กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
“..ไม่รู้...กูกวงของกู..ไม่เหมือนมึงนิ...”
คือพวกของพี่โตและพี่กันย์..พอเวลามีเรื่องอะไรขึ้นก็มักจะวาวาทฟาดปากกัน อยู่บ่อยๆ.. แล้วพอมารวมแกงค์กันได้
“..จะเด็กแก่อะไรก็ช่างหัวมัน..ไม่เกี่ยวกับกู..ไอ้ทิน..มึงเห็นกุเป็นคงยัง ไงว่ะ..เฒ่าหัวงูรึไงถึงชอบเด็ก แค่คนเดียวก็ปวดหัวจะตายห่าแล้ว..ไปๆ ไปๆทำไรก็ไป...”
แมนขึ้นอีกจมนะครับ..เพรางั้นเรื่องจะกดพี่โตน่ะไม่ได้อยู่ในเรื่องประเภท เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว หึหึหึ
“..อะไร..มึงไม่รู้เหรอ?..” คำพูดนั้นทำให้ผมกับพี่โตชะงัก..หันไปมองหน้าเพี่วิทย์ที่ทำท่าเหนื่อยใจใส่ เราสองคน
ที่พี่โตบอกว่าลึงชาติเรียก..ทั้งที่ผ่านมาไม่ค่อยให้หาเลยแท้ๆ.