หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[ლїЯдςLΣϛlθTtεR]

YES!!!!!

ในที่สุดมันก็ไป เดี่ยวมันก็ต้องกลับมาสินะ...
ยังไงก็รักกันนานนะ อิอิ

สารคดีการผลิตมนุยษ์ 555+
ขอยืมคำนี้หน่อยนะครับ
555+

รักพี่เป้ ฮิฮิ้วววว

[mini]

น้องทีม นี่มีวิธีจัดการพี่ยอดให้อยู่หมัดเสมอเลยนะคับ

เล่นเอาพี่ยอด หึงจนเสียการควบคุมถึงขนาดต้องขืนใจกันเลย

แต่ก็จบเรื่องคุณแซนไปซะทีนะคับ  ค้างคาใจอยู่นาน 


  เป้ คับ รออ่านตอนต่อไปนะ

[aojroonra]

กลับมามีความสุขอีกครั้งนึง

[scouser]

โย่วว
แพ้ขาดลอยเลยอิคุณแซน

[Solar cell]

พี่ยอดน่ารักดี เข้าใจอะไรง่าย ๆ มีเหตุผล ไม่เวิ่น
ไม่ใช่งี่เง่าตะบี้ตะบันจะเอาชนะคะคานไปซะทุกเรื่อง
แบบนี้พี่ยอดได้ใจคนอ่านไปเต็ม ๆ เลยคร้าบบบบบ
ส่วนน้องทีม สมเป็นยอดภรรยาจริง ๆ 

[ai_no_uta]

 เย้ๆๆๆ

พี่ทีม เริ่ดดดดด ที่ซู้ดดดดดดดดดดด 

ก็นะ  คนเค้ารักของเค้า  พี่ยอด ออกปากเอง  อิแซน หน้า หงายไปเลย วะฮ่าๆๆ


ว่าแต่ เวลานอน ไม่ใส่ไรเลย ระวังพี่ทีม เป็นหวัดเน้อพี่ยอด 


รักพี่เป้ๆๆๆ  อัพอีกนะคะ 

[SANDSEAME]

+1 ให้เป้ค่ะ

 


 

[Ultramann]

ชอบจังประโยคสุดท้ายอะ
อิอิ 

[หนุ่มร้ายนายหรู]

และแล้วพี่ยอดก็กลับมา   

สมน้ำหน้านังแซน 

[Horizon]

สนุกมาก ชอบน้องทีม

[kitty]

 o18เย้ๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดพี่ยอดก้อหลุดจาก นางคุนแซนได้แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วจะมีใครมาอีกละเนี่ยยยย

[forest]

น่ารักจังเลย

[+S+]

ตาสว่างได้ซักทีนะครับพี่ยอด 
จะรออ่านชะตากรรมตอนต่อไป 55 

[imac]

แซนไปซะได้ก็ดี

[railay]

 
 

[Ak@tsuKII]

กรี๊ดดดดดดด ในที่สุดก็เขี่ยนังแซนออกไปได้ซะที หุหุ 

โสมน้ำหน้า 

พี่ยอดคนดีของคนอ่านไม่ทำให้แม่ยกผิดหวัง มันต้องอย่างนี้สิ

เอาไปแปดด่าว (เต็มแปดนั่นแหละ )

แถมมีแอบเซอร์ไพรส์ทีมด้วย กรี๊ดดดดด น่ารักไม่ไหวแล้ว

+1 

[minchy]

พี่ยอด   



มันต้องอย่างนี้สิ

[@BUA@]

พี่ยอดยังคงจบปัญหาต่างๆ ได้สวยงามเหมือนเดิม
 

[ai_no_uta]

ดันๆๆๆ  เข็นๆๆๆ


เดี๋ยวกระทู้ ตก 


พี่เป้ กลับมาอัพไวๆนะคะ   

[ლїЯдςLΣϛlθTtεR]

กลับมาเถิดพี่เป้

คุคิคุคิ
คิดถึงพี่ทีมพี่ยอด

พี่เป้ด้วย

แง้ววว

[kanda53]

คิดถึง นู๋ทีมกับพี่ยอด
 

[RemySexyCool]

We belong together (Season II) ตอนที่ 12.1
...ชีวิตรักของผมและพี่ยอดกลับมาเหมือนเดิม... ถือว่าเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุด...เว้นแต่ตอนที่ผมไปทำงาน...คุณวาดะเดี๋ยวนี้ผีเข้าผีออก อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ จนผมตามแทบไม่ทัน...กลายเป็นว่าพอเลิกงานก็ต่างคนต่างแยกย้าย ไม่มีการเฮฮาปาร์ตี้แบบเพื่อนเหมือนเมื่อก่อน...เช่นเดียวกับแก้ว...เพื่อนสาวเปลี่ยนรอบไปทำงานรอบเช้า...เราแทบไม่ได้เจอกันเลย...
“...ทีม...รู้เรื่องหรือยัง...”  คิมวิ่งหน้าตาตื่นมาหาผมในเช้าวันหนึ่ง
“...เรื่องอะไรของแก...” 
“...แก้วอ่ะ...มันจะย้ายไปทำงานที่เชียงใหม่...ต้อมบอกว่าแก้วยื่นใบลาออกแล้ว...ตอนนี้ใช้สิทธิลาหยุดได้ 15 วัน เมื่อวานตอนเย็นเลิกงานมันก็ขึ้นรถไปเชียงใหม่เลย...”
“...อ้าว...ทำไมมันไม่ปรึกษาเลยวะ...”  ผมกดโทรศัพท์มือถือหาแก้วทันที
“...ไม่ต้องโทรหรอก...มันปิดเครื่อง...
“...ป่านนี้คงถึงแล้วมั้ง...”  ผมเปลี่ยนไปกดเบอร์พี่รุจ
*
*
...หลังจากวางสายผมก็โล่งอกเมื่อรู้ว่าแก้วจะได้ไปทำงานที่โรงแรมเดียวกันกับพี่รุจในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการแผนกแม่บ้านต้นเดือนหน้า...ตอนนี้แก้วกำลังไปเตรียมการหาที่พักและจัดการเรื่องส่วนตัวต่าง ๆ...ในเมื่อแก้วไม่บอก ไม่ปรึกษาอะไรกับพวกผม ดังนั้นผมจึงต้องอาศัยความสามารถพิเศษในเรื่องสืบความลับคนอื่นของพี่รุจในการหาเหตุผลที่แท้จริงของแก้วว่าทำไมถึงได้ปุบปับลาออก...คงไม่ใช่แค่เรื่องงานอย่างเดียวแน่นอน เพราะถ้าเป็นเรื่องนั้นแก้วน่าจะมาเกริ่นกับพวกผมบ้าง...
“...เดี๋ยวนี้เพื่อนคุณเป็นอะไร...หลบหน้าหลบตา...ผมไม่เห็นหลายวันแล้วนะ...”  คุณวาดะกระชากเสียงถามหลังจากเราคุยกันเรื่องงานเสร็จ
“...เพื่อนคนไหนล่ะ...อ๋อ...แก้วเหรอครับ...”  ผมทำเป็นพูดขำ ๆ แต่ต้องรีบเปลี่ยนเป็นจริงจังเมื่อเห็นแววตาของเจ้านาย
“...อืม...”
“...เค้าไปเชียงใหม่...”
“..............................”  คุณวาดะอึ้ง
“...ไม่ได้ไปเที่ยวนะ...เค้าจะย้ายไปทำงานที่โน่นเลย...”  ผมพูดเบา ๆ
“...คุณไปตามเค้ากลับมาหน่อยได้มั้ย...”  คุณวาดะดูอ่อนลง
“...เอ่อ...แก้วกำลังจะได้เลื่อนตำแหน่งนะครับ...ทีมกลัวว่าเค้าจะไม่ยอมกลับมา...”  ผมให้เหตุผล
“...ผมขอร้อง...”  เจ้านายผมพูดด้วยแววตาอ้อนวอน
“...ทีมต้องขอถามก่อนว่าคุณกับแก้วมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า...”  ผมจ้องคุณวาดะแล้วเปลี่ยนโหมดคุยแบบเป็นเพื่อนกัน
*
*
...คุณวาดะค่อย ๆ ระบายเรื่องของเค้ากับแก้วออกมาทีละนิด...จับใจความได้ว่าเค้าสองคนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว แต่ด้วยความแตกต่างกันสุดขั้วของฐานะ ทำให้เกิดช่องว่างที่ทำให้แก้วคิดมาก...และแก้วเองก็ไม่อยากต้องทำผิด เมื่อหลายครั้งที่คุณวาดะเรียกแก้วเข้าไปในห้องตอนกลางคืน หรือแม้แต่นอนค้างที่ห้องของเค้า ซึ่งเป็นความผิดร้ายแรงหากมีใครมาพบเห็นเข้า และอาจจะโดนไล่ออก เสียประวัติ ไม่สามารถรีเฟอร์ตำแหน่งงานนี้ เมื่อไปสมัครงานโรงแรมใหม่ได้...คุณวาดะยอมรับว่าเค้าเป็นคนผิดที่เรียกแก้วขึ้นมาโดยอ้างเหตุผลเรื่องงานดูแลความเรียบร้อยของห้อง...นี่คงเป็นสาเหตุที่แก้วต้องเปลี่ยนกะมาทำงานรอบเช้า เพื่อป้องกันปัญหานี้ เพราะพวกเค้าแทบจะไม่ได้เจอกันเลยในตอนกลางวัน...
“...ผมอยากจะขอโทษเค้า อยากอยู่กับเค้า ผมรักเค้า...คุณต้องช่วยผมนะทีม...”
“...ทีมจะช่วยคุณได้ก็ต่อเมื่อคุณพยายามแล้วไม่สำเร็จอ่ะ...”  ผมแบ่งรับแบ่งสู้
“...ผมไม่รู้จะทำยังไง...ผมไม่เคยโดนทิ้งอย่างนี้มาก่อนเลยนะ...”
“...แก้วมันไม่เหมือนใคร...มันดีเกินไป...ความดีของมันกำลังทำร้ายแม้แต่หัวใจของตัวเอง...” 
“...ผมรู้...แก้วไม่ได้กลัวว่าตัวเองจะโดนไล่ออกอย่างเดียวหรอก...เค้ากลัวผมจะโดนประณามด้วยน่ะสิ...”
“...ถ้าคุณรักแก้วจริง คุณต้องไปตามเค้ากลับมาเอง...แล้วทีมจะช่วยพูดให้...” 
“...โอเค...คุณจองตั๋วเครื่องบินให้ผมด่วนเลยละกัน...อ้อ...คุณต้องไปด้วยนะ...ผมกลัวแก้วเค้าไม่คุยกับผม...”  คุณวาดะสั่งโดยไม่ต้องคิด
*
*
...ตั๋วเครื่องบินเที่ยวเร็วที่สุดคือเที่ยวสุดท้ายของคืนนี้...ผมกับคุณวาดะกลับต้องรีบกลับไปเก็บเสื้อผ้าเพื่อไปค้างที่เชียงใหม่ซัก 2-3 คืน...ผมโทรไปหาพี่ยอดเพื่อถามว่าเค้าสนใจจะไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยกันหรือไม่ ผมจะได้จองตั๋วและโรงแรมได้ตามจำนวนคน...แต่พี่ยอดติดงาน เค้าบอกว่าอาจจะตามทีหลังไปถ้างานเสร็จเร็ว...
“...ไปเชียงใหม่นี่เรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวน่ะ...”  ชัชสาระแนถามลอย ๆ เมื่อผมเดินผ่าน
“...มันไม่ใช่เรื่องของเธอ...”  ผมตอบกวน ๆ
“...มันไม่ใช่เรื่องของชั้นก็จริง...แต่อยากจะเตือนให้ระวังเรื่องแมวไม่อยู่หนูร่าเริงนะ...”
“...ขอบใจที่เป็นห่วง...แต่ถึงหนูจะร่าเริงยังไงก็ไม่น่ากลัวเท่าหมาจะคาบข่าวว่าแมวไม่อยู่ไปให้หมาอีกตัวมาจับหนูตัวนั้นน่ะสิ...อย่าให้รู้ละกันว่าใครมันมีส่วนในการจ้องจะตีท้ายครัวชั้น...ถ้าคนนอกก็ปล่อยไป แต่ถ้าเป็นคนใน ชั้นจะทำทุกทางให้มันกระเด็นกลายเป็นคนนอกภายใน 24 ชั่วโมงเลย...”  ผมขู่ก่อนจะเดินไปฝากงานกับคิม
*
*
...อารมณ์เสีย...สงสัยว่านังชัชมันแอบฟังโทรศัพท์ออฟฟิศของผมหรือเปล่า...จากประสบการณ์โรงแรม ทำให้ผมรู้ว่าสายที่จะโอนได้นั้น สามารถพักสายไว้ก่อน และโอเปอเรเตอร์ก็สามารถดักฟังโทรศัพท์ได้โดยที่ไม่มีใครรู้...แต่ไม่อยากปรักปรำมันมากนัก เพราะมันอาจจะแค่สอบถามจากคนที่โทรเข้ามาเพื่อสกรีนสายประมาณว่าใครโทรมา ติดต่อเรื่องอะไรก็ได้...ถ้าผมกลับมาแล้วมีเรื่องสะกิดใจเกี่ยวกับพี่ยอด และคุณแซน...ผมต้องสันนิษฐานว่าชัชคาบข่าวไปบอกคุณแซนแน่ ๆ เพราะไม่มีใครรู้เรื่องนี้มากนัก...
*
*
…ทันทีที่เราลงจากรถลีมูซีนที่ทางโรงแรมมารับที่สนามบิน ผมก็เจอพี่รุจออกมาทักทาย เจ๊แกใช้สิทธิผู้จัดการให้ห้องอัพเกรดเป็นห้องสวีทใหญ่ สองห้องนอน หนึ่งห้องนั่งเล่น วิวสวยที่สุด...ตอนแรกชีจะให้ห้องฟรี แต่ผมอยากให้แกเอาสิทธิห้องฟรีนี้ไว้ใช้กับญาติพี่น้องของแกดีกว่า...แค่อัพเกรดห้องให้เริ่ดขนาดนี้ก็เป็นพระคุณอย่างสูงแล้ว...
“...คุณวาดะ...คุณรู้มั้ยว่าแก้วเค้าก็รักคุณมาก...แต่เค้าคิดว่าความสัมพันธ์นี้มันเป็นไปไม่ได้ และไม่มีทางยืนยาว...เค้าก็เลยต้องรีบหนีจากคุณมาซะก่อน...แก้วใจเด็ดมาก นับถือจริง ๆ...”  พี่รุจเม้าท์ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“...ผมผิดเองที่ไม่เคยทำให้เค้ามั่นใจว่าผมจริงจังกับเค้า...”
“...โอ๊ย...ใครจะกล้าคิดว่าคุณจริงจังล่ะ...ทีมเองยังไม่คิดว่าคุณชอบแก้วจริง ๆ เลย...”  ผมเม้าท์บ้าง
“...ผมสะดุดตากับความเรียบร้อยของเค้า...แก้วเก่งไปทุกอย่าง เรื่องดูแลห้อง ทำอาหาร เทคแคร์ และเค้าทำให้รู้ว่าเค้าเป็นห่วงผมแค่ไหน...ยิ่งคุย ยิ่งอยู่กับเค้า ผมยิ่งรู้สึกว่าชีวิตผมขาดเค้าไม่ได้...จะมีซักกี่คนที่ดูแลผมได้ขนาดนี้...เค้าดูเหมือนแม่ของผม เพียงแต่แก้วไม่ได้เป็นผู้หญิงเท่านั้น...”
“...แล้วนี่คุณจะทำยังไงอ่ะ...แก้วเค้าก็กำลังจะได้งานใหม่...ได้เลื่อนตำแหน่งด้วย...ยังไงแก้วมันก็ต้องทำงานหาเงินกินเองด้วย ส่งให้ทางบ้านด้วยนะ...ไม่ได้ยืนกางแขนแล้วจะสังเคราะห์แสงเป็นอาหาร...”
“...ถ้าเค้ายอมกลับไปอยู่กับผม ผมจะไม่ให้เค้าทำงานอีก...ผมจะรับผิดชอบเค้าและครอบครัว...ผมจะให้เค้าอยู่บ้านเฉย ๆ คอยดูแลผม คอยทำอาหารให้ทาน...คอยให้คำปรึกษา...คอยปลอบใจ.........”  คุณวาดะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง และเงียบไปเมื่อแก้วเดินมานั่งข้าง ๆ
“...คุณมาตามแก้วเหรอ...”  แก้วถามเสียงเรียบ คุณวาดะอึ้ง พวกผมต้องลุ้นให้เค้าพูดความในใจออกมา เพราะรู้ว่าเค้าเป็นคนที่ท่าเยอะ กลัวเสียหน้าในแบบผู้บริหารที่ปกติแล้วมีแต่คนเข้าหาก่อน
“...ครับ...กลับไปอยู่กรุงเทพฯกับผมนะ...”  คุณวาดะพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ
*
*
…ผมกับเจ๊รุจเดินเลี่ยงออกมาเดินเล่นข้างนอกเพราะอยากให้เค้าสองคนปรับความเข้าใจกันได้...แผนการของพี่รุจได้ผล เค้านัดให้แก้วออกมานั่งฟังพวกเราคุยกัน โดยให้แก้วนั่งโต๊ะข้าง ๆ หันหลังฟังคุณวาดะสารภาพ...เพราะอยู่ดี ๆ ถ้าให้คุณวาดะพูด ผมมั่นใจว่าคุณวาดะไม่กล้าพูดความในใจออกมาแน่นอน...จากการที่ผมได้คุยล้วงความรู้สึกของเจ้านายเมื่อเช้า ผมต้องค่อย ๆ ตะล่อมถาม ตอนแรกเค้าก็อึกอัก แต่พอจี้ถามเข้า เค้าก็ระบายออกมาในที่สุด...
“...อ้าว...ทีม...มาเที่ยวเหรอ...”  ผมหันไปตามเสียงทัก
“...อืม...ต้าล่ะ...”  ผมถาม
“...มาถ่ายโฆษณา...ทีมพักที่ไหนอ่ะ...”
“...พักที่โรงแรม...เอ่อ...จำชื่อไม่ได้แล้ว...นี่พี่รุจ ผู้จัดการโรงแรมสมัยเราฝึกงานอ่ะ...”  ผมไม่อยากบอกชื่อโรงแรม จึงรีบเบี่ยงเป็นแนะนำพี่รุจให้ต้ารู้จัก
“...สวัสดีครับ...ผมก็ว่าพี่หน้าตาคุ้น ๆ เหมือนเราเคยคุยกันที่ไหนซักที...”
“...สวัสดีจ้า...ยิ่งโตยิ่งหล่อนะเราอ่ะ...”  พี่รุจมองตาเยิ้ม
“...ขอบคุณครับ...เราไปหาอะไรกินกันมั้ยครับ...”  ต้าชวน
“...ไม่เป็นไร...ไปสิ...”  ผมปฏิเสธ แต่เจ๊รุจรับคำพร้อมกัน
“...ไปเถอะ...พรุ่งนี้ต้าก็กลับแล้ว...วันนั้นทีมบอกจะโทรหา ไม่เห็นโทรมาเลย...ยังจำเบอร์ต้าได้หรือเปล่าเนี่ย...”
“...พอดีเครื่องมันรวน เบอร์เลยหายอ่ะ...”  ผมโกหก ทีจริงแล้วพี่ยอดลบเบอร์ต้าไปต่างหาก
“...อืม...ต้าก็ยุ่ง ๆ เลยไม่ได้โทรหาทีมอีกเลย...ไปร้านโน่นกันเถอะ...เดินเมื่อยแล้ว...”  ต้าเอามือแตะแขนผมพาไปร้านอาหารกึ่งผับในละแวกนั้น
*
*
...ต้าเล่าว่าเค้ามาถ่ายโฆษณาตั้งแต่สองวันก่อน...เที่ยวจนทั่วเชียงใหม่แล้ว วันนี้วันสุดท้าย ทีมงานอยากพักผ่อน จึงไม่มีใครออกมาเป็นเพื่อน...เราคุยกันไปกินกันไป พี่รุจกระดี๊กระด๊า เม้าท์จนลืมว่าพรุ่งนี้ชีต้องทำงานแต่เช้า...หยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปคู่ หากระดาษมาขอลายเซ็น ชีปลื้มมากที่ทุกโต๊ะแอบมองพระเอกดัง มานั่งร่วมโต๊ะกับพวกเรา...กินกันไปสักพัก เราก็แยกย้ายกันไปโดยที่ผมได้เบอร์โทรต้าอีกครั้ง...

*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกคำแนะนำ ติชม...ตอนนี้เป็นเหมือนตอนแถม เพราะไม่ชอบเลข 13 เป็นการส่วนตัว เลยเอาเรื่องของคู่แก้วกับคุณวาดะมาลง...พอดีว่าวันนี้ว่างเพราะไม่ได้ออกไปไหน กลัวจะละลาย ร้อนมาก และกำลังจะเปลี่ยนลุคใหม่ด้วย ต้องเก็บเนื้อเก็บตัวนิดนึง กะว่าจะมีเซอร์ไพร้ส์เพื่อน ๆ ในช่วงสงกรานต์...
...สำหรับสารคดีการผลิดมนุษย์มันเป็นเรื่องของชายจริงหญิงแท้ เพิ่งได้เวปใหม่มา ก็เลยโหลดเล่น ๆ ระหว่างพิมพ์เรื่องนี้...แต่ปกติแล้วจะโหลดสารคดีจากญี่ปุ่น ประเภทเสื้อคลุม หรือเกมมากกว่า...อยากจะแชร์สารคดีเหมือนกัน แต่กลัวว่าคนอ่านจะมีกันหมดแล้ว เดี๋ยวนี้มันหาดูง่าย...ส่วนน้องหนึ่งถนัดแชนนัลวีแบบวีหงาย หรือวีคว่ำล่ะ พี่เคยดู มีวีแบบตะแคงด้วยนะ 555++
...เป้...

[Ak@tsuKII]

^
^

จิ้ม ๆๆ
เย้มาแย้วว

  กำลังรออยู่เลย อิอิ

 

[4life]

อยากเห็นพี่ยอดหึงทีมบ่อยๆ หุหุ

[vvivy]

เย้ๆๆคุณเป้มาแล้ว

ขอบคุณค่ะ...รอติดตามนะคะ

[｡◕rainfall◕｡]

ว้าววคุณวาดะมาตามแก้วด้วยอะ รักจริงๆ

ทีมเอ๊ยดันมาเจอต้าด้วย

ส่อเคล้าว่าจะมีปัญหาใหม่ตามมาอีกแล้วรึป่าวนะ

รอตอนต่อไปค่ะ 

[B_O_M]

เย่เย่ ชอบคร๊าป ^^

[Jinkle]

 

[อนันตกาล]

พี่ยอดได้หึงต้าอีกหลายๆรอบแน่


เดาว่าเจอต้าครั้งนี้ต้องมีเรื่องวุ่นๆตามมา

[mecon]

คุณวาดะมาตามหัวใจถึงเชียงใหม่ บอสของนุ้งทีม
น่ารักที่สุด ไอ่ที่ว่าอารมณ์ขึ้นๆลงๆเพราะมะได้เจอหน้าแก้วชิิมินั่นอิอิ
ผะจายวัยเกือบทอง กร๊ากกกกกกกกกกก(ขำๆ) แก้วจะได้เป็นคุณนายแจแปนแล้วชิมิ อิอิ

ีนี่ต้องยกความดีความงามให้ค.สามารถพิเศษของพี่รุจเลยนะนั่น ชีเก่งจริงๆ
อีกอย่างไปดินเนอร์กันสามคนเนี่ย.........โดนปาปารัสซี่แชะรูปแน่ๆ อิพี่ยอด
เตรียมตัวลมออกหูเคอะ

ปล.+1 คะ
สารคดี เชเนลวีคว่ำ วีหงายคืออะไยเหยอ คุณเป้มีแบบตะแคงด้วย
กีซซซซซซซซซซซซ ฉึกฉาเพื่อนุ้งทีมพี่ยอดชิมิเคอะ