หัวข้อ: กำแพงใจ ผู้ประพันธ์ "ใบปอ"

[THIP]

  รออยู่น้า 

[namtaan]

คืนนี้จะมามั้ยเอ่ย

รออยู่นะคะ 

[perfectpie]

รอ....รอ......

[IIMisssoMII]

 

[tianqin]

ช่วงต้นปีงานการรัดตัวมากเลยทำให้มาต่อช้าไม่ว่ากันนะคะ

ส่วนเรื่องหนังสือรอก่อนนะ ใบปอหายตัวไปตามตัวไม่ได้มาอาทิตย์นึงแล้ว555+

อ่านกันต่อเลยนะคะ
.....

แจ็คค่อยๆเลี่ยงออกมาจากห้องพักผ่อน  ภาพหวานชื่นของริชกับไนท์ทำให้เขาแทบแหลกเป็นชิ้นด้วยความทรมาน  ถึงรู้ว่าดีว่าเขากับไนท์ต่างชั้นกัน  แต่ความร้อนรนในหัวใจกลับทับทวี  เพิ่งซาบซึ้งกับตัวเองว่าเพลิงริษยานั้นแรงร้อนเพียงใด  ทั้งๆที่พยายามบอกตัวเองว่าเขาไม่มีสิทธิ์  แต่อีกใจก็ค้านอยู่ตลอดเวลา  อดคาดเดาไม่ได้ว่าส่วนหนึ่งที่เขาถูกส่งออกมาเสียไกล เพราะริชกับไนท์กำลังสานสัมพันธ์ลึกซึ้งและไม่ต้องการให้เขาเป็นตัวเกะกะหรือเปล่า
เสียงคลื่นซัดฝั่งแต่ไกลเรียกให้เท้าพาแจ็คมุ่งไปหา  หน้าผาเตี้ยๆที่เขาเคยลงไปดำสำรวจตั้งแต่วันแรกที่มาถึง เหมือนกำลังกวักมือเรียก  แจ็คถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงกางเกงชั้นในแล้วทิ้งตัวลงสู่อ้อมกอดของมหาสมุทร  น้ำเย็นเฉียบโอบอุ้มเขาไว้อย่างอ่อนโยน  แจ็คดำดิ่งลงสู่ความลึกเบื้องล่าง  อยากทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังและไม่หวนกลับขึ้นไปอีก แต่สัญชาติญาณเอาชีวิตรอดก็ทำให้เขาต้องลอยตัวขึ้นสูงเมื่ออากาศจะหมดปอด         
แจ็คนอนหงาย ปล่อยกายลอยคว้างไปกับคลื่น  ในมโนภาพยังเห็นไนท์เงยขึ้นยิ้มหวานเมื่อริชก้มลงกระซิบถ้อยคำบางอย่างข้างหู  ร่างบอบบางที่เคยอยู่ในอ้อมแขนเขาคืนนี้เคียงข้างอยู่กับริช และตลอดเวลาไนท์ไม่เคยเหลือบแลเขาแม้แต่น้อย         
แม้จะคลางแคลงในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ แต่มโนสำนึกก็ปฏิเสธที่จะยอมรับ สัญชาติญาณบอกเขาว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น เขาไม่เชื่อว่าไนท์จะกันเขาออกห่างเพียงเพราะเกิดเปลี่ยนใจไปชอบริช แต่ที่เขาไม่เข้าใจคือทำไมไนท์ไม่บอกอะไรเขาเลย...หรือว่าไนท์ระแวงเขาจริงๆ         
“โว้ย!” แจ็คตะโกนก้องแล้วมุดหายลงไปในน้ำ ดำดิ่งจนปอดแทบฉีกจึงโผล่ขึ้นมาหายใจแล้วดำลงไปใหม่  โดยไม่รู้ว่าตกอยู่สายตาของ ชีครามิล ราจีสอับดุล ตลอดเวลา
“หมอนี่หึงคุณจนแทบคลั่งแล้วนะ”เสียงขำๆปนสงสารเอ่ยขึ้นข้างหลัง
ไนท์เหลือบมองร่างสูงที่เดินมายืนเคียงข้างด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“เขาควรรู้ว่าต้องทำตัวยังไง  ถ้าต้องคอยเอาใจก็เสียงานกันพอดี”
“แจ็คเขาเคยเจ็บมามาก คุณเองก็รู้แล้วนี่” ริชเสียงขุ่นด้วยนึกโมโหแทนแจ็ค  ระหว่างที่เดินทางมาที่นี่เขาตัดสินใจเล่าอดีตรักที่เจ็บปวดของแจ็คให้ฟัง  แต่ไนท์กลับเฉยเมยราวกับฟังพยากรณ์อากาศจนเขานึกฉุน
“ผมไม่สนว่าอดีตเขาเคยเป็นยังไง”
“แต่มันมีผลกับปัจจุบันนะ…เขาทุ่มเทให้คุณทั้งชีวิตไปแล้ว มาเจอกับเหตุการณ์วันนี้ เขาคงทำใจไม่ได้”
“ถ้าเขาไม่เชื่อใจผมก็ป่วยการที่จะคบกัน คนเราต้องหัดเชื่อใจและให้เกียรติกันสิถึงจะคบกันได้”         
“คร๊าบ…คุณอาจคิดอย่างนั้นได้สิ แต่ใช่ว่าทุกคนจะคิดได้เหมือนคุณนี่  แจ็คน่ะรักมากก็ทุกข์มาก  คนรักเก่าก็ไม่เคยรักเขาจริง  แล้วพอเจอคุณก็...เหมือนจะซ้ำรอยเดิม  เขาคงรับไม่ไหว”
“ช่วยไม่ได้  หากเขาจะเอาคนในอดีตมาตัดสินว่าผมต้องเหมือนกันแล้วจะมาโกรธผมก็…เกม!”         
“จริงอะ…คุณคิดแค่นั้นจริงๆน่ะเหรอ?”         
“ใช่”         
“โธ่เอ๊ยแจ็คที่น่าสงสาร!  นายรักคนผิดเสียแล้ว รักใครไม่รักดันไปรักน้ำแข็งขั้วโลก”  ริชแกล้งโอครวญราวกับเป็นแจ็คเสียเอง ไนท์เหลือบมองตาขุ่น
“หยุดล้อเล่นเสียที  บอกแผนต่อไปของคุณมาดีกว่า”         
“ผมว่าเขาต้องหาทางเอาแหวนไปจากคุณแน่  เพราะนั่นเป็นกุญแจดอกเดียวที่จะเปิดกล่องตราประทับได้นี่นะ”
“ได้ไปก็ไม่มีประโยชน์ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตราประทับซ่อนอยู่ที่ไหน  ต่อให้เขาได้แหวนไปและรู้ที่ซ่อนตราประทับเขาก็เปิดมันไม่ได้อยู่ดีเพราะต้องใช้รหัสกับกุญแจถึงจะเปิดกล่องตราประทับได้”
“แน่ใจเหรอว่านอกจากคุณกับไคซัคแล้วไม่มีใครรู้รหัส…อย่าประมาทดีกว่า”
“ไคซัคไม่มีวันทรยศผม”         
“ถึงไคซัคไม่ทรยศเขาอาจมีวิธีอื่นเอาความลับนี้ไป”
“แล้วคุณจะเอายังไง?”
“ผมว่าเราต้องล่อให้เขาลงมือ  แต่ควรเป็นที่ๆเรารับมือได้...ออกไปจากที่นี่ก่อน  แล้วค่อยส่งคนตามประกบชีคฟาฮัส  หากเขาเคลื่อนไหวคนของผมจะรายงานให้เรารู้”
“ก็ได้”
“ตอนนี้ไคซัคไปทำงานแล้วใช่ไหม?”
“ใช่…ผมให้เขาออกไปหาตราประทับแล้ว”
“อย่างน้อยก็กันไคซัคออกไปได้แล้ว  เหลือแต่แจ็ค”
“ผมคิดว่าเสด็จอาคงเลิกสนใจเมื่อรู้ว่าแจ็คไม่สำคัญสำหรับผม และคงปล่อยแจ็คไป”
“ภาวนาให้อาคุณคิดอย่างนั้น  หากเขาเปลี่ยนใจฆ่าแจ็คทิ้งมันจะยุ่ง”
“งั้นต้องส่งแจ็คออกไปก่อนที่เราจะเดินแผนต่อ...”ไนท์ยังมองคนที่ว่ายน้ำอยู่ข้างล่างนิ่งงัน
“ผมจะลองหาวิธีดู” ชีคหนุ่มสรุปแล้วก็นิ่งไป  เลิกใส่ใจราวกับริชไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น  แจ็คยังดำผุดดำว่ายไม่เลิกจนน่ากลัวจะเป็นตะคริว  ริชมองแจ็ค ก่อนเหลือบมองใบหน้าในแสงสลัวอย่างข้องใจ  แต่นี่เป็นเรื่องส่วนตัวที่เขาหรือใครก็ไม่ควรเข้าไปยุ่ง  ริชเดินจากมาเงียบๆปล่อยให้ไนท์ยืนมองคนรักอยู่ที่นั่นเพียงลำพัง............
         
แจ็คถอนใจยาวไม่อยากเข้าไปเหยียบห้องนี้อีก  แต่นี่เป็นคำสั่งของไนท์  เขาจำต้องมา
ไนท์นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานกำลังดูบางอย่างในกล่อง  เมื่อแจ็คเข้าไปก็วางกล่องอย่างไม่ค่อยสนใจนัก
“คืนนี้จะมีงานเลี้ยง  เราต้องไปร่วมงาน”
“คงไม่เกี่ยวกับผมมังครับ”
“บอกแล้วไงว่าเรา” ไนท์ผุดลุกขึ้นเก็บกล่องใส่เซฟแล้วหมุนรหัสปิดล็อค  แจ็คมองด้วยความรู้สึกเฉยเมย  แต่กลับจำตัวเลขได้โดยอัตโนมัติ
“ผมยังเป็นเราอยู่อีกหรือครับ?”
ไนท์ชะงักกึก  หมุนตัวกลับมาเผชิญหน้าดวงตาวาววับแต่ใบหน้าเย็นชาเหมือนหน้ากาก
“งั้นฟังให้ดี  คืนนี้ชีคฟาฮัสจะจัดงานเลี้ยงฉลองวังใหม่และต้อนรับริชกับฉัน  เธอต้องไปร่วมงานด้วย”
“ไปในฐานะอะไรละครับ  หรือว่าคนรับใช้ส่วนตัวคุณริช?”
“นั่นมันเป็นเรื่องของเสด็จอา ในเมื่อท่านเชิญเธอมาท่านคงหาตำแหน่งอะไรสักอย่างให้เธอได้ละมั้ง” หางเสียงหยันเยาะทำให้แจ็คหน้าชา  ชายหนุ่มจ้องหน้าใสด้วยดวงตาเจ็บปวด  ไนท์มองตอบไม่หลบ   แจ็คเป็นฝ่ายเมินมองออกไปที่สวนข้างล่าง
“คุณเรียกผมมามีธุระแค่นี้ใช่ไหมครับ?” แจ็คเอ่ยขึ้นเบาๆหลังจากเงียบอยู่นาน
“ใช่”
“งั้นผมขอตัว”แจ็คออกไปแล้วปิดประตูตามหลังอย่างเงียบกริบ
ไนท์ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้  สายตาเจ็บปวดของแจ็คบาดลึกในความรู้สึก จนอยากเข้าไปกอดปลอบและเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง  แต่สถานการณ์ตอนนี้ให้แจ็ครู้เรื่องน้อยที่สุดจะทำให้เขาปลอดภัยที่สุดเช่นกัน
.....................................

[tianqin]

........
งานเลี้ยงฉลองวังใหม่ที่จัดขึ้นห่างไกลกับคำว่างาน ‘เล็กๆ’ เฉพาะ ‘คนภายใน’ อย่างที่ชีคฟาฮัสบอกไว้ แขกที่ส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่มผู้ค้าน้ำมันด้วยกัน  กับเจ้าครองแค้วนต่างๆในประเทศใกล้เคียง 
เมื่อมีแต่แขกจากชาติอาหรับ  ริช และลอเรนซ์จึงโดดเด่นขึ้นมาทันทีด้วยเป็นคนตะวันตกเพียงไม่กี่คน  แม้แต่แจ็คที่พยายามหลบๆก็ยังมีคนสนใจไม่น้อย 
งานที่จัดอย่างหรูหรา ทุกอย่างล้วนแต่คัดสรรแต่ของดีที่สุด หาชมยากที่สุด โดยเฉพาะระบำพื้นเมืองที่มีหนุ่มน้อยหน้าสวย เรือนร่างบอบบางแต่กลับเต้นรำได้ยั่วยวนยิ่งกว่าผู้หญิง  สร้างความฮือฮาและพึงพอใจจากแขกที่มาร่วมงานมาก
ชีคฟาฮัสฝืนยิ้มรับแขก   แต่สายตาจับจ้องอยู่ที่ไนท์กับริชอย่างหงุดหงิด ทั้งคู่หัวเราะต่อกระซิกกันตลอดเวลาจนแทบไม่สนใจการแสดงบนเวที  ผู้ที่มาร่วมงานต่างก็ลอบมองและแอบวิพากษ์วิจารณ์แต่ทั้งคู่ไม่สนใจใคร
แต่ชีคฟาฮัสก็ยังไม่เลิกสนใจแจ็ค แม้ไนท์จะหันไปสนใจริชแทน  แต่แจ็คใช่ก็ไร้ประโยชน์เสียทีเดียว  เรื่องจะพึ่งลอเรนซ์เห็นทีจะไม่มีทางเพราะเห็นเอาแต่ดื่มเหล้าจนเมาพับตั้งแต่หัวค่ำแล้ว  ช่างเป็นคนไร้ประโยชน์เสียจนไม่น่าเก็บไว้อีกต่อไป
แจ็คยืนหลบอยู่เงียบๆที่มุมสลัวห่างจากเวที  ตลอดเวลาชายหนุ่มไม่มองไปที่ไนท์เลยด้วยไม่อาจทนเห็นท่าทางหวานชื่นของทั้งสองได้  ชายหนุ่มรอจนคนของชีคฟาฮัส  ละความสนใจ จึงหลบออกมาข้างนอก
แจ็คเดินเรื่อยเปื่อยไปตามทางเดินสลัวราง  เขาไม่อยากกลับไปหาไนท์จนกว่าสภาพจิตใจเขาจะพร้อมกว่านี้  หากเจอกันในขณะที่เขายังอยู่ในสภาวะหึงหวง ไม่แคล้วเขาต้องทำตัวไม่เหมาะสมอีกตามเคย  แล้วไนท์ก็จะทำท่าราวกับเขาเป็นเด็กเจ้าอารมณ์ที่ไม่มีเหตุผล  นั่นจะยิ่งทำให้รอยร้าวระหว่างเขากับไนท์ยิ่งมากยิ่งขึ้น
ทางเดินค่อนข้างมืดและปราศจากยามเหมือนด้านอื่นๆ  แจ็คชะงักเมื่อสังเกตเห็นความผิดปกตินี้  ไม่ทันไรเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนกลุ่มหนึ่งมุ่งตรงมา ชายหนุ่มหลบเข้าหาพุ่มไม้ข้างทางอย่างรวดเร็ว           
“ต้องรีบเค้นให้ได้ก่อนที่คนของมันจะหาที่ซ่อนเจอ”
“แต่เราทรมานมันขนาดนี้แล้วนะ  ไอ้ไคซัคมันยังปากแข็งอยู่ได้…ไหนว่ามันรักลูกน้องมันนักไง...ขนาดเชือดไอ้หมอนั่นต่อหน้ามันยังไม่ยอมพูดสักคำ...ไอ้พวกห่...นี่มั่นไม่กลัวตายหรือยังไง  แต่ละคนทำหน้ายังกับหุ่น ทรมานแค่ไหนก็เฉย”
“หรือว่ามันอาจจะไม่รู้ก็ได้นะครับว่าตราประทับซ่อนอยู่ที่ไหน  ขนาดชีคฟาฮัสได้รหัสมาตั้งนานแล้ว  ยังแปลไม่ได้เลย”
“แต่ข้าว่ามันรู้  ไม่สังเกตเหรอว่ามันส่งคนออกมาค้นหากันแล้ว  แสดงว่ามันต้องแปลได้...ไม่น่าใจร้อนรีบจับตัวมันมาเลย  รอให้มันได้กล่องตราประทับมาก่อน  แล้วค่อยลงมือก็ดี”
“แต่ท่านยูซุฟได้ตัวไอ้ไคซัคมา   ก็เท่ากับได้รหัสเปิดมาทีเดียวนะครับ   ชีคฟาฮัสต้องให้รางวัลเราอย่างงามแน่”
“รางวัลน่ะเรื่องเล็ก  แต่ถ้าได้ตราประทับมาก็เท่ากับว่าชีคฟาฮัสได้กำลังทหารทั้งหมดไว้ในมือ  ถึงตอนนั้นงานเราจะได้เดินหน้าต่อเสียที    ฮึ่ม!ได้ตราประทับมาเมื่อไหร่  ข้าจะแล่เนื้อไอ้ไคซัคสังเวยให้พวกเราที่ถูกมันฆ่า”         
“แล้วรหัสเปิดละครับ?...ไอ้ไคซัคมันปากแข็งจะตาย”         
“เจอยาสูตรพิเศษของชีคฟาฮัสมันก็คาย  เดี๋ยวเราจะได้เห็นเวลามันโดนยาพิษ  รับรองว่าสะใจจนลืมไม่ลงเชียวละ  ฮะๆๆๆๆ”
พวกมันหัวเราะกันเกรียว  แจ็คใจหายวูบรีบตามไปติดๆ  ชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นไปหยุดที่เรือนรับรองหลังเล็กที่อยู่ห่างจากทุกหลัง  แล้วไขประตูเข้าไป  แจ็คพยายามจะเข้าไปให้ใกล้ที่สุดแต่ติดที่ไฟบริเวณนั้นค่อนข้างสว่าง  และมีพวกมันยืนยามอยู่หลายคน
แม้จะได้ยินที่พวกมันพูดไม่ค่อยถนัด  แต่แจ็คก็พอจะปะติดปะต่อเรื่องได้แล้วว่าสิ่งที่พ่อเอาไปซ่อนไว้คือตราประทับ แสดงว่าคนของไคซัคคงหาที่นั่นไม่เจอทั้งที่เขานึกว่าไนท์ได้มันไปตั้งนานแล้ว  แม้จะไม่รู้ว่าตราประทับคืออะไรแต่ต้องมีความสำคัญมาก แจ็คตัดสินใจกลับไปหาไนท์เพื่อบอกข่าว  แต่ไม่ทันถึงครึ่งทาง ร่างท้วมในชุดขาวของชีคฟาฮัสก็เดินลิ่วมาแต่ไกล มีคนสนิทขนาบซ้ายขวา
“แน่ใจนะว่าไอ้ไคซัคมันแค่บาดเจ็บ ถ้ามันตายละก็รหัสเปิดสาบสูญแน่?”
“แน่กระหม่อม”
แจ็คครุ่นคิดด้วยความกังวล  ถ้าเขามัวไปหาไนท์พวกมันอาจใช้ยาพิษอะไรนั่นกับไคซัคไปแล้ว ฉะนั้นควรช่วยไคซัคให้เร็วที่สุดมากกว่า  แจ็คตามสะกดรอยตามชีคฟาฮัสไปจนถึงอาคารที่อยู่โดดเดี่ยวตรงท่าเรือ  แต่ไม่รู้จะหาทางเข้าไปยังไงเพราะมียามเฝ้าอยู่หลายคน  ชายหนุ่มตัดสินใจเสี่ยงโดยแกล้งทำลับๆล่อๆให้ยามเห็น       
“นั่นใคร....ออกมาเดี๋ยวนี้นะ”  เสียงตวาดพร้อมกับยามหลายคนจ้องปืนมากันเป็นแถว         
“อย่านะ!  อย่ายิงนะ! ผมเป็นคนสนิทของท่านรามิลนะ” แจ็คแหกปากดังลั่นจนมันตกใจชะงักค้างไปชั่วครู่
“อะไรกัน”เจ้าหน้าเสี้ยมคนสนิทของชีคฟาฮัสวิ่งออกมาดู  หมอนั่นชะงักกึกเมื่อเหลือบมาเห็นแจ็ค         
“มาที่นี่ทำไม!”         
“ผมตามท่านฟาฮัสมาจากงานเลี้ยง  ผมมีข่าวสำคัญจะมาบอกท่าน  แต่ไม่รู้ท่านหายไปไหน  ผมไม่ได้ตั้งใจจะมาบุกรุกอะไรที่นี่นะ”         
“มีเรื่องสำคัญอะไร” เจ้าหน้าเสี้ยมซักเสียงเครียดแต่ให้สัญญาณลูกน้องเข้ามาจับแจ็คไว้         
“ผมบอกคุณไม่ได้หรอก  เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มาก ต้องบอกท่านชีคฟาฮัสคนเดียวเท่านั้น”         
“อย่ามาเล่นลิ้นนะมึง”         
“ก็บอกแล้วไงว่าสำคัญ  ถ้าผมบอกคุณเกิดคุณเอาความชอบคนเดียว ผมก็แย่สิ”         
“มีอะไร”ชีคฟาฮัสออกมาดูเหตุการณ์อีกคน  แจ็ครีบโวยวายดังกว่าเดิม         
“ท่านชีคผมมีเรื่องจะบอก  เรื่องสำคัญด้วยนะ”         
“เรื่องอะไร ฉันกำลังยุ่งไม่มีเวลาสนใจเรื่องไร้สาระ?”         
“แต่เรื่องนี้สำคัญจริงๆนะ  เกี่ยวกับตราประทับ” แจ็คลองแหย่  และได้ผลเมื่อตาดุเป็นประกายวาบอย่างสนใจทันที
“อะไรนะ?”
“ผมคิดว่าผมพอรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน”         
“พามันเข้ามา”
แจ็คถูกผลักจนเซเข้าไปในห้องซึ่งไม่ได้กว้างใหญ่อะไรนัก  แต่ชายหนุ่มเชื่อว่าไคซัคต้องถูกขังอยู่ในนี้แน่
“ว่าไงแกจะบอกอะไรฉัน?”         
“ก่อนจะบอกผมต้องขอสัญญาจากท่านก่อน”         
“อะไร?”       
“ก็...อย่างที่รู้ๆ  ข่าวสำคัญขนาดนี้ท่านจะไม่ให้รางวี่รางวัลผมบ้างเหรอ?”         
“แกอยากได้อะไร?”         
“ก็ไม่มาก...อย่างเงินให้ผมไปทำทุนสักก้อน” แจ็คทำท่าถูมืออย่างเหี้ยนกระหือรือ  ชีคฟาฮัสหรี่ตามองอย่างครุ่นคิด  มันดูง่ายไปหรือเปล่าที่จู่ๆแจ็คก็จะมาบอกข้อมูลเขาง่ายๆ         
“ทำไมถึงมาบอกฉัน  ความจริงแกควรไปบอกรามิลมากว่านะ”
“ไม่มีทาง!...เอ่อ...ผม...เอ่อ...ไม่ค่อยสนิทกับชีครามิล  แล้วเห็นท่านดูใจดีกว่า...ท่านคง...ให้รางวัลผมจุใจ”  แจ็คอึกๆอักและไม่ยอมสบตา  ชีคฟาฮัสยิ้มหมิ่นอย่างรู้ทัน
“จนป่านนี้แล้วแกยังคิดจะโกหกฉันอีกหรือ  ฉันรู้หรอกน่าว่าแกเป็นของเล่นของรามิล”
“ท่านเอาอะไรมาพูด...ไม่จริงหรอก...ท่านขะ...เข้าใจผิดแล้ว” แจ็คหน้าเลิกลั่ก ก่อนจะปาดเหงื่อ ท่าทางเคร่งเครียดขึ้นเรื่อยๆ
“หึ!เลิกโกหกได้แล้ว...คงจะรักรามิลมากละสิถึงได้คอยปกป้องกันขนาดนี้”
แจ็คเงยหน้ามาสบตาด้วยท่าทางเกรี้ยวโกรธราวกับงูถูกตีขนดหาง
“แล้วจะมีประโยชน์อะไร! ท่านก็เห็นว่าตอนนี้เขา...มีคนอื่น...เขาไม่แยแสผมสักนิด  แล้วทำไมผมต้องสนว่าเขาจะเป็นยังไง...” สีหน้าเจ็บปวดทุกข์ทรมานของแจ็คทำให้ทุกคนในห้องสบตากันเยาะ  แต่แจ็คเหมือนหลุดโลกไปแล้ว  เขายืนเหม่ออยู่ครู่หนึ่งก็หันมาจ้องหน้าชีคฟาฮัสด้วยสีหน้าดุดันราวชีคฟาฮัสคือไนท์
“ผมไม่รู้หรอกว่าไอ้ตราประทับอะไรนั่นมันสำคัญแค่ไหน...แต่ยิ่งมันสำคัญก็ยิ่งดี...เวลาที่มันตกอยู่ในมือคนอื่นเขาจะได้รู้รสของคำว่าผิดหวังซะบ้าง...ท่านเองก็อยากได้มันนี่จริงไหม...ถึงยังไงเราก็มีผลประโยชน์ร่วมกันนะท่าน”
“ผลประโยชน์ร่วมกัน?...แกคิดว่าแกเป็นใครกล้ามาต่อรองกับฉัน” ชีคฟาฮัสถามเยาะ  แต่แจ็คทำท่ารู้ทันและเยาะกลับ
“หึ!ท่านก็เลิกใส่หน้ากากด้วยดีกว่ามั้ง...ที่ท่านพาผมมาที่นี่ก็เพราะคิดจะใช้ผมต่อรองกับชีครามิลไม่ใช่เหรอ? แต่มันผิดแผนไปหน่อยที่ชีครามิลเลิกสนใจผมไปแล้ว  ตอนนี้หายใจเข้าหายใจออกก็เป็นไอ้แฮมิลตันคนเดียว...ช่างเถอะ  ผมว่าเรามาตกลงผลประโยชน์กันดีกว่า”
“ว่ามาสิ”
“ผมขอ10ล้านเหรียญ  โอนเข้าบัญชีผมที่ฮาวาย  โอนเสร็จผมจะพาไปเอาตราประทับ”
 “ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าแกรู้ที่ซ่อนจริง?”         
“ผมเคยเห็นรหัสที่ซ่อนตราประทับมาบางส่วน ถ้าผมได้เห็นทั้งหมด  รับรองว่าผมบอกได้ว่ามันซ่อนอยู่ที่ไหน”  แจ็คยังแกล้งต่อรองถ่วงเวลาขณะที่สมองหมุนจี๋หาทางที่จะได้เจอไคซัค     
“แกจะบอกว่าแกอ่านได้?”
“แน่นอน”
“งั้นฉันคงต้องหาคนมายืนยัน  ตามมาทางนี้”
แจ็คเดินตามไปด้วยใจระทึก  ชีคฟาฮัสกับลูกน้องพาเดินไปด้านหลัง  ทันทีที่ตุ๊กตาประดับถูกหมุนไปทางซ้าย  ผนังทึบตันกลับเลื่อนเปิดเป็นช่อง มีบันไดทอดยาวลงไปข้างล่าง  แจ็คถูกผลักให้เดินตามลงไป 
ห้องใต้ดินเย็นยะเยือก  อับและชื้นจนได้กลิ่นสาปสาง ยิ่งลงไปลึกเท่าไหร่กลิ่นสาปก็ยิ่งรุนแรงยิ่งขึ้น  ยูซุฟเหลือบมองแจ็ค อย่างหมั่นไส้  อีกสักครู่เถอะไอ้ท่าทางมั่นอกมั่นใจนี้จะกลายเป็นลนลานด้วยความหวาดกลัว 
เสียงบางอย่างลอดขึ้นมาแว่วๆและได้ยินชัดขึ้นเมื่อลงไปถึงบันไดขั้นสุดท้าย  เสียงนั้นแผดโหยหวนจนแทบไม่น่าเชื่อว่ามนุษย์จะเปล่งเสียงแบบนั้นออกมาได้  แจ็คชะงักทำท่าเหมือนจะหันหลังกลับ  แต่คนที่ตามมาข้างหลังเอาปืนกระทุ้ง  จึงจำต้องก้าวต่อไป 
สุดทางเป็นอุโมงค์ค่อน ข้างกว้าง ทอดยาวและสว่างไสวด้วยแสงไฟ  สองฝั่งอุโมงค์เป็นห้องขังหลายสิบห้องตลอดแนว หลายห้องมีคนถูกพันธนาการแน่นหนา กระนั้นก็ยังดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งแผดเสียงร้องโหยหวนด้วยความทรมาน  ทุกร่างอาบโชกไปด้วยเลือดสีดำ  นี่เองคือที่มาของเสียงโหยหวนที่ได้ยิน บางร่างกลายเป็นซากแห้งๆกลิ้งอยู่กับพื้น  แจ็คผงะหนีลนลานขณะที่คนอื่นหัวเราะเยาะกันเกรียวกราว  ชายหนุ่มถูกพาตัวไปยังห้องหนึ่งและทันทีที่ประตูเปิดแจ็คก็ใจหายวูบด้วยความตกใจจริงๆ  ไม่ได้แกล้งทำเหมือนที่ผ่านมา
ไคซัคถูกขึงลอยพ้นพื้น ไหล่ข้างขวากับขาข้างซ้ายมีรอยถูกยิง  และคงโดนซ้อมด้วยเพราะใบหน้าแตกยับ  ร่างกายก็โชกด้วยเลือด  ทันทีที่ตั้งสติได้แจ็ค  ก็รีบเล่นละครต่อ
“อะ...อะไรกัน...ทำไมไคซัค...หรือว่า...ทะ...ท่านชีคจะฆ่าผม?” แจ็คแหกปากโวยวายราวกับคนบ้า   จึงโดนคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง โขกด้วยด้ามปืน เบาะๆที่หัว กระนั้นก็เล่นเอามึนจนเกือบล้ม
“อย่าแหกปากได้ไหม  มันน่ารำคาญ” ยูซุฟตวาดอย่างรำคาญ    เสียงเอะอะเรียกให้ไคซัคค่อยๆเงยขึ้นมอง  แต่พอเห็นแจ็ค  ไคซัคก็สะดุ้ง  หน้าเปลี่ยนสีฉับพลัน
“นาย!...มานี่ได้ยังไง?”         
“จุ๊ๆๆ....อย่าตื่นเต้นไคซัค  แจ็คเขาไม่ได้ถูกจับตัวมาเหมือนนายหรอก  แต่เขามีสินค้าที่จะเสนอขายนะ”
ไคซัคมองแจ็คอย่างงุนงงในทีแรกแต่แล้วก็ตาลุกวาบด้วยความโกรธ       
“ไอ้เนรคุณ...คิดอยู่แล้วว่าแกต้องทรยศสักวัน  ฝ่าบาทเลี้ยงงูเห่าไว้หรือนี่”         
“พูดอย่างนั้นก็ไม่ถูกนะ  นายคุณอยากทำผมเจ็บก่อนก็ช่วยไม่ได้  เรื่องอะไรผมจะยอมกลับไปมือเปล่า มันก็ต้องมีของติดไม้ติดมือกลับไปบ้าง...คุณเองก็อยู่เฉยๆดีกว่า  แล้วผมจะช่วยพูดกับท่านชีคให้”         
“บัดซบ...แก...อย่าให้ฉันรอดไปได้...ฉันฆ่าแกแน่...อุ๊ก...”
ปึก!! ร่างสูงงอตัวลงมาเมื่อถูกทหารที่ยืนคุมอยู่กระทุ้งด้วยปืนที่ท้อง  แจ็คกลั้นหายใจไว้  พยายามตั้งสติไม่ให้กระโดดถีบไอ้หมอนั่น  ได้แต่ภาวนาให้ไคซัคหุบปากเงียบๆ  ไม่อย่างนั้นคงถูกทำร้ายมากกว่านี้
“เอาละเรามาเจรจากันดีกว่า…เห็นนี่ไหม...คงรู้นะว่าอะไร ส่วนนี่เป็นแผนที่ที่เราค้นได้จากสมุนของมัน”
แจ็ครับกระดาษรหัสกับแผนที่มาดู  ทันทีที่เห็นแผนที่ชายหนุ่มก็สะดุ้งวาบ  นึกออกทันทีว่าบิดาควรซ่อนตราประทับไว้ที่ไหน  แสดงว่าคนของไคซัคคงสำรวจแถวนั้นเสียปรุแต่คงหาทางเข้าไม่เจอเพราะรอยกากบาทไว้หลายจุด
“ผมรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน”
“แกโกหก...แกไม่รู้หรอกว่าอยู่ที่ไหน” ไคซัคยังพยายามห้าม  ทั้งที่ใจหายวาบ  เพราะแน่ใจว่าแจ็ครู้ที่ซ่อนจริงๆ  นึกเจ็บใจตัวเองที่ไม่จัดการกับแจ็คเสียก่อน
“ที่คนของคุณหาที่นั่นไม่เจอเพราะคุณไม่รู้วิธีเข้าไปต่างหาก  มีแต่ผมเท่านั้นที่เคยเข้าไปที่นั่นมาก่อน...ท่านชีควางใจได้  ผมรู้แล้วว่าตราประทับซ่อนอยู่ตรงไหน  ผมจะไปเอามาให้...แต่ท่านต้องยกไคซัคให้ผม...ผมจะได้เอาไว้ต่อรองกับชีครามิล...ไม่งั้น ชีครามิลเล่นงานผมแน่”
“ได้...แต่มีข้อแม้...แกต้องไปเอาแหวนเหยี่ยวที่อยู่กับรามิลมาให้ฉัน  แลกกับไอ้ไคซัค”       
“แต่...ผมไม่รู้ว่าแหวนนั่นอยู่ไหน?”
“อยู่ในเซฟของมัน...อย่าบอกนะว่าแกไม่รู้รหัสเปิดอีก  ถ้าแกไม่ได้มาคืนนี้  ไอ้ไคซัคเป็นศพแรก...ส่วนแกเป็นศพที่สอง”
“ทำไมต้องเป็นผมด้วยล่ะ  คนของคุณเก่งๆกว่าผมทั้งนั้น  เซฟแค่นั้นพวกคุณจัดการได้อยู่แล้ว”
“คนที่เข้าออกห้องรามิลได้มีแต่แกคนเดียวนะสิ  รามิลมันไม่วางใจใครง่ายๆหรอก  แต่กับแก...มันคงไม่ระแวง  ว่าไง ตกลงไหม?” ชีคฟาฮัสหรี่ตามองแจ็ค อย่างประเมิน
แจ็คยืนนิ่งขึง สิ่งที่พวกมันเรียกร้องยากเกินกว่าที่เขาจะตัดสินใจ  ชีวิตของไคซัคเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้ายบางๆ  และหากเขาตัดสินใจผิดพลาด  ก็เท่ากับเขาเป็นคนฆ่าไคซัคเหมือนกัน           
“ว่าไง  จะไปเอาแหวนมาแล้วไปเอาตราประทับมาให้ฉัน  แล้วแกจะได้เงินกับไอ้ไคซัคไป หรือว่าจะให้ฉันฆ่าแกเสียเดี๋ยวนี้” เสียงไคซัคตะโกนก่นด่าเขาไม่หยุด  แต่ก็ถูกทหารของชีคฟาฮัสซัดด้วยปืนจนหน้าหงายทำให้แจ็คต้องรีบตัดสินใจ 
“ตกลงผมจะไปเอาแหวนมาให้”         
“ดีรีบไปรีบมาล่ะ  แล้วอย่าได้พยายามส่งสัญญาณอะไรให้รามิลเป็นอันขาด  จำไว้ว่าทุกก้าวของแกถูกจับตาดูอยู่ตลอดเวลา”  ชีคฟาฮัสเตือนเสียงเย็น  เป็นการย้ำให้รู้ว่าแจ็คยังไม่เป็นที่ไว้วางใจสักนิด
“แล้วไคซัคล่ะ?”         
“ไม่ต้องห่วง  ข้าจะไม่ให้ใครแตะต้องมันอีก...ทันทีที่ได้ตราประทับมาเจ้าเอามันไปได้เลย”
“แต่...”         
“รีบไปฉันไม่ชอบคนชักช้า”         
“อย่า…อย่าทร..ยศ…ต่อฝ่าบาท…” ไคซัคพยายามห้ามทั้งที่เลือดท่วมปาก         
“ผมจะไปเอาแหวนมาให้คุณเดี๋ยวนี้”         
“ดีมาก”
แจ็คเดินดุ่มออกมาจากที่นั่น  ไม่หันกลับไปมองไคซัคให้เกิดพิรุธ  อย่างไรเสีย คืนนี้เขาต้องช่วยไคซัคให้ได้ ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม
“กระหม่อมไม่ไว้ใจมันเลยฝ่าบาท” องครักษ์ปราดเข้ามากระซิบข้างหู  ชีคฟาฮัสกลับมองตามหลังแจ็คอย่างมั่นใจ
“ข้าจะให้ไอ้ยูซุฟไปกับมัน...คนเจ้าเล่ห์มันต้องปราบด้วยคนเจ้าเล่ห์เหมือนกัน...ในที่สุดสวรรค์ก็ช่วยให้ข้าได้บัลลังค์   ใครจะคิดว่าคนช่วยข้าจะเป็นคู่ขาเก่าของรามิล  ถ้ามันรู้คงแทบกระอัก  ฮะๆๆๆ”
“ฝ่าบาท...ไอ้หมอนั่นมันจะทรยศชีครามิลได้จริงๆหรือกระหม่อม”
“พิษรักแรงหึงนั้นมันมีอำนาจกว่าที่เจ้าจะนึกถึง”  ชีคฟาฮัสยิ้มหยัน  เยาะทั้งแจ็คและตนเอง  ไม่เพราะความรักความหึงหวงหรอกหรือ...ที่ทำให้เขาต้องเจ็บปวดทุรนทุรายมาชั่วชีวิต
‘น้องรักและเทิดทูนเจ้าพี่แค่ไหนก็ทรงรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่กลับทำเมินเฉย  ทรงรักนังโซฟียากับไอ้รามิลนักหนา...แล้วยังเห็น
ไอ้ลูกทาสเลือดต่ำอย่างซารีฟดีกว่าน้อง  ทรงชื่นชมมัน  เอ็นดูมัน...แต่กลับไม่ทรงเห็นความรักของน้องสักนิด...เจ้าพี่... ถ้าจะโทษก็โทษองค์เองเถิดที่อยุติธรรมกับน้อง  ในเมื่อไม่ทรงรักน้อง  เจ้าพี่ก็จะไม่เหลือคนที่รักแม้แต่คนเดียว!’ 
............

ในห้องรับรองของไนท์ยังเงียบกริบ  แสดงว่าไนท์ยังอยู่ที่งานเลี้ยง  ทหารองครักษ์ของไนท์เหลือบมองเมื่อแจ็คเดินผ่าน  แต่ก็ยอมปล่อยให้เขาไปในห้อง  แจ็คปราดไปที่เซฟอย่างไม่ลังเล เขาไม่สนใจกล้องวงจรปิดหรือสิ่งใด หมุนรหัสที่เห็นเพียงครั้งเดียวแต่กลับจำได้ขึ้นใจอย่างรวดเร็ว  เสียงลั่นกริ๊กเบาแต่กลับสะเทือนไปทั้งหัวใจ  การกระทำของเขาวันนี้คือการทรยศหักหลังคนที่รัก  แต่เขาไม่อาจปล่อยให้ไคซัคตายไปต่อหน้าต่อตาได้         
‘ไนท์…ผมรักคุณ…และผมสัญญาว่าจะไม่ยอมให้ตราประทับตกอยู่ในมือคนชั่วพวกนั้นเด็ดขาด’
กล่องแหวนวางอยู่กับเอกสารและเงิน  เมื่อกดสปริงเปิดแสงเพชรบนดวงตาเหยี่ยวเป็นประกายเจิดจ้าสะท้อนเข้าตา  แจ็คหยิบมันออกมาแล้วรีบไปหาชีคฟาฮัส   โดยปราศจากการขัดขวางจากทหารองครักษ์ของไนท์
“ผมเอามาแล้ว”  แจ็คชูแหวนให้ดู  ชีคฟาฮัสจ้องดูแหวนเขม็งแต่ไม่ยอมแตะต้อง  คนอย่างรามิลพิษสงรอบตัว  แหวนอาจมีพิษร้ายเคลือบไว้
“ดีมาก  ทีนี้ก็…ส่งแหวนมาให้ฉัน”  ชีคฟาฮัสดึงผ้าเช็ดหน้าออกมารอรับแหวน  แต่แจ็คกลับสวมแหวนไว้กับนิ้ว
“แกจะทรยศเหรอ?”
“เปล่า...ของแบบนี้ต้องยื่นหมูยื่นแมว  เกิดผมให้แหวนท่านไป  แล้วท่านฆ่าไคซัคล่ะ  ผมจะเอาอะไรไปต่อรอง...ถึงได้เงินไปก็ไม่มีประโยชน์ถ้าไม่ได้ใช้  ผมก็ต้องมีเกราะมีโล่ไว้ป้องกันตัวเองบ้าง  จริงไหมท่าน?”
“แกไอ้...” เจ้าหน้าเสี้ยมกระโจนเข้าใส่อย่างเดือดดาล  แต่ชีคฟาฮัสยกมือห้ามไว้
“...ฉลาดนี่  มิน่า...รามิลถึงถูกใจแก  ไม่สิ...เคยถูกใจต่างหาก”
“เลิกเสียดสีผมได้แล้ว” แจ็คตาขุ่นเมินมองไปทางอื่น  เหมือนจะระงับอารมณ์แต่ความจริงกำลังประเมินสภาพรอบๆตัว
“ดูท่าคงเตรียมพร้อมเดินทางแล้วสิ...เปลี่ยนเสื้อผ้ามาแล้วนี่” ชีคฟาฮัสยิ้มหยัน กวาดตามองชุดที่แจ็คสวม รวมทั้งเป้บนไหล่
“ในนั้นมีอะไร?” คนสนิทของชีคฟาฮัสปราดมาแย่งไปเปิด  เสื้อชูชีพตัวโตสีแปร๋นมัดด้วยผ้าไว้ลวกๆถูกดึงออกมา  กับยาแก้ปวดลดไข้หนึ่งซอง
“ก็แค่เสื้อชูชีพ...ที่ซ่อนตราประทับบางช่วงต้องลงดำน้ำ  หวังว่าช่วงนี้คลื่นลมคงสงบพอ”
“ไม่ต้องห่วง  ลูกน้องฉันว่ายน้ำเก่งทุกคน...คงไม่ว่านะถ้ายูซุฟกับลูกน้องจะตามไปช่วยค้นหา”
แจ็คยักไหล่  สีหน้าไม่ยีหระ
“ยังไงคุณก็ไม่ไว้ใจผมอยู่แล้ว  ผมไงก็ได้...อีกอย่าง  จะได้มีคนคอยหามไคซัค”
ชีคฟาฮัสชะงักไปนิดหนึ่ง
“จะเอาไปด้วยได้ยังไง  ไคซัคบาดเจ็บ”
“คนของท่านคงยินดีช่วย เพราะผมจะไม่ไปถ้าไม่เอาตัวไคซัคไปด้วย  บอกแล้วไงว่าเขาเป็นโล่ของผม  ยังไงก็ต้องหอบหิ้วไปด้วย  พอได้ตราประทับมาผมจะไปรอท่านที่เม็กซิโก  เงินเข้าบัญชีแล้วผมจะมอบแหวนกับตราประทับให้ทันที”
คนของชีคฟาฮัสทำท่าฮึดฮัด  แต่ชีคฟาฮัสยิ้มเย็น
“ฟังดูตลก ถ้าหากแกเชิดไปทั้งของทั้งคน  ข้าคงเสียเปรียบแย่...แต่ไม่เป็นไร...แค่แกต้องกินยานี้เข้าไปก่อน มันเป็นยาพิษสูตรพิเศษของข้า  หากไม่เคลื่อนไหวมากภายใน3วันมันจะไม่ออกฤทธิ์ ก็น่าจะนานพอที่แกจะไปเอาตราประทับมาได้ แล้วเรามายื่นหมูยื่นแมวกัน ข้าจะให้ยาถอนพิษแก พร้อมทั้งเงินสดอีกสิบล้านเหรียญ...แต่ถ้าแกทรยศ...สภาพแกก็ไม่ต่างจากไอ้หมอนั่น”  ชีคฟาฮัสชี้หัวแม่โป้งไปที่ร่างสีดำ  ที่บัดนี้หยุดเคลื่อนไหวอย่างสิ้นเชิง  ผิวที่กลายเป็นสีดำสนิทมีเลือดสีดำหยดลงจากตัวตลอดเวลา
“แจ็ค…อย่ากิน…”ไคซัคพยายามห้าม
แจ็คกรอกน้ำสีทองลงคออย่างรวดเร็ว  มันไม่ได้ร้อนจนลวกกระเพาะอย่างที่เขาคิด  แต่มันเย็นเยือกและค่อยไหลลงไปช้าๆจนรู้สึกได้ว่ามันไหลไปถึงที่ใดในร่างกาย
“ฮะๆๆไอ้หน้าโง่...แกคิดเหรอว่าชีคฟาฮัสจะให้ยาถอนพิษกับแก...สุดท้ายแกก็ต้องมีสภาพไม่ต่างอะไรกับลูกน้องฉัน...คงได้ไปใช้เงินในยมโลกแน่...ค็อกๆๆ” ไคซัคตะโกนเยาะทั้งที่แทบไม่มีแรงทรงตัว  แจ็คหันไปยิ้มให้  ในรอยยิ้มนั้นแฝงอะไรบางอย่างที่ทำให้ไคซัคชะงักและหยุดพูด
“ดีมาก...ทีนี้ก็ออกเดินทางกันได้แล้ว”
“ทำแผลให้ไคซัคด้วยนะครับ...ผมยังไม่อยากให้เขาตายไปเสียก่อน”
แม้คนสนิทจะไม่พอใจ  แต่เมื่อชีคฟาฮัสพยักหน้าก็จำต้องทำตามที่แจ็ค ไคซัคถูกปลดลงจากโซ่และได้รับการปฐมพยาบาลขั้นต้น  ก่อนที่จะถูกหามไปลงเรือพร้อมกับแจ็ค
“ฝ่าบาทยอมให้มันพาไอ้ไคซัคไปด้วย  เกิดมันพากันหนี” องครักษ์คนสนิททำท่ากังวล  แต่ชีคฟาฮัสยิ้มเยือกเย็น
“หึ...แกคิดว่ามันจะกล้างั้นเหรอ  มันเห็นแล้วว่าคนที่โดนพิษเข้าไปเป็นยังไง ถ้าหนีมันก็ตายสถานเดียว...อีกอย่างไอ้ไคซัค มันบาดเจ็บขนาดนั้น  ก็ยิ่งเป็นตัวถ่วงถ้าคิดจะหนี”

..........


ช่วยลุ้นให้แจ๊ครอดนะ
ขอบคุณคะ

[THIP]

มาแล้ว  คิดถึงแจ๊คมากกกกก

[IIMisssoMII]

โพสหมดแล้วใช่ไหมค่ะ

แบบว่า แจ๊ค พ่อยอดชาย นายไม่ใช่ซุปเปอร์แมนนะ จิตใจก็ดี ขอให้ช่วยได้หมดเถอะทั้งไคซัคและไนท์

ว่าแต่ แจ๊คมีวิธีรับมือกับพิษที่กินเข้าไปยังไง ทำไมถึงยิ้มอย่างนั้น

ตอนหน้าอย่านานนะคะ

ได้โปรด

อยากกดบวกให้แต่ไม่รู้กดยังไงคาดว่าสถานะตัวเองตอนนี้คงไม่สามารถกดให้ได้

 

[Little Devil]

ลุ้นระทึก   
หวังว่าคงปลอดภันทั้งคู่
ไม่ชอบไนท์ช่วงนี้เลย
++เป็นกำลังใจคนโพสท์

[namtaan]

การตัดสินใจของแจ็คจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น หรือเลวร้ายลงกันนะ
ไนท์คงไม่เข้าใจแจ็คผิดนะ
รออ่านต่อ ลุ้นมากค่ะ

บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้กับคนโพสต์ด้วยค่ะ
ขอให้ภารกิจลุล่วงด้วยดีค่ะ

[CHADMM]

โห ตอนนี้ค้างคาใจมากๆ อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ   แจ็คเอ้ยยย  จะรอดไหมน่ะ

รอติดตามตอนต่อไปนะคะ

 

[underscoreONES]

โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย... อ่านตอนนี้จบแล้วทรมานที่สุดเลยค่ะ!!!

ทรมานเพราะว่าไม่รู้ต้งรออีกนานกี่วันถึงจะได้อ่านตอนต่อ TT^TT  สงสารทั้งแจ็คทั้งไคซัค...


.

[silverspoon]

 

แต่เดี๊ยนเชื่อมั่นในแจ๊คนะ

[jokirito]

   มาถึงตอนนี้แล้ว  ก็ใกล้ฉากจบเข้าไปทุกทีแล้วสิ  นายแจ็ค พ่อยอดขมองอิ่ม

[iNklaNd]

ลุ้นๆๆๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับตอนต่อ

ตอนหน้าอย่าทิ้งช่วงนานนักนะ plz...

[a_tapha]

    ลุ้นตอนหน้า

ขอบคุณนะค่ะที่มาต่อ

[thaitanoi]

น่าลุ้นจังเลยแจ๊คจะรอดไหมนะ  เป็นกำลังใจให้นะครับ

[sukie_moo]

 :เฮ้อ:แจ็ค หนอ แจ็คขนาดเจ็บขนาดนี้ยังมีกะใจช่วยเค้าอีกหนอ  ช่างเป็นชายหนุ่มในฝันอะไรขนาดนี้

[cartoons]

 

[koi]

 

[booboos]

อยากได้แบบแจ็คสักคน    แต่ตอนนี้น่าสงสารมากๆเลยอ่ะ
แล้วจะเป็นยังไงต่อเนี่ย เฮ้อ

[aekporamai2]

 

[sand281017]

ชอบจิงๆ เลยเรื่องนี้

เอ่อ ไม่ทราบว่าพอจะมีหนังสือเหลือป่าวค่ะ

อยากได้มาเก็บเป็นที่ระลึก

ถ้ามี ไม่มี ยังไงช่วยบอกด้วยนะค่ะ 

[dahlia]

ไนท์น่ากลัวอะ แล้วแจ๊คจะเป็นอย่างไงบ้างเนี่ย ไนท์จะเข้าใจมั้ยว่าแจ็คกำลังจะทำอะไร

[koi]

 

[dahlia]

มารอๆๆๆๆ 

[IIMisssoMII]

มารอค่ะ

[THIP]

 

[nanahashi]

เพิ่งตามมาอ่านสนุกมากๆเลยคะ ไม่ทราบว่ามีเป็นหนังสือไหมคะ อยากได้เก็บไว้จัง

แล้วก็อีกสองเรื่องของคุณใบปอก้อยากได้เก็บไว้เหมือนกันคะ

[va_yu]

แจ๊คจะรอดไหมนะ ลุ้นสุดตัว...