หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[yayee2]

คิดๆไปก็สงสารสองเนอะ แล้วมีความพยายามมากที่จะให้จูนแยกกับโจ๊กอ่ะ ดิ้นรนจนเฮือกสุดท้ายเลยอ่ะ
ว่าแต่จูนเหอะ ทั้งหูและทั้งใจน่ะต้องใส่ลูกตุ้มอันใหญ่ๆถ่วงไว้นะ

[Bejae]

ยังคงรอต่อไป ว่าจริงๆแล้วมันมีเรื่องอารัยกันแน่
สองทำหั้ยอยาก(รู้)แล้วจากไปจริงๆ

[lasom]

มาก่อนไม่ได้แปลว่ามีสิทธิ์ก่อนหรอกนะ
มันอยู่ที่คนกลางว่าเค้าจะเลือกใคร

[phanupatkung]

เกลียด สอง ต้อง มีฉากที่ทำเศร้าอีกแน่ๆๆ พี่ดิว ร้ายยย อะ แงๆ

[kingphai]

เห็นใจสองเหมือนกันนะ
มาก่อน
ก็ต้องเป็น
คนเก่า...........

[kokikung]

เหะๆๆๆๆ

สองต้องการอะไร

อยากได้โจ๊กทำไมไม่พูดกับเจ้าตัวเขาเองละ

มาบอกกะจูนทำไม

ไม่มีจูนเขาก็ยังไม่เอาเลยไม่ใช่ไง

  เลยอยากจะให้โจ๊กรู้จริงๆๆๆ

[yamanaiame]

น่ารักขึ้นทุกวัน หวานขึ้นทุกวันแล้วน๊

[OHmeza019]

สอง <<< เพื่ออะไร
เเสดงว่ามันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลัง

[MookHo]

 

น่าสงสารสองนะ

แต่ก็หวานๆดี  น่ารักขึ้นทุกวัน

[Yunatsu]

สองนิสัยอะ ไม่เข้าใจหรอ
รักไม่ใช่เรื่องของเวลา แต่เปนเรื่องของคน2คน

ชิ

โจ๊กน่ารักขึ้นทุกวันจิงๆด้วยอะ

[gang]

สนุกดี

[hotladyanyavee]

อ่านไปก็สงาสารสองเหมือนกันนะ(ถ้าเป็นเรื่องจริง)บางครั้งก็คิดนะหากใครดีกับเรา ทำให้เราประทับใจ ความรักก็มักเกิดได้ง่าย
แต่หากความจริงก็อาจเป็นความคิดเข้าข้างตัวเอง(แบบสอง แต่ก็อยากรู้ทำไงจึงเลิกเป็นเพื่อนกัน คงต้องรอน้องจูนเรียบเรียงคำพูดครบ
และถามโจ๊กไง) แต่ว่าคู่นี้ก็หวานกันซะ และดูเหมือนว่าตอนนี้น้องจูนจะน่ารักขึ้นนะตั้งแต่เป็นแฟนโจ๊ก ขี้งอน เอาแต่ใจ(สาวขึ้นเป็นกอง)

[hotladyanyavee]

บวกหนึ่งกำลังใจอะ

[ลูกลิงแสดงตัว]

สองมันจะมาทำเพื่อ???? :z6:ขอถีบสีกทีหมั่นไส้มานานแล้ว
โจ๊กมันคงไม่ได้คิดอะไรกับสองหรอก มันแค่เห็นว่าไม่มีเพื่อนก็เลยไปคุยด้วย แล้วก็สนิทด้วย
ส่วนอิสองมันคงเหมาเอาเองแล้วก็เที่ยวแกล้ง ทำร้ายคนอื่นที่โจ๊กสนิทด้วย สุดท้ายโจ๊กกับเสกก็เลยเกลียด 555
...มาต่อไวไวนะคะไรเตอร์ 
ดิวสู้ๆ

[beambeam]

  สงสารสองอ่ะ เรื่องความรักไม่เข้าใครออกใครนิ จะบอกว่าสองผิดก็ไม่ใช่นะ เพราะเข้าใจสองนะ..เมื่อมีใครสักคนเข้ามาทำดีด้วย แล้วเราก็รู้ดีๆด้วย แล้วเขาคนนั้นก็สร้างความอบอุ่นให้เราขึ้นทุกวัน จนเราแอบหลงรักเขาคนนั้นไปแล้ว แล้ววันหนึ่งเขาคนนั้นก็ไปมีอักคนหนึ่ง เราจะทำแบบสองเปล่าล่ะ ถ้าเป็นผมก็มีบ้างนะ ถึงเขาไม่รักเราแต่ก็ขอให้เขาเป็นแบบเดิมกับเราก็พอ แต่นี้...ไม่มีเลย ความอิจฉามันก็มีกันมั่ง 555+ เหมือนชีวิตตัวเองอย่างไงไม่รู้เนอะ อิอิ แต่เข้าใจสองแล้วล่ะครับ ว่าทำไมถึงทำไปแบบนั้น 

[due]

แล้ววันนี้ความจริงจะเปิดเผยว่าทำไมโจ๊กถึงเปลี่ยนไป

[smileman1989]

น่ารักขึ้นทุกวัน หวานขึ้นทุกวัน

[yunjaejoong]

อ่อน แล้วจะเริ่มต้นถามมันยังงัยล่ะเนี้ยทีนี้ ถ้าไม่ถามมันก้อยังค้างคาใจอยู่ดีละว่ะแล้วจะเริ่มยังงัยดี

[kp]

ต่อไปก็น่าจะเป็นบทพิสูจน์คำพูดแล้วสิน่ะ
ที่บอกว่า"กูเชื่อใจมึง" มันจะเป็นจริง รึเปล่า
รอลุ้นครับ  คุณดิว
.
.
.
.
.
ให้เดานะอิวต้องเป็นโจ๊ก
ผู้ชายที่อบอุ่น
ผู้ชายที่มีจิตใจงาม




ปล.รักดิวที่สุดเลย
 

[nemesis]

 

น่ารักมาากกก

[hahn]

บททดสอบเยอะแหะคู่นี้

[takara]

เฮ้อออ  อิจฉาจัง  อิอิ

[due]

ผมทำธุระส่วนตัวเสร็จก็....ก็...
นั่งคอย...คอย...
โทรศัพท์มันนั่นแหละ
ป่านนี้แล้วยังไม่โทรมาอีก
ที่จริงที่ผมอยากคุยคืนนี้เอามากๆเพราะเรื่องเมื่อตอนเย็นไงครับ
ผมอยากถามมันเรื่องสอง
เลยต้องคาดคั้นให้มันโทรมา...ไม่งั้นผมคงไม่งอแงขนาดนั้นหรอก
เพราะนั่นไม่ใช่นิสัยผมเลย...จริงๆนะ
อ๊ะ....มันโทรมาแล้ว
" ทำไมถึงเพิ่งโทรมา?...ง่วงแล้ว..."
"พอดีไม่ค่อยสบายนิดหน่อย...สงสัยติดจากมึง...เลยเผลอหลับไปนิดหนึ่งเมื่อตะกี้.."
"แล้วเป็นไรมากรึเปล่า...กินยารึยัง...ว่าแต่คนอื่นเค้าให้ดูแลตัวเอง ตัวเองก็ป่วยเหมือนกันเห็นมั๊ยล่ะ..."
"แฟนใครนี่...ขี้บ่นจัง..."
"แล้วคิดว่าที่บ่นเพราะอะไรล่ะ?...."
"โอเคครับ...ขอบคุณครับนะที่ห่วง...แต่ไม่ได้เป็นไรมากหรอก...แค่นี้สบายมาก"
"กินยารึยัง?..."
"ไม่กินหรอก..."
"ไม่กินยาแล้วเมื่อไรจะหาย?.."
"กินยาแล้วก็หายใช่มั๊ย?...หายแล้วก็แสดงว่าไม่ป่วยแล้ว.....งั้นไม่หายดีกว่า....เดี๋ยวไม่มีใครเป็นห่วง..."
"คิดได้นะมึง..."
"กูเก่งไง..."
"ได้ข่าวว่าที่กูพูดเมื่อกี้กูประชดนะ..."
"ไม่กินหรอกยาอ่ะ ไม่ได้เป็นไรมากซะหน่อย ..แค่เล่นกับกี้แล้วขนเข้าจมูกมั้ง....เลยแสบจมูกนิดหน่อย..."
"มึงไม่ป่วย...กูก็ห่วง...เหมือนกันแหละ..."
"น่ารักนะนี่...เด็กใครหว่า...?"
"มึงไม่รู้ใช่มั๊ยว่ากูเด็กใคร?....งั้นกู..."
"เด็กโจ๊กครับ...." ลองสิมึง...หึหึหึ

.
.
.
.
เราก็คุยกันด้วยเรื่องสัพเพเหระกันทั่วไป
จนผมคิดว่ามมันได้เวลาแล้ว
"โจ๊ก...กูจะถามมมึงแล้ว...เมื่อเย็นไงจำได้มั๊ย?"
"จำได้สิ...ไม่มีอะไรหรอกที่เกียวกับมึงแล้วกูจะจำไม่ได้..." อย่ารุกกูนักสิ.....กูตั้งตัวไม่ทัน
"เมือเย็น...สองมาคุยกับกู..."
"........." มันเงียบครับ
"โจ๊ก...มึงพร้อมจะบอกกูมั๊ย?...ถ้าไม่..กูจะไม่ถามมึงแม้แต่คำเดียว..."
"........."
"ที่กูถาม...ไม่ใช่ไม่เชื่อมึง...แต่เพราะกูอยากรักษาความรู้สึกของเราเอาไว้...กูไม่อยากตัดสินมึงจากคำพูดของใคร..กูอยากฟังจากมึง...แต่ก็อย่างที่บอก...ถ้ามึงไม่พร้อม...กูรอได้...รอเมื่อมึงพร้อม..."
"ถามมาสิ...กูขอบใจนะที่ไว้ใจกู..."
"สองเล่าให้กูฟังว่า...เมื่อก่อนมึงเป็นเพื่อนสนิทกับเค้า...มึงช่วยเหลือเค้าทุกอย่างเลย..."
"กูกับเค้าเป็นเพื่อนกัน...เมื่อก่อน..."
"แล้วไปให้ความหวังอะไรเค้าล่ะ?..."
"กูไม่เคยให้ความหวังใคร...กูให้แค่ความเป็นเพื่อนกับทุกคน ยกเว้นมึง..."
"สองชอบมึงเหรอ?...หรือว่าแค่เคยชอบ?..." ผมถามเข้าประเด็นเลยครับ ไม่อยากไปอ้อมโลก...เพราะแค่ความรู้สึกของผมกับมันก็อ้อมโลกกันมาพอแล้วไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ
"อืม...แต่ตอนนี้กูไม่รู้ว่ามันคิดยังไงแล้ว เพราะกูไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับมันมานานแล้ว..."
"แล้วมึงเคยชอบเค้ามั๊ย?....." ผมกลั้นใจฟังคำตอบนี้ครับ
"............"
"คิดยังไงกับเค้า?....."
"กูแค่สงสารเค้าเพราะเค้าไม่มีเพื่อนเลย...กูก็เลยไปชวนมันมาเข้ากลุ่มด้วย ชวนไปกินข้าวด้วย...แต่ทุกอย่างก็ตามประสาเพื่อนทั้งหมด...กูไม่เคยคิดอะไรกับเค้าเลย....กูไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อน...มึงเชื่อกูมั๊ย..."
"เชื่อ...."
"ขอบใจ...."
"แล้วมันเกิดอะไรขึ้นระหว่างมึงกับมัน...ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น หรือพอมึงรู้ความรู้สึกของมันแล้วมึงรับไม่ได้...มึงเลยเลิกคบเค้า..."
"สำหรับกูคำว่าเพื่อนอ่ะยิ่งใหญ่เสมอ...ไม่ว่าเพื่อนมันจะเป็นอะไร ยังไง...มันก็คือเพื่อน...แต่...."
"..........." มันหยุดพูดไปซะเฉยๆ...
"จูน...กูไม่อยากนึกถึงมันอีก....มันเลวร้ายมากสำหรับกู....กูไม่อยากคิดถึงมันอีก..."
"โจ๊ก...พอแล้ว...ไม่ต้องพูดแล้ว...กูจะไม่ถามเรื่องนี้กับมึงอีกแล้ว...กูขอโทษ..." เสียงมันสั่นเลยครับ

ผมเงียบเพื่อให้มันปรับอารมณ์ทุกอย่างให้เข้าที่
ผมไม่น่าถามมันเลย
แต่อย่างน้อยผมก็รู้ว่า....ผมคือผู้ชายคนแรกที่มันชอบ....จะดีใจดีมั๊ยกู....
เอาเป็นว่า....กูเจ๋งว่ะ

"โจ๊ก?..."
"หืม?..." เสียงมันกลับมาเป็นปกติแล้ว และผมตั้งใจไว้แล้วว่าผมจะไม่คุยเรื่องนี้กับมันอีก
"เรื่องของเราจะไปถึงแค่ไหน...จบม.6... จบมหาลัย...อายุ 30 40 50 หรือแค่ไหน?..." นั่นสิครับ นี่พวกเราก็มอ6กันแล้ว
"งั้นพรุ่งนี้ไปหาหมอกัน....ปรึกษาเรื่องวางแผนครอบครับ..." ตลกแดกแล้วมึง
"มึงคิดแค่ว่ามันเป็นเรื่องตลกใช่มั๊ย?...."
"ขอโทษครับ....ก็อย่างที่เคยบอกไง...วันนี้ดี...พรุ่งนีก็ต้องดี และต่อไปก็ต้องดีด้วย..."
"แล้วมึงคิดว่ามันจะดีไปถึงแค่ไหนละ?..."
"ก็จนกว่ากูกับมึงจะแก่ไปพร้อมกันไง...เราจะแก่ไปพร้อมกัน...เราจะนั่งกินข้าวด้วยกันทั้งมื้อเช้า เที่ยง เย็น อาหารทุกมื้อที่เรากินกัน กูจะเป็นคนทำเอง โดยมีมึงนั่งดูอย่ข้างๆ...แล้วดื่มนมตอนดึกด้วยกัน...นั่งดูทีวีด้วยกัน....ฟังเพลงด้วยกัน ...กูร้องให้มึงฟังบ้าง มึงร้องให้กูฟังบ้าง...นั่งอ่านหนังสือด้วยกัน...และทุกๆอย่างเราก็จะทำด้วยกัน...จนวันหนึ่งมึงต้องถามกูว่า...ตาโจ๊กเอ๊ย...เราเห็นหน้ากันมากี่สิบปีแล้วนี่...แล้วกูก็จะตอบมึงว่า...ไม่ว่าสักกี่สิบปปีกูก็ยังชอบใบหน้านี้...และยังอยากจะเห็นจนลมหายใจสุดท้ายของกู..."
"..........." ผมน้ำตาไหลเลยครับ ผมไม่เคยคิดว่าเลยว่ามันจะจริงใจกับผมขนาดนี้...มันเป็นเพียงแค่ลมปาก แต่จะมีสักกี่คนครับที่จะได้ฟังคำพูดแบบนี้...และผมก็ได้ฟังแล้ว
"...ในมือกู..จะมีมือมึง...ในแววตากู...จะมีแต่มึง ...."
"ชาติที่แล้วกูทำบุญด้วยอะไรนะ...เราถึงได้มาเจอกัน....ในชาตินี้..."
"ความบังเอิญทำให้คนเรามาพบกัน และพรหมลิขิตทำให้คนเรามารักกัน....แต่กูว่า...ตาของเราและใจของเราต่างหากที่บอกว่า....คนนี้ใช่แล้วสำหรับเรา....."
"งั้นขอบคุณความบังเอิญนะครับที่ทำให้เรามาพบกัน ขอบคุณพรหมลิขิตที่ทำให้เรารู้จักกัน และขอบคุณดวงตาที่สามารถมองเห็นกันและกันได้...และขอบคุณใจดวงนี้ของกูและของมึงที่.............."
"ตรงกัน.....?"
"อืออื้อ...."
"จูน...พักผ่อนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหว..."
"คร้าบ..."
"เดี๋ยวโทรไปปลุกนะครับ..."
"ได้คร้าบ....."
"ฝันดี..."
"ฝันดีครับ...."
หวานซะขนาดนี้ผมคงฟันผุแง๋มๆๆๆ

[yayee2]

โจ๊กมีคงวามคิดความอ่านเกินตัวนะ  คิดไกลเชียว
แล้วที่สำคัญน่ารักมากเลย

[Jesale]

กรี๊ดดดดด คนอ่านจะฟันผุด้วยเป็นแน่แท้ 
โจ๊กเอ๋ย หวานมากมาย
ว่าแต่อดีตกับสอง มันเลวร้ายขนาดไหนเนี่ย ดันอยากรู้ขึ้นไปอีก

[naiin]

"ก็จนกว่ากูกับมึงจะแก่ไปพร้อมกันไง...เราจะแก่ไปพร้อมกัน...เราจะนั่งกินข้าวด้วยกันทั้งมื้อเช้า เที่ยง เย็น อาหารทุกมื้อที่เรากินกัน กูจะเป็นคนทำเอง โดยมีมึงนั่งดูอย่ข้างๆ...แล้วดื่มนมตอนดึกด้วยกัน...นั่งดูทีวีด้วยกัน....ฟังเพลงด้วยกัน ...กูร้องให้มึงฟังบ้าง มึงร้องให้กูฟังบ้าง...นั่งอ่านหนังสือด้วยกัน...และทุกๆอย่างเราก็จะทำด้วยกัน...จนวันหนึ่งมึงต้องถามกูว่า...ตาโจ๊กเอ๊ย...เราเห็นหน้ากันมากี่สิบปีแล้วนี่...แล้วกูก็จะตอบมึงว่า...ไม่ว่าสักกี่สิบปปีกูก็ยังชอบใบหน้านี้...และยังอยากจะเห็นจนลมหายใจสุดท้ายของกู..."
"..........." ผมน้ำตาไหลเลยครับ ผมไม่เคยคิดว่าเลยว่ามันจะจริงใจกับผมขนาดนี้...มันเป็นเพียงแค่ลมปาก แต่จะมีสักกี่คนครับที่จะได้ฟังคำพูดแบบนี้...และผมก็ได้ฟังแล้ว
"...ในมือกู..จะมีมือมึง...ในแววตากู...จะมีแต่มึง ...."
"ชาติที่แล้วกูทำบุญด้วยอะไรนะ...เราถึงได้มาเจอกัน....ในชาตินี้..."
"ความบังเอิญทำให้คนเรามาพบกัน และพรหมลิขิตทำให้คนเรามารักกัน....แต่กูว่า...ตาของเราและใจของเราต่างหากที่บอกว่า....คนนี้ใช่แล้วสำหรับเรา....."
"งั้นขอบคุณความบังเอิญนะครับที่ทำให้เรามาพบกัน ขอบคุณพรหมลิขิตที่ทำให้เรารู้จักกัน และขอบคุณดวงตาที่สามารถมองเห็นกันและกันได้...และขอบคุณใจดวงนี้ของกูและของมึงที่.............."
"ตรงกัน.....?"
"อืออื้อ...."
"จูน...พักผ่อนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหว..."
"คร้าบ..."
"เดี๋ยวโทรไปปลุกนะครับ..."
"ได้คร้าบ....."
"ฝันดี..."
"ฝันดีครับ...."
หวานซะขนาดนี้ผมคงฟันผุแง๋มๆๆๆ




สงงสัยมดกะผึ้งจะเก็บความหวานจากคู่นี้กันไม่หวาดไม่ไหว ความน่ารักของโจ๊กเริ่มทำงานแล้ว มีคนอิจฉาจูนกันเยอะแยะเลยกะคืนนี้

[nemesis]

 



ซึ้งอ่ะ

[kihaezzzzzz]

รีบมาต่อนะ  สนุกได้ที่เลย 55555.

[tuek]

ซึ้งเลยที่โจ๊กพูดอะ  
+1 นะคะ

[Bejae]

เรื่องนั้นคงเลวร้ายมากสำหรับโจ๊ก ไม่งั้นคงเล่าหั้ยจูนฟังแล้ว
ถ้ามันเลวร้ายมากจริงๆ เท่าที่โจ๊กเล่ามาแค่นี้มันก้อมากพอแล้ว เราว่า
ตอนนี้รู้สึกรักโจ๊กมากๆ ฮ่าๆ ๆๆๆๆ แล้วก้ออิจฉาจูนมากมายด้วย ฮ่าๆ ๆๆๆ