ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
********************
++++ อ๋า กะ น้อง +++
*************
++ อ๋า ++ หมวดหนุ่มรูปหล่อ อบอุ่น เคร่งขรึม จริงจังกะชีวิต
--------------แต่เหมือนคนไม่มีความสุข
++ น้อง ++ เด็กหนุ่มอารมณ์ดี จริงใจ
---------------แต่บางครั้งก็หาสาระไม่เจอ
++ นัท ++ พี่ชายที่แสนดี รักน้องและครอบครัวมากที่สุด
---------------แต่แอบอิจฉาน้อง ที่พ่อรักน้องมากกว่า
++ เชน ++ คนที่จริงจังกับความรัก อยากมีใครซักคน
---------------แต่ก็ยังไม่สมหวังซักที
++บอย ++ คนที่ไม่เคยจะจริงกับใคร นอกจากรักตัวเองที่สุด
--------------คนที่ทำให้น้องรู้จักรักครั้งแรก
.............................
.................
.............
*****************************
ตอนที่ 1 ภาพแห่งความหลัง
<<<<<<<ภาพแห่งความหลัง>>>>>>
……………………………………..
** อ้นเป็นรุ่นพี่ของผม เราสนิทกันมากๆ...
อ้นเป็นคนน่ารัก หน้าตาก็ดี แต่ว่าผมไม่ได้คิดอะไร
อะไรในแง่ชู้สาวเลย เพราะว่าผมอายุแค่13 ส่วนตอน
นั้นอ้นก็ 16 แล้ว แต่ผมก็รู้จักกับมันตั้งแต่เรียน ม.1
บัตรประชาชนก็ยังไม่มี.....จริงผมควรเรียกมันว่าพี่นะ
แต่ไม่เรียกมันยาวป่ะ เรียกไอ้อ้นยังดูดีกว่าแร่ะ
คริคริคริคริคิ...
.....................................
...แล้วผมเองก็ไม่เคยคิดว่ามันจะมองผมอย่างนั้นด้วยดิ
...แต่ก็เพราะไอ้อ้นนี่แหล่ะที่ให้บ้านผมแตกครานั้น
แต่ผมต้องขอบคุณมากกว่า ที่มันเป็นคนช่วยเปิดเผยเรื่อง
ราวความลับในใจผมให้พ่อกับแม่ผมรู้...555..
ถ้าไม่ได้มันผมเองก็คงอึดอัดไปอีกนานเลยล่ะ……….
.....................
.................................
......มุมนึงของโรงเรียน.......
++เฮ้ยยย..อ้น...มานั่งทำไรอยู่ที่นี่ว่ะ..++
ก็ผมเดินตามหามันไปทั่วกว่าจะเจอหลังจากเลิกเรียน
ในตอนเย็นวันนึงก็เล่นเอาผมเหนื่อย
หลังจากนั้นผมก็เอาหนังสือเล่มหนาฟาดหลังมันไปที
++เออว่ะ กุปวดหัว..++มันตอบสั้นๆไม่สนใจผม
ก้มมองพื้นดินเหมือนเป็นเพื่อนรักของมันซะงั้นแหละ
..ผมเอามือแตะที่หน้าผากมัน...
++ตัวไม่ร้อน ..++ผมพูดตามโดยเอามือไปลูบที่อกมัน
++ใจไม่ร้อนนี่หว่า องศาก็ปกติ..++ผมแซวมันเล่น
มันยิ้มให้กับคำพูดกับการกระทำของผม
++นั่งดิ กุมีเรื่องจะคุยด้วย..++มันว่า
.............................
.................
++กุจะเรียนต่อที่อังกฤษแล้วว่ะ..++
++โหหหหหห จริงอ่ะ.ดีใจจังว่ะ..++ผมดีใจโดดโลดเต้น
เหมือนเป็นคนที่ได้ไปเองซะงั้น
แต่คนพูดกลับนั่งหน้า....บอกว่าเซงสุดๆ
++อุ่ยยย++..ผมสะดุ้งๆที่หันมาเห็นมันจ้องผมเขม็ง
++มัยว่ะ ไม่ดีใจเร่อะ..++
++หน้ากุคงบอกว่าอยากละมั้ง..++มันตอบค้อนๆ
++โอ่ะโอ๋.....อ้นเพื่อนยาก.++ผมลูบหลังมันเล่น
++จะกลับบ้านยัง...++มันถามผม
++ไปดิ อยากกลับบ้านแร่ะ..++
++เดี๊ยะ กุไปส่ง...++
++ดีดิ ไม่เปลืองค่ารถ..++
.....ผมตอบมันอย่างเห็นแก่ได้เล็กๆน้อยๆ
............................
......................................
...อ้นจอดรถที่หน้าบ้านผมแล้วให้ผมนั่งที่เบาะ
++เทอมหน้ากุคงไม่ได้เรียนที่ล่ะว่ะ..++อ้นเอ่ยมาเบาๆ
++ถ้าเมิงไปจริงๆกุก็ใจหายเหมือนกันว่ะ..++
++โชคดีน่ะ..++ผมอวยพรซะล่วงหน้าหลายอาทิตย์เลยล่ะ
++แล้วเมิงไม่คิดถึงกุบ้างเร่อะ..++
++คิดซิ กุจะคิดถึงเมิงล่ะกัน..++ผมพูดขำเล่นจนมันหน้าเสีย
++งั้นกุ....++พูดแค่นั้นมันก็ก้มมาจูบที่แก้มขวาผม
โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนั้นมีสายตาใครมองอยู่...
++ไอ้อ้นจูบกุทำไม..++ผมถามมันอย่างสงสัย
และรู้สึกแปลกๆ
++ก็กุรักเมิงไงไอ้น้อง..++มันขำ
ผมเอามือลูบที่แก้มอย่างงงๆ รักแบบไหนว่ะ
............................
.................
++เฮ้ยยยยย....ทำอะไรว่ะ..++เสียงทุ้มใหญ่ตะโกนลั่น
ออกมาจากบ้านอย่างเกรี้ยวกราด ทำให้ผมรีบไปมอง
เห็นพ่อกำลังเดินลิ่วชี้นิ้วมาที่อ้น ผมพลักมันให้รีบ
บิดรถหนีอย่างว่องไว....กลัวจะมีปัญหา....เพราะ
อารมณ์อย่างนี้ของพ่อไม่ธรรมดาแน่......
…………………………….
……………….
…พ่อมาลากแขนผมเข้าบ้านอย่างทุลักทุเล....
++มี มี อะ ไร คับพ่อ..++ผมทักพ่ออย่างตกใจ
ไม่เคยเห็นพ่อโกรธอย่างนี้มาก่อน
++พ่อถามว่าเด็กเมื่อกี้มันทำอะไร..++เสียงดังของพ่อ
เล่นเอาผมหัวหดหมด
++ไม่ได้ทำอะไรนะคับ อ้นแค่มาส่งผม..++ผมตอบอย่างกลัวๆ
++ทำไมจะไม่ทำ พ่อเห็นน่ะว่ามันก้มจูบเราน่ะ.++
++มันคงไม่มีอะไรมั้งครับพ่อ..++
++อย่ามาโกหกน่ะ พ่อไม่ชอบ..++พ่อตะวาดผมลั่น
หันไปมองแม่....ก็ดูกำลังตกใจเหมือนกัน
++ก็อ้นมันบอกว่าชอบผมก็เลยจูบผม..ก็แค่นั้น..++
++เพล้งงงงงงงงงง...++เสียงแจกันที่ถูกขว้างลงพื้นกระเบื้อง
ต่อหน้าผม หากผมเป็นสิ่งของพ่อคงจับขว้างหรือกระทืบ
ทิ้งต่อหน้าต่อตา...
++หมายความว่าไง...++เสียงพ่อขึงขัง
++ผมต้องอธิบายอีกเร่อะคับพ่อ..++ผมเถียงเพราะตอนนี้
ผมเองก็รู้สึกโกรธที่พ่อเห็นเรื่องแค่นี้เป็นเองใหญ่
++อย่าพูดอย่างนั้นกับพ่อซิลูก คุยกันดีๆ..++แม่บอกผม
++แกจำไว้เลยนะ พ่อเป็นทหาร บ้านนี้จะต้องไม่มี
เกย์ ตุ๊ด กะเทย อยู่ พ่อไม่ชอบ...ถ้าอยากเป็นโน่นไปอยู่
ที่อื่น อย่าอยู่บ้านนี้ พ่ออายชาวบ้านเค้า++พ่อยังตะคอก
ใส่ผมแบบไม่ลดล่ะ
++มันสายเกินไปแล้วพ่อ ผมไม่ได้เป็นลูกผู้ชายอย่างที่
พ่อต้องการ แล้วผมก็ชอบผู้ชายด้วย...++ผมเถียงไม่หยุด
++เพี๊ยยยยะ...++ฝ่ามือพ่อฟาดมาที่ผมอย่างแรง เล่นเอาผมเซ
จนล้มลงพื้น
...น้ำตาผมเริ่มไหลหลั่งที่รู้ว่าตอนนี้พ่อไม่รักผมแล้ว แถมเกลียด
ผมอีก แม่วิ่งมาประคองผม คนอื่นๆในบ้านก็วิ่งมา
แต่พ่อตวาดจนไม่มีใครกล้าเข้าไป
++นี่พ่อจะทำลูกรุนแรงเกินไปแล้วน่ะ ทำไมต้องลง
ไม้ลงมือกันด้วย..++แม่ผมดุแม่ทั้งน้ำตาและดึงผมมากอด
++เกิดอะไรขึ้นคับพ่อ แม่..++พี่นัทโผล่เข้าบ้านอย่างไม่รู้
อีโหน่อีเหน่อะไร....
...ไม่มีใครตอบอะไร ผมเองก็ไม่มีแรงอะไรจะตอบนอกจาก
ความเสียใจที่กะละงได้รับ....
..ผมลุกขึ้นได้ก็วิ่งขึ้นห้อง โดยมีเสียงพี่นัทวิ่งตามขึ้นมา
......ผมโดดลงบนเตียงแล้วนอนร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย
เพราะว่าพ่อที่แสนดีของผมเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนอย่างที่
ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน....
..........................................
........................
....ทำไมพ่อต้องรังเกียจผมขนาดนั้น เพียงแค่ผมไม่ได้เป็น
ผู้ชายอย่างที่พ่อต้องการ แต่พ่อเคยพูดอยู่ว่าพี่นัทอยากทำ
ทำงานที่การไฟฟ้า แต่เหลือผมอีกคนดังนั้นพ่อจึงอยากให้
ผมป็นทหารเหมือนท่าน....
++อย่าร้องไห้ดิ...พี่จะร้องตาม..++อ้อมกอดพี่นัททำให้ผม
อบอุ่นขึ้นบ้าง ทุกครั้งเวลาผมมีปัญหามีนัทจะคอยปกป้อง
ผมเสมอ....
++เกิดอะไรขึ้น...++พี่นัทยังถามต่อ
++.......................++
++พี่เลิกเรียนช้าไปหน่อย ทำไมไม่รอพี่ไปรับล่ะ...++
พี่นัทพูดเอื่อยๆ..
++พี่นัท น้องคงอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว...++ผมบอกพี่ชายอย่าง
เหนื่อยใจ
++ทำไม..น้องจะไปไหน..++
++ไม่รู้ดิ พ่อไม่อยากให้น้องอยู่บ้านนี้แล้ว..++
++ฮือออๆๆๆ ฮือออ ๆๆ++
พูดถึงเรื่องนี้ก็เล่นเอาใจผมเสียหมด นั่นดิผมไม่รู้จะไปไหน
…ตัวก็แค่นี้ เงินก็มีนิดหน่อย คิดไปใจมันก็อดสู่ หดหู่กับ
ชิวิตตัวเองจริงๆ
++ไม่รู้ดิ..น้องไม่รู้เหมือนกัน..++
++เดี๋ยวพ่อก็หายโกรธน่า พ่อรักน้องยิ่งกว่าพี่อีก
ท่านคงโกรธแป้ปเดียวเดียวคงหายน่า ว่าแต่พ่อโกรธเรื่องอะไร.++
...ผมเลยเล่าให้พี่นัทฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้า.......
……………….
……..
++คุณน้อง คุณนัทค่ะ คุณแม่ให้ไปกินข้าวได้แล้วค่ะ...++
...เสียงพี่ส้มเรียกให้เรา 2 คนไปกินอยู่ที่หน้าห้อง...
++คาบบบบบ ส้ม เดี๋ยวไป..++พี่นัทตะโกนตอบรับ
++น้องไม่อยากกินอ่ะ ไม่หิว...++ผมบอก
++ไม่หิวก็ต้องกิน....++พี่นัทสั่ง
...พร้อมกันเดินลากแขนผมออกมาจากห้อง......
..............................
...................
++พ่อล่ะคับ....++พี่นัทถามหลังจากนั่งซักพักล่ะ แต่ไม่เห็น
พ่อไม่มานั่งกินข้าวด้วย.....
++พ่อกินแล้วล่ะ...++แม่ตอบอย่างอย่างไม่เต็มปาก
...หลังจากที่ผมตักข้าวใส่ปากได้ไม่กี่คำผมก็วางช้อนลง...
++ผมอิ่มแล้วน่ะแม่ ขอขึ้นไปนอนก่อน..++
++กินเยอะๆซิลูก...++แม่บอก
++ผมไม่หิว..++
...แม่เดินมากอดผมไว้....
++ลูกจ๋า ใจเย็นๆนะลูก พ่อคงโมโหไปงั้นแหละเดี๋ยวคงหาย..++
++แม่จะพยายามหาทางออกที่ดีน่ะลูก...++แม่ปลอบ
...ผมเดินขึ้นบ้านไปอย่างเงียบๆ ก่อนที่พี่นัทจะวิ่งตามผมมา
ผมต้องปะทะหน้าพ่อก่อนที่จะเดินเข้าห้อง ท่านกะลังเดินสวนมา
พอดี...
...ผมแอบมองท่าน แต่พ่อก็ทำเหมือนไม่มีผมอยู่ตรงนั้น ผมยืน
มองพ่อที่กำลังเดินผ่านไป ลงบันได ที่สวนกับพี่นัท พ่อลูบหัว
พี่นัทอย่างเอ็นดู ถามเรื่องการเรียนพี่นัทเป็นอย่างไรบ้าง
แต่กับผมพ่อกลับไม่สนใจซักนิด....เหมือนพ่อกำลังประชดผม
แล้วอย่างนี้ผมจะอยู่บ้านนี้ได้ยังไง....
..........................................
..................
...ผมเดินไปนั่งร้องไห้ที่ระเบียง แม้ไม่เสียงสะอื้นใดๆ
แต่น้ำตาผมก็ไม่หยุดไหลซักที....
++น้องคับ แม่ให้เอานมมาให้ดื่มก่อนนอน..++
++พี่ดื่มแล้ว แน่นท้องหมดว่ะ..++พี่นัทพยายาม
ชวนคุยให้ผมดีขึ้น..
.......ผมมองตาพี่นัท ก็เห็นสายตาที่ปกติ สายตาที่
อ่อนโยนห่วงใยกับผมมาตลอด แม่จะรักพี่นัทมาก
เพราะว่าพี่นัทเรียนเก่ง ไม่ทำตัวเหลวไหล เป็นคน
มีเหตุผลอย่างก่ะผู้ใหญ่ ทั้งที่พี่นัทอายุเพียง 17 เอง..
..............................
++อย่าคิดมากดิ เด๋วดีเอง..++พี่นัทปลอบและนั่งลงอยู่
ข้างผม แม้เราจะมีห้องนอนกันคนล่ะห้อง แต่ทุกคืน
พี่นัทจะต้องมานอนด้วย ผมรักพี่นัทจัง.....
...ทำไมโลกนี้มันช่างโหดร้ายกับผมเหลือเกิน เพียงผม
มีความรู้สึกชอบต่างจากคนอื่นไม่เท่าไร แต่ทำไมกลับเป็น
คนที่น่ารังเกียจของสังคมน่ะ แม้แต่พ่อผมแท้ๆก็ไม่รักผม...
............................
...........
....ตอนเช้าขณะที่เรากินข้าวกันก็ไม่มีพ่อมาร่วมโต๊ะอย่างที่เคยเป็น
เหมือนทุกครั้ง........
..ผมรีบๆกินก่อนที่ไปรอพี่นัทที่รถ.......
.....พี่นัทขับรถออกจากบ้านไปส่งที่โรงเรียน ก่อนที่จะไป
วิทยาลัยของเค้า.......
...ผมนึกอะไรได้เลยโทรหาพี่นัท.....
++คับว่าไงคาบ ..++พี่นัทถาม
++พี่นัทเย็นนี้ไม่ต้องรับน่ะ...++
++ทำไมว่ะ อย่าทำอะไรบ้าๆน่ะน้อง..++พี่นัทพูดอย่างกลัวๆ
++น้องจะไปหาคุณย่าที่กรุงเทพฯ....++ผมบอกอย่างมั่นใจ
++เฮ้ยยยย ไม่เอา..++พี่นัทตะวาดผม
++พี่นัทไม่ใช่น้องนี่จะเข้าใจน้องได้งัย..++ผมเถียง
++งั้นนนน...อยู่ตรงหน้าโรงเรียนน่ะ พี่จะไปรับ...++
++ห้ามไปไหนเด็ดขาด ไม่งั้นพี่โกรธจริงๆด่วย..++
พี่นัทพูดอย่างลนลาน....
...ผมวางสายจากพี่นัทก็อดยิ้มไม่ได้ อดยิ้มกับความน่ารัก
พี่ชายคนนี้ ที่ตามใจผมทุกอย่าง..ป่านนี้คงรีบเลี้ยวรถกลับมา
รับผมไปหาย่าที่กรุงเทพฯแน่......
.................
.....ไม่นานที่ผมรอก็เป็นอย่างที่ผมคิด แม้จะมีเสียงบ่นจากพี่นัท
ไม่ขาดปากแต่ผมก็ไม่สนใจ แม้จะคิดอยู่บ้างว่าสิ่งที่ผมทำอยู่นี๊ยะ
ถูกหรือผิด แต่ผมขอมีความสบายใจกว่านี้เผื่อผมจะคิดอะไรออก
อย่างน้อยย่าก็รักผมมากๆ คุณย่าเคยจะขอผมไปเลี้ยงตอนเด็กๆ
แต่พ่อไม่ยอมให้ จนคุณพ่อไม่ค่อยถูกกับย่าเพราะเรื่องนี้แหละ...
จนถึงทุกวันเนี๊ยะ....
...........................................
..........พอพี่นัทมาส่งที่บ้านก็ย่าก็กลับไป ผมบอกพี่นัทว่า
ให้บอกแม่ด้วยแต่ไม่ต้องบอกพ่อน่ะว่าผมอยู่ที่ไหน....
ผมเล่าทุกอย่างให้คุณย่าฟัง ไม่คิดว่าคุณจะเข้าใจ....คุณย่าบอกว่า
ถ้าพ่อไม่รักแต่ย่าจะเลี้ยงเอง............
.........แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ได้แค่ยิ้มๆ เพราะในใจผมยังต้องการ
ความรักจากพ่อมากกว่า....มาอยู่ที่นี่ยิ่งเหงา เพราะพี่นัทก็ไม่มี..
เพื่อนก็ไม่มี ยิ่งเศร้านักไปใหญ่.....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
<<<<<< 3 วันผ่านไปที่บ้านผม >>>>>>>
................................
..............
++น้องไปไหน ทำไมพ่อเห็นหลายวันล่ะ..++พ่อถามเหมือนไม่เต็มใจ
++...................................++แม่กับพี่นัทเงียบ
++พ่อถามไม่ได้ยินง่ะ คนบ้านนี้หูตึงเร่อะ..++
พ่อตวาดใส่ทั้งแม่และพี่นัท
++จะไปรู้เร่อะค่ะ อยู่ข้างบนมั้ง..++แม่ตอบอย่างบ่ายเบี่ยง
......พ่อกวาดตามองทั้งแม่และพี่นัทอีกรอบเหมือนต้องการความ
แน่ใจ....
++แล้วทำไมไม่ไปโรงเรียน...++
++จะไปรู้เร่อะค่ะ ก็เห็นแต่งตัวออกไปทุกวัน..++
++เห็นตอนไหน พ่อไม่เจอหน้าลูกตั้ง 3 วันล่ะ..++
++อ่ะรู้ด้วยเร่อะ..++แม่ผมขำ
++น้องอยู่ข้างบนใช่มั้ยลูก...++พ่อหันหน้าไปถามพี่นัท
++พ่อมีอะไรคาบ ผมจะบอกน้องให้..++พี่นัทถาม
++มีอะไร พ่อจะไปด่าน่ะซิ เป็นอะไรโรงเรียน
ไม่ไป ครูโทรมาว่าพ่อล่ะ มันน่าโมโห อยู่ๆก็หาเรื่อง..++
……………………….
……………….
++ปากแข็งไปเถอะ ปากแข็งให้ตลอดล่ะกัน..++แม่หัวเราะใหญ่
....พ่อลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นไปบนบ้าน โดยมีแม่เดินตามไป....
....พ่อเคาะประตูก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน เมื่อไม่เจอจึงเรียกผม
แต่ก็ไม่มีเสียงผมตอบรับท่าน................
....แม่ยืนยิ้มที่หน้าประตู.....
++น้องไปไหน...++พ่อถามแม่อีกครั้ง
++อ่ะลูกไม่อยู่หรือค่ะ...++
++ พ่อถามว่าลูกไปไหน...++พ่อเสียงดังใส่แม่คงรู้สึกแปลกๆ
ที่เห็นแม่ยิ้ม
++ไม่รู้ซิค่ะ ถามหาทำไมออกปากไล่ลูกออกจากบ้านขนาดนั้น..++
++ลูกคงดีใจ ปลื้มพ่อน่าดูล่ะมั่ง..++แม่อดถากถางไม่ได้
....พ่อโมโหเลยเดินหาผมไปทั่วบ้าน ถามทุกคนในบ้าน
แต่ไม่มีใครรู้ซักคน
...ปั้งงงงงงงงงงงง......เสียงทุบโต๊ะของพ่อเล่นเอาแม่ พี่นัท..พี่ส้ม
พี่ฝ้าย ป้าชื่น สะดุ้งกันถ้วนหน้า......
++อะไรกันลูกทั้งคนหายไปไม่มีใครรู้ คนน่ะไม่ใช่หนู.++
++จะได้หลบไป ไม่มีใครเห็น...++พ่อโวยวายใส่ทุกคน
………………………..
……………………..
********************************
หัวข้อ: (You Make Me Wanna ) ( Up ตอนที่ 14. จบแล้วคร้าบบบบ). 03/02/10 ) ตันแล้ว!!!! (อ่าน 32609 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก