หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[viky_mama]

พี่ยอดน่าร้าากกกกกได้โล่ห์ีอีกแล้วอ่ะ เจอแบบนี้ทีมไม่ใจอ่อนก็ให้มันรู้กันไปเนีอะพี่ยอดเน๊อะ

ปล รักคุณเป้ มาต่อเร็วๆ นะจ้า

[SANDSEAME]

+1 ให้เป้ค่ะ

น้องทีมเริ่มใจอ่อนแล้ว

[WEERACHOT]

“...มาเร็วกว่านี้มันลำบากมากนักใช่มั้ย...”  ชัชเดินออกมาประจันหน้าผม
“...แล้วจะให้รีบมากวาดออฟฟิศแต่เช้าเหรอ...” ผมกวน


“...เรื่องส่วนตัวอ่ะชัช...รู้กันแค่สองคน ...พี่ยอด...ทีมไม่ลืมหรอกว่าวันนี้เรามีนัดกัน...ทีมไปทำงานก่อนนะ ...รู้สึกว่าจะสายแล้ว...ยามเฝ้าที่รูดบัตรยิ่งชอบจับผิดอยู่...”


ขำกระจาย 

อ่านแล้วมีความสุขจัง

[« ‡± ÚêKí ±‡ »]

พี่ยอด น่ารัก 
                        พี่ทีม น่ารัก 
                                                คู่นี้ไม่ไหวละ หวานจะเป็นลม
                พี่ทีมก็ยังไม่ทิ้งลายเหมือนเดิม
แบบนี้สินายเอกยุคใหม่ !! 

[thaitanoi]

ขอบคุณที่มาต่อนะครับ ทีมใจอ่อนซะทีเถอะนะ
ปล.ขอให้คุณเป้เดินทางปลอดภัยนะครับ เที่ยวให้สนุกนะครับ

[jokirito]

   มันต้องแบบนี้สิ  คนอ่านนั่งอ่านไปยิ้มไป  อย่างกะคนบ้า  อิอิอิ

คงอารมณ์เดียวกับทีมตอนอ่านเมลพี่ยอดแน่เลย   

[NUTSANAN]

กรี๊สสสสสสสสส
อ่านตอนนี้แล้วเขินมากกกมากกกกก
อ่านไปนั่งยิ้มไป
อ๊ายย ย
พี่ยอดโคดจะน่าัรัก
ทีมก็นะ
หวั่นไหวล่ะเซ่
คิคิ
 

[นางคุ้ม]

ดัน

[gneuhp]

จบจาก แมก ก็มาเป็น ชัช
เฮ้อ...เหนื่อยใจแทน ทีม จังเลย 
แต่ว่า พี่ยอด ง้อได้น่ารักมากมายอ่าา
ทีม จะทนใจแข็งได้นานแค่ไหนน้าา
พี่ยอด Fighto!!!

  พี่เป้ค่าา

[tutu]

    อร๊ายยยยยยยยย.......น่ารัก

[Kimino]

  พี่ยอดน่ารักมากมายค่ะ ><

น้องทีมก็นะ... อย่าใจร้ายนัดสิจ๊ะ อิอิ

[a_tapha]

+1 เป็นกำลังใจพี่เป้ค่ะ

น้องทีมใจอ่อนเร็วๆ สิค่ะ สงสารพี่ยอด

[ï_Kiss_U♥]

เพิ่งว่างมาอ่านของคุนเป้เหมือนกัน วางแพลนไปทะเลเหมือนกันอีกเนาะ อิอิ
หน้าร้อนแล้ว หนีร้อนไปทะเลดีกว่า 
+1 ให้พี่ยอด 

[mma419109]

       รอดูฝีมือการง้อของพี่ยอด จะทำให้น้องทีมใจละลายได้ขนาดไหน
 ส่วนสัมภเวสีชัชนั่นไม่ครณาฝีมือน้องทีมหรอก..

         น้องเป้ ขอโทษนะไม่ค่อยได้เม้นท์เลย มีปัณหานิดหน่อย
 ต้อนนี้ปกติแล้ว มากอดน้องเป้ได้ตามปกติแล้ว

[OitJi]

สงสัยพี่เป้จะสนุกเพลิน ยังไม่มาต่อเลยT^T แต่อิจฉาจังได้ไปเที่ยวทะเลด้วย หุ หุ หุ

[● MaYa~Boy ●]

พี่ยอดนี่น่ารักนะเนี่ย อ่านแล้วเขินแทนเลยอ่ะ 555

[SoN]

^^

[jantaro]

 

[Panny]

สรุปพี่เป้ได้ไปเที่ยวทะเลมั้ยน๊อ

อย่าลืมคนอ่านตาดำๆ นะค๊า กำลังค้างเลยด้วย

[JJHJJH]

เข้ามาจิ้ม + พี่เป้ให้หายคิดถึง

อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[imac]

รออ่านตอนต่อไปครับ

[@BUA@]

พี่ยอดน่ารักอ่ะ 

แต่ก็ยังไม่อยากให้ทีมใจอ่อนง่ายๆ
 

[RemySexyCool]

We belong together (Season II) ตอนที่ 4
...ในใจยังโกรธ ไม่อยากไปกินข้าวกลางวันกับพี่ยอด...แต่ทำไมตื่นเต้นอย่างนี้ล่ะ...เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าจะพักเที่ยง ไม่เห็นต้องรีบเข้าห้องน้ำสำรวจความพร้อมของตัวเองเลย...ไม่จำเป็นต้องดูดี เราอยู่ในฐานะพนักงานบัญชีธรรมดาคนหนึ่งนี่นา...
“...กลางวันนี้กินอะไรดี...”  คิมถามเมื่อผมเดินกลับมาที่โต๊ะ
“...วันนี้เราจะพาไปกินเอง...”
“...อย่ากินของแพงนะ...เรากลัวเงินไม่เหลือพอถึงปลายเดือน...”
“...ไม่แพงหรอก มื้อนี้ฟรี...”
“...ทีมเลี้ยงเหรอ...”
“...เปล่า...เดี๋ยวก็รู้ว่าใครเลี้ยง...”  ผมพูดยิ้ม ๆ
*
*
...ไม่อยากให้พี่ยอดคิดว่าผมตื่นเต้นที่เค้าจะมารับไปกินข้าวกลางวัน...ดังนั้นผมจึงโอ้เอ้จนเลยเวลาเที่ยงไปเกือบสิบนาที...คิมก็โบกแป้งรอแบบไม่รีบร้อนเช่นกัน...สักพักเราเดินออกไปหน้าออฟฟิศ ไม่เห็นมีใครอยู่เลย...พี่ยอดคงรอไม่ไหว...ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเจอ ไม่ต้องคุย ไม่ต้องมาอธิบาย...ไม่ได้อยากไปกับเค้าซักหน่อย แต่ทำไมเราหงุดหงิดจังวะ...
“...ทีม...ขอโทษ...พี่ติดลูกค้า...”  พี่ยอดวิ่งขึ้นบันไดมาเจอผมรอลิฟท์พอดี
“..........................................”
“...พี่ยอดจะพาทีมไปทานข้าวเหรอครับ...เราเพิ่งออกมา...ต่างคนต่างสาย...ไม่เป็นไรหรอกเนอะ...”  คิมแก้สถานการณ์เมื่อเห็นผมเมินหน้าหนีพี่ยอด
“...พี่ปลีกตัวออกมาไม่ได้จริง ๆ...ทีมกับ...เอ่อ....”
“...คิมครับ...”  เพื่อนสาวรีบแนะนำตัว
“...อืม...ทีมกับคิมอยากทานอะไรครับ...”
“..............................................”
“...กินอะไรดีอ่ะทีม...”  คิมถามอีกครั้ง เพราะผมเงียบ ไม่สนใจคำถามพี่ยอด
“...กินในตึกนี่แหละคิม...กว่าจะออกไปกว่าจะกลับ...เข้างานสายพอดี...”  ผมพูดเสียงเรียบ
“...เอาสิ...พี่ไม่ได้ไปนั่งกินที่ชั้นห้ามานานแล้ว...” 
*
*
...แคนทีนที่อยู่ชั้นห้าในเวลาเกือบเที่ยงครึ่งคนเริ่มซาลง...ผมเดินตรงกลาง ขนาบด้วยพี่ยอดและคิม...ไม่แน่ใจว่าสายตาหลายคู่มองใคร...แต่ผมรู้สึกเขิน...ภาพที่ผมเดินซื้อของกับพี่ยอดเมื่อห้าปีที่แล้วลอยเข้าหัวอีกครั้ง...
“...โห...ของขายเยอะนะเนี่ย...”  ผมพูดแก้เขิน ทำเป็นตื่นเต้นกับร้านอาหารเหมือนตามฟู้ดคอร์ทในห้าง
“...กินอะไรดี...”  พี่ยอดถามเบา ๆ
“...กินข้าวแกงนี่แหละ...พนักงานออฟฟิศธรรมดามีอะไรก็กินอย่างนั้น...คุณยอดทานของพวกนี้ได้หรือเปล่าล่ะ...”  ผมกวน
“...ทำไมจะทานไม่ได้ล่ะครับ...”  พี่ยอดยิ้ม
“...ก็ประธานกรรมการบริษัทใหญ่โต ควรจะกินอาหารตามภัตตาคารหรู ๆ มากกว่ามากินข้าวรวมกับพนักงานต๊อกต๋อยในแคนทีน...ไม่รู้สึกแปลก ๆ เหรอ...”
“...แปลกตรงไหน...”
“...ก็...”
“...เอ่อ...ทีม ร้านนี้อร่อยนะ...กับข้าวเยอะด้วย...กินแบบราดข้าวเลย หรือว่าเอาเป็นกับ...”  คิมตัดบท เปลี่ยนเรื่อง
“...ราดข้าวไปเลย...ขอเป็นกับดีกว่า...”  ผมกับพี่ยอดพูดพร้อมกัน
“...ราดไปเลย ต่างคนต่างกิน รีบกิน รีบไปทำงาน...เราไม่ใช่เจ้าของบริษัทนะจะได้เข้างานเวลาไหนก็ได้...”  ผมพูดกับคิม
“...อีกตั้งนานกว่าจะบ่าย...” พี่ยอดพูดบ้าง
“...เอ่อ...”  คิมมองหน้าเราสองคนสลับกัน พูดอะไรไม่ออก
“...เอางี้...ทีมกับคิมไปนั่งรอเถอะ...เดี๋ยวพี่จัดให้...พี่จำได้ว่าทีมชอบกินอะไร...ส่วนคิมอยากทานอะไรครับ...”  พี่ยอดหันไปถามคิม ไม่สนกับสายตาที่ผมมองแบบกวน ๆ
“...คิมทานได้ทุกอย่างครับ...”  คิมพูดแล้วรีบลากผมไปหาที่นั่ง
*
.*
...คิมเก็บอาการไว้จนถึงโต๊ะว่าง...ยังไม่ทันจะหย่อนก้นนั่ง มันก็กรี๊ดเบา ๆ และยิงคำถามใส่ผมชุดใหญ่...แต่ผมยังไม่ทันนึกหาคำตอบ แขกไม่ได้รับเชิญก็มานั่งร่วมโต๊ะ...
“...รู้จักกับคุณยอดเหรอ...”
“....................................”
“...หูหนวกหรือไง...”
“...ถามใครล่ะ...”
“...ถามเธอนั่นแหละ...”
“...รู้จัก...”  ผมตอบอย่างเสียไม่ได้
“...รู้จักกันได้ยังไง...ตั้งแต่เมื่อไหร่...”
“..............................”  ผมเงียบ
“...แล้วชัชจะรู้ไปทำไมล่ะ...”  คิมกวน
“...เราถามทีม ไม่ได้ถามเธอ...”  ชัชถลึงตาใส่
“...ไปถามคุณยอดเองดีกว่านะ...”  ผมโยนไปให้พี่ยอดที่กำลังเดินมาพร้อมถาดอาหารในมือ และยังต้องมีคนขายเดินถือตามมาอีกถาด
*
*
...พี่ยอดยิ้ม เมื่อเห็นผมอึ้งกับอาหารทั้งหลายบนโต๊ะ...เค้ายังจำได้จริง ๆ ว่าผมชอบกินอะไร...น้ำตาคลออีกครั้ง แต่ผมต้องทำเป็นเฉยเมยกับอาหารตรงหน้า...
“...คุณยอดนึกยังไงถึงมาทานข้าวที่นี่อ่ะครับ...”  ชัชพูดเสียงหวาน ต่างกับที่พูดห้วน ๆ กับพวกผมเมื่อกี้เลย
“...ปกติผมก็ทานนะครับ แต่สั่งขึ้นไปข้างบนมากกว่า...”
“...แล้วทำไมถึงมาทานข้าวกับพวกทีมได้ล่ะครับ...”  ชัชเข้าประเด็น
“...เอ่อ................”  พี่ยอดอ้ำอึ้ง
“...พี่ยอด กินข้าวเถอะ...ขอโทษนะชัช...เรื่องบางเรื่องมันยากที่จะพูดออกมา แต่ดู ๆ ไปเดี๋ยวก็รู้เอง...”  ผมขัด พี่ยอดยิ้มกว้าง
“...เหรอ...งั้นเราขอนั่งดูต่อไปละกันนะ...”  ชัชเลิกคิ้วและพูดกวน ๆ
“...เชิญสิ...จะกินด้วยกันก็ได้นะ...”  ผมยิ้มมุมปาก คิดในใจว่า รู้จักกรูน้อยไป
*
*
...ชัชนั่งดูผมกับพี่ยอดไม่วางตา...คิมเองก็มอง...มันก็ยิ้มทุกครั้งที่ผมจงใจตักกับข้าวให้พี่ยอด และพี่ยอดก็ตักให้ผม แต่ก็ใจดีตักให้คิมด้วยเช่นกัน...คิมเขิน ชัชเม้มปากแน่น และยิ่งจ้องอย่างเสียมารยาท...
“...ชัช...ไม่ต้องมองขนาดนั้นก็ได้...พวกเรารู้ตัวว่าดูดีตลอดเวลาอยู่แล้ว...”  คิมพูดขำ ๆ เพราะมันเริ่มอึดอัดกับสายตาของชัช
“...นี่ดูดีแล้วเหรอ...”  ชัชเบะปาก
“...ใครจะเหมือนชัชล่ะ...เสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะตลอด 24 ชั่วโมง...”  คิมประชด
“...แน่นอนอยู่แล้ว...”  ชัชพูดยืด ๆ มั่นใจในตัวเองที่สุด
“...จริงเหรอ...ทรงผมแบบนี้ ถ้าจะให้ดูดีตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง สงสัยว่าเวลานอนคงต้องห้อยหัวนอนมั้ง...”  ผมกัด
“...หรือว่าชัชนอนแบบเอาหัวพาดขอบเตียงอ่ะ...ผมถึงได้ชี้โด่เด่ตลอดเวลาอย่างนี้...”
“...นี่...”  ชัชลืมตัวส่งเสียงดัง พี่ยอดอมยิ้ม ส่วนคิมปิดปากหัวเราะ
“...แหม...เราล้อเล่น...ในบริษัทเราว่าชัชอ่ะดูดีที่สุดแล้วหล่ะ...”  ผมพูดยิ้ม ๆ
“...ใช่...ดูดีอย่างเดียว...เค้าเลยให้ไปนั่งเฝ้าเค้าท์เตอร์ ไม่ต้องใช้สมองคิดทำอะไรไง...”  คิมพูดนิ่ม ๆ
“...ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับคุณยอด...”  ชัชพยายามพูดกับพี่ยอดด้วยน้ำเสียงปกติ และมองพวกผมตาขวาง ก่อนจะลุกออกไป
“...ยังเหมือนเดิมเลยนะทีม...”  พี่ยอดมองผมตาเยิ้ม
“...ไม่เหมือนเดิมทุกอย่างหรอก...”  ผมพูดเสียงเรียบหลบตาพี่ยอด รู้สึกว่าหน้าร้อนวูบ อย่ามองแบบนี้ได้มั้ย ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย
*
*
...เราแยกย้ายกันกลับไปทำงานต่อในตอนบ่าย...ทันทีที่เห็นหน้าผมกับคิม...ชัชตวัดเสียงบอกผมว่าผู้จัดการฝ่ายบุคคลเรียกพบในตอนบ่ายสาม...เอาแล้วไง...เพิ่งทำงานได้แค่สองวัน...โดนแน่ ๆ...ผมยืนอึ้งอยู่...
“...ทีม...”  คิมเรียก และทำท่าให้ผมมองออกไปนอกประตูกระจก
“...มาทำไมอีกเนี่ย...”  ผมบ่นเบา ๆ ก่อนจะเดินไปรูดบัตรเปิดประตู แล้วออกไปคุยกับพี่ยอด
“...เย็นนี้พี่มารับกลับบ้านนะ...”
“...ไม่ต้อง...”
“...ทีมคิดว่าจะหนีพี่ได้เหรอ...”
“...อืม...ทีมหนีพี่ยอดไม่ได้หรอก...มีแต่พี่นั่นแหละที่หนีทีมได้...”  ผมจ้องพี่ยอด
“...โอเค พี่ผิด พี่ขอโทษ ทำยังไงทีมถึงจะให้พี่อธิบายอ่ะ...ขอโอกาสพี่หน่อยนะ...นะครับ...”  พี่ยอดอ้อน
“...คุกเข่า...”  ผมสั่ง พี่ยอดอึ้ง
“...ตรงนี้เลยเหรอ...”
“...อืม...”  ผมรับคำในคอ สีหน้าเรียบเฉย รู้ว่าพี่ยอดไม่กล้าหรอก ต่อหน้าคนในออฟฟิศผมตั้งเยอะแยะหลังประตูกระจก
“..................................”  พี่ยอดเงียบ และทรุดตัวลง
“...เฮ้ย...ไม่ต้องพี่ยอด...ทีมล้อเล่น...”  ผมรีบคว้าตัวพี่ยอดไว้
“...หายโกรธแล้วใช่มั้ย...งั้นเย็นนี้พี่มารับนะ...”  พี่ยอดยิ้มดีใจ
“...ยัง...เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะ...”
“...แล้วจะคุยกันเมื่อไหร่ ที่ไหนดีล่ะ...” 
“...เย็นนี้ทีมจะพาไปเอง...”  ผมบอกแล้วขอตัวกลับไปทำงานต่อ
*
*
…ถ้าไม่โดนฝ่ายบุคคลเรียกไปพบ ผมคงตื่นเต้นเรื่องของพี่ยอดมากกว่านี้...กังวลว่าจะโดนเล่นงานเรื่องอะไรบ้าง...ผลงานก็ยังไม่มี...ทำงานมาหลายที่ ไม่เคยโดนไล่ออกเลย...กลัวไปสารพัด...ใจนึงก็อยากให้เวลาผ่านไปเร็ว ๆ เพราะจะได้เจอพี่ยอดอีกครั้ง แต่อีกใจก็ขอให้เวลาผ่านไปช้า ๆ เพราะไม่อยากไปพบฝ่ายบุคคล...

  ...นึกถึงคำพี่ยอดเมื่อห้าปีที่แล้วที่เคยเตือนให้ผมหัดสงบปากสงบคำ อะไรยอมได้ก็ยอมบ้าง อย่าคิดแต่ว่าตัวเองไม่ผิด สังคมคนทำงาน ต้องใช้ความอดทนสูงกว่าสังคมนักศึกษา...อีกอย่างที่นี่ประเทศไทย...ระบบพรรคพวกเป็นเรื่องปกติ...ตอนอยู่อังกฤษ ผมสามารถด่าเจ้านายได้ เราทะเลาะกันในเรื่องงาน แต่คุยเล่นกัน ไปดื่ม ไปกินกันต่อหลังเลิกงานได้...ไม่มีใครคิดเล็กคิดน้อย ไม่มีรุ่นพี่รุ่นน้อง...พวกเราทุกคนทำงานอยู่ได้ในองค์กรด้วยความสามารถล้วน ๆ...

****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ และทุกความเห็นนะครับ...วันนี้ว่างก็เลยมาต่อให้นิดนึง...กำลังรอลุ้นว่าจะลาหยุดได้หรือเปล่า...อากาศร้อนมาก ไม่อยากออกไปไหน...อยู่บ้านเปิดคอมมานั่งพิมพ์ โหลดบิท กินมะม่วงน้ำปลาหวาน ดูทีวีไปด้วย...มีความสุขที่สุด ไม่เสียเงินด้วย...
...เป้...

[*SparklinG*]

กรี้ดดดดด จิ้มๆๆๆ +1



หงะ ทีมจะซวยรึเปล่าเนี่ย = ="

[SoN]

^^

[mecon]

  ใจอ่อนกับพี่ยอดแล้วชิมินั่น ไม่แคร์เลยว่าคนอื่นจะมองยังไง
แม้แต่คุกเข่าก็นะ ผิดจริงๆนี่นา ...อิพี่ยอดเลยยอมรับชะตากรรมนั้นไป
แต่ว่า นุ้งทีมจะโดนอะไรมั๊ยนั่น จะเกี่ยวกับพี่ยอดมะ ถึงจะอยู่กันคนละบริษัท
แต่ก็นะ เส้นใหญ่เอาการเลย เหอะๆ

+1 คะ

[NUKWUN]

รู้สึกค้างๆคาๆยังไงก็ไม่รู้

กำลังรอให้ทีมกับพี่ยอด

ดีกันอยู่  

[@BUA@]

โหย เป็นเรานี่ใจอ่อนตั้งแต่ยอมคุกเข่าหน้าออฟฟิศแล้ว
แต่เหมือนเดิม สำหรับเรื่องนี้
คืออยากให้ทีมใจแข็งต่อไป ให้พี่ยอดง้อนานๆ 

[ARMTORY]

พี่ยอดน่ารักอีกแล้วอ่ะ  
ทีมยอมใจอ่อนให้พี่ยอดหน่อยนะ

[sakiko]

 

ไม่ไหว แล้วกับเรื่องนี้

ติด งอมแงม เรย

มาต่อ เร็วๆๆ นะค่ะ

มาทุกวันเรยยิ่ม ดี