หัวข้อ: "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" (ถ้ารู้แล้วกูจะบอกมึงเอง) ตอนพิเศษ ครับ 31/5/58

[aeecd]

เกลียดอ้อยมากกกกอะ
แล้วตกลงทะเลาะกันเรื่องอะไรเนี่ย

[TaNWa]

ดิว มาได้แล้ว

[due]

ผม ไอ้โจ๊ก ไอ้ปาล์ม เราเดินกันไปห้องปกครอง
ไปถึงก็มีหลานคนยืนรออยู่หน้าห้องแล้ว..ทั้ง เสก..อ้อย....สอง...
และมัน..คนที่ทำให้ไอ้โจ๊กต้องมายืนอยู่ตรงนี้

แล้วครูพัฒน์ก็เรียกมันทั้งสองคนเข้าไปคุย
ผมเพิ่งรู้จากไอ้เสกว่าไอ้เด็กบ้านั่นมันชื่อ ...ชีน... ห้องอะไรจำไม่ได้แล้ว
ส่วนพวกเราก้รออยู่ด้่นนอกอย่างไม่อยู่สุข

"ไมเข้าไปคุยกันนานจังว่ะ?"
"นั่นสิ...นี่มันจะ40นาทีแล้วนะ..." เสกกับปาล์มคุยกันไปมา
ส่วนผมพูดไม่ไหวจริงๆครับ กลัว กลัวมันจะโดนลงโทษ

แล้วไอ้ชีนมันก็ออกมาก่อน
"เพื่อนมึงไม่รอดแน่งานนี้...." มันหันมาพูดกับผมเบาๆ
ผมอยากจะตะบันหน้ามันจริงๆ
มือผมมไวกว่าความคิดครับ
"เมื่อกี้มึงว่าไงนะ?" ผมคว้ามคอเสื้อมัน
"เพื่อนมึงซวยแน่..."
"พอๆไอ้จูน...เดี๋ยวก็มีเรื่องเพิ่มกันอีกหรอก...แค่ไอ้โจ๊กคนเดียวก็ไม่รู้จะเป้นยังไงแล้ว"
ผมได้สติ...แต่ยังไม่วายบ่น
"ก็ดูมันพูดเข้าซิ....ปากอย่างนี้ไม่น่ารอดมาได้จนทุกวันนี้เลยด้วยซ้ำ"
ส่วนไอ้บ้านั่นมันเดินไปโน่นแล้วครับ...โธ่นึกว่าจะแน่
"ไอ้โจ๊กมันไม่เป็นไรหรอก....." ขอบคุณนะปาล์ม
"กูก็ขอให้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ"
พวกผมก็รอกันต่อไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมง....ในที่สุดไอ้โจ๊กก็ออกมาจนได้


"โจ๊ก..เป็นไงบ้างค่ะ...ครูพัฒน์ว่าไงบ้าง?" อ้อยคือคนแรกที่เข้าถึงตัวมัน

***
ขอโทษจริงๆคร้าบ
ผมหาต้นฉบับไม่เจอ
พรุ้งนี้แก้ตัวใหม่นะครับ
จะไปหาต้นฉบับให้เจอให้เจอให้ได้เลย
ขอบคุณคร้าบบบบบ

[hahn]

ค้างอ่ะ หาให้เจอเร็ว ๆ นะ อยากอ่านต่อแล้ว ถ้าหาไม่เจอก้อแต่งใหม่  อิอิ

สู้ ๆ นะ

[win200]

ค้างหง่ะ แง้

[gumrai3]

ค้างเจ้าค่ะอยากอ่านต่ออ่ะ

[hotladyanyavee]

รีบหาต้นฉบับให้เจอนะดิว พอดีอีเจ๊กำลังอิน รีบมาต่อนะ

[ever-never]

โฮ ไรอ่ะ
ค้างๆๆๆ
รีบหาต้นฉบับ ด่วน!!!

[Killua]

ไรเตอรรรรรรรรรรรรร ฮืออออออออ
หาต้นฉบับเจอก่อนค่อยมาลงก็ได้ มาลงแบบนี้มันค้างอ่ะ

[beambeam]

  ทำให้อยากแล้วก็จากไปนะ  แกล้งกันชัดๆๆ

[aotkung]

ค้างอย่างแรง

[TaNWa]

แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ค้างๆ

[อิสระ]

ไม่น่ารีบเข้ามาอ่านเลย
ค้างงงงงงงงงงงง

[NUTTYZERO]

อ้าว...เป็นงั้นไป  ค้างเฉยเลย

แต่ก็เป็นกำลังให้ดิวเสมอคับ^^

[roseen]

 

[plamwoodwin]

ยังไงก็รีบๆมาต่อนะครับ

[gang]

เจอยังครับรออ่านนะ

[due]

มันเดินยิ้มออกมาเลยครับ
สงสัยคงไม่มีไรมาก
"ก็ไม่เห็นจะมีไรนี่ค่ะ.....แล้วนี่ทำไรกัน ทำไมไม่ยอมไปเรียนกัน..." ประโยคหลังมันหันมาพูดกับพวกผม
"ไอ้โจ๊กครูพัฒน์ว่าไงบ้างว่ะ?..." เสกถามคำถามเดียวกับที่ผมอยากถาม
"ก็ไม่่เห็นจะว่าไง..." มันตอบแบบสบายๆ
"อย่ามาเลยมึง...บอกพวกกูมาดีดี...พวกกูห่วงมึงนะเว้ย..."
"เซ้าซี้จริงพวกมึงนิ..." มันยังไม่ยอมตอบครับ
"โจ๊ก...ตกลงครูเค้าว่าไงบ้าง...บอกกูมา" ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวครับ...ถามมันเองดีกว่า
"ก็.....โดนพักการเรียนอาทิตย์หนึ่ง..."
"โดนพักการเรียนหนึ่งอาทิตย์..." พวกเราประสานเสียงพร้อมกัน...

"เผี๊ยะ!!!!!!!!!..." ทำไมหน้าผมมันชาๆหว่า
"เพราะพี่จูนคนเดียว.....โจ๊กถึงต้องเป็นแบบนี้....เพราะพี่จูน...." ทุกคนหันมามองที่ผม...อ้อยตบหน้าผม...ตบทำไม...
"อ้อย!!!!"  ไอ้โจ๊กเข้าไปคว้าแขนอ้อยไว้ทันก่อนที่เธอจะตบหน้าผมซ้ำอีกครั้ง
"ปล่อยอ้อยเลยนะโจ๊ก....เพระเค้าไม่ใช่เหรอ...โจ๊กถึงต้องโดนพักการเรียน....." เพราะผม ทำไมเหรอ? แล้วผมเกี่ยวไรด้วย
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะอ้อย...อ่อนมันไม่รู้เรื่อง...." ใช่ ผมไม่รู้เรื่องไรเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองโดนตบหน้าเพราะอะไร
"โจ๊กยังจะปกป้องเค้าอีกเหรอ?....โจ๊กต้องโดนพักการเรียนก็เพราะเค้า..โจ๊กจะปกป้องเค้าไปถึงไหน...อ้อยอยากรู้ว่าถ้าอ้อยโดนทำแบบนั้นบ้าง โจ๊กจะปกป้องอ้อยเหมือนกับที่ปกป้องเค้าแบบนี่มั๊ย" โดนทำแบบไหน? แล้วใครทำใคร? แล้วตกลงนี่มันเรื่องไรกันว่ะ
"มันเกี่ยวกับกูจริงเหรอโจ๊ก...."  ผมทนเก็บความสงสัยไว้ไม่ไหวอีกแล้ว
"ไม่หรอก...มึงไม่เกี่ยว กูก่อเรื่องเองแหละ"
"ไม่จริง...โจ๊กโดนพักการเรียนก็เพราะพี่จูน.....ถ้าพี่โจ๊กไม่ปกป้องพี่จูน...พี่โจ๊กก็ไม่ต้องไปมีเรื่องกับชีน...ไม่ต้องมาโดนพักการเรียนอย่างนี้"
"ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ไอ้โจ๊ก...บอกกูมาเดี๋ยวนี้เลย...ว่าไง ไอ้เสก ไอ้ปาล์ม..." ผมหันไปถามมันอีกสองคน เพราะตอนมีเรื่องกันสองคนนี้มันก็อยู่ด้วย
"กูบอกว่าไม่ก็ไม่สิ...มันจะไรกันนักหนาว่ะ.." ดูมันจะหงุดหงิดไม่น้อยเลย แล้วมึงจะมาหงุดหงิดทำเชี่ยไร..กูสิ...ต้องเป็นฝ่ายหงุดหงิด...กูเองที่ไม่รู้เรื่องไรเลย
"ถ้าโจ๊กไม่บอก...งั้นอ้อยบอกเอง..."
"อ้อยทำไมพูดไม่รู้เรื่องเลย....บอกว่าไม่ก็ไม่สิ...เป็นไรกันไปหมดแล้ว..ทำไมไม่มีใครเชื่อที่กูพูด....โธ่เว้ย.." มันพูดเสียงดังใส่อ้อยแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน..ก่อนที่จะหันมาตะคอกพวกผมอีกสามคน
"ไอ้โจ๊ก...มึงไปตะคอกใส่หน้าอ้อยอย่างนั้นได้ไงว่ะ..." ไอ้ปาล์มครับ.....มันต่อว่าไอ้โจ๊กที่ไปตะคอกอ้อย...
"แล้วมีใครหน้าไหนฟังที่กูพูดบ้างล่ะ..." แล้วมันก็เดินออกจากกลุ่มไปเลย
"โจ๊ก....เคยรู้บ้างมั๊ยว่า...อ้อยห่วงโจ๊กมากแค่ไหน...เคยสนใจอ้อยบ้างไหม เคยแคร์กันบ้างมั๊ย...ฮือฮือๆๆๆๆ" อ้อยตะโกนตามหลังมันไปทั้งน้ำตา...แต่มันไม่แม้แต่จะหันหลังมามองเลยครับ
แล้วอ้อยก็วิ่งออกไปอีกทาง...ส่วนไอ้ปาล์มก็วิ่งตามอ้อยไปทันทีเลยครับ มันอะไรกันนักหนาว่ะ
"ตอนนี้มีมึงคนเดียวแล้วไอ้เสก..ที่จะบอกกูได้ว่าตกลงมันเกิดเรื่องไรขึ้น"
"กูไม่มีทางเลือกเลยใช่มั๊ย?"
"คาบนี้มึงต้องโดดกับกู..กูต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้..."
"กูไม่มีทางเลือกจริงๆด้วย..."
"มานี่เลย.." ผมลากมันให้เดินตาม
กูรู้ว่ามึงก็อยากโดดเรียนไอ้เสก...อารมณ์แบบนี้จะไปเรียนลงได้ไงไหว

แล้วผมกับไอ้เสกก็มาสิงสถิตอยู่แถวๆชมรมดนตรี...ลับตาคนดี
"มึงบอกกูมาเลย...ว่าเกิดไรขึ้น?"
"กูอยากให้มึงรู้จากปากไอ้โจ๊กมันเองมากกว่า"
"แล้วมึงคิดเหรอว่าไอ้โจ๊กมันจะยอมบอกกู"
"กูก็เลยต้องเป็นคนบอกมึงเองงั้นสิ"
"มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?...เล่ามา..อย่าลีลา"
"เล่าก็ได้ว่ะ...คืออย่างนี้....."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไอ้เสกเล่าจนจบ
ผมถึงกับอึ้ง
จุก
ไม่เข้าใจ

ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย
ไอ้ชีน...มึงต้องการอะไรกันแน่...
ไอ้โจ๊ก...มึง...ทำไมต้องปกป้องกูขนาดนี้...
"กูจะไปคุยกับครูพัฒน์...ถ้าไอ้โจ๊กโดน...กูก็ต้องโดนด้วย"
"ไอ้จูน...ใจเย็นหน่อยดิมึง...นี่ไงกูถึงไม่อยากบอกมึง...แค่นี้เรื่องมันยังเยอะไม่พอใช่มั๊ย?"
"แล้วมึงจะให้ไอ้โจ๊กโดนลงโทษอยู่คนเดียวงั้นเหรอ....มันเพื่อนเรานะเว้ย"
"กูไม่ได้หมายความอย่างนั้น...กูว่าต้องมีวิธีลดโทษของมันบ้าง...ครูพัฒน์ไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกมึง..เชื่อกูสิ...ครูพัฒน์รักไอ้โจ๊กจะตาย"
"แล้วมันวิธีไรล่ะ...มึงบอกมาสิ.."
"กูเองก็ยังนึกไม่ออก...แต่มันต้องมีสิหน่า"
"แล้วกูต้องทำไงต่อไปดีว่ะ"
"กูว่าตอนนี้ไอ้โจ๊ก...คงอยากคุยกับมึงที่สุด.."
"แล้วตอนนี้มันอยู่ไหนล่ะ?"
"มึงน่าจะรู้ดีที่สุดนะ..."
"อืม...กูรู้แล้ว"

โจ๊ก...กูไม่ยอมให้มึงลำบากคนเดียวแน่
กูจะช่วยมึงเอง
กูจะเป็นฝ่ายปกป้องมึงบ้าง
ผมเดินไปที่ที่คิดว่ามันอยู่....กูจะไปหามึงนะ


"พี่จูน"
"อ้อย..."
"ค่ะ...อ้อยเอง...อ้อยแฟนพี่โจ๊ก..." รู้แล้ว
"มีไรจะคุยกับพี่รึเปล่า..."
"มีค่ะ"
"งั้นว่ามาครับ...พี่กำลังรีบ..."
"อ้อยพูดตรงๆนะค่ะ...จริงๆอ้อยก็ไม่อยากพูดหรอกค่ะ...แต่นี่มันมากเกินไปแล้ว...อ้อยคงต้องพูด"
"พูดมาเถอะครับ...พี่รอฟังอยู่"
"ดีค่ะ...อ้อยอยากขอร้องให้พี่จูนเลิกยุ่งเกี่ยวข้องแวะกับพี่โจ๊กอีก...พี่จูนคิดบ้างรึป่าวค่ะ...ตั้งแต่พี่จูนย้ายมาเรียนที่นี่..ตั้งแต่วันแรกจนวันนี้...พี่จูนทำให้พี่โจ๊กเดือดร้อนแล้วกี่ครั้ง พี่โจ๊กต้องโดนครูพัฒน์เรียกพบตลอด..."
"........" จริงด้วยครับ
"ตั้งแต่พี่จูนมา...พี่โจ๊กก็เริ่มเปลี่ยนไป...อ้อยเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร...อ้อยขอร้องนะค่ะ...อย่ายุ่งกับพี่โจ๊กอีกเลย....นะค่ะพี่จูน"
"แต่โจ๊กมันเป็นเพื่อนของพี่"
"แล้วพี่จูนอยากเห็นคนที่พี่เรียกว่าเพื่อนต้องเดือดร้อนอีกกี่ครั้งเพราะพี่ล่ะค่ะ?"
"พี่คงทำอย่างที่อ้อยขอไม่ได้จริงๆ...พี่ขอโทษ"
"เพราะอะไค่ะ...?..." นั่นสิ...เพราะอะไรล่ะ
"เพราะโจ๊กมันเป็นเพื่อนของพี่...และพี่เองก็เป็นเพื่อนของมันเหมือนกัน"
"อ้อยขอร้องนะค่ะพี่จูน...นึกว่าเห็นแก่ผู้หญิงคนหนึ่ง...ที่รักผู้ชายคนหนึ่งมาก...อ้อยไม่อยากเสียพี่โจ๊กไปให้ใคร...อ้อยไม่อยากให้พี่โจ๊กต้องเป็นอย่างนี้...นะค่ะ  ฮือๆๆๆๆๆๆ...นะค่ะพี่จูน...ขอร้องล่ะค่ะ" ผมไม่เข้าใจที่อ้อยพูดเลย...การที่ผมสนิทกับไอ้โจ๊กมันจะทำให้อ้อยเสียไอ้โจ๊กไปได้ยังไง และที่สำคัญเสียให้กับใคร
"อ้อยอย่าทำอย่างนี้เลยครับ.." ผมเองไม่รู้จะทำไง   น้ำตาเธอไหลนองหน้าเลยครับ แต่ถ้าจะให้ผมรับปากเธอ ผมเองก็ทำไม่ได้เหมือนกัน
"อ้อยขอร้องนะค่ะพี่จูน..." ผมอยากหายตัวได้จริงๆ พับผ่าสิ
"อ่อน..."
"โจ๊ก/พี่โจ๊ก..ฮึกๆๆๆ"
"อ้อย...พี่ขอโทษนะค่ะที่พี่ตะคอกใส่เมื่อกี้...อ้อยกลับไปเรียนก่อนนะค่ะ...เดี๋ยวตอนเย็นเจอกัน...โจ๊กไปส่งที่บ้านนะค่ะ"
"ค่ะ..แล้วอ้อยจะรอนะค่ะ" ผมสงสารอ้อยนะครับ...ผมรู้เธอคงเจ็บปวดใจเอามากๆเลย...แต่ผมเองก็ปวดใจนิ


"อ่อน..ไปเรียนกัน...คาบสุดท้ายแล้ว"
"มึงไม่เป็นไรนะ..." ผมห่วงมันนะ...อีกอย่างผมอยากรู้ว่ามันได้ยินที่อ้อยพูดกับผมเมื่อสักครู่รึเปล่า
"เอ้อ....มึงอิจฉากูล่ะซิ...ที่กูได้หยุดตั้งสองอาทิตย์"
"แล้วมึงอยากมีเพื่อนหยุดมั๊ยล่ะ?" กูพร้อมนะ
"หึหึหึ....ไม่ดีกว่า...กูโคตรดีใจเลยที่ไม่ต้องเห็นหน้ามึงตั้งสองอาทิตย์"
"กูก็ยังไม่ได้บอกซะหน่อยว่าคนๆนั้นจะเป็นกู" หมั่นไส้มัน
"เหรอ?...อยากเชื่อจริงโ้วย"
"โจ๊ก...กู..."  ผมพูดเสียงอ่อยๆ
"ถ้ามึงพูดขอโทษกูอีกครั้งเดียว...กูต่อยมึงแน่"
"แล้วมึงจะให้กูพูดไรล่ะ...ที่มันจะดีกว่าคำนี้...ที่มันจะดีที่สุดสำหรับตอนนี้"
"ก็ไม่เห็นต้องพูดไรนิ...กูเข้าใจมึง..มึงเข้าใจกู...มันก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ"
"ไม่จริง กูไม่เข้าใจมึง....เมื่อก่อนกูคิดว่ากูเข้าใจมึงบ้าง...แต่ตอนนี้กูรู้แล้ว..กูไม่เคยเข้าใจมึงเลย"
"กูเข้าใจไม่ยากหรอก....มึงเข้าใจกูจากสิ่งที่มึงเห็น...และสิ่งที่กูทำ"
"งั้นกูไม่ขอโทษมึง...แต่กูจะถามมึงแทน"
"ตกลงคาบสุดท้ายจะได้เรียนมั๊ยเนี่ยะ"
"หรือว่ามึงอยากไปเรียนมากกว่า..." ผมมองหน้ามัน...มองเฉยๆนะครับ
"ก็ได้ๆๆๆ...กูอยู่คุยกับมึงก็ได้...อาทิตย์หนึ่งมึงคงคิดถึงกูแย่"
"มึงไปมีเรื่องกับไอ้ชีนได้ยังไง" ผมแค่อยากจะฟังจากปากมันเท่านั้นเอง
"กูรู้ว่า...ถ้ากูไม่อยากบอก...มึงก็จะไม่เซ้าซี้กู..."
"มึงปิดทางไปกูซะหมดเลย....เอ้อ..." ผมส่ายหัว แต่มันกลับหัวเราะ
"กูรักมึง...ก็ตรงนี้แหละ...อ่อน....." รักเหรอ...?

[Killua]

เข้าใจว่ารัก แต่ไม่เข้าใจ ตกลงมันอะไรกันอ่ะ
แระแล้วไรเตอร์ก็กลับมาอัพซะที  

[Nichdia]

มันคือเรื่องอะไรละน่ะ

กั๊กไว้ซะ ค้างคาอย่างแรง

[hotladyanyavee]

อ้อยเอาอีกแล้ว มาสร้างเรื่องอีแล้วอะ แต่จูนนายก็สุดยอดนะ ถ้าใจไม่ต้องการนายก็ต้องสู้ไว้
แต่ช่วยภาวนาให้รู้ใจตัวเร็วหน่อย ไอ้อาการที่เรียกว่าเจ็บในใจที่นายรู้สึก กับสิ่งที่น้องอ้อยขอ คือ
เพราะนายรักโจ๊ก และก็เจ็บที่น้องอ้อยคือคนที่ยืนในตำแหน่งที่นาย ไม่ยอมรับ
อิเจ๊เลดี้ขอว่างั้น

[naiin]

อ้าวพูดออกมาแล้วว่ารัก จะแปลตรงตัว หรือแปลแบบอ้อมๆล่ะงานนี้เอาให้เคลียร์

[♥a2k♥]

แล้วตลงมันเรื่องอะไร เง้ออออ
รำคาญอ้อยแล้ว เมื่อไร่จะหายๆไป 

[kikilalakik]

อ่านไปอ่านมา จิตหลุดตรงคำว่ารักนี้อ่ะ
แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยอ่ะ
น่ารักกันจริงๆๆคู่นี้

[win200]

เรื่องอารัยหง่า

เล่นปิดไว้อย่างนี้คนอ่านก้งงหมดจิคร๊าบ

อย่างน้อยบอกว่าชินมันทำอะไรก็ยังดี

[kittihin3]

 :m31:เกียจยายอ้อย ไม่ชอบนิสัยเลยอ่ะ
สงสารโจ๊กอ่ะซิส์มีแฟนแบบเนี้ย  :angry2:เลิกกับยายอ้อยไปเลยเซ่

[OHmeza019]

ง่าสรุปเรื่องมันเป็นไงมาไงเนี๊ยะ ??

[sayajang]

ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงง....

[Jesale]

ทะเลาะ เรื่องไรกันอ่ะ งง และ งง และ อยากรู้จัง

[u-only-one]

"เล่าก็ได้ว่ะ...คืออย่างนี้....."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไอ้เสกเล่าจนจบ
ผมถึงกับอึ้ง
จุก
ไม่เข้าใจ

  อยากรู้ง่าว่าเรื่องอาราย
แล้วนี่ ท่าทางนัง เอ้ย น้องอ้อย กะ ปาล์มต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังกันแน่ๆ
ที่จริงถ้าน้องจูนสังเกตสักนิดก็จะรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างในใจของโจ๊ก ทั้งคำพูด สายตา การกระทำโจ๊กชัดเจนสุดๆ
+1 ให้คนแต่ง