หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[mahmeow]

โอ้...ตอนจบขอแบบแฮ้ปปี้เอนดิ้งได้ไหมคะ...
เห็นทีมงอนแอนด์ประชดคืนแล้วหวาดเสียวมากมาย..55+
อยากให้จบแบบหวานๆอะคะ...ไม่ได้แบบมดขึ้นแต่อยากให้อยู่ด้วยกันอะคะ...^O^
ว่าแต่แจ็คเอาใจลูกค้าน่าดู...ขออะไรก็ช่วยตลอดไม่มีบ่น...
แถมจะให้รถทีมไปขับเล่นอีกแนะ...

[vascular]

ง่ะ รออ่านทีละตอนๆๆๆ

[spok1234]

มา รอ อีก แล้ว ค้าบ คุณ เป้

[dragon3oyd]

เย่ ทีมยอมกลับมาอยู่กะพี่ยอดแล้ว xD

[*SparklinG*]

คุณเป้หายไปไหน ...  อยากรู้ตอนต่อไปแล้วนะ T  T คงไม่เศร้าหรือเลิกกันใช่ไหม ไม่ไหวนะ

[indices]

15 ตอนเองเหรอ .. จบเร็วจัง

อยากให้ยืดเรื่องซัก 100 ตอนจบจังเลย


สงสารพี่ยอด ... โดยทีมปั่นหัวซะหมุนเลย ..... 

 

[aekporamai2]

รอน้องทีมอยู่ทุกเพลา

[poom]

มารออ่านตอนต่อไปคับ...

ปล.....แอบหวั่นใจเล็กๆๆ กัวว่าน้องทีมกลับมาหาพี่ยอดที่บ้าน แล้วจะเจอ...เทมโพรารี่ นั่งเสนอหน้าอยู่ที่บ้านเหลือเกิน


 

[A-J.seiya*]

อ่อยยย
เริ่มสงสารพี่ยอดนิดๆ
จะมีอะไรพลิกแพลง ท้าทายอีกมั้ยยยย
คนอ่าน ลุ้นค่ะ
งื้อออ ... อย่าเจ็บปวดนะ T^T
เค้ามีผ้า ซับน้ำตาไม่พออออ

กอดคนเขียน

[haruko]

ใช้เวลาอ่านหลายวัน

เรื่องนี้ทำให้ได้รู้หลายอย่าง

โดยเฉพาะเรื่องการทำงานอะ

แอบสงสารพี่ยอดนิดๆนะ

อิเด็กนั่นน่าจับมา

[uknowvry]

เย้ๆๆๆ กลับบ้านแร้ววววว

[Final_love]

แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ย

ยังไงก็สู้ๆนะ

 

[สาวเครือฟ้า]

รออ่านเหมือนใครหลายๆคน


ตอนแรกเครียด


แต่ตอนนี้หายละ


เพราะ


"We belong together"

[Ak@tsuKII]

เข้ามากดคุณเป้ค่า แม่ยกคิดถึงพี่ยอดดดดดดดด

กด :oo1:และดัน

[april]

มารอว่าน้องทีมกลับบ้านค่ะ.....

[namtaan]

ทิ้งท้ายไว้แบบนี้
คุณเป้จะมีเซอร์ไพร์สให้ทีมกับคนอ่านมั้ยเนี่ย

แล้วถ้ามีมันจะเป็นแบบหวานชื่น หรือว่าขมขื่นกันแน่หว่า

เลิกคิด เลิกเดา เพราะอะไรๆก็เกิดขึ้นได้

บวก 1 แต้ม รอตอนต่อไปจะดีที่สุด 

  ขอบคุณค่ะ

[-N-]

รอ ชั้นรอเทออยู่ พี่เป้ขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
พี่เป้ขราาาาาาาาาาาาาาาาาาา
พี่เป้แขนนนนนนนนนนนนนนนนน
พี่เป้ เอ้ เอ้ เอ้

ฮุเล้ๆๆๆๆ


มายางงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[leogemini]

เข้ามากอดทีม ๆ  อย่าได้แคร์ใครหน้าไหนทั้งนั้น

ก้อของของเรานี่นา!

[kokikung]

ปวดตับ --*

อยากให้ดีกันไวไว

ไรเตอร์ครับเอาทีมและพี่ยอดแบบเดิมคือมาเอะขอร้อง

เครียดผมร่วงแล้วววววว

555++

[┗◎┗◎]

มันส์เหมือนเคยเลย

แจ่มมาก

[tomodaging]

พี่เป้งดเล่า(เรื่องนี้)เข้าพรรษาป่ะเนี่ยยย

นั่งรอจนตูดด้านแล้วนะ!!!

[wowhaha]

วันนี้จะมามั้ยครับ
คิดถึงนะครับ

[โน๊อา]

มาลัลลา รอคนงานยุ่ง

[IIMisssoMII]

ง่วง
รอพี่เป้ไม่ไหว เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่นะคะ

[sodamini]

พี่เป้ค๊ะ ๆๆ   

[RemySexyCool]

We belong together (Season III) ตอนที่ 12 ½
...เมื่อไปเจอพี่ยอดจะทำหน้ายังไงดีหว่า จะยิ้ม หรือจะเก๊กขรึมไปก่อนแล้วค่อยเอาขนมที่ซื้อมาจากโรงแรมไปให้พี่ยอดกิน เค้าจะได้รู้ว่าเราไม่ได้โกรธเค้าแล้ว...เห็นรถพี่ยอดจอดเข้าซองที่เดิม โล่งอก พี่ยอดไม่ได้เถลไถลที่ไหนต่อ...ผมหาที่จอดรถไว้ใกล้กัน แบกกระเป๋าขึ้นลิฟท์...ไขประตูเข้าห้องเอง ไม่รู้ว่าพี่ยอดนอนหรือยังไม่อยากเคาะประตูรบกวนเค้า...
...ไฟสว่างทั่วห้อง ทีวีก็ยังเปิดอยู่ แอร์เย็นฉ่ำ...แต่พี่ยอดไม่อยู่ในห้อง...มือถือวางไว้บนโต๊ะ เข้าไปดูที่ตะกร้าผ้าใช้แล้ว เห็นชุดทำงานกองอยู่ในนั้น...พี่ยอดคงอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนแล้ว...และคงลงไปซื้อของกินที่ร้านสะดวกซื้อข้างล่าง...
...ผมรีบเอารองเท้าใส่ไว้ในตู้เก็บรองเท้า เค้าจะได้ไม่รู้ว่าผมอยู่ในห้องกะว่าจะเซอร์ไพร้สพี่ยอด เอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องนอน วิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดนอนลายการ์ตูนตัวที่พี่ยอดชอบหัวเราะเวลาเห็นผมใส่ตัวนี้...พี่ยอดเคยบอกว่ามันน่ารักดี แต่ถอดยากมาก...แต่จริง ๆ แล้วไม่ยากหรอก ถ้าเราช่วยกันถอด...
*
*
...ทำไมพี่ยอดไปนานจัง...นี่ขนาดผมเก็บเสื้อผ้าอาบน้ำแต่งตัวเสร็จซักพักแล้ว พี่ยอดก็ยังไม่ขึ้นมาซักที...เริ่มสังหรณ์ใจอะไรขึ้นมาดื้อ ๆ...พี่ยอดออกไปข้างนอกโดยที่ไม่เอารถไป เราก็ไม่รู้แน่ชัดว่าพี่ยอดแต่งตัวยังไง อาจจะไม่ใช่ชุดนอนก็ได้...อาจจะขึ้นแท็กซี่ไปข้างนอก หรือให้ใครมารับไปเที่ยว เพราะกลัวว่าจะเมาจนขับรถกลับไม่ได้...เค้าอาจจะรีบจนลืมเอาโทรศัพท์ไป...
...แต่ไม่น่าจะใช่อย่างที่ผมกังวลเพราะเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกชิ้นก็ยังเปิดอยู่...คงแวะคุยกับพนักงานข้างล่างมั้ง...คงไม่ได้ไปนั่งกินอะไรที่หรอก เพราะเค้ากินข้าวเย็นกับอีเด็กเวรที่เอ็มโพเรี่ยมมาแล้วนี่นา...ผมมองไปที่โต๊ะ...พี่ยอดทิ้งโทรศัพท์ไว้...ตั้งแต่รู้จักกันมา ผมยังไม่เคยเสียมารยาทแอบดูโทรศัพท์ของพี่ยอดเลย...แต่วันนี้ขอหน่อยละกัน...แต่ยังไม่ทันที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดู เสียงไขประตูก็ดังขึ้น...ผมวิ่งเข้าห้องนอนอย่างรวดเร็ว แง้มประตูไว้ ไม่กล้าปิดเพราะกลัวเสียงจะต้องดังออกไปจนพี่ยอดได้ยินว่ามีคนอยู่ในห้อง...
“...พี่ยอด...เทมส์ ไม่ยอมนะ...พี่ยอดจะเอายังไงก็บอกมาเลย...วันนี้เทมส์เสียหน้ามากเลยนะ...”  เสียงอีกเด็กผีนั่นแว๊ด ๆ ใส่พี่ยอด ผมโกรธจนตัวสั่น แต่ออกไปแสดงตัวไม่ได้
“...พี่บอกแล้วไงว่าพี่รักทีม...ยังไงพี่ก็เลือกทีม...”
“...แล้วพี่ยอดมายุ่งกับเทมส์ทำไมอ่ะ...พี่ยอดต้องรับผิดชอบนะ...”
“...พี่ขอโทษ...พี่ไม่ได้ตั้งใจ...พี่เมา โอเคป่ะ...”  พี่ยอดเริ่มเสียงดังกลับบ้าง ผมยืนอึ้ง หมายความว่าเค้าสองคน...
“...เทมส์รู้ว่าคืนนั้นพี่ยอดเมา แล้วพี่ยอดก็คิดว่าเทมส์เป็นพี่ทีม...แต่ตอนนี้พี่ทีมก็มีแฟนใหม่แล้ว...ทำไมเราไม่ลองเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้งล่ะ...ในเมื่อเทมส์ก็เหมือนพี่ทีมทุกอย่าง...เด็กกว่าด้วย...”  โอ๊ย ทนไม่ไหวแล้วโว้ย
“...รูปร่างหน้าตาภายนอกเราอาจจะมีส่วนคล้ายอยู่บ้าง แต่นิสัยเราต่างกันมากเลยนะ...อย่างน้อยพี่ก็ไม่เคยตามล่าหาผู้ชายอย่างเธอ และที่สำคัญ ไม่ฉวยโอกาสตอนผู้ชายเมาด้วย...นี่ขนาดรู้ว่าผู้ชายคิดว่าตัวเองเป็นคนอื่นยังหลับหูหลับตาปล่อยให้เค้าเข้าใจผิดจนมีอะไรเลยเถิด...ถ้าเป็นพี่จะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นหรอก...น่าอายว่ะ...”  ผมเปิดประตูออกมาพูดหลางมองหน้าเทมส์ด้วยสายตาเหยียด ๆ
“...ทีม...พี่ยังไม่ทันมีอะไรกับเทมส์เลยนะ...” พี่ยอดรีบแก้ตัว
“...ไม่มีอะไรแล้วเด็กมันจะกล้าพูดเหรอ...”  ผมหันไปตวาดพี่ยอด
“...ใช่...พี่ทีม...อุ๊ปส์...คุณทีมพูดถูก ถ้าไม่มีอะไรเทมส์จะกล้าพูดเหรอ...แหม...คืนนี้แต่งตัวกระชากวัยสุดริด...ชุดนอนแบบนี้เด็ก ๆ อย่างเทมส์ยังไม่กล้าใส่เลยนะ...”  เทมส์ลอยหน้าลอดตาพูด
“...ไหน ๆ เราก็เคยใช้ของร่วมกันแล้ว ถือว่าสนิทกันพอสมควร เรียกพี่ก็ได้...”  ผมยิ้มให้อย่างเยือกเย็น ทำเป็นไม่สนใจกับคำพูดแดกดันเรื่องอายุ
“...พี่กับเทมส์ไม่มีอะไรกันจริง ๆ นะ...” พี่ยอดจับแขนผมเขย่าเบา ๆ
“...จะให้บอกมั้ยล่ะว่าพี่ยอดมีไฝผ้าตรงไหนบ้าง...เทมส์จำได้หมดเลยนะ...”  อีเด็กเวรนั่นพูดและยิ้มกวนประสาท
“...แก้ผ้าแก้ผ่อนขนาดนั้น พูดมาได้ว่าไม่มีอะไรกัน...”  ผมจ้องหน้าพี่ยอด
“...ทีมไม่เชื่อพี่เหรอ...” 
“..............................”  ผมไม่ตอบ แต่มองหน้าพี่ยอดนิ่ง
“...พี่ยอดมีไฝที่...”  เทมส์ทำท่านึก
“...ไม่ต้องบอกหรอก...จะเห็นอะไรก็เห็นไป...แต่พี่เชื่อคนของพี่มากกว่า...พี่ยอดไม่เคยโกหกพี่...” ผมขยับตัวเข้าไปใกล้พี่ยอดมากขึ้น
“...ขอบใจนะทีม...พี่ไม่มีอะไรกับเทมส์จริง ๆ มันแค่เกือบจะมี อีกนิดเดียว...วันนั้นถึงพี่จะเมาแค่ไหน แต่พี่ก็จำกลิ่นน้ำหอมของทีมได้...แล้วก็อีกอย่างที่พี่พูดเท่าไหร่ทีมก็ไม่เชื่อ...มันขมอ่ะ...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ เพราะเรารู้ความหมายกันสองคน
“...คำว่ามีอะไรกันของเธอคืออะไรเหรอ...แค่นอนแก้ผ้ากันบนเตียงเฉย ๆ มันเอามาเป็นข้ออ้างให้พี่ยอดรับผิดชอบไม่ได้หรอก...มีมดลูกหรือไง...”  ผมหันไปเล่นงานอีเด็กนั่นทันทีที่มั่นใจว่าพี่ยอดไม่มีอะไรกับเทมส์
“...พี่ยอดพูดแค่นี้ก็เชื่อแล้วเหรอ...”  เทมส์พยายามใส่ไฟ
“...ระหว่างคนที่รู้จักกันมานาน กับคนที่เพิ่งรู้จักกัน พี่ควรจะเชื่อใครดีล่ะ...”
“...แล้วระหว่างหลาน กับคนอื่น คุณนภาจะเชื่อใคร ถ้าหลานเค้าบอกว่าโดนคุกคามทางเพศ...”  เทมส์เอายัยนภามาขู่
“...แน่นอน...เค้าก็ต้องเชื่อหลานสิ...แต่ถ้าเรื่องนี้ถึงตำรวจ...กระบวนการยุติธรรมจะเชื่อในพยานและหลักฐาน...ถ้าฟ้องกันจริง ๆ ปรากฏว่าพี่ยอดโดนใส่ร้าย พี่จะให้ทนายฟ้องกลับ และพี่อาจจะขุดเรื่องบางเรื่องที่คิดว่าเป็นมูลเหตุของการใส่ร้ายนี้ขึ้นมาให้การในศาลก็ได้...”
“...ลุงวัฒนาเตือนไว้แล้วว่าให้ระวังพี่ทีมให้ดี...เห็นเริ่ด ๆ เชิด ๆ ไม่คิดว่าจะหัวหมอขนาดนี้...”
“...ฝากบอกเค้าด้วยละกันว่าพี่ไม่ทำใครก่อน...แต่ถ้าใครแรงมา พี่ก็จะแรงกลับ...”
“...พี่ว่าเทมส์กลับไปก่อนดีกว่านะ...”  พี่ยอดตัดบทเมื่อเห็นเทมส์จะอ้าปากเถียง
“...พี่ยอดไปส่งหน่อยสิ...ดึกแล้ว...อันตรายอ่ะ...”  อีเด็กเวรนั่นยังไม่สำนึก
“...คงไม่มีอะไรที่อันตรายไปกว่าเธอแล้วหล่ะ...ตอนพี่ยอดเมาเธอยังกล้ามาด้วยเลย...ทีอย่างนี้จะมากลัวอันตราย...พูดไม่อายเลยเนอะ...พี่ยอดไปรับเทมส์มาที่นี่หรือเปล่า...”  ผมหันไปถาม พี่ยอดส่ายหน้า
“...โอเค...ถ้าเสนอหน้ามาเอง ก็ไสหัวกลับเอง...โน่นประตู...เชิญ...”  ผมชี้ไปที่ประตู
“...พี่ยอด...”  เทมส์หันไปทำเสียงออดอ้อน
“...เทมส์...กลับไปเถอะ...ที่กำลังพยายามทำอยู่น่ะ ไม่สำเร็จหรอก...”  พี่ยอดพูดเสียงเรียบก่อนจะโอบบ่าผมไว้
“...กลับไปนอนคิดดี ๆ ซักคืนนึงนะเทมส์...ไปคิดดูว่าที่ทำไปน่ะเพื่ออะไร และมันทำให้เสียเวลามั้ย...” ผมพูดพลางกอดเอวพี่ยอด เทมส์มองเราสองคนด้วยสายตาที่ผมบอกไม่ได้ว่าเค้ากำลังคิดอะไรก่อนจะหันหลังเดินออกไปเงียบ ๆ
*
*
...เราสองคนอยู่คนละมุมห้องไม่มีใครพูดอะไร...พี่ยอดนั่งดูโทรทัศน์อย่างไม่มีสมาธิกดรีโมทเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ส่วนผมก็เอาขนมที่ซื้อมาจากโรงแรมมาจัดวางไว้ให้หยิบกินได้ง่าย ๆ...
“...เทมส์มาทำอะไรที่นี่...”  ผมตัดสินใจเดินมานั่งที่โซฟาข้างพี่ยอดแล้วถามเสียงเข้ม
“...เค้ารู้ว่าคืนนี้ทีมไม่ได้อยู่กับพี่ก็เลยมาหา...”
“...มาบ่อยเหรอ...”
“...ถ้าขึ้นมาบนห้องก็...ครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง...แต่ส่วนมากพี่จะนั่งคุยที่ลานจอดรถ...”  พี่ยอดตอบเสียงเบา
“...ขึ้นมาทำไม...” ผมเผลอถามห้วน ๆ
“...ครั้งแรกก็ตอนที่พี่เมาอ่ะ...ส่วนเมื่อกี้เค้าขอขึ้นมาเข้าห้องน้ำ...พี่พูดยังไงเค้าก็ไม่ยอมกลับไม่ยอมเข้าห้องน้ำที่ล็อบบี้ด้วย...พี่ก็เลยต้องยอมให้เค้าขึ้นมา ไม่งั้นก็ไม่จบซักที...”
“...แล้วถ้าเมื่อกี้ทีมไม่อยู่พี่ยอดคิดว่าเทมส์จะกลับง่าย ๆ เหรอ...มีโอกาสขึ้นมาถึงนี่แล้วอ่ะ...”
“...เฮ้ย...วันนี้พี่ไม่เมานะ...ถ้าเทมส์ไม่ยอมกลับไป พี่จะเป็นฝ่ายออกไปหาที่นอนที่อื่น...”  พี่ยอดพูดเสียงจริงจัง
“...รู้จักกันมาก่อนหน้านี้แล้วใช่มั้ย...”  ผมพยายามไม่ยิ้ม ทั้งที่รู้สึกดีขึ้น
“...อืม...รู้จักช่วงก่อนที่เราจะไปอังกฤษด้วยกันอ่ะ...คุณนภาเค้าพามาแนะนำตัว...แต่พี่ไม่รู้ว่าเค้าจะมาฝึกงานนะ...”
“...ทำไมถึงไม่บอกเรื่องเทมส์...”
“...ก็พี่กลัวว่าทีมจะโกรธอ่ะ...พี่บริสุทธิ์ใจนะ...พี่ไม่มีอะไรกับเค้าจริง ๆ...”  พี่ยอดรีบพูดเมื่อเห็นผมขมวดคิ้ว
“...คนเราก็มีเรื่องที่ต้องปิดบังบ้าง...ไม่บอก ดีกว่าพูดโกหก...ทีมไม่โกรธหรอก...แต่ถ้าทีมบอกอะไรอย่างนึง พี่ยอดห้ามโกรธทีมนะ...”
“...อะไร...เรื่องแจ็คเหรอ...”  พี่ยอดถามยิ้ม ๆ
“...แจ็คก็มีส่วน...” ผมตอบ พี่ยอดหุบยิ้มทันที
“...ทีมกำลังจะปรับปรุงบ้านเพื่อทำธุรกิจร้านอาหารกึ่งผับ...แจ็คจะเป็นคนดูแลเรื่องการตกแต่ง...”
“...ทำไมไม่ปรึกษาพี่...”  พี่ยอดถามเสียงโหด
“...ทีมเห็นว่าพี่ยอดยุ่งอยู่แล้ว ก็เลยไม่อยากเอาเรื่องนี้ไปกวน...อีกอย่างทีมก็มีคุณวาดะกับแก้วช่วยอยู่นะ...”
“...พี่ไม่โกรธหรอก แต่พี่น้อยใจ...ตั้งแต่เรื่องรถแล้ว...”
“...ทีมขอโทษนะพี่...”
“...ไม่เป็นไร...บอกแล้วไงว่าพี่ไม่โกรธ...แต่พี่อยากเป็นคนแรกที่ทีมคิดถึงเวลามีปัญหา ไม่ใช่มีอะไรก็วิ่งไปหาคนอื่นก่อน...รู้มั้ย บางทีพี่รู้สึกว่า เฮ้ย พี่ช่วยอะไรทีมไม่ได้เลยเหรอ ทีมถึงไม่บอกพี่...”
“...บางเรื่องทัศนคติเราไม่ตรงกันนี่นา...”  ผมเถียง
“...แล้วเราปรับเข้าหากันไม่ได้เหรอ...”  พี่ยอดย้อนถาม
*
*
...เราเปิดอกคุยกันทุกเรื่องเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน เพราะก่อนหน้านั้นมันมีเรื่องที่ระหองระแหงใจกันอยู่ทำให้เราไม่ได้คุยกันอย่างจริงจังมานานแล้ว...แผนการทำธุรกิจของผมถูกเปิดเผยออกมาหมด...ผิดคาด...จากตอนแรกที่พี่ยอดจะขัดขวาง หรือมีความเห็นแย้ง เค้ากลับสนับสนุน และยินดีให้ความช่วยเหลือทุกอย่าง รวมทั้งเสนอราคาพิเศษสำหรับสินค้าของบริษัทที่เกี่ยวข้องในการก่อสร้าง...
“...ดึกแล้ว...นอนเถอะ...”  พี่ยอดพูดหลังจากที่ทุกอย่างเคลียร์เรียบร้อย
“...อืม...เดี๋ยวตามไป...ขอเข้าห้องน้ำก่อน...”
“...อย่าทาโลชั่นเยอะนะ...มันขม...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องนอน
“...ทะลึ่งว่ะ...”
*
*
...ดึกแล้ว แทนที่จะนอน...พอผมเดินเข้าห้องเห็นพี่ยอดเปลือยท่อนบนนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนาผมก็รู้ว่าคืนนี้ต้องโดนพี่ยอดตอกย้ำความเป็นผัวอีกแน่ ๆ...ผมปิดไฟในห้องแล้วก้าวขึ้นเตียงนอนชิดขอบเตียงฝั่งของผมเงียบ ๆ...
“...เดี๋ยวก็ตกเตียงหรอก...เขยิบมานี่...”  พี่ยอดพลิกตัวมาดึงผมเข้าหา
“...โรคจิตเหรอ นอนแก้ผ้าอ่ะ...”  หน้าผมร้อนวาบเมื่อรู้ว่าพี่ยอดไม่ได้ใส่อะไรเลยภายใต้ผ้าห่ม
“...พี่ไม่ได้แก้คนเดียวหรอก...”  พี่ยอดพูดพลางเลื้อยหาทางถอดชุดนอนผม
“...ทีมทาโลชั่น ใส่น้ำหอมมาเต็มที่เลยนะ...”  ผมแกล้งพูดแหย่พี่ยอด
“...ไม่เป็นไร พี่ชินแล้ว...ถ้าผิดกลิ่นพี่ก็ไม่อยากมีอะไรด้วยอ่ะ...”
“...เวอร์...”
“...จริง...ไม่งั้นพี่ก็เสร็จเทมส์ไปแล้วสิ...”
“...โห...กล้าพูดเนอะ...เป็นไงล่ะ...กินเข้าไปสิเหล้าอ่ะ...”  ผมประชด
“...ก็ตอนนั้นพี่เครียดนี่นา...”  พี่ยอดพูดพลางจู่โจมที่จุดอ่อนผม

*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และทุกคำแนะนำนะครับ...วันนี้มาลงแก้ขัดให้ตามสัญญา ต้นเดือนงานยุ่งมาก ขอลงให้เป็นตอน 12 ครึ่ง เพราะตอนที่ 13 ตั้งใจจะให้เป็นตอนที่พิเศษยังไงก็ได้ซักอย่าง ยังนึกไม่ออก อีกอย่างถ้าใครเข้าไปดู Facebook ของผู้เขียนจะรู้ว่าผู้เขียนกำลังเครียดอยู่ ถ้าลงตอน 13 ขณะกำลังเครียด คาดว่าเรื่องคงออกมาเครียดตามอารมณ์คนเขียน...
...จริง ๆ แล้วจะว่างหลังจากวันที่ 7 ซึ่งเป็นวันสุดท้ายในการเสียภาษีหัก ณ ที่จ่าย...แต่ถ้ามีเวลาจะมาลงตอนต่อไปทันที มาลุ้นกันอีกครั้งว่าจะเป็นตอนที่ 12.1 หรือ 12A หรือจะเป็นตอนที่ 13 ไปเลย...
...แล้วเจอกันเร็ว ๆ นี้...
...เป้...

[dekba428]

^
^
^
จิ้มๆๆ

"มีมดลูกหรือไง" 

ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกดีเลยครับ ค่อยโล่งอกไปหน่อย แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าพี่เป้จะมีอะไรมา :a5:อีกรึเปล่า
ชอบมากๆเลยครับเรื่องนี้เข้าขั้นเสพย์ติดเลยอะ

ปล.เป็นกำลังใจให้นะครับพี่เป้ สู้ๆ 

[N.T.❁]

พี่เป้...อย่าเครียดมากนะคะ สู้ๆค่ะ

รอดูกันต่อว่านังน้องเทมส์จะก่อเรื่องอะไรให้ลำบากใจกันอีก...

แต่ดีจัง เคลียร์กันซะ มีอะไรก็คุยๆกัน ทุกอย่างจะได้ดีขึ้น

[huimei]

"คงไม่มีอะไรที่อันตรายไปกว่าเธอแล้วหล่ะ"  เห็นด้วยกับประโยคนี้เป็นที่สุด
ดีกันแล้ว ดีใจจังน้าาา

  พี่เป้ สู้ๆนะคะ

[kokikung]

เห้ยแรงมากนังเด็กเทม์

จะปลำพี่ยอดมาอ่อนถึงที่เชียว

ดีนะพี่ยอดรู้ทัน เพราะความขมกับน้ำหอมแท้ๆๆช่วยไว้

ไม่งั้นเสร็จ

ตายๆๆๆๆๆๆ

ใจหายใจคว่ำหมด

ดีแล้วคืนดีกันไวไว

รออ่านตอนต่อไปครับกำลังสนุก