หัวข้อ: แค่มีนาย by โอนนิมารุ *Rebirth*

[MyLoveMyBabe]

เศร้าไม่จบไม่สิ้น หือๆๆ  เมื่อไหร่จะได้คืนดีกันนะคู่นี้ 

[pongsj]

  สุดจะทน

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

ทำไมถึงเป็นแบบนี้อ่ะ

[Poes]

เศร้า    เมื่อไหร่จาได้กลับมารักกันดังเดิม   

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

เสียดายเวลาที่สร้างร่วมกันมา
 

[THIP]

      

[A GE]

  ความบังเอิญไม่มีในโลกนี่นา 

[HydrA]

ใจร้ายกว่านี้มีอีกมั๊ยอ่ะ เกือบ
จะได้คืนดีกันอยู่แล้วเชียว

[Junrai_Hyper™]

โรงเรียนเอกชนชายล้วนคลาคล่ำไปด้วยเด็กวัยรุ่นผิวพรรณดี หน้าตาดี ส่วนใหญ่ออกไปทางขาวตี๋อันเป็นลักษณะของเด็กที่มาจากครอบครัวที่มีฐานะทางบ้านอยู่ในขั้นร่ำรวย
วันชนะมองเด็กนักเรียนด้วยสายตาเอ็นดู พลางคิดว่าเวลานี่ก็ผ่านไปเร็วดีเหมือนกันนะ สมัยตอนเป็นนักเรียนมัธยมกับตอนนี้จบปริญญาโทแล้วคล้ายว่าผ่านมาแค่เดือนหนึ่งเอง

ที่จริงวันชนะจะไปเป็นนักวิจัยของสถาบันมีชื่อแห่งหนึ่งแต่ว่าโปรเจคที่ทางสถาบันเสนอมาจะเริ่มในอีกหกเดือนข้างหน้า พอดีว่าโรงเรียนเอกชนแห่งนี้ต้องการครูสอนวิทยาศาสตร์ด่วน และพอดีว่าโรงเรียนนี้เป็นของครอบครัวภัทร วันชนะเลยได้มาเป็นอาจารย์สอนชั่วคราว


“อาจารย์เคยถ่ายแบบรึเปล่าครับ ผมคุ้นๆ” นักเรียนคนหนึ่งถามในตอนแนะนำตัว
“นั่นสิอาจารย์ ผมก็คุ้นๆนะ” นักเรียนอีกคนเสริม
“ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีครับ” วันชนะยิ้ม เด็กวัยรุ่นนี่น่ารักจริง
“ฮ้า จริงด้วยเหรอฮะ” เสียงฮือฮาเริ่มดังกว่าเดิม
“แต่ผมมาสอนชีวะวิทยานะครับ”
“โห หล่อแล้วยังเก่งอีก” เสียงนักเรียนคนหนึ่งเอ่ยตามประสาเด็กช่างพูดกล้าแสดงออก
“ถ้าอยากได้ลายเซ็นก็ทำการบ้านมาส่งแล้วกันนะครับ” วันชนะปล่อยมุข
“โธ่ อาจารย์...” เสียงนักเรียนยานตอนท้าย “เจอกันวันแรกก็จะให้การบ้านเลยเหรอครับ”
วันชนะไม่ตอบแต่หัวเราะให้ “เปิดบทที่สองเลยครับ”
“โหย...”


“เป็นยังไงบ้างคะ เด็กห้องสี่” นุชรินทร์ อาจารย์สอนเคมีถามในช่วงพักกลางวัน “ดูพวกแกเฮ้วๆ อย่างนั้นแต่ก็ตั้งใจเรียนนะคะ”
“ก็ดูเป็นเด็กดีทุกคนนะครับ” วันชนะยิ้ม
“ว่าแต่ครูวินจะไปทานกลางวันด้วยกันไหมคะ” นุชชวน
“ปกติทานที่ไหนกันล่ะครับ” วันชนะถามขณะเก็บข้าวของบนโต๊ะให้เข้าที่เข้าทางไปด้วย
“ในห้องพักของอาจารย์ที่โรงอาหารของโรงเรียนแล้วก็มีออกไปทานข้างนอกบ้างค่ะ” นุชกล่าว
“ไม่บ้างแล้วล่ะมั้งนุช” เสียงอาจารย์เอื้องทิพย์แทรกพร้อมทำตาเย้าแหย่
“บ้าน่ะ ทิพย์” นุชหน้าแดง
“มีอะไรกันเหรอครับ” วันชนะถาม
“ก็คงไม่เรียกว่าไปทานนอกโรงเรียนบ้างหรอกนะคะ แต่นุชน่ะไปทุกวันเลยค่ะ” คนพูดยิ้มเจ้าเล่ห์หันไปทางครูสาวที่ถูกพูดถึงที่กำลังหน้าร้อนฉ่า
“โห ร้านไหนครับ อร่อยมากเลยล่ะสินะครับ” วันชนะชักอยากลอง
“กับข้าวน่ะไม่เท่าไรหรอกค่ะ แต่อาหารตานี่ชั้นเลิศเลยล่ะ ฮิ ฮิ”
“บ้า ทิพย์ก็” นุชรินทร์ขวยเขิน “ครูวินถ้าจะไปด้วยกันเดี๋ยวนุชรอข้างนอกนะคะ”
“ครับ” วันชนะยังงงๆ แต่ก็กล่าวรับ
“นุชเค้าแอบชอบพนักงานบริษัทข้างๆโรงเรียนเรานี้คนนึงน่ะคะครูวิน พักเที่ยงก็จะออกไปกินข้าวร้านเดิมค่ะ จะมองเห็นเขากินอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วย”
“ทิพย์ ครูวิน ไปยัง” นุชรินทร์เรียกจากข้างนอก
“จ้า รู้แล้วๆ ช้าหน่อยไม่ได้เลยนะ”


วันชนะเลยเดินออกไปสมทบแต่ก็ปฏิเสธไปว่า “วันนี้ครูนุชกับครูทิพย์ไปกันก่อนเลยนะครับ ผมว่าจะลองเดินสำรวจโรงเรียนดูหน่อยน่ะครับ ว่าจะทานมื้อเที่ยงในโรงเรียนเลยครับ”
“ว้า เสียดายแย่เลยค่ะ แต่เอาไว้วันหลังก็ได้นะ” นุชรินทร์ยิ้ม ใจร้อนเต็มทน “งั้นเราไปก่อนนะคะ” แล้วก็ควงแขนเพื่อนรักจากไป


วันชนะเดินสำรวจตามทางมาเรื่อยๆจนมาถึงที่โรงอาหารที่คลาคล่ำไปด้วยนักเรียนยามพักเที่ยง คงเพราะเขาเพิ่งจะแปลกหน้าของที่นี่ทำให้วันชนะสังเกตเห็นเด็กนักเรียนให้ความสนใจเขาอยู่มาก
“ป้าครับ ขอแกงเขียวหวานกับไข่เจียวครับ” วันชนะสั่งข้าวราดแกงง่ายๆ
“นี่จ้ะ” ป้าเจ้าของร้านส่งจานให้แล้วรับเงินมา
“ขอบคุณครับ”

จากนั้นวันชนะชะเง้อมองหาห้องพักส่วนของอาจารย์ที่ไหนนะ
“อาจารย์ไปกินข้าวกับผมไหมครับ”
วันชนะหันไปก็พบกับเด็กนักเรียนคนหนึ่งหน้าคุ้นๆ ตัวสูงกว่าวันชนะเสียอีก ผิวขาวจนอมชมพู ยืนท่าทางฝืนๆเก้ๆกังๆ แล้วก็นึกออกว่าเป็นลูกศิษย์คนหนึ่งในห้องที่เพิ่งเจอกันเมื่อเช้านั่นเอง 
วันชนะมีท่าทางลังเล จะเหมาะสมหรือเปล่าล่ะ
“โหย อาจารย์ คิดมากน่า ไม่เป็นไรหรอกครับ ที่นี่อาจารย์กับนักเรียนสนิทกันนะครับ” เด็กคนนั้นว่า “ดูอย่างครูคนนั้นสิครับ” เขาชี้ไปทางโต๊ะหนึ่งที่มีเด็กนักเรียนสาม-สี่คนนั่งทานกับอาจารย์

“ไปกันเถอะครับ” เด็กคนสรุป
วันชนะเลยต้องเดินตามไปจนได้
จนเจอโต๊ะว่างลูกศิษย์กับอาจารย์ก็นั่งลง
“แล้วเพื่อนๆล่ะ ไม่มากินด้วยกันเหรอ” วันชนะถาม
“อ๋อ เพื่อนผมมันกินกันหมดแล้วครับ ’จารย์ พอดีผมไปแก้งานส่งวิชาพุทธศาสนามาน่ะครับ แฮ่ แฮ่” เขาทำหน้าทะเล้น
“ทำไมเหรอ แล้วคนอื่นไม่ต้องแก้เหรอ” วันชนะถามต่อ
“ก็พอดีวันก่อนอาจารย์ให้สอบท่องศีลห้าน่ะครับ แต่ผมท่องผิด แหะ แหะ ศีลข้อสามน่ะ’จารย์ ตอนนั้นมันนึกไม่ออกน่ะ ก็เลยโดนให้คัดศีลห้าห้าสิบจบ กับศีลข้อที่สามอีกห้าสิบ”
“อ่อ สมควรแล้ว อยู่จนม.ห้าแล้วยังท่องไม่ได้ก็สมควร ฮิฮิ” วันชนะอดหยอกไม่ได้
“แล้ว...” วันชนะมองหาชื่อที่อกซ้าย “...ธนวัฒน์ จบม.ปลายแล้วคิดจะเรียนอะไรต่อ”
“’จารย์เรียกชื่อเล่นผมก็ได้นะ ผมชื่อบอส” เขาตักกับข้าวใส่ปากเคี้ยวแก้มตุ่ย “อย่าไปบอกใครนะ’จารย์ ที่จริงผมน่ะอยากเรียนพวกออกแบบภายในไรเงี้ยมากกว่าล่ะ แต่ว่าที่บ้านผมเขาจะให้ผมเรียนหมอ”
“ได้ไงล่ะ ครูว่าบอสอยากเรียนอะไรก็คุยกับที่บ้านน่าจะดีกว่านะ อนาคตของเราไม่ใช่ของที่บ้านเสียหน่อย” วันชนะแนะนำ
“พูดไปก็เท่านั้นแหล่ะ’จารย์ ผมไม่ใช่พี่จะได้...” เด็กหนุ่มถอนหายใจยาว “...ช่างเถอะครับ เหลืออีกตั้งปีนึง เอาไว้ใกล้ๆค่อยว่ากันอีกที”
“แล้ว’จารย์ล่ะครับ” เด็กหนุ่มถาม
“หือ เรื่องไรเหรอ” วันชนะยกแก้วน้ำผลไม้ปั่นขึ้นมาดูด
“’จารย์มีแฟนยังครับ” เด็กหนุ่มสายตาจริงจังขณะที่วันชนะสำลักน้ำปั่นกับคำถามจู่โจมและดูเหมือนเด็กหนุ่มจะเปลี่ยนอารมณ์ในฉับพลัน
“ทะ...ทำไม ถามงั้นล่ะ” วันชนะอึกอัก เริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศแปลกๆ
..


 

[MyLoveMyBabe]

อ๊ากกก โรงเรียนมัธยมมม   เหอๆๆ

โดนเด็กจีบอีกต่างหาก เหอๆๆ

[Poes]

รอลุ้นต่อ 

[THIP]

หุหุ เจอเด็กจีบซะแล้ว     

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

กร๊ากกกกก โดนเด็กจีบ
 

ชอบๆๆๆ จะเสร็จบอสไหม

เอาไป +1 คิกคิก
 

[pongsj]

แล้วนักขัตหายไปไหนเนี่ย

โรงเรียนชายล้วนด้วย อิอิ (แอบนึกถึงโรงเรียนตัวเอง อยากกลับไปเรียนอีกจัง)

[HydrA]

วันชนะมาสอนวันแรกก้อเจอคำถามเด็ดเลยใช่ม๊า แต่จะไปเจอกับนักขัตได้ที่ไหนนะ

[noderrorM]

  o13เป็นนิยายที่ผมอ่านแล้วรู้สึกว่าสนุกนะ ไม่เครียด ผมชอบเนื้อหาทุกตอนเลยคับ ชอบมากเลย...ผมคิดว่าสักวันหากคัยเจอรักแบบนี้ มันคงจะเป็นเครื่องพิสูนจ์ได้ว่า เค้าคนนั้นรักเราจริง และผมเชื่อว่า ถึงอุปสรรคมากเพียงใด ยังไงคู่แท้ก็คือคู่แค่วันยังค่ำ....หากว่าชีวิตผมเจอแบบนี้คงดีสิคับ  อยากคุยกับผู้แต่งอ่ะคับ  หากไม่รบกวนเวลามาก อยากให้ช่วยแอดมาหน่อยคับ เพื่อผู้แต่งจะให้คำปรึกษาที่ทำให้ผมรู้ว่า ตอนนี้ผมทำอะไรอยู่ สิ่งที่ผมเจอมันคืออะไร...หากไม่ลำบากมากนักอยากคุยด้วยจริงๆคับ error_live_01อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com        
                      ภาพนี้คงเป็นภาพความรักระหว่างตั้มกับวินได้นะคับ

[light_tao]

ชอบเรื่องนี้มากๆเลย  ติดตามอยู่นะคะ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

o13เป็นนิยายที่ผมอ่านแล้วรู้สึกว่าสนุกนะ ไม่เครียด ผมชอบเนื้อหาทุกตอนเลยคับ ชอบมากเลย...ผมคิดว่าสักวันหากคัยเจอรักแบบนี้ มันคงจะเป็นเครื่องพิสูนจ์ได้ว่า เค้าคนนั้นรักเราจริง และผมเชื่อว่า ถึงอุปสรรคมากเพียงใด ยังไงคู่แท้ก็คือคู่แค่วันยังค่ำ....หากว่าชีวิตผมเจอแบบนี้คงดีสิคับ  อยากคุยกับผู้แต่งอ่ะคับ  หากไม่รบกวนเวลามาก อยากให้ช่วยแอดมาหน่อยคับ เพื่อผู้แต่งจะให้คำปรึกษาที่ทำให้ผมรู้ว่า ตอนนี้ผมทำอะไรอยู่ สิ่งที่ผมเจอมันคืออะไร...หากไม่ลำบากมากนักอยากคุยด้วยจริงๆคับ error_live_01อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com       
                      ภาพนี้คงเป็นภาพความรักระหว่างตั้มกับวินได้นะคับ

เรื่องเป็นมายังไงหรือ ลองเล่าเหตุการ์คร่าวๆมาสิเพื่อเพื่อนๆจะช่วยเป็นกำลังใจให้
ว่าสิ่งที่คุณทำมันผ่านการตัดสินใจอย่างดีแล้ว

ไม่ก็เล่าที่บอร์ดพูดคุยทั่วไปก็ได้นะ ถ้ามันยาว อิอิ
 

[โอนริโอ้]

แอดมาคุยกันได้นะครับ genity_gอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com ครับ
ผมแอดคุณ light_tao ไปแล้วล่ะคับ 

[MyLoveMyBabe]

,มารอค้าบบบ   

[krappom]

 

โย่วๆ

ตามทันแล้ว กิ๊บกิ้ววววววว

 

[Junrai_Hyper™]

..
..
“’จารย์มีแฟนยังครับ” เด็กหนุ่มสายตาจริงจังขณะที่วันชนะสำลักน้ำปั่นกับคำถามจู่โจมและดูเหมือนเด็กหนุ่มจะเปลี่ยนอารมณ์ในฉับพลัน
“ทะ...ทำไม ถามงั้นล่ะ” วันชนะอึกอัก เริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศแปลกๆ

กริ๊ง!
เสียงออดบอกเวลาเข้าเรียนดังพอดี
“รีบไปเรียนได้แล้วเราน่ะ”
“’จารย์ตอบผมก่อนดิฮะ” เขาทำท่าจะไม่ยอมไป
“เป็นเด็กเป็นเล็กจะรู้ไปทำไม เอาไว้โตก่อน” วันชนะก็ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้ต้องการอะไร ...หรือเขาจะเป็นเกย์
“ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ ‘จารย์” เขาลุกขึ้น “ผมไปเรียนก่อนก็ได้ แต่เอาเป็นว่าผมจะต้องรู้เกี่ยวกับอาจารย์มากกว่านี้แน่นอนครับ” เขาทำท่าเหมือนกุมชะตาวันชนะเอาไว้แล้วยิ้มมุมปากอย่างคนเจ้าเล่ห์ก่อนจากไป

อันตรายจริงเด็กคนนี้ อายุสิบเจ็ดจริงเหรอเนี่ย

วันชนะกลับเข้ามาที่ห้องพักอาจารย์ก็ได้ยินเสียงคุยกิ๊กกั๊กของนุชรินทร์กับเอื้องทิพย์
“ครูวิน ตกลงไปทานมื้อเที่ยงที่ไหนมาคะ” เอื้องทิพย์ถาม
“ที่โรงเรียนนี้แหล่ะครับ” วันชนะตอบ “เอ้ะ ดูไรกันอยู่เหรอครับ”
“อิ อิ” เอื้องทิพย์ทำตาเยิ้ม “เรามีรูปของพ่อหนุ่มคนนั้นด้วยล่ะค่ะ”
“ท่าทางเป็นเอามากเลยนะครับนี่” วันชนะหัวเราะเบาๆ
“นี่ค่ะ” เอื้องทิพย์ยึดมือถือจากมือนุชรินทร์มาโชว์ให้ดู
“ยัยทิพย์” นุชรินทร์หน้าแดง แต่ไม่ทันการณ์แล้ว
วันชนะเห็นอยางนั้นเลยถามก่อน “ผมดูได้มั้ยครับครูนุช”
“ได้เลยค่ะ” เอื้องทิพย์ตอบ
“ไหนครับๆ” วันชนะหรี่ตามองหน้าจอมือถือก็เห็นมีตั้งหลายคนในรูป แล้วก็ตัวเล็กๆกันทั้งนั้น
“คนนั้นไงคะ ที่สูงๆ” เอื้องทิพย์พรีเซนต์
วันชนะหรี่ตาแต่ก็เห็นแต่หน้าคนเบลอๆ
“น่าจะชัดกว่านี้อีกนิดนะครับ”
“โหย ได้แค่นี้ยัยนุชคงนอนละเมอไปหลายวันแล้วค่ะ”
“แหม ก็กล้องมือถือรุ่นนี้มันซูมไม่ได้นี่นา” เจ้าของมือถือว่า
“เอางี้ม่ะ พรุ่งนี้เราแอบเอากล้องถ่ายรูปไปเลยนะ”
“บ้าเหรอทิพย์” นุชรินทร์ค้อนแต่ก็แอบคิด
กลุ่มสนทนาจบแค่นั้นเมื่อเอื้องทิพย์ได้เวลาไปสอนคาบของตัวเอง เหลือแต่วันชนะกับนุชรินทร์
“อาจารย์นุชรู้จักเด็กที่ชื่อธนวัฒน์ไหมครับ” วันชนะถาม
“บอสหรือคะ”
“ใช่ครับ”
“ค่ะ”
“ดูภายนอกแกก็เป็นปกตินะคะ บอสเรียนเก่งแม้เวลาเรียนในห้องจะดูเหมือนไม่ค่อยตั้งใจก็ตาม แต่เห็นอย่างนั้นบอสน่ะน่าสงสารนะคะ” นุชรินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“บอสเจอแรงกดดันจากคนที่บ้านน่ะค่ะ เขาต้องสอบเข้าคณะแพทย์ศาสตร์ให้ได้” หญิงสาวถอนหายใจ
“อะไรกัน ไม่น่าทำกับบอสอย่างนั้นเลยนะครับ นี่ผมก็เพิ่งจะได้คุยกัน เห็นบอสบอกว่าอยากเรียนมัณฑนศิลป์มากกว่า” วันชนะอดแสดงความเห็นไม่ได้
“ค่ะ” นุชรินทร์ถอนหายใจ
“ผมจะลองคุยกับที่บ้านของบอสดูครับ” วันชนะตั้งประณิธาน
“อย่าเลยค่ะ ครูวิน” นุชรินทร์ห้าม
“อ้าว ทำไมล่ะครับ”
“ก็...บอส เขาเป็นลูกของเจ้าของโรงเรียนนี้น่ะสิคะ”
ไม่มีใครพูดต่อ แต่ในใจของวันชนะก็นึกว่าเขาจะต้องช่วยบอสให้ได้

“กรี๊ดๆ ยัยนุชๆๆ กรี๊ดดด!” เสียงร้องกรี๊ดเบาของเอื้องทิพย์บอกอาการเนื้อเต้น ถ้าไม่ติดว่าตัวเองเป็นครูแล้วก็อยู่ในโรงเรียนคงจะดังกว่านี้เป็นแน่ “แกจะให้ชั้นเท่าไร”
“อะไรยะ อยู่ดีๆจะมาแบมือขอตัง” นุชรินทร์เบ้ปาก
“อิอิ” เอื้องทิพย์ทำตาเยิ้ม
“อะไรของเธอกันยัยทิพย์”
“อิอิ” หล่อนยังหัวเราะแปลกๆ “เธอต้องจ่ายชั้นให้คุ้มเลยล่ะ” เอื้องทิพย์หยุดหัวเราะแล้วทำทีพูดเหมือนมีความลับสำคัญที่ทั้งสองไม่รู้ “ก็เรื่องหนุ่มคนนั้นไง อิอิ”
“ว้าย มีไร รีบบอกชั้นมานะ” นุชรินทร์ตาลุก

“เขาชื่ออ๊อฟ เป็นวิศวกรเคมีของบริษัทปิโตรเลียมตึกข้างโรงเรียนเรา” เอื้องทิพย์เล่าอย่างตื่นเต้น “อิอิ เอิ้กๆ”
“นี่ อย่าเพิ่งเป็นบ้านะยะ เล่ามาให้หมดก่อน” นุชรินทร์ตาเป็นประกายกับข้อมูลเล็กๆที่เพิ่งจะรู้ “แน่ใจนะ ว่าไม่ผิดตัวน่ะ กรี๊ดด”
“ไม่ผิดแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ ก็ชั้นเป็นคนประสานงานเรื่องกิจกรรมทัศนศึกษาสิ่งแวดล้อมสัมพันธ์เดือนหน้านี่ เพิ่งนึกได้เมื่อวานว่าชั้นมีเพื่อนทำงานที่บริษัทปิโตรเลียม เลยโทรไปคุย เพื่อนชั้นเลยให้เข้าไปดูข้อมูลคร่าวๆในเวบไซต์ของบริษัท อิอิ มีรูปเขาคนนั้นด้วยนะ”
“กรี๊ดดด....” เสียงกรี๊ดสองเสียงประสานจนวันชนะต้องอุดหู
“มีไรกันคะ” อาจารย์อาวุโสคนหนึ่งรีบวิ่งมาดู ตามมาด้วยนักเรียนกางเกงน้ำเงินเต็มหน้าประตูห้องพัก
“อาจารย์มีไรครับ” นักเรียนคนหนึ่งสอดส่ายสายตาไปทั่วห้อง
หนึ่งในกลุ่มนั้นมีบอสมองมาด้วย
สายตาที่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าทุกคน...แต่เขาไม่ได้พูดอะไร

“เอ่อ...” นุชรินทร์กับเอื้องทิพย์ค้างอยู่ในท่าดีใจ หน้ายังไม่ทันปั้นเป็นปกติ
“นะ...หนูค่ะ หนู แฮ่ๆๆ” เอื้องทิพย์ไหลไปได้
“โหยย...” เสียงโห่ของพวกเด็กนักเรียนดังขึ้น
“อาจารย์ชอบหรือไม่ชอบล่ะครับ กรี๊ดเสียดังเชียวแต่หน้างี้ยิ้มกริ่ม” เสียงหนึ่งลอดมาจากในกลุ่มไม่รู้เสียงใคร
“ช่ายๆ นั่นดิ” เสียงสนับสนุนดังสมทบหลายคน “เจอหนูหรือเจองูกันแน่คร้าบบ”
“นี่ พวกเธอกลับไปห้องเรียนกันได้แล้ว” อาจารย์อาวุโสคนนั้นว่าเสียงดัง “ชั้นให้พวกเธอท่องอวัยวะภายในของปลาไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวชั้นถามใครตอบไม่ได้ล่ะก็ ฮึ่มม”
“คร้าบบ”
“ไม่เป็นไรนะคะ ครูนุช ครูทิพย์ ครูวินด้วยค่ะ เดี๋ยวให้นักการมาดู ว่าแต่ห้องก็ไม่ได้รกอะไรนี่คะ” อาจารย์อาวุโสขยับแว่นตา
“แหะ แหะ” สองสาวยิ้มแหย

..
..

[gobgab]

..........ในที่สุดก็ได้อ่านแล้ว...........

...........ขอบคุณครับ........

[MyLoveMyBabe]

มาต่อน้อยจัง แต่กสนุกคุ้มกับที่เฝ้ารอ  อิอิ


อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกกระดี๊กระด๊า กริ๊ดหนุ่มๆ ไปกับอาจารย์สาวสองคนนั้นด้วย  เอิ๊กๆๆ


แต่สรุปว่าหนุ่มออฟนั้นเปนเกย์ พอไปทัศนศึกษา วินไปด้วย ได้เจอกาน ก็มาจีบวิน 555+  จะยิ่งขำ เอิ๊กๆๆ

[noderrorM]

  .....ขอบคุณครับ ที่ช่วยมาลงต่อให้ ผมขอขอบคุณคับนะคับ ที่ทำให้ผมรู้อะไรหลายอย่างเมื่อมาอ่านนิยายเรื่องนี้  บ้างครั้งชีวิตเราไม่ต้องการอะไรไปมากว่าความรัก ความอบอุ่นที่มีให้กัน เรื่องของผม ที่ผมเคยบอกไปว่า"ตอนนี้ผมทำอะไรอยู่ สิ่งที่ผมเจอมันคืออะไร..."ผมคงรู้แล้วแหละคับว่ามันคือ มันคือการที่เรารักคัยสักคนหนึ่ง และเรากลัวว่าเราจะทำให้เค้าคนนั้นผิดหวัง
 ...ในตอนนี้มีคำถาม คำถามหนึ่งถามผมว่า หากวันหนึ่งคนที่ผมรัก เค้ากลับไปมีคนใหม่ ผมจะทำยัง...       ผมคิดว่าผมคงดีใจกับเค้านะคับที่เค้าเจอคนใหม่  เจอคนที่ดีกว่าเรา  ถึงต่อให้เราเสียน้ำตาสักเท่าไร...   ขอบคุณคนแต่งมากนะคับ ที่ให้คำปรึกษาที่ดีๆกับผม  ...................หากเราเลือกจะรักคัยสักคน  ไม่ต้องไปคิดว่าอนาคตเป็นเช่นไร.......................

[โอนริโอ้]

 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

กี๊ซซซซซซซซวว ออฟไหนหวา
 

[Poes]

รอลุ้นต่อ 

[pongsj]

อย่าหายไปนานๆอีกน่ะคับ คิดถึงเรื่องนี้มากๆ

[HydrA]

ต้องเกี่ยวพันกันแน่ๆเลยอ่ะ ต้องมีอะไรซักอย่างสิน่า