มาขอขมาก่อนครับ แฮะๆ ไปรอรับญาติของพี่บอลที่สนามบิน ปรากฎว่ามาไม่ได้เพราะ สนามบินที่ลอนดอนมีปัญหาครับ ที่อังกฤษเจอหิมะตกหนักมาสองปีติดๆกันแล้ว สงสัยโลกจะต้องเจอการเปลี่ยนแปลงอีกเยอะ ^^ ช่วงนี้อาศัตอนพิเศษคลายเหงาไปพลางก่อนนะครับ หลังปีใหม่จะลงมือแต่งเรื่องของไอคู่เลือดนั้น ... วางโครงเรื่องกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง หุหุ
คู่รัก นักกีฬา บอลกะนุ ตอนพิเศษ ไปห้าง
เริ่มด้วยการที่คนรู้จักของผมหลายคน คือ พี่เชนกับพี่คม (พักหลังโดนคุมติดเลยพี่เชนของผม หุหุ) พี่จัส ไอต้นสนกับข้าวปุ้น มาร์ค (เพื่อนของข้าวปุ้น) และสองกีตาร์ เดินทางมาเยี่ยมคุณแม่ของผมที่ป่วย นอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล พอเข้ามาถึงไอกีสวมบทเด็กดีวิ่งปรูด ไปจับไม้จับมือแม่ของผมก่อนเลย
“ แม่ครับ หายไวๆนะครับ ”
“ แม่สีหน้าดีมากๆ ใกล้ได้กลับไปทำข้าวให้ผมกินแล้ว ” ไอต้นสนชวนกินครับ
“ จ้ะๆ ... มากันเยอะจังเลย จะไปไหนกันต่อเหรอ ” ที่แม่ผมเดาออกไม่ใช่เพราะมากันเยอะหรอกครับ แต่น่าจะจากการแต่งตัวของพวกมันมากกว่า
“ แฮะๆ ว่าจะไปเดินห้างครับแม่ ... มาคราวก่อนไม่ได้ไปเที่ยว ” อายุจะสามสิบแล้ว แต่กีเด็กน้อยยังเหมือนเดิม ห่วงเที่ยวตลอด
“ งั้นก็ไปเที่ยวกันสิ ... ไปเถอะๆ ”
“ ผมอยู่เฝ้าแม่แล้วกันครับ ” พี่บอลที่แสนดีของผมอาสาอยู่เฝ้า
“ ไม่เป็นไรจ้ะ เชษ เขาว่าจะแวะมา ” พี่เชษตอนนี้ย้ายไปประจำการไกลกว่าเดิม แต่ยังหาโอกาสมาเยี่ยมแม่เสมอครับ
“ จะรีบกลับมานะครับ ” ผมขยับไปกอดแม่ พอหอมกันเรียบร้อย ผมก็เดินตามพวกเพื่อนๆออกมา
“ ไปไหนดีอะ ” พอได้ยินคำถามไอกี ผมหลุดขำออกมาเฉยๆครับ
“ มึงหัวเราะไมอะไอลิงเผือก ”
“ กูเห็นมึงดี๊ด๊าจะไปเที่ยว นี่ยังไม่รู้ว่าจะไปไหนเลย ... เหมือนเด็กน้อยที่เขาหลอกมาเที่ยวอะ ฮ่าๆๆ ” ทุกคนคงมองคนอายุเกือบสามสิบหยอกกันไม่ออกแน่ๆ คือไอกีหน้าเขาเด็กมากๆ ขาวใส น่ารัก ยังไงก็ล้อสนุกว่างั้นเถอะ พอได้ยินมันเริ่มมองผมตาขวาง
“ อย่ามาว่าที่รักกู .. เนอะกีจัง ” หืม ชื่อน่าตบจัง เหอะๆ มันเริ่มงอนไม่พูดไม่จา ที่จริงเป็นเรื่องดีครับ
“ ไปเซ็นทรัลไหม จะไปดูร้านด้วย ” พี่จัสพูดบ้าง พี่เขามีร้านอยู่ที่เซ็นทรัลด้วยเหรอ ... อาจจะเป็นของพี่ที่เป็นหวานใจของเขาล่ะมั้ง
“ ไปๆ ” พอไอกีได้ยินพี่จัสพูด มันก็กลับมายิ้มเหมือนเดิม ผมต้องหันหลังไปขำมัน
ขบวนของพวกผมขับตามกันมาถึงห้าง พอหาที่จอดรถเสร็จก็เดินเข้าไปด้านในกัน
“ กี นายสูงเท่าไร ” จู่ๆข้าวปุ้นก็ถามไอกี
“ ร้อยเจ็บสิบ ”
“ ห๊ะ ! ” พวกที่มาด้วยกันห๊ะเกือบจะพร้อมกัน ผมก็ห๊ะด้วย มันถึงแน่นะร้อยเจ็ดสิบน่ะ
“ ถามทำไมข้าวปุ้น ” ผมถามข้าวปุ้นอีกที เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆถึงถามความสูงของไอปลาทองนี่
“ ตรงนู้นมีบูธเพื่อสุขภาพ เห็นที่วัดส่วนสูงเลยถามดู ”
“ หึหึหึ ” ไอต้าแอบหัวเราะครับ มันเหลือบๆมองไอกีด้วย สงสัยจะมีเรื่องสนุกแน่ๆ
“ สงสัยกันนัก ไปวัดส่วนสูงกันเลยไหม ” ไอกีสะดุ้งเฮือก
“ ไม่เอาๆ มาเที่ยวไม่ได้มาเล่นอะไรบ้าๆ ” พวกผมไม่สนแล้วครับ เดินเข้าไปในบูธนั้นเลย พอเข้าไปพวกพนักงานสาวๆมองกันเป็นตาเดียว คงนึกว่าขบวนนายแบบมั้ง
“ เชิญค่ะ มีอะไรให้บริการคะ ” แหม เสียงใสเชียว
“ อยากมาวัดส่วนสูงครับ ” ไอต้าหันกลับมายักคิ้วให้ไอกีอีกครั้ง ทีแรกมันยืนอยู่นอกบูธครับ แต่พอเพื่อนๆพี่ๆเข้ามาหมด มันเลยต้องมาเข้ามา
“ ได้ค่ะ ” พนักงานเขาไปยืนรอตรง ที่วัดส่วนสูง พวกผมก็เกี่ยงกันว่าใครจะวัดก่อน
“ มึงเอาดิไอต้นสน ” มาร์คผลักๆไอต้นสนครับ
“ ข้าวปุ้น นายก่อนเลย ” มันผลักต่อไปที่หวานใจมัน
“ เป็นอะไรกันเนี่ย วัดก่อนก็ได้ ” ข้าวปุ้นส่งยิ้มให้พนักงานสาว เหอะๆ ไอต้นสนกระแอมใส่ไม่หยุดเลยครับ
“ ร้อย ... หกสิบ ... หกค่ะ ” พอเดินลงมามันก็แบบมือประมาณว่าไม่เห็นมีอะไรยาก ไอต้นสนขอเข้าคิวถัดไปเลย
“ ร้อย แปดสิบเอ็ด ค่ะ ” โห สูงว่ะแม่เจ้า ไอต้าไม่ยอมครับ วิ่งไปต่อคิวบ้าง
“ ไอต้ามึงหยุด ” ผมห้ามมันไว้
“ ทำไมวะ ”
“ มึงวัด กูก็เตี้ยดิวะ กูขอวัดก่อน ” เริ่มจะเฮฮากันแล้วครับ พนักงานก็ไม่เป็นอันทำงานแล้ว นั่งดูพวกผมวัดส่วนสูงอย่างเดียว
“ ร้อยเจ็ดสิบ ... หก ค่ะ ” โอย โล่ง นึกว่าร้อยเจ็ดสิบ คนต่อมาๆก็มี พี่บอล ไอต้า พี่เชน พี่คม แล้วก็ไอมาร์ค พวกนั้นเขาเปรตกันทั้งนั้น ร้อยแปดสิบขึ้นไปกันทุกคน ... และแล้ว
“ มา ตามึงแล้วรูปหล่อ ” ไอต้นสนเดินไปผลักไอกีเข้ามา มันทำปากจู๋เหมือนจะร้องไห้ หันมามองพวกผม ทำอย่างกับมันทำอะไรผิดอย่างนั้นแหละ
“ ร้อย ... หกสิบ … ”
“ ห๊า !!! ” มันห๊าจนพนักงานขำกันสนั่นหวั่นไหว พวกผมพลอยตลกไปด้วย
“ ฮ่าๆ ... ไอกี เขายังขานไม่จบเลยเฮ้ย ฮ่าๆ มึงจะกลัวความเตี้ยทำไมวะ ฮ่าๆ … ” ไอต้นสนขำไอกีอย่างเอาเป็นเอาตาย มันชอบล้อกันมานานแล้วครับ
“ แล้วตกลง ... เท่าไรอะครับ ” มันหันไปถามเสียงอ่อยๆ พนักงานเขายิ้มรออยู่แล้ว
“ ร้อย หกสิบแปดค่ะ ”
“ เยสสส !!! ” มันกระโดดโหยงอย่างดีใจ
“ เตี้ย มึงจะดีใจทำไม ชนะข้าวปุ้นคนเดียว ”
“ เออ เรื่องของกู ” หลังจากนั้นมันอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เริ่มยิ้มออก หลังจากเสร็จเรื่องส่วนสูง พี่เชนกับพี่คมขอไปดูของแต่งบ้าน ... เขาสองคนย้ายบ้านไปอยู่ด้วยกันแล้ว ส่วนมาร์ค ต้นสน กับข้าวปุ้นขอแยกไปดูหนังสือ
ก็เหลือผมพี่บอล กับไอกี ส่วนไอต้าเหมือนโดนไอกีใช้ไปทำอะไรไม่รู้
“ หาอะไรกินกันเถอะ ” พี่บอลชวนผมสองคน
“ รอไอต้าก่อนได้ปะครับ ... กี ไอต้าล่ะ ”
“ กูใช้มันไปซื้อนม ”
“ หืม ... ซื้อทำไมวะ ” ผมถามต่อ
“ ซื้อไปกินดิไอบ้า ”
“ ... ฮ่าๆ มึงยังอยากสูงอีกเหรอวะ ฮ่าๆ ” มันหันมาทำตาโต ขบเคี้ยวขู่ผมกรอดๆ
“ ไม่ได้กินให้สูงขึ้นเว้ย ... กันมันเตี้ยลง ”
“ อุ๊บ ... ฮ่าๆๆ ” พี่บอลคงทนไม่ไหวครับ หัวเราะใส่มันอีกคน ... สุดท้ายวันนั้นพวกเรากลับมากินสุกี้ด้วยกันที่ห้างนั้น แล้วก็แยกกันไปนอนตามที่พัก ส่วนผมกับพี่บอลกลับมาเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล
“ สวัสดีครับพี่เชษ ”
“ อืม ไงบอล ” พี่ชายผมนั่งอยู่ห้องรับแขก ... พ่อของพี่บอลจองห้องใหญ่ของโรงพยาบาลให้ครับ ผมเกรงใจท่านมาก
“ ไปไหนกันมา ”
“ ห้างครับ รู้ว่าพี่จะมา ผมเลยซื้อของมาฝากด้วยครับ ” พี่บอลเริ่มจะเข้ามาพี่ชายผมมากขึ้น ช่วงไม่นานนี้เพิ่งมีเหตุการณ์ไม่ค่อยดีของเราสามคนเกิดขึ้น ไว้จะเล่าให้ฟังอีกทีครับ
“ สักครู่นะครับ ... โรงพยาบาลไง ... อ้าว จริงเหรอ ... อืม งั้นเดี๋ยวลงไปรอนะ ”
“ อะไรอะพี่บอล ”
“ กีท้องเสียน่ะครับ อ้วกด้วย ”
“ มันเป็นของมันปกติอยู่แล้วครับ ... มันกินอะไรเข้าไปล่ะ ” ผมบอลยิ้มๆที่มุมปาก
“ กินนมหมดไปครึ่งลัง ”
“ ... ” มันเอาจริงแฮะ -*-
------------------------------------------------
ตอนนี้ทำให้รู้ว่า ไอกีนอกจากกลัวปลาทองแล้ว ยังกลัวความเตี้ยอีกด้วย ... คิดได้กินนมทีเดียวหกกล่อง