CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Winer ที่ 17-12-2009 08:08:07

หัวข้อ: (You Make Me Wanna ) ( Up ตอนที่ 14. จบแล้วคร้าบบบบ). 03/02/10 ) ตันแล้ว!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 17-12-2009 08:08:07

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
********************
++++  อ๋า กะ น้อง +++
*************

++ อ๋า  ++   หมวดหนุ่มรูปหล่อ อบอุ่น เคร่งขรึม จริงจังกะชีวิต
--------------แต่เหมือนคนไม่มีความสุข
++ น้อง ++  เด็กหนุ่มอารมณ์ดี จริงใจ
---------------แต่บางครั้งก็หาสาระไม่เจอ
++ นัท  ++  พี่ชายที่แสนดี  รักน้องและครอบครัวมากที่สุด
---------------แต่แอบอิจฉาน้อง  ที่พ่อรักน้องมากกว่า
++ เชน ++  คนที่จริงจังกับความรัก  อยากมีใครซักคน
---------------แต่ก็ยังไม่สมหวังซักที
++บอย ++  คนที่ไม่เคยจะจริงกับใคร นอกจากรักตัวเองที่สุด
--------------คนที่ทำให้น้องรู้จักรักครั้งแรก
.............................
.................
.............









*****************************
ตอนที่ 1 ภาพแห่งความหลัง
<<<<<<<ภาพแห่งความหลัง>>>>>>
……………………………………..

**  อ้นเป็นรุ่นพี่ของผม เราสนิทกันมากๆ...
อ้นเป็นคนน่ารัก หน้าตาก็ดี  แต่ว่าผมไม่ได้คิดอะไร
อะไรในแง่ชู้สาวเลย เพราะว่าผมอายุแค่13  ส่วนตอน
นั้นอ้นก็ 16 แล้ว  แต่ผมก็รู้จักกับมันตั้งแต่เรียน ม.1
บัตรประชาชนก็ยังไม่มี.....จริงผมควรเรียกมันว่าพี่นะ
แต่ไม่เรียกมันยาวป่ะ  เรียกไอ้อ้นยังดูดีกว่าแร่ะ
คริคริคริคริคิ...
.....................................
...แล้วผมเองก็ไม่เคยคิดว่ามันจะมองผมอย่างนั้นด้วยดิ
...แต่ก็เพราะไอ้อ้นนี่แหล่ะที่ให้บ้านผมแตกครานั้น
แต่ผมต้องขอบคุณมากกว่า  ที่มันเป็นคนช่วยเปิดเผยเรื่อง
ราวความลับในใจผมให้พ่อกับแม่ผมรู้...555..
ถ้าไม่ได้มันผมเองก็คงอึดอัดไปอีกนานเลยล่ะ……….
.....................
.................................
......มุมนึงของโรงเรียน.......
++เฮ้ยยย..อ้น...มานั่งทำไรอยู่ที่นี่ว่ะ..++
ก็ผมเดินตามหามันไปทั่วกว่าจะเจอหลังจากเลิกเรียน
ในตอนเย็นวันนึงก็เล่นเอาผมเหนื่อย
หลังจากนั้นผมก็เอาหนังสือเล่มหนาฟาดหลังมันไปที
++เออว่ะ  กุปวดหัว..++มันตอบสั้นๆไม่สนใจผม
ก้มมองพื้นดินเหมือนเป็นเพื่อนรักของมันซะงั้นแหละ
..ผมเอามือแตะที่หน้าผากมัน...
++ตัวไม่ร้อน  ..++ผมพูดตามโดยเอามือไปลูบที่อกมัน
++ใจไม่ร้อนนี่หว่า  องศาก็ปกติ..++ผมแซวมันเล่น
มันยิ้มให้กับคำพูดกับการกระทำของผม
++นั่งดิ  กุมีเรื่องจะคุยด้วย..++มันว่า
.............................
.................
++กุจะเรียนต่อที่อังกฤษแล้วว่ะ..++
++โหหหหหห  จริงอ่ะ.ดีใจจังว่ะ..++ผมดีใจโดดโลดเต้น
เหมือนเป็นคนที่ได้ไปเองซะงั้น
แต่คนพูดกลับนั่งหน้า....บอกว่าเซงสุดๆ
++อุ่ยยย++..ผมสะดุ้งๆที่หันมาเห็นมันจ้องผมเขม็ง
++มัยว่ะ  ไม่ดีใจเร่อะ..++
++หน้ากุคงบอกว่าอยากละมั้ง..++มันตอบค้อนๆ
++โอ่ะโอ๋.....อ้นเพื่อนยาก.++ผมลูบหลังมันเล่น
++จะกลับบ้านยัง...++มันถามผม
++ไปดิ  อยากกลับบ้านแร่ะ..++
++เดี๊ยะ กุไปส่ง...++
++ดีดิ  ไม่เปลืองค่ารถ..++
.....ผมตอบมันอย่างเห็นแก่ได้เล็กๆน้อยๆ
............................
......................................
...อ้นจอดรถที่หน้าบ้านผมแล้วให้ผมนั่งที่เบาะ
++เทอมหน้ากุคงไม่ได้เรียนที่ล่ะว่ะ..++อ้นเอ่ยมาเบาๆ
++ถ้าเมิงไปจริงๆกุก็ใจหายเหมือนกันว่ะ..++
++โชคดีน่ะ..++ผมอวยพรซะล่วงหน้าหลายอาทิตย์เลยล่ะ
++แล้วเมิงไม่คิดถึงกุบ้างเร่อะ..++
++คิดซิ กุจะคิดถึงเมิงล่ะกัน..++ผมพูดขำเล่นจนมันหน้าเสีย
++งั้นกุ....++พูดแค่นั้นมันก็ก้มมาจูบที่แก้มขวาผม
โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนั้นมีสายตาใครมองอยู่...
++ไอ้อ้นจูบกุทำไม..++ผมถามมันอย่างสงสัย
และรู้สึกแปลกๆ
++ก็กุรักเมิงไงไอ้น้อง..++มันขำ
ผมเอามือลูบที่แก้มอย่างงงๆ  รักแบบไหนว่ะ
............................
.................
++เฮ้ยยยยย....ทำอะไรว่ะ..++เสียงทุ้มใหญ่ตะโกนลั่น
ออกมาจากบ้านอย่างเกรี้ยวกราด  ทำให้ผมรีบไปมอง
เห็นพ่อกำลังเดินลิ่วชี้นิ้วมาที่อ้น  ผมพลักมันให้รีบ
บิดรถหนีอย่างว่องไว....กลัวจะมีปัญหา....เพราะ
อารมณ์อย่างนี้ของพ่อไม่ธรรมดาแน่......

…………………………….
……………….
…พ่อมาลากแขนผมเข้าบ้านอย่างทุลักทุเล....
++มี  มี อะ ไร คับพ่อ..++ผมทักพ่ออย่างตกใจ
ไม่เคยเห็นพ่อโกรธอย่างนี้มาก่อน
++พ่อถามว่าเด็กเมื่อกี้มันทำอะไร..++เสียงดังของพ่อ
เล่นเอาผมหัวหดหมด
++ไม่ได้ทำอะไรนะคับ อ้นแค่มาส่งผม..++ผมตอบอย่างกลัวๆ
++ทำไมจะไม่ทำ  พ่อเห็นน่ะว่ามันก้มจูบเราน่ะ.++
++มันคงไม่มีอะไรมั้งครับพ่อ..++
++อย่ามาโกหกน่ะ  พ่อไม่ชอบ..++พ่อตะวาดผมลั่น
หันไปมองแม่....ก็ดูกำลังตกใจเหมือนกัน
++ก็อ้นมันบอกว่าชอบผมก็เลยจูบผม..ก็แค่นั้น..++
++เพล้งงงงงงงงงง...++เสียงแจกันที่ถูกขว้างลงพื้นกระเบื้อง
ต่อหน้าผม  หากผมเป็นสิ่งของพ่อคงจับขว้างหรือกระทืบ
ทิ้งต่อหน้าต่อตา...
++หมายความว่าไง...++เสียงพ่อขึงขัง
++ผมต้องอธิบายอีกเร่อะคับพ่อ..++ผมเถียงเพราะตอนนี้
ผมเองก็รู้สึกโกรธที่พ่อเห็นเรื่องแค่นี้เป็นเองใหญ่
++อย่าพูดอย่างนั้นกับพ่อซิลูก คุยกันดีๆ..++แม่บอกผม
++แกจำไว้เลยนะ  พ่อเป็นทหาร  บ้านนี้จะต้องไม่มี
เกย์ ตุ๊ด กะเทย อยู่  พ่อไม่ชอบ...ถ้าอยากเป็นโน่นไปอยู่
ที่อื่น อย่าอยู่บ้านนี้  พ่ออายชาวบ้านเค้า++พ่อยังตะคอก
ใส่ผมแบบไม่ลดล่ะ
++มันสายเกินไปแล้วพ่อ  ผมไม่ได้เป็นลูกผู้ชายอย่างที่
พ่อต้องการ  แล้วผมก็ชอบผู้ชายด้วย...++ผมเถียงไม่หยุด
++เพี๊ยยยยะ...++ฝ่ามือพ่อฟาดมาที่ผมอย่างแรง  เล่นเอาผมเซ
จนล้มลงพื้น
...น้ำตาผมเริ่มไหลหลั่งที่รู้ว่าตอนนี้พ่อไม่รักผมแล้ว แถมเกลียด
ผมอีก  แม่วิ่งมาประคองผม  คนอื่นๆในบ้านก็วิ่งมา
แต่พ่อตวาดจนไม่มีใครกล้าเข้าไป
++นี่พ่อจะทำลูกรุนแรงเกินไปแล้วน่ะ  ทำไมต้องลง
ไม้ลงมือกันด้วย..++แม่ผมดุแม่ทั้งน้ำตาและดึงผมมากอด
++เกิดอะไรขึ้นคับพ่อ  แม่..++พี่นัทโผล่เข้าบ้านอย่างไม่รู้
อีโหน่อีเหน่อะไร....
...ไม่มีใครตอบอะไร  ผมเองก็ไม่มีแรงอะไรจะตอบนอกจาก
ความเสียใจที่กะละงได้รับ....
..ผมลุกขึ้นได้ก็วิ่งขึ้นห้อง  โดยมีเสียงพี่นัทวิ่งตามขึ้นมา
......ผมโดดลงบนเตียงแล้วนอนร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย
เพราะว่าพ่อที่แสนดีของผมเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนอย่างที่
ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน....
..........................................
........................
....ทำไมพ่อต้องรังเกียจผมขนาดนั้น  เพียงแค่ผมไม่ได้เป็น
ผู้ชายอย่างที่พ่อต้องการ  แต่พ่อเคยพูดอยู่ว่าพี่นัทอยากทำ
ทำงานที่การไฟฟ้า  แต่เหลือผมอีกคนดังนั้นพ่อจึงอยากให้
ผมป็นทหารเหมือนท่าน....
++อย่าร้องไห้ดิ...พี่จะร้องตาม..++อ้อมกอดพี่นัททำให้ผม
อบอุ่นขึ้นบ้าง  ทุกครั้งเวลาผมมีปัญหามีนัทจะคอยปกป้อง
ผมเสมอ....
++เกิดอะไรขึ้น...++พี่นัทยังถามต่อ
++.......................++
++พี่เลิกเรียนช้าไปหน่อย  ทำไมไม่รอพี่ไปรับล่ะ...++
พี่นัทพูดเอื่อยๆ..
++พี่นัท  น้องคงอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว...++ผมบอกพี่ชายอย่าง
เหนื่อยใจ
++ทำไม..น้องจะไปไหน..++
++ไม่รู้ดิ  พ่อไม่อยากให้น้องอยู่บ้านนี้แล้ว..++
++ฮือออๆๆๆ ฮือออ ๆๆ++
พูดถึงเรื่องนี้ก็เล่นเอาใจผมเสียหมด  นั่นดิผมไม่รู้จะไปไหน
…ตัวก็แค่นี้  เงินก็มีนิดหน่อย   คิดไปใจมันก็อดสู่  หดหู่กับ
ชิวิตตัวเองจริงๆ
++ไม่รู้ดิ..น้องไม่รู้เหมือนกัน..++
++เดี๋ยวพ่อก็หายโกรธน่า  พ่อรักน้องยิ่งกว่าพี่อีก
ท่านคงโกรธแป้ปเดียวเดียวคงหายน่า   ว่าแต่พ่อโกรธเรื่องอะไร.++
...ผมเลยเล่าให้พี่นัทฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้า.......
……………….
……..
++คุณน้อง คุณนัทค่ะ  คุณแม่ให้ไปกินข้าวได้แล้วค่ะ...++
...เสียงพี่ส้มเรียกให้เรา 2 คนไปกินอยู่ที่หน้าห้อง...
++คาบบบบบ  ส้ม  เดี๋ยวไป..++พี่นัทตะโกนตอบรับ
++น้องไม่อยากกินอ่ะ  ไม่หิว...++ผมบอก
++ไม่หิวก็ต้องกิน....++พี่นัทสั่ง
...พร้อมกันเดินลากแขนผมออกมาจากห้อง......
..............................
...................
++พ่อล่ะคับ....++พี่นัทถามหลังจากนั่งซักพักล่ะ  แต่ไม่เห็น
พ่อไม่มานั่งกินข้าวด้วย.....
++พ่อกินแล้วล่ะ...++แม่ตอบอย่างอย่างไม่เต็มปาก
...หลังจากที่ผมตักข้าวใส่ปากได้ไม่กี่คำผมก็วางช้อนลง...
++ผมอิ่มแล้วน่ะแม่  ขอขึ้นไปนอนก่อน..++
++กินเยอะๆซิลูก...++แม่บอก
++ผมไม่หิว..++
...แม่เดินมากอดผมไว้....
++ลูกจ๋า  ใจเย็นๆนะลูก  พ่อคงโมโหไปงั้นแหละเดี๋ยวคงหาย..++
++แม่จะพยายามหาทางออกที่ดีน่ะลูก...++แม่ปลอบ
...ผมเดินขึ้นบ้านไปอย่างเงียบๆ  ก่อนที่พี่นัทจะวิ่งตามผมมา
ผมต้องปะทะหน้าพ่อก่อนที่จะเดินเข้าห้อง  ท่านกะลังเดินสวนมา
พอดี...
...ผมแอบมองท่าน  แต่พ่อก็ทำเหมือนไม่มีผมอยู่ตรงนั้น  ผมยืน
มองพ่อที่กำลังเดินผ่านไป ลงบันได  ที่สวนกับพี่นัท  พ่อลูบหัว
พี่นัทอย่างเอ็นดู ถามเรื่องการเรียนพี่นัทเป็นอย่างไรบ้าง
แต่กับผมพ่อกลับไม่สนใจซักนิด....เหมือนพ่อกำลังประชดผม
แล้วอย่างนี้ผมจะอยู่บ้านนี้ได้ยังไง....
..........................................
..................
...ผมเดินไปนั่งร้องไห้ที่ระเบียง  แม้ไม่เสียงสะอื้นใดๆ
แต่น้ำตาผมก็ไม่หยุดไหลซักที....
++น้องคับ   แม่ให้เอานมมาให้ดื่มก่อนนอน..++
++พี่ดื่มแล้ว  แน่นท้องหมดว่ะ..++พี่นัทพยายาม
ชวนคุยให้ผมดีขึ้น..
.......ผมมองตาพี่นัท  ก็เห็นสายตาที่ปกติ  สายตาที่
อ่อนโยนห่วงใยกับผมมาตลอด  แม่จะรักพี่นัทมาก
เพราะว่าพี่นัทเรียนเก่ง  ไม่ทำตัวเหลวไหล  เป็นคน
มีเหตุผลอย่างก่ะผู้ใหญ่  ทั้งที่พี่นัทอายุเพียง 17 เอง..
..............................
++อย่าคิดมากดิ  เด๋วดีเอง..++พี่นัทปลอบและนั่งลงอยู่
ข้างผม  แม้เราจะมีห้องนอนกันคนล่ะห้อง  แต่ทุกคืน
พี่นัทจะต้องมานอนด้วย  ผมรักพี่นัทจัง.....

...ทำไมโลกนี้มันช่างโหดร้ายกับผมเหลือเกิน  เพียงผม
มีความรู้สึกชอบต่างจากคนอื่นไม่เท่าไร  แต่ทำไมกลับเป็น
คนที่น่ารังเกียจของสังคมน่ะ  แม้แต่พ่อผมแท้ๆก็ไม่รักผม...
............................
...........
....ตอนเช้าขณะที่เรากินข้าวกันก็ไม่มีพ่อมาร่วมโต๊ะอย่างที่เคยเป็น
เหมือนทุกครั้ง........
..ผมรีบๆกินก่อนที่ไปรอพี่นัทที่รถ.......
.....พี่นัทขับรถออกจากบ้านไปส่งที่โรงเรียน  ก่อนที่จะไป
วิทยาลัยของเค้า.......
...ผมนึกอะไรได้เลยโทรหาพี่นัท.....
++คับว่าไงคาบ  ..++พี่นัทถาม
++พี่นัทเย็นนี้ไม่ต้องรับน่ะ...++
++ทำไมว่ะ  อย่าทำอะไรบ้าๆน่ะน้อง..++พี่นัทพูดอย่างกลัวๆ
++น้องจะไปหาคุณย่าที่กรุงเทพฯ....++ผมบอกอย่างมั่นใจ
++เฮ้ยยยย  ไม่เอา..++พี่นัทตะวาดผม
++พี่นัทไม่ใช่น้องนี่จะเข้าใจน้องได้งัย..++ผมเถียง
++งั้นนนน...อยู่ตรงหน้าโรงเรียนน่ะ  พี่จะไปรับ...++
++ห้ามไปไหนเด็ดขาด  ไม่งั้นพี่โกรธจริงๆด่วย..++
พี่นัทพูดอย่างลนลาน....
...ผมวางสายจากพี่นัทก็อดยิ้มไม่ได้   อดยิ้มกับความน่ารัก
พี่ชายคนนี้  ที่ตามใจผมทุกอย่าง..ป่านนี้คงรีบเลี้ยวรถกลับมา
รับผมไปหาย่าที่กรุงเทพฯแน่......
.................
.....ไม่นานที่ผมรอก็เป็นอย่างที่ผมคิด  แม้จะมีเสียงบ่นจากพี่นัท
ไม่ขาดปากแต่ผมก็ไม่สนใจ  แม้จะคิดอยู่บ้างว่าสิ่งที่ผมทำอยู่นี๊ยะ
ถูกหรือผิด  แต่ผมขอมีความสบายใจกว่านี้เผื่อผมจะคิดอะไรออก
อย่างน้อยย่าก็รักผมมากๆ  คุณย่าเคยจะขอผมไปเลี้ยงตอนเด็กๆ
แต่พ่อไม่ยอมให้  จนคุณพ่อไม่ค่อยถูกกับย่าเพราะเรื่องนี้แหละ...
จนถึงทุกวันเนี๊ยะ....
...........................................
..........พอพี่นัทมาส่งที่บ้านก็ย่าก็กลับไป  ผมบอกพี่นัทว่า
ให้บอกแม่ด้วยแต่ไม่ต้องบอกพ่อน่ะว่าผมอยู่ที่ไหน....
ผมเล่าทุกอย่างให้คุณย่าฟัง  ไม่คิดว่าคุณจะเข้าใจ....คุณย่าบอกว่า
ถ้าพ่อไม่รักแต่ย่าจะเลี้ยงเอง............
.........แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ได้แค่ยิ้มๆ  เพราะในใจผมยังต้องการ
ความรักจากพ่อมากกว่า....มาอยู่ที่นี่ยิ่งเหงา  เพราะพี่นัทก็ไม่มี..
เพื่อนก็ไม่มี  ยิ่งเศร้านักไปใหญ่.....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
<<<<<<   3 วันผ่านไปที่บ้านผม  >>>>>>>
................................
..............
++น้องไปไหน  ทำไมพ่อเห็นหลายวันล่ะ..++พ่อถามเหมือนไม่เต็มใจ
++...................................++แม่กับพี่นัทเงียบ
++พ่อถามไม่ได้ยินง่ะ  คนบ้านนี้หูตึงเร่อะ..++
พ่อตวาดใส่ทั้งแม่และพี่นัท
++จะไปรู้เร่อะค่ะ  อยู่ข้างบนมั้ง..++แม่ตอบอย่างบ่ายเบี่ยง
......พ่อกวาดตามองทั้งแม่และพี่นัทอีกรอบเหมือนต้องการความ
แน่ใจ....
++แล้วทำไมไม่ไปโรงเรียน...++
++จะไปรู้เร่อะค่ะ  ก็เห็นแต่งตัวออกไปทุกวัน..++
++เห็นตอนไหน  พ่อไม่เจอหน้าลูกตั้ง  3 วันล่ะ..++
++อ่ะรู้ด้วยเร่อะ..++แม่ผมขำ
++น้องอยู่ข้างบนใช่มั้ยลูก...++พ่อหันหน้าไปถามพี่นัท
++พ่อมีอะไรคาบ  ผมจะบอกน้องให้..++พี่นัทถาม
++มีอะไร  พ่อจะไปด่าน่ะซิ  เป็นอะไรโรงเรียน
ไม่ไป   ครูโทรมาว่าพ่อล่ะ  มันน่าโมโห  อยู่ๆก็หาเรื่อง..++
……………………….
……………….
++ปากแข็งไปเถอะ  ปากแข็งให้ตลอดล่ะกัน..++แม่หัวเราะใหญ่
....พ่อลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นไปบนบ้าน  โดยมีแม่เดินตามไป....
....พ่อเคาะประตูก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน  เมื่อไม่เจอจึงเรียกผม
แต่ก็ไม่มีเสียงผมตอบรับท่าน................
....แม่ยืนยิ้มที่หน้าประตู.....
++น้องไปไหน...++พ่อถามแม่อีกครั้ง
++อ่ะลูกไม่อยู่หรือค่ะ...++
++ พ่อถามว่าลูกไปไหน...++พ่อเสียงดังใส่แม่คงรู้สึกแปลกๆ
ที่เห็นแม่ยิ้ม
++ไม่รู้ซิค่ะ  ถามหาทำไมออกปากไล่ลูกออกจากบ้านขนาดนั้น..++
++ลูกคงดีใจ  ปลื้มพ่อน่าดูล่ะมั่ง..++แม่อดถากถางไม่ได้
....พ่อโมโหเลยเดินหาผมไปทั่วบ้าน  ถามทุกคนในบ้าน
แต่ไม่มีใครรู้ซักคน
...ปั้งงงงงงงงงงงง......เสียงทุบโต๊ะของพ่อเล่นเอาแม่ พี่นัท..พี่ส้ม
พี่ฝ้าย ป้าชื่น  สะดุ้งกันถ้วนหน้า......
++อะไรกันลูกทั้งคนหายไปไม่มีใครรู้  คนน่ะไม่ใช่หนู.++
++จะได้หลบไป  ไม่มีใครเห็น...++พ่อโวยวายใส่ทุกคน
………………………..
……………………..
********************************

หัวข้อ: Re: (นิยาย).อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 17-12-2009 08:10:45

 :call: :call: :call:
ขอลงอีกเรื่องคับ  ฝากถีบบบชม  เอ้ย  ติชมด้วยคร้าบบบบ...คริคริคริคริ
ลองดูอ่ะน่ะเผื่อมีใครชอบแนวนี้..
.................................. :-[

หัวข้อ: Re: (นิยาย).อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 17-12-2009 08:26:19

^
^
^
มาจิ้มนิยายใหม่ค่ะ.....รออ่านตอนต่อไปน๊าาา o13

เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: (นิยาย).อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 17-12-2009 12:22:13

มาช่วยเจิมนิยายใหม่จ้า พระเอกเป็น ตำรวจ อีกแล้ว รออ่านต่อจ่ะ

หัวข้อ: Re: (นิยาย).อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: MiTo™ ที่ 17-12-2009 13:18:38

เป็นกำลังใจให้นะครับ

 :3123:

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 18-12-2009 04:57:00

***********************************
....................อ๋า กะ น้อง ...................
************************************
<<< ตอนที่ 1  ภาพแห่งความหลัง 2  >>>
………………………………………………
…………………
++ป้า  ส้ม  ฝ้าย  กลับไปทำงานตัวเองได้ล่ะ..++แม่บอก
คนในบ้านให้ออกไปเพราะว่า  ทุกคนกำลังตื่นกับอาการของพ่อ
และสายตาที่มองทุกคนอย่างโมโห.......
++นัท....น้องอยู่ไหน..++พ่อถามเสียงเข้ม
++ผมไม่รู้คับพ่อ..++พี่นัทหลบสายตาพ่อที่จ้องไม่วาง
++ดี๊...ไม่มีใครรู้อะไรเลยใช่มั้ย  ช่วยกันปิดดีนัก...++
...พ่อลุกขึ้นไปคว้าสมุดโทรศัพท์พร้อมตะบันโทรไปทั่ว
ที่รู้จักว่าผมเคยไปเล่นที่บ้านใคร อยู่บ้านไหน  เพื่อนที่รู้จักและมีเบอร์
เป็นโดนกันทุกคน....
……………..
พ่อมานั่งลงเหนื่อยๆ  เอามือลูบหน้าตัวเอง
อย่างกังวล  เหมือนอยากร้องไห้  แล้วเดินไปดูรูปที่เราถ่าย
กันเป็นครอบครัวที่ผนังตรงห้องนั่งเล่น  และเอามือไปจับ
รูปมาดู   พี่นัทเฝ้าดูอาการของพ่ออย่างห่วงใย   เพราะทุกคน
ที่บ้านนี้รู้ว่าพ่อจะรักและห่วงใยผมมากกว่าใคร  วันนั้น
คงเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบจริงๆ...............
.............................
............
++พ่อคับน้องไม่ได้อยู่แถวนี้หรอกครับ...++พี่เอ่ยขึ้น
...พ่อหันมามองพี่นัททันที...
++น้องไปอยู่กับย่าที่กรุงเทพแล้วครับ...++
++น้องไปอยู่กับย่าได้งัย..++พ่อตะวาดใส่พี่นัท
++น้องเป็นคนบอก...และจะไปเองตั้งแต่ตอนเช้าวันพุธ
ผมห้ามแล้วแต่น้องจะไปให้ได้..ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง
น้องบอกว่าโดนพ่อไล่ขนาดนี้
พ่อคงไม่รัก  คงจะอยู่บ้านนี่ไม่ได้อ่ะคับ   วันนั้น
ก็นอนร้องไห้ทั้งคืน  คงน้อยใจพ่อมากๆ++
พี่นัทยิ่งใส่ไฟลงไปให้พ่อรู้สึกผิดไปอีก....คริคริคริ..นึกถึงก็ขำ
………………………..
………….
พี่นัทพูดได้แค่นั้น  พ่อก็คว้ากุญแจรถออกมาจากบ้าน...
ไม่พูดไม่จากับใคร.......
......................
………………
…………………
++มาทำไม..++เสียงย่าทักพ่อย่างตำหนิ
เมื่อเห็นพ่อมาที่บ้านอย่างดึกๆดื่นๆ
++แม่คับ  รู้แล้วยังจะถาม..++พ่อมองซ้ายขวาเพื่อหาผม
++ฉันไม่ใช่เทวดาน่ะที่จะรู้ไปทุกเรื่อง..++ย่ามองค้อน
++น้องอยู่ไหนคับแม่....++
++แหม่  พอรู้ว่าลูกมาที่นี่ก็รีบหน้ามาหาเลยน่ะ  ทั้งที่
ปกติถ้าไม่มีอะไรก็แทบจะไม่มาหาฉัน...++ย่าบ่นใส่พ่อ
++โธ่แม่  ก็ผมงานเยอะนี่ครับ..++พ่อแก้ตัว
++หลานล่ะครับแม่..++พ่ออ้อนย่าอีกครั้ง
++แล้วจะถามทำไม  ทีตอนนั้นไล่หลานฉันอย่าง
กับหมู กับหมา..++ย่าแนบ
++แม่คาบผมผิดไปแล้ว  ผมจะมารับลูกกลับบ้าน..++
++ฉันไม่ให้  หลานคนเดียวฉันเลี้ยงได้..++ย่าแกล้งพ่อ
++แม่คับ  ผมผิดไปแล้วจริงๆ...++พ่อยกมือไหว้แม่
++จะไปไหน..++ย่าทักเพราะเห็นพ่อกำลังเดินเข้าไปในบ้าน
++ตาน้องไม่อยู่...++ย่าพูดเสียงเรียบเฉย
...แต่พ่อไม่เชื่อกลับเดินดูไปทั่วบ้าน  แม้แต่ที่สวนหลังบ้าน
ก็ยังเดินไปดู  ส่วนย่าก็นั่งไขว้ขารอพ่อกลับมา...
........................
......พ่อเดินทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมมาหาย่า.....
++ลูกผมไปไหนคับแม่  บอกผมมาเถอะผมคิดถึงลูกจะแย่
อยู่แล้วน่ะครับ..++ถึงพ่อจะยิ้มแต่ก็เหมือนจะร้องไห้
...ย่าเองก็อดขำกับอาการของพ่อไม่ได้  ปกติจะหมั่นไส้
เวลาที่เจอหน้ากัน  ตอนนี้กลับรู้สึกสงสารแทน...
++เคนพาน้องไปเที่ยว..++ย่าตอบเบาๆ
++เคนกลับมาเร่อะคับ...++
++แต่ทำไมดึกๆ อย่างนี้ยังไม่กลับ..++เหมือนพ่อจะต่อว่า
++แม่โทรตามเคนให้หน่อยซิคับ...++
++รอ..++ย่าตอบสั้น
++หลานฉันรอตั้งหลายวันกว่าแกจะมารับ  รออีกแค่1-2 ชม.  จะเป็นไรไป...++
++คับ...++พ่อตอบอย่างไม่เต็มใจ   ก่อนจะนอนลงที่โซฟา
เพื่อรอผมกลับ  ส่วนย่าก็ไปหาอะไรมาให้พ่อดื่ม....
……………………..
………..
….วันนั้นพี่เคนกลับมาบ้านเห็นผมนั่งซึม  เลยพาออกไปข้างนอก
การได้ไปดูอะไรใหม่ๆทำให้ผมดูสดชื่นขึ้น...ผมกางฝามือยื่นออก
ตรงกระจกให้ปะทะกับอากาศภายนอก  เพราะรู้สึกเหมือนใจตัวเองเป็นอิสระ...
แม้จะเหงาไปบ้าง    พี่เคนได้แต่แอบมามองเป็นครั้งๆโดยไม่พูดอะไร...
....ก่อนที่รถจะเลี้ยวเข้าบ้านผมก็เห็นว่ามีรถพ่อที่จอดไว้หน้า
ทางเข้าบ้านอยู่.........
++คุณอามาล่ะ...++พี่เคนบอกผม
..แต่ผมซิใจเต้นตูมตาม  ไม่รู้ว่าพ่อจะมาไม้ไหน พอลงจากรถได้
ผมก็เห็นย่ากับพ่อยืนรออยู่ในบ้าน  ก่อนที่จะเห็นพ่อรีบเดินมาหา
แต่ผมชักขากลับหันหลังจะหนีพ่อ  แต่พี่เคนจับแขนเอาไว้
++ดูก่อน  อย่างเพิ่งวิ่งหนีพ่อซิ..++
..พี่เคนคงสัมผัสได้กับมือไม้ผมที่สั่นอย่างขวัญเสีย
ผมยืนนิ่งอย่างหวาดกลัวเมื่อเห็นว่าพ่อเข้ามาใกล้ทุกทีๆ
ผมไม่กล้าแม้จะสบตาท่านด้วยซ้ำ  บอกตรงๆว่ากลัวมาก
ได้แต่ก้มหน้ามองพื้น....
...........................
.......
....พ่อรวบตัวผมไปกอดจนตัวลีบก่อนที่จะก้มมาจูบที่แก้มผม...
++พ่อมารับลูก  กลับบ้านเราน่ะ  แม่กับพี่นัทรออยู่...++
พ่อหอมแก้มผมอีกครั้ง  เห็นน้ำตาพ่อคลอ  แต่ผมซิมันไหลจน
ล้นขอบตาออกมาอย่างชัดเจน.....ผมเอามือปาดน้ำตาออก
++พ่อขอโทษนะลูกรัก   พ่อผิดไปแล้ว  พ่อไม่ควรว่าลูกเลย...++
พ่อลูบที่หน้าผมและเช็ดน้ำตาให้ด้วย
...ผมอยากจะบอกพ่อว่าผมรักพ่อ  แต่มันจุกไปหมดพูดอะไร
ไม่ออก
...ได้แต่กอดพ่อแล้วร้องไห้  แทนคำขอบคุณที่พ่อมารับ...
..........................
++สวัสดีคับคุณอา..++พี่เคนทักพ่อ
++ดีคับลูก  พาน้องไปไหนกันมา..กลับซะดึกเลยน่ะ++
พ่อถามพี่เคนแต่กอดผมไม่ปล่อย
++เห็นน้องเศร้าๆ  ผมเลยพาน้องนั่งรถเล่น  แวะกินข้าว
แล้วก็ไปเดินเล่นที่ ไนท์ปาร์คนะครับ...++
++เคนเป็นไงบ้างล่ะ  เรื่องเรียนฝึกหนักม่ะ...++
++ชินแล้วครับอา  สบายๆมากกว่า..++
++ต่อไปบ้านเราคงมีนายร้อยอีกคนล่ะมั้งนี่..++พ่อแซว
++แน่นอนคับอา...++พี่เคนยิ้มรับ
.....................................
.......................
++นี่ตาวัช  ปล่อยลูกได้แล้วเดี๋ยวหลานฉันจะขาดอากาศหายใจ..++
ย่าตีมือพ่อให้คลายอ้อมกอดออกจากตัวผม
..แต่พ่อกลับดึงผมออกจากย่าห่างๆ...ทำให้ผมรู้สึกขำในใจ
...................
.........
++ทีอย่างนี้ทำมาเป็นหวงลูกน่ะ  ฉันไม่เอาไว้หรอก..++
ย่าเอ็ดพ่อ      พ่อได้แต่ยิ้มแห้งๆ
++ลาย่ากับพี่เคนซิลูก  กะได้กลับบ้านกัน..++พ่อบอกผม
++อาราย  พอได้ลูกปั้บก็จะกลับ  ไอ้คนขี้หวง..++ย่าดุ  แต่ก็
เห็นอมยิ้มไปในตัว..............
++ก็มันดึกแล้วนี่คับแม่..++พ่ออ้างเหตุผล
++แล้วทำไมดึกแล้วที่นี่นอนไม่ได้หรือไง  เคยตั้งแต่เด็กแล้วทำเป็นลืม...++
++โธ่แม่ก็.....++
++ก็พรุ่งนี้ผมมีงานต้องทำนี่คับแม่  อย่าดุมากซิ  ผมก็กลัวเหมือนกันน่ะ  ...++
พ่อก็อ้อนย่าเป็นแฮ่ะ
++เด๋วแม่ กับ พี่เค้าจะรอนาน...++
++โอยย  แกไม่ต้องอ้างเหตุผลกับฉันตาวัชเหตุผลแกมันไม่เคยฟังขึ้นเลยสำหรับฉัน...++
++ฉันรู้  แต่ฉันก็พูดไปอย่างนั้นแหละตาวัช  งั้นก็รีบกลับกัน
ขับรถขับราก็ระวังหน่อยน่ะคำคืน  ย่าเป็นห่วง...++ผมจะไปกอดย่า
พ่อจึงค่อยๆปล่อยผม....
++เป็นไงหลานย่า  บอกแล้วว่าตาวัชไม่กล้าหือกับลูกหรอก
พอรู้ว่าอยู่ที่นี่ก็รีบตาลีตาเหลือกมารับกลับ…คราหน้าถ้าหลาน
ฉันมา  ฉันจะไม่ให้หลานฉันกลับล่ะ..++เสียงย่าขู่พ่อเล่นๆ
.....ผมลาคุณย่าและขอบคุณพี่เคนที่พาผมไปเที่ยวอย่าง
อารมณ์ดี................
....วันนั้นเป็นวันที่ผมร้องไห้อีกครั้ง  แต่เป็นการร้องไห้อย่างมี
ความสุขที่ได้พ่อกลับคืนมา......และคงเป็นวันที่ผมไม่ลืมไปตลอด...............
ผมหลับไปตอนไหนไม่รู้ตื่นอีกทีก็เห็น  พี่นัทนอนอยู่ข้างๆแล้ว
รู้สึกว่าผมขี้เซาจัง  แต่อาจเป็นเพราะผมนอนไม่ค่อยหลับมาหลาย
วันแล้วววววว...................
...........................
........................................
<<<<<<<<<<<<ปัจจุบัน>>>>>>>>>>>>>
…………………..
++พี่มารับแล้วคับ  กลับกันเถอะ..++
..เสียงพี่เคนเรียกให้ตื่นจากกำลังคิดไรเพลินๆ....
++งัยมั่ง...สอบวันนี้++
++เรียบร้อยดีคับพี่..++
++แต่สีหน้าดูเศร้าจัง..++พี่เคนแซว
++คิดถึงเรื่องที่จะกลับพรุ่งนี้อะดิ..++
++เรื่องอาวัชน่ะเหรอ..++พี่เคนยิ้ม
++ใช่  ก็พ่อกับน้องไม่ได้คุยกันตั้งแต่น้องหนีท่านมาเรียนที่แล้วนี่..++
ผมทำหน้าเศร้า
++แต่พี่ว่าป่านี้อาวัช  คงตั้งท่ารอแล้วมั้ง..++
ผมได้แต่ยิ้มๆ...........
++ป่ะ  ขึ้นรถกันเถอะ..++พี่เคนเรียกเมื่อเห็นว่าผมไม่ยอม
ลุกจากม้านั่งซักที........
++ดูหนังกันซักรอบม่ะ..++
++ไปดิ  อยากดูเหมือนกันสอบเสร็จล่ะพักสมองมั่ง..++
..............................................
............
...ขณะที่นั่งดูหนังไปตาผมก็เริ่มจะปิด  จนผมทนไม่ไหวเลย
ปล่อยตามเลย...........
...................
.............................
++ไหนว่าจะดูหนัง   พอนั่งปุ้บก็หลับ.++พี่เคนพูดเล่นจนผมอาย
++เจอแอร์เย็นๆ  มันเลยชวนง่วงอ่ะ..++ผมตอบอย่างขำ
++น้ำลายยืดใส่เสื้อพี่ป่ะไม่รู้...++พี่เคนขยับดึงเสื้อมาดู
...ผมอดที่จะเอามือทุบหลังพี่เคนไม่ได้  เค้าชอบแกล้ง
ชอบหยอกผมตลอด  ไม่รู้ทำไม  และพี่เคนก็ชอบตามใจผม
เหมือนพี่นัทอีกด้วย.......
………………………
……………
++พี่เคนค่ะ....++
เสียงใสๆของสาวสวยนางหนึ่งกับเพื่อนกำลังเดินตรงมาที่ผมกับพี่เคน
++มาที่นี่ก็ไม่บอกน่ะค่ะ...++เธอยังมองพี่เคนไม่ล่ะสายตา
++พอดีพาน้องมาดูหนังคับ...++
++ไม่เห็นไปหามั่งเลยช่วงนี้...++เธอถามตรงประเด็น
..พี่เคนทำหน้าเลิ่กลัก  เหมือนอึดอัดที่จะพูด....
...............................
++พี่ผมเดินไปดูของทางโน้นก่อนน่ะ....++
ผมขอเดินหนีจากตรงนั้นโดยไม่รอคำตอบ 
เพราะรู้สึกว่าตัวเองกะลังเป็นส่วนเกินของพวกเค้า
......ผมเดินดูเสื้อผ้ายี่ห้อที่ผมชอบ   ว่างๆก้อย่างนี้แหละ
 แม้ไม่ซื้อแต่ก็ชอบที่จะดู........
...3 ปีครึ่ง   ที่หนีพ่อมาเรียนที่นี่  ทั้งที่โดนพ่อค้านอย่างหนัก
  เพราะพ่อต้องการให้เรียนต่อมหาลัยดีๆแถวบ้าน
 แต่ผมก็ไม่เรียน  นั่นเป็นอีกครั้งที่ผมกับพ่อมีปัญหากัน
  พ่อไม่เคยโทรหาผม ผมโทรไปพ่อก็จะไม่คุย  ไม่รับสาย
 แม้กระทั่งผมกลับบ้านช่วงมาใหม่ๆ  พ่อก็ไม่คุยกับผม
 ผมรู้ว่าพ่อโกรธมากๆสำหรับเรื่องนี้ 
โกรธที่ผมไม่เชื่อ  ไม่ทำในสิ่งที่ท่านต้องการ..
..ก็เพราะว่าท่านเป็นห่วงผม  ยิ่งตอนนั้น
เป็นช่วงที่พี่นัทต้องฝึกงานที่ต่างประเทศด้วย.....ยิ่งทำให้
บ้านผมเงียบลงอย่างถนัดตา..............
......................................
....................
...สายตาจับจ้องมองไปรอบๆทั่วร้าน   แต่สิ่งที่สะดุดตาผม
ตอนนี้กลับเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง  เหมือนคนที่ผมรู้จัก  ก่อนที่จะเล็ง
สายตาไปจ้องอีกพักเพื่อความแน่ใจ.....
++พี่เจน...++ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
...ใช่แน่ๆแม้เวลาจะผ่านมา 2 ปีแล้วเธอก็ดูไม่เปลี่ยนไปมากนัก
ที่สำคัญตอนนี้ที่อ้อมแขนเธอกำลังอุ้มเด็กน้อยยืนอยู่เพียงลำพัง
.....................
...ผมยืนลังเลว่าจะไปทักเธอม่ะ ยังหวั่นๆอยู่  เพราะ
นานแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน  ผมจะลืมเธอได้ไง  เมื่อเธอเป็น
ที่กระชากหัวใจผมไป  เธอทำให้ผมรู้จักความเจ็บปวด  เพราะ
อกหักครั้งแรกในชีวิต......แต่ไม่ใช่เพราะว่าผมรักเธอหรอกน่ะ
แต่เธอได้คนที่ผมรักที่สุดตอนนั้นไป..........
........................
...ผมตัดสินใจก้าวขาเดินตรงไปหาเธอ .......
++พี่เจน....++
ผมร้องทักเธอเสียงดังพอสมควรทำให้เธอหันมามองทันที..........
++อ่ะ  น้อง..++เธอตกใจนิดนึงก่อนจะยิ้มให้ผม
++เป็นไงมั่ง  ไม่เจอกันนานเลยน่ะ.++
++ผมแวะมาดูหนังกับเพื่อนที่นี่กำลังจะกลับ..++
++พี่เจนสบายดีเร่อะคับ..++
++ขออุ้มน้องหน่อยได้ม่ะ ..++ผมถามเพราะน้องน่ารักมากๆ
++จ๊ะ...++เธอยื่นส่งมาให้ผมรับมาอุ้ม
...ผมอดที่จะก้มไปจูบแก้มขาวๆใสๆ หอมๆของน้องไม่ได้
ก็ผมเป็นคนรักเด็กนี่..555..โดยเฉพาะเด็ก 13-15 ปี...คริคริคริ
อ่ะไม่ช่ายอย่างน้านนนนนน......
++น่ารักจังเลยคับพี่เจน..++ผมชมลูกน้อยของเธอ
++ขอบใจจ้า...++
++พี่บอยล่ะ...ไม่มาด้วยเร่อะคับ..++ผมอดที่จะถาม
ถึงใครบางคนไม่ได้..........
..แต่กลับทำให้สีหน้าเธอเศร้าลง....เธอจะรู้บ้างมั้ยว่าผมกับ
พี่บอยเคยเป็นอะไรกันก่อนที่พี่บอยจะไปแต่งงานกับเธอ...
และเราก็ไม่ได้เป็นเพียงเพื่อนอย่างที่พี่เจนเข้าใจ....
++พี่มาอยู่กับแม่เกือบเดือนล่ะ...++เธอตอบไม่ตรงคำถาม
แต่ก็เหมือนจะบอกอะไรบางอย่าง....
....ผมจ้องหน้าไม่กล้าที่จะถามมากกว่านี้กลัวพี่เจนว่าจุ้นจ้าน
++บอยสนิทกับน้องนี่นา  เค้าไม่ได้บอกเหรอ..++
++บอกอะไรคับ  ผมก็ไม่ได้ติดต่อกันตั้งแต่พี่ๆแต่งงานกันล่ะ..++
ผมพูดความจริง  แต่ไม่เผยทั้งหมด
++เราแยกกันอยู่ซักพักล่ะ  ส่วนเค้าจะไปไหน  พี่ก้อไม่รู้++
สีหน้าพี่เจนดูเสียใจอย่างเห็นได้ชัดผมเลยไม่อยากถามอะไรอีก
...........................
++อุ้มเด็ก  เก่งอย่างนี้สงสัยจะอยากมีน้อง...++เสียงพี่เคนแซว
และขำมาแต่ไกล.....
++อุ้มมั่งดิอยากอุ้มอ่ะ...++พี่เคนอ้อนขอ
++พี่เคน  นี่พี่เจน...++
ผมแนะนำให้รู้จัก  เพราะว่าพี่เคนจะเคยเจอแต่พี่บอย.....และพี่เคนก็รู้เรื่องนี้ดีด้วย...
++ไอ้บอยล่ะ...++พี่เคนทักถึงอีกรอบ
..แต่ผมกับพี่เจนต่างมองหน้ากัน......ผมเลยเตะไปที่ขาพี่เคนไปที
เป็นการเตือน  จะใช้มือก็อุ้มน้องอยู่
++สาวๆพี่ไปไหนล่ะ...++ผมรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
++ไปกันหมดล่ะ  วันนี้ไม่ว่างจะไปหา..++
เหมือนพี่เคนก็จะรับมุข
++ใครเป็นแฟนพี่คงช้ำใจตายน่ะนี่..++
ผมว่า..แต่ก็กลับรู้ผิดนิดๆที่พูดเหมือนลืมคิดกัน...พี่เจนก็เงียบ
..........................
++เออ...ผมขอโทษคับพี่เจน...++
++ไม่เป็นไรจ๊ะ  แต่พี่ต้องไปล่ะ  เด๋วแม่พี่รอนาน..++
ผมส่งลูกน้อยให้เธอคืนไปก่อนที่จะโบกมือลาเด็กน้อย
ที่ยังไม่รู้อีโหน่อิเหน่อะไรเลย.......
++โชคดีน่ะค่ะน้อง..++เธอลาผม
++เช่นกันครับพี่...++ผมยืนมองจนพี่เจนหายเข้าไปในฝูงชน
…………………….
…………….
++ไอ้บอยมันไปไหน...++
เสียงพี่เคนย้ำผมอีกรอบ
++ไม่รู้ดิ..เห็นแต่พี่เจนว่าแยกกันอยู่++
ผมตอบอย่างเซงๆ
++อย่าให้พี่รู้น่ะว่ายังติดต่อกัน  ถ้ารู้ตายยย..++พี่เคนข่มผม
ก็เค้าเคยชกต่อยกันคราที่พี่บอยให้ผมไปหาแล้วบอกเลิก
และเค้าต้องแต่งงานกับพี่เจน.....พี่เคนทนไม่ไหวเลย
มีปากเสียง...จนเลยเถิดถึงขึ้นชกต่อยกันเลย..ตอนนั้นนั้นพี่เคน
ถึงกับได้เลือด.....ทั้ง 2 คน..สะบักสะบอมพอกัน  กลับถึงบ้าน
ก็โดนย่าด่าอีก....เซงสุดๆๆเลยวันนั้นสำหรับผม..และนั่น
ก็ทำให้ผมได้รู้จักการอกหัก  ครั้งแรกในชิวิต  ทั้งที่เป็นการ
ตัดสินใจที่จะรักครั้งแรก...............
.....................................
*****************************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 18-12-2009 05:11:20

********************************
………...อ๋า กะ น้อง.........................
<<<<<…ตอนที่ 2 ..จุดเริ่มต้น..>>>>>
********************************
…………………….
++ตกลงจะให้ไปส่งที่ไหน..++พี่เคนถาม
หลังจากที่ผมวางโทรศัพท์ลงจากโทรไปบ้าน..
++พี่ส้มบอกว่าพ่ออยู่ที่ทำงานอ่ะ...++
++งั้นพี่จะไปส่งที่ทำงานคุณอาแทนล่ะ  จะได้เจอไวๆ..++
++ก็ดีเหมือนกันน่ะ   น้องว่า...++
ผมตอบแต่ก็เหมือนจะลังเล...เจอพ่อจะทำอย่างไรนา...บอกตัวเองไม่ถูกเหมือนกัน...
.......................
.......ผมเดินลงจากรถ  ที่นี่ก็เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันน่ะ....
ผมหันไปมองรอบค่ายแห่งนี้  เนื่องจากก็เป็นอีกที่  ที่ผมคุ้นเคย
วิ่งเล่นกับเพื่อนๆตั้งแต่เด็ก.....
พี่เคนเดินนำหน้าไป  แต่ผมกลับยืนนิ่งไม่ไหวติ่ง......
………………
++มาดิ....++พี่เคนเดินย้อนมาตามอย่างขำๆ
++กลัวอะไรพ่อตัวเองแท้ๆ เด็กหนาเด็ก..++
พี่เคนหัวเราะพร้อมกับส่ายหัวให้ผม........
....เสียงก้าวขึ้นบันไดของผมกับพี่เคนแต่ล่ะก้าวก็ทำให้
ผมใจเต้นแรงเมื่อนึกถึงหน้าพ่อ...พ่อจะดีใจม่ะถ้าเจอกัน
พ่อจะรู้สึกอย่างไรเมื่อผมกลับมาอยู่บ้าน
....แต่สายตาผมกับพี่เคนก็ต้องปะทะกับใครบางคน
ที่ยืนหน้าประตูห้องทำงานของพ่อ  สายตาเค้าจ้องมาที่ผม
ทั้ง 2 คน ...........
………………………
++มาหาใครครับ...++เสียงเท่ๆ ฟังดูเข้มแข็ง ทักผมกับพี่เคน
แต่ผมกลับตะลึงเมื่อได้เห็นร่างนั้นใกล้ๆ....ผมเคยเห็นทหาร
มาเยอะเหมือนกัน  แต่ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงหล่อแบบโดนๆขนาดนนี้
ผมได้แต่แอบมองเค้าจนพี่เคนต้องสะกิด.....
++ผมมาหาท่านผู้การคับ...++พี่เคนตอบ
++ไม่ทราบว่าจะให้บอกว่าใครมาหา..++เค้ามอง
แว้บมาที่ผมเป้บนึง....คงเห็นว่ามีสายตาจ้องเค้าอยู่
...ก็ใครจะไม่อยากมอง  ผู้ชายอะไรทั้งหล่อ ทั้งเท่
ยิ่งอยู่ในเครื่องแบบ  ยิ่งทำให้เค้าน่ามองยิ่งขึ้น  รูปร่าง
น่าจะสูงกว่าผม10 กว่าเซน หน้าใส เนียน แม้จะดูคล้ำๆแดด
ดูๆไปไม่คิดไม่เหมือนทหารเอาเสียเลย  ที่ส่วนใหญ่
จะดูเข้มๆ คล้ำๆ  กร้านๆ หยาบๆ
++เคนครับ...++
++ติดต่อเรื่องอะไรคับ...++
เค้าหันมาถามอีกทีผมมองหน้าพี่เคนเพื่อจะหาคำตอบ....
++ผมจะเอาเงินมาคืนท่านน่ะคร้าบบ..++พี่เคนตอบเล่น
..เค้าเดินเข้าไปในห้อง..........
++มองเค้าอะไรนักหนา...++พี่เคนดุผม
++ก็ดูเค้าดิ...++ผมเถียง
++ชอบคนที่หน้าตาเถอะ  เดี๋ยวจะเหมือนไอ้บอย..++
อยู่ๆพี่เคนก็เอ่ยชื่อนี้มาเล่นเอาผมเซงในอารม
...............................
......เสียงเปิดประตูออกมา..พร้อมใบหน้าที่หล่อเหลาร่างนั้น....
++ท่านบอกว่าให้รอก่อนคับ...++เสียงเค้าตอบมา
++ไรว่ะ  อาวัชนี่..++พี่เคนเริ่มบ่น
คงเพราะอยากไปพักผ่อนเนื่องจากเหนื่อยจากการขับรถล่ะ
++นานมั้ยคับ...++ผมถาม
++ไม่รู้คับ.ท่านไม่บอก...++  เค้าตอบกวนๆ
....แต่ผมชักสงสัยเลยจะพลักประตูเข้า...
............................
........
++จะทำอะไร...++เสียงเค้าตะคอกใส่ผมแล้วขยับตัว
มาเหมือนจะขวางประตู
++ก็เห็นอยู่..++ผมตอบเสียงดัง...
...เค้าคว้าแขนผมที่กะลังจับลูกบิดพร้อมออกแรงบีบเพื่อ
ดึงมือผมออก  จนรับรู้ได้ถึงความแน่นที่ข้อมือ....
++เจ็บนะโว้ยยยยย....++ผมร้องเสียงดัง
แม้มันไม่ได้อะไรมากมายนัก  แต่อยากโวยวาย
++พูดไม่รู้เรื่องหรือไง...บอกให้รอก่อน ที่นี่เป็นค่ายทหาร
 ไม่ใช่บ้านคุณที่อยากเข้า อยากออกเมื่อไรก็ได้++
เสียงเค้าดุ  เหมือนผมกำลังทำความผิดอย่างร้ายแรง
...ผมเอื้อมมือข้างซ้ายที่ไม่ได้ถูกจับไว้  ไปแกะมือที่แข็งแรงนั่น
เพื่อให้มันหลุดจากการเกาะกุม
...พี่เคนจับที่ข้อมือเค้าและบีบคงแรงเหมือนกันเพื่องัดสู้กำลังของเค้าเช่นกัน
++เมิงอย่าเสือก..ปล่อยมือน้องกูได้ล่ะ++
พี่เคนเริ่มพูดจาไม่เพราะแล้ว
เพราะเห็นว่าเค้าจ้องตาผมเขม็งอย่างเคืองแค้น
++เมิงอยากลองง่ะ...++เค้าหันไปจ้องพี่เคนแทน
++อย่างเมิง  มั่นต้องกูนี่  ไม่ใช่น้องกู..++พี่เคนคงฉุนเหมือนกัน
++ปล่อย  มือ  น้อง  กู  เด๋ว  นี้...++
พี่เคนย้ำอีกรอบเมื่อเห็นหน้าผมเริ่มบูดเบี้ยวล่ะ....
++โอ้ยยย..++
ไม่ได้เสียว  แต่มันเจ็บจริงๆแล้วอ่ะ.....
....ผมกำหมัดขู่เลยล่ะ  ไม่ปล่อยแขนกุชกน่ะแม้จะรุ่นพี่ก็เถอะ....
แต่เค้าก็ไม่ปล่อย.....ผมไม่กล้าชกเค้าหรอกกลัวเค้าเจ็บ...
....พี่เคนกำหมัดจะซัดจริงๆซะล่ะ  ผมเองก็กะลังร้องห้าม...
......................................
.......แต่ก่อนที่จะเกิดไรขึ้นกว่านั้น  เสียงประตูก็ถูก
เปิดออกมาโดยพ่อ..........
…เค้าปล่อยมือผมโดยอัตโนมัติ  พี่เคนก็รีบเก็บกำปั้นคืน
อย่างโมโหที่ไม่ได้ชกคน  ส่วนเค้าก็ยืนตรงเดะทำเหมือน
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ยิ่งสีหน้าที่เรียบเฉยนั่น  หากไม่มีใครเห็น
คงไม่รู้เลยมั้งว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้
...ทันทีที่เจอท่านก็เล่นผมตกใจนิดๆ  พ่อเองก็ตะลึง
ผมเดินไปกอดท่านอย่างรักและคิดถึง  ที่ไม่เจอกัน
นานมากล่ะ ........
++คิดถึงพ่อจัง...++ผมอ้อนสุดๆ
...มือพ่อค่อยๆโอบกอดที่ตัวผม  ทำให้รับรู้ได้ว่าพ่อก็คิดถึง......
++พาน้องมาเซอไพร้อาเหรอเคน..++
พ่อทักพี่เคนแต่ไม่คุยกับผม
++เด๋วอามีงานต้องทำกำลังจะออกไป  พาน้องกลับ
ไปบ้านเลยน่ะ  แล้วค่อยคุยกันตอนเย็น..++พ่อพูดทำนองไล่เลยอ่ะ
...พ่อค่อยแกะมือผมออก  แต่ไม่พูดไรกับผม  แล้วเดิน
ไปอย่างไม่สนใจและไม่ดีใจซักนิดที่เจอกัน.....
++พ่อ...++ผมเรียกแต่ท่านคงไม่ได้ยิน
++ใจเย็นๆ  น้องอาวัชคงมีงานต้องทำ...++
....ผมยืนน้ำตาซึม   ถ้าเป็นเด็กผมคงนอนชักดิ้นชักงอ  อย่างกับเด็ก
ที่ชอบเอาแต่ใจตัวเองแน่  ......
.....ผมวิ่งตามพ่อไปก่อนที่จะถึงรถโดยมีนายคนนั้นเป็นคนขับ.......
...เมื่อผมวิ่งทันพ่อก็สวมกอดท่านข้างหลัง ผมปล่อยให้น้ำตามัน
ไหลแล้วตอนนี้..........
++พ่อยังไม่หายโกรธผมอีกเร่อะคับ..++
...พ่อยืนนิ่งเฉย..เหมือนครุ่นคิด
++พ่อมีงานด่วนต้องทำ.....++เสียงพ่อเย็นชาจนผมใจหาย
++พ่อโกหกอ่ะ...++ผมต่อว่าท่าน
++ใครอยากทำอะไรก็ทำไป  พ่อมันไม่เคยอยู่ในสายตาแล้วนี่....++
มันเป็นการตำหนิของพ่อที่ทิ่มความรู้สึกตอกย้ำให้ผมเจ็บได้จริงๆ
++เคนพาน้องกลับบ้านทีซิ  อาจะรีบไป...++
.....พี่เคนรีบมาดึงตัวผมจากพ่อ  ก่อนที่ท่านจะเดินเข้าไป
ในรถ...และมีสายตาคู่นั้นมองผมอยู่ก่อนที่ขับรถพาพ่อออกไปข้างนอก
++พ่อยังโกรธน้องอยู่เลยพี่เคน...++
ผมบ่นอย่างน้อยใจพร้อมกับปาดน้ำตาทิ้ง
++ไม่หรอกมั้ง  พี่เห็นท่านยิ้มให้พี่ด่วย...++
++แต่ไม่ช่ายน้องนี่...++
++เออน่า....กลับบ้านกันก่อน  ไปพักให้หายเหนื่อยก่อน
ค่อยว่ากันต่อ  เย็นนี้ท่านก็กลับแล้ว...++
.....................................
..........
**************
....หลังจากที่แวะเข้าบ้านแม่ก็ไม่อยู่  พี่นัทก็ไปทำงาน
ผมกับพี่เคนเลยขึ้นนอนหลังจากที่รู้สึกเพลียและเหนื่อย
จากการเดินทาง........
......…..
……………
...ตื่นขึ้นมาพี่เคนยังหลับอยู่อย่างสบายอกและใจ
..ผมเลยเดินลงมาข้างล่าง  ก็เห็นป้าชื่นพี่ฝ้าย  นั่งดูทีวีกันอยู่
++ไม่พักผ่อนเล่อค่ะคุณหนู..++ป้าชื่น  ชอบเรียกผมอย่างนี้
จนติดปากบอกไม่ให้เรียกแกก็ยังเรียกอยู่ไม่เปลี่ยน
++ไม่คับป้า....++ผมนอนลงที่โซฟาก่อนหันสายตาจ้องทีวีกับพวกเค้า
++ป้าแม่จะกลับตอนไหน...++
++คงเย็นๆอ่ะค่ะ..++
++พี่นัทล่ะ...++
++ไม่แน่ค่ะ  เพราะอาจต้องไปคอยรับคอยส่งคุณวิด้วย..++
++พ่อยังโกรธไม่หายเลยอ่ะ  ทำไงดีอ่ะป้า...++
++ไม่จริงหรอกค่ะ  ป้าว่าท่านคงน้อยใจมากกว่า..++
++พี่ฝ้ายก็ว่าอย่างนั้นล่ะค่ะ..++
++ท่านจะโกรธคุณน้องได้ไงค่ะ  ก็ในเมื่อ คุณแม่ท่านบอกว่า
คุณพ่อท่านลงทุนซื้อเสื้อผ้าใหม่  เตรียมใส่ไปรับคุณน้องกลับมา..++
พี่ฝ้ายกับป้าหัวเราะกันใหญ่
++ช่ายค่ะ  ป้ายืนยันได้...++
++สงสัยจะงอนมากกว่า.นะพี่ว่า..++พี่ฝ้ายยิ้มให้กำลังใจ
...ผมได้แต่อมยิ้มๆก่อนที่จะนอนหลับไปตรงนั้น.......
..................................
...........
...ผมรู้สึกว่ามีคนมาเขี่ยๆที่แก้มผม  ทำให้ผมตื่นขึ้นมาอย่าง
สะลึมสะลือ......
++พี่นัท...++ตาผมสว่างทันที
++ว่าจะไปรับไงมาไม่บอก..++
++อยากเจอหน้าพี่ไวๆ..++ผมตอบอย่างอ้อนๆ
++ไม่ม้างงง  คงเป็นพ่อมากกว่า..++
++เป็นง่ะ  ไปหามาแล้ว...++
++ฮือออๆๆๆๆ...พ่อไม่คุยกับน้อง...++ผมแกล้งร้องหยอกเล่น
...พี่ก็ขำๆ  ที่ดูว่าผมยังไงก็ยังไม่โต
...........
++เออ  ว่าแต่พี่รู้จัก  เออ  รู้จัก....++ผมพูดอ้ำๆอึ้งๆ
++อะไร...++พี่นัทขำผม
++น้องเจอ  ทหารคนหนึ่งที่อยู่กับพ่อ...++ผมพูดได้แค่นั้น
ก็เหมือนพี่นัทจะรู้...
++ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆๆ..++พี่นัทขำกลิ้ง
++ทำม่ะ ชอบเค้าอะดิ..++พี่นัทพูดอย่างกะรู้ใจผม
++บ้าดิ...++ผมเถียงเสียงขึงขัง
++น้องไม่ชอบเค้าหรอกน่ะ  วันนี้เค้าบีมข้อมือน้องเจ็บจะแย่อยู่แร่ะ..++
ผมแกล้งทำไม่พอใจเค้าทั้งที่ในใจไม่ใช่
++ไปทำอะไรเค้าล่ะ..++
++จะทำอะไรแค่น้องจะเข้าไปหาพ่อแค่นั้น...++
++จิงเร่อะ..++พี่นัทพูดลอยๆ
...ผมยื่นข้อมือที่เค้าบีมให้พี่นัทดู
++ไม่เห็นมีไรเล่อะ..++พี่นัทว่า
++จะมีได้ไง  มันตั้งแต่ช่วงเช้าแล้ว++
...ผมทำเป็นบิดข้อมือ....
..........
........................................
................
....หลังจากกินข้าวเย็นวันนั้นเสร็จบรรยากาศแม้จะอึ่มครึม
ไปนิดเนื่องจากดูพ่อยังงอนๆผมอยู่  แต่แม่ซิได้แต่นั่งขำกับอม
ยิ้ม  แม่เลยแกล้งพ่อโดยหาแต่เรื่องตลกขบขันมาเล่าให้ฟังตลอด
บางครั้งผมก็เห็นพ่อแอบยิ้ม...
++ลูกมาอย่างนี้  ไปเที่ยวกันหน่อยดีมั้ยพ่อ...++
แม่ชวนพ่อคุย  แต่พ่อกลับทำเป็นไม่ได้ยิน
++เด็กๆงอนมันก็น่ารักน่ะพ่อ..++แม่แซวพ่อใหญ่
++จริงด้วยคับพ่อ..++พี่นัทแจมมั่ง
++ใครจะไปทำอะไรแล้วดูดีเหมือนน้องเราล่ะ..++
..น่านกว่าพ่อจะยอมเปิดปากพูดออกมาได้....ก่อนที่จะเดิน
ขึ้นห้อง...
++ตามไปซิลูก..++  แม่ผมบอก
++ไปดิ....พี่ไปด้วย..++พี่นัทบอกต่อ
……………………
……………..
....ผมเดินตามพ่อไปจนถึงในห้อง  พ่อนั่งลงที่โซฟา
ผมค่อยๆก้มลงกราบพ่อที่เท้า  เงยหน้าอีกทีเห็นพ่อน้ำตาไหล
++พ่อหายโกรธน้องยัง...++
++พ่อเคยโกรธลูกด้วยเร่อะ...++
++ก็พ่อไม่คุยกับน้องนี่นา...++
...พี่นัทยืนดูตรงหน้าประตู.....ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆผม
++มานั่งนี่ ทั้ง 2 คนเลยลูก..++
..พ่อคว้าผมกับพี่นัทมากอดไว้ทั้ง 2 ข้าง
++พ่อมีลูกแค่ 2 คนน่ะ...++
++พ่อไม่หวังอะไรหรอก  หวังเพียงแค่ลูกทั้ง 2 คน
เป็นคนดี  นัทเป็นพี่ก็ดูแลน้อง  อยากได้อะไรพ่อจะให้
แต่อย่าดื้อกับพ่อมากนักน่ะพ่อแก่แล้วตามไม่ทันจริงๆ..++
………………..
++ผะ ผมขอโทษครับพ่อ...++ผมรู้ว่าพ่อหมายถึงอะไร
น้ำตาอดคลอๆไม่ได้...
++แล้วจะทำอีกม่ะ...++พ่อย้ำ
..ผมมองหน้ายิ้มๆ...
++ตอนนี้ยังไม่ทำครับ...++ผมพูดแหย่พ่อ
++เวรกรรม  ความผิดของพ่อใช่มั้ยนี่ที่ตามใจเราแต่เด็ก++
...พ่อตีไหล่ผมเบาๆ..อย่างเอ็นดู  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน
พ่อก็ยังเห็นผมเป็นเด็กเสมอ...นี่แหละพ่อที่แสนดีของผม
……………………
++ครั้งนี้พ่อให้อภัยเพราะว่าไปเรียนจบ ป.ตรี แค่ 3 ปีครึ่ง
แถมผลการเรียนก็ดีมาก  ไม่เสียทีที่เป็นลูกพ่อ..++
++แต่ผลเทอมสุดท้ายยังไม่ประกาศน่ะ..++ผมล้อ
++พ่อรู้   งัยก็ผ่านฉลุย..++พ่อคงชมอ่ะน่ะ
++อีกเรื่องที่พ่อจะบอก...++
++เรื่องงานที่ลูกอยากทำ  พ่อหาให้ได้ล่ะ  แค่ลองทำดูน่ะ..++
++คับพ่อ  ก็ตามที่เคยบอกพี่นัทกับแม่แหละคับ..++
++เพราะยังไงพ่อก็อยากให้ น้องมาทำงานของครอบครัวเรา
งานนี้แค่ทดลองทำนะ  อีกอย่างก็มีเรื่องเรียนต่อโทอีก....++
+พ่อคุยกับเพื่อนล่ะเค้าว่าให้ลูกเริ่มงานอีก 2 อาทิตย์ข้าง..++
++และข้อที่ 2  พ่อจะให้หมวดอ๋ามารับมาส่ง  และดูแล
ตอนที่เราทำงาน  เพราะว่าถ้านัทไปส่งเราก็ต้องย้อน
กลับมาอีกไกล.....++
++ผมนั่งรถไปเองก็ได้..++
ผมตอบประชดพ่อก็ยังขับรถไม่เป็นนี่นา...
++ห้ามปฎิเสธ  ไม่งั้นก็ไม่ต้องมาคุยกับพ่อ.++
สีหน้าพ่อบอกว่าเอาจริงแน่ๆ
++พ่ออ่ะ...++ผมท้วงได้แค่นั้นเพราะ
นึกถึงหน้าคนนั้นใจผมก็หวิวๆไงไม่รู้
++อ่อ....แล้วอย่าหนีไปอยู่กับย่าอีกรู้มั้ย..++
พ่อรีบดักทางผม เกรงว่าผมจะไปเพิ่งย่าอีกกับเรื่องแค่นี้
++ทำไมอ่ะคับ...++พี่นัทถาม
++ก็พ่อขี้เกียจเถียงกับย่าอ่ะดิ  เถียงทีไรไม่เคยชนะทุกที..++
++ดูอย่างวันที่พ่อรู้ว่าน้องไปวันแรกน่ะ  เล่นเอาหูชาหมด..++

<<<<<<วันนั้น>>>>>
++แกจะหวงลูกอะไรกันนักหนาตาวัช  ลูกมาเรียนนะไม่ได้มาเที่ยวเตร่ สำมะเลเทเมา..++
เสียงย่าที่ว่าพ่อเมื่อพ่อโทรไปตามให้ผมกลับ
++แม่คับผมเข้าใจ  แต่ผมก็ต้องการให้ลูกเรียนที่นี่  มหาลัยดีๆ
ก็มีเยอะเรียนยันปริญญาเอกยังได้เลย..++
++ก็หลานชั้นจะเรียนที่นี่แกจะทำไม  แกโตแล้วน่ะไม่ใช่เด็กๆ
เหมือนเมื่อก่อน  ที่แกจะคอยคุม..++
++ยังไงผมก็ยังหวงแหละคับแม่....ลูกของผมยังเด็กอยู่...
บอกน้องด้วยน่ะถ้าไม่กลับมาวันนี้ก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก..++
++แล้วผมก็กำลังโมโหมากๆด้วยรู้มั้ยคับแม่  ผมไม่อยากเถียง
แม่มากกว่านี้ล่ะ  กลัวบาป..++พ่อวางสายไป
..ย่าก็หันมายิ้มให้ผม   แต่ใจผมซิหวั่นไปหมด    ตอนนั้นผม
อยากเรียนที่มหาลัยนี้มากๆ     เพราะใครก็พูดถึง
และผมก็สามารถที่จะสอบเข้าได้ด้วย....ตอนนั้นคิดไว้ว่า
เป็นไงก็เป็นกัน......
<<<<<<<>>>>>>>
หลังจากนั้นพ่อกับย่าก็มีปากเสียงกันอีกบ้างเล็กๆน้อยๆ
ตามประสาแม่ลูกที่ไม่ค่อยจะลงรอยกัน....
แต่ผมว่าน่ารักดีออกปัญหาระหว่างเรื่อง ย่ากับพ่อ
ก็เหมือนผมกับแม่นั่นแหละ ก็ทำให้ครอบครัวเรา
มีสีสันขึ้นน่ะ......
……………………
…….
***********.....................***********

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 18-12-2009 05:15:34

**************************************
……………...อ๋า กะ น้อง.........................
<<<<<…ตอนที่ 2 ..จุดเริ่มต้น  ครั้งที่ 2..>>>>>
**************************************

++แล้วทำไมพ่อไม่คุยกับผมเลยอ่ะ  ตั้ง 3 ปีกว่า..++
ผมพูดกับพ่ออย่างน้อยใจ
++คงดัดนิสัย  เอาแต่ใจ  พ่อโกรธ
ตัวเองมากกว่ามั้ง  ตามใจลูกจนเสียคน..++
++เสียตรงไหน...++ผมเถียงเบาๆตามนิสัย
++ตรงที่ไม่ฟังใคร  อยากทำอะไรก็ทำอ่ะดิ..++พ่อดุ
++รู้ม่ะว่าพ่ออยากได้ลูกสาว..++พ่อพูดยิ้มๆผมก็เพิ่งรู้น่ะนี่
++จริงเร่อะคับพ่อ..++พี่นัทพูด..
++อ่ะพ่อก็ได้แล้วง่ะ..++พี่นัทต่อให้ขำ
++55555...++เสียงพ่อหัวเราะชอบใจ
++บ้าอ่ะดิ...++ผมว่า
................................
++พ่อก็มีลูกอีกซักคนดิ..ผมอยากมีน้อง++ผมว่า
++ขืนมีจะเรียกอะไรดีล่ะ  ก็เราตั้ง 21 แล้ว..++พ่อหัวเราะคิกๆ
++นัทก็อยากมีคับพ่อ...++พี่นัทพูดมั่ง
++อยากมีก็แต่งเร็วๆดิ  พ่อก็รออยู่ปีนี้เรา ตั้ง 27 แล้วน่ะ..++
++วิเค้าปฏิเสธที่ไหน  รอแต่เราเนี๊ยะแหละ  พ่อไม่เข้าใจ
จริงๆ  ทำผู้ชายสมัยนี้เล่นตัวกันว่ะ  ไม่เหมือนวัยของพ่อ..++
พ่อพูดเสียงดังเล่นเอาพี่นัทหน้าเสีย...
++ซะงั้น  สุดท้ายก็ลงที่ผม...++พี่นัทหน้างอ
++ให้น้องแต่งก่อนซิพ่อ  แล้วผมจะแต่ง  ผมกลัว
ไม่มีใครดูแลพ่อกับแม่อ่ะ...++พี่นัทคงอยากอ้อนพ่อ
++บ้าดิพี่นัท  ใครจะมาแต่งกับน้อง..555..++ผมรีบเถียงและปัด
++น้องชอบใครน่ะ...น้องจะหนีไปอยู่กับเค้าเลย..++
ผมขำไม่หยุด....
แต่พ่อกลับชี้หน้าแบบไม่ถูกใจนัก....
++ห้ามน่ะพ่อห้าม...++พ่อขู่ผมฟ่อๆๆ
++พ่อยังไม่ลืมเรื่องไอ้เด็กอ้นน่ะ...++พ่อพูดต่อ
ทำให้ผมต้องทำหน้าสลด
++โหหหพ่อ  อ้นไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้...++
++อย่ามาโกหกพ่อ...++
++พ่อรู้น่ะว่าอ้นกลับมาจากนอก  ได้ปีกว่าแล้ว  ทำงาน
ที่ไหนพ่อก็รู้...++พ่อทำหน้าขึงขังอย่างรู้ดี
**เวรล่ะ  พ่อผมรู้ไปหมด...แล้วจะรู้มั้ยว่าผมก็ยังติดต่อ
กับอ้นออยู่   ยามที่ว่างเราก็คุยกันอย่างเพื่อนเก่าทางเมลบ้าง
เอ็มบ้าง..**
............................
++เหตุผลนัทใช้ได้น่ะ..แต่ฟังไม่ขึ้น++พ่อหัวเราะ
++ผมว่าเราไปว่ายน้ำแข่งกันม่ะ...++พี่นัทเปลี่ยน
เรื่องกะทันหัน...รู้น่ะไม่อยากให้พ่อพูดถึงเรื่องแต่งงาน
ของตัวเอง...ผมได้แต่อมยิ้มแล้วมองพี่นัท  ส่วนเจ้าของ
เรื่องทำหน้าเซงในอารมณ์
++เอาดิ  พ่อก็คิดอยู่  ต่อไปครอบครัวก็ได้อยู่พร้อมหน้า
กันซักที...++พ่อกอดพวกเราทั้ง 2 คน
*********************************************
...พ่อ...ภายนอก  จะดูเป็นคนดุ  เพราะหน้าไม่ยิ้ม
เจ้าระเบียบ  แต่จริงๆ กับครอบครัว  พ่อเป็นคนที่อบอุ่น 
ดูแลและเอาใจใส่มากๆ โดยเฉพาะผม....
..แม่....  แม่เป็นคนสวย เรียบๆ ใจดี  ช่างพูด  โดยเฉพาะชอบ
แหนบแนมผมประจำล่ะ  ไม่รู้เป็นไร  แต่กับพี่นัทไม่มีเลย
ชอบโอ๋พี่นัทตลอด  ตามใจพี่นัท...แต่ผมก็ไม่สนใจหรอก
เพราะผมมีพ่องัย...555..
  แม่เคยรับราชการเช่นกัน....แต่ว่าก็ต้องลาออก
 เพราะครอบครัวเราก็มีธุริกจเล็กๆเป็นของตัวเองด้วย
*******************************************
++เดี๋ยวผมจะไปชวนพี่เคนด่วย..++
++เอ่อ  จริงซิน่ะ  เกือบลืมเคนไปเลย..++พ่อบอก
++ป่ะไปเปลี่ยนชุดกันน่ะ...++
++ใครไปรออยู่ข้างล่างก่อน  พ่อจะพาไปเลี้ยง..++
++จิงอ่ะ...++ผมร้องก่อนวิ่งนำหน้าพี่นัทออกจากห้อง
..ส่วนพี่นัทก็ถลาออกมาตามผม....
++เบาๆลูกเด๋วได้ตกบันไดเดือดร้อนพ่ออีก...++เสียงพ่อตะโกน
ไล่หลัง..ตามด้วยเสียงหัวเราะ  ที่พวกเรายังเล่น
เหมือนเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว.....
....................................................
……………………..
……………
........ตอนที่พวกเราเล่นน้ำทำให้ผมนึกถึงวันเก่าๆ
มันเป็นภาพเดียวกันแป๊ะเลยอ่ะ  เพราะแม่จะคอยนั่งดู
พวกเราอยู่ข้างบน...
……แข่งว่ายน้ำพี่เคนกับพี่นัทผลัดกันชนะตลอด 
เพราะเค้าออกกำลังกายทุกวันส่วนผมกับพ่อเร่อะ
ไม่เท่าไรเลย โหลๆตลอดไม่เคยชนะหรอก....
.แม่นั่งขำตลอด  ที่พ่อว่ายน้ำไม่ค่อยไหวเหมือน
เมื่อก่อนมั้ง  เห็นพักตลอด..ผมต้องคอยไปว่ายแล้วดัน
พ่อตัวที่เดินมากกว่าว่ายล่ะตอนนี้.....
พี่เคนกับพี่นัท  ว่ายจนเหนื่อยเลยไปนอนแผ่อยู่ที่ขอบสระ.....
......ผมยืนมองภาพแห่งความสุขเหล่านั้น
 และบันทึกมันไว้ในใจ.....
++พรุ่งนี้  เคนกลับกี่โมงลูก...++
แม่ถามพี่เคนที่ยังคงนอนหอบแฮ่กๆอยู่
เค้าพยุงตัวเองขึ้นก่อนจะหันมาคุยกับแม่
++คงราว 9โมงอ่ะคับ  เพราะผมทำงานช่วงบ่าย..++
++อาขอบใจน่ะที่ดูแลน้องมาตั้งหลายปี...++
++ยินดีคับผม..มีน้องอยู่ผมก็ไม่เหงาดี..น้องชอบทำให้ผมขำ
ได้ตลอด  แม้แต่เรื่องเศร้าๆ ก็เอามายำจนหายเซงได้เลยครับ++
++แต่ต่อไปคงจะเหงาล่ะ..++พี่เคนหัวเราะก่อนที่จะมองมาที่ผม
++ดูแลย่าดีๆน่ะพี่เคน...++ผมบอก
++ค้าบบบผม..++พี่เคนรับปาก
++ถ้าว่างอา จะน้องไปเยี่ยมย่าน่ะ..++พ่อบอก
.....................................................
...........................
....เช้าวันต่อมาผมก็นั่งรถออกมาส่งพี่เคนที่หน้าบ้าน
++ขับรถกลับบ้านดีๆน่ะ...++
++พูดไปพี่ก้ออิจฉาน้องน่ะ  ที่ได้กลับมาอยู่ที่บ้านอบอุ่นหลังนี้...++
สีหน้าพี่ต้นเศร้าๆ.
.++ทำมัยอ่ะ...++
++ก็พ่อกับแม่พี่ทะเลาะกันอยู่ช่วงนี้  ไม่รู้เมื่อไรจะดีกัน..++
...จริงซิน่ะผมเกือบลืมเลยอ่ะ.....
++แต่เรื่องที่ท่านทะเลาะกันมันก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่มั้ง..++
...ผมพยายามปลอบพี่ต้น....
++พี่ก็หวังว่าท่านจะกลับมาดีกันเร็ว..++
..ผมเดินไปกอดพี่เคนตามปกติที่ผมชอบทำ  เพราะจริงๆ
พี่เคนก็น่ากอด  สาวๆในคอนโทรลก็นับไม่ไหว
โทรมาไม่เว้นว่าง  แต่ก็แบ่งเวลาพาผมเที่ยว  รับส่งผมได้ตลอด
...ก่อนที่จะมีรถเก่งคันหนึ่งวิ่งสวนตรงที่ผมยืนเข้าไปในบ้าน....
++พี่ไปล่ะน่ะ  คุยมากก็ไม่ต้องไปกันพอดี..++พี่เคนหัวเราะ
..ผมก้มไปจูบแก้มพี่เคน  ก่อนจะโบกมือให้อย่างห่วง.....
...พี่เคนอมยิ้ม....
++ต่อไปใครจะจูบพี่อย่างนี้น่ะ..++
++สาวๆจะไม่มีที่เก็บแล้วมั้ง...++ผมแซวเล่นๆ
++เห้ยยย  ไม่ใช่น่ะ...++เค้าทำมาเป็นเถียงผม
อย่างกับผมไม่รู้  แต่ที่ผ่านมาทำเป็นไม่สนใจมากกว่า
เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของเค้า

................................
..........
....ผมเดินเข้าบ้านก็เห็นพ่อโบกมือเรียกไวๆ  ทำให้ต้องรีบเดิน
ไปหา  และก็มีใครบางคนยืนคุยกับพ่ออยู่.......
++มีอะไรคับพ่อ...++ผมถามพ่อโดยไม่มองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
นึกถึงเมื่อวานที่เค้ามาบีบข้อมือผมก็เจ็บเหมือนกัน...
++นี่ หมวดอ๋า...++พ่อแนะนำ
++ไม่เห็นจะอยากรู้เล่อะ..++ผมพูดเบาๆออกไป
++อย่าพูดอย่างนี้กับผู้ใหญ่น่ะลูก...++เสียงพ่อดุเผม
ทำให้ผมต้องหันไปยกมือไหว้เค้าอย่างจำใจ.....
++ดีคับคุณหนู..++เสียงเค้าทักเล่นเอาผมต้องจ้องหน้า
ไม่อยากให้ใครมาเรียกผมอย่างนี้…..ใบหน้านิ่งเฉยของเค้า
ทำให้ผมอ่านไม่ออกเลยว่าเค้าเป็นคนอย่างไร  คิดอะไร
++พ่อจะให้หมวดพาเที่ยวรอบๆบ้านเรา  รู้จักกันไว้  ต่อไป
พี่เค้าต้องคอยรับส่งเราเวลาไปทำงานด้วย..++
..พ่อน่ะสงสัยจะหาเรื่องมาให้ผมล่ะ......
++คิดดีแล้วเร่อะพ่อ...++ผมถาม....แต่ตาผมจ้องเค้า
เพราะอยากรู้ว่าทำไมเค้ามารับงานนี้  คิดอะไรอยู่
....ผมรีบเดินเข้าบ้าน  ก่อนที่พ่อจะตะโกนถาม....
++ไปไหนอ่ะลูก...++
++ก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไงคับพ่อ  ผมไม่ไปหรอกชุดเนี๊ยะ..++
ผมหันมาดึงเสื้อให้พ่อดู..
++ทนๆหน่อยนะหมวด ..++
พ่อบอกเค้าอย่างปลงๆ แต่สายตาเค้ามองผมอย่างเยือกเย็น...
.......................................
..................
.............................
........................................
++คุณหนูจะไปไหน..++
…เสียงพี่อ๋าถามผมหลังจากที่ผมขึ้นรถเค้า...
++ใครบอกให้เรียกคุณหนู..++ผมถามอย่างเคืองๆ
ก็ผมไม่ได้เป็นลูกผู้ดีที่ไหนนี่นา
++คุณเป็นลูกเจ้านายนี่คับ...++เค้าเถียง
++อยากเรียกอะไรก็ตามสบาย ..++
ได้ยินน้ำเสียงที่แข็งๆพูดใส่ผมแล้วเซง....
...อยู่ๆเค้าดึงแขนผมไปดู  เล่นเอาผมตกใจนิดๆ  ไม่คิดว่าเค้า
จะจับมือผม  เค้าพลิกขึ้นพลิกลง...จนผมต้องดึงกลับ…..
++อะไรอ่ะ...++ผมพยายามดึงแขนกลับแต่ก็ไม่สำเร็จ
++ก็เห็นม่ะว่ามองอยู่..++เค้าดุผม
++ก็ดูอะไรล่ะ...++ผมว่าเค้า
++ก็ดูว่าแขนเป็นอะไรม่ะที่บีบเมื่อวาน...++
คำพูดเค้าเล่นเอาผมอดขำไม่ได้
++บีบแค่นั้นไม่ตายหรอกน่า..++เค้าถึงได้ปล่อยผม
++ก็ดีคราวหน้าจะได้บีบให้แรงกว่านี๊...++
.........................................
................
++บอกได้ยังจะไปไหน..++เสียงเค้าข่มผม
++ว่างแค่ไหนล่ะ..++
++ผมก็...ทั้งวันน่าแหละ..++เค้าตอบกวนๆ
...ผมนึกในใจ  ก็ดีเหมือนกันจะแกล้งให้เลิกรับงานนี้เลย
อีกอย่างเผื่อจะได้รู้เรื่องที่ผมอยากรู้จากเค้าด้วย......
.....................
.....เสียงเพลงในรถเค้าตั้งแต่ออกจากบ้านมาจนถึงตอนนี้
ก็มีแต่เพลงสากล  ทหารฟังเพลงสากล..
อ่อ  ก็อดทำให้ผมอดสงสัยไม่ได้...  แต่ผมก็ต้อง
เก็บมันไว้ในใจก่อน....
++ผมจะไปไหว้พระที่วัด.............วัดนี้.....วัดนี่.....และวัดนี่........
.......ผมเริ่มเล่นเกมส์กับเค้า  ไม่รู้จะเริ่มรู้ยัง....
++ไปให้ครบ 10 วัด เลยมั้ยล่ะ...++
เสียงเค้าดังฟังแล้วเหมือนประชดเลยอ่ะ
++ดีดิ   ก็ว่าอยู่..++ผมบอกยิ้มๆ
.....เค้าขับรถออกไปเรื่อยๆโดยที่ไม่หันมาคุยกับผม....
++เปลี่ยนเพลงได้ม่ะ....++ผมลองขัดใจเค้าดู
++คุณหนูจะฟังอะไรล่ะคับ...++
++ขอลูกทุ่ง  หมอลำง่ะ..อย่างเช่น เพลงดาวมหาลัยอ่ะ..++
..ผมพูดไปก็ขำไปเมื่อนึกถึงเพลงนี้  คนแต่งนี่ช่างคิดได้ไง
++ไม่มี...++เสียงเค้าตอบอย่างไร้อารมณ์ขำ
….เค้าเปิดตรงที่เก็บ เพลงให้ผมเลือกดู......
++โหหหห  สากลล้วนๆ...++ผมเอ่ยปากชมเค้า
++ฟังรู้เรื่องเร่อะ...++ผมชักสงสัย
++ไม่อ่ะ...แต่ชอบฟัง..++
++ซะงั้น...++ผมขำกับคำตอบง่ายๆของเค้า
..คนอะไรว่ะทำหน้านิ่งก่ะยังหล่อสะท้านได้ใจจริงๆ
…………………….
...เฮ้ยยผมเอามือตบหัวตัวเองเพื่อไม่ให้หลงกับสิ่งที่เห็น....
++อยู่ดีๆตบหัวตัวเอง  บ้าป่ะเนี๊ยะ..++เสียงเค้าทักผม
เล่นเอาผมอดที่จะหดหู่กับจิตใจตัวเองไม่ได้....
**หากเค้ารู้ว่าผมเล่นสำรวจรูปร่าง  สัดส่วน
จากสายตาที่ผม มองเค้าแล้ว  จะคิดไงว่ะนี่..++
**ไม่ได้ๆ  อย่างนี้จิตใจผมไม่เป็นสุขแน่  ต้องเลิก
เลิกคิดอย่างนี้ได้ล่ะ..**
....ผมเริ่มตั้งสติใหม่พยายามที่จะไม่หันไปมองเค้า....
....ผมนั่งเงียบๆในรถ  ไม่หลุกหลิกดุกดิก
อย่างก่อนนี้.....จนถึงวัดแรกที่เค้าพามา
...........................
.............
.....ผมเดินไปซื้อธูปเทียน ดอกไม้  เพื่อไปไหว้บูชาพระ
วัดนี้เป็นวัดที่ครอบครัวผมมาทำบุญบ่อยที่สุดโดยเฉพาะแม่
กับพ่อมาประจำ......
....ผมไหว้พระด้วยใจอิ่มเอมคงเป็นเพราะว่าสุขใจกับการได้ทำ
ผมเดินเอาเงินหยดตามตู้บริจาคต่างๆภายในวัด  ไม่เร่งรีบ
ทุกอย่างทำอย่างสบายๆ  หันไปทีไรก็เห็นสายตาเค้ามองอยู่ตลอด
...เสียงเขย่าเซียมซีที่ดังระงมจากคนที่มาทำบุญที่นี่  ก็เป็น
อีกสิ่งที่ผมอยากทำ..เพราะที่นี่ก็ได้ชื่อว่าคำทำนายเม่นเหมือนกัน
……………….
เสียงไม่ที่ตกลงพื้นดังเป๊ก  ทำให้ผมหยุดมองและหยิบไม้ใส่
กระบอกเซียมซีคืน  ก่อนจะเดินไปหยิบคำทำนายตามเบอร์ที่ได้
..............
....ผมยืนอ่านคำที่เรียงร้อยในใบนั้นไปผมก็ได้แต่ขำกับคำทำนาย...
ก็มันตลกจริงๆนี่นา   มันจะเป็นจริงเร่อะ  ผมบอกตัวเอง
ก่อนจะเก็บใบนั้นใส่กะเป๋าตัวเอง....แล้วเดินไปหาซื้ออะไรเย็นๆ
กินแถวนั้น....
.....ผมซื้อชาเย็นมาให้พี่อ๋าเผื่อจะแก้อาการง่วงได้มั่ง  มันก็ได้ผล
เค้ารับน้ำไปกินหิวกระหาย....
++เอาอีกม่ะ  ผมซื้อให้...++ผมแสดงความมีน้ำใจให้เค้า
++พอล่ะคับ...++เค้าตอบสั้นๆ
++ถ้าพี่มีธุระอะไรก็กลับก่อนได้น่ะ  แถวนี้ผมคุ้นอยู่ล่ะ..++
ผมเกรงใจเค้าไม่รู้ว่าที่เค้ามาทำอย่างนี้ก็เพราะพ่อสั่งล่ะมั้ง
เค้าถึงต้องทำ....
++ทำไมพูดอย่างเนี๊ยะ...++เค้ามองหน้าผม
++ผมเกรงใจ  คุณคงโดนพ่อบังคับ...++
++รู้ด่ายง่ะ..++เค้าย้อนผมเสียงแข็ง...
++ไม่รู้ซิ...++ผมเถียงลอยๆ
++คนอย่างผมถ้าไม่เต็มใจทำอะไรผมจะไม่ทำ..++
เสียงที่ฟังดูจริงจังซีเรียดไงไม่รุ้
++อีกอย่าง  ผมก็ไม่ได้ทำงานนี้ฟรีๆซะหน่อย...++
++พ่อจ่ายให้พี่เท่าไรล่ะ..++ผมถามเพราะอยากรู้จริงๆ
...เค้าหันมามองผม  ก่อนจะหันกลับไปมองทางอื่น
++ก็สามารถที่จะแบ่งเบาภาระผมได้ไม่น้อย...++
++ก็มันเท่าไรล่ะ...++ผมยังอยากรู้ยอด
++ผมทำทุกอย่างล่ะครับ  ที่ไม่ผิดกฎหมาย..++
++ไม่ได้ถามแบบนั้น..++
++อยากรู้ว่าคงต้องไปถามท่านเอง..++เค้าย้อนผม
...ผมเกรงว่าคุยไปจะกลายเป็นเถียงกันเลยตัดสินใจ
ที่จะไม่เถียงต่อ....จึงชวนเค้าออกจากที่นี่ไป.....
................................
..............
++เฮ้ยย  หมวดอ๋า....++เสียงร้องทักดังมา
ทำให้เค้ากับผมต้องหันไปดู....
++คุณน้องใช่มั้ยคับ...++เสียงทักมาอีกรอบ
++พี่แก่น...++ผมทักมั่ง
...ยังจำพี่เค้าเมื่อก่อนเคยไปอยู่ที่บ้านผมเหมือนกัน
++สวัสคับจ่า...++เค้าทักพี่แก่นพร้อมยิ้ม
ผมก็เพิ่งเห็นนี่แหละรอยยิ้ม  หากเค้าไม่ทำหน้าเบื่อโลก
คงจะหล่อขึ้นอีกเป็นกอง....
...พี่แก่นเดินเข้ามาโอบกอดผมเบาๆ....
++คุณน้องโตขึ้นมากเลยน่ะคับ  เป็นไงมั่ง.++
...ผมยิ้มให้พี่แก่นอย่างอายๆ  ทั้งที่เมื่อก่อนแกก็กอดผมบ่อยๆ..
++ก็ดีคับพี่...++
++ทั้งหล่อ  ทั้งน่ารัก  ขนาดนี้  พาแฟนมาไหว้ผู้การด้วยป่ะนี่...++
++โห  พี่ก็พูดไป  อายเค้า...++
++ไม่เห็นน่าอายตรงไหน..++
++หรือท่านไม่ให้พามา...++พี่แก่นก็หยอกผมได้ไม่จบ
++ใครเค้าจะมาชอบผม...++ผมไม่รู้จะพูดอะไร
++5555..อย่าให้พี่พูดเลยน่า...++พี่แก่นตอบแต่ตามองไปที่เค้า
++หมวดเองก็เถอะ...++
++อะไรเร่อะคับ...++เค้าทำหน้าสงสัย
....พี่แก่นเค้ากระชิบที่หูพี่อ๋า  ทำให้ผมไม่ได้ยิน....
++อะไรอ่ะพี่แก่น...++ผมถามหาคำตอบ
ก็กระซิบกันเสร็จสายตาทั้งคู่ก็มองผมยิ้มๆยิ่งพี่อ๋า
สายตาเค้ามองแบบไงไม่รู้ตอบไม่ถูก....
++ไม่มีอะไรคับคุณน้อง...++พี่แก่นย้ำแต่ยิ้ม
………………………
++พี่มาที่นี่ทำไม....++ผมหันไปคุยกับพี่แก่นอีกครั้ง
++พี่ก็มาไหว้พระมั่งดิ  พอดีแฟนพี่เพิ่งคลอดน้อง...++
++เลยมาไหว้พระขอพรมั่ง...++
++จริงเร่อะ  ว่างๆน้องจะแวะไปเยี่ยมน่ะ..++
++ยินดีคับ...++
......................
++อ่านอะไรอ่ะคับหมวด...++พี่แก่นหันไปถามคนที่ยืนข้างๆผม
++อ๋อ...ใบเซียมซีอ่ะคับ  ผมเพิ่งได้มา..++พี่อ๋าตอบ
...ผมก็คิดในใจว่าเค้าไปเมื่อไรว่ะก็เห็นว่าอยู่ข้างนอกโบสตลอด
++แล้ว  คำทำนายว่าไงมั่งอ่ะคับ..++
++ตามคำทำนายนั้น  บอกว่าจะได้เจอเนื้อคู่
โดยบังเอิญ...เพียงพบสบหน้าก็รู้ว่าใช่++สายตาเค้ามองมาที่ผม
...ทำให้ผมต้องสำรวจกะเป๋าตัวเอง  ทำไมคำทำนายมันคล้ายๆ
ของผมเลย....แต่ก็ไม่เจอ...
++อะไรเร่อะคับคุณน้อง..++พี่แก่นถาม
++เปล่าคับ  เปล่า..++ผมตอบอย่างงงๆไป
ก่อนที่จะหันไปมองคนที่กำลังอ่าน  ผมตั้งใจ
จะกระชากกระดาษแผ่นนั้นออกมาจากมือเค้า  แต่..
เหมือนพี่อ๋าจะรู้ทัน  ชักมันไปซ่อนไว้ข้างหลังอย่าง
เยาะเย้ยผม....
++อาวม๊า   ขอดูหน่อย...++ผมคิดว่ามันต้องเป็นของผมแน่
++ให้ก็กลัวอ่ะดิ..++เค้าเถียงผม
++อยากได้ก็มาแย่งเอาดิ๊..++เค้าบอก
..ผมเลยถลาเข้าไปแย่งตามที่เค้าบอก  พี่อ๋าก็ชูกระดาษไปมา
ก้าวถอยออกไปเพื่อหลบหนีการแย่งชิงของผม
  จนผมต้องจับไหล่พี่อ๋ากดเอาไว้...ให้เค้าขยับตัวได้ยาก
 แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิด.......
++อาวว...มาดิ๊...++ผมร้องอย่างอารมเสีย
++ม่ายห่าย..++เสียงเค้ายังสนุกกับการแกล้งผม
++เอามาดิ๊  ไม่งั้นจะฟ้องพ่อ..++
++โววว...เด็กขี้แหง่อะไรก็ฟ้องงงงง...++พูดไม่ทันจบ
ไม่รู้ถอยอีท่าไหน เล่นเอาเค้าเซสะดุดไปข้างหลัง...มือเค้าคว้า
ตัวผมไปกอดทันที.....เพราะผมเองก็กำลังล้มตามเค้าไป...
................................
...............
++ตึ๊กกก...++เสียงหลังเค้ากระแทกกับบางอย่างที่อยู่กับพื้น
++โอ๊ะ  โอ้ยย...++เสียงเค้าร้องเบาๆคงจะเจ็บ….
....มือพี่อ๋ายังกอดผมไว้แน่น...ซึ่งขณะนี้ตัวผมทับอยู่บนตัวเค้า...
....ใบหน้าที่บูดเบี้ยวแสดงว่ากำลังเจ็บ...ทำให้ผมต้องขยับออกจาก
อ้อมกอดเค้า…
++คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าครับ...++เสียงเค้าถามผมทั้งที่คนที่
เจ็บน่าจะเป็นเค้า  ผมจะเป็นอะไรได้ไงเมื่อล้มทับอยู่บนตัวเค้า.....
……………………………….
…………….
*****************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 18-12-2009 05:22:49

  :t3: :t3: :t3:
วันนี้นอนไม่หลับ  ไม่รู้จะทำไงดีเลยมานั่งโพส
นิยายลงต่อ  เรื่องนี้ดีไม่ดียังไงก็แนะนำบ้างน่ะครับ
...............................................
อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องไปทำงานล่ะ  สงสารตัวเองจัง
สงสัยกินกาแฟมากไปหน่อย..คริคริคริคริคริ
.............................................
ขอบคุณทุกๆคนที่มาอ่านและให้กำลังใจน่ะครับ
มีคนอ่านก็ดีใจมากแล้ว
เรื่องนี้ยอมรับว่าเขียนยากกว่า  เก่งกะวิน  เพราะมันคนละแนว
อันนี้คนโตล่ะ  เรื่องเด็กๆจะเขียนง่ายกว่ามากๆ....
ฝากด้วยน่ะ   :oo1:

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 18-12-2009 09:27:39

ได้เจอกันแล้ว พี่อ๋า กับนุ้งน้อง ^^

ลงเยอะสะใจมาก ขอบคุณจ้า

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: MiTo™ ที่ 18-12-2009 09:56:18

อ่านสนุกดีจ้า ชอบมากมายเลยย


เป็นกำลังใจให้จ้า  :impress2:

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 18-12-2009 14:51:21

เนื้อคู่ที่เซียมซีว่าต้องเป็นพี่อั๋นแน่ๆๆ (ก็ชื่อเรื่องเค้าว่างั้น)....เอิ๊กกก...

คุณพ่อนี่เหมือนดูอ่ะ แต่ชอบเวลาพ่อเถียงกับย่านะ...ฮ่าฮ่า...ดูพ่อกลายเป็นเด็กไปเลย...ย่าก็ข่มซะพ่อเกรงกันไป...

สนุกดีค่ะ...รอตอนต่อไป ของพี่อั๋นกับน้องค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 18-12-2009 20:57:32

**************************
.............อ๋า กับ น้อง...................
<<<<ตอนที่ 3 .เพียงสบตา..>>>
***************************
.....ผมรีบพยุงพี่อ๋าให้นั่ง   ไม่รู้ว่าเค้าจะเจ็บหรือเปล่า
++หมวด...เป็นไงมั่งคับ..++พี่แก่นถาม
พอเค้านั่งลงได้  ผมก็หันไปดูสิ่งที่เค้าล้มกระแทกใส่
มันเป็นอิฐที่แตกหัก เศษใหญ่กว่ากำปั้นหน่อย...
++เหรี้ยเอ้ย  อิฐแมร่งมาอยู่ตรงนี้ได้งัยว่ะ..++
พี่อ๋าด่าอิฐก้อนนั้น
เล่นผมอดขำไม่ได้..คงเจ็บมากล่ะมั้งถึงโมโหได้
ถึงขนาดนี้
...พี่อ๋าหันมามองแว้ปหนึง...ผมเลยต้องปรับสีหน้าใหม่..
++เป็นอะไรมากมั้ย...++ผมทำท่าจะไปคลำดูตรงที่โดน
กระแทกเพราะห่วงเค้า  แต่เค้าก็ปัดมือออก
………………..

ไม่อยากคิดว่าถ้าเป็นผมล้มกระแทกขนาดนี้  แถมมีคนมาทับอีกที
ผมคงเจ็บกว่าเค้าหลายเท่าเลยล่ะ  แต่ด้วยร่างกายดูที่แข็งแรง
จากการฝึกซ้อม  ออกกำลังกายทุกวัน  คงช่วยต้านให้
เค้าปวดน้อยลง
++เจ็บดิถามได้...++เสียงเค้าตะคอกผมนิดๆ
++เอายาม่ะ..++พี่แก่นรีบถาม
++ไม่เป็นไร  เดี๋ยวคงหาย...++เค้าพยุงตัวเองจนลุกขึ้นได้
พร้อมกับปัดเศษดินที่ติดตามเสื้อผ้า...ผมกำลังจะเดินไปปัดให้
เค้าก็ถอยหนี
++เฮ้ยยย  ไม่เป็นไรปัดเองได้คับ...++เค้าบอก
..ผมเลยหยุดอยู่แค่นั้น...เค้าคงไม่อยากที่จะให้ผมแตะต้องตัว
เค้ามั้ง  ผมเลยยืนมองมือทั้ง 2 ข้างของตัวเอง  ก่อนที่จะหันไป
มองอย่างอื่น...
++ดีน่ะที่หมวดจับคุณน้องพลิกมาหน่อย  ไม่งั้นคุณน้องคง
กระแทกพื้นปูนด้วยแน่...++พี่แก่นคุยกับเค้า
...เออ..ใช่เมื่อกี้ผมรู้สึกได้นิดๆว่าเค้าจับผมพลิกให้อยู่บนตัวเค้า...
....แต่ผมเซงๆที่เค้าทำเป็นรังเกียจไม่ให้ผมเตะต้องตัวเค้า
.......................
++ไปกันเถอะ...++เสียงเค้าชวนไปต่อคงหายแล้วมั้ง
++จะไปไหนกันคับหมวด...++
++ถามคุณหนูของจ่าดูดิ  ว่าเค้าจะให้ผมไปไหน..++เสียง
เค้าโยนมาให้ผมตอบ....
++.................++แต่ผมเงียบ.....
++ผมมันคนขับรดดดดดด  ไม่ใช่นายอย่างเค้านี่...สั่ง
ให้ไปไหนก็ต้องไป++เค้าเน้นเสียง ไม่รู้ต้องการจะบอกอะไร
++โอออ  แล้วใช่มั้ยหมวด.55555.++พี่แก่นหัวเราะ
นี่ก็ไม่รู้จะหัวเราะอะไร  หรือเค้าจะหัวเราะกับอาการของผม
เพราะพี่แก่นก็ค่อนข้างรู้นิสัยผมดี...
++จี๊ดดดๆน่า.......แค่เนี้ยะ...++ก่อนที่เค้าจะเดินไปที่รถ
++ไปล่ะจ่า..++เสียงพี่อ๋าบอกลา
..ตามด้วยผมที่ยกมือไหว้พี่แก่น......
++สงสัยคำทำนายจะเป็นจริงซะล่ะมั้งงานนี้..++
พี่แก่นก็ยังขี้เล่นกับผมอย่างเคย
++ใครเค้าจะเอาคนชอบทำหน้าเบื่อโลกมาเป็นแฟน
อยู่ด้วยคงเซงตาย...++ผมพูดเบาๆกับพี่แก่น
++เมื่อกี้งอนเค้าชัดๆ ยังจะหลอกพี่อีก..++
++บ้าดิ๊  โมโหมากกว่า  ผู้ชายอะไรเตะ
นิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้...++
++อ่ะแน่ะ..แต่พี่สนิทกับหมวดน่ะ  นิสัยดีมากๆเลย
ที่ท่านผู้การเลือกเค้า  ก็เพราะอย่างนี้แหละ
ถ้าคุณน้องอยากรู้อะไรบอกพี่  สำหรับคุณน้องไม่มี
ความลับอยู่แร่ะ...++พี่แก่นทำหน้าเจ้าเล่ห์
++ผม  ไม่  อยาก  รู้  อะไรเกี่ยวกับเค้าเลยซักกะนิด..++
ผมรีบปกปิดความจริงที่มันไม่ใช่อย่างที่ปากพูด...
++แต่คิวหมวดอ่ะ  ยาวมากน่ะคร้าบบ..++
...............................................
++จะไปยางงงง...++เสียงตะโกนเรียกของพี่อ๋า
พร้อมกับสตาทเครื่องรอล่ะ....
++ขอบใจน่ะพี่  แต่ไม่ต้อง....ให้เค้าเก็บเสน่ห์เค้า
ไปเหวี่ยงที่อื่นเลยป่ะ    น้องไม่ชอบหรอกคนอย่างนี้..++
ผมตอกย้ำอีกที….
++แล้วจะแวะไปเยี่ยมน้องน่ะ...++
++ให้หมวดพาไปดิ๊...++
.........................
++เจอกันใหม่น่ะพี่...++ผมตะโกนลาเค้า
++แสบไม่เปลี่ยนเลยน่ะคร้าบบ..++พี่แก่นตะโกนว่า
...ผมทำหน้าล้อเลียนพี่เค้าไม่จบ...ตามด้วยโบกมือให้
++เล่นเป็นเด็กไปได้...++เสียงบ่นข้างผมดังขึ้น
…………………
……….
......พี่อ๋ายังคงพาผมไปวัดอื่นๆตามที่คุยกันไว้ตอนแรก..3 วัดที่ผ่านไป
ก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง  แต่สีหน้าพี่อ๋ายังดูอารมณ์เสียนิดๆ....
.......................................
.............

......จนมาถึงวัดที่ 4   ผมเห็นแต่เค้าชอบยืนมองจ้องผมตลอด
เวลาเหมือนผมจะคลาดสายตาเค้า  การมีบอดี้การ์ดคงดีอย่างนี้มั่ง
หากเค้าจะมองจนไม่ล่ะสายตาอย่างนี้ก็ชวนเค้ามาทำบุญด้วย
ดีกว่า....ผมเลยซื้อดอกไม้ธูปเทียนและเดินมาให้เค้า....
พี่อ๋าทำหน้างงๆใส่ผมตอนแรก   คงอยากถามว่าอะไร.
..แต่ก็รับดอกไม้ไป...
...ผมเห็นมันได้จังหวะ  เลยดึงมือเค้าให้เดินตามผมเข้าไปในโบถ
เค้าคงรู้แร่ะว่าผมต้องการให้เค้าทำอะไร......
...เค้านั่งลงกับพื้น  รอผมที่หยิบธูปเทียนไปจุดมาให้เค้า...ก่อนที่เค้าจะรับ
มาไหว้พระและทำอย่างที่ผมทำ  พอเส็จเค้าก็นั่งหลบมุมดูผม
ไปทำอย่างอื่นต่อ  กับคนอื่นๆที่มาไหว้พระเช่นกัน....
..สายตาเค้าที่มองผมเหมือนเด็กที่กำลังจ้องผู้ใหญ่  จนผมอดคิด
ไม่ได้ว่าเค้าไม่เคยทำเร่อะไง...
.....พี่อ๋าไปแลกเหรียญมาหยอดอย่างที่ผมทำมั่ง........
...จนผมเองอดที่จะยิ้มกับภาพนั้นไม่ได้......ตอนนี้กลายเป็นผมที่ยืน
มองเค้าทำแทน....เหมือนเค้าจะดูว่าผมทำอะไร  เค้าก็จะทำตามมั่ง
....บางครั้งเค้าต้องมาถามว่า  อันนี้ทำอย่างไร  ยังไง...
ทำไมเค้าดูแปลกๆน่ะ  ผมสงสัยจัง....พี่อ๋าเป็นพุทธหรือเปล่าเนี๊ยะ...

....ผมรู้สึกได้ว่ามีความสุขจังที่ได้มาทำบุญครั้งนี้  พอวัดที่ 5
ที่ 6 ที่ 7  ที่ 8 ที่ 9  หลังจากที่พี่อ๋าจอดรถเค้าจะเดินตามผมเข้าไป
ในโบถทันที  เค้าเดินตามผมไปไหว้พระตลอด และคอยเดินตามผมไม่ห่าง
ดูเค้าจะเริ่มคล่องขึ้นอย่างเห็นได้ชัด.....
.........................
....หลังจากที่ครบ 9 วัด  ผมเลยเดินมานั่งรอพี่อ๋าที่สระเลี้ยงปลา
ขนมปังที่ซื้อมาถูกโยนให้ปลาไปเรื่อยๆ......
++ชอบทำบุญเร่อะ...++เสียงพี่อ๋าพูดแว่วๆข้างหลังผม
ก่อนที่จะโยนขนมปังก้อนใหญ่ลงสระโดยไม่แบ่ง...
เหล่าปลาก็แย่งกันกัดกินขนมปังก้อนนั้น....
++แล้วแต่โอกาส  มากกว่า...++
++ได้ทำบุญแล้วมีความสุขอย่างนี้เองน่อ..++เสียงเค้าบ่งบอก
ถึงความรู้สึกที่เป็นอยู่
++ใช่ การทำบุญก็มีความสุขอย่างนี้แหละ++
++หิวยัง...++พี่อ๋าถามผม
++จริงซิน่ะ  เที่ยงกว่าแล้วนี่นา...++ผมพูดขำๆสุขจนลืมหิว
ไม่รู้เพราะอะไรอ่ะดิ....
......................................
..............
..ผมพาพี่อ๋ามากินข้าวที่ร้านป้าจัน..........
..ป้าจันกับนิด  มาอาศัยอยู่ตรงที่ดินของแม่ผมมานาน
ตั้งแต่ผมเรียนประถม  เกิดจากความสงสารของพ่อที่เห็น
 ทั้ง 2 คนลำบากเลยให้อาศัยที่นี่
........ จนทั้ง 2 คนสามารถที่จะเพิ่งตัวเองได้อย่างสบาย
...ร้านขายอาหารตามสั่งเล็กๆ  ดูสะอาดสะอ้าน  บวกกับรสชาติ
โดยฝีมือทำอาหารของป้าจัน  ก็ทำให้ลูกค้าที่เป็นพนักงานบริษัท
ลูกค้าประจำ...ไม่น้อยชอบมากินที่นี่..........
....ผมยืนมองนิดที่กำลังนำอาหารมาบริการกับลูกค้าที่ร้านอยู่
อาจเป็นเพราะว่าเป็นช่วงพักด้วยมั่ง....คนเลยยังดูวุ่นๆอยู่....
....ผมเดินไปทักเธอ.. เพราะนิดไม่หันมาตรงที่ผมยืนอยู่นอกร้านซักที
++ช่วยมั้ยคับ...++
++น้อง...++เธอตกใจนิด  แต่ก็เต็มเปี่ยมด้วยความดีใจที่เห็นผม
..เธอโผมากอดผม  ผมก็กอดเธอเบาๆ..
++คิดถึงจัง  ไหนบอกว่าจะมาอาทิตย์หน้าไง..++
++ก็อยากกลับไวเลยให้พี่เคนมาส่ง..++
++เออ นั่งก่อนน่ะ  กำลังยุ่งพอดี..++
++ไม่เป็นไรเดี๋ยวช่วย...++ผมบอกเธออย่างเต็มใจ  เพราะเป็น
สิ่งที่ผมทำประจำเมื่อก่อน.ถ้ามีโอกาส
..เธอยิ้มให้ผมอย่างดีใจ.....
++วันนี้อยู่ที่นีนานๆ น่ะ...++เธอชวน
..ผมยิ้มๆให้เธอ.....ก่อนจะเดินไปหาพี่อ๋า...
++พี่อ๋า  นั่งก่อนน่ะ..เดี๋ยวจะช่วยนิดก่อน...++
พี่อ๋าเดินไปนั่งตรงโต๊ะที่ชี้ให้.....ผมก็สั่งอาหาร
ให้เค้าอีกที......
++ใครอ่ะ  ..++นิดถาม
++ลูกน้องของพ่อมั้ง...++ผมตอบไปอย่างไม่ใส่ใจ
++ลุง..ช่างเลือกคนจัง...++นิดหัวเราะก่อนที่จะส่งสายตา
ยิ้มๆนั้นมาให้ผม.....
..ผมเดินไปทักป้าจันที่ทำกับข้าวอยู่อย่างตั้งใจ....
ป้าดูใจที่ได้เจอผม  ก่อนที่ผมจะช่วยนำอาหารมาให้ลูกค้า.
เวลาที่ป้าทำเสร็จ....
..............................
..........
....เมื่อลูกค้าเริ่มซา  ผมก็ออกมาดูข้างนอกอีกครั้ง
++กินข้าวได้แล้วคับ  เย็นหมดล่ะ..++เสียงพี่อ๋าเรียก
++ทำไม มันเหลือเยอะจังอ่ะ..++ผมถามเมื่อเห็นกับ
ยังเหลือบาน..
++นายไม่กิน  ลูกน้องกล้ากินได้ไง..++
++ผมไม่ช่ายคุณพ่อน่ะ...++ผมพูดแซวเค้า
++ถึงยังไงก็เป็นนายผม..++
++กินไปเถอะ  ผมไม่ค่อยหิว...++ผมบอกความจริง
++กินนนนน..++พี่อ๋าย้ำ
++ก็ไหนบอกว่าเป็นลูกน้อง..++ผมอดเถียงไม่ได้
++เป็นลูกน้องก็สั่งได้..++เค้าจ้องหน้าผมเขม็ง...
..ผมพยักหน้ารับก่อนที่.......
++งั้นไปล้างหน้าล้างตาก่อนน่ะ...++ผมบอกเค้า 
...................
++น้อง พี่ อ้นมาหา...++เสียงกระซิบที่หูผมจากนิด
++มันมาไวจัง...++ผมหันมามองพี่อ๋าที่กำลังกินข้าวอยู่
...................................
.............
..พอเดินออกมาก็เห็น....
++ไอ้อ้น...++ผมตะโกนเรียกมันลั่น  อย่างดีใจ
...ไอ้อ้นหันมาตามเสียง  ก่อนที่มันจะรีบเดินมาหาผม
ผมเผลอตัวกอดมันอย่างไม่ตั้งใจ  ก็เพราะว่านานแค่ไหนแล้ว
ที่เราไม่ได้เจอกัน ..
++เป็นไงมั่งว่ะ..++ไอ้อ้นพูดเสียงขาดๆหายๆ
พร้อมกับสายตาที่สำรวจความเปลี่ยนในตัวผมมันกอดผมแน่น....
++กุก็คิดถึงเมิง..++
++เรียกกุ ว่าพี่ไม่เป็นอีกตามเคยนะเมิง...++
มันดึงมือผมไปที่บังตาคน..ก่อนที่มันจะกอดผมอีกครั้ง....
++เมิงไม่เปลี่ยนไปเท่าไรเลยนี่หว่า  หาน้อง..++
++กุคิดถึงเมิงจริงๆเลยว่ะ...++มันทำท่าจะจูบผม
แต่....ผมก็เอามือยันปากมันไว้....เผลอไม่ได้นะเมิงหื่นตลอด...
++ไม่รู้..++ผมตอบสั้นๆ
++ไอ้ห่า  กุกะลังซึ้งง..++มันด่าผมพยายามปัดมือผมออก
++เมิงโทรไปกุก็มาเลยน่ะโว้ยย...++
++เอออ..แมร่งมาไวยังกะจรวด++ผมตอบมันอย่างเซงๆ
++เมิงจะจูบทำไมไอ้อ้น..ไอ้ห่านี่.++ผมชักจะเบื่อมันล่ะ
++จูบหน่อยน่า...++มันกระเซ้าแหย่ผมไม่ปล่อย
++เมิงจูบกุต่อย  นะอ้าว...++ผมขู่ ทำหน้าขึงขัง
++กุยอมว่ะ...++มันลวนลามผมไม่จบ
..จนต้องพลักมันไว้เต็มแรง....
++ไอ้เหรี้ย  ยืนคุยกับกุดีๆ  เดี๊ยะกุถีบน่ะเมิง...++
++แมร่งลูกทหารจริงนะเมิง  ชอบแรงๆ..++มันว่า
...................................
..................
++จะทำอะไรก็ทำในที่ลับตาคนหน่อย...++มันเป็นเสียง
ของพี่อ๋าที่ดังขึ้นมาลอยๆ  ก่อนที่ร่างเค้าจะปรากฎตัวให้ผมเห็น
ตามด้วยยืนกอดอกมอง  ผมกับไอ้อ้น...อยู่ไม่ห่าง
...จนผมต้องรีบแกะมือไอ้มันออกอย่างตกใจ..
++ใครว่ะ..++อ้นถาม
++พี่อ๋า...เค้าเป็นลูกน้องของพ่อ..++
++แล้วมันยุ่งอะไรว่ะ..++อ้นพูดตั้งใจให้พี่อ๋าได้ยิน
.....................
.++ยุ่งแน่  เพราะมันเป็นหน้าที่ผม..++
เสียงที่เค้าบอก  ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าคืออะไร...
..อ้นทำท่าจะเดินไปหาเค้า  ผมเลยดึงมันไว้ก่อน....
++ไม่มีอะไรน่ากุแค่จะถามเค้า..++อ้นหันมาบอกผม
.......................................
++อ้น  กุว่าไปคุยร้านดีกว่าว่ะ...++
ผมตัดปัญหา  ก่อนจะเดินนำหน้าอ้นออกมา....
..พี่อ๋าก็เข้าไปนั่งลงที่เดิม  แต่สายตาเค้าก็ยังจ้องมาที่ผม...
เหมือนเหยียดๆ  ไม่รู้ดิ  ผมไม่ชอบสายตาอย่างนี้เลย
……….
....แต่สีหน้าไอ้อ้นตอนนี้บ่งบอกได้ถึงอารมณ์ของมันทันที
จนผมต้องตบมือมันที่วางบนโต๊ะเพื่อจะบอกว่าให้ใจเย็นๆ
.....เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น  มันเป็นสายของพ่อโทเข้า
ผมชักกลัวๆขึ้นมายังไงไม่รู้  แต่ก็ต้องกดรับ
++คับ  ว่าไงคับพ่อ..++สายตาผมกำลังมองไปที่พี่อ๋า
ทำไมพ่อโทรมาตอนนี้ได้ไง
++กินข้าวยังลูก...++เสียงพ่อที่ปกติ  ทำให้ผมเบาใจ
++กินล่ะคับ..++
++ที่ไหน..++
++ที่ร้านป้าจันคับพ่อ..++
++หมวดอยู่ม่ะ..++ผมหันไปมองพี่อ๋า
++อยู่  กะลังกินข้าวคับ...++
++ขอพ่อคุยหน่อย...++
++คับ..++ผมตอบเบาๆ  ก่อนจะเดินไปยื่นโทรศัพท์ให้พี่อ๋า
......................
..........
++อ้น  วันนี้กลับก่อนเถอะว่าท่าทางมันจะไม่เสียวแล้วว่ะ..++
เสียว – ความหมายของผมคือสนุกสนาน  มันจะรู้...
++เออ...กุก็ว่า....อยู่ไปคงมีเรื่องมากกว่า..++
++ใจเย็นซิ  พี่อ้น...++นิดบอกมัน
++พี่เค้าเป็นทหารนะ..กล้าเร่อะ..++นิดยังไปแหย่มันอีก
++นี่พ่อเมิงทำถึงขนาดนี้เลยเร่อะ..++อ้นถามผม
++กุก็ยังงงๆอยู่เหมือนกันว่ะ..++ผมยิ้มๆปลุกใจตัวเอง
++งั้นวันนี้กุกลับก่อนนะโว้ย  เสียรมว่ะ...++อ้นมันโวยวาย
..ก่อนจะลุกขึ้นออกจากร้าน......
..ผมก็เดินไปส่งมันที่รถ.......
++คืนนี้กุโทรหาน่ะ...++มันบอกผมก่อนสตาร์ทเครื่อง
++ได้ๆ..++
...ก่อนผมจะปิดประตูให้มัน 
อ้นเองก็ชี้นิ้วมาที่พี่อ๋าที่ยืนมองผมกับมันอยู่
.....ผมเดินกลับมาหา  พี่อ๋าก็ยื่นโทรศัพท์ให้ผมคืน...
++พ่อมีอะไรป่ะ..++ผมถามเค้า
++เปล่านี่ครับ...++เค้าตอบผมกวน
++เป็นอะไรมากมั้ยนี่  ทำหน้ายังกะโดนหักอก..++ดูเค้าว่าผม….
แต่เค้ากลับยิ้มเหมือนแกล้งผมได้
++จริงๆ  อยากทำอะไรกัน  ผมก็ไม่ว่าหรอก  แต่ก็ควรทำในที่ลับ
ไม่ใช่สถานที่แบบนี้  แต่อย่าให้ผมรู้ล่ะกัน..++เหมือนเค้าจะสอนผม
++ทำอะไร..++ผมเสียงดังใส่เค้า  แถมโมโหท่าทางที่เค้าเหมือน
ดูถูกผมมากกว่า....
++ก็ทำอย่างเมื่อกี้ง่ะ..++เค้าเถียง
++ก็เพื่อนกันกอดกันไม่ได้เร่อะไง  ใครห้าม..++ผมยิ่งใส่เค้าใหญ่
++เพื่อนอะไร กอดซะตัวกลมดิก.ปากแทบจะชนกัน  .++เค้า
เองก็สวนผมไม่แพ้กัน
++พี่...อ๊า..++ผมตะคอกเสียงใส่เค้าเต็มๆด้วยอารมกะลังขึ้น
++ทำม่ะ  อารมณ์ค้างง่ะ..++
.++ เตือนก่อนน่ะ  ถ้าเห็นอีกผมจะบอกผู้การ.++
เค้าขู่ผมไม่เลิก....
....ผมเงื้อแขนฟาดไปที่หน้าเค้าอย่างโมโหในอารมณ์  แต่.....
เค้าคว้าจับกำแขนผมบีบไว้แน่น.....
++ทำอะไรผมไม่ได้หรอก..มุขตื้นๆอย่างนี้...++เหมือนเค้า
ทำให้ผมอารมณ์เสีย   เค้ายิ่งมีความสุข......
++รู้ไว้เลยน่ะ  ผมจะเอากับใคร  อย่าหวังว่าคุณจะเห็น..++
ผมเริ่มหยาบใส่เค้าล่ะ....
++ผมก็ไม่ต้องการที่เห็น..++เค้าสวนทันควัน
....ผมพยายามกระชากแขนกลับก็ไม่สำเร็จ..เวรเอ้ย...
++พี่ค่ะ  ปล่อยน้องแถอะ...++นิดบอกเค้าแกมร้องขอ
++ก็เพื่อนคุณ  มันฤทธิ์เยอะนักนี่...++
++ปล่อยเถอะค่ะ  นิดจะไม่ให้ทำอะไรพี่แล้ว...++
นิดรวบแขนผมออกจากตรงหน้าเค้า...
++อย่าคิดน่ะว่าเป็นลูกเจ้านายแล้วผมจะกลัว...++
เสียงข่มไม่พอแถมสายตาเค้ามันดูถูกผมชัดๆ....
...................................
++พี่ค่ะ  เพื่อนหนูหยุดแล้ว  พี่เป็นผู้ใหญ่ก็ควรจะพอได้แล้วน่ะ
ค่ะ...++ประโยคนี้ของนิดเล่นเอาเค้าสีหน้าซีดลงทันที...
..ส่วนผมก็เดินเข้าไปด้านในกับนิด....
...อยู่ดีๆผมก็อยากร้องไห้  แล้วน้ำใสๆที่มันไหลออกมา
ไม่รู้ว่าเป็นอะไร  ผมจะร้องเพราะคนอย่างเค้าทำไม......
...........................................
************************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 18-12-2009 21:00:56

**************************
.............อ๋า กับ น้อง...................
<<<ตอนที่ 3 .เพียงสบตา..2..>>>
***************************
................................
.............
++เอ้ยยย....อย่าร้อง..++นิดทักเบาๆ
พร้อมกับยื่นกระดาษทิชชู่  ให้ผม
...ผมหยิบมันมาเช็ดน้ำตาออกอย่างโมโห....
...นั่นซิผมจะร้องทำไม....ผมหันมองหน้านิด
++ขอบใจ ไม่มีอะไร  โทดทีน่ะ...งั้นกลับก่อนล่ะกัน...++
ผมลุกขึ้นเดินไปที่ครัว...
++.อย่าคิดมากดิ..อาจไม่มีอะไรก็ได้  ดูพี่เค้าก็นิสัย
ดี  นิดเคยเห็นเค้านา..ถ้าจำไม่ผิด++นิดปลอบผม
...ผมลาป้าจัน  ก่อนจะเดินลิ่วออกจากร้านอาหาร...
++ไปก่อนน่ะนิด...++ผมบอก ก่อนจะหันไปดูพี่อ๋า
ที่ตอนนี้กะลังลุกขึ้น  และมองผมอยู่ตลอด...สีหน้า
ของเค้าตอนนี้ดูเหมือนกำลังกังวลกับอารมของผม...
แน่ล่ะคงจะรู้สึกบ้างล่ะถ้าเค้ามีหัวใจ.....
.....แต่ผมไม่เดินไปที่รถเค้าแน่  แม้ทางกลับบ้านจะอยู่อีกไกล
ก็ไม่คิดจะอาศัยเค้ากลับหรอก  ผมจะนั่งรถกลับเอง
............................
++อ้าวววว น้อง...ทำไมไปไม่ขึ้นรถ...++เสียงนิดดังตามไล่หลัง
....ผมหันมาเห็นพี่อ๋ากำลังเดินไปที่รถ...ผมยกมือบอกเธอ
ว่าไม่เป็นไร....
ผมต้องไปโบกรถ 2 แถว เพื่อไปต่อรถที่ถนนใหญ่อีกที......
...ผมเดินไปซักพักก็ได้ยินเสียงรถเค้าขับตามมา....
..ผมยังคงเดินออกไปเรื่อยๆตามถนน  โดยไม่สนใจเสียงเค้าที่
ตะโกนเรียกออกมาแว่วๆจากรถ.......
...พักใหญ่เมื่อพี่อ๋าคงเห็นว่าผมไม่ยอมขึ้นรถแน่
เค้าเลยจอดรถทิ้งไว้ข้างทางก่อนที่จะวิ่งตามถึงตัวผม....
++ขึ้นรถเดี๋ยวนี้...++เสียงเค้าตวาดใส่ผมอย่างโมโห...
...จนคนที่เดินไปมาต้องหันมามอง....
++.......................++ผมไม่พูดยังคงจะเดินต่อไป
++ผมบอกว่าให้ขึ้นรถ  ไม่ได้ยินเร่อะไง..++เค้าเสียงดังลั่นอีกครั้ง
++ผมกลับบ้านเองได้...++ผมตอบเสียงเบาๆตรงข้ามกับเค้า
++อย่าดื้อน่ะ  ผมไม่ใช่ผู้การน่ะที่จะตามใจคุณทุกอย่าง..++
++ผมทำอะไรล่ะ  ผมไม่นั่งคุณก็ไปบอกพ่อซิว่าผมไม่นั่ง..
มันเป็นความผิดของผม  ไม่ใช่ของคุณ  ถ้าพ่อจะว่า  ผมจะบอก
พ่อเอง...++ผมเถียงเค้า
++ก็ใช่ซิ  คุณมันลูกนาย  ทำอะไรมันก็ถูกหมด  ไม่ได้เป็นขี้ข้า
อย่างผมนี่...++ดูเหมือนเค้าจะยิ่งโมโห....
++คุณไม่ต้องกลัวว่าผมจะฟ้องพ่อหรอกน่ะ  ผมไม่ใช่เด็กๆ..++
++แล้วไอ้ที่เป็นอยู่ตอนนี้ล่ะ  มันต่างกันตรงไหน...++
เค้ายังโวยวายใส่ผมอย่างสุดๆ
++ต่างหรือไม่ต่าง  ผมก็กลับเองได้..++ผมจะหันหน้าเดินต่อ
........................
..............
..แต่เค้ากลับกระชากแขนผม ดึง ลาก ไปที่รถ  อย่างทุลักทุเล
เพราะเจอแรงต่อต้านจากผมอย่างหนัก 
จนทำให้เราทั้งคู่ตกลงจากขอบฟุตบาทไปอยู่ริมถนนกัน...
......................
...ใครผ่านไปมาเห็น  คงคิดว่าคนบ้า 2 คนมันทำอะไรกัน
เพราะยื้อดื้อดึงกับไปมาอย่างสุดแรง...
....ผมยังดิ้นเพื่อจะหนีการเกาะกุมของเค้า....
++รั้นจริงๆ...++เค้ากัดฟันพูดพร้อมออกแรงเพื่อเอาชนะผม
ผมจะต่อยเค้าแต่มันก็ไร้ผล  เพราะเค้าจับทั้ง 2 ข้างผม
ไว้แล้ว....เค้าบีบข้อมือผมอย่างแรงเพื่อให้ยอมแพ้.....
จนตัองใช้วิธีนี้แหละ...ผมขยับตัวไปใกล้เค้า
ก่อนที่จะยกเข่าซัดไปที่ท้องเค้าเต็มๆ

++โอ๊ยยย..++เสียงเค้าร้อง
..ได้ผล...ก่อนที่เค้าจะปล่อยมือผมทั้ง 2 ข้างลง
แล้วเอามือกุมท้องตัวเองไว้...
...ผมเห็นเค้าหน้านิ่วคิ้วขมวดก็ตกใจกะลังจะวิ่งหนี  แต่เสือกสะดุด
ขาตัวเองล้มกลิ้งไปเกือบกลางถนนแทน....
++เฮ้ยยยยยย...++ผมร้องเสียงดังลั่น
..แม้แต่คนที่เดินไปมาเห็นยังร้องดังลั่น..อย่างหวาดผวา......
เพราะยังคงมีรถวิ่งผ่านไปมาอยู่...
.....หน้าผมคว่ำลงกับพื้นตั้งตัวยังไม่ได้...
++คุณหนู...++เสียงพี่อ๋าตะโกนเรียกก่อนที่ผมจะรู้สึกได้ยินเสียงรถ
ดังหึ่งเข้ามาใกล้ทุกทีๆ...ใจผมขวัญหนีดีฝ่อไปหมดแล้ว
......บอกตรงๆเกิดกลัวตายขึ้นมาทันที  ทั้งตัวร้อนวู้บไปหมด
นึกอะไม่ออกเลยแม้แต่หน้าพ่อกับแม่....สติสตางไม่รู้อยู่ที่ไหน...
..................
..ก่อนที่จะมีร่างหนักๆมาทับตัวผมเอาไว้เหมือนจะมาปกป้องผม
++คุณหนู...+นั่นคือเสียงพี่อ๋าที่ดังขึ้นเบาๆข้างหูผม
**เอี๊ยดดดดดดดดดดด..**
เสียงเบรกรถที่ดังจนแทบจะติดหัวผมอยู่  จนผมสั่นไปหมดทั้งตัว
ยิ่งใจผม...มันเต้นดังรั่วน่ากลัวมากๆ
เสียงลมหายใจพี่อ๋าติดที่แก้มอุ่นๆ  พร้อมการกอดรัดของเค้า
จนผมแทบขยับไม่ได้  ผมเห็นพี่เค้าหลับตาปี๋ไว้....
..................
++คุ๊นนนนน เป็นอะไรหรือเปล่า...++เสียงผู้หญิงมาเขย่าพี่อ๋า
.....ทำให้เค้าขยับตัวออกจากผม....
++ม่ะ ไม่ เป็นไรคับ...++เสียงพี่อ๋าสั่นๆ
...ผมยังกลัว  ไม่มีสติที่นึกถึงคำตอบใดๆ
++เล่นอะไรกันเป็นเรื่องใหญ่แล้วนี่...++เสียงผู้ชายที่คงด่าผม
++ขอ โทษ คับ ขอโทษ..++พี่อ๋าดึงผมให้ลุกก่อนที่โค้งขอโทษคน
รอบข้าง....แล้วรีบพาผมออกจากตรงนั้นทั้งที่ยังสั่นๆทั้งคู่......
....ผมหันไปมองคนที่จ้องมองพวกเราอยู่  รวมทั้งผู้หญิง  เจ้าของรถ
ที่เกือบจะทับเราตายทั้งคู่เมื่อกี้.........
..พี่อ๋า ขับรถออกไปโดยไม่หันมาพูดอะไรกับผมซักคำ..
..ยิ่งทำให้บรรยากาศน่ากลัวเข้าไปอีก......
...ใบหน้ากับสายตาที่ยังบ่งชี้ว่าโมโหสุดๆของเค้า  ทำให้ผม
เหมือนตกอยู่ในหุบเหวที่ลึกมองไม่เห็นทางออกใดๆ.......
++ขอโทษ...++ผมบอกเค้าเสียงสั่นๆ
...แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากเค้า..พี่อ๋ายังคงน่านิ่วขับรถออกไป
อย่างเร็วและแรงมาก.....จนผมกลัว.....
++ผมขอโทษ....++ผมบอกอีกครั้ง  ผมชักเริ่มกลัวอารมณ์เค้าล่ะตอนนี้
ยิ่งเค้านิ่งเฉยใส่ผมอย่างนี้ผมยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่....
..............................
..................
..ผมเริ่มเช็ดน้ำตาที่มันไหลออกมา....เพราะทุกอย่างมัน
เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว
…………….
…………..
..ความเร็วของรถที่เริ่มช้าลง ๆ จนจอดนิ่งที่สนิท เมื่อผมเงยหน้า
ก็เห็นว่ามันจอดข้างทางแล้ว  แถวนี้ๆไม่มีคน....มีเพียงรถที่วิ่งผ่าน
ไปมาอย่างรวดเร็วเพราะถนนโล่ง.....
...พี่อ๋าเปิดประตูเดินออกไปข้างนอก  ปิดประตูรถดังปังงง
แล้วตรงไปเตะล้อรถอย่างแรงหลายทีอย่างไม่กลัวตัวเองเจ็บ....
ตามด้วยทุบที่กระโปรงรถ....แล้วจ้องหน้าที่ผม.....
...มันยิ่งให้ผมรู้สึกผิดเข้าไปอีก  เค้าคงโกรธผมมาก  ไม่รู้
จะระบายยังไง.....
..........................
++ผมขอโทษ....++ผมเดินลงมาจากรถแล้วบอกเค้าอีก
...เค้าหันหน้าหนีไปมองทางอื่น...อย่างไม่แยแสคำพูด
ของผม..........
++ขอโทษจริงๆ...++ผมพูดมันออกมาจากใจ
.........................
...............
++สะใจมั้ยล่ะ  เกือบตายทั้งคู่...++น้ำเสียงกระแทกกระทั้น
ใส่ผมอย่างเคืองแค้น
++พี่จะเตะ ต่อยผมก็ได้น่ะ  ผมไม่ว่าหรอก..++
ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงถ้าเค้าจะทำ 
....เค้าคงอยากเตะผมมากกว่าล้อรถแน่...
.....ผมเดินไปหาเค้าใกล้ๆ
++ทำอะไรไปรู้ตัวบ้างมั้ย..++เสียงเค้ากัดฟันพูดใส่ผม
จับไหล่ 2 ข้างผมเขย่าไปมาหลายที
++ผมขอโทษจริงๆคับพี่...++ผมอ้อนวอนเค้า
++พูดง่ายดีนี่....++
++รู้ม่ะ...ถ้าผมฆ่าคุณได้ผมทำไปแล้ว...++เค้าตะคอกเสียงสูง
ใส่อย่างแรงก่อนจะผลักผมออกจากตรงหน้าเค้า.....
++พี่ก็ทำซิ  ถ้ามันทำให้พี่รู้สึกสบายใจขึ้น..++
แต่ผมไม่ได้ท้าเค้าเลย.....
.....เค้าหันมาจ้องหน้าผมอย่างแค้นสุดๆ  ด้วยสายตาที่แข็งกร้าว
ของเค้า  แต่ผมกลับไม่รู้สึกกลัว  เพราะอยากไถ่โทดมากกว่า.........
………………
………
++คุณรู้ม่ะ  เมื่อกี้ถ้าเกิดคุณโดนรถเหยียบตาย  ผมจะทำไง
 ผมจะบอกท่านผู้การว่าไง...ห๋า  จะให้ผมพาลูกท่าน
มาให้รถเหยียบตาย  ตั้งแต่วันแรกที่ผมทำงานให้ท่านเลยเร่อะ
..แล้วคุณคิดบ้างมั้ยว่า  ผมจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง
..ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าท่านรักคุณมาก....เมื่อวานที่คุณ
ไปหาท่านที่ค่ายตอนที่กลับมา...ท่านทำเฉยชาใส่คุณ
 แต่คุณรู้มั้ยท่านดีใจมากแค่ไหน..ท่านนั่งร้องไห้ในรถ
ให้ผมเห็นเป็นครั้งแรก ตั้งแต่ผมมาทำงานกับท่าน..
.ท่านบ่นว่า  เห็นคุณร้องไห้เมื่อไรท่าน
ไม่สบายใจเลย..แต่คุณอ่ะ ดื้อ รั้น  ไม่ค่อยจะฟังใคร.....++
.............................
.................
ผมเห็นน้ำในตาเค้าไหลออกมา  คงเสียใจจริงๆ....
++คุณโชคดีแค่ไหนที่มีครอบครัวที่ดีขนาดนี้..++
นั่นเป็นเสียงเค้าทิ้งท้ายย
.....ผมหันหน้าออกจากตรงถนนก่อนจะนั่งลงข้างๆพิงรถ..
....น้ำตาผมมันไหลออกมามากมายเกินกว่าที่ผมจะรู้ว่า
มันมาจากไหน  ยิ่งได้ยินเรื่องที่เค้าพูดถึงพ่อ.
......นึกถึงที่เค้าทิ้งตัวมาประกบผม
หากรถเหยียบเราก็คงตายทั้งคู่  ทั้งที่จริงเค้าไม่ต้องทำอย่างงั้น...
.................................
......................
++ผมตาย  ไม่เป็นไรหรอก  ผมมันตัวคนเดียว
แต่คุณซิ  มีครอบครัวที่รอคอยคุณอยู่ตลอดเวลา....++
++ผมรักเคารพ ท่านผู้การเหมือนพ่อ  เพราะท่าน
เมตตาผมมาตลอดตั่งแต่ผมย้ายมาทำงานที่นี่....ผมเดือดร้อน
อะไรท่านก็ช่วยเหลือผม..  ++
++ถ้าคุณโดนรถเหยียบ  ผมจะหน้าเอาที่ไหน
ไปเจอท่าน  ท่านคงขาดใจตายแน่ๆถ้าคุณเป็นอะไรไป..++
.....................................
..........
....ผมนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงนั้นซักพักใหญ่  จนเค้า
ต้องไปดึงแขนให้ลุกขึ้น........
++เห็นดื้อๆ ไม่คิดว่าจะร้องไห้เก่งขนาดนี้...++
ใบหน้าเค้าเหมือนจะมีรอยยิ้ม....
...ผมเผลอตัวไปกอดเค้า...และซบหน้าลงที่อกเค้า
รับรู้ได้ถึงความอบอุ่น....มือเค้าค่อยๆโอบกอดผมไว้...
++ผมเองก็ผิดที่ยั่วโมโหคุณ..++
++ผมขอโทษน่ะ..++เสียงเค้าบอกผม
........................
++ขอบคุณ  ที่ปกป้องผม...++ผมพูดอย่างจริงใจ
++ผมเป็นห่วงคุณ.แต่กลัวท่านผู้การจะเสียสิ่งที่ท่านรักที่สุดไปมากกว่า...++
เสียงเค้าเหมือนพูดจากใจ
..เค้าลูบที่หัวผม.........
.......ผมถอยออกมาเหมือนจะซบเค้านานเกินไปแล้ว....
++กลับบ้านกันเถอะ...++ผมเดินเข้าไปในรถ.......
...พี่อ๋าเดินกลับไปฝั่งทางด้านคนขับ.......
++ขอน้องดูตรงหลังที่โดนอิฐกระแทกได้ม่ะ..++ผมทำหน้าขอร้อง
ก่อนที่เค้าจะหันหลังให้ผม....
......................................
................
....ผมค่อยๆถลกที่เสื้อเค้าขึ้น...แต่กลับทำให้ผมใจเต้นแรง
ก็คนอะไรผิวขาว  เนียนละเอียด ขนาดนี้   เค้าไม่น่าจะเป็น
ทหารเลย  น่าจะเป็นคนนั่งทำงานในห้องแอร์มากกว่า...
....โอ้ยยย...เลือดกำเดาผมจะไหล....มัวแต่มองผิวขาวสะอาด
ใส  ยิ่งกว่าผมอีก.ก็มันแปลกใจ ดูภายนอกก็ไม่คิดว่าจะขาวขนาดนี้..
++เป็นไงมั่ง...++เสียงเค้าทักออกมา
++เอิกก เอออ....++อ่างติดคอทันที
++แดงเถือกเลยพี่  กลับบ้านคงต้องทายา..++
รอยแดงเป็นจ้ำตัดกับผิวที่ขาวของพี่อ๋าอย่างชัดเจน...
++ไปหาหมอม่ะ...++ผมถามทั้งที่ใจคิดเรื่องอื่น
..โอ้ยยย  ด้านหน้ามันจะเป็นอย่างไรน่ะเนี๊ยะ
ใจผมเริ่มลามกจกกะเปรตกับพี่อ๋าแล้ว...
...ผมเอามือลูบๆที่รอยช้ำก่อนจะกดเบาๆ.....
++เจ็บน่ะโว้ย  กดทำมายยยย...++เค้าว่าผม
++ก็กดดุไง...ว่าเจ็บมากป่ะ  ถ้ามากจะได้ไปหาหมอ...++
++ไม่ไป  ของแค่นี้...++เค้าบอก
ก่อนจะหันกลับมานั่งตามปกติ......
++ทายาแป้ปเดียวก็หายล่ะ...++เค้ามองหน้าผม
.............................
....................
.....กลับถึงบ้านผมก็พาเค้าไปที่ห้อง  ก่อนจะขอเค้า
ทายาให้  เพราะถ้าข้างนอกแม่ต้องเห็นแน่...บวกกับตาม
แขนผมก็มีรอยถลอกจะที่กลิ้งกับพื้น  ดีที่ผมใส่เสื้อ 2 ตัว
และเป็นเสื้อแขนยาวด้านนอกอีก......
.++ผมอาบน้ำก่อนน่ะ...++เค้าขอผม
ก่อนที่จะถอดเสื้อออกเผยให้เห็นรูปร่างเค้าอย่างชัดเจน
ผมอยากจะบ้าตาย  ไม่เคยเห็นอะไรยั่วสายตาขนาดนี้...
....เค้าหันมามองผมเมื่อรู้ว่าถูกจ้อง  จนผมต้องเดินออกห้อง
ไปที่ระเบียงแทน....เค้าคงรู้หมดแล้วมั่งว่าผมคิดอะไรกับเค้า
ไม่น่าเลย  ผมชักไม่สบายใจ....
........................
.......
++ทายาให้หน่อย...++เค้าเดินมาตามผมที่ระเบียง
โดยที่เค้ายังนุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียว.....
...เค้าจะยั่วสายตาผมไปถึงไหนว่ะนี่....ผมนึกในใจ
.....ผมบีบยาใส่นิ้วตัวเองก่อนป้ายตรงรอยช้ำแล้วนวดวน
ไปมา.....ใจผมสั่นๆไงไม่รู้บอกไม่ถูก  เหมือนตัวเองหายใจ
ไม่ทั่วท้อง......
...............
..........................
++พอแล้วล่ะ...++ผมบอกเค้า
++ขอบใจ...++เค้าหัวเราะ
++ทาให้ผมจนกว่ามันหายล่ะกัน  เพื่อไถ่โทษ..++เค้าพูดยิ้มๆ
++สบายอยู่แล้ว....ไม่มีปัญหา++ผมตอบอย่างอารมดี
...............................
....................
ติ๊ดดดด. ติ๊ดดดดดด....เสียงโทรศัพท์เค้าดังขึ้น
ก่อนที่เค้าจะเดินไปหยิบมาคุย....
++ดีค่ะ  ว่าไงค่ะ...++เสียงเค้าอ่อนหวานลงอย่างเห็นได้ชัด
เล่นเอาผมใจเป้วไปหมด.......
++...............................++
++คิดถึงซิค่ะ  คิดถึงทุกวันเลย...++เสียงเค้าเวลาที่พูดค่ะ
นี่ดูอบอุ่นจริงๆ  เค้าคงคุยกับแฟนเค้าแน่  ฟังจากการพูดซิ
++..............................++
++ก็ช่วงนี้  พี่มีงานเยอะนี่คับไม่มีเวลา...++
++.............................++
++เสาร์นี้ไม่รู้ซิค่ะ  ว่าจะกลับมั้ย...รอดูนายพี่ก่อน..++
เค้าหันมองมาที่ผม...
++.............................++
++ค่า   ถ้าพี่กลับได้พี่จะกลับน่ะ...++
.....ผมรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินตรงนั้นเลยเดินออกมาจากห้องดีกว่า
เค้าคงอยากคุยเป็นการส่วนตัว............
.....ทำไมผมจะต้องไปรู้สึกหวั่นไหว  เวลาที่เค้าคุยกับคนอื่น
ทำไมผมจะต้องหวงเค้าด้วยน่ะ...ไม่เข้าใจตัวเองจริงเลย...
ทั้งที่ตัวเองแทบไม่รู้จักตัวตนของเค้าเลย....
......................................
********************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 18-12-2009 21:58:40

เป็นเรื่องที่สนุกนะ

แต่ค่อนข้างอ่านยากนิดหน่อย  :really2:

ภาษา M ลดหน่อยก็ดีนะ

แหะ ๆ ๆ อ่านแล้วมึน ถ้าแก้ได้้จะดีมาก ๆ

ปล ๆ ๆ รออ่านตอนต่อไปนะจ้าชอบ ๆ ๆ ๆ  :impress2:

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 18-12-2009 21:58:56

พี่อ๋ามีแฟนแล้วเหรอ ไม่ใช่ม๊าง ไหนบอกตัวคนเดียว อิอิ

น้องเลิกดื้อกับพี่อ๋าเถอะน๊า จะได้ไม่ต้องร้องไห้กันบ่อยๆ ^^

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: gboy ที่ 18-12-2009 23:17:25

 :mc4:
นิยายใหม่
 o13

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 19-12-2009 06:40:38

***************************
..............อ๋า กับ น้อง..................
<<<ตอนที่ 4 .ขอแค่มอง...>>>
**************************
....ผมเดินไปหยิบน้ำผลไม้ที่ตู้เย็นมาดื่มแก้เซงที่ได้ยิน
เสียงพี่อ๋าคุยกับใครไม่รู้  แต่การพูดอย่างนี้  คงไม่ใช่ใคร
ถ้าไม่ใช่แฟนเค้า.........
++พี่เอาน้ำผลไม้ใส่ตู้เย็นเล็ก  ให้คุณน้องในห้องแล้วน่ะ..++
พี่ฝ้ายบอก...
++อ่อเล่อครับ.พอดีไม่ได้ดูอ่ะคับ++
++แม่ล่ะคับ...++
++อยู่ในห้องทำงานค่ะ...++เธอชี้ไป
..................................
..........
...ผมเคาะประตูก่อนที่จะเข้าไปหาแม่.....
++ทำอะไรอยู่คับ..++
แม่เหลือบสายตามามองผมก่อนที่จะถอดแว่นออก
++ก็ทำงานที่คนในบ้านนี้ไม่มีใครอยากทำนะซิ...++แม่ทำหน้างอน
พร้อมกับแหนบแนมผมประจำ..
..ผมได้แต่ยิ้ม......
++โธ๋แม่ผมรู้คับ  ว่ายังไงผมก็ต้องทำอยู่แล้ว  ผมขอเวลาแค่
2-3 เดือนเอง  อยากทำงานบริษัทดูอย่างคนอื่นเค้ามั่งอ่ะ
ก่อนจะมาทำงานให้แม่อ่ะ..++
++พ่อเรานี่ก็เหลือเกินลูกอยากทำอะไร  เป็นต้องรีบหาให้
กลัวแต่ลูกจะโกรธ..++
...................................
..............................
++ไปทำบุญมาเป็นไงมั่ง...++
++ก็ดีคับ...++ผมตอบ  แต่ก็เกือบไปนอนโรงพยายาล
หรือไม่ก็กลับบ้านเดิม....ไม่กล้าบอก
เดี๋ยวพ่อรู้คงโวยวายแน่.....
++พี่เค้าเป็นไงมั่ง...++ผมคิดว่าแม่คงหมายถึงพี่อ๋า
++ก็โทรศัพท์อยู่ข้างบน...++
++แม่หมายถึง  ว่าเค้าเป็นคนยังไงบ้าง...++
++อ้าว  นี่แม่ไม่ได้รู้จักพี่เค้าเร่อะคับ...++
++ก็พอรู้มั่ง  จากที่พ่อเราเค้าเล่าให้ฟัง...++
.............................
++ก็ดีคับ  ดูพี่เค้าจะรักและเคารพพ่อมากเลยล่ะ...++
ผมไม่ลืมที่เค้าพูดถึงความรู้สึกที่เค้าพูดถึงพ่อในวันนี้....
++แม่ก็ว่าดูๆ เค้าก็นิสัยดี  แถมหน้าตาดีด้วย...++
แม่มองมาที่ผมเหมือนจะหาคำตอบอะไร...
++แม่มองผมอย่างนั้นทำไม..++ผมว่าแม่เขินๆ
++เรานะรักใครอยู่มั่งหรือเปล่า....++แม่ถาม
++ไม่มีอ่ะคับแม่..++แต่ผมก็ไม่ได้มองตาแม่

................................
...............
....อาหารเย็นตั้งอย่างเรียบร้อย  วันนี้บ้านเราก็มีแขกรับเชิญ
เพิ่มมั้ง....ก็คือพี่อ๋า.......
++กินเต็มที่เลยน่ะหมวด....++พ่อหันมาบอกพี่อ๋า
++แม่เค้าลงมือทำกับข้าวเองน่ะวันนี้..++พี่นัทย้ำ
.....ผมไม่รู้จะพูดอะไร  เลยนั่งกินเงียบๆ  โดยมีพ่อแอบชำเลือง
มองมา  เหมือนจะถามอะไร
..................
++ทำมัยเงียบจังล่ะลูกวันนี้..++
น่ะว่าแล้วพ่ออุตส่านั่งเฉยแล้ว
++พูดมากก็กลัวพ่อรำคาญอ่ะคับ.++ผมอ้อนพ่อไปในตัว
++ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า...++เสียงพ่อหัวเราะดัง
รวมทั้งพี่นัทกับแม่ด้วย....
++รู้ตัวด้วยน่ะนี่..แต่เงียบแบบนี้มันแปลกๆน่ะพ่อว่า..++
พ่อมองพี่อ๋าตามด้วยผม...
++น้องรังแก ทะเลาะอะไรกับหมวดหรือเปล่าคับ..++
พ่อถามพี่อ๋า......
++อ่ะทำไมพ่อถามอย่างนั้น  คำถามมันกลับกันเร่อะเปล่า.++
....พี่อ๋าหันมามองหน้าผมอย่างนิ่งเฉย  ก่อนจะหันไปบอกพ่อ
++ถ้าบอกว่าไม่มีก็คงไม่เชื่อ...จริงมั้ยคับ...++
++แล้วมีอะไรกัน....++เสียงพ่อถาม
..อาหารมื้อนี้สำหรับผมชักมีลางบอกว่ากินไม่ซะแล้ว.......
++ไปทำอะไรพี่เค้าล่ะ....++พ่อหันมาจ้องผม
++เปล่า  ไม่มี คับ  ผมพูดเสียงตะกุกตะกัก..++
++บอกผมมาซิหมวด...++
++วันนี้เกิดอุบัติเหตุ...++สีหน้าเค้าดูเคร่งขรึม
พี่อ๋าเริ่มเล่าเรื่องที่เกิดเมื่อตอนกลางวันให้พ่อกับแม่ฟัง
..หน้าผมชักเริ่มซีดซีด.....
++ก็คุณหนูเค้าพลักผมล้ม...++
พี่อ๋าหันมาขำๆเค้าคงรู้แน่ว่าผมกลัวอะไร....แต่ผมยังทำเฉย
++อ้าว ไปพลักพี่เค้าทำไมอ่ะลูก...++แม่ว่าผม...
++น้องไม่ได้พลักอ่ะคับ..++ผมเถียงแบบไม่เต็มปาก
++คุณหนูพลักผมจริงๆคับ  ผมล้มทับก้อนหิน
ยังมีหลักฐานเป็นรอยช้ำอยู่ข้างหลังเลยคับ...++
++ทำไมไปทำพี่เค้าอย่างนั้นน่ะลูก...++...แม่ดุผม
++พลักที่ไหน  ก็พี่อ๋ามาแย่งใบเซียมซีน้องไปอ่ะ...++
++ผมไม่ได้แย่งคับ  ผมเห็นมันหล่นเลยเก็บมาดู.. เท่านั้น..++
++ก็นั่นแหละมันเป็นของน้อง..++
++ผมจะรู้ได้ไงว่าเป็นของใคร  เมื่อมันอยู่กับพื้น..++
++พอได้แล้ว...++เสียงพ่อร้องห้าม
++นี่ทะเลาะตั้งแต่วันแรกเลยเร่อะนี่...++พ่อโวยย
++กินข้าวเสร็จตามพ่อไปที่สระน้ำทั้งคู่เลยน่ะ...++
..เสียงพ่อขึงขัง  ท่าจะเอาจริงแห่ะ.....
...ผมไม่กินล่ะ   อิ่ม...แต่โดยปกติผมก็ไม่ค่อยจะกินมาก
....ผมเดินไปรอที่สระอย่างที่พ่อต้องการเลย...
++ไปไหน...++พี่นัทถาม
++ไปรอพ่อง่ะ  อยากด่าอะไรก็จะไปนั่งรอให้ด่า..++
ผมทำหน้าไม่พอใจ  แต่จริงๆไม่ขนาดนั้นหรอก
++กินข้าวให้อิ่มก่อน....++พ่อบังคับ
++อิ่มแล้ว...++ผมเถียง
++เป็นง่ะพ่อ   ลูกได้ดั่งใจม่ะ..++
แม่ผมหัวเราะพ่อ......พ่อส่ายหัวไปมาคงเอือมระอาผมล่ะมั่ง
++งั้นก็ไปรอพ่อที่สระเลยน่ะ...++
++พ่อไม่รักน้องแล้ว  โทรไปหาพี่เคนดีกว่า...++
ผมพูดแหนบแนมพ่อเล่นก่อนจะหนีไปที่สระ..
........................
......
++ดีคับพี่เคน   อยู่ไหนคับนี่...++
++อยู่กับสาวๆ...++พี่เคนล้อผม
++งั้นไม่คุยล่ะ  เซงคนมีแฟน...++
++55..พี่พูดเล่น  ว่าจะโทรไปหามีเรื่องจะบอก...++
++อะไรคับพี่..++
++ไอ้บอยมันมาถามหาเราที่บ้านน่ะซิ..++
++อะไรน่ะคับพี่...++ผมถามอย่างสงสัย
++ถามกับพี่นี่น่ะ..++ผมตกใจนิดนึง
++กับพี่  มันคงเจอตีนเป็นคำตอบ...++
++งั้นก็กับย่า..++
++ก็ใช่อ่ะดิ  ย่าเล่าให้พี่ฟัง...++
++ย่าว่าไงมั่ง...++
++จะไปอะไร...ย่าก็บอกมันทุกอย่างเกี่ยวกับที่มันถาม
ก็รู้ว่าย่าแกไม่มีอะไรกับไอ้บอยอยู่แล้ว  ยิ่งเรื่องโกหก
แกโกหกไม่เป็นบอกว่ากลัวบาป  มันมาคุยกับย่าเกือบชั่วโมงก่อนจะกลับ...++
++เมื่อไร..++
++เมื่อวานเย็นอ่ะดิ...++
++ทำไม..ดีใจง่ะถามจัง++
++น้องก็ถามไปงั้นแหละ...++
++ให้มันจริงเถอะ  ไม่ใช่มันกลับมา  จะรีบไปซบอกมันแทนล่ะ
เค้ามีลูกแล้วน่ะ..สงสารเด็ก..++
++พี่เคนแค่นี้ก่อนน่ะ  พ่อกำลังเดินมา...++
ผมรีบตัดสายเมื่อสายตาเห็นพ่อกับพี่อ๋ากำลังเดินมา....
......................................
++คุยกับใคร...++
++พี่เคนคับพ่อ...++
++นั่งลง...++พ่อสั่งผม
++หมวดด้วยนั่งลงขอผมดูหลังหน่อยซิ...++
++คับ..++พี่อ๋าตอบก่อนที่จะหันให้พ่อแล้วเลิกเสื้อให้พ่อดู
++โหหห ขนาดนี้เลยเร่อะ....++
เสียงพ่อเข้มดังเหมือนจะดุผม.....
++ทำไมทำอย่างงี้ล่ะลูก...++พ่อหันมาดุผม  เล่นเอาคนข้างๆ
แอบยิ้มได้ใจอย่างกับเด็ก.....
++....................++ผมเงียบตอบไม่ถูก
++พ่อถามให้ตอบ  ไม่ใช่ให้เงียบ...++พ่อว่าผมอีก
++ก็บอกไปแล้วอ่ะ..++ผมตีหน้าเซงใส่
++นั่นไม่ใช่คำตอบ  พ่อไม่ต้องการลูกทำอะไรแบบนี้ไปรังแก
พี่เค้า  เค้าก็เจ็บนะลูก เผื่อหัวไปฟาดพื้นแทนพ่อทำไง  พ่ออุตส่า
ไหว้วานพี่เค้าให้มาดูแลหนู  อย่าเอาแต่ใจตัวเองได้มั้ย...++
เสียงพ่อเบาลงอย่างเห็นได้ชัด....
++พ่อรู้ว่าเราไม่ต้องการให้พ่อจุกจิก  แต่ลูกเข้าใจมั้ยว่าพ่อเป็นห่วง
ในสายตาลูก  ลูกก็บอกว่าโตแล้ว  แต่สำหรับพ่อมันไม่ใช่น่ะ
พ่อวุ่ยวายเรื่องลูกไปทุกอย่างก็เพราะว่าพ่อรักไงลูก...++
++น้องขอโทษคับ...++จากอารมที่กำลังขึ้นได้ยินอย่างนี้
ใจผมก็เย็นลงทุกที....
...ผมตรงคลานไปกอดพ่อตรงหน้าเพราะว่าพ่อนั่งอยู่....
++น้องก็รักพ่อรักพ่อที่สุดในโลกเลยคับ...++
ผมบอกพ่ออย่างดีใจ...
++รักพ่อก็อย่าไปแกล้งอะไรพี่เค้าให้ต้องเจ็บตัวอีกน่ะ..++
++ขอโทษพี่เค้าซิลูก...++
..ผมมองหน้าพี่อ๋าอย่างลังเล  ก็ผมขอโทษเค้าไม่รู้กี่ครั้งแล้ว...
++ไม่เป็นครับท่าน  คุณหนูขอโทษผมแล้ว...++
++ไม่ได้...ต้องขอโทษพี่เค้าต่อหน้าพ่อ  ยกมือไหว้พี่เค้าด้วย..++
...ผมเลยยกมือไหว้ขอโทษ  เพราะหากไม่มีเค้าผมก็อาจไม่มา
นั่งอยู่ตรงนี้แน่....
++ขอโทษคับพี่อ๋า...++ผมมองหน้าเค้า
..รู้สึกเหมือนน้ำตาเค้าจะคลอๆ......
++หมวดไงผมก็ฝากหน่อยน่ะ  อย่างที่บอกแหละ
ทนๆเอาหน่อย  เอาแต่ใจมาแต่เด็กแล้ว  คงเปลี่ยนยาก..++สงสัยพ่อจะด่า
++คับผม...++พี่อ๋าอมยิ้ม
....ผมเอากำปั้นทุบที่หัวเข่าพ่อเบาๆ  เล่นเอาพ่อขำไม่หยุด...
++เห็นม่ะ  ว่าอะไรเค้าที่ไหนลูกคนเนี๊ยะ..++พ่อหัวเราะ
..............................
++ต่อไปหมวดก็ย้ายมาอยู่ที่นี่เลยน่ะ...++พ่อพูดกับพี่อ๋า
แต่ผมกลับตาโตเอง  ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจ
++คับท่าน..++
++ทำไมอ่ะคับพ่อ...++ผมถามคำถามแบบไม่ตั้งใจ
++ก็พี่เค้าจะได้มาดูแลเราง่ายขึ้นไง...++
...ผมกำลังจะอ้าปากเถียง....
++หยุด หยุด หยุด...++พ่อชี้หน้าผม 
++อย่าเถียงพ่อ...++ท่านดุผม..
...คำสั่งพ่อเล่นเอาผมพูดอะไรไม่ออกเลย.....
++หมวดจะมาอยู่ห้องพี่นัท  พ่อจะได้สบายใจเวลาที่พ่อไม่อยู่...++
++เกี่ยวอะไรกับน้องล่ะ...++ผมเถียงข้างๆคูๆ
++เกี่ยวแน่ๆ..++
++เซงจริงๆ...++
ผมแกล้งทำเป็นบ่นแต่อีกใจก็รู้สึกดีที่จะได้เห็นหน้าพี่อ๋าทุกวัน
++แล้วพ่อขอห้ามอีกที  อย่าไปแกล้งหรือรังแกอะไรพี่เค้าอย่างที่
ทำกับพี่นัทล่ะ..++
++อะไรกันล่ะเนี๊ยะพ่ออ่ะ  งั้นก็จับมือน้องมัดไว้เลยดิ..++
....ผมยื่นแขนทั้ง 2 ข้างไปให้พ่อมัดเลย...
**..เพี๊ยะ...**พ่อตีผม
++เจ็บอ่ะพ่อ  ...++ผมอ้อน
++เจ็บจริงอ่ะ...++พ่อมาจับมือผมลูบตรงที่ตีเบาๆ  โดยมีพี่อ๋าน้องขำอยู่
ข้าง..ผมก้อเลยขำด้วย
++น่าน  ยังไม่สำนึกอีก..++พ่อดุ
++อย่างนี้แสดงว่าคิดอะไรจะแกล้งพี่เค้าไว้แล้วซินี่..++
...ผมยักไหล่  ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้..ใส่...
++แน๊...ดูทำ....++พ่อยกมือจะตีแต่ผมหลบ...
++ลูกลิง..หรือเปล่าเนี๊ยะ...++
++ไปดีกว่า  ไม่คุยกับพ่อล่ะ  พ่อขี้บ่น...++
พูดจบผมก็ลุกขึ้นหนี...แต่ผมก็นึกอะไรได้
บางอย่างเลยหันหน้ากลับ
...................
++พ่อคับ  พรุ่งนี้น้องขอไปเยี่ยมพี่แก่นหน่อยนะคับ.++
++ทำไม...++
++ก็  พี่เค้ามีน้องแล้วนี่นา  น้องอยากอุ้มน้องอ่ะ..++
++ใครมีลูก  เป็นต้องไปขอเค้าอุ้ม..++พ่อหันไปคุยกับพี่อ๋า
++ตั้งแต่เด็กล่ะ  ใครมีลูกต้องไปอยู่ติดบ้านเค้า
ไปช่วยเค้าเลี้ยง  ดูซิลูกผม...รักเด็กจริงๆ..++พ่อหัวเราะ
...พี่อ๋า  หันมามองหน้าผม....
++ตามสบาย  ไปตอนเช้า  พี่เค้าไปทำงานด้วย..++
++น้องจะไปกับพี่พ่อ..++ผมงอแงใส่
++ไม่  ต้องไปกับหมวดเค้า...++
ผมเลยเดินเข้าบ้านดีกว่า  พ่อบ่นอะไรอีกผมก็ทำเป็นไม่ได้ยิน...
...............................
..............
......อาบน้ำเสร็จผมก็นั่งดูหนังอย่างสบายใจ   มันเป็นบรรยากาศ
เก่าๆที่ผมรู้สึกคุ้นเคย.....
**ก๊อก ก๊อก ก๊อก**
.++เข้ามาเลยคับ++  ผมคิดว่าต้องเป็นพี่นัทแน่....
++พี่อ๋า....++ผมรีบหุบขา  .....
...พี่อ๋าจ้องผมกับกิริยาผมที่ดูตกใจนิดๆที่เห็นเค้าเข้ามา
...เค้าเดินเข้ามาข้างใน......
++พี่อ๋า  มีอะไรหรือเปล่าคับ...++ผมลุกขึ้นยืนคุยกับเค้า
++กลัวผมจะพูดเรื่องนั้นให้ท่านฟังหรือไง  เห็นหน้าซีด
เลยตอนกินข้าว...++
++ถ้าพี่จะพูดผมก็ห้ามไม่ได้อยู่แล้ว..++
++ผมรู้น่า  พูดไปท่านก็ไม่สบายใจ  คุณเองก็อาจจะ
โดนทำโทดก็ได้...++
++งั้นก็แสดงว่าพี่ไม่พูด...++ผมอมยิ้มอย่างดีใจ
..พี่อ๋าพยักหน้าให้ผม...
++จริงอ่ะ..++ผมรีบถลาวิ่งไปกอดพี่อ๋าอย่างดีใจ
...ถ้าคุณพ่อรู้เรื่องวันนี้ผมจะต้องโดนอะไรซักอย่างแน่..
++ที่นี่  ที่บ้านน่ะคับ...++เค้าเตือนผมเบาๆ
++อุ่ยยยยย  ขอโทษคับพี่...++ผมรีบปล่อยพี่อ๋า
++พรุ่งนี้ผมจะออกจากที่นี่ก่อน 7.30 น.น่ะคับ..++
++บอกไว้ก่อนเผื่อคุณตื่นสาย..++
++งั้น  พี่ไปก่อนได้น่ะ  น้องไปกับพ่อ  ถ้าพี่มีธุระ...++
++ตามใจน่ะครับ...++
++อ่ะ....ผมเอามาคืนคุณหนู..++เค้ายืนกระดาษใบเล็กให้ผม
++ช่างมันเถอะผมไม่อยากได้ล่ะ..++
..เค้าจับมือผมไปและยัดมันใส่ไว้......
++ผมขอให้  คำทำนายเป็นจริงน่ะคับ..++เค้าพูดก่อน
ก่อนจะเดินออกไป  ให้ผมยืนคิดอยู่คนเดียว....
...................................
.....................
..................................
*****ผมเดินเข้ามาในห้องกลับเห็นพี่อ๋า  นอนเปลือยท่อนโดยมี
ผ้าห่มปกปิดท่อนล่างตั้งเอวลงเอาไว้...ผมมองภาพนั้นอย่างตื่นเต้น
ก่อนที่ขึ้นไปนอนข้างๆและก้มจูบที่แก้มของเค้า....
...ร่างนั้นค่อยๆขยับ.และลืมตามองผม...
++กลับมาแล้วเร่อะคับรอนานแล้วน่ะ..++ผมเองก็งงกับคำพูดเค้า
++ไปไหนมา...++เค้าถามผมเสียงหวานก่อนจะยิ้ม
++ม่ะรู้ดิ...++
++นอนซิคับพี่ง่วงล่ะ..++เค้าเชิญชวนให้นอนลงข้างเค้า
..แต่ผมจะนอนได้เร่อะ...เมื่อมีอะไรมายั่วสายตาขนาดนั้น
..ผมก้มไปจูบที่ปากเค้าอีกครั้งก่อนที่จะกดให้มันแรงขึ้นเรื่อยๆ
เหมือนที่ใจผมปรารถนา...
..แต่พี่อ๋ากลับดิ้นหนีและพลักผมออก....
++อย่าดิ้นซิพี่อ๋า  ..++ผมพยายามจับเค้ากดเอาไว้อย่างแรง*****
.....................................
................
**เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ**เป็นเสียงตบที่หน้าผม
++น้อง คับ  ตื่น ตื่น ตื่น..++
..เอ๊ะ  ทำไมเสียงเหมือนพี่นัทจัง...
++ตื่นได้แล้วคาบบบบบบบ....++เสียงพี่นัทตวาดผมอีก
...ผมงัวเงียก่อนจะลืมตามาดู....
++อ้าว เฮ้ยยยย..++ผมตกใจเมื่อเห็นพี่นัทนอนอยู่ข้าง
++พี่มานอนนี่ไงอ่ะ..แ.ล้วมาตบผมทำไม...++ผมโวยวายใส่
++โหยยย  ก็เล่น มาจูบพี่ซะเคลิ้มเลยอ่ะ..++พี่นัททำเสียงเข้มใส่
++ใครเค้าไปทำอะไรพี่ล่ะ..++
++ยังจะมาถาม..++พี่นัทชักสีหน้าอย่างไม่ได้ดั่งใจ
++ถ้าเป็นเพื่อนพี่นะ  พี่ถีบตกเตียงไปล่ะ...++พี่นัทใส่อารม
++อ้าว.....แล้วน้องไปทำอะไรพี่ล่ะ..++ผมยังคงเถียง
++พี่อ๋า  พี่อ๋า...++พี่นัทล้อเสียงแถมท่าทาง..สีหน้าอีกต่างหาก
++เฮ้ยยยยยย.  จริงดิ..++ผมร้องเสียงสูงอย่างตกใจ
++ฝันจะปล้ำเค้าหรือเปล่าเนี๊ยะ  น้องกุ..++พี่นัทยิ้ม
++บ้าอ่ะดิ...++ผมรีบปฎิเสธอย่างอายๆ
++ชอบเค้าล่ะซิ..พี่รู้น่ะแอบมองเค้าอยู่...++
++บ้า ใครเค้าจะไปชอบ...++
++โกหกคนอื่นได้  แต่โกหกตัวเองไม่ได้ร๊อก..++
++ชอบพี่อ๋าพี่ไม่ว่า  แต่ก็คงต้องทำใจหน่อยน่ะ
ก็พี่อ๋าเค้าคนเป็นหล่อ หน้าตาก็ดี  ยิ่งอยู่ในเครื่องแบบ
ก็มีแต่คนชอบ  พี่ไม่อยากเห็นน้องพี่ต้องร้องไห้
เสียใจ  อย่างที่ผ่านมา...++พี่นัทบอกเหตุผลกับผม
++เค้ามาอยู่ที่นี่ก็เพราะว่าพ่อน่ะ...++
..สิ่งที่พี่นัทพูดทำไมผมจะไม่รู้...ผมจึงได้แต่ยิ้มให้กับพี่นัท
ก่อนจะเอนลงอีกครั้ง....
++แล้วพี่นัทเข้ามานอนแต่เมื่อไร...++
++ 2 ห้องนี้  พี่นอนที่ไหนก็ได้  ยกเว้นน้องมีแฟนแล้ว
พี่จะไม่เข้ามานอน...++พี่นัทพูดขำๆ
++นอนเถอะพรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่...++พี่นัทยักคิ้ว
ก่อนมานอนกอดและก่ายผม  อย่างที่เราแคยทำตอนเด็กๆ
++แล้วมากอดน้องทำไม  เด่ะถีบหรอก..++ผมโวยใส่
++ซะงั้น  ทีเมื่อก่อนไม่เห็นโวยบอกชอบ...++พี่นัทยังแกล้งต่อ
++น้องโตแล้ว  เดี๋ยวละเมอปล้ำพี่อีกจะทำไง...++
++เออน่า ถ้าน้องทำจริงๆ พี่จะถีบน้องพี่  ให้ตกเตียงไปเล่อะ.++
พี่นัทหัวเราะชอบใจ.....
++ปล่อยยยยยยย  น้อง..++ผมจะดิ้นหนี
++เออ  พี่จะบอกพี่อ๋า...++
++เวร....++ผมบ่น แต่ได้ยินเสียงเค้าหัวเราะคิกคัก
++จะเอาชนะน้อง..อีกตามเคย..++ผมนอนตะแคงหันหลังใส่พี่ชาย
...ตลอดแหละเค้าชอบมานอนกอดผม......
................................................
....................
***********************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 19-12-2009 06:44:04

***************************
..............อ๋า กับ น้อง..................
<<<ตอนที่ 4 .ขอแค่มอง..2.>>>
**************************
 ..........................
..........
... เมื่อรถเล่นตรงทางเข้าไปในค่ายทหาร
 ผมก็เห็นพี่อ๋ายืนคุยกับใครไม่รู้ดิ.....
.++วันนี้ท่าทางหมวดงานจะเข้าแต่เช้าเลยน่ะนี่..++พ่อหัวเราะ
++อะไรเร่อะคับพ่อ...++ผมถามอย่างสงสัย
++หมวดเค้ามีสาวๆมาหาประจำแหละ ก็คนมันหล่ออ่ะน่ะ..++
พ่อยังคงขำไม่จบ  แต่ผมซิเศร้าเลยอ่ะ
...ผมยังคงมองไปที่ภาพพี่อ๋ากับที่เค้ากำลังยืนคุยด้วย  แม้ว่ามอง
ไม่ออกว่าหน้าตาเค้าจะเป็นอย่างไรก็ตามเพราะว่ามันไกลไป..
........................
.......
++พ่อ..น้องไปบ้านพี่แก่นล่ะน่ะ..++
++คับผม  ขี่จักรยานดีๆล่ะลูก..++พ่อยังคงห่วงใยตลอด
++สบายอยู่แร่ะ..++ผมตอบพ่อยิ้มๆ
++ของที่แม่เค้าฝากมา เด่ะพ่อจะให้หมวดเค้าเอาไปให้..++
++น้องเอาไปเองก็ได้...++
++มันหนัก  เอาไปไม่หมดหรอก...++พ่อดุ
++โห่ะ  ใช้คนอื่นไม่เกรงใจเค้าจะว่าได้น่ะพ่อ..++
++พ่อรู้จักหมวดเค้าดีน่า..++
++ตามใจ ....++ผมรีบปั่นจักรยานที่เป็นคันที่ผมเคยปั่นเมื่อก่อน
ที่พ่อยกเอามาให้  เผื่อผมจะมาเล่นที่นี่จะได้ไม่ต้องเดิน....
....ผมยังไม่ได้ปันจักรยานไปที่บ้านพี่แก่นโดยตรง  แต่กลับขี่เล่น
ไปเรื่อยๆ  เนื่องจากที่นี่บรีเวณกว้างมาก  แถมด้านหลังค่าย
จะมีอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่  ทำให้ที่นี่น่าอยู่จริงๆ
.......................
................
...ผมปั่นจักรยานไปเรื่อยๆจนถึงอ่างเก็บน้ำก่อนจะยืนสูดอากาศที่รู้สึก
ว่าสะอาดให้เต็มปอดก่อนจะหันมองไปรอบๆ.....
และนั่งลงใต้ร่มไม้ที่เรียงรายตลอดขอบอ่าง...อย่างสวยงาม
..อากาศที่มีลมพัดเย็นสบาย   แล้วผมก็นั่งหาว ว๊อดๆ
หลับไปโดยไม่รู้ตัวเมื่อเจอลมเย็นๆที่พัดเข้ามาตลอด....
..........................
.............
...ผมรู้สึกคันขยุบขยิบที่ใบหน้าผม.....
เหมือนมีหนอนอะไรมาไต่ไปมา   ผมเอามือปัด
แต่กลับได้ยินเสียงดุผมแว่วๆ
++จะบ้าหรือเปล่าคับนี่มานั่งหลับที่นี่...++เสียงพี่อ๋าทำให้ผม
ตื่นอย่างงัวเงีย.งงๆ....ก่อนจะเห็นกิ่งไม้เล็กๆที่มือเค้า..
คงเป็นอันนั้นแน่ที่เค้าใช้ปลุกผม....
ช่างเป็นบุญที่เค้าไม่ใช้ท้าวเขี่ยๆ..55
++ทำไมอ่ะกำลังหลับสบาย...++
++ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะครับ...++เค้าจ้องตาผมเขม็ง
++ทำไม..++ผมย้ำถาม
++ถึงที่นี่จะอยู่ในเขตทหารก็จริง  แต่ก็ไม่ปลอดภัยน่ะคุณ..++
++อะไรกาน   เด็กๆน้องยังมานอนเล่นกับเพื่อนๆเลย..++
ผมอ้างถึงอดีตและเถียงเค้า....
++ก็ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วนี่ครับ...++
++รู้ม่ะมีคนถูกฆ่าตายแล้วโยนศพลงน้ำ  กว่าจะหาเจอตั้งหลายวัน..++
ได้ยินผมก็สะดุ้งโหย่ง  ......
+แล้วเค้าทำไมเค้าถูกฆ่าล่ะ...++ผมถามต่อ
++กลัวแล้วจะถามทำไม...++
++ก็อยากรู้อ่ะ...++
++ก็เห็นว่ามานอนหลับแบบนี้แหละล้ว  เมาด้วย...++
++เฮ้ยยย....++ผมโผไปกอดพี่อ๋าอย่างกลัวๆ เพราะที่นี่มันก็
เงียบๆด้วยตอนนี้...
++อ้าววว...แล้วอะไรล่ะกับผมล่ะคับนี่..++
พี่อ๋าคงงงที่ผมกอดเค้า
++ก็น้องกลัวอ่ะ....++
++ซะงั้น...แถมตอนกลางคืนก็เห็นว่ามีคนเห็นด้วยน่ะ++
เค้าพูดเสียงเยือกเย็นใส่ผม...
++เห็นอะไร..++ผมมองซ้ายขวา
++ยังถาม  ก็ผีน่ะซิ..แถมเค้าว่าผีตนนี้ดุมากๆ
ชอบหลอกหลอนคน  เย็นๆ ที่มีไม่มีใครมาหรอก++
เค้าตะคอกใส่ผม
++อย่าพูดดิ  ผมกลัวผี...++ผมยิ่งกอดรัดเค้า
++กลัวก็ดีแล้ว  ต่อไปถ้ามาก็ต้องรอผมด้วย..++
++ไม่ใช่คิดว่าตัวเองเป็นลูกผู้การแล้วอยากไปไหน
ก็ไป..++
++..ปล่อยผมได้แล้ว  อึดอัด..++
....ผมส่ายหัวไปมาแบบไม่อยากปล่อย....
++ไม่ปล่อยผมจูบน่ะจะบอกให้...++พี่อ๋าพูดเล่นเบาๆ...
++ไม่อ่ะ...กลัว...++ผมมองหน้าเค้ายิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่ง
รู้สึกอบอุ่น......
..ยิ่งสายตาของเค้าจ้องมองแล้วทำให้ผมเคลิ้มไปเลย...
++ปล่อยผมได้แล้วคับคุณหนู...++เค้าพูดเบาๆ
..แต่ทำไมมือเค้ากลับมาโอบและกอดที่เอวผมไว้..
สายตาของพี่อ๋าทั้งคู่ยังคงมองตรงมาที่สายตาผม
เล่นเอาร้อนไปทั้งตัว
++ปะ  ปล่อยน้องก่อนดิ...++ผมพูดเบาเช่นกัน
++เอออ...++นั่นเป็นเสียงเค้า
++คับ ปล่อยคับ  ผมกลัวคุณหนูจะล้มเลยกอดเอวไว้..++
++เห้อออ...++ผมถอนหายใจเบา  เสียดายที่คิดว่าเค้าจะ
คิดอะไรมากไปกว่านั้นที่ผมคิด
++มีอะไรหรือเปล่าคับ..++เค้ายังจะถามผมอีก
++เปล่าๆ  น้องแค่รู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อกี้..++
++งั้นคงไม่กลัวผีแล้วดิ..++
++ไม่คับ..++ผมยิ้มให้เค้า  ....แต่ผมกลัวคนตรงหน้ามากกว่า
ยิ่งใกล้ยิ่งรู้สึกรัก และทรมานโดยไม่มีสาเหตุ  แน่นอนผม
คงจะเป็นอีกคนที่แอบรักเค้าอยู่แน่...

............................
..............
++แล้วพี่มาที่นี่ได้ไงอ่ะคับ..++ผมถาม
เพราะไม่เห็นมีพาหนะอะไรข้างรอบกายเค้าเลย
++ให้ลูกน้องพี่มาส่ง...++
++แล้วรู้ได้ไงว่าผมอยู่นี่..++
++ในค่ายนี้ใครทำอะไรพี่รู้หมดแหละ..++เค้าพูดอย่างอวดๆ
เล่นเอาผมชักหมั่นไส้ขึ้นมา
..เค้าคว้าจักรยานไปลากแทนผม....
..............................
++พี่อ๋าคิดไงคับถึงมาเป็นทหาร...++
เค้าหันมามองหน้าก่อนที่จะเดินต่อ....เค้าลากก็ดีแล้ว
ผมจะได้คุยกับเค้าอย่างนี้นานๆ
++ทำไมล่ะคับ  ผมเป็นทหารไม่ได้เร่อะคับ..++
++ไม่ใช่อย่างนั้น  น้องถามดีๆน่ะอย่ากวน..++ผมบอกเค้า
++อยากรู้ประวัติผมเร่อะคับ..++
++เมื่อคุณหนูเป็นนายของผม  ผมก็ควรที่จะบอกให้ท่านทราบเอา
ไว้ก็ดีครับ...++ผมทำหน้าจริงจัง ผมกลับอดขำในใจไม่ได้
..ผู้ชายคนนนี้ทำไรมันก็ดูดีไปหมดในสายตาของผม...
++ผมเป็นคน กรุงเทพฯ  แม่ผมเสียแล้ว  มีแต่พ่อ  พ่อผมก็มี
ครอบครัวใหม่  มีลูกด้วยกัน 2 คน  เค้าก็อยู่ส่วนเค้า
ผมเลยต้องเร่ร่อนมาเป็นทหาร จนๆ  อยู่อย่างอดๆอยากๆ
แบบนี้อ่ะครับ..++เค้าหันมาหน้าผม  แต่มันกลับเศร้า
สำหรับผมที่ได้ยิน  เพราะสีหน้าคนเล่าเองก็บ่งบอก
++น้องขอโทษนะที่ถาม..++
++ไม่เป็นไร  ปกติผมไม่เล่าชีวิตตัวเองให้ใครฟังหรอก
แต่อย่างที่บอกคุณหนูเป็นนายผม  ผมควรบอกให้รู้ไว้บ้าง
แต่ก็ไม่ต้องมาสมน้ำหน้าผมหรอกน่ะ..++เค้าฝืนยิ้ม
++ผมอ่ะ  ไม่เป็นไรแล้วครับชิวิตมันผ่านอะไรมาเยอะ
ล่ะ  จนผมรู้สึกชินชาไปหมดแล้ว..++
++แล้วทำไมไม่อยู่กรุงเทพล่ะ..++
++เคยอยู่แล้ว  จนได้ย้ายมาอยู่ที่นี่แหละ..++
++ไม่คิดถึงบ้านเร่อะ..++
++ไม่อ่ะ...ที่นั่นไม่มีอะไรสำหรับผม..++
++ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ..++ผมสงสัย
ส่วนเค้าก็หันมามองหน้าผม...
++อย่างที่บอกพ่อเค้ามีครอบครัวใหม่  ผมจึงไม่อยาก
ไปยุ่งอะไรกับเค้า  ที่สำคัญ...++
เค้าอ้ำๆอึ้งงงๆเหมือนไม่อยากพูด
++อะไร..++
++ผมไม่ถูกกับพ่อผมมาแต่ไหนแต่ไร..++
++ทำไมอ่ะ..++
++คุณหนูอย่ารู้เลยดีกว่าคับ..ผมบอกได้แค่นี้..++
++ถ้าคุณหนูเป็นคนอื่นผมจะไม่บอกอะไรเลย..++
++ขอบคุณ..++รู้สึกดีใจที่เค้ายังให้ผมรับรู้บ้าง
......................
++แผลเมื่อวานเป็นหายยัง..++ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง
++ไม่เจ็บแล้ว...++
++ขอดูหน่อย....++ผมบอก
...ก่อนที่เค้าจะเอาจักรยานพิงกับตัวเค้า....แล้วเลิกเสื้อขึ้น
++เป็นไงมั่ง..++เค้าถาม
..ผมลูบดูก่อน  เพราะผิวน่าจับต้องจริงๆ
++เริ่มหายแล้วล่ะ..++ก่อนที่ผมจะดึงเสื้อเค้าลง
..พี่อ๋าก็หันมายิ้มให้ผม
++เคยมีใครบอกพี่มั่งม่ะ  ว่าพี่ไม่น่าจะเป็นทหารเลย..++
++ทำไมล่ะคับ...++
++ก็ดู หน้าตาผิวพรรณแล้วน้องว่าไม่น่าจะมาเป็น..++
++ฮ่า ฮ่า ฮ่า..++เค้าหัวเราะชอบใจ
++ก็มี..++
++สงสัยพี่  เอ้ยผมจะไม่เหมาะเป็นทหารจริงๆ..++
++แล้วผมควรทำอะไรล่ะครับ..++
++ก็น่าจะเป็นพวกนักธุรกิจ ใส่สูทหล่อเท่ๆมากกว่า
นั่งทำงานในห้องแอร์ง่ะ..++ผมก็พูดไปตามเรื่องตามราว..
++คิดอย่างนั้นเร่อะครับ..++เค้ายิ้มได้อย่างน่ารัก
ยิ่งมองผมก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้น่าหวงแหน
++ก็คิดเล่นอ่ะน่ะ..++ผมเกาหัวตัวเอง
............................
.........
++พ่ออ๋ามีแฟนเร่อะยัง...++ไม่รู้ว่าผมเผลอถามไปได้งัย
++มีแล้วคับ...++คำตอบเค้าเล่นเอาผมเจ็บเปล้บที่หัวใจ
++มีแล้วก็เลิก....หลายปีแล้วครับ..++
++ห๋า...เลิกแล้วเร่อะคับ...++
++ทำไม...++
++เค้าคงเบื่อผมม้างง...++
++ทำไม..++
++อะไรล่ะคับ  ทำไมตลอด..++เค้าย้อนผม
++ก็มันอยากรู้อ่ะ..++ท่าทางผมก็บอกด้วย
++เฮ้ย  อย่าบอกน่ะว่าสนใจผม..++
...คำพูดเค้าเล่นเอาผมอึ้งไปหมด  ไม่คิดว่าเค้าจะพูดคำนี้...
++ผมชอบผู้หญิงน่ะคร้าบบบบ ไม่ได้ชอบผู้ชาย..++
เค้าหัวเราะใส่ผม
นั่นเป็นคำตอบเค้าอย่างชัดเจนเต็ม 2 หูของผม....
..แต่ใจผมกลับเจ็บปวด....
..ผมดึงจักรยานมาจากมือเค้าก่อนปั่นมันออกมา
..ผมอยากจะร้องไห้  แต่ก็กลัวว่าเค้าจะหัวเราะ
ทำไมผมจะต้องเจ็บปวดที่ได้ยินคำนั้น  ทำไมผมกลับรู้สึก
ทรมานและเป็นทุกข์กับคำพูดไม่กี่คำของเค้า....
.++คุณหนูจะไปไหน  รอผมด้วย...++เสียงเค้าเรียกผมอยู่ไม่ไกล
...แต่ผมก็ไม่รออย่างที่เค้าบอกหรอกยิ่งเร่งปั่นจักรยานหนี
อยากไปให้ไกลผู้ชายคนนี้  ยิ่งอยู่ใกล้ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าหัวใจ
ตัวเองไม่ปกติ
++คุณหนูค้าบบบบบ..++เสียงเค้ายังคงดัง
........................
.........
.................
............................
ผมขี่จักรยานมาได้ไม่ถึง 5 นาที
..วู้บบบบบบบ  ผมรู้สึกว่ารถกำลังถูกกระชากให้ถอยหลัง
++จะไปไหน..++เค้าถามผมเค้าต้องวิ่งทันแน่เลย
....เค้าขยับมาจับแฮนกับที่ผมนั่งอยู่
++เป็นอะไรอยู่ๆก็ขี่รถหนีผม  ให้ผมวิ่งตาม
ผมเหนื่อยน่ะคับ...++ใส่ผมเสียงดัง
...ผมจะบอกเค้าได้ยังไงว่าผมคิดอะไรกับเค้า  หรือผมไม่ควร
ที่คิดด้วยซ้ำ
...ผมพยายามดึงรถออกให้พ้นตัวเค้า  แต่เค้าก็ดึงกลับ
++ปล่อย...++ผมบอก
++ผมไม่ปล่อย  บอกผมก่อนเป็นอะไร..++ท่าทางเหมือน
โมโหเช่น
++ปล่อยผม....++ผมตะคอกใส่หน้าเค้า
++มีอะไรก็คุยกันก่อนดิ..++เค้าก็แหกปากใส่ผมตอบ
....ผมหันหน้ามามองเค้า  แต่น้ำตาเสือกไหลออกมาแทน
ผมไม่อยากเชื่อตัวเองเหมือนกัน  ตั้งแต่เจอผู้ชายคนนี้ทำไม
ผมอ่อนแอลงๆทุกที....
...ผมเช็ดน้ำตาทิ้ง.....
++เป็นอะไร  ร้องทำไม...++เสียงเบาลงกว่าเมื่อกี้
...ผมพยายามพลักเค้าออกแล้วดันปั่นจักรยานให้ไป
แต่มันก็ไม่ได้ผลเมื่อพี่อ๋ายังดึงรั้งไว้....
++ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องแบบนี้ผมไม่ปล่อย  แล้วผม
ก็ไม่ชอบคนนิสัยอย่างนี้ด้วย...++
...ผมปล่อยมือจักรยานทั้ง 2 ข้างจะก้าวหนีไปอีกด้าน
 แต่เค้ากลับปล่อยจักรยานหล่นทับใส่ผมแทน 
ผมเลยถือโอกาสลากตัวเค้าลงมาตามน้ำหนักที่ผมทิ้งลงพื้น...
……………
...มันได้ผลเค้าล้มมาตามแรงที่ผมดึงโดยที่จักรยาน
ยังกั้นระหว่างกลางลำตัวผมกับเค้าแต่ตอนนี้แรงที่ล้ม
มาทำให้เค้าเหมือนนอนคร่อมผมอยู่  เค้าเอามือทั้ง2ยัน
ซ้ายขวาตรงไหล่ผม ทำให้ตาประสานตา  ริมฝีปากของเค้า
ห่างจากใบหน้าผมไม่ถึง 10 เซน.....
ผมรู้สึกมันยั่วยวนสายตาผมเหลือเกิน..จนผมต้องกัดริม
ริมฝีปากล่างตัวเองไว้
...ผมมองหน้าเค้านิ่งเงียบงัน  พี่อ๋าก็ดูตกใจนิดกับสิ่งที่เกิด....
..ผมขยับริมฝีปากตัวเองไปสัมผัสที่ปากเค้าอย่างเบาๆ ทิ้งไว้ซักพัก
ก่อนที่ถอนมันออกแล้วนอนลงกับพื้นอีกครั้ง  หันหน้าหนีสายตา
เค้าอย่างอายๆและกลัว......
++ทำอะไร...++
++เปล่า..++ผมตอบทั้งที่รู้ว่าตัวเองตั้งใจ  อีกอย่างหากผมทำอย่างนี้
ถ้าเค้าไม่ชอบเค้าจะได้เลิกทำงานนี้ให้คุณพ่อซักที
ผมก็จะไม่ต้องพบเจอและตัดใจจากเค้าได้ซักที....
...................................
....................................................
**********************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 19-12-2009 06:50:54

************************
วันนี้หยุดเลยลงต่อให้  จนเบื่อกันไปข้างเลย..คริคริคริ
ขอบคุณที่ติดตามน่ะครับ


ขอบคุณคำติชมด้วย  จะพยายาม  สำหรับภาษาที่แปลกๆ
แต่อย่างที่บอกว่าอ่ะคับว่าอยากเขียนเป็นภาษาพูด
สำหรับตัวเองคิดว่าเวลาอ่านจะได้อารมณ์กว่า
จริงๆเรื่องนี้ลดลงเยอะมากๆแล้ว  เพราะว่าเป็นเรื่องของผู้ใหญ่
แต่  เรื่อง เก่งกะวิน  จะเยอะกว่านี้มากเลย
ขออภัยที่คิดแปลกๆไปกว่าคนอื่นบ้างน่ะครับ
.....................................................
ช่วงนี้ลงได้บ่อย  แต่ถ้าหมดสต๊อกแล้วคงจะหลายวัน
เหมือนคนอื่นเช่นกันครับ...555
********************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: gboy ที่ 19-12-2009 08:07:08

 :m1:

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 19-12-2009 08:25:20

มันค้างง่า

ขอต่ออีกนิดได้ม๊ายยยย

แอบสงสารน้อง รักก็บอกพี่เค้าไปเหอะ วัดดวง อิอิ

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 19-12-2009 08:57:13

......มาต่อให้อีกหน่อยก่อนไปทำงาน.......
......คริคริคริคริ...ใจดีเสมอ..........
***************************
..............อ๋า กับ น้อง..................
<<<ตอนที่ 5 .บทลงโทษ.>>>
**************************
..............................
...........
++โอ๊ะ เจ็บขาอ่ะ...++เมื่อไม่กล้าที่จะพูด
ความจริงบอกเค้า  ผมก็เริ่มรู้สึกเจ็บๆบริเวณขาที่จักรยาน
มันทับผมอยู่รวมทั้งน้ำหนักจากตัวเค้า……
พี่อ๋าค่อยๆลุกขึ้น  แต่สายตาจ้องที่ใบหน้าผมอยู่
.....ผมจับจักรยานตั้งใหม่สำรวจดูตัวเองว่าไม่เป็นอะไรมาก
ก่อนที่ปั่นจักรยานออกมาจากตรงนั้น.....
ผมไม่ได้หันกลับไปมองว่าเค้าจะเป็นอย่างไร...และก็ไม่ได้ยินเสียง
อะไรจากเค้าดังตามมาอีก
............................
...............
++พ่อคับ   น้องอยากกลับบ้านอ่ะ..++
++อะไรลูกมาถึงก็จะกลับบ้าน...++
++ปวดหัวอ่ะ...++ผมเอามือเตะหน้าผากให้พ่อดู
++ไหนพ่อดู...++พ่อกอดผมเบาๆ
++ตัวก็ไม่ร้อนนี่ลูก..++
++ปวดหัวจริงๆ ..++ผมอ้อนพ่อ
++ได้ๆ  หมวดล่ะ...++
++เห็นพี่เค้าบอกมีธุระไปทำอะไรม่ะรู้..++ผมตอบเลี่ยงๆ
++งั้นก็รอหมวดแล้วกัน..++
++น้องนั่งรถกลับเองได้น่ะพ่อน่ะ..++
++ไม่ได้...++
++เบื่อพ่ออ่ะ  อันนี้ก็ไม่ได้  อันนั้นก็ไม่ได้..++ผมบ่น
ก่อนจะเดินลงจากห้องทำงานของพ่อ....
++ไปไหน...++
++จะกลับบ้านคับ..++
...แต่พอลงมาถึงข้างล่างกลับเจอพี่อ๋าเดินมาถึงพอดี...
++อ้าววว  หมวดพาน้องไปพักหน่อยซิ...++
++คับท่าน...++
++พักไหน  น้องจะกลับบ้าน..++ผมโวยวาย
++อย่าดื้อซิลูก  ที่นี่ไม่ใช่บ้าน..++พ่อดุผมเบาๆ
...ก่อนที่ผมจะต้องเดินตามพี่อ๋าไป  ไม่รู้จะพาไปไหน....
.......................
...เค้าพาผมเดินไปเงียบๆ  ก่อนจะถึงหอพักล่ะมั้ง......
ผมเห็นมีของขายก็เลยเดินไปซื้อของกินโดยไม่มอง
...แน่นอน  อาการอย่างนี้เค้าต้องโกรธผมแน่......
...ดีผมยิ่งชอบเค้าจะได้ไปจากชีวิตผมเร็วๆยิ่งขึ้น....
...ผมไม่กล้าที่จะมองสบตาเค้าอย่างเคย  กลัวๆใจตัวเอง
ยิ่งมองก็ผมก็ยิ่งอ่อนแอ.....
....เค้าพาผมมาถึงหน้าห้องที่มีชื่อเค้า.....
...เอ๊ะ  อะไรกันนี่....ผมนึกในใจแต่ก็เป็นคำสั่งของพ่อนี่
คงไม่มีอะไรหรอก......
++เชิญ...++เขาพูดสั้นๆเดินเข้าก่อน..
++ท่านให้ผมพาคุณมาพักที่นี่ขาดเหลืออะไรก็บอก
ผมจะหามาให้...++
++นี่มันเป็นห้องคุณนี่...++ผมเปลี่ยนสรรพนามใหม่ให้เค้า
จะได้ดูไม่สนิทไป
..แต่คิ้วเค้ากลับชนกัน....
++ก็ผมอนุญาตแล้วไง.++
++งั้นไม่เกรงน่ะ...++ผมขึ้นไปนอนบนที่นอนเลยแล้วหันหลัง
ให้เค้า....ดีใจจังที่ได้มานอน...แต่ก็อย่างว่า...
.......................................
.............................
++คุณจูบผมทำไมเมื่อกี้..++เสียงเค้าทำให้ผมต้องหัน
กับมาแล้วลุกขึ้นนั่ง….
++เค้าเรียกจูบตรงไหนแค่ผมขยับตัวขึ้นมันก็โดน
ปากคุณก็เท่านั้น...ไม่ตั้งใจซักนิด++ผมปฎิเสธเห็นๆ...
++ยังจะเล่นลิ้นอีก...++เค้าทำท่าโมโหใส่
...แต่ผมกลับทำหน้าท้าทายเชิญชวน....
++อยากลองดีใช่ม่ะ..++เค้าถาม
++เอาดิ...++ผมยื่นใส่าเพราะยังไงเค้าต้องไม่กล้า
ทำอะไรแน่  แม้จะเห็นกำหมัดแล้ว....
++ขอทำโทษ.....คนเก่งของเจ้านายหน่อยเถอะ..++
...เค้าเดินตรงมาหาผม  เล่นเอาใจผมสั่น....
เค้ากล้าทำร้ายผมเร่อะนี่....ผมเห็นเงื้อมือขวา  คาดว่า
เค้าจะต้องตบผมแน่  แต่ผมก็ไม่หลบ  แค่หลับตารอ
ฝ่ามือเค้าฟาดลงมา...
.....................................
.....เสียงเดินเค้าเงียบลงคงอยู่ตรงหน้าผมแต่ไม่มี
การกระทำใดๆเกิดขึ้น.....ผมค่อยๆลืมตามองเค้า...
++อย่าคิดน่ะว่าผมไม่กล้า...++สายตาเค้าดุดันชัดเจน
++ก็ลองดูดิ..ช่วยให้กล้าขึ้นก็ได้น่ะ..++
ผมคิดว่ายังไงก็ต้องโดนอยู่แล้ว  จะอีกซักครั้งจะเป็นไร...
..ผมโผไปกอดคอเค้าพร้อมกับโน้มลง..จูบที่ปากเค้าอย่างท้าทาย..
เค้านิ่งเงียบเหมือนไม่มีการต่อต้านใด.....ซักพักจนผมถอนปาก
ออกมา....
++อย่างนี้เค้าเรียกจูบ...++ผมบอกเค้า
++ก่อนนั้นมันแค่แตะๆ...++ผมท้าเค้า
++..คราเนี้ยะ...พี่จะตบผมก็ตบซิ..++ผมจับมือเค้ามาฟาดลง
ที่หน้าผม....
++ผม...ไม่บอกพ่อหรอกน่า...++
....แต่เค้ากลับเอามือจับที่ใบหน้าผมทั้ง 2 ข้าง
ประคองไว้  ก่อนที่จะก้มลงมาจูบที่ปากผมและ
ขยี้ริมฝีปากเค้าลงให้แรงขึ้น..
...ผมกลายเป็นคนที่ตกใจแทน...จนผมต้องหลับตา
แล้วจูบตอบรับเค้า..เนิ่นนาน.ทำให้ผมรับรู้รสจูบนั้นได้...
............................
...............
...จนพี่อ๋าหยุดการกระทำนั้นลง...ผมจึงค่อยลืมตาขึ้น...
มองสายตาที่เค้าจ้องผมอยู่.....
++ก็งั้นๆ...++เค้าหัวเราะและเช็ดปากตัวเอง
ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ
..ผมหน้าเสียนิดหนึ่ง  แต่ก็อดดีใจไม่ได้  แม้จะบอกว่างั้นๆ
แต่เล่นสอดลิ้นมาพันลิ้นผมอย่างดูดดื่ม.
เล่นเอาผมอ่อนระทวยไปหมด
..ผมเอนตัวนอนลงหันหลังให้เค้าอย่างเดิม...
..แต่มันก็ไม่หลับอย่างที่คิดหรอก....
...ก่อนที่จะได้ยินเสียงเค้าเดินออกมาจากห้องน้ำ
และปิดประตูไปจากห้อง.....
..ผมหันกลับมาก่อนจะลุกนั่งขำๆกับสิ่งที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้...
…………..
ขนาดนี้แล้วผมจะทำใจได้เร่อะ  จูบเมื่อกี้เล่นเอาผมเคลิ้มเลยล่ะ
ผู้ชายอะไรปากหวานจริงๆ.....
...นี่มันเป็นห้องเค้านี่ขอแอบสำรวจเพื่อหาความลับ
ในห้องนี้หน่อยล่ะกัน..เผื่มีอะไรที่น่าสนใจเหมือเจ้าของ
ห้องขณะที่ผมกำลังก้มเงยแถวหน้าตู้ที่ตั้งทีวี...
..ประตูกลับถูกเปิดออกมาอย่างเฉยๆ....
++ทำอะไร..++เสียงเค้าตะคอกใส่ผม
++เปล่ากำลังเค้าห้องน้ำ..++ผมบอก
ก่อนที่จะเก็บอาการลุกลี้ลุกลนไว้แล้วทำเรียบเฉยแทน
++ผมอยากจะบอกว่าผมไม่ได้พิศวาสคุณน่ะเมื่อกี้
ที่ผมจูบเมื่อกี้เพราะว่า........++เค้าอ้ำอึ้งไม่พูดต่อ
++อะไรล่ะพูดให้จบดิ..++ผมหัวเราะ
++ผมแค่จะลงโทษคุณ...ผมคงตบคุณไม่ได้
ต่อยคุณไม่ได้  แต่อีกอย่าง  มานี่...++++เค้าตรงมาที่
คว้ามือทั้ง 2 ข้างไคว่ไปข้างหลัง
++ผมเพิ่งนึกได้...++เค้าหัวเราะเยาะผม
++จะทำอะไรอ่ะ..++ผมโวยวาย
++อยู่นิ่งๆ  ถ้าไม่อยากเจ็บตัว..++
..เค้าเอามาผูกข้อมือผมที่ไคว่หลังไว้  ก่อนจะอุ้มวางไว้บนเตียง
แล้วรวบขาทั้ง 2  ข้างมามัด ขึงไว้ที่เตียงอีกที
................................
++คุณจะบ้าหรือเปล่านี่...++ผมโวยวายเสียงเริ่มดัง
++ปากเก่งจริงๆ..++เค้าหัวเราะต่อ
..ก่อนจะเอาผ้ามาปิดปากผมไว้ไม่ให้พูดอะไรได้เลย...
..ผมชักกลัวๆที่เค้าทำอย่างนี้แล้วซิ...คนบ้าอะไรว่ะนี่
ตอนนี้ผมจะด่าก็ด่าอะไรไม่ได้แล้ว...ได้เพียงดิ้นไปมาให้เค้า
รู้ว่าผมไม่ยอม....ที่เค้าทำอย่างนี้
++บทลงโทษที่ 1 ...ที่ผมเพิ่งคิดได้  ในข้อหาที่คุณจูบปากผม
อยู่นิ่งๆดีกว่าอย่าโวยวาย  ไม่งั้นผมจะบอกผู้การ++ เค้าหัวเราะ
อย่างผู้ชนะ
++บอกแล้วถึงคุณจะเป็นลูกผู้การ  ผมก็ไม่กลัว..++
...ผมรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้มากกว่า  ตอนนี้รู้แล้วว่า
การไม่มีความอิสระ  ขยับไม่ได้เลย  ร้องให้คนอื่นช่วยก็ไม่ได้
มันทรมานและอึดอัดแค่ไหน
++เก่งนักใช่มั้ย  ก็ดิ้นให้หลุดแล้วกัน  แต่ถ้าไม่หลุดอีก 1 ชม.
ผมจะมาคลายมัดให้  ถ้าผมไม่ลืม..++
++ขอย้ำนะครับ  ถ้าผมไม่ลืม..5555..++
..เค้าหัวเราะเสียงสะใจ  ผมเพิ่งรู้ว่าผมเกลียดเค้าก็ตอนที่หัวเราะ
ครั้งนี้นี่แหละ.....

...ผมทำอะไรไม่ถูกเพิ่งถูกจับมัดอย่างนนี้เป็นครั้งแรก
ในชิวิตผมจะทำอะไรได้ล่ะนี่  แถมมีผ้าผูกข้อมือ
ผมติดไว้กับเตียงอีกที
++คุณหนู....เดี๋ยวผมกลับมารับน่ะครับ...555..++
....เค้าหัวเราะเสียงดังเดินออกไปจากห้องอีกครั้งที่
มั่นใจว่าผมดิ้นไม่หลุดและออกจากห้องเค้าไม่ได้แน่
ไม่ใช่ซิแค่ออกจากเตียงผมก็คงหมดปํญญาล่ะ
  ก็ดูการมัดเค้าดิ  เหมือนมัดวัวควายชัดๆ....
...อย่าให้ผมหลุดออกไปตอนนี้ได้น่ะ  ผมจะเอาคืน
ให้สาสมเลยล่ะ...รู้จักผมน้อยไปล่ะ 
ม่คิดเลยว่าเห็นนิ่งๆ เงียบๆ  จะร้ายขนาดนนี้...
++พี่อ๋า  ผมอยากจะฆ่าพี่จริงๆตอนนี้...++แต่
เสียงผมก็ได้เพียงอู้ๆอี้ๆอยู่ที่ลำคอเท่านั้น
...................................
................
....เวลาที่ผ่านไปทุกนาทีของผมทำไมมันช้านักน่ะ
  แค่จะมัดที่มือตัวเองก็ยังทำไม่ได้....โอ้ยยยเวรกรรม
 ทำไมต้องมาเจออย่างนี้ด้วยน่ะ
**คิด คิด คิด**  ผมบอกกับตัวเองให้หาวิธี
...แต่ก็นึกไม่ออกอ่ะ  ทำไงดี   สมองผมตื้อไปหมดแล้ว
คิดไม่ออกจริงๆ...........
....คิดแล้ว  คิดเล่าจนผมหมดแรง  นอนดีกว่า  หากว่าผม
ไม่ดิ้นรนผมคงเจ็บตัวน้อยกว่านี้  คงต้องรอให้เค้ามาแก้ให้
นั่นแหละค่อยหาทางแก้แค้นเอาทีหลัง.......
..................
.**รอ  รอ  รอ รอ รอ **
นั่นคือสิ่งที่ผมท่องอยู่ในใจตลอด  จนหลับไปอีกตามเคยเพราะ
ว่าแอร์มันเย็นกับที่นอนนุ่มๆหอมๆของเค้า........
................................
....................
.....ผมงัวเงียขยับร่างกายตัวเองไปมาหลังจากที่รู้สึกตอนตื่น....
++ตื่นแล้วเร่อะคับคุณหนู...++เค้าหัวเราะผม
++ไม่คิดว่าขนาดถูกมัดยังหลับได้น่ะนี่  สงสัยจะชอบแบบนี้...++
...ผมเห็นสายตาที่เค้าเยาะเย้ยผมแล้วไม่อยากมอง
++ผมซื้อข้าวมาให้เผื่อคุณหนูหิว...++เค้าโชข้าวกล่องให้ผมดู
++โอ๊ะ  ผมลืม  คุณหนูพูดไม่ได้...++
เค้าขยับมาใกล้ผมก่อนจะแก้มัดผ้าที่ปากออกก่อน
++หิวม่ะผมจะเอาน้ำให้กิน...++เค้ายังเล่นไม่จบผมดูนาฬิกา
โหหหนี่ผมหลับไปเกือบ 3 ชม.เลยเร่อะ......
++เมื่อไรจะปล่อยซักทีห๋า...++ผมตวาดใส่เค้า
++เดียวก่อนดิ  ยังไม่หายสะสนุกเลยอ่ะ...++เค้าขำไม่เลิก
..ก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็นแล้วหยิบน้ำออกมา....
++คุณหนูจะกินน้ำอะไรดีครับ...++เค้ายั่วโมโหต่อ
น้ำอะไรก็เอามาเถอะน่ากุหิวจนคอแห้งหมดล่ะ
ผมชักอารมไม่จอยล่ะ....
++น้ำอะไรก็เอามาเถอะน่าผมหิวจะแย่อยู่แร่ะ..++
++งั้นเอา  น้ำผลไม้คุณน้องคงชอบแน่...++
เค้าเทน้ำส้มใส่แก้วแล้วเดินมานั่งข้างผม...
++อ่ะ  อ้าปากซิครับ  อยากกินก็อ้าปาก...++
..ผมอ้าปากดื่มอย่างหิวกระหายจนหมด......
++จะกินอีกอ่ะ..++ผมขอเค้าอีกครั้ง
++สงสัยจะมีคนป้อนเลยชอบ...++
...เค้าเอาแก้วที่2 มาป้อนใส่ปากผมเหมือนเดิมก่อนที่
ผมจะนึกอะไรได้....
**ปรู้ดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆ..***
+อ้าวววววว....เฮ้ยยยยยยย...เหรี้ยแร่ะ++เสียงร้องดังลั่นของเค้า
พร้อมกับขยับหนี
..มันเป็นเสียงที่ผมพ่นน้ำส้มใส่หน้าจนเลอะใบหน้าเค้า
ไปหมดจนถึงเสื้อผ้าที่เค้าใส่ด้วย....
++ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า...++
ผมหัวเราะเสียงดังลั่นใส่เค้าอย่างสะใจสุดๆที่ได้เอาคืน
ที่เค้ามัดผมให้ทรมานอยู่เป็นชั่วโมง....
...เค้าเงื้อมือมาจะฟาดหน้าอีกครั้ง  ด้วยสีหน้าเกรี้ยงกราด
แต่ครานี้ผมไม่หลับตา..
แต่การเงื้อของเค้ากลับค้างอยู่แค่ระดับหัวไม่กล้าที่จะฟาด
ใส่หน้าผมเช่นเคย...แต่สายตาจ้องมองผมอย่างแค้นเคือง
.....................
++แสบจริงๆ...++เค้าบ่นงึมงำใส่ผมแถมกัดฟันอีกที
++ยังน้อยไป..++ผมท้าเค้าเสียงดัง
++ก็ได้ว่ะ...++เค้าจับผมกดลงกับเตียงอีกครั้ง
ก่อนที่จะมานั่งคร่อมผม....
++ทำอะไรไม่ได้ก็ลองซักทีซิ...++พูดจบเค้าโน้มตัวลงมา
จูบผมอีกครั้ง
...แต่คราวนี้หนักหน่วงรุนแรงกว่าเดิม   จนผมต้องดิ้นหนีเค้า
เค้าตวัดลิ้นเข้ามาในปากผมกวาดหาอะไรซักอย่าง  ทำผมหลับ
ตาพริ้มอย่างเคลิ้มๆหายใจแทบไม่ทัน....
.................................
..............
++เป็นไง  แสบดีนักเจอแค่นี้ก็อ่อนระทวยเลยเร่อะ.
ทำไมไม่เก่งอย่างเมื่อกี้ล่ะ.++นั่นเป็นเสียงถากถาง
ของพี่อ๋า
...แต่ผมคงไม่มีแรงอะไรจะไปว่าเค้าอีกแล้ว  ก็ผมเป็นอย่าง
ที่เค้าว่าจริง...และเค้า...
เค้าคงจะเยาะเย้ยผมมากกว่า  ก่อนที่เค้าจะเช็ดปากเค้าออก
.....................
.........
ติ๊ดดดด  ตี๊ดดดดดดด.......
++สวัสดีครับท่าน...++เสียงเค้ารีบรับโทรศัพท์
++...................++
++คุณหนูกำลังกินข้าวอยู่คับ...++
++..........................++
++ครับ  เดี๋ยวคุณหนูกินเสร็จแล้ว  ผมจะพาไปครับ..++
++..................++
++ครับท่านครับได้ครับ...++เค้าวางโทรศัพท์ลง
...............................
....................
++ท่านบอกว่าจะกลับบ้านกัน...++เค้ามองผมอย่างเมินเฉย
ก่อนที่จะมาแก้มัดให้.....
....พอเค้าแก้ที่มือผมเสร็จ...ผมก็ฟาดมือไปที่แก้มซ้ายเค้าทันที
ในขณะที่เค้ากำลังแก้มัดที่ขาผมอยู่....
...แต่แรงตบไม่มากนัก  ผมกะว่าแค่ชาๆเท่านั้น....
++คราวหน้าถ้าทำอย่างนี้อีก  เจอต่อยแน่..++ผมขู่เค้า
อย่างไม่เกรงกลัวเหมือนกัน...
..เค้าแก้มัดเสร็จก็เอามือลูบที่แก้มด้านที่โดนตบไปมา...
คงจะรู้รสมือผมมั่งล่ะ..555..
...ผมรีบเดินออกจากห้องเค้าโดยไม่สนใจอะไร.....
................................
........ก่อนจะมารอพ่อข้างล่างที่พ่อทำงาน  แล้วก็นึกถึงเหตุการณ์
ที่มันเพิ่งเกิด........
++มาแล้วเร่ะลูก  เป็นไงมั่งหลับสบายม่ะ..++พ่อทัก
++หมวดล่ะ...++ผมยังถามหาเค้า
++อ๋อไม่รู้ซิครับ..++ผมทำหน้าเซง
++ไปทะเลาะอะไรกันมาเร่อะเปล่านี่ ดูผมยุ่งเหยิง
แล้วเสื้อนี่ติดคราบอะไรล่ะลูก  เป็นจุดเล่อะ ..++พ่อชักสงสัย
++อ๋อ  ผมกินน้ำส้มอะไร  มัวแต่ขำพี่อ๋าเลยสำลักออกมาอ่ะพ่อ..++
ผมรีบโมเมโกหกพ่อ....
++มันสกปรกน่ะลูก..++พ่อดุผม
++เสื้อก็ไม่มีเปลี่ยนด้วย...++พ่อว่า
++ไม่เป็นไรอ่ะพ่อเดี๋ยวก็กลับบ้านล่ะ..++
++เอออ  ไม่เป็นไรเดี๋ยวเอาเสื้อพ่อในรถใส่ก็ได้...++
...ผมยิ้มๆให้พ่อ......
................................
..................
++ท่านพร้อมจะกลับยังครับ...++เสียงพี่อาคุยกับพ่อ
หลังจากเพิ่งวิ่มาถึงในขณะที่ผมกำลังเปลี่ยนเสื้ออยู่ในรถ.....
++หมวดเปลี่ยนชุดด้วยเร่อะ...++พ่อถามเค้า
++ครับ  มันเปื้อนน้ำส้มไปหมดเลยครับ..++
++นี่ลูกผมสำลักเยอะขนาดนี้เลยเร่อะ..++พ่อพูดเสียงดัง
++ครับท่าน  ก็เล่นเอาผมใส่ชุดนั้นไม่ได้เลยครับ...++
++เออ...ไปกันเถอะ...++
....พ่อกับพี่อ๋าเข้ามานั่งก่อนที่พี่อ๋าจะขับออกไปจากค่าย...
โดยที่ผมเองก็ไม่พูดอะไรอีกแกล้งเอาหัวไปซบไหล่พ่อทำเป็นหลับ
เพราะไม่อยากพูด.........
..................................
....................
...จนรถเข้ามาถึงบ้าน  แต่ผมกลับเห็นอะไรแปลกๆ  ก้อเป็นรถ
ของใครไม่รู้ซิจอดอย่างสะดุดตาแถมเป็นรถใหม่ป้ายแดงต่างหาก
จนผมต้องถามพ่อ.....
++พ่อครับรถใครอ่ะ...++ผมถามพ่ออย่างสงสัย
++555555..++พ่อหัวเราะให้ผม
++อย่าบอกว่าพ่อซื้อให้น้องน่ะ...++ผมแสดง
อาการดีใจออกหน้าออกตา....แม้ตัวเองจะขับไม่เป็นก็ตาม
..........................
++ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกลูก...++พ่อหัวเราะร่า
++มีคนรอลูกอยู่ในบ้านเข้าไปดูซิ...++พ่อคะยั้นคะยอผม
++ใครอ่ะ...++ผมถามอย่างสงสัย
++ไปเข้าไปดิ  พี่เค้ารอลูกอยู่  วันนี้มาเป็นแขกที่บ้านเราด้วยน่ะ..++
..สายตาพ่อมีเลสนัย  ส่วนพี่อ๋าก็ยืนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แต่ไม่รู้จะแอบ
ฟังที่ผมคุยกับพ่ออยู่เร่อะเปล่า....
ผมเดินนำหน้าพ่อเข้าบ้านอย่างตื่นๆ  เพราะไม่รู้ว่าพ่อพูดถึงใคร...
................................
....................
***********************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 19-12-2009 09:00:05

***************************
..............อ๋า กับ น้อง..................
<<<ตอนที่ 5 .บทลงโทษ. 2>>>
**************************
....................................
...................
.....ผมเดินเข้าไปในบ้านที่ห้องรับแขกก็ไม่มีใครนี่นา.....
คนที่พ่อบอกอยู่ไหน......
++คุณน้องค่ะ  แขกคุณน้องรออยู่ที่สวนหลังบ้านกับคุณแม่ค่ะ..++
พี่ส้มเดินยิ้มมาให้ผม
++ใคร  ผมรู้จักม่ะ..++
++ถ้าคุณน้องจำพี่เค้าได้น่ะค่ะ  ตอนนี้เป็นหนุ่มแล้ว
หล่อไม่ใช่เล่นมากเลยค่า..++
++ใครอ่ะ..++ผมยังคงอยากรู้
++ไปหาซิค่ะ..ถ้าอยากรู้++พี่ส้มรีบดึงแขนให้ผมไปดู
โดยที่คุณพ่อเดินยิ้มไม่หยุด
ส่วนพี่อ๋าก็ยังทำสีหน้าเรียบเฉยไม่รับรู้อะไรของเค้า
เป็นปกติ.....
........................
........พอดีเดินไปประตูหลังบ้านผมก็เห็นชายคนหนึ่ง
นั่งหันหลังให้ผมคุยกับแม่ผมอยู่ดูท่าทางสนิทสนม
กับแม่จัง ..
++ดีครับแม่...++เสียงทักของผมทำให้เค้าต้องหันกลับมา
มามอง
..ก่อนที่เค้าจะลุกขึ้นแล้วเดินยิ้มตรงมาที่ผม
แม้จะเห็นหน้าแล้วผมก็จำเค้าไม่ได้เช่นเคยจริงๆ...
++นั่งก่อนซิคับ...++เค้าบอกผม
++น้องมาล่ะเชน  งั้นแม่ไม่กวนน่ะ  มีอะไรก็คุยกันดีๆน่ะ..++
แม่เองก็ทำท่าทางชวนสงสัยก่อนเดินออกจากตรงนั้น
  อะไรกันนี่เค้าจะ……
.++ดูแลพี่เค้าด้วยน่ะลูก  พี่เค้าเพิ่งมาถึง...++
++อ่ะแม่  แล้วจะไปไหน...++
++แม่ก็ไปทำงานต่อซิลูก  คุยกันไปน่ะ..++
++อ้าวแล้วพี่เค้าคือ...++แม่ก็ไม่รอฟังคำพูดผมก่อนจะเดินออก
...แล้วพ่อก็เดินเข้ามา.....
++สวัสดีคับอา...++เค้าทักพ่อ
...ผมเห็นพ่อยิ้มแล้วเดินไปกอดคอเค้า....
++สวัสดีพี่เค้ายังอ่ะลูก...++พ่อหันมาบอกผม
ที่ยังยืนงงๆกับสิ่งที่เจอ  ก็ใครไม่รู้อยู่ๆพ่อกับแม่พา
มาแนะนำให้ผมรู้จักโดยที่ไม่บอกผมซักนิด  แต่ทำไม
เค้าดูสนิททั้งกับพ่อและแม่จัง
..ผมยกมือไหว้....เค้าได้แต่ยิ้มให้อย่างเดียวเหมือนจะ
เขินผม
++ดีคับน้อง....จำพี่ได้ม่ะ++
++โตขึ้นก็ยังน่ารักเหมือนตอนเด็กเลยน่ะครับอา..++เค้าบอกพ่อ
แสดงว่าเค้ารู้จักผมตอนเด็กแต่ทำไมจำไม่ได้.....
++ตามสบายน่ะลูก..มาอยู่นี่ก็พักผ่อนให้สบาย
พ่อกับแม่เราเป็นไงมั่งตอนนี้  กิจการรุ่งเรือง  มากเลยซิท่า++
++ครับ  ช่วงนี้ก็ถือว่าเหมือนโอกาสที่ดีมากๆอีกช่วงเลยครับอา++
++พ่อกับแม่เลยให้ผมมาดูทำเลแถวนี้  แล้วก็แวะมา
เยี่ยมคุณอากับครอบครัวด้วย...++เค้าคุยกับพ่อแต่สายตา
เค้าเล็งมาที่ผม  จนพ่ออดขำไม่ได้
++ทำไมทำหน้างง  อย่างนั้นล่ะลูก..++
++น้องคงจำผมไม่ได้หรอกม้างผมว่า..++เค้าพูดเหมือนคน
น้อยใจ  และสายตาเวลาที่เค้ามองผมมันไม่ธรรมดาซะแล้ว.
++จำพี่เชนไม่ได้จริงๆเร่อะลูก..++พ่อถาม
...ผมส่ายหน้าเป็นการบอกว่าไม่มีความทรงจำ
อะไรเกี่ยวกับเค้าเลย....
พี่เชนกลับเอากะเป๋าสตางค์แล้วหยิบรูปใบเล็ก
ออกมา  เป็นเด็ก2 คนกอดกันมาให้ผมดู...
++นี่มันรูปน้องตอนเด็กๆนี่นา...++ผมพูดเบาๆ
++ใช่ครับ  แล้วคนที่น้องกอดคออยู่ก็คือพี่เชนเองคับ..
ตอนเด็กน้องน่ารักมากเลยคับ  แก้มใส ขาว  พี่ชอบจับ
แก้มน้องเล่นมากเลย..5555++
เค้าบอกจนผมรู้สึกอายขึ้นมาเพราะว่ามันต่อหน้าพ่อ....
++ตอนนั้นหนูแค่ 2 ขวบกว่า  คงจำอะไรไม่ได้หรอก
อีกอย่างพี่เค้าก็มาอยู่กับเราไม่นานด้วย.++
พ่อหัวเราะกับเค้าแต่และเค้าจ้องมองผมไม่เลิก..
.......ผมได้แต่ยิ้มๆไม่รู้จะพูดอะไร  ก่อนจะหันไปบอกพ่อ
++พ่อคุยกับพี่เชนก่อนน่ะ  จะอาบน้ำก่อน..++
++ครับผม  อาบเส็จแล้วมาคุยกับพี่เค้าต่อน่ะลูก..++
++เดี๋ยวพ่อจะได้ไปอาบน้ำมั่ง...++
++พี่เค้าจะมาอยู่บ้านเรา 2-3 วันน่ะ..++
..ผมพยักหน้ารับให้ก่อนจะเดินไปที่ห้องตัวเอง.....
ดูๆพี่เชนก็หล่อดี  แม้จะไม่สะดุดตาอย่างพี่อ๋า
...ผมนึกในใจ  ให้ทั้ง 2 เปรียบเทียบกัน  แต่คงจะ
เทียบกับพี่อ๋าไม่ได้  ในเมื่อหัวใจเค้าคงไม่มีผมแน่.....
...............................
.......................
**ผมจำเค้าไม่ได้เลย  แต่พี่นัทล่ะอาจจะรู้อะไรมั่ง
ก็ได้..**
..ผมรีบเดินเข้าห้องก่อนที่จะโทรหาพี่นัท  ก็เฮียยังไม่กลับ
จากที่เลิกงานนี่นามันยังไม่ได้เวลาของเค้า.......
++อ้าวววว.....++ผมร้องตกใจนิดนึงเมื่อเห็นพี่อ๋านอนเล่น
อยู่ที่โซฟาในห้องผมแทนที่จะเป็นห้องพี่นัท...
++ทำไมพี่ไม่ไปห้องพี่นัทล่ะ..++
++ได้ของใหม่ก็ไล่ของเก่าเลยว่ะ...++เสียงเค้าเหมือนบ่น
งืมงำคนเดียว
++อะไรน่ะ..++ผมถาม
++ผมพอใจอ่ะอยู่ที่ไหนก็ได้...++
..ผมขี้เกียจใส่ใจจับโทรศัพท์ได้ก็โทรหาพี่นัททันที
++พี่นัท.จะกลับบ้านยัง.++
++อ่ะ  ว่าไงคับ  โทรหาพี่ตอนนี้คงมีธุระล่ะม้างนี่..++
++ก็แบบว่า  พี่นัทจำพี่เชนได้ม่ะ..++
++5555....++พี่นัทหัวเราะก่อนที่จะตอบผม
++ว่าแล้วน้องต้องโทรมาหาพี่...++
++ทำไมอ่ะพี่รู้ได้ไง...++
++ก้อแม่เพิ่งสายไปเมื่อกี้อ่ะดิ..++
++จำได้ดิ..ก็ตอนนั้นพี่เชนพ่อกับแม่เค้ามีปัญหากันอยู่ช่วงหนึ่ง
พ่อเค้าเลยเอาพี่เชนมาฝากให้พ่อกับแม่เราเลี้ยง เพราะพ่อเป็นเพื่อน
ที่สนิทกับท่านงัย  แล้วพี่เชนมาอยู่บ้านเราได้แค่เดือน 2 เดือน
พ่อเค้าก็มารับกลับ  น้องคงยังเด็กไปเลยจำเค้าไม่ได้...++พี่นัทขำ
++งัยบ้างล่ะ  พี่เชนอ่ะ หล่อมั้ย..++
++อืมมม  .ก็ หล่อ สะอาด  ดูเป็นผู้ใหญ่  มีเหตุผล
น่าสนใจดีเหมือนกัน.++ผมหันมาพูดใส่คนที่นอนอยู่ไม่ไกล
++เห็นเค้าบอกแม่น่ะว่า  เค้าสนใจเราอยากคบหาด้วย.
ส่วนพ่อไม่ได้ไปพูดถึง  ปลื้มพี่เชนมาก  คนนี้แหละ
ที่เค้าจะหมายหมั้นปั้นให้เป็นลูกเขยให้ได้..++
.....พี่นัทพูดและขำใหญ่.....
++อะไรน่ะพี่นัท  นี่พ่อจะให้เค้ามาเป็นลูกเขยเลยเร่อะ.++ผมตกใจ
....แม้แต่พี่อ๋าก็ยังหันมาสนใจกับสิ่งที่ผมพูด
++พี่โกหกทำไม  เพราะพี่ก็อยากมีน้องเขยเร็วๆ
พี่จะได้แต่งงานกับพี่วิเค้าซักที...++
++จริงอ่ะ...++ผมสงสัย
++กับพ่อ  ท่านคงรู้มานานแล้วเพราะพี่เชนเค้าติดต่อ
ผ่านพ่อมาตลอดแล้วพ่อก็ชอบพี่เชนด้วย...++
++อ้าวแล้วน้องจะทำไงอ่ะ...++ผมถามพี่นัทอย่างงงๆกับตัวเอง
ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี....
++ก็คบดู  เพราะพ่อคงอยากให้น้องมีคนดีๆคอยดูแล...++
++พี่นัทอย่าบอกน่ะว่าพ่อจะให้น้องแต่งงานกับพี่เชนจริงๆ..++ผมโวย
เสียงดัง  เล่นเอาคนที่นอนอยู่ไม่ไกลต้องลุกขึ้นมานั่งแทน...
++อ่ะ น่าน่ะ  น้องพี่  เดี๋ยวกลับบ้านคุยกันน่ะ...++
..................................
................
..อะไรกันนี่  ผมไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีอ่ะ  ก็คนที่ผมชอบ
เค้านั่งอยู่ใกล้ผมนี่แม้เค้าคงไม่เคยรู้สึกอะไรเลยก็ตาม
แต่กับพี่เชนกลับเป็นคนที่พ่อหวังให้เราคบกัน.....
..ผมทิ้งตัวลงนอนอย่างบอกตัวเองไม่ถูก....
++คงดีใจจนเนื้อเต้นเลยซิ...555 ....++พี่อ๋าแซวผม
..แต่ผมกลับไม่อยากต่อปากและคำกับเค้า
++เห็นท่านบอกว่า จะให้คุณคบกับเค้านี่...++
++555  ยังไงๆผมก็ขอให้มีความสุขน่ะ..
สงสัยจะเจอเนื้อคู่จริงๆซะแล้ว  แหม่คำทำนายเม่นจริงๆด้วย++
เค้าหัวเราะอย่างกะเยาะเย้ยผม
...............................
++ก็ดีแล้วไง  ผมอาจจะได้เจอคนรักจริงๆก็ได้....
ที่สำคัญเราก็จะได้ไม่ต้องมาวุ่ยวายกันอีก...++
++ผมไปยุ่งอะไรกับคุณล่ะ...++
**จริงซิน่ะ  เค้าไม่ได้มายุ่งอะไรกับผมเลย....**
++อย่างน้อยเผื่อผมกับพี่เชนคบกันได้ดี  พ่อก็คงให้
คุณกลับไปเหมือนเดิม  เราก็จะไม่ต้องมาเจอกันอีกง่ะ..++
ผมตอบแล้วก็ขำ........
....ผมลุกขึ้นจะรีบไปอาบน้ำจะได้ลงไปหาแขกพ่อซักที....
…………….
.......................
..............
++ผมจะบอกท่านผู้การกับแม่  ว่าตอนกลางวันนี้
คุณแอบจูบปากผมและก็ตั้งใจจูบอีกครั้งด้วย..++
เค้าลุกขึ้นเดินมาหาผมหน้าห้องน้ำ.....
....ผมกลับสงสัยว่าเค้ากำลังคิดอะไร....
++พี่ต้องการอะไร  บอกมา..++ผมถามเค้าอย่างไม่เกรง
++เปล่าแค่ผมยังสนุกไม่พอเท่านั้น...++เค้าหัวเราะ
++แล้วที่พี่ทำกับผมไว้ยังไม่พอใจอีกเร่อะงัย..++
ผมชักโมโห.
++ม่ายอ่ะ...++เค้าตอบช้าๆ...
++ถ้าคุณคิดว่าคุณเก่ง  ผมจะเก่งกว่า...++
++ถ้าคุณคิดว่าแสบ  ผมจะแสบกว่า..++
++คนอย่างผมจะทำอะไรแล้วต้องทำให้ได้
และผมจะไม่แพ้ใครด้วย...++
++หมายความว่าง่ะ...++ผมถามเค้าเสียงดัง
++ผมไม่จำเป็นต้องตอบ...++เค้าทำหน้ายียวน
ซึ่งผมก็ไม่ค่อยได้เห็นมากนักจากเค้า  ก่อนที่
เค้าจะเดินออกไปจากห้องผม....

……………………
…………
....หลังจากที่กินอาหารเย็นกันอย่างเอร็ดอร่อย  และรับรู้เรื่อง
ราวของพี่เชนพอสมควร  ผมจึงพาพี่เชนไปเดินเล่นและคุยกัน
ที่สระน้ำ.......
ดูๆพี่เชนก็น่ารักน่ะ  แม้ผมจะจำเรื่องราวอะไรตอนเด็กเกี่ยวกับ
เค้าไม่ได้เลยก็ตาม......
++รู้มั้ยทำพี่ถึงเก็บรูปนี้ไว้...++พี่เชนถามผม
ก่อนจะส่งรูปใบนั้นมาให้ผมพิจารณาดู
++ไม่รู้ซิครับพี่เชน  น้องไม่รู้..++ผมส่ายหัวบอกเค้า
++เวลาที่พี่เห็นรูปนี้พี่มักจะหัวเราะกับมัน
หัวเราะทำไมน้องน่ารักจัง  ดูแล้วสบายใจดี....++เค้ายิ้ม
++โห คงไม่ขนาดนั้นมั้งพี่...++
++แล้วพี่เชนไม่มีแฟนเร่อะครับ...++
++พี่เคยมีแต่ก็คบเลิก  พี่เป็นเกย์น่ะ..++เค้ามองมาที่หน้าผม
หากเค้าไม่บอกผมเองก็คงไม่รู้จริงๆ
++แล้วทำไมถึงเลิกอ่ะคับ...++
++อาจเป็นเพราะมันไม่ใช่ม้าง...++
++แล้วพี่ชอบคนแบบไหน...++
++ให้พี่พูดตรงๆน่ะ...++
++อืมมมม...ดิ..++ผมบอก
++อย่างน้องนี่แหละ...ใช่เลย...++เค้าตอบซึ่งๆหน้า
เล่นเอาผมงงไปแป้บ
++ทำไมพี่คิดอย่างนั้นล่ะ..++
++จริงๆพี่ไม่ใช่เพิ่งรู้จักน้องน่ะ  แต่พี่รู้จักน้องผ่านคุณอา
มาพอสมควร  แล้วพี่ก็ขออนุญาตท่านล่ะ...++
เค้าบอกถึงสิ่งที่เค้าได้ทำแล้ว......
ผมรู้สึกแปลกๆกับสิ่งที่เค้าพูด  ทำไมพ่อไม่เคยบอก
ให้ผมรู้ซักนิด
....ผมเงยหน้ามองหลังห้อง  กลับเจอพี่อ๋ายืนมองอยู่ที่ระเบียง
ห้องพี่นัทเพราะมันติดกับห้องผมตรงสระพอดี ก่อนที่ผมจะหันกลับ........
++พี่เชนอาบน้ำกันน่ะ...++ผมพูดเสียงดังอยากให้พี่อ๋าได้ยินด้วย
++ดีครับ  พี่ก็ชอบว่าย  แต่พี่ใส่กางเกงขาวยาวน่ะ..++
++ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวเราไปเปลี่ยนแล้วมาว่ายน้ำกันตกลงน่ะ..++
..ผมเกี่ยวก้อยพี่เชนก่อนจะหันไปมองพี่อ๋าอีกที  ก็ยังคงเห็นเค้า
จ้องมาที่ผมกับพี่เชนอยู่.....
++โอเค ๆ ....++พี่เชนรับปาก
...ก่อนที่ผมจะเดินลากพี่เชนขึ้นบนบ้านเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า..
..............................
...............
...พอผมเปิดประตูเข้าไปก็เจอพี่อ๋ายืนกอดอกรอหน้าประตู...
++ทำอะไรเมื่อกี้...++
++ผมทำอะไรล่ะ...++ผมก็งงกับคำถามเค้า
++ก้อออ....ดูสนิทสนมกันเร็วดีน่ะ..++
++คนมันใช่   ก็เงี้ยะอ่ะ...++ผมรับคำชมของเค้า
++ที่สำคัญพ่อก็ตั้งใจให้เราคบกันอีกด้วย  ทำไมผม
จะไม่รีบรับคำเค้าล่ะ  อีกอย่างพี่เชนก็ดูดี  น่าสนใจ
ผมว่าพี่เค้าต้องเป็นคู่ที่ดีแน่เลยล่ะพี่อ๋าว่าม่ะ...++
...ผมหยิบกางเกงขาสั้นได้ก็จะเดินออกมา.....
++เล่นน้ำอ่ะใส่เสื้อด้วยล่ะ  อย่าถอดเสื้อเล่น..++
++อะไรน่ะ..++ผมถามย้ำทั้งที่ได้ยินเต็ม 2 รูหู
++ไม่ได้ยินก็แล้วไป..++เค้าดินไปนั่งที่โซฟาอย่างเซ็งๆ
........................
.........
....ผมเดินลงมาก็เห็นพี่เชนลงสระรอล่ะ  ก็เลยโดดลงน้ำ
เช่นกันแต่ก็มีเสื้อใส่ลงด้วย  ไม่กล้าแก้ผ้าต่อหน้าพี่เชน
ไงไม่รู้  มันรู้สึกอายๆมันบอกไม่ถูกอ่ะ...ก็คนเพิ่งเจอกัน
อีกต่างหาก
++พี่เชนมาว่ายน้ำแข่งกัน...++ผมท้า
++ให้พี่ว่าว่ายไล่จับน้องดีกว่า  น่าสนุกกว่า...++
++ได้ๆ  งั้นพี่ว่ายไล่ผมน่ะ...++ผมร้องตะโกนบอก
++สลับกันน่ะ...++ผมบอก
.........................
..............
....แต่ขณะที่กำลังว่ายเล่นกันไปมาได้พักนึง
ก็มีเสียงคนโดดลงน้ำดังตู้มมมมมมม  ตู้มมมมมม
...หันไปมองก็เป็นพี่นัทกับพี่อ๋านี่เอง....เล่น
กระโดดลงน้ำอย่างกับเด็ก 10 ขวบ
++เฮ้ยยย  เล่นด้วย..++พี่นัทตะโกน
++เล่นอะไร...++ผมว่ายจับขอบสระหันไปถามพี่ชายตัวเอง
พี่เชนว่ายมาอยู่ข้างๆ ผมหากผมถอยนิดเดียวคงติดกับ
อกเค้าแน่นอนเลย.....
++โอ๊ะ  อยากเล่นด้วยอ่ะ...++พี่นัทว่า
++เวรกรรม....++ผมทำหน้าไม่พอใจที่พี่นัททำอย่างกับ
เราเป็นเด็ก   เห็นพ่อมานั่งดูพวกเราเล่นน้ำอีกคน.....
++มาว่ายด้วยกันซิคับพ่อ...++พี่นัทชวน
...พ่อส่ายหัวแทนคำตอบ...
......................................
++พอล่ะมั้งลูก....++พ่อตะโกนเรียกผมให้ขึ้น
++วันนี้แค่นี้ก่อนดีกว่า...++
++ทำไมอ่ะคับ...++
++พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย  ก่อนพ่อจะไปนอน...++
..พ่อกะวักมือเรียกให้ขึ้น.....
++คับ....++ผมก็ไม่อยากเล่นล่ะตอนนี้
.............................
++พี่เชนเล่นกับพี่นัท  พี่อ๋าไปก่อนน่ะ
พ่อคงมีเรื่องจะคุยกับผมอ่ะคับ..++ผมบอก
++คับ  ไม่เป็นไร  พี่ก็ยังไม่อยากขึ้น  อีกอย่างอาวุธ
คงมีเรื่องของพี่ต้องบอกน้องอีก...++
พี่เชนพูดอย่างกับรู้ว่าพ่อจะพูดอะไร
...ผมได้แต่ยิ้ม  ก่อนจะปีนขึ้นที่ขอบสระ
++ไปก่อนนะพี่นัท  ฝากพี่เชนด้วย...++
ดีเหมือนกันคุยกับพ่อคงได้ฟังเรื่องอะไรดีๆ..
.....................................
*************************************.
พิมพ์ตกไงก็ขออภัยน่ะครับ..เดินเรื่องอย่างว่องไว..คริคริ
อ่านให้สนุกน่ะคร้าบบบบบบบบ
*************************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 19-12-2009 09:50:30

ขยันมากๆ เลย ปรบมือให้แทนการกด + ไปก่อน (เพราะเพิ่งกดไปกดอีกไม่ได้ 555)

พี่เชนดูดีไปหมดเชียวนะ ว่าแต่เป็นคนดีจริงเป่าอ่ะ

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง..
เริ่มหัวข้อโดย: gboy ที่ 19-12-2009 10:05:47

 :oni2:
ชอบชอบ
 :oni3:
มาอีกมาอีก

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 6.รักครั้งใหม่ หัวใจวุ่นวาย )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 21-12-2009 08:03:41

*************************************
........................อ๋า กับ น้อง..................
<<<ตอนที่ 6...รักครั้งใหม่..หัวใจวุ่นวาย>>>
************************************
.........................
......
...หลังจากทีเปลี่ยนเสื้อผ้าเส็จผมก็ลงมาหาพ่อที่นั่งรออยู่
กับแม่ 2 คน.......
++นั่งลงข้างพ่อซิลูก....++พ่อตบโซฟาเบาๆ
++พ่อกับแม่ดูตื่นเต้นกันจังล่ะคับ...++ผมแซว
ทั้งๆที่รู้ว่าท่านจะพูดเรื่องอะไร....
++เชนเป็นไงบ้างล่ะลูก...++เสียงพ่อถามสายตาเป็นประกาย
++ก็ดีคับพ่อ...++
++แล้วรู้สึกยังไงกับพี่เค้า...แบบว่าชอบอะไรอย่างนี้...++
++พ่ออยากให้น้องแต่งงานกับพี่เค้าเร่อะ...++
ผมถามตรงๆ
++โหหห  ใช่เลยลูกรัก..++พ่อกอดผมเล่นเอาแม่หัวเราะ
++พ่อกับแม่คิดว่าพี่เชนเค้าดูสนใจลูกมากเลยน่ะ..++
พ่อพูดอย่างตื่นเต้น
++ความรักนะพ่อ  มันต้องใช้ใจของคนทั้ง 2 คน++
ผมบอกอย่างลังเล
++พ่อเค้าหวังดีน่ะลูก  แม่ว่าเชน ก็ดูเป็นผู้ใหญ่  พ่อแม่เค้า
กับเราก็เป็นเพื่อนสนิทกันมานาน  แม้บางครั้งจะขาดการ
ติดต่อกันไปมั่งแต่เพราะทุกคนก็ต้องมีงาน  ตอนนี้ครอบ
ครัวเค้าก็อยู่ในฐานะมั่นคงแล้ว  เค้าถึงกลับ  ที่สำคัญ  เชนก็
ตั้งใจเจอลูกด้วย...++
++หรือลูกมีใครอยู่ในใจ..++เสียงพ่อดุใส่ผม
++เปล่า  ..++ผมรีบปฎิเสธเสียงแข็ง
++ดีแล้วที่ไม่มี  เพราะถ้ามีบอกไว้ก่อน  พ่อไม่เอาลูกเขย
ชื่ออื่นแน่...++พ่อขู่เลย
++โหอะไรน่ะ....พ่ออออออ...++ผมโวยเล็กๆ
++ทำม่ะ...++พ่อชักหน้าเซงที่ผมไม่ตอบรับล่ะ
++ผมไม่ใช่ผู้หญิงน่ะ  ที่จะได้ใครเค้าจะอยากมาแต่งงานด้วย..++
ผมเถียงหน้าดำหน้าแดง
++อย่ามาโกหกพ่อ.ถึงยังลูกก็มีคนมาชอบล่ะน่า++
++พ่อเก็บข้อมูลหมดแหละ....++
++เอาเป็นว่ายังไงลูกก็ต้องเลือกพี่เชน  รู้มั้ยพ่อบอกได้แค่นี้...++
++ตามใจพ่อล่ะกาน  เถียงไปก็ไม่ฟัง...++ผมบ่นเบาๆงืมงำ
++จะไปไหน....++พ่อรีบถามที่เห็นผมลุก
++จะไปดูว่าพี่เชนขึ้นจากสระยัง...++ผมว่าคงเป็นคำตอบที่พ่อต้อง
การได้ยิน
++ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า..++เสียงพ่อหัวเราะอย่างชอบใจ
..........................
................
...พอผมลุกออกมาได้แป้ปเดียวก็เห็นพี่อ๋าเดินสวนมาพอดี
พร้อมกับสายตาที่มองผมอย่างเศร้าๆไงไม่รู้...ผมเองก็จ้องตาเค้า
ตอบเหมือนกัน  แม้ว่าเราจะไม่ได้หยุดคุยกันก็ตาม.......
.................................
................
++พี่นัท  พี่เชน  ขึ้นได้ล่ะมั้ง...++ผมเรียกทั้ง 2คน
++กำลังสนุกเลยอ่ะ...++พี่เชนบอก
++ช่ายๆๆ...++พี่นัทก็ชอบไม่ใช่เล่น
++ตกลงจะไม่ขึ้นกันช่ายมั้ย...++ผมตะโกนถาม
....พี่นัทกลับตีน้ำมาใส่ผมแทนคำตอบ
++555555...++พี่นัทหัวเราะที่ผมวิ่งหลบน้ำ
++ขึ้นมาเมื่อไรเจอแน่เลยล่ะ...++ผมขู่ก่อนจะวิ่งหนีเข้าบ้าน
.....................................
.................
.......................
........................................
++วันนี้จะไปไหนกันล่ะลูก...++พ่อถามผมเชน
++ยังไม่รู้เหมือนกันครับอา...++
++น้องอยากไปไหนล่ะครับ...++
..ผมยิ้มแหย่ๆ .....
++ไปสวนสนุก  ดูหนัง ฟังเพลง  ชอปปิ้ง  หรืออะไร
แนะนำพี่ได้น่ะ...++ดูท่าพี่เชนจะมีความสุขจัง
++นึกไม่ออกแล้วแต่พี่เชนล่ะกัน...++ผมบอก
++อาคับ  วันนี้ผมว่าจะน้องไปดูทำเลที่ว่าด้วยอ่ะครับ..++
++เอาซิ ตามสบายน่ะ...++
++พ่อกับหมวดต้องไปทำงานแล้วน่ะลูก...ดูแลพี่เชน
ด้วยล่ะ...อ้อ  อาลืมบอกเชน...ระวังโดนน้องแกล้งน่ะ
น้องขี้อำ  ชอบแกล้งสารพัด..ระวังตัวด้วย...++
++สบายครับ  ถ้าน้องอยากแกล้ง  ผมยินดีให้แกล้ง
ทั้งวันทั้งคืนเลย  เพราะน้องแกล้งผม  แสดงว่าน้องรักผม..++
...พี่เชนกับพ่อหัวเราะกันอย่างชอบใจ  แต่ผมซิพูดไม่ออก...
เพราะเห็นอีกคนทำหน้าเบ้ใส่ผม....
++ป่ะ  เราไปทำงานกันเถอะหมวด..++พ่อเดินนำพี่อ๋า...
++งั้นพี่ว่าเราก็เตรียมตัวไปกันได้ล่ะ  จะได้เที่ยว
ให้สนุกกันทั้งวันเลย..++..
++คับ  คาบ...++ผมตอบ
.......................................
.....................
++ไปไหนกันก่อนดีล่ะ...++พี่เชนถามผมขณะที่ขับรถออก
มาจากบ้าน....
++ผมว่าไปดูทำเลที่พี่เชนบอกก่อนดีกว่า...++
++ก็ได้คับ  ตามใจทุกอย่างเลยแหละ..++พี่เชนตอบ
เล่นเอาผมไปไม่เป็น   ทำไมเค้ากล้าเปิดอกคุยกับพ่อขนาดนั้น
............................
++จริงๆ  พี่ก็เพิ่งมาที่นี่  แต่มีแผนที่  คงใช้เวลานิดหนึ่ง
พี่คิดว่าคงหาไม่ยากอ่ะน่ะ  เนื่องจากมันก็อยู่ในเมือง
และติดถนน..++
++ครอบครัวพี่ทำธุรกิจนี้มานานแล้วเร่อะครับ..++
ผมถามอย่างสนใจ
++จริงๆญาติพี่เค้าเปิดร้านอาหารที่เมืองนอก  ตอนแรก
ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรหรอก  เพราะว่าเมืองนอก  อะไรๆมันก็แพง
แต่เนื่องจากกิจการมันดีเค้าเลยขยายใหญ่ขึ้น...
.....ช่วงนั้นพ่อกับแม่พี่ท่านก็ยังไม่มีงานทำเป็นหลักแหล่ง
เลยตัดสินใจไปหาญาติที่โน่น  พอท่านไปทำแล้วเห็นว่าดี
เลยมารับพี่ไปอยู่ด้วย....ต่อมาแม่พี่  ท่านก็อยากจะมีร้านเป็น
ของตัวเอง  ญาติๆเลยสนับสนุน   และแม่ก็ชอบ
พวกเรื่องสปาด้วยเลย  เนื่องจากลูกค้าที่มากินอาหาร
ที่ร้านมักสอบถาม  หรืออยากรู้เกี่ยวกับสปาที่เมืองไทย
แม่คงเล็งเห็นว่าเป็นธุระกิจที่น่าสนใจเลยทำเพิ่มอีกอย่าง
ก็ได้ลูกค้าจากร้านอาหารและครับปากต่อปาก 
จนแม่พี่เปิดสาขาเพิ่ม...ตอนนี้ก็ถือว่าครอบครัวพี่ก็อยู่กันได้สบายๆ...++
...ผมนั่งฟังพี่เชนพูดจนเพลินเลยล่ะ
++แล้วทำไมถึงอยากมาทำที่นี่ล่ะ..++
++ก็พี่เป็นคนไทยนี่นา  ก็อยากอยู่เมืองไทยมั่งดิ..++
พี่เชนหัวเราะ....
++พี่ก็ฝันอยากมีธุระกิจของตัวเองด้วย  เลยขอเอางานของ
แม่กับพ่อมาต่อยอดอีกที..++
++แล้วท่านจะมาเมืองไทยม่ะ...++
++มาดิ  ยังไงท่านก็ต้องมาดูหน้าแฟนพี่..++พี่เชนขำกลิ้ง
++ใคร...++
++ก็จะใครอีกล่ะ...++พี่เชนมองผม
++บ้า...ใครบอกว่าจะเป็นแฟนด้วย..++ผมตอบเค้า
++ไม่รู้ดิ  ก็พี่อยากเป็นอ่ะ..555++
++น้อง  เคยเข้าสปายัง...++พี่เชนถาม
++ยังง่ะ  ไม่เคย..++
++งั้นดีเลย  พี่จะได้พาไปทดลอง..++
++เอางั้นเลยเร่อะพี่...++ผมถามอย่างตกใจ
++ก็ใช่อะดิ...ไม่ได้ล้อเล่นน่ะ++พี่เชนทำหน้าล้อผม
………………….
………
.....พี่เชนจอดรถไว้ตรงหน้าบริเวญที่เค้าคิดว่าใช่ที่ต้องการมาดู
......ก่อนจะโทรศัพท์หาเจ้าของที่ม้างง  ผมเดาเอา....
..ผมละสายตาจากพี่เชนหันไปมองดูสภาพแวดล้อม
บริเวณแถวนี้  ให้ผมเดาเอาทำเลมันก็โอเค  แต่ท่าทางที่ดิน
ตรงนี้คงจะแพงน่าดูเลย....ผมเห็นพี่เชนเดินเข้าดูรอบๆแถวนั้น
พร้อมกับทั้งโทรศัพท์หาเจ้าของด้วย.....
..พี่เชนบอกว่าที่ดินตรงนี้  เค้าให้พ่อกับแม่สอบถามมาระยะ
นึงล่ะ..เพราะเห็นว่าท่านรู้จักคนเยอะ..คิดไปคิดมาพี่เค้านี่ก็เก่งน่ะ
อายุก็ยังไม่ถึง 30 เลยก็จะมีธุรกิจเป็นของตัวเองล่ะ  เก่งเหมือนกันน่ะนี่
ผมได้แต่แอบชื่นชมพี่เค้าในใจ.......
.......................
..............................
++เสร็จล่ะ....++พี่เชนเดินกลับมาหาผม
++ตกลงจะซื้อแล้วเร่อะคับ...++
++ก็น่าสนนะแต่ก็ลองผ่านดูที่อื่นด้วย...++
++มีหลายที่เร่อะคับ..++
++ก็มีอีกก็อาท่านหาไว้ให้หลายเจ้าอะดิ...ดูเยอะๆจะได้ตัดสินใจง่าย
ว่าจะเลือกที่ไหน++
++ส่วนจะซื้อหรือไม่คงต้องปรึกษาพ่อกับแม่พี่ด้วย
555..เพราะเป็นคนจ่ายเงิน...++พี่เชนหัวเราะ
++ไปดูอีกก่อนล่ะกันน่ะแล้วพี่จะแวะเข้าสปากัน..++
..ผมได้แต่พยักหน้าตอบรับ...
…...................
.................
..................................
...หลังจากที่เหนื่อยจากการเดินทางไปดูสถานที่ต่างๆเส็จ
พี่เชนก็พามาทำสปามั่ง  พี่เชนเค้าก็อยากศึกษาว่าที่นี่เค้า
ทำกันอย่างไรบ้างล่ะ  ผมก็ได้แต่พยักหน้าเดียว......
...งานบริการก็อย่างนี้แหละ  การดูแลใส่ใจลูกค้าเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
ตั้งแต่การเข้ามาของลูกค้ายันลูกค้าเดินออกจากร้าน  ดูพี่เชน
จะคล่องจังนะเรื่องการพูด  การสอบถามเรื่องสปาข้อมูลต่างๆ
...ผมอดคิดว่าเค้าก็น่าจะเป็นนักบริหารที่ดีได้น่ะนี่.......
.....ผมนอนให้นวดให้อย่างมีความสุข  มันสบาย ผ่อนคลาย
อย่างนี้เองนี่น่ะคนถึงชอบมากัน  แต่เสียตรงที่ค่าบริการค่อน
ข้างสูงไปหน่อย  ผมกับพี่เชนก็แยกกันคนล่ะห้อง..คริคริคริ....
…………………
……….
………………….
++ไงมั่ง...++พี่เชนถาม
++สบายมากเลยครับผมชอบ...++
++ดีจังที่น้องชอบ  พี่ก็เหมือนกัน...++
....ผมกดจับโทรศัพท์มาดู...เห็นมี สายไม่ได้รับเลยโทรกลับ...
++ดีครับ...++ผมเห็นมันเป็นเบอร์คุ้นๆ
++โหพูดเพราะเชียวนะเวลาอยู่กับแฟน...++รู้แร่ะว่าใคร
++โทรมาทำไม  มีอะไร..++ผมหันหน้าออกจากพี่เชน
++เปล่าท่านผู้การให้โทหาอ่ะ..++
++ท่านให้โทรมาเช็คดู...++
++ซะงั้น....บอกพ่อล่ะกานสบายดี..++
++ถ้าไม่มีอะไรแล้วแค่นี้น่ะ...++ผมบอกเค้า
++เดี๋ยวดิ  คุยกันยังไม่รู้เรื่องเลย..++
++จะอะไรอีกล่ะ...++ผมถามอย่างน่ารำคาญ
คงไม่มีอะไรมากไปกว่าจะโทรมากวนประสาทผมแน่..
++ปวดหัวอ่ะ...++ผมบอกผมเสียงเบาๆ
++ปวดหัวก็ไปกินยาโน่น..++
++กินแล้ว  มันไม่หาย...++
++ไม่หายก็ไปหาหมอ  ผมไม่ได้เป็นหมอ..++
++แค่นี้น่ะ  รบกวนเวลาชาวบ้านเค้า..++ผมด่าไปนิดๆ
ก่อนจะตัดสายพี่อ๋าทิ้งโดยไม่รอ...นึกๆก็สะใจ
555..ปวดหัวจะโทรมาทำไมบ้าป่ะนี่...
..........................
..................
....วันนี้อยู่เป็นเพื่อนพี่เชนทั้งวัน  ดูไปพี่เชนน่ามาหา
ข้อมูลเรื่องงานของเค้ามากกว่า  แต่ก็ดีเหมือนกันถือว่าผมเอง
ก็ได้เรียนรู้กับเค้าไปด้วย........
++เหนื่อยม่ะ...++พี่เชนถามที่เห็นผมล้าๆ
++ก็นิดๆอ่ะพี่...++
++พี่ว่าคงไม่มั้ง..55++พี่เชนขำ
++เดี๋ยวไปหาอะไรกินก่อนแล้วเรากลับบ้านกันน่ะ
น้องจะได้พัก.เพราะบ่ายจะเย็นอยู่แล้ว++
++คับพี่...++
++พี่ว่าจะชวนน้องไปเที่ยวเชียงใหม่  2 คน  ไปม่ะ..++
++ที่นั่นเป็นบ้านเกิดพี่นี่นา..++
++ใช่คับ..พี่ว่าจะแวะไปเยี่ยมญาติที่นั่นด้วย  ไม่รู้ว่าจากมานาน
จะเป็นอย่างไร.....++
++ขอน้องคิดดูก่อนแล้วกันคับพี่..++
++คับ.....++
....................................
..............
............................................
.....หลังจากที่ทักทายพ่อกับแม่เส็จผมก็เดินชั้นบนอย่างเหนื่อยๆ
พี่เชนก็เดินเข้าห้องเค้าที่อยู่ตรงข้ามห้องพี่นัท.....
....พอพลักประตูเข้าไปก็เห็นพี่อ๋านอนอยู่ที่โซฟาตัวเดิม
++กลับมาแล้วเร่อะ...++เค้าค่อยๆลืมตาดูผม
++ทำม่ะ..++ผมตวาดเค้าเสียงเบาๆ
++ปวดหัวคาบบบ....++เค้าเอามือแตะที่หน้าผากให้ผมดู
++ปวดหัวก็กินยา...++
++กินแล้วไม่หายอ่ะ  จับหน้าผากดูดิ..++
++ก็บอกล่ะงัยไม่หายให้ไปหาหมอ...++ผมดุอีกที
++ไม่มีคนพาไป...++
++ซะงั้น  น้องไม่ใช่หมอน่ะ..++ผมอดโมโหไม่ได้จะเล่นอะไร
กับผมนี่....คนยิ่งเหนื่อยอยู่ด้วย...
....พี่อ๋าลุกขึ้นมาจับมือผมไปแตะที่แก้มเค้าและหน้าผากด้วย....
++ตัวก็แค่อุ่นๆ..++ผมบ่นใส่
...ผมหันหลังจะเดินออกจากห้อง..
++ไปไหน...++เค้าทักทันที
++จะไปเอายามาให้กินงัย....++
++คับ...++แล้วเค้าก็นอนลงที่โซฟาต่อ
...อะไรของเค้าว่ะวันนี้มาแปลกๆชอบกล  สงสัยสมองเสื่อม
ผมอดคิดในใจไม่ได้....
......................
...............
++พี่อ๋า......ลุกขึ้นนน...++ผมร้องเตือนให้เค้าลุก
หลังจากที่เอายามาแล้วแต่ยังคงนอนเหมือนเดิม
++คาบบบบบ...++เค้าค่อยๆลุกขึ้น
++นี่ยาแก้ปวดหัว...++ผมชี้ไปที่โต๊ะ
++ป้อนดิ..++
++อะไรอีกล่ะ..++ผมโวยวายชักรำคาญตาก็จะหลับ
++งั้นไม่กิน...++พี่อ๋าทำหน้างอใส่
++อ่ะ อ่ะ อ่ะ..++ผมตัดความรำคาญ
รีบหยิบยามาแล้วนั่งคุกเข่าต่อหน้าเค้า  แต่เจ้าตัวยังทำหน้าเฉย
สายตาจ้องผมไม่กะพริบ
++อ้าปาก...++ผมทำตัวอย่างให้ดูเค้ากลับอมยิ้ม
...ผมเอายาใส่ปากเค้าพร้อมกับเอาน้ำกินอีกที...
++เอาน้ำเย็นๆ..++เค้าสั่งผม
++กินยาที่ไหนเค้าให้กินน้ำเย็น..++ผมอดที่จะทุบไหล่เค้าไม่ได้
พี่อ๋ากลับยิ้มอย่างกะเด็กได้ของเล่น
++กินน้ำดิ๊....++ผมสั่ง  เพราะว่าไม่เห็นน้ำหายไปจากแก้วเลย
..เค้ากลับมามือมาจิ้มที่แก้มตัวเองให้ผมดู....
++กลืนนนนน.......ด้วย...++ผมลากเสียงยาวใส่
...จนน้ำหมดแก้วแต่คนกินก็ไม่ยอมล่ะสายตาจากหน้าผม
++กว่าจะกินได้น่ะ  ยากจริงๆ..++
คนที่โดนผมบ่นกลับยิ้มหน้าแป้นใส่....
++เป็นบ้าเร่อะป่ะเนี๊ยะ  ยิ้มไม่หุบ..++ผมว่าเค้า
++วันนี้ไปไหนมา..++
++ถามได้ก็เห็นอยู่ว่าไปกับพี่เชนมา..++
++รู้แล้ว  ว่าแต่ไปที่ไหนมา...++เค้าทวนคำถาม
++จะรู้ไปทำไม...++ผมเดินไปนอนแล้วขี้เกียจคุย
++ถามก็ไม่ได้น่อ.++
.......................
..........
++เสาร์อาทิตย์นี้ผมกลับบ้านน่ะ...++พี่อ๋าบอกผม
++แล้วจะบอกน้องทำไม..++ผมหลับตาคุยกับเค้าล่ะ
++.................................++ไม่มีเสียงของเค้าอีก
หลังจากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงประตูปิด
แสดงว่าพี่อ๋าคงเดินออกไปแล้ว 
.....อืมมมม  แล้วผมพูดอะไรผิดหรือเปล่าน่ะ..
...........................
*************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 6.รักครั้งใหม่ หัวใจวุ่นวาย )
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 21-12-2009 10:14:19

อืมมม สับสนแทนน้อง ไม่รู้จะเลือกใคร อิอิ พี่เชนก็ดู perfect ไปซะหมด งืมมม

รออ่านต่อจ้า

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 6.รักครั้งใหม่ หัวใจวุ่นวาย )
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 21-12-2009 11:44:47

ถึงภาษายากก็จะอ่านคร้าบบบ

เพราะชอบ

พี่อ๋าแกเป็นบ้าอะไรหว่า

หลงเสน่แล้วดิ๊  :pigha2:

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 6.รักครั้งใหม่ หัวใจวุ่นวาย 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 21-12-2009 15:40:35

*************************************
........................อ๋า กับ น้อง..................
<<<ตอนที่ 6..รักครั้งใหม่..หัวใจวุ่นวาย 2>>>
************************************
..................................
.................
.....หลังจากที่พี่เชนขอให้ผมมาเชียงใหม่เป็นเพื่อนเค้า
พ่อกับแม่ก็รีบตอบรับ  เหมือนจะมาเองงั้นแหละ
ผมอยากจะปฎิเสธก็ไม่ได้  แต่ดีที่พี่อ๋าไม่ได้ไปกรุงเทพ
อย่างที่เค้าบอกไว้.......
...บางทีพ่อก็ตลกดีน่ะ  ชอบจัดการเรื่องของผมไปทุกอย่าง
......................
...........
..หลังออกจากสนามบินกันแล้วเราก็ไปหารถเช่าเพื่อ
ความสะดวกสะบายในการเดินทาง  เพราะหากขับรถมาเอง
คงต้องใช้เวลาเป็นวัน........
โดยมีพี่อ๋าเป็นคนขับรถ.......
++จะไปไหนก่อนดี  คุณน้อง หิวม่ะ.++
++ไม่อ่ะ  พี่เชนล่ะจะไปกันก่อนดี..++ถามกันไปมาผมก็
หันมาถามพี่เชนดีกว่า
++คงต้องไปหาที่พักก่อนน่ะคับ..++
++ดี ดี..++ผมตอบ
++จริงๆที่นี่ก็น่าลงทุนทำธุรกิจน่ะ...++ผมบอกพี่เชน
++พี่ตั้งใจไว้หลายที่เลยล่ะที่เมืองไทยนี่...++
++โหห  อย่างนี้อนาคตก็เป็นมหาเศรษฐีแน่เลย..++
++.คงไม่ขนาดนั้นมั้งคับ  ขอแค่เลี้ยงคนที่เรารักได้ก็พอล่ะ..++
สายตาเค้าจ้องมอง
++กุ จะอ้วก....++ผมได้ยินเสียงเบาๆดังมาจากพี่อ๋า
..จนพี่เชนต้องหันไปมอง.....
...........................
....................................
++ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้  ถ้าผมชอบใคร
น่ะผมเลี้ยงเอง.....คริคริคิร++
..คำพูดผมเล่นเอาพี่เชนฮาขี้แตกขี้แตน....
++จริงง่ะ  งั้นพี่ขอเป็นคนแรกได้ม่ะ..++
++โหหหห  ได้จริงๆก็ดีซิพี่...++ผมเหลือบตาไปมองพี่อ๋า
++น้องเคยมีแฟนยัง...++พี่เชนถาม
++เคยมีแล้ว  ตอนเรียนมหาลัย...++
++แล้วตอนนี้เค้าอยู่ไหน...++
++เออ  ผมว่ามันไม่น่าสนใจหรอกคับ  คุยเรื่องพี่เชน
น่าจะสนุกกว่า...++ผมตอบบ่ายเบี่ยงเพราะไม่อยากคุยเรื่อง
อดีตที่ผิดหวังให้ใครฟัง.....
++พี่ก็มีอดีต  คงมากกว่าน้องอีกน่ะ...++พี่เชนยิ้มๆ
++ทุกคนมีอดีตที่ไม่ดีไม่อยากเล่าให้ใครฟังทั้งนั้น  แต่บาง
ครั้งการได้พูด  ได้เล่าให้คนอื่นฟัง  อย่างเช่นคนที่เรารัก  คนที่เรา
ไว้ใจมันจะทำให้เราผ่อนคลายมีความสุขขึ้นน่ะ..++พี่เชนพยักหน้า
++ไม่มีอะไรหรอกครับพี่  ผมลืมไปแล้ว  โดยปกติ
ผมเองก็ไม่เก็บเรื่องรกหัวมาใส่สมองอยู่แร่ะ..++ผมยิ้ม
..............................
...................
++คุยเพลิน  ตกลงจะให้ผมขับรถไปหาโรงแรมแถวไหน..++
เสียงพี่อ๋าดึงให้ผมกับพี่เชนต้องหันไปมองคนถาม....
++ผมเองก็ไม่อยู่ที่นี่นานแล้ว  อาบอกว่าคุณเคยมาลองแนะนำ
หน่อยม่า...++พี่เชนโยนไปให้เค้าตัดสินใจ
++คุณน้องก็เคยมา...++พี่อ๋าสวนขึ้น
++พี่อ๋า....พี่อ๋าตัดสินใจเถอะ  ผมไงก็ได้..++
++อ้าววว  อย่างนั้นก็กางเต็นนอนที่อุทยาน...++
เสียงพี่อ๋าดูน่าจะประชด
++ดูผมชอบ    อากาศหนาวๆจะได้หาคนกอด..++
ผมยักคิ้วให้พี่เชนอย่างอารมดี..
หลังจากที่ต่อล้อต่อเถียงกันพักนึง  พี่อ๋าก็ต้องรับภาระ
เป็นคนหาโรงแรม  อีกอย่างเค้าเป็นคนขับรถด้วยนี่....
..........................
..................................
..หลังจากได้ที่หมาย  เราก็ขนสัมภาระลงและเข้าไปเช็คอินกัน
...................
++น้องจะพักกับพี่หรือเปล่า...++พี่เชนถามขึ้น
..แต่พี่อ๋ากลับจ้องหน้าผมไม่ล่ะสายตา  ....
++ผมพักกับพี่อ๋า...++ผมตอบตามคำสั่งพ่อ
++ถ้างั้น.....พี่ว่าเราเปิด 3 ห้องเลยม่ะ...++พี่เชนมองหน้าพี่อ๋า
++โรงแรมนี้ผมเคยมาพักราคาไม่ใช่ถูกๆนะครับ...++
พี่อ๋าขู่พี่เชนคงจะรู้ว่าพี่เชนต้องจ่ายเพิ่ม
++แค่นี้ผมจ่ายได้อยู่แล้ว...++พี่เชนหัวเราะ
++คร้าบ......ท่านมหาเศรษฐี...++พี่อ๋าพูดตอกย้ำ
++พอเถอะพี่เชน...ผมจะพักกับพี่อ๋าแหละคับ
ตามที่พ่อบอกไว้...++ผมตัดปัญหา  หากพ่อรู้ก็ขี้เกียจ
มีปัญหากันอีก.................
....................................
............
.....หลังจากที่เช็คอินเข้าไปได้แป้บบบบบก็
..ติ๊ดดดดดดดด  ติ๊ดดดดดดดด....
..เสียงโทรศัทพ์พี่อ๋าดังขึ้น........
++คับท่าน.....++พี่อ๋ารับสาย
++......................++
++เรียบร้อยดีคับ...เพิ่งมาเข้าพักเมื่อกี้++เค้าหันมามองผม
++......................++
++คุณน้องอยู่กับผมครับ....++
++.............................++
++ดีคับดี  ไม่มีปัญหาอะไรคับท่าน...++
..ผมแบมือไปขอโทรศัพท์จากพี่อ๋า  เพราะคนที่โทรมา
ต้องเป็นพ่อแน่.....แต่พี่อ๋าก็ไม่ยอมส่งให้
++เอามานี่...++ผมตวาดใส่..
++ดุว่ะ...++พี่อ๋าเอามือปิดโทศัพท์ไว้ก่อนจะคุยกับผม
++จะให้ดีๆหรือต้องลงไม้ลงมือ...++ผมขู่อีกรอบ
....สุดท้ายพี่อ๋าก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์ส่งให้ผมมา....
...................................
..............
++พ่อ..จะโทรตามอะไรกันหนักหนา..ผมไม่ใช่เด็กน่ะ..++
ผมโวยใส่พ่อ  ให้พี่อ๋ามาคุมแล้วยังจะโทรเช็คอีก....
++พ่อโทรหาหมวดเค้าเฉยๆ..++พ่อหัวเราะใส่ผม
++แต่คุยแต่เรื่องผม...++
++เรื่องอื่นด้วย  ก็ลูกเอามาคุยก่อนทำไม..++พ่อยังขำไม่จบ
ให้ได้อย่างนี้ซิพ่อผม...
++พี่เชนเป็นไงมั่ง...++
++ตอนนี้คงนอนไปล่ะมั้ง  เพราะเดียวเย็นๆจะออกไปเที่ยวกัน..++
++ดูแลพี่เค้าดีๆน่ะ..++พ่อบอก
++อ่ะ  อยากให้ผมดูแลพี่เค้าก็ให้มากัน 2 คนดิ..++
ผมพูดขำๆใส่พ่อ...
++ไม่ได้ๆ  มันเร็วไป  พ่อยังไม่ไว้ใจเชนขนาดนั้น..++
++แต่ก็อยากได้เค้ามาเป็นลูกเขย...++ผมหันไปมองพี่อ๋า
แต่เค้ากลับทำหน้าเบ้ยักไหล่ใส่.......
++ฮ่า  ฮ่า ฮ่า..++พ่อขำ
++ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกลูกพ่อเห็นคนดีๆก็อยากให้ลูกรู้จักไว้
พี่เชนเค้าก็เป็นคนขยันทำมาหากิน  ช่วยพ่อแม่เค้า
สร้างครอบครัว  พ่อชอบคนแบบนี้..++พ่อหัวเราะ
++ขำไม่จบน่ะพ่อ...++ผมว่าให้
++ยังไงพ่อก็หวังดีกับลูกน่ะ..++พ่อเสียงอ่อนลง
++ขอพ่อคุยกับหมวดต่อหน่อยลูก...++
..แม้จะรู้ว่าพ่อหวังดีกับผม  แต่ยังไงถ้าผมจะรักจะเลือกใคร
จริงๆผมจะทำตามที่ใจผมต้องการเท่านั้น.....
.......................
......................................
..............
..ผมหลับไปแป้บตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอพี่อ๋าแล้ว  ไม่รู้ว่าเค้าไปไหน
..ผมจึงเดินไปเคาะห้องพี่เชน.............
**ก๊อก ก๊อก**
++พี่เชนคับ...พี่เชน++ผมตะโกนเรียก
..พักนึงก็ไม่มีใครมาเปิด....สงสัยไม่อยู่ผมเลยเดินกลับห้อง
ตัวเอง....ไม่อยู่ทั้งคู่เลยเร่อะนี่ไปไหน ผมอดคิดอะไรตลกๆ
ไม่ได้...
++ยิ้มคนเดียวก็เป็นแฮ่ะ...++เสียงพี่เชนทักผม
++อ่ะ  พี่เชน  ไปไหนมาเคาะห้องตั้งนาน..++
++พี่เดินออกไปดูแถวๆนี้อ่ะน่ะ  โรงแรมนี้สวยดีน่ะ
สมราคาจริงๆ...++
++คับพี่  แต่ผมว่ามันแพงไปด้วยซ้ำ...++ผมบอกตามนิสัย
ที่ไม่ฟุ่มเฟือยของตัวเอง
++ไม่หรอก  พี่ว่ามันโอเลยล่ะ  หมวดอ๋าเข้าใจเลือกน่ะ..++
++แล้วไม่อยู่แล้วเร่อะ..++พี่เชนถามหาเค้า
++ไม่รู้...++ผมส่ายหัว
++ไม่รู้ว่าพี่อ๋าไปไหน  ตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นแล้ว...++
++.งั้นไปหาดูอะไรแถวๆนี้ดีกว่า..++
++คับ ๆ...++ผมตอบก่อนที่จะเดินตามพี่เชนไป
.......................................
..................................................
...พี่เชนพาผมเดินออกจากโรงแรม  ก่อนจะเดินสำรวจ
รอบๆแถวนั้นดู  แต่สายตาผมกลับไปสดุดที่ใครบางคน
ถ้าตาไม่ฝาดผมก็คิดว่าต้องเป็นพี่อ๋าแน่เค้า
นั่งคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง  แล้วก็มีเด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายอีก
นั่งอยู่ข้างๆเค้า  การพูดคุยก็ดูรื่นเริงกันดี..
ผมพยายามเพ่งสายตาไปดู....ว่าใช่ม่ะ  เพราะว่าเค้าใส่หมวกกับ
กับแว่นดำ  ทำตัวลึกลับพิกล.....
...........................
...................
++มองอะไร...++พี่เชนทัก....
++อ๋อเปล่าๆ...++ผมตอบแล้วหันมายิ้ม
++พี่เชน  ผมว่าเราเดินไปทางโน้นกันดีกว่า อยาก
ไปเห็นแถวนั้นอ่ะ...++ผมชวนเค้าเดินไปไปแถวที่พี่อ๋า
นั่งอยู่แถวร้านกาแฟที่อยู่ไม่ไกลออกไปเท่าไร.......
..พี่เชนคงไม่ได้สังเกต  เพราะคงสนใจมองหามุม
ทำธุรกิจของเค้ามากกว่า.........
………………
....ผมเพ่งสายตามองที่ตรงพี่อ๋านั่งอยู่  จนแน่ใจว่าเป็นเค้าแน่
เค้านั่งหันข้าง และคุยกับคนทั้ง 3 สามอย่างสนุกสนาน
ผู้หญิงคนนั้นสวย สง่าดูเป็นผู้ดี  สวนเด็ก 2 คนนั้น
ก็น่าอายุราวๆ 10 ขวบกว่าๆ หน้าตาน่ารัก  ผิวพรรณ
สะอาดสะอ้านทั้งคู่  ผมเห็นพี่อ๋ากอดเด็กทั้ง2ด้วย
เพราะเด็กๆลุกมานั่งข้างๆเค้าทั้งคู่....แล้วพี่อ๋าก็ก้มลง
จูบแก้มเด็กทั้ง 2 คนอย่างเอ็นดูพร้อมกับลูบหัวเอามาซบ
ที่ไหล่  ดูเค้ามีความสุขมากๆ  มันตรงข้ามหมดกับบุคคลิก
ที่ผมเคยเห็นแต่เค้าชอบทำหน้านิ่งเฉย.....
...ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็คุยหัวเราะกับพี่อ๋าอย่างอารมดี
เธอหันมามองผมแว้บนึง  คงจะรู้สึกว่ามีสายตาจ้องเธออยู่
..ผมเลยรีบหลบและดึงมือพี่เชนกลับหนีการสงสัย
จากเธอ..............
++อะไรครับ  อยู่ๆก็ลากพี่กลับมา...++
++ผมว่า  เราไปนั่งรถม้ากันเล่นดีม่ะ...++
++เฮ้ยยย  มีด้วยเล่อ...++
++มีดิตอนมาเห็นว่ามีวิ่งอยู่...ไปถามคนแถวๆนี้ดูก็ได้..++
..ผมชวนพี่เชนออกมาจากตรงนั้น....ทั้งที่ใจก้ออดคิดไม่ได้
ว่าทั้ง 3 คนนั้นเป็นใคร....
.........................
..................
....หลังจากที่นั่งรถม้าชมเมืองอย่างอิ่มใจ  กลับมาก็ตรง
เข้าโรงแรมเลย  แต่กลับเห็นพี่อ๋านั่งรอที่ล็อบบี้ด้วยสีหน้าบึ้งตึง
.....ผมกับพี่เชนเดินไป  เค้าก็รี่เดินมาหา....
++ไปไหนมา...++เสียงเค้าบอกว่าไม่พอใจ
++เราไปนั่งรถม้ากันคับ..++พี่เชนตอบ
++ทำไมไม่บอกผมว่าจะไปไหน++
++อยู่ให้บอกเร่อะไง..++ผมเถียง
++โทรศัพท์ก็มี..++
++มันไม่จำเป็นทุกครั้งหรอกน่า..++ผมชักหงุดหงิด
++จำเป็น ถ้าผู้การโทรมาผมจะบอกยังไง..++
++ก็บอกไม่รู้ไง...++
++พูดง่ายดีนี่...++
++พอเถอะอย่าเถียงกันเลยน่ะครับ...++พี่เชนห้าม
ไว้เพราะเห็นแต่ล่ะคนไม่ลดลาวาศอกกันทั้งคู่
...ผมมองไปข้างหลังเค้าก็เห็นเด็กผู้หญิงและชายคนนั้น
ยืนอยู่ไม่ไกลออกไป  ผมเลยลากแขนพี่เชนกลับห้องดีกว่า
++ดื้อจริงๆ...++เสียงเค้าบ่นตามหลัง.......
....................................
....................
++อย่าอารมเสียน่า  เค้าก็ทำหน้าที่เค้า...++พี่เชนหัวเราะได้ตลอด
++ก้อมันน่ามั้ยล่ะ  ดุเสียงดังใส่ตลอด..++ผมบ่น
++ทหารก็เงี้ยะแหละ..++พี่เชนดึงผมไปกอดแล้วตบที่ไหล่
.....................
....ผมเดินตามพี่เชนไปเข้าห้องเค้า...
++ไม่มีคีการ์ด...อยู่กับเค้า++ผมส่ายหัวให้
...พี่เชนยิ้มก่อนจะดึงแขนผมเข้าห้องไป......
++เหนื่อยม่ะ..++พี่เชนถามแล้วเดินไปหยิบแป้บซี่มาให้ผมกะป๋องนึง
++ขอบคุณคับพี่...++
++น่ารักน่ะคับ..++พี่เชนพูด
++ใครอ่ะ...++ผมงงกับคำพูดพี่เค้า
++ก็น้องงัย..++พี่เชนมองผมตาเยิ้ม
++จริงง่ะ...++
++จองแล้วด้วย..++เค้าเอาแป้บซี่มาแนบที่แก้มผม
++อุ๊ยยย  เยนนนนว่ะ++ผมสะดุ้ง
++เป็นแฟนกันน่ะ...++พี่เชนพูดขึ้นลอยๆ
++เฮ้ยยย  เอาจริงดิ...++ผมอดขำไม่ได้
++จริงๆ..++พี่เชนทำหน้าจริงจัง
++คือ เออ  ผมยังไม่คิดเรื่องนี้หรอก...++ผมพูดความจริง
++พี่แค่อยากบอกไว้เท่านั้น  รักแท้มีจริงน่ะ..++
พี่เชนทำตาซึ้งแล้วยิ้มให้ผม...
......................................
.........
**ปึ่ง ปึ่ง ปึ่ง.**  มันน่าจะเป็นเสียงเตะประตูมากกว่า
เคาะอีกน่ะทำเอาผมกับพี่เชนสะดุ้งโหย่งทั้งคู่
++เค้าเตะประตูเร่อะว่าเคาะคับนี่..++ผมบ่นกับพี่เชน
++ก็ว่า..ใครอ่ะ+พี่เชนทำท่าจะไปเปิด
++ไม่เป็นไรพี่....ขอดูหน้าหน่อยดิ..++
..ผมเดินไปก้มดูที่ตาแมว  ก้อเห็นหน้าตาผู้มาเยือนแร่ะ
..ผมเลยบิด  ลูกบิด  อยากเอากำปั้นชกหน้าซักที....
...........................
++กลับห้องง..เดี๋ยวนี้ด้วย++เสียงพี่อ๋าดูเหมือนโมโหอะไรมา
++เคาะประตูหรือจะพังกันแน่นี..++
++มีเงินจ่ายน่า...++
++กลับได้แล้ว...++เขาย้ำ
++อะไรว่ะ....มาถึงก็สั่งโน่นสั่งนี่...++ผมชูกำปั้นให้
++ทำไม  เป็นลูกน้องแล้วสั่งลูกเจ้านายไม่ได้ง่ะ..++
++หมวดคับ  เรากำลังคุยดีๆไม่ได้ทำอะไร
อย่างที่คุณคิด  ทำไมคุณจะต้องมาโมโหโวยวายใส่ด้วยคับ.++
++มันหน้าที่ผม...คุณม่ายเกี่ยว.++พี่อ๋าตะคอก
++ผมเข้าใจและก็รู้ว่าอาวุธ  ต้องการให้คุณมาดูแล
แต่มันไม่ใช่อย่างที่คุณทำแบบนี้น่ะคับ..++พี่เชนมีเหตุ
ผลตลอดเวลา.....
...พี่อ๋าจ้องหน้าพี่เชนเขม็ง...
++ผมเป็นผมอย่างนี้แหละ  คุณจะทำไม..++
..พี่อ๋าทำสีหน้าท้าทาย....
++ผมไม่ชอบการชกต่อยกันน่ะครับเพราะผมเป็นคนมีการศึกษา
มีความคิดมีสมอง...++พี่เชนหยุดแค่อึดใจเท่านั้นก่อนที่จะ
...ก่อนที่ซัดหมัดไปที่หน้าพี่อ๋าทีนึงเต็มๆ....
**ปั้กกกกกกก**
เค้าต้องเซถอย  เอามือมากุมที่หน้าทันที
++แต่วันนี้กุขอล่ะกัน.....หมั่นไส้คนว่ะ.++
++พี่อ๋า...++ผมตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่ไม่ทันตั้งตัว
 ไม่คิดว่าพี่เชนดูสุภาพๆ กลับอารมณ์แรงและเร็วอย่างนี้ 
ผมถลามาขวางพี่อ๋าไว้เพราะเค้ากำลังจะพุ่งตัว
ใส่พี่เชนอย่างทันควันเหมือนกัน...
++พี่อ๋าอย่า...++ผมตะคอกเสียงเข็ง 
พยามพลักแล้วดันพี่อ๋าไว้สุดแรง
เค้าก็ใช่จะถอย  พยายามดิ้นหนีผมเหมือนกัน
หันไปด้านหลังพี่เชนก็โผใส่คนข้างหน้าผมเหมือนกัน
ผมตัดสินใจเอาเท้ายันท้องพี่เชนไว้...
..อยากขอโทษพี่เชน  แต่มือมันไม่ว่างจริงๆ
++น้อง...ปล่อย   มันคงอยากกินตีนอีกข้าง++พี่เชนเองก็ท้า
มือจับขาผมไว้
++พี่เชนนน..เงียบเถอะน่า++ผมตวาดใส่...
++พอแล้วววววพี่อ๋า  พอได้แล้วววววววว...++
ผมพยายามขวางพี่อ๋าไว้
++ไอ้สาดดดดด...++อ่ะชักแรงล่ะ  พี่อ๋า...
++ทำม่ะ  กุไม่ชอบน่ะโว้ยที่เมิงมาบังคับน้อง
อย่างกับกับขี้ข้า...++พี่เชนขึ้นเมิงกุ
++เมิงอยากเจอ  กุจะสนอง..++พี่อ๋าใส่
++ถ้าพี่ไม่หยุดทั้งคู่  ผมจะแจกกำปั้นให้กินคนล่ะ 2-3 ที..++
ผมอดไม่ไหวจริงๆ
++เป็นบ้ากันไปแล้วง่ะ  มาด้วยกันยังทะเลาะกันอีก..++
...พี่อ๋าค่อยๆหยุดดิ้นจนนิ่งสนิท  คงได้ยินเสียง.....
กระซิกๆเบาๆ  ผมกะลังกอดเค้าที่อกอยู่แน่...
...มือพี่อ๋าค่อยโอบผมไว้.....
++พี่หยุดแล้วคับ...++พี่เชนเดินมาตบที่ไหล่ผม....
สายตายังคงจ้องพี่อ๋าไม่เลิก
++ทำไมจะต้องมาทะเลาะกันเองด้วยผมไม่เข้าใจ..++
ผมถอยไปอย่างโมโห
++ผมขอโทษ...++พี่เชนบอกพี่อ๋า.....
....แต่เค้าโยนคีการ์ดใส่ผม  ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง...
.........
++พี่ขอโทษ  พี่ทนไม่ไหวจริงๆ  เค้าทำอะไรเหมือน
เหมือน  เค้าจะมาทำอะไรใครก็ได้..++
...พี่เชนบ่นเรื่องพี่อ๋าต่อ.....
++ช่างมัน....++ผมชักใจไม่ดีแล้วซิ  เค้าโยนการ์ดให้ผม
ก็แสดงว่าเค้าคงไม่อยู่ห้องแน่แล้วเค้าจะไปไหน
.....ผมเดินออกมาจากห้องพี่เชน  มองตามทางเดิน
ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาเค้า   หารอบๆโรงแรมก็ไม่เจอ
นี่มันก็จะค่ำล่ะด้วย......
......................................................
..............................

********************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 6.รักครั้งใหม่ หัวใจวุ่นวาย 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 21-12-2009 15:45:56

**************************
วันนี้มาทิ้งท้ายไว้แค่นี้ก่อน  เพราะต้องไปเขียนเรื่องนี้
ลงที่อื่นต่อ  ไม่ได้เขียนตั้งนานเดียวคนอ่านจะหายหมด
คริคริคริคริ
ยิ่งไม่มีคนจะอ่านอยู่..555
.............................................
ต้องขออภัยที่ใช้ภาษาแปลกๆไป  แต่ก็อยากให้มันเป็นเอกลักษณ์
ส่วนตัว  ขอบคุณที่ติดตามมาอ่านกันจนถึงวันนี้น่ะ
ขอบคุณกับคำติชมที่มีให้กัน  แต่ผมก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลย
..555..ต้องขออภัยจริงๆ
***************************
เจอกันใหม่น่ะ :bye2: :bye2: :bye2:
****************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 6.รักครั้งใหม่ หัวใจวุ่นวาย 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 21-12-2009 16:35:50

สนุกดีจ้า ติดตามตลอดเน้อ เป็นกำลังใจให้

ไม่ชอบอิพี่เชนแล้วอ่ะ (โหมดเข้าข้างพี่อ๋า)

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 6.รักครั้งใหม่ หัวใจวุ่นวาย 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: panpan ที่ 21-12-2009 19:58:55

ภาษาโอเคนะ เข้าใจง่ายดี  แต่ขอเปลี่ยนเครื่องหมาย+ เป็น" จะอ่านง่ายกว่า :pig4:

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 6.รักครั้งใหม่ หัวใจวุ่นวาย 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 22-12-2009 00:34:12

ไม่ชอบอิเชนเลย

บ้าม่อรุกเร็วไป

ยังไง ๆ น้องต้องกับอ๋า

น้องก็เล่นตัวเกิ๊นนนน...

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 6.รักครั้งใหม่ หัวใจวุ่นวาย 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 22-12-2009 03:19:10

ขอบคุณค่ะ เรื่องน่ารักดี
มีงอนกันงุ้งงิ้ง แต่ยังเดาทางไม่ถูก
พี่อ๋าเอาจริง รึว่าแกล้งป่วนกันแน่

รอตอนต่อไปนะฮะ
เป็นกำลังใจให้ด้วย สู้ ๆ ฮะ :L2:

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 6.รักครั้งใหม่ หัวใจวุ่นวาย 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 22-12-2009 11:39:49

หายไปสองวัน มีตอนใหม่ๆมาหลายตอนเลย... :L2:

อิพี่เชนนี่มันก็แปลกๆเหมือนกันนะ.....ไม่ค่อยไว้ใจเลยอ่ะ..ส่วนพี่อ๋าก็ดูคลุมเคลือกับชีวิตเหลือเกิน เดี๋ยวพูดโทรศัพท์หวานๆนี่ยังมีผู้หญิงกับเด็กด้วย...เอาเข้าไป...เริ่มวุ่นวายทีเดียว....

รอตอนต่อไปจ้า :bye2:

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 6.รักครั้งใหม่ หัวใจวุ่นวาย 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 22-12-2009 21:07:30

************************
...........อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 7 .สิ่งที่ปิดบัง  >>>
************************
.........................
......ผมเดินไปมาเหมือนคนไม่มีจุดหมายก่อนจะนั่งลง
ทำไมผมจะต้องมาห่วงเค้าด้วยน่ะ  โดนพี่เชนต่อยก็ดีแล้ว
.จะได้เลิกทำหน้าดุ ตะคอก ตวาดใส่ซักที ..

...ผมตัดสินใจนั่งรอเค้าอยู่แถวล๊อบบี้เผื่อเค้าเดินผ่าน
เพราะยังไงทางเข้าออกก็มีทางเดียว.......จนพักใหญ่ๆ..
......................
++สวัสดีค่ะ  ขอหนูนั่งด้วยคนได้มั้ย..++เสียงเล็กๆดังขึ้น
ผมเองเงยหน้ามอง  แล้วยิ้มรับ
++นั่งเลยคับ...++ผมบอกเธอก่อนจะหันไปกดโทรศัพท์
หาเค้าต่อ   สายว่างแต่ไม่รับ
++พี่ชื่ออะไรค่ะ...++
..ผมหันมามองเธออีกครั้ง  ถึงได้เห็นว่าเด็กคนนี้เป็นคน
เดียวกันที่ผมเจออยู่กับพี่อ๋าที่ร้านกาแฟ....
++พี่ชื่อ  เดวิด..++ผมเล่นมุขกับเธออย่างไม่ตั้งใจ
++จริงอ่ะ...++เธอหัวเราะใหญ่
++จริงครับ..55.++
++หนูชื่อกิ๊ฟค่า...อายุ 12 ปี..++เธอแนะนำตัวเอง
++หาใครอยู่หรือเปล่าค่ะ...++เธอถามเพราะเห็น
ว่าผมพยายามโทรศัพท์
++อ้อ  กำลังหาเพื่อนอยู่..++ผมบอก
++ขอหนูดูโทรศัพทพี่ เป้บซิค่ะสวยดี..++เธอขอ
ผมยื่นให้ดูเธอ  เพราะอย่างน้อยก็รู้ว่าเธอรู้จักพี่อ๋า....
++อ่ะ  นี่ค่ะ...++เธอยื่นโทรศัพท์คืนให้
++หนูกดหาเบอร์ตัวเอง  เอาไว้ถ้ามีโอกาสจะได้คุยกัน..++
...ผมไม่รู้เธอหมายความว่าไง....
..................................
++กลับไปห้องป่ะ...++เสียงพี่อ๋าดังขึ้น  แต่ไม่แน่ใจ
ว่าเค้าบอกผมหรือว่าน้องคนนั้น  เพราะเธอเอง
ก็มองเลิ่กลักเหมือนกลัวเค้า
++กลับห้องได้ยัง  ผมจะอาบน้ำ...++เสียงเค้าย้ำอีกที
..เห็นกิ๊ฟดูเกรงๆไงไม่รู้....
++หนูไปก่อนน่ะพี่...++ก่อนที่จะลุกหนีออกไป...
...พี่อ๋าก็มองตามเด็กคนนั้นไปเช่นกัน...
++รู้จักเค้าเร่อะ...++เค้าถาม
++เพิ่งรู้จักเมื่อกี้...++ผมหัวเราะ
++แล้วพี่อ๋ารู้จักม่ะ...++ผมเสี่ยงคำถาม
++ขึ้นห้องเถอะ...++เค้าก็ไม่ตอบคำถามผมเช่นกัน
++ยังไม่บอกเลย...++ผมแย้ง
++อย่ารู้เลยน่า  เรื่องส่วนตัวของผม..++เค้าบ่นออกมา
แล้วเดินนำหน้าไป.........
++เดินเร็วๆ  ผมรีบ...++เค้าสั่ง
++ถ้ารีบก็เดินไปก่อนดิ..++ผมบ่น
..................................
.............
..........................................
................
++มองอะไรนักหนา  ไม่เคยเห็นคนไง..++
ผมก็ควรจะโดนว่าล่ะ  ตั้งแต่เข้ามาผมก็มอง
เค้าตลอด.....
....ก็มันสงสัยอ่ะ  ทำตัวแปลกๆ.....
เค้าเดินไปมาในห้อง  เหมือนคิดอะไร  แล้วเดินไปที่ตู้
เสื้อผ้าหยิบกะเป๋าออกมา
++พรุ่งนี้คุณไปกับไอ้เชน 2 คนน่ะ  ผมไม่ว่าง...++
เสียงพูดของเค้าดูไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
++เย็นนี้คุณไปกินข้าว  ไปเที่ยวกัน 2 คน  ตามสบาย
ผมไม่ว่าง...++เค้าหันหลังคุย
++อยากไปไหนก็ไปเหอะ...++ผมพูดลอยๆ ใส่ ทั้งที่จิตใจผม
รู้สึกไม่ดี
++ส่วนคืนนี้    ผมไม่มานอนที่นี่น.++
++คุณอยากจะนอนกับไอ้นั่นก็ได้..
ผมไม่บอกท่านหรอก  มันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ++
ผมเดินไปยืนตรงหน้า  หลังจากที่เค้านั่งลงกับที่นอน
เพื่อเก็บเสื้อผ้าลงกะเป๋า
++ไม่บอกผมก็ทำอยู่แล้วล่ะ...++ผมประชดเค้า
..ทำไมกลับรู้น้อยใจเค้าไปหมด  ผมเอามือปิดหน้าตัวเอง
อย่างเหนื่อยกับคำพูดเค้า

...หันไปอีกทีเห็นเค้าถือกะเป๋ากำลังเดินออกจากห้อง
++ถ้าพี่ไม่อยากนอนกับผม  ก็อยู่ที่นี่แหละ  ผมไปเอง.++
ผมวิ่งไปขวางเค้าไว้ที่หน้าประตู คิดว่าเค้าคงยัง
โมโหไม่หายเรื่องที่โดนต่อย...อีกอย่างเค้าจะไปนอนที่ไหน
อย่างมากก็คงไปนอนที่รถ....
++ไม่ต้อง  ผมไปเอง...++เสียงเค้ายังคงบอกว่าไม่สบอารมณ์
++จะไปนอนที่ไหน...++
++เรื่องของผมน่า  อย่ายุ่ง..++พี่อ๋าผลักผมออกจากหน้าประตู
...แต่ผมก็ใช่ว่าจะยอมเค้า  ผมก็พลักเค้าคืน  แล้วแรงกว่าด้วย
เล่นเอาร่างพี่อ๋ากระแทกกำแพง หัวเหวี่ยงฟาดดัง กึ๊ก
++โอ๊ะ...++เสียงร้องของเค้า
++เล่นอย่างนี้เลยเร่อะ...++เค้ากัดฟันพูดแล้วลูบหัวตัวเอง
ก่อนจะดีดตัวมาจากผนังห้องจับ กระชากแขนซ้ายผมไปหาเค้า
กำหมัดรอเหมือนจะต่อยผม
....................................
................
...ผมจ้องหน้าเค้าอย่างไม่กลัว  เพราะตัวเอง
ก็เป็นมวยเช่นกันล่ะน่า.......   
แอบพ่อไปเรียนยูโด คอสสั้นๆมา  ตอนเรียนมหาลัย
แถมมีคู่ซ้อมอย่างพี่เคนด้วย......
เอาไว้ป้องกันตัว  มีพ่อเป็นทหารทั้งคนเราก็ต้องแกร่ง
เพราะโดยนิสัยผมก็ไม่กลัวใครมาเด็กล่ะ
..........................
.............
...แต่เพราะช้ากว่า  หรือความที่เค้าไม่กล้าทำผมหรือเปล่า
ผมโน้มไหล่เขาลง  งัดเข่ามาอัดไปที่ท้องเค้าอย่างจัง
..แต่เหมือนพระเจ้า  ไม่เข้าข้างผมซะงั้น 
เพราะเสือกอัดไปโดนชายน้อยพี่อ๋าเต็มๆ  อย่างไม่ตั้งใจเลยซักนิด
คงเป็นเพราะว่าระยะมันใกล้มากไป
++เหี้ยแร่ะ...ผิดเป้าว่ะ...++ทำผมเข่าอ่อน
++โอ๊ยยยยยยยยย...อุ๊ยยยยยยย  เจ็บ..ๆๆๆ++เสียงร้องก็เบาๆ
++เวร เอ้ยยย  ผิดตรงไหนเต็มๆ..++พี่อ๋าร้องดังลั่น หน้าเขียวแล้ว
ตัวงอ ทรุดลง  ดิ้นกับพื้นทันที....สีหน้าบ่งบอกว่า
เจ็บปวดอย่างสุดๆ  เล่นเอาผมเหงื่อตก  ตัวร้อนผ่าว
++โอ๊ยยยย  เจ็บ  เล่นอะไรนี่...++พี่อ๋ายังคงเอามือกุมน้องชาย
ไว้ พร้อมกับชักดิ้นชักงอ อย่างทรมาน...
ใบหน้าที่หล่อๆเหย่เก๋  คงเสียว  เอ้ยยย  เจ็บปวดน่าดู
++ขอโทษพี่  ผมขอโทษ...++หน้าผมคงเหลือแค่ 2 นิ้วได้มั้ง
ตอนนี้  สงสารพี่อ๋าอย่างจับใจ   ได้แต่จับแขนเค้า ดูเค้านอน
พลิกไปพลิกมา  อย่างน่าเวทนา  ก่อนจะนึกได้ว่า
พี่เชนน่าจะช่วยได้.........
..ผมวิ่งลิ่วออกจากห้องก่อนจะกลับมาอีกทีพร้อมกับพี่เชน...
…………………..
..........................
++ซี้ดดดดดด   อุยยยย....++เค้ายังคงร้องครวญครางทำหน้าเหย่เก๋
พี่เชนก็ดูตกใจกับอาการพี่อ๋าไม่น้อย
++พาไปหาหมอเถอะ..++ผมบอกพี่เชนอย่างร้อนรนและเร่งรีบ
++คับๆ  ...++พี่เชนก็ดูกังวลเหมือนกัน
++กุ กุ ไม่ไป  เมิงไม่ต้องมายุ่ง...++นั่นเป็นเสียงที่เค้าพยายาม
เปล่งออกมาจากปากที่มีอยู่เพียงน้อยนิด..แต่ไม่มีแรงขัดขืน
ผมกับพี่เชนได้แน่...มันคงจุกมากกกๆๆๆ...
...ปากเค้าก็ไม่รู้พูดอะไรไม่รู้เรื่อง  น่าจะเป็นการด่ามากกว่า
ถ้าไม่เป็นผมก็พี่เชนแหละ  ผมเดาเอาแต่ตอนนี้ไม่สนแล้ว...
ขอให้ไปถึงโรงพยาบาลอย่างเดียวก็พอ
...พี่เชนตัดสินใจให้เอาพี่อ๋าใส่หลัง  แล้วแบกออกมาจากห้อง
ผมรีบไปขอความช่วยเหลือจากพนักงานต้อนรับ  ขอข้อมูล
โรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่สุด.....
.......................................
....จนกระทั่งเค้าถึงมือหมอ  ผมก็เริ่มอุ่นใจขึ้นมาบ้าง.......
..ผมนั่งรอหมอตรวจข้างนอกกับพี่เชน  ดูก็คงเหนื่อยไม่ใช่เล่น
กับเรื่องนี้  ผมเอาผ้ามาเช็ดหน้าให้พี่เชน  เพราะเห็น
เหงื่อมันไหลออกมาจากใบหน้าเค้า....
...................................
.................
++ขอบใจน่ะ..++พี่เชนหันมองผมตาแป๋ว
++อย่าคิดมากน่ะ  คงไม่เป็นมากหรอก..++
พี่เชนปลอบใจผมอีกทีพร้อมกับคว้ามือผมไปกุมไว้
++มันเกิดอะไรขึ้น....++พี่เชนถามเบาๆอย่างคนหมดแรง
++ผมตั้งใจจะอัดอีกจุด  ดั๊นไปโดนจุดสำคัญยิ่งกว่า
ชิวิตอีก...++ผมพูดเสียงเคร่งขรึม
++ไม่ยักกะรู้น่ะว่าจะดุขนาดนี้..++พี่เชนแกล้งทำเป็นกุมเป้า
ตัวเองมั่ง...แล้วหัวเราะคลายเครียดเล่นกับผมคงอยากจะให้
บรรยากาศมันผ่อนคลายเบาลง
....ผมก็เล่าให้เค้าฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น...แต่ไม่ได้บอก
ว่าพี่อ๋ากำหมัดจะชกผม  เพราะคิดว่ามันเป็นการขู่มากกว่า
เพราะถ้าเค้าทำจริง  อาจเป็นผมที่ต้องมาโรงพยาบาลเอง
เค้าเองคงไม่กล้าทำแน่  เพราะขนาดตอนนั้นโมโหผมสุดๆ
เค้ายังไปเตะล้อรถแทน....
...................................
...........
++ถึงมือหมอ  คงไม่มีอะไรมาก  มันคงจุกมากกว่า
เพราะแค่โดนเบาๆก็เเจ็บแทบตายเหมือนกัน...++
..พี่เชนขยับเข้ามากอดไหล่ผมไว้....
...แต่ผมอดไม่ได้ว่าถ้าเกิดน้องพี่อ๋าเค้าเสียหายผมจะทำไงดี
น่ะนี่...ผมจะรับผิดไหวมั้ยนี่  ยิ่งถ้าพ่อรู้ผมคงตายแน่
คิดแล้วก็กลุ้มจริงๆ  แถมเป็นของรักของหวงของผู้ชาย
ทุกคนด้วยอีกต่างหาก......
คิดๆก็เสียววววน่ะนี่..555..ลงท้ายผมก็อดตลกไม่ได้อ่ะ
.................................
..............
......................................
...............
**ติ๊ดดดดดด ติ๊ดดดดดดด**  เสียงโทศัพท์ผมดัง
..นี่มันเบอร์เด็กผู้หญิงคนนั้นนี่นา...
++สวัสดีคับ..++
++ดีค่ะ กิ๊ฟเองได้ข่าวว่าพี่ๆไปโรงพยาบาล  มีอะไรกันค่ะ..++
++เอออ  คือ   เออออ..++ผมเองก็ลำบากใจที่จะบอก
++คือ  ว่า  เออ....++ผมอ้ำๆอึ้งๆ จะพูดยังไงดี
++เกิดอะไรขึ้นค่ะ  เห็นพนักงานบอกว่าพี่ๆแบก
เพื่อนจะไปโรงพยาบาลกัน...++เสียงเธอเองถามอย่างร้อนรน
...ผมไม่กล้าที่จะบอกว่าผมทำชายน้อยพี่อ๋าเจ็บ..จึงต้องมาโรงพยาบาล
ผมเลยบอกว่าให้เธอมาที่นี่เองดีกว่า.........
 ...... เพราะคิดว่าเธอต้องรู้จักพี่อ๋าแน่.....อย่างน้อยผมก็เห็น
พวกเค้านั่งคุยกันอยู่แล้ว   ส่วนเธอจะเป็นใคร
ผมก็อยากรู้....
………………..
…………..
...........................................
...............
...หลังจากที่ฟังผลตรวจของหมอผมก็รู้สึกเบา
ใจลงได้นิดหน่อย  แถมตอนที่เค้าไปดูพี่อ๋าก็ไม่พูด
กับผมซักคำ  ไม่รู้ไม่มีแรงหรือว่าไม่อยากคุย...
นอนหันหน้าหนีผมตลอด
......แต่ว่าเค้าจะอยากคุยกับผมทำไมเมื่อผม  อัดเค้าซะ
แน่นจุก เจ็บยิ่งกว่าพี่เชนต่อยเค้าไปหลายร้อยเท่า....
ผมเลยเดินออกมาข้างนอกกับพี่เชนดีกว่า  อยู่ข้างในก็เหมือน
อยู่กับคนใบ้  บรรยากาศก็วังเวง  น่ากลัว....
สงสัยวันนี้เป็นวันที่ฤกษ์ไม่ดีสำหรับพี่อ๋าเลยน่ะนี่
ก็โดนต่อยที่หน้าอย่างจังไปที  ตอนหลังไม่นานอีก
ชายน้อยก็โดนกระทำชำเราอีกครั้งโดยฝีมือผม.....
น่าทำอย่างอื่นจะมีประโยชน์กว่า .....
................................
...........
+พี่ถามอะไรหน่อยได้ม่ะ..++
++อะไร..++ผมหันไปพี่เชน
++น้องรู้สึกยังไงกับหมวด..++คำถามพี่เชนทำให้ผม
ตอบไม่ถูก
++หมายความว่า......++ผมสงสัยว่าเค้าคิดอะไร
++ก็อย่างเช่น  ชอบ รัก  อะไรอย่างนี้..++
++เฮ้ยยยยยย...++ผมร้องอย่างตกใจ
....ผมจะบอกได้ไงว่าผมคิดอะไรกับเค้าอยู่  เพราะ
มันก็แค่ความคิดเท่านั้น
...................
++ก็เพราะเค้าเป็นลูกน้องพ่อไง  ผมเลยต้องรู้จัก
ผมก็ไม่เคยต้องการให้ใครมาดูแล  ก็ไม่ใช่เด็กๆนี่นา
แต่พ่อเคยบอกว่า  เคยทำผิดกับผมตอนเป็นเด็ก
พ่อเลยสัญญาว่าจะดูแลผมอย่างดี  อีกอย่างถ้าหากพ่อคิดว่า
ผมดูแลตัวเองได้อย่างที่พ่อต้องการ  พ่อก็คงให้เค้าไป..++
++หรือจะบอกอีกอย่างก็คือ  หมดหน้าที่เค้า  เค้าก็คงไม่อยู่
แน่..เพราะเค้าทำตรงนี้ก็เพราะพ่อจ้างเค้ามาทำ...++
คิดถึงตรงนี้ผมเองกลับรู้สึกใจหายไปเลย...
++พี่ก็ขอให้มันเป็นอย่างนั้น..++
++ทำไมเร่อะคับ..++ผมหันมามองหน้าพี่เชน
++พี่หวง..++พี่เชนดูจริงจัง
++..................++ผมได้แต่มองหน้าเค้า
++หวงจริงๆ...++
++เวลาที่น้องอยู่ใกล้เค้ามากๆ  พี่รู้สึกกังวลทุกที..++
++พี่เชน...++ผมเอ่ยชื่อเค้าเบาๆ
++ผมกับพี่อ๋าไม่มีอะไรแน่  เราคงเป็นเพียงคนรู้จัก
ที่พ่อแนะนำมา  หรือเป็นเพียงนายกับลูกจ้างเท่านั้น..++
ผมพยายามบอกตัวเองไม่ให้คิดอะไรมาก
..............................
...................
....ไม่นานอย่างที่คิดผมก็เห็นทั้งเด็ก 2 คนนั้นกับผู้หญิงคนนั้น
มาตามที่เธอบอกไว้.......ผมรีบเดินไปหา
++สวัสดีคับ...++  ผมยกมือไหว้ผู้หญิงคนนั้น.
++สวัสดีค่ะ...++เธอรับไหว้
เด็กสองคนก็ยกมือไหว้ผมกับพี่เชนด้วย.....
++พี่ชายผมเป็นไงบ้างค้าบบบพี่...++น้องคนนั้นถาม
++หมอบอกว่าคงต้องนอนดูอาการซักคืน
เนื่องจากว่ามันกระทบกระเทือนอย่างแรง...++
พี่เชนตอบแทนผมให้
++ขนาดนั้นเลยเร่อะ...++
++แล้วเป็นอะไรล่ะค่ะ..++เสียงผู้หญิงคนนั้นถาม
++ผมว่าไปดูเองดีกว่านะครับ..++พี่เชนเดินนำหน้าพวกเค้าไป
....ผมพาพวกเค้าไปที่ห้องที่พี่อ๋านอนอยู่...
..หมอฉีดยาให้แล้วเพื่อระงับอาการเจ็บปวด  คงทำให้เค้า
อยากพักด้วยล่ะน่ะ.....
...ผมนั่งรอข้างนอกเพราะไม่อยากรบกวนพวกเค้า
..เด็ก 2 คนนั้นเรียกเค้าว่าพี่ชาย  แสดงว่า 2 คนนี้
หรือเปล่าที่เค้าบอกว่าเป็นลูกเมียใหม่พ่อเค้า......
.......................
............
++หิวเร่อะเปล่า   เรา 2 คนยังไม่ได้กินอะไรเลยน่ะ..++
พี่เชนถาม
++งั้น  ไปหาไรกินแถวนี้..++ผมชวนพี่เชน
++ขอไปบอกเค้าก่อนน่ะ..++
...................
......ผมเดินเข้าไปก็เห็นน้องๆจับมือพี่อ๋าเอาไว้
ดูจากการพูดคุย  เค้าก็คงจะโอเคแล้วม้าง  ไม่น่าห่วง
อย่างที่ผมคิด....
++ไปกินข้าวก่อนน่ะ..++ผมบอกพี่อ๋า
++ผมก็หิวครับคุณหนู...++
++งั้นเดี๋ยวซื้อมาให้ล่ะกัน...++ผมบอก
++หนูไปด้วยน่ะค่ะ..++เด็กผู้หญิงร้องบอก
++คับ คับ..++ผมบอก....
........................................
....................
++มีอะไรหรือเปล่าคับ...++พี่เชนถามเมื่อเห็นกิ๊ฟออกมาด้วย
++ขอบคุณน่ะค่ะที่ช่วยดูแลพี่ชายหนู.++ท่าทางที่น่ารักของ
เธอผมก็ได้แต่ยิ้ม....
++พี่เป็นคนทำ  พี่เชนเป็นคนช่วย...++ผมย้ำอีกที
++หนูขอคุยอะไรกับพี่หน่อยได้มั้ยค่ะ..++เธอหันมาเขย่า
ที่แขน......
...ผมมองหน้าพี่เชน...
++แค่ 2 ใช่ม่ะ.++ผมชู 2 นิ้วให้เธอดู
++ค่ะ..++เธอตอบสั้นพร้อมกับพยักหัว
++ขอเป็นหลังอาหารมื้อนี้ก่อนได้ม่ะ..++
++เดินไปคุยไปก็ได้ค่ะ..++
++งั้นตามพี่มาล่ะกัน..++พี่เชนคงรู้เลยเดินนำหน้า
ออกไป  โดยไม่หันมาดูผมกับกิ้ฟ
..................................
..................
++พี่เป็นลูกเจ้านายพี่ชายหนูใช่มั้ยค่ะ.++
++..555  อย่าพูดอย่างนั้นเลยคับ  จริงเราเป็นเพิ่อนกันมากกว่า
พี่ไม่เคยต้องการให้ใครมาเรียกคุณหนู  เพราะพี่ไม่ได้เป็นลูก
ผู้ดีมาจากไหน.แล้วพี่ก็ไม่ชอบให้ใครเรียกด้วยมันจักกะจี้..++
ผมบอกเธอจริงๆ
..กิ้ฟยิ้มร่า...แล้วหัวเราะ
++พี่นี่เปิดเผยดีน่ะ..  แล้วทำไมพี่อ๋าเรียกล่ะค่ะ..++
++ไม่รู้ดิ  พี่เองฟังทีไรก็ยังบาดหูตลอด..++ผมหัวเราะ
++คือ.คือ.หนูมีเรื่องอยากจะบอกพี่ค่ะ..++
เธอทำหน้าเศร้าลง.....
++ทำไม...++ผมหยุดเดินหันมามองเธอ
++พี่กับพี่ชายสนิทกันมากมั้ยค่ะ...++
++ไม่เลย...++ผมส่ายหัว  ผมคิดว่าตัวเองรู้จักแต่ชื่อเค้ามากกว่า
++มีอะไรหรือเปล่า...++
++พวกหนูมีปัญหา   อยากมีคนช่วยเหลือครอบครัวเราค่ะ..++
..คำพูดของเธอ  ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี...ดูกิ้ฟเองก็จะกังวล
**********************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 22-12-2009 21:17:47

*************************
วันนี้ลงอีกตอนเพราะมีเหลืออยู่  จะปรับแต่ก็ไม่มาก
เท่ากับเรื่อง  เก่ง กะ วิน  เพราะเรื่องนี้
เขียนง่ายและก็สามารถเขียนได้ไว และก็เขียนให้สนุกสนาน
ได้ไม่ยาก  เนื่องจากตัวละครยังเด็กๆกันอยู่

.........................................
ส่วนเรื่อง เก่งกะวิน ยังไม่ได้ลง  คริคริคริคริ
เพราะกำลังเขียน  อ๋า กับน้องอยู่ อยู่
...........................................

เพราะยังไม่ได้ปรับเลย  ขอให้รอหน่อยน่ะ 
รักเก่งแล้วรอหน่อย..55  เก่งคงจะทำให้เพื่อนๆหลงรักอีกคนแน่
............................................
SEE YOU NEXT TIME BABE
*************************

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง )
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 22-12-2009 22:02:19

นู๋น้อยจะมาเปิดเผยความลับอะไรให้น้องฟังเนี่ย

ว่าแต่น้องไปทำร้ายพี่อ๋าแบบนั้น เสียของแล้วจะมาเสียดายเองนะ หุหุ ^^

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง )
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 22-12-2009 22:34:35

อร๊ายยยย......ยังไม่รู้เรื่องเลย
สาวน้อยจะให้คนแปลกหน้าช่วยอะไร

รีบมาต่อไวไวนะคะ

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 23-12-2009 00:14:32

แอบจุกแทนพี่หมวดอ่ะ...คริคริ...เกิดอ๋าน้อยพังใช้งานไม่ได้จะเสียดายทีหลังนะน้อง..

แล้วนู๋กิ๊ฟเนี่ยจะมาอะไรอ่่ะ..อยากได้คนช่วยเหลือครอบครัว..แล้ว?????

รอตอนต่อไปนะจ๊ะ...อยากรู้ว่านู๋กิ๊ฟจะบอกอะไรต่อ

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง )
เริ่มหัวข้อโดย: Phawaii ที่ 23-12-2009 00:38:36

สนุกดีครับ บ * แปลก ๆดี ฮ๋าๆ 
ยาวได้ใจด้วย ย  ถ้ากด + ได้กดให้แล้วว ว ^^
แล้วใครจะเป็นพระเอกกันแน่เนี้ย ย   :mc4:

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง )
เริ่มหัวข้อโดย: Phawaii ที่ 23-12-2009 18:17:39

ิ่านเพิ่งจบตอนเจ็ ด ด ด .* น่าติดตามดีนะครับ ^^

หัวข้อ: Re: ..อ๋า กับ น้อง.( UP ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 23-12-2009 19:31:44

******************************
...................อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 7 .สิ่งที่ปิดบัง  2>>>
*****************************

++พี่ชายหนูมีปัญหากับพ่อตั้งแต่เด็ก  หนูก็ไม่รู้ว่า
มันมีอะไรบ้าง  เพราะพี่ชายไม่ค่อยพูดเรื่องส่วนตัว  หรือ
เล่าปัญหาตัวเองให้ใครฟัง  แม้พวกหนูจะเป็นพี่น้อง
แต่ก็คนล่ะแม่ค่ะ   หนู  น้อง และแม่  พยายามหลายครั้ง
แล้วแต่ก็ไม่สามารถทำได้ให้พี่ชายกับพ่อดีกันได้
ทุกครั้งที่เจอกัน  พ่อกับพี่ชายเป็นต้องทะเลาะกัน  เถียงกัน
บางครั้งก็รุนแรงมาก  จนหนูกลัวทุกครั้งที่เจอทั้งคู่เจอกัน
ไม่เคยพูดคุยกันดีๆซักครั้งเลยค่ะ...++
..สีหน้าเธอเศร้าลงอย่างชัดเจน  จนผมต้องดึงเธอให้หยุดเดิน
.............................
++แล้วทำไม คิดว่าพี่จะช่วยได้ล่ะ..++ผมถามถึงความรู้สึกเธอ
++หนูรู้สึกได้ว่า  พี่ชายน่าจะเกรงใจพี่  ตอนที่หนูยืนดู
พี่เถียงกันที่ล๊อบบี้  และก็ตอนที่หนูได้คุยกันกับพี่อีกครั้ง...++
++มันต่างจากที่หนูเห็นเวลาที่พี่ชายคุยกับพ่อ 
เวลาที่พี่ชายเถียงกับพ่อหนู  มันรุนแรงกว่านี้อีกน่ะค่ะ..++
++ก็คงไม่ต่างจากคนอื่นหรอกพี่ว่า..++
++แต่หนูก็อยากให้พี่ลอง++
++โหห  เรื่องใหญ่เลยน่ะนี่...++
++แล้ว  ปัญหามันจากอะไรล่ะ...++
++คือว่า  คือ..++เธออ้ำอึ้ง..มองหน้าผมเหมือนลังเล
..................................
.....................
............
++ไม่บอก  แล้วพี่จะช่วยไง..++ผมก้มหน้ามองตาเธอเมื่อเห็นเธอเงียบไปนาน
++เท่าที่หนูรู้  อย่างแรกเลย  พี่ชายไม่พอใจที่พ่อแต่งงานใหม่
กับแม่หนู++
++ห๋า  ก็เห็นเค้าพูดคุยกันดีนี่คับ..++ผมงงๆ
++แต่มันก็คืออีกสาเหตุแรก  เหตุเริ่มต้น
 เพราะมันมาจากที่พ่อทิ้งแม่ใหญ่  ก็คือแม่พี่ชาย
แล้วพี่อ๋าคิดว่าทำให้เป็นเหตุให้แม่ใหญ่ตาย...
พี่อ๋าให้อภัยหนู น้อง และแม่  แต่ไม่ให้อภัยพ่อ มานาน
อีกอย่างพี่ชายชอบคิดว่าพ่อบังคับเค้าทุกอย่าง  ตั้งแต่เด็ก
แล้ว  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน  การใช้ชีวิต...
พ่อต้องการให้พี่ชายไปช่วยทำงานที่บ้าน
แต่อย่างที่เห็น  พี่ชายกลับมาเป็นทหาร ++
++ฟังดู  พี่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง  มันเป็นเรื่องส่วนตัว
ของครอบครัวหนู  พี่เป็นคนนอกคงยุ่งไม่ได้หรอก.++
ผมเกาหัวตัวเอง
++แต่ตอนนี้พี่เป็นนายเค้า  หนูคิดว่าเค้าต้องฟังพี่บ้าง
หาโอกาสพูดกับเค้า   เผื่อพี่อ๋าจะคิดได้.  พี่ชายหนูเค้าเป็นคน
จริงจัง  ถ้าเค้าไม่ชอบอะไรเค้าก็จะไม่ทำ  แต่ถ้าเค้ารับที่จะทำ
แสดงว่าเค้ายินดีที่จะทำ  ไม่มีใครบังคับเค้าได้แน่นอนค่ะ
ตัวอย่าง  ก็เช่นที่เค้ารับปากคุณพ่อพี่ไงค่ะว่าเค้าจะมาดูแลพี่++
++ที่สำคัญตอนนี้คุณพ่อสุขภาพก็เริ่มแย่ลง  เพราะอายุมากแล้ว
ท่านต้องการคนช่วย  แต่พวกหนูยังเด็กเกินไปที่จะทำ..++
สิ่งที่กิ้ฟพูดมาทำให้ผมเห็นใจเธอ.....
++หนูอยากให้พี่ชายกลับไปอยู่ที่บ้านกับเราค่ะ..++
..กิ้ฟพูดไปก็เหมือนจะร้องไห้  ผมเลยดึงเธอมาปลอบ
++พี่จะลองดู..++ผมรับปากทั้งที่รู้ว่าคงช่วยอะไรไม่ได้
เพียงแค่อยากให้เธอสบายใจเท่านั้น
...............................
........................
++กินข้าวกันม่ะ....++ผมมองไปเห็นพี่เชนสั่งรอหมดล่ะ
มัวแต่คุยเพลินกับเธอ...
++ไม่หิวค่ะ..++เธอบอก
++แล้วพี่ชายชอบกินอะไร..++
++พี่ชายหนูเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายค่ะ  กินได้ทุกอย่าง..++
เธอยิ้ม....
++งั้นช่วยสั่งอาหารให้พี่เค้าหน่อยดิ..++ผมขอ
++ได้ค่ะ...++
..................................
.......
ผมนั่งลงข้างพี่เชนที่ตอนนี้กินนำผมไปจนข้าวเกือบหมดจานแล้ว...
++ความลับหรือเปล่า..++พี่เชนถาม...
...สายตาผมหันไปมองกิ๊ฟที่กำลังยืนรอสั่งอาหารให้พี่ชาย
ตัวเองดูเธอจะรักและห่วงเค้าไม่น้อย...
++นิดหน่อยคับพี่ ...++ผมนั่งคิดถึงเรื่องที่เพิ่งได้ยินเมื่อกี้
และพยายามเรียบเรียงเรื่องราวอย่างตั้งใจ....
..สิ่งนี้ล่ะมั้งที่ทำให้หน้าหล่อๆดูเศร้าหมองลงอย่างชัดเจน
มันบดบังรัศมีเค้าหมด   อาหารที่ถูกตักเข้าอย่างช้าๆ
จนพี่เชนต้องคอยเตือนให้รีบกิน...........
++คิดอะไรอยู่...++พี่เชนถาม
++ก็เรื่อยเปื่อยอ่ะคับ...++ผมเลี่ยงคำถาม
++เรื่องไม่สบายใจหรือเปล่า..++พี่เชนพยายามถาม
ผมยิ้มให้พี่เชนอย่างเหนื่อย.....
++บอกพี่ได้ม่ะ..++พี่เชนพูดตรงๆ
++คงเป็นความลับอ่ะคับพี่  ก็น้องเค้าอุตส่าตั้งใจเล่าให้ฟัง..++
สายตาผมจับจ้องไปที่สาวน้อยคนนั้น
...........................
.......
++อาหารของพี่ชายได้แล้วค่ะ..++กิ๊ฟวาง
ลงบนโต๊ะก่อนนั่งลงข้างๆ
++ไม่หิวเร่อะค่ะ..++พี่เชนถามเธอ
อย่างเอ็นดู
++ไม่ค่ะ  พี่ชายเจ็บหนูกินไม่ลงเลยค่ะ  เอาไว้
หิวค่อยกินก็ได้..++เธอตอบได้อย่างน่ารัก
++ไม่ต้องรีบน่ะค่ะ...++เธอบอกยิ้มๆ
...ดูๆไปกิ้ฟก็หน้าตาก็มีส่วนคล้ายพี่อ๋าอยู่บ้างเหมือนกัน....
++หมวดเค้าต้องค้างคืนที่นี่...แล้วเราจะเอายังไงดี..++
พี่เชนพูดหลังจากที่วางช้อนที่ตักข้าวลง......
++หนูกับน้องว่าจะเฝ้าพี่ชายเองค่ะ..++
++อ่ะแล้วแม่หนูล่ะ..++พี่เชนถามต่อ
++แม่คงกลับไปนอนที่โรงแรม..++
++ก็ดีน่ะ  เพราะว่าคนในครอบครัวดูแลจะสะดวกกว่า..++
พี่เชนหันมามองหน้าผม
++ว่าแต่พวกหนูก็พักที่นั่นเหมือนกันเร่อะ..++พี่เชนถามอีก
เหมือนสงสัยอะไร....
++ค่ะ  ก็โรงแรมนั้นเป็น  เอออ  เป็นน...++
กิ้ฟพูดติดๆขัดๆอีกครั้ง
++เป็นอะไรคับ...++ผมถามก็อยากได้ยินคำตอบเหมือนกัน
++เป็นที่สะดวกสะบาย  จะไปไหนในเมืองนี้ก็ง่ายอ่ะค่ะ..++
..เธอพูดเหมือนโล่งกับคำตอบตัวเอง  ทั้งที่ตอนนั้น
สายตาเธอเลิ่กลั่ก
++แล้วหนูมาได้ไง..++พี่เชนยังอยากรู้อีก
++ก็ตอนแรกพี่ชายบอกว่าจะกลับบ้าน  แต่ไปๆมาๆ พี่ชาย
ก็โทไปบอกว่า  เจ้านายจะไปเชียงใหม่  พวกหนูเลย
ขอมาเที่ยวด้วยอ่ะค่ะ...++เธอยิ้ม
++อืมมมมม...++ผมกับพี่เชนพยักหน้าแล้วก็มองหน้ากัน
...............................................
........................
..ผมเห็นบรรยากาศของคนในครอบครัวเค้าแล้วก็อดยิ้ม
ไม่ได้  ดูพี่อ๋ามีความสุขเวลาที่เค้าอยู่กับน้องๆเค้า
ผมได้แต่นั่งมองกับพี่เชนเหมือนคนใบ้
จนเหมือนว่าเค้าจะพลียๆจนหลับไป.....
ผมจึงชวนกันออกมาจากห้องนั้น....
++กลับกันได้หรือยัง...++พี่เชนถาม
++พี่จะกลับแล้วเร่ะครับ..++
++ก็ว่า  เราอยู่ไปก็คงไม่มีอะไรแล้วมั้งง..++พี่เชนพูดถึงสิ่ง
ที่เห็นในห้อง..
++ผมก็ว่าอย่างนั้น...++ผมยิ้มให้พี่เชน
++งั้นเราไปลาพวกเค้ากันเถอะ..++
..ผมกับพี่เชนเดินเข้าห้องนั้นอีกครั้งเพื่อทั้ง 3 คนกลับ  ก่อนจะเดินออก
พี่เชนเอื้อมมือมากอดคอผม........
++น้องเชื่อในเรื่องความรักม่ะ..++
++แบบไหนล่ะ...++
++ก็อย่างที่พี่ชอบน้องไง..++พี่เชนวกเข้าเรื่องตัวเอง
++ยังมีเวลาอีกเยอะนะครับ  อีกคนอย่างพี่เชนคงมี
คนให้เลือกไม่น้อย  อย่าให้ความหวังผมเลย  ผม
  คือ ผม  ไม่ชอบให้ใครมาให้ความหวังกับผม 
เพราะเมื่อหวังแล้วไม่ได้   เราจะกลายเป็นเกลียดกัน
มากกว่ารักเสียอีก...++ผมพูดให้พี่เชนคิด...
++ขอบคุณที่เตือนสติพี่น่ะ...++
++ผมก็แค่อยากให้เราเป็นเพื่อนกันไปได้นานๆมากกว่า..++
................................
.........
++ว่าแต่   พี่เชนจะกลับวันไหน...++
++จันทร์นี้แหละ..++
++เอาไว้คราวหน้าจะมาอยู่นานๆ  แล้วพ่อกับแม่พี่คงมาด้วย..++
++จริงเร่อะครับ...++
++จริงดิ...++
++ผมจำหน้าพ่อกับแม่พี่ไม่ได้แล้วน่ะนี่..++
......................................
........................
..........................................
........................
...................
.......
...ติ๊ดดดด ติ๊ดดด ติ๊ดดดด....
เสียงโทรศัทพ์ที่ดังตอนกำลังหลับสบายชักทำให้ผมโมโห
และหงุดหงิด.....
++ ตี 3 กว่าเอง...++ผมพูดกับตัวเอง...
++ฮัลโหล.......คาบบบบบ...++เสียงผมบอกว่างัวเงีย
++.....................++เงียบไม่มีเสียงพูด
++ฮาลลโหลลลลลลล..++ผมลากเสียงยาน
++....................++เงียบอีก
++ไม่พูดจะด่าเลยน่ะ...++ผมบอกอย่างหงุดหงิด
ก่อนตัดสายทิ้ง
...แต่....มันก็ดังอีกรอบ......
++นี่ เมิงอยากตายเร่อะไง  กุจะนอน..
ว่างมากเมิงก็ไปตายซะไป++  ก็ผมไม่รู้ว่าเบอร์ใคร
นี่นา  เวลาที่หลับไม่ชอบให้ใครกวนมากๆ
++ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า...++เสียงที่หัวเราะออกมาคุ้นๆ
++ครายยยอ่ะ...++
++นอนแล้วเร่อะ...++
++พี่อ๋า....++ตาผมเริ่มสว่างล่ะ
++ผมนอนไม่หลับ...++เค้าพูดเสียงดัง
++เลยโทมากวนประสาทชาวบ้านเค้า...++ผมดุ
++คงเทียบไม่ได้ที่คุณทำผมเจ็บแน่  ไม่รู้ว่าผมจะสูญพันธ์
หรือเปล่าก็ไม่รู้  ผมคิดผิดหรือถูกน่ะ  ที่รับงานของผู้การ..++
น้ำเสียงเค้ามันเหมือนบ่นน้อยใจมากกว่าจะโกรธแค้น...
++พี่อ๋า  ขอโทษ...++ทั้งที่ผมเองก็ไม่รู้ว่าพูดคำนี้ไม่รู้กี่ครั้งแล้ว
++ผมนอนไม่หลับ  มาอยู่คุยเป็นเพื่อนผมหน่อยดิ..++เค้าชวน
++ตอนนี้นี่น่ะ..++ผมโวยเพราะว่ายังห่วงเรื่องนอน
ของตัวเองอยู่เลย
++ก็ช่ายอ่ะดิ..++เค้าตอบเสียงชัดเจน
++อ่ะ  ก็ได้  เผื่อมันจะชดเชยความผิดของผมได้มั่ง..++ผมบอกเค้า
++อ้าวแล้วน้องๆคุณล่ะ..++
++กลับไปตั้งแต่เที่ยงคืนล่ะ  เค้ามีธุระกัน..++
++อ้าวเร่อะ...งั้นรอหน่อยล่ะกัน..++
++ครับ  เจ้านาย  ผมจะรอนะ..++พี่อ๋าล้อเลียนผม
..........................................
........................
...............................................
...ผมไปถึงห้องที่อ๋านอนก็ตี 4 แล้ว  เค้ายังนั่งเล่นเกม
จากมือถือ  แล้วก็เปิดทีวืทิ้งไว้ด้วยอีกต่างหาก...
พอเห็นผมไปถึงเค้าก็หันมามองก่อนจะเล่นเกมในมือถือต่อ...
++ก็เล่นอย่างนี้ถึงนอนไม่หลับ...++ผมดุเค้า
++ก็มันนอนไม่หลับไงถึงได้ลุกมาเปิดแล้วเล่นอย่างนี้..++เค้าเถียง
++ปิดทีวีได้ม่ะ..++ผมถาม
++ปิดดิ  ผมจะเล่นเกมส์..++
..หน้าตาเค้ายังคงเล่นต่อราวกับว่ามันสนุกมากมาย....
++เก็บมือถือแล้วก็นอนได้แล้ว  ผมง่วง..++
..ผมโวยใส่เค้า  แต่ที่จริงโมโหมากกว่าบอกนอนไม่หลับ
นึกว่าจะให้มาคุยเป็นเพื่อนเสือกมานั่งเกมเหมือนเด็ก
ปัญญาอ่อน  ใครก็รู้ว่าเกมส์มือถือมันน่าสนุกตรงไหน
....................
....ผมนอนลงที่โซฟาแม้ตาจะสว่างแล้วแต่ก็ขอ
ให้ได้หลับตาซักนิดก็ยังดี
..................
++อะไร  บอกให้มาอยู่คุยเป็นเพื่อนมาถึงก็นอน..++
เสียงพี่อ๋าก้องทะลุเข้ามาในหูผม..
++โหหห  พูดเบาๆก็ได้  หูจะแตก..++ผมเถียง
++ให้ผมมานั่งเฝ้าพี่เล่นเกมอ่อนปัญญานั่นเร่อะ
บ้าป่ะนี่..++ผมลุกขึ้นมาจ้องหน้าเค้า...
...เค้ากลับนั่งหัวเราะใส่ผมที่ทำหน้าโมโห
++อยากโดนอีกทีม่ะ...++ผมขู่
++โอ๊ะ โอ๊ะ  แค่นี้ผมก็เหมือนตายแล้วฟื้นใหม่  คอยดูน่ะ
ถ้าชายน้อยผมใช้งานไม่ได้คุณต้องรับผิดชอบ..++
เค้าทำหน้าดุดัน
++เฮ้ยยยยยยย....++ผมตกใจที่ได้ยินเค้าพูดอย่างนั้น
++จะบ้าเร่อะ  รับผิดชอบอะไรล่ะ...++
++น่านนน  คนเรา  ซะงั้น...++เค้าว่าผม
++ยังไงคุณก็ต้องรับผิดชอบ  ถ้าชายน้อยผมใช้งานไม่ได้
คุณต้องรับเลี้ยงผมไปตลอดชิวิตเลยรู้มั้ย...++
++เพราะผมให้ความสุขกับเมียผมไม่ได้แน่...++
++เฮ้ยยย  เอาจริงดิ..++ผมชักหวั่นๆ
++ผมจะโกหกทำไม...++ 
++แล้วตอนนี้พี่รู้สึกงัยอ่ะ...++ผมถามถึงชายน้อย
++โมโหอ่ะดิ  เห็นหน้าแล้วอารมณ์เสีย..++
...เค้าตอบคนล่ะคำถามที่ผมอยากรู้
++ม่ายใช่..++ผมรีบสวน
++ผมหมายถึง.....++ผมชี้ไปที่ชายน้อยของเค้า..
..ทำเอาพี่อ๋าสะดุ้งเอามือมากุมทันที......
++เฮ้ยยย  อย่าพูดดิ ยางงง เสียวไม่หายเลย..++
++เสียวหรือว่าเจ็บ...++ผมยิงมุขเผื่อเค้าขำ.
++5555555...++เสียงเค้าหัวเราะ
++ไม่ขำน่ะ  ไม่ขำโว้ยยยย..++เค้าเปลี่ยนสีหน้าที่บอกว่าโมโห
++แทบตายทั้งโขย่งเลย ลูกรักของพ่อ..++คำพูดพี่อ๋า
เล่นเอาผมขำเกลือกกลิ้งอยู่บนโซฟา
น้ำตาผมไหลออกมาเพราะมันทนไม่ไหวจริงๆ...
แถมเอามือไปลูบที่เป้าเค้าอีกต่างอีกต่างหาก....
++หือ  ขำ ขำ ขำ...++  เค้าดุผม
++เดี๋ยวมันใช้งานไม่ได้จะขำไม่ออก...++เค้าว่าต่อ
...ผมค่อยหยุดขำกับคำพูดเค้า  ก่อนเช็ดน้ำตาออกอย่างตลก
กับการกระทำพี่อ๋า......
++แล้วตอนนี้  ชายน้อยพี่เป็นไงบ้างล่ะ...++
....เค้ามองหน้าผมก่อนจะตอบ
++เฉยๆ  ไม่รู้สึกอะไรเลย...++
++อ่ะ...แล้วหมอบอกว่าไงมั่งล่ะ..++ผมชักกังวล
....หากคนหล่อๆอย่างนี้ไม่มีน้องชาย  ก็คงไร้ความหมาย
ผมเดินไปอยู่ข้างๆเตียงเค้า.......
++ยังจุกๆ  อยู่เลย..++เค้าหันมาบอกผมอย่างน่าสงสาร
++ฉี่ยัง...++ผมถามอยากรู้ว่าเค้าฉี่ได้มั้ย
++ยัง...++
++ไหนดู...++ผมทะลึ่งใส่อย่างไม่ตั้งใจเพราะมันห่วงมากกว่า
++เฮ้ยยยย  บ้าเร่อะ  ของอย่างนี้เค้าให้ดูกันง่ายได้งัย..++
พี่อ๋ารีบกุมแล้วหันข้างหนี
++เออ ๆ  ขอโทษ  ลืมไปจริงๆว่ามันเจ็บตรงไหน..++
ผมทำหน้าเหย่ๆใส่เค้า..ก่อนจะนั่งลงอย่างเดิม  ก็มันเป็นห่วง
เค้านี่นา  ผมจะซวยไปด้วยอ่ะดิที่ทำเค้าเจ็บ......
................
++ห่วงผมด้วยเร่อะ...++
++ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ..++
++ก็  คุณหนู...++
++เลิกเรียกคุณหนูซักทีน่า  ไม่ได้เป็นผู้ดี
มาจากไหนซักหน่อย...++ผมว่าเค้า
++คับบบ  ก็ได้คับบบ..ผมจะพยายาม  ก็มันติดปากนี่หว่า++
..................................................
..........................
..อยู่ๆผมก็นึกอะไรได้....
++พี่ไม่สบายอย่างนี้ไม่เห็นพ่อพี่มาเยี่ยมเลย...++
ผมลองหาข้อมูลดู
++พูดถึงเค้าทำไม...++พี่อ๋าชักสีหน้าเสียอารมทันที
++ก็ปกติเวลาที่เราไม่สบายพ่อแม่ก็ต้องมาหาดิ..++
++ผมตายเค้าก็ไม่มาเผาผมหรอกน่า..++
พี่อ๋าชักเกรี้ยวกราดยิ่งขึ้นล่ะ....
++คนไรว่ะ  พูดแค่นี้ทำไมต้องโวยวายด้วย..++
++....................++พี่อ๋าเงียบลงไม่มีเสียงพูดอะไรขึ้นมาอีก
....ผมไม่รู้จะทำอย่างไรล่ะตอนนี้นอกจากนั่งอยู่เงียบๆ
รอให้เค้าเย็นลง....
............................................
********************************

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 23-12-2009 20:24:16

แวะมาปัดฝุ่นรอ

พ่ออ๋าโรงแรมนั้นเป้นของเจ้าหรืออออ

หึหึหึหึ (( มั่วเข้าว่า... ))

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 23-12-2009 21:02:26

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย อยู่ ๆ ก็มาขอดูชายน้อย
พี่อ๋านะพี่อ๋า ทำม้ายยยยยไม่ให้เค้าดู๊................
(ตกลงเข้าข้างไหนกันแน่หว่า)
จริง ๆ เค้าอยู่ข้างพี่อ๋านะ แต่ว่าก็อยากให้น้อง
พยาบาลชายน้อยพี่อ๋าด้วยอ่ะ
เพื่ออะไร ๆ มันจะลงตัวกันเร็วขึ้น

ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ

พรุ่งนี้มาอีกน๊า :จ้อบจัง1:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 23-12-2009 21:14:53

****************************
อีกนิด  อีกนิด  ใกล้หมดสต๊อกล่ะ..555
เรื่องผมไม่มีอั้นน่ะครับ  เส็จแล้วก็ลงเลย


ถ้าหมดแล้วก็คงจะนานอย่างคนอื่น.....
ขอบคุณที่เม้นให้กำลังใจ  เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
ในชีวิตที่ผมคิดจะเขียน  แต่ไปๆมาๆกลายเป็น
ได้เขียนเรื่อง  เก่ง กะ วิน ก่อน  คริคริคริ
..............................................
งานเขียนนิยายกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผม
ไปแล้วน่ะนี่...555
*****************************

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 23-12-2009 22:14:54

น้องอ่ะ ไปขอดูชายน้อยพี่ฮ่าตรงๆแบบนั้น เค้าก็เขินแย่อ่ะดิ..คิกคิก  :o8:  :-[

โรงแรมนี้เกี่ยวข้องอะไรกะหมวดอ๊ะปล่าวอ่ะ....(แอบเห็นด้วยกะรีบนๆ)

รอตอนต่อไปนะจ๊า... :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 23-12-2009 23:02:48

+ ให้จ้า

ทีแท้ก็หนีไปเป็นทหารนี่เอง กลับมาช่วยงานคุณพ่อเหอะ (ตกลงเป็นเจ้าของโรงแรมชิมิ)

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 7.สิ่งที่ปิดบัง 2 )
เริ่มหัวข้อโดย: Phawaii ที่ 24-12-2009 01:14:46

อย่างนี้ต้อง พยาบาลล อ๋าน้อย ให้ดีๆ นะเพ่น้องง  :laugh:
ใช้การไม่ได้หน้าหล่อๆก็หมดความหมายย  :z3:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 8. แฟนเก่า )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 24-12-2009 19:06:53

******************************
...................อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 8 .แฟนเก่า >>>
*****************************
.....................................
........
...ในเมื่ออยากโมโหนัก  ก็จะทำให้โมโหกว่าเดิมอีก
ผมคิด.....
++คนเรานี่ก็แปลกน่ะ  พูดถึงพ่อก็อารมณ์เสีย..++
ผมพูดลอยๆใส่เค้าไป
...มันได้ผล  เค้าพลิกตัวกลับมาจ้องมองหน้าผมอย่างเคืองแค้น
..ผมเองก็จ้องหน้าเค้าเหมือนกัน  ....
++อย่างคุณจะไปรู้อะไร....++เสียงเค้าสั่น
++คุณมีพ่อ แม่ พี่  ที่รัก  ห่วงคุณ  ไม่ว่าจะทำอะไร
ท่านก็ตามใจทุกอย่าง  คุณจะรู้ได้ไงการโดนบังคับ
ให้ต้องเลือก  การโดนทอดทิ้ง  ความเหงา ความทุกข์ทรมาน
ที่ไม่สามารถช่วยคนที่เรารักไม่ได้มันเป็นไง...++
++ผมไม่เข้าใจ ..++ผมเดินไปนั่งข้างเค้า
++ก็เพราะว่าคุณไม่มีวันที่จะเข้าใจน่ะซิ..++
++ก็พี่ไม่พูด   ใครเค้าจะเข้าใจล่ะ..++ผมเถียง
**ปึ้งงงงงงง..**เสียงเค้ากำหมัดทุบเตียง
แต่ผมก็ไม่รู้สึกกลัวซักนิด  เพราะผมอยากรู้มากกว่า
.....................................
.....................
++มันเรื่องของผม  ไม่จำเป็นที่จะต้องเล่าให้ใครฟัง..++
++ใช่  พี่ก็เลยต้องมานั่งอมทุกข์อยู่อย่างนี้ ..++
++รู้มั้ย  หน้าพี่มันฟ้องว่าเป็นคนไม่มีความสุข
มีแต่ความเศร้าที่เก็บไว้   แต่มันไม่ได้ทำให้พี่ทุกข์
คนเดียวรู้มั้ย  คนรอบข้างพี่เค้าก็พลอยเป็นทุกข์ไปด้วย..++
ผมเผลอพูดออกไปอย่างไม่ต้องใจ
++กิ้ฟ  พูดอะไรให้ฟัง...++เค้ากระแทกเสียงใส่ผม
หน้ามันฟ้องว่ากำลังโมโห
++เปล่า...++
++ผมถามว่า  กิ้ฟพูดอะไรให้คุณฟัง..++เค้าตะคอกใส่ผมอีกรอบ
++ถ้าคุณไม่บอกผมจะโทรไปหาน้องผมเดี๋ยวนี้...++
 เค้าคว้าโทรศัพท์แล้วกดหา
...ผมต้องไปดึงมือไว้ก่อน
++ไม่ต้อง..ผมบอกก็ได้..++ผมสารภาพ
++น้องพี่ทำไปเพราะพวกเค้ารักคุณ..++
++ไม่ต้องมาบอกผม..++เค้าทำตาขวางใส่ผม
++ไม่มีพ่อแม่คนไหนหรอกน่ะที่ไม่รักลูกอ่ะ..++
++มีล่ะกัน  ก็คุณไม่เจอนี่...++
++พี่ลองหาคำตอบให้ตัวเองหรือยังล่ะ..++
++ทำไมผมต้องหา  เมื่อผมได้รับรู้ เจอะเจอตั้งแต่เด็ก..++
...ผมดึงโทรศัพท์ออกมาจากมือเค้า  พี่อ๋าก็ปล่อยจาก
ที่ยื้อแย่งกันเมื่อกี้   ดูจิตใจเค้าเริ่มอ่อนลง..
................................
...........
++มันอาจเป็นเพราะว่าพี่มองมันด้านเดียวก็ได้
ให้คนอื่นเค้าช่วยมองบ้างซิ...++
++เรื่องครอบครัวใครจะรู้ดีไปกว่าตัวผมเอง..++
...สายตาเค้าเริ่มทอดออกไปตรงหน้าต่าง
++ให้ผมรับรู้ด้วยคนได้มั้ย..++ผมบอกเค้าอย่างจริงใจ
ก่อนจะกุมมือซ้ายเค้าเอาไว้...ด้วยมือผมทั้งสองข้าง
ผมอยากให้ความรัก-ห่วงใยที่ผมมีต่อเค้ามันส่งผ่าน
มือนี้ไปถึงจิตใจที่อยู่ลึกลงไปที่ใครก็เข้าไปไม่ถึง
...............................
...............
..พี่อ๋าห็หันมาดูการกระทำของผม  สายตาที่เค้ามองผมตอนนี้
เหมือนคนกำลังสงสัย.....
...........................
..........
++ท่านผู้การเป็นคนเจ้าชู้มั้ย...++น้ำเสียงเค้าเรียบเฉย
++เมื่อก่อนก็มีน่ะ...++ผมก้อพูดตรงๆ
++ตั้งแต่ผมติดตามท่านมา  ก็ยังไม่เคยเห็นมีอย่างนั้น..++
++ทำไม....++ผมอดสงสัยไม่ได้
.............................
…………….
…………
..




......พี่อ๋าเงียบนิ่งสนิทไปพักใหญ่เหมือนใช้ความคิด
หรือปล่อยจิตให้ล่องลอย  เพื่อปลดปล่อยเรื่องราวผมก็ไม่
อาจเดาได้ว่าเค้าคิดอะไรในความเงียบงันนั้น...
....................
++พ่อพี่เป็นคนเจ้าชู้มาก  ติดอันดับต้นๆเลยม้าง..++
อยู่ๆเสียงเค้าก็เริ่มดังขึ้น  หลังจากที่ผมนิ่ง  รอฟังอยู่นาน...
++ผู้หญิงไม่รู้กี่คนต่อกี่คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตพ่อ
  เรียกว่าไปทำงานที่ไหนก็มีที่นั่น  พี่เคยเจอแม้แต่ผู้หญิง
มาอาละวาดกับแม่..++
++แม่พี่เป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดมีอะไรก็ชอบเก็บไว้ในใจ
เหมือนหัวใจแม่เองก็ชินชากับเรื่องอย่างนี้..++
.....................................
เค้าพูดแบบ นึกๆ คิดๆ แล้วก็พูดตาม....
++ตอนพี่อายุแค่ 10  ขวบ  พ่อก็ส่งพี่ไปเรียนที่อื่น
แม่จะมาอยู่เป็นเพื่อนพักๆ  ส่วนพ่อก็ไม่เคยสนใจ
สนใจพี่กับแม่ ชิวิตพ่อเหมือนไม่มีเรา 2 คน
ทุกครั้งที่พี่เจอแม่  ท่านดูเหมือนคนไม่มีความสุขเลย
แม้ท่านจะพยายามยิ้ม  แต่มันแฝงไปด้วยความทุกข์ใจ
เวลาที่พี่ถามเรื่องพ่อ  ท่านก็จะบ่ายเบี่ยงที่จะพูดถึงตลอด
หรือพูดแต่สิ่งดีๆของพ่อให้ฟัง....
.............
แม่บอกให้พี่ทำใจกับเรื่องพ่อ  เพราะแม่รู้นิสัยพ่อดี...
ปีแล้วปีเล่าเป็นอยู่อย่างนั้น  จนแม่เริ่มเจ็บหนักล้มป่วย
พี่รู้ว่าสาเหตุหลักมาจากพ่อทั้งนั้น...++
++..วันหนึ่งพี่ได้ข่าวว่าแม่เสีย..วันที่รู้คือวันที่พี่คิดว่า
ชิวิตผมไม่เหลือใครแล้ว  เพราะที่ผ่านมาแม่จะเป็นทุกอย่าง
วันนั้นผมร้องไห้จนเหมือนไม่มีน้ำตาจะไหล  ทำไม
สวรรค์ต้องเอาคนที่ผมรักที่สุดไปจากชิวิตผมด้วยน่ะ++
..................................
...ถึงตอนนี้น้ำตาพี่อ๋าก็ไหล  ผมไม่คิดว่าจะได้เห็นเค้า
ร้องไห้  ไม่คิดว่าเค้าจะร้องเป็นด้วยซ้ำ.....
++แต่พี่ก็มาไม่ทันวันเผาแม่  ตอนนั้นมันอัดอั้นไปหมด
ไม่รู้จะมองหน้าใคร  ยิ่งพ่อด้วยแล้วพี่ยิ่งไม่อยากมอง...++
++แม่ฝากกล่องเล็กๆให้กับป้าที่สนิทเอาไว้ให้  ในนั้น
มันเป็นไดอารี่  ที่แม่เขียนเรื่องราวของแม่ไว้ให้ผมได้อ่าน
รวมทั้งเรื่องราวความรักของแม่ที่มีต่อพ่อด้วย  แม่รักพ่อมาก
แม้แม่จะบอกว่าไม่ให้พี่เกลียดพ่อเพราะว่ามันเป็นบาป
 แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว  พี่ทำใจไม่ได้ที่พ่อทำร้ายจิตใจ
แม่มาตลอดทั้งที่แม่ไม่ได้ทำอะไรที่ผิดต่อพ่อเลย...++
...เค้าเช็ดน้ำตาตัวเองทิ้ง  ผมจึงได้แต่มองเค้า 
..................................
...........
++แล้วตอนที่แม่เสียพี่ไปอยู่ไหน..++
++ที่ๆ  ผมมาหาแม่ไม่ได้..++
++พ่อยังไงก็คือพ่อน่ะ..++
++ไม่รู้    พี่อยู่โดยไม่มีพ่อได้...++
++มันเป็นอคติ....++
++คนเราไม่เหมือนกัน  คุณคงไม่เข้าใจผมหรอก
ถ้าคุณไม่ใช่ผม...++
++ผมก็เคยโดนพ่อเกลียด...++
++ผมรู้  ท่านเคยเล่าให้ฟังแล้ว  แต่ท่านบอกว่า
มันเป็นเพราะท่านรักคุณต่างหาก...++
++แล้วทำไมพี่ไม่มองให้มันเหมือนกันล่ะ..++
++มันจะเหมือนกันได้ไงก็มันคนล่ะเรื่อง..++เค้าเถียง
++ลองคิดดูให้ดีๆซิ...++
++เงียบ  ๆ  ๆ  ผมปวดหัว...++เค้าดุผม....พร้อมดึงมือเค้ากลับ
++ผมจะเข้าห้อง  ปวดฉี่...++เค้าบอก
++เดินไหวม่ะ..++
++จะมาจับให้ไง...++เค้ายังดุ
++อ้าววว  จะช่วยน่ะนี่...++ผมเถียงกวนๆก่อนจะมองตามเค้า
ที่กำลังลุกเดินเข้าห้องน้ำอย่างช้าๆ....
บางครั้งผมก็อดยิ้มไม่ได้  คนที่ชอบทำหน้าดุดัน
แต่ผมกลับมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ
.....................
...............................
แสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้อง  คุยกันไปมาก็เผลองีบ
หลับกันทั้งคู่  เสียงโทรศัพท์ผมดังเลยต้องตื่นมาอีกครั้ง
+++คับพี่เชน...++ผมงัวเงียรับอีกตามเคย
++อยู่ที่โรงพยายาล....++ผมตอบเบาๆไม่รู้ว่าพี่อ๋าจะตื่นหรือยัง
++มิน่าถึงเคาะเค้าห้องไม่มีคนคนเปิด..++
++พอดีมาที่นี่ตอนตี 4 อ่ะพี่...++
++นี่จะแปดโมงแล้วน่ะ  ว่าจะชวนไปกินอาหารเช้า
ที่ห้องอาหารกัน...++
++พี่เชนกินคนเดียวเถอะ...ถ้าไงเส็จพี่ก็มาหาน้องน่ะ
จะรออยู่ที่นี่++
++คับๆ  ...++
++แล้วพี่เชนจะไปกี่โมง....++
++ไปรับน้องแล้วคงไปเลย  จะได้ไม่เสียเวลา..++
++ผมจะรอน่ะ...++ผมบอก
ก่อนจะวางสายไป ..แล้วเงยหน้ามองคนที่กำลังนอนอยู่
บนเตียง....
....ผมเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำเพื่อรอพี่เชนมารับ
ไปเยี่ยมญาติๆเค้า  แต่ก็เหมือนเป็นการเสี่ยงดูมากกว่าเพราะ
พี่เชนไม่ได้อยู่ที่นี่เป็น 10 กว่าปีแล้ว.......
.....หากผมจะรักพี่เชน  มันก็คงลงตัวทุกอย่าง  ในเมื่อพี่เชน
เปิดใจกับผมขนาดนั้น.....
...แต่ผมก็ยังไม่พร้อมที่จะรักเค้า  ไม่ใช่เพราะอะไร  เพียงแต่
ยังรู้สึกว่าผมก็เพิ่งรู้จักเค้าเท่านั้น  และเวลายังมีเหลืออีกมาก
แต่กับพี่อ๋า  ทุกครั้งที่ใกล้เค้ามันทำให้ผมมีความรู้สึกสุขใจ
แม้บางครั้งการที่อยู่ใกล้กันจะเพราะด้วยอะไรก็ตาม  ผมก็
รู้สึกว่าใจผมไม่อยากที่จะห่างเค้า..................
..............................
............
++ตื่นแล้วเร่อะคับ..++ผมทักเค้าเมื่อเดินออกจากห้องน้ำ
และเห็นเค้ามองอยู่
++ตื่นตั้งแต่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังแล้ว..++
++เร่อะคับ  ทำไมผมเห็นหลับตาล่ะ.++
....พี่อ๋ายักไหล่ใส่ผม......
++จะไปแล้วเร่อะ...++เค้าถาม
++คับ  เดี๋ยวพี่เชนคงมารับที่นี่...++
......................
++ถามอะไรหน่อยได้ม่ะ...++
++อะไร..++
++คุณ รู้สึกยังกับไอ้นั่น...++
++ใคร....++ผมถามไอ้นั่นมันคืออะไร
++ก็ไอ้เชนไง...++
++ก็รู้สึกดี...++ผมตอบสั้นๆ
++แค่นั้น...++
++ทำไม..++ผมหัวเราะ
++ชอบ รัก อะไรอย่างนี้ไม่มีเร่อะ...++
++ก็พี่เชนเป็นคนน่ารักดีน่ะ  เค้าเอาใจใส่ผมดี
ก็รู้สึกดีด้วย....ส่วนเรื่องรักคงจะต้องใช้เวลาหน่อย...++
++ผมก็ว่า เชนมันก็ดูใช้ได้ แถมเก่ง มีธุระกิจ
หน้าตามันก็โอเค   ยังไงผมก็ดีใจด้วยน่ะ ขอให้รักคุณ
สมหวังล่ะกัน.++ดูเหมือนเค้าจะอวยพร
++ก็ไม่แน่  ดูๆพี่เชนก็ไม่ได้เสียหายอะไร..ผมก็ชอบ
นะคนที่ขยันทำมาหากิน  สร้างเนื้อสร้างตัวแบบนี้++
ผมหัวเราะแต่ก็ไม่ลืมที่จะสังเกตุว่าสีหน้าเค้า
..........................................
...............................
..........................................
......พี่เชนขับออกมาจากแถวตัวเมืองไม่ถึงชั่วโมง
แล้วก็มาถึงจุดหมายหมู่บ้านที่พี่เชนบอกว่าเคยอยู่
ผมเองก็เป็นคนต้องช่วยดูทางให้กับพี่เชนกลัวจะหลงทางด้วย..
แต่มันก้อไม่ได้ยากอย่างที่คิด  เพราะว่าหนทางสะดวกสบาย
ความเจริญมาเยือนมากขึ้น........


...ตลอดทางก็ต้องสอบถามจนแน่ใจว่ารู้จุดหมายอยู่ที่ไหน
พี่เชนจอดรถลงที่หน้าบ้านที่น่าอยู่หลังหนึ่ง  มีป้ายเขียนชื่อ
เจ้าของบ้านชัดเจน  แต่ดูเหมือนไม่มีใครอยู่  ทั้งที่เราก็ช่วย
กันตะโกนเรียกซะเสียงดัง..............
++สงสัยไม่มีใครอยู่...++ผมบอก
++อืมม  ก็ว่า...++พี่เชนเงื่อตกผมก็อดขำไม่ได้
คงไม่ชินกับอากาศเมืองไทย
..ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้....
++เช็ดให้หน่อยดิ..ทำไมมันร้อนแต่เช้าเลย...++
เค้าบ่นตลกๆขำๆ
++ยังไม่ชินมากกว่า..++ผมหัวเราะแล้วเอาผ้าไปซับให้
++ร้อนอกร้อนใจ...++ผมแซวเล่นๆ
++มาหาหมวดตั้งแต่กี่โมงล่ะ..++
++อะไรน่ะพี่...++
++ก็บอกแล้วไงว่าพี่ไม่ชอบเห็นว่าน้องอยู่กับหมวดอ๋า..++
เค้าตอบผิดคำถามอีกล่ะ
++อย่าคิดมากเลยน่าพี่  ไม่มีอะไร..++
...........................
++สงสัยไม่มีใครอยู่เอาไงดีล่ะ..++ผมเปลี่ยนเรื่อง
++คงรอซักพัก....++
++ถ้าจะรอสู้เราไปเดินเล่นๆแถวนี้ไม่ดีกว่าเร่อะ..
อาจได้ข้อมูลอะไรดีๆก็ได้...++ผมชวน
++เอาดิ....++พี่เชนก็เห็นดีด้วย.....
...............
...........................
......................
++มาหาใครครับบบบ++เสียงตะโกนถามพร้อมกับ
วิ่งอย่างกระหืดกระหอบออกมาจากบ้าน....
++พี่บอยยยย...++ผมพูดเบาๆออกมาอย่างตกใจกับตัวเอง
ไม่คิดว่าจะเจอเค้าที่นี่
++น้อง....++พี่บอยก็ตะลึงที่เจอผมเช่นกัน
ผมปรับสีหน้าตัวเองไม่ถูก....
++หา...รู้จักกันด้วยเร่อะ..++พี่เชนถามอย่างงงๆ
++เคยรู้จัก  ผมหันหน้าหนีเค้า...++นี่โลกมันกลม
ขนาดนี้เลยเร่อะ  ผมรู้แต่ว่าเค้าอยู่จังหวัดนี้...
........................
++ดีใจจังเจอน้องที่นี่...++พี่บอยทำท่าจะเดินมากอดผม
แต่พี่เชนกลับเดินขวางไว้.....
++คุณอยู่บ้านนี้เร่อะคับ..++พี่เชนถามเค้า
++บ้านแม่ผมเอง...++เค้าตอบพี่เชนแต่สายตากลับมอง
มาที่ผม....
...จริงผมก็อยากเจอพี่บอยเช่นกัน   อยากรู้เรื่องเค้า
กับพี่เจนด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น...
++เข้าบ้านก่อนดิ  แม่ไม่อยู่..แล้วคุณเป็นใคร..++เค้าหันมาถาม
พี่เชน...
++ผมมาหาญาติผมชื่อป้าบัว..++
++แล้วคุณเป็นใคร...++
++ผมชื่อเชน  เป็นลูกของ.................++
++ใช่พี่เชนที่เคยมาอยู่ที่นี่ราวๆ 10 กว่าปีก่อนใช่ม่ะ 
ผมบอยไง  จำได้ม่ะ...++พี่บอยเกาหัวตัวเอง
++ใช่ผมเคยมาอยู่ที่นี่ปีกว่าๆ...++
++พี่เชน.....ผมบอยไงที่เคยเล่นเพื่อนเล่นกันตอนเด็กไง..++
....ทั้งพี่เชนกับพี่บอยต่างโผกอดกันอย่างดีใจ  แต่ผมซิกลับ
ไม่ยินดียินร้ายอะไรกับเค้าเลย  ดีที่ตอนนี้ผมไม่รู้สึกอะไร
มากมายหลงเหลืออย่างเมื่อก่อนอีกแล้ว  เพราะเรื่องนี้ มันผ่านมา
ตั้ง2 ปีแล้ว.....
...เมื่อเข้าในบ้านพี่บอยผมกลับนั่งนิ่งเฉย  ปล่อยให้ทั้งคู่
คุยกันเช่นคนที่ไม่เคยเจอกันนานแสนนาน....
ผมไม่ได้สนใจคำพูดของทั้งคู่เท่าไรแม้สายตาพี่บอย
จะพยายามมองผมมาบ่อยๆ..........
...........................
++บอยรู้จักน้องด้วยเร่อะ....++พี่เชนถามพี่บอยแล้วหัน
มามองผม
++รู้จัก....++เค้าตอบก่อนจะหันไปยก
กระป๋องเบียร์กะดก  แถมชวนพี่เชนกินเหล้าด้วย
...พี่เชนคงรู้สึกได้ถึงความแปลกๆของผมกับพี่บอย...
++บอยไม่ทำงานเร่อะ...++พี่เชนถาม...
++ผมไม่ได้ทำงานมา  2-3 เดือนล่ะ..++
++ผมเพิ่งเลิกกับเมียไป....++เค้าพูดเสียงฟังชัด
++ทำไม...++พี่เชนถาม
++ความรักมันก้อย่างนี้ล่ะพี่...++คำตอบมันคุ้นอย่างที่
ผมเคยได้ยิน...
++คนเราถ้าเห็นแก่ตัว  ความรักมันก็คงจบง่าย
อย่างนี้แหละ...++ผมพูดสวนไปมั่ง
ทำเอาพี่บอยกับพี่เชนต้องหันมามองหน้าผม
++ใช่  ก็เพราะใครบางคนงัย  ผมจึงต้องเลิกกับเมียผม..++
พี่บอยตอบนิ่มๆสายตาจับจ้องที่ผมจนรู้สึกอึดอัด....
++พี่เชนไปโทรศัพท์หาพ่อก่อนน่ะ...++
ไม่อยากนั่งอยู่ตรงนั้น  มันมีความรู้สึกบอกไม่ถูก
จึงขอเดินออกมาเดินเล่นรอบๆบ้านเค้าดีกว่า
…………………….
..............
*********************************

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 8. แฟนเก่า )
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 24-12-2009 19:42:39

งานเข้าแล้วน้อง -"-

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 8. แฟนเก่า )
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 24-12-2009 19:49:32

ก่อนออกจากบ้านไปโทรหาคุณพ่อวุธ

กระโดดตบกบาลไอ้เชนไอ้บอยสัก 2 ที

แล้วบอกว่า พี่อ๋า ฝากมา 55555+

อ๋า ของ น้อง นะ !!!!!!!  :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 8. แฟนเก่า )
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 24-12-2009 22:22:16

มันมาแว้วววว ทั้งแฟนเก่า กิ๊กใหม่
หมวดอ๋า ยังทำใจเย็นอยู่อีกหรอ
น้องครับ...ช่วยทำตัวชัดเจนด้วย
แฟนเก่าตัดมันได้แล้ว
แต่กิ๊กเนี่ยอย่ากั๊กมันไว้เลย
มุ่งเน้นประเด็นหลักเถอะคร้าบบบบบบบบบ

คนอ่านใจร้อน หุหุหุ

อยากกดบวกให้คนเขียนอ่ะแต่ทำไม่เป็น  :m20:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 8. แฟนเก่า )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 25-12-2009 00:47:43

น้องงานเข้า....

พี่อ๋าก็ใจเย็นๆๆหน่อยสิเวลาคุยกะน้องอ่ะ คนเค้าก็เป็นห่วงอ่ะนะ  แล้วก็รีบหายป่วยกลับมาดูแลน้องได้แล้ว ปล่อยให้เชนทำคะแนนนำหน้าไปเยอะแล้วน๊าาาา  :z10:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 8. แฟนเก่า 2)
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 25-12-2009 20:47:56

******************************
...................อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 8 .แฟนเก่า 2 >>>
*****************************
.....................................
...เวลาที่คนอื่นเจอแฟนเก่าจะเป็นยังไงกันบ้างน่ะ
จะดีใจ  เสียใจ  อยากคืนดี  หรืออยากเดินหนี....
แต่สำหรับผมกลับรู้สึกเฉยๆ  เพียงแต่ยังอยากเป็น
เพื่อน   อย่างน้อยเราก็เคยมีสิ่งดีๆให้กัน...
…สิ่งที่อยากรู้ก็มีเพียงเรื่องพี่เจนกับลูกของเค้ามากกว่า
ตอนที่เค้าจะแต่งงานก็ดูรวดเร็ววุ่นวายไปหมด  พอจะจบ
มันก็ไม่นานเลย.....
..นี่เป็นเป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นบ้านพี่บอยจะโดย
ความบังเอิญหรืออะไรก็ตาม.....
..........
++สบายดี๊...++เสียงพี่บอยผมยังจำได้ไม่ลืม
++ก็ดี  ทุกวัน..55 ++ผมขำให้ตัวเอง
++พี่ล่ะ..++
++ก็งั้นๆ...++
++พี่เจนล่ะคับ..++
++ไม่รู้ดิ  พี่เพิ่งไปกรุงเทพมา..++
++เจอพี่เจนหรือเปล่า..++
++พี่ไม่ได้ไปหาเจน...++
++ลูกพี่ล่ะคับ..++
++ไม่รู้เจนเค้าดูแลอยู่..แยกกันได้ 2-3 เดือนแล้ว++
++ทำไม..++
++ก็คนเลิกกันแล้วนี่นา..++
++ทำไม..++
++พี่ไม่ได้รักเจน....++
++ผมก็ลืมไปว่าพี่ไม่เคยรักใคร..++
++มันก็คงใช่น่ะ..++
++พี่บอยไม่ได้ทำงานเร่อะคับ...++
++กำลังหาอยู่...++
++ไม่คิดจะพูดถึงเรื่องของเรามั่งเร่อะ..++
++555  มันไม่มีอะไรน่าจดจำอย่างที่พี่คิดหรอก..++
++ทำไมจะไม่มี..++
++เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าจะมี  แต่ตอนนี้มันไม่มีแล้วอ่ะ..++
++ผมว่าไปหาพี่เชนดีกว่า..++
...............................
.....................
..ผมเดินกลับมาอีกทีเห็นพี่เชนถือกะป๋องเบียร์แทนล่ะ
.พี่เชนยิ้มๆให้ผม.....
++ซักหน่อยม่ะ...++
++ไม่อ่ะพี่...ผมขอนั่งดูพี่ดีกว่า++ผมบอกพี่เชน
++คบกันมานานยัง...++พี่บอยถาม
++ก็เพิ่งจะเท่านั้น...++พี่เชนตอบ
++พี่เชนจะกลับเมองนอกเมื่อไร..++
++คงอีก 2-3 วัน  มาดูงานด้วย..++
++ตอนแรกก็ว่าจะอยู่ที่บ้านน้อง 2-3 วัน..++
++ตอนนี้อยากเปลี่ยนใจล่ะ..++พี่เชนหัวเราะ
ผมเองก็ได้แต่ยิ้มให้กับเค้า......
++พี่เชนระวังอกหักน่ะครับ  ถ้าคิดจะคบกับเขา..++
พี่บอยพูดออกมาลอยๆ
++ผมยอมล่ะกัน...++พี่เชนกะดกเบียร์อีกที
++พี่เชนเป็นคอเหล้า คอเบียร์อย่างผมมั้ยนี่..++
++ก็นิดหน่อย   นานๆครั้ง...++
++ไม่คิดจะพูดอะไรมั้งเร่อะ..++พี่บอยแซว
++ฟังพี่ 2 คน คุยกันก็สนุกแล้วครับ...++
++บอย  ถ้าบอยจะหางานทำ  ถ้าพี่มาเปิดกิจการ
ที่นี่ได้บอยก็ไปทำกับพี่ได้น่ะ   พี่ว่าพี่ก็อยากได้คนช่วย..++
++จริงเร่อะครับพี่...เมื่อไร++พี่บอยทำหน้าดีใจ
++ก็คิดว่าไม่นานเท่าไร  กลับไปคราวนี้  พี่จะไปคุย
กับพ่อแม่เลย...พี่เองก็ใจร้อน...++
++แต่จะลงทุนทั้งทีก็คิดดีๆ คิดให้มากน่ะพี่  เงินที่ลง
ทุนไปจะได้งอกเงยขึ้น..++
++ขอบใจ..แล้วบอยเคยทำธุรกิจมั้ย++พี่เชนขำ
++ผมได้แต่คิดอย่างเดียวครับพี่....++
++เรียนจบมาก็แต่งงานเลย  ทำงานยังไม่เป็นหลักแหล่ง
ไม่ใช่ว่าผมอยากแต่งน่ะ  แม่ผมดิเค้าอยากให้แต่ง  เจนเค้า
มาสารภาพกับแม่ว่าเรามีอะไรกันตอนนั้น...
พอแม่รู้เลยป็นเรื่องใหญ่  ผมเองก็ยังไม่พร้อมเลย  ก็บอกแม่
ทุกอย่างแหละแต่แม่จัดการให้หมดเลยไม่รู้จะพูดอย่างไร...++
.....ผมฟังดูก็ไม่รู้สึกอย่างไร  แต่อดคิดถึงหน้าพี่เจน
ที่อุ้มลูกไม่ได้
++แล้วเจนอยู่ไหน...++พี่เชนถาม
++คงกลับไปอยู่กับแม่เค้าแล้ว..++พี่บอยทำหน้าเศร้า
++ทำไมพี่ไม่ตามไปล่ะ...++ผมบอกเค้า
++ตอนนี้มันเหมือนต่อไม่ติดล่ะ..++
++แต่ยังไง  เด็กต้องการพ่อน่ะ...++ผมว่า
++พี่ก็รักลูก  แต่เจนไม่ให้พี่แตะลูกเลย  จะให้พี่ทำไง..++
เค้าเถียง...
++ผมเจอพี่เจนกับลูกด้วย  ก่อนมานี่..++ผมมองหน้า
++เค้าเป็นไงบ้าง..++
++ไม่รู้ซิ  ไม่ได้คุยอะไรกันมาก  แต่ดูจากสีหน้าก็คงไม่สุข
นักหรอกผมว่า..++
..พี่เชนกับพี่บอยต่างมองหน้าผม  จนอดที่จะรู้สึกอึดอัดไม่ได้
........................
............
++เจนเค้าหอบลูกหนีไปได้ 2-3 เดือนแล้ว  พี่อยากจะได้ลูกไว้
เพราะแม่ท่านก็รักหลาน  อยู่อยากดูแล  แต่เจนเค้าไม่ฟังอะไร 
ผมรู้น่ะว่ารักของเรามันต้องจบ  เพราะใจผมมันไม่ได้รัก
เจนเท่าไร  ทำไปเพราะว่าหวือหวา  รักสนุกในชิวิตมากกว่า..++
...................
.................................
++ผมไปตามหาที่บ้าน  เจอแต่แม่เค้า  ท่านก็ดีกับผมทุกอย่าง
แต่เจนเค้าบอกกับผมว่าเค้าจะแต่งงานใหม่   เค้ารับไม่ได้ที่จะมี
สามีเป็นเกย์..++
++อ้าว  แล้วเจนรู้ได้งัย...++พี่เชนถาม
++คือผม....++พี่บอยอ้ำๆอึ้งๆ
++ผมว่าคนเป็นเกย์  ยังไงมันก็หนีที่จะหาผู้ชายด้วยกันไม่พ้น..++
++ก็แปลกนะ  ก็ยังมีผู้หญิงอีกไม่น้อยที่ยอมรับสภาพนี้ได้
เลยทำให้เกย์มีเมียเยอะแยะ..++พี่เชนกลับขำให้พี่บอย
++พี่เชนล่ะ  ไม่คิดที่จะแต่งงานบ้างเร่อะ..++
...พี่เชนหันมองหน้าผมกับพี่บอย  คงจะคิดหาคำตอบอยู่มั้ง..
........................
++พี่ไม่เคยคิดถึงขึ้นต้องอยู่กินกับผู้หญิงหรอกบอย...++
++พี่ก็เคยสับสนตัวเองว่าจะเลือกยังไง  จะเพื่อสังคม
หรือเพื่อตัวเอง...พี่ก็เคยนอนกับผู้หญิง...มันก็มีความสุขดี
แต่ว่าจิตใจพี่มันบอกว่าพี่ไม่ได้รักผู้หญิงเท่าไร....++
++ขอโทษนะบอย....พี่ไม่ได้ต้องการหลอกลวง
ผู้หญิง  เพราะบางทีถ้าเค้ารักเราแล้วแต่เรากลับไม่รักเค้า
มันก็เหมือนเราสร้างบาปอย่างนึงเหมือนกัน  และถ้าหาก
เค้าตกลงปลงใจจะอยู่กับเรา  ก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น
ถ้าหากว่าเราไม่สามารถที่จะรับผิดชอบ  ดูแล ใส่ใจ
เค้าได้  หากรักไม่มีสิ่งเหล่านี้มันก็คือจบ..++
++พี่ก็อยากจะรักใครซักคนที่เค้ารักและ ยอมรับพี่ได้..++
++และใครซักคนที่คิดว่าเราจะอยู่ด้วยกันได้ตลอดชีวิต..++
.................................
.............
++โลกนี้มันสับสนวุ่นวายดีจังน่ะพี่...++ผมพูดตลกๆ
เพราะดูหน้าแต่ล่ะคนซีเรียสกันจัง
++พี่ก็ว่า...++พี่เชนขำมั่ง
++บอย  พี่ว่า  เราค่อยหาวิธีกันดีกว่ามั้งดีกว่ามานั่งกลุ้ม
กันอย่างนี้...++
++ผมเองก็อยากกอดลูกอุ้มลูกบ้าง  แต่เจนเค้าไม่ยอมอะไรเลย..++
เสียงพี่บอยเหมือนคนเมาล่ะ....
...สายตาพี่บอยเองก็พยายามจับจ้องมาที่ผม จนพี่เชนเองก็
มอง....แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา  คงจะคอยสังเกต
มากกว่า....
...ผมเองก็นั่งฟังมากกว่าที่จะพูดอะไรกับเค้า
กลัวพูดไปจะไม่เข้าหูพี่บอย   ดูจะรักลูกเหมือนกันน่ะนี่
เวลาที่พูดถึงเสียงเค้าจะอ่อนลงอย่างชัดเจน  แน่นอน
ขนาดผมเห็นผมยังอยากอุ้มเลย  ก็เด็กน่ารักจริงๆ
....................................
...พี่เชนก็ดูจะสนิทกับพี่บอยอย่างรวดเร็ว  อาจเป็นเพราะ
เคยเป็นเพื่อนที่รู้จักกันตอนเด็กมา  ผมก็ได้แต่ยิ้มให้เค้า...
...แต่ตอนนี้ดูเหมือนทั้งคู่ชักจะเริ่มมึนๆกันล่ะหลังจากที่
กินกันไปพอสมควร..โดยเฉพาะพี่บอย...


**ติ๊ดดดดด...ติ๊ดดดดดดด**
++โหลคับ...++ผมพูดเสียงเบาๆ
++จะกลับกันยัง...++พี่อ๋าถาม
++กำลังจะ...++
++ไปกันนานเกินไปแล้วน่ะครับ..++
++รู้แล้ว...++
++แล้วพี่อ่ะอยู่ไหน..++
++ผมอยู่ที่โรงแรม..++
++งั้นคงปกติแล้วดิ..++
++ยังง่ะ  ขอกลับไปรักษาตัวเองที่บ้านดีกว่า..++
++อยู่นานเดี๋ยวไม่มีเงินจ่ายค่าพยาบาล.  คนมันจนนี่นา++
..เสียงพี่อ๋าพูดแต่มันติดเสียงหัวเราะเบาๆออกมา....
++แค่นี้น่ะ..++ผมบอก
.............................
..........
++ใครอ่ะ....++พี่บอยถาม
++บอดี้การ์ดเค้า..++พี่เชนหัวเราะ
++ใคร...++
++ลูกน้องของอาวุธ  หล่อขั้นเทพเลยล่ะบอย พี่ยังหวั่นๆ
อยู่เลย..++พี่เชนครวญ
++จริงอ่ะพี่...++พี่บอยทำหน้าสนใจ
++จริงดิ...555..++พี่เชนขำ
++อย่างผมกับพี่เชนสู้ได้ม่ะ...++ดูมันถาม
++ด๊ายยยย...++พี่เชนลากเสียง
++โอ๊ะ    พูดเรื่องอะไรกัน  พี่เค้าเสียหายหมด..++ผมโวยวาย
แต่จริงๆแกล้งขู่ไม่อยากให้พูดถึงพี่อ๋า....
.....................................
...ผมดูนาฬิกา  นี่เรามาอยู่ที่นี่กัน 4-5 ชม.แล้วเร่อะนี่
สงสัยต้องเตือนล่ะ....
++พี่เชน  กลับกันได้ล่ะน่ะ..++ผมชี้ดูนาฬิกา
++เออจริงด้วย...++พี่เชนตกใจนิดๆ
++เดี๋ยวจะไม่ทันเครื่องเย็นนี้...++ผมบอก
++งั้น  บอย  พี่คงต้องกลับล่ะ..++
++ว่าแต่ป้าบัวจะกลับมากี่โมงครับ..++
++คงเย็น  ค่ำๆ...++
++งั้นคงไม่ทันเจอแน่เอาไว้โอกาศหน้าดีกว่า.++....
++จะรีบไปไหนพี่เชน...++
++มีธุระอ่ะดิ...++พี่เชนตอบ.....
++พี่จะมาใหม่ล่ะกัน  เอาเบอร์มาดิจะได้นัดเวลากัน..++
....พี่บอยลุกขึ้นท่าทางเซๆ  พี่เชนต้องเดินไปประคอง...
++กินแค่นี้เมาด้วยเร่อะว่ะบอย..++
++หลายกะป๋องพี่  อยากเมาผมเลยกิน..++
++ซะงั้น น่าคนเรานี่..++
++จะไปไหน...++
++ผมจะไปเอาโทรศัพท์  อยู่ที่ห้องนอนของผม
จำเบอร์ไม่ได้อ่ะพี่..++
++งั้นพี่ว่าบอยขึ้นไปนอนด้วยดีกว่า  พี่ก็จะกลับแล้ว..++
++พี่จะได้ไปส่งด้วยน่ะ..++
++ขอบคุณคับพี่  แต่นี้ผมไม่เป็นไรหรอก  ผมเดินเองได้..++
...ผมยืนมองพี่เชนเดินประคองพี่บอยเข้าห้องอย่าง
ทุลักทุเล  ผมรู้ว่าพี่บอยเวลากินเบียร์เค้าจะเมาหนักกว่า
กินเหล้าอีก.....
...ไม่รู้ว่าหลังจากที่เค้าแยกกันอยู่จะใช้ชิวิตยังไงบ้าง
แต่จะว่าไปเค้าก็เป็นคนเจ้าชู้น่ะ  ได้ทั้งหญิงทั้งชาย....
แต่ผมอ่ะซิ  ไม่รู้ว่าตอนนั้นไปตกหลุมของเค้าได้ไง
..คิดไปก็ปวดหัว  ทำไมผู้ชายสมัยนี้มันเป็นอย่างนี้
กันมากมายจริงๆ
...............................
................
......พอมาถึงโรงแรมก็เห็นพี่อ๋านั่งรอเตรียมตัวกลับล่ะ
++รอนานยัง...++ผมถาม
++นั่งจนเมื่อยไปหมดล่ะ...++เค้าบิดขี้เกียจ
++ผมเก็บของออกมาหมดล่ะ  เหลือแต่ของแฟนคุณ..++
++..จะพูดให้มันได้อะไรว่ะนี่..++  พี่อ๋ามองหน้า...
แต่พี่เชนก็รีบกลับไปที่ห้องโดยไม่สนเค้า.......
++ค่าห้องผมเคลียร์แล้วน่ะ  ส่วนคุณชายเชนให้มันจ่ายเอง..++
พี่อ๋าทำหน้าค้างๆในอารม
++ยังไม่หายโกรธเค้าอีกเร่อะ...++ผมถาม
++ยากว่ะ..++
++เกิดมาเพิ่งเคยโดนคนชกหน้าแล้วเอาคืนไม่ได้
ก็ครานี้แหละ..ไม่ใช่ว่ากลัวน่ะ++เค้าทำหน้าเบื่อ
++ทำไมเป็นคนช่างคิดช่างแค้นยังเงี๊ยะ..++
++ก็มันเจ็บนี่หว่า..++เค้าเตะขาเก้าอี้เบาๆ
++อ่ะทีตัวเองทำไม่ถูกไม่เห็นคิด..++
++ผมทำผิดตรงไหน...++
++คนเรามันก็ยังเงี๊ยะ  มองไม่เห็นหรอกความผิดของตัวเอง
แต่ทีความผิดคนอื่นนี่เห็นชัดจัง..++
..พี่อ๋าจ้องหน้าผมเขม็ง....
++แล้วขับรถได้เร่อะเปล่านี่...++
ผมเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นสีหน้าเซงในอารมณ์ของเค้า
++ใช้มือขับไม่ได้ใช้ชายน้อยขับ++เค้าเอามือชี้ไปที่หว่างตัวเอง
ทำเอาผมอดหัวเราะออกมาไม่ได้  กับท่าทางของพี่อ๋า
++ขำอะไร...++
++ขำพี่อ่ะดิ...++
++เออ  ขำไปเหอะ  ผมมันตลกคาเฟ่นี่..++นั่นพี่อ๋าก็ไปได้ของเค้า
++แต่  ผมก็จะให้ไอ้คุณเชนมันขับมั่งผมอยากพักผ่อน..++
พี่อ๋าพูดเสียงแข็งเมื่อเห็น  พี่เชนเดินลงมาเช็คเอ๊าท์
..ผมได้แต่ส่ายหัวกับความคิดเค้า  บางครั้งก็ดูแปลกๆ
แต่บางครั้งก็เหมือนเด็ก  เค้าถึงว่าคนเรามีหลากหลายมุม
ในคนๆเดียว.........
....................................
*****************************

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 8. แฟนเก่า 2)
เริ่มหัวข้อโดย: Huo_To ที่ 25-12-2009 21:22:36

เพิ่งตามเข้ามาเชียร์พี่อ๋า   :mc4:
+1 จ้า แอบอ่านที่ทำงาน มาเมนท์ตอนวันหยุดไม่ว่ากันนะค้าบ  :really2:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 8. แฟนเก่า 2)
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 25-12-2009 21:55:51

เชียร์พี่อ๋าด้วยคน ป่วงไปเลยพี่ ไม่ต้องมีหรอกเหตุผล เอิ๊กๆ

+ Merry X Mas จ้า

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 8. แฟนเก่า 2)
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 25-12-2009 22:10:02

พี่อ๋ามานิดเดียวเองอ่ะตอนเนี่ย
แต่ก็ยังดีเนอะ ดีก่าไม่มาเลย

ตามเชียร์พี่อ๋าต่อไป

ขอบคุณไรท์เตอร์คนเก่งครับ

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 8. แฟนเก่า 2)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 26-12-2009 09:19:05

แวะมากรี๊ดพี่อ๋า

บุญคุณต้องทดแทน....แค้นต้องชำระ

เอาให้มันเลยคะคุณพี่  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up Up ตอนที่ 8. แฟนเก่า 2)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 26-12-2009 10:27:48

ขำพี่อ๋า....คิดไปได้ ว่าไม่ได้ใช้ชายน้อยขับ....กร๊าากกก :m20:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 9. หัวใจไม่ไร้รัก )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 26-12-2009 19:51:48

******************************
...................อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 9 .หัวใจไม่ไร้รัก  >>>
*****************************
.........................
++อีกไม่กี่นาทีพี่ก็ต้องไปล่ะ++พี่เชน
นั่งคุยก้มมองแทบจะชนกันระหว่างนั่งรอเวลา
.....................
........
....เสียงเครื่องบินขึ้นลง  เสียงคนจอเจ กันพลุ่กพล่าน
ทำเอาผมตื่นเหมือนกันการได้นั่งมองคนหลากหลายเชื้อ
ชาติเดินไปมา  ผมก็ว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจ  น่าสนุกดีเหมือนกัน..
++อะไรติดปาก...++ผมแกล้งอ่ำ
++หัวใจติดปากคับ..++
++เลี่ยนว่ะ..++ผมยังขำต่อ
++ซะงั้นอุตส่าห์หวานน่ะเนี่ยะ..++พี่เชนเหลือบตามอง
พี่อ๋าที่นั่งอยู่ข้างๆ  จนผมเองก็อดไม่ได้ที่จะหันไป
เหลือบมองเค้า
...แต่สิ่งที่เห็นคือ  เค้าไม่ได้สนใจมองมาที่เราสองคน
สายตาเค้ามองเม่อไปดูเครื่องบินที่บินขึ้นฟ้า...เหมือนคิด
อะไรอยู่คนเดียว.....
...เมื่อได้เวลาผมกับก็เดินไปส่งพี่เชนตรงทางเข้า
พี่เชนหันมาจูบผมที่หน้าผากแถมกอดก่อนที่จะเดินสีหน้า
เซงๆถอยไป...
++โชคดีนะ  ดูแลตัวเองด้วย..++
++คับผม..น้องก็เช่นกัน..++พี่เชนสั่ง
.....ผมยืนโบกมือลาให้พี่เชนก่อนจะไปขึ้นเครื่อง
โดยมีพี่อ๋ายืนกอดอกมองอยู่ข้างๆ
…พี่เชนทำหน้าเหมือนไม่อยากกลับ เค้าเดินโบกมือรับ
แล้วถอยหลังไป  ผมได้แต่ยืนยิ้มให้เค้าอย่างขำๆ
..จู่ๆพี่เชนก็วิ่งกลับมาหาผมอีกครั้ง.อย่างรวดเร็ว..
........................
++อีกทีน่ะ.++พี่เชนกอดรัดผมแน่น
++พี่เชน...++ผมตกใจนิดๆทำอะไรไม่ถูก
เมื่อจมูกเค้ากดลงที่แก้มผมแล้วคาไว้พัก
++พี่จะรีบกลับมาน่ะ  ไม่อยากไปเลย..
คราวหน้าจะมาอยู่นานๆให้น้องเบื่อหน้า
พี่ไปเลยค่อยกลับ++
พี่เชนพร่ำเหมือนอย่างกับจะไม่ได้เจอกันอีก
++คับ คับ พี่เชน..++ผมรีบรับปากเค้า
เพราะคิดว่าพี่เชนคงอยากได้ความสบายใจ...
ผมตบที่หลังเค้าเบาๆ...
++กลับไปถึงแล้วจะโทรหาน่ะ...++พี่เชนตะโกนสั่ง
ก่อนจะเดินกลับไปอีกครั้ง....
ผมได้แต่โบกมือให้เค้าและยืนดูจนหายเข้าไปในห้องนั้น..
หันกลับมาอีกทีก็มีสายตาพี่อ๋าจ้องมองผมอยู่โดยไม่ได้
พูดอะไร  เค้ายังคงยืนกอดอกมองผมเช่นเดิมแต่ไม่พูด
อะไรออกมา...พอผมมองเค้ามั่งถึงได้หลบสายตา
.........................
.........
..ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกะเป๋ากางเกง  ก่อนจะกด
เบอร์ที่วิ่งขึ้นมาในสมองผม....
++พ่อคับ....++
++คับผม  ว่าไงคาบ..++
++พี่เชนขึ้นเครื่องล่ะ.++ผมรายงานตามที่พ่อสั่งไว้
++ดีลูก..ทำดีล่ะ..++พ่อหัวเราะ
++คราหน้า  พ่อกับแม่เค้ามาด้วยน่ะ..++พ่อขำ
++มาก็มาซิคับ...ไม่เกี่ยวกับผมนี่นา++ผมแกล้งทำซื่อๆ
++ทำไมจะไม่เกี่ยว..++พ่อหัวเราะดั่งกว่าเก่า
++ก็ไม่อยากเกี่ยวอ่ะ..++ผมเองก็อดขำไม่ได้
++เค้าก็จะมาดูลูกไง..++พ่อพูดไม่ยอมจบ
++ไม่คุยกับพ่อล่ะ...แค่นี้น่ะ..++ผมตัดบทขี้เกียจพูด
จริงๆรู้สึกอายๆมากกว่าที่จะพูดเรื่องอย่างนี้  บางที
พ่อก็พูดเล่นเกินไป
++เดี๋ยวๆ  อย่าเพิ่งวาง...++
++ว่า...++ผมพูดให้พ่อต่อคำอีก
++ตกลงจะไปพักกับย่าจริงง่ะ...++
++จริงซิคับพ่อ..++
++ตามใจ  พรุ่งนี้จะกลับกี่โมง...++
++ไม่รู้อ่ะ..แค่นี้น่ะ..++
++ไงก็อย่าให้มันเย็นมากน่ะ...++
++คับพ่อ..รักพ่อน่ะ..++ผมทิ้งท้ายนั้น
......................
.............
...แรงกระชากแขนทำให้ผมต้องหยุดเดินแล้วเซถอยกลับ
++อะไร...++ผมตวาดใส่พี่อ๋า
++คุยเพลิน  เดินจะชนคนอื่น...++พี่อ๋าไป
ก้มขอโทษผู้ชายนั้น  ที่ดูไม่น่าจะเป็นคนไทย
..ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ  ถึงไม่ชนก็เกือบป่ะไปล่ะ
ถ้าพี่อ๋าช้ากว่านี้.....
++ขอบคุณ..++ผมบอกเค้า
..ก่อนที่จะก้มขอโทษผู้ชายคนนั้นอีกทีอย่างที่พี่อ๋าทำ
++ที่นี่คนเยอะ  เดินระวังหน่อยอย่าซุ่มซ่าม..++
เสียงเค้าเข้ม เคร่งขรึมได้ตลอด
++คับผม.จะระวังคร้าบบบ.++แต่ผมกลับล้อเลียนเค้า
..ผมรีบเดินไปดึงมือพี่อ๋าลากออกจากตรงนั้น
แต่สิ่งที่ผมสัมผัสได้ก็คือพี่อ๋าจับมือผมไว้แน่น  จนผิดสังเกตุ
ผมรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่มันผ่านมาถึงตัวผม
ผมลองปล่อยมือหลวมๆ  แต่มือพี่อ๋าก็ยังจับแน่นอย่างเคย
แต่ผมก็ไม่หันไปมองหน้าเค้า
...................
....จนมาถึงทางออก......
++จะไปไงไม่มีรถ...++พี่อ๋าพูดขึ้น
เพราะตอนมาเป็นรถของพี่เชนที่เช่าตอนเค้ามา  พอกลับก็ต้องคืน
++กลัวอะไร  นั่งรถเมล์เล่นกันก็ได้..++ผมบอก
++นั่งได้เร่อะ..++เค้าถาม
++หรือไม่เคยนั่ง...++ผมย้อน
++เปล่าผมกลัวว่าคุณน้องจะไม่เคยนั่ง..++
++เลิกเรียกคุณได้ม่ะ...++
++เรียกอะไรล่ะคับ..++
++ชื่อเฉยๆ..++ผมย้ำ
++คับผม..++
++แต่ผมว่า  เรานั่งแทกซี่กันดีกว่า..++
++ทำไม..++
++ผมอยากนั่งสบายๆ..++
++ก็ได้..++
++งั้นบอกทางเค้านะครับ..++
..ผมพยักหน้า.........
ตลอดทางที่นั่งมา   พี่อ๋ากลับ  นั่งหลับอย่างง่ายด่าย...
หัวเค้ามาซบที่ไหล่  ผมเองก็กลัวว่าเวลาที่รถเบรค
หัวเค้าจะหลุด  ผมจึงต้องคอยประคองที่ใบหน้าไว้
ผมได้แต่ยิ้มให้ตัวเอง  ทำไมผมรู้สึกมีความสุขจัง
ผมไม่อยากให้เวลานี้ผ่านไปเลย  อยากให้มันหยุดไว้อย่างนี้
กลิ่นตัวหอมอ่อนๆจากเสปรย์ที่เค้าใช้  มันทำให้ผมวุ่นวาย
ในจิตใจไปหมด.......
.................
........ชั่วโมงกว่าๆ  กว่าที่จะฝ่าดงกองทับรถ  ที่ไม่ว่ากี่ปี
กี่ชาติ  มันก็ยังติดได้ติดดี  ทั้งๆที่ผมว่ากรุงเทพ  มันก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร
มากมายรถ  แต่เชื่อม่ะผมกลับอยากให้มันติดนานๆ  เพราะคนที่หลับ
อยู่ข้างผมกลับดูเหมือนจะฝันดี  ไม่ยอมกะดุกกะดิกเลย........
++พี่อ๋า ตื่นๆ.++ผมตบที่แก้มเค้าเบา...
..เค้าค่อยๆสะลืมสะลือตื่นขึ้นมา....
++ถึงแล้วเร่อะคับ...++
++อืมม...++ผมตอบสั้นก่อนจะยื่นเงินให้คนขับ
++ขอบคุณคับพี่...++ผมเปิดประตูลงมา
..................
.++..นี่ผมหลับตลอดทางเลยเร่อะคับ..++
++กรนเสียงดังอีกต่างหาก..++ผมแกล้งเค้า
เมื่อเห็นว่าเค้ายังยืนสะลึมสะลืออย่างนั้น..
++เฮ้ยยยยย....ไม่มี..++
++หลับแล้วรู้ได้งัย..++
++ก็คนที่นอนกับผมทุกคนแหละบอก..++เค้าหัวเราะ
..ผมยืนกดออดที่หน้าบ้านพักนึง  ก่อนที่จะเห็นย่าเดินมา
++ดีคับย่าคิดถึงจัง++ผมรีบไปกอดเมื่อย่าเปิดประตูออกมา
++มาทำไม...++ย่าถามได้กวนตลอด
เพราะว่าย่าผมชอบอ่ำ  ชอบแกล้ง  เช่นกัน
++ซะงั้น  ผมอุตส่าคิดถึง..++ผมหอมแก้มย่า
อย่างที่ทำประจำ...
++ปากหวานจริงๆหลานย่า..++แกหัวเราะพร้อมกับกอดผมตอบ
++แล้วนี่ใครอ่ะ.แฟนเร่อะเปล่า.++ย่าหันไปทักพี่อ๋า
++ผมชื่ออ๋าคับ  เป็นลูกน้องท่านผู้การ  ผมมาดูแล
คุณน้องตามคำสั่งของท่านครับ..++พี่อ๋ารายงานตัว
อย่างกับย่าเป็นนายเขา
++เป็นทหารเร่อะเรา..++
++คับผม..++พี่อ๋าตอบเสียงดังฟังชัด
++เสียงเบาๆก็ได้คนแก่อย่างย่ายังหูดีอยู่..++ย่าดึงแขนพี่อ๋า
เข้าบ้านพร้อมกับหัวเราะด้วยกัน....
++พี่เคนล่ะคับย่า..++
++อย่าไปถามหาเลย..++
++ทำไมอ่ะคับ..++
++อย่างเร็วก็คง 5-6 ทุ่ม  หรืออย่างช้าก้อเช้าม้าง..++
เสียงย่าบ่นจนผมอดแปลกใจไม่ได้  เมื่อก่อนเค้าไม่ได้เป็น
อย่างนี้นี่นาตอนที่ผมอยู่
...................................
..........
++เหนื่อยมั้ย ขึ้น ไปพักก่อนดีกว่าลูก...++ย่าบอกผมกับพี่อ๋า
++งั้นขอน้องอาบน้ำแล้วค่อยมาคุยกันน่ะ..++
++ผมด้วยคับย่า..++พี่อ๋าบอก
++ย่าว่าน้องอย่าไปยุ่งกับห้องเคนเค้าดีกว่าลูก
ไปนอนห้องรับแขกดีกว่า...++
++เผื่อพี่เค้าจะพาใครมานอนด้วย..++
++คับย่า...++
..ผมตอบขำๆแล้วหันไปยิ้มกับพี่อ๋าแต่เค้ากลับนิ่งเฉยใส่
................................
.....................
.........................
++ย่าอยู่บ้านคนเดียวเร่อะคับ..++
++อยู่ 2 คน  กับเคน  ลูกคงรู้จักแล้วมั้ง..++
++พ่อเค้าไม่ค่อยได้อยู่หรอก  ก็งานราชการอ่ะน่ะ
ก็ย้ายไปเรื่อยๆ  ส่วนย่าจะให้ไปไหนแก่แล้ว..++
++โห  ย่ายังไม่แก่เลย..++พี่อ๋าชม
++อย่าหลอกย่าเลย..++ย่าเองก็อดขำไม่ได้
...ผมลุกขึ้นเดินไปหาน้ำดื่มกับของกินมาให้พี่อ๋ากับย่าด้วย
ปกติย่าจะชอบทำของกินเล่นประจำบางครั้ง  ทำขายก็มี.
แต่เดี๋ยวนี้ก็แล้วแต่คนสั่ง .เพราะทำไม่ไหว  ผมเองก็ไม่อยาก
ให้ย่าทำมาก  แม่ต้องโทรมาเตือนบ่อย
++วันนี้ไม่มีใครสั่งขนมเร่อะย่า..++
ผมถามถึงงานอดิเรกของย่า  ที่ประจำเมื่อก่อนแต่ก็เฉพาะตอน
ที่ว่างน่ะ  ถึงจะได้ช่วย
++มีลูก  แต่พรุ่งนี้เย็นๆมารับ..ย่าเลย
คิดว่าจะทำพรุ่งนี้แทน++
++ย่าทำคนเดียวเร่อะคับ..++พี่อ๋าถามอีก
++จ้ะ..++ย่าตอบสั้นๆ
++อย่างนี้ก็แย่ซิคับ..++พี่อ๋าทำหน้าเสีย
++ย่าไม่ได้ทำอะไรมากมายหรอก  รับงานก็ดูก่อน
ถ้ามันเยอะเกินไปย่าก็ไม่ทำ..++
++ย่าเค้าเป็นดารา  เล่นตัวง่ะ..++ผมขำ
........................
++ทำไมปล่อยให้ย่าทำงานอย่างนี้..++พี่อ๋าหันมาดุผม
++อ้าวว...แล้วหันมาดุน้องทำไมอ่ะ..++
...แต่ย่าหัวเราะพี่อ๋า....
++ผมว่าย่าน่าพักผ่อนได้แล้วน่ะคับ..++
++ขอบใจที่ห่วงย่านะลูก  ไม่มีใครบังคับย่าหรอก
ย่าอยากทำเอง  เมื่อก่อนที่น้องมาอยู่นี่  ว่างเค้าก็มาช่วย
ย่าตลอด  รับงานส่งของเค้าช่วยย่าหมดกับเจ้าเคน..++
++ย่ายังแข็งแรงน่ะลูก  ทำงานได้อีกเยอะ  ให้ย่ามานั่ง
งอมืองอเท้าให้ลูกเลี้ยงคงไม่ไหว  แม้ย่าจะอยู่เฉยก็ได้
ไม่ต้องทำอะไร  แต่ย่าคงอึดอัดน่าดูล่ะลูก..++ย่ายิ้มให้พี่อ๋า
++ก็เห็นพ่อกับแม่ปรึกษากันจะหาคนมาอยู่เป็นเพื่อนย่า..++
++ก็ตอนนี้มันยังไม่มีอ่ะน่ะ.ยังหาไม่ได้..++
++ไม่แน่  พี่ส้มอาจจะมา...++ผมบอก
++ย่าชินแล้ว  ย่าอยู่บ้านนี้มาแต่เกิด..++
++ย่าเก่งมากเลยคับ  ผมอยากมีย่าอย่างคนอื่นมั่ง...++สีหน้าเค้าดูจริงจัง
++อ่ะ  แล้วลูกไม่มีเร่อะ..++
++ไม่มีครับ  ผมตัวคนเดียว..++พี่อ๋ามองหน้าผม
++ไม่จริงคับย่า  พี่อ๋าเค้ามีพ่ออยู่ที่กรุงเทพฯ นี่แหละคับ
แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำมายยย...++พูดได้แค่นั้นผมก็ต้องหยุด
เมื่อเห็นสายตาข่มขู่จ้องมองของเค้า
..อดคิดถึงที่เค้าบอกว่า  เค้าไม่เคยพูดเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง
ผมจึงหยุดลงเฉยๆ ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ...
++อ้าวเป็นคนที่นี่  ทำไมไม่อยู่ที่นี่ล่ะ..++ย่าถาม
++คือ  ผมเบื่อกรุงเทพฯน่ะครับย่า...++
++แล้วมีครอบครัวหรือยัง..++
++ยังครับ  กำลังหาอยู่..++
++อย่างลูกนี่คงไม่ต้องม้างงง  ย่าว่า..++แกหัวเราะ
++หน้าตาไม่ได้ช่วยอะไรผมเลยคับ..++พี่อ๋าเองก็พลอย
หัวเราะตามแก
ผมชอบจริงๆเวลาที่พี่อ๋ายิ้มหรือหัวเราะ  มันทำให้โลก
สดใสขึ้นได้จริงๆ
...................................
............
....เสียงรถที่ดังมากระทบทำให้ผมต้องหันไปมองดู.....
++เคนมาล่ะอย่างกะรู้..++ย่าว่า
++ผมโทรไปหาพี่เค้าเองคับ...++
ผมสารภาพ....
++นี่มันแค่ 2 ทุ่มเองน่ะ  กลับผิดเวลาหรือเปล่า..++
..ผมเดินออกไปที่ประตู แต่ก็ต้องหยุด  เมื่อเห็นพี่เคนมากับ
สาวในชุดนักศึกษากับท่าทางยังกะเมา..
...ผมต้องหยุดคิดที่จะเดินไปหาและคอยหน้าประตูแทน..
...............
++ดีคับพี่เคน..++ผมทักและเปิดประตูให้เมื่อเค้าเดินมาถึงในบ้าน
++สวัสดีค่ะย่า...++นักศึกษาสาวคนนั้นทัก
++สวัสดีจ้ะ..ตามสบายน่ะ...++
++ค่ะ..++เธอเดินไปนั่งข้างพี่อ๋า
++ดิวซื้อของมาฝากย่าด้วยน่ะค่ะ..++
++อะไรล่ะลูก..++
++เห็นพี่เคนบอกว่าย่าชอบขนมไทยๆ
เลยหาซื้อร้านที่อร่อยมาให้ย่าลองทานดูค่ะ..++
ดูท่าทางเธอคงอยากเอาใจย่า
++พี่ๆ ทั้ง 2 คนด้วยน่ะค่ะ..++
เธอหันมาเชิญชวนผมกับพี่อ๋า  แล้ววางขนมไว้ที่โต๊ะ
ก่อนจะเดินไปหยิบจานมาใส่...
...ผมหยิบมากินดู  เพราะก็น่าจะอร่อย...
พร้อมกับหยิบให้พี่อ๋าด้วย
++ค่ำๆอย่างนี้  มีขายด้วยหรือลูก..++ย่าถามดิว
++มีค่าย่า    แต่อาจจะหายากหน่อย  แต่ร้านนี้เป็นร้านใหญ่
เค้าขายทั้งวันปิด 5 โมงเย็น..++
ดิวหยิบขนมตาลให้ย่าลองชิมดู...
++ขอบใจจ้ะ...++
++อร่อยมั้ยค่ะพี่...++เธอหันมาถามผมกับพี่อ๋า
++คับ คับ..++ผมกับพี่อ๋าตอบ
...หันไปมองพี่เคนก็ได้แต่ยืนยิ้ม  ไม่รู้จะประทับใจอะไร
หรือจะปลื้มสาวตัวเองมั้งง.....
++วันนี้ดูเวลาผิดเร่อะเปล่าตาเคน..++ย่าประชดมากกว่า
ผมรู้...
++คับ  วันนี้อยากกลับไวมั่ง..++พี่เคนก็รับมุข
++เหมือนกินเหล้ามา..++ผมพูดเบาๆกับเค้า..
++ใช่..++เค้าก็ยื่นหน้ามาพูดใกล้
++แนะนำอีกทีนี่ดิว  แฟนพี่..++พี่เคนย้ำ
++สวัสดีค่ะ++เธอทักทายผมกับพี่อ๋า
......................
++กินข้าวกันมาล่ะยังลูก++ย่าหันมาถามผมกับพี่อ๋า ดิวด้วย
++ยังคับ...++พี่อ๋าตอบ
++แล้วย่าไม่คิดจะถามผมมั่งเร่อะคารับบบ..++พี่อ๋าตอบอย่างล้อเลียน
++ย่าไม่มีเหล้า..++ย่าพูดประชด
++น้องดูซิย่า  เคยสนใจพี่ที่ไหน...++เค้าฟ้องผม
++น้องว่าพี่เคนต้องเรียนเป็นหลานที่ดีใหม่ล่ะ.++
ผมพูดให้มันขำ
++ท่าจะยากง่ะ..++พี่เคนเกาหัวเกรกๆ
.........................
...........
++แล้วจะกินอะไรกันดี  ย่ากินแล้วน่ะ..++
++ย่าไม่ต้องน่ะ  ผมทำเอง...++ผมอาสา
++ผมช่วยด้วยครับ..++พี่อ๋าเดินตามผมมาอีกคน
++เอา  ต้มมาม่า  หรือผัดดีอ่ะ..++ผมถามย่า
พี่อ๋ากลับทำหน้าเซ็งใส่  ย่าขำอย่างอารมณ์ดี
++ย่าไม่สนใจผมมั่งเร่อะ..++พี่เคนอ้อน
++ถ้าจะกินก็ไปนั่งรอ..++ย่าดุให้
++ใจร้ายกับผมตลอดแหละ  ย่าอ่ะ.++
แต่ก็ไม่ได้ให้พี่เคนสะทกสะท้าน  เดินมากอดย่าไว้
++ผมขอโทษน่ะ ถ้าทำให้ย่าโกรธ..++
**เพี๊ยะ  ....++ผมตีหลังพี่เคนซะดัง
++โอ๊ยยยยยยย..++พี่เคนร้องครวญคราง
++เวอร์ล่ะพี่  ไม่ได้เจ็บขนาดนั้นหรอก..++ผมขำ
++อ้าวว..เร่อะ ..++พี่เคนขำรับมุขก่อนจะเอามือลูบ
ตรงที่ผมดีเบาๆ  ผมเองก็ช่วยลูบย้ำให้อีกที
++พาแฟนมาก็ไปดูแลดิ  ปล่อยให้เค้านั่งเหงา
อย่างนั้นได้งัย..++ผมว่าเค้า
++ดิวมาบ่อยแล้ววววว..++เค้าลากเสียง
++คนนี้แน่แล้วเร่อะ..++ผมถาม
++ก้อว่า...ย่าจะได้มีคนช่วยดูแล..++
++ตาเคนแกไม่ต้องมาหวังดีกับย่าหรอกน่ะ
ไม่รู้พาใครมาต่อใคร  ย่าล่ะปวดหัวแทน..++ย่าส่ายหัว
++คนนี้ตัวจริงครับย่า..++พี่เคนยืนยัน
++ออกไปเลยป่ะ..++ย่าไล่พี่เคน
++เห็นม่ะ  ย่าเค้าอยากให้พี่ดูแลที่ไหน  ออกจะเก่ง..++
พี่เคนล้อย่าก่อนจะเดินออกไป..
++ผมขออร่อยๆน่ะครับย่า..++พี่เคนตะโกนสั่งทิ้งท้าย
..............................
*******************************

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 9. หัวใจไม่ไร้รัก )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 26-12-2009 19:54:36

******************************
...................อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 9 .หัวใจไม่ไร้รัก 2  >>>
*****************************
.......................
........
++ย่าก็อย่าไปถือพี่เคนมากเลยคับ  คนเป็นหนุ่มก็อย่างนี้
เค้ามีโอกาส  ก็ต้องทำตามประสาคนโสด..++
++อันนั้นย่าก็ไม่ว่าหรอก  ย่าห่วงมากกว่า กลัวพลั้ง
พลาดขึ้นมาผู้หญิงจะเอาเรื่องดิ  คงไปหลอกเค้าไว้ทั่ว..++
ผมได้แต่ยิ้ม
++ตกลงเราจะทำอะไรกินล่ะ..++ผมถาม
++ทำไม่เป็นก็อยู่เฉยๆ..++พี่อ๋าดุ
++ซะงั้น  พูดอย่างกะตัวเองทำได้..++
++ฮ่า ฮ่า ของกล้วยๆ  แต่ย่าต้องช่วยผมน่ะ..++พี่อ๋าหัน
ไปอ้อนย่าล่ะ..
++พอๆเถอะลูกจะทำอะไรก็ว่ามา..++ย่าดุผมกับพี่อ๋า
อย่างขำ
++หุงข้าวป่ะ..++พี่อ๋าไล่ผม
++ เห็นความสามารถไง..++ผมว่าประชดเค้า
++ก็งั้นอ่ะดิ  ทำอะไรเป็นมั่งนิ..++
++ดูถูกกกกก..++ผมโวยใส่
++ก็ไม่น่าจะผิด..55++
++ปั๊กกกกกก..++เสียงผมต่อยที่ไหล่เค้าเบาๆ
++ย่าคาบ...++
++คุณหนูชอบรังแกผมตลอดเลยครับ..++
++เวลาที่เค้าไม่ชอบอะไรก็จะมาลงที่ผมนี่แหละคับ..++
++อะไรกันลูก  ย่าเห็นเต็มตาเลยน่ะ  เถียงสู้
พี่เค้าไม่ได้ก็ใช้แรงข่ม..ถือว่าตัวเองเป็นนายพี่เค้างัย..++
...พี่อ๋าหันยืนยักคิ้วใส่อยู่ข้างหลังย่าแล้วยิ้มเยาะ
คงพอใจเค้าล่ะที่ได้แกล้ง
++โธ๋ย่า  ตัวขนาดนี้แล้วใครจะไปรังแกเค้าได้ล่ะ..++
++ย่ารู้น่ะ  เราชอบแกล้งแต่คนอื่น  เจ้าเคนโดนประจำ..++
ย่าซ้ำเติมผมอีกรอบ
++ตกลงผมผิดอีกแล้ว..++ผมกอดอกแล้วหัวเราะ
++อย่าไปแกล้งพี่เค้านะลูก  พีเค้าเพิ่งมาอยู่กับเรา
รอให้สนิทค่อยแกล้งก้ยังไม่สาย..++
น่านย่าผมรู้จักให้กำลังใจ
++ย่าก็มีอารมณ์ขำดีน่ะ..++พี่อ๋าบอก
++ย่าเค้ามีมุขเยอะเหมือนกัน...++
++คุยไปคุยมาจะได้ของกินกันมั้ยนี่ ..++ย่าบ่น
++งั้นก็ทำไปน่ะครับ  ผมไม่กวนล่ะ..++
................................

.......ผมหันมาดูข้างนอกก็เห็นพี่เคนนั่งคุยกับดิว
..เธอจะเป็นคนที่เท่าไรของเค้าน่ะ  ไม่เคยขาดเลยซิ
เรื่องอย่างนี้มีได้ตลอด....แต่ก็ไม่แน่อาจจะถอดเขี้ยวเล็บ
ออกแล้วก็ได้  พี่เคนเองก็อายุจะเข้าเลขสามแล้ว
เสน่ห์อีกอย่างของเค้าคงเป็นเครื่องแบบตำรวจที่ใส่
บวกกับรูปร่างที่ดีของเค้า  คงอดไม่ได้ที่จะหันมามอง...
ผมเองก็ยังมีเผลอๆเลย........
...........................
............
..เสียงพี่อ๋าถามการทำกับข้าวกับย่าก็ทำให้ผมต้องหันกลับ
มามองทั้ง 2 คนคุยกันอย่างถูกคอปล่อยให้ผมเป็นส่วนเกิน 
ผมจึงได้แต่ยืนมองที่หน้าประตู...ผมขี้เกียจทำเรื่องแบบนี้
อีกอย่างคงเป็นเพราะมีคนทำให้ตลอด  ตอนอยู่ที่นี่ก็มีย่า
อยู่บ้านไม่ต้องพูดถึง  คนทำหลายคน...
++ย่าว่าเราทำง่ายๆดีกว่าน่ะจะได้กินกันไว  ย่ากินบ้างแล้ว..++
++คับผม..++พี่อ๋ารับคำสั่งย่าสายตาหันมามองผม
++ไปนั่งรอก็ได้ป่ะ..++พี่อ๋าบอก
++ทำกับข้าวเป็นด้วยเร่อะลูก..++
++มันจำเป็นนะครับย่า  เพราะผมอยู่คนเดียว..
จึงทำบ้างส่วนใหญ่จะซื้อกินมากกว่า  สะดวกดี
คงไม่อย่างคุณหนู  เค้าทำอะไรก็ไม่เป็น  เพราะมีคน
ทำให้ตลอด..++เค้าหันมาแขวะใส่ผม
++อ๋าไม่รู้จัก  น้องเค้าพอทำได้แต่ขี้เกียจกับเรื่องพวกนี้..++
..ฟังดูเหมือนย่าจะชม  แต่ก็หลอกด่า...
++ทำแล้วต้องกินได้ด้วยน่ะ..++ผมสั่ง
++คับ คับ ท่าน..++พี่อ๋ายืนตัวตรงตอบผม
++ถ้าอร่อย  จะรางวัลให้..++ผมพูดเล่นๆ
++ถ้าไม่ถูกปากล่ะครับ..++เค้าย้อน
++ก็ไม่กินอ่ะดิ...เดี๋ยวจะเอาให้ไอ้ตูมกินแทน++ผมว่าเค้า
++โหหหห  แรงว่ะ..ท่าน..++พี่อ๋ายกนิ้วชี้ให้ทำหน้าเบ้
++ได้จะเอาแบบให้กินไม่ได้เลย..++
++ซะงั้น  ก็รู้อยู่แล้วว่าทำไม่เป็นเหมือนกัน.
แต่ก็ยังอยากจะลอง.++ผมเถียงไม่เลิก..
++น้องขอ  มาม่าห่อเดียวก็พอแร่ะ  คับย่า..55.++
++ย่าคับ  เค้ายอมใครเป็นมั่งนิ..++
++จะยอมใครเป็น  ก็พ่อเค้าโอ๋ขนาดนั้น..แม้แต่ย่าเอง
ก็แตะลูกเค้าได้ที่ไหน ++ย่าว่า
++ย่าก็พูดเกินปายยย..55..++
++เกินที่ไหน  ตอนเด็กๆย่าจะขอน้องมาเลี้ยงที่นี่  รู้มั้ยพ่อเค้า
เป็นยังไง  โกรธย่า เคืองย่า  หาว่าย่าไปแยกครอบครัวเค้า
ขนาดว่าย่าเป็นแม่เค้าน่ะ..++
++ตั้งแต่นั้นมาย่าก็เลยต้องคอยฟัดกับตาวุธมาตลอด
คนอะไรหวงลูกจริงๆ..++
++ย่าก็ใส่ร้ายป้ายสีพ่อให้น้อยๆหน่อยดิ  สงสารพ่ออ่ะ..++
++ย่าพูดไม่จริงที่ไหน  คนแถวบ้านเราเค้ารู้หมด..++
ย่าบ่นต่อ
..แต่ก็ทำให้พี่อ๋าอมยิ้มออกมาได้  ผมอยากจะบอกพี่อ๋า
ว่าเวลาเค้ายิ้มมันทำให้หัวใจผมเต้นโครมครามไปหมด  แต่ว่าคง
ทำได้แค่คิด.ทำได้แค่มอง.......
...................................
.................
..ผมกินอาหารจนหมดจาน  แต่คงไม่ใช่ว่าอร่อย
คงเพราะว่าหิวมากกว่า....
++เอาอีกมั้ยลูก..++ย่าถาม
++พอล่ะคับ..++ผมลูบท้อง
++ย่าก็รู้ว่าน้องจะกินอะไรได้มากมาย..++พี่เคนย้อน
++งั้นก็ไปเอาผลไม่ในตู้มากิน..++
++คับย่า..++
++ไม่เป็นไรค่า  ดิวไปหยิบให้ค่า  พี่น้องไม่ต้องลุก..++
ดิวบอกผมอย่างน่ารัก
++ดิวน่ารักจัง  มิน่าล่ะพี่เคนถึงรัก.++ผมแซวเล่น
++พี่อย่าแซวดิวซิค่ะดิวเขินอ่ะ...++
...พี่เคนมองผมแปลกๆ   แต่ไม่พูดอะไร...
++จะกินนมด้วยม่ะ...++พี่เคน
++ม่ายอ่ะ..++
++ย่าคับผมง่วง  ขอไปนอนก่อนน่ะ..++
++ไปทำไรมาล่ะถึงไม่หลับไม่นอน...++
++ก็มันง่วงอ่ะ..++ผมมองหน้าพี่อ๋า
..พี่อ๋ากลับยิ้มให้ย่าอย่างน่าสงสัย...
++ไปล่ะ...++ผมรีบตัดบทขี้เกียจพูดแล้วง่ะ
…………………..
........................
++มานี่ดิ  จะคุยด้วยหน่อย..++พี่เคนลาก
ผมออกจากตรงนั้น ก่อนจะพาเดินมาที่ห้องนอน...
++มีอะไร..++ผมยิ้มให้เค้า
แต่เค้ากลับทำหน้าเคร่งขรึมใส่ผมแทน...
++ไงมั่งบอดี้การ์ดคนใหม่..++
++พี่หมายถึงพี่อ๋าใช่มั้ย..++
++ก็เออน่ะซิ   จะหมายถึงใคร..++
++ทำไมล่ะ..++
++อ้าว  ถามไม่ได้ไง..++
++ก้อไม่มีอะไร..++
++ตอบสั้นดีน่ะ..+พี่เคนขำ
++แล้วจะให้ตอบยัง..++
++ก็เค้าเป็นอย่างไร  ดูแลเราดีมั้ย  พี่อยากรู้แบบนี้
มากกว่า..++พี่
++อ๋อ   ก็ดี..++
++เค้าก็ดี..++ผมย้ำ
++ไม่หวั่นไหวมั่งเร่อะ  หมวดเค้าหล่อขนาดนี้..++
++เกี่ยวอะไรล่ะนี่  เค้ามาเพราะพ่อสั่งก็เท่านั้น..++
++อาวุธนี่ก้อรักน้องเราจริงๆน่ะ  กะจะดูไม่ให้คลาดสายตาเลย..++
++ถ้าพ่อเห็นว่าน้องดูแลตัวเองได้อย่างที่พ่อต้องการ  พ่อก็คง
ไม่ยุ่งแล้วล่ะ...++ผมหัวเราะ
++คุยแต่เรื่องผม  ไม่เห็นเล่าเรื่องน้องดิวให้ฟังมั่งเลย..++
ผมย้อนถามเค้า....
++ก็ไม่มีอะไรมาก  อย่างที่บอก  ถ้าเค้ายอมรับในสิ่งที่พี่
เป็นได้ก็คบกับพี่ได้...++
++มันเห็นแก่ตัวมากไปหรือเปล่า..น้องไม่เข้าใจ++
++.ให้ทำไงล่ะเมื่อสิ่งที่พี่อยากได้  มันไม่มีทางจะเป็นไปได้..++
เค้าหัวเราะแต่ก็ฟังดูเศร้าๆ
++อะไร...++
++เราไร้เดียงสาจริงๆน่ะ  อยู่กับพี่มา 3 ปี กว่าแต่ไม่เคยรับรู้อะไร..++
เค้าลูบหัวผมเล่น
++พูดให้จบดิ  อย่าค้างน้องสงสัยเดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ...++
ผมขำล้อเลียนเค้า
++พูดไปมันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา..++เค้าตอบเบาๆ
++พูดอะไรแปลกแห่ะ..++ผมว่า
++เราจะไปรู้อะไร  วันๆสนใจแต่เรื่องอะไรไม่รู้  ช่างมันเถอะ..++
พี่เคนทำหน้าไม่สบอามรมณ์...ก่อนเดินออกไป..

...............................
..............
....เมื่อหัวถึงหมอนตาผมก็หลับ  ก็มันยังไม่หายง่วง
จากเมื่อวานนี้....ผมหลับไวจริงให้ตายซิทนไม่ไหวจริงๆ
...ผมสะลึมสะลืม งัวเงียตื่นลืมตามาก็พบว่า....
.แขนผมฟาดอยู่ที่อกพี่อ๋า    เข่าผมก็ก่ายอยู่ที่ต้นขาเค้า
ส่วนเจ้าตัวกลับนอนหลับหายเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ
..หลับหรือเปล่านี่  ผมเอานิ้วอังดูลมหายที่จมูก  ไม่แน่เลย
ขยับหูไปฟังเสียงอีกที..........
..ท่าจะหลับจริงด้วย...ผมยิ้ม  ทำอะไรดีล่ะคืนนี้..555
.............................
..................
...ผมเอาหูแนบที่อกฟังเสียงหัวใจเค้าอย่างปกติและสม่ำเสมอ
ผมอมยิ้มให้ตัวเองฝังครู่ผมก็เอานิ้วชี้ไปดูลมหายใจเข้าออก
ที่ปล่อยอย่างสม่ำเสมอของเค้า
..แสงไฟที่ส่องกระจกจากภายนอกเพราะไม่ได้ปิดม่านทำให้ผมเห็น
หน้าเค้าได้พอสมควร.....
...ทำไมเวลาที่ผมมองหน้าเค้าแล้วไม่เคยรู้สึกเบื่อเลย....
++พี่อ๋า  พี่เคยรักใครบ้างมั้ย..++
++ใครน่ะที่จะโชคดี  ได้หัวใจพี่..++ผมพูดอยู่คนเดียว
..สองคำถามที่ผมถามขณะที่กำลังจ้องหน้าเค้าอยู่ไม่ห่าง  ยิ่งอยู่ใกล้
ผมก็รู้สึกเกินที่จะหักห้ามใจตัวเอง  แต่ก็คงทำได้แค่นั้น....
...ทันใดนั้นสายตาเค้าก็ลืมขึ้นทันที...
ทำให้ผมต้องสะดุ้งตัวโหย่งทันทีและรีบหันกลับ..
++ทำอะไร..++เสียงเค้าถามดังลั่นก่อนที่จะจับผมกดลงกับที่นอน
แล้วมานอนคร่อมผมไว้  จนขยับไปไหนไม่ได้...
++ไม่ได้ทำอะไร...++
++จะหลักลับผมเร่อะ..++
++บ้าดิ  ผมมีสติดีน่า..++
++โกหก..++เค้าตะคอก
++ทำไมจะต้องโกหก..++
++ผมจะบอกผู้การ..++
++ตามสบาย..++ผมทุบหลังเค้าพยายามจะดิ้นหนี
จากการที่เค้านอนทับคร่อมไว้..
++ว่าไง  จะสารภาพหรือไม่สารภาพ..++เค้าข่มผมอีกที
++ก็ไม่ได้ทำอะไรผิด..++ผมเถียง
++งั้นผมจะโทรหาท่านผู้การตอนนี้เลย..++เค้าลุกคลาน
ไปหยิบโทรศัพท์เค้าที่วางไว้หัวเตียง....
..แล้วกดเบอร์  สงสัยเค้าเอาจริงแน่  ผมรู้สึกตกใจจึง
ไปแย่งโทรศัพท์เค้า...
++อย่าพี่อ๋า..++ผมขอร้องเพราะว่ามันก็ดึกแล้วน่ะ
...แต่ไม่ทันแล้ว......
++ฮัลโหล ท่านครับ  ผมเองครับ...++
++....................++
++คือคุณหนู.....++เค้าค้างแค่นั้น
++คุณหนูตัวร้อน  ไม่สบายนิดหน่อย  ผมกำลังดูแลอยู่ครับ..++
..เค้ายิ้มให้ผม...
++....................++
++คับๆ....++เค้ายื่นโทรศัพท์มา
++เป็นไงมั่งลูก...++พ่อถาม
++ไม่เป็นอะไร...++
++ไม่สบายก็พักเยอะๆกินยาด้วยน่ะ..++
++คับพ่อ แค่นี้น่ะจะนอน..++
...ผมวางโทรศัพท์บนอกเค้าที่กำลังนอนขำอยู่
++สนุกมากมั้ยที่แกล้งผมได้..++
++สนุกดิ  ทำให้ผมหัวเราะได้...++
++ซะงั้น...++
++ตาสว่างเลยเห็นม่ะ..++ผมดุเค้าก่อนจะนอนตะแคงให้
++เมื่อกี้ถามอะไร...++
++อะไร...++
....เค้าดึงตัวผมให้หันมาหาเค้า...
++ชอบผมเร่อะ..++เค้าถามตรง  ทำให้ผมตอบไม่ถูก
ไม่กล้าแม้จะมองหน้า...
++ไม่ได้ชอบ...++
++จริงง่ะ...++
++หลงตัวเอง...++
++แล้วไอ้เชนล่ะ..++
++ผมรักพี่เชนคนเดียว...++ผมตอบเพื่อปกปิดความจริง
ของตัวเอง....
++ผมไม่เชื่อ...++เค้ากระซิบที่หูผม
..................................
......ความเงียบงันเกิดขึ้นอยู่พักใหญ่  จนผมเองคิดว่าเค้า
หลับไปแล้ว.......
++รู้มั้ยทำไมผมถึงเล่าเรื่องครอบครัวให้ฟัง..++
++ไม่รู้...++ผมตอบ
++ผมไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย  แต่ผมกลับรู้สึก
อยากเล่าให้น้องฟัง....++
..ผมเงี่ยหูตั้งใจฟังสิ่งที่เค้าพูดไม่รู้ว่าเค้ากำลังสื่ออะไร..
++ฟังพี่เร่อะเปล่า...++
++อืมมมม...++
++นึกว่าหลับไปแล้ว...++เค้าเอามือมาลูบที่หัวผม
++ตอนที่ท่านผู้การจะให้ผมมาทำงานให้ท่าน  ท่านเรียก
ผมไปถาม  ว่ามีจ๊อบเล็กๆให้ทำ  สนใจมั้ย..++
++ผมก็ถามว่าทำอะไร..ท่านก็บอกว่าดูแลลูกคนเล็ก
ให้ท่าน..แล้วท่านก็ส่งรูปให้ผมดู   แต่มันเป็นรูปตอนที่
น้องยังเป็นเด็ก   ท่านบอกผมว่า  ท่านรักน้องมาก  เพราะ
ตอนเด็กเคยทำร้ายจิตใจ  ดุด่า  ว่าสารพัด  เพียงเพราะ
ว่าลูกของท่านจิตใจไม่ปกติอย่างผู้ชายคนอื่น..++
++พี่ถามว่าทำไม...++
++ท่านบอกว่าตอนนั้นท่านเสียใจมากๆที่มีลูกอย่างนี้
ท่านเป็นทหารก็อยากมีลูกซักคนเป็นทหารเหมือนกัน
คุณนัทยังไงคงไม่เป็นแน่เพราะเค้าอยากเป็นอย่างอื่น
ท่านก็ไม่คิดจะไปขัดใจคุณนัท  แต่ท่านหวังกับน้อง
มากกว่า...แต่เมื่อไม่ได้ดั่งใจก็เหมือนความหวังจะสลาย
และรู้สึกอับอายที่ตัวเองเป็นทหารกลับมีลูกเป็นเกย์
ท่านลงทุนไปค้นหาข้อมูลด้วยตัวเอง  หาแม้วิธิแก้  เพื่อ
อยากให้น้องกลับมาเป็นผู้ชายเหมือนเดิม....แต่สุดท้าย
สิ่งที่ท่านค้นพบก็คือหัวใจท่านเอง....ท่านบอกว่าเมื่อท่านรัก
ลูก..ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไง  ท่านก็รัก....แต่ตอนที่ท่านคิดได้
ท่านก็ได้ทำให้บ้านแตกไปแล้ว  นอกจากลูกเสียใจแล้ว
แม้แต่แม่กับคุณนัทก็ไม่เหมือนเดิม  วันๆทั้ง 2 คนก็แทบ
ไม่คุยกับท่านเลย..แต่ท่านสัญญากับตัวเองแล้วว่า
ท่านอยากลบล้างสิ่งผิดที่ที่ทำไว้  คือจะดูแลน้องอย่างดี..++
++พี่ถามว่า  ทำไมงานนี้ต้องเป็นผม..++
++ท่านบอกว่าเพราะท่านไว้ใจ..++
++ตอนแรกก็ลังเล  ไม่อยากรับ..แต่คิดไปคิดมา
ก็ดีกว่าอยู่เฉยๆ  ที่สำคัญ  พี่อยากมีพ่ออย่างท่านบ้าง
คนที่รักลูก  รับฟังความคิดลูก...++มาถึงตรงเสียงเค้า
ก็เงียบลง....
++แต่ที่ผมเคยฟังกิ้ฟพูด พ่อพี่ท่านก็คงรักพี่เหมือนกัน..++
++พี่ก็อยากให้เป็นอย่างนั้น..++เค้าดึงตัวผมไปกอดไว้ที่อ้อม
อกเค้าเหมือนเผลอตัว  และก้มจูบที่หน้าผากผมอีกครั้ง
++แต่ทุกครั้งที่เจอกัน  เราก็ไม่เคยมีคำพูดที่ดีๆ  กันเลย
พี่พยายามแล้ว..++ผมโอบกอดตัวเค้าไว้
++พ่อแม่ทุกคนต้องรักลูกน่ะ  แล้วท่านต้องการอะไร..++
++.........................++พี่อ๋าเงียบ
++พี่รู้ว่าท่านต้องการอะไรแต่พี่ไม่ยอมท่านใช่มั้ย..++
++คิดว่าอย่างนั้น..++เค้าตอบ
++ทำไม...++
++เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่พี่ต้องการ..++
++อะไรล่ะ...++
++อย่ารู้ตอนนี้เลยได้มั้ย..++เสียงเค้าเหมือนไม่ค่อยพอใจ
++ก็แล้วแต่พี่..++
++แต่ผมอยากให้พี่ยิ้ม  หัวเราะ  มากกว่าที่จะทำหน้าอมทุกข์
เคร่งเครียด  ทั้งที่.....++ผมหยุดแค่นั้นเพราะนึกคำพูดไม่ออก
++อะไร  พูดต่อซิ..++เค้าขยับแขนกอดผมแน่นจนรู้สึกได้
++นึกไม่ออก  ไม่รู้จะใช้คำไหน..++
++กำลังตั้งใจฟัง..++
..ผมรู้สึกเหมือนเค้าต้องการใครซักคนเข้าใจ  รับรู้เรื่องเค้า
ในเวลานี้...
++ตอนที่หนีมาอยู่ที่นี่  ผมก็รู้สึกไม่ต่างจากพี่หรอก
มันกลัวไปทุกอย่าง  คิดในแง่ไม่ดีไปหมด..++
++ทำไมไม่ลองปรับตัวเองหาท่านบ้าง  อย่างเช่น
ลองทำในสิ่งที่ท่านต้องการ  ทำดูว่าทำได้มั้ย  แล้วถ้าไม่ได้จริงๆ
ค่อยว่ากันใหม่  หรือ ลดอคติตัวเองลงบ้าง  มันอาจจะช่วย
ให้จิตใจพี่ดีขึ้นน่ะ..++
..เค้าก้มจูบหน้าผากผมอีกที...
++จูบทำไม  ไหนว่าเป็นผู้ชาย..++ผมว่าเค้า
++ไม่รู้ดิ น่ารักนี่หว่า  อดใจไม่ไหว..++เค้าหัวเราะ
++ผู้ชายที่ไหนจะทำอย่างนี้...++
++พี่เป็นทหารน่ะ เรื่องจะมีอะไรผู้ชายด้วยกันก็เคย..++
++ห๋า   จริงง่ะ..++ผมตกใจที่เค้าพูดอย่างนั้น
++จิงงงง..++เค้าลากเสียงย้ำ
++งั้นก็อยู่ไกลๆน้องเลยน่ะ..++
++ทำไม...++เค้าหัวเราะ
++ชักกลัวแล้วดิ..++
++.นอนเถอะพรุ่งนี้น้องจะช่วยย่าทำงานด้วย..++
++นอนหลับได้เร่อะ..++
++ยังไงก็ต้องข่มให้หลับ..++ผมตอบ
..เค้าปล่อยผมให้นอนลงข้างเค้าเบาๆอยากรู้จังว่าใจเค้า
กำลังคิดอะไร..
............................
..........
***********************

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 9. หัวใจไม่ไร้รัก )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 26-12-2009 19:57:37

***********************
อัพให้ 2 ตอนไปเลย  คริคริคริคิร


เหลือแค่อีกตอนก็หมดสต๊อกพอดี

คงต้องขอเวลาไปเขียนก่อนน่ะ

********************** :m25: :z1:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 9. หัวใจไม่ไร้รัก )
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 26-12-2009 20:42:06

^
^
^

จิ้ม ๆ บิ๊กบิ๊ก หุหุหุ

อ่านตอนนี้แล้วนั่งเขิน ฮะ

พี่อ๋าอย่ามาน่ารัก

แต่ถ้าพี่อ๋า ต้องไปทำตามใจพ่อ

พี่อ๋าก็ต้องจากน้องอะเสะ T^T

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 9. หัวใจไม่ไร้รัก )
เริ่มหัวข้อโดย: Phawaii ที่ 26-12-2009 22:17:48

เรื่องที่พี่อ๋า ทำให้พ่อไม่ได้ หรือว่าพี่อ๋าเป็นเกย์ *  :impress2:

ใช่แน่ๆ เลยอ่ะ  ~  ดูต่อไปจะตีกันอีกมั้ยย พี่น้อง ก่า พี่อ๋า เนี้ยย  :laugh:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 9. หัวใจไม่ไร้รัก )
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 26-12-2009 22:44:20

จิ้มบวกๆ

พี่อ๋าน่ารักเริ่มเปิดใจกับน้องแล้วใช่ม๊า

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 9. หัวใจไม่ไร้รัก )
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 26-12-2009 23:09:34

เฮ้ย...........พี่อ๋าเคยมีไรกะผู้ชายด้วย กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสส

น้องระวังตัวไว้ให้ดีนะ งานนี้สงสัยจิไม่ปลอดภัย คริคริคริคริคริ

แต่ที่ดีใจที่สุไอ่เชนมันกลับไปซะที

ทางนี้เค้าจะได้แฮปปี้กัน :oo1:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 9. หัวใจไม่ไร้รัก )
เริ่มหัวข้อโดย: gboy ที่ 27-12-2009 01:11:30

 :o8:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 9. หัวใจไม่ไร้รัก )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 27-12-2009 02:08:25

อ่านสองตอนนี้แล้วน่ารักอ่ะ :-[

แบบพี่อ๋าก็ดูเปิดใจมากขึ้น แถมมีจุ๊บๆๆหน้าผากน้องไปอีกสองสามที...กร๊ากกก...ชอบๆๆๆๆ


แต่พี่อ๋าเคยมี --- กะผช ด้วยเหรอ....เป็นทหาร?.โว้ววว งานนี้น้องรอดยาก..กรี๊ดดด :impress2:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 27-12-2009 06:44:42

******************************
...................อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 10 .ค้นหา (หัวใจ) >>>
*****************************
...........................
............
..ความรักเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลา  ว่าม่ะ
ผมก็คิดอย่างนั้น
++เวลาดวงจันทร์เต็มดวงนี่สวยจัง  พี่นัทว่าม่ะ.++
++คนเรามีความรักอะไรมันก็สวยทั้งนั้น..++พี่นัทย้อน
++อ่ะอย่างงั้นเวลานี้พี่นัทมองอะไรก็สวยไปหมดดิ..++
++.555..มันผ่านเวลานั้นมานานแล้ว  รักของพี่มัน 5 ปีล่ะมั้ง++
++ซื่อ  หรือว่าแกล้ง.ของอย่างนี้มันเหมาะสำหรับคนเพิ่งมีรัก..++
++หมายความว่าไง..++
++ทำไมพี่จะดูไม่ออก...++
++เก่งนี่  ไหนลองว่ามาซิ..++
++พี่อ๋างัย..++คำตอบสั้นๆของพี่นัท
++งานนี้น้องพี่  ท่าจะหลงรักเค้าเต็มๆ..++
++โหหหห  เก่งจริงๆ   แต่ผิด...++ผมรีบปฎิเสธ
++สงสารพี่เชนเหมือนกัน..++พี่นัทชิงพูดต่อ
++อ้าวว  กวนน่ะนี่  พูดแดกดันอยู่ได้..++
++ความจริงแต่ไม่กล้ายอมรับมากกว่า...++พี่นัทยังขำไม่จบ


++ผมอยากอุ้มหลาน..++
++น่ะ  เห็นมั้ยเปลี่ยนเรื่องทันที  แค่นี้ก็รู้แล้ว..++
++อยากอุ้มหลานก็มีเองซิ..++
++เวรกรรม..มีได้คงไม่ง้อพี่หรอก++
++ถ้าน้องยังไม่แต่ง   พี่ก็ไม่คิด..++
++จะให้แต่งกับครายยยย..++ผมลากเสียง
++ให้พูดจากใจน่ะ...++พี่นัทว่า
++มีการวางแผนอีกต่างหาก.  เพิ่งรู้น่ะนี่ว่าพี่คิดเรื่องนี้อยู่++
++ยังก็อดคิดไม่ได้น่า  ก็ตอนนี้เชนมาแล้วนี่   แต่พี่ชอบพี่อ๋า..++
....ผมมองพี่นัทขำๆ 
++เลิกพูดเรื่องไร้สาระซักทีเถอะน่า..++
++..เออ  น้องเจอพี่บอยด้วย  ตอนไปเชียงใหม่..++
++จริงหรือ...++พี่นัททำหน้าตกใจ
++อืมม..++
++แต่ที่น่าตกใจกว่านั้น  พี่เชนกับพี่บอยเค้าเป็นญาติกัน
พี่เชนเคยไปอยู่บ้านพี่บอยตอนเด็กด้วยน่ะพี่..++
++เห้ยยยย  จริงดิ  โลกมันกลมว่ะ..++พี่นัทขำ
++น้องก็ว่า..++ผมเองก็ขำ
++บอยเป็นไงบ้าง..++
++ก็คงสบายดี  แต่ว่าเค้าเลิกกับพี่เจนแล้ว..++
++จะข่าวดีหรือ  ข่าวร้ายล่ะ..++
++ไม่ทั้ง 2 อย่าง..แต่เมื่อเค้าเลือกแล้วคงไม่มีใคร
ห้ามเค้าได้..++
++เค้าถึงว่าโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ..++
………………….
………………..
……..



++นอนคุยอะไรกันอยู่ครับ  ขอผมคุยด้วยคนได้ม่ะ..++
++เอาซิพี่อ๋า...++พี่นัทตบที่เตียงให้เค้านอนเล่น
++ดวงจันทร์สวยจังเลยน่ะครับ..++
พี่อ๋าพูดขึ้นอีกคนเป็นคำเดียวที่ผมใช้ก่อนหน้านี้
..ทำให้ผมกับพี่นัทหัวเราะพร้อมกับ
++ขำอะไรหรือครับ...++
++เปล่าคับพี่  สวยจริงๆครับ..++พี่นัทตอบ
++พี่อ๋าเคยนอนดูดวงจันทร์เต็มดวงกับใครมั้ยครับ..++
++ยังเลยครับ...++
++พี่อ๋าว่าม่ะ  ถ้าได้นอนดูดวงจันทร์กับแฟน 
มันคงโรแมนติกน่าดูเลย..++พี่นัทพูดไปตามเรื่อง
แต่สิ่งที่ผมคิดเหมือนพี่นัทต้องการค้นหาอะไรบางอย่างจาก
พี่อ๋า  ผมจึงแกล้งทำเฉยไม่พูดอะไรออกมา  อยากรู้เหมือนกัน
ว่าเค้าคิดอะไร  หรือจะตอบว่าอะไร
++ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นน่ะคับผมว่า..++
++ตอนเด็กๆเรา 2 คนชอบมานอนดูดวงจันทร์ด้วยกัน..++
++มักขอโน่นขอนี่ตามเรื่องตามราว  สมหวังมั่ง
ผิดหวังมั่ง  แต่ถ้าขอพ่อกับแม่น่ะ  ได้ชัวร์..++
..ผมกับพี่นัทขำกลิ้งเมื่อพูดถึงเรื่องตอนเป็นเด็กกัน.....
++คุณนัทกับน้อง  เป็นพี่น้องกันดูมีความสุขรักกันดีน่ะครับ++
++ก็มีครับ  ตอนเด็กๆทะเลาะกัน  ตีกันบ่อย..++พี่นัทพูด
++ถึงผมจะเป็นพี่  ก็ทำอะไรน้องได้ไม่มากครับ  เพราะ
หากน้องเป็นอะไร  ผมหลังลาย ก้นลาย  โดนพ่อฟาดครับพี่..++
++พี่นัทเค้าถึงไม่ชอบน้องไง  เค้าจะหาโอกาสรังแกน้องตลอด
อย่างเช่นไปเล่นอะไรกับเพื่อนเค้า  ก็จะไม่ให้เล่นด้วย  ได้อะไร
ก็จะไม่แบ่ง   อะไรที่ผมชอบกินเค้าก็จะแย่ง   ถ้าพ่อไม่อยู่..++
“พี่อ๋ารู้มั้ยอะไรที่ทำให้ผมรักน้อง...”
“อะไรคับ...”
“ก็มีวันหนึ่งเราไปเล่นกันนอกบ้าน  ผมก็เล่นกับเพื่อน
ตามปกตินี่แหละคับ  แต่ทะเลาะกันเรื่องเล่นรถบังคับ  เพื่อนมันแย่ง
มันอยากเล่นมาก  มันตัวใหญ่กว่าผม  ผมก็ไม่กล้า  มันตบหัวผม
เจ็บโคตรๆ   ผมน้ำตาเล็ดเลยอ่ะ..”
++แต่น้องเชื่อมั้ยคับ เค้ามองหน้าเห็นผมน้ำตาไหล
 ถึงจะตัวเล็กกว่าผมอีก  กลับโดดฟัดไอ้นั่นแบบไม่กลัวซักนิด
แต่ก็ทำอะไรมันไม่ได้หรอกคับก็มันตัวใหญ่กว่ามากๆ
มันเตะน้องหมอบซุดลงกับพื้น  น้องนอนกุมท้องฟุบอยู่
พอผมเห็นมันฟัดน้องผมซะเจ็บขนาดนั้น  มันทำให้ผมอึดมีแรงสู้
ผมโดดถีบหน้ามันเลยแบบว่า  เมิงกล้าทำน้องกูเร่อะ.ไอ้สาดด 
น้องลุกขึ้นเอารถบังคับฟาดที่หลังไอ้นั่นแตกกระจาย  เพื่อนมัน
ไม่มีใครกล้าเลยล่ะมายุ่งเลย..++
++คงเป็นเพราะเราเป็นลูกทหารด้วยเลยไม่มีกล้ามาแหยม..555++
.......................................
...............
“ตอนนั้นสะบักสะบอมทั้งพี่ทั้งน้อง  กลับมาบ้านโดนไม้จากพ่ออีก
ผมเจอหลายทีเลย  ปวดแสบปวดร้อนไปหมด  ส่วนน้อง 1-2 ครั้งได้
 ก็เพราะพ่อไม่กล้าตีกลัวลูกสุดที่รักเจ็บ  หรือคงเป็นเพราะว่าน้อง
ตัวเล็กกว่าผมมากมั้งตอนนั้น โอยยยสุดๆ  พูดไปก็ขำ  ทำกันไปได้ไงไม่รู้...”
“ผมโดนหนัก  เพราะเป็นพี่แล้วยังไม่ดูแลน้อง  แล้วยังพาน้องไปหาเรื่อง
เค้าอีก  พ่อก้อไม่ฟังอะไรเลย  มันหาเรื่องก่อนต่างหาก 
ผมไม่ทำใครก่อนอยู่แล้วนอกจากแกล้งน้องตัวเอง...555..”
“แม่ทายาให้ร้องไปด้วย  ไม่เคยเห็นลูก 2 คนเป็นแบบนี้
เช้าอีกวัน  พ่อพาไปบ้านไอ้นั่น  ให้เราไปจับมือเป็นเพื่อนกัน
เราก็ต้องทำตามที่พ่อต้องการ..”แต่ใจก็ยังเคืองๆมันอยู่


“เรื่องราวของคุณทั้ง2 คนตอนเด็กๆน่าสนุกจังน่ะครับ”
เสียงพูดที่เย็นชาของพี่อ๋าทำให้เสียงหัวเราะผมกับพี่นัทชะงักลง
ผมสะกิดพี่นัทยิกตามด้วยขยิบตา......
“ผมจะบอกน้องว่าเสาร์อาทิตย์  ผมจะกลับบ้านน่ะคับ”
“ไปเที่ยวด้วยได้มั้ย”  พี่นัทถาม
“อย่าเพิ่งดีกว่า”  พี่อ๋าหันมามองหน้าผม
“ผมบอกท่านผู้การแล้วคับ”
ผมพยักหน้าเป็นการรับรู้ของเค้า.....
..พี่อ๋าลุกขึ้นเดินเหมือนหนีเรื่องที่ผมกับพี่นัทคุยกัน  เพราะ
อย่างที่ผมรู้ว่าเค้าไม่มีพี่น้อง  แม้จะมีน้องๆ อีก 2 คนแต่ก็เป็น
คนล่ะแม่  อีกอย่างอายุก็ห่างไกลกันมาก
“พี่พูดอะไรผิดหรือเปล่า  ทำไมสีหน้าพี่อ๋าเครียดอย่างนั้น”
พี่นัททำหน้างงๆ
“พี่พูดไม่ผิดหรอก  แต่เค้ามีเรื่องไม่สบายใจต่างหาก”
“แสดงว่าน้องรู้”
“ก็พอจะรู้บ้าง  เพราะเค้าบอก”
“แล้วเราจะทำไงดี”
“น้องก็อยากช่วย  แต่เค้าไม่ได้พูดอะไรมาก”
ผมลุกขึ้นเดินเข้าบ้าน  ทำให้พี่นัทก็ลุกขึ้นตาม....
แต่ผมกลับได้ยินเสียงรถพี่อ๋าขับออกจากบ้าน  นี่ก็  4 ทุ่มกว่าแล้วเค้า
จะไปไหน.....
“พี่อ๋าออกไปข้างนอก”ผมหันมาถามพี่ชาย
“โทรหาดิ  ว่าเค้าจะไปไหน”
...พี่นัทเหมือนรู้ใจผมวิ่งไปที่รถทันที  ทำให้ผมเองก็ต้องวิ่งตาม
พี่ส้ม  พี่ฝ้าย  ป้าชื่น  เห็นก็ตกใจขณะนั่งดู ทีวีกัน ที่ห้องรับแขก
รีบตะโกนไล่หลังมา
“คุณน้อง  คุณนัท จะไปไหนกันค่ะ”  พี่ฝ้ายวิ่งตามออกมา
“อ๋อ  จะตามพี่อ๋าไป”ผมเองก้ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน
“บอกพ่อกับแม่ด้วยน่ะเดี๋ยวมา”  พี่นัทตะโกนบอก
“ค่า” 
..............................
.................
** ติ๊ดดดดดดด  ติ๊ดดดดดดดดดด **
.......................................
..............

ผมกดโทรศัพท์หาพี่อ๋าหลังจากที่พี่นัทขับรถออกตามมาจากบ้าน
เสียงดังนานแล้ว  แต่ไม่ยอมรับของเค้าทำให้ผมอดเป็นห่วงไม่ได้
ยิ่งนึกถึงสีหน้าเค้าตอนที่เดินออกมายิ่งไม่สบายใจ
“เค้าไม่รับโทรศัพท์”ผมส่ายหัวให้พี่ชาย
“งั้นลองเครื่องพี่มั้ง  กดทีซิ”พี่นัทบอกอย่างร้อนใจเหมือนกัน
..ไม่นานพี่อ๋าก็รับ.....
“สวัสดีครับ”เสียงเค้ารับโทรศัพท์
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”
“คุณหนูมีอะไรให้ผมรับใช้ตอนนี้หรือเปล่าครับ”เสียงเค้ากล้าแข็ง
เยือกเย็นยังไงไม่รู้....
“เปล่า อยู่ๆ ก็ขับรถออกมาจากบ้านจะไปไหน”
“ผมจะไปกินเหล้ากับเพื่อน  ต้องรายงานมั้ยครับ”
“อ๋อ”  ผมรีบทำความเข้าใจ


“เค้าจะไปกินเหล้ากับเพื่อน”  ผมบอกพี่นัท
ก่อนที่เค้าจะดึงโทรศัพท์มาคุยต่อแทนผม  เพราะเห็นชะงักที่
จะถามอะไรต่อ.....
“ที่ไหนคับพี่”
“...................”
“ผมรู้จัก  ผมเคยไป”
“...................”
“งั้นเจอกันน่ะคับพี่”
พี่นัทตัดสายก่อนจะหันมามองผมที่นั่งเสียอารมเสียอยู่
“เค้าจะที Rain Blue ผับ  จะตามเค้าไปมั้ย”
“ก็ออกมาแล้ว  ก็แล้วแต่พี่ล่ะกัน  ตอนนี้เค้าคงไม่มีอะไรน่าห่วง
ล่ะม้าง  เรา 2 คน  คิดมากไปเอง”
“งั้นก็ไปหาเหล้ากินกันน่ะ”พี่หยอกเล่นเพราะรู้ว่าผมไม่ใช่คอเหล้า
“ซะงั้น  ตามใจพี่ล่ะกัน  ใครจะเป็นคนโทรไปบอกพ่อกับแม่ล่ะ”
“ก็น้องนั่นแหละ”
..................................
...............
**********************************

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 27-12-2009 06:45:56

******************************
...................อ๋า  กะ  น้อง..............
<<<  ตอนที่ 10 .ค้นหา (หัวใจ) 2>>>
*****************************

ผมสอดส่องสายตาพยายามที่จะมองหาพี่อ๋า  ท่ามกลาง
จำนวนคนไม่น้อยที่เบียดเสียดกันอยู่ด้านใน  แต่มองหาอย่างไรก็ไม่เจอ
“ไม่เห็นมีเลยพี่นัท”
“พี่ก็กำลังมองอยู่”
ก่อนที่พี่นัทจะเดินไปอีกมุมทำให้ผมต้องก้าวขาเดินตามไป
สายตาก็คอยจับจ้องมองหาเค้าด้วย.....
“ไม่มีว่ะ”พี่นัทบ่นแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง
...............
.........
......

.
ผมรีบดึงแขนพี่นัทไว้เมื่อหันมาตรงทางเข้าเห็นพี่อ๋า  ควงสาวสวย
ทีเดียว 2 คนพร้อมกับเหล้าอีกขวดใหญ่..กำลังเดินเข้ามาหาที่นั่ง
โดยที่ตอนนี้เค้ายังไม่เห็นผมกับพี่ที่ยืนอยู่อีกมุมไม่ห่าง  คงเป็นเพราะ
เค้าไม่สนใจมากกว่า.....
“พี่นัทกลับกันดีกว่ามั้ย”
“กลับทำไมน่าสนุกดีออก”
“หึงเค้าหรือไง”พี่ย้อนถาม
“เปล่าน่า  เราจะไปรบกวนเวลาความสุขเค้ามากกว่า”ผมหน้างอแล้ว
“ทำไม  พี่ว่าหากเรารู้จักเค้ามากกว่านี้หน่อยจะเป็นไรไป”
“หมายความว่าไง”
“อยากรู้ใช่มั้ยว่าพี่อ๋าคิดอะไรกับน้องมั่งหรือเปล่า”
ผมทำหน้างงๆใส่
“โทรหาไอ้อ้นเลย”พี่นัทสั่ง
“ทำไม”
“เอาน่า  พี่บอกให้ทำก็ทำถ้าอยากรู้”
“ไม่อ่ะ  ไม่อยากรู้”
“งั้นพี่พี่โทรเอง”พี่นัทขอโทรศัพท์ผมไปโทร
ก็ดีเหมือนกันอยากเจออ้นเหมือนกันน่ะนี่ว่าไป........
...........................
ผมยืนมองภาพพี่อ๋าคลอเคลียสองสาวอย่างสนิทสนมแต่ก็ไม่อยาก
คิดอะไรมากก้อชีวิตเค้านี่น่ะ  เห็นเค้ามีความสุขผมก็อดดีใจไม่ได้
หลายวันที่ผ่านมาเค้าอยู่เคียงข้างผมมาตลอดมันก็คงเป็นสิ่งที่น่าเบื่อ
สำหรับเค้าแน่นอน  ให้เค้ามีเวลาเป็นส่วนตัวมั่งดีกว่า
“พี่นัท”
“คับผม”
“ถ้าพี่นัทจะกินเหล้าที่นี่  น้องว่าเรานั่งอีกโต๊ะดีกว่า”
“ทำไมล่ะ”
“อย่าไปรบกวนเค้าดีกว่าน่า”
“ตามใจแต่ขอนั่งโต๊ะที่ไม่ห่างเค้าล่ะกัน  เห็นม่ะนั่นว่างอยู่”
พี่นัทสะกิดเด็กเสิร์ฟสั่งเครื่องไว้แล้วให้เด็กจัดโต๊ะให้เรียบร้อย
“รออ้นมาคงได้สนุก”พี่นัทขำ
“งั้นก็ตามพี่วิมาอีกคนดิ”
ผมหมั่นไส้พี่นัทที่เอาแต่ขำไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ของเค้า
“วิเค้าไม่มาสถานที่แบบนี้หรอก”
............................
.........



คนเริ่มทยอยกันมาเรื่อยๆอย่างมากมายเพิ่มขึ้น
แล้วไม่นานเท่าไรไอ้อ้นมันก็มาถึงจริงๆ
มาถึงก็ไม่พูดไม่จาเดินมากอดผมแถมทำท่าจะจูบอีกต่างหาก
มันชอบทำอย่างนี้ตลอด....
“ทำไมมาเที่ยวแบบนี้ได้ล่ะที่รัก”  มันกระซิบที่หูผม
“ไอ้เวร”  ผมด่ามันแต่ก็ขำ
“ไปนั่งกันได้แล้ว  พี่ขอนั่งที่ด้านที่เห็นหน้าพี่อ๋าน่ะ”
“ตามสบาย”ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้ว  เจอหน้าไอ้อ้น
มันก็ทำให้ผมลืมที่จะคิดถึงปวดหัวแล้ว.....
..อ้นกับพี่นัททำงานในสายเดียวกันผมเองก็เพิ่งรู้ว่าพี่นัท
ก็สนิทกับอ้นเพราะมันเป็นคนคุยสนุกขี้เล่นได้ตลอด......
ทันทีนั่งลงที่โต๊ะ  ผมไม่หันไปมองพี่อ๋าซักนิด  ไม่รู้ว่าตอนนี้
เค้าจะเห็นพวกเราหรือยัง  แต่สายตาพี่นัทก็กำลังจ้องมองไป
อยู่แล้วก็ยิ้ม...
“หาอะไรคับพี่”อ้นถาม
“อ๋อไม่มีอะไรอ้น”
“สั่งอะไรเพิ่มม่ะ”พี่นัทถามัน
“ไม่เป็นไรพี่   ผมขอคุยกับน้องก่อน” แม้เสียงดนตรีจะดังสนั่น
แต่ก็พอจะคุยกันรู้เรื่องมั่ง  อ้นขยับมานั่งติดกับผมแล้วเอามือ
มาโอบที่เอวผมตามประสาคนมือไวแต่ไหนแต่ไร....
“อ้นๆๆๆ”พี่นัทเรียก
“คับพี่”มันหันไปมอง
“ถนอมๆน้องพี่หน่อยน่ะโว้ยยย”พี่นัทแซว
“จะพยายามครับพี่  เพราะน้องมันชอบแบซาดิสๆคับ”
..ผมเห็นพี่นัทยกแก้วขึ้นไปทางพี่อ๋า  สงสัยเค้าคงเห็นแล้วล่ะ
พี่นัทหันมาขยิบตาให้ผมแล้วยิ้ม
..ไอ้อ้นนี่มานั่งมันก็ไม่พูดอะไรเอาแต่ยิ้มแล้วกระดกแก้วเหล้า
เอามือลูบหลังผมอยู่จนน่ารำคาญ..แต่ก็ช่างมันเถอะสยิวดี  เอ้ยยย..


ผมเห็นเด็กเสริฟขยับโต๊ะมาติดกับพวกผมแต่ผมก็ทำเป็นไม่เห็น
แล้วก็หันไปดูพวกแดนเซอร์เต้นกันตามจังหวะเพลงดีกว่า
“ไปเต้นกันดีกว่าว่ะน้อง”
“เอาดิ”ผมหันมามองพี่นัทอีกทีเห็นพวกพี่อ๋าขยับเข้ามานั่งติดแล้ว
“สวัสดีค่ะ”เสียง 2 สาวทักพวกผม
“ดีครับ”เรา 3 คนพยักหน้าให้
“ควง 2 เลยน่ะพี่”พี่นัทแซวเค้า
“แหม่ก็ทำไงได้ล่ะ”พี่อ๋าตอบ
“พี่นัท ผมกับน้องจะออกไปดิ้นกันน่ะ”
“เอาเลยอ้น”
.........................
........................
...........
อ้นเดินมากอดคอผมไว้แล้วก้มมากระซิบ
“ไอ้นี่มันมาด้วยหรือ”
“เค้าก็มาของเค้า  ไม่เกี่ยวกุ”ผมตอบง่ายๆ
“แต่ก็ช่างมันเถอะ  แมร่งคิดว่าตัวเองหล่อตายล่ะควงหญิงทีล่ะ 2”
“เรื่องของเค้าน่า”ผมก็ตบที่หลังมันเบาๆ
......................
.......
ผมกับไอ้อ้นดิ้นกันไปดิ้นกันมา  พร้อมกับคนอื่นอีกมากมายอย่างเมามัน
ในอารมณ์โดยเฉพาะ  ไอ้อ้นเอาซะเต็มที่  เพราะมันทำอะไรมันบอกว่า
ต้องทุ่มเทให้สุดๆ  จนคนข้างๆคงอดรำคาญไม่ได้มั้ง...ผมก็ได้แต่ขำ…
........................
.........
......
..........................................
.....................................

**ปั้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง**
**ปั้งงงงงงงงงงงงงงงง**
** ปั้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง**
เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวขึ้น 3 นัด กลบเสียงเพลงที่ดังก้องอยู่
  ตามด้วยไฟดับอีกลงพรึ๊บบบบบ  ทันที
**ปั้ง ปั้ง**ตามมาอีก 2 นัด...เสียงคนกรี๊ด ร้องอย่างหวาดกลัวตาม
ด้วยเสียงร้องไห้ที่ดั่งสนั่นไปทั่ว  ผู้คนต่างแย่งกันหนีออกจากข้างใน
 วงแตกทันทีต่างคนต่างหาทางหนีร่างผมโดนกระแทกจนกระเด็น
กลิ้งไปอีกฝาก  เพราะมัวแต่ตกตะลึงกับเหตุกาณ์  จริงๆผมก็ชิน
กับการได้ยินเสียงปืน  แต่กำลังนึกมองหาว่ามันมาจากมุมไหนตามด้วยไฟดับอีกต่าง....

“น้อง ๆ ๆ ๆ” ผมจำได้ว่าเป็นเสียงไอ้อ้น  แต่ทำไมมันดังเบาเหลือเกิน
เสียงคนอื่นก็ดังกันระงมไปหมด...ผมยังไม่ตอบอะไรมันทั้งนั้น  กำลังคลำ
หากำแพงเพื่อหาทางออก.....
………………
………………………..





“อ้นนนนนนน   อ้นนนนนนนนนนนน” 
ผมลองตะโกนเผื่อมันจะได้ยินบ้าง  แต่ก็ไม่มีใครตอบกลับเช่นกัน
เสียงผมที่เปล่งออกไปคงไม่สามารถสู้เสียงที่กรี๊ดร้องวุ่นวายกัน
อลหม่านกันอยู่ได้แน่ผมรีบคลำผนัง  เพื่อจะไปทางออกที่ผมคิดว่า
น่าจะมีเพียงทางเดียวกับที่ตอนเข้าซึ่งภายในนี้มันก็กว้างพอสมควร.......
.**....ปึ๊กกกก ....**ร่างใครบางคนมากระแทกอย่างแรง
ส่งให้ร่างของผมเซหัวกระแทกกับผนังปูนที่ผมจับอยู่จนผมต้องเซล้มลง
ไปกองกับพื้น  ผมรู้สึกมึนชาหัวไปหมด...ผมรีบเอามือกุมตรงที่รู้สึกปวด
**โอ๊ยยยยยยยยย  เจ็บ**
ผมร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อมีใครคนมาเหยียบผมซ้ำบนร่างผมอีก 2-3 ที
คงเป็นเพราะว่ามันมืดเกินที่จะมองเห็น  และคิดว่าน่าจะเป็นผู้หญิง
เพราะเป็นส้นของรองเท้านั่นเอง
………………
………………
…………
..ผมเอามือจับตรงที่โดนเหยียบ  แมร่งเจ็บฉิบหาย  แต่อย่างว่าเหตุการณ์
ตอนนี้คงโทษใครก็ไม่ได้  ผมเองก็ยังเหยียบไปโดนคนอื่นบ้าง
..เวรกรรมมันช่างตามทันได้ไหวจริงๆ
**พรึบบบบบบบบ**เสียงไฟที่สว่างขึ้นทำให้ผมรู้สึกโล่งขึ้นมาทันที
อย่างน้อยก็มองเห็นอะไรเป็นอะไรบ้างแม้ตอนนี้มันจะระบมไปทั่วร่างแล้ว
ผมเอามือลูบที่หัวอีกทีเมื่อรู้สึกว่ามันเจ็บแสบมากขึ้นกว่าเดิม
ผมเอามือขยี้ตรงที่เจ็บแต่รู้สึกเหมือนว่ามันเปียก    ทำให้ผมรู้สึกเอะใจ
ผมจึงค่อยดึงมือกลับออกมาดู....
“เลือด  นี่”  ผมพูดกับตัวเองแล้วก็ยิ้ม
“อ้าวววว  เฮ้ยยยยยยเลือดนี่หว่า.”ผมร้องลั่นเสียงดังอย่างตกใจกลัว
กับมือสีแดงฉานของตัวเอง
ผมกลัวเลือดเห็นไม่ได้  หายใจไม่ทั่วท้องซักทีแล้วผมก็หมดความรู้สึกไป
...........................
..................
..............
.......................
..............
...แม้ตาผมจะยังไม่ได้ลืมขึ้นแต่ได้เสียงแว่วๆดังวิ่งข้าหูมา
“นัท  พ่อจะฝากอะไรกับนัทได้มั่งนี่..++เสียงพ่อพูดกับพี่นัทอย่าง
เยือกเย็นนี่แสดงว่าพ่อกำลังโกรธพี่นัทอย่างแรง
“ผมขอโทษครับพ่อ”เสียงพี่นัทร้องไห้
“ท่านครับ  อย่าโทษคุณนัทเลยครับ  มันเป็นความผิดผมเอง
ถ้าผมไม่ไปที่นั่น น้องก็คงไม่เป็นอะไร”
“มันไม่ใช่ความผิดของหมวดหรอก”
เสียงพ่อบอกพี่นัทอย่างเรียบเฉย
“พ่อ  เรื่องมันก็เกิดแล้วไม่มีใครต้องการให้มันแป็นอย่างนี้หรอกน่ะ
อีกอย่างลูกน้องก็แค่หัวแตก”
“แค่หัวแตก แล้วไง เย็บ 20 กว่าเข็ม”พ่อตวาดใส่แม่
“คงให้ต้องลูกหัวฟาดพิ้นสมองเสี่อมไปเลยใช่มั้ย  ถึงจะบอก
ว่าลูกเจ็บสาหัส”
“พ่ออย่าตะคอกใส่แม่ซิครับ”เสียงพี่นัทยังคงร้องไห้อยู่
“ใช่ค่ะ  ฉันมันเป็นแม่ที่เอาไหน  ไม่เคยสนใจลูกเลยนี่ค่ะ
ไม่เหมือนคุณที่จะรู้ไปหมดว่าลูกต้องการอะไร”
แต่มันเป็นเสียงของแม่กำลังประชดพ่อมากกว่า...
...............
“พ่อคับ  แม่คับ  อย่าทะเลาะกัน  พ่ออย่าเอาความโมโห
ของพ่อมาลงที่ที่แม่เลยครับ  ถ้าพ่อจะว่าคนนั้นต้องเป็นผม
 ผมขอโทษที่ผมดูแลน้องไม่ได้  ตอนนั้นเหตุการณ์มันชุลมุน
วุ่นวายไปหมด  แถมคนกรูกันเพื่อหาทางออก ผมพยายาม
ที่จะฝ่าคนไปหาน้องแล้วแต่ก็ไปไม่ได้  แถมไฟก็ไม่มี..”
“ผมตะโกนเรียกน้องตลอดแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับอาจเป็นเพราะ
เสียงคนร้องกันให้ระงมไปหมด”
…….
…..
……

“พ่อคาบบบบบบ”ผมเรียกพ่อ
ทำให้ทุกคนหันมาที่ผม.....
...พ่อวิ่งมาหาผมแล้วก็ร้องกอดอย่างดีใจ  ผมเห็นน้ำตาของพ่อ
ไหลออกมาอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน....
“รู้สึกตัวก็ดีแล้ว”พ่อพูดเสียงขาดๆหายๆ
“ลูกรู้มั้ย  ถ้าหนูเป็นอะไรไปพ่อจะอยู่ได้ยังไง หืออออ”
พ่อบอกความรู้สึกตัวเองกับผม  แต่กลับเห็นพี่นัทกับพี่อ๋ายืนเช็ดน้ำตากัน
“เป็นไงบ้างลูก”แม่ค่อยลูบหัวผม
“พ่อกับแม่อย่าทะเลาะกันน่ะ”ผมเอามือพ่อมาจับมือไว้
“น้องไม่อยากให้พ่อทะเลาะแม่ รู้มั้ยว่าน้องดีใจและมีความสุข
มากแค่ไหนที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อกับแม่”
“พ่ออย่าดุแม่อีกรู้มั้ย”น้ำตาผมไหลอาบแก้ม
“ครับลูกรัก  พ่อไม่ทำแล้ว  พ่อแค่อารมณ์ชั่ววูบไปหน่อย”
พ่อรับปากผม
“ไม่เชื่อ”เสียงผมแข็งนิดๆ
“ทำไมล่ะลูก  จะให้พ่อทำไง”ผมพูดอย่างงงๆ
“พ่อหอมแก้มแม่ก่อนดิ”ผมหัวเราะ
“เล่นอะไรบ้าๆ”แม่ดุผมอย่างเขินอาย
..แต่พ่อก้มลงจูบที่แก้มแม่ไป 1 ที
“พ่อขอโทษน่ะแม่  ยกโทษให้พ่อด้วย”เสียงพ่ออ้อน
“แม่เข้าใจจ๊ะพ่อ  แม่ไม่โกรธพ่อหรอก”
“เย้ เย้ เย้ เย้ เย้ เย้”ผมตบมือร้องอย่างดีใจที่เห็นพ่อกอดแม่
แต่ “โอ้ยยยยยย  เจ็บ”พอผมขยับมากก็รู้สึกกระทบไปถึงแผล
“เป็นไงมั่งลูก”  แม่จับมือผมออกตรงที่มีผมกำลังกุมอยู่
“อย่าจับซิลูก”  ไปจับมันก็ยิ่งเจ็บมากเข้าไปอีก
“ใช่ๆ”  พี่นัทนั่งลงข้างผม
“แล้วน้องจะกลับบ้านได้เมื่อไร”
“ก็ให้หมอดูแลซักคืนเป็นไง”พ่อยิ้ม
“ไม่เอาผมกลัว”  เพื่อนๆบอกว่าโรงพยาบาลผีดุเพราะคนตายเยอะ
“นอนที่นี่ซักคืนล่ะน่าน่ะ  พี่จะอยู่เป็นเพื่อน”พี่นัทบอก
“คืนเดียวเองลูกเดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อจะมารับกลับ”
“คับพ่อ”อย่างน้อยคืนนี้ผมก็ไม่ต้องนอนคนเดียว
“พ่อกับแม่กลับไปนอนเถอะคับ  ดึกมาแล้ว”
“โห  รีบไล่เลยน่ะ  ง่วงหรือยังล่ะ”
“คับ  ง่วงแล้ว”ผมห่าวให้พ่อกับแม่ดู  อาจเป็นเพราะฤทธิ์ยาด้วย
พ่อกับแม่ก้มมาจูบที่หน้าผากก่อนจะลากลับ  ผมยกมือโบกให้พ่อ
เป็นการลา  แต่ไม่เห็นพี่อ๋าในห้องแล้ว  ไม่รู้ว่าไปไหน....
“เฝ้าให้ดีล่ะ  ถ้าน้องตื่นขึ้นมา  ไม่เห็นพี่นัทนอนอยู่ข้างๆ
น้องจะโทรไปฟ้องพ่อกับแม่”ผมขู่พี่ชายตัวเองก่อนหลับตาลง
“ซะงั้น  งั้นพี่จะเฝ้าตรงนี้ทั้งคืนไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“ดีมากๆ”  ผมพูดเบาๆ
...............................
.......คงเป็นเพราะว่าฤทธิ์ยาจริงๆทำให้ผมหลับลงอย่างง่ายดายโดยที่
ไม่ได้ถามข่าวคราวของเหตุที่เพิ่งประสบมาว่ามีใครเป็นอะไรหรือเปล่า
มีคนตายหรือเปล่าเพราะได้ยินเสียงปืนดังหลายนัด......
....................................
....................
************************

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 27-12-2009 06:53:55

**************************
ขออนุญาตผู้อ่านอัพอีกตอนน่ะครับ
จะได้เท่าที่บอร์ดนั้นเลย...คริคริคริ..อาจไม่ดีเท่าไรเนื่องจากไม่ได้ทวน คิกคิก
และผมก็หัดเขียนเช่นกัน
..........
โดยส่วนตัวผมแล้วถึงจะมีคนอ่านเพียงแค่คนเดียวผมก็จะเขียนให้จบครับ
เพราะการเขียนมันเหมือนการได้พักผ่อนหลังจากที่ทำงานเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว
ผมก็ไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่าให้คนรู้จักนิยายของผม  กับการมีรอยยิ้มเมื่อได้อ่าน
..........
เจอกันใหม่คงอีกหลายวันเพราะไม่มีค้างแล้วคับ  ของใหม่ก้อยังไม่ได้เริ่มเขียน
ตอนนี้ที่ทำงานใกล้ปีใหม่งานก็ยิ่งเยอะ  ไม่ได้หยุดอย่างคนอื่นอยู่แล้ว...
...
***********************

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: gboy ที่ 27-12-2009 07:53:58

 :จุ๊บๆ:
 :oni3:
มาอีก มาอีก

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 27-12-2009 09:04:13

ขยันจริงๆ ขอบคุณค๊าาาาา

ตามอ่านอยู่เรื่อยๆ อยากรู้เหมือนกันว่าเสียงปืนมาจากไหน

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 27-12-2009 10:08:10

สงสารพี่นัทอ่า...โดนพ่อด่าเลย..

อีพี่อ๋าก้อแหมควงสองเลยอ่ะ....ชิส์...เมื่อไหร่เค้าจะรู้ใจตัวเองกันนี่


ปล...รับทราบ และรอตอนต่อไปจ้ะ :L2:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: originalprincessaae ที่ 27-12-2009 13:39:48

หนุกม๊ากก


รอตอนต่อไป o13

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: Phawaii ที่ 27-12-2009 13:59:11

ควง2 แหละ เอามั้งน้อง ควง5 ไปเลยยย  :laugh:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: Natavishi ที่ 27-12-2009 14:38:01

ชอบ ๆๆๆๆๆ

หนุกดี

แล้วใครยิงปืนละ

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 28-12-2009 15:49:36

พี่อ๋าควงสอง.......... เจ้าชู้ว่ะ
ส่วนน้องหลังจากไอ่เชนจากไปก็มีไอ่อ้นมาเสียบ
เฮ้อ........แล้วเมื่อไรพี่อ๋ากะน้องจะรักกันซะที :serius2:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: Phawaii ที่ 28-12-2009 22:13:46

อ้างจาก: Solar cell ที่ 28-12-2009 15:49:36  

พี่อ๋าควงสอง.......... เจ้าชู้ว่ะ
ส่วนน้องหลังจากไอ่เชนจากไปก็มีไอ่อ้นมาเสียบ
เฮ้อ........แล้วเมื่อไรพี่อ๋ากะน้องจะรักกันซะที :serius2:

อีกนานเพราะว่าเพิ่งหน้า 4 ครับ ฮ่าๆ ๆ *

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 30-12-2009 18:15:46

 :z2:

เรื่องนี้ไม่ได้ลืมน่ะ  คริคริคริแบบว่า ช่วงนี้ยุ่งๆมากเวลาน้อย  อีกเรื่องที่ได้ลงบ่อยๆเพราะปรับไม่มาก
เลยลงบ่อยๆได้   ขอโทษจริงๆ  ขอเวลาซักหน่อย....
 :call:

หัวข้อ: Re: (( อ๋า กับ น้อง.)) ( Up ตอนที่ 10. ค้นหาหัวใจ Up )
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 30-12-2009 18:44:50

จิ้มไร้ท์เตอร์ ไม่เป็นไรจ้า รออ่านได้

HNY 2010 ด้วยน๊า

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Want <<อ๋า กับ น้อง>>)) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า . 03/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 03-01-2010 06:45:44

******************************
...................อ๋า  VS น้อง..............
<<<  ตอนที่ 11   เส้นทาง  By อ๋า  >>>
*****************************
...............................
.............
....กลิ่นกาแฟที่หอมตลบอบอวล  ยามเช้าอย่างนี้ทำให้รู้สึก
ผ่อนคลายหายจากการง่วงนอนได้เหมือนกัน   ผู้คนที่นั่งเรียงราย
อยู่ตามมุมร้านต่างๆ  ทำให้ผมรู้ว่าไม่ได้นั่งอยู่คนเดียวแน่….
สิ่งที่ผมกำลังคิดอยู่ตอนนี้  ก็คือเรื่องงาน  หลังจากที่ตระเวนสมัครงาน
หลายที่   ก็ไม่มีคนรับหรือทำงานที่ไหนก็ทำได้เพียง 2-3 วัน 
ผมก็ต้องถูกเชิญออก...

...ตกลงผมจะทำงานที่ไหนก้อไม่ได้ใช่มั้ยนี่   แต่ผมจะกลุ้มไปทำไม
ผมเองก็ไม่เข้าใจ  คงเป็นเพราะอยากทำให้คนอื่นรู้ว่าผมก็ทำงานเป็น
ทำได้อย่างคนอื่นเหมือนกัน  ไม่ใช่ใช้ชิวิตเรื่อยเปื่อยไปวันๆ 
หลังจากกลับที่นั่นได้เกือบเดือน.....
..บ้าน       ผมจะมีกับเค้ามั้ย  เมื่อผมไม่เคยรู้จักความอบอุ่นในครอบครัวเลย
ตั้งแต่เล็กจนโต  การที่ใช้ชีวิตเพียงลำพังมาตลอด  มันทำให้ผมรู้จักความ
เหงาได้อย่างดี...บ่อยครั้งที่ผมใช้เงินซื้อความสุขเพื่อปลดปล่อย
ความทุกข์ที่มันแทบล้นอกของผมอยู่ตลอดเวลา...

..แม่คือคนเดียวที่ผมรักที่สุด  แต่แม่ก็อยู่กับผมได้ไม่นานอย่างที่ผมปรารถนา
ทุกๆครั้งที่แม่ไปเยี่ยมผม  แม้ว่าแม่จะพยายามกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้ม
แต่มันก็ไม่สามารถปิดปังสายตาแห่งความเศร้าโศกได้เลย.......

..................................
................

...ผู้ชายกางเกงยีนสีซีดๆ  เสื้อสีดำ  แว่นดำ  ตัวเล็ก ผิวดำแดง
นั่งอยู่ไม่ไกลเท่าไร…..
หากผมไม่ใช่คนที่สังเกตซักนิด ก็คงจะเป็นเรื่องบังเอิญที่นั่งลงที่ไหน 
ก็มักจะเห็นเค้าตามผมมา.จนเห็นได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น 
แต่ยังหรอก  ผมยังไม่อยากให้มันรู้ตัวว่าคิดอะไรอยู่  ผมยังคงนั่งเล่น
คิดอะไรเพลินๆอยู่ที่นี่จนรู้สึกเบื่อ   ก่อนที่จะเดินไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์
แล้วเดินออกจากร้านทันทีอย่างเร่งรีบ...........

.....ผมพยายามมองที่กระจกหลังเพื่อจะดูว่ามีใครตามหรือเปล่า...
..มันจริงอย่างที่คิด....ตอนนี้สิ่งที่ผมจะต้องทำก็คือ   ทำอย่างไรผมถึง
จะจับไอ้คนที่กำลังตามผมคนนี้ได้......
....ผมขับรถเรื่อยๆไปจนถึงที่พักแล้วเลี้ยวเข้าคอนโดหรู 5 ดาว 
ที่แม่ทิ้งไว้ให้หลังจากที่ท่านเสีย......
...ผมคุยกับพนักงาน รปภ.ที่นี่ซักครู่ก่อนจะกำชับพวกเค้าว่า 
อย่าทำผิดสังเกตหากงานสำเร็จผมจะมีรางวัลให้ไม่น้อย
........................
........
..ทันทีที่จอดรถเสร็จแล้ว รอ นั่งอยู่ในรถซักครู่  ผมก็ได้รับโทรศัพท์จาก
(เพื่อน) รปภ.ว่ารถที่ผมสงสัยขับเข้ามาข้างในแล้ว...อย่างนี้มันก็เหมือน
อ้อยเข้าปากช้างหรือเปล่าว่ะนี่........
ผมได้ขอความช่วยเหลือเค้าว่าอย่าปล่อยรถคันนี้ออกไป  เพราะมันอาจ
มีอันตรายกับผมถึงชีวิตก็ได้  ทั้งที่ผมก็พอจะเดาอะไรได้บ้าง....
พอรถมันจอด ผมก็แอบมองมันอยู่แล้ว  ก่อนที่จะทำเป็นเดินผ่าน
ตรงที่มันจอดอยู่  เพื่อความแน่ใจอีกรอบ  ก่อนจะวกกลับมาเคาะรถมัน...
“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก” 3 ทีที่ผมเรียกมัน  ก่อนที่มันจะทำหน้าแปลกๆใส่
“เปิดประตู”ผมตะโกนบอกมัน
“มีอะไร”มันเปิดประตูมาถามผมอย่างอารมณ์ เสีย
“คุณออกมาจากรถเดี๋ยวนี้น่ะ  ไม่งั้นผมจะไม่รับรอง
ความปลอดภัยของคุณแน่”
ผมขู่มันไปอย่างไม่เกรง เพราะตอนนี้เลือดผมกำลังขึ้นหน้าแล้ว
“ปล่อยกุ”  มันตะคอกใส่ผมบ้าง เมื่อผมกระชากเสื้อจะลากมัน
ออกมาจากรถ ขณะที่มันเองกำลังพยายามขยับรถจะหนี....
“เมิงจะออกหรือไม่ออก”ผมพยายามดึงมันอีก
ในเมื่อมันไม่ยอมเปิดประตู….
ตอนนี้ รปภ.  มาช่วยผมดึงอีกแรงอย่างทุลักทุเล 
เพราะมันขัดขืน  แต่ร่างเล็กๆอย่างนั้นคงไม่สามารถที่จะทำอะไร
ได้มากเท่าไร   สำเร็จเมื่อผมลาก มันออกมาได้  รปภ.จับแขนขวามัน
แล้วล็อคไว้ข้างหลังอย่างชำนาญ
ทำให้ผมได้สำรวจ  ทรัพย์สินเนื้อตัวมันว่ามีอะไรบ้าง....
..............................



“ใครจ้างมึงมา..”ผมถามมันตรงอย่างนิ่มๆ  แต่สายตาผม
จ้องมองมันอย่างดุดัน..
“คุณพูดอะไร  ผมไม่รู้เรื่อง   ปล่อยผมเดี๋ยวนี้ไม่งั้นผมจะแจ้งตำรวจ”
“เมิงได้แจ้งแน่  ถ้าเมิงตอบคำถามกุก่อน”ผมตบที่แก้มมันเบาๆ 2 ที
“.........................”มันเงียบไม่ตอบอะไรต่อ
“ตอบกุมา   ถ้าเมิงบอก  กุอาจจะให้เมิงมากกว่าที่คนจ้างให้อีกก็ได้”
...ผมเดินไปที่รถก่อนจะค้นหาอะไรบางอย่างที่เองก็ไม่รู้ว่าอะไรเช่นกัน
..มีเพียงกล้องถ่ายรูปที่ผมเจอเมื่อเปิดดูก็เห็นมีรูปผมจริงๆด้วย....
“เมิงถ่ายรูปกุทำไม”
มันก้มหน้าไม่ตอบผมตามเคย.....
“ไปบอกนายจ้างเมิงเลยน่ะว่าไม่ต้องมาแอบถ่ายรูปกุหรอก
 เดี๋ยวกุจะไปให้ถ่ายถึงที่เลย”


\/
\/
\/
\/
\/
\/
\/
กว่าที่นักสืบจำเป็นอย่างมันเปิดปากได้ก็เล่นเอาผมเหนื่อยเหมือนกัน..
ผมถึงว่า   ไปไหนก็เหมือนมีสายตาคนอื่นคอยเพ็งเล็งอยู่ตลอด



.....................  2 วัน  ผ่านไป...........................

..ผมเงยหน้ามองตึกสูงตระหง่านระฟ้า  ที่อยู่ตรงหน้าผม
อย่างบอกไม่ถูก  ถ้าไม่จำเป็นผมไม่อยากจะเหยียบที่นี่นัก......
เท้าที่ก้าวไปข้างในอย่างช้าๆ  เนื่องจากผมเองก็ไม่คุ้นกับมันนัก
หลังจากที่ได้ถามก๊อฟกับกิ้ฟน้องๆ 2คนของผม
 แม้ทั้งคู่จะเป็นลูกคนล่ะแม่  แต่เวลาที่ผมเห็นสายตาทั้งคู่
มันก็ทำให้ผมลืมความโกรธทั้งหมดลงไป...
.................
ชั้นที่ 32 ...หลังจากที่ผมออกจากลิฟท์ก็ยืนมองภาพข้างหน้าอย่างตื่นๆนิดๆ
ผมสาวท้าวเข้าไปแล้ว สายตาจำนวนไม่น้อยที่จ้องมองมาที่ผมอย่างสงสัย
บางคนก็มีรอยยิ้มให้....


“มาติดต่อเรื่องอะไรค่ะ”
“ผมนัดกับท่านประธานไว้ไม่ทราบว่าจะพบท่านได้ที่ไหน”
ผมตอบผู้หญิงที่มาทักผมอย่างสุภาพ…..
“อ๋อ  นัดไว้แล้วใช่มั้ยค่ะ  งั้นเดินตรงไปแล้วขวา   จะมีเลขานั่งหน้าห้องอยู่ค่ะ” 
เธอแนะนำผมอย่างดีเช่นกัน...
“ใครค่ะพี่  มาติดต่ออะไร”เสียงดังแว่วคล้ายกระซิบเบาๆมาถึงหูผม
ทำให้ต้องหันไปมอง
“เค้ามาหาท่านประธาน”
“นึกว่าจะมาสมัครงานซะอีก  ขอเบอร์ไว้ยัง”เสียงสาวๆแซวผม
ผมได้แต่หันไปแล้วยิ้มให้เพื่อจะเดินไปให้ถึงข้างในให้ได้ก่อน
....................
...........
...


“ขอโทษครับ   นี่ห้องท่านประธานใช่มั้ยครับ”
ผมถามคนที่คิดว่าน่าจะเป็นเลขาที่นั่งหน้าห้องคนที่ผมตั้งใจมาหา
“ไม่ทราบติดต่ออะไรค่ะ”
“ผมนัดท่านไว้ครับ”
“ชื่ออะไรค่ะ”เธอทำหน้าสงสัยก่อนจะหันไปเช็คสมุดโน๊ตเธออีกครั้ง
เหมือนไม่แน่ใจ  แต่ผมก็ไม่รอคำตอบของเธอแน่...
ผมพุ่งไปผลักประตูบานนั้นเข้าไปแบบไม่ต้องรอใครอนุญาตทั้งสิ้น..
“ช่วยด้วยยยยย   ช่วยด้วยยยยยค่ะ”เสียงเลขาร้องอย่างตกใจ
“คุณค่ะ”เธอร้องเรียกผมเสียงดังลั่น
แล้วรีบมาดึงแขนผมก่อนจะร้องให้คนช่วยอย่างร้อนรน

“เห้  คุณออกไปเดี๋ยวนี้น่ะ”เธอยังคงลากผมอย่างสุดแรงเกิด...
“ท่านประธานค่ะ”เธอเรียกผู้สูงอายุที่กำลังมองผมอย่างตกตะลึงนิดๆ
ทันใดนั้นก็มีพนักงานผู้ชายอีก 2 คนมารวบแขนทั้ง2 ข้างผมไว้   
แถมทุกคนกำลังออ  ยื่นมองผมอย่างตื่นเต้น หรือตกใจก้ไม่รู้ได้....
“พาผู้ชายคนนี้ออกไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้เลย  แล้วเรียก รปภ.
เอาเค้าลงไปข้างล่างด้วย”เสียงเลขาพูดอย่างเฉียบขาด
“แล้วห้ามผู้ชายคนนี้เข้ามาที่นี่อีก”เธอสั่งต่อ

“แนนซี่  ปล่อยเค้า”เสียงเรียบๆดังขึ้น
“แต่ท่านประธานค่ะผู้ชายคนนี้...........”
“ปล่อยเค้า  แน่นซี่  และบอกให้ทุกคนออกไปได้แล้ว”ชายมีอายุหันหยิบ
หนังสือวางที่ชั้นต่ออย่างไม่ใส่ใจสิ่งตรงหน้า...
ใบหน้าที่นิ่งสงบคงหวังสยบอะไรบางอย่างอยู่แน่
“ค่ะ  แล้วจะให้ผู้ชายคนนี้ออกไปมั้ยค่ะ”เธอถามย้ำ  ชักเริ่มเกรงๆขึ้น
“ปล่อยเค้า  อยากทำอะไรก็ให้เค้าทำ  แล้วพวกคุณก็ออกไปได้แล้ว”

ผมมองคนที่หยิบเอกสารที่วางเรียงรายเข้าที่อย่างช้าๆ
เหมือนไม่รู้สึกอะไร   มันเป็นอย่างตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
กับคนตรงหน้าผมนี่  เขาไม่เคยเปลี่ยนเลยไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีก็ตาม
......................
.........
เสียงประตูปิดลง  ตามด้วยสายตาคู่นั้นที่หันมามองผมซักที

“แกมีอะไรก็ว่า  เดี๋ยวฉันต้องไปประชุมต่อ”
“ผมก็ไม่ได้อยากมาที่นี่นักหรอก”
“ดูนี่คุณทำอะไรกับชีวิตผม”ผมวางซองเอกสารแต่เรียกว่าโยน
จะดีกว่าลงโต๊ะของชายตรงหน้า...
“ทีหลังถ้าจะจ้างนักสืบให้ตามผมล่ะก็   จ้างที่มันเป็นมืออาชีพหน่อย
อย่าเอาพวกด้อยฝีมืออย่างนี้ตามอีก  ไม่งั้นถ้าผมจับได้จะไม่ปล่อย
อย่างคราวนี้แน่”ผมขู่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างโมโหสุดๆ
“แกต้องการอะไร”
“คำนี้ผมน่าจะถามคุณมากกว่า”ผมย้อน
“เรียก  พ่อ  นี่มันลำบากนักหรือไง ”
“ถ้าคุณยังคิดว่าผมเป็นลูกอยู่ก็ขอให้ผมใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบๆ
อย่าให้ใครมาติดตาม  หรือทำให้ผมต้องเสียงานอีก
ไม่งั้นผมจะไม่อยู่ที่นี่แน่”
“เดี๋ยวนี้เมิงมันกล้าแข็งแล้วนี่  อยากทำอะไรกุก็บังคับเมิงไม่ได้
กุส่งเสียเมิงให้เรียนหมดไปตั้งเท่าไร  เมิงเคยคิดบ้างมั้ย”
“แต่ที่ผมรู้น่ะ  และที่ผมอยู่จนมาถึงทุกวันนี้ได้  มีแต่เงินแม่ทั้งนั้น”
ผมเถียงขาดใจ  เมื่อสิ่งที่ได้ยินมันไม่เข้าหู  หน้าตาที่ยับยู่ยี่ 
คงบอกอารมณ์ผมตอนนี้ได้อย่างดี...
“เมิงออกไปได้เลย  แล้วไม่ต้องมายุ่งกลับครอบครัวกุอีก”
“ผมไม่แน่  บอกคนในครอบครัวคุณล่ะกันว่าอย่ามายุ่งกับผม”
“ออกไป แล้วก็ไม่ต้องไปที่บ้านให้กุเห็นหน้าอีก”
“เท่าที่ผมนับได้  ก็แค่ 2 ครั้งที่ผมไปเหยียบบ้านคุณ  ผมไปก็
เพราะเรื่องแม่ทั้งนั้น  ผมอาศัยอยู่ที่คอนโดหลังเล็กๆของแม่ผม
มีความสุขกว่าไปอยู่คฤหาสร้อยล้านของคุณเสียอีก”
ผมพูดถากถางผู้แป็นบิดา  แต่ผมไม่เคยเรียกว่าพ่อได้สนิทปากเสียที..
.....................................
..............
ผมเดินลิ่วออกมาจากห้องนั้น  ผ่านสายตาของคนจำนวนมาก
ที่เหมือนอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องเจ้านายของพวกเค้า....
..........................
...................
“ใครค่ะ  ท่านประธาน”เสียงเลขาสาวถามนายที่นั่งอยู่
อย่างหมดเรี่ยวแรงในชีวิต  สีหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
“ลูกชายคนโตผมเอง”
“จริงหรือค่ะ”สีหน้าเธอแปลกใจแกมยิ้ม
“ทำไมดิฉันไม่เคยเห็นเลย”
“ผมให้เค้าไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่เด็ก  เพิ่งกลับได้ไม่นาน”
เสียงนายพูดหอบๆอย่างเหนื่อยใจ
“ท่านประธานเป็นอะไรมากหรือเปล่าค่ะ”เธอรีบเดินไปดูใกล้ๆ
“ไม่เป็นไรถ้าผมตาย คุณก็เรียกปอเต๊กตึ๊งมารับผมล่ะกัน”
เสียงนายพูดติดตลกเพื่อให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น
...........................................
....................
*************************

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Want <<อ๋า กับ น้อง>>)) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า . 03/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 03-01-2010 06:49:04

*****************************

สวัสดีปีใหม่ช้าหน่อยคงไม่ว่ากันน่ะ

ตอนนี้จะเปลี่ยนให้ตัวละครได้พูดกันเยอะขึ้น
หวังว่าคงไม่งงๆน่ะครับ

มาต่อให้ล่ะ หวังว่ายังมีเพื่อนๆรออ่านกัน..คริคริคริ

*****************************
 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Want <<อ๋า กับ น้อง>>)) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า . 03/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 03-01-2010 15:39:21

 :mc4: Happy new Year 2010
เป็นกำลังใจนะ

ชอบทั้งคู่เลย
แต่เมื่อไหร่จะใช้หัวใจคุยกันซะที  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Want <<อ๋า กับ น้อง>>)) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า . 03/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 03-01-2010 20:23:47

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลัง งับท่าน

ชอบตอนนี้จัง

ชีวประวัติท่านอ๋า  :z2:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Want <<อ๋า กับ น้อง>>)) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า . 03/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 03-01-2010 21:28:21

Happy New Year 2010ย้อนหลังจ้า...

แล้วจะมารอตอนต่อไปนะจ๊ะ :L2:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Want <<อ๋า กับ น้อง>>)) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า . 03/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 05-01-2010 04:07:44

 :L2:    รอตอนต่อไปครับ
















 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Want <<อ๋า กับ น้อง>>)) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า . 03/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Panny ที่ 06-01-2010 20:12:04

เพิ่งสมัครสมาชิก เลยมารายงานตัวว่าเป็นแฟนประจำเรื่องนี้ค่ะ

ยังไม่มาต่อเหรอ

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า 2 . 07/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 07-01-2010 06:48:12

***********************************
........................อ๋า  VS น้อง......................
<<<  ตอนที่ 11   เส้นทาง  2 By อ๋า  >>>
***********************************
............................
.............
.....
<<<<<ย้อนไปก่อนหน้านั้น>>>>>

เป็นเวลาเกือบอาทิตย์ ที่กลับมาอยู่กรุงเทพฯโดยไม่ได้บอกกล่าวใครซักคน  เพราะผมเองก็ไม่รู้จะบอกใคร
วันนั้นเป็นวันแรกที่ผมตัดสินใจไปบ้าน  เพราะคิดว่าเป็นเวลาที่ใครบางคนไม่อยู่  ผมไม่อยากขับรถเข้าไปใน
จึงเดินไปเกาะประตูรั้วเหล็ก ที่แน่นหนา  เหมือนต้องการห้ามคนนอกย่างกรายเข้ามา 

บ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสน์  ที่งดงาม  แม้จะถูกสร้างหลายปีแล้วแต่มันก็ยังดูงดงาม  มีค่ามหาศาล และมันคงได้รับการดูแลรักษาอย่างดีจากคนภายในบ้านนี้   ผมไม่เคยคิดว่านี่คือบ้าน  เพราะมันแฝงไปด้วยความทุกข์  ความผิดหวัง  จากคนที่ได้ชื่อว่าพ่อมอบให้ผมและแม่คนที่ผมรักที่สุดในชิวิต


“มาหาใครครับ”  เด็กหนุ่มน่าจะอายุน้อยกว่าผมไม่กี่ปี่เดินมาทักผม  แม้แต่ผู้ชายคนนี้ผมก็ยังไม่รู้จัก
“ผมมาหาป้าวันเพ็ญ”
“ผมจะไปตามมาให้น่ะครับ  จะให้บอกว่าใครมาหา”
“ผมชื่ออ๋า”
หนุ่มคนนั้นมองผมอย่างตื่นๆเหมือนจะสงสัยก่อนที่จะวิ่งเข้าด้านใน  ผ่านลานสนามหญ้าที่กว้าง
ต้นไม้ ดอกไม้ ที่ถูกตัดแต่งประดับประดา เอาไว้อย่างสวยงาม  คงบอกรสนิยมกับฐานะเจ้าของได้อย่างดี......
เพียงไม่ถึง 5 นาที  คนที่ผมบอกว่าอยากจะเจอก็กึ่งเดินกึ่งวิ่ง  เข้ามาทันที  ตามด้วยอีกสี่ห้าคนที่เดินออกมา
ตามหลังหญิงสูงวัยผู้นี้
“หนุ่ม ๆ”  ป้าตะโกนบอกนายคนนั้นพร้อมกับท่าทางที่ตื่นเต้น
“รีบเปิดประตูเร็วเข้า” ผมเห็นสีหน้าตื่นตกใจของแกอย่างชัดเจน
เกือบยี่สิบปีที่ผมไม่ได้เจอกันเลย   แต่ผมก็ยังจำใบหน้า  กับรอยยิ้มแกได้ดี   แม้จนมีรอยย่นเกิดขึ้นบนใบหน้าแล้วก็ตาม ประตูที่ถูกควบคุมด้วยรีโมทเลื่อนตัวออกอย่างช้าๆ   พร้อมกับป้าวันเพ็ญที่วิ่งมากอดผมอย่างดีใจ
“สวัสดีป้าวันเพ็ญ” ผมทักคนที่เคยเลี้ยงดูผมเมื่อเกือบ 20 ก่อนมาอย่างดี
“ฮือๆ  ฮือๆ ” แต่มันกลับเป็นเสียงร้องไห้แทน
“คุณอ๋า  คุณหนูของป้า ฮือๆ”เสียงเธอร้องดังยิ่งกว่าเก่าพร้อมกับโอบรัดผมไว้เหมือนกลัวผมจะหายไป
“สวัสดีครับคุณอ๋า”
“สวัสดีค่ะคุณอ๋า”  เสียงทักทายผมดังมาเป็นระยะๆ  จากคนที่อยู่ข้างหลังแก  บางคนก็เข้ามากอดผม
เหมือนที่ป้ากำลังทำทั้งที่ผมไม่รู้จักพวกเขาเลย
“ป้า  เจอผมแล้วร้องไห้  ผมจะกลับแล้วน่ะ”ผมอดที่จะแหย่แกไม่ได้
“คุณอ๋า  อย่าทำบาปคนแก่เลยค่ะ  ป้าดีใจ  ตื่นเต้น  ทำอะไรไม่ถูกอยู่แล้ว  ”
“ป้าเฝ้ารอคุณมานานแล้วน่ะค่ะ”
แก่ปล่อยมือผมก่อนที่จะหันไปกอดแขนไว้แทน
“คุณหนูของป้าโตเป็นหนุ่มแล้ว  หล่อมากๆเลยค่ะ  ป้ายังตะลึงเลย  จำแทบไม่ได้”
“ชมแบบขี้ผมก็อายเป็นน่ะครับ”
ป้าวันเพ็ญมองสำรวจไปมาอย่างสนใจ  ผมคงหายไปนานจริงๆ  เพราะนอกจากแม่แล้ว
ผมก็ไม่เคยติดต่อกับใครอีกเลย
“นี่เด็กๆในบ้านคุณค่ะ”  แกเอ่ยชื่อแต่ล่ะให้ผมรู้จักพร้อมกับบรรยายหน้าที่ของแต่ล่ะคน
ให้รู้ไว้  แต่ผมก็ไม่ได้สนใจฟัง
“เข้าบ้านก่อนน่ะคุณอ๋า”แกดึงมือผมเข้าบ้าน  แต่ผมลังเล  เมื่อมองเข้าไปด้านในกลับเห็น
ผู้หญิงที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นเมียใหม่ของพ่อยืนตรงหน้าประประตูทางเข้า
“นั่นคุณ ขวัญภรรยาคุณผู้ชาย” ป้าวันเพ็ญแนะนำผม  กับผู้หญิงที่อยู่ไกลออกไปราว 100 เมตร 
เพียงแค่เห็นหน้าคนที่ทำให้แม่ผมต้องตายอีกคน  ใจก็ร้อนรุ่มไปหมด
ผมแกะมือป้าออก  ก่อนจะเดินไปประจัญหน้าคนที่กำลังจ้องผมอยู่
จากรูปร่าง  ใบหน้า ผิวพรรณ ที่สวยหมดจด  เธอเองก็คงมีอายุมากกว่าผมไม่กี่ปีแน่
แต่ก้อได้คนคราวพ่อเป็นสามี   แต่คิดอีกทีเธอเองก็ใช่คนเดียวที่พ่อเลี้ยงดู


เธอโปรยยิ้มให้ผม  อย่างไม่รู้สึกอะไรกับอารมณ์ที่กำลังเดือดขึ้นจนแสดงออกทางสีหน้า
อย่างชัดเจนในตอนนั้น
“สวัสดีค่ะคุณอ๋า”เสียงทักผมอย่างเป็นมิตรแม้กระทั่งสายตา
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะทุกคนรอคุณอ๋าอยู่”  น้ำเสียงเธอเองก็นิ่งจนผมแปลกใจ
ผมเดินผ่านเข้าบ้านเหมือนไม่ได้ยินเสียงทักจากเธอ  ผมพยายามก้าวอย่างเร็วเพื่อหนีจากคนที่เกลียด 
ผมเดินลิ่วเข้าไปในบ้านอย่างไม่สนใคร  ตรงที่ผมจำได้ว่ามันเคยเป็นห้องนอนของผม
ก่อนจะยื่นมือไปหมุนลูกบิดไปมา  แต่มันถูกล๊อคไว้ 

“เคล๊ก  เคล๊ก เคล๊ก”  ผมยังพยายามที่จะเปิดมันให้ได้  จนต้องถอยออกมาเพื่อจะถีบประตู
ตอนนั้นผมคิดว่าพ่อคงสั่งให้ใครมาล๊อคมันไว้เพื่อไม่ให้ผมมาใช้ห้อง
“คุณผู้ชายให้ล๊อคไว้ค่ะคุณอ๋า”
“ทำไมล่ะครับป้า” ผมชักสีหน้าโมโหใส่
แกชูกุญแจดอกนั้นให้ผมดู
“กุญแจอยู่ที่นี่ค่ะ   ห้องนี้ถูกปิดเพราะคุณผู้หญิงสั่งไว้  ไม่ให้ใครมาวุ่นวายที่ห้องคุณ”
แล้วคุณพ่อท่านก็สั่งไม่ให้ใครมาวุ่นวาย   ยกเว้นให้ป้ามาดูแลทำความสะอาดคนเดียว”
แกยื่นกุญแจใส่มือผม…
“มีของที่คุณผู้หญิงฝากกับป้าไว้ด้วย  เดี๋ยวป้าจะเอามาให้ที่นี่น่ะค่ะ”

ผมรอรับของที่ป้าบอกจะเอามาให้อย่างใจจดจ่อ  ไม่นานนักสิ่งนั้นก็อยู่ในมือผม  เป็นกล่องไม้สักขนาดเหมาะมือ
ขัดมันเงาวับ  ผมถือมันเดินเข้าห้องก่อนที่เปิดมันดู  มันเป็นเพียงกล่องใส่กุญแจเซฟที่ไหนซักแห่ง 
กับซองจดหมายเล็กถึงผม


**อ๋า ลูกรักของแม่  แม่รู้ว่าคงอยู่กับลูกได้ไม่นาน  ทั้งที่แม่อยากอยู่   แต่สุขภาพแม่ไม่อำนวย  กุญแจนี้คือสมบัติ
ที่แม่พอจะทิ้งไว้ให้ลูกได้  เพราะมันเป็นของที่แม่มีมาก่อนจะแต่งงานกับพ่อ  แม่กลัวว่าพ่อจะลืมลูก  จึงเตรียมส่วนของแม่ไว้ให้ลูกหมด  แม่เชื่อว่ามันสามารถที่จะทำให้ลูกอยู่อย่างสุขสบายไปทั้งชีวิตได้โดยไม่ต้องทำงาน
อีกอย่างอย่าไปโกรธพ่อน่ะ  ไม่ว่าพ่อจะเป็นอย่างไรในความคิดลูก  แต่ยังไงพ่อก็คือผู้ให้กำเนิด**

ผมบรรจงพับกระดาษใบนั้นอย่างเบามือ  เพราะมันเป็นโน๊ตที่ถูกเขียนด้วยลายมือแม่  ก่อนที่จะใส่ลงในกล่องเช่นเดิม..........
แล้วลงมือสำรวจของในห้องนี้อย่างตั้งใจ  แม้แต่สิ่งเล็กๆน้อยๆ  ที่ผมเคยเล่นตอนเด็กๆ  ของทุกอย่างที่เป็นของผมมันยังถูกเก็บรักษาอย่างดี   แม้แต่หุ่นยนต์บังคับที่ผมชอบก็ถูกจัดไว้เฉพาะส่วนของเล่น  ผมเดินไปยืนที่หน้าต่างซึ่งจะมองเห็นมุมหลังบ้าน  ถัดออกไปไม่ไกลจะมองเห็นสายน้ำใหญ่ที่ยังคงไหลมาไม่เคยสิ้นสุด  บรรยากาศอย่างนี้มันทำให้ผมอดที่จะคิดถึงแม่ไม่ได้
ภาพที่ผมกับแม่วิ่งไล่จับกันที่สนามหญ้าผุดขึ้นในหัวอย่างชัดเจน  ตอนนั้นไม่รู้เลยว่าพ่ออยู่ที่ไหน  มีเพียงผมกับแม่ที่ต้องคอยดูแลกันและกัน  กับคนรับใช้ 2-3 คน เท่านั้น.......
..........................
............
....
ผมงีบลงบนที่นอนที่ผมสัมผัสมันมาตั้งแต่มันเยาวัยอย่างลืมตัว  ผมชอบนอนเตียงที่แข็งๆ  ถ้ามันนิ่มนิดๆผมจะให้แม่เปลี่ยนให้ทันที  แต่อันนี่คงเป็นอันเดียวกันที่ผมใช้ก่อนจะต้องไปจากบ้านนี้เพื่อไปเรียนที่อังกฤษ  ตามคำสั่งอ
ทั้งที่ผมไม่ได้อยากไปเลยซักนิด  เพราะไม่อยากจากแม่ไป......
.............
...





ผมตื่นขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะหันมาดูนาฬิกา
“นี่เกือบ 4 โมงเย็นแล้วเหรอนี่”ผมตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อปลุกให้หายจากความง่วง
ผมเดินเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา  ก่อนจะหยิบกล่องใบนั้นแล้วเดินลงมาจากห้อง


“พี่ชายมาแล้วค่ะแม่ขา”เสียงเล็กๆดังแว่วทบประสาทหู แต่ผมไม่ได้สนใจอะไร
เพราะผมไม่เคยมีน้อง.....
“ก๊อฟมาสวัสดีพี่ชายเราเร็วเข้า”เสียงเด็กน้อยเร่งร้าว  แล้ววิ่งตรงมาที่ผมกำลังเดินลงบันไดมา
“สวัสดีครับ  พี่อ๋า” เด็กน้อยตัวเล็กๆขาวๆวิ่งมาเกาะแขนผมไว้
“ผมชื่อก๊อฟครับ  ส่วนนี่  พี่กิ๊ฟ”มันแนะนำผมอีกที
“ถอยออกไป”  ผมเสียงดุใส่  ทำเอาเด็กสาวสะดุ้งนิดๆ เหมือนจะร้อง
“แล้วไม่ต้องมายุ่งกับ  กับ  กับผม  เพราะผมไม่เคยมีน้องสาวหรือน้องชาย”  ผมจะใช้คำว่ากูก็ดูแรงไปสำหรับเด็กตัวเล้กทั้ง 2 คน
 “พี่ชายรังเกียจพวกหนูเหรอค่ะ”น้ำตาเธอก็คลอที่เบ้า
“แม่คับ  พี่ชายไม่รับพวกผมเป็นน้อง” มันฟ้องแม่ที่กำลังยืนจ้องมองมา
ผมรู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูกที่ผู้หญิงคนนั้นหน้าแตก  มันทำให้ผมรู้สึกว่ากำลังเป็นผู้ชนะ


“คุณก๊อฟ  คุณกิ๊ฟ  ป้าขอตัวพี่ชายแป้บนึงน่ะค่ะ”  เสียงป้าที่ดังขัดจังหวะ 
ทำผมให้ต้องลดดีกรีความเดือดลง
“คุณอ๋า  ตามป้ามาทางนี้เถอะน่ะค่ะ”
“ผมจะรีบกลับครับป้าผมมีธุระ”
“ฟังป้าซักนิดก็ยังดีน่ะค่ะ”
ผมใจอ่อนยอมรับคำขอของแก 
ป้าวันเพ็ญเดินนำผม   ก่อนที่พาไปอีกมุมที่ลับตาคน  สายตาของแกเหมือนจะอ้อนวอนไปในตัว

“คุณอ๋า เด็กๆเค้าไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย  ส่วนคุณขวัญ ป้าก็คิดว่าเธอเป็นคนที่ดีมากๆ”
“คุณควรจะให้อภัยพวกเค้าน่ะค่ะ  อย่าเจ้าคิดเจ้าแค้นพวกเธอเลย  คุณกิ๊ฟชอบ
มาดูแต่รูปคุณตอนเด็กๆ  เพราะพวกเราไม่มีรูปที่เป็นปัจจุบัน  คุณขวัญเองก็สอนเด็กๆให้รัก  ให้เคารพคุณมาตลอด”
“ป้าอยากให้คุณอ๋ามีความสุข  นั่นเป็นสิ่งที่แม่คุณอ๋ามักพูดกับป้าประจำ”
ผมฟังเรื่องที่ป้าเล่าให้ฟังพอสมควรหลังจากที่ผมออกไปจากบ้านหลังนั้นกือบ 20 ปี
“ทานอะไรหน่อยซิค่ะแล้วค่อยกลับ”
“ไม่ครับป้าผมไปกินที่อื่นดีกว่า”
“คุณอ๋าฝั่งใจแต่เรื่องผิดๆ”
“ผมไม่ชอบที่นี่”
“ถึงยังไงที่นี่ก็คือบ้านของคุณ”
“มันไม่หรอกครับป้า “
ผมรีบเดินออกมาเพราะกลัวว่าถ้านานกว่านี้บุคคลที่ผมไม่อยากเห็นหน้าที่สุดอาจมาถึงได้
“คุณขวัญบอกว่าวันนี้คุณผู้ชายมีงานเลี้ยง”เหมือนแกจะรู้ว่าผมกำลังคิดอะไร
“ถึงยังไผมก็ไม่อยากอยู่ที่นี่นานคับป้า”
“คุณอ๋าไม่รักที่นี่แล้วใช่มั้ยค่ะ”
“ผมไม่ใช่ลูกเค้า”
“คุณอ๋าก็คิดแต่อย่างนี้”
“ผมไปแล้วครับป้า”ผมไม่อยากรีรออะไรอีก




“จะกลับแล้วเหรอคุณอ๋า”เสียงทักของเธอทำให้ผมรู้สึกรำคาญ  ก่อนที่ทำเป็นเดินอย่างไม่สนใจ
“พี่ชายจะไปไหน”  กิ๊ฟวิ่งตามมาจับแขนผมไว้
“กิ๊ฟไม่ให้พี่ชายน่ะค่ะ”เสียงเด็กสาวอ้อนวอนทำให้ผมหยุดยืนลังเล
“ปล่อยแขนพี่เถอะ  พี่มีมีธุระต้องทำ”
“ก๊อฟ  พี่ชายแทนตัวเองว่าพี่แล้วด้วย”เธอตะโกนลั่นอย่างดีใจบอกน้องชายที่ยืนมองอยู่
“หนูรักพี่ชายค่ะอยากให้พี่ชายมาอยู่กับเรา”กิ๊ฟอ้อนผมอย่างสนิทปากเหมือนผมเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน
เธอเอาแขนเล็กของเธอกอดเอวผมไว้
“เอาไว้ว่างๆพี่จะมารับไปเที่ยวน่ะ”ผมพยายามยิ้มให้เธอกับน้อง
“หนูรักพี่ชาย”เธอพูดสั่นๆ
เด็กทั้ง2เดินมาส่งผมที่รถที่ผมจอดไว้นอกบ้านแล้วยืนมองผมตาแป๋วทั้งคู่
สายตาของทั้งคู่ไร้ซึ่งมารยาใดๆ  เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ไร้เดียงสา  ทั้งสองทำราวกับรู้จักผมมาเนิ่นนาน
ซึ่งต่างกับผมอย่างสิ้นเชิง






<<<<<<<<<<<<<<<HHHH>>>>>>>>>>>>>>>


ผมนั่งรอเพื่อรับเด็กๆที่กำลังจะเลิกเรียนอีกไม่กี่นาที  ตามที่ได้รับข้อความจากกิ๊ฟ
ผมเคยเกลียดพวกเขา  เพียงเพราะความคิดที่เห็นแก่ตัวที่ก่อขึ้นใจในใจมาตลอด
จนผมได้มารู้จักทั้งคู่  และเรื่องราวจาก  ป้าวันเพ็ญคนที่ผมคิดว่าไว้ใจที่สุด

“พี่ชายค่ะ”  เสียงกิ๊ฟร้องเรียกพี่ชายที่รักอย่างดีใจ
“สวัสดีค่ะ”เธอวิ่งแล้วยกมือไหว้ทั้งที่ยังมาไม่ถึงแล้วหยุดตรงหน้าพี่ชายอย่างหมดแรง
จนต้องเล็บลิ้นออกมาเพิ่มรีบให้หายใจเข้าปวดได้สะดวกยิ่งขึ้น
“สวัสดีคับ”ผมทักเด็กสาวน่ารักๆตรงหน้า
“ก๊อฟล่ะ แล้วอะไรล่ะครับนี่ทำไมต้องวิ่งด้วย” ผมห่วงเธอจะขาดใจเสียก่อน
“สวัสดี  ครับพี่อ๋า”
“มาช้ากว่าพี่กิ๊ฟเหรอครับนี่”ก๊อฟยืนหอบๆ  เอามือชันเข่าทั้งข้างไว้ หายใจแทบไม่ทันอีกคน
“ใช่อ่ะดิ”
“ก๊อฟต้องเป็นเบี้ย 1 วันพี่อีกแล้ว” กิ๊ฟหัวเราะอย่างอารมณ์ดีต่อหน้าพี่ชาย
“ตามเคย  เสียเงินแทนไม่ได้หรือไง” ก๊อฟบ่นให้พี่ชายได้ยิน
“แล้วมันเรื่องอะไรกันล่ะครับนี่”
“ก็เรา 2 คนเล่นเกมแข่งกันวิ่งไงค่ะ  ใครมาถึงพี่ชายทีหลังต้องเป็นเบี้ยให้อีกคน”
“เอากันเข้าไป  ท่าจะสนุกน่ะ”
“ผมเป็นตลอดเลยอ่ะ  ก็ผมขาสั้นกว่านี่  พี่กิ๊ฟได้เปรียบ แต่ดีใจที่พี่อ๋ามารับครับ”



“แล้ววันนี้จะพี่รับใช้อะไรล่ะครับ”
“พี่ชายพูดซะกิ๊ฟไม่กล้าเลย”  เธอทำหน้าอ้อนผม
“อีกไม่กี่วันก็ต้องไปเที่ยวญี่ปุ่นกันแล้ว  เลยอยากให้พี่พาไปซื้อเสื้อผ้าหน่อย”
“งั้นเหรอ  ของที่มีอยู่ไม่พออีกหรือไง”
“กิ๊ฟอยากซื้อใหม่  ก๊อฟด้วย”
“OK งั้นขึ้นรถกันเลยน่ะ  นั่งรถพี่ห้ามบ่นน่ะ”
“ทำไมล่ะค่ะ”
“ก็รถมันไม่หรูหราอย่างที่เรา 2 เคยนั่งไง”ผมหยอกเด็กๆเล่น
“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวก๊อฟทำงานได้จะซื้อให้พี่ใหม่”มันเข้าใจพูด
...............................
...........
“พี่ชายไปหาพ่อเมื่อวานหรือเปล่าค่ะ”
“ใช่พี่ไปที่ทำงานมา”
“พ่อบอกไม่ให้หนูกับน้องเจอพี่อีก”
“แต่ผมไม่เชื่อหรอกครับ  แม่บอกว่าพ่อก็พูดอย่างนั้นแหละ”ก๊อฟพยายามพูดให้ตลก
“อย่าคุยเรื่องนี้กันเลยดีกว่าน่ะ  เดี๋ยวจะไม่สนุกเปล่าๆ”
แม้ว่าผมจะต้องมาทำตัวไร้สาระกับเด็กๆ  แต่ผมก็รู้สึกมีความสุขอีกแบบกับรอยยิ้มใสๆไร้พิษภัยของทั้ง 2 คน
ทำให้พวกเราเกิดความผูกพันซึ่งกันและกัน

<<<<<<<<<<<<<<<<<HHHH>>>>>>>>>>>>>>>>>





ภาพที่ผมเห็นน้องนอนอาบเลือดที่หัว  หลังจากที่เสียงปืนสิ้นสุดลง  ตามด้วยเสียงไฟที่สว่างขึ้น
มันทำให้ผมรู้สึกแทบบ้า  ผมนึกว่าน้องจะโดนลูกปืนและสิ้นใจไปแล้ว  ผมตะโกนเรียกชื่อน้องอย่างบ้าคลั่ง
ไม่รู้ทำไมผมถึงเป็นไปได้ขนาดนั้น  ผมรู้สึกเหมือนหัวใจของผมกำลังถูกกรีดด้วยมีดที่คมกริบ...
ผมพุ่งตรงไปที่ร่างนอนที่ติดผนังกำแพง  จนลืมนึกถึงเรื่องใดๆ  ผมจับร่างนั้นขึ้นมากอดแนบอกพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเองอย่างไม่รู้ตัว.....
....เสียงหัวใจที่เต้นดัง  ตุ๊บๆ อยู่ทำให้ผมรู้สึกเอะใจและเกิดรอยยิ้มที่มุมปากเล็กๆ  ก่อนจะมองสำรวจหาที่มาของเลือด
แล้วรีบอุ้มน้องออกมาจากตรงนั้น
“ทำไมเลือดมันเยอะอย่างนี้”เสียงนัททักผม  ส่วนไอ้อ้นไม่รู้มันหายหัวไปไหนทั้งที่ก่อนหน้านี้
มันก็อยู่ด้วยกัน
“หัวแตกครับคุณนัท  แผลใหญ่พอสมควร”ผมอุ้มคนที่นอนสลบไสลอยู่อย่างนึกภาวนาขออย่าเป็นอะไรมากเลย
“คุณรีบออกไปเตรียมรถน่ะครับ”ผมสั่งคุณนัทที่ยังดูกลัวกับเหตุการณ์อยู่  แต่คงเป็นห่วงน้องมากกว่า
“คับๆ  พี่อ๋า”  เขาวิ่งลิ่วไปที่รถอย่างเร่งรีบพร้อมกับขอทางให้ผมเดินได้สะดวก
..........................
..........
ไม่น่าเลยผมไม่น่าไปที่นั่นอีกเลย  ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไร  เพราะผมเคยเจอพวกที่เขม่นกันในนั้น
ผมได้สาวที่สวยที่สุดในกลุ่มเลยเกิดมีพวกนักเลงเจ้าถิ่นมารังควาน ดีที่เพื่อนๆที่ไปกันมีแต่ทหาร ชายฉกรรจ์ล้วนไปเที่ยวหาความสำราญกันพวกนั้นเลยไม่กล้าทำอะไร คราวนี้ใครอีกล่ะที่เหยื่อพวกมัน  แต่เหตุการณ์นั้นก็ผ่านมาเกือบปีแล้ว
.............................




“พี่อ๋า น้องคงไม่เป็นไรหรอก  ตายยาก”นัทพูดเพื่อปลอบผมระหว่างรอฟังผลหมอตรวจ
“ผมผิดเองที่ไปที่นั่น”
“ถ้าอย่างนั้นคงเป็นผมมากกว่าที่อยากไปตามพี่  เพราะน้องชวนกลับ  แต่ผมก็ยังดื้อจะไป”
.............
“นัทน้องเป็นไงบ้าง” เสียงเข้มๆดุดันดังขึ้น
ทให้ผมลุกขึ้นมองหน้าแต่ท่านไม่มองผมซักนิด
“หมอกำลังตรวจอยู่ครับ”
“แล้วน้องเลือดไหลเยอะมั้ย”เสียงแม่ถาม
“ก็เยอะเหมือนกันครับ”ผมตอบ
ผู้การเดินออกไปรอห่างๆจากที่พวกผมกำลังยืน
“อย่าสนใจเลยลูก  คนกำลังโกรธ”แม่มากระซิบผมเบาๆ
“แม่ครับผมขอโทษน่ะครับ  ผมไม่น่าชวนน้องไปเลย”นัทสารภาพผิดต่อมารดา
“มันเหตุณ์สุดวิสัย  อย่าคิดมากเลยลูก  แค่น้องไม่เป็นอะไรมากแม่ก็สบายใจแล้ว”
.........................................
.............
หลังจากที่หมอตรวจทุกอย่างเรียบร้อย  ผมเดินเข้าห้องเป็นคนสุดท้าย
ภาพที่ผมเห็นมันทำให้ผมน้ำตาซึม   ครอบครัวนี้ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นแม้ตัวเอง
จะเพิ่งเข้าไปอยู่ได้ไม่นาน  ครอบครัวนี้ทำให้ผมอยากเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา
ท่านผู้การนั่งกุมมือน้องเอาไว้แล้วลูบอย่างห่วงใย
“พ่อขอโทษน่ะ  ที่ดูแลลูกไม่ดี”  ท่านโทษตัวเองแทนที่จะด่าผม  แล้วเอามือลูบผ้าตรงที่ปิดแผล
ของลูกชายที่ยังนอนไม่รู้สึกตัวอย่างน่าเห็นใจ
แต่ก็ไม่รู้ว่าท่านจะประชดหรือเปล่า  เพราะตั้งแต่มาท่านไม่เอ่ยปากพูดกับผมซักคำ
จนแม่ต้องคอยหันมาถามโน่นถามนี่ผมตลอด  คงกลัวว่าผมจะคิดมาก.....



จนกระทั่งน้องตื่น  ผมยื่นฟังซักพักก่อนที่จะเดินออกมาข้างนอก  เพราะยิ่งเห็นภาพ
ครอบครัวที่อบอุ่นรักกันอย่างนี้  ผมก็ยิ่งน้อยใจในชิวิตของตัวเองที่เหมือนเดินอยู่คนเดียว
............................
...........
เสียงประตูที่เปิดออกมาทำให้ผมต้องลุกขึ้นยืนอีกครั้งตามด้วยหันไปมองสีหน้าที่เปลี่ยนของท่าน
“แม่ไปรอพ่อที่รถก่อน  พ่อจะมีเรื่องจะคุยกับหมวด”
“ให้แม่ฟังด้วยคนไม่ได้หรือไง  ถ้าเรื่องเกี่ยวกับน้อง”
“พ่อให้เดินไปก่อนก็ไปเถอะน่า”
“ก็ได้  อย่านานล่ะ”เหมือนแม่จะเป็นห่วงผม
“ผมขอบใจที่หลายวันมานี่หมวดดูแลลูกผมเป็นอย่างดี”
“ท่านครับ.........”  ผมรู้ว่ามันไม่ใช่คำชมจากใจท่านแน่
“ลูกผมเป็นเกย์  หมวดคงรังเกียจซิน่ะ คนเราเลือกเกิดไม่ได้  แต่เลือกเส้นทางที่ดีที่เหมาะให้กับตัวเองได้”
“ผมเข้าใจหมวด  ผมเคยรังเกียจแม้กระทั่งลูกในไส้ตัวเอง   แต่ยังไงผมก็เป็นพ่อ  หน้าที่ผมจึงต้องดูแลเค้าให้ดีสุด  อีกอย่างสิ่งที่ผมยังไม่เคยบอกหมวดก็คือ  ที่ผมรักลูกคนนี้มาก  ก็เพราะตั้งแต่เขาเกิดมา  ครอบครัวผมทำอะไรก็ราบรื่นไปหมด   กิจการงานก็ดี   เขาเหมือนคนที่นำความโชคดีมาให้ครอบครัวผมมาตลอด”
“ท่านครับ ผม........”  ผมอึ้งที่ท่านพูดเหมือนไม่รู้ใจผม  ทำไมท่านคิดว่าผมรังเกียจน้อง
“เอาเป็นว่า  ต่อไปนี้ หมวดหมดหน้าที่ ที่ต้องดูแลลูกผมแล้วล่ะ”
“อีกไม่กี่วัน  เชนจะมาอยู่เมืองไทยแล้ว  ผมคิดว่า  เค้าเต็มใจที่จะทำหน้าที่นี้  และทำอย่างเต็มที่ด้วย”
ผมยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่ที่ท่านพูดถึงไอ้เชน  ก่อนจะเดินล้วงกะเป๋าเดินออกจากตรงหน้าผมไป โดยไม่หัน
กับมามองผมอีก

ผมทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดเรี่ยวแรง  หลังค่อยๆพิงลงกำแพง  ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกพ่อคนที่ 2
ลงโทษอย่างหนักเพราะเกือบ 2 ปี ที่ผมย้ายมาอยู่กับท่าน  ท่านรักและเมตตากับผมมาตลอด  และไม่เคยทำท่าทางอย่างนี้ใส่ผม..............

<<<<<<<<<<<<NNNN>>>>>>>>>>>>

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า 2 . 07/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 07-01-2010 07:05:33

******************************************

ลืมเปลี่ยนสีเฉยเลย  ..คริคริคริ


อ่านตอนนี้คงต้องใช้สมาธิหน่อยน่ะครับ  เพราะมันอาจวกไปวนมาหน่อย  พยายามแบ่งวรรค
ให้ดูแล้ว

ดีใจที่ยังมีคนมาถามไถ่กัน..555

คอนเฟิร์มครับว่าเรื่องนี้จะเขียนให้จบ  แต่จะมีคนอ่านจนจบหรือเปล่าอันนี้ซิไม่แน่ใจเลยยยย..55
กด + ให้คนอ่านทุกคนน่ะ
กด + ให้ DexTung
กด + ให้ bbyuqin
กด + ให้ By.มู๋เดียร์
กด + ให้ Littedevil
กด + ให้ Panny

เจอกันใหม่แน่นอน...คริคริคริคริ
***************************

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า 2 . 07/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 07-01-2010 15:22:53

อ่านรู้เรื่อง ไม่มีปัญหา
ใจลอยไปไหนล่ะ writer อิอิ

สงสารพี่อ๋า 
น้องรีบมาช่วยด่วนเลย
พี่นัทช่วยน้องด้วย เร็ว
ท่านผู้การเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว
การนิ่งเงียบใช้จะให้ผลดีเสมอไป
 :เฮ้อ:
ไม่ชอบนายเชน
ยิ่งเป็นญาติกะรายโน้น   :m16:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า 2 . 07/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 07-01-2010 15:52:52

เห็นใจและสงสราพี่อ๋าจัง


พี่อ๋า จะแก้ไข  ปัญหานี้อย่างไรนะ


รอลุ้นและคอยเป็นกำลังใจให้พี่อ๋านะครับ












 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า 2 . 07/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: J๐ly ที่ 07-01-2010 16:22:47

ซาหนุก ๆ

ชอบชอบ ชอบ

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า 2 . 07/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 07-01-2010 21:40:58

+ให้จ้า

พี่อ๋าถูกลดขั้นไม่ได้เป็นคนโปรดแล้ว ก็แย่สิงี้ ไม่ราบรื่นแล้ว  ="=

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า 2 . 07/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Natavishi ที่ 08-01-2010 01:35:00

 :a5: :a5:

พี่อ๋า  โดน พ่อตาซะแล้วววว

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 11. เส้นทาง By อ๋า 2 . 07/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 08-01-2010 15:40:53

อ่านตอนนี้แล้วสงสารพี่อ๋าอ่ะ..... :sad4:

ผู้การมาบอกตัดบทแบบนี้...ฟังแล้วเศร้าเลย น้องจะรู้บ้างมั้ยว่าพอตื่นขึ้นมาแล้ว พี่อ๋าจะไม่ได้มาดูแลเป็นบอดี้การ์ดแล้วอ่ะ...

ท่านผู้การที่เคารพ ไม่ฟังหมวดซักหน่อยเหรอ...มาพูดๆๆแล้วก็จากไป.....เง้อ...สงสารพี่อ๋าวุ้ย

ปล. เวลาพี่อ๋าอยู่กับน้องกิ๊ฟท์น้องก๊อฟ น่ารักดีเนอะ

อ่านจนจบแน่นอน ไม่ต้องห่วงจ้า รอตอนต่อไปน๊าาา  :L2:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 12. ผมเสร็จล่ะ By พี่อ๋า xx นิดๆ. 08/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 08-01-2010 21:20:00

***********************************
........................อ๋า  VS น้อง......................
<<<  ตอนที่ 12   ผมเสร็จล่ะ.  By พี่ อ๋า xx นิดๆ>>>
***********************************
.....................................
..................
........

หลังจากที่นั่งคิดพิจารณาอะไรอยู่นาน  ผมก็ลุกไปที่หน้าประตู  ที่สองพี่น้องกำลังอยู่กันข้างใน  ตั้งใจว่าจะเดินไปคุยด้วยแต่ผมก็ต้องชักมือกลับ  จากประตูที่ผมจะผลักมันเข้าไป

“อย่าดีกว่า”  ผมบอกตัวเองก่อนจะยื่นหน้าไปดูที่กระจก  ทั้งคู่ที่นอนคุยกัน   สิ่งที่เห็นทำให้ผมอุ่นใจ
ได้มากขึ้นว่าน้องไม่เป็นอะไรมากแน่    ขาที่ขยับออกมาแต่ล่ะก้าว  แต่ล่ะก้าวของผม  มันคือการลังเลของตัวเอง
หากว่าไม่ต้องดูแลน้องอีก  ผมก็คิดว่ามันน่าจะดีเหมือนกัน หากอยู่ใกล้กว่านี้  ผมอาจจะเผลอตัวเผลอใจตัวเองได้  ผมเป็นเกย์หรือเปล่าไม่รู้ซิ  เพียงแต่ก็เคยมีอะไรกับผู้ชายมาบ้างเล็กน้อยลองก็ไม่เสียหาย   
ที่ผ่านมาผมเองก็มีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอด  ผมไม่เจ้าชู้เหมือนพ่อ  เพราะผมไม่ชอบ  พ่อทำให้ฝั่งใจเรื่องนี้
 ผมจึงบอกตัวเองไม่ให้เป็นอย่างพ่อ  สิ่งนี้ทำให้แม่ผมต้องตรอมใจตาย   ผมไม่เคยลืม  มีแฟนก็คบทีล่ะคน
คนล่ะ 1-3 ปีบ้าง  ตั้งแต่อยู่เมืองนอก  แต่ที่นั่นเสรีเรื่องอย่างว่า   มันต่างจากที่นี่เมืองไทย  ที่ผู้หญิงถูกสอนมาอีกแบบ…
..............................
..ผมเปิดเพลงฟังเบาๆในรถซักพัก  แล้วหันไปมอง ตึกของโรงพยาบาลที่น้องกำลังนอนอยู่
“หายไวๆน่ะ  ผมขอโทษที่ปกป้องคุณไม่ได้”ผมได้แต่พูดกับตัวเอง  เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึง
ตอนนี้ยังไม่มีโอกาสได้พูดกับน้องเลย.........
.........
วันนี้ผมขี้เกียจและปวดหัวจากเรื่องเมื่อคืนเลยจ้างเพื่อนให้ทำงานแทน  ผมอยากพักสมอง  แต่กลับดู
ยิ่งปวดหัวกว่าเดิม  ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด  จึงเดินไปหยิบยานอนหลับมากินซักเม็ด  เวลาที่ผมเครียดผมก็ต้องเพิ่งมัน
แต่พยายามจะไม่ใช้ถ้าไม่จำเป็น
คงเพราะยาบวกกับความอยากนอนผมจึงตื่นมาเกือบพลบค่ำ...ผมนั่งรอโทรศัพท์จากน้อง  แต่มันกลับนิ่งสนิท..
ทำไมผมจะต้องรอเด็กคนนั้นด้วยน่ะ  ผมหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์ที่ผมต้องการ....
......................
“สวัสดีครับหมวด”
“จ่าเลิกงานหรือยัง”
“ครับ วันนี้ทำไมไม่ทำงาน”
“ปวดหัวว่ะ  ว่าจะชวนจ่ามาดื่มที่ห้องหน่อย  ว่างหรือเปล่า”
“ได้ครับ  ทหารคู่กับเหล้าอยู่แล้วครับหมวด”จ่าแก่นพูดอย่างดีใจที่จะได้กินเหล้าฟรี  .
“งั้นก็รีบมาน่ะ  หากับแกล้มมาด้วย 2-3 อย่าง”
“ใครกินมั่งล่ะหมวด”
“มีผมกับจ่านี่แหละ”
“ดีหมวด  จะได้ไม่มีใครแย่งผมกิน  ฮ่า ฮ่า..”จ่าแก่นมักพูดเรื่องทะลึ่งให้ผมหัวเราะเสมอ
“หมวดเตรียมเปิดขวดรอผมเลยน่ะ  ผมจะกินให้เต็มที่เลย”
“มีครั้งไหนมั่งที่จ่าจะไม่เต็มที่บ้างนี่”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า..ยังไม่มีหมวด  ว่าแต่จบจากเหล้าไปต่อกันน่ะ”
ผมตัดสายไป  ก่อนจะคึดถึงหน้าจ่าแก่น  ชอบจริงๆเรื่องบนเตียงขนาดว่ามีเมียมีลูกแล้วน่ะนี่...

.................................







...............
 “ หมวดอยู่ๆก็ชวนผมมากินเหล้า  มีเรื่องอะไรต้องฉลองหรือครับ”
“ก็ไม่มีอะไร  แค่ไม่ได้สังสรรค์กันนานแล้ว”
“แต่สีหน้าหมวดมันไม่ได้บอกอย่างนั้น” จ่าแก่นเพื่อนสนิทผมพูดเหมือนรู้เรื่องในใจผมได้
“วันนี้ผู้การไม่มาทำงาน  หมวดคงรู้ว่าเพราะอะไร”
“คับผมรู้” ผมยกแก้วเหล้าที่ผสมเองชนิดเข้มข้นกว่าปกติเข้าโดยไม่มีกั๊ก
“ไม่ขมหรือหมวด”  จ่าแก่นคงอดสงสัยไม่ได้ที่ผมซดมันรวดเดียวลงคอ
ผมยกซดมันเข้าปากอีกรอบเพื่อเป็นการยืนยัน.
“มีเรื่องไม่สบายใจล่ะซิ” จ่าเพื่อนรักของผมทำหน้าเป็น
“จ่าได้ข่าวยิ่งกันตาย 2 ศพ ที่ บลูผับหรือเปล่า”
“ก็พอจะรู้มาบ้างทำไมล่ะหมวด”
“วันนั้นผมไปกับเพื่อน  2 อีกคน  แล้วคุณนัทกับน้อง ทั้งคู่ก็ตามไปด้วย”
“หมายถึงคุณนัทกับคุณน้องลูกผู้การ...”ผมพยักหน้าตอบ
“จ่ายังไม่เมาน่ะนี่  ทำเป็นจำนายเก่าไม่ได้”
“เปล่าหมวดผมแค่อยากย้ำ   แล้ว.....................”จ่าแก่นพูดให้ผมต่อ
“ก็มีเรื่องจนได้  หลังจากเกิดเรื่องน้องหัวแตก แล้วสลบเย็บไปกว่ายี่สิบเข็ม
เมื่อเช้านี้คงออกจากโรงพยาบาลไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้ว”
“เรื่องใหญ่สำหรับท่านผู้การเลยน่ะหมวด”จ่าทำหน้าตกใจ
“ใช่ ผมถึงได้เครียดอย่างนี้ไง”
“แล้วคุณน้องเป็นอะไรมากมั้ย”
“ก็......”
“นั่นไงหมวด”  จ่าสะกิดผมให้มองทีวีที่เปิดไว้เป็นเพื่อน  กำลังรายงานข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์
ที่บลูผับเมื่อคืน....
ผมจ้องจอทีวีอย่างไม่กะพริบตา  จนกระทั่งผู้สื่อข่าวรายงานจบ..
“ตกลงก็ตายกัน 2 ศพ”จ่าเอ่ยขึ้นเบาๆ
“หนึ่งในนั้นเป็นลูกนักการเมืองท้องถิ่นอายุ 20 ต้นๆ”
“ไอ้นี่มันก็นักเลงมาแต่เกิดแล้ว  ยิ่งพ่อมันเป็นนักการเมืองมันยิ่งกร่าง  มันคงเจอของจริง”
“จ่ารู้จักมันด้วยเหรอ”
“ส่วนตัวคงไม่  ปากต่อปาก เคยเห็นมันบ่อยเหมือนกันไอ้นี่”
“ตอนนี้ตำรวจสั่งปิดเป็นการถาวร  ผมว่าก็ดีน่ะ  แมร่งมีเรื่องบ่อยหมวดจำได้ใช่มั้ยตอนนั้น”
จ่าพูดถึงเรื่องที่เคยเจอกัน
“ไม่ลืมหรอกจ่า  ผมยังมานั่งคิดเมื่อคืนเลยว่าไม่น่าไปเลยจริงๆงั้นคงไม่ต้องมานั่งเครียดอย่างนี้หรอก”
“วันนั้นถ้าพวกเรามีน้อยก็ไม่แน่น่ะหมวด”
“หรือบางทีกำลังพวกมันอาจไม่พร้อมก็ได้”
“จริงด้วย  โชคดีคงป็นของพวกเราด้วย  ไม่งั้นอาจไม่ต่างจากเมื่อคืนก็ได้”
“บ้านเราที่นี่มันก็ไม่ว่าจะปลอดภัย  หมวดไม่ดูหนังสือพิมพ์ไง  ฆ่ากันตายเกือบทุกวัน  จังหวัดที่เราอยู่ทั้งนั้น”
จ่าแก่นรินเหล้าใส่แก้วที่ว่างเปล่าของตัวเองถี่ยิบอย่างกับน้ำเปล่า
“เฮ้ยย ช้าๆก็ได้เดี๋ยวเหล้ามันจะกินจ่าแทน”  ผมหัวเราะ
“ผมมันชั้นครูแล้วหมวด  อย่าห่วง”
“ผมห่วงตัวเองมากกว่า”
“หมวดหมายความว่าไง”จ่าทำหน้าสงสัย
“ผมเกรงพี่น้อยเมียพี่   จะมายืนชี้นิ้วด่าผมน่ะซิ”
“ขืนมันกล้าทำซิ ผมจะถีบมันให้” จ่าพูดขึงขัง
“มาทีไรเห็นรีบยกมือท่วมหัวตลอด”ผมหัวเราะเยาะแก
“ขอร้องมันไงหมวด  อย่าทำกูแรงเลย  น้อยเอ้ย กูกลัวแล้ว”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”เสียงหัวเราะผมกับจ่าประสานกันดังลั่น


“ว่าแต่  สาวๆที่หมวดได้คืนนั้นไปไหนแล้วล่ะ”
“จ่า  เรื่องมันเกือบปีแล้วน่ะ ยังไม่ลืมอีกหรือ”ผมขำที่จ่าชวนคุยเรื่องนี้
“สวยสะเด็ดสะเด่าขนาดนั้น  ผมว่าซักครั้งก็จะไม่ลืมน่ะหมวด”
“ผมมีเบอร์อยู่  เอามั้ยล่ะ”
“สวยขนาดนั้น   คงไม่มองผมหรอกหมวด”
“หมวดไม่ได้ติดต่อกันจริงหรือ”
“โธ่จ่า  ผมก็นักเที่ยว  เขาก็เป็นนักเที่ยวมันจะเอาอะไรนัก”
“ยังไงก็น่าเสียดายน่ะหมวด  ผมยังจำได้  วันนั้นหมวดกลับค่ายเย็นเลยน่ะ  อย่าบอกว่า
ว่าพาไปเดินเล่นมาน่ะ  ผมไม่เชื่อหรอก”จ่าแก่นหัวเราะชอบใจ
“จ่าจะให้ผมพูดเหรอไม่มีทางหรอก”ผมเองก็พยายามปิดปากก่อนจะยกแก้วชนกับจ่าอีกที
“คืนนี้ไปต่อกันมั้ย”จ่าไม่รู้นึกคึกอะไรถึงชวนอีก
“จ่าไปได้เหรอ  ไม่เอาหรอกผมไม่อยากให้เมียจ่ามาด่าผม”
“ก็เมียผมติดไฟแดง  ผมก็อยากหนีเที่ยวมั่ง”
“ผมไม่ได้ไปนานแล้วน่ะ  วันนี้ทางสะดวกครับหมวด” 
จ่าชี้ชวน  ท่าจะกินเข้าหลายแก้วจนอาการเริ่มออก
“ไปน่าหมวด  จะได้ลืมเรื่องเครียดๆ  มัวแต่มานั่งเครียดอย่างนี้จะได้อะไร  คนเรามันต้องหาทางระบายมั่ง”
“เรามันผู้น้อยนี่หว่า  ทำดีก็งั้นๆ  แต่พลาดเล็กน้อยครั้งเดียว  กลับเหมือนโดนมีดจิ้มที่คอหอย”
“ผมเข้าใจหมวดดีน่า  ผมเองก็เคยอยู่บ้านท่านผู้การมา  ทำไมผมจะไม่รู้จักท่าน
คุณน้องใครแตะได้ที่ไหน ขนาดเมีย  เอ้ยภรรยาท่านแท้ๆ  ยังดุด่าว่าคุณน้องให้ท่านได้ยินต่อหน้าไม่ได้เลย  ผมก็ไม่เข้าใจท่านเหมือนกัน  ”
“ป่ะ ป่ะ  ไปกันเถอะ  สาวๆนั่งรอกันแล้ว  วันนี้ไอ้แก่นจะขอมีเมียเป็นดาราซักคน”
“โอ เค ๆ ไม่มีปัญหาจ่า งั้นไปกันเลย”  ผมเดินไปคว้าหยิบกุญแจรถแล้วเดินตามหลังจ่า
ที่เดินเหมือนไม่ค่อยตรงแล้วจนผมต้องคอยระวังทางให้
“ไหวหรือเปล่าจ่า  กินไม่เท่าไรก็เมาแล้ว”
“ไหวน่าหมวด สบายเรื่องนั้นหายห่วง”
“ผมไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น  จ่ากินน้อยกว่าผมอีกทำไมท่าจะหนักกว่าผมอีก”
“ไม่เป็นไรหมวด เร็วๆ แค่คิดถึงหน้าสาวๆ ของผมมันก็โด่ขึ้นแล้ว”  จ่าอวดศักดาขย่ำเป้ากางเกงให้ผมดู
“ก็ได้  ผมจะรีบบึ่งให้ถึงจุดหมายเร็วๆแล้วกัน”ผมหัวเราะจ่าที่กำลังเกิดอาการของขึ้นอย่างรุนแรง
ผมเองก็ใช่ก็ย่อยไม่ได้ระบายมาหลายวันแล้ว  ยิ่งเครียดคงต้องหาที่ลง
................................................
.....................
..............










*************************

** อาบ อบ นวด**


อีกสถานที่  ที่ยอดฮิตของผม   ยิ่งอารมณ์ที่เป็นอยู่ยิ่งอยากพักกายให้หายเหนื่อยจากอาการล้าๆ
สาวสวย หน้าแจ่มๆนั่งเรียงรายรออยู่ในตู้กระจก  มีให้เลือกได้ทุกไซด์ทุกขนาด
ชายหนุ่มหลายคนที่กำลังเพ็งสายตาเข้าไปด้านในห้องนั้น  อย่างหื่นกระหาย  พร้อมกับรอยยิ้มที่เชิญชวน
ยั่วยวน  เสือ  สิง  กระทิงเปลี่ยว  ทั้งหลายตลอดเวลาจากคนที่นั่งอยู่ด้านใน...
“หมวดๆ  เลือกให้ผมหน่อย  ผมยืนไม่ค่อยไหว”จ่าไม่รู้จะแกล้งผมให้เลือกให้หรือเปล่า
ผมชี้มือบอกกับผู้ดูแลเพื่อเลือกคนสาวสวยอย่างกับดาราตามที่จ่าต้องการ
“ให้เพื่อนผมน่ะ”
“คับ  เชิญด้านนี้เลยครับ”จ่าเดินผมคนนั้นไป
ผมยืนลังเลอยู่หน้ากระจก  เหมือนสายตาสาวๆทุกคู่กำลังมองมาที่ผม  แทบอยากกลืนกิน
ผมได้แต่ยิ้ม  ยิ่งสายตามองมากๆยังไงก็อดเกิดความอายไม่ได้...
ผมกระซิบบอกคนดูแลว่าขอเบอร์  111  เพราะที่ดูรูปร่างพอฟัดพอเหวี่ยงกับผม  อีกอย่างอยากหนีสายตาหลายคู่ที่กำลังจ้องเล็งอยู่เร็วๆด้วย
.................................
...............
“สวัสค่ะรูปหล่อ คิดว่าได้มาอาบน้ำให้พระเอกหนังซะอีก  เคยมาใช้บริการที่บ้างหรือยังค่ะ”
คำพูดฟังดูเชยๆ จนผมอดยิ้มไม่ได้   สาวบริการมองผมแทบไม่ล่ะสายตาเมื่อเข้าไปในห้องกันสองต่อสอง
“เคยครับ   แต่เพื่อนน่ะที่มันมา”ผมติดมุขตลกใส่เธอ  เพราะผมชอบเปลี่ยนสถานที่ไปเรื่อยๆ
“เป็นทหารหรือเปล่าค่ะ”เสียงเธอยั่วยวนผม
“ใช่”
“ไม่คิดว่าจะมีทหารหล่อแบบนี้” เธอเดินมาปลดกระดุมเสื้อผมออกทีล่ะเม็ดๆ  ก่อนจะไล้มือลงไปใต้เข็มขัด
อย่างเบามือแล้วรูดซิปกางเกงผมลง  มันเสียววูบจนขนลุกซู่เมื่อเจออย่างนี้  มืออีกข้างเธอก็ถอดเสื้อผมออกอย่างชำนาญยิ่ง
 “ชอบแบบไหนค่ะ” มือเล็กๆ นุ่มนิ่ม อีกข้างเธอก็ลูบไล้ที่แผงอกอันแข็งแกร่ง ของผมของผมไปมา
อย่างหลงไหล  ยิ่งทำให้ผมภูมิใจในรูปร่างหน้าตาของตัวเอง
“เป็นลูกค้าที่หญิงเห็นแล้วแทบจะโดดกอดเลยค่ะ” ผมคิดว่าเธอคงจะชมผม
“  ม่ะ ม่าย ไม่อาบน้ำก่อนหรือครับ”ผมพูดสั่นๆ 
เมื่อเธอจู่โจมด้วยลิ้นที่เล็มเลียที่หัวนมข้างขวาแล้วขบมันเบาๆ  ทำเอาน้องชายผมตื่นทันควัน
“อาบบบ  นามมมม  ก่อนนน่ะครับ”  ผมยังรู้สึกว่าตัวเองไม่สะอาด
“หญิงชอบแบบนี้ค่ะกลิ่นผู้ชายแท้ๆ  หล่อจนหญิงเห็นแล้วเสียวไปทั่วร่างเลยค่า”เสียงเธอกระตุ้นอารมณ์ผมได้อย่างดีเยี่ยม   หญิงตะหวัดลิ้นเลียไปมา แล้วไซร้จูบไปดูดดุนเลียหัวนมอีกข้าง  จนผมขาสั่น ๆ  ทุกอณูเนื้อผม
เธอใช้ลิ้นละเลงลงไปอย่างหื่นกระหาย จนแทบไม่มีตรงไหนที่อยู่ส่วนด้านหน้าผมไม่ถูกลิ้นเธอสัมผัส  มืออีกข้างของเธอก็เกาะกุมอยู่ที่เป้าเกงกางแล้วรีด เร้น เคล้าคลึงไปมาอย่างรัญจวน
“ท่าจะไม่ใช่เล่นเหมือนกันน่ะค่ะน้องชายคุณ” เธอยังคงละเลงลิ้นที่สะดือผมจนน้ำลายเปียกไม่หมด
“หญิงงงง  ผะ ผม” ผมยืนแทบไม่ติดพื้นมือจับหัวเธอกดไปที่เป้าที่มันแทบจะทะลักออกมาจากกางเกงในผมแล้ว
“ใจเย็นซิค่ะ  อะไรสนุกๆก็ต้องเล่นนานค่ะ”เธอขัดขืนความต้องการผม  เพราะอยากเล่นกับมันนานๆ
................................
..........................
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือน  เหมือนขาอ่อนผมจะสั่นๆ กึกๆ ๆ ๆ  ตรงกระเป๋ากางเกงผม โอพระเจ้าช่วยผมด้วย..
..........................
..............
...โทรศัพท์ผมสั่นขัดจังหวะช่วงเวลาสำคัญ  มันถูกปิดเสียงเก็บไว้ที่กระเป๋ากางเกง.....ใครว่ะแมร่งโทรมาตอนนี้.
..คนกำลังจะ.......  ผมอดโมโหตะหงิดๆไม่ได้
สีหน้าผมหงุดหงิดทันทีก่อนที่จะล้วงโทรศัพท์ออกมาดู..........
“ใครว่ะแมร่งโทรมาขัด..............”ผมหยุดบ่นทันที่เห็นชื่อเจ้าของเบอร์
“น้อง.........”ผมเอ่ยชื่อเสียงดัง  ทำไมต้องโทรมาตอนนี้ด้วยว่ะ ทีรอทั้งวันเสือกไม่โทรมา จะไม่รับก็ไม่ได้
“สวัสดีครับคุณน้อง.....ซี๊ดดด” ผมร้องครางเบาๆ
“ทำอะไรอยู่”  น้องทักผมเหมือนกำลังโมโห
“กำลัง  เออ..กำลัง  เออ...”มองไปช่วงล่างสาวเจ้ากำลังจับกล้วยผมเข้าปากแล้วดูด รูดเร้น เน้นๆ จนผมจะทนแทบจะทะลัก
“ซี๊ดดด   ผมเอออ   ผม  ซี๊ดดดด  กำลัง  อยู่  ที่ ห้องครับ”
เสียงผมสั่นพร่าเพราะฝีปากหญิงที่กำลังกลืนกินน้องชายผมเหมือนเป็นของว่างที่เธอโปรดปราน และโหยหา
“คุณน้อง ซี๊ดด  มี มี อะไร  หรือ ปล่าว ครา บบบบบ” ไม่รู้เป็นไรได้ยินเสียงน้องมันยิ่งกระตุ้นอารมณ์เข้าไปอีก
“ทำลามกอยู่ใช่มั้ยนี่”น้องตะคอกใส่ผม  แล้ววางสายทิ้งไป
ผมจับหัวหญิงก่อนจะขยับแก่นให้เร็วขึ้น ๆ ๆ ก่อนผมต้องเสียน้ำทั้งที่ยังไม่ได้สอดใส่ซักนิด
“โอ๊ะ โอ๊ะ โอ้วววววว” ผมกดหัวเธอไว้ที่แนบสนิทน้องชาย  ด้วยมือที่แกร่งดั่งคีมเหล็ก  ดูเธอเองก็คงเต็มใจไม่ขัดขืนเช่นกัน
“เฮ้อออออออ”ผมถอนใจอย่างแรงก่อนจะนั่งลงกับพื้นเหมือนคนหมดแรง
“เสร็จไวจังค่ะ  แต่น้ำก็เยอะสงสัยจะไม่ได้เอาออกนานแล้ว”เธอยิ้มให้
“ตื่นเต้นดีจริงๆโทรศัพท์อยู่แล้วมีคนดูด........ให้  ผมเพิ่งเคยครั้งแรกน่ะนี่”ผมหัวเราะ
“ใครโทรมาค่ะ”
“อย่าบอกน่ะครับว่าคุณกลืนมันไป”ผมทำหน้าตกใจเพราะมองไม่เห็นน้ำคาวในปากเธอเลย
“ค่ะ......”
“ทำไมถึงกล้าล่ะ”ผมถามต่อ
“มีแต่คนอิจฉาหญิงมากกว่าน่ะค่ะ”ริมฝีปากเธอแดงๆของเธอทำให้ผมอดที่จะก้มลงไปจูบไม่ได้
“ขอบคุณน่ะ”  ผมถอนริมปากออกมา   แล้วใส่เสื้อผ้าก่อนที่จะยื่นเงินจำนวนไม่น้อยให้เธอ
“ไม่ต่ออีกซักรอบเหรอค่ะ  ยังไม่ครบสูตรเลย”
“ผมไม่ไหวแล้ว”ผมบอกเธอทั้งที่ความจริงผมกำลังกังวลถึงคนที่โทรหา
“ไม่ไหวหรือเพราะว่าต้องรีบกลับ  อย่าทะเลาะกันน่ะ”เธออวยพรให้ผม
“ขอบใจครับหญิง..”ผมสตาทร์รถมาจากสถานที่แห่งนั้นหลังจากที่ได้สั่งกับชับ ให้คนดูแลจ่าแก่นด้วย
ตอนนี้สิ่งที่ผมต้องทำคือตรงไปบ้านคนที่ตัดสายผมทิ้งเมื่อกี้   ไม่รู้ว่าจะเป็นงัยบ้าง
ไม่รู้ว่าจะโทรหาผมทำไม  เพราะโทรกลับก็ไม่รับสาย........
...............................
............
************************
 :z2: :z2: :m16:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 12. ผมเสร็จล่ะ By พี่อ๋า xx นิดๆ. 08/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 08-01-2010 21:22:45

**********************************
ลงอีกตอนหลังจากที่พยายามอยู่นาน  เขียนตกมากมาย
ก็ขออภัยน่ะครับ

ขอบคุณที่มาอ่านเล่นกัน


ขอเบรคไปต่ออีกเรื่องน่ะ
***********************************

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 12. ผมเสร็จล่ะ By พี่อ๋า xx นิดๆ. 08/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 08-01-2010 22:30:45

 :z13: writer
ต่อเรื่องก่อนซิ
จะไปไหนอีก

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 12. ผมเสร็จล่ะ By พี่อ๋า xx นิดๆ. 08/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 09-01-2010 02:24:42

อิจ่าแก่นจะมาชวนพี่อ๋าทำไมเนี่ย..... :angry2:  ถึงแม้เค้าจะชอบอ่านบทเสียเลือดแต่เป็นพี่อ๋ากะน้องมะได้เหรอ..หุหุ :o3: :o3:

น้องโทรมาได้จังหวะพอดีเลย...พี่อ๋าไปหาทางแก้ตัวเถอะ...

ไรท์เตอร์มาสั้นๆอ่า...มาต่อก่อนนน......มันค้างงงงงงงง มาเร็วๆน๊าาา  :m7:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 12. ผมเสร็จล่ะ By พี่อ๋า xx นิดๆ. 08/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 09-01-2010 18:38:24

คุคุคุ ชอบเรื่องนี้

แต่เมื่อไหร่มันจะลงเอย หว่า  :m15:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 17-01-2010 19:46:32

*******************************
...................อ๋า  VS น้อง...................
<<<  ตอนที่ 13.  ขอซักครั้ง  ( น้อง ) >>>
*******************************


...................................
............
เสียงโทรศัพท์ที่ดังลนลานดิ้นไปมา  แต่ไร้คนรับสาย  ทำให้พี่นัทมองผมอย่างรำคาญ  ทำหน้าไม่สบอารมณ์
จะรับทำไม  หายตัวไปตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากที่พ่อกลับ  ก็ไม่เห็นหน้าอีกเลย  รอโทรศัพท์ทั้งวันก็ไม่ยอมโทรมา
ไม่รู้ไปไหน ขนาดว่าผมออกจากโรงพยาบาลยังไม่เห็นมารับ  ทำให้ผมต้องคอยแต่มองหา  พอโทรไปหากลับ
ได้ยินเสียงที่บ่งบอกได้เลยกำลังเสพสมกับใครไม่รู้  อย่างนี้จะให้นั่งหน้าดีใจให้ก็แปลกล่ะ  แต่ว่าไปผมเป็นอะไรกับเค้าว่ะนี่  มันเรื่องส่วนตัวแท้ๆ  ทำไมผมจะต้องไปหึงและโมโหเค้าด้วยน่ะ  เซ็งได้สุดๆหน้าผมมันฟ้องอย่างนั้น  แม้แต่พี่นัทเองยังไม่อยากเข้ามาใกล้


“ไม่รับก็ปิดเครื่อง  ปล่อยให้ดังหนวกหูอยู่ได้”พี่นัทหงุดหงิด
“ปล่อยมันเหอะ”
พี่นัทคงทนความรำคัญไม่ไหว  เดินไปหยิบโทรศัพท์มารับแทน 
ทั้งมันไม่ได้ดังอะไรมากมายเลย  ผมเปิดเสียงไว้แค่ขีดเดียวเท่านั้น
“รับเองก็ได้ว่ะ”พี่นัทบ่น
“อย่ารับน่ะพี่นัท”ผมจะขยับไปห้ามแต่ก็โอยย  กระเทือนถึงแผลที่หัวจี๊ดขึ้นเฉยเลย
“สวัสดีครับพี่อ๋า” ชื่อที่พี่นัทเรียกทำให้ผมไม่อยากได้ยินขึ้นมาเฉยๆ
“.........................”
“อยู่ครับพี่  แต่ไม่รู้โมโหอะไรไม่ยอมรับ  ผมถามก็ไม่ตอบ”
“...........................”
“แล้วพี่หายไปไหนมาตั้งแต่เมื่อคืนวาน”
ผมเอียงหูฟังอยู่แต่ก็ไม่ได้ยินเลย
“...........................”
“คงไม่เป็นไรแล้วล่ะครับ  ไม่งั้นคงไม่ทำหน้าโหดอย่างกับโจร10 ศพอย่างนี้แน่”  พี่นัทก็พูดซะผมตามไม่ทันเกมส์
“...........................”
“ผมก็ไม่รู้ว่าน้องโทรหาพี่ทำไม  ถามเค้าเองล่ะกัน” 
พี่นัทเดินมายื่นโทรศัพท์ให้  แต่ผมทำนิ่งเฉยไม่ยอมรับเอามาซักที 
จนพี่นัทอยากจะร้องดังๆให้มันเป็นเพลง
“รับ  เร็วพี่อ๋ารออยู่  มันเปลืองค่าโทรศัพท์  ประหยัดพลังงานเพื่อชาติบ้างซิ”
“ไม่รับโทรศัพท์แค่นี้มันเรื่องใหญ่อย่างนี้เลยเหรอ”
ผมทำหน้าไม่สะทกสะท้านกับอาการพี่ชายตัวเอง  ที่เหมือนคนโมโหหิวพร้อมจะฆ่าคนได้ทุกเวลา
“เออ....ก็งั้นน่ะซิ  ยุคนี้เค้ารณรงค์เรื่องการประหยัดทรัพยากร”
“เอาเข้าไป”ผมบ่นพี่ชายที่เริ่มทำตัวแก่ลงๆทุกวัน
“โยนมา”  ผมบอกให้พี่นัทโยนเพราะไม่สะดวกที่จะลุกรับ
..................................
...........
“มีอะไรว่ามาจะนอนแล้ว”ผมทำเสียงบ่งบอกว่าไม่อยากคุยด้วย
“ออกมาหาผมหน่อย”
“นี่มันกี่ทุ่มแล้ว”
“ออกมาหน่อยน่า   ผมมีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไร   บอกทางโทรศัพท์ก็ได้”ผมเน้นเสียง
“เรื่องสำคัญ  สำคัญมากๆ”
“แล้วทำไมไม่มาที่บ้าน”
“ผมอยู่หน้าประตูทางเข้าบ้านอยู่”
“แล้วทำไมไม่เข้ามาล่ะ”
“ผมเข้าไปไม่ได้”
“อ๋อ  ลืมไปว่ามีสายสิณล้อมรั้วบ้านอยู่”
 “จะบ้าหรือเปล่านี่  ไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วยน่ะ”ผมชักไม่จอยด้วยล่ะ
ปกติก็เข้าออกทุกวันมาตอนนี้กลับบอกว่า  เข้าบ้านไม่ได้..
“ผมไม่ได้พูดเล่นน่ะ  ผมเข้าไปไม่ได้จริงๆ  ออกมาดูผมหน่อย
 ตอนที่คุณโทรไป  ผมก็เลยรีบมา  ขับรถเร็วไปหน่อย
 แถมพยายามโทรหาคุณเท่าไรคุณก็ไม่รับสายผม    เลยไม่ระวัง 
ผมเบรคกะทันหันหัวผมกระแทกกับพวงมาลัยเจ็บโคตรๆเลย  โอยย”
“จริงอ่ะ ทีเมื่อกี๊เสียงยังดังดีเลยนี่น่ะ  ดังชัดทุกรูขุมขน” 
ผมรู้สึกลนลานรีบลุกจากเตียง  ออกมาจากห้องทันแล้วเดินลงมาที่ชั้นล่าง  ที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ซักคน
“อยู่ที่ไหน”
“ก็บอกว่าอยู่หน้าบ้าน”
“กำลังออกไปน่ะ”  ผมตัดสายทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่โซฟา 
 แล้ววิ่งแทนเดินเพราะเป็นห่วงไอ้คนที่บอกว่าแค่เจ็บหัว 
แต่ไม่ได้เชื่อน่ะแต่อยากรู้ว่าพูดจริงมั้ย  ผมเปิดประตูออกไปกลับพี่อ๋านั่งซบกับพวกมาลัยอยู่
“ปั๊ก ปั๊ก ปั๊ก” ผมตบที่กระจกรถเพื่อเรียกเค้าให้ตื่นเมื่อเห็นว่ากำลังซบกับพวงมาลัยอยู่
พี่อ๋าเงยหน้ามามองผมพร้อมกับเอามือกุมที่หัว.....
ผมลองเปิดประตูรถดู  มันไม่ได้ถูกล็อค
“เป็นอะไรมากหรือเปล่า”
“ขึ้นรถซิ”เสียงเรียกเบาๆ หลุดออกมาจากปากเค้า
ผมเลยขึ้นไปนั่งแล้วปิดประตู  ต่อด้วยเสียงรถที่ถูกสตาร์ทออกจากตรงนั้น
  ทำให้ผมหน้าเหว่อออกมา  ยิ่งตกใจไปใหญ่เมื่อเห็นพี่อ๋าหัวเราะร่า
  บึ่งรถออกจากตรงหน้าบ้านผม...
“จะไปไหน”สีหน้าพี่อ๋าที่เปลี่ยนไปมันทำให้ผมชักงง 
ไม่กลัวว่าเค้าจะพาไปอะไรแน่  แต่โมโหที่จะพาไปไหนก็ไม่บอก  ทำให้เราสงสัยที่สำคัญยังไม่หายโมโหเรื่องนั้นอยู่  แต่เราจะมีสิทธิ์อะไรไปหึงห่วงเค้าว่ะ
“ไม่พาไปขายหรอกน่า”
“ไม่ได้กลัวเรื่องนั้นหรอกน่า  แล้วจะไปไหน”
“เดี๋ยวก็ถึงเอง”
“ไปที่ค่ายเหรอ”
“ไปทำไม  ขืนไปก็ตายห่าแน่”
“อยากไปไหนก็ไป  ขึ้นมาแล้วนี่หว่า”
“หัวเป็นไงบ้าง” เขาถามผม
“สบายดี”
“โทรมาตั้งนานทำไมไม่รับสาย”
“ไม่ว่าง  มือไม่ว่าง”ผมเหลือบสายตาไปดู
“แล้วมือทำอะไร”พี่อ๋าหันมันหัวเราะใส่ผม
“ชักว่าวเล่นมั้ง”ผมทำหน้าขึงขังใส่
“อู้วววว   คงจะโมโหอย่างที่คุณนัทว่าจริงๆ  เล่นแรงน่ะนี่”
“หึง....เหรอ”คำพูดเค้าทำเอาผมต้องขบฟันตัวเองเพื่อสกัดกั้นอารมณ์ตัวเองไว้
“วันนี้ไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วย”
“คับๆ  ผมจะขับรถแบบเงียบๆ  ไม่เล่นแล้วครับคุณหนู”
สายตาเล่ห์เล่นลิ้นกับผมไม่จบไม่รู้คึกอะไรนักหนา   พูดอะไรไม่มองดูหน้าผมซักนิดว่าอยู่อารมณ์ไหน
เพราะเพิ่งปล่อยพิษในร่างกายออกมาแล้วมั่งนี่  ผมนั่งปั้นหน้านิ่ง  นึกถึงเสียงร้องครางครวญในโทรศัพท์ที่ได้ยินทีไรใจมันก็หงุดหงิดได้ทุกทีล่ะน่า
.....................................
..................
..............
.....
จุดหมายปลายทางที่พี่อ๋าต้องการคงถึงเป็นแน่แล้ว  เมื่อรถได้จอดอยู่ใต้สิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่  ถ้าผมจำป้ายชื่อตรงทางเข้าไม่ผิดที่นี่เป็นคอนโด  ห้องพักตากอากาศสำหรับผมมีอันจะกินทั้งหลาย  แล้วที่นี่ก็ดูไม่ธรรมดาเช่นกัน
“พามาที่นี่ทำไม”ผมงง
“ตามผมมา”
“เฮ้ยยยยย  ไม่ไป  จะกลับ”ผมเกิดอาการลังเลใจขึ้นมา
“ผมขับรถไม่ไหวแล้ว  ผมเหนื่อย”
“แล้วมาที่นี่ทำไม”ผมชักมึนเพราะคิดว่าเค้าไม่มีห้องพักที่นี่แน่
“ไปเถอะน่าผมมีเรื่องจะบอก”
“บอกที่นี่  เนี๊ยะน่ะ  ที่อื่นมีถมแถ”
“ไปเถอะน่าเร็ว”พี่อ๋ามาลากแขนผมลงจากรถเมื่อเห็นว่าผมไม่ยอมลงซักที
“ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่าผู้ชายเหมือนกัน”
“ปล่อยแขนน่า  เดินเองได้ไม่ต้องลากอย่างกับหมูกับหมาหรอกน่า”
พี่อ๋าแสยะยิ้มที่มุมปาก  แล้วปล่อยแขนให้เป็นอิสระ   ผมเดินตามเค้าต้อยๆ  เพราะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร  เค้าพาขึ้นลิฟท์แล้วเดินออกมา  ยืนตรงหน้าห้อง  สังเกตดูว่าแต่ล่ะชั้นที่นี่มีเพียงไม่กี่ห้องเอง
  ซักพักประตูก็ถูกผลักออก
“เชิญครับคุณหนู”
“ห้องใครนี่”ผมเดินเข้าไปอย่างหวาดๆ  เพราะไม่แน่ใจว่าเจ้าของเป็นใคร
“ห้องผมเอง”  พี่อ๋าตอบสวนมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตลกฝืด”ผมหัวเราะฝืนๆไม่เชื่อในคำพูดเขาซักนิด
“นั่ง  หรือ นอนก็ได้  ผมขออาบน้ำ 5 นาที เหนียวตัวจริงๆ”
แน่ล่ะไปทำอะไรมาล่ะ   ผมมองดูห้อง  มันกว้างพอสมควรด้านหลังมีระเบียงมองออกไปก็จะเห็นทะเลที่อยู่ห่างไม่ถึง  50 เมตรที่นี่เลยค่ายทหารมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง  เค้าเป็นเจ้าของเหรอ  ไม่หรอกผมไม่อยากจะเชื่อ  ราคาดูน่าจะหลายล้านทีเดียวเท่าที่รู้จากเพื่อนๆหลายคนที่พ่อแม่มันมีผมยืนมองแสงไฟที่ส่องเรียงรายอยู่เบื้องล่างอย่างครุ่นคิดถึงเรื่องต่างๆจนกระทั่ง......

..............................
................
รู้สึกว่ามีอ้อมแขนมาโอบรัดผมไว้จากข้างหลังทำให้ผมสะดุ้งตกใจต้องรีบหันไปมอง  แต่ก็หยุดเมื่อใบหน้าพี่อ๋ามาซบอยู่ที่ไหล่ผม..
“ชอบเหรอเห็นยืนจ้องนานแล้ว”
“นานเมื่อไร  หายใจยังไม่ถึง 10 ครั้งเลย อาบน้ำหรือเปล่านี่”
“ชอบให้แบบพี่อาบน้ำหรือไม่อาบล่ะ”
“ผีอะไรเข้าสิงล่ะนี่อยู่ดีๆ  ก็พูดเสียงอ่อนเสียงหวานใส่  ถอยไป”ผมแกะมือเค้าออกเหมือนงูที่กำลังตวัดรัดร่างกายผมไว้
“จุ๊ จุ๊ จุ๊...กลางค่ำกลางคืนเขาไม่ให้พูดเรื่องผีสาง”
พี่อ๋ามองซ้ายแลขวาคล้ายจะมองหาอะไร  แถมตอนนี้ทั้งตัวเค้ามีเพียงผมเช็ดตัวที่พันเอวสีม่วงเข้ม  ยิ่งตัดสีผิวที่ขาวสะอาดเข้าไปอีก
“ปล่อยก็ได้..............แต่.”พี่อ๋าคว้าผมไปอุ้ม
 “ ตึ๊งงงงงงงงงงง.”หลังผมกระแทกกับที่นอนดัง  แต่ก็ไม่เจ็บอะไรหรอกเพราะที่รองรับมันนิ่มน่านอนเล่นจริงๆ..
“โอ๊ะ       พี่ขอโทษ   มันหลุดมือ  เมายังไม่สร่างเลย”
ผมก็อดตลกกับท่าทางของพี่อ๋าไม่ได้  เป็นอะไรของเค้าแปลกๆจนจับพิรุธได้  เหล้าคงเป็นอีกสิ่งที่กระตุ้นให้พี่อ๋าแสดงอาการออกให้เห็นได้ถึงเพียงนี้  เพราะดูเค้าจะอารมณ์ดีผิดปกติ  ฤทธิ์เหล้าทำให้เขาหน้าแดงเห็นเลือดฝาดขึ้นหน้าเลยเมื่อมองใกล้ๆ 
“โดนหัวหรือเปล่า  เจ็บมั้ย”พี่อ๋าโน้มตัวลงมา เกือบแนบชิดกับร่างผม  เอาลูบๆที่ผ้าพันแผลอย่างเบามือ  กลิ่นเหล้าที่ฟุ้ง ทำให้รู้ว่าคงกินเข้าไปไม่น้อย  ผมพยายามขยับตัวหนีจากกลิ่นที่กำลังส่งออกมา
“เป็นอะไร   หรือว่าเหม็นเหล้า” 
พี่อ๋าเอามือมาเป่าดูลมหายใจตัวเอง  แน่นอนมันคงไม่หอมเหมือนมายมิ้นแน่   
“มีอะไรก็ว่ามาจะได้นอน” ผมเร่งให้เค้าพูดเพราะยังไงก็คงต้องนอนที่นี่แน่ 
แถมอาการออกมาทางหื่นๆใส่ผมอีกต่างหาก  สงสัยของจะขึ้น
“ผมอยาก............”พี่อ๋าพูดเพียงแค่นั้นก่อนที่สีหน้าจะดูเศร้าลง
หน้าเค้าอยู่ห่างใบหน้าผมไม่ถึงฟุต  มันยิ่งเร่งเลือดในร่างกายผมให้สูบฉีดวิ่งกันให้พลุ่กพล่าน  มือซ้ายที่เริ่มมาสัมผัสที่หน้าผมลูบไล้ที่แก้มไปมา ร้าวอารมณ์ของผมได้ไม่ยาก สายตาผมจับจ้องที่สายตาเค้าไม่ลดล่ะ
แรงรักกำลังถูกขับเคลื่อนออกมาจากกายผม  จนร้อนไปทั้งตัว
“ทำ  อะไร”  ผมพยายามยับยั้งตัวเองและเค้าไว้หากว่าพี่อ๋ากำลังคิดผิดแต่กับผู้ชายคนนี้ซักครั้งในชิวิตผมก็ขอลองล่ะจะได้ไม่เสียชาติเกิด  คนอะไรหล่อกระชากใจผมตั้งแต่แรกเห็นแล้ว
“น้องน่ารัก .................”พี่อ๋ากลืนน้ำลายลงคอ   
ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังต้องการเค้าเต็มที่เหมือนกัน
“ไหนว่ามีอะไรจะบอก  เป็นอะไรมากหรือเปล่านี่”
ผมข่มใจตัวเองเอื้อมมือแตะที่หน้าอกเปลือยเปล่าแค่ได้สัมผัสก็รับรู้ถึงความอบอุ่น  เสียงหัวใจพี่อ๋าเต้นแรงจนผมแอบยิ้ม
“เสียววววว”เสียงพี่อ๋าทำให้ผมชักมือกลับทันที 
“จับแค่นี้เนี๊ยะน่ะ”
“จับที่ไหนอย่างนี้เขาเรียกลูบคลำ  ไม่เสียวได้ไง”
“จา.......”
ริมฝีปากนุ่มๆอุ่นๆได้กดลงบดขยี้กับริมฝีปากผมอย่างเร่าร้อน  จนผมเองก็ตั้งตัวไม่ติด  เสียงลมหายใจที่ดังฟืด  ฟาดของเขา   มือทั้ง 2 ข้างผมประคองใบหน้าพี่อ๋าไว้พยายามพลักมันออก  เพราะหายใจไม่มัน...
“ทำไม  ไม่ชอบเหรอ” พี่อ๋าเงยหน้าขึ้นมองผมอีกครั้ง
“เปล่า “ผมสูดลมหายใจเข้าออกอีกเฮือกใหญ่
“หายใจไม่ทัน..”
“งั้นพี่จะทำช้าๆ  ตกลงน่ะ”
“เดี๋ยวๆ .....”ผมพยายามดันที่แขนเมื่อเค้ากำลังถอดเสื้อผมออก
“ทำไม  อีกล่ะ”
“เอาจริงเหรอ”
“กลัวหรือไง”
“คิดอยู่”
....................................
....................................................
***************************************

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 17-01-2010 19:59:01

**************************************
........................อ๋า  VS น้อง.....................
<<<  ตอนที่ 13.  ขอซักครั้ง  ต่ออีกนิด  >>>
**************************************
...........................................
....................


“ทีตอนนั้น   จูบผมไม่เห็นกลัวซักนิด   แล้วตอนนี้ทำไมต้องคิด”
“ก็เล่นๆเอง   สนุกๆ ตอนนั้น”ผมยิ้มสู้อาการหื่นที่ดูแล้วอะไรมาขวางคงฉุดไม่อยู่แน่  แต่อยากมั่นใจว่าเขาทำไปเพราะไม่ได้เมาเท่านั้น
“แต่พี่ไม่สนุกแล้ว  จะเอาจริงๆ” โคมไฟที่หัวเตียงดับแต่แสงจันทร์ที่สาดแสงเข้ามาทางระเบียงที่เป็นกระจกใสมามีมากพอที่จะทำให้ผมมองเห็นว่าเค้ากำลังทำอะไร
เสื้อผมโดนจับถอดทิ้งลงข้างเตียง  ส่วนตัวเขาเองไม่มีผ้าติดตัวแล้ว   
“น่ารักว่ะ”พี่อ๋ายิ้ม  ก้มลงมาซุกที่ซอกคอผมจูบไซร้ไปมาอย่างหลงใหล   เพียงแค่ลิ้นที่แตะสัมผัสที่หัวนมก็ทำให้ผมเคลิ้มจนต้องเผยอปาก  อย่างต้องการ
“ซี๊ดดดดดด อ่าววว”ผมหลับตาครางเบา
ร่างเขาขยับบดขยี้ไปตรงส่วนกลางลำตัว  หว่างขาของผมรับรู้ถึงการพร้อมลงศึกเลือกตั้ง  เอ้ยยย  ไม่ใช่ พร้อมรบเพราะมันสัมผัสอุ่นจนร้อนและแข็งแกร่งในเวลาเดียวกัน..





อุณภูมิในห้องยิ่งร้อนระอุ  แม้แอร์จะเย็นฉ่ำแต่ก็ไม่สามารถที่จะดับไฟในตัวผมเองลงได้แล้ว  ผู้ชายคนที่แอบชอบตั้งแต่แรกนอนเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ใดๆ  มาปิดกั้นสายตากำลังเคลิ้มกับบทรักที่ผมมอบให้  ยิ่งได้สัมผัสยิ่งทำให้ผมคลั่งไคล้  หวงแหนคนตรงหน้านี้
“...ยา  หยุด  ทามมาย”เสียงสั่นพร่าของพี่อ๋าเตือนผม
“เวลาที่พี่มีอารมณ์ เซ็กซี่โคตรๆ เลย”
“จริง  เหรอครับ  ทำต่อซิกำลัง......” 
ผมจับน้องชายเขาคลึงเคล้นไปมาอย่างหลงใหล  ก่อนจะก้มลงใช้ปากให้เค้าอีกครั้ง.........
“ซี๊ดดดด  เคยทำแบบนี้กับใครหรือเปล่า”
“เป็นร้อยล่ะมั้ง”
“ไอ้เชนล่ะ”
“........ทำไม”
“อ่า. อยากรู้“


แค่นี้น่ะ  555..ไม่ถนัดจริงๆ  ขอตัดไปเลยอย่าว่ากันน่ะ





.........................
............
......
ผมลืมตาขึ้นอย่างเพลียกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน  สายตากวาดไปทั่วห้องแต่ไม่มีพี่อ๋าอยู่  ผมยันกายลุกขึ้นเดินไปเปิดผ้าม่านที่ระเบียง  แต่ก็ไร้เงาเขา  ผมเดินสำรวจที่ห้องน้ำประตูก็เปิดแง้มอยู่แต่ก็ไม่เจอเหมือนกัน...

“ไปไหนหว่า”  ผมถามตัวเอง  ก่อนที่จะเข้าไปทำความสะอาดร่างกายที่ยังรู้สึกระบมอยู่  นานๆทีก็อย่างว่า
ผมได้ยินเสียงประตูดังแว่วมา  พี่อ๋าคงกลับมาแล้ว
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“ตื่นแล้วเหรอครับ  อาบน้ำไวๆน่ะ  ผมไปซื้ออาหารมากลัวหิว”
ผมไม่ตอบอะไรนอกจากยืนอมยิ้ม  อยากนอนแช่น้ำในอ่างแต่ก็คิดว่าไม่ดีกว่า  ลืมดูนาฬิกาว่ามันกี่โมงแล้ว
พอออกจาห้องน้ำก็เจอรอยยิ้มพี่อ๋าที่ส่งให้พร้อมกับสายแปลก...

“นั่งครับนั่ง”พี่อ๋ารี่มาขยับให้ผมนั่งอย่างที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน
“ไม่ไร  จะกลับบ้านแล้วผมตอบ”
“กินก่อนไม่ต้องรีบหรอก”พี่อ๋ายกช้อนข้าวต้มที่มีกุ้งอยู่ป้อน
“อ้าปาก ครับ  อ่ะ 1 2 3”พี่อ๋าให้จังหวะแต่ผมกลับทำตัวไม่ถูก
“เป็นอะไรมากหรือเปล่านี่”
“เอาใจแฟนไง”
“คิดได้ไง”
“ไม่รู้ซิครับ  พี่คิดว่าพี่ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำ”
“หลงยุคหรือเปล่านี่”ผมเอ็ดคนตรงหน้า
“ทำไม  ผิดเหรอ”
“อย่าไปจริงจังอะไรเลย  เรื่องแบบนี้เขาไม่ถือหรอก”
“ล้อเล่นน่าอย่าซีเรียส”
เสียงที่พี่อ๋าตอบมาทำให้ผมถึงกับซึมนิดๆ  เค้าคงไม่ได้คิดอะไรหรอก
“กินน่ะครับ  ผมอาบน้ำเสร็จแล้วจะได้ไปส่ง”
“ครับ......”  ผมหันมามองข้าวที่อยู่ตรงหน้า  แม้มันจะน่ากินแค่ไหน   ชักรู้สึกกลืนไม่ลง






ผมกับพี่อ๋านั่งเงียบกัน  ไม่มีคำพูดใดๆเล็ดลอดออกมาจากเราทั้งตั้งแต่รถออกมาจากคอนโดจนจวนจะถึงบ้านอีกไม่กี่นาที
“เป็นอะไร  เงียบจัง”
“รู้เหนื่อยๆ”ผมเองก็พยายามปฏิเสธความรู้สึกในใจ
“ป่านนี้ไม่รู้ว่า  ท่านผู้การจะตามหาน้องอยู่หรือเปล่า”
“คงไม่หรอก  พ่ออาจไปทำงานแล้วก็ได้”
“แต่พี่ว่าไม่หรอก”พี่อ๋ายิ้มๆ
.............







รถที่เคลื่อนตัวเข้าบ้านอย่างช้าพร้อมกับสายตาที่พี่อ๋าคอยชำเลืองมาทางผม  ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่  ไม่ไกลออกประตูเข้าบ้านกำลังถูกเปิดออกมา......
“พี่เชน.......”ผมอุทานเสียงดังออกมา
“ไอ้เชนจริงด้วย”พี่อ๋าก็ตกใจ
ผมหันมามองพี่อ๋าที่กำลังจะจอดรถ   แล้วหลังพี่เชนก็มีพ่อที่กำลังยืนจ้องเขม็งมาที่ผมกับพี่อ๋า
สายตาของที่มองอยู่ทำให้ผมไม่อยากลงจากรถจริงๆ
“ลงเถอะ”  พี่อ๋าเรียกสติผมที่กำลังวิ่งวุ่น
พี่เชนเดินตรงมาที่ผมอย่างฉับไว  แล้วคว้าที่แขนผมให้ลงจากรถ
“สวัสดีครับพี่เชน”  ผมทักเขาอย่างหวาดเมื่อเห็นสายตาพ่อที่คุมอยู่ข้างหลัง
“เข้าบ้านน่ะครับ”พี่เชนลากแขนผมเข้าบ้านโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวแทบจะล้ม
“ไอ้เชน  ระวังหน่อยน้องจะล้ม”  พี่อ๋าตะโกนว่า  แล้วก้าวขาเหมือนจะวิ่งตามผม
“อย่ายุ่ง”  พี่เชนจ้องพี่อ๋าเหมือนเป็นศัตรูกันมาไม่รู้กี่ชาติ
“เชนพาน้องเข้าบ้าน”เสียงพ่อที่ดังก้องมา  ทำให้พี่เชนดึงแขนอีกที
ตอนนี้ใจผมไม่ดีแล้ว  รู้สึกเหมือนกำลังมีเรื่อง  ยิ่งพ่อยืนมองทุกฝีก้าวที่พี่อ๋ากำลังกระทำผมยิ่งห่วงคนที่อยู่ข้างหลังผม.....
“เดี๋ยว.....พี่เชน........”  ผมพยายามรั้งแขนตัวเองไว้
“เข้าบ้านเดี๋ยวนี้ ......”  พ่อตะคอกลั่น    จนผมทำอะไรไม่ถูก
“ให้น้องคุยกับพี่อ๋าก่อนน่ะพ่อ” 
“ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว  เข้าบ้าน  ไม่งั้นจะหาพ่อไม่บอก”
“ท่าน   อย่าทำอะไรน้องน่ะครับ....”เสียงพี่อ๋าไล่หลังผม
“ผมบอกแล้วไง  ว่าตอนนี้หมวด  หมดหน้าที่ดูแลลูกผม  ฟังไม่เข้าใจหรือไง”
“หรือว่าจะต้องให้ผมออกแรง  ถึงจะเข้าใจ”
คำพูดของพ่อที่ผมได้ยินทำให้ผมต้องรีบหันกลับไปมองพี่อ๋าที่กำลังยืนประจัญหน้ากับพ่ออยู่
พ่อกำลังพลักอกพี่อ๋าให้ถอยหลังไป...
ทำไมผมไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน  ทำไมพี่อ๋าไม่บอกผมซักนิด..
“ท่านครับ...........”
“จะให้ผม  สั่งย้ายหมวดตอนเลยก็ได้น่ะ..”เสียงพ่อบอกว่าเอาจริง
“พ่อ  นี่มันเรื่องอะไรกัน”ผมสะลัดแขนจากพี่เชนแล้ววิ่งกลับมาที่พ่อกับพี่อ๋ากำลังเผชิญ..
“หมวดหมดหน้าที่  ตั้งแต่ที่ลูกต้องนอนโรงพยาบาลแล้ว  เขาไม่บอกบ้างเลยหรือไง”
“ทำไมล่ะครับพ่อ....”ตอนนี้ผมใจหายเมื่อรู้ว่าจะไม่มีคนตรงหน้าให้ผมได้เจออีก
สายตาพี่อ๋าที่มองผมอย่างเสียใจทำให้ผมยิ่งกังวลและเป็นทุกข์
“คนที่ไม่มีความรับผิดชอบ  พ่อไม่ต้องการ”
“แต่เรื่องนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ  อีกอย่างพี่อ๋า ก็ไม่สามารถที่จะดูแลผมได้ตลอด 24 ชม.หรอกน่า”
ผมเถียงแทนคนที่ยืนหน้านิ่งไม่มีปากเสียงซักนิด  ได้แต่ก้มหน้า...
“ผมขอโทษครับท่าน.....”
“เชนพาน้องเข้าบ้าน  ผมมีเรื่องจะคุยกับหมวดต่อ”พ่อยืนกอดอกพูดเหมือนพี่อ๋าไม่เคยเป็นลูกน้องท่านมาก่อน
“อะไรกันครับนี่  น้องไม่เข้าใจ”
“ไม่จำเป็น   จะเข้าบ้านดีๆหรือว่าต้องให้พ่อลากเข้าบ้านเอง หา”เสียงพ่อข่มจนผมต้องถอยเข้าบ้านกับพี่เชน
........................
....
ผมยืนมองพี่อ๋า  ที่กำลังก้มหน้าคุยกับพ่อโดยที่ไม่รู้ว่าพ่อต้องการอะไร  หรือจะทำอะไร  ทำไมพี่อ๋าจะต้องกลัวพ่อขนาดนั้นผมไม่เข้าใจ  ไม่รู้ว่าจะเถียงพ่อซักคำมั้ย  ไม่นานเท่าไรผมก็เห็นพี่อ๋าขับออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว  ผมยังคงยืนมองอยู่ด้านในจนกระทั่งพ่อเข้าไปข้างใน  จิตใจกำลังร้อนรุ่มเหมือนมีใครกำลังสุ่มไฟที่หัวใจ...  ยิ่งนึกถึงเรื่องเมื่อคืนผมก็ยิ่งกลัวเป็นหลายเท่า.....

...............................
....................
**************************

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 17-01-2010 22:16:42

งานเข้าทั้งคู่
สงสารพี่อ๋าของน้อง คริ คริ
พ่อตาโหดอ่ะ
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 17-01-2010 22:22:23

พี่อ๋ากับน้อง..... :oo1: :-[...(เง้อออ..ไม่ต้องตัดตอนก็ได้น๊าาาา)

ผู้การโหดอ่ะ....นั่นน่ะ ลูกเขยนะ...ชิส์ ชิส์ อีพี่เชนด้วย...แหมแหม มาทันทีเชียว...

แล้วพี่อ๋าจะเป็นยังไงบ้างเน้ออออออ

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 17-01-2010 22:39:55

แล้วพี่อ๋าไมไม่บอกน้องอ่า ซะงั้น >.<

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 26-01-2010 03:16:27

:call:  :call:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 26-01-2010 09:46:00

ช่วยดันทู้ รอ :z2:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 26-01-2010 10:23:05

**********************************

ไม่ได้ลืมเรื่องนี้น่ะครับกำลังเขียนอยู่

แต่ว่า  รู้สึกว่ามันตันมากไปไม่ถูก  พยายาม กับพยายามอยู่ 


ถ้าเป็นอะไรที่บ๊องๆ  อย่างอีกเรื่องจะเขียนง่าย  คือมันถนัดง่ะ

ขอบคุณที่รอน่ะครับ  จะพยายามมาลงในเร็ววัน

 :z3: :z3:
***********************************

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 26-01-2010 13:18:24

รับทราบจ้า.....


ใจเย็นๆๆ รอได้จ้ะ..สู้ๆๆ o13

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaejoong ที่ 26-01-2010 19:10:14

ตายล่ะหมวดจะรอดหรือเปล่าน้อ และน้องจะเลือกใครดีอันนี้มีลุ้น มีลุ้น

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 01-02-2010 11:09:04

:call:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 02-02-2010 19:44:43

จะลงเอยกันอย่างไรนะ คู่นี้




 :call: :call: :call:




 :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 03-02-2010 00:49:52

****************************

ประกาศนิดๆ  ขอเวลา 2-3 วันครับ
ขอลงอีกตอนเป็นตอนสุดท้าย

แบบว่า  มันตื้อ  มันตัน  ไปไม่ได้เลย
ถ้าไม่ได้ดั่งใจก็อย่าเทศน์กันเลยน่ะครับบบบ

 :z3: :z2: :z3:
****************************

หัวข้อ: Re: ((You Make Me Wanna )) ( Up ตอนที่ 13. ขอซักครั้ง <น้อง>). 17/01/10 )
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 03-02-2010 01:59:30

ไม่ต้องรีบก้อได้ writer
ลองหา inspiration ก่อน
รออ่านได้ ขอสนุกๆ
อย่าเศร้าเป็นพอ
เชียร์พี่อ๋ากะน้อง   :impress2:
เป็นกำลังใจนะ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: (You Make Me Wanna ) ( Up ตอนที่ 14. จบแล้วคร้าบบบบ). 03/02/10 ) ตันแล้ว!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Winer ที่ 03-02-2010 21:35:42

*********************************
.................. อ๋า  VS น้อง..................
<<<  ตอนที่ 14.   สุดท้าย  จบแล้ว  >>>
*********************************
..........................
...........
....ผมรู้สึกเหมือนตัวเองที่ทำความผิดอย่างร้ายแรงมาอย่างงั้นแหละ  เพราะว่าตอนนี้  พ่อเหมือนไม่พออย่างมาก  แม่ไม่มีอะไร  พี่เชน  มาได้ไงไหนบอกว่าจะอีก 2-3 วัน  ยิ่งสายตาของพ่อผมไม่อยากที่จะมองเลย  ไม่ได้กลัวน่ะ  แต่โบราณเด็กห้ามเถียงผู้ใหญ่  ผมได้แต่หายใจอย่างอึดอัด  ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอสภาพกลายเป็นผู้ต้องหาที่จะโดนงัดปากให้พูดอีกไม่กี่นาที......
“กินข้าวหรือยัง”แม่ทักผม
“กินแล้วครับแม่”
“กินกับหมวดเหรอลูก”
“ครับแม่กินเสร็จ  ก็กลับ”  ผมอยากพูดให้พี่เชนกับพ่อได้ยิน
“เชนมารอแต่เช้าแล้วน่ะ....”
“ครับ.......”
“แผลเป็นไงบ้างแล้ว......”
“ผมขอไปอาบน้ำก่อนได้มั้ยครับ……”
“ดีซิลูกแล้วค่อยมาคุยกันต่อน่ะ”ผมรู้สึกว่าแม่กำลังเปิดทางให้ได้หายใจคล่องขึ้น  ส่วนพี่เชนกับพ่อก็ไม่ได้พูดอะไรท่านคงคิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวเลยไม่อยากก้าวก่ายมากกว่า...

“อาบน้ำเร็วๆ.....จะได้พาพี่เขากินข้าว...”พ่อสั่งเสียงเข้ม
ผมมองหน้าพี่เชนแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร  เพราะตอนนี้ยังไม่มีจิตใจที่จะคิดถึงเรื่องใครอีก  เลยลุกขึ้นออกจากห้องรับแขกแล้วก็ตรงไปที่ห้องนอน   และผมกำลังจะโทรหาพี่อ๋า  ที่ตอนนี้ไม่รู้เป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้.........





“ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขทีท่านเรียก”  ไม่ว่ากี่ครั้งที่ผมกดมันก็เป็นอย่างนี้ตลอด  แสดงว่าพี่อ๋าปิดเครื่องหรือเขาไม่อยากคุยกับผมอีกแน่แล้ว  หรือเปล่า

เมื่อไม่มีคนรับผมเลยคิดว่าคงต้องปล่อยเวลาไปก่อน
เมื่ออาบน้ำเสร็จ  ผมก็เลยนอนดีกว่า  พี่นัทมันก็ไปทำงาน   ถ้าพี่นัทอยู่ผมคงคิดอะไรได้มากกว่านี้   แต่ผมเองก็ลืมไปเลยว่ามีแขกคนสำคัญมาหา...


ผมตื่นมาอีกที  โอ้ผมหลับไปจริงๆด้วย  ทั้งที่ตั้งใจจะนอนพักมากกว่า  แต่คนที่นอนอยู่ข้างผมกลับเป็นพี่เชน  ผมขยับกายเพื่อดูให้ชัดเจนว่าอะไรเป็นอะไร...

“ตื่นแล้วเหรอ....”เสียงพี่เชนทักขึ้น ผมนึกว่าเขาหลับ
“อืมมมม  แล้วพี่มาอยู่ที่นี่ได้ไง”  ผมคิดว่าเค้าน่าจะนอนที่ห้องสำหรับรองแขกที่บ้านผมมากว่า
“เป็นห่วง  เลยขออามานอนเฝ้า...”
“ไม่ดีใจเหรอที่พี่มา  ไม่เห็นพูดให้ดีใจซักนิด”  รอยยิ้มที่แห้งเหือดจากใบหน้าพี่เชน  ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองทำผิดไงชอบกล
“พี่เชน  อย่าเสียเวลากับผมเลยน่ะ”  ผมเอยที่คิดตอนนี้อยู่อย่างน้อยเพื่อให้เขาคิด  และเลือกใหม่  ผมไม่อยากให้เค้ามีความหวัง   แม้จะรู้ว่ากับพี่อ๋ามันก็แค่เพียงเรื่องที่ผ่านไปเหมือนกัน
“คิดอะไรอยู่.....”พี่เชนจับมือผมไว้แล้วขยับให้มันกระชับแน่นขึ้น
“เรื่องที่ผมหายไปไหนมาเมื่อคืน  ไม่ต้องเดามันก็โจ่งแจ้งแล้วนี่ครับ”  ไหนๆแล้วผมก็ไม่คิดจะโกหกพี่เชนอยู่แล้วไม่มีอะไรที่ผมจะต้องปกปิด
“ทำไมพี่จะไม่รู้  แต่พี่ไม่ถือ  มันเรื่องส่วนตัวของน้อง  สำหรับพี่  พี่อยากแสดงความจริงใจให้น้องเห็นมากกว่า  ว่าพี่ต้องการอะไรจากน้อง  ไม่เรื่องเซ็กอย่างเดียว  แต่มันมีมากกว่านั้น”
“พี่เชนน.....”ผมพูดอะไรไม่ออก  แต่อยากให้เขาเลือกสิ่งที่เหมาะกับตัวเอง  และคงไม่ใช่ผมแน่
“ความรักไม่จำเป็น  เจอปุ๊บรักปั๊บ  ด้วยกันทั้ง 2ฝ่าย”
“ความรัก  ต้องให้เวลา  ใช้ใจพิสูทธิ์”
“รัก  แม้จะมีกี่ตำราก็ไม่อาจถ่ายทอด  ทุกความรักออกมาได้”
“พี่หมายความว่าไง……..”
“ต่อจากนี้ไป  ให้เวลาเป็นเครื่องตัดสิน  สำหรับเรื่องของเรานะครับ”
ผมก็ยังไม่ค่อยเข้าใจความหมายที่พี่เชนสื่ออยู่ดี




“ไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อยซิ  ตั้งแต่มายังไม่ได้กินอะไรเลย”
“ทำไมไม่กิน........”
“ตอนนั้นมันไม่หิว”
“ได้ดิ  ล้างหน้าแป้ปน่ะ.....”
“แผลเป็นไงบ้าง......”
“ดีขึ้นมากแล้วล่ะ  เดี๋ยวคงหาย”ผมจับมันดูเบาๆ
“ทำอะไรก็ระวังบ้างน่ะ”
“อืมม..ครับ”










<<<<<  3 เดือนผ่านไป  >>>>>>




“ตื่นแล้วเหรอ..”เสียงถามค้นหูของผมทุกวัน
“เป็นไงบ้าง  ดีขึ้นหรือยัง”  พี่เชนเอามือเตะที่
“ผมไม่ได้เป็นอะไรมากซักหน่อย ”
“ตัวร้อน ละเมอทั้งคืนนี่น่ะ  หาว่าไม่เป็นไร” พี่เชนก้มเอาจมูกเตะที่แก้ม
“พี่ต้องไปทำงานแล้วน่ะ”
“โห  นี่มันกี่โมงแล้วล่ะ”ผมมองไปที่นาฬิกาบอกเวลาว่าเกือบเที่ยง
“รอน้องตื่นก่อน  งั้นพี่ไม่ไป..”
“ทำไมว่ะ  ไปทำงานสายระวังจะโดนตัดเงินเดือนน่ะ…”
“ครับ ท่านผู้จัดการ....ข้าน้อยจะรีบไปทำงานให้ท่านเดี๋ยวนี้..”
“ต้องรีบไปแล้วล่ะ  เป็นเจ้าของแท้ๆ  แต่ไม่ก็ไม่ได้  เดี๋ยวไม่มีเงินกินข้าว”พี่เชนบ่น
“ก็บอกแล้วไง  ไม่เชื่อเอง”
“ทำไงได้ล่ะ ตอนนี้เราเป็นอะไรกันแล้ว  อย่าลืมดิ  แถมจะหยุดรักก็ไม่ได้แล้ว  เดี๋ยวโดนพี่เชือดคอตาย”
“หอมแก้มพี่ที  ก่อนไปทำงาน.....”พี่เชนขอร้อง
“เร็วๆ  เดี๋ยวพี่จะสายกว่านี้....”
ผมลุกขึ้นอย่างช้าๆก่อนจะจูบที่แก้มพี่เชนไป 1 ที

“เย็นนี้  พี่จะมารับน่ะ  จะพาไปธุระ  พักผ่อนให้เต็มที่น่ะ  ห้ามออกไปไหน บ่ายๆพี่จะโทรมาหา”
“สั่งจัง  สั่งมากผมงงน่ะ  แล้วพี่จะพาไปไหน....”
“ก็................ไม่บอกตอนนี้เดี๋ยวพาไปดูล่ะกัน  ไม่เกิน 5โมงเย็นพี่จะมารับ”
“ครับ......”

พี่เชนลุกขึ้นไปเปิดประตูแล้วเดินออกไป  วันนี้คงไปทำงานสายตามเคยแต่ว่า  พี่เชนก็เป็นเจ้าของเองนี่นา
ผมพลิกตัวขยับไปมาอย่างเพลีย  ที่ไปตากฝนทนหนาวหลังจากไปเที่ยวมาอย่างสนุกสนานกับเพื่อนเก่า  ที่นัดเจอกันโดยมีพี่เชนตามไปเฝ้าไม่เป็นอันทำงาน  แม้จะอยู่ด้วยกันมาเป็นเดือนแล้ว  แต่ผมก็ยังรู้สึกว่า............

เสียงเปิดประตูที่ดังเข้ามาอีกรอบ
“ลืมอะไรหรือเปล่าครับพี่เชน”
“แม่เอง  เป็นไงบ้างล่ะเช้านี้  เห็นเชนบอกว่าน่าเป็นห่วง..”
ผมหันกลับมามองแม่แล้วยิ้มให้อีกที
“พี่เชนกลัวอะไรไม่เข้าเรื่องเลยครับ  ก็แค่เป็นหวัดธรรมดา”
“กินข้าวที่นี่  หรือลงไปข้างล่างแม่จะบอกให้..........”
“ผมลงไปเองครับแม่.........”
“เชนนี่ดีกับลูกทุกอย่างเลย  แม่ดีใจด้วยน่ะ....”
“ครับแม่.......”
“พ่อไม่อยู่เหรอครับ.....”
“พ่อไปทำงานตั้งแต่เช้าไหนแล้ว ......”
“ออกเช้าอย่างนี้คงจะไปงานใหญ่ล่ะซิครับ.....”
“ตามหน้าที่เขาล่ะ......”




หลังจากผ่านเรื่องราวนั้นมา   พี่อ๋าไม่ได้ติดต่อผมกลับมาอีกเลย  แม้ว่าผมจะพยายามที่จะติดต่อแล้ว  แม้แต่น้องๆเขาก็ไม่มีใครรู้    ส่วนทางด้านพ่อก็ย้ายพี่อ๋าไปอยู่ที่อื่น  ผมรู้ว่าทำไม่ถูกมากในข้อนี้  มันไม่มีเหตุที่จะทำกับคนที่คอยดูแลรับใช้ท่านมานาน    และต่อมาเค้าก็ลาออกจาการเป็นทหาร....... 

หลังจากนั้น  ผมตัดสินใจที่จะคบกับพี่เชนอย่างเปิดเผย  อย่างน้อยผมก็เลือกคนที่รักแน่นอน  กับพี่อ๋าผมไม่รู้เหมือนกันว่าเขาคิดอะไรอยู่หรืออาจไม่ได้คิดก็ได้  คนที่ดีใจที่สุดก็คือพ่อ  ผมคิดว่าอย่างนั้นน่ะ.......
ผมเหมือนคนที่หัวใจหายไปครึ่งหนึ่ง  แต่ผมก็ต้องเก็บเอาไว้  เพราะผมรักพี่เชนแต่ว่ามันเทียบไม่ได้กับความรักที่ผมให้พี่อ๋า  มีพบต้องมีจาก  มีรักต้องมีเลิก


เวลาที่หมุนผ่านมันคงเปลี่ยนทุกสิ่งทุกได้ไม่มากก็น้อย  ร่องรอยที่พบเห็นคงบอกเรื่องราวที่ผ่านมาได้เป็นอย่างดี



ผมขอแม่ออกมานอกบ้านอยากเดินๆให้มันสบายใจหน่อย      ผมนั่งรถออกมาเพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะไปไหนเหมือนกัน  จนมาถึงทะเลขณะที่รถวิ่งผ่าน    ผมนึกถึงสถานที่แห่งหนึ่ง  มันทำให้จิตใจผมกระวนกระวายที่อยากจะไปดู   ผมพยายามทบทวนนึกถึงเรื่องวันนั้น  รวมทั้งชื่อสถานที่

ท้ายที่สุดผมก็มาถึงทะเลที่ผมสามารถที่จะมองไปที่คอนโดหรูใกล้ทะเลที่ครั้งนั้นพี่อ๋าพาผมมา  มันทำให้หัวใจผมรู้สึกสุขใจได้อย่างประหลาด  จนผมต้องยืนยิ้มอยู่อย่างนั้นคนเดียวเหมือนคนบ้า 


ผู้คนที่เดินไปมาเป็นระยะไม่ได้ทำให้ผมสนใจ  ผมหันหน้าลงไปทางด้านทะเลที่น้ำกำลังซัดกระเซ็นกระทบฝั่ง  เป็นการบอกว่ามันมีชีวิตเฉกเช่นผู้คนเหมือนกัน  อยู่ๆผมก็มีความรู้สึกว่าผมอยากเล่นจึงเดินลงไปทะเล  เล่นเด็ก 2-3 คน ที่กำลังสนุกสนานกับการว่ายน้ำ....



พอว่ายได้ซัก 10 นาทีผมก็มานั่งก่อกองทรายเล่น  ไม่รู้ว่าจะทำอะไรให้ตัวเองหายเงาได้รู้สึกว่าชีวิตตัวเองขาดๆหายๆ  อย่างนี้ได้บ้าง

“ให้ผมช่วยมั้ย...”เสียงทักทาย   แต่ผมไม่รู้ว่าทักใครเพราะว่ามีคนอยู่หลายคนตรงนั้น
“ให้พี่ช่วยมั้ย...”เสียงทักแทบจะติดหูผม  จนผมผงะออกมา

“พี่อ๋า......!!!!!”ใจผมเต้นระรั่วเหมือนน้ำตาจะไหล
ผมโผซบพี่อ๋าอย่างไม่ได้ตั้งใจคิด  รู้แต่ว่าหัวใจตัวเองเรียกร้องหาเค้ามาตลอดเวลา  มือ  พี่อ๋าโอบกอดตัวผมกระชับแน่นจนผมรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แล่นผ่านสู่ตัวผม...

“คิดถึง......”พี่อ๋าพูดออกมาเบาๆ  แม้จะมีคนมองก็ไม่ได้ให้รู้สึกเคอะเขินอะไร
“…….ผมก็คิดถึงพี่....”น้ำตาผมซึมเออออกมา
“ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นหรอก”เขาหยอกผม
“หายไปไหนมา.....”ผมถาม
“ไปตามทางคนอกหักในชิวิต.......”
“พูดจริงๆซิ...”
“นี่แหละความจริง......”พี่อ๋ายืนยัน
“ไปเที่ยวเมืองนอกมาเพิ่งกลับมาได้ อาทิตย์กว่า”
“ไปเมืองนอกมา......”ผมงงกับคำตอบ  เขามีเงินขนาดไปเที่ยวเมืองนอกได้ด้วยเหรอ
“ทำไมทำหน้าไม่เชื่ออย่างนั้น” พี่อ๋าหัวเราะ

“ไปที่ห้องพี่กันน่ะ....”
“ที่ไหน....”
“ก็ที่เราเคยมานอนกันไง....”
“ไม่อ่ะ  ผมจะกลับบ้าน..”
“งั้นก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง   แล้วพี่จะพากลับ”
“ไม่มีเสื้อผ้า  ไม่ได้เอามา..”  เออ แล้วผมจะลงเล่นทำไม
“เสื้อผ้าพี่เยอะแยะ  ไปกันเถอะ....”พี่อ๋าประคองให้ผมลุกแล้วเดินนำไปที่ตึกสูงใหญ่  เพียงแค่เดินไปไม่กี่ก้าวย่างก็คงถึงล่ะ
ผมเองก็เดินตามไปเหมือนโดนมนต์สะกด  ใช่คนนี้แหละที่ผมรอคอยมาตลอด  คนที่ทำให้ความสุขในชีวิตหายครึ่งนึง  และผมกำลังไล่ตามหามัน




ผมนอนมองเพดานที่ถูกแต่งแต้มด้วยดาวกับเดือนที่เรืองแสง ยามที่ไฟถูกดับลง  นี่มันกี่ทุ่มแล้ว  ผมมองดูนาฬิกา  2 ทุ่มแล้ว  ตายล่ะว่ะงานนี้.....
“พี่อ๋า   พี่อ๋า”  ผมปลุกคนข้างที่นอนเปลือยเปล่าเช่นกัน
“ไปส่งผมที่บ้าน  ป่านนี้คงหากันให้วุ่นแล้ว”  ผมขอร้องพี่อ๋า....

“ขอโทษน่ะ  พี่ไม่ว่าง.......”เสียงพี่อ๋าทำผมหน้าเสีย
“ทำไมล่ะ  ไหนพี่บอกว่าจะไปส่ง…”ผมชักกลัว
“น้องไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น  เพราะพี่จะไม่ปล่อยให้น้องไปอยู่กับไอ้เชนอีกแล้ว  น้องเป็นแฟนพี่  ก่อนมัน  มันไม่มีสิทธิ์ที่จะเอาของพี่ไปอีก  เรื่องท่านผู้การพี่จัดการเองฯ  อีกอย่างพรุ่งนี้เช้าเราจะไปอยู่ที่อื่นซักพัก  อาจเป็นเดือนเป็นปี  ขอโทษน่ะพี่คงให้น้องพบพ่อกับแม่ไม่ได้   รอไปก่อนล่ะกัน” พูดจบพี่อ๋าก็หันหน้าหนี
“ พี่อ๋านี่มันอะไรกัน…”อยู่ๆเค้าตัดสินใจแทนผมไปทุกเรื่องแถมห้ามนั่นห้ามนี่
“นอน  ถ้าไม่นอนพี่จะจับมัดกับเตียงอีก  ไม่ให้ขยับไปไหนได้เลย” หน้าที่ดุดันทำเอาผมใจแห้งเหี่ยว
ผมค่อยๆเอนตัวนอนลงกับเตียงอีกครั้งโดยมีสายตาพี่อ๋า  ที่พอมองเห็นลางๆจ้องอยู่   พอนอนได้ผมก็หันข้างให้ทันที  แบบว่าจะทำอะไรไม่ปรึกษาซักนิด....แล้วอย่างนี้เมื่อไรผมจะได้กลับบ้านซักทีล่ะนี่  แล้วพ่อกับแม่พี่ชาย พี่เชนจะเป็นอย่างไรบ้างล่ะตอนนี้
อ้อมแขนพี่อ๋าค่อยโอบกอดรัดผมอีกครั้ง   

“ที่ผ่านมา  พี่ผิดเองที่รอเวลา ลังเลกับเรื่องของเรา  แต่ต่อไปนี้พี่ขอทำอย่างที่หัวใจตัวเองต้องการ  ไปอยู่ที่อื่นซักพัก  พี่รับรองน่ะว่าจะไม่ให้น้องลำบาก  พี่จะดูแลน้องเป็นอย่างดี  เรื่องซาแล้ว  เรากลับมาหาพ่อกับแม่กับ  นะครับ”  เสียงพี่อ๋าดูจริงจังเกินกว่าที่ผมจะปฏิเสธ  ผมไม่มีเวลาที่จะคิดอะไรเลย




“.......ตี 5........”
พี่อ๋าหอบเพียงกระเป๋าขนาดปานกลางใส่รถไว้  แล้วยื่นโทรศัพท์มาให้ผม
“พี่ให้เวลา 1 นาที”
“ 2 นาที”ผมต่อรอง
พี่อ๋าพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก  แต่ผมต้องโทรเข้าเบอร์บ้าน  ตามที่เจ้านายหน้าหงิกตรงหน้าสั่ง...
“ฮัลโหล  พี่นัท”ผมทักไม่ให้เสียเวลา
“อยู่ไหน  เป็นอะไร หรือเปล่า  รู้มั้ยที่บ้านวุ่นไปหมดแล้ว”เสียงพี่นัททำเอาผมแทบอยากเปลี่ยนใจกะทันหัน
“แม่เป็นไง  พ่อล่ะ  พี่เชนด้วย”
“ไม่ต้องถาม  รีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้  อยู่ที่ไหนพี่จะไปรับ” เสียงพี่นัทยิ่งทำให้ผมกังวล
“น้องจะบอกว่าตอนนี้ไม่ต้องตามหาน้องน่ะ   เดี๋ยวน้องจะโทรมาใหม่”
“พี่ไม่เข้าใจ  ตอนนี้ไอ้เชนมันจะบ้าตายอยู่แล้วน่ะ  พี่ก็ต้องนอนรอโทรศัพท์เรานี่”
“เอาไว้ให้ผม โทรไปหาพี่เชนเองน่ะพี่นัท…….”ผมชักขวัญเสียแล้ว

“ไปกันได้แล้ว.....”พี่อ๋าบอกพร้อมกับดึงมือถือไปจากมือผม  แล้วเปิดประตูให้ผมเข้าไป  ก่อนจะขับรถออกจากที่นั่นอย่างรวดเร็วโดยที่จุดหมายผมเองก็ยังไม่รู้เลย.....

.......ผมทำอะไรลงไปน่ะนี่  ผมเคยคิดว่าจะเลือกคนที่เขารักเรา  แต่สุดท้ายผมก็เลือกคนที่ผมรักจนได้.......

*********************0 จบแล้วครับ 0 *******************
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :z1: :bye2: :bye2: :bye2:ลาเลยล่ะกัน.... :pig4:

หัวข้อ: Re: (You Make Me Wanna ) ( Up ตอนที่ 14. จบแล้วคร้าบบบบ). 03/02/10 ) ตันแล้ว!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 03-02-2010 22:19:25

รวบรัดไปหน่อย แต่ก้อตอบโจทย์หัวใจได้
รออ่านตอนพิเศษดีกว่า
ให้ writer สมองแล่นก่อน
แล้วค่อยมาเฉลยไอ้เรื่องยุ่งที่ทิ้งไว้ข้างหลัง
แค่คิดก้อสนุกแล้ว
ท่านผู้การ ว่าที่พ่อตาจะทำยังไง
ถ้ารู้ว่าได้ลูกเขยรวยซะ อิอิ
สงสารแต่พี่เชน writer หาคู่ให้หน่อยนะ
เพื่อนๆ ของน้องไง ดีมะ
เป็นกำลังใจ รอลุ้นดีกว่า   :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: (You Make Me Wanna ) ( Up ตอนที่ 14. จบแล้วคร้าบบบบ). 03/02/10 ) ตันแล้ว!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 04-02-2010 01:07:26

อ่า...จบแล้วเหรอ....ไว้รอตอนพิเศษก็ได้จ้า..รอได้ๆๆ ใจเย็นๆเน้อ..

เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ :L2:

หัวข้อ: Re: (You Make Me Wanna ) ( Up ตอนที่ 14. จบแล้วคร้าบบบบ). 03/02/10 ) ตันแล้ว!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 04-02-2010 03:06:17

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: (You Make Me Wanna ) ( Up ตอนที่ 14. จบแล้วคร้าบบบบ). 03/02/10 ) ตันแล้ว!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 04-02-2010 10:18:32

จบกำกวม . . . แต่ก็เลือกคนที่ใช่

ขอบคุณ นะค่า  :ped149:

หัวข้อ: Re: (You Make Me Wanna ) ( Up ตอนที่ 14. จบแล้วคร้าบบบบ). 03/02/10 ) ตันแล้ว!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Greenkub ที่ 04-02-2010 22:47:47

จบแร้วว ยังไงนิ

ขอบคุงมากงับ

o22

หัวข้อ: Re: (You Make Me Wanna ) ( Up ตอนที่ 14. จบแล้วคร้าบบบบ). 03/02/10 ) ตันแล้ว!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: วายร้ายหน้าหวาน ที่ 08-04-2012 20:43:19

เรื่องที่บ้านอ๋าก็ยังไม่เคลียร์เลยง่ะ รอหวังว่าจะมีมาต่อนะครับรอๆๆ