หัวข้อ: <เรื่องสั้น และ นิยาย> เด็กฝึกงาน

[BeeRY]

แค่ชุดเล็กก็เสียเลือดแทบหมดตัว ขอไปกาชาดเพิ่มเลือดกรุ๊ปวายก่อนนะ
พีร์นี่เก่งจริงอะไรจริง ลุ้นให้พี่แจ๊คเจอชุดใหญ่เร็วๆ กร๊ากกก

[PEENAT1972]

อีป้าแก่ๆ รอของใหญ่เอ้ย ชุดใหญ่555

[Lucio]

เฮือกก !!

ชุดเล็กเรียกเลือดได้ใจ


ตายอย่างสงบแล้ววันนี้ T^T

[น้ำพริกแมงดา]

ตอนพิเศษ 3

  และเทศกาลวันไหว้พระจันทร์ก็มาถึง ในวันนี้แม่ของพลกฤษณ์กับหญิงรับใช้ที่บ้านต่างก็ช่วยกันจัดของไหว้ ซึ่งประกอบไปด้วย ผลไม้ ผ้า เครื่องสำอาง ขนมโก๋และขนมไหว้พระจันทร์ที่เธอทำเองโดยจะตั้งโต๊ะไหว้ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน โดยผู้หญิงทั้งหมดในบ้านจะเป็นคนมาไหว้ก่อนเพราะประเพณีนี้จัดเป็นประเพณีของผู้หญิงโดยเฉพาะแล้วผู้ชายในบ้านค่อยไหว้ทีหลัง พอไหว้เสร็จแล้วถึงจะแจกจ่ายให้ผู้ชายในบ้านได้ร่วมรับประทานขนมร่วมกัน
  วันนี้ถือเป็นวันครอบครัวอีกวันของชาวไทยเชื้อสายจีน ครอบครัวของพลกฤษณ์เองก็เช่นกัน วันนี้น้องชายคนเล็กของเขาก็กลับมาไหว้พระจันทร์ด้วย ทุกคนในครอบครัวต่างก็มีสีหน้ายิ้มแย้มขณะพูดคุย พลางจิบน้ำชาและกินขนมไหว้พระจันทร์ด้วยกันอย่างอบอุ่น
  “วันนี้บ้านเราคึกคักจังเลยนะครับป๊าม้า” ศุภกฤษณ์เปิดประเด็น “ถึงแม้ไต่ก่อ กับหยีก๊อจะไม่ได้กลับมา แต่เจย์กลับมาก็ถือว่าโอเคแล้วหล่ะ”
“อืม  ๆ เค้าทำงานกัน และอีกอย่างไต่ก๊อของเราก็ต้องอยู่กับอากงอาม่าที่ฮ่องกงด้วยหนิ ป๊าว่าก็ดีนะ กระจาย ๆ ไปให้ดูแลคนแก่มั่ง”
“เออ แล้วเจย์กลับเมื่อไหร่อ่ะลูก” คนเป็นแม่ถามลูกชายคนเล็กที่ใส่แว่นกรอบใส
“คิดว่า พรุ่งนี้เช้าก็กลับเลยอ่ะครับ”
“อืม ม้าก็ลืมไป พรุ่งนี้ยังไม่ใช่เสาร์อาทิตย์”
“ผมก็ต้องโทษม้ากับป๊านะครับที่ไม่ค่อยกลับมาตอนเสาร์อาทิตย์เลย”
“เฮ่ย ไม่เป็นไร ป๊าเข้าใจ เดี๋ยวจบไปเราก็ต้องไปทำงานโรงบาลต่างจังหวัดอีก ซ้อม ๆ ไม่เจอกันไว้หน่ะดีแล้ว ฮ่ะๆๆ”
  บรรดาพี่ชายของเขายิ้มเข้าใจ พีร์สังเกตบรรยากาศในครอบครัว เขาคิดว่าที่พ่อกับแม่ของพลกฤษณ์ยังดูอ่อนกว่าวัยมากมาย อาจจะเป็นเพราะว่าคนทั้งสองนั้นมองโลกในแง่ดีและเข้าใจทุกอย่างตามความเป็นจริง เลยทำให้ไม่เครียดและยังดูสดใสเหมือนเป็นหนุ่มสาวตลอดเวลา
  เขารู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้
“น้าพีค๊าบบ ป้อนน้องพอลหน่อยได้มั๊ยค๊าบบ” เด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อ้อน
พีร์เห็นอย่างนั้นก็บอกว่า “ได้สิครับ” แล้วก็ตักขนมไหว้พระจันทร์ขนาดพอดีคำให้เด็กน้อย
พลกฤษณ์เห็นอย่างนั้นก็อ้อนมั่ง
“ป้อนพอลแล้ว ป้อนเค้ามั่งดิ” ชายหนุ่มลอยหน้าลอยตาออดอ้อน ทำให้คนรอบข้างหัวเราะขำออกมา
“คุณแจ๊ค โตแล้วกินเองก็ได้นี่นา”
“ไม่อาววว ป้อนเค้าหน่อยไม่ได้เหยอออ”
“ป๊ากับม้าดูสิครับ ก๊อทำตัวเป็นเด็กโข่งอีกแล้ว” น้องชายคนเล็กพูดขึ้นมา
“น่า มันก็อ้อนเฉพาะกับพีเค้าหล่ะ ป๊าว่ามันคงอิจฉาพอลมากกว่าหน่ะ ฮ่ะ ๆๆๆ”
พีเห็นอย่างนั้นก็หมั่นไส้คนรัก เขาไม่สนใจผู้เป็นอา จึงหันไปดูแลเด็กน้อยต่อไป
“น้าพีทำมายไม่ป้อนอาแจ๊คล่ะค๊าบ”
พีร์มองหลานอย่างตกละลึง ไม่คิดว่าพอลจะพูดอย่างนี้ พลกฤษณ์ยิ้มชอบใจหลานชาย
“ดีมากน้องพอล อย่างงี้สิครับ ถึงจะน่ารัก” เขาหันมาพูดกับพีร์ “นะ ที่รักนะ ป้อนเค้าหน่อย”
คนรอบข้างเองก็ลุ้นกับพีร์เหมือนกัน พีร์เห็นอย่างนั้นจึงต้องป้อนขนมให้คนขี้อ้อนของเขา
“อ่ะ อ้าปากนะ”
พลกฤษณ์ทำตามอย่างว่าง่าย พีร์ก็ตักขนมให้เขาอย่างเขินคนรอบข้างเช่นกัน คนเป็นน้องคนเล็กเลยถามขึ้นมา
“โหย หวานมั๊ยก๊อ”
พลกฤษณ์เคี้ยวขนมตุ้ย ๆ แล้วตอบว่า “มาก”
“ฮ่ะ ๆๆๆ ให้มันได้อย่างนี้สิ ก๊อเรา ฮ่ะๆๆๆ”  
คนทั้งครอบครัวยิ้มให้ภาพตรงหน้า ตั้งแต่พีร์มาอยู่ที่บ้านพวกเขาก็รู้สึกว่าครอบครัวได้รับการเติมเต็มอีกส่วนหนึ่ง

“ที่ร๊ากกกก” พลกฤษณ์เข้ามากอดร่างอวบของพีร์จากทางข้างหลังขณะอยู่ในครัวด้วยกัน
 เขากระซิบ “คืนนี้เหมาะนะที่เราจะ...”
“หืมม์ อะไร เมื่อคืนช่วยแล้วยังไม่พออีกเหรอ”
“แค่นั้นมันจะไปพออะไรล่ะ” ชายหนุ่มออดอ้อน “นะครับนะ ไม่เห็นเหรอว่าผมต้องการคุณจะแย่แล้ว”พลกฤษณ์ไม่พูดเปล่า แต่จูบเบา ๆ และใช้ปลายคางสีไปมาที่ต้นคอ
พีร์รู้สึกได้ว่ามีอะไรยุ่น ๆ อยู่ตรงบั้นท้าย จึงหันไปแหวใส่ “คุณแจ๊ค ไม่เอาน่า ไม่เห็นเหรอว่า คนอยู่กันเต็มบ้าน และน้องพอลก็อยู่ด้วยนะ”
ชายหนุ่มชะงักทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขายิ้มกริ่มคิดอะไรออกมาได้ จึงกระซิบถาม
“งั้นถ้าแปลว่า ไม่มีใครอยู่บ้านแล้วคุณจะยอมผมใช่มั๊ย”
“ลามกอ่ะ ไม่คุยด้วยแล้ว..” พีร์เขินจัดจนต้องขอตัวออกไป พลกฤษณ์พยักหน้าเข้าใจแล้วลอบยิ้มออกมาอย่างมีแผน

“ฮัลโหล หยีก๊อ”
“อ่าว แจ๊คเหรอ มีอะไรหรือเปล่า” สุกฤษณ์ผู้เป็นพี่ชายรับสายน้องชายคนกลางที่โทรทางไกลจากเมืองไทย
“อืม ทำงานที่โน่นเป็นไงมั่งก๊อ”
“งานหนักว่ะ ลูกค้าที่นี่ไม่เหมือนเมืองไทย เขี้ยวกว่าเห็น ๆ”
“เหรอ..”
“อืม แล้วนี่มีอะไรเหรอวะ มีอะไรเกี่ยวกับพอลหรือเปล่าแจ๊ค”
“โห ยังจำลูกตัวเองได้เหรอก๊อ ไอ้ผมก็นึกว่าก๊อยกให้เป็นลูกของผมกับพีซะอีก”
“ไอ้นี่ ลูกทั้งคนนะเว้ย ลืมได้ไง” เขาพูดต่อ “แล้วมีอะไรหรือเปล่าวะ ถามจริง”
“ก็มีนิดหน่อยหน่ะ เจ้าพอลมันติดแฟนผมยังกับอะไรดี”
“เหรอ แล้วไม่ดีเหรอวะที่พอลเค้าจะได้ไม่เหงา”
“มันก็ดี แต่ก๊ออย่าลืมสิว่า พีเค้าเป็นแฟนผม”
“ยังไงวะ”
“คือ ตั้งแต่ผมกับพีอยู่ด้วยกันมาเนี่ยะ ผมก็นอนห้องเดียวกันก็จริงนะ แต่ก็ไม่เคย..เอ่อ...กันเลย”
“หะ เป็นไปได้ไงวะ”
“ก็เป็นไปแล้วหล่ะก๊อ คือจะบอกว่า ผมทำไม่ได้เพราะว่าในห้องผมนอกจากจะมีพีร์แล้วยังมีเจ้าพอลมานอนด้วยอีกคน”
คนเป็นพี่ชายได้ยินอย่างนั้นก็หัวเราะออกมา “เหอะ ๆๆๆ”
“เออ ขำกันเข้าไป”
“นี่แกจะบอกว่าลูกชั้นเป็นก้างขวางคอแกกับเมียงั้นสิ”
“ก็ ทำนองนั้น ผมก็รักหลานจะก๊อ แต่ก๊อคิดดู ผมอยู่ด้วยกันมาแปดเดือนแล้วยังไม่เคยได้ทำอะไรกันเลยเนี่ยะ”
“เออ ไอ้นี่ ฮ่ะๆๆ” เขานึกขำน้องชาย ที่ลงทุนโทรทางไกลมาบอกเรื่องนี้ จึงถามออกไป
“แล้วจะให้ก๊อช่วยอะไรล่ะ”
“ง่าย ๆ เลยก๊อ มารับเจ้าพอลไปอยู่ด้วยสักพัก หรือไม่ก็ ชวนป๊ากับม้าไปเที่ยวด้วยเลย”
“เอางั้นเลยเหรอวะ”
“เอางั้นสิก๊อ”
“เออ ๆ ได้ นี่เจ้าพอลก็ใกล้จะปิดเทอมแล้วพอดี ชั้นให้ป๊ากับม้ามาด้วยก็แล้วนะ ดีมั๊ย”
“ครับ ขอบคุณมากครับก๊อ”
“เออ ไม่เป็นไร ก็ต้องขอโทษละกันที่ก๊อไม่ดูแลลูก แต่ก็ขอบคุณแกกับน้องพีนะที่รักเจ้าพอลมันมาก ๆ อย่างนี้”
“ไม่เป็นไรก๊อ หลานผมทั้งคน”
“อืม”
“งั้นแค่นี้นะก๊อ อย่าลืมละมารับเจ้าพอลเร็ว ๆ”
“เออ ๆ”
“ครับ หวัดดีครับ”

“ไอ้จิม ชั้นมีอะไรจะขอร้องแก” พลกฤษณ์มาคุยกับน้องชายที่ห้อง
“ต้นเดือนตุลาฯ แกช่วยไม่อยู่บ้านสักอาทิตย์ได้มั๊ยวะ”
“ทำไมอ่ะก๊อ”
“ก็..ชั้นจะ” เขาเล่าเรื่องที่โทรไปหาสุกฤษณ์ให้ฟัง ทำให้คนเป็นน้องหลุดขำ
“ฮ่ะ ๆๆ”
“ขำอะไรวะ”
“ก็ขำก๊อหน่ะสิ โห ลงทุนเพื่อจะได้แอ้มน้องเขาขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยะ”
“เออสิวะ ไม่ทำอย่างนี้ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว นี่กะว่าจะจัดชุดใหญ่ให้เป็นของขวัญวันเกิดนะ อีกสองวันก็วันเกิดเค้าแล้วไง แต่เจ้าพอลมันปิดเทอมตุลาพอดี ก็อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่าว่ะ”
“แล้วแน่ใจได้ไงว่าน้องเค้ายอม”
พลกฤษณ์ยิ้มอย่างมีความหมาย “เหอะน่า งานนี้ชั้นไม่พลาดแน่”


ตอนหน้ามีชุดใหญ่แน่นอนค่ะ...

[Lucio]

โอ๊ยย 55
งานนี้น้องพีไม่รอดเฮียแจ๊คแน่
เฮียเขาอุตส่าห์วางแผนซะดิบดี ฮ่าๆๆ

[nolirin]

  แค่ชุดเล็ก
รอชุดใหญ่ต่อไป
ดีนะน้องพอลไม่ร้องกินไอติมไปด้วย 555
สงสัยความรักของพีร์จะได้เป็นนิยายไตรภาคซะแล้วมั้งงงงง
+1ไอติมยามดึก

[น้ำพริกแมงดา]

มาต่อแล้วค่ะ เตรียมผ้าเช็ดเลือดไว้ให้พร้อมนะคะ


ตอนพิเศษ 4 (NC18+)

  วันเกิดของพีร์ก็มาถึงอีกปี เขาตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำบุญตักบาตรก่อนจะไปทำงานกับพลกฤษณ์ตามปกติ เขาได้รับข้อความอวยพรวันเกิดจากศิริพจน์และศิลาทางอีเมลล์ และเขาก็ไม่ลืมที่จะตอบกลับไปอย่างขอบคุณเช่นกัน
  เย็นนี้ เขาไม่ได้ไปฉลองที่ไหน เขาก็รับประทานอาหารเย็นกับครอบครัวพลกฤษณ์อย่างเคย แต่วันนี้แม่ของพลกฤษณ์ทำกับข้าวพิเศษจำพวกอาหารมงคลในวันเกิดและขนมเค้กให้พีร์  และก็อวยพรเด็กหนุ่มด้วยความเอ็นดู
  
   ส่วนพลกฤษณ์เองก็มีของขวัญให้พีร์เช่นกัน เขาจึงเรียกพีร์มาคุยกันสองคนก่อนนอน
“พีครับ ผมมีอะไรจะให้คุณ”
พีร์สงสัยและแอบลุ้นเล็ก ๆ ว่าชายหนุ่มจะมอบอะไรให้เขา  
“หลับตานะ”
พีร์หลับตาลงอย่างว่าง่าย สักพักก็รู้สึกได้ว่าพลกฤษณ์เข้ามาถอดต่างหูคู่เก่าออกแล้วสวมที่สิ่งที่เขาจะให้แทน
“อ่ะ อืมตา”
พีร์วิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่อจะดูกระจกทันที เขาส่องกระจกอย่างพอใจกับต่างหูเพชรน้ำงามที่เจียระไนแบบกลม
พลกฤษณ์เค้ามากอดเขาทางด้านหลังแบบเอาใจ “สวยมั๊ย”
“อืม สวยสิ”
“สวยก็ใส่บ่อย ๆ นะ”
“ขอบคุณมากนะครับ”
“อืม” เขาเอียงแก้มให้พีร์หอม พีร์เห็นอย่างนั้นก็ตอบรับโดยการหอมแก้มชายหนุ่มทั้งสองข้างทันที
“แต่คืนนี้ขอถอดก่อนนะ จะนอนแล้วอ่ะ”
“อืม แต่พรุ่งนี้ต้องใส่นะ”
“ได้สิครับ”  เขารับคำอีกครั้ง “ขอบคุณนะครับ” แล้วขอตัวไปนอนข้าง ๆ หลานชายตัวน้อย พลกฤษณ์เองก็ยิ้มให้กับพีร์อย่างมีความสุขเช่นกัน  ชายหนุ่มค่อยล้มตัวลงนอนแล้วขยับตัวไปกอดน้องพอลและพีร์อย่างแสนรัก


“เอ...วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลยเหรอเนี่ยะ”  พีร์นึกแปลกใจขณะกลับบ้านกับพลกฤษณ์ในเย็นวันหนึ่ง
“คุณแจ๊ค ป๊ากับม้าและน้องพอลไปไหนกันเหรอ”
“อ่อ ป๊าพาม้ากับน้องพอลไปเยี่ยมหยีก๊อหน่ะ”
“อืม เหรอ” เขารับคำแต่ก็ไม่นึกแปลกใจอะไร จึงเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะมาช่วยแม่บ้านเตรียมอาหารเย็นตามปกติ แต่เมื่อเขามาถึงที่ห้องครัวก็ไม่พบใครอยู่เลย เขาจึงเดินไปดูที่ห้องพักแม่บ้านและคนสวนปรากฎว่าไม่เจอใครตามเคย
   พีร์ร้อนใจเพราะอยากจะรู้ว่าทุกคนในบ้านไปไหนกันหมด  จึงออกไปถามพลกฤษณ์ที่เขาเห็นว่ากำลังว่ายน้ำอยู่ในสระ  เขาเห็นชายหนุ่มกำลังตั้งใจกับการว่ายน้ำในสระ เมื่อเขาเห็นอีกฝ่ายแตะขอบสระแล้วจึงร้องเรียก
“คุณแจ๊ค ป้าเง็ก ลุงชัย พี่เฮียง เค้าไปไหนกันเหรอ”
พลกฤษณ์ได้ยินอย่างนั้นก็ลอบยิ้ม จึงว่ายน้ำเข้ามาใกล้ ๆขอบสระด้านที่เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างบน
“หืมม์ มีอะไร”
“ก็ พวกลูกจ้างเค้าไปไหนกันหมด คุณรู้มั๊ย”
“อ่อ ผมให้พวกเค้าไปพักร้อนหน่ะ”
“พักร้อนเหรอ” พีร์ตกใจ
“อืม”
“นี่หมายความว่าคุณกับผมอยู่บ้านกันสองคนงั้นเหรอ”
“อืม..”
พีร์ตกละลึง ไม่คิดว่าเขาจะได้อยู่บ้านกันชายหนุ่มตามลำพัง
“นี่คุณแจ๊ค คิดอะไรอยู่อย่าคิดนะว่าผมไม่รู้”
“รู้ก็ดีแล้วหนิ” พลกฤษณ์ตอบกรุ่มกริ้ม ทำให้พีร์อดหมั่นไส้ไม่ได้
พีร์ไม่พูดอะไรต่อ เขาจะเดินไป แต่ชายหนุ่มก็เรียกไว้
“พี หยิบแว่นตาบนโต๊ะให้ผมหน่อยสิ” เขาส่งสายตาไปยังแว่นตาสำหรับว่ายน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะ พีร์เดินไปหยิบให้เพราะชายหนุ่มคงจะว่ายน้ำต่อ
 เขาหยิบแว่นตานั้นส่งให้ชายหนุ่ม พลกฤษณ์ยิ้มรับและยื่นมือไปหยิบ จังหวะนั้นเอง เขาอาศัยความไวคว้าข้อมือพีร์แล้วฉุดให้เด็กหนุ่มตกลงมาในสระด้วยกัน
“คุณแจ๊ค ทำอะไรเนี่ยะ!” เขาดิ้นไปมาในอ้อมกอดของพลกฤษณ์ที่ตอนนี้มีแค่กางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋ว เขาพยายามจะดันตัวออกมาแต่ก็แพ้ความแข็งแรงของอีกฝ่ายไม่ได้
“มาเล่นน้ำกันน่า” สายตากรุ้มกริ่มของชายหนุ่มทำให้พีร์หมั่นไส้
“ไม่ ปล่อย!” เขาพยายามดิ้นแต่ก็ยิ่งดิ้นเหมือนยิ่งทำให้เขากับพลกฤษณ์แนบเนื้อกันมากขึ้น พลกฤษณ์ลูบไล้ไปตามตัวพีร์ที่ตอนนี้สวมเพียงเสื้อยืดสีขาวเนื้อบางอย่างเสน่หา เขามองดูคนรักในอ้อมกอดอย่างเต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ แล้วไม่รอช้าที่จะมอบจูบร้อนแรงให้
   พีร์เองที่ตอนนี้เริ่มเมาในรสจูบปัดป่ายมือน้อยขอตัวเองไปตามร่างกายที่มีแต่กล้ามเนื้อของพลกฤษณ์เช่นกัน พลกฤษณ์ค่อยซุกไชร้ไปตามซอกคอมือของเขาหยุดลงที่สะโพกอวบอิ่มและล้วงเข้าไปลูบคลำอย่างสนุกมือ
  พีร์รู้สึกตัวได้ว่ากำลังจะไปในทิศทางใด เขารีบคว้ามือชายหนุ่มกันที ก่อนจะบอกว่า
“อาบน้ำก่อนแล้วค่อยว่ากันได้มั๊ย”
พลกฤษณ์พยักหน้าดีใจ นี่คงจะหมายความว่าเขากับพีร์จะได้เป็นของกันและกันจริง ๆ แล้วใช่ไหมนี่
เขาก็อยากจะรู้นักว่าเมื่อเขากับพีร์มีชุดใหญ่กันจริง ๆ จะเหมือนชุดเล็กที่พีร์กับเขาทำกันคืนนั้นหรือเปล่า
“เห็นเรียบร้อย ๆ อย่างนี้ก็ไม่ใช่ย่อยเลย” เขาคิดในใจถึงคืนนั้นที่พีร์มอบความสุขให้เขา ลีลารักของอีกฝ่ายนั้นทำเอาเขาแทบคลั่งกับความร้อนแรงที่แฝงความไร้เดียงสาของพีร์
อีกไม่กี่อึดใจล่ะ เขาจะได้รู้ว่าคนรักของเขาจะร้อนแรงจริงอย่างเคยเห็นหรือเปล่า

“คุณแจ๊ค ปิดบ้านเรียบร้อยแล้วหรือยังอ่ะ” พีร์ถามขณะที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ
“เรียบร้อยแล้ว” เขาตอบรับและเข้าไปหาเด็กหนุ่มอย่างตื่นเต้น ถึงแม้ตัวเขาเองจะผ่านกามรสมาหลากหลาย แต่ครั้งนี้เขารู้สึกว่าตื่นเต้นกว่าทุกครั้งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงกับร่างอวบที่เขารอคอยตรงหน้า พลกฤษณ์ค่อยมอบจูบอ่อนหวานให้กับพีร์
เด็กหนุ่มตอบรับสัมผัสจากอีกฝ่ายเช่นกัน พลกฤษณ์ค่อยย้ายไปจูบหน้าผากโหนก ไล่มายังจมูกโด่งและกลับมาที่ริมฝีปากสวยเช่นเคย ในขณะที่มือนั้นยังไม่หยุดกับการโลมไล้ไปตามตัว และค่อยถอดเสื้อผ้าของกันและกัน
  ไม่ช้าร่างของเขากับเด็กหนุ่มก็เปลือยเปล่า  พลกฤษณ์ไม่รอช้าที่จะลงไปซุกไซร้ซอกคอหอมละมุน ก่อนจะหาอกอิ่มและดูดดุดเหมือนเด็กน้อยที่หิวนมแม่ พีร์เริ่มครางออกมาด้วยความสุขสมข้างใน เขาเล่นกับปทุมถันอยู่สักพักก่อนจะลงต่ำมายังจุดอ่อนของผู้ชายทุกคน เขาครอบปากจัดการกับส่วนนั้นอย่างอ่อนโยนพร้อมกับใช้นิ้วมือทักทายจุดยุทธศาสตร์ของเกมรักอย่างปลุกอารมณ์ จนพีร์เองแทบคลั่งกับความหวามไหวที่มอบให้นี้ เขามองหน้าหล่อเหลาของคนรักที่ง่วนอยู่ตรงหว่างขาก่อนจะจิกผ้าปูที่นอนอย่างสะกดกลั่น พลกฤษณ์ลอบยิ้มขณะที่สู้กับอารมณ์ที่จะออกมาของหนุ่มน้อยอยู่เขาบรรเลงเพลงชิวหาอย่างช่ำชอง พีร์กรีดเสียงออกมาอย่างมีความสุข รู้สึกเหมือนตัวเองเบาเป็นขนนกที่ลอยในอากาศ สักพักเขาก็ครางออกมาอย่างสุดกลั้นเพราะพลกฤษณ์ได้ทำให้เขาถึงจุดสุดยอดของอารมณ์และก็ปลดปล่อยออกมาให้พลกฤษณ์ให้ลิ้มลอง
 พีร์ครางอย่างมีความสุข แล้วค่อยลุกไปจัดการกับไอ้ตัวดีของพลกฤษณ์เช่นกัน พลกฤษณ์ยืนเข่าแอ่นให้ร่างอวบก้มลงมาจัดการ เขาค่อยครางออกมาเช่นกัน ฝีปากของหนุ่มน้อยช่างทำให้เขามีความสุขมากขึ้น เขาพลางลูบไปตามแผ่นหลังแล้วใช้นิ้วมือบุกเบิกตามประสามืออาชีพ จนเขารู้สึกว่าตัวเองได้ที่แล้วจึงให้พีร์นอนลง แล้วเขาก็ค่อยมอบความเป็นตัวเองในเกมรักนี้ให้หนุ่มน้อยได้มีความสุขร่วมกับเขา และการปลดปล่อยอันแสนหวานในครั้งแรกของเขากับพีร์ก็ผ่านไปอย่างสุขสม
   จนสักพักคนทั้งสองก็เริ่มจูบไซร้กันใหม่ พลกฤษณ์ค่อยจูบไปทุกส่วนของพีร์อย่างต้องการจนทำให้พีร์ต้องแทบคลั่งอีกครั้งหนึ่ง เขาเริ่มต้นด้วยตำแหน่งท่าเดิมแต่คราวนี้จากที่เขาอยู่ข้างบนนาน ๆ  พีร์ก็ส่งสัญญาณขอเป็นคนคุมเกมบ้าง หนุ่มน้อยหนีบขาและยกตัวเองให้อยู่บนหน้าตักของชายหนุ่มที่ค่อยประคองรับตัวเขาอยู่ ถึงแม้พีร์จะมีรูปร่างอวบอ้วน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ของพลกฤษณ์ เขาค่อยใช้ปากขบเม้มตามตัวพีร์อย่างหิวโหยในเนื้อนุ่ม มือของเขาก็บีบจับเนื้อตัวที่เต็มไม้เต็ปมือไปทุกส่วนของพีร์ที่เริ่มสร้างจังหวะหรรษา แขนของพีร์คล้องคอพลกฤษณ์อยู่อย่างเย้ายวน และช่วงล่างก็หาความสุขให้ตัวเองอย่างเร่าร้อน
 พลกฤษณ์ยิ้มให้กับร่างอวบที่ส่งสายตาต้องการมาให้เขา เขาจึงมอบจูบลึกล้ำนั้นให้ ก่อนจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวที่พให้พีร์กลับไปนอนหงายรอรับความต้องการอันร้อนแรงจากเขาในยกที่สองนี้ พลกฤษณ์มอบความเร่าร้อนให้กับพีร์สักพัก แล้วก็ซบตัวลงที่ร่างอวบก่อนจะมอบจูบหวานล้ำให้ปิดท้ายกิจกรรมก่อนนอน

   เช้าวันใหม่ของคู่รักก็มาถึง พีร์ตื่นนอนก็ไม่พบร่างสูงใหญ่ที่นอนกอดเมื่อคืน เขาจึงสวมเสื้อนอนกับกางเกงและลุกจากเตียงเพื่อไปดูว่าชายหนุ่มอยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า เมื่อไม่เจอชายหนุ่มในห้องน้ำพีร์จึงแปรงฟันและออกไปตามหาชายหนุ่มในครัว
   เมื่อเข้าไปในครัวก็พบว่าพลกฤษณ์อยู่ที่นั่นจริง ๆ ร่างสูงที่สวมเพียงกางเกงนอนตัวเดียวกำลังอยู่หน้าตาเตาเพื่อทำอาหารเช้าให้คนรัก กะจะไปเซอร์ไพรส์เป็น Breakfast on bed แต่ก็ช้ากว่าพีร์ที่ยืนยิ้มอยู่และเข้ามาในครัว
  “ทำอะไรอ่ะ หอมเชียว” เขาเข้ามายืนข้าง ๆ พลกฤษณ์
“ทำอาหารเช้าให้คุณไงล่ะ เป็นไง”
“น่ากินอ่ะ” พีร์มองมันฝรั่งผัดเครื่องเทศในกะทะทึ่ง ๆ ไม่เชื่อว่าชายหนุ่มจะทำอาหารเป็น
“อืม กะจะยกไปให้กินในห้องหน่ะ”
“ไม่ต้องหรอก กินกันที่นี่ก็ได้” พีร์ยิ้ม ๆ ปลื้มใจที่ชายหนุ่มดูแลเขา
  
  พลกฤษณ์ปิดเตาแก็ส และหันมามองพีร์ที่ยืนอยู่ เขาเข้าใจแล้วว่า เช้าแรกหลังจากการได้ใช้เวลากับคนรักบนเตียงมันมีความสุขเช่นไร
  ชายหนุ่มมองดูพีร์ก็เริ่มรู้สึกไม่พอกับสองยกเมื่อคืน  เขาเข้าไปกระซิบกับพีร์เบา ๆ “แต่ตอนนี้ผมอยากกินนมมากกว่านะ”
  พีร์มองหน้าชายหนุ่มที่ยิ้มกริ่มเขิน ๆ  พลกฤษณ์ไม่รอช้าที่จะดันตัวให้พีร์ติดโต๊ะพร้อมกับถอดเสื้อนอนของพีร์ออก เขาค่อยก้มลงหาหน้าอกอิ่มอย่างที่ต้องการ เมื่อพีร์เริ่มอ่อนตามเขา ชายหนุ่มจึงหันไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบกระปุกนมข้นหวานออกมา
 พีร์เขินมากเพราะรู้ว่าชายหนุ่มจะทำอะไร พลกฤษณ์ยิ้มกริ่มและเทนมข้นหวานจากกระป๋องลงบนหน้าอกข้างซ้ายของพีร์ ก่อนที่จะละเลงลิ้นโลมเลียและดุดดุนอย่างออกรสชาต
  ร่างอวบครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน ทำให้พลกฤษณ์ยิ่งได้ใจ เขาเทราดนมข้นหวานที่หน้าอกอีกข้างแล้วทำแบบเดิม มือข้างหนึ่งของเขายังคงเล่นกับอกข้างที่เพิ่งผ่านปากไป ส่วนมือข้างซ้ายที่เขาถนัดนั้นก็เข้าไปสร้างความสุขในกางเกงนอนให้พีร์ เขาค่อยถอดกางเกงนอนของพีร์ออก แล้วเทนมข้นหวานจากหน้าอกให้ไหลลงมาสู่หน้าท้องช้า ๆ ชายหนุ่มค่อยตามเก็บด้วยริมฝีปากอย่างเร่าร้อน ก่อนจะเทนมข้นหวานลงบนเนินหน่าวให้ไหลลงมายังจุดสำคัญเขาก็ตามโลมเลียเช่นเคยและก็จัดการกับส่วนนั้นให้พีร์ได้สุขสมรับอรุณ เมื่อพีร์ปลดปล่อยออกมาแล้ว เขาค่อยดันตัวให้พีร์ไปนอนห้อยขาบนโต๊ะ ก่อนจะก้มลงไปแลกลิ้นกับพีร์ มือของเขาก็ยังไม่หยุดที่จะปลุกปั่นช่วงล่างของพีร์ทั้งหน้าและหลัง พีร์ครางออกมาอย่างต้องการจากความร่านร้อนพลกฤษณ์เห็นอย่างนั้นก็ถอดกางเกงและลับคมอาวุธก่อนจะจัดไปให้พีร์ได้สุขสมอีกรอบ
    ถึงแม้มื้อเช้านี้พลกฤษณ์จะตั้งใจทำมันฝรั่งผัดเครื่องเทศให้เป็นอาหารเช้า แต่พีร์ก็ต้องนอนรับ ”ไส้กรอก” ก่อนหน้าอาหารมังสวิรัติที่จะต้องกินลงท้องจริง ๆเสียแล้ว
   พีร์คิดว่าตัวเองจะโชคดีที่พลกฤษณ์ไม่ทำให้เขาหมดแรงจนฟ้าเหลือง แต่ตอนนี้เขาค้นพบว่า ตัวเองคิดผิดถนัด...
    แต่ใช่ว่าหนุ่มน้อยจะไม่ชอบเสียเมื่อไหร่
   อีกใจหนึ่งเขาก็อยากจะรู้นักว่าเมื่อไหร่คนอื่น ๆ จะกลับมาซะที เพราะขืนอยู่อย่างนี้นาน ๆ เขามีหวังคงต้องเข้าโรงพยาบาลอีกรอบแน่ ๆ

[yunjaejoong]

โอ้ย โอ้ย เลือดแถวนี้หมดแล้วง่ะ

[nolirin]

  อ๊ากกกกก ไม่ต้องเกริ่นให้เยิ่นเย้อ
"นมข้นหวาน"
ใครก็ได้ขอเลือดกรุ๊ปบีด่วน

[piyakorn]

ขอบคุณนะครับ สำหรับตอน ่combo. Set

[BeeRY]

อยากกินนมบ้างเลยอ่าาา
พีร์แอบร้อนแรงตลอดอ่ะ แอร๊ยยย เขินนนน

[maicy]

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ  อยากให้มีอีก น้องพีกับเฮียเเจ๊คน่ารักมากเลย  รักษาสุขภาพค่ะ 

[j4c9y]

โอ้ยยยย

อยากกินนม

ไปหานมกินดีกว่าาาา

[bbyuqin]

  มาฉลองชุดใหญ่ให้คุณแจ็ค...
คราวนี้น้องพีร์ได้ฟ้าเหลืองแหงๆๆๆ หุหุ

น่ารักมากมายอ่ะสองคนนี้ ดีใจที่น้องพีร์มีความสุขกับคนที่ดีขนาดนี้...

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ......   มีอีกอ๊ะป่ะ...แบบว่าชอบเรื่องนี้อ่ะ...หุหุ

[andy_kwan]

กาแฟคืนนี้ต้องมี"นมข้นหวาน"    อิอิ
น้องพีจะรับ"ชุดใหญ่"ไหวหรือเปล่านะ

[whistle]

 
แหมเจ้าเล่ห์จริงๆนะคุนแจ๊คเนี่ย
ในที่สุดชุดใหญ่ก้มา ใหญ่จริงๆ

[น้ำพริกแมงดา]

ตอนพิเศษ 5

  กว่าพลกฤษณ์เข้ามาทำงานในตอนบ่ายด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสดชื่นเหมือนต้นไม้ที่ได้น้ำรด เหตุผลที่เขาไม่ไปใช้เวลากับพีร์ที่อื่นก็เพราะว่านอกจากเขาจะรู้สึกอบอุ่นเมื่ออยู่ที่บ้านแล้วชายหนุ่มก็ยังไม่อยากขาดงานในฐานะผู้บริหารอีกคนของที่นี่
  เขารักงานที่เขาจบมาตรงสายนี้มาก ถึงแม้เขาจะไม่ได้ทำงานเป็นวิศวะกรโดยตรงตามที่ต้องการในตอนแรก แต่เขาก็มีความสุขทุกครั้งที่มาทำงาน
  แต่ตอนนี้พลกฤษณ์มีความสุขยิ่งกว่าเพราะว่าเขามีพีร์เป็นคนรักอยู่ข้างกาย และยิ่งตอนนี้เขาก็ได้ชื่นใจกับคนรักของเขาจากการเติมเต็มความต้องการ

ศุภกฤษณ์ที่เห็นพี่ชายเพิ่งมาถึงก็ไม่รอช้าจะมาแซว  “โหย ก๊อ หน้าตาอย่างนี้ มาทำงานบ่าย นั่นแน่...”
“เออ รู้แล้วยังจะต้องมาถาม” เขาตอบรับห้วน ๆ กลบเกลื่อนความเขิน
“เป็นไงมั่งก๊อ”
“อ่าว ไอ้นี่ ถามทำไมวะ จะต้องให้เล่าหมดเลยเรอะ”
“เปล่า ๆ ผมก็แค่อยากรู้ว่าน้องเค้ายอมก๊อจริงเหรอ”
พลกฤษณ์ยิ้มเขินไม่ตอบอะไร
“ฮั่นแน่ เขินเลย แสดงว่าเรียบร้อยโรงเรียนแจ๊คแล้วใช่มั๊ย”
“ไอ้บ้า ไม่ต้องพูดมากก็ได้”
“ฮ่ะ ๆๆ เออ แล้วนี้ซ้อผมไม่มาด้วยเหรอ”
“อยู่บ้าน เค้าบอกจะทำความสะอาดหน่ะ”
“อ่าวทำไมล่ะ”
“ก็ ก๊อให้พวกลูกจ้างในบ้านไปพักร้อน”
“โห ก๊อ ใจคอจะอยู่กันสองคนจริง ๆ เหรอเนี่ยะ แล้วก๊อ บ้านเราหลังใหญ่อย่างนั้น ไม่คิดมั่งเหรอปล่อยให้น้องเค้าทำความสะอาดบ้านคนเดียว ตกกลางคืนเค้าก็เหนื่อยจะมาจ้ำจี้กับก๊อได้เหรอ”
“เออ ว่ะ” พลกฤษณ์เพิ่งคิดได้
“ก๊อ ผมอุตส่าห์ออกมานอนหอไอ้เจย์เพื่องานนี้โดยเฉพาะเลยนะ ก๊ออย่าให้เสียเปล่าดิ” คนเป็นน้องยุ
“เออ ๆ ขอบใจที่บอก” เขารับคำและกรุ่นคิดอยู่
“ไปทำงานก่อนเลยก๊อ เอกสารของก๊อที่ต้องเซ็นอีกบานเลย ไปเลย”
“เออ ๆ ไปเดี๋ยวนี้หล่ะ” พลกฤษณ์รับคำ ก่อนจะสลัดเรื่องนั้นจากหัวแล้วไปทำงานอย่างที่น้องชายบอก แต่เขาก็อดคิดแทนไม่ได้ว่าเมื่อคืนเขาก็ให้พีร์พักผ่อนไม่เต็มที่และจะเมื่อเช้าอีก ถ้าเป็นไปได้เขาก็แทบอยากจะกลับไปที่บ้านตอนนี้เสียเลย
 เพราะกลัวว่าถ้ากลับบ้านไปตามเวลาปกติเขาจะเห็นพีร์นอนหลับไปก่อนแล้ว

  แต่งานก็ต้องเป็นงาน เพราะว่าพลกฤษณ์นั้นเป็นคนรับผิดชอบต่อหน้าที่ และเมื่อถึงเวลาเลิกงานตอนห้าโมงครึ่งเขาก็ตรงดิ่งกลับไปที่บ้านทันทีอย่างร้อนรน
  พลกฤษณ์หวังว่าพีร์คงจะไม่เหนื่อยอ่อนนอนหลับไปเสียก่อนเพราะว่าเขาเองก็ไม่อยากไปรบกวรการนอนของคนรักเหมือนกัน
  เขาถึงบ้านในเวลาหนึ่งทุ่มกว่า ๆเพราะรถติด เมื่อเขากลับถึงบ้านก็พบว่าพีร์นั้นนอนหลับไปเรียบร้อยแล้ว เขาเห็นอย่างนั้นก็ไม่ผิดหวังอะไรมาก เพราะว่าเวลาของเขากับพีร์ยังมีอีกหลายวัน
 แต่พรุ่งนี้เห็นทีเขาคงต้องขอร้องให้พีร์ไม่ต้องลงแรงทำความสะอาดบ้านมาก ๆ เหมือนวันนี้
พลกฤษณ์มองหน้าพีร์ที่หลับสนิทอย่างเอ็นดู เขาก้มลงไปหอมหน้าผากเบา ๆ ด้วยกลัวพีร์ตื่น และค่อยออกไปหาข้าวเย็นในครัวกิน ก่อนจะกลับมาไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวนอน

“อ่าว ตื่นแล้วเหรอ” พลกฤษณ์ที่ตอนนี้นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกจากห้องน้ำเห็นพีร์ที่ลุกตื่นขึ้นมา
“อืม..” พีร์ตอบแบบงัวเงีย เขาลุกขึ้นมาดื่มน้ำเปล่าในตู้เย็นเล็ก แล้วกลับมานั่งลงบนเตียง เขามองพลกฤษณ์ที่กำลังเช็ดผมอยู่
“คุณแจ๊ค ไปทำงานมาเป็นไงมั่ง”
“ก็ เหมือนทุกวันหน่ะ”
“อืม เปล่า ผมเบื่อ ๆ อ่ะ อยู่บ้านทั้งวันเลย”
“เหรอ” พลกฤษณ์หันมาตอบ แล้วถามต่อ “เหนื่อยมั๊ย”
“ก็นิดหน่อยหน่ะ” พีร์ยิ้ม ๆ พลกฤษณ์เช็ดผมเสร็จพอดีจึงเข้ามานั่งด้วย “แล้วนอนพักมานานหรือยังล่ะเนี่ยะ”
“ก็ทำงานเสร็จตอนประมาณสี่โมงอ่ะ มีอะไรเหรอ” พีร์ถามซื่อ ๆ
“เปล่าผมก็แค่ถามดู” เขาตอบยิ้ม ๆ และโอบพีร์หลวม ๆ จากทางด้านหลัง พลกฤษณ์ค่อยกระซิบ “แล้วอยู่คนเดียวเนี่ยคิดถึงผมบ้างมั๊ย”
พีร์หันไปมองแบบไม่ไว้ใจ เพราะพลกฤษณ์เริ่มลูบไล้ไปตามตัวของเขาอย่างต้องการ พร้อมกับซุกไซร้ที่ท้ายทอยไปด้วย
“คุณแจ๊คอ่ะ อีกแล้วนะ”
พีร์ว่าให้แบบเขิน ๆ แต่พลกฤษณ์ก็ไม่สนใจ เขาจับมือของพีร์มาวางไว้บนลูกชายตัวดีของเขา
“ไม่สงสารมันหน่อยเหรอ”  ชายหนุ่มกระซิบอ้อน ๆ ขณะที่พีร์ยิ้มร้ายเพราะจุดอ่อนของชายหนุ่มมาอยู่ในมือเขาแล้ว เด็กหนุ่มหันหน้าเข้าหาชายหนุ่มที่นั่งแผ่อยู่บนเตียง พีร์ค่อย ๆ สัมผัสทักทายท่อนเอ็นที่อยู่ใต้ผ้าขนหนู พลกฤษณ์หลับตาพริ้ม พีร์ค่อย ๆ เพิ่มน้ำหนักในการปลุกอารมณ์ก่อนจะสอดมือเข้าไปกระชับพิ้นที่ความเสียวซ่านของชายหนุ่ม พลกฤษณ์ครางถูกใจพร้อมกับถอดผ้าเช็ดตัวออกอย่างรวดเร็ว
  ไอ้ตัวแสบชี้หน้าพีร์อย่างท้าทาย พีร์เห็นอย่างนั้นก็ไม่รอช้าที่จะกำมันที่ลำตัว พลกฤษณ์ครางใหญ่ พร้อม ๆ กับน้ำเย้มใส ๆ ของไอ้ตัวดีที่ออกมาเรียกร้องการปลดปล่อยจากพีร์
 “พีคับ ผม..โอยย” พลกฤษณ์พูดออกมาไม่เป็นประโยคเพราะอารมณ์คลุกกรุ่นข้างใน พีร์ยิ้มยั่วก่อนจะเล่นกับไอ้ตัวดีด้วยมือตัวเองอย่างหมั่นเขี้ยว สลับกับพลกฤษณ์ที่คำรามออกมาจากความเสียว
“โอ๊ย ที่รัก..” เขาทรมานเล็กน้อยเพราะพีร์ยังไม่ยอมมอบความชุ่มฉ่ำให้สักที พีร์เห็นอย่างนั้นก็ไม่รอช้าที่จะจัดการ เท่านั้นหล่ะพลกฤษณ์ก็ครางออกมาเสียงดังมากขึ้น เขากดหัวพีร์ให้อมให้สุดโคน เพราะในลำคอของพีร์นั้นดูดส่วนปลายของเขาเหลือเกิน
  พลกฤษณ์นั้นส่งแรงเข้าไปในปากพีร์อย่างเสียวซ่านจนพีร์เองก็จุกคอไปเหมือนกัน เขาจึงค่อย ๆ ปล่อยมันออกมา แล้วหยิบถุงยางอนามัยแบบผิวไม่เรียบมาสวมให้ไอ้ตัวดีแทน
 เพราะร่างกายของพลกฤษณ์และตัวเขาบอกว่าเวลาจริง ๆ ของเกมรักมาถึงแล้ว พีร์ค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกช้า ๆ อย่างยั่วยวน ถึงแม้เขาจะอวบอ้วนแต่เขาก็มั่นใจในตัวเองมากขึ้นจากการที่พลกฤษณ์ต้องการเขาอย่างล้นเหลือ และพีร์ก็ไม่ลืมที่จะทาเจลหล่อลื่นให้ตัวเองกับไอ้ตัวดี เพราะว่าเกมรักในคืนนี้ คงจะอีกยาวนาน
  พีร์ส่งยื้มท้าทายให้ชายหนุ่มที่ร้องขอตัวเขา เขาไม่รอช้าที่จะสำแหรกตัวเองเข้าไปในท่านั่งบนตักชายหนุ่ม พลกฤษณ์ยิ้มถูกใจ คนรักของเขาช่างร้อนแรงและสวยงามสำหรับเขาจริง ๆ
 ชายหนุ่มร้อยแรงม้านอนมองจ๊อกกี้ร่างอวบที่ควบเขาอยู่ด้วยความเสียวซ่านอย่างถูกใจ เสียงใส ๆ ของพีร์ที่ครางออกมาทำให้เขายิ่งได้อารมณ์ ถึงแม้พีร์จะอวบอ้วนแต่ก็ไม่ใช่อุปสรรคในการทำรักของเขาเลย กลับกัน เขาชักชอบเนื้อหนั่นนุ่มนิ่มของพีร์มากขึ้น เขาจับมือพีร์สองข้างที่วางบนอกเขา และก็ส่งแรงสวนตัวขึ้นไปด้วยความต้องการเช่นกัน
  เมื่อเขาทนไม่ไหว เขาก็ค่อยกลับตัวให้พีร์ไปอยู่ข้างล่างบ้าง หลากหลายลีลาที่เขาช่ำช่องผ่านไปยกแล้วยกเล่า เขาจัดการเติมรักให้สมที่เขารอคอย ทั้งในวันนี้และหลายเดือนที่ผ่านมา เขาไม่รู้ว่าพีร์กับเขามีความสุขกันนานแค่ไหน แต่เมื่อเขาเห็นพีร์เริ่มอ่อนแรงนั้นเป็นเวลาย่ำค่ำรุ่งเช้า ชายหนุ่มจึงหยุดไว้ เพื่อให้คนรักไม่บอบช้ำอย่างที่กลัว
   
  “มอนี่งครับที่รัก” ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆ เตียงเพราะยกอาหารเช้ามาให้พีร์ ที่ยังนอนไม่ตื่น
“อืม..” พีร์งัวเงียตื่นขึ้นมา เขาจะลุกขึ้น แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นเบาโหวงชอบกล “กี่โมงแล้วเนี่ยะคุณแจ๊ค”
“จะเจ็ดโมงแล้ว”
“อืม ๆ....แล้วนี่คุณจะไปไหนอ่ะ” เขาถามเพราะเห็นชายหนุ่มหันหลังจะไปอาบน้ำ
“ก็ไปทำงานไง”
“หะ..คุณแจ๊ค ไปทำงานไหวเหรอ เมื่อคืนคุณไม่ได้นอนเลยนะ ไม่ง่วงมั่งหรือไง”
พลกฤษณ์อมยิ้มปราดเข้ามากระซิบหนุ่มน้อย “ไม่ง่วงหรอก แต่อย่างอื่นมากกว่า”
พีร์มองหน้าเหวี่ยง ๆ “เค้าถามเพราะเป็นห่วงนะ”
“น่า ผมไหว” เขาเว้นวรรคและพูดต่อ “เอ หรือว่าคุณไม่อยากให้ผมไปไหนกันแน่หะ”
“พอเลย จะไปไหนก็ไปป่ะ ผมจะนอนก่อนล่ะ อ่อ ขอบคุณมากนะครับสำหรับอาหารเช้า”
“ครับ” พลกฤษณ์รับคำ และหันไปอาบน้ำ พีร์ยิ้มและลุกขึ้นมากินอาหารเช้า เพราะเขากะว่าจะไปส่งชายหนุ่มก่อนทำงาน
“ก็แค่อยากทำอะไรน่ารัก ๆ ให้บ้าง” พีร์คิดอย่างนั้นแล้วก็กินอาหารต่อไป

“ไหนบอกจะนอนต่อไงพี” พลกฤษณ์แปลกใจเมื่อเห็นพีร์ลุกมากินอาหารเช้า
“ก็ตื่นมาอยู่กับคุณก่อนดีกว่า”
  พลกฤษณ์ยิ้มเมื่อได้ยินอย่างนั้น  เขาไม่คิดเลยว่าชีวิตคู่ที่ครั้งหนึ่งเขาเคยไม่ต้องการ จะให้เขามีความรู้สึกดี ๆ จากเรื่องเล็ก ๆ นี้
  พีร์เข้าไปล้างหน้าแปรงฟัน เพื่อให้จะได้ทันชายหนุ่มที่แต่งตัวเสร็จ เขาเดินไปกับพลกฤษณ์เพื่อไปส่งชายหนุ่มที่โรงรถ ขณะที่เขายืนอยู่นั้น พลกฤษณ์ก็เข้ามากอดเขาจากทางด้านหลัง
“คุณแจ๊ค มีอะไรเหรอ”
“เปล่า ๆ ผมก็แค่อยากกอดคุณเฉย ๆ อ่ะ” เขาตอบซื่อ ๆ พีร์ยิ้มดีใจและหันไปกอดตอบชายหนุ่มอย่างอบอุ่น
“ไปทำงานได้แล้ว” พีร์บอกกับเขา ชายหนุ่มเลยก้มลงมาหอมแก้มพีร์ พีร์เองก็หอมแก้มชายหนุ่มเช่นกัน พลกฤษณ์เห็นอย่างนั้นก็รู้สึกไม่พอ เขาเข้าไปจูบร่างอวบอีกครั้งอย่างดูดดื่ม พีร์เองก็จูบตอบเช่นกัน พลกฤษณ์ในตอนนี้รู้ตัวว่าเครื่องติดแล้ว เขาจึงดันตัวพีร์ให้อยู่บนกระโปรง Ferrari คันหรู เพื่อจัดการปฎิบัติกิจยามเช้าเพื่อตอกย้ำความรักของเขาตามขั้นตอนให้พีร์สุขสมอีกรอบ  พลกฤษณ์ปลดกางกางยีนส์ลงแล้วถอดปราการด่านสุดท้ายเพื่อจะได้ทำหน้าที่อีกครั้งบนรถสปอร์ตอย่างเร่าร้อน เขาจับขาอวบ ๆ ของพีร์พาดบ่าแล้วโหมแรงกระแทกกระทั้นอย่างไม่ปราณี
  พีร์ก็ส่งเสียงร้องครางปลดปล่อยออกมาอย่างสุขสม เขามองหน้าชายคนรักที่มีสีหน้าสุขสมในเกมรัก เขาเองก็เช่นกันที่ก็รู้สึกเพลิดเพลินกับการปฎิบัติกิจนอกสถานที่อย่างนี้

 จนเมื่อลุล่วงใจของสองคนแล้ว พลกฤษณ์ก็ขอตัวไปทำงานเขาไม่ลืมมอบจูบดูดดื่มให้กับคนรักก่อนไปเพื่อตอกย้ำความหวานมันของพวกเขา 
 พีร์ที่เดินกลับมาที่ตัวบ้านก็รู้สึกอิ่มใจแต่ก็แอบเขินอายไม่น้อยที่ผ่านผ้นฉากรักบนกระโปรงรถมา เพราะเด็กหนุ่มก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะทำไปได้


โพสหน้าตอนจบจ้ะ

[nolirin]

ขอจิ้มคนแต่งก่อน

--------------------------

 :haun4:แอร๊ยยยยยยย โรงรถก็ไม่เว้น

[mayamay]

อ๊ายยยยยยยยยย  outdoor outdoor

เสียเลือดแบบต่อเนื่องเลยค่า

[railay]

 
 

[andy_kwan]

จบชุดใหญ่เมื่อไร   น้องพีร์คงจะเป็นงานมากขึ้นเยอะ    อิอิ

[bbyuqin]

แบบว่าอดทนมานาน...คราวนี้คุณแจ็คขอแบบถอนทุนคือ พร้อมคิดกำไรนอกสถานที่ด้วย....คิกคิก

ว๊าาาา จะจบแล้ว

แต่อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากเลยนะคะ

[BeeRY]

พี่แจ๊คกะพีร์ และโรงรถ มัน....
ตอนจบก็ขอแบบนี้อีกน้าาา  (หื่นไปไหน 55+)

[whistle]

แหมเอากันตรงโรงรถเลยเนาะ
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
อยากให้มีต่ออ่ะ แล้วอยากให้มีตอนที่พีร์หึงแจ็คหรือไม่ก้เจอคู่ขาเก่าแจ็คบ้างอ่ะ
อยากรู้ว่าจะเปนยังงัยอ่ะ

[dahlia]

พี่แจ๊คกะพีร์ และโรงรถ มัน....
ตอนจบก็ขอแบบนี้อีกน้าาา  (หื่นไปไหน 55+)

ขอแบบนี้ด้วยคน แต่เราไม่หื่นนะ 

หมดแรงเม้นท์ต่อแหละ 

[น้ำพริกแมงดา]

ตอนพิเศษ 6 (ตอนจบ)

   ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน 7 วัน เขากับพลกฤษณ์ก็แทบไม่ได้ว่างเว้นซึ่งเกมรักกันเลย แต่เข้าวันที่ 3 เขาก็ขอร้องให้เพลา ๆ บ้างเพราะเขาจะไปทำงานกับชายหนุ่มตามปกติเช่นกัน พีร์ไม่ได้เข้าโรงพยาบาลเพราะฟ้าเหลืองอย่างที่กลัว เขาก็มีเหนื่อยอ่อนบ้างจากกิจกรรมรักของเขา  
   บางคืนที่คนทั้งคู่ไม่ได้เติมเต็มความต้องการในเรื่องแบบนั้นกัน พวกเขาแค่นอนกอดกันก็รู้สึกว่ามีความสุขมากมายแล้ว
   พีร์เคยกลัวว่าชายหนุ่มจะเบื่อเร็ว แต่เพราะชายหนุ่มบอกกับเขาว่ากามรสของคู่รักเป็นแค่ส่วนหนึ่งของการใช้ชีวิต และก็มีโรยร่วงไปตามเวลา แต่ชายหนุ่มบอกว่า ความรู้สึกที่เขามีให้พีร์มันมากกว่าเรื่องแค่นี้
หนุ่มน้อยก็ดีใจที่ได้ยินอย่างนั้น เพราะเขาก็รู้สึกดีและเห็นด้วยกับการหลักการของผู้ชายที่เขารัก
   และวันที่พ่อแม่ของพลกฤษณ์กลับมาบ้านก็มาถึง คนทั้งสองเล่าให้ฟังว่าไปทำอะไรมาบ้างที่ต่างประเทศ พีร์สังเกตว่าพอลไม่ได้กลับมาด้วยถึงถามไป
“อ่าว แล้วน้องพอลล่ะครับม้า”
“อ่อ พอลเหรอลูก” เธอตอบยิ้ม ๆ “ตาพอลติดเล่นกับลูก ๆ ของพี่คนโตแจ๊คจนไม่อยากกลับมา ม้าเห็นว่าให้แกไปอยู่นู่นจนกว่าจะเปิดเทอมก็ดีเหมือนกัน แกจะได้มีเพื่อนเล่น”
“ระ ...เหรอครับ” พีร์ตกใจเช่นกัน เพราะเขาเองก็คิดถึงเด็กน้อยไม่ใช่เล่น
ส่วนพลกฤษณ์ยิ้มดีใจ เพราะว่าพระเจ้าคงจะขยายเวลาหรรษาของเขาไปอีกหนึ่งเดือนเลยทีเดียว เขาโอบไหล์พีร์แล้วยิ้มกรุ้มกริ่มออกมาอย่างมีความหวัง
  
   เมื่อพอลไม่อยู่ ทำให้คนเป็นพ่อแม่จำเป็นที่เมืองไทยสามารถใช้ชีวิตในด้านที่เป็นผู้ใหญ่ได้ในเวลากลางคืน คืนนี้เองก็เช่นกันที่พลกฤษณ์กับพีร์ออกท่องราตรีในผับดังย่านสุขุมวิท ในครั้งนี้พลกฤษณ์ก็นัดเจอเพื่อนอีกหลายคนเพื่อพบปะกันตามปกติ
 “เดี๋ยวนี้ออกเที่ยวได้นะไอ้แจ๊ค” เพื่อนคนนึงแซวเพราะช่วงหลัง ๆ มานี้เขาไม่ค่อยออกไปไหนเท่าไหร่
“แหม แกก็ไปแซวมัน ก็คนเค้ามีแฟนอยู่บ้านจะให้ออกมาหาเด็กเหมือนพวกเราเหรอวะ” เพื่อนอีกคนสมทบ พลกฤษณ์ยิ้ม ๆ ไม่พูดอะไร นอกจากบอกว่า
“ก็หา ๆ สิวะ คนอย่างชั้นยังหาได้ แล้วพวกแกไม่คิดจะมีลูกมีเมียกันไงวะ แก่ ๆ กันแล้ว”
“โห ใครจะเหมือนคุณล่ะครับไอ้คุณแจ๊ค ไม่ต้องทำอะไรมากก็มีแต่คนเข้ามาหา แล้วว่าแต่น้องพีนี่คิดยังไงมาอยู่กับมันครับ ไม่กลัวมันไปมีกิ๊กที่ไหนเหรอ”
“ก็ ช่างเค้าสิครับ” พีร์ตอบเชิด ๆ และมองชายหนุ่มที่โอบไหล่ตัวเองอยู่อย่างงอน ๆ
“ไอ้นี่ ถามเรื่องอื่นได้มั๊ยเนี่ยะ” พลกฤษณ์บอกกับเพื่อนตัวเอง
“ก็ ไม่เห็นเหรอว่าโต๊ะนู้นหน่ะ มีคนมองแกอยู่”
“หะ” พลกฤษณ์แอบตกใจ ส่วนพีร์เองก็มองตามทันที
พลกฤษณ์จำได้นั่นมัน แกสบี้ นายแบบหน้าเกาหลีที่เคยเป็นคู่ควงเขาช่วงนึงนี่นา พีร์มองพลกฤษณ์กับแกสบี้สลับกันอย่างคาดคั้นเพราะเมื่อก่อนเขาเองก็รู้ข่าวนี้เหมือนกัน
“เฮ้ย นั่นมันน้องแกสบี้ที่แกเคยควงไม่ใช่เหรอวะแจ๊ค” เพื่อนคนนึงพูดขึ้นมา เพราะนึกออก พลกฤษณ์ยิ่งทำหน้าเซ็งโลกเข้าไปใหญ่
 แต่อตีดคู่ขาของชายหนุ่มไม่รอช้า เด็กหนุ่มรีบเข้ามาขอนั่งด้วยอย่างไม่แยแสว่าพลกฤษณ์มากับใคร นายแบบหนุ่มแทรกร่างบางของตัวเองมาขอนั่งข้าง ๆ พลกฤษณ์ด้วยอย่างมั่นใจ
 “หวัดดีครับป่าปี๊” แกสบี้ทักทายพลกฤษณ์ที่ตอนนี้เริ่มหวั่นใจคนข้าง ๆ เขามองพีร์ที่นั่งนิ่ง ๆ เก็บความรู้สึกอย่างเป็นห่วง
“โหย น้องแกสบี้นี่ยังไม่ลืมไอ้แจ๊คอีกเหรอครับ” เพื่อนอีกคนพยายามช่วยเพราะเห็นบรรยากาศเริ่มเงียบลงจากการเย็นชาของพีร์ที่นั่งอยู่อีกข้างหนึ่งของพลกฤษณ์
“แหม ใครจะลืมป่าปี๊ได้ลงละครับ ก็ป่าปี๊หน่ะ ฮอท ขนาดไหน” แกสบี้ทำเสียงน่าหมั่นไส้เพื่อยั่วยุให้คนรักต้องแตกกัน
“ก็ดีแล้วหนิที่ไม่ลืมผม อ่อ แกสบี้ครับ วันนี้นึกไงออกมาเที่ยวล่ะ” พลกฤษณ์ถามเรียบ ๆ
“ก็แหม เค้าเที่ยวประจำหล่ะ ป่าปี๊จำไม่ได้เหรอเมื่อก่อนที่เราเที่ยวกันทุกคืนเลยนะ แต่ก็ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าวันนี้เค้าจะมาเจอป่าปี๊ที่นี่อีก”
    แกสบี้ส่งสายตาแบบมืออาชีพจิกข้ามหน้าข้ามตาพีร์อย่างไม่ยี่หร่ะ พีร์รู้สึกอึดอัดมากแต่ก็ยังนิ่งไว้
“ก็นั่นมันเมื่อก่อน ไม่เห็นเหรอว่านี่ผมมากับแฟน”
“อุ๊ย แฟน” นายแบบหนุ่มทาบอกตกใจอย่างดัดจริต
“ต๊ายย ตายแระ ขอโทษนะ พอดีไม่เห็นว่าเธอนั่งอยู่ตรงนี้ ว่าแต่ในผับนี้เค้าให้ถังแก็สเข้ามาได้ด้วยเหรอเนี่ยะ”
พีร์ส่งสายตาด่าแกสบี้อย่างไม่พอใจ ส่วนเจ้าตัวลอยหน้าลอยตาไม่รับรู้ เพื่อน ๆ ของพลกฤษณ์เห็นอย่างนั้นก็อยากจะออกปากไล่เด็กหนุ่มช่างยุไปเสียตอนนี้เหมือนกัน ส่วนพลกฤษณ์เองก็ตกใจและเป็นห่วงพีร์ขึ้นมาทันทีเพราะเจ้าตัวไม่ชอบให้ใครมาจิกกัดเรื่องความอ้วนของตัวเอง
“นี่ ๆ พูดอะไรเกรงใจแฟนผมมั่ง มีอะไรก็คุยกันดี ๆ” พลกฤษณ์ไม่สบอารมณ์
“แหม คำก็เกรงใจ สองคำก็เกรงใจ เมื่อก่อนไม่เห็นว่าป่าปี๊จะ “เกรงใจ” เค้ามั่งเลย”
 ร่างบางเน้นคำว่าเกรงใจไปในทางนั้น พีร์แทบหมดความอดทนลงตรงหน้า แต่ก็ยังนิ่ง
“พอเลย มาทักทายแค่นี้ก็กลับไปได้แล้ว บรรยากาศเสียหมดเลยรู้มั๊ย”
“แหม ป่าปี๊อ่า” เด็กหนุ่มข้ามไปนั่งตักอีกฝ่ายอย่างยั่วยวน “อย่าพูดอย่างนี้สิ ไม่เบื่อรสชาติเดิม ๆ บ้างเหรอ กินแต่อะไรอืด ๆ ทุกวันอย่างนี้ไม่ดีนะ”
พีร์เห็นอย่างนั้นก็หมดความอดทน เขาลุกพรวดขึ้นมาพูดใส่หน้านางอิจฉาในวันนี้ว่า
“ถึงผมจะอ้วนยังไงก็ไม่ได้เดือดร้อนคุณ” เขาพูดจบพร้อมกับสาดเหล้าใส่หน้านายแบบหนุ่มอย่างไม่พอใจ และก็วิ่งออกไปจากในร้านทันที
พลกฤษณ์เห็นอย่างนั้นลุกให้ร่างบางที่นั่งตักร่วงลงพื้น เขาบอกเฉียบขาดก่อนไปว่า “อย่ามายุ่งชีวิตของผมอีก!” แล้วรีบวิ่งตามพีร์ออกไปทันที

 เขามองไปหน้าร้านก็เห็นว่าพีร์กำลังเรียกแท็กซี่อยู่ เขาไม่รอช้าที่จะคว้าแขนพีร์และบอกให้แท็กซี่ไป
“ปล่อย! อย่ามายุ่ง”
“ได้ไงอ่ะ ผมทำอะไรผิด”
พีร์ไม่ตอบแต่อยากจะร้องไห้ออกมาเพราะว่ารู้สึกโกรธมากที่เจอแกสบี้มาหยามเขาเมื่อสักครู่นี้และรู้สึกหมั่นไส้ที่อีกฝ่ายพยายามทวงความเป็นเจ้าของในตัวพลกฤษณ์ให้เขารู้
“คุณจะไปกับเค้าก็ไป”
“พีคุณฟังผมบ้างสิ”
พีร์มองหน้าชายหนุ่มนิ่ง ๆ อย่างขัดเคือง
“เค้าอิจฉาคุณที่คุณ เอ่อ เป็นคนที่ผมรัก นี่คุณไม่เลยดูละครเหรอที่นางอิจฉามันชอบมาทำแบบนี้อ่ะ”
“แล้วคุณเห็นมั๊ยว่าผมทำอะไรกับเค้ารึยัง”
เขาบอกให้พีร์คิด พีร์นิ่งเงียบเพราะคิดได้
“นี่ เรื่องรูปร่างของคุณหน่ะ ใครจะว่าไงก็ช่างมันสิ คุณไปยืนบนหัวเค้าหรือไงล่ะ”
พีร์สีหน้าดีขึ้น พลกฤษณ์เลยกระซิบเบา ๆ สมทบ “หัดมั่นใจเหมือนตอนที่แก้ผ้าให้ผมดูหน่ะ”
พีร์ได้ยินอย่างนั้นก็ทุบชายหนุ่มด้วยความเขิน “ให้มันได้อย่างนี้สิคุณแจ๊ค” เขาคิดในใจ
“เฮ้ออ หมดสนุกเลย เอางี้ เดี๋ยวผมพาไปต่อที่อื่นนะ”
“ไปไหนอีกล่ะ” พีร์ถามต่อเพราะอยากกลับแล้ว
“เอาน่า รับรองว่าคุณต้องชอบ”
     ชายหนุ่มขับ Ferrari California สีดำ พาพีร์ออกนอกตัวเมืองเข้าสู่พัทยา ตั้งแต่ออกมอเตอร์เวย์ได้ เขาก็เปิดประทุนรับลม และมาถึงถนนเลียบชายหาดในเวลาไม่ช้า
   เขาค่อย ๆ ชะลอเครื่องรับลมทะเลและพลางมองหน้าคนข้าง ๆ ที่ดูมีความสุขอย่างเป็นสุขไปด้วย เวลาเข้าสู่เที่ยงคืนกว่าแล้วคนทั้งสองก็จึงตัดสินใจกลับกัน
  ระหว่างทางพลกฤษณ์กระซิบบอกกับพีร์อย่างขอความเห็น
“พีร์ คืนนี้คุณอยากเปลี่ยนบรรยากาศมั๊ย”
“เปลี่ยนบรรยากาศ?”
“อืม ใช่ แบบว่า เราไปลองไปนอนที่ม่านรูดกันมั่งมั๊ย”
“จะบ้าเหรอคุณแจ๊ค” พีร์แหวขึ้นมา “ทำไมล่ะ”
“ก็ น่าตื่นเต้นดีออกไมสนใจเหรอ”
พีร์ยิ้มยั่วทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น เพราะเขาก็เคยได้ยินมาว่าบรรยากาศในโรงแรมม่านรูดนั้นช่างปลุกเร้าอารมณ์เพียงใด เขาเองก็อยากลองดูเหมือนกัน  
“ว่าไง”
“ก็เอาสิ” พีร์ตอบยิ้ม ๆ ทำให้พลกฤษณ์ต้องให้พีร์ใช้โปรแกรมในมือถือช่วยเสริชหาโรงแรมม่านรูดในตัวเมืองพัทยาทันที
 และคนทั้งสองก็ได้พักสมใจ พลกฤษณ์ไม่รอช้าที่จะเลี้ยวเข้าไปตามคำบอก และก็ให้ทิปพนักงานตามธรรมเนียม เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ไม่ผิดหวัง เมื่อพบที่นอนทรงกลมและกระจกเงาที่ติดไว้โดยรอบ เมื่อเปิดไฟก็เห็นว่าแสงไฟในห้องนั้นจัดไว้สำหรับภารกิจของคู่รักและคู่นอนโดยเฉพาะ
    พีร์เองที่เพิ่งเข้าม่านรูดเป็นครั้งแรกรู้สึกตื่นเต้นกับภาพที่เห็นตรงหน้า เขาจึงมองไปรอบ ๆ อย่างสำรวจ
พลกฤษณ์ที่เพิ่งรับกุญแจจากพนักงาน จัดการล็อกประตูห้องทันที เขาโอบไหล่ของพีร์ที่มองไปในกระจกแล้วมองกระจกเช่นกัน
“เราเหมาะสมกันมากเลยเนอะ” พลกฤษณ์พูดขึ้นมา พีร์หันไปยิ้มให้และพยักหน้าตอบรับอย่างเสียไม่ได้
  “ไปอาบน้ำก่อนนะ” พีร์บอกอย่างนั้น พลกฤษณ์ก็ยิ้มแล้วบอกว่า
“ไปด้วยสิ”
พีร์ยิ้มรับ รู้แล้วว่าชายหนุ่มหมายถึงอะไร  พวกเขาก็ไม่รอช้าทันที่จะไปชำระล้างร่างกายกันในห้องน้ำ
     สายน้ำเย็นฉ่ำจากฝักบัวทำให้พีร์และพลกฤษณ์ต่างก็ลูบไล้กันและกันไปมาอย่างต้องการ พีร์มองดูผิวขาวสะอาดไร้รอยใด ๆ ของชายหนุ่มอย่างพึงใจ ก่อนจะฝังจูบลงบนอกหนานั้นตามความต้องการข้างใน
 ชายหนุ่มครางอืออย่างพึงใจและก็ย้ายมือไปโลมไล้สะโพกอวบอิ่มของพีร์ตอบแทน สักพักเขาก็สบู่เหลวลงบนตัวพีร์และเขาเพื่อจะอาบน้ำกันจริง ๆ
   พวกเขาออกจากห้องน้ำมาต่อที่เตียงนอนในสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่ พลกฤษณ์ไม่รอช้าที่จะมอบความหรรษานอกสถานที่ให้กับพีร์ คนทั้งคู่ต่างโลมเล้ากันและกันอีกรอบ และประกอบกายเข้ากันตามความต้องการในเวลาต่อมา
  พีร์ที่ตอนนี้อยู่ในท่าคลานเข่ามองตัวเองกับพลกฤษณ์ในกระจกที่กำลังเติมรักอย่างเร่าร้อน เขารู้สึกร้อนร่านขึ้นเมื่อเห็นเงาของตัวเองกับคนรัก จึงตอบสนองความต้องการของคนรักมากขึ้นโดยการเด้งสะโพกสวน พลกฤษณ์เห็นอย่างนั้นก็โน้มตัวลงมาคว้าคางคนรักเพื่อมอบจูบเย้ายวนให้ พีร์ค่อยคลายขาลงเพื่อให้ตัวแนบที่นอนและค่อยประคองหน้าชายหนุ่มรับจูบเช่นกัน
   พีร์รู้สึกว่าตัวเขาตั้งแต่ตกลงปลงใจกับพลกฤษณ์นี่ช่างร้อนแรงขึ้นทุกวัน ๆ จริง ๆ

   พีร์กับพลกฤษณ์ใช้ชีวิตด้วยกันมาร่วมปี ทำให้เป็นที่จับตาของสังคมวงกว้างว่าคู่รักที่เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่จะเป็นอย่างไรหลังตกลงปลงใจกันจริงจัง  วันนี้เขาได้รับการติดต่อจากพิธีกรปากกล้ามาดเด็กนอกคนดังที่ขอมาซอกแซกชีวิตของเขาและสัมภาสน์แบบเจาะลึกถึงบ้านตามสไตล์
  พลกฤษณ์กับพีร์ยินดีที่ได้รับเชิญ พลกฤษณ์พาพิธีกรหนุ่มหัวนอกเดินดูบ้านและโรงรถ และให้พิธีกรหนุ่มลองขับรถบางคัน จนเข้าสู่การสัมภาสน์ที่วันนี้คนทั้งประเทศจะได้เห็นหน้าพีร์เป็นครั้งแรกจริง ๆ .

“พวกคุณอยู่ด้วยกันมากี่เดือนแล้วครับ” ชายหนุ่มสัมภาสน์
“เข้าเดือนที่ 9 แล้วครับ” พลกฤษณ์ตอบ
“เป็นไงมั่ง ชีวิตพวกคุณแฮ๊ปปี้ดีมั๊ย คุณพีว่าไงครับ”
“ก็เรื่อย ๆ หน่ะครับ” พีร์ตอบเรียบ ๆ
“เรื่อย ๆ นี่คือยังไงฮะ”
“ก็ปกติเหมือนตอนที่เราอยู่ด้วยกันเดือนแรก มีทะเลาะกันบ้างนิดหน่อย แต่ก็เรื่อย ๆ อ่ะครับ”
“คุณแจ๊คเป็นคนหวานมั่งมั๊ย” เขาถามพีร์ต่อ
“ก็ ครับ หวานบ้าง”
“ไหนลองยกความหวานมามั่งสิ ไอ้ที่ผมเห็นในยูทูปที่คุณแจ๊คไปร้องเพลงง้อคุณในผับนี่ใช่มั๊ย”
“ก็ ครับ” พีร์ตอบเขิน ๆ
“แล้วไม่กลัวความเจ้าชู้ของคุณแจ๊คมั่งเหรอ”
พีร์คิดสักพักแล้วตอบไป “ก็ เมื่อก่อนก็กลัวนะครับ ตอนนี้ไม่แล้ว”
“ทำไมล่ะ เค้าทำอะไรให้คุณรู้สึกว่าเค้าหยุดที่คุณ”
“ไม่รู้อ่ะครับ ความรู้สึกของผมมันบอก”
“คุณแจ๊ค แล้วอะไรทำให้คุณหยุดกับคนคนนี้”
“ความเป็นตัวเค้าครับ ผมคิดว่า ตั้งแต่ผมรู้จักกับพี ชีวิตบางส่วนที่ผมขาดก็มีเค้ามาเติมเต็ม”
“ยังไง”
“ก็ความเป็นตัวเค้านี่หล่ะครับ ที่ทำให้ผมรู้สึกว่าการที่ผมกล้าที่จะรักใครจริง ๆ มันไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอีกต่อไป”
“แล้วแต่ก่อนคุณมีมุมมองต่อความรักยังไงล่ะ”
“ก็อย่างที่เห็นหน่ะครับ คือ จริง ๆ ผมไม่มีเลยนะ ผมไม่เชื่อในความรักใด ๆ ทั้งสิ้น ผมคิดแค่ว่าผมเป็นอย่างนี้ผมใช้ชีวิตให้คุ้มค่าตามความพอใจที่จะเจอคนใหม่เรื่อย ๆ สั้น ๆ ก็พอแล้ว”
“คือคุณพีเค้ามาทำให้คุณเปลี่ยนไปว่างั้น”
“ครับ ใช่ครับ”
“โอเค เรื่องของชีวิตคู่ทั่ว ๆ ไปเนี่ยะเราก็ต้องยอมรับกันว่า เซ็กส์ ก็เป็นเรื่องสำคัญอีกอย่าง แล้วคู่รักผู้ชาย ผู้ชายอย่างพวกคุณเนี่ยะ มันสำคัญมากมั๊ย”
“สำคัญครับ แต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมด” พลกฤษณ์ตอบ
“ยังไงครับ ไหนผมอยากให้คุณพีร์ได้อธิบาย”
“ก็ อย่างที่คุณแจ๊คว่าหน่ะครับ แต่เหนือสิ่งอื่นใดผมเชื่อว่า เราสองคนอยู่กันแบบนี้เพราะว่าเราพยายามทำความเข้าใจกันมากกว่า”
“แล้วอยู่ด้วยกันมาจะ 9 เดือนนี่ ผมไม่ถามนะว่าคุณคาดหวังอะไร แต่ผมอยากรู้ว่า  ตอนนี้พวกคุณมีความสุขกันดีใช่หรือไม่”
คนทั้งสองมองหน้ากันแล้วพยักหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะตอบว่า “ครับ ใช่ครับ”
“โอเค สุดท้ายนี้ในฐานะที่พวกคุณเป็นคู่รักชายชายที่เป็นที่รู้จักของทุกคน คุณมีอะไรอยากจะบอกผู้ชมทางบ้านที่กำลังดูอยู่ตอนนี้มั๊ย”
“ครับ” พลกฤษณ์รับคำก่อนจะหันมาบอกว่า “ผมรู้ดีว่าพวกผมเป็นเหมือนตัวประหลาดของสังคม แต่ผมอยากให้สังคมยอมรับพวกผมที่คุณค่าในความสามารถมากกว่าการที่พวกผมมีชีวิตที่หรูหราอย่างที่เห็น ผมมั่นใจนะครับว่าชาวเราหลายคนเป็นคนดี แต่ขาดโอกาสในสังคม ก็ผมเป็นแค่คนเล็ก ๆ ที่อยากจะบอกกับทุกคนว่า ชาวเราอย่างพวกผม ก็มีคุณค่าในตัวเองไม่ต่างจากชายหญิงทั่วไป ครับ”

“วันนี้ ผมได้มีโอกาสมารู้จักกับ “แจ๊คตัวพ่อ” ผู้ชายที่เป็นตัวของตัวเอง....ผู้ชายที่รักความเร็ว...ผู้ชายที่รักครอบครัว แต่เหนือสิ่งอื่นใดนั้น ผู้ชายคนนี้ก็รักผู้ชายอีกคนอย่างแท้จริง...ราตรีสวัสครับพี่น้องชาวไทย”

“โหยย” พีร์อุทานออกมาหลังดูรายการที่ออกอากาศจบ “คุณแจ๊คในทีวีดูดีมากเลยอ่ะ”
“จริงเหรอ”
“อืม ๆ” พีร์สมทบต่อ“เดี๋ยวรอดูเหอะพรุ่งนี้นะ คนมาเต็มโชว์รูมแน่”
“มาจีบผมเหรอ”
“เอาเลย” พีร์งอนขึ้นมาเมื่อได้ยินอย่างนั้น
“หน่ะ หึงผมเลยใช่มั๊ยล่ะ”
“ใครหึง”
“น่า ผมดีใจนะที่คุณหึงผมอ่ะ”
พีร์เขินไม่ตอบอะไร พลกฤษณ์เข้ามากอดร่างอวบหลวม ๆ อย่างแสนรัก
“ที่รักคับ”
“หืม”
“ผมดีใจอย่างที่บอกในรายการนะว่าได้เจอคุณ” เขาเว้นวรรค “จริง ๆ นะ”
“ผมก็เหมือนกัน”
   คนทั้งสองนอนมองหน้ากันอย่างเข้าใจและสวมกอดกันอย่างอบอุ่น ความรู้สึกเปี่ยมสุขอบอวลขึ้นมาจากความรู้สึกข้างในที่สื่อออกมาของคู่รักโดยไม่สามารถกลั่นเป็นคำพูดใด ๆ ออกมาได้แต่คนทั้งสองก็รับรู้จากใจที่สื่อสารกัน

จบจริง ๆ จ้ะ


ขอบคุณมาก ๆ สำหรับการติดตามค่ะ

คุณ BeeRY  และคุณ railay คะ ขอบคุณมากค่ะ ที่ยังคิดตามกันเหนียวแน่น  และก็ผู้อ่าน ทุก ๆ คนมากเลยนะคะ

คุณ bbyuqin  คะ เรื่องของน้องพีร์คงจะยืดไปไม่ได้แล้วหล่ะค่ะ เดี๋ยวเป็นละคร ช่อง 7 ยืดเรียกเรตติ้งพอดี ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะสำหรับการติดตามที่เหนียวแน่นและชอบเรื่องของน้องพีร์นี้

เจอกันใหม่เรื่องหน้าค่ะ ขอบคุณมาก ๆ นะคะ

[PEENAT1972]

สุขใจ เหมือนได้กลับไปเป็นสาวๆ อีกครั้งนึง

เอาใจช่วยในทุกเรื่องค่ะ จะตามไปอ่านนะค่ะ ด้วยความรัก จากอีป้าแก่ๆ ค่ะ +1

[nolirin]

จบแล้ววววว 
เฮียแจ็คกะนู๋พีร์มีความสุข คนอ่านก็มีความสุข

+1 ให้เปงกำลังใจนะคะคุณน้ำพริก
ว่างๆก็อย่างลืมแต่งเรื่องใหม่ให้ได้อ่านอีกน๊า

[bbyuqin]

จบได้สวยงามมากๆค่ะ  

น้องพีร์เนี่ยยิ่งอยู่กับคุณแจ็ค ยิ่งร้อนแรงไม่พอ คุณแจ็คก็หื่นมากกว่าเดิมด้วยด้วยมั้ง เหอเหอ...ไปเปลี่ยนบรรยากาศกันนอกสถานที่ ร้อนแรงจริงๆ

ขอบคุณไรท์เตอร์สำหรับเรื่องดีๆเรื่องนี้นะคะ..ชอบมากๆๆๆ แบบว่าเหมือนชีวิตคนคนนึงอ่ะ อินไปกับตัวละครของน้องพีร์ ที่ต้องไปเผชิญ อะไรมากมาย ไม่ใช่หนุ่มบริสุทธิ์ ไม่ได้ตัวเล็ก บอบบางปากแดง ดูคิกขุ ออดอ้อนเหมือนเรื่องอื่นไที่อ่านมา แต่อย่างน้อยในสุดท้ายคนดีๆอย่างน้องพีร์ ก็ได้เจอคนที่ใช่มาดูแล ...
พออ่านแล้วก็ทำให้มีกำลังใจนะเนี่ย คึคึ ... แบบว่า ไม่ได้หุ่นดี สวยเด้ง แอ๊บ แบ๊ว แบบสาวเกาหลี แต่ซักวันคนที่ใช่ก็จะมาเอง....

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ....รอติดตามเรื่องใหม่นะคะ  

[whistle]

ว้า..........จบแล้วอ่ะ ใจจริงไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
แต่ในที่สุดพีร์ก้มีความสุขกะเค้าเสียทีนะ