หัวข้อ: คู่รัก นักกีฬา (บอล กะ นุ) ตอนพิเศษ เชน-คม 26/04/2561

[dukdikdukdik]

เข้ามารอค่า

[cassper_W]

ไหนว่าพรุ่งนี้มาต่อไง   ไหนล่ะ!!!!!!!!!!!!!!
มาปล่อยให้รอแล้วจากไปได้ไง

ปล. สรุปว่าพี่บอลโดนแมลงกัดรึค่ะ  แมลงอะไรทำไมน่ากลัวจัง  ดีใจที่พี่บอลปลอดภัยแล้ว
คุณนุอย่าลืมเล่ารายลละเอียดให้ฟังด้วยนะ   อ๋ออ อาไรคือสิ่งที่คุณปู่บอกจะบอกเหรอ อยากรู้ด้วยคน   แหะๆๆๆ

[saber]

  มาช้าไปสามวันทำบ่น เหอะๆ ผมไปต่อภาคนู้นให้อะครับ ไม่ได้อ่านกันหรอ  เดี๋ยวจะฟ้องกีน้อย หุหุ

- ก่อนอื่นขอรายงานอาการป่วยของท่านชายก่อนครับ
ท่านชายตอนนี้อยู่ในอาภรณ์ขาว ประมาณว่าแม่บนไว้เยอะครับ ต้องมาไล่แก้กัน ไม่เชื่ออย่าลบหลู่แหละ เนอะๆ ^^
ใบหน้าของท่านชายไม่มีอะไรผิดปกติครับ แค่ยังแดงๆ ต้องกินยาแก้อักเสบกับยาฆ่าเชื้อต่ออีกหนึ่งอาทิตย์โดยประมาณ และ
จากที่จับใจความจากหมอได้ก็คือว่า สาเหตุน่จะมาจากแมลงอย่างที่พี่บอลบอก เพียงแต่เป็นแมลงที่มีเชื้อตัวนี้ด้วย การทำงานเบื้องต้นของมันคือการรบกวนระบบน้ำเหลืองเป็นอันดับแรก จากนั้นจะหาแหล่งเหมาะเพาะเชื้อเพื่อเกาะกินกล้ามเนื้อตามชั้นต่างๆ ความร้ายแรงของมันคือแพร่ด้วยความรวดเร็วมาก ต่อมน้ำเหลืองทำงานพร้อมกันเกินความจำเป็น แต่ที่เด็ดที่สุดคือ ไม่เข้ากระแสโลหิต หมอบอกว่าประทับใจเชื้อโรคตัวนี้ตรงที่เหมือนมาตีเมืองเขา แต่ไม่เข้าไปในเมืองว่างั้น กวน 

- ความลับของคุณปู่กับพี่บอล
อันนี้ผมเขินอะ เหอะๆ คุณปู่บอกว่าต้องการเหลนแล้ว  ช่วงที่พี่บอลป่วย ท่านเลยไปหาอาจารย์(พระภิกษุ) เอาพวกวันเดือนปีไปให้อาจารย์ของท่าน (คิดเอาว่าจะอายุเท่าไรครับ ) อาจารย์ท่านว่า " หลานหนุ่ม(ติดปากจากเมื่อก่อนครับ คือเห็นปู่ผมเป็นเด็กตลอด เหอะๆ) ไม่มีดวงเรื่องผู้หญิง ดวงเมียก็ไม่มี แต่มันจะหาเหลนให้หนุ่ม  บอกให้หลานหนุ่มระวังให้มากนะ ดวงถึงฆาต" ผมฟังยังขนลุกเลยครับ เพิ่มเติมก็คือว่า พี่บอลอายุ 29 เพิ่งผ่านวันเกิดคือช่วงที่ป่วยครับ 13 สิงหาคม ผมคงไม่ได้มาบอกแน่นอนเลย  คุณปู่ก็เลยแอบคุยกันก่อนจะมาป่วยว่าคิดจะหาวิธีทำลูกจริงๆ แล้วพี่บอลก็บอกด้วยว่า ทำไปแล้ว ส่วนกระบวนการคงต้องปิดครับ เพราะไม่ค่อยน่าเล่า พี่บอลแอบไปทำที่ต่างประเทศครับ กำหนดที่จะไปรับบุตรคือ กลางพี่หน้า ... ดูดิครับ แอบปิดผม 

หุหุหุ ไปดูบอลแปบนะครับ บอลนี่กีฬาเน้อ แฮะๆ แล้วจะมาต่อให้น้าครับ 
*** ใครยังไม่ได้อ่านตอนของกีตาร์ ไปติดตาก่อนได้เยยนะครับ หุหุ ฆ่าเวลาๆครับ  เขิล

[CHIVAS]

โย่ว  !!
คุณปู่จะได้เหลนแล้ว  อิอิ
(แอบอยากเห็นหน้าเหลน  แต่น้องยังไม่เกิดเลย ฮ่าๆ )
หายวันหายคืน นะค่ะ พี่บอล 

[pay-it-forward]

พี่บอลจะมีลูกแล้ว
อย่างงี้น้องนุก็ต้องเป็นหม่ามี้แล้วจิ
 

[REMIND]

พี่บอลกลับบ้านแล้ว
ดีใจด้วยนะค่ะ ^ ^

[MCMLXXIX]

แล้วนุไม่หึงหรือครับ ที่พี่บอลแอบไปเอาเชื้อของตัวเองไปผสมกับไข่ของผู้หญิงเนี่ย

[saber]

ตอนที่ 53
   พี่บูม กับหนุ่มมด ยืนยิ้มหัวเราะเบาๆกันสองคน ทำเอาผมใจหล่นวูบ ... ผมจะปิดไม่อยู่อีกแล้วเหรอเนี่ย ทำยังไงดีนะ
   “ มีแฟนก็ไม่บอกกัน ” พี่บูมพูด พร้อมด้วยกลั้นรอยยิ้มเต็มที่
   “ คิดถึงนะครับ ... ฮ่า ๆ ๆ ๆ ทำไมเสี่ยวงี้ ” อ้าว วอนนะไอมด ... แต่ผมไม่มีอารมณ์พูดอะครับ กลัวพวกนี้จะรังเกียจผม ยิ่งทำงานอยู่ด้วยกัน
   “ แฟนสวยไหมอะนุ อยู่มหาวิทยาลัยอะไร ”
   “ หืม ... ” ทำไมพี่บูมถามแบบนั้นล่ะ ไอมดก็ยืนมองเฉยๆอีกคน ... เอ๋ หรือว่าพวกนี้เข้าใจผิด
   “ ทำไมต้องคิดนานขนาดนั้นเนี่ย โห่ ... ถ้าเป็นแฟนนุนี่น้อยใจตายเลย ” ไอมดเสริมมาอีกคน ยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่า สองคนนี้มาได้ยินไม่ครบ หึหึหึหึ ได้เวลาเนียน
   “ เหอะๆ อยู่ .... ครับ ก็น่ารักดี ”
   “ ปะๆ นอนเหอะว่ะ ง่วงแล้ว ”

   พอถึงห้องนอน สองคนนั้นก็ยังตามล้อผมต่อไม่เลิก ว่าอุตส่าห์เป็นห่วงจะหาแฟนไม่ได้ หน้าสวยออกขนาดนั้น -*- หาว่าผมหน้าสวยอีก
   ผมตื่นสายพอสมควรครับ เพราะอยากนอนมาก อากาศที่นั้นช่วงเวลาที่ผมไปร่วมสัมมนา ค่อนข้างเย็นสบาย มีฝนตกบ้างช่วงใกล้รุ่ง บรรยากาศน่าเสียตัวจริงๆ หุหุ
   “ นุ มึงเ-ด กับไอมดแล้วเหรอ ”
   “ หา ! ” ตื่นมากินข้าวเช้า ก็เจอรุ่นพี่ปากดี กวนทรีนแต่เช้าเลยผม
   “ อะไรของพี่ซูน โว้ ... ”
   “ โว้ๆ อะไร ไอมดมันตื่นมาชื่นชมมึงแต่เช้า พวกกูฟังจนจะท่องได้แล้ว ไม่เชื่อถามไอกรดิ ”
   “ อะไรของมึง กูไม่รู้เรื่อง ” นั้นไง พี่กรไม่เห็นรู้เรื่องเลย
   “ แหลได้ใจนะ มึงบอกเองว่ามดแม่งหน้าใสแต่เช้า สงสัยเ-ดกับไอนุมา มึงพูดอะ ” หึหึ ผมมองคนผิดไปเยอะนะ อุตส่าห์คิดว่าเป็นคนที่พึ่งพาได้ จะฟ้องพี่ดอกท้อ แง่ง
   “ เหรอวะ กูจำไม่ได้ละ ” เออ ดี
   “ พี่ๆ คือ มดกับพี่บูมยังไม่รู้ว่าผมเป็นนะพี่ ” พี่กรกับพี่ซุนหันมามองขวับเลยครับ
   “ จะบอกอะไรมิทราบ น้องนุ ” พี่ซุนถามก่อน
   “ ช่วยปิดให้ผมทีสิครับ ... นะครับ ” ไม่รู้เพราะอะไรครับ ผมไม่อยากให้สองคนนั้นรู้เลย
   “ จะปิดทำไมวะ ไม่เห็นมีอะไรน่าปิดบัง ”
   “ น้องเขาไม่หน้าด้านเท่ามึงนี่ ... แต่จริงๆแล้ว พี่ว่าก็ไม่น่ามีอะไรต้องปิดบังจริงๆแหละ ” พี่กรนี่พูดงงๆนะ
   “ มึงเห็นด้วยแล้วจะมาด่ากูทำไมล่ะ ผัวอีด-ก ”
   “ ไอเจี้ยซุน เดี๋ยวเตะหงายเลยไอ ... ” เหอะๆ สนุกดีนะครับ พี่สองคนนี้ 
   “ พอเข้าเรื่อง ... พี่ว่าไม่ต้องปิดอะไรหรอก พี่ดูท่าทางก็คนดีทั้งนั้น อีกอย่างนะ ถ้าคนในนี้จะรังเกียจอะไรล่ะก็ ไม่ต้องห่วง ดูพี่กับพี่เปาดิ ไม่เห็นมีใครว่าอะไรเลย รู้กันตั้งแต่เข้ามา ” น่าคิดแฮะ
   “ แต่ยังไงผมก็ไม่อยากให้บอกอะครับ ”
   “ ไอนุ ... ”
   “ มึงอะพอแล้ว น้องมันไม่อยากบอก ” พี่กรนี่พึ่งพาได้คนเดียวจริงๆครับ
   “ ตามใจมึง แล้ววุ่นวายขึ้นมาอย่ามาให้กูช่วยนะ จะแหกตูดหนี ”
   “ อย่างมึงไม่เห็นต้องแหกเลย เกินเยียวยาแล้วล่ะของมึงอะ ” ผมขำออกนอกหน้าเลยครับ กวนกันดีจริงๆ
   “ ว่ากูๆ ไปถามเปาดีกว่าว่าเกินเยียวยาหรือยัง ฮ่า ๆ ๆ ”
   “ อะไรเกินเยียวยาเหรอ ” ... พี่เปามา เหอะๆ พี่กรนั่งก้มหน้ากินข้าวต้มต่อ ส่วนพี่ซุนเอ๋อกินครับ
   “ ปล่าวๆ มานั่งนี่มา ” เรียบร้อยเชียวพี่ผม

   ช่วงเวลาแห่งความสนุกสนานก็ผ่านพ้นไป ... ช่วงเวลาหฤโหดก็มาถึง
   “ โว้ย ทำไมกูอ่านไม่รู้เรื่องเลยวะ ” ไอกีโวยวาย หลังจากอ่านหนังสือแคลคูลัสที่ต้องเตรียมในการสอบปลายภาคเรียนที่หนึ่ง
   “ ก็มานั่งแล้วอ่านดีๆสิ ” ไอต้าสามีที่ดีก็พยายามเหลือเกิน เป็นกูนะต้า จะตบให้ หุหุ
   “ มึงสอบกี่วิชาต้า ”
   “ หก ... มึงล่ะ ”
   “ เท่ากัน ไม่เหมือนบางคนว่ะ หึหึหึหึ ” ผมตั้งใจล้อเลียนไอกีครับ มันดรอปไปหนึ่งวิชา ด้วยสาเหตุบางประการ ที่ต้องไปติดตามเอาเองในภาคของมันสองคน
   “ เออดิ กูโง่เองบังเอิญไม่แดกข้าวแดกปลาอะ ... โง่เนอะกูเนี่ย ” ไอต้าหงอยเลย ฮ่าๆ มันสองคนเพิ่งคืนดีกันไม่นานเองครับ
   “ ไม่เอาไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า ... มึงอะ จุดประเด็นหาอะไร เห็นผัวเมียทะเลาะกันแล้วสบายใจหรือไงมึง ”
   “ ปาด ... ผัวเมียเลยเหรอ เต็มปากดีนะมึง ” ผมมองไปที่ไอตัวกีเลยครับ ไอตัวนั้นไม่เขินเหมือนเมื่อก่อนเฉยเลยครับ เกิดอะไรขึ้นกับมันสองคนนะ
   “ ว่าแต่มึงเถอะ คนที่เอาดอกไม้ไปให้วันที่แข่งกีฬาเสร็จอะ ใคร ” ไอต้ามันรู้เรื่องนี้ได้ไง ... ไอตัวกี มึงแน่นอนเลยใช่ไหม มันอยู่กับผมแค่สองคนอะครับ ไม่ใช่มันบอกแล้วใครจะบอก ฮึ่มม ... ทำหน้าสำนึกผิดเหมือนนะ ก้มหน้าก้มตา
   “ เพื่อนที่สภาฯ ”
   “ แน่ใจ ” ไอกีสวนตอบครับ นึกว่ามึงสำนึกผิดนะ หน้าตาสอดรู้ชัดเจนเลย
   “ ก็เอาดิ มันไม่ได้ชอบผู้ชาย แฟนเขาก็มี น่ารักกว่าเมียเก่ามึงอีก ” ผมโยนความผิดไปที่ไอกีครับ หึหึ เพราะตอนที่มันสองคนทะเลาะกัน ไอตัวกีฉวยโอกาสเรียกหาความเป็นชายคืนครับ มีแฟนใหม่ สวย น่ารักมาก
   “ สัด ... ” มันด่าแล้วก็นั่งทำโจทย์ต่อ ส่วนไอต้าก็ส่ายหัวด้วยความเซ็ง ช่วยไม่ได้มีแผลกันมากเอง ฮ่า ๆ
   “ แล้วพี่บอลล่ะ ช่วงนี้ไปไหนวะ ” ไอต้าถามหาวีรบุรุษของมันครับ หึหึ
   “ ทำงานคณะ ” ผมโทรคุยกันทุกวันครับ แค่ไม่เล่าให้มันสองคนฟัง
   “ แล้วเรื่องพี่เชนกับพี่คมล่ะวะ มึงรู้ปล่าว ” ไอต้าไปอเอานิสัยช่างถามจากไอกีมาเมื่อไรเนี่ย
   “ ไว้สอบเสร็จอะ พี่เขาจะมา มึงก็ถามเอาเลย ” หลังจากสนทนากันจบ ก็ต่างคนต่างอ่านหนังสือกันไปครับ
   ... การสอบปลายภาค เป็นอะไรที่สุกมาก เพราะวิชาที่เราถนัดจะสามารถทำได้อย่างมั่นใจ แต่วิชาที่รู้ครึ่งๆกลางๆ ต้องอาศัยการจำอย่างบ้าระห่ำมาก เหอะๆ ผมเน้นไปทางอันหลังมากกว่าครับ
   หลังจากสอบเสร็จ ก็มีเวลาเดือนกว่าๆที่จะว่างกันยาวนาน พวกผมตัดสินใจว่าจะอยู่ที่นี่ก่อนสักอาทิตย์ ฉลองกันพอสมควร แล้วค่อยกลับบ้านไปไหว้พ่อแม่กันครับ ... และสิ่งที่กลายเป็นปัญหาต่อมาของผมก็อยู่ในช่วงเวลาแค่ไม่ถึงสองวันก่อนที่ผมจะตัดสินใจกลับบ้าน เท่านั้นเอง
   “ นุๆ ไปช่วยมดยกกล่องแสดงความเห็นจากคณะ .... มาทีดิ ไปกับไอมดนะ … แล้วมาช่วยเขียนบทวิจารณ์นี่ให้ด้วย เดี๋ยวนั่งเป็นเพื่อน ” มดมันเป็น สส.ของคณะนั้นครับ หลังจากพี่ซุนสั่ง ผมก็ออกมากันทันที
   “ ... ฮัลโหล ... ปล่าว ... อยู่หอ ... ทำงานยังไม่เสร็จ ... จะรู้ได้ไง … ทำงานนะ ... ” ทำไมท่าทางเครียดขนาดนั้นล่ะ มดที่รัก
   “ เป็นอะไรอะ ” มดเม้มปากแล้วก็หันกลับมายิ้มให้ผม
   “ แฟนไม่เข้าใจน่ะ … ไม่อยากคุยเรื่องนี้เลย ไปเอาของเถอะ ”
   ผมกับมดสนิทกันมากครับ มดดูจะตั้งใจคบผมมากๆ คือเปิดใจให้กันเยอะ ไม่ว่าผมจะทำอะไรสำเร็จหรือล้มเหลว มดจะนำของขวัญหรือปลอบใจผมเสมอ จนบางครั้งผมยอมรับว่า มดทำให้ผมลืมพี่บอลไปเลยในบางเวลา
   “ โอย ... พี่ซุน จะให้นั่งอ่าน นั่งเขียนหมดนี่ได้ไงอะพี่ ” พี่ซุนไปรับบทวิจารณืการทำงานของสภาแต่ละที่มาเยอะมากครับ ไอรับมาน่ะผมไม่ว่าอะไรหรอก แต่ให้ผมเป็นคนอ่านเป็นคนวิจารณ์นี่สิครับ
   “ อย่าบ่นๆ ... ไอมดไหนบอกว่าวันนี้วันเกิดแฟนแกไง ไม่รีบไปวะ บ่ายแล้วนะเฮ้ย ” หืม วันเกิดแฟนมันเหรอ ... ผมมองตามันโดยบังเอิญ มันก็หลบตาผมไปเฉยๆ
   “ ไว้ทีหลังก็ได้ครับ เพื่อนกับงานมาก่อน ” โห ... ไม่ดีนะเนี่ย พี่ซุนทำท่าจะพูดอะไรต่อ แต่โดนพี่เปาดึงแขนไว้ครับ เรื่องแบบนี้มันของใครของมันเนอะ ผมเข้าใจ
   ผมนั่งทำงานพร้อมกับคุยเล่นกันในห้องสภาอยู่ดีๆ ก็มีเสียงวี้ดๆเหมือนระเบิดลงอยู่หน้าห้อง
   “ มด มันไม่มากไปหน่อยเหรอ วันนี้วันเกิดเรานะ ... ที่ผ่านมา มดไม่ไปเที่ยวกับเรา ไม่โทรศัพท์หา เราไม่เคยขออะไรเลย แค่วันนี้ วันเกิดเรา มดจะไม่อยู่กับเราหน่อยเหรอ ” ข้างหน้าของผมคือไอมด และสาวน้อยน่าตาน่ารักมาก ถึงมากๆ นั้นก็คือแฟนของไอมดนั้นเอง
   “ ก็มดทำงานจริงๆ เพื่อนมดก็นั่งทำงานทั้งวันอยู่ข้างใน จะให้มดทำยังไง ” เท่าที่ผมเข้าใจ ปกติแล้วสองคนนี้จะเข้าใจกันมากนะครับ ... แต่เรื่องนี้ผมว่ามดทำเกินไป ผมมองออกไปนอกอาคารก็เห็นพี่บอลมายืนรอแล้วครับ ผมเลยกวักมือเรียกเข้ามา ส่วนตัวผมขอหลีกทางให้แฟนเขาคุยกัน
   “ เฮ้ยย ! ” ผมมาเข้าห้องน้ำครับ พอเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เจอพี่บอลยืนยิ้มอยู่
   “ มารออะไรหน้าห้องน้ำครับ ”
   “ คิดถึงนี่ครับ จะได้เลี้ยงกันทั้งที ... อีกอย่าง ปกติไม่ค่อยได้มารับในมหาวิทยาลัย เลยตื่นเต้นที่จะได้รับแฟนอะครับ ” เหอะๆ เดี๋ยวนี้หวานจริงๆ
   “ คร้าบ แต่ไปรอข้างนอกเหอะครับ เดี๋ยวทำงานเสร็จแล้วไปกันครับ ” พี่บอลก็ว่าง่ายครับ เดินออกไปเรียบร้อย ... แต่คนที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเหี้ยมสุดขีด ทำเอาผมตกใจมาก
   “ มด! ”
   “ นุ นายเป็นเกย์เหรอ ”
   “ … ”
   “ ถามว่าเป็นเกย์เหรอ !!! ” มดตะคอกใส่ผมเป็นครั้งแรก ทำเอาผมปอดไปเลย คำอธิบายที่เตรียมจะบอก หลุดหายไปในลำคอหมดเลย
   “ หึ ... เราจริงจัง เป็นเพื่อนที่ดี บอกทุกอย่างที่เรามี ... แต่นายกลับโกหกเรื่องนี้ ” มดเป็นคนที่จริงจังมากจนผมหนักใจครับ เดิมทีผมก็อยากจะบอกเรื่องนี้ไปตั้งนานแล้ว แต่เห็นมดเป็นแบบนี้เลยไม่กล้าที่จะบอก ... มดเดินเข้ามาใกล้ๆ ทำให้ผมเห็นน้ำตาที่คลออยู่ในดวงตาของมด ...
   “ ทุกครั้ง เราเลือกนายก่อนแฟนทุกครั้ง ... แต่สุดท้าย นายก็ทำเราผิดหวัง ฮึก ... ” มดปาดน้ำตาก่อนจะวิ่งหนีออกไป ผมวิ่งตามออกมาทันที แต่ก็ต้องหยุดนิ่งลง ...
   “ เขาเลือกนุก่อนแฟนเสมอ แล้วนุเป็นอะไรกับเขา ... ” พี่บอลยืนอยู่หน้าห้องน้ำเหรอ
   “ พี่บอล ... ”
   “ เจอกันที่คอนโดนะครับ ” พี่บอลเดินแยกไปอีกคน ตอนนี้ภาพข้างหน้าของผมคือ พี่บอลที่เดินออกไปอีกทาง และมดที่กำลังโกรธผมอย่างที่สุด ... ผมกำลังจะเจอกับอะไรกัน

[saber]

  ขอบคุณทุกคนมากๆนะครับ แฮ่ๆ

ที่มีคนถาม และอยากถามแน่ๆ ว่าผมไม่หึงเหรอ ผมมีเหตุผลประมาณสามข้อครับ ที่อยากบอกกันตรงๆ
1.คือ เธอคนนั้นจะให้ในสิ่งที่ผมไม่สามารถทำได้ ผมจะคิดเรื่องอื่นได้ได้ยังไง
2.ตัวพี่บอลเอง ก็เป็นเจ้าของครึ่งหนึ่ง ซึ่งถ้าไม่ใช้วิธีนี้ เราเองอาจต้องรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม พูดในความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ แบบนี้น่าจะเข้าทางที่สุดครับ
3.มันเป็นสิ่งที่ต้องพูดหลังไมค์จริงๆ แฮ่ๆ ใครอยากรู้คงต้องถามผมเอานะครับ ผมพร้อมจะตอบครับ ^^

เหตุผลอื่นๆ ลูกชายคนนี้อาจจะผมทองอีกต่างหาก น่าดีใจจะตาย เหอะๆๆ  อันนี้พูดเล่นครับ แต่รวมๆแล้ว ผมนึกถึงข้อ1 เป็นอย่างแรกนะครับผม  ขอบคุณทุกคนนะคร้าบ

ปล. อาน่อลจะยิงแข่งกับเชลซีซะงั้น แง่งง 

[cassper_W]

อ๋ออ   ดีใจด้วยนะคะ  จะเป็นพ่อคนแล้ว  ๕๕๕  ว่าแต่คุณนุก็คงเป็นมะม๊าสิเนี่ย  เตรียมน้ำนมให้พร้อมด้วยนนะคะ  คิคิ  
ดูท่าความรักคุณนุจะสมบูรณ์ยิ่งขึ้นกว่าเก่าแล้วเพราะตอนนี้มีโซ่ทองมาคล้องด้วย  อิอิ   ยินดีด้วยค่า

ปล.  เรื่องโน้นอ่านแล้วถึงมาตามทวงเรื่องนี้ไงคะ   หุหุ  

[yun]

ลูกครึ่งน่ารักมากกกกกก..... ดีใจด้วย
อย่างนี้ ต้องเตรียมตัวเป็นคุณพ่อ คุณแม่ แต่่เนิ่นๆ
(กีน้อย กับ ต้า  วางแผนจะมีลูกกันบ้างมั้ยนะ)

รักษาสุขภาพ และ รักกันมากๆ นะ 

[iforgive]

อย่างนี้ก็ต้องเป็นป๊าใหญ่  ป๊าน้อย  แบบนี้หรือเปล่า

เด็กผู้ชายด้วยคงซนหน่อยแหละ  เอาไว้พาบอลกับนุเที่ยวตอนแก่งัย 5555

[icyblue]

ชุลมุนเลย คราวนี้นุจะทำงัยเนี่ย คนหนึ่งก็เพื่อน คนหนึ่งก็แฟน ต้องตามเคลียร์อีกแระ 

แต่มดนี้เอาเพื่อนมากกว่าแฟนอีก ซูฮกให้เลย

 

[mma419109]

        :man1:น้องนุ ฝากกอดพี่บอลของน้องนุด้วยนะ ดีใจที่
 จะได้อุ้มหลานแล้ว เข้าใจคนแก่นะยังไงก็อยากได้หลานล่ะ
         ที่มดโกรธนี่เพราะถ้าบอกตั้งแต่แรกจะได้จีบหรือเปล่าเนี่ย.. พี่บอลก็นะมาได้
 จังหวะมีเรื่องให้งอลลลได้ทุกทีสิน่า

[HydrA]

ดีใจด้วยนะค่ะนุ
คุณแม่คนใหม่เตรียมตัวรึยังเอ่ย

[อิสระ]

 วุ่นจริงโว้ย
แต่....มดคิดกับนุแค่เพื่อนจริงเหรอ?
กับเพื่อนไม่น่าจะขนาดนี้นะ
รอตอนต่อไป:L2:

[piglet]

  ขอให้พี่บอลหายป่วยไวๆนะคับ
  ยินดีด้วยทีจะได้เป็นพ่อคนแล้ว (หรือเป็นแม่หว่า ...... ล้อเล่นนะ)
ป.ล. พี่บอลงอนแล้วอะ พี่นุรีบง้อเลย

[CHIVAS]

จะเลือแฟน หรือ เพื่อนล่ะนี่ พี่นุ  อิอิ
แต่มดนี่ มากเกินไปมั๊ยหว่า

 

[❝CHŌN❞]

ดีใจกับพี่นุด้วยนะคะ

จะมีหนูน้อยน่ารักแล้ว

ปล. รอตอนต่อไป พี่นุจะทำยังไงต่อไปน้า 

[NCJung]

ดีใจด้วยนะคะพี่นุ แถมได้น้องผู้ชายด้วยอ่ะ อิอิ

[StillLoveThem]

...ดีใจด้วยนะที่จะมีเด็กเล็กๆเอาไว้ให้เล่น และทั้งสองคนจะมีงานเพิ่มขึ้นมาในชีวิตอีกเยอะเลย
...คู่นี้กว่าจะลงเอยกันก็ งอนๆง้อๆกันเยอะเนอะ แต่อย่างนึงที่ชอบพี่บอลมากๆๆงอนยังไงโกรธยังไง ก็ยังคงสุภาพมากๆโดยเฉพาะคำพูด
...น้องมดจ๊ะ รู้ตัวหรือยังว่าชอบ ประตูหน้าหรือประตูหลัง ที่คบกันอยู่น่ะชะนีมิใช่หรือ แล้วมาชอบน้องนุได้ยังไง ไว้ใจไม่ได้เลยนะ
...เป็นผู้หญิงนี่ยากจริงแสนลำบากอย่างที่โบราณว่าจริงๆเนอะ รักเราชอบเราอยู่แต่ทำไม ไปสละเวลาเสียเวลาอยู่กับผู้ชายคนอื่น มึนน้องมดว่ะ

[dukdikdukdik]

คิดถึงนุกับพี่บอลจังเลย

ตอนนี้ดราม่าเฮะ ลุ้นตอนหน้าดีกว่าว่านุจะเลือกไปหาใครน๊อ

ส่วนเรื่องลูก ให้กำลังใจนะคะ

[kanda53]

เด็ก ๆ จะช่วยให้ครอบครัวสมบูรณ์ขึ้น....
ความผูกพันระหว่างกันจะเป็นไปเอง.....
โดยมีคุณบอลเป็นแกนกลางของความรัก....
ดีใจด้วยนะคะ  คุณนุ  คุณบอล 

ตอนใหม่เนี่ย....งานเข้าคุณนุของแท้เลย.....
คุณบอลงอนเหรอคะ...ถึงกลับไปตั้งหลักที่ห้อง 

หายไว ๆ นะคะคุณบอล ....คุณนุ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
กด + ให้กำลังใจค่ะ

[namtaan]

 
ดีใจกับชีวิตน้อยๆที่จะมาเติมความสุขให้กับครอบครัวนะคะ
ยินดีด้วยค่ะ

น้องบอลหายแล้ว แต่ยังไงก็รักษาสุขภาพนะจ๊ะ
โชคดีมากๆ ที่เชื้อนี้มัีนทำงานแค่นั้น

ตอนนี้งงๆ แล้วมดเสียใจอะไร ทำเหมือนไม่พอใจที่นุเป็นเกย์
แต่ก็ทำเหมือนตัวเองชอบนุ
อะไรกันนี่

บวก 1 แต้ม สำหรับตอนนี้ ขอบคุณค่ะ

[8X]

มดนี่ชักจะยังไงๆ นะ เพื่อน...รัก...วะ รึปล่าวเนี๊ย

ดีใจด้วยนะคะที่บอลหายดีแล้ว ฟ้าหลังฝนอะไรๆ ย่อมดีเสมอ
จะมีโซ่ทองคล้องใจแล้ว เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์มากขึ้น
ยินดีด้วยนะคะบอล&นุ

[mma419109]

        ดันกระทู้คอยน้องนุ ไปเดินสายแก้บนเสร็จหรือยังหนอ 

[saber]

ผมต่อเรื่องของกีตาร์ให้นะครับ ส่วนเรื่องนี้ ขอผมจัดการธุระส่วนตัวสักหน่อย แล้วจะมาต่อให้นะครับผม ช่วงนี้เรื่องเงินๆทองๆกำลังวุ่นเลย แทบต้องนอนบริษัทอีกแล้ว Y^Y

** อย่าทิ้งกันนะครับ หุหุหุ

[icyblue]

ขอให้น้องนุเคลียร์ธุระให้สำเร็จไวๆ นะค่ะ

 

[saber]

ตอนที่ 54
   ผมเดินแทบไม่ตรงทางเลยครับ เจอเรื่องหนักกบาลสองเรื่องติดกัน เวลาห่างกันไม่เกินห้านาที พอถึงห้องสภาฯ คนที่จมูกดีที่สุดเอ่ยทักทันที
   “ เป็นไร หนุ่มน้อย ” พี่ซุนครับ
   “ ไม่น้อยหรอกกูว่า ” พี่กรยังมีอารมณ์ล้อเล่นนะ ไม่ดูหน้าดูตาผมเลย
   “ ไม่ขำ ... เหรอวะ  เป็นอะไรน้อง ” สงสัยเพิ่งสังเกตครับ
   “ ผมก็ยังงงๆอยู่พี่ ” ความรู้สึกเหมือนโดนทุบหัวมา
   “ พี่เห็นไอมดหล่อมันวิ่งมาหยิบกระเป๋า ไม่สวัสดี ไม่ลาซักคำ มีเรื่องกันเหรอ ” พี่ซุนนี่ไวจริงๆ เรื่องชาวบ้านตีกันเนี่ย ไม่ต้องสงสัยไปครับ ที่พี่ซุนเรียกมดว่ามดหล่อ เพราะเอาไว้ล้อผมกับไอมดนั้นแหละครับ สาเหตุก็คือช่วงที่ผ่านมา เราสองคนตัวแทบจะติดกันเลยครับ ว่างเป็นต้องมานั่งเล่นกัน ส่วนผมโดนเรียกว่ามดแห้ง -*-
   “ มดโมโหที่ผมไม่บอกว่าผมเป็นเกย์อะพี่ ”
   “ กูบอกแล้วไม่ฟังเอง ไม่เชื่อผู้ใหญ่ๆ ” ได้ทีพี่เขาแหละครับ จะว่าไป พี่ซุนก็เคยบอกผมจริงๆนี่นะ
   “ ผู้ใหญ่อย่างมึงอะ ไม่น่าเอาอย่างหรอก เรื่องรสนิยม ไม่เห็นจำเป็นต้องมาสาธยายอะไรมากมาย ” พี่กรพูดถูกใจครับ เฮ้อ แต่ก็ไม่ช่วยให้มดหายโกรธอยู่ดี
   “ ใช่สิ มึงชอบขาวๆ ใหญ่ๆนี่ แล้วไม่ได้ไปหัวงู หัวปลาดุกที่ไหนใช่ไหมพักนี้อะ ”
   “ มึงห่วงน้องก่อนๆ กูโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ ” พี่ซุนหัวเราะก้ากขึ้นมาเฉยๆครับ
   “ สาธุ ขอให้จริงเหอะ ... แค่มดหล่อโมโห มดแห้งกูเศร้าเลยเหรอ โธๆ เดี๋ยวมันก็หายโกรธ สนิทกันขนาดนั้น ... ไม่รู้อึ๊บเอิ๊บกันหรือยัง ” พี่สองคนก็หัวเราะชอบใจกันใหญ่ครับ แต่ผมไม่มีอารมณ์เลยจริงๆ
   “ แต่พี่บอลก็เข้าใจผมผิดด้วยดิพี่ ”
   “ ห๊ะ ... เทพบุตรข้าวเกรียบกุ้งอะนะ ” ดูตั้งชื่อให้พี่บอลของผมสิครับ
   “ เออ พอแล้วมึงอะ ... เข้าใจผิดอะไรล่ะ ” พอเป็นเรื่องพี่บอล ดูพวกนี้สนใจเป็นพิเศษครับ ... ไปมีบุญคุณอะไรกันหรือปล่าวเนี่ย
   ผมก็เล่าเหตุการณ์ที่หน้าห้องน้ำอย่างละเอียดให้พี่สองคนฟัง โชคดีของพวกผมที่ไม่มีคนเข้ามาทำงาน ไม่งั้นคงไม่มีโอกาสแบบนี้
   “ อืมๆ มึงพอเข้าใจอารมณ์ไหม ” พี่กรถามพี่ซุน
   “ ทำไม จะโบ้ยว่ากูเป็นเกย์สิ ” อ้าว ไหงเป็นอย่างนั้นล่ะ
   “ อะไร ก็กูไม่เข้าใจจริงๆ เลยถามมึง ไอเกย์ของน้อย ”
   “ โห่ๆ กล้านะไอของเล็ก ” ผมว่าอยู่ไปรังแต่จะไม่จบครับ พี่ผมสองคนนี่พึ่งพาได้จริงๆ
   “ ซุน กูว่าเราทำตัวเป็นพี่ที่ดีหน่อยดีไหมครับ ”
   “ ดีครับท่านกร มานั่งๆ แค่นี้ทำน้อยใจ ... พี่ว่าเป็นเรื่องปกตินะ หรือไม่เคยทะเลาะกันเลย ”
   “ มีบ้างครับ ”
   “ ลองโทรหากันดูก่อนดิ ถ้าไม่ดีขึ้นก็อาศัยเพื่อนๆ เห็นเป็นกันทั้งกลุ่มนี่ ... เหอะๆ พี่ล้อเล่นๆ ” คำปรึกษาดี แต่ยังไม่วายกวนผม ฮึ่ม
   “ ก็ตามๆมันดูแล้วกัน ... มาลองเป็นเกย์ซักห้านาทีมะ ติดใจแน่เชื่อกู ... ”
   “ ผมกลับนะครับ ไว้จะโทรหา ” ไม่รู้สภาฯจะพังไหมนะครับ เหอะๆ
ผมเดินออกจากห้อง และมุ่งหน้าจะกลับไปคอนโด แต่มีโทรศัพท์เข้ามาซะก่อน
“ โหลๆ นุเหรอ ”
“ ครับ พี่เชน ... มีอะไรเหรอครับ ”
“ บอลมันไปไหนวะ ” เอาแล้วไงครับ ทำผมใจไม่ดีอีกแล้ว
“ ... ” ผมนึกคำตอบไม่ออกครับ ทำไงดี
“ อ้าวนุ ไมเงียบล่ะ ”
“ เพิ่งแยกกันเมื่อกี้นี้ครับ ” ตอบส่งๆดูอาการพี่เชนก่อน
“ ไหนมันบอกว่าจะไปรับนุมาเที่ยวกับพวกพี่ อะไรของมันเนี่ย ... เออๆ ไว้พี่โทรหาแล้วกัน ” พี่เชนสบถต่ออะไรไม่รู้ครับ ผมฟังไม่ถนัด ... ว่าแต่พี่บอลไปไหนล่ะ ลองโทรฯไปหาดีกว่า
“ ครับ ”
“ พี่บอลอยู่ไหนครับ ”
“ พี่บอกว่ารอที่คอนโดไงครับ ... จำสับสนกับที่นัดกับแฟนใหม่เหรอครับ ” ฉึก ... เสียดท้องดีครับ
“ ผมรีบไปหานะครับ พี่รอผมก่อนนะ ” พอวางสายแล้ว ผมก็รีบนั่งรถประจำมหาวิทยาลัย เพื่อจะได้ไปถึงประตูมหาวิทยาลัยเร็วขึ้น แต่พอลงที่ป้ายข้างๆประตู ผมเจอกับพี่บูมครับ
“ ... ” ทำไมพี่บูมทำหน้าจะกินผมแบบนั้น ... ไม่นะ มดก็อยู่ด้วย หรือว่า
“ เก็บได้แนบเนียนดีนะน้อง กะจะเก็บไว้บอกตอนพี่จบเลยไหม ”
“ พี่บูม ผมก็อยากจะบอกนะครับ ”
“ แล้วทำไมไม่บอก ” มดแทรกเข้ามาอีกคน โอย ผมจะบ้า
“ ทั้งสองคนเลย ... คิดว่าการเป็นแบบนี้น่าอวดนักเหรอครับ ” ผมพยายามจะพูดอีกแบบ แต่ไม่รู้ทำไมตอนนั้นถึงกลายเป็นพูดเชิงประชดแบบนั้น
“ มันไม่ได้น่าอวดหรอก แต่เคยบอกว่าจะไม่ปิดบังอะไรกันไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องปิดแค่เรื่องเล็กๆแค่นี้ ” สองคนนี้เป็นอะไรไป ผมว่ามันไม่น่าจะใหญ่โตขนาดนี้เลยนะครับ
“ จะให้ผมทำยังไงครับ ”
“ ไม่ต้องทำอะไรหรอก ถ้าเห็นว่าไม่สำคัญ ” พี่บูมเสริมมาอีกคน ตอนนี้ผมหมดแรงจริงๆแล้ว
“ ถ้าจะให้เรื่องนี้เป็นเหตุผลให้ความเป็นเพื่อน เป็นพี่ต้องจบลง ผมก็ขอโทษแล้วกันครับ ” ผมเลือกที่จะเลี่ยงก่อนดีกว่า ผมน่าจะนึกได้ว่าสองคนนี้จะมารอรถที่ประตูนี้อยู่แล้ว เฮ้อ โง่จริงๆเลย
ผมนึกถึงสองคนนั้นโกรธแล้ว พาลนึกไปถึงพี่บอลอีกคนครับ ผมจะทนกับคำถามเสียดแทงได้แค่ไหน แล้วไอกีกับไอต้าก็ไม่รู้จะพึ่งพาได้แค่ไหน นึกแล้วน้อยใจเวลาช่วยมันสองคน
และคนที่ผมนึกถึงในตอนนั้น ก็คือเขาครับ
“ ดี โอ๊ค ”
“ ... โทรผิดหรือปล่าวครับ ” เหอๆ น้องมันคงตั้งใจกวนผมครับ
“ จำพี่ไม่ได้เหรอโอ๊ค ”
“ รู้จักผมด้วยเหรอครับ ”  เสียงห้าวขึ้น แต่ยังไงก็โอ๊คแน่ๆ เข้าใจล้อเลียนผม
“ ขอโทษครับ ผมโทรผิด ”
“ เดี๋ยวๆ ... โทรมาหาตัวสำรองมีอะไรให้รับใช้ครับ ” วันนี้ทำไมมีแต่คนทำให้ผมอารมณ์เสียก็ไม่รู้
“ ตอนนี้ว่างคุยไหม ”
“ ว่างอยู่แล้วครับ ผมมาเตรียมสอบตรงอยู่ที่กรุงเทพฯ ไม่กล้าโทรหาคนมีเจ้าของครับ ” ไม่ได้คุยกันไม่เท่าไร เห่า เอ้ย เล่นสำนวนเก่งขึ้นเยอะ
“ พี่ไปหาได้ไหม อยู่ไหนเหรอ ”
“ ... ไม่ตลกนะพี่ ”
“ ตลกมากก็ไม่ต้องบอก เซงๆอยู่นะ ”
“ ครับๆ ให้ผมไปรับก็ได้ พี่อยู่ไหนล่ะครับ ” ผมบอกสถานที่น้องมันไป เสียงมันสดใสขึ้นทันทีครับ หึหึ แล้วก็ทำเป็นเก๊ก
“ อีกชั่วโมงเจอกันนะครับ ... ผมคิดถึงพี่นะครับ ”
“ อืม แล้วเจอกัน ” ...

[saber]

แหมๆ หาว่าผมบอกคิดถึงแต่ไม่รีบมาต่อ  น้อยใจๆ
คือตอนนี้เวลางานมันไม่ตายตัวครับ ผู้จัดการอู้งาน นอนตัวขาวไม่ไปทำงาน  ทำให้ผมต้องวิ่งแจ้นเอางานกระจายไปฝ่ายต่างๆแทน ไม่ได้มายึดอำนาจอะไรนะครับ แค่เกลี่ยงานไปให้ฝ่ายเขาจัดการเอง เพียงแต่ก็ต้องอาศัยดุลพินิจพอสมควรครับ
เรื่องเรียน อาจารย์ก็รักเหลือเกินครับ บอกว่าเวลามีน้อย แต่ตั้งใจดี คะแนนสูงเหมือนกัน ท่านยุให้ต่อเอกเลย แต่ผมไม่ไหวหรอกครับ ไม่มีความทะเยอทะยานขนาดนั้น เป็นอย่างทุกวันนี้ก็ดีแล้ว หรือ เหนื่อยมากแล้วดี 

ก็จะแวบไปแวบมา บางทีเช้า บางทีบ่าย บางทีดึก จนกว่าจะสิ้นเดือนครับ หรืออาจจะจนกว่าท่านผู้บริหารจะหายดี 

* ตอนล่าสุดลงโทษที่เมนต์น้อย  คึคึคึคึ หยอกเล่นนะครับ ไม่อยากให้ค้างมากๆไง  กอดๆ รอค้างกันยาวๆ 

** ไปล้างตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวจะมาลอบดูว่ามีใครนอนดึกบ้าง  เจอกันครับ