อ่านแล้วแบบว่าอยากให้สลิ่มเจอคนดีๆที่คิดเป็นน่ะ..
เมตรปล่อยสลิ่มไปเถอะเพราะถ้าทุกเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งเรื่อสลิ่มเรื่องติเรื่องทัว์เรื่อเปีย
แล้วทำให้เมตรคิดได้แค่นี้แก้ปัญหได้แค่นี้วางตัวได้แค่นี้
ปล่อยน้องมันให้ไปเจอคนที่เค้าคงจะรักได้หมดใจและสบายใจ
ถึงแม้เมตรจะดีจิตใจอ่อนโยนแต่มันเหมือนพ่อแม่รังแกฉันเลยอ่ะ..สงสารทุกคน
เมตรคงลืมไปว่าตัวเองยังรักตัวเองไม่เป็นแล้วเรียนรู้ที่จะรักคนอื่นได้ยังไง
ขอบคุณผู้แต่งครับเรื่องนี้สนุกมากนะครับบรรยายได้ดีเนื้อเรื่องจิกอารมณ์ได้ดีมากๆ