หัวข้อ: (You Make Me Wanna ) ( Up ตอนที่ 14. จบแล้วคร้าบบบบ). 03/02/10 ) ตันแล้ว!!!!

[bbyuqin]

ขำพี่อ๋า....คิดไปได้ ว่าไม่ได้ใช้ชายน้อยขับ....กร๊าากกก

[Winer]

******************************
...................อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 9 .หัวใจไม่ไร้รัก  >>>
*****************************
.........................
++อีกไม่กี่นาทีพี่ก็ต้องไปล่ะ++พี่เชน
นั่งคุยก้มมองแทบจะชนกันระหว่างนั่งรอเวลา
.....................
........
....เสียงเครื่องบินขึ้นลง  เสียงคนจอเจ กันพลุ่กพล่าน
ทำเอาผมตื่นเหมือนกันการได้นั่งมองคนหลากหลายเชื้อ
ชาติเดินไปมา  ผมก็ว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจ  น่าสนุกดีเหมือนกัน..
++อะไรติดปาก...++ผมแกล้งอ่ำ
++หัวใจติดปากคับ..++
++เลี่ยนว่ะ..++ผมยังขำต่อ
++ซะงั้นอุตส่าห์หวานน่ะเนี่ยะ..++พี่เชนเหลือบตามอง
พี่อ๋าที่นั่งอยู่ข้างๆ  จนผมเองก็อดไม่ได้ที่จะหันไป
เหลือบมองเค้า
...แต่สิ่งที่เห็นคือ  เค้าไม่ได้สนใจมองมาที่เราสองคน
สายตาเค้ามองเม่อไปดูเครื่องบินที่บินขึ้นฟ้า...เหมือนคิด
อะไรอยู่คนเดียว.....
...เมื่อได้เวลาผมกับก็เดินไปส่งพี่เชนตรงทางเข้า
พี่เชนหันมาจูบผมที่หน้าผากแถมกอดก่อนที่จะเดินสีหน้า
เซงๆถอยไป...
++โชคดีนะ  ดูแลตัวเองด้วย..++
++คับผม..น้องก็เช่นกัน..++พี่เชนสั่ง
.....ผมยืนโบกมือลาให้พี่เชนก่อนจะไปขึ้นเครื่อง
โดยมีพี่อ๋ายืนกอดอกมองอยู่ข้างๆ
…พี่เชนทำหน้าเหมือนไม่อยากกลับ เค้าเดินโบกมือรับ
แล้วถอยหลังไป  ผมได้แต่ยืนยิ้มให้เค้าอย่างขำๆ
..จู่ๆพี่เชนก็วิ่งกลับมาหาผมอีกครั้ง.อย่างรวดเร็ว..
........................
++อีกทีน่ะ.++พี่เชนกอดรัดผมแน่น
++พี่เชน...++ผมตกใจนิดๆทำอะไรไม่ถูก
เมื่อจมูกเค้ากดลงที่แก้มผมแล้วคาไว้พัก
++พี่จะรีบกลับมาน่ะ  ไม่อยากไปเลย..
คราวหน้าจะมาอยู่นานๆให้น้องเบื่อหน้า
พี่ไปเลยค่อยกลับ++
พี่เชนพร่ำเหมือนอย่างกับจะไม่ได้เจอกันอีก
++คับ คับ พี่เชน..++ผมรีบรับปากเค้า
เพราะคิดว่าพี่เชนคงอยากได้ความสบายใจ...
ผมตบที่หลังเค้าเบาๆ...
++กลับไปถึงแล้วจะโทรหาน่ะ...++พี่เชนตะโกนสั่ง
ก่อนจะเดินกลับไปอีกครั้ง....
ผมได้แต่โบกมือให้เค้าและยืนดูจนหายเข้าไปในห้องนั้น..
หันกลับมาอีกทีก็มีสายตาพี่อ๋าจ้องมองผมอยู่โดยไม่ได้
พูดอะไร  เค้ายังคงยืนกอดอกมองผมเช่นเดิมแต่ไม่พูด
อะไรออกมา...พอผมมองเค้ามั่งถึงได้หลบสายตา
.........................
.........
..ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกะเป๋ากางเกง  ก่อนจะกด
เบอร์ที่วิ่งขึ้นมาในสมองผม....
++พ่อคับ....++
++คับผม  ว่าไงคาบ..++
++พี่เชนขึ้นเครื่องล่ะ.++ผมรายงานตามที่พ่อสั่งไว้
++ดีลูก..ทำดีล่ะ..++พ่อหัวเราะ
++คราหน้า  พ่อกับแม่เค้ามาด้วยน่ะ..++พ่อขำ
++มาก็มาซิคับ...ไม่เกี่ยวกับผมนี่นา++ผมแกล้งทำซื่อๆ
++ทำไมจะไม่เกี่ยว..++พ่อหัวเราะดั่งกว่าเก่า
++ก็ไม่อยากเกี่ยวอ่ะ..++ผมเองก็อดขำไม่ได้
++เค้าก็จะมาดูลูกไง..++พ่อพูดไม่ยอมจบ
++ไม่คุยกับพ่อล่ะ...แค่นี้น่ะ..++ผมตัดบทขี้เกียจพูด
จริงๆรู้สึกอายๆมากกว่าที่จะพูดเรื่องอย่างนี้  บางที
พ่อก็พูดเล่นเกินไป
++เดี๋ยวๆ  อย่าเพิ่งวาง...++
++ว่า...++ผมพูดให้พ่อต่อคำอีก
++ตกลงจะไปพักกับย่าจริงง่ะ...++
++จริงซิคับพ่อ..++
++ตามใจ  พรุ่งนี้จะกลับกี่โมง...++
++ไม่รู้อ่ะ..แค่นี้น่ะ..++
++ไงก็อย่าให้มันเย็นมากน่ะ...++
++คับพ่อ..รักพ่อน่ะ..++ผมทิ้งท้ายนั้น
......................
.............
...แรงกระชากแขนทำให้ผมต้องหยุดเดินแล้วเซถอยกลับ
++อะไร...++ผมตวาดใส่พี่อ๋า
++คุยเพลิน  เดินจะชนคนอื่น...++พี่อ๋าไป
ก้มขอโทษผู้ชายนั้น  ที่ดูไม่น่าจะเป็นคนไทย
..ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ  ถึงไม่ชนก็เกือบป่ะไปล่ะ
ถ้าพี่อ๋าช้ากว่านี้.....
++ขอบคุณ..++ผมบอกเค้า
..ก่อนที่จะก้มขอโทษผู้ชายคนนั้นอีกทีอย่างที่พี่อ๋าทำ
++ที่นี่คนเยอะ  เดินระวังหน่อยอย่าซุ่มซ่าม..++
เสียงเค้าเข้ม เคร่งขรึมได้ตลอด
++คับผม.จะระวังคร้าบบบ.++แต่ผมกลับล้อเลียนเค้า
..ผมรีบเดินไปดึงมือพี่อ๋าลากออกจากตรงนั้น
แต่สิ่งที่ผมสัมผัสได้ก็คือพี่อ๋าจับมือผมไว้แน่น  จนผิดสังเกตุ
ผมรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่มันผ่านมาถึงตัวผม
ผมลองปล่อยมือหลวมๆ  แต่มือพี่อ๋าก็ยังจับแน่นอย่างเคย
แต่ผมก็ไม่หันไปมองหน้าเค้า
...................
....จนมาถึงทางออก......
++จะไปไงไม่มีรถ...++พี่อ๋าพูดขึ้น
เพราะตอนมาเป็นรถของพี่เชนที่เช่าตอนเค้ามา  พอกลับก็ต้องคืน
++กลัวอะไร  นั่งรถเมล์เล่นกันก็ได้..++ผมบอก
++นั่งได้เร่อะ..++เค้าถาม
++หรือไม่เคยนั่ง...++ผมย้อน
++เปล่าผมกลัวว่าคุณน้องจะไม่เคยนั่ง..++
++เลิกเรียกคุณได้ม่ะ...++
++เรียกอะไรล่ะคับ..++
++ชื่อเฉยๆ..++ผมย้ำ
++คับผม..++
++แต่ผมว่า  เรานั่งแทกซี่กันดีกว่า..++
++ทำไม..++
++ผมอยากนั่งสบายๆ..++
++ก็ได้..++
++งั้นบอกทางเค้านะครับ..++
..ผมพยักหน้า.........
ตลอดทางที่นั่งมา   พี่อ๋ากลับ  นั่งหลับอย่างง่ายด่าย...
หัวเค้ามาซบที่ไหล่  ผมเองก็กลัวว่าเวลาที่รถเบรค
หัวเค้าจะหลุด  ผมจึงต้องคอยประคองที่ใบหน้าไว้
ผมได้แต่ยิ้มให้ตัวเอง  ทำไมผมรู้สึกมีความสุขจัง
ผมไม่อยากให้เวลานี้ผ่านไปเลย  อยากให้มันหยุดไว้อย่างนี้
กลิ่นตัวหอมอ่อนๆจากเสปรย์ที่เค้าใช้  มันทำให้ผมวุ่นวาย
ในจิตใจไปหมด.......
.................
........ชั่วโมงกว่าๆ  กว่าที่จะฝ่าดงกองทับรถ  ที่ไม่ว่ากี่ปี
กี่ชาติ  มันก็ยังติดได้ติดดี  ทั้งๆที่ผมว่ากรุงเทพ  มันก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร
มากมายรถ  แต่เชื่อม่ะผมกลับอยากให้มันติดนานๆ  เพราะคนที่หลับ
อยู่ข้างผมกลับดูเหมือนจะฝันดี  ไม่ยอมกะดุกกะดิกเลย........
++พี่อ๋า ตื่นๆ.++ผมตบที่แก้มเค้าเบา...
..เค้าค่อยๆสะลืมสะลือตื่นขึ้นมา....
++ถึงแล้วเร่อะคับ...++
++อืมม...++ผมตอบสั้นก่อนจะยื่นเงินให้คนขับ
++ขอบคุณคับพี่...++ผมเปิดประตูลงมา
..................
.++..นี่ผมหลับตลอดทางเลยเร่อะคับ..++
++กรนเสียงดังอีกต่างหาก..++ผมแกล้งเค้า
เมื่อเห็นว่าเค้ายังยืนสะลึมสะลืออย่างนั้น..
++เฮ้ยยยยย....ไม่มี..++
++หลับแล้วรู้ได้งัย..++
++ก็คนที่นอนกับผมทุกคนแหละบอก..++เค้าหัวเราะ
..ผมยืนกดออดที่หน้าบ้านพักนึง  ก่อนที่จะเห็นย่าเดินมา
++ดีคับย่าคิดถึงจัง++ผมรีบไปกอดเมื่อย่าเปิดประตูออกมา
++มาทำไม...++ย่าถามได้กวนตลอด
เพราะว่าย่าผมชอบอ่ำ  ชอบแกล้ง  เช่นกัน
++ซะงั้น  ผมอุตส่าคิดถึง..++ผมหอมแก้มย่า
อย่างที่ทำประจำ...
++ปากหวานจริงๆหลานย่า..++แกหัวเราะพร้อมกับกอดผมตอบ
++แล้วนี่ใครอ่ะ.แฟนเร่อะเปล่า.++ย่าหันไปทักพี่อ๋า
++ผมชื่ออ๋าคับ  เป็นลูกน้องท่านผู้การ  ผมมาดูแล
คุณน้องตามคำสั่งของท่านครับ..++พี่อ๋ารายงานตัว
อย่างกับย่าเป็นนายเขา
++เป็นทหารเร่อะเรา..++
++คับผม..++พี่อ๋าตอบเสียงดังฟังชัด
++เสียงเบาๆก็ได้คนแก่อย่างย่ายังหูดีอยู่..++ย่าดึงแขนพี่อ๋า
เข้าบ้านพร้อมกับหัวเราะด้วยกัน....
++พี่เคนล่ะคับย่า..++
++อย่าไปถามหาเลย..++
++ทำไมอ่ะคับ..++
++อย่างเร็วก็คง 5-6 ทุ่ม  หรืออย่างช้าก้อเช้าม้าง..++
เสียงย่าบ่นจนผมอดแปลกใจไม่ได้  เมื่อก่อนเค้าไม่ได้เป็น
อย่างนี้นี่นาตอนที่ผมอยู่
...................................
..........
++เหนื่อยมั้ย ขึ้น ไปพักก่อนดีกว่าลูก...++ย่าบอกผมกับพี่อ๋า
++งั้นขอน้องอาบน้ำแล้วค่อยมาคุยกันน่ะ..++
++ผมด้วยคับย่า..++พี่อ๋าบอก
++ย่าว่าน้องอย่าไปยุ่งกับห้องเคนเค้าดีกว่าลูก
ไปนอนห้องรับแขกดีกว่า...++
++เผื่อพี่เค้าจะพาใครมานอนด้วย..++
++คับย่า...++
..ผมตอบขำๆแล้วหันไปยิ้มกับพี่อ๋าแต่เค้ากลับนิ่งเฉยใส่
................................
.....................
.........................
++ย่าอยู่บ้านคนเดียวเร่อะคับ..++
++อยู่ 2 คน  กับเคน  ลูกคงรู้จักแล้วมั้ง..++
++พ่อเค้าไม่ค่อยได้อยู่หรอก  ก็งานราชการอ่ะน่ะ
ก็ย้ายไปเรื่อยๆ  ส่วนย่าจะให้ไปไหนแก่แล้ว..++
++โห  ย่ายังไม่แก่เลย..++พี่อ๋าชม
++อย่าหลอกย่าเลย..++ย่าเองก็อดขำไม่ได้
...ผมลุกขึ้นเดินไปหาน้ำดื่มกับของกินมาให้พี่อ๋ากับย่าด้วย
ปกติย่าจะชอบทำของกินเล่นประจำบางครั้ง  ทำขายก็มี.
แต่เดี๋ยวนี้ก็แล้วแต่คนสั่ง .เพราะทำไม่ไหว  ผมเองก็ไม่อยาก
ให้ย่าทำมาก  แม่ต้องโทรมาเตือนบ่อย
++วันนี้ไม่มีใครสั่งขนมเร่อะย่า..++
ผมถามถึงงานอดิเรกของย่า  ที่ประจำเมื่อก่อนแต่ก็เฉพาะตอน
ที่ว่างน่ะ  ถึงจะได้ช่วย
++มีลูก  แต่พรุ่งนี้เย็นๆมารับ..ย่าเลย
คิดว่าจะทำพรุ่งนี้แทน++
++ย่าทำคนเดียวเร่อะคับ..++พี่อ๋าถามอีก
++จ้ะ..++ย่าตอบสั้นๆ
++อย่างนี้ก็แย่ซิคับ..++พี่อ๋าทำหน้าเสีย
++ย่าไม่ได้ทำอะไรมากมายหรอก  รับงานก็ดูก่อน
ถ้ามันเยอะเกินไปย่าก็ไม่ทำ..++
++ย่าเค้าเป็นดารา  เล่นตัวง่ะ..++ผมขำ
........................
++ทำไมปล่อยให้ย่าทำงานอย่างนี้..++พี่อ๋าหันมาดุผม
++อ้าวว...แล้วหันมาดุน้องทำไมอ่ะ..++
...แต่ย่าหัวเราะพี่อ๋า....
++ผมว่าย่าน่าพักผ่อนได้แล้วน่ะคับ..++
++ขอบใจที่ห่วงย่านะลูก  ไม่มีใครบังคับย่าหรอก
ย่าอยากทำเอง  เมื่อก่อนที่น้องมาอยู่นี่  ว่างเค้าก็มาช่วย
ย่าตลอด  รับงานส่งของเค้าช่วยย่าหมดกับเจ้าเคน..++
++ย่ายังแข็งแรงน่ะลูก  ทำงานได้อีกเยอะ  ให้ย่ามานั่ง
งอมืองอเท้าให้ลูกเลี้ยงคงไม่ไหว  แม้ย่าจะอยู่เฉยก็ได้
ไม่ต้องทำอะไร  แต่ย่าคงอึดอัดน่าดูล่ะลูก..++ย่ายิ้มให้พี่อ๋า
++ก็เห็นพ่อกับแม่ปรึกษากันจะหาคนมาอยู่เป็นเพื่อนย่า..++
++ก็ตอนนี้มันยังไม่มีอ่ะน่ะ.ยังหาไม่ได้..++
++ไม่แน่  พี่ส้มอาจจะมา...++ผมบอก
++ย่าชินแล้ว  ย่าอยู่บ้านนี้มาแต่เกิด..++
++ย่าเก่งมากเลยคับ  ผมอยากมีย่าอย่างคนอื่นมั่ง...++สีหน้าเค้าดูจริงจัง
++อ่ะ  แล้วลูกไม่มีเร่อะ..++
++ไม่มีครับ  ผมตัวคนเดียว..++พี่อ๋ามองหน้าผม
++ไม่จริงคับย่า  พี่อ๋าเค้ามีพ่ออยู่ที่กรุงเทพฯ นี่แหละคับ
แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำมายยย...++พูดได้แค่นั้นผมก็ต้องหยุด
เมื่อเห็นสายตาข่มขู่จ้องมองของเค้า
..อดคิดถึงที่เค้าบอกว่า  เค้าไม่เคยพูดเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง
ผมจึงหยุดลงเฉยๆ ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ...
++อ้าวเป็นคนที่นี่  ทำไมไม่อยู่ที่นี่ล่ะ..++ย่าถาม
++คือ  ผมเบื่อกรุงเทพฯน่ะครับย่า...++
++แล้วมีครอบครัวหรือยัง..++
++ยังครับ  กำลังหาอยู่..++
++อย่างลูกนี่คงไม่ต้องม้างงง  ย่าว่า..++แกหัวเราะ
++หน้าตาไม่ได้ช่วยอะไรผมเลยคับ..++พี่อ๋าเองก็พลอย
หัวเราะตามแก
ผมชอบจริงๆเวลาที่พี่อ๋ายิ้มหรือหัวเราะ  มันทำให้โลก
สดใสขึ้นได้จริงๆ
...................................
............
....เสียงรถที่ดังมากระทบทำให้ผมต้องหันไปมองดู.....
++เคนมาล่ะอย่างกะรู้..++ย่าว่า
++ผมโทรไปหาพี่เค้าเองคับ...++
ผมสารภาพ....
++นี่มันแค่ 2 ทุ่มเองน่ะ  กลับผิดเวลาหรือเปล่า..++
..ผมเดินออกไปที่ประตู แต่ก็ต้องหยุด  เมื่อเห็นพี่เคนมากับ
สาวในชุดนักศึกษากับท่าทางยังกะเมา..
...ผมต้องหยุดคิดที่จะเดินไปหาและคอยหน้าประตูแทน..
...............
++ดีคับพี่เคน..++ผมทักและเปิดประตูให้เมื่อเค้าเดินมาถึงในบ้าน
++สวัสดีค่ะย่า...++นักศึกษาสาวคนนั้นทัก
++สวัสดีจ้ะ..ตามสบายน่ะ...++
++ค่ะ..++เธอเดินไปนั่งข้างพี่อ๋า
++ดิวซื้อของมาฝากย่าด้วยน่ะค่ะ..++
++อะไรล่ะลูก..++
++เห็นพี่เคนบอกว่าย่าชอบขนมไทยๆ
เลยหาซื้อร้านที่อร่อยมาให้ย่าลองทานดูค่ะ..++
ดูท่าทางเธอคงอยากเอาใจย่า
++พี่ๆ ทั้ง 2 คนด้วยน่ะค่ะ..++
เธอหันมาเชิญชวนผมกับพี่อ๋า  แล้ววางขนมไว้ที่โต๊ะ
ก่อนจะเดินไปหยิบจานมาใส่...
...ผมหยิบมากินดู  เพราะก็น่าจะอร่อย...
พร้อมกับหยิบให้พี่อ๋าด้วย
++ค่ำๆอย่างนี้  มีขายด้วยหรือลูก..++ย่าถามดิว
++มีค่าย่า    แต่อาจจะหายากหน่อย  แต่ร้านนี้เป็นร้านใหญ่
เค้าขายทั้งวันปิด 5 โมงเย็น..++
ดิวหยิบขนมตาลให้ย่าลองชิมดู...
++ขอบใจจ้ะ...++
++อร่อยมั้ยค่ะพี่...++เธอหันมาถามผมกับพี่อ๋า
++คับ คับ..++ผมกับพี่อ๋าตอบ
...หันไปมองพี่เคนก็ได้แต่ยืนยิ้ม  ไม่รู้จะประทับใจอะไร
หรือจะปลื้มสาวตัวเองมั้งง.....
++วันนี้ดูเวลาผิดเร่อะเปล่าตาเคน..++ย่าประชดมากกว่า
ผมรู้...
++คับ  วันนี้อยากกลับไวมั่ง..++พี่เคนก็รับมุข
++เหมือนกินเหล้ามา..++ผมพูดเบาๆกับเค้า..
++ใช่..++เค้าก็ยื่นหน้ามาพูดใกล้
++แนะนำอีกทีนี่ดิว  แฟนพี่..++พี่เคนย้ำ
++สวัสดีค่ะ++เธอทักทายผมกับพี่อ๋า
......................
++กินข้าวกันมาล่ะยังลูก++ย่าหันมาถามผมกับพี่อ๋า ดิวด้วย
++ยังคับ...++พี่อ๋าตอบ
++แล้วย่าไม่คิดจะถามผมมั่งเร่อะคารับบบ..++พี่อ๋าตอบอย่างล้อเลียน
++ย่าไม่มีเหล้า..++ย่าพูดประชด
++น้องดูซิย่า  เคยสนใจพี่ที่ไหน...++เค้าฟ้องผม
++น้องว่าพี่เคนต้องเรียนเป็นหลานที่ดีใหม่ล่ะ.++
ผมพูดให้มันขำ
++ท่าจะยากง่ะ..++พี่เคนเกาหัวเกรกๆ
.........................
...........
++แล้วจะกินอะไรกันดี  ย่ากินแล้วน่ะ..++
++ย่าไม่ต้องน่ะ  ผมทำเอง...++ผมอาสา
++ผมช่วยด้วยครับ..++พี่อ๋าเดินตามผมมาอีกคน
++เอา  ต้มมาม่า  หรือผัดดีอ่ะ..++ผมถามย่า
พี่อ๋ากลับทำหน้าเซ็งใส่  ย่าขำอย่างอารมณ์ดี
++ย่าไม่สนใจผมมั่งเร่อะ..++พี่เคนอ้อน
++ถ้าจะกินก็ไปนั่งรอ..++ย่าดุให้
++ใจร้ายกับผมตลอดแหละ  ย่าอ่ะ.++
แต่ก็ไม่ได้ให้พี่เคนสะทกสะท้าน  เดินมากอดย่าไว้
++ผมขอโทษน่ะ ถ้าทำให้ย่าโกรธ..++
**เพี๊ยะ  ....++ผมตีหลังพี่เคนซะดัง
++โอ๊ยยยยยยย..++พี่เคนร้องครวญคราง
++เวอร์ล่ะพี่  ไม่ได้เจ็บขนาดนั้นหรอก..++ผมขำ
++อ้าวว..เร่อะ ..++พี่เคนขำรับมุขก่อนจะเอามือลูบ
ตรงที่ผมดีเบาๆ  ผมเองก็ช่วยลูบย้ำให้อีกที
++พาแฟนมาก็ไปดูแลดิ  ปล่อยให้เค้านั่งเหงา
อย่างนั้นได้งัย..++ผมว่าเค้า
++ดิวมาบ่อยแล้ววววว..++เค้าลากเสียง
++คนนี้แน่แล้วเร่อะ..++ผมถาม
++ก้อว่า...ย่าจะได้มีคนช่วยดูแล..++
++ตาเคนแกไม่ต้องมาหวังดีกับย่าหรอกน่ะ
ไม่รู้พาใครมาต่อใคร  ย่าล่ะปวดหัวแทน..++ย่าส่ายหัว
++คนนี้ตัวจริงครับย่า..++พี่เคนยืนยัน
++ออกไปเลยป่ะ..++ย่าไล่พี่เคน
++เห็นม่ะ  ย่าเค้าอยากให้พี่ดูแลที่ไหน  ออกจะเก่ง..++
พี่เคนล้อย่าก่อนจะเดินออกไป..
++ผมขออร่อยๆน่ะครับย่า..++พี่เคนตะโกนสั่งทิ้งท้าย
..............................
*******************************

[Winer]

******************************
...................อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 9 .หัวใจไม่ไร้รัก 2  >>>
*****************************
.......................
........
++ย่าก็อย่าไปถือพี่เคนมากเลยคับ  คนเป็นหนุ่มก็อย่างนี้
เค้ามีโอกาส  ก็ต้องทำตามประสาคนโสด..++
++อันนั้นย่าก็ไม่ว่าหรอก  ย่าห่วงมากกว่า กลัวพลั้ง
พลาดขึ้นมาผู้หญิงจะเอาเรื่องดิ  คงไปหลอกเค้าไว้ทั่ว..++
ผมได้แต่ยิ้ม
++ตกลงเราจะทำอะไรกินล่ะ..++ผมถาม
++ทำไม่เป็นก็อยู่เฉยๆ..++พี่อ๋าดุ
++ซะงั้น  พูดอย่างกะตัวเองทำได้..++
++ฮ่า ฮ่า ของกล้วยๆ  แต่ย่าต้องช่วยผมน่ะ..++พี่อ๋าหัน
ไปอ้อนย่าล่ะ..
++พอๆเถอะลูกจะทำอะไรก็ว่ามา..++ย่าดุผมกับพี่อ๋า
อย่างขำ
++หุงข้าวป่ะ..++พี่อ๋าไล่ผม
++ เห็นความสามารถไง..++ผมว่าประชดเค้า
++ก็งั้นอ่ะดิ  ทำอะไรเป็นมั่งนิ..++
++ดูถูกกกกก..++ผมโวยใส่
++ก็ไม่น่าจะผิด..55++
++ปั๊กกกกกก..++เสียงผมต่อยที่ไหล่เค้าเบาๆ
++ย่าคาบ...++
++คุณหนูชอบรังแกผมตลอดเลยครับ..++
++เวลาที่เค้าไม่ชอบอะไรก็จะมาลงที่ผมนี่แหละคับ..++
++อะไรกันลูก  ย่าเห็นเต็มตาเลยน่ะ  เถียงสู้
พี่เค้าไม่ได้ก็ใช้แรงข่ม..ถือว่าตัวเองเป็นนายพี่เค้างัย..++
...พี่อ๋าหันยืนยักคิ้วใส่อยู่ข้างหลังย่าแล้วยิ้มเยาะ
คงพอใจเค้าล่ะที่ได้แกล้ง
++โธ๋ย่า  ตัวขนาดนี้แล้วใครจะไปรังแกเค้าได้ล่ะ..++
++ย่ารู้น่ะ  เราชอบแกล้งแต่คนอื่น  เจ้าเคนโดนประจำ..++
ย่าซ้ำเติมผมอีกรอบ
++ตกลงผมผิดอีกแล้ว..++ผมกอดอกแล้วหัวเราะ
++อย่าไปแกล้งพี่เค้านะลูก  พีเค้าเพิ่งมาอยู่กับเรา
รอให้สนิทค่อยแกล้งก้ยังไม่สาย..++
น่านย่าผมรู้จักให้กำลังใจ
++ย่าก็มีอารมณ์ขำดีน่ะ..++พี่อ๋าบอก
++ย่าเค้ามีมุขเยอะเหมือนกัน...++
++คุยไปคุยมาจะได้ของกินกันมั้ยนี่ ..++ย่าบ่น
++งั้นก็ทำไปน่ะครับ  ผมไม่กวนล่ะ..++
................................

.......ผมหันมาดูข้างนอกก็เห็นพี่เคนนั่งคุยกับดิว
..เธอจะเป็นคนที่เท่าไรของเค้าน่ะ  ไม่เคยขาดเลยซิ
เรื่องอย่างนี้มีได้ตลอด....แต่ก็ไม่แน่อาจจะถอดเขี้ยวเล็บ
ออกแล้วก็ได้  พี่เคนเองก็อายุจะเข้าเลขสามแล้ว
เสน่ห์อีกอย่างของเค้าคงเป็นเครื่องแบบตำรวจที่ใส่
บวกกับรูปร่างที่ดีของเค้า  คงอดไม่ได้ที่จะหันมามอง...
ผมเองก็ยังมีเผลอๆเลย........
...........................
............
..เสียงพี่อ๋าถามการทำกับข้าวกับย่าก็ทำให้ผมต้องหันกลับ
มามองทั้ง 2 คนคุยกันอย่างถูกคอปล่อยให้ผมเป็นส่วนเกิน 
ผมจึงได้แต่ยืนมองที่หน้าประตู...ผมขี้เกียจทำเรื่องแบบนี้
อีกอย่างคงเป็นเพราะมีคนทำให้ตลอด  ตอนอยู่ที่นี่ก็มีย่า
อยู่บ้านไม่ต้องพูดถึง  คนทำหลายคน...
++ย่าว่าเราทำง่ายๆดีกว่าน่ะจะได้กินกันไว  ย่ากินบ้างแล้ว..++
++คับผม..++พี่อ๋ารับคำสั่งย่าสายตาหันมามองผม
++ไปนั่งรอก็ได้ป่ะ..++พี่อ๋าบอก
++ทำกับข้าวเป็นด้วยเร่อะลูก..++
++มันจำเป็นนะครับย่า  เพราะผมอยู่คนเดียว..
จึงทำบ้างส่วนใหญ่จะซื้อกินมากกว่า  สะดวกดี
คงไม่อย่างคุณหนู  เค้าทำอะไรก็ไม่เป็น  เพราะมีคน
ทำให้ตลอด..++เค้าหันมาแขวะใส่ผม
++อ๋าไม่รู้จัก  น้องเค้าพอทำได้แต่ขี้เกียจกับเรื่องพวกนี้..++
..ฟังดูเหมือนย่าจะชม  แต่ก็หลอกด่า...
++ทำแล้วต้องกินได้ด้วยน่ะ..++ผมสั่ง
++คับ คับ ท่าน..++พี่อ๋ายืนตัวตรงตอบผม
++ถ้าอร่อย  จะรางวัลให้..++ผมพูดเล่นๆ
++ถ้าไม่ถูกปากล่ะครับ..++เค้าย้อน
++ก็ไม่กินอ่ะดิ...เดี๋ยวจะเอาให้ไอ้ตูมกินแทน++ผมว่าเค้า
++โหหหห  แรงว่ะ..ท่าน..++พี่อ๋ายกนิ้วชี้ให้ทำหน้าเบ้
++ได้จะเอาแบบให้กินไม่ได้เลย..++
++ซะงั้น  ก็รู้อยู่แล้วว่าทำไม่เป็นเหมือนกัน.
แต่ก็ยังอยากจะลอง.++ผมเถียงไม่เลิก..
++น้องขอ  มาม่าห่อเดียวก็พอแร่ะ  คับย่า..55.++
++ย่าคับ  เค้ายอมใครเป็นมั่งนิ..++
++จะยอมใครเป็น  ก็พ่อเค้าโอ๋ขนาดนั้น..แม้แต่ย่าเอง
ก็แตะลูกเค้าได้ที่ไหน ++ย่าว่า
++ย่าก็พูดเกินปายยย..55..++
++เกินที่ไหน  ตอนเด็กๆย่าจะขอน้องมาเลี้ยงที่นี่  รู้มั้ยพ่อเค้า
เป็นยังไง  โกรธย่า เคืองย่า  หาว่าย่าไปแยกครอบครัวเค้า
ขนาดว่าย่าเป็นแม่เค้าน่ะ..++
++ตั้งแต่นั้นมาย่าก็เลยต้องคอยฟัดกับตาวุธมาตลอด
คนอะไรหวงลูกจริงๆ..++
++ย่าก็ใส่ร้ายป้ายสีพ่อให้น้อยๆหน่อยดิ  สงสารพ่ออ่ะ..++
++ย่าพูดไม่จริงที่ไหน  คนแถวบ้านเราเค้ารู้หมด..++
ย่าบ่นต่อ
..แต่ก็ทำให้พี่อ๋าอมยิ้มออกมาได้  ผมอยากจะบอกพี่อ๋า
ว่าเวลาเค้ายิ้มมันทำให้หัวใจผมเต้นโครมครามไปหมด  แต่ว่าคง
ทำได้แค่คิด.ทำได้แค่มอง.......
...................................
.................
..ผมกินอาหารจนหมดจาน  แต่คงไม่ใช่ว่าอร่อย
คงเพราะว่าหิวมากกว่า....
++เอาอีกมั้ยลูก..++ย่าถาม
++พอล่ะคับ..++ผมลูบท้อง
++ย่าก็รู้ว่าน้องจะกินอะไรได้มากมาย..++พี่เคนย้อน
++งั้นก็ไปเอาผลไม่ในตู้มากิน..++
++คับย่า..++
++ไม่เป็นไรค่า  ดิวไปหยิบให้ค่า  พี่น้องไม่ต้องลุก..++
ดิวบอกผมอย่างน่ารัก
++ดิวน่ารักจัง  มิน่าล่ะพี่เคนถึงรัก.++ผมแซวเล่น
++พี่อย่าแซวดิวซิค่ะดิวเขินอ่ะ...++
...พี่เคนมองผมแปลกๆ   แต่ไม่พูดอะไร...
++จะกินนมด้วยม่ะ...++พี่เคน
++ม่ายอ่ะ..++
++ย่าคับผมง่วง  ขอไปนอนก่อนน่ะ..++
++ไปทำไรมาล่ะถึงไม่หลับไม่นอน...++
++ก็มันง่วงอ่ะ..++ผมมองหน้าพี่อ๋า
..พี่อ๋ากลับยิ้มให้ย่าอย่างน่าสงสัย...
++ไปล่ะ...++ผมรีบตัดบทขี้เกียจพูดแล้วง่ะ
…………………..
........................
++มานี่ดิ  จะคุยด้วยหน่อย..++พี่เคนลาก
ผมออกจากตรงนั้น ก่อนจะพาเดินมาที่ห้องนอน...
++มีอะไร..++ผมยิ้มให้เค้า
แต่เค้ากลับทำหน้าเคร่งขรึมใส่ผมแทน...
++ไงมั่งบอดี้การ์ดคนใหม่..++
++พี่หมายถึงพี่อ๋าใช่มั้ย..++
++ก็เออน่ะซิ   จะหมายถึงใคร..++
++ทำไมล่ะ..++
++อ้าว  ถามไม่ได้ไง..++
++ก้อไม่มีอะไร..++
++ตอบสั้นดีน่ะ..+พี่เคนขำ
++แล้วจะให้ตอบยัง..++
++ก็เค้าเป็นอย่างไร  ดูแลเราดีมั้ย  พี่อยากรู้แบบนี้
มากกว่า..++พี่
++อ๋อ   ก็ดี..++
++เค้าก็ดี..++ผมย้ำ
++ไม่หวั่นไหวมั่งเร่อะ  หมวดเค้าหล่อขนาดนี้..++
++เกี่ยวอะไรล่ะนี่  เค้ามาเพราะพ่อสั่งก็เท่านั้น..++
++อาวุธนี่ก้อรักน้องเราจริงๆน่ะ  กะจะดูไม่ให้คลาดสายตาเลย..++
++ถ้าพ่อเห็นว่าน้องดูแลตัวเองได้อย่างที่พ่อต้องการ  พ่อก็คง
ไม่ยุ่งแล้วล่ะ...++ผมหัวเราะ
++คุยแต่เรื่องผม  ไม่เห็นเล่าเรื่องน้องดิวให้ฟังมั่งเลย..++
ผมย้อนถามเค้า....
++ก็ไม่มีอะไรมาก  อย่างที่บอก  ถ้าเค้ายอมรับในสิ่งที่พี่
เป็นได้ก็คบกับพี่ได้...++
++มันเห็นแก่ตัวมากไปหรือเปล่า..น้องไม่เข้าใจ++
++.ให้ทำไงล่ะเมื่อสิ่งที่พี่อยากได้  มันไม่มีทางจะเป็นไปได้..++
เค้าหัวเราะแต่ก็ฟังดูเศร้าๆ
++อะไร...++
++เราไร้เดียงสาจริงๆน่ะ  อยู่กับพี่มา 3 ปี กว่าแต่ไม่เคยรับรู้อะไร..++
เค้าลูบหัวผมเล่น
++พูดให้จบดิ  อย่าค้างน้องสงสัยเดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ...++
ผมขำล้อเลียนเค้า
++พูดไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา..++เค้าตอบเบาๆ
++พูดอะไรแปลกแห่ะ..++ผมว่า
++เราจะไปรู้อะไร  วันๆสนใจแต่เรื่องอะไรไม่รู้  ช่างมันเถอะ..++
พี่เคนทำหน้าไม่สบอามรมณ์...ก่อนเดินออกไป..

...............................
..............
....เมื่อหัวถึงหมอนตาผมก็หลับ  ก็มันยังไม่หายง่วง
จากเมื่อวานนี้....ผมหลับไวจริงให้ตายซิทนไม่ไหวจริงๆ
...ผมสะลึมสะลืม งัวเงียตื่นลืมตามาก็พบว่า....
.แขนผมฟาดอยู่ที่อกพี่อ๋า    เข่าผมก็ก่ายอยู่ที่ต้นขาเค้า
ส่วนเจ้าตัวกลับนอนหลับหายเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ
..หลับหรือเปล่านี่  ผมเอานิ้วอังดูลมหายที่จมูก  ไม่แน่เลย
ขยับหูไปฟังเสียงอีกที..........
..ท่าจะหลับจริงด้วย...ผมยิ้ม  ทำอะไรดีล่ะคืนนี้..555
.............................
..................
...ผมเอาหูแนบที่อกฟังเสียงหัวใจเค้าอย่างปกติและสม่ำเสมอ
ผมอมยิ้มให้ตัวเองฝังครู่ผมก็เอานิ้วชี้ไปดูลมหายใจเข้าออก
ที่ปล่อยอย่างสม่ำเสมอของเค้า
..แสงไฟที่ส่องกระจกจากภายนอกเพราะไม่ได้ปิดม่านทำให้ผมเห็น
หน้าเค้าได้พอสมควร.....
...ทำไมเวลาที่ผมมองหน้าเค้าแล้วไม่เคยรู้สึกเบื่อเลย....
++พี่อ๋า  พี่เคยรักใครบ้างมั้ย..++
++ใครน่ะที่จะโชคดี  ได้หัวใจพี่..++ผมพูดอยู่คนเดียว
..สองคำถามที่ผมถามขณะที่กำลังจ้องหน้าเค้าอยู่ไม่ห่าง  ยิ่งอยู่ใกล้
ผมก็รู้สึกเกินที่จะหักห้ามใจตัวเอง  แต่ก็คงทำได้แค่นั้น....
...ทันใดนั้นสายตาเค้าก็ลืมขึ้นทันที...
ทำให้ผมต้องสะดุ้งตัวโหย่งทันทีและรีบหันกลับ..
++ทำอะไร..++เสียงเค้าถามดังลั่นก่อนที่จะจับผมกดลงกับที่นอน
แล้วมานอนคร่อมผมไว้  จนขยับไปไหนไม่ได้...
++ไม่ได้ทำอะไร...++
++จะหลักลับผมเร่อะ..++
++บ้าดิ  ผมมีสติดีน่า..++
++โกหก..++เค้าตะคอก
++ทำไมจะต้องโกหก..++
++ผมจะบอกผู้การ..++
++ตามสบาย..++ผมทุบหลังเค้าพยายามจะดิ้นหนี
จากการที่เค้านอนทับคร่อมไว้..
++ว่าไง  จะสารภาพหรือไม่สารภาพ..++เค้าข่มผมอีกที
++ก็ไม่ได้ทำอะไรผิด..++ผมเถียง
++งั้นผมจะโทรหาท่านผู้การตอนนี้เลย..++เค้าลุกคลาน
ไปหยิบโทรศัพท์เค้าที่วางไว้หัวเตียง....
..แล้วกดเบอร์  สงสัยเค้าเอาจริงแน่  ผมรู้สึกตกใจจึง
ไปแย่งโทรศัพท์เค้า...
++อย่าพี่อ๋า..++ผมขอร้องเพราะว่ามันก็ดึกแล้วน่ะ
...แต่ไม่ทันแล้ว......
++ฮัลโหล ท่านครับ  ผมเองครับ...++
++....................++
++คือคุณหนู.....++เค้าค้างแค่นั้น
++คุณหนูตัวร้อน  ไม่สบายนิดหน่อย  ผมกำลังดูแลอยู่ครับ..++
..เค้ายิ้มให้ผม...
++....................++
++คับๆ....++เค้ายื่นโทรศัพท์มา
++เป็นไงมั่งลูก...++พ่อถาม
++ไม่เป็นอะไร...++
++ไม่สบายก็พักเยอะๆกินยาด้วยน่ะ..++
++คับพ่อ แค่นี้น่ะจะนอน..++
...ผมวางโทรศัพท์บนอกเค้าที่กำลังนอนขำอยู่
++สนุกมากมั้ยที่แกล้งผมได้..++
++สนุกดิ  ทำให้ผมหัวเราะได้...++
++ซะงั้น...++
++ตาสว่างเลยเห็นม่ะ..++ผมดุเค้าก่อนจะนอนตะแคงให้
++เมื่อกี้ถามอะไร...++
++อะไร...++
....เค้าดึงตัวผมให้หันมาหาเค้า...
++ชอบผมเร่อะ..++เค้าถามตรง  ทำให้ผมตอบไม่ถูก
ไม่กล้าแม้จะมองหน้า...
++ไม่ได้ชอบ...++
++จริงง่ะ...++
++หลงตัวเอง...++
++แล้วไอ้เชนล่ะ..++
++ผมรักพี่เชนคนเดียว...++ผมตอบเพื่อปกปิดความจริง
ของตัวเอง....
++ผมไม่เชื่อ...++เค้ากระซิบที่หูผม
..................................
......ความเงียบงันเกิดขึ้นอยู่พักใหญ่  จนผมเองคิดว่าเค้า
หลับไปแล้ว.......
++รู้มั้ยทำไมผมถึงเล่าเรื่องครอบครัวให้ฟัง..++
++ไม่รู้...++ผมตอบ
++ผมไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย  แต่ผมกลับรู้สึก
อยากเล่าให้น้องฟัง....++
..ผมเงี่ยหูตั้งใจฟังสิ่งที่เค้าพูดไม่รู้ว่าเค้ากำลังสื่ออะไร..
++ฟังพี่เร่อะเปล่า...++
++อืมมมม...++
++นึกว่าหลับไปแล้ว...++เค้าเอามือมาลูบที่หัวผม
++ตอนที่ท่านผู้การจะให้ผมมาทำงานให้ท่าน  ท่านเรียก
ผมไปถาม  ว่ามีจ๊อบเล็กๆให้ทำ  สนใจมั้ย..++
++ผมก็ถามว่าทำอะไร..ท่านก็บอกว่าดูแลลูกคนเล็ก
ให้ท่าน..แล้วท่านก็ส่งรูปให้ผมดู   แต่มันเป็นรูปตอนที่
น้องยังเป็นเด็ก   ท่านบอกผมว่า  ท่านรักน้องมาก  เพราะ
ตอนเด็กเคยทำร้ายจิตใจ  ดุด่า  ว่าสารพัด  เพียงเพราะ
ว่าลูกของท่านจิตใจไม่ปกติอย่างผู้ชายคนอื่น..++
++พี่ถามว่าทำไม...++
++ท่านบอกว่าตอนนั้นท่านเสียใจมากๆที่มีลูกอย่างนี้
ท่านเป็นทหารก็อยากมีลูกซักคนเป็นทหารเหมือนกัน
คุณนัทยังไงคงไม่เป็นแน่เพราะเค้าอยากเป็นอย่างอื่น
ท่านก็ไม่คิดจะไปขัดใจคุณนัท  แต่ท่านหวังกับน้อง
มากกว่า...แต่เมื่อไม่ได้ดั่งใจก็เหมือนความหวังจะสลาย
และรู้สึกอับอายที่ตัวเองเป็นทหารกลับมีลูกเป็นเกย์
ท่านลงทุนไปค้นหาข้อมูลด้วยตัวเอง  หาแม้วิธิแก้  เพื่อ
อยากให้น้องกลับมาเป็นผู้ชายเหมือนเดิม....แต่สุดท้าย
สิ่งที่ท่านค้นพบก็คือหัวใจท่านเอง....ท่านบอกว่าเมื่อท่านรัก
ลูก..ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง  ท่านก็รัก....แต่ตอนที่ท่านคิดได้
ท่านก็ได้ทำให้บ้านแตกไปแล้ว  นอกจากลูกเสียใจแล้ว
แม้แต่แม่กับคุณนัทก็ไม่เหมือนเดิม  วันๆทั้ง 2 คนก็แทบ
ไม่คุยกับท่านเลย..แต่ท่านสัญญากับตัวเองแล้วว่า
ท่านอยากลบล้างสิ่งผิดที่ที่ทำไว้  คือจะดูแลน้องอย่างดี..++
++พี่ถามว่า  ทำไมงานนี้ต้องเป็นผม..++
++ท่านบอกว่าเพราะท่านไว้ใจ..++
++ตอนแรกก็ลังเล  ไม่อยากรับ..แต่คิดไปคิดมา
ก็ดีกว่าอยู่เฉยๆ  ที่สำคัญ  พี่อยากมีพ่ออย่างท่านบ้าง
คนที่รักลูก  รับฟังความคิดลูก...++มาถึงตรงเสียงเค้า
ก็เงียบลง....
++แต่ที่ผมเคยฟังกิ้ฟพูด พ่อพี่ท่านก็คงรักพี่เหมือนกัน..++
++พี่ก็อยากให้เป็นอย่างนั้น..++เค้าดึงตัวผมไปกอดไว้ที่อ้อม
อกเค้าเหมือนเผลอตัว  และก้มจูบที่หน้าผากผมอีกครั้ง
++แต่ทุกครั้งที่เจอกัน  เราก็ไม่เคยมีคำพูดที่ดีๆ  กันเลย
พี่พยายามแล้ว..++ผมโอบกอดตัวเค้าไว้
++พ่อแม่ทุกคนต้องรักลูกน่ะ  แล้วท่านต้องการอะไร..++
++.........................++พี่อ๋าเงียบ
++พี่รู้ว่าท่านต้องการอะไรแต่พี่ไม่ยอมท่านใช่มั้ย..++
++คิดว่าอย่างนั้น..++เค้าตอบ
++ทำไม...++
++เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่พี่ต้องการ..++
++อะไรล่ะ...++
++อย่ารู้ตอนนี้เลยได้มั้ย..++เสียงเค้าเหมือนไม่ค่อยพอใจ
++ก็แล้วแต่พี่..++
++แต่ผมอยากให้พี่ยิ้ม  หัวเราะ  มากกว่าที่จะทำหน้าอมทุกข์
เคร่งเครียด  ทั้งที่.....++ผมหยุดแค่นั้นเพราะนึกคำพูดไม่ออก
++อะไร  พูดต่อซิ..++เค้าขยับแขนกอดผมแน่นจนรู้สึกได้
++นึกไม่ออก  ไม่รู้จะใช้คำไหน..++
++กำลังตั้งใจฟัง..++
..ผมรู้สึกเหมือนเค้าต้องการใครซักคนเข้าใจ  รับรู้เรื่องเค้า
ในเวลานี้...
++ตอนที่หนีมาอยู่ที่นี่  ผมก็รู้สึกไม่ต่างจากพี่หรอก
มันกลัวไปทุกอย่าง  คิดในแง่ไม่ดีไปหมด..++
++ทำไมไม่ลองปรับตัวเองหาท่านบ้าง  อย่างเช่น
ลองทำในสิ่งที่ท่านต้องการ  ทำดูว่าทำได้มั้ย  แล้วถ้าไม่ได้จริงๆ
ค่อยว่ากันใหม่  หรือ ลดอคติตัวเองลงบ้าง  มันอาจจะช่วย
ให้จิตใจพี่ดีขึ้นน่ะ..++
..เค้าก้มจูบหน้าผากผมอีกที...
++จูบทำไม  ไหนว่าเป็นผู้ชาย..++ผมว่าเค้า
++ไม่รู้ดิ น่ารักนี่หว่า  อดใจไม่ไหว..++เค้าหัวเราะ
++ผู้ชายที่ไหนจะทำอย่างนี้...++
++พี่เป็นทหารน่ะ เรื่องจะมีอะไรผู้ชายด้วยกันก็เคย..++
++ห๋า   จริงง่ะ..++ผมตกใจที่เค้าพูดอย่างนั้น
++จิงงงง..++เค้าลากเสียงย้ำ
++งั้นก็อยู่ไกลๆน้องเลยน่ะ..++
++ทำไม...++เค้าหัวเราะ
++ชักกลัวแล้วดิ..++
++.นอนเถอะพรุ่งนี้น้องจะช่วยย่าทำงานด้วย..++
++นอนหลับได้เร่อะ..++
++ยังไงก็ต้องข่มให้หลับ..++ผมตอบ
..เค้าปล่อยผมให้นอนลงข้างเค้าเบาๆอยากรู้จังว่าใจเค้า
กำลังคิดอะไร..
............................
..........
***********************

[Winer]

***********************
อัพให้ 2 ตอนไปเลย  คริคริคริคิร


เหลือแค่อีกตอนก็หมดสต๊อกพอดี

คงต้องขอเวลาไปเขียนก่อนน่ะ

**********************

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

^
^
^

จิ้ม ๆ บิ๊กบิ๊ก หุหุหุ

อ่านตอนนี้แล้วนั่งเขิน ฮะ

พี่อ๋าอย่ามาน่ารัก

แต่ถ้าพี่อ๋า ต้องไปทำตามใจพ่อ

พี่อ๋าก็ต้องจากน้องอะเสะ T^T

[Phawaii]

เรื่องที่พี่อ๋า ทำให้พ่อไม่ได้ หรือว่าพี่อ๋าเป็นเกย์ * 

ใช่แน่ๆ เลยอ่ะ  ~  ดูต่อไปจะตีกันอีกมั้ยย พี่น้อง ก่า พี่อ๋า เนี้ยย 

[JJHJJH]

จิ้มบวกๆ

พี่อ๋าน่ารักเริ่มเปิดใจกับน้องแล้วใช่ม๊า

[Solar cell]

เฮ้ย...........พี่อ๋าเคยมีไรกะผู้ชายด้วย กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสส

น้องระวังตัวไว้ให้ดีนะ งานนี้สงสัยจิไม่ปลอดภัย คริคริคริคริคริ

แต่ที่ดีใจที่สุไอ่เชนมันกลับไปซะที

ทางนี้เค้าจะได้แฮปปี้กัน

[gboy]

 

[bbyuqin]

อ่านสองตอนนี้แล้วน่ารักอ่ะ

แบบพี่อ๋าก็ดูเปิดใจมากขึ้น แถมมีจุ๊บๆๆหน้าผากน้องไปอีกสองสามที...กร๊ากกก...ชอบๆๆๆๆ


แต่พี่อ๋าเคยมี --- กะผช ด้วยเหรอ....เป็นทหาร?.โว้ววว งานนี้น้องรอดยาก..กรี๊ดดด

[Winer]

******************************
...................อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 10 .ค้นหา (หัวใจ) >>>
*****************************
...........................
............
..ความรักเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลา  ว่าม่ะ
ผมก็คิดอย่างนั้น
++เวลาดวงจันทร์เต็มดวงนี่สวยจัง  พี่นัทว่าม่ะ.++
++คนเรามีความรักอะไรมันก็สวยทั้งนั้น..++พี่นัทย้อน
++อ่ะอย่างงั้นเวลานี้พี่นัทมองอะไรก็สวยไปหมดดิ..++
++.555..มันผ่านเวลานั้นมานานแล้ว  รักของพี่มัน 5 ปีล่ะมั้ง++
++ซื่อ  หรือว่าแกล้ง.ของอย่างนี้มันเหมาะสำหรับคนเพิ่งมีรัก..++
++หมายความว่าไง..++
++ทำไมพี่จะดูไม่ออก...++
++เก่งนี่  ไหนลองว่ามาซิ..++
++พี่อ๋างัย..++คำตอบสั้นๆของพี่นัท
++งานนี้น้องพี่  ท่าจะหลงรักเค้าเต็มๆ..++
++โหหหห  เก่งจริงๆ   แต่ผิด...++ผมรีบปฎิเสธ
++สงสารพี่เชนเหมือนกัน..++พี่นัทชิงพูดต่อ
++อ้าวว  กวนน่ะนี่  พูดแดกดันอยู่ได้..++
++ความจริงแต่ไม่กล้ายอมรับมากกว่า...++พี่นัทยังขำไม่จบ


++ผมอยากอุ้มหลาน..++
++น่ะ  เห็นมั้ยเปลี่ยนเรื่องทันที  แค่นี้ก็รู้แล้ว..++
++อยากอุ้มหลานก็มีเองซิ..++
++เวรกรรม..มีได้คงไม่ง้อพี่หรอก++
++ถ้าน้องยังไม่แต่ง   พี่ก็ไม่คิด..++
++จะให้แต่งกับครายยยย..++ผมลากเสียง
++ให้พูดจากใจน่ะ...++พี่นัทว่า
++มีการวางแผนอีกต่างหาก.  เพิ่งรู้น่ะนี่ว่าพี่คิดเรื่องนี้อยู่++
++ยังก็อดคิดไม่ได้น่า  ก็ตอนนี้เชนมาแล้วนี่   แต่พี่ชอบพี่อ๋า..++
....ผมมองพี่นัทขำๆ 
++เลิกพูดเรื่องไร้สาระซักทีเถอะน่า..++
++..เออ  น้องเจอพี่บอยด้วย  ตอนไปเชียงใหม่..++
++จริงหรือ...++พี่นัททำหน้าตกใจ
++อืมม..++
++แต่ที่น่าตกใจกว่านั้น  พี่เชนกับพี่บอยเค้าเป็นญาติกัน
พี่เชนเคยไปอยู่บ้านพี่บอยตอนเด็กด้วยน่ะพี่..++
++เห้ยยยย  จริงดิ  โลกมันกลมว่ะ..++พี่นัทขำ
++น้องก็ว่า..++ผมเองก็ขำ
++บอยเป็นไงบ้าง..++
++ก็คงสบายดี  แต่ว่าเค้าเลิกกับพี่เจนแล้ว..++
++จะข่าวดีหรือ  ข่าวร้ายล่ะ..++
++ไม่ทั้ง 2 อย่าง..แต่เมื่อเค้าเลือกแล้วคงไม่มีใคร
ห้ามเค้าได้..++
++เค้าถึงว่าโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ..++
………………….
………………..
……..



++นอนคุยอะไรกันอยู่ครับ  ขอผมคุยด้วยคนได้ม่ะ..++
++เอาซิพี่อ๋า...++พี่นัทตบที่เตียงให้เค้านอนเล่น
++ดวงจันทร์สวยจังเลยน่ะครับ..++
พี่อ๋าพูดขึ้นอีกคนเป็นคำเดียวที่ผมใช้ก่อนหน้านี้
..ทำให้ผมกับพี่นัทหัวเราะพร้อมกับ
++ขำอะไรหรือครับ...++
++เปล่าคับพี่  สวยจริงๆครับ..++พี่นัทตอบ
++พี่อ๋าเคยนอนดูดวงจันทร์เต็มดวงกับใครมั้ยครับ..++
++ยังเลยครับ...++
++พี่อ๋าว่าม่ะ  ถ้าได้นอนดูดวงจันทร์กับแฟน 
มันคงโรแมนติกน่าดูเลย..++พี่นัทพูดไปตามเรื่อง
แต่สิ่งที่ผมคิดเหมือนพี่นัทต้องการค้นหาอะไรบางอย่างจาก
พี่อ๋า  ผมจึงแกล้งทำเฉยไม่พูดอะไรออกมา  อยากรู้เหมือนกัน
ว่าเค้าคิดอะไร  หรือจะตอบว่าอะไร
++ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นน่ะคับผมว่า..++
++ตอนเด็กๆเรา 2 คนชอบมานอนดูดวงจันทร์ด้วยกัน..++
++มักขอโน่นขอนี่ตามเรื่องตามราว  สมหวังมั่ง
ผิดหวังมั่ง  แต่ถ้าขอพ่อกับแม่น่ะ  ได้ชัวร์..++
..ผมกับพี่นัทขำกลิ้งเมื่อพูดถึงเรื่องตอนเป็นเด็กกัน.....
++คุณนัทกับน้อง  เป็นพี่น้องกันดูมีความสุขรักกันดีน่ะครับ++
++ก็มีครับ  ตอนเด็กๆทะเลาะกัน  ตีกันบ่อย..++พี่นัทพูด
++ถึงผมจะเป็นพี่  ก็ทำอะไรน้องได้ไม่มากครับ  เพราะ
หากน้องเป็นอะไร  ผมหลังลาย ก้นลาย  โดนพ่อฟาดครับพี่..++
++พี่นัทเค้าถึงไม่ชอบน้องไง  เค้าจะหาโอกาสรังแกน้องตลอด
อย่างเช่นไปเล่นอะไรกับเพื่อนเค้า  ก็จะไม่ให้เล่นด้วย  ได้อะไร
ก็จะไม่แบ่ง   อะไรที่ผมชอบกินเค้าก็จะแย่ง   ถ้าพ่อไม่อยู่..++
“พี่อ๋ารู้มั้ยอะไรที่ทำให้ผมรักน้อง...”
“อะไรคับ...”
“ก็มีวันหนึ่งเราไปเล่นกันนอกบ้าน  ผมก็เล่นกับเพื่อน
ตามปกตินี่แหละคับ  แต่ทะเลาะกันเรื่องเล่นรถบังคับ  เพื่อนมันแย่ง
มันอยากเล่นมาก  มันตัวใหญ่กว่าผม  ผมก็ไม่กล้า  มันตบหัวผม
เจ็บโคตรๆ   ผมน้ำตาเล็ดเลยอ่ะ..”
++แต่น้องเชื่อมั้ยคับ เค้ามองหน้าเห็นผมน้ำตาไหล
 ถึงจะตัวเล็กกว่าผมอีก  กลับโดดฟัดไอ้นั่นแบบไม่กลัวซักนิด
แต่ก็ทำอะไรมันไม่ได้หรอกคับก็มันตัวใหญ่กว่ามากๆ
มันเตะน้องหมอบซุดลงกับพื้น  น้องนอนกุมท้องฟุบอยู่
พอผมเห็นมันฟัดน้องผมซะเจ็บขนาดนั้น  มันทำให้ผมอึดมีแรงสู้
ผมโดดถีบหน้ามันเลยแบบว่า  เมิงกล้าทำน้องกูเร่อะ.ไอ้สาดด 
น้องลุกขึ้นเอารถบังคับฟาดที่หลังไอ้นั่นแตกกระจาย  เพื่อนมัน
ไม่มีใครกล้าเลยล่ะมายุ่งเลย..++
++คงเป็นเพราะเราเป็นลูกทหารด้วยเลยไม่มีกล้ามาแหยม..555++
.......................................
...............
“ตอนนั้นสะบักสะบอมทั้งพี่ทั้งน้อง  กลับมาบ้านโดนไม้จากพ่ออีก
ผมเจอหลายทีเลย  ปวดแสบปวดร้อนไปหมด  ส่วนน้อง 1-2 ครั้งได้
 ก็เพราะพ่อไม่กล้าตีกลัวลูกสุดที่รักเจ็บ  หรือคงเป็นเพราะว่าน้อง
ตัวเล็กกว่าผมมากมั้งตอนนั้น โอยยยสุดๆ  พูดไปก็ขำ  ทำกันไปได้ไงไม่รู้...”
“ผมโดนหนัก  เพราะเป็นพี่แล้วยังไม่ดูแลน้อง  แล้วยังพาน้องไปหาเรื่อง
เค้าอีก  พ่อก้อไม่ฟังอะไรเลย  มันหาเรื่องก่อนต่างหาก 
ผมไม่ทำใครก่อนอยู่แล้วนอกจากแกล้งน้องตัวเอง...555..”
“แม่ทายาให้ร้องไปด้วย  ไม่เคยเห็นลูก 2 คนเป็นแบบนี้
เช้าอีกวัน  พ่อพาไปบ้านไอ้นั่น  ให้เราไปจับมือเป็นเพื่อนกัน
เราก็ต้องทำตามที่พ่อต้องการ..”แต่ใจก็ยังเคืองๆมันอยู่


“เรื่องราวของคุณทั้ง2 คนตอนเด็กๆน่าสนุกจังน่ะครับ”
เสียงพูดที่เย็นชาของพี่อ๋าทำให้เสียงหัวเราะผมกับพี่นัทชะงักลง
ผมสะกิดพี่นัทยิกตามด้วยขยิบตา......
“ผมจะบอกน้องว่าเสาร์อาทิตย์  ผมจะกลับบ้านน่ะคับ”
“ไปเที่ยวด้วยได้มั้ย”  พี่นัทถาม
“อย่าเพิ่งดีกว่า”  พี่อ๋าหันมามองหน้าผม
“ผมบอกท่านผู้การแล้วคับ”
ผมพยักหน้าเป็นการรับรู้ของเค้า.....
..พี่อ๋าลุกขึ้นเดินเหมือนหนีเรื่องที่ผมกับพี่นัทคุยกัน  เพราะ
อย่างที่ผมรู้ว่าเค้าไม่มีพี่น้อง  แม้จะมีน้องๆ อีก 2 คนแต่ก็เป็น
คนล่ะแม่  อีกอย่างอายุก็ห่างไกลกันมาก
“พี่พูดอะไรผิดหรือเปล่า  ทำไมสีหน้าพี่อ๋าเครียดอย่างนั้น”
พี่นัททำหน้างงๆ
“พี่พูดไม่ผิดหรอก  แต่เค้ามีเรื่องไม่สบายใจต่างหาก”
“แสดงว่าน้องรู้”
“ก็พอจะรู้บ้าง  เพราะเค้าบอก”
“แล้วเราจะทำไงดี”
“น้องก็อยากช่วย  แต่เค้าไม่ได้พูดอะไรมาก”
ผมลุกขึ้นเดินเข้าบ้าน  ทำให้พี่นัทก็ลุกขึ้นตาม....
แต่ผมกลับได้ยินเสียงรถพี่อ๋าขับออกจากบ้าน  นี่ก็  4 ทุ่มกว่าแล้วเค้า
จะไปไหน.....
“พี่อ๋าออกไปข้างนอก”ผมหันมาถามพี่ชาย
“โทรหาดิ  ว่าเค้าจะไปไหน”
...พี่นัทเหมือนรู้ใจผมวิ่งไปที่รถทันที  ทำให้ผมเองก็ต้องวิ่งตาม
พี่ส้ม  พี่ฝ้าย  ป้าชื่น  เห็นก็ตกใจขณะนั่งดู ทีวีกัน ที่ห้องรับแขก
รีบตะโกนไล่หลังมา
“คุณน้อง  คุณนัท จะไปไหนกันค่ะ”  พี่ฝ้ายวิ่งตามออกมา
“อ๋อ  จะตามพี่อ๋าไป”ผมเองก้ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน
“บอกพ่อกับแม่ด้วยน่ะเดี๋ยวมา”  พี่นัทตะโกนบอก
“ค่า” 
..............................
.................
** ติ๊ดดดดดดด  ติ๊ดดดดดดดดดด **
.......................................
..............

ผมกดโทรศัพท์หาพี่อ๋าหลังจากที่พี่นัทขับรถออกตามมาจากบ้าน
เสียงดังนานแล้ว  แต่ไม่ยอมรับของเค้าทำให้ผมอดเป็นห่วงไม่ได้
ยิ่งนึกถึงสีหน้าเค้าตอนที่เดินออกมายิ่งไม่สบายใจ
“เค้าไม่รับโทรศัพท์”ผมส่ายหัวให้พี่ชาย
“งั้นลองเครื่องพี่มั้ง  กดทีซิ”พี่นัทบอกอย่างร้อนใจเหมือนกัน
..ไม่นานพี่อ๋าก็รับ.....
“สวัสดีครับ”เสียงเค้ารับโทรศัพท์
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”
“คุณหนูมีอะไรให้ผมรับใช้ตอนนี้หรือเปล่าครับ”เสียงเค้ากล้าแข็ง
เยือกเย็นยังไงไม่รู้....
“เปล่า อยู่ๆ ก็ขับรถออกมาจากบ้านจะไปไหน”
“ผมจะไปกินเหล้ากับเพื่อน  ต้องรายงานมั้ยครับ”
“อ๋อ”  ผมรีบทำความเข้าใจ


“เค้าจะไปกินเหล้ากับเพื่อน”  ผมบอกพี่นัท
ก่อนที่เค้าจะดึงโทรศัพท์มาคุยต่อแทนผม  เพราะเห็นชะงักที่
จะถามอะไรต่อ.....
“ที่ไหนคับพี่”
“...................”
“ผมรู้จัก  ผมเคยไป”
“...................”
“งั้นเจอกันน่ะคับพี่”
พี่นัทตัดสายก่อนจะหันมามองผมที่นั่งเสียอารมเสียอยู่
“เค้าจะที Rain Blue ผับ  จะตามเค้าไปมั้ย”
“ก็ออกมาแล้ว  ก็แล้วแต่พี่ล่ะกัน  ตอนนี้เค้าคงไม่มีอะไรน่าห่วง
ล่ะม้าง  เรา 2 คน  คิดมากไปเอง”
“งั้นก็ไปหาเหล้ากินกันน่ะ”พี่หยอกเล่นเพราะรู้ว่าผมไม่ใช่คอเหล้า
“ซะงั้น  ตามใจพี่ล่ะกัน  ใครจะเป็นคนโทรไปบอกพ่อกับแม่ล่ะ”
“ก็น้องนั่นแหละ”
..................................
...............
**********************************

[Winer]

******************************
...................อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 10 .ค้นหา (หัวใจ) 2>>>
*****************************

ผมสอดส่องสายตาพยายามที่จะมองหาพี่อ๋า  ท่ามกลาง
จำนวนคนไม่น้อยที่เบียดเสียดกันอยู่ด้านใน  แต่มองหาอย่างไรก็ไม่เจอ
“ไม่เห็นมีเลยพี่นัท”
“พี่ก็กำลังมองอยู่”
ก่อนที่พี่นัทจะเดินไปอีกมุมทำให้ผมต้องก้าวขาเดินตามไป
สายตาก็คอยจับจ้องมองหาเค้าด้วย.....
“ไม่มีว่ะ”พี่นัทบ่นแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง
...............
.........
......

.
ผมรีบดึงแขนพี่นัทไว้เมื่อหันมาตรงทางเข้าเห็นพี่อ๋า  ควงสาวสวย
ทีเดียว 2 คนพร้อมกับเหล้าอีกขวดใหญ่..กำลังเดินเข้ามาหาที่นั่ง
โดยที่ตอนนี้เค้ายังไม่เห็นผมกับพี่ที่ยืนอยู่อีกมุมไม่ห่าง  คงเป็นเพราะ
เค้าไม่สนใจมากกว่า.....
“พี่นัทกลับกันดีกว่ามั้ย”
“กลับทำไมน่าสนุกดีออก”
“หึงเค้าหรือไง”พี่ย้อนถาม
“เปล่าน่า  เราจะไปรบกวนเวลาความสุขเค้ามากกว่า”ผมหน้างอแล้ว
“ทำไม  พี่ว่าหากเรารู้จักเค้ามากกว่านี้หน่อยจะเป็นไรไป”
“หมายความว่าไง”
“อยากรู้ใช่มั้ยว่าพี่อ๋าคิดอะไรกับน้องมั่งหรือเปล่า”
ผมทำหน้างงๆใส่
“โทรหาไอ้อ้นเลย”พี่นัทสั่ง
“ทำไม”
“เอาน่า  พี่บอกให้ทำก็ทำถ้าอยากรู้”
“ไม่อ่ะ  ไม่อยากรู้”
“งั้นพี่พี่โทรเอง”พี่นัทขอโทรศัพท์ผมไปโทร
ก็ดีเหมือนกันอยากเจออ้นเหมือนกันน่ะนี่ว่าไป........
...........................
ผมยืนมองภาพพี่อ๋าคลอเคลียสองสาวอย่างสนิทสนมแต่ก็ไม่อยาก
คิดอะไรมากก้อชีวิตเค้านี่น่ะ  เห็นเค้ามีความสุขผมก็อดดีใจไม่ได้
หลายวันที่ผ่านมาเค้าอยู่เคียงข้างผมมาตลอดมันก็คงเป็นสิ่งที่น่าเบื่อ
สำหรับเค้าแน่นอน  ให้เค้ามีเวลาเป็นส่วนตัวมั่งดีกว่า
“พี่นัท”
“คับผม”
“ถ้าพี่นัทจะกินเหล้าที่นี่  น้องว่าเรานั่งอีกโต๊ะดีกว่า”
“ทำไมล่ะ”
“อย่าไปรบกวนเค้าดีกว่าน่า”
“ตามใจแต่ขอนั่งโต๊ะที่ไม่ห่างเค้าล่ะกัน  เห็นม่ะนั่นว่างอยู่”
พี่นัทสะกิดเด็กเสิร์ฟสั่งเครื่องไว้แล้วให้เด็กจัดโต๊ะให้เรียบร้อย
“รออ้นมาคงได้สนุก”พี่นัทขำ
“งั้นก็ตามพี่วิมาอีกคนดิ”
ผมหมั่นไส้พี่นัทที่เอาแต่ขำไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ของเค้า
“วิเค้าไม่มาสถานที่แบบนี้หรอก”
............................
.........



คนเริ่มทยอยกันมาเรื่อยๆอย่างมากมายเพิ่มขึ้น
แล้วไม่นานเท่าไรไอ้อ้นมันก็มาถึงจริงๆ
มาถึงก็ไม่พูดไม่จาเดินมากอดผมแถมทำท่าจะจูบอีกต่างหาก
มันชอบทำอย่างนี้ตลอด....
“ทำไมมาเที่ยวแบบนี้ได้ล่ะที่รัก”  มันกระซิบที่หูผม
“ไอ้เวร”  ผมด่ามันแต่ก็ขำ
“ไปนั่งกันได้แล้ว  พี่ขอนั่งที่ด้านที่เห็นหน้าพี่อ๋าน่ะ”
“ตามสบาย”ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้ว  เจอหน้าไอ้อ้น
มันก็ทำให้ผมลืมที่จะคิดถึงปวดหัวแล้ว.....
..อ้นกับพี่นัททำงานในสายเดียวกันผมเองก็เพิ่งรู้ว่าพี่นัท
ก็สนิทกับอ้นเพราะมันเป็นคนคุยสนุกขี้เล่นได้ตลอด......
ทันทีนั่งลงที่โต๊ะ  ผมไม่หันไปมองพี่อ๋าซักนิด  ไม่รู้ว่าตอนนี้
เค้าจะเห็นพวกเราหรือยัง  แต่สายตาพี่นัทก็กำลังจ้องมองไป
อยู่แล้วก็ยิ้ม...
“หาอะไรคับพี่”อ้นถาม
“อ๋อไม่มีอะไรอ้น”
“สั่งอะไรเพิ่มม่ะ”พี่นัทถามัน
“ไม่เป็นไรพี่   ผมขอคุยกับน้องก่อน” แม้เสียงดนตรีจะดังสนั่น
แต่ก็พอจะคุยกันรู้เรื่องมั่ง  อ้นขยับมานั่งติดกับผมแล้วเอามือ
มาโอบที่เอวผมตามประสาคนมือไวแต่ไหนแต่ไร....
“อ้นๆๆๆ”พี่นัทเรียก
“คับพี่”มันหันไปมอง
“ถนอมๆน้องพี่หน่อยน่ะโว้ยยย”พี่นัทแซว
“จะพยายามครับพี่  เพราะน้องมันชอบแบซาดิสๆคับ”
..ผมเห็นพี่นัทยกแก้วขึ้นไปทางพี่อ๋า  สงสัยเค้าคงเห็นแล้วล่ะ
พี่นัทหันมาขยิบตาให้ผมแล้วยิ้ม
..ไอ้อ้นนี่มานั่งมันก็ไม่พูดอะไรเอาแต่ยิ้มแล้วกระดกแก้วเหล้า
เอามือลูบหลังผมอยู่จนน่ารำคาญ..แต่ก็ช่างมันเถอะสยิวดี  เอ้ยยย..


ผมเห็นเด็กเสริฟขยับโต๊ะมาติดกับพวกผมแต่ผมก็ทำเป็นไม่เห็น
แล้วก็หันไปดูพวกแดนเซอร์เต้นกันตามจังหวะเพลงดีกว่า
“ไปเต้นกันดีกว่าว่ะน้อง”
“เอาดิ”ผมหันมามองพี่นัทอีกทีเห็นพวกพี่อ๋าขยับเข้ามานั่งติดแล้ว
“สวัสดีค่ะ”เสียง 2 สาวทักพวกผม
“ดีครับ”เรา 3 คนพยักหน้าให้
“ควง 2 เลยน่ะพี่”พี่นัทแซวเค้า
“แหม่ก็ทำไงได้ล่ะ”พี่อ๋าตอบ
“พี่นัท ผมกับน้องจะออกไปดิ้นกันน่ะ”
“เอาเลยอ้น”
.........................
........................
...........
อ้นเดินมากอดคอผมไว้แล้วก้มมากระซิบ
“ไอ้นี่มันมาด้วยหรือ”
“เค้าก็มาของเค้า  ไม่เกี่ยวกุ”ผมตอบง่ายๆ
“แต่ก็ช่างมันเถอะ  แมร่งคิดว่าตัวเองหล่อตายล่ะควงหญิงทีล่ะ 2”
“เรื่องของเค้าน่า”ผมก็ตบที่หลังมันเบาๆ
......................
.......
ผมกับไอ้อ้นดิ้นกันไปดิ้นกันมา  พร้อมกับคนอื่นอีกมากมายอย่างเมามัน
ในอารมณ์โดยเฉพาะ  ไอ้อ้นเอาซะเต็มที่  เพราะมันทำอะไรมันบอกว่า
ต้องทุ่มเทให้สุดๆ  จนคนข้างๆคงอดรำคาญไม่ได้มั้ง...ผมก็ได้แต่ขำ…
........................
.........
......
..........................................
.....................................

**ปั้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง**
**ปั้งงงงงงงงงงงงงงงง**
** ปั้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง**
เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวขึ้น 3 นัด กลบเสียงเพลงที่ดังก้องอยู่
  ตามด้วยไฟดับอีกลงพรึ๊บบบบบ  ทันที
**ปั้ง ปั้ง**ตามมาอีก 2 นัด...เสียงคนกรี๊ด ร้องอย่างหวาดกลัวตาม
ด้วยเสียงร้องไห้ที่ดั่งสนั่นไปทั่ว  ผู้คนต่างแย่งกันหนีออกจากข้างใน
 วงแตกทันทีต่างคนต่างหาทางหนีร่างผมโดนกระแทกจนกระเด็น
กลิ้งไปอีกฝาก  เพราะมัวแต่ตกตะลึงกับเหตุกาณ์  จริงๆผมก็ชิน
กับการได้ยินเสียงปืน  แต่กำลังนึกมองหาว่ามันมาจากมุมไหนตามด้วยไฟดับอีกต่าง....

“น้อง ๆ ๆ ๆ” ผมจำได้ว่าเป็นเสียงไอ้อ้น  แต่ทำไมมันดังเบาเหลือเกิน
เสียงคนอื่นก็ดังกันระงมไปหมด...ผมยังไม่ตอบอะไรมันทั้งนั้น  กำลังคลำ
หากำแพงเพื่อหาทางออก.....
………………
………………………..





“อ้นนนนนนน   อ้นนนนนนนนนนนน” 
ผมลองตะโกนเผื่อมันจะได้ยินบ้าง  แต่ก็ไม่มีใครตอบกลับเช่นกัน
เสียงผมที่เปล่งออกไปคงไม่สามารถสู้เสียงที่กรี๊ดร้องวุ่นวายกัน
อลหม่านกันอยู่ได้แน่ผมรีบคลำผนัง  เพื่อจะไปทางออกที่ผมคิดว่า
น่าจะมีเพียงทางเดียวกับที่ตอนเข้าซึ่งภายในนี้มันก็กว้างพอสมควร.......
.**....ปึ๊กกกก ....**ร่างใครบางคนมากระแทกอย่างแรง
ส่งให้ร่างของผมเซหัวกระแทกกับผนังปูนที่ผมจับอยู่จนผมต้องเซล้มลง
ไปกองกับพื้น  ผมรู้สึกมึนชาหัวไปหมด...ผมรีบเอามือกุมตรงที่รู้สึกปวด
**โอ๊ยยยยยยยยย  เจ็บ**
ผมร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อมีใครคนมาเหยียบผมซ้ำบนร่างผมอีก 2-3 ที
คงเป็นเพราะว่ามันมืดเกินที่จะมองเห็น  และคิดว่าน่าจะเป็นผู้หญิง
เพราะเป็นส้นของรองเท้านั่นเอง
………………
………………
…………
..ผมเอามือจับตรงที่โดนเหยียบ  แมร่งเจ็บฉิบหาย  แต่อย่างว่าเหตุการณ์
ตอนนี้คงโทษใครก็ไม่ได้  ผมเองก็ยังเหยียบไปโดนคนอื่นบ้าง
..เวรกรรมมันช่างตามทันได้ไหวจริงๆ
**พรึบบบบบบบบ**เสียงไฟที่สว่างขึ้นทำให้ผมรู้สึกโล่งขึ้นมาทันที
อย่างน้อยก็มองเห็นอะไรเป็นอะไรบ้างแม้ตอนนี้มันจะระบมไปทั่วร่างแล้ว
ผมเอามือลูบที่หัวอีกทีเมื่อรู้สึกว่ามันเจ็บแสบมากขึ้นกว่าเดิม
ผมเอามือขยี้ตรงที่เจ็บแต่รู้สึกเหมือนว่ามันเปียก    ทำให้ผมรู้สึกเอะใจ
ผมจึงค่อยดึงมือกลับออกมาดู....
“เลือด  นี่”  ผมพูดกับตัวเองแล้วก็ยิ้ม
“อ้าวววว  เฮ้ยยยยยยเลือดนี่หว่า.”ผมร้องลั่นเสียงดังอย่างตกใจกลัว
กับมือสีแดงฉานของตัวเอง
ผมกลัวเลือดเห็นไม่ได้  หายใจไม่ทั่วท้องซักทีแล้วผมก็หมดความรู้สึกไป
...........................
..................
..............
.......................
..............
...แม้ตาผมจะยังไม่ได้ลืมขึ้นแต่ได้เสียงแว่วๆดังวิ่งข้าหูมา
“นัท  พ่อจะฝากอะไรกับนัทได้มั่งนี่..++เสียงพ่อพูดกับพี่นัทอย่าง
เยือกเย็นนี่แสดงว่าพ่อกำลังโกรธพี่นัทอย่างแรง
“ผมขอโทษครับพ่อ”เสียงพี่นัทร้องไห้
“ท่านครับ  อย่าโทษคุณนัทเลยครับ  มันเป็นความผิดผมเอง
ถ้าผมไม่ไปที่นั่น น้องก็คงไม่เป็นอะไร”
“มันไม่ใช่ความผิดของหมวดหรอก”
เสียงพ่อบอกพี่นัทอย่างเรียบเฉย
“พ่อ  เรื่องมันก็เกิดแล้วไม่มีใครต้องการให้มันแป็นอย่างนี้หรอกน่ะ
อีกอย่างลูกน้องก็แค่หัวแตก”
“แค่หัวแตก แล้วไง เย็บ 20 กว่าเข็ม”พ่อตวาดใส่แม่
“คงให้ต้องลูกหัวฟาดพิ้นสมองเสี่อมไปเลยใช่มั้ย  ถึงจะบอก
ว่าลูกเจ็บสาหัส”
“พ่ออย่าตะคอกใส่แม่ซิครับ”เสียงพี่นัทยังคงร้องไห้อยู่
“ใช่ค่ะ  ฉันมันเป็นแม่ที่เอาไหน  ไม่เคยสนใจลูกเลยนี่ค่ะ
ไม่เหมือนคุณที่จะรู้ไปหมดว่าลูกต้องการอะไร”
แต่มันเป็นเสียงของแม่กำลังประชดพ่อมากกว่า...
...............
“พ่อคับ  แม่คับ  อย่าทะเลาะกัน  พ่ออย่าเอาความโมโห
ของพ่อมาลงที่ที่แม่เลยครับ  ถ้าพ่อจะว่าคนนั้นต้องเป็นผม
 ผมขอโทษที่ผมดูแลน้องไม่ได้  ตอนนั้นเหตุการณ์มันชุลมุน
วุ่นวายไปหมด  แถมคนกรูกันเพื่อหาทางออก ผมพยายาม
ที่จะฝ่าคนไปหาน้องแล้วแต่ก็ไปไม่ได้  แถมไฟก็ไม่มี..”
“ผมตะโกนเรียกน้องตลอดแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับอาจเป็นเพราะ
เสียงคนร้องกันให้ระงมไปหมด”
…….
…..
……

“พ่อคาบบบบบบ”ผมเรียกพ่อ
ทำให้ทุกคนหันมาที่ผม.....
...พ่อวิ่งมาหาผมแล้วก็ร้องกอดอย่างดีใจ  ผมเห็นน้ำตาของพ่อ
ไหลออกมาอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน....
“รู้สึกตัวก็ดีแล้ว”พ่อพูดเสียงขาดๆหายๆ
“ลูกรู้มั้ย  ถ้าหนูเป็นอะไรไปพ่อจะอยู่ได้ยังไง หืออออ”
พ่อบอกความรู้สึกตัวเองกับผม  แต่กลับเห็นพี่นัทกับพี่อ๋ายืนเช็ดน้ำตากัน
“เป็นไงบ้างลูก”แม่ค่อยลูบหัวผม
“พ่อกับแม่อย่าทะเลาะกันน่ะ”ผมเอามือพ่อมาจับมือไว้
“น้องไม่อยากให้พ่อทะเลาะแม่ รู้มั้ยว่าน้องดีใจและมีความสุข
มากแค่ไหนที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อกับแม่”
“พ่ออย่าดุแม่อีกรู้มั้ย”น้ำตาผมไหลอาบแก้ม
“ครับลูกรัก  พ่อไม่ทำแล้ว  พ่อแค่อารมณ์ชั่ววูบไปหน่อย”
พ่อรับปากผม
“ไม่เชื่อ”เสียงผมแข็งนิดๆ
“ทำไมล่ะลูก  จะให้พ่อทำไง”ผมพูดอย่างงงๆ
“พ่อหอมแก้มแม่ก่อนดิ”ผมหัวเราะ
“เล่นอะไรบ้าๆ”แม่ดุผมอย่างเขินอาย
..แต่พ่อก้มลงจูบที่แก้มแม่ไป 1 ที
“พ่อขอโทษน่ะแม่  ยกโทษให้พ่อด้วย”เสียงพ่ออ้อน
“แม่เข้าใจจ๊ะพ่อ  แม่ไม่โกรธพ่อหรอก”
“เย้ เย้ เย้ เย้ เย้ เย้”ผมตบมือร้องอย่างดีใจที่เห็นพ่อกอดแม่
แต่ “โอ้ยยยยยย  เจ็บ”พอผมขยับมากก็รู้สึกกระทบไปถึงแผล
“เป็นไงมั่งลูก”  แม่จับมือผมออกตรงที่มีผมกำลังกุมอยู่
“อย่าจับซิลูก”  ไปจับมันก็ยิ่งเจ็บมากเข้าไปอีก
“ใช่ๆ”  พี่นัทนั่งลงข้างผม
“แล้วน้องจะกลับบ้านได้เมื่อไร”
“ก็ให้หมอดูแลซักคืนเป็นไง”พ่อยิ้ม
“ไม่เอาผมกลัว”  เพื่อนๆบอกว่าโรงพยาบาลผีดุเพราะคนตายเยอะ
“นอนที่นี่ซักคืนล่ะน่าน่ะ  พี่จะอยู่เป็นเพื่อน”พี่นัทบอก
“คืนเดียวเองลูกเดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อจะมารับกลับ”
“คับพ่อ”อย่างน้อยคืนนี้ผมก็ไม่ต้องนอนคนเดียว
“พ่อกับแม่กลับไปนอนเถอะคับ  ดึกมาแล้ว”
“โห  รีบไล่เลยน่ะ  ง่วงหรือยังล่ะ”
“คับ  ง่วงแล้ว”ผมห่าวให้พ่อกับแม่ดู  อาจเป็นเพราะฤทธิ์ยาด้วย
พ่อกับแม่ก้มมาจูบที่หน้าผากก่อนจะลากลับ  ผมยกมือโบกให้พ่อ
เป็นการลา  แต่ไม่เห็นพี่อ๋าในห้องแล้ว  ไม่รู้ว่าไปไหน....
“เฝ้าให้ดีล่ะ  ถ้าน้องตื่นขึ้นมา  ไม่เห็นพี่นัทนอนอยู่ข้างๆ
น้องจะโทรไปฟ้องพ่อกับแม่”ผมขู่พี่ชายตัวเองก่อนหลับตาลง
“ซะงั้น  งั้นพี่จะเฝ้าตรงนี้ทั้งคืนไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“ดีมากๆ”  ผมพูดเบาๆ
...............................
.......คงเป็นเพราะว่าฤทธิ์ยาจริงๆทำให้ผมหลับลงอย่างง่ายดายโดยที่
ไม่ได้ถามข่าวคราวของเหตุที่เพิ่งประสบมาว่ามีใครเป็นอะไรหรือเปล่า
มีคนตายหรือเปล่าเพราะได้ยินเสียงปืนดังหลายนัด......
....................................
....................
************************

[Winer]

**************************
ขออนุญาตผู้อ่านอัพอีกตอนน่ะครับ
จะได้เท่าที่บอร์ดนั้นเลย...คริคริคริ..อาจไม่ดีเท่าไรเนื่องจากไม่ได้ทวน คิกคิก
และผมก็หัดเขียนเช่นกัน
..........
โดยส่วนตัวผมแล้วถึงจะมีคนอ่านเพียงแค่คนเดียวผมก็จะเขียนให้จบครับ
เพราะการเขียนมันเหมือนการได้พักผ่อนหลังจากที่ทำงานเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว
ผมก็ไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่าให้คนรู้จักนิยายของผม  กับการมีรอยยิ้มเมื่อได้อ่าน
..........
เจอกันใหม่คงอีกหลายวันเพราะไม่มีค้างแล้วคับ  ของใหม่ก้อยังไม่ได้เริ่มเขียน
ตอนนี้ที่ทำงานใกล้ปีใหม่งานก็ยิ่งเยอะ  ไม่ได้หยุดอย่างคนอื่นอยู่แล้ว...
...
***********************

[gboy]

 
 
มาอีก มาอีก

[JJHJJH]

ขยันจริงๆ ขอบคุณค๊าาาาา

ตามอ่านอยู่เรื่อยๆ อยากรู้เหมือนกันว่าเสียงปืนมาจากไหน

[bbyuqin]

สงสารพี่นัทอ่า...โดนพ่อด่าเลย..

อีพี่อ๋าก้อแหมควงสองเลยอ่ะ....ชิส์...เมื่อไหร่เค้าจะรู้ใจตัวเองกันนี่


ปล...รับทราบ และรอตอนต่อไปจ้ะ

[originalprincessaae]

หนุกม๊ากก


รอตอนต่อไป

[Phawaii]

ควง2 แหละ เอามั้งน้อง ควง5 ไปเลยยย 

[Natavishi]

ชอบ ๆๆๆๆๆ

หนุกดี

แล้วใครยิงปืนละ

[Solar cell]

พี่อ๋าควงสอง.......... เจ้าชู้ว่ะ
ส่วนน้องหลังจากไอ่เชนจากไปก็มีไอ่อ้นมาเสียบ
เฮ้อ........แล้วเมื่อไรพี่อ๋ากะน้องจะรักกันซะที

[Phawaii]

พี่อ๋าควงสอง.......... เจ้าชู้ว่ะ
ส่วนน้องหลังจากไอ่เชนจากไปก็มีไอ่อ้นมาเสียบ
เฮ้อ........แล้วเมื่อไรพี่อ๋ากะน้องจะรักกันซะที

อีกนานเพราะว่าเพิ่งหน้า 4 ครับ ฮ่าๆ ๆ *

[Winer]

 

เรื่องนี้ไม่ได้ลืมน่ะ  คริคริคริแบบว่า ช่วงนี้ยุ่งๆมากเวลาน้อย  อีกเรื่องที่ได้ลงบ่อยๆเพราะปรับไม่มาก
เลยลงบ่อยๆได้   ขอโทษจริงๆ  ขอเวลาซักหน่อย....
 

[JJHJJH]

จิ้มไร้ท์เตอร์ ไม่เป็นไรจ้า รออ่านได้

HNY 2010 ด้วยน๊า

[Winer]

******************************
...................อ๋า  VS น้อง..............
<<<  ตอนที่ 11   เส้นทาง  By อ๋า  >>>
*****************************
...............................
.............
....กลิ่นกาแฟที่หอมตลบอบอวล  ยามเช้าอย่างนี้ทำให้รู้สึก
ผ่อนคลายหายจากการง่วงนอนได้เหมือนกัน   ผู้คนที่นั่งเรียงราย
อยู่ตามมุมร้านต่างๆ  ทำให้ผมรู้ว่าไม่ได้นั่งอยู่คนเดียวแน่….
สิ่งที่ผมกำลังคิดอยู่ตอนนี้  ก็คือเรื่องงาน  หลังจากที่ตระเวนสมัครงาน
หลายที่   ก็ไม่มีคนรับหรือทำงานที่ไหนก็ทำได้เพียง 2-3 วัน 
ผมก็ต้องถูกเชิญออก...

...ตกลงผมจะทำงานที่ไหนก้อไม่ได้ใช่มั้ยนี่   แต่ผมจะกลุ้มไปทำไม
ผมเองก็ไม่เข้าใจ  คงเป็นเพราะอยากทำให้คนอื่นรู้ว่าผมก็ทำงานเป็น
ทำได้อย่างคนอื่นเหมือนกัน  ไม่ใช่ใช้ชิวิตเรื่อยเปื่อยไปวันๆ 
หลังจากกลับที่นั่นได้เกือบเดือน.....
..บ้าน       ผมจะมีกับเค้ามั้ย  เมื่อผมไม่เคยรู้จักความอบอุ่นในครอบครัวเลย
ตั้งแต่เล็กจนโต  การที่ใช้ชีวิตเพียงลำพังมาตลอด  มันทำให้ผมรู้จักความ
เหงาได้อย่างดี...บ่อยครั้งที่ผมใช้เงินซื้อความสุขเพื่อปลดปล่อย
ความทุกข์ที่มันแทบล้นอกของผมอยู่ตลอดเวลา...

..แม่คือคนเดียวที่ผมรักที่สุด  แต่แม่ก็อยู่กับผมได้ไม่นานอย่างที่ผมปรารถนา
ทุกๆครั้งที่แม่ไปเยี่ยมผม  แม้ว่าแม่จะพยายามกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้ม
แต่มันก็ไม่สามารถปิดปังสายตาแห่งความเศร้าโศกได้เลย.......

..................................
................

...ผู้ชายกางเกงยีนสีซีดๆ  เสื้อสีดำ  แว่นดำ  ตัวเล็ก ผิวดำแดง
นั่งอยู่ไม่ไกลเท่าไร…..
หากผมไม่ใช่คนที่สังเกตซักนิด ก็คงจะเป็นเรื่องบังเอิญที่นั่งลงที่ไหน 
ก็มักจะเห็นเค้าตามผมมา.จนเห็นได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น 
แต่ยังหรอก  ผมยังไม่อยากให้มันรู้ตัวว่าคิดอะไรอยู่  ผมยังคงนั่งเล่น
คิดอะไรเพลินๆอยู่ที่นี่จนรู้สึกเบื่อ   ก่อนที่จะเดินไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์
แล้วเดินออกจากร้านทันทีอย่างเร่งรีบ...........

.....ผมพยายามมองที่กระจกหลังเพื่อจะดูว่ามีใครตามหรือเปล่า...
..มันจริงอย่างที่คิด....ตอนนี้สิ่งที่ผมจะต้องทำก็คือ   ทำอย่างไรผมถึง
จะจับไอ้คนที่กำลังตามผมคนนี้ได้......
....ผมขับรถเรื่อยๆไปจนถึงที่พักแล้วเลี้ยวเข้าคอนโดหรู 5 ดาว 
ที่แม่ทิ้งไว้ให้หลังจากที่ท่านเสีย......
...ผมคุยกับพนักงาน รปภ.ที่นี่ซักครู่ก่อนจะกำชับพวกเค้าว่า 
อย่าทำผิดสังเกตหากงานสำเร็จผมจะมีรางวัลให้ไม่น้อย
........................
........
..ทันทีที่จอดรถเสร็จแล้ว รอ นั่งอยู่ในรถซักครู่  ผมก็ได้รับโทรศัพท์จาก
(เพื่อน) รปภ.ว่ารถที่ผมสงสัยขับเข้ามาข้างในแล้ว...อย่างนี้มันก็เหมือน
อ้อยเข้าปากช้างหรือเปล่าว่ะนี่........
ผมได้ขอความช่วยเหลือเค้าว่าอย่าปล่อยรถคันนี้ออกไป  เพราะมันอาจ
มีอันตรายกับผมถึงชีวิตก็ได้  ทั้งที่ผมก็พอจะเดาอะไรได้บ้าง....
พอรถมันจอด ผมก็แอบมองมันอยู่แล้ว  ก่อนที่จะทำเป็นเดินผ่าน
ตรงที่มันจอดอยู่  เพื่อความแน่ใจอีกรอบ  ก่อนจะวกกลับมาเคาะรถมัน...
“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก” 3 ทีที่ผมเรียกมัน  ก่อนที่มันจะทำหน้าแปลกๆใส่
“เปิดประตู”ผมตะโกนบอกมัน
“มีอะไร”มันเปิดประตูมาถามผมอย่างอารมณ์ เสีย
“คุณออกมาจากรถเดี๋ยวนี้น่ะ  ไม่งั้นผมจะไม่รับรอง
ความปลอดภัยของคุณแน่”
ผมขู่มันไปอย่างไม่เกรง เพราะตอนนี้เลือดผมกำลังขึ้นหน้าแล้ว
“ปล่อยกุ”  มันตะคอกใส่ผมบ้าง เมื่อผมกระชากเสื้อจะลากมัน
ออกมาจากรถ ขณะที่มันเองกำลังพยายามขยับรถจะหนี....
“เมิงจะออกหรือไม่ออก”ผมพยายามดึงมันอีก
ในเมื่อมันไม่ยอมเปิดประตู….
ตอนนี้ รปภ.  มาช่วยผมดึงอีกแรงอย่างทุลักทุเล 
เพราะมันขัดขืน  แต่ร่างเล็กๆอย่างนั้นคงไม่สามารถที่จะทำอะไร
ได้มากเท่าไร   สำเร็จเมื่อผมลาก มันออกมาได้  รปภ.จับแขนขวามัน
แล้วล็อคไว้ข้างหลังอย่างชำนาญ
ทำให้ผมได้สำรวจ  ทรัพย์สินเนื้อตัวมันว่ามีอะไรบ้าง....
..............................



“ใครจ้างมึงมา..”ผมถามมันตรงอย่างนิ่มๆ  แต่สายตาผม
จ้องมองมันอย่างดุดัน..
“คุณพูดอะไร  ผมไม่รู้เรื่อง   ปล่อยผมเดี๋ยวนี้ไม่งั้นผมจะแจ้งตำรวจ”
“เมิงได้แจ้งแน่  ถ้าเมิงตอบคำถามกุก่อน”ผมตบที่แก้มมันเบาๆ 2 ที
“.........................”มันเงียบไม่ตอบอะไรต่อ
“ตอบกุมา   ถ้าเมิงบอก  กุอาจจะให้เมิงมากกว่าที่คนจ้างให้อีกก็ได้”
...ผมเดินไปที่รถก่อนจะค้นหาอะไรบางอย่างที่เองก็ไม่รู้ว่าอะไรเช่นกัน
..มีเพียงกล้องถ่ายรูปที่ผมเจอเมื่อเปิดดูก็เห็นมีรูปผมจริงๆด้วย....
“เมิงถ่ายรูปกุทำไม”
มันก้มหน้าไม่ตอบผมตามเคย.....
“ไปบอกนายจ้างเมิงเลยน่ะว่าไม่ต้องมาแอบถ่ายรูปกุหรอก
 เดี๋ยวกุจะไปให้ถ่ายถึงที่เลย”


\/
\/
\/
\/
\/
\/
\/
กว่าที่นักสืบจำเป็นอย่างมันเปิดปากได้ก็เล่นเอาผมเหนื่อยเหมือนกัน..
ผมถึงว่า   ไปไหนก็เหมือนมีสายตาคนอื่นคอยเพ็งเล็งอยู่ตลอด



.....................  2 วัน  ผ่านไป...........................

..ผมเงยหน้ามองตึกสูงตระหง่านระฟ้า  ที่อยู่ตรงหน้าผม
อย่างบอกไม่ถูก  ถ้าไม่จำเป็นผมไม่อยากจะเหยียบที่นี่นัก......
เท้าที่ก้าวไปข้างในอย่างช้าๆ  เนื่องจากผมเองก็ไม่คุ้นกับมันนัก
หลังจากที่ได้ถามก๊อฟกับกิ้ฟน้องๆ 2คนของผม
 แม้ทั้งคู่จะเป็นลูกคนล่ะแม่  แต่เวลาที่ผมเห็นสายตาทั้งคู่
มันก็ทำให้ผมลืมความโกรธทั้งหมดลงไป...
.................
ชั้นที่ 32 ...หลังจากที่ผมออกจากลิฟท์ก็ยืนมองภาพข้างหน้าอย่างตื่นๆนิดๆ
ผมสาวท้าวเข้าไปแล้ว สายตาจำนวนไม่น้อยที่จ้องมองมาที่ผมอย่างสงสัย
บางคนก็มีรอยยิ้มให้....


“มาติดต่อเรื่องอะไรค่ะ”
“ผมนัดกับท่านประธานไว้ไม่ทราบว่าจะพบท่านได้ที่ไหน”
ผมตอบผู้หญิงที่มาทักผมอย่างสุภาพ…..
“อ๋อ  นัดไว้แล้วใช่มั้ยค่ะ  งั้นเดินตรงไปแล้วขวา   จะมีเลขานั่งหน้าห้องอยู่ค่ะ” 
เธอแนะนำผมอย่างดีเช่นกัน...
“ใครค่ะพี่  มาติดต่ออะไร”เสียงดังแว่วคล้ายกระซิบเบาๆมาถึงหูผม
ทำให้ต้องหันไปมอง
“เค้ามาหาท่านประธาน”
“นึกว่าจะมาสมัครงานซะอีก  ขอเบอร์ไว้ยัง”เสียงสาวๆแซวผม
ผมได้แต่หันไปแล้วยิ้มให้เพื่อจะเดินไปให้ถึงข้างในให้ได้ก่อน
....................
...........
...


“ขอโทษครับ   นี่ห้องท่านประธานใช่มั้ยครับ”
ผมถามคนที่คิดว่าน่าจะเป็นเลขาที่นั่งหน้าห้องคนที่ผมตั้งใจมาหา
“ไม่ทราบติดต่ออะไรค่ะ”
“ผมนัดท่านไว้ครับ”
“ชื่ออะไรค่ะ”เธอทำหน้าสงสัยก่อนจะหันไปเช็คสมุดโน๊ตเธออีกครั้ง
เหมือนไม่แน่ใจ  แต่ผมก็ไม่รอคำตอบของเธอแน่...
ผมพุ่งไปผลักประตูบานนั้นเข้าไปแบบไม่ต้องรอใครอนุญาตทั้งสิ้น..
“ช่วยด้วยยยยย   ช่วยด้วยยยยยค่ะ”เสียงเลขาร้องอย่างตกใจ
“คุณค่ะ”เธอร้องเรียกผมเสียงดังลั่น
แล้วรีบมาดึงแขนผมก่อนจะร้องให้คนช่วยอย่างร้อนรน

“เห้  คุณออกไปเดี๋ยวนี้น่ะ”เธอยังคงลากผมอย่างสุดแรงเกิด...
“ท่านประธานค่ะ”เธอเรียกผู้สูงอายุที่กำลังมองผมอย่างตกตะลึงนิดๆ
ทันใดนั้นก็มีพนักงานผู้ชายอีก 2 คนมารวบแขนทั้ง2 ข้างผมไว้   
แถมทุกคนกำลังออ  ยื่นมองผมอย่างตื่นเต้น หรือตกใจก้ไม่รู้ได้....
“พาผู้ชายคนนี้ออกไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้เลย  แล้วเรียก รปภ.
เอาเค้าลงไปข้างล่างด้วย”เสียงเลขาพูดอย่างเฉียบขาด
“แล้วห้ามผู้ชายคนนี้เข้ามาที่นี่อีก”เธอสั่งต่อ

“แนนซี่  ปล่อยเค้า”เสียงเรียบๆดังขึ้น
“แต่ท่านประธานค่ะผู้ชายคนนี้...........”
“ปล่อยเค้า  แน่นซี่  และบอกให้ทุกคนออกไปได้แล้ว”ชายมีอายุหันหยิบ
หนังสือวางที่ชั้นต่ออย่างไม่ใส่ใจสิ่งตรงหน้า...
ใบหน้าที่นิ่งสงบคงหวังสยบอะไรบางอย่างอยู่แน่
“ค่ะ  แล้วจะให้ผู้ชายคนนี้ออกไปมั้ยค่ะ”เธอถามย้ำ  ชักเริ่มเกรงๆขึ้น
“ปล่อยเค้า  อยากทำอะไรก็ให้เค้าทำ  แล้วพวกคุณก็ออกไปได้แล้ว”

ผมมองคนที่หยิบเอกสารที่วางเรียงรายเข้าที่อย่างช้าๆ
เหมือนไม่รู้สึกอะไร   มันเป็นอย่างตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
กับคนตรงหน้าผมนี่  เขาไม่เคยเปลี่ยนเลยไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีก็ตาม
......................
.........
เสียงประตูปิดลง  ตามด้วยสายตาคู่นั้นที่หันมามองผมซักที

“แกมีอะไรก็ว่า  เดี๋ยวฉันต้องไปประชุมต่อ”
“ผมก็ไม่ได้อยากมาที่นี่นักหรอก”
“ดูนี่คุณทำอะไรกับชีวิตผม”ผมวางซองเอกสารแต่เรียกว่าโยน
จะดีกว่าลงโต๊ะของชายตรงหน้า...
“ทีหลังถ้าจะจ้างนักสืบให้ตามผมล่ะก็   จ้างที่มันเป็นมืออาชีพหน่อย
อย่าเอาพวกด้อยฝีมืออย่างนี้ตามอีก  ไม่งั้นถ้าผมจับได้จะไม่ปล่อย
อย่างคราวนี้แน่”ผมขู่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างโมโหสุดๆ
“แกต้องการอะไร”
“คำนี้ผมน่าจะถามคุณมากกว่า”ผมย้อน
“เรียก  พ่อ  นี่มันลำบากนักหรือไง ”
“ถ้าคุณยังคิดว่าผมเป็นลูกอยู่ก็ขอให้ผมใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบๆ
อย่าให้ใครมาติดตาม  หรือทำให้ผมต้องเสียงานอีก
ไม่งั้นผมจะไม่อยู่ที่นี่แน่”
“เดี๋ยวนี้เมิงมันกล้าแข็งแล้วนี่  อยากทำอะไรกุก็บังคับเมิงไม่ได้
กุส่งเสียเมิงให้เรียนหมดไปตั้งเท่าไร  เมิงเคยคิดบ้างมั้ย”
“แต่ที่ผมรู้น่ะ  และที่ผมอยู่จนมาถึงทุกวันนี้ได้  มีแต่เงินแม่ทั้งนั้น”
ผมเถียงขาดใจ  เมื่อสิ่งที่ได้ยินมันไม่เข้าหู  หน้าตาที่ยับยู่ยี่ 
คงบอกอารมณ์ผมตอนนี้ได้อย่างดี...
“เมิงออกไปได้เลย  แล้วไม่ต้องมายุ่งกลับครอบครัวกุอีก”
“ผมไม่แน่  บอกคนในครอบครัวคุณล่ะกันว่าอย่ามายุ่งกับผม”
“ออกไป แล้วก็ไม่ต้องไปที่บ้านให้กุเห็นหน้าอีก”
“เท่าที่ผมนับได้  ก็แค่ 2 ครั้งที่ผมไปเหยียบบ้านคุณ  ผมไปก็
เพราะเรื่องแม่ทั้งนั้น  ผมอาศัยอยู่ที่คอนโดหลังเล็กๆของแม่ผม
มีความสุขกว่าไปอยู่คฤหาสร้อยล้านของคุณเสียอีก”
ผมพูดถากถางผู้แป็นบิดา  แต่ผมไม่เคยเรียกว่าพ่อได้สนิทปากเสียที..
.....................................
..............
ผมเดินลิ่วออกมาจากห้องนั้น  ผ่านสายตาของคนจำนวนมาก
ที่เหมือนอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องเจ้านายของพวกเค้า....
..........................
...................
“ใครค่ะ  ท่านประธาน”เสียงเลขาสาวถามนายที่นั่งอยู่
อย่างหมดเรี่ยวแรงในชีวิต  สีหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
“ลูกชายคนโตผมเอง”
“จริงหรือค่ะ”สีหน้าเธอแปลกใจแกมยิ้ม
“ทำไมดิฉันไม่เคยเห็นเลย”
“ผมให้เค้าไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่เด็ก  เพิ่งกลับได้ไม่นาน”
เสียงนายพูดหอบๆอย่างเหนื่อยใจ
“ท่านประธานเป็นอะไรมากหรือเปล่าค่ะ”เธอรีบเดินไปดูใกล้ๆ
“ไม่เป็นไรถ้าผมตาย คุณก็เรียกปอเต๊กตึ๊งมารับผมล่ะกัน”
เสียงนายพูดติดตลกเพื่อให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น
...........................................
....................
*************************

[Winer]

*****************************

สวัสดีปีใหม่ช้าหน่อยคงไม่ว่ากันน่ะ

ตอนนี้จะเปลี่ยนให้ตัวละครได้พูดกันเยอะขึ้น
หวังว่าคงไม่งงๆน่ะครับ

มาต่อให้ล่ะ หวังว่ายังมีเพื่อนๆรออ่านกัน..คริคริคริ

*****************************
 

[Little Devil]

  Happy new Year 2010
เป็นกำลังใจนะ

ชอบทั้งคู่เลย
แต่เมื่อไหร่จะใช้หัวใจคุยกันซะที 

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลัง งับท่าน

ชอบตอนนี้จัง

ชีวประวัติท่านอ๋า 

[bbyuqin]

Happy New Year 2010ย้อนหลังจ้า...

แล้วจะมารอตอนต่อไปนะจ๊ะ

[DexTunG]

     รอตอนต่อไปครับ
















 

[Panny]

เพิ่งสมัครสมาชิก เลยมารายงานตัวว่าเป็นแฟนประจำเรื่องนี้ค่ะ

ยังไม่มาต่อเหรอ