ต่อแล้วๆ
ผมทำเกินไปรึเปล่า?
ด้วยความที่ผมนอนไม่หลับแทบทั้งคืน...
ผมเลยไปโรงเรียนตั้งแต่เช้าเลยครับวันนี้
ตาผมบวมด้วยแหละ...ก็แหงล่ะครับ...นอนก็ไม่เต็มอิ่ม...แถมยังแอบมีน้ำตาซึมด้วยอีกหน่อย
เข้ามาในห้องผมก็ฟุบกับโต๊ะเลยครับ...รู้สึกว่าวันนี้หัวตัวเองหนักกว่าทุกๆวัน...
ยังไม่มีใครมาเลย...
ผมก็เลยเผลอหลับไปหน่อยหนึ่ง
.
.
.
กึก
กึก...
อ่ะ...นั่นไงมีคนมาแล้ว...
แต่พอผมเห็นหน้าว่าเป็นใคร...ผมแทบอยากจะหายตัวไปในทันทีทันใดเลย
มันมาพร้อมกับพลาสเตอร์แปะที่หัวคิ้ว...
มันวางกระเป๋าที่โต๊ะของมันซึ่งก็ติดกับโต๊ะผม....
มันนั่งที่เดิม..แต่ความรู้สึกมันจะเหมือนเดิมอีกมั๊ย?...
แต่อีกใจหนึ่งมันก็ค้านว่า...ผมไม่ได้ทำผิด...มันเองต่างหากที่โกหกผมก่อน...
ก็เคยบอกแล้วว่า เกลียดคนโกหก...แล้วยังมีหน้ามาโกหกกันอีก...
แต่อีกใจหนึ่งผมก็ห่วงมัน อยากถามว่าแผลเป็นไงบ้าง เจ็บมากมั๊ย...อยากขอโทษมันที่ทำแรงเกินไป
แต่ผมไม่กล้าพูดหรอกครับ เพราะผมก็คือผม คนที่กลัวไปทุกอย่าง
เลยได้แต่นั่งปิดปากเงียบ
ส่วนมันก็เงียบเหมือนกัน...เพียงแต่มันเอาหูฟังอัดเข้าหูทั้งสองข้างของมัน...ฟังเพลงอย่างสบายใจไป...
เอ้อ....เมื่อไรจะมีคนอื่นมาซักทีนะ...จะได้ผ่านอาการอึดอัดแบบนี้ซักที.
.
.
.
.
"อรุณสัวสดิ์เพื่อนๆ..." ผมเงยหน้าจากการฟุบโต๊ะมอง....ใคร?....อ๋อ...ไอ้ปาล์ม
"อืม...หวัดดี..." มันถอดหูฟังจากหูออก...แล้วมันสองตัวดีกันตั้งแต่ตอนไหน
"จูน...เป็นไรมึง?...นั่งทำหน้าอย่างกับคนไม่ได้นอนมาทั้งคืนงั้นแหละ.." ถูกเป๋งเลยมึง
"เหรอ?...หึหึหึ..." ผมพูดได้แค่นั้นก็เงียบ..ก็ไม่รู้จะพูดไรนิ...
"เออ...ไอ้โจ๊ก...แล้วเมื่อวานยัยเป้ว่าไงบ้างว่ะ...บ่นกูซะจนมึงหูชาไปเลยเปล่า?..." กำลังเก็บข้อมูลอยู่ครับ
"ก็มีสวดยับเหมือนกันแหละ...แต่พอของกินเข้าปากก็เงียบสนิทเลย"
"กูก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน...ไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆนะยัยเป้นี่...ยังไงกูก็ขอโทษมึงด้วยนะเว้ย..ที่ต้องให้ไปแทนกูเมื่อวาน..พอดีกูไปไม่ได้จริงๆ...แต่ก็ไม่อยากผิดนัดกับเค้า...มึงเลยต้องไปแทนกูแบบไม่ทั้นตั้งตัวเลย...." ตายแน่ๆมึงไอ้จูน!!!!!!!!!
"ไม่เป็นไรหรอกมึง...เรื่องเล็กว่ะ...ยังไงกูก็หล่ออยู่ตัวอยู่แล้ว...พร้อมรับทุกสถานการณ์..." เตรียมจัดงานศพได้เลยมึง...ไอ้จูน
"งั้นเหรอไอ้หล่อ...เมื่อวานมึงก็อดซ้อมบอลเลยอ่ะดิ...ทั้งที่จะแข่งอยู่แล้ว..."
"คิดมากนะมึง...ถ้ามึงเป็นกู...มึงจะไม่ช่วยเหรอ?...ใช่เปล่า?...อีกอย่างกูก็ซ้อมมานานแล้ว..."
"เออ...แล้วนั่นคิ้วมึงไปโดนไรมาว่ะ...แผลใช้ได้เลยนะนั่น..."
"กูซุ่มซ่ามนิดหน่อย...กูจะไปโรงอาหาร...ไปด้วยกันมั๊ย?..."
"กูเรียบร้อยมาแล้ว...จูนมึงล่ะ...จะไปโรงอาหารเปล่า?..."
"เออ...อ๋อ...ไม่อ่ะ...กูไม่หิว..."
มันเดินออกจาห้องโดยที่ไม่ถามหรือไม่แม้แต่มองผมเลย...กูทำไรลงไปว่ะ?...
"ปาล์ม...พวกมึงดีกันตั้งแต่เมื่อไรว่ะ?..."
"พวกกูไม่ได้โกรธกันนิ...กูคนเดียวหรอกที่งี่เง่าเอง..."
"แล้วทำไมถึงคุยกันล่ะ..." ศึกษาแนวทางไว้
"ไอ้โจ๊กอ่ะ..ง่ายนิดเดียว..แค่คำขอโทษคำเดียวก็ซื้อใจมันได้แล้ว...กูไปขอโทษมันก่อน..เออ..อีกอย่างเมื่อวาน..กูนัดไว้ว่าจะไปดูหนังกับเป้..แต่กูดันเจือกมีธุระขึ้นมาแบบปัจจุบันทันด่วน...แต่ก็ไม่อยากผิดนัดกับเป้...ไอ้เสกก็กลับบ้านไปแล้ว...ก็ได้ไอ้โจ๊กนี่แหละที่ไปแทนกูกับเพื่อนอีกคนสองคน...ทั้งที่มันตั้งใจว่าจะซ้อมบอล..ไม่งั้นยัยเป้แหกอกกูแน่ๆ.." แต่อกกูมันแหลกไปแล้ว...ตอนที่มันพูดถึงเป้ มันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอด...ถึงจะมีแอบจิกแอบกัดบ้าง
"ปาล์ม มึงชอบเป้เหรอ?..." ผมถามคำถามนี้..เพื่อหาคำตอบในหลายๆข้อ
"กูดูเหมือนว่าอย่างนั้นเหรอ?...หึหึหึ..."
"เหรอว่าจริงๆแล้วมันมีอะไรมากกว่านั้น?..."
"กูบอกมึงก็ได้...แต่ห้ามบอกไอ้โจ๊กนะว่ากูบอกมึง...ไม่งั้นมันเอากูตายแน่..." แต่ดูท่าทางมึงไม่ได้กลัวเลยนะ
"ถ้ามันสำคัญมากขนาดนั้น...มึงไม่ต้องบอกกูก็ได้..."
"กูก็แค่อยากจะชดใช้ให้เป้เค้าบ้าง...." มันพูดไปคนละเรื่องกับผมเลยครับ
"ยังไง?..."
"เรืองมันยุ่งและสับสนนิดหนึ่งนะ...มึงลำดับให้ดีล่ะกัน...กูอธิบายไม่ค่อยเก่ง..."
"โอเค...กูเริ่มงงแล้ว..."
"หึหึหึ...คือเมื่อก่อนเป้กับไอ้โจ๊กเหมือนจะชอบๆกัน...แต่ทั้งสองคนก็เป็นได้แค่เพื่อนกันเท่านั้น...เพราะกู...กูไปชอบอ้อย...แล้วก็เข้าไปตีซี้ตีสนิทกับเค้า...จนคิดว่าเราทั้งสองคนสนิทกันแล้ว..กูก็เลยตัดสินใจว่าจะขออ้อยคบเป็นแฟน...แต่ในวันเดียวกันนั้น...อ้อยก็เดินมาบอกว่า...เธอชอบไอ้โจ๊ก...ชอบมาก.." มันนิ่งไปแป็บหนึ่ง...มิน่าล่ะ...มึงถึงเป็นห่วงเป็นใยอ้อยซะขนาดนั้น
"มึงโอเคนะปาล์ม?..."
"กูโอเค...อ้อยเค้าขอให้กูเป็นพ่อสื่อให้เค้ากับไอ้โจ๊ก...ให้ไปคุยกับไอ้โจ๊กให้หน่อย...กูก็นะ...ชอบเค้ามากนิ..กูก็เลยไม่อยากให้เค้าเสียใจ...กูเลยไปขอร้องให้ไอ้โจ๊กยอมคบกับอ้อย...ตอนแรกมันก็ปฏิเสธหัวชนฝา...เพราะมันบอกว่า..มันไม่อยากเล่นกับความรู้สึกของคน...แต่กูมันเห็นแก่ตัวไง...กูขอร้องแกมบังคับโดยใช้อิทธิพลความเป็นเพื่อนของเรา...ในที่สุดมันก็ยอมคบกับอ้อย...กูเลวมั๊ยล่ะ?..."
"........" ถึงกับพูดไม่ออกเลย...ไอ้โจ๊กมันทำเพื่อเพื่อนได้ขนาดนี้เลยเหรอ?...หรือว่ามันก็ชอบอ้อยเหมือนกัน
"ถึงกับพูดไม่ออกเลยเหรอมึง?...กูมันเชี่ยใช้ได้เลยล่ะ..."
"แล้วอ้อยเค้ารู้เรื่องนี้รึเปล่า?...แล้วเค้ารู้มั๊ยว่ามึงคิดยังไงกับเค้า?"
"อ้อยเค้าไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น...มีกู...ไอ้เสก..ไอ้โจ๊ก..แล้วก็มึงนี่แหละที่รู้..." คิดๆก็น่าสงสารอ้อยนะครับ
"แล้วพอคบกัน พวกเค้าเป็นไงกันบ้าง?"
"ไอ้โจ๊กมันก็ดูแลอ้อยดีทุกอย่าง...ทุกคนเชื่อว่ามันรักอ้อย..แต่จนทุกวันนี้กูก็ยังไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วไอ้โจ๊กคิดยังไงกับอ้อยกันแน่กับเวลาที่ผ่านมา....พวกเค้าเข้าใจกันดี...จนกูสบายใจ...แต่ในที่สุดพวกเค้าก็เลิกกัน...กูก็งี่เง่าอีกจนได้เลยพาลโกรธไอ้โจ๊ก..ทั้งที่รู้ๆอยู่ว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากตัวกูเอง...."
"แล้วตอนนี้...เป้กับโจ๊ก..เค้าจะกลับมาคบกันมั๊ย?..."
"ไอ้โจ๊กมันเพิ่งบอกอะไรกูอย่างหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้..."
"..........." มันบอกว่ามันรักเป้ใช่มั๊ย... เจ็บ...แค่คิดก็เจ็บแล้ว
"มันบอกว่าตอนนั้นเป้แอบชอบกูอยู่...แต่ด้วยความที่เรากัดกันตลอด...เลยไม่รู้ว่าจะบอกหรือแสดงออกยังไง...เป้เลยไปปรึกษาไอ้โจ๊ก...ก็เลยดูเหมือนว่าสองคนสนิทกัน..มีเรื่องต้องคุยกันตลอด..."
"เหรอ...งั้นไอ้โจ๊กก็อกหักอ่ะดิ..."
"อันนั้นกูเองก็ไม่รู้หรอก..ความรู้สึกของมัน...มันไม่ค่อยแสดงออกหรอก...มันเก็บความรู้สึกเก่งไอ้นี่นะ..แต่มันเพิ่งบอกกูกับไอ้เสกว่าตอนนี้มันมีคนที่ชอบแล้ว...แต่ไม่ยอมบอกว่าใคร....แถมยังบอกว่าพวกกูยังรู้จักอีกด้วย...พวกกูนี่ถึงกับอึ้งกันไปเลย..เพราะไอ้โจ๊กไม่เคยให้คำนี้กับใคร แม้แต่กับอ้อย ที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนกันมาเป็นปีๆ...แล้วมึงรู้มั๊ยจูนว่าคนๆนั้นคือใคร?..."
"หืม...มึงว่าไงนะ..?"
"กูถามว่า..มึงพอจะรู้มั๊ยว่าคนๆนั้นของไอ้โจ๊กเป็นใคร?..."
"ไม่รู้...กูไม่รู้..." ผมไม่รู้จริงๆว่าผมทำบ้าอะไรลงไป...แล้วผมต้องทำไงต่อไป...แล้วมันจะยอมยกโทษให้ผมมั๊ย?...สมองผมตายไปซะเฉยๆ
"จูน!!!!!!!เป็นไรรึเปล่า...ทำไมหน้าซีดขนาดนั้นล่ะ?..."
"ปละเปล่า....กูคิดไรเพลินๆไปหน่อย...."
"ซวยแล้ว...ยัยเป้โทรมา...หูชาแน่กู..สงสัยคงโทรมาสวดกูเรื่องเมื่อวานเเหง๋ๆ.....กูไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะมึง..."
"อืม...." แล้วผมล่ะ...จะไปคุยกับมันยังไง....
ทำไมผมถึงไม่ยอมฟังมันก่อน
ทำไมผมถึงเป็นคนงี่เง่าไร้เหตุผลได้ขนาดนี้...
คราวนี้ผมผิดเต็มๆครับ...ผมยอมรับผิด
หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58 (อ่าน 1114320 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก