อ่า กลับมาแล้ว(วันนี้ร้อนจริงๆ)
เริ่มอ่านพี่เมตรกับน้องสลิ่มตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่าย มาจบตอนประมาณเกือบตีสองของวันเดียวกัน(ด้วยความเร็วสปีดต่ำเพราะแรมน้อย

)
อยากบอกว่าโคตรสนุก ชอบสไตล์การเขียนของไรท์เตอร์เบบี้ที่เป็นเอกลักษณ์ ยังคงดำเนินเรื่อง ทั้งการใช้คำพูดคำจา...รวมถึงความหื่น หึหึ
เขียนได้มันส์สะใจเหี้ยๆ

แต่เรื่องรักแรกรักสุดท้ายนี้ดูจะตัวพระเอกจะเอี้ยกว่าเรื่องที่ผ่านมา เพราะสืบจากประวัติแล้วดูจะโชกโชนเสียเหลือเกิน
ก็ดูมันคิดกับเหล่าอดีตของมันสิ น่ากระทืบให้ขี้แตกจริง
แต่ก็อย่างว่า เหล่าดอกไม้ริมทางหรือจะมาสู้ดอกฟ้าอย่างน้องสลิ่ม เฮ้ออ~ ช่างเป็นตัวพระรองที่เท่ห์ระเบิดระเบ้อเลยจริงๆนะเนี่ย
ชอบอ่ะ เพราะทุนเดิมก็ชอบฟันดนตรีร็อคอยู่แล้ว (เช่น revenge of the cyberman ไม่รู้มีใครชอบรึเปล่า?? อิอิ เพลงเค้าเจ๋ง!)
กลับมาๆ ตอนนี้เนื้อเรื่องยังคงมีปมอยู่เล็กน้อยก็คืออดีตที่พระเอกกับนายเอกยังไม่ยอมเปิดใจพูดกัน
ส่วนคนอ่านก็ลุ้นกันต่อไป ไหนจะไอ้พวกเด็กๆที่ถูกโละทิ้งของไอ้พี่เมตรว่าจะมาตามราวีความรักสุดท้ายของพระนายหรือเปล่า?
ไหนจะความกวนตีนปากหมาของทั้งคู่(งานนี้ถ้าไม่มีไอ้น้องเขตมาเป็นมือที่สาม?? 555 คอยช่วยเหลือละก้อ...ตรูนึกไม่ออก คงไม่ได้ดองกันแน่ๆ วอนไรท์เตอร์เบบี้ช่วยหาคนดีๆมารักกับไอ้น้องเขตของเค้าทีนะ คือความจริงแอบหวังว่าจะเป็นไอ้น้องมิ้วค์

)
คาดว่าอีกไม่นานคงไม่ฉากได้เสีย...ชิมิ ซึ่งเค้ามีความหวังเป็นอย่างยิ่งจริงๆที่จะได้อ่าน หุหุ
คงเร็วๆนี้แหล่ะ อยากเห็นไอ้น้องสลิ่มหัวหลิมเป็นเด็กดีของไอ้พี่ไม้เมตรแล้วสิ
มาต่อไว้น้า เค้าจะรอ