ว้า! ไม่น่าเร่งเฉลยความคิดของโตเลย
หมดสนุกไปโข (ถึงจะพอเดาได้ว่าคนแต่ง วางโตไว้ในรูปนี้ แต่ก็นะ ยังไม่อยากอ่านในตอนนี้อะ มันไม่ได้ช่วยแก้ไขการที่คนเขียนแกว่งอารมณ์ของเรื่องไปขนาดโน้นในตอนก่อนหน้า)
และไม่เห้นจำเป็นต้องทำเลย น่าจะค่อยๆ พาอารมณ์คนอ่านกลับมาใหม่ด้วยวิธีอื่นน่าจะดีกว่าการเลือกที่จะเฉลยนายโตจนเกือบหมดเปลือกแบบนี้ ไม่แยบยล ไม่แยบยลเลย
แล้วดูสิ จู่ๆ ก็แกว่งอารมณ์ของเรื่องกลับมาในแนวเดิม(ในแง่ของภาษาและความซับซ้อน)
น่าจะเลือกพาอารมณ์คนอ่านกลับมาด้วยวิธีอื่น(ซึ่งอ่านจะยากเย็นกว่าวิธีนี้ แต่มันจะโชว์กึ๋นคนแต่งได้ดีเลยอะ)
น่าจะปล่อยให้่คนอ่านจมอยู่กะความเครียดแค้นของเนมไปอีกสักพัก ให้เนมได้รับความทรมานและความกดดันที่ดูสมจริงกว่านี้อีกนิด (เพราะดูแล้วมันยังเบาไปกับความเลิ่นเล่อของเนมในตอนแรก)
ปล่อยให้เนมพบกับโลกของคนคุกมากกว่านี้อีกหน่อย
ปล่อยให้เนมเคว้งและสับสนต่อไป(การที่เอาหมอกันย์มาพูดให้เนมคิดได้ ก็นับว่าทำได้ดีทีเดียว) น่าจะแพล่มด้านร้ายของกันย์มาบ้าง ให้เนมมันหัวปั่นเล่น(ถ้าต้องการให้ตัวละครมีมิติ)
จากนั้น กระชากอารมณ์คนอ่านให้กระเจิงไปกับปฏิบัติการ "ป๋า"
ก่อนค่อยๆ ใส่ด้านดีของโตกลับเข้ามา เพื่อให้คนอ่าน สติกระเจิง กลับความซับซ้อนในใจ"คน" ของตัวละคร
เก็บการต่อสู้กันเองภายในจิตใจและความสับสนของเนมเอาไว้ พร้อมๆ กับค่อยๆ แตกใบผลิกอของต้นรักขึ้นในใจท่ามกลางความเกลียดแค้น ชิงชัง อาฆาตในใจเนม และความสับสนของโต ก่อนจะส่งกันย์เข้ามาป่วนใจเนมพร้อมๆ กับบีบเค้นใจวิทย์ให้เกือบแหลกหลาญตามสไตล์คนแอบรัก
สุดท้าย คือเมฆที่ รอดูทุกคนจมลงในวังวนนี้ เมฆ...จะลอยตัวเหนือปัญญาและก้าวเดินออกไปจากคุก โดนมีเรื่องราวของทุกคนในนี้ไว้เป็นอุทาหรณ์สอนคนอ่าน
อ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ถ้าเป็นไปได้ เรื่องนี้คงจะัมันพะยะคะสุดๆ
เจ้รับรอง น่าจะถูกใจคนอ่าน คอนิยายแนวจริงจัง
หรือว่าคนอื่นๆ ว่าไงคะ
ไม่ใช่อะไรหรอก น้องคนแต่งทำมาดีแล้ว อุตส่าห์ฉีกเรื่องแหวกแนวขนาดนี้
ก็เลย "คาด-หวัง" มากไปหน่อย
คงไม่ถือสา
แต่สุดท้ายแล้ว คงแล้วแต่คุณน้องนะคะ เจ้แค่ลองสาระแน แน่ะๆ ไปดู ข้างๆ คุๆ คะ
ถ้าเขียนเองคงไม่ได้ดีขนาดนี้
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆ มาให้อ่าน
แล้วจะแวะมาอีก เมื่อ.....
เจ้สอง
