กอดทุกคนครับ แฮ่ๆ เราพักเรื่องหนักๆมาติดตามตอนต่อไปของเนื้อเรื้องบ้างดีกว่าครับ เนอะๆ
ตอนที่ 52
พอพี่ซุนบอกว่ามดคือคนที่อยู่ในห้องกับผมคืนนั้น ผมทั้งตกใจ ทั้งงุนงง มันทำกับผมแบบนั้นทำไมกัน
“ เฮ้ย ถามว่าเจอกันหรือยัง ” พี่ซุนบอกซ้ำครับ สงสัยเพราะต่างคนต่างเงียบ แต่ที่น่าแปลกคือไอมดมึงไม่รู้สึกอายอะไรกูมั่งเลยหรือไง
“ เจอแล้วพี่ โห ตัวออกขนาดนั้น อันนั้นขนาดนี้ ทำไมจะไม่เจอกัน ” อ้าว ปากอะน่าตบ เหอะๆ
“ เออๆ ก็คุยกันไปแล้วกัน ... เปามานี่ๆ ” สัมมนานี่เหมือนฮันนีมูนนะพี่ผมสองคน
ตอนนี้ในงานส่วนใหญ่นั่งโม้กันครับ มีคนมาแลกเปลี่ยนแสดงความสามารถเยอะแยะมากมาย แต่อย่างไรก็ตาม เวลาเป็นตัวกำหนดครับ ตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว พวกพี่ๆหลายคนออกอาการมึน เซไปเซมา แล้วบอกไม่มีเหล้า ไม่มีของมึนเมา
“ น้องๆครับ เรานัดรถมารับประมาณเที่ยง ไงก็เพลาๆกันหน่อยแล้วกัน อย่าให้ลงรถแล้วอ้วกโชว์อาจารย์นะ ” พี่นอร์ทมาบอกก่อนจะแยกย้ายเข้าห้องครับ คงไปกินกันต่อกับชาวแก็งก์ … แล้วผมจะทำอะไรดีเนี่ยง่วงก็ไม่ง่วง เฮ้อ เอาเป็นว่าเดินเล่นแถวระเบียงแล้วกัน ...
“ ฮึก ... ฮึก ” หืม ใครทำเสียงสะอื้นแถวนี้ ยิ่งมืดๆ
“ ใครน่ะ ”
“ พี่เองครับนุ ” ใครล่ะเนี่ย ผมพยายามมองให้ชัดๆ ... พี่บูมครับ ทำไมถึงร้องไห้หนักแบบนี้ล่ะ
“ เป็นไรครับพี่ ” ให้ผมเดาคงต้องเกี่ยวกับเรื่องรักๆใคร่ๆแน่นอน
“ เค้าไม่ชอบพี่น่ะ ... ” จริงด้วยครับ หุหุ ... พี่บูมร้องไห้น่าสงสารมากครับ นั่งเขี่ยของขวัญที่อุตส่าห์เตรียมไว้ให้สาวคนนั้น
“ ผู้หญิงไม่ได้มีคนเดียวนะพี่ ไม่นานพี่ก็เจอคนที่ใช่เองแหละครับ ” ผมก็พยายามปลอบใจเท่าที่จะทำได้ครับ ไม่ได้สนิทกันมากกลัวโดนด่าครับ อิอิ
“ นุเคยเจอคนที่ใช่มะ ” หืม ถามซะผมอึ้งเลย
“ คิดว่าเจอครับ ” พี่บูมเลิกร้องไห้ แล้วชวนผมนั่งตรงระเบียงข้างๆห้องประชุม มุมนั้นสงบเงียบเหมาะแก่การผสมพันธุ์ เหอะๆ
“ ลองเล่าให้ฟังหน่อยดิ พี่อยู่โรงเรียนชายล้วนซะเคยอะ แฟนยังไม่เคยมีซักคนเลย ” อ้าว หัวอกเดียวกันซะงั้น ตัวผมก็อยู่โรงเรียนชายล้วนครับ
“ ในห้องพี่นะ ส่วนมากเป็นเกย์ซะเยอะ ไม่รู้ชอบกันเข้าไปได้ไง ” สงสัยจะได้ตีคนเศร้าแถวนี้นะ
“ ธรรมชาติหรอกครับ ... แล้วจะคุยกันเรื่องไหนครับเนี่ย ” พี่บูมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะนั่งกอดเข่ามองผม เข้าใจว่าเป็นสัญญาณให้เล่าได้
“ คนที่ใช่ของผมก็ เป็นคนที่ผมไว้ใจอะครับ ” พี่บูมมองหน้าผม คงจะงงอะครับ
“ ไว้ใจเฉยๆเนี่ยนะ ไม่ใช่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ลืมวันเวลาไรงี้เหรอ ” ดูพูดเข้า อย่างกับหนังภาคค่ำเลย
“ สำหรับผมมันแค่นั้นอะพี่ มันก็คงต่างกันไปตามความชอบของแต่ละคน ”
“ ช่ายครับ ” ... ใครแทรก
“ น้องมด มาแอบฟังเหรอ ” พี่บูมตกใจใหญ่เลยครับ จริงๆแล้วผมว่าคนที่น่าตกใจน่าจะเป็นผมนะ เหอะๆ
“ ปล่าวครับ มาตามหานุ ” หืม
“ ตามทำไม มีใครเรียกเหรอ ” ไอมดไม่ยอมตอบแต่มานั่งข้างๆผมแทน
“ ไม่มีหรอก มันเหงาอะ ไม่ค่อยมีเพื่อน ” ใครจะไปเชื่อ สาวๆตอมกันให้หึ่ง มันอารมณ์ดีเข้ากับคนง่ายแบบนี้ ใครก็อยากคบหาครับ ... แต่ทำไมผมไม่ค่อยอยากจะคบเลยแฮะ
“ มดก็เข้าสภาฯบ่อยๆสิ แถวนั้นคนเยอะจะตาย ไม่ก็เข้าชุมนุมดูสิ ” พี่บูมแนะนำ
“ ผมก็เข้านะครับ ไม่รู้สิ ... เมื่อกี้คุยเรื่องคนที่ใช่เหรอครับ ” ทำไมมันดูขรึมๆผิดปกติ ส่วนพี่บูมก็นั่งฟังใจเย็นเลย นี่ลืมเรื่องที่โดนสาวปฎิเสธไปแล้วเหรอ
“ ของผมก็ คนที่ผมยอมทำหลายอย่างที่ไม่คุ้นเคย รู้สึกว่าผมเสียความเป็นตัวของตัวเอง ”
“ เช่นอะไรบ้างที่ว่าไม่คุ้นเคย ”
“ ทำตัวหน้าด้าน พยายามทำเป็นไม่อายแต่จริงๆโคตรเขินเลย แกล้งนอนกอดไรงี้อะครับ ”
“ หืม แค่ก ๆ ๆ ” สำลักน้ำลายเลยผม เหอะๆ ... คนที่ใช่ของมันเหรอ ?
“ ก็นะ ... ไหนๆก็ไม่มีใครเอาแล้ว พี่ให้นุแล้วกัน นุคงเอาไปใช่ได้ พี่ไปนอนก่อนนะ ง่วงว่ะ แล้วสองคนไปเลยปะ ” ผมก็ทำท่าจะลุกครับ แต่โดนไอมดแอบดึงกางเกงไว้
“ ขอนั่งเล่นซักแปบครับ เดี๋ยวผมสองคนตามไป ” พี่บูมยิ้มก่อนจะเดินออกจากระเบียงไป
“ เป็นไงบ้าง เราเทคบัดดี้ดีปะ ” ทำไมพออยู่กับมันสองคนแล้วเขินจัง เหอะๆ
“ ดีดิ ตอนแรกนึกว่าพี่ซุน เห็นท่าทางดูแลมากผิดปกติ ” แสงไฟตรงนั้นสลัวๆ ไม่สว่างพอที่จะเห็นว่าแต่ละคนแสดงสีหน้ายังไง ก็ดีไปอย่างครับ
“ เสน่ห์ของเกมส์ก็อยู่ตรงนี้แหละ แต่นุก็เก่งนะ ” หืม เก่งเรื่องอะไร
“ จริงๆแล้ว บัดเดอร์ของนุคือพี่ซุนนั้นแหละ มาเปลี่ยนกันตอนหลัง ” อ้าว คิดอะไรกับผมแน่เลย หึหึหึ
“ เปลี่ยนกันทำไมอะ ” แกล้งถามลองเชิงครับ พักนี้รู้สึกหลงตัวเองมากเลย ตั้งแต่มีคนมารุมชอบ ฮ่า ๆ ๆ
“ มดได้พี่เปาอะตอนแรก พี่สองคนเค้าอยากคืนดีกันเลยมาขอแลก ” แง่ว
“ เมื่อคืนขอโทษนะ ” จู่ๆมันก็พูด ผมรู้สึกว่ามันแปลกๆนะครับ ครั้งแรกผมนึกว่ามันจะออกแนวเปิ่นๆขำๆ ไปๆมาๆมันดูขรึมน่าบูชามากๆ
“ ขอโทษเรื่องอะไร ” ทั้งๆที่รู้อะครับ มันคงขอโทษเรื่องที่กอดผมเมื่อคืน
“ หึหึ บีบให้พูดเลยนะ มดแค่จะแก้ตัวว่าทำไมถึงทำแบบนั้น ” โห ตรงไปปะเนี่ย
“ เราคิดถึงแม่น่ะ เมื่อวานครบรอบวันตายของท่าน ” ...
“ เสียใจด้วยนะ ... เราเองก็เสียพ่อ ” ผมเอื้อมมือไปกอดคอไอมดครับ มันก็แตะมือผมเบาๆ
“ เราสองคนมาเป็นเพื่อนกันปะ ตั้งแต่มามดไม่ค่อยมีเพื่อนเลย ” เอาอีกละ โกหกเนียนนะเนี่ย ตัวก็สูง หุ่นก็ดี เสียงก็เพราะ มีแต่กิ๊กล่ะไม่ว่า พูดเหมือนหึงมันเลย -*-
“ ได้สิ เพื่อนกันๆ ” ผมสองคนนั่งเล่นกันสักพัก ก่อนจะกลับเข้าไปที่ห้อง ... พอถึงห้อง
“ นุ คนชื่อบอลโทรหาอะ ” ผมรีบวิ่งไปหยิบโทรศัพท์แล้วรุดออกมานอกห้องทันทีครับ ไม่รู้จะโกรธ
หรือปล่าวเนี่ย ไม่ได้ พกโทรศัพท์จนเคยตัว ...
“ เดี๋ยวนี้มีหนุ่มๆรับโทรศัพท์ให้ด้วย ” นั้นไง
“ งานเพิ่งเลิกอะครับ แฮะๆ พี่บอลเป็นไงบ้างครับ ”
“ ดีครับ ซุนกับคนชื่อเปาเค้าคุยกันหรือยัง ” อ่อใช่ เข้าเรื่องเลย ผมลืมไปแล้วนะเนี่ย
“ พี่คุยอะไรกับพี่ซูนเหรอครับ ”
“ ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ก็แค่บอกให้รักษาความรักให้ดีๆ มีแล้วไม่ดูแลก็ไม่น่ามีตั้งแต่แรก ทำนองนี้แหละครับ ... แล้วไม่อยากฟังเรื่องถุงยางเปื้อนเลือดของไอเชนกับไอคมเหรอ ” มาอีกเรื่องละ เหอะๆ
“ ตกลงจริงๆเหรอ ผมว่าไม่น่าจะถึงขั้นนั้นนะ ”
“ พี่ถามจากไอเชนน่ะ มันบอกแค่ว่ากูเอาใครกูไม่นินทาว่ะ ฮะๆๆ พี่ว่าต้องมีแน่ๆเลย ”
“ พี่บอลต้องเตือนพี่เชนนะครับ ไม่ก็ดูแลพี่คมด้วยเดี๋ยวจะเหมือนเรื่องของต้นสนกับข้าวปุ้น ” ต้นสนกับข้าวปุ้นนี่คือเพื่อนสนิทของผมสองคนที่มีอะไรลึกๆๆๆซึ้งกันครับ หุหุ
“ ครับผม แล้วพรุ่งนี้จะมาถึงเมื่อไร พี่จะได้แก้ผ้ารอ ”
“ ทะลึ่งละ ... คิดถึงนะครับ ”
“ ... ” พี่บอลเงียบไปครับ ผมพูดอะไรผิดอะ
“ พี่บอล ... เป็นไรอะครับ ”
“ ปล่าวๆ พี่ดีใจน่ะครับ แฮะๆ พี่ก็คิดถึงมากๆนะ พรุ่งนี้เจอกันครับ ” ผมยิ้มกับโทรศัพท์ก่อนจะเก็บใส่กระเป๋า ... แต่เมื่อผมหันกลับมาก็พบกับ
“ พี่บูม ... มด ! ” ...
-----------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: คู่รัก นักกีฬา (บอล กะ นุ) ตอนพิเศษ เชน-คม 26/04/2561 (อ่าน 359460 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก