูดอะไรที่รุนแรงไปหน่อยอ่ะ "
" อืม ไม่เป็นไร เราเข้าใจนะที่นายพูดมา " ผมเริ่มที่จะร้องไห้อีกครั้งแล้ว
" แหม ทำตัวเป็นเด็กขี้แ แยไปได้นะแกอ่ะ " มันก็เอามือมาขยี้ที่หัวของผม
" ขอบใจนะ เวลาเรามีทุกเราก็มีนายอยู่ข้างกายเราเสมอ " ผมพูดน้ำตาเริ่มคลอๆที่เบ้า
" ไม่ใช่แค่เสมอนะ เราจะอยู่ข้างกายนายตลอดไป " มันก็เอามือมาลูบหัวผมอีกรอบ
จากนั้นเมลก็ล้มตัวลงมานอนที่ตักของผม จนเลิกเรียน ผมก็ไม่รู้นะครับว่าทำไมคนที่ผมเคยเกลียดมากที่สุด แต่ผมกลับยอมมันมากที่สุดในวันนี้
หลังจากที่เลิกเรียนแล้ว มันก็ยังนอนที่ตักผมอยู่ไม่ยอมตื่น จน
" อั้ม อั้ม วันนี้ไปเรียนที่เดิมป่ะ "
" เรียนทำไมเหรอ " จิ้มเข้ามาทัผมครับ
" ก็เราอยู่ที่นี่จะได้ไปพร้อมเราไงล่ะ "
" ไม่ต้องหรอกเราไปส่งเขาเอง นายไปเถอะ " เสียงเมลครับ ( ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ทำไมกูไม่รู้ )
" ผมถามอั้ม ไม่ได้ถามคุณ " หน้าจิ้มเริ่มออกอาการไม่พอใจแล้วล่ะครับ
" เออ จิ้มให้เขาไปส่งเราอ่ะดีแล้ว เราไม่อยากรบกวนนายอ่ะ ขอบใจมากนะ "
" อืม " พอพูดเส็ดปุ๊ปมันเลยเดินหนีไปเลยครับ หายไปกับดอกไม้
แล้วก็
" ดีนะที่เราอยู่ด้วย " เมลเริ่มครับ
" อยู่ด้วยแล้วทำไมเหรอ "
" อ้าว ถ้าไม่อยู่ด้วยรับรองได้เลยว่านายไปกับมันแน่นอน "
" รู้นิ แสนรู้จังเลยอ่ะ พันอายเนี่ย "
" เด๋วจะโดนนะ "
" เมลเรากลับบ้านกันเถอะนะ " ผมชวน
" กลับเลยเหรอ "
" อืมกลับเลย "
" ไปก็ไป "
จากนั้นเรา 2 คนก็เดินทางกลับบ้านแทนที่จะไปเรียน
ระหว่างที่เรา 2 คนเดินนั้น ก็ได้เดินผ่านสวนสาธารณที่หนึ่ง แถวๆเสาชิงช้า ( ทุกคนรู้จักดีแน่ๆครับ )
" อั้มเรา 2 คนนั่งพักกันตรงนี้ก่อนม่ะล่ะ เดินมานานแล้วล่ะ เริ่มเหนื่อยแล้ว "
" ก็ได้ เราก็เหนื่อยเหมือนกัน "
เรา 2 คนก็ได้นั่งพักแต่ผมลงไปนั่งก่อน เมลยังยืนอยู่ พอผมนั่งเส็ด มันก็รีบเข้ามานอนที่ตักผม
" เฮ้อ มีความสุขรอบที่ 2 แล้วล่ะ " มันเริ่มเพ้อแล้วครับ
" มีความสุขอะไรของแกวะ " ผมถามด้วยความที่ผมงง
" ก็ได้นอนที่ตักของอั้มรอบที่ 2 ของวันนี้ไงล่ะ "
" เหรอ ดีเนอะ " ผมเลยเขถิบตัวหนีออกจากมัน แล้ว
" โอ๊ย อั้มทำอะไรของอั้มอ่ะ เจ็บนะ "
" อยู่ดีๆ ก็รู้สึกเมื่อยขึ้นมาอ่ะ ไม่รู้เป็นอารายไปอ่ะเมล " ผมเริ่มกวนตีนมันอีกรอบ
" แหม อั้มอ่ะนะคนเรา ทำดีๆกับเราหน่อยได้ป่ะ เราก็เป็นคนนะ ทำไมอ่ะ เรายอมอั้มได้ทุกอย่างเลยนะ แต่อั้มไม่เคยทำดีกับเราเลยอ่ะ เกลียดเราขนาดนั้นเลยเหรอ "
" คือว่าเราจะแกล้งนายเล่น เราไม่รู้ว่านายจะเอาจริงอ่ะ "
" อั้ม เมลจะบอกอะไนให้อั้มฟังอย่างนึงนะ "
" เมลเป็นอะไรไปอีกอ่ะ "
" ฟังสิ !!!! " มันตวาดใส่ผมครับ
" ก็พูดมาสิ !!!! " ผมก็เเหกปากกลับไปมั่ง
" อั้ม อั้มฟังเมลนะ เมลน่ะรักอั้มมากนะ ถึงแม้ว่าเมลจะไม่ได้สิ่งนั้นจากอั้มกลับคืนมาก็ตาม แต่เมลของอย่างดิ อย่ารังเกลียดเมลได้มั้ย ตอนนี้อั้มรู้มั้ยว่าอั้มทำเหมือนกับเมลเป็นตัวอะไรซักอย่างที่ไม่อยากยุ่งด้วย ไม่อยากเข้าใกล้ ไม่อยากเจอหน้า ข้อตรงนี้เมลไม่ว่าหรอกนะ เพราะว่าเมลบอกว่าเมลรับได้ทุกอย่างไม่ว่าอั้มจะทำอะไรกับเมลไว้ก็ตาม แต่ขอแค่อย่างเดียว อย่าเกลียดเมลก็พอแล้ว เห็นเมลคนนี้มีตัวตนบ้างเถอะนะ ไม่ใช่คิดจะทำอะไรก็ทำ เมลมันก็มีหัวใจนะ "
พอเมลพูดเส็ดเมลก็เดินไปจากผม ผมเลยเดินตาม แล้ว
" เมล เราไม่ได้คิดว่านายไม่มีตัวตนนะ "
" .............................. " เดินผิวปากสบายใจ
" เมลเราไม่ได้คิดนะว่านายไม่มีหัวใจ "
" .................................. " เดินผิวปากไม่สนใจ
" เมลเราคิดว่านายน่ะมีตัวตนสำหรับเรานะ เราไม่ได้คิดว่านายไม่มีตัวตน ไม่มีความรู้สึกนะ "
มันหันกลับมา แล้ว
" แล้วเคยแสดงให้คนนี้เห็นบ้างหรือเปล่าล่ะว่าอั้มเห็นเมลมีตัวตนจิงๆ "
" ก็.......... " ผมเริ่มเงียบ
" ก็ไม่เคยไงล่ะ ไม่เห็นที่จะต้องคิดนายเลย "
" แต่เราก็ไม่เคยมองนายแบบนั้นไปตลอดนะ "
" ................................... " ผิวปากอีกตามเคย
" เมล เมล "
มันยังไม่หัน จนผมต้องดึงตัวมันเพื่อหันมา
" นายฟังที่เราพูดบ้างป่ะ "
" ถึงบ้านแล้ว จะเข้าบ้านยังล่ะ " มันหันมาบอกผม
ก็จริงอ่ะครับ ระหว่างทางที่ผมเถียงกับมันมาตลอดนั้น มันคือทางเดินมาที่บ้านผมนี่เอง
" อ้าวแล้วนายหายโกดเราแล้วเหรอ "
" หายตั้งนานแล้วล่ะ "
" อ้าว..แล้ว "
" เออเราไม่โกด เราบอกแล้วไงว่าอั้มจะทำยังไงเราก็ไม่โกดอั้มนะ เรายอมได้ทุกอย่าง เพียงเราขอแค่ข้อเดียวเท่านั้นล่ะ อย่าเกลียดเราพอ "
" แล้วไม่โกด ก็ไม่บอกอ่ะนะคนเรา "
" อั้มน่ารักดีนะ เวลาดูเครียดอ่ะ "
" จำไว้ "
" งั้นอั้ม เมลกลับนะ "
" อืม"
พอมันกำลังจะเดินกลับ ผมก็เรียกมันไว้ก่อนว่า
" เมลอย่างเพิ่ง "
" มีอะไรเหรอ "
" เมลยอมเราได้ทุกอย่างแน่นะ "
" ก็ตามที่เมลบอกนั้นล่ะ "
" แสดงว่าเมลก็ยอมให้เราไปคบกับคนอื่นได้ช่ะป่ะ "
" อ....อืม " มันมองที่หน้าผมแบบเศร้าๆปนยิ้ม
" งั้นบายนะ กลับบ้านดีๆล่ะ " ผมบอกมัน
" อืม " มันก็เดินกลับบ้านของมันไป
ที่จริงนะครับผมขอบอกเลยว่าตอนที่ผมพูดกับมันไปแบบนั้น ในใจของผมยังไม่คิดที่จะรับใครเข้ามาในหัวใจนอกจากมันเลยนะครับ
มันเหมือนวิทย์แทบทุกอย่างที่ผมสัมผัสจากตัวของมัน ขี้เล่น ขี้งอล ขี้โมโหเอาแต่ใจตัวเอง แต่ที่ผมทำอย่างนี้ เพราะผมต้องการที่จะลองใจมันล่ะครับ
ผมไม่ได้คิดจะคบใครหรอก ทุกคนที่อ่านคิดว่าผมใจร้ายไปม่ะครับที่ทำแบบนี้ เรื่องระหว่างผมกับมันยังไม่จบแค่นี้ครคับ ยังมีปัญหามาอีก
ปัญหาที่ว่านี้นะครับ ไม่ได้มาจากใครหรอกครับ มาจากแฟนเก่ามัน นั้นคือ " อีมด " ที่อยู่ดีๆต้องการของเก่าของมันคืน
-
วันนี้เป็นอีกวันนึง ที่ผมก็มาโรงเรียนเพื่อที่จะมาเรียนหนังสือ ( จริงอ่ะเปล่าเนี่ย ) ผมก็มาโรงเรียนตอนเช้าอีกเหมือนเคย
และก็มานั่งรอเพื่อนๆอีกตามเคย ( น่าเบื่อ อิอิ ) แต่ในที่สุดเขาคนนั้นก็มาเดินเข้ามาเรื่อยๆ
" อั้ม อั้ม ตื่นได้แล้ว " ( แป่วเลยกู ) เมลมันมาเรียกผมครับ
" อ้าวมาแล้วเหรอ มาเมื่อไหร่เนี่ย "
" มาตอนที่แกกำลังเรียกวิทย์เลยล่ะ " มันทำหน้างอนๆครับ เอ่เรานั่งหลับละเมอถึงวิทย์เหรอเนี่ย
" ไม่จริง เมลโกหก เราจะเพ้ออารายขนาดนั้น "
" หูเราไม่ได้หนวกนะ ถ้ามีเครื่องบันทึกเสียงเราจะบันทึกให้ฟังเลย "
" โอเค โอเค เชื่อก็ได้ ว่าแต่พวกนั้นน่ะ ไปไหนกันหมดอ่ะ " ผมถามมันต่อ
" อั้มลืมไปแล้วเหรอว่า พวกนี้ไม่เคยที่จะมางานโรงเรียนเลย และที่สำคันวันนี้เพิ่งจะเป็นวันที่ 2 เองนะ ถ้าจะเจอพวกมันก็คงจะเป็นวันจันทร์เลยล่ะ "
" และนายรู้เรื่องพวกมันได้ไงล่ะ " ผมถามมัน
" พวกมันเคยเล่าให้ฟัง "
" อ่ อ งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ " ผมชวนมันไป
" อืม ไปก็ไป ไหนๆก็อยู่กันแค่ 2 คนแล้วนิ อิอิ "
" คิดอารายมากไปป่ะเนี่ย "
" ป่าวครับ ไปกินข้าวกันป่ะ "
ระหว่างทางเรา 2 คนก็เดินเล่นกันไป เล่นกันมาพอถึงที่กินข้าว ผมกับเมลก็เดินไปซื้อข้าวจน
" พี่เมล พี่เมลค่ะ เด๋วนี้รู้สึกว่าหน้าตาขึ้นกว่าเดิมเลยนะค่ะเนี่ย " มาแล้วครับ อีDoK มด อีช้างรากกก
" เเล้วเสือกอารายล่ะ มันจะดีขึ้นหรือไม่ดีมันเกี่ยวอารายกับมึง " ผมงงครับ นี่คือคำตอบของเมลล่ะครับ
" แหมแค่นี้ทำเป็นหัวเสีย ก็แค่แซวเล่นๆอ่ะค่ะ " มันพูดแต่หันหน้ามาทางผม
" มึงพูดกัน 2 คน แล้วกูไปเกี่ยวอารายกับมึงด้วยวะ " ผมพูดใส่หน้ามัน
" อ้าว หนุก็นึกว่า พี่กับพี่เมล เป็นแฟนกันนะเนี่ย หนูก็แค่อยากคืนดีกับพี่เมลอ่ะค่ะ " ดูมันสิครับ ต่อหน้าต่อตา
" ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของกู สำหรับกูกับมึงจบกันแล้ว ที่กูคบกับมึงครั้งกูหลงผิด มึงก็รู้นิเวลาที่กูคบกับมึงอ่ะ กูไม่เคยไปเที่ยว หรือไปไหนกับมึงเลย กูแค่อยากให้อั้มมามองกูเท่านั้นน่ะ "
" แต่....." มันกำลังจะพูดแต่เมล
" สำหรับมึงไม่มีคำว่าแต่ มึงไปไกลๆตีนกูได้แล้วล่ะ "
พอพูดเส็ดมดมัก็มองหน้าผมแบบตาขวางๆ มองจนสุดตาผมก็มองมันเช่นกันเพราะว่าดูกวนประสาทดี พอเราเดินมาที่กินข้าว
" อั้ม อั้มอย่าไปฟังคำที่มันพูดนะ " เมลเริ่มพูดก่อนครับ
" อืม ถึงนายจะไปคบกับมดอีกรอบ เราก็ไม่ว่าอะไร เพราะว่าเราไมม่มีสิทธิ์ใน... " ผมกำลังจะพูด เมลก็แทรกขึ้นมาก่อนเลยครับ
" นายมีสิทธิ์ นายมีสิทธิ์ทุกเรื่องในตัวของเราเลยนะ เรายกตัว และหัวใจของเรา ให้อั้มไปหมดแล้วนะ "
" เสี่ยวอ่ะ 5555555 "
" อั้มอ่ะ ก็อย่างนี้ทุกทีอ่ะ "
" ล้อเล่นนะ เราก็แค่อยากเล่น เพื่อให้นายหายเครียด ก็เท่านั้นล่ะ ทำไมต้องคิดมากด้วยล่ะ "
" ก็เพราะอั้มอ่อนไหวง่ายอ่ะ ทำให้เราเครียดมากน่ะสิ เวลาที่เราไม่ได้อยุ่กับอั้ม เราไม่รู้บ้างอ่ะว่าอั้มเป็นไงบ้าง "
" ขนาดนั้นเลย โม้ป่าวเนี่ย "
" จริง นะ เราน่ะห่วงอั้มมมากๆเลยด้วย "
เรา 2 คนนั่งคุย นั่งเล่น เล่นกันไปเล่นกันมา จนมีน้องผู้หญิงคนนึงเดินมาหาผม
" พี่อั้ม พี่ใช่พี่อั้มหรอเปล่าค่ะ " น้องเขาถามผม
" อ่อ ใช่ครับ มีอะไรเหรอครับน้อง "
" มีคนฝากของมาให้พี่อ่ะค่ะ " เขาก็ยื่นของมาให้
" ขอบคุนนะครับ น้อง " ผมส่งยิ้มให้น้องเขา 1 ครั้ง
" พี่นี้ก็น่ารักดีนะค่ะ " น้องเขาชมผม
" ขอบตุนนะครับ "
" ว่าแต่ใครส่งมาให้อ่ะครับ " เมลถามไปครับ
" เออ ขอโทดด้วยนะค่ะ อันนี้บอกไม่ได้จริงๆอ่ะค่ะ " น้องเขาทำหน้าเสียๆ
" งั้นไม่ป้นไรครับ พี่ไม่ถามต่อแล้วก็ได้ " เมลบอกน้องเขาไป
" งั้น ยังไงพี่ก็ขอบคุนมากนะครับ ที่เอาของมาให้พี่นะครับ "
น้องเขาก็เดินไปเลย แล้วตอนนี้ผมก็อยู่กับเมล 2 ครับ
" ในนั้นมีอารายเหรอ แกะยังอ่ะ อยากรู้อ่ะ " เมลมันถามผมครับ
" ยังอ่ะ ถึงแกะก็ไม่บอก อิอิอิอิ "
" อั้มอ่ะ แกะเลยนะครับ แกะเลยนะ "
" อยากรู้จิงอ่ะ "
" ก็อืมน่ะสิ "
" ได้เด๋วเราแกะให้นะ "
ผมก็เลยลองแกะดู ข้างในนั้น เป็นดอกไม้ครับ แต่เป็นดอกไม้ปลอมเป็นดอกกุหลาบสีขาว และสีแดง และมีข้อความอีกด้วยว่า
" ถึงแม้ตอนนี้เราอาจจะเป็นแค่เพื่อน มันก็อาจเปรียบเมือนดอกกุหลาบสีขาวที่สดใส
แต่ถ้าวันใดเป็นมากกว่าเพื่อน ดอกกุหลาบสีขาวก็จะกลายเป็นสีแดง เป็นสีของความรัก
ที่แน่วแน่ และมั่นคงสำหรับอั้มตลอดไป รักนะ รักเสมอ และจะรักตลอดไป........MaiL "
ผมเงยหน้ากำลังจะคุยกับมัน แต่ตัวของมันนั้น หนีเดินไปไกลแล้ว ( เพราะว่ากลัวโดนเตะ อิอิ )
" ถ้าให้เราแล้วเดินหนีไปก็ไม่ต้องกลับมาอีกเลยนะ เราไปล่ะนะ " ผมกำลังเล่นตัวที่กำลังจะเดินหนีไปจากมัน มันก็
" เด๋ว เด๋วสิอั้ม โถเรากลัวนายโกดเลยเดินไป "
" ................................................. " ผมไม่พูดครับเพราะอยากจะแกล้งมันครับ
" โถอารายอ่ะ เราแค่อยางลองดู ว่าอั้มยังเห็นเรามีตัวตนบ้างหรือเปล่า"
" .................................................................... " ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ครับ เพราะเบื่อๆ
" งั้นเราไปเองก็ได้นะ ไปล่ะ " ผมเห็นมันเดินไปแต่ผมก็ไม่สนใจครับ จน
" สนใจเราบ้างได้ป่ะ อั้ม "
" แล้วสนใจเพื่ออารายเหรอ "
" เพื่อ.....เพื่อ................เพื่อนคนนึงก็ได้นะ "
" แล้วนายอยากเป็นแค่เพื่อนงั้นเหรอไงล่ะ "
" แต่ แต่อั้มจะให้เราเป็นมากกว่าเพื่อนงั้นเหรอ"
" เป็นอารายมากป่ะ ใครบอกนายตอนไหน "
" ไม่รู้ล่ะ เมื่อกี้อั้มพูดเองอ่ะ "
" ตอนไหนวะ" ผมแกล้งมันครับ
" ตอนนี้ไงล่ะ " มันก็เข้ามากอดผม กอดนานมากอ่ะครับ
บางคนก็อาจจะคิดว่าผมลืมวิทย์ไปแล้ว แต่ไม่ใช่ครับยังไม่ลืมแน่นอนระหว่างผมกับวิทย์เป็นสิ่งที่เป็นความทรงจำที่ดีตลอดมา
หลังจากนั้น ผมกับเมลได้คุยกันว่า ผมยังไม่ได้บอกรับเมลว่าเมลเป็นแฟนผมนะ อันนี้ผมยังไม่แน่ใจ เขาเอก็ขอบรับไว้ และก็
ขอเวลาเพื่อพิสูดตัวเองเพื่อที่จะให้ผมเห็นว่ามันนั้นจะทำเพื่อผมได้ และผมก็จะรอมัน รอวันนั้นที่มันจะทำเพื่อผมได้
-
" เมล พอได้แล้วนายกอดเรานานแล้วนะ อายคนเขา " ผมบอกมันออกไป
" อายอารายกันล่ะ คนเขาจะได้รู้ว่า เรา2คนเป็นของกันและกัน "
" แหวะทุเรศว่ะ เน่าอ่ะ เสี่ยวว่ะ "
" ทำไมอ่ะ กำลังมีอารมโรแมนติกพอดีเลยอ่ะ "
" ไปโรที่อื่นเลยป่ะ เราจะกลับบ้านแล้วอ่ะ "
" แล้วมาบอกเราทำไมล่ะ " มันพูดพร้อมกับปัดหัวผมเบาๆ
" ได้เรากลับเองก็ได้ " ผมเลยเดินถือกระเป๋าเพื่อที่จะเดินกลับบ้านแต่แล้ว มันก็มาจับมือของผมไว้ ก็
" ทำไมล่ะอั้ม ทำไมล่ะเราก็มีความรู้สึกนะ "
" นี่ถ้านายจะมางอลเราอีกครั้งนี้เราไม่ง้อแล้วนะ เราเบื่อ เราไปล่ะ "
" เด๋วสิ "
" อารายอีกล่ะ "
" เราไปส่งนะ นะนะนะนะนะ "
" ไม่ต้องกลับเอง "
" โหอารายอ่ะอั้ม "
" ไม่รู้ ไปล่ะ บาย "
" ไม่เอา เราจะไปส่ง " มันมาถึงมือของผมไว้ ผมก็หยุดตามฟอมสิครับ
" มายุ่งกับเราทำไมล่ะ "
" ก็เพราะว่าเรารักอั้มไงล่ะ เราเลยยยอมอั้มได้ทุกอย่างเลยล่ะ " มันพูดนะครับ แต่ไม่กล้ามองมาที่หน้าของผม
" แต่ถ้าจะให้เราเชื่ออ่ะนะ นายต้องพูดแล้วมองที่หน้าของเรา ไม่ใช่หันไปทางอื่น เข้าใจม่ะ "
" ครับ ครับ "
พอจากตรงนั้นเราก็กลับบ้านกัน 2 คน ระหว่างทางเราก็เดินเล่นกันแบบเพื่อนๆกัน เล่นไปเล่นมาจนถึงที่หน้าบ้านผม
" ถึงบ้านเราแล้วล่ะ เข้าบ้านแล้วนะ กลับบ้านดีๆนะ "
" เราก็มาส่งถึงบ้านอ่ะนะ ไม่คิด่ที่จะชวนเราเข้าบ้านเลยเหรอไงล่ะ "
" ไปขอพี่แม็พสิ เผื่อเขาจะให้นายเข้าไป "
" ไม่เอาดีกว่าครับ "
ครับมันไม่กล้าไปขอพี่ผมหรอกครับ เพราะว่ามันไม่ค่อยถูกกับพี่ของผมซักเท่าไหร่
" งั้นกลับบ้านดีๆนะ "
" เป็นห่วงเราด้วยเหรอ "
" เปล่า "
" งั้นห่วงอารายล่ะ " พร้อมกับทำหน้ากวนตีน
" ห่วงรถที่จะมาชนแกน่ะสิเผื่อรถเขาบุบไปเปนไงล่ะ "
" เออ จำไว้ "
" เปงห่วงสิ ถึงได้พูด พอใจยังล่ะ "
" ครับ งั้นเมลกลับแล้วนะ "
" จ้า "
วันนั้นไม่รู้ทำไมนะครับ รู้สึกว่ากลับมาจากที่ รร . วันนั้นรู้สึกว่ามีความสุขจังเลยล่ะครับ
ไม่รู้ทำไม อาจจะเป็นเพราะเมลมันมั้งนะครับที่ทำให้ผมมีความสุข หรือว่าอย่างอื่นผมไม่แน่ใจ
พอวันรุ่งขึ้น วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ รร . จัดงานน่ะครับ วันนี้เพื่อนๆผมก็มากันครบ วันนี้ผมก็มา รร.
เช้าอีกเช่นเคยแต่วันนี้เจอโอ้ครับ
" อั้ม อั้ม ไม่เจอกันซะนานเลยคิดถึงจังเลย "
" เหอๆๆๆๆ คิดถึงกู หรือว่าการบ้านกูกันแน่นว่ะ "
" 5555รู้ทันกูอีกล่ะ แหมมันก็ทั้ง 2 อย่างอ่ะนะ "
" เออ เอานี่เอาไปอ่ะ "
" ขอบใจมากเรยยยยยยนะ "
" เออ "
ผมก็นั่งคุยกับไอโอ้มัน ระหว่างที่มันนั่งทำการบ้าน ระหว่างนั้นแนนก็เดินมาหาผมแล้ว
" อั้ม อั้ม เกิดเรื่องแล้วล่ะ "
" เกิดเรื่องอารายของแกวะ ทำหน้าตกใจอารายมาจากที่ไหนเนี่ย "
" ก็เมื่อกี้อ่ะ เราเดินเข้าโรงเรียนมาอ่ะ "
" แล้วทำไมเหรอ "
" ก็เราเห็นอีมดอ่ะ มันมาจูงมือเมลไปกับมันน่ะสิ "
" แล้วเมลล่ะ ไปกับมันช่ะม่ะล่ะ "
" เออก็ไปน่ะสิ เราก็เลยมาบอกแกไงล่ะ "
" เหรอ เราว่าเขาจะไปทำอารายก็เรื่องของเขานะ เราไม่มีสิทธิ์ที่จะห้ามเขาได้หรอกน่ะ "
ผมพูดคำนี้เส็ดเหมือนน้ำตามันจะไหลออกมา แต่ผมก็ไม่รู้นะครับว่าทำไม จน
" อั้มฟังแนนนะ เรารู้ว่าอั้มก็เริ่มที่จะชอบเมลเหมือนกันล่ะ แต่อั้มยังลังเลใจของอั้มเองอยู่ จิงอยู่นะที่ว่าอั้มยังรักวิทย์อยู่ แต่อั้มต้องมองในโลกของความเป็นจริงสิ
ว่าตอนนี้วิทย์ไม่ได้อยู่แล้วนะ เราไม่ได้บอกให้อั้มลืมวิทย์นะ วิทยืก็เป็นเพื่อนที่ดีของเราเหมือน แต่ตอนนี้อั้มก็เป็นเพื่อนเรา เราเลยมาบอก และเราอยากให้นายไปดูว่ามันเกิดอารายขึ้นกันแน่
เอาเป็นว่าตอนนี้อย่างพูดอารายเลยดีกว่า เราว่าเราพาแกไปดูเลยดีกว่า เราเห็นว่ามันอยู่ที่ไหนกัน แกจะได่รนู้ว่ามันรู้สึกกับแกยังไง โอเคม่ะ ไปกันเลยป่ะ "
พอแนนพูดเส็ดเรา 2 คนก็เดินไปฟัง ที่2 คนนั้นพูดกัน แต่ผมก็ไม่รู้นะครับว่า2คนนั้นพูดอารายไปก่อนหน้าที่ผมจะมาหรือเปล่าแต่พอมาได้ยิน
" พี่เมล เรากลับมาป็นเหมือนเดิมกันอีกครั้งจะได้ม่ะ หนูรู้สึกรักพี่มาเหมือนเดิมแล้วล่ะ "
" ไม่มีทางยังไงกูก็จะไม่ไปคบกับมึงอีกเด็ดขาด "
" ทำไมล่ะ เราเคยเป็นแฟนกันมาก่อนนิ "
" กูว่ากูเคยบอกแล้วนิว่า ที่กูคบมึงอ่ะ เพราะว่ากูอย่างให้อั้มมามองกูมั้งอ่ะ ก็แค่นั้นล่ะที่กูคบกับมึง "
" พี่พูดสุภาพหน่อยได้ม่ะ ยังไงหนูก็เป็นผู้หญิงนะ "
" แต่ผู้หญิงอย่างมึงไม่น่าเคารพนิ ไม่จำเป็นต้องทำดีกับคนอย่างมึง มึงมีเรื่องแค่นี้ช่ะม่ะ กูไปล่ะ "
" เด๋วสิ ก่อนไปถามอารายอย่างนึงได้ม่ะ "
" เออ มึงมีอารายมึงถามมาสิ "
" ทำไมอ่ะ ไอนั่นมันมีอารายดีหนักหนาอ่ะ ถึงสนใจแต่มัน "
" อย่างไปเรียกเขาว่ามันนะ เขาเป็นคนดีกว่ามึงไงล่ะ ทำให้กูแพ้ใจตัวกูเองที่เคยทำไม่ดีกับเขาและแฟนเขามาก่อน แต่ตอนนี้กูรู้แล้วล่ะว่ากูจะเลือกใคร กูไปล่ะ "
" เออ รักกันให้ดีนะ ไปพวกลักเพศ " มันตะโกนตามหลังตอนที่เมลเดินออกมา
พอเมลเดินออกมา แต่ผมดันเดินออกมาพอดี แล้ว
" อั้ม อั้มมาอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ "
" อืม ทำไมเหรอ เรามาเอาของกับแนนน่ะ "
" อ่อ งั้นเด๋วเรามาหานะ เอาของไปเก็บก่อน "
ยังไม่ทันจะออกไปเลย ไอแนนก็พูดว่า
" เห็นมั้ยล่ะอั้ม เขารักแกจะตาย แต่แกกับไม่รู้สึก และไม่เปิดใจไงล่ะ แกถึงไม่รู้สึกถึงความรู้สึกของเขาอ่ะ "
" เออเนอะ แกอาจจะพูดถูกอาจจะเป็นเพราะเราที่ไม่เปิดใจให้ใครก็ได้มั้ง ถึงได้เป็นแบบนี้ "
" แล้วทีนี้รู้ยังล่ะ ว่าเขาน่ะรู้สึกยังไงกับแก "
" อืม เรารู้แล้วล่ะ "
" อั้ม อั้ม " เมลมันตะโกนเรียกผมครับ
" ดูสิที่รักแกมาแล้วล่ะ งั้นเราไปล่ะนะ ถ้ามีอารายไม่สบายใจ มาบอกเราได้ตลอดนะ เราไปนะ "
" บายจ้า "
ผมบอกลาแนนมันเส็ดปั๊ป เมลก็เดินมา แล้วผมก็ถามเมลไปว่า
" เมื่อกี้ไปหามดมาเหรอ "
" อ...อืม เราไปหามันมาอ่ะ "
" แล้วไปคุยอารายกันเหรออยากรู้อ่ะ "
" ได้สิ เราเล่าให้ฟัง " มันก็เล่า บลา บลา บลา จนจบแต่ที่หน้าทึ่งอารายรู้ม่ะครับ มันเล่าตั้งแต่ต้นยันจบเหมือนกับคำที่ผมได้ยินหมดเลยทุกคำ ไม่มีโกหกเลยซักนิดเดียว ผมปลื้มมากอ่ะครับ ที่ไม่โกหกผม แต่
" อืม แล้วสรุปว่าตอนนี้มด กับ เมล ก็เป็นแฟนกันอีกทีช่ะม่ะล่ะ "
" ถ้าหูเพี้ยนอีกทีเราจะจับหอมแก้มเลยนะ "
" อย่ามาบ้าน่ะ แสดงว่าจริงล่ะสิ "
" อั้มจะให้เราบอกอีกกี่ทีล่ะ ว่ายังไงเราก็จะรักอั้ม "
" เหรอ รักเรามากมั้ยล่ะ "
" มากสิ มากๆเลยด้วย ว่าแต่พูดอย่างงี้อ่ะ จะให้เราไปไหนให้อีกอ่ะ " มันพูดพร้อมยิ้มๆ
" นายรู้มั้ยเมล ตอนนี้เราอ่ะเริ่มเปิดใจให้นายแล้วล่ะนะ แต่เราติดอย่างนึง อ่ะ "
" ติดอารายเหรอ บอกมาสิเราจะทำให้ "
" นายต้องไปบอกวิทย์ด้วยตัวของนายเองนะ แล้วเราจะยอมคบกับนาย "
-
พอผมพูดเส็ด เมลมันก็ออกจะเงียบๆ ไปซักนิดแล้วก็พูดว่า
" ได้สิที่ไหนล่ะ พาเราไปเลยสิ "
" ได้สิ ว่าแต่นายจะไปวันไหนล่ะ "
" วันนี้เลยดีม่ะ เอาเลยสิ วันนี้นะ นะ นะ นะ "
" ไม่ต้องมาอ้อนเลย เรารู้นิสัยนายดีน่ะเมล "
" อืม เราไปกันเลยนะ "
" อืม ไปก็ไป "
เราก็เดินไปที่บ้านวิทย์โดยทันที และเมื่อถึงบ้านวิทย์ เมลก็บอกกับผมว่า
" อั้ม อั้มไว้ใจเรามั้ย "
" ไม่มั้ง "
" เอาจริงๆสิ เราเครียดนะ "
" คนอย่างนายเครียดเป็นด้วยเหรอ "
" เราเครียดเรื่องนายคนเดียวตอนนี้ อั้มรู้บ้างหรือเปล่า " มันทำหน้าเศร้าๆ
" อืม ไว้ใจสิ " ผมก็เข้าไปจับมือมันเอาไว้
" ครับ เราขอบคุณนายมากนะ ที่ไว้ใจเรา "
" อืม แล้วมีอารายล่ะที่ถามแบบนี้ "
" ก็มีอ่ะ " แล้วมันหยิบของในกระเป๋ากางเกงนักเรียนของมัน แล้ว
" อารายของนายอ่ะเมล "
" แปปสิครับ "
" อืม "
มันเอาออกมาจนได้อ่ะครับ มันคือแหวนครับ ไม่ใช่แหวนหรูนะครับ เป็นแหวนขมนถุง 5 บาทอ่ะครับ แล้ว
" อั้ม อ่ะ เอานี่เราให้อั้มนะ "
" ยังอ่ะ เรายังไม่รับจนกว่านายจะไปบอกกับวิทยืด้วยตัวของนายเองนะ "
" ไปสิ เรารอนายแล้ว ไปสิ "
" อืม "
เราก็เดินเข้าไปในบ้านวิทย์ แล้วก็ทัยทายแม่วิทย์ตามมารยาท พอพูดคุยตามเส็ดผมกับเมลก็ตรงมาที่รูปของวิทย์ แล้วเมล
" อั้ม เราจะบอกวิทย์เลยนะ "
" อืม "
เมลมันหันหน้าไปทางรูปวิทย์ แล้วก็บอกว่า
" วิทย์ กูไม่รู้ว่ากูจะขอโทดมึงกับอั้มยังไงดี ที่กูเคยทำไม่ดีกับแก 2 คนไว้อ่ะ เราขอโทษนะ ขอโทษในทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเคยทำเอาไว้
และที่เรามาในวันนี้ เรามาเพื่อที่จะบอกนายให้รู้ไว้ว่า เราจะมาขอนาย ดูแลอั้มแทนนายเองนะ เราสันยาเราจะดูแลอั้มให้ดีที่สุด เราสันยานะวิทย์ "
แล้วเมลก็ก้มลงไหว้รูปของวิทย์ แล้วหันมามองที่หน้าของผม
" อั้มเราพร้อม แล้วนะ นายล่ะพร้อมยังล่ะ "
" อืม เราพร้อมแล้วล่ะ "
" นายสันยาอารายกับเราอย่างนึงได้ม่ะ "
" คิดว่าได้มั้งนะ อิอิอิอิ "
" อย่ามั้งสิ เครียดนะ "
" อืม ว่ามาสิ "
" นายสันยานะ ว่านายจะเป็นของเราตลอดไป "
" อารายจะขนาดนั้น "
" อั้ม เรารักนายจริงๆนะ นายสันยากับเราแค่นี้ ได้ม่ะ "
" ได้ สิ "
มันก็เข้ามากอดผม 1 ครั้งแต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่ยาวนานที่สุด เท่าที่ผมเคยรู้สึกมา
นับตั้งแต่ตอนนั้นจนตอนนี้ผมกับเขา ก็ยังคบกันจนถึงทุกวันนี้ อาจจะมีทะเลาะกันบ้างตามประสาลิ้นกันฟันที่ ต้องมีกระทบกันบ้าง น่ะครับ
แต่เราก็ต้องมานั่งคุยกันอยู่ดี และมาปรับความเข้าใจในทุกครั้งและทุกทีที่เราทะเลาะกันแต่ปัญหาก็ผ่านพ้นไปด้วยดี บางคนที่อ่าน อาจจะคิดว่า
ทำไมเรื่องที่ผมเล่านั้นจบไม่สวยเลย ผมก็ต้องขอโทษในตรงนี้ด้วยนะครับ เพราะผมมือใหม่ อาจจะยังเขียนได้ไม่ค่อยดีนัก ยังไงตรงนี้ต้องขอโทดด้วยนะครับ
สำหรับเรื่องของผมนั้นที่จริงยังไม่จบแค่นี้หรอกครับ ยังมีอุปสรรคสำหรับผมกับเมลอีกล่ะครับ เรื่องอารายเหรอครับ เรื่องแม่ของผมกับเมลไงล่ะครับ
เรื่องบางทีเกือบทำให้ผมกับเขาถึงกับต้องเลิกกันเลยนะครับ ยังไงถ้าผมกลับมาผมจะเล่าให้ฟังนะครับ สำหรับคนที่ถามว่าผมจะไปไหนเหรอครับ ผมย้ายไปอยู่ที่ต่างประเทศครับ
ย้ายไปกัน 2 ครอบครัวครับ ครอบครัวผม กับ ครอบครัวกับเมล ตอนนี้ผมกำลังยุ่งอยู่ กับที่อยุ่ใหม่ของผมกับเขาล่ะครับ แต่เรื่องแม่ผมกับเมล ตอนนี้เขาก็รับได้แล้วล่ะครับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ
จะมาอ่านต่อนะครับ
หนุกดีนะ
:yeb:
-
อ่านอีกรอบก็ยัง :give2: :give2:
-
เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่านคับ
หนุกดีๆ
สู้ๆ :yeb:
-
รออ่านต่อนะครับ
:myeye:
-
:m2:หนุกมากเลยคับซึ้งสุดๆเรย จะรออ่านต่อนะคับ :m2:
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เมื่อไหร่จะเอามาลงหว่า :confuse:
-
จบด้วยดีก็ดีใจด้วยนะคับ :เฮ้อ:
-
ขอบคุณคุณอั้มครับที่นำประสบการณ์มาเล่า ผมว่าชีวิตคนเรานี้มันมหัจรรย์นะครับ ยิ่งว่าดูละครหลายๆเรื่องซะอีก แต่ยังไงทุกๆเรื่องราวที่เข้ามา ก็จะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น เป็นกำลังที่จะต่อสู้กับ โลกที่มันแปรเปลี่ยนอยู่ทุกวัน ขอให้คุณอั้ม และ คนที่คุณอั้มรักมีความสุขนะครับ ขอบคุณคุณmax ด้วยนะครับ จากใจเลยนะ โชคดีครับ :bye2: :bye2: :bye2:
..........
อ่านจบแล้วรู้สึกโหว่งๆยังไงไม่รู้ การลาจากนี่มันเศร้าเนอะว่าไหม :m15:
-
เรื่องนี้น่ารักดีนะครับ ขอให้รักกันนานนะครับ
รอติดตามเรื่องต่อไปนะครับบบ
:m3:
-
อยู่เป็นคู่กันตลอดไป :a11:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยคับ
ไม่เสียแรงที่เชียร์พี่เมลมาตลอด...อิอิ
สนุกมากเลยคับพี่อั้ม ไว้ตอนกลับมาจากต่างประเทศก็มาเล่าเรื่องแม่พี่กับพี่เมลให้ฟังหน่อยนะคับ จะรอ
-
อ่านรวดเดียวจบ
ชอบจัง เรื่องนี้น่าร้ากกดีนะครับ
เป้นกำลังใจให้ครับ :a1:
-
no any comment for lovely story thanx so much for your sharing. iam looking forward for your new lovely life. :m4: :m4: :o12: o13 o14 :m3: :a2:
CargO Cargo
-
อ๊ะ เรื่องนี้รอดหูรอดตาไป โพสจบไปแล้วลืมขอบคุณ
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสนะครับ
ที่นำเรื่องราวดีๆมาฝากเพื่อนๆ
ว่าแต่ว่าคนเขียนมีเน็ตเล่นหรือยังหวา
:m18: :m18: :m18:
-
:m1:ขอให้รักกันนานๆคับ
-
o7 Love and Be loved Forever... ขอให้ฟันฝ่าอุปสรรคต่าง ๆ ให้ได้นะครับ สู้ ๆ ครับ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยยยยย
มาอวยพรตอนจบให้รักกันนานๆน๊า :m1:
-
:pig3: happily ever after
-
o12
เหมือนจะุเคยอ่านในปาล์ม
แต่ก็อ่านใหม่จนจบ
รู้สึกโหวงๆ ยังไงไม่รู้
:m29:
-
เหอะๆ
น่ารักอ่า :o8:
ขอให้เมลกะอั้มรักกานปายนานๆน๊าครับ
-
ขอให้ เมล กับ อั้ม มีความสุข กันไปนานๆนะค้าบบบ...^^
-
น้ำตาซึมคับตอนวิทย์เสียอึ้งอย่างบอกไม่ถูก :m15: และขอให้ เมล กับ อั้ม รักกันตลอดไปน่ะคับ :m1:
-
รักกันนานๆนะครับ :L2:
-
:L1: :L1: :L1: :L1:
:L2: :L2: :L2:
-
ช่วงนี้หนุกหนานกะการอ่านนิยายจบแล้ว...แม้จะมาช้าไปหน่อยแต่ก็
เป็นกำลังใจให้ความรักของเมลกับอั้ม.... :L2:
:m15: รวมทั้งไว้อาลัยให้กับวิทย์
-
น่ารักมากคับ :m1: :m1: :m1: :m1:
มีความสุขมากๆนะคับ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:serius2: เห็นมีคนเข้ามาตั้งเยอะ ทั้งโอ๊ค ทั้งจิ้ม นึกว่าจะมีบทบาท อิอิ แต่ก็ดีแระคับ
-
สนุกมากมายคร๊าฟฟ เกือบร้องไห้แล้ววว ดีนะเนี้ยไม่เล่าละเอียด
ไม่งั้น ได้นอนจมน้ำตาแน่นอน
ขอบคุงคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ +1 :o8:
o13
-
ขอบคุณครับ
-
เยี่ยมยอดครับหลาน
ลุงตามมาจิ้มให้แล้วนะ
-
เป็นเรื่องแรกที่อ่านแล้ว น้ำตา เกือบจะตก แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้นะ ชอบมากเลยอะ ฉากที่โรงพยาบาล อ่านไปแล้วหน้ามันร้อนๆ ใจมันวูบๆ เหมือนในท้องมันว่างๆ อ่านซ้ำไปซ้ำมาตั้งหลายรอบเลยอะ ชอบโคตรๆ ที่บอกว่าเห็นพี่วิทย์คุยได้นึกว่าไม่เป็นไรมากแต่จริงๆอยู่ได้อีกไม่นาน ต้องมานั่งดูคนรักจากไปต่อหน้าต่ออา :o12: :o12: โคตรสะเทือนใจอะ ขอบคุณที่อุตส่าห์เรียงร้อยประสบการณ์แล้วถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือให้พวกเราชาวเล้าเป็ดได้อ่านกันนะครับ ผมเชื่อมั่นเลยว่าทุกคนที่ได้อ่านเรื่องของคุณจะต้องสามารถเข้าถึงสิ่งที่คุณต้องการสื่อได้อย่างแน่นอน และผมก็มีความเชื่ออย่างแรงกล้าว่าทุกคนที่ได้อ่านไป จะต้องคอยอวยพรและเป็นกำลังใจให้คุณอั้มกับคุณเมลอย่างแน่นอน ขอให้โชคดีมีความสุขกับความรักอันแสนหวานครับ :กอด1:
-
อ่านจบแล้วฮับบบ ซึ้งจังเลยเรื่องนี้อ่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีอ่ะ ที่มีคนที่รักมากขนาดนั้น วิทย์เป็นคนดีมากอ่ะ
อ่านแล้วก้อแอบอิจฉาอั้มนะเนี่ย อิอิ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะฮับบบ ถ้าว่างๆๆๆ ก็มาลงใหม่นะฮับบ :bye2:
-
สะเทือนอารมณ์อย่างแรง...การจากไปของวิทย์ :sad2:
ขอให้ไปสู่สุขคตินะค่ะ
และขอให้อั้มกะเมล์ รักกันไปนานๆ นะ :m25:
-
แบบว่าอ่านรอบเดีนวจบเลยคับพี่น้อง
อ่านตั้งแต่สี่ทุ่มครึ่งจนตอนนี้ตีสามแล้ว
ชอบมากๆๆคับ
-
ขอบคุณครับ :o8: :bye2:
-
น่ารักดี // ก็ขอให้มีความสุขกันมากๆนะ // พยายามฝ่าฟันกันไปให้ได้นะ // เราขอเป็นกำลังใจให้ ยังไง ความรักก็ชนะทุกอย่างนะ เราเชื่ออย่างงั้น //
น่าอิจฉาอั้มเหมือนกันนะ เสน่ห์แรง แถมมีเพื่อนดีๆอย่างแนนด้วย // :sad2:(ฉันมันคนถูกทิ้ง) อะฮุๆๆๆๆ // ก็ดีอ่ะที่เรื่องทั้งหลายจบแบบนี้ ไม่เศร้าแบบของคุณเต้ย
รักกันให้มากๆและตลอดไปนะโชคดีจ้า
-
พึ่งได้เข้ามาอ่าน...เรื่องนี้
ขอบคุณมากฮับ...ที่นำเรื่องราวดีๆ มาให้อ่านกัน :pig4:
-
ผมเสียใจกับเรื่องของวิทย์ด้วยนะคับ
แต่ยังงัยคนเราก็ต้องเดินหน้าต่อไปนะคับ
ขอให้เมลกับอั้มรักกันนานๆนะค้าบผม
เป็นกำลังใจให้นะค้าบ^_^
-
ง่าย ๆ แต่กระแทกใจอย่างแรงครับ o13
ติดที่ภาษานิดหน่อยครับ แต่น่ารักเลยกลบหมด
-
ในที่สุดก้ออ่านจบ
ขอให้รักกันนานๆๆนะครับ
ขอให้มีความสุขมากๆๆๆนะ
และขอแสดงความเสียใจในเรื่องขอวิทย์
อ่านแล้วรู้สึกชอบมากๆๆเลยครับ
ขอขอบคุนมากๆๆครับ
-
สนุกดีค่ะ ขอบคุณนะคะ :bye2:
-
:L1: :3123: :L2: :กอด1: :bye2:ขอให้รักกับเมลตลอดไป วิทย์ก็คงหมดห่วงแล้ว มีความสุขมากกกกๆนะครับ :bye2:
-
สนุกมากๆเลยคับ ^^
-
:o12:
-
:sad4: :sad4:
-
น่ารักอ่าาาาาาาา อั้ม :L1: เมล์ ขอให้รักกันตลอดไปค่า
สงสารวิทย์จัง ไม่น่าอายุสั้นเลย
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13 :bye2: :bye2: :bye2:
-
รักกันนานๆนะ
-
เสียใจกับเรื่องของวิทย์มาก เศร้าจริงๆนะ แอบใจหายด้วย T_T
แต่ก็ต้องยอมรับมันเนอะ เฮ้อออ...
-
ชอบ