หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[uuro]

เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า 4 วัน ทันซะที สนุกมากจ้า แต่หนูหลิ่มมันโหดเหลือเกิน จนนึกว่าไอ้พี่เมตรแม่งเป็น มาโซแล้ว เป็นกำลังใจนะจ๊ะ แล้วจะตามไปอ่านเรื่องอื่นด้วย

[a_tapha]

รอๆ ดันๆ  ฮิ้วววววววววววววววววววววว..

[Jimmeiiii*]

หัวหลิ่มจ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[lovelucifer]

หายไปไหนอ่ะ
กลับมาได้แล้ว
คนอ่านให้อภัยแล้ว
กลับมาเถอะ

[Dorumi]

เมตร สลิ่ม ติดถึงนั่งรอมาสามวันแล้ว
เบบี้จ๋าอยู่ไหน สอบหรอ มาเร็วนะคิดถึงอ่ะ

[Dear271136]

เมตรสลิ่มมมมมมมมม

คิดถึงใจจะขาดแล้วนะ

[slmzaa]

  :jul1:กลับมา  กลับมาได้แร๊ววววว

[SoYiLovE]

เข้ามาจดจ่อรอเบบี้มาต่อ 

[tachibanramen]

คิดถึงน้องหลิมค่า

[luvY]

คิดถึงพี่เมตรกับน้องหลิ่มแล้วจ้าเบบี้

[kokikung]

คุณหายไปไหนเนี่ยยยยย

มารอต่อไป

[จริงใจ]

 

[cookiee]

กร๊ากกก ดีใจด้วยไอ่พี่เมตร 

[watwong]

เราใกล้จะตายแล้ววววววววววววว เพราะรอสลิ่มกับพี่เมตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร

[Mr.Frog]

นู๋บี้ที่ร้ากกกกก

รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา

[mr_lhongza]

waiting

[kuku]

เบบี้เสร็จยังจ๊ะ

[tachibanramen]

งวดนี้คุณเบบี้หายไปนานจัง

[patchybelle]

 

[aehJTS]

คิดถึงคุณเบบี๋จัง
เข้ามารออยู่เสมอนะคะ   

[netwoon.km]

จะรอจนสุดใจขาดดิ้น ห่ะๆ
เดี๋ยวสอบเสร็จคงได้อ่านกัน คิดถึงๆๆๆ 

[Ball]

คิดถึงสลิ่มคิดถึงพี่เมตรและคิดถึงเบบี้ 

[love2y]

แวะมาจุ๊บ~จุ๊บพี่เมตร เอ้ย!!! แวะมาจุ๊บ~จุ๊บสลิ่ม~~ 

[De_Lete]

กุนเบบี้กิ๊ตเติ๋งงงงง ..... . .


รีบพาสลิ่มกับพี่เมตรมาให้ชื่นใจน๊ะ ..



Wait u every day ..

[tungkung2011]

 
ใครเห็นเฮียเมตร  กะสลิ่มบ้างคร้าบบบบบบบบบบ

[gayraygirl]

รอเบบี้พาพี่เมตรกับน้องสลิ่มมาวิ่งเล่น

[เบบี้]

ตอนที่127  Tell me more



“อ๊ะ”
“ซีดอา”
“อึก..อ้า เมตร ปล่อย..อ๊ะ!” สลิ่มปัดมือกูออกและกูก็รับรู้ได้ถึงส่วนนั้นของสลิ่มที่ตอดรัดกูแน่นกว่าเดิม
“อ้า~~” จัดเต็ม  กูนอนซบทับตัวสลิ่มเมื่อสิ้นเสร็จภารกิจระดับชาติ  สลิ่มนอนหลับตานิ่งหอบหายใจอย่างแรง
“อื้อ ร้อน” มันพูดเสียงเครือหน่อยๆ ก็ร้อนแน่ล่ะเพราะแอร์ไม่ได้เปิด อยู่ดีๆเมื่อเช้ากูลุกมาปิดแอร์แล้วกลับมานอนกอดสลิ่มมันต่อแล้วน้องชายมันก็คึกคักขึ้นมาเลยจับมันทำตั้งแต่ไก่โห่เลยนั่นแหละ
“เอาออกนะ” กูบอกเพราะน้องชายกูมันยังคาอยู่ข้างในอยู่เลย  สลิ่มได้แต่พยักหน้าไม่ยอมพูดอะไร  กูขยับตัวแล้วจะดึงออกทำเอาสลิ่มบีบแขนกูแน่นหน้าตาเหยเก
“อ๊ะ” มันร้องเพราะกูขยับออกมาได้ส่วนหนึ่ง  กูนี่ยังไม่วายเสียวต่อเพราะได้ยินเสียงร้อยและหน้าตาของมันแล้วอยากทำต่อฉิบหาย  นี่ถ้าไม่เกรงใจนี่ก็ทำต่อไปแล้วแหละ  กูก้มลงไปจูบสลิ่มเพราะว่ามันดันกัดปากตัวเองเพราะคงเกร็ง  กูจูบกับมันอยู่สักพักจนเอาน้องชายกูออกมาได้หมด
“ออกไปเลย” มันดันกูทันทีเมื่อกูเอาออกไปหมดแล้ว
“ไม่มีแรงยังจะมาทำ..จิ๊ ทำต่อสักรอบดีไหม” กูขู่มัน
“....................” สลิ่มหันมาค้อนหน้างอแล้วทุบกูเบาๆเพราะมันไม่มีแรงต่อต้าน  กูลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูมานุ่ง  สลิ่มที่นอนอยู่รีบเอาผ้าห่มมาปิด
“เดี๋ยวผ้าห่มก็เปื้อนหรอก” กูบอก
“เอาผ้าขนหนูมาสิ” มันว่าให้  กูเลยหยิบผ้าขนหนูยื่นให้มัน
“ลุกมาอาบน้ำมา” กูบอกแล้วจะเข้าไปอุ้มมัน
“ไม่เอา” มันบอกแล้วพลิกตัวหนี
“ลุกมาอาบน้ำก่อน” กูบอกอีก
“มึงก็อาบไปก่อนสิ เดี๋ยวกูอาบทีหลังได้” มันพูดอู้อี้อยู่ในหมอน
“อายอะไรเนี้ยหื้ม” กูก้มลงไปหอมตรงต้นคอมันก่อนที่จะเข้าไปอาบน้ำก่อน  พอออกมาก็ยังเห็นสลิ่มมันนอนอยู่บนเตียง
“ลงไปข้างล่างนะ อาบเสร็จก็ลงไปกินข้าวล่ะ” กูพูด
“อื้อ” มันตอบแค่นั้นไม่ยอมเงยหน้ามามอง  กูได้แต่ยิ้มหน่อยๆเพราะมันไม่เคยที่จะหยุดอายกูเลยสักนิด  น้อยลงหน่อยก็ไม่มี  มันก็ยังเป็นมันคบกันมาสองปีก็ยังอายกูอยู่นั่นแหละ  
“เสร็จแล้วไง๊” ไอ้โมททำเสียงสูงเล่นหน้าเล่นตาแกล้งกู
“หึ..เชี้ย มึงแอบฟังกูอีกแล้วใช่ไหม” กูด่ามันแล้วเดินไปที่โต๊ะอาหาร
“แต่เช้านี่..อยากทำบ้างนะ” ไอ้โมทพูด  ตอนแรกกูคิดว่ามันจะพูดว่า “แต่เช้านี่..ไม่ไหวมั้ง” อะไรประมาณนี้
“ไปทำกับเมียมึงดิ” กูบอก
“เสร็จแล้ว” มิ้วค์เดินยกจานปลานึ่งมาวางที่โต๊ะ  กูมองกับข้าววันนี้เสร็จหมดเรียบร้อยแล้ว  อาหารก็สามสี่อย่างตามปกติ
“เดี๋ยวมึงจะออกไปข้างนอกหรอ” ไอ้โมทถาม
“เออ เอารถมึงไปนะ..จะเอาของชำร่วยปีใหม่ไปให้แม่ไอ้พีกับแม่ไอ้โปรก่อนแล้วไปหาขนมน่ะ” กูบอก  เพราะก็ใกล้ปีใหม่แล้วกูก็จะให้เป็นประจำทุกปี  แต่ว่าปีนี้คลาดเคลื่อนไปหน่อยเพราะต้องไปงานบวชไอ้โมทช่วงปลายปีพอดีก็เลยจะต้องเอาไปให้ก่อน
“อ๋อ แล้วน้องมันจะไปไหวหรอ” ไอ้โมทแซวอีก
“มึงก็ว่าไป” กูยิ้มตอบ
“ตักข้าวเลยนะ” มิ้วค์พูด
“อืม” กูพยักหน้าตอบ
“ของพี่สลิ่มล่ะ” มันถาม
“เดี๋ยวค่อยตัก มันอาบน้ำอยู่” กูบอก  ไอ้มิ้วค์ก็จัดการตักข้าวให้แต่ละคน  พวกกูนั่งกินข้าวกันอยู่สักนึงสลิ่มก็เดินลงมาพอดี  มันเดินหน้านิ่งมานั่งลงข้างๆกูเพราะมันคงไม่รู้ว่าไอ้โมทมันรู้เรื่องเช้านี้  ไอ้มิ้วค์ก็ทำหน้าที่ดีตักข้าวให้สลิ่มเรียบร้อย
“เมตร..อยากกินโกโก้เย็น” สลิ่มหันมาบอก แล้วทำหน้าแบบนี้กูจะไม่ลุกไปทำให้ได้ยังไงวะ แม่ง น่ารักเกิ้น  พอกูลุกไปไอ้มิ้วค์กับไอ้โมทก็นั่งยิ้มเหมือนกูยอมสลิ่มไปซะทุกสิ่งอย่าง  แต่ช่างมันเหอะกูไม่สนใจอยู่ละ  ขอให้สลิ่มมันพอใจก็พอละ


.................
.................


“ม้าของขวัญปีใหม่ครับ” กูเดินเข้าไปหาพ่อกับแม่ไอ้พีอย่างเคยชินเพราะสนิทกันมาก
“ขอบใจลูก” แม่ไอ้พีเดินมาหากูแล้วลูบหัวลูบหางกูเพราะแกรักกูมากมาย
“ถุยไอ้เหี้ย” ไอ้พีเดินมาตบหัวกูด้วยความหมันไส้
“เน้!” แม่ไอ้พีหันไปตะคอกใส่ไอ้พีด้วยความหงุดหงิดนิดหน่อย  เสียงโคตรแหลมเสมอต้นเสมอปลาย  แก่ขนาดไหนก็ยังดังก้องกังวาน
“มันตอแหลอ่ะม้า” ไอ้พีโวยวายทันที กูได้แต่ยืนยิ้มเยาะใส่มัน
“นี่ใครล่ะ” แม่มันหันมามองสลิ่มที่ยืนอยู่ข้างๆกู  สลิ่มยกมือไหว้ยิ้มๆ
“รุ่นน้องเมตรน่ะครับ” กูตอบ
“เป็นไงป๊า สบายดีไหมครับ” กูทัก
“เกือบดี..ถ้าได้ลูกดี” พ่อมันตอบทำท่าเบะปากใส่กูเหมือนบอกให้กูรู้ว่าหมายความถึงใคร
“พีโคตรดีอ่ะ” ไอ้พีพูดไม่ได้สำนึก
“ปีนี้เมตรต้องกลับภูเก็ตอ่ะครับ ก็เลยเอามาให้ก่อน” กูบอก
“อ๋อ บวชโมทใช่ไหม เดี๋ยวเอาซองไปเลย” แม่บอกแล้วทำท่าจะเดินไปหยิบเงินมาให้
“เอ่อ..” กูก็ไม่รู้จะพูดยังไง
“เอาๆไปเหอะ เค้าไม่ได้ให้ใครง่ายๆมึงก็รู้” ไอ้พีพูดพยักหน้าใส่กู  
“ทัวร์อ่ะ” กูถาม
“ไปเรียน” ไอ้พีตอบ
“เดี๋ยวนี้มึงตอบเต็มปากเต็มคำดีเนอะ” กูแซว
“ค..ย” มันด่ากลับเขินๆ
“อ่ะนี่ๆ” แม่ไอ้พียื่นซองขาวมาให้กู
“อนุโมทนาบุญนะลูกนะ” แม่มันบอกแล้วจับมือกูที่ยกมือไหว้รับซองมา
“ลื้อเหมือนรักมันมากกว่าอั๊วอีก เอามันมาเป็นลูกเลยไหม” ไอ้พีพูด
“ได้ไหมละ” แม่มันหันไปค้อนใส่
“เฮอะ!!” ไอ้พีทำเสียงกระแทกใส่แม่มัน  ไอ้พีมันปัญญาอ่อนเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่น  แบบไงอ่ะ..ขี้เหงาแล้วต้องการคนที่รักมันตลอดเวลา  สมมุติว่ากูกับพวกไอ้โปรไม่สนใจมันนะ  มันก็จะน้อยใจละ เหอะๆ
“เออแล้วเรื่องรถน่ะว่าไง ตกลงจะขับไปไหม” ไอ้พีถาม
“แม่กูจัดการจองให้อยู่อ่ะ คงเช่ารถโรงแรมให้ทั้งวันนั้นแหละ เดี๋ยวไงกูรวบรวมอีกทีก็แล้วกัน” กูบอก เพราะพวกกูนัดกันว่าจะขึ้นเครื่องไปพร้อมกันเลยทีเดียว  แล้วให้รถโรงแรมมารับ  ส่วนแต่ละวันที่ต้องไปเที่ยวกับไปงานบวชนี่ก็คงเช่ารถโรงแรมด้วยนั่นแหละ
“มึงก็จัดการแล้วกัน เท่าไหร่ก็บอกมา” ไอ้พีบอก
“อืม งั้นกูไปนะ ต้องไปบ้านไอ้โปรต่อ” กูบอก
“เออ” ไอ้พีพยักหน้าตอบ  กูร่ำลาพ่อกับแม่ไอ้พีก่อนที่จะขับรถไปบ้านไอ้โปร บ้านไอ้ดิว บ้านไอ้ใหม่ บ้านไอ้อาร์มเอาซะครบแล้วก็ไปที่ร้านกาแฟที่นัดเจอขนมไว้ที่นั่น
“หวัดดีครับ” ขนมยกมือไหว้พวกกูและไอ้ทายก็ด้วย  กูยกมือไหว้รับยิ้มให้ทั้งคู่
“นี่..พี่เอาไปทำเป็นแบบกรอบรูปให้น่ะ ไม่เก่าด้วยนะ..แค่คอยเช็ดฝุ่นออกก็พอแล้ว” สลิ่มบอกแล้วยื่นกรอบรูปบานใหญ่ให้ขนม  เป็นรูปที่ทำขึ้นมาโดยการรวมรวมภาพที่สลิ่มให้ขนมมาเป็นนายแบบให้นั่นแหละ  แล้วปรากฏว่ามันก็ได้คะแนนดีพอสมควรมันก็เลยให้กรอบรูปนี่เป็นของขวัญตอบแทนที่ขนมมาช่วยงานแบบไม่ได้คิดค่าตัวอะไร  แล้วก็ให้เป็นที่ระลึกด้วยประมาณนั้น
“ขอบคุณฮะ” ขนมยิ้มรับไป
“เป็นไงบ้างล่ะ” กูถามไอ้ทาย
“ก็เรื่อยๆอ่ะพี่” มันตอบ
“เออ พี่บอกว่าพี่อยู่ภูเก็ตใช่ป่ะครับ พอดีพ่อทายจะทำธุรกิจด้านโรงแรมน่ะ พี่พอจะแนะนำอะไรให้ได้บ้างไหม” มันถาม
“ก็มีหลายที่นะ..ถ้าจะทำใหม่ก็คงต้องดูทำเลว่ะ เพราะโรงแรมที่ดังๆก็ฮุบที่สวยๆติดทะเลไปหมดแล้ว” กูบอก
“เดี๋ยวสิ้นเดือนนี้จะกลับบ้าน เดี๋ยวถามแม่ให้แล้วกัน” กูบอก
“ขอบคุณครับ” ไอ้ทายพูด
“พี่สลิ่มไปดูหนังด้วยกันไหม ขนมจะไปดูหนัง” ขนมพูดขึ้น
“เรื่องไรหรอ” สลิ่มถาม
“....................” ขนมตอบ  เอ่อ..หนังฆาตกรโรคจิต -_- ซึ่งกูไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
“ดู” สลิ่มตอบเสียงดังฟังชัดทันที  สำหรับมันคงไม่ต้องคิดนาน
“เข้ากี่โมงอ่ะ ไปกันเหอะ” สลิ่มกระตือรือร้นขึ้นมาทันที
“อีกชั่วโมงนึงก็เข้าละ” ขนมบอกหลังจากมองดูนาฬิกาของตัวเองแล้ว
“นะ..ดูนะเมตร” สลิ่มหันมาบอกกู  กูหันไปมองหน้ามันนิ่งๆสื่อให้มันรู้ว่า “กูไม่ชอบดู” ไง
“ดูเหอะ” มันพูดอ้อนวอนอีก
“เหอะๆ” กูหันไปยิ้มให้สองคนนั่น
“อื้อ” กูพยักหน้าตอบ
“ดูๆ” สลิ่มหันไปย้ำบอกทั้งสองคน
“งั้นผมเลี้ยงแล้วกัน” ไอ้ทายบอก
“เฮ้ยไม่ต้อง” กูรีบบอก
“ไม่เป็นไรพี่ พี่เลี้ยงผมตั้งหลายรอบละ..ให้ผมเลี้ยงบ้างดิ” ไอ้ทายพูดบอก
“ยินดีเลยพี่ทาย” ไอ้สลิ่มรีบพูดทันที  ไม่ค่อยแสดงตัวเลยว่าชอบของฟรี  หลังจากที่กู สลิ่ม ขนมและทายกินอะไรกันเสร็จก็ไปดูหนังกันต่อ  และก็แน่นอนว่าไอ้ทายเลี้ยงพวกกูนั่นแหละ  พอดูหนังกันเสร็จก็กินข้าวต่อกันอีกก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้านทั้งคู่


................
................


“มึงเล่นไรกันวะ” ไอ้โมทพูด
“หึ อิจฉาอ่ะดิ” กูย้อนยิ้มนอนสบายใจ
“เล่นไรของพี่อ่ะ” ไอ้มิ้วค์อยากรู้อีกคน
“เปล่า พวกกูดูเหมือนเล่นกันหรอ” กูย้อนถาม  หันไปมองสลิ่มที่เพิ่งเดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นอีกครั้งพร้อมกับหนังสือวาดเขียนปกแข็งที่อยู่ในมือ  เป็นหนังสือปกแข็งที่สลิ่มมันไปเจอที่ร้านกิ๊ปช็อปและมันชอบมาก  แต่มันดันไม่รู้ว่าจะเอามาทำอะไรดีเพราะเครื่องเขียนที่มันเรียนก็มีครบหมดแล้ว  
“ไหนของกูอ่ะ” กูถามแล้วแบมือขอของขวัญสำหรับวันครบรอบคบกัน  ที่จริงก็เพิ่งเริ่มกันปีนี้เพราะเห็นไอ้โมทมันทำกับพี่เบนแฟนมันว่าไปฉลองครบรอบวันที่ตกลงคบกัน  กูเลยอยากทำกับสลิ่มบ้างก็เท่านั้น  พอกูบอกมันแค่นั้นแหละมันก็ด่ากูใหญ่เลยว่า “ไร้สาระ” บ้างล่ะ “ปัญญาอ่อน” บ้างล่ะ  กูก็อ้อนจนมันตกลงว่าแต่ละปีจะแลกการ์ดให้กันและกันแทนของขวัญ  แค่เขียนการ์ดที่ทำขึ้นมาด้วยตัวเองก็พอ
“...................” สลิ่มยิ้มแล้วยื่นการ์ดที่ทำจากกระดาษเอสี่พับครึ่งธรรมดา  แต่มันวาดหมีแลบลิ้นแล้วก็มีรูปหัวใจแต่เสือกทาหัวใจสีน้ำตาลให้กูซะงั้น
“....................” สลิ่มแบมือเหมือนขอกูบ้าง  กูยื่นการ์ดของกูที่กูวาดรูปหน้ามันตอนใส่แว่นไว้ให้
“น่าเกลียด กูออกจะหล่อ” มันว่าเมื่อเห็นการ์ดกู  กูยิ้มหัวเราะตอบให้มัน
“อย่าเพิ่งอ่านสิ” มันว่าเมื่อกูจะเปิดอ่าน  สลิ่มหยิบหนังสือวาดเขียนปกหนังอย่างดีมาวางไว้ตรงหน้ากู  กูหยิบกล่องสีที่เพิ่งซื้อมาใหม่เอี่ยมมาเตรียมเปิดไว้รอเลยทันที  ไอ้โมทกับไอ้มิ้วค์นั่งมองกูสองคนเหมือนสงสัยอะไรสักอย่าง
“เอ้ ไอ้บ้า” สลิ่มว่าเมื่อกูลงมือเขียนที่กระดาษหน้าแรกว่า “ตูด” แค่นั้น
“ลบซี้” มันว่าให้  กูยิ้มไม่สนใจแล้วจะเขียนต่อ  สลิ่มรีบเอาสีดำมาระบายทับทันที
“เอ้ มึงก็วาดของมึงไปสิ” กูบอกมัน เริ่มทะเลาะกันละ -_-
“ก็ตกลงว่าให้เป็นหน้าเดียวกันอ่ะ” มันท้วงเพราะกูสองคนตกลงกันว่า หนึ่งคือแลกการ์ดทำขึ้นเองให้กันและกัน และสองคือวาดหรือเขียนความทรงจำอะไรก็ได้ลงในหนังสือวาดเขียนเล่มนี้ทุกๆปี
“ก็ด๊ะๆ” กูบอก  สลิ่มเขียนวันครบรอบเริ่มเป็นเลข 2 แล้วอยู่ๆก็หันมามองหน้ากู
“วันไรอ่ะ” มันถาม
“เอ่อ..” กูนึกเพราะจำไม่ค่อยได้เหมือนกัน
“ลืม” กูตอบ
“กูก็ลืม” สลิ่มพูด
“ประมาณสิบเอ็ดรึเปล่าวะ” กูพูด
“อือ มั้ง” สลิ่มพยักหน้าตอบ
“ก็กูกลับจากภูเก็ตอ่ะ สิบเอ็ดแหละ” กูย้ำบอกทั้งๆที่ก็ไม่แน่ใจนัก
“งั้นสิบเอ็ด” มันบอกแล้วเขียน 11/12/11
“ณ ห้องนั่งเล่น บ้านมึง” สลิ่มเขียนแล้วยิ้มเอาลูกศรชี้มาทางกู  แล้วรีบวาดรูปหน้ากูไปตรงลูกศรทันที
“วาดเค้าหล่อๆสิ” กูบอกแล้วจะเข้าไปหอมแก้มมัน
“เมตรๆ” มันเขียนอีกฝั่งของหน้ากูที่เหลือที่ว่างอยู่
“ครับ” กูรีบเขียนตอบ
“ไปสักกันเหอะ! ^^” มันเขียนบอกไม่มองหน้ากู
“ไม่!!” กูเขียนตอบทันที
“ไป!!!!” มันเขียนต่อ
“ไม่เอา” กูตอบ
“ไป” มันหันมาพูดเหมือนโดนขัดใจ
“ม่าย” กูตอบด้วยน้ำเสียงหน่ายๆมัน
“นี่ไง แขนว่างอยู่เห็นไหม..สักเหอะนะ” มันจับแขนขวากูไปจิ้มๆ
“ไม่เอา” กูตอบ
“ไม ป๊อดหรอ” มันพูด
“เออ กูกลัวเจ็บ” กูตอบตรงๆ  เจ็บแบบไหนเจ็บได้  เหี้ย..ให้กูสัก  กูกลัวพอๆกับเข็มฉีดยานั่นแหละ
“....................” สลิ่มจ้องหน้ากูงอนๆเหมือนจะให้กูไปสักให้ได้
“กูไม่ให้มึงสัก แล้วมึงกลับมาบังคับกูนี่นะ” กูบอกแล้วระบายสีไม่สนใจ
“สวยดีออก” มันพูดแล้วระบายสีเอาดินสอสีมาขั้นดินสอสีของกูด้วยความกวนส้นตีน
“กูสักแล้วกูได้ไร” กูย้อนถาม
“สวย” สลิ่มบอก
“กูเลือกลายไว้ให้แล้วด้วย” มันหันมายิ้มบอก
“เรื่อง” กูพูดแล้วกลับมาระบายสีต่อ
“โอ้ยยยยยยย” กูร้องเพลงโดนมันหยิกเข้าตรงที่มันบอกจะให้กูไปสักเมื่อกี้
“อะไรของพวกมึง เดี๋ยวดีเดี๋ยวทะเลาะกัน” ไอ้โมทพูด
“แค่นี้ก็ทำให้ไม่ได้” มันบ่นหน้างออีก
“ไม่ต้องมางอนเลย” กูพูด
“เขียนไรเนี่ย” กูบ่นเพราะเห็นสลิ่มมันเขียนเหมือนบ่นอะไรสักอย่างในสมุดวาดเขียนนี่
“เหี้ยเมตรน่าเบื่อ!!” แล้วมันก็ระบายสีเป็นขอบสีแดงๆไว้ด้วย
“นิสัย” กูว่าแล้วกัดหูมันด้วยความหมันไส้
“พูดไม่เพราะเลย” กูเขียนต่อท้ายประโยคของมันทันที
“ไม่ต้องมายุ่งกัน” มันเขียนตอบอีก
“น่ารัก” กูเขียนต่อ
“ควาย” มันว่าต่อท้าย
“รักนะ” กูเขียนไปยิ้มไป
“ตอแหล” มันเขียนตอบ
“รักเค้าไหม?” กูเขียนไปอีกอย่างหน้าด้านๆ
“ไม่!!” มันเขียนตอบ
“พูดไม่เพราะ เดี๋ยวคืนนี้จัดหนักอีกนะ” กูเขียน
“ค..ว..ย” มันเขียนตอบ
“อยากได้หรอ” กูเขียนตอบกลับ
“ไอ้อุบาท” สลิ่มหันมาด่าใส่กูทันที
“หึหึ..จุ๊บ” กูหันไปหอมแก้มสลิ่มทันทีด้วยความหมันเขี้ยว
“ไร้สาระฉิบหาย” ไอ้โมทพูดพร้อมกับส่ายหัวเมื่อเห็นกูสองคนกัดกันได้สักพัก
“รัก นะ ครับ” กูเขียนตัวใหญ่ๆจบท้ายซะทีจะได้เลิกทะเลาะกันได้แล้ว
“ก็ด๊ะ” สลิ่มเขียนตัวใหญ่แต่รองลงมาจากตัวหนังสือของกูหน่อยตอบให้
“อะไรก็ได้เนี้ย หมายความว่าไง” กูถามยิ้มๆ
“ไม่บอก” มันยิ้มตอบเขินนิดหน่อย
“ขึ้นห้องกันเหอะ” กูเข้าไปกอดมัน  สลิ่มรีบกระเถิบตัวหนีกูทั้งๆที่นอนอยู่
“อ่านก่อน” สลิ่มบอกแล้วนอนหันหลังให้  กูเลยหยิบการ์ดที่สลิ่มทำให้มาอ่านบ้าง

11~12~11~ ยิ้มๆ ^^

“ขอบคุณ..
นะ ^^
ปล. ไม่ชอบกินข้าวร้าน.........เลยจริงๆ(แต่ขี้เกียจพูด) ไม่ไปอีกแล้วนะ
ปล2. ไม่ชอบ ตอนมึงไม่ยอมพูด ว่าชอบหรือไม่ชอบอะไร
ปล3. บางทีก็..เลิก !! หื่น บ้างเหอะ (มันสำคัญ)
แค่นี้แหละ (มั้ง)

“อะไรของมึง บอกรักกูสักคำก็ไม่มี” กูพูดทันที  เขียนบอกร้านที่ไม่ชอบคือร้านที่กูชอบแวะพามันไปกินตอนที่ต้องไปส่งมันที่มหาลัยบ่อยๆ
“ก็แค่นั้น” สลิ่มหันมายิ้มตอบ  
“ของมึงแหละ อุบาท” มันหันมาว่า  กูยิ้มตอบให้เพราะกูเขียนบอกมันว่า “รักนะ ตูดเหม็น” กร๊าก
“ของกูออกจะน่ารักอ่ะ” กูบอก      
“กูเคยไม่พูดหรอ” กูนอนแล้วเอาแขนเท้าไว้แล้วมองหน้าสลิ่ม
“เคย” สลิ่มตอบแต่ไม่สบตา
“ตอนไหน” กูถาม
“หลายตอน” มันตอบ
“ไม่เคยอ่ะ” กูแกล้งบอก
“เคย..ก็ตอนที่กูซื้อนาฬิกาให้ มึงไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบสิ” มันพูดสีหน้าเรียบเฉยๆ และกูพอจะนึกออกเพราะกูก็ไม่ได้ชอบเท่าไหร่  ประมาณว่าไม่ตรงสเปคแหละ
“จะให้พูดอะไรล่ะ ก็ไม่ได้ถึงกับไม่อยากได้นี่..มึงซื้อให้ กูก็อยากได้สิ” กูบอก
“แต่ที่จริงมึงไม่ชอบใช่ไหมล่ะ” มันย้อน
“ก็..อาจจะ ใช่” กูตอบตะกุกตะกักไม่สบตามันบ้าง
“เรื่องเล็กน้อยเองสลิ่ม” กูพูด
“แล้วยังตอนที่ไปกินข้าวอีก กูบอกว่าจะกินร้านนี้แต่ที่จริงมึงไม่อยากกิน มึงก็พูดสิ” มันพูด
“กูก็ไม่ได้ไม่อยากกินนี่” กูบอก
“หน้ามึงฟ้อง” มันพูด
“ก็ใช่..ก็นิดหน่อย แต่ก็ไม่ถึงกับ” กูกำลังจะพูดต่อ เพราะนึกได้ว่าวันนั้นก็เกือบจะทะเลาะกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง
“ไม่เห็นจะแฟร์ตรงไหน พอกูถามว่างั้นเปลี่ยนร้าน มึงก็ไม่เอาอะไร..ไม่ชอบอ่ะ มันหงุดหงิด” มันบอก
“เออกูผิด” กูยอมรับแต่โดยดี
“โหย งอนไรเล่า..กูตามใจมึงนี่ไม่ดีรึไง” กูขยับตัวจะเข้าไปกอดมันไม่ได้แคร์ไอ้สองตัวที่นั่งอยู่บนโซฟา
“มากเกิน บางทีกูรู้สึกหงุดหงิด” มันบอก
“กูก็ชอบคล้ายๆมึงนั่นแหละ ไม่ได้ถึงกับไม่ชอบเลยเมื่อไหร่ หยวนไรได้ก็หยวน กูไม่คิดมากหรอก” กูบอก
“ก็..กูรู้สึกเหมือนกูเอาเปรียบมึงนิ” มันพูดเสียงเบาลงกว่าเดิมเหมือนกลัวว่าไอ้สองตัวนั้นจะได้ยิน
“ไม่หรอก..งั้นคืนนี้กูให้มึงเอาเปรียบกูก็ได้นะ” กูกระซิบแล้วเอาแก้มไปเกลี่ยใกล้ๆแก้มมัน
“ทำให้หน่อยโอ้ย !!” ไม่ทันพูดจบประโยค ห่า..ล่อมาเต็มๆเบ้าตากูเลย
“หึหึ” ไอ้โมทหัวเราะ
“กร๊าก”
“มิ้วค์ กูว่ามึงหัวเราะเปิดเผยไปละ” กูเงยหน้าพูดบอกไอ้มิ้วค์
“ที่รักอ่ะ” กูเรียก  สลิ่มลุกขึ้นนั่งหน้างอ
“พอแล้ว” มันพูดแล้วปิดหนังสือ แล้วหยิบหนังสือลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น
“อะไรของพวกมึงวะ” ไอ้โมทถาม
“ครบรอบรักกันๆ” กูตอบ
“ถุ้ย” ไอ้โมทถุยใส่
“แหม ว่าแต่กู มึงก็น้อยเมื่อไหร่..ครบรอบเดือน ครบรอบสองเดือน ครบรอบหกเดือน มึงบ้าแล้วไอ้ห่า” กูว่า
“นะ..เลียนแบบกูอ่ะดิ” ไอ้โมทพูดยิ้มๆ
“มากเกิ้น..ครบรอบเยอะขนาดนั้น มึงไม่จัดเลี้ยงพระด้วยเลยล่ะ จะได้เป็นศิริมงคล” กูประชด
“หึหึ” ไอ้มิ้วค์นั่งหัวเราะคำพูดกู
“ห่า ประสาท” กูพูดขำๆ
“กูพี่มึงนะ” ไอ้โมทพูดแล้วเอาตีนมาเขี่ยตัวกู
“สู้คู่กูไม่ได้หรอก น่ารักสุดอ่ะ” กูยิ้มยักคิ้วบอกพวกมัน  ไอ้สองตัวทำหน้าเอือมๆใส่อีก
“ไมเมียกูน่ารักแบบนี้วะ” กูบ่นกับตัวเองแล้วนอนพลิกไปมา เขินจัง..ฮ่าๆๆ
“โคตรหลงอ่ะไอ้เหี้ย” ไอ้โมทว่า
“หัวปักหัวปำเลยแหละ” กูย้อนกลับทันที


11/12/11 – ถึง..
               เหี้ยน้อยหอยสังข์

“ยัง – คง -- เหมือน -- วันแรก”
“รักนะ ตูดเหม็น”
ปล. อย่าหงุดหงิดมากนักได้ไหมครับ
ปล2. จากข้อหนึ่งบางทีกูก็ปรับอารมณ์ไม่ทัน
ปล3. อย่าดื้อ !!
            รักเหี้ยน้อยนะ ^^

..................>>>><<<<...................

สอบอยู่ !!!
ปล. ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้น

[A-J.seiya*]

จิ้มก่อนเลยเหอะ!

ปาดน้ำตา
ซาบซึ้งมากวันคบกันเนี่ย
มีทำอะไรอย่างงี้ด้วยเว้ยเฮ้ย ไม่น่าเชื่อ
สลิ่มเขียนการ์ดน่ารักโคตรอ่ะ !!!
>< แค่ "ขอบคุณนะ" ก็ดูดีแล้วอ่ะ
โฮๆๆๆ  คนรักกันนี่มันดีจริงๆ
^^

[KaniSui]

เริ่ดดดดดดดดจ้าที่รัก ฮ่าาาาาาา


-----

งื้อออออออออ ออ แบบนี้เรียกโคดแคร์พี่เมตรเลยนะสลิ่มมมมม
วันครบรอบน่ารักกกกกกกก นั่งนอนเขียนกันแบบนี้ เค้าว่ารักกันมากขึ้นๆทุกปีอ่า
หวานกว่านี้อีกนิดได้มั้ยอ่า สลิ่มมากกว่านี้ไม่ได้แล้วใช่มะ
แต่ชอบนะ อ่านไปยิ้มไป แก้มแตกละ หลงสลิ่มพอๆกับอีพี่เมตรเลยเหอะตอนนี้ รักกกกกกกกกกกกกกก
อยากเป็นพี่โมทกับมิ้ว ได้เห็นสองเหี้ยกุ๊กกิ๊ก แต่อยากเป็นพี่โมทมากสุดนะ เฮียได้ยินเสียงอย่างว่าหลายครั้งเกิ๊นนน อิจฉา 

ปล.มีเรื่องนึงนะที่สลิ่มยอมพี่เมตรตลอด ...เรื่องหื่นๆของไอ้พี่เมตรอ่า มีครั้งไหนที่ไม่ยอมมั่งวะ (เพราะคนเขียนมันหื่นนน )
ปล2.พรุ่งนี้วันเกิดดดดดดดด เบบี้มาฉลองเขียนลงอีกตอนนะจ๊ะที่รัก 

[De_Lete]

รอ... รอเธอมาแสนนาน ..

 


สลิ่ม + เมตร  ครบรอบรักกันๆ 

สลิ่มน่ารักเกินบรรยาย