จบตอน อารมณ์ไม่จบ
เข้ามาเพื่อสครีม

อ๊าย อ๊าย(อีกครั้ง) อ๊าย(และอีกครั้ง)
บ้าเข้าขั้น ถึงขนาดโหลดcanon in d ลงมือถือ ฟังทั้งวันกันเลยทีเดียว

ฟังแล้วมีความสุข

พอหลับตาแล้วฟัง จินตนาการตาม...
ตอนแรกเหมือนลมเบาๆเหนือยอดไม้...เอื่อยๆ ช้าๆ จนเหมือนกับจะหยุดนิ่งเป็นบางครั้ง ประมาณได้กับชีวิตที่ค่อยๆดำเนินไป และหยุดนิ่งลง...
พอเริ่มเร่งจังหวะก็เหมือนลมในทุ่งหญ้ากว้าง...ลมที่ทำให้ปลายหญ้าลู่ไหว เหมือนเต้นรำ...ทำให้คิดถึงสีสันที่แซมเข้ามาของดอกไม้ สีสันที่ทำให้ชีวิตดูสวยงาม...
(บ้ามากเลยทีเดียว

)
แต่เหนือสิ่งอื่นใด อิกุหลาบจิ้นถึง เฮียโตก่ะหนูเนม
จิ้นว่าทั้งสองคนกำลังนั่งอยู่ใกล้ชิดแอบอิงกันในอ้อมอก บนพื้นหญ้า ใต้แสงแดดละมุน

แล้วหนูเนมก็เล่นไวโอลีนเพลงนี้ด้วยใบหน้าหลับตาพริ้ม ในขณะที่เฮียโตแอบยิ้มอยู่เบื้องหลังม่านเปลือกตาที่หลับสนิทของเจ้าหนูเนม

แล้วพอโน๊ตตัวสุดท้ายจบลง เจ้าหนูเนมก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ใสซื่อและสะอาดบริสุทธิ์ จนเฮียโตอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือออกไปไล้เบาๆที่แก้มของเจ้าหนูเนม ก่อนจะโอนเอนลงประทับจุมพิตละไมที่แก้มขาวที่ขึ้นสีระเรื่อเพราะความสุขที่ทำให้หัวใจเต้นแรง...
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ถ้าได้อย่างนี้อิกุหลาบตายไปเลย!
แต่ตายแบบมีความสุขมากจนตายเลยอ่าน๊า
