หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[WEERACHOT]

ขอบคุณครับ สนุกมากมาย

[thaitanoi]

ขอบคุณครับ คุณเป้เล่นดูสารคดีประกอบการแต่งด้วย แต่ช่องแชแนลวีนี่มีหลายแบบด้วยเหรอ ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

[kanda53]

หวังว่าพี่ยอดจะไม่ซื่อ  ไปตกหลุมพรางใครระหว่างที่นู๋ทีมไม่อยู่นะ
กลัวใจพี่ท่านจริงๆทั้งใจอ่อนและเป็นสุภาพบุรุษซะขนาดนั้น
แต่..เชื่อว่านู๋ทีม  ของเรา     ไม่มีใครเปรียบอยู่แล้ว
เชียร์ แก้ว&วาดะ สุดใจขาดดิ้น  เห็นใจแก้วที่ต้องคิดมากเพราะความแตกต่าง
แต่ก้อ...อยากให้แก้ว มีความสุข สมหวังในความรักบ้าง   
  คุณเป้ค่ะ

[mma419109]

        จะมีพายุใหญ่อีกหรือเปล่าเนี่ยน้องทีม  แก้วจะยอมนอนอยู่บ้านให้คุณวาดะเลี้ยง
 จริงหรือ

           :man1:น้องเป้ ไม่ชอบเลข13 ก็เปลี่ยนเป็น12+1หรือ 14-1ก็ได้ อากาศร้อนๆ
 ระมัดระวังเรื่องอาหารและสุขภาพด้วย

[RemySexyCool]

We belong together (Season II) ตอนที่ 14
...เจ้านายผมส่งข้อความมาว่าเค้าจะกลับไปที่โรงแรมเอง ไม่ต้องห่วง ให้ผมกับพี่รุจเที่ยวกันได้เต็มที่...ไม่ไหวนะ...เหนื่อยมาก พี่รุจเองก็ต้องทำงานเช้าวันรุ่งขึ้น...ตอนนี้พี่รุจก็แยกทางกับผมเพื่อกลับบ้าน ส่วนต้าพักโรงแรมใกล้ ๆ ผมก็อาสาเดินมาส่ง ผมไม่ได้บอกให้ต้ารู้ว่าผมพักโรงแรมอะไร แต่เจ๊รุจนี่เรื่องที่ควรจะปิดก็ไม่ปิด บอกต้าหมดเลยว่าผมพักที่ไหนห้องอะไร...
“...ส่งแค่นี้ก็ได้นะ...กู๊ดไนท์...”  ผมบอกลาต้า
“...โห...ไล่เลยอ่ะ...”  เค้าพูดงอน ๆ
“...จะขึ้นไปส่งให้ถึงห้องเลยหรือไง...”  ผมถามยิ้ม ๆ
“...อย่างนั้นก็ได้นะ...”
“...ไม่เป็นไร...ตรงนี้แหละดีแล้ว...”
“...ขอเข้าไปส่งที่ล็อบบี้ก็ได้...” 
“...ตามใจ...”  ผมพูดแล้วเดินนำต้าเข้าโรงแรม
*
*
...ผมอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเตรียมตัวจะเข้านอน แต่ต้องโทรกู๊ดไนท์พี่ยอดซะก่อน...คุยกันไปได้นิดเดียว เสียงประตูห้องด้านนอกก็เปิดออก ตามด้วยเสียงคนคุยกัน...ผมวางสายพี่ยอดและแนบหูฟัง...เป็นคุณวาดะกับแก้วนี่เอง...ตามกันมาอย่างนี้ คงปรับความเข้าใจกันได้แล้วแน่นอน...
*
*
...ผมหลับอย่างมีความสุขที่มีส่วนช่วยให้เพื่อนและเจ้านายได้สมหวังในความรัก...ต่อไปต้องเรียกแก้วว่าคุณนายวาดะ หรือมาดามแก้วแล้ว...ตื่นเช้าหลังจากจัดการกับตัวเองเสร็จผมก็ลงไปกินข้าวเช้าที่โรงแรมจัดให้...คิดถึงงานโรงแรมจังเลย...ภาพบรรยากาศเก่า ๆ ลอยเข้ามาในหัว...ช่วงสายอย่างนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงกำลังยุ่งกับเอกสารเช็คเอ้าท์ เราคงกำลังกรี๊ด ๆ กับแขกฝรั่งหล่อ ๆ ที่เข้ามาเช็คอิน...แต่ถ้าพี่ยอดมาเพ่นพ่านซ่อมหรือเช็คอะไรหน้าฟร้อนท์ ผมก็ต้องเก็บอาการไว้ ไม่งั้นเค้าต้องงอนผมแน่ ๆ...
“...ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ...”  ผมสะดุ้งหันไปตามเสียง
“...พี่ยอด...มาได้ยังไงอ่ะ...”  ผมประหลาดใจ
“...พี่รุจจองตั๋วให้เที่ยวแรกเลย...ตื่นแทบไม่ทัน...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...เจ๊นี่สุดยอดจริง ๆ...”  ผมอมยิ้ม พี่ยอดวางจานอาหารแล้วนั่งตรงข้ามผม
“...เมื่อกี้กำลังเหม่อ คิดถึงใครอยู่อ่ะ...”
“...คิดถึงแฟน....”
“...แฟนคนไหน...”  ผมอึ้ง...เค้ารู้เรื่องต้าหรือเปล่าหว่า
“...ก็มีอยู่แค่คนเดียว นั่งอยู่ตรงหน้านี่ไง...”  ผมหยอด
*
*
...ดีใจที่พี่ยอดมาเที่ยวด้วย...หลังอาหารเราตะลุยเที่ยวเกือบทุกที...ส่วนเจ้านายผมกับแก้วพากันไปเก็บของ และเที่ยวเหมือนกัน...เรากำหนดการเดินทางกลับไว้ในวันรุ่งขึ้น...คืนนี้คงได้มีปาร์ตี้เล็ก ๆ ในบรรยากาศแบบชาวเหนือ...
*
*
...กลับมากรุงเทพฯตอนนี้แก้วทำหน้าที่นายหญิงของผมอย่างเต็มตัว ทุกอย่างราบรื่นหมดเว้นแต่พวกเค้าต้องย้ายไปอยู่เซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์ใกล้ ๆ เพื่อป้องกันคนนินทา...วาดะอยู่อเมริกามานาน เค้าไม่แคร์กับเรื่องพวกนี้ แต่แก้วค่อนข้างจะกังวลกับสายตาพนักงานคนอื่น...
“...ทำไมกลับดึกจัง...”  ผมถามพี่ยอด
“...ยุ่ง...เอ่อ...พี่หมายถึงงานยุ่ง...”  พี่ยอดรีบพูดเมื่อผมขมวดคิ้วเพราะคำแรกที่พี่ยอดตอบมันเหมือนด่าว่าผมยุ่ง
“...กินอะไรมาหรือยัง...”
“...กินแล้ว...”  พี่ยอดตอบสั้น ๆ ก่อนเดินเข้าห้องไปอาบน้ำ
*
*
...สงสัยพี่ยอดจะเหนื่อยกับงาน อาบน้ำเสร็จพี่แกก็เข้านอนเลย ผมเอามืออังที่แก้มและซอกคอเพื่อเช็คดูว่าเค้าไม่สบายตัวร้อนหรือเปล่า วันนี้ดูเงียบผิดปกติ ไม่หือไม่อืออะไรเลยเวลาผมลูบแขนเค้าเล่นเบา ๆ แถมยังนอนหันหลังให้ซะด้วย...
“...โอ้โห...อ่านหนังสือแบบนี้ด้วยเหรอ...”  ผมแซวพี่ยอดเมื่อเห็นหนังสือซุบซิบดาราที่เสียบไว้หลังเบาะรถประจำตำแหน่งที่ผมต้องนั่งไปทำงานพร้อมเค้า
“...มีคนเอามาให้อ่าน...”  พี่ยอดพูดเสียงเรียบ
“...อ๋อ...นึกว่าเปลี่ยนรสนิยมซะแล้ว...”  ผมพูดยิ้ม ๆ
“...บางทีลองได้ดูได้อ่านอะไรใหม่ ๆ มันก็ทำให้เราหูตาสว่างได้นะ...”
“...จริงดิ...ไหนขอชมหน่อย...”  ผมหยิบหนังสือมาดูกะไว้แค่ว่าอ่านแก้เซ็งตอนรถติด แต่ต้องใจหายวาบเมื่อเห็นภาพหน้าปก
“...ชัดแจ๋วเลยเนอะ...”  พี่ยอดกระซิบ คงไม่อยากให้คนขับรถได้ยิน
“...อืม...แต่...”  ผมจะอธิบาย แต่พี่ยอดยกมือห้ามไว้ ผมเข้าใจว่าอยากคุยกันเป็นการส่วนตัวมากกว่าในรถที่มีคนอื่นอยู่ด้วย
*
*
...พี่ยอดก้าวยาว ๆ เข้าตึก ผมก็ยังเข้าใจว่าคงกลัวไปทำงานสาย หรือรีบให้เราไปคุยกันเรื่องนี้ที่ห้องของเค้า...อยู่ในลิฟท์พี่ยอดก็ไม่มีการเล่นเบียดช่วงล่างเหมือนทุกวัน เค้าทำหน้าเครียด คิ้วขมวดตลอดเวลา...พอถึงชั้นออฟฟิศของพี่ยอด เค้าก็ก้าวออกไปโดยไม่รอผม ทิ้งให้ผมยืนเหวออยู่คนเดียว...ไม่เป็นไร ดีเหมือนกัน ผมจะได้ตั้งตัวแก้ปัญหาว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่...
“...แหม...ถ่ายรูปขึ้นนะ...”  นังชัชเห่าทักแต่เช้า
“................................”  ผมข่มอารมณ์ ไม่อยากจะโมโห
“...พี่ยอดว่ายังไงมั่งล่ะ เห็นรูปแฟนตัวเองในหนังสือกำลังเดินเข้าโรงแรมกับแฟนเก่าอ่ะ...”  มันพูดจบก็หัวเราะเสียงสูง
“...นี่เธอเป็นคนเอาหนังสือบ้า ๆ นั่นให้พี่ยอดดูเหรอ...”  ผมเดินไปเกาะเค้าท์เตอร์ถามเสียงดังใกล้ ๆ มันขยับตัวถอยหนีไปก้าวนึง
“...ใช่...ทำไม...ถ้าชั้นไม่เอาไปให้ดู เดี๋ยวเค้าเดินผ่านแผงหนังสือเค้าก็เห็นเองอยู่ดีแหละ...”  นังชัชมันลอยหน้าลอยตาตอบ
“...ขอบใจที่เอาไปให้เค้านะ...ปกติคนรอบตัวเราแทบไม่มีใครสนใจหนังสือพวกนี้เลย...ดีเหมือนกัน จะได้อธิบายให้พี่ยอดเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด...เราผ่านเรื่องร้าย ๆ มาเยอะแล้ว แค่มีภาพไร้สาระแบบนี้ ไม่รู้สึกอะไรหรอก...”
“...เหรออออออออ...นี่...เธอมองหาอะไรอ่ะ...”  ชัชลากเสียง แล้วถามผมด้วยความระแวง
“...มองหาอนาคตเธอไง...รู้สึกว่ามันจะไม่มีแล้วนะ...”
“...ทำไม...เธอจะไล่ชั้นออกเหรอ...ชั้นไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าไล่ออกชั้นจะฟ้อง...”
“...อย่าลืมว่าชั้นมีสิทธิ์จะจ้างออกโดยที่เธอไม่มีความผิดก็ได้...แต่ชั้นไม่ทำอย่างนั้นหรอก...ชั้นจะลาออกจากที่นี่เร็ว ๆ นี้ และจะดันให้คิมมาแทนที่คอยจับตาดูเธอใกล้ ๆ อย่าเผลอทำอะไรผิดล่ะ...รู้ใช่มั้ยว่าคิมเค้าทำงานบัญชี ความละเอียดรอบคอบของคิมมันอาจจะทำให้เธอออกแบบมีความผิดง่าย ๆ เลยนะ...”
“...นี่เธอจะแกล้งบีบชั้นเหรอ...”
“...ชั้นไม่ได้แกล้ง ถ้าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดจะกลัวทำไมล่ะ...ชั้นจะหาคนมาช่วยทำให้เธอทำงานไปด้วยระแวงไปด้วย...เผื่อเธอจะได้ไม่มีเวลาว่างมาสอดเรื่องชาวบ้านอีก...และถ้าชั้นจะเอาเธอออกจริง ๆ ชั้นเอาเงินส่วนตัวเข้าบริษัทเสนอให้จ้างเธอออกวันนี้เลยก็ได้...แต่มันไม่สนุกไง...ชั้นจะออกไปทำงานที่อื่น แล้วคอยดูเธอทำงานที่นี่อย่างไม่มีความสุขไปเรื่อย ๆ...อีกไม่นาน เธอก็ต้องลาออกเองในแบบที่บริษัทไม่ต้องเสียเงินเลย...”  ผมจ้องหน้าชัช พูดช้า ๆ ด้วยเสียงต่ำ ก่อยจะยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป
*
*
...ความคิดจะลาออกมันมีมานานแล้ว...พี่ยอดอยากให้ผมไปช่วยเค้าดูแลกิจการ ไปช่วยหาลูกค้า แต่ติดที่ว่ายังไม่มีใครที่สามารถทำงานร่วมกับคุณวาดะได้...ผมจึงต้องขอชะลอไว้ และทั้งดันทั้งสอนให้คิมมาแทนที่ ซึ่งตอนแรกคิมเองไม่รับข้อเสนอ แต่พอได้รู้จักคุณวาดะนอกเวลางานบ่อย ๆ เข้า มันก็โอเคกับวิธีการทำงานของเค้า...ผมสอนวิธีทำใจเวลาคุณวาดะจริงจังกับงาน เค้าติดนิสัยพูดตรง ๆ แบบคนอเมริกันมา คนไทยปกติมักจะรับไม่ได้ ผมให้คิมสังเกตดูว่า คนอเมริกันมักจะแย่งกันพูด แย่งกันเสนอความเห็น ถ้าคิมกล้าสวน กล้าเถียงคุณวาดะด้วยเหตุผลที่ฟังขึ้น เค้าจะพอใจมาก แค่นี้ก็ร่วมงานกันได้สบาย...
“...ทีมจะลาออกจากที่นี่ไปทำงานกับพี่แล้วนะ...”  ผมบอกพี่ยอดทันทีที่เจอกันในตอนหัวค่ำที่ห้อง
“...อย่าเลย ทำงานที่เดิมไปก่อนเถอะ...”  พี่ยอดตอบแต่ไม่มองหน้าผม
“...อ้าว...ทำไมอ่ะ...”
“...ตำแหน่งยังไม่ว่าง...”
“...พี่ยอด...มีอะไรก็พูดออกมาเลยดีกว่า...”  ผมถามเสียงดัง อารมณ์เริ่มขึ้นแล้ว
“...ทีมต่างหาก มีอะไรก็พูดมาเลย...”  พี่ยอดมองหน้าผมด้วยสายตาเย็นชา
“...เรื่องต้าใช่มั้ย...”
“.........................”  พี่ยอดเงียบ
“...มันมีรูปให้เห็นขนาดนั้น ทีมก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วหล่ะ...มันอยู่ที่ว่าพี่ยอดจะไว้ใจทีมแค่ไหน...” 
“...ทำไมไม่บอกพี่ว่าวันนั้นเจอต้าที่เชียงใหม่อ่ะ...”
“...ก็ทีมไม่เห็นว่ามันสำคัญถึงขนาดต้องบอก...เราแค่บังเอิญเจอกัน...ไปกินอะไรกันนิดหน่อย...พี่รุจก็ไปด้วย แต่เค้าครอปรูปมาลงหนังสือแค่สองคนอ่ะ...”  ผมอธิบาย
“...แล้วถ้าพี่มีรูปกับแซนมั่งทีมจะว่าไง...”
“......................................”  ผมอึ้ง
“...พี่ไม่ได้โกรธที่ทีมเจอกับต้านะ...แต่พี่โกรธที่ทีมไม่บอกพี่...”
“...ก็มันไม่มีอะไรจริง ๆ นี่นา...อย่าหึงดิ...”  ผมเดินเข้าไปกอดพี่ยอดหลวม ๆ
“...ปล่อย ร้อน เหนียวตัว...”  พี่ยอดพูดเสียงเรียบ แต่ไม่เห็นแกะมือผมออกเลย
“...เดี๋ยวอาบน้ำให้...”  ผมต้องทำใจกล้า ต้องทำทุกอย่างให้พี่ยอดหายโกรธ
“...ไม่เป็นไร...พี่อยากนอนแช่น้ำอุ่นคนเดียวมากกว่า...”  พี่ยอดขยับตัวหนี ผมจึงต้องปล่อยเค้าไป
*
*
…พี่ยอดออกจากห้องน้ำก็เดินผ่านเสื้อผ้าชุดใหม่ที่ผมจัดวางเตรียมไว้ให้บนเตียงไปหยิบชุดอื่นในตู้มาใส่...ผมก็ไม่ว่าอะไร ครั้งนี้ผมผิดจริง ๆ ก็ต้องยอมให้เค้างอนไปก่อน...
“...พี่ยอด...ทีมบอกคุณวาดะไปแล้วว่าจะลาออกอ่ะ...”  ผมสะกิดหลังพี่ยอด
“...บอกว่าอย่าเพิ่งออกไง...ไปบอกเค้าใหม่ซะ...”  พี่ยอดทำเสียงรำคาญโดยนอนหันหลังให้ผมเหมือนเดิม
“...ถ้าทีมไม่ออก คิมก็เข้ามาเสียบไม่ได้ ต้องทำงานตำแหน่งเดิมต่อไป...ยังไงทีมก็จะออก...ไม่ทำบริษัทพี่ยอดก็ได้...”  ผมพลิกตัวนอนหันหลังให้พี่ยอดบ้าง
“...แล้วจะไปทำงานที่ไหน...”  พี่ยอดถามขึ้นหลังจากเงียบไปพักใหญ่
“.............................”  ผมเงียบ แล้วลุกขึ้นจากเตียงไปเปิดไฟดวงเล็กเพื่อหาของในเซฟ เห็นเงาพี่ยอดผงกหัวขึ้นมาดู
*
*
...งอนดีนัก...ไม่ง้อแล้ว...ถึงผมจะผิดที่ไม่บอกเรื่องต้าก็จริง แต่ผมก็บริสุทธิ์ใจ ไม่ได้มีอะไรกับต้าซักหน่อย...เรื่องแค่นี้ทำไมต้องงอนด้วย...พยายามเข้าใจว่าอายที่คนอื่นเข้าใจผิดว่าผมเข้าโรงแรมกับแฟนเก่า...บนปกหนังสือมันเห็นชัดเจนว่าผมกับต้าเดินเข้าโรงแรมที่เชียงใหม่ด้วยกัน เป็นมุมที่เห็นป้ายโรงแรม หน้าผมและต้าชัดพอดี...ด้านในยังมีรูปยิบย่อยตั้งแต่เจอกันที่ถนนคนเดิน และในผับอีก...นี่พวกปาปารัสซี่ทำงานนี้เป็นอาชีพเหมือนต่างประเทศเลยเหรอวะ...ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด...
“...ไม่ไปทำงานเหรอ...”  พี่ยอดสะกิดปลุกผมในตอนเช้า
“...ไม่ไป...”
“...ทำไม...ลาออกแล้วเหรอ...”  พี่ยอดกวน
“...เปล่า...จะลากิจ...ไปธุระ...”
“...อ๋อ...จะไปสมัครงานใหม่อ่ะดิ...”
“...จะไปทำวีซ่า...”  ผมพูดแล้วคลุมโปงไม่อยากตอบคำถามอะไรอีก
“...ทำวีซ่า...จะไปไหน...”  พี่ยอดถามเสียงดังแล้วพยายามดึงผ้าห่มออก
“...ไม่บอก...”  ผมตะโกนตอบพลางรั้งผ้าไว้แน่น พี่ยอดดึงอีกซักพักก็ปล่อย แล้วออกไปทำงาน
*
*
…นอนต่ออีกไม่นานนัก ผมก็ลุกขึ้นมาโทรลาคุณวาดะ และอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเอกสารไปทำวีซ่า...พี่ยอดคงเห็นว่าผมเอาจริง เพราะเมื่อคืนผมเอาพาสปอร์ตออกมาจากเซฟวางไว้ใกล้กระเป๋าสตางค์...ยังไม่ทันจะได้ออกไปกินข้าวเช้า พี่ยอดก็โทรเข้ามือถือ ผมไม่รับ ปล่อยให้มันดังอย่างนั้น ทั้งโทรศัพท์มือถือ และโทรศัพท์ในห้อง...รีบไปดีกว่า อยู่ในห้องรำคาญเสียงโทรศัพท์ ไม่อยากดึงสายออก มันดูจงใจงอนไปนิดนึง...
“...มึงจะไปจริง ๆ เหรอ...”  มิ้นท์ถาม
“...อืม...”  ผมตอบในคอขณะเคี้ยวอาหารเช้าที่ร้านเพื่อนสาว
“...เรื่องไม่เป็นเรื่องน่า...”
“...เออ...กูรู้ว่ามันไร้สาระ...แต่มึงจะให้กูทำยังไงอ่ะ...กูป่าวประกาศไปทั่วบริษัทแล้วว่ากูจะลาออกไปทำงานกับพี่ยอด...อยู่ดี ๆ เค้าก็บอกว่าไม่ให้กูออก ไม่มีตำแหน่งให้กูทำซะงั้น ทั้งที่เมื่อก่อนแทบจะลากกูไปทำงานด้วย...กูอายนะเฟ้ย...”
“...กูเข้าใจ แต่มึงใจเย็น ๆ หน่อยดิ...”
“...ถ้ายังอยู่ที่นี่ กูก็เย็นไม่ไหวหรอก...ไปตั้งหลักที่อังกฤษดีกว่า...คิดถึงคนที่โน่นด้วย...”
“...แหม...พอทะเลาะกับผัวก็คิดถึงแม่เลยนะ..”
“...อีเวร...ไม่แน่นะ กูอาจจะไปยาว ไปหางานทำเลย...กูรอตำแหน่งว่างที่บริษัทพี่ยอดไม่ไหวหรอก...”  ผมพยายามพูดไม่ให้เสียงสั่น แต่น้ำตาคลอ โตแล้ว ไม่อยากร้องไห้กับเรื่องเล็ก ๆ อย่างนี้
“...พี่ยอดเค้างอนแป๊บเดียว...เดี๋ยวก็หาย...มึงง้อเค้าอีกนิดนึงดิ...”
“...ไม่อ่ะ...ผู้ชายอะไรขี้งอน...”
“...อีนางเอก มึงงอนได้คนเดียวหรือไง...”  มิ้นท์กัด
“...กูไม่ได้งอน ที่กูไปคือการแก้ปัญหา ในเมื่อพี่ยอดไม่มีงานให้กูทำ กูก็ต้องหางานทำเอง ซึ่งกูทำงานที่เมืองไทยไม่ได้แล้ว มึงคิดดู คนในออฟฟิศกูเค้ารู้ว่ากูลาออกไปทำงานกับแฟน แต่ถ้าจริง ๆ แล้วกูไปทำงานที่บริษัทอื่นอ่ะ...อีชัชวาลบานเบอะนั่นคงหัวเราะเยาะกูแน่นอน...”
“...ไม่ต้องสนใจ...ถ้ามันหัวเราะ กูจะไปตบมันให้ฟันร่วงเลย...”  อีมิ้นท์ทำหน้าโหด
*
*
...ตอนแรกจะชวนแก้วที่อยู่บ้านเฉย ๆ อาจจะเหงา ผมเลยคิดจะชวนมันไปทำวีซ่าด้วยกัน แต่มันไม่ว่างเพราะเดี๋ยวนี้มันต้องเรียนภาษาเพิ่ม ทั้งอังกฤษ และญี่ปุ่น...ผมจึงต้องขึ้นรถไฟฟ้าไปคนเดียว...ด้วยความที่ไปติดต่อสถานทูตอังกฤษหลายครั้งแล้ว ผมจึงทำเรื่องทุกอย่างเสร็จเร็วมาก วันนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ด้วย...
“...นึกแล้วว่าต้องมาที่นี่...ทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่...”  พี่ยอดมายืนดักผมที่ทางออก
“...ไม่มีอะไรจะคุย...”
“...แต่พี่มี...”
“...งั้นก็พูดไปสิ...”  ผมไม่สนใจ หยิบหูฟังมาเสียบหู แล้วเปิดเพลงดังลั่นลอดออกมา
“...อะไรเนี่ย...เมื่อวานเมียง้อ วันนี้ต้องมาง้อเมีย...”  พี่ยอดดึงหูฟังผมออกแล้วยื่นหน้ามากระซิบ ผมขยับหนีด้วยความตกใจ ดีนะไม่มีคนอยู่แถวนั้น
“...อย่าเสียเวลาง้อเลย...มันสายไปแล้ว...ทีมจะไปอังกฤษทันทีที่ได้วีซ่า...”  ผมพูดเสียงเรียบ
“...เรากลับไปคุยกันที่บ้านนะ...”
“...ทีมจะไปเดินหาซื้อของฝากให้คนที่โน่น...มีอะไรก็พูดมาเลย...”  ผมยืนกอดอกรอฟัง

****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชม ทุกความเห็นนะครับ...วันนี้มาต่อให้นิดนึงก่อน ปูเรื่องไว้ ตอนต่อไปจะเป็นตอนจบของ Season II เพราะหลังสงกรานต์มีงานใหญ่ อาจจะไม่มีเวลามาลงต่อให้บ่อย ๆ จึงต้องขอจบในตอนหน้า ซึ่งยังไม่ตัดสินใจว่าจะจบแบบไหนดี...คิดสด พิมพ์สด อะไรก็เกิดขึ้นได้ รออีกนิดนะครับ แล้วจะรีบมาต่อตอนจบเร็ว ๆ นี้
...เป้...

[iiดาวพระสุขლii]

จะจบแล้วเหรอ.....




อย่าจบแบบ ต้องจากกันเลยน่ะ.....        



   ให้คุณเป้ จ๊ะ

[｡◕rainfall◕｡]

ง่าไหงกลายเป็นจะจบแล้วละกำลังเพลินๆเลย

พี่ยอดนี่งอนทีมไม่สำเร็จเลย

สุดท้ายก็ต้องไปง้อทีมอยู่ดี

ชัชนี่ก็น่าตบมาก มิ้นค่ะจัดไปคะ

ทีมใจแข็งมากเนอะตัดสินใจแล้วก็เลยเด็ดเดี่ยวมาก

พี่เป้ค่ะขอร้องตอนจบอย่าเศร้านะ

รอตอนต่อไปค่ะ

[hikikomori]

เชียให้พี่ยอดง้อสำเร็จนะคะ

อย่าให้จบแบบต้องจากกันเลย    


ฝันดีค่ะพี่เป้

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

จะตัดจบแล้วเหรอคะ......





แล้วจะกลับมาต่อ season III ไหมคะ......





กลับมาเหอะนะ 





จะรอนะคะ.......





ให้พี่เป้ค่ะ 





ปอหล๋อออออ~ ไม่รู้สินะ ไอว่าตอนนี้งอนกันน่ารักดีอ่ะ ลองคิดดูสิว่าถ้าตอนนี้เป็นอดีต แล้วเป็นการคิดมองย้อนกลับไปคงตลกน่าดู แต่ก็น่าใจหายเหมือนกัน





....เศร้าต่อ...... 



 

[shiro_niji]

ใจเย็นเย้นนนนนนนนนนนน

[DexTunG]

   นี้แหละหนา  ชีวิตคู่ 

มันจะมีอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

งอน ง้อ 

[pattybluet]

เฮ้อ~ เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆเลย
ไม่คิดถึง 5 ปีที่ต้องห่างกันมั่ง ตอนนั้นยังหนักแน่นไม่มีคนอื่นกันได้เลย
นี่ได้อยู่ด้วยกันแท้ๆกลับมางอนกันเพราะคนอื่น

เป็นกำลังใจให้นะคะ
(แอบใจหายเล็กน้อย จะจบแล้วหรอเนี่ย..)

[Cha Ris Ma]

ง้อๆงอนๆกันน่ารักจริงๆ

 

[NUTSANAN]

กรี๊สสสส
เครียดดดด
ไม่อยากให้จบเลยย
เส้าจิต
T^T"
 

[« ‡± ÚêKí ±‡ »]

หา !! จะจบแล้วหรอ 
                  ทีมมาโหมดนี้อีกแล้ว ฟังพี่ยอดเค้าบ้างน้าา
                                                 ใจเย็นลงบ้าง อะไรบ้าง 

[Little Devil]

พ่อแง่ แม่งอน 
อยากอ่านตอนง้อคุณนายวาดะ

+1 รักษาสุขภาพนะน้องเป้ 

[Nurofen]

 


พี่ทีนใจร่มๆน๊า

ฟังพี่ยอดเค้าหน่อย พรีสสสสสสสส

[leogemini]

จบไงก้อได้


แต่ต้อง NC เต็ม ๆ หนึ่งฉาก ครับ


 

[Ayame]

ทีมเด็ดขาดมาก แต่ใจร้อนเกินไปรึเปล่า 

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

ง่าส์.....จะจบแล้ว....

แต่จะมี....season 3  ชั่ยป่ะค่ะ....

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ...กิกิ.....แอบมัดมือชก...

[tawornfung]

ทำเอาเครียดแล้วไหมล่ะ
เดาตอนจบไม่ออกเลย
แต่อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆอ่ะ
จะรอตอนต่อไปนะ

[โน๊อา]

บีบคั้นหัวใจป้าเหลือเกิ๊นนนน   >>> ไอ้รูปใหม่น่ะ มันบีบ บีบ ... เหลือเกิน

[clubza]

12.1แล้วก็14เลยหรอ

[wan]

ถูกเซี่ยมหน่อยเดียว งอนเป็นตุ๊ด เฮ้ย... ไม่ใช่ งอนเป็นตูด ไปได้ พี่ยอด

ที่นี้แหละงานยาวแน่... เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับทีน เสียเงินไม่ว่า เสียหน้ายอมไม่ได้  

มารอดูพี่ยอดแสนงอน จะทำยังไง ถ้าเมียรักไปลอนดอน

เป็นกำลังใจให้เป้ เสมอ ๆ พร้อม + 1 ครับ

[SoN]

^^

[PEENAT1972]

ว้า จะแกล้งจบ หรือจบจริงล่ะ

แล้วจะมีอีภาคหรือเปล่า แบบ ไตรภาคไงค้า

ชอบค่ะเรื่องนี้ แต่ป้าว่าภาคแรกเนื้อเรื่องเข้มข้นกว่านะ

หรือเวลาที่คนเราอายุมากขึ้น จะนิ่งได้มากขึ้นหรือเปล่า

รักน้า

[SANDSEAME]

ยังไม่อยากให้จบเลย
อย่างน้อยอย่าจบแบบทีมเสียใจอีกนะคะ

 

[jokirito]

เชอะ  สมน้ำหน้าพี่ยอด  ทำเป็นงอนดีนัก  พอทีมง้อก็น่าจะหายงอนได้แล้ว  ก็รู้อยู่ว่าทีมเป็นยังไง  นี่ต้องมาเดือดร้อนคนอ่านให้รอลุ้นกันอีก  งืมๆ  ไม่อยากให้จบเลยง่าาาา  ต้องมี seasonIII  ให้ได้นะ

[Nabee]

แง๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ...จะจบแล้วเหรอฮะ...พี่เป้???
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ...T^T
แต่เห็นพี่เป้บอกว่า จบ Season II งั้นก็แปลว่าอาจจะมี Season III ตามมาใช่ป่ะ???
อยากให้มี Season III นะฮะ...นานเท่าไหร่ก็จะรอนะฮะพี่เป้ *ทำสายตาวิ๊บวั๊บ*

พาร์ทนี้น้องทีมกะพี่ยอดผลัดกันงอลกันไปงอลกันมา
เฮ้ออออออออออออ...ปัญหาแฟนเก่าเนี่ย...ยังเป็นปัญหาหลักของคู่นี้จริง ๆ นะเนี่ย
ไหนจะคุณแซน ไหนจะต้าร์...ไม่จบไม่สิ้นกันสักที แต่ก็ดีนะ...เป็นตัววัดความอดทน
ของการใช้ชีวิตคู่อ่ะ...อย่างน้อยถ้าผ่านตรงนี้ไปได้แล้ว...อีกหน่อยต่อให้มีใครเข้ามา
มันก็อาจจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรอีก...แต่พี่ยอดเนี่ย...น่าจะฟังเหตุผลของน้องทีมบ้างนะ
เพราะอย่างที่ทีมว่านั่นแหล่ะ...ต้องไว้ใจ และเชื่อใจกัน ว่าจะไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก
ส่วนน้องทีมก็งอลแรงเหมือนกันนะเนี่ย...เล่นจะหนีไปอังกฤษเลยเหรอ
แต่คิดว่าพี่ยอดคงจะง้อได้ก่อนไปนะ...อย่าต้องจบแบบต้องจากกันอีกเลย
คนอ่านเจ็บปวดแทนอ่ะ T^T

[MaeMoo]

เรื่องรูปเนี่ย ฝีมือต้าอีกรึเปล่าเนี่ย น่าสงสัย

จะจบแล้วเหรอคะน้องเป้ ใจหายอ่ะ แต่ไม่เป็นไร ลุยงานไปก่อน
ว่างเมื่อไร ก็เข้ามาทักทายบ้างนะคะ

ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านนะคะ

ขอให้งานสำเร็จลุล่วงนะคะ